« Απάντηση #29 στις: Οκτωβρίου 10, 2019, 02:01:48 »
Η μέτρηση του αποκαλούμενου «προερχόμενου από ιό φορτίου» μέ την τεχνολογία αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (pcr) αντιπροσωπεύει μια τρίτη εξέταση, που χρησιμοποιείται εκτενώς στην κλινική παρακολούθηση των ασθενών του AIDS. Παρ’ όλ’ αυτά η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων της pcr γιά τά « ιικά φορτία»» δημιουργεί πολλά ερωτήματα:
α) Ο Karry Mullis, που εφηύρε τη μέθοδο pcr, διαφωνεί έντονα στη χρήση της για τή μέτρηση του αριθμού μορίων HIV στο περιφερικό αίμα. β) Επιπλέον, μετρώντας το αποκαλούμενο προερχόμενο από ιό φορτίο υπονοεί μια ποσοτική εκτίμηση του αριθμού μορίων HIV στο περιφερικό αίμα. Για να μεταδώσουν την υποτιθέμενη μόλυνση HIV, άθικτα μόρια HIV πρέπει να είναι παρόντα στο αίμα. Η παρουσία υποτιθέμενων μοριακών «δεικτών» HIV (γονιδιακής ή πρωτεινικής φύσης) είναι ανίκανη να εξηγήσει τη μολυσματικότητα, εκτός αν άθικτα περικαλλύματα προερχόμενα από ιό προστατεύουν αυτά τα ρετροιικά μόρια γ) Τα άθικτα περικαλλυμένα ρετροιικά μόρια μπορούν εύκολα να προσδιοριστούν με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο μετάδοσης (TEM). Δυστυχώς, κανένας δεν έχει πετύχει ποτέ νά επιδείξη ένα έστω μόριο HIV, μέ τό TEM, στο αίμα ενός ασθενή του AIDS, ακόμα και όταν επιλέγονται ασθενείς μέ ένα υποτιθέμενο υψηλό ιικό φορτίο «μετρημένο» μέ pcr (16).
δ) Τελικά, χρησιμοποιώντας μοριακούς ελέγχους, που υβριδιοποιούνται εξειδικευμένα, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, με ένα εξωγενή οιονεί ιό HIV, δεν λαμβάνει υπόψη την παρουσία ενός αρκετά μεγάλου ποσού ενδογενών ρετροιικών ακολουθιών στο ανθρώπινο γονιδίωμα. Η ακολουθία του ανθρώπινου γονιδιώματος πράγματι έχει καταδείξει ότι ένα αξιόλογο ποσοστό του γονιδιώματός μας αποτελείται από ακολουθίες DNA που έχουν πολύ στενή ομολογία με το υποτιθέμενο γονιδίωμα HIV (17).
6) Πολλές εικόνες HIV, που λαμβάνονται με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, βρίσκονται στα περιοδικά, τις εφημερίδες, και την επιστημονική φιλολογία. Όλες αυτές οι εικόνες προήλθαν από σύνθετες, εργαστηριακές κυτταροκαλλιέργειες. Δεν προήλθαν ποτέ άμεσα από έναν ξεχωριστό ασθενή του AIDS. Αυτές οι μικτές ομοκαλλιέργειες περιέλαβαν συχνά ανθρώπινα λεμφοκύτταρα που απομονώθηκαν από το αίμα ομφάλιου λώρου. Πολλές από τις φωτογραφίες είναι χρωματισμένες. Αυτό είναι αρκετά απόδειξη, ότι είναι τεχνουργήματα των σχεδιαστών, επειδή οι μικροσκοπικές φωτογραφίες ηλεκτρονίων εμφανίζονται πάντα μαύρες και άσπρες.
Και ακόμα, είναι γνωστό από πρώιμες παρατηρήσεις από τη Σάντρα Panem το 1978 ότι ο ανθρώπινος πλακούντας(19), καθώς επίσης και μερικά εμβρυικά κύτταρα(18) περιέχουν μεγάλους αριθμούς ενδογενούς ρετροϊού. Θα ήταν πιό εκπληκτικό το εάν τα λεμφοκύτταρα από το αίμα ομφάλιου λώρου δεν ήταν, ομοίως, μεταφορείς ενδογενούς ρετροϊού. Αυτό θα παρείχε μια εξήγηση για την παρουσία ρετροιικών μορίων, που μοιάζουν με τον υποτιθέμενο HIV, σε μερικές ομο-καλλιέργειες που σέ υψηλό βαθμό διεγείρονται από διάφορους παράγοντες (PHA, IL2, κ.λπ…) και που παρατηρούνται με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.
7)Υποτιθέμενη ετεροφυλόφιλη μετάδοση του AIDS. -Σε μια διερευνητική μελέτη που άρχισε στήν Καλιφόρνια το 1990, ο Padian καί άλλοι, μελέτησαν 175 οροδιαφοροποιημένα ζεύγη (ένας σύντροφος οροθετικός,ο άλλος αρνητικός) κατά τη διάρκεια μιας περιόδου έξι ετών(20). Δεν παρατήρησαν ούτε μία περίπτωση οροθετικοποίησης του του αρνητικού συντρόφου. Δεν υπάρχει ούτε μια δημοσίευση που θα ερχόταν σε αντίθεση με την εργασία του Padian.
Επιπλέον, η υποθετική ετεροφυλόφιλη μετάδοση του AIDS είχε προβλεφθεί ως πιθανή αιτία μιας δραματικής επιδημίας του AIDS στη Βόρεια Αμερική καθώς επίσης και στην Ευρώπη. Όλες αυτές οι καταστροφικές προβλέψεις, με το πέρασμα του χρόνου, έχουν αποδειχθεί λανθασμένες. Ο Gordon Stewart, από το πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, ανέλυσε αρχικά τα επιδημιολογικά στοιχεία και κατέδειξε ότι μια πραγματική επιδημία του AIDS δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ (21, 22). Εικονικές επιδημίες, εντούτοις, έχουν αναφερθεί. Αλλά όλες «έχουν εφευρεθεί» με διάφορους επαναπροσδιορισμούς του AIDS, επαναπροσδιορισμούς που επιβάλλονται από τά Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών των ΗΠΑ , καθώς επίσης και από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας.
* Δρ Kary Mullis, βιοχημικός, βραβείο Νόμπελ του 1993 για τη χημεία: «Εάν υπάρχουν στοιχεία ότι ο HIV προκαλεί το AIDS,θά έπρεπε να υπήρχαν επιστημονικά έγγραφα που, είτε μεμονωμένα, είτε συλλογικά, θά αποδείκνυαν αυτό το γεγονός, τουλάχιστον με μια υψηλή πιθανότητα. Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο έγγραφο.» (Sunday Times ( London) 28 nov. 1993)
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία μετάδοση του AIDS μεταξύ ετεροφυλόφιλων δεν πρέπει, εντούτοις, να ερμηνευθεί ως δικαιολογία γιά οποιαδήποτε ανεκτική τοποθέτηση για τις μη προστατευμένες πρακτικές σέξ. Αντίθετα, το ασφαλές σέξ παραμένει ουσιαστικό για την πρόληψη των κλασικών αφροδίσιων ασθενειών (STDs) καθώς επίσης και για την αποφυγή των ανεπιθύμητων εγκυμοσυνών.
8 ) Θνησιμότητα των οροθετικών αιμοφιλικών στό Ηνωμένο Βασιλειο. Η βασική αναφορά είναι το έγγραφο από Darby κ.ά., το οποίο εμφανίστηκε στό «Φύση» το 1995 (23). Η μελέτη κάλυψε περισσότερους από 6.000 αιμοφιλικούς, μεταξύ 1977 και 1991. Το ετήσιο ποσοστό θνησιμότητας ήταν εντυπωσιακά σταθερό έως το 1985, περίπου 8/1000. Εντούτοις, αρχίζοντας το 1986, ο φόρος θανάτου αυξήθηκε αισθητά (x10), φθάνοντας στο 81/1000τό 91-92. Επιπλέον, είναι ακριβώς τό 86-87 πού τό AZT άρχισε να δίνεται στους οροθετικούς ασθενείς στην εξαιρετικά τοξική δόση των 1,5, ακόμη και 1,8 gm/ημέρα. Παραδόξως, οι συντάκτες ερμήνευσαν τις παρατηρήσεις τους απλώς βάσει των θανάσιμων μολύνσεων από HIV, χωρίς ποτέ να υπαινιχτούν μια εναλλακτική ερμηνεία βασισμένη στην ακραία τοξικότητα του AZT (24).
9) Τα αποτελέσματα της τριπλής θεραπείας.
Δύο πρόσφατα έγγραφα που δημοσιεύονται στο Journal of Infectious Diseases, καταδεικνύουν αξιοπρόσεκτα αποτελέσματα των αναστολέων πρωτεάσης που χρησιμοποιούνται στή HAART (Highly Active Antiretroviral Therapy). Οι αναστολείς πρωτεάσης είναι προφανώς ιδιαίτερα ενεργοί ενάντια candida albicans(25) καθώς επίσης και ενάντια στην Pneumocystis Carinii(26), δύο μικροοργανισμούς υπεύθυνους για τις βαριάς μορφής καιροσκοπικές μολύνσεις στην πλειοψηφία των προχωρημένων περιπτώσεων του AIDS. Συνεπώς, η μερικές φορές εκπληκτική παροδική κλινική βελτίωση που παρατηρήθηκε στους ασθενείς του AIDS που αντιμετωπίσθηκαν με HAART θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει μια εναλλακτική ερμηνεία της καλυτέρευσης ως αποτέλεσμα των αποτελεσμάτων των φαρμάκων κατά της candida ή/και της Pneumocystis, και να μην έχει καμία σχέση με τα πιθανά αντι-ρετροιικά αποτελέσματα ενάντια στον υποτιθέμενο HIV.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1) Gottlieb MS. Pneumocystis pneumonia – Los Angeles. MMWR Morb Mortal Wkly Rep 1981;30:250-2.
2) Mullis K. Foreword in “Inventing the AIDS Virus », by P. Duesberg. Regnery Publishing, Inc. Washington, D.C., 1966
3) Duesberg P. Retrovirus as carcinogens and pathogens: expectations 351:1620-1634.
4) Stewart GT, Mhlongo S, de Harven E, et al. The Durban Declaration is notaccepted by all. Nature 2000; 407:286.
5) de Harven E. Summary statement. Interim Report of the AIDS advisory panel, Pretoria, May 2000. Published by the SA Government, on April 4, 2001.
6) Temin HM, Mizutani S. RNA-dependent DNA polymerase in virions of Rous sarcoma virus. Nature 5) Djamel Tahi. Did Montagnier discover HIV? “I repeat, we did not purify!” Continuum vol. 5, N° 2, 1997, page 30-34.
1970; 226: 1211-1213.
7) Baltimore D. RNA-dependent DNA polymerase. Nature 1970; 226: 1209-1211.
8 ) Papadopulos-Eleopulos E, Turner VF, Padimitriou JM. Is a positive Western Blot proof of HIV infection? Bio/Technology 1993; 11:696-707.
– Eleni Papadopulos-Eleopulos (1) Valendar F.Turner (2) John M. Papadimitriou (3) David Causer (1)
(1) Department of Medical Physics, (2) Department of Emergency Medicine, Royal Perth Hospital, Perth, Western Australia; (3) Department of Pathology, University of Western Australia. THE ISOLATION OF HIV—HAS IT REALLY BEEN ACHIEVED? THE CASE AGAINST( Continuum Vol.4 No.3 Sept./Oct. 1996)
9) Johnson C. Whose antibodies are they anyway? Factors known to cause false positive HIV antibody test results. Continuum Sept/Oct 1996.
10) Mann J et al. Association between HTLV-III/LAV infection and tuberculosis in Zaïre. JAMA 1986; 256:346.
11) Kashala O et al. Infection with human immunodeficiency virus type-1 HIV-and human lymphotropic viruses among leprosy patients and contacts: correlation between HIV-1 crossreactivity and antibodies to lipoarabinomannan. J. Infectious Diseases1994; 169:296-304.
Tό βιβλίο του Ρομπ. Τζιράλντο «ΑΙDS and stressors», όπου αναπτύσσει τήν θεωρία της πρόκλησης των ανοσολογικών ανεπαρκειών ως αποτελέσματος της ραγδαίας αύξησης των περιβαλλοντικών καί κοινωνικών παραγόντων του στρές, κατά τό δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Αποδίδει πρωταρχική σημασία στήν ανακοίνωση στόν ασθενή των αποτελεσμάτων των «τέστ», πού από μόνη της, μέσω του προκαλούμενου τρομακτικού στρές, διαλύει τό σύστημα της άμυνας του οργανισμού…
Ρομπέρτο Τζιράλντο
12) Giraldo R. The HIV testing scandal. Internat. J. Alternative and Complementary Medicine 1999; 17: 24-26.
13) Mason A et al. Detection of retroviral antibodies in primary biliary cirrhosis and other idiopathic biliary disorders. Lancet 1998; EdH
14) Strandstrom HV, Higgins JR, Mossie K, et al. Studies with canine sera that contain antibodies which recognize human immunodeficiency virus structural proteins. Cancer Res 1990; 50: 5628s-5630s.
15) Midthum K et al. Frequency on indeterminate Western Blot tests in healthy adults at low risk for HIV infection. J. Infectious Dis 1990; 162:1379-1382.
and reality. Cancer Res. 47: 930-937, 1987.
17) Löwer, R et al. The viruses in all of us: characteristics and biological significance of human endogenous retrovirus sequences. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 1996; 93 :5177-5184.
19) Panem S. C type virus expression in the placenta. Curr Top Pathol 1979; 66 :175-189.
18) Bronson DL et al. Morphological evidence for retrovirus production by epithelial cells derived from a human testicular tumor metastasis: brief communication. J. Natl Cancer Inst 1978 ; 60 : 1305-1307.
20) Padian NS et al. Heterosexual transmission of human immunodeficiency virus (HIV) in Nothern California. Am J Epidemiology 1997 ;146 :350-357.
21) Stewart GT. Changing the case definition of AIDS. Lancet 340 ;1414, 1992.
22) Stewart GT. Errors in predictions of the incidence and distribution of AIDS. Lancet 341 ;898, 1993.
23) Darby SC et al., Mortality before and after HIV infection in the complete UK population of haemophiliacs. Nature 377 ;79-82,
1995.
24) Concorde : MRC/ANRS randomised double-blind controlled trial of immediate and deferred zidovudine in symptom-free HIV infection. Concorde Coordinating Committee. Lancet 1994; 343(8902) :871-881.
* Δρ Andrew Herxheimer, ομότιμος καθηγητής της φαρμακολογίας, βρετανικό κέντρο Cochrane, Οξφόρδη: «Nομίζω ότι η zidovudine [AZT] δεν αξιολογήθηκε ποτέ πραγματι κατάλληλα και ότι η αποτελεσματικότητά της δεν έχει αποδειχθεί ποτέ, αλλά η τοξικότητά της είναι βεβαίως σημαντική. Και σκέφτομαι ότι έχει σκοτώσει πολλούς ανθρώπους. Ειδικά στις υψηλές δόσεις. Προσωπικά τό θεωρώ χωρίς καμμιά αξία, είτε μόνο, είτε σε συνδυασμό» (Continuum Oct. 2000).
25) Cassone A et al. In vitro and in vivo anticandidal activity of human immunodeficiency virus protease inhibitors. Jour Infect Diseases 1999; 180 :448-453.
26) Atzori C et al. In vitro activity of human immunodeficiency virus inhibitors against Pneumocystis carinii. Jour Infect Diseases 2000;
181: 1629-1634.
ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟΥ AIDS KAI ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Οδηγίες Θεραπείας βασισμένες στά έργα των Dr. Heinrich Kremer (Hamburg), Prof. Alfred Hässig (Berne), Dr. Stefan Lanka (Suttgart), Dr. Eleni Papadopulos-Eleopulos et al. (Perth), Dr. Leonore Herzenberg et al. (Stanford University), and Furchgott and Ignarro (avaiable at http://www.ncbi.nlm.nih.gov)
Οι πολλές και ποικίλες ασθένειες που καθορίζουν το σύνδρομο του AIDS: οι μυκητιακές μολύνσεις του πνεύμονα, των βλεννωδών μεμβρανών, του εγκεφάλου και του εντέρου, και οι εκφυλιστικές αλλαγές στα ενδοθηλιακά κύτταρα των αγγείων του αίματος και των λεμφικών αγγείων (σάρκωμα Kaposi), εμφανίζονται λόγω μιας συνεχόμενης υψωμένης παραγωγής των αεριωδών οξείδιων του αζώτου και οξυγονικών ριζών στα άνοσοποιητικά κύτταρα και σέ άλλα κύτταρα. Υπό αυτούς τους όρους, τά CD4 επιβοηθητικά κύτταρα ωριμάζουν κυρίως σέ κύτταρα με προφίλ κυτοκίνης TH2, τα οποία μεταναστεύουν στο μυελό των οστών, όπου ενεργοποιούν τις άμυνες ενάντια στα βακτηρίδια με την παραγωγή αντισωμάτων, αλλά μόνο λίγα ωριμάζουν σέ κύτταρα TH1 μετρήσιμα στο πλάσμα, τα οποία ενεργοποιούν τήν ανίχνευση και την καταστροφή των κυττάρων πού έχουν μολυνθεί από μύκητες καί ιούς, καθώς και των αλλοιωμένων κυττάρων. Εάν αυτή η κατάσταση εμμένει, μια υψηλότερη ποσότητα πρωτεϊνών του κυταρροσκελετού και των μιτοχονδρίων απελευθερώνεται ως αποτέλεσμα της υψωμένης αποσύνθεσης των κυττάρων. Ενάντια σε αυτές τις πρωτείνες διαμορφώνεται ένα υψηλότερο ποσοστό των αντισωμάτων . Αυτά τα αντισώματα και αντισώματα πού συντρέχουν στην ηπατίτιδα και οφείλονται στήν τοξική ρύπανση ανιχνεύονται από τις δοκιμές αντισωμάτων HIV. Μόλις επιτευχθεί ένα ορισμένο, αυθαίρετο επίπεδο, ο ασθενής δηλώνεται « HIV-θετικός».
Ένα ανυψωμένο επίπεδο οξείδιων του αζώτου και οξυγονικών ριζών έρχεται ως αποτέλεσμα:
-συνεχόμενης επαφής με αντιγόνα (π.χ. από επαναλαμβανόμενες ή χρόνιες μολύνσεις, τραυματισμούς, εγχειρήσεις και μή καθαρό ύδωρ).
-επαναλαμβανόμενης επαφής ξένων πρωτεϊνών στο πλάσμα (από πρωτεϊ’νες πήξης σέ παρασκευάσματα αίματος καί από σπερματικό υγρό κατά τή μή προστατευόμενη πρωκτική επαφή)
-επαφής μέ τοξικές ουσίες στα τρόφιμα (π.χ. αφλατοξίνες στα υγρά δημητριακά), τα φάρμακα και από τη ρύπανση περιβάλλοντος, τα τοξικά προϊόντα αποσύνθεσης από τις σύγχρονες χημικές ουσίες (βαριά μέταλλα (π.χ. φέρουσες ουσίες στα εμβόλια ηπατίτιδας β, παραγεμίσματα αμαλγάματος)
-εισπνοής νιτρωδών αλάτων («poppers») που αποθηκεύονται στα κύτταρα ως διοξείδιο του αζώτου ( NO2). Απελευθερώνονται μέσω της φυσικής προσπάθειας σέ αυξανόμενη έκθεση στα ιόντα ασβεστίου.
Αυτό έχει επιπτώσεις στα ενδοθηλιακά κύτταρα των αγγείων του αίματος και των λεμφικών αγγείων με μικρή τριχοειδή διάμετρο, και οδηγεί με αυτόν τον τρόπο στις εκφυλιστικές αλλαγές (πρησμένοι λεμφαδένες και τελικά στο σάρκωμα Kaposi).
-εξασθένισης των μιτοχονδρίων, μονοκύτταρων ενεργειακών προμηθευτών, τα οποία συνθέτουν το ATP ,τό μόριο πού μεταφέρει ενέργεια, που χρησιμοποιείται για όλες τις λειτουργίες του οργανισμού
Οι αιτίες της χρόνιας μιτοχονδριακής ζημίας είναι:
-ζημία του μιτοχονδριακού DNA, λόγω των αντιβιοτικών (π.χ. sulpha ενώσεις όπως το cotrimoxazol, TMPSMX) που εμποδίζουν τή σύνθεση του φολικού οξέος και της πουρίνης, και οδηγούν με αυτόν τον τρόπο στην εξαντληση του μιτοχονδριακού αποθέματος θειόλης
-Παρόμοια αποτελέσματα προκαλούνται από τα βαριά μέταλλα και από τά κυτοστατικά, όπως τό AZT. Όλες (π.χ. AZT), αυτές οι ουσίες δεσμεύουν τίς SH-ομάδες του γλουταθείου και της κυστείνης και εξασθενίζουν με αυτόν τον τρόπο τη δραστηριότητα των μιτοχονδρίων.
-μειωμένο γλουταθείο που παράγεται ως αποτέλεσμα βλάβης του συκωτιού, π.χ. χρόνια ηπατίτιδα (πού υπάρχει συχνά στα ομοφυλοφιλικά άτομα ,τούς αιμοφιλικούς και τους ενδοφλέβιους χρήστες ναρκωτικών), υπερβολική κατανάλωση οινοπνεύματος, ή μέσω της έλλειψης θρεπτικής κυστείνης, ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα μόρια του γλουταθείου μειώνουν τά μόρια του οξυγόνου – και του οξειδίου του αζώτου-, έτσι ώστε η παραγωγή ATP στα μιτοχόνδρια δεν είναι διαταραγμένη. Μια τρέχουσα έλλειψη του γλουταθείου σημαίνει ότι τά φαγοκύτταρα αυτοδηλητηριάζονται όταν επιτίθενται στους μύκητες και τούς ιούς που περιέχονται στα κύτταρα με τη βοήθεια του οξειδίου του αζώτου (NO).
-μειωμένη μεταφορά οξυγόνου στα κύτταρα λόγω της οξείδωσης (μεθαιμογλοβιναιμία) που υπερβαίνει την αναγωγική ικανότητα του γλουταθείου. Αυτό συμβαίνει λόγω της έντονα οξειδωτικής επίδρασης των νιτρωδών αλάτων (poppers), των αντιβιοτικών (cotrimoxazol, TMPSMX) και των εντομοκτόνων (π.χ. Lindan στα υγρά κατά της ψείρας ), των αναλόγων νουκλεοσιδίων των βαριών μετάλλων και των χημικών ουσιών.
-έλλειψη φυτικών αντιοξειδωτικων που δεσμεύουν τα τοξικά προϊόντα της αποσύνθεσης (ρίζες οξυγόνου) και με αυτόν τον τρόπο μειώνουν την φλόγωση και τίς αντιδράσεις στό στρές.
Η παρατεταμένη εξασθένιση των μιτοχονδρίων, διαλύει τη συμβίωσή τους με τον ξενιστή («φαινόμενο Warburg»). Τα κύτταρα έπειτα όλο και περισσότερο μεταπηδούν στην παραγωγή της ενέργειας από την αναερόβια ζύμωση, που οδηγεί σέ υπερβολική παραγωγή γαλακτικού οξέος, και σέ αύξηση των μυκήτων και των ευκαιριακών λοιμώξεων, και τελικά στη σπατάλη, κατά τήν οποία τα κύτταρα
λαμβάνουν τις βασικές θρεπτικές ουσίες άμεσα από τήν μυοπρωτείνη. Μέ μια υψωμένη δραστηριότητα της αντίστροφης μεταγραφής ο κυτταρικός πυρήνας σώζει τότε το γενότυπό του. Η συνεχής ενεργοποίηση των μακροφάγων οδηγεί, σε αυτήν την κατάσταση ,σε μια σύγχρονη απελευθέρωση των ουσιών -αγγελιοφόρων (Interleukine 2) που προκαλούν την απελευθέρωση των ορμονών του στρές στον επινεφρίδιο αδένα. Αυτές οι ορμόνες προκαλούν το σχηματισμό των TH2 Cd-4 κυττάρων, τα οποία ενεργοποιούν το σχηματισμό των αντισωμάτων στο μυελό των οστών, ενώ οι κυτταρικές άνοσες αντιδράσεις που προκαλούνται από τα κύτταρα TH1 καταστέλλονται συνεχώς
Με τη βοήθεια:
-Χορήγησης μίγματος θείου σέ θαλασσινό αλάτι, μεταλλικό νερό και φυκώδη προϊόντα, καί κυστείνης καί μεθιονίνης που περιέχουν πρωτεϊνικά μίγματα , [cysteine, αζωτο-ακετυλ-κυστείνη και αργινίνη, (3-8 γραμμαρίου τήν ημέρα ) επίσης στό γιαούρτι και τον ορρό γάλακτος]και φολικό οξύ (300 miligramme καθημερινά) μπορούν να υποκινήσουν το σχηματισμό γλουταθειόνης στο συκώτι. Η γλουταθειόνη πρέπει να δοθεί στο μεταξύ ενδοφλεβίως (600 χιλιοστόγραμμα καθημερινά) μέχρι νά λειτουργήσει πάλι ικανοποιητικά τό συκώτι
-Φυτικών αντιοξειδωτικών, π.χ. τό PADMA 28 (2-3 φορές από 2 δισκία καθημερινά) ή artemisia annua σέ παστίλιες UWEMBA (διαθέσιμες από http://www.nusag.com) που δεσμεύουν τα τοξικά προϊόντα της αποσύνθεσης του οξυγόνου, και τους φυσικούς αναστολείς πρωτεάσης (ηπαρίνη καί ηπαρινοειδή στο αγάρ, τά φύκη ή τά παρασκευάσματα χόνδρου),πού ενεργοποιούν τίς αντι-πρωτεάσες του σώματος και δεσμεύουν τα κατιόντα που επιτίθενται στά κυτταρικά τοιχώματα , επιβραδύνουν τις χρόνιες φλογωτικές αντιδράσεις που συνοδεύουν την αυξανόμενη κυτταροδιαίρεση.
-Τό συνένζυμο Q10 και nadh (νικοτιναμιδο-αδενινο-δινουκλεοτίδιο σέ αναγμένη μορφή) και υψηλές δόσεις της βιταμίνης C και Ε μπορούν να βελτιώσουν τη μεταφορά ηλεκτρονίων στην αναπνευστική αλυσίδα των κυττάρων. Το φολικό οξύ (χιλιοστόγραμμο 300 καθημερινά), οι Θειόλες, η λ- Carnitin ,οι χαμηλές δόσεις του σελήνιου, (π.χ. μαγιά της μπύρας), και ο ψευδάργυρος μπορούν να υποστηρίξουν τή σύνθεση της ATP (τριφωσφορικής αδενοσίνης) στα μιτοχόνδρια και την επισκευή της ζημίας στο μιτοχονδριακό DNA.
-Ευκαιριακές μολύνσεις (μύκητες, PCP(=πνευμονία πνευμονοκύστης καρίνι) και άλλα μπορούν να αντιμετωπιστούν από ωμέγα-3 λιπαρά οξέα σέ έλαια ψαριών (3 κουτάλια σούπας καθημερινά) Σέ δύσκολες περιπτώσεις, μπορούν να χορηγηθούν : σφαιρίνη γάμμα, εκλεκτικοί αναστολείς κυκλο-οξυγένεσης-2 και difluoromethylornithine ως αναστολέας πολυαμίνης. Η δραστηριότητα των κυττάρων- δολοφόνων και των ουδετερόφιλων μπορεί να υποστηριχθεί από τη χορήγηση γλουταμίνης (40 γραμμάρια καθημερινά) και λ- Arginin (20-30 γραμμάρια καθημερινά). DHEAS (Dehydroepiandrosterones)(200 χιλιοστόγραμμα καθημερινά) μπορεί να μειώνει τις τρέχουσες αντιδράσεις του στρές στο ανοσοποιητικό σύστημα ( αναστροφέας ΤΗΙ-ΤΗ2-) που προκαλείται από την απελευθέρωση των στρεσορμονών (cortisol) στον επινεφρίδιο αδένα.
-Βασικά λιπαρά οξέα στο έλαιο λιναρόσπορου, το έλαιο κάρδων, το έλαιο σόγιας και το λιπαρό οξύ ωμέγα-3 στο έλαιο ψαριών που αναμιγνύεται με τη στάρπη, πού ανυψώνουν τη λήψη του οξυγόνου στα κύτταρα
-Marianus Carduus ή aloe vera για να υποστηρίξει το συκώτι και ποτά μερικής ζύμωσης, που μπορούν να αποκαταστήσουν τη χλωρίδα των εντέρων
-Τα αιθέρια έλαια, που τρίβονται προς το στήθος και στις μασχάλες χρησιμεύουν στό να ενεργοποιήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα μέσω της επίγειας ουσίας (μήτρα)
-Απόσταγμα των πυρήνων γκρέιπ φρουτ , γιά γαργάρες με μέλι/ ξίδι και ενυγραντικά που περιέχουν θείο ή έλαιο Melaleucae Alternifolia ως τοπική θεραπεία ενάντια στη μυκητιακή μόλυνση.
-Στοχοθετημένες τεχνικές μείωσης του στρές, π.χ. αυτογενής άσκηση, τέντωμα και μασάζ, και αποχή από την υπερβολική σωματική άσκηση (που χρησιμοποιεί ουσίες που ενισχύουν τήν απόδοση, , π.χ. καφές, οινόπνευμα, νικοτίνη, αμφεταμίνες (Χ- Tasy), κοκαϊνη, ηρωίνη και poppers.)
-αποφεύγοντας τις φλογωτικές αντιδράσεις και τις μολύνσεις με την αποφυγή των τραυματισμών και της επαφής μέ πρωτείνες ξένες πρός το πλάσμα (π.χ. από την προφύλαξη κατά την πρωκτική επαφή )
-μιάς διατροφής πτωχής σέ σάκχαρα καί οξέα αλλά πλούσιας σέ ακατέργαστες τροφές και βάσεις, με τους πολύ μεγάλης αξίας υδατάνθρακες και πατάτες, τα φυτικά αντιοξειδωτικά, π.χ. λαχανικά,φρούτα, τα βοτανικά και πράσινα τσάγια, έλαια ψυχρής έκθλιψης, γαλακτοκομικά μερικής ζύμωσης, φύκη, φασόλια σόγιας, και ψάρια αλλά χωρίς τό πλούσιο σέ σίδηρο κόκκινο κρέας.
…μπορεί να αποκατασταθεί τό μειωμένων αντιστάσεων ανοσοποιητικό σύστημα στους ανθρώπους με ασθένειες πού ορίζουν το AIDS .
Εάν είναι απαραίτητη περιορισμένη χορήγηση αντιβιοτικών, αυτή η βασική θεραπεία πρέπει να συνεχιστεί. Η θεραπεία μπορεί να προσαρμοστεί στίς παρουσιαζόμενες εξατομικευμένες ασθένειες. Η πρόοδος που επιτυγχάνεται από αυτά τα μέτρα για να υποστηριχτεί το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να ελεγχθεί με τη μέτρηση των σχεδιαγραμμάτων ορμονών του στρές, της αναλογία κυττάρων T4/T8, της ενεργοποίησης των μακρόφαγων (τέστ neopterine) και δερματικής έλλειψης αλλεργίας, του επίπεδου γλουταθείου στο πλάσμα και στά βοηθητικά κύτταρα τ-4.
Ο HIV, που θεωρείται υπεύθυνος για την πρόκληση 30 διαφορετικών ασθενειών πού ορίζουν τό AIDS , δεν έχει αποδειχθεί ποτέ ότι είναι μεταδόσιμος ούτε αυτο-αναπαραγώγιμος, δεν έχει απομονωθεί ποτέ,δέν έχει φωτογραφιστεί ή καθ’οιονδήποτε άλλο τρόπο κατάλληλα χαρακτηριστεί, όπως απαιτείται από τους παραδεδεγμένους κανόνες της ιολογίας. Η αρχική πειραματική τεχνική των Gallo και Montagnier το 1984 πάνω στην οποία κατασκευάστηκαν τά τέστ αντισωμάτων γιά τόν HIV, περιελάμβανε καλλιεργημένα κύτταρα από ασθενείς του AIDS μαζί μέ λευχαιμικά και εμβρυικά κύτταρα, τα οποία παρουσιάζουν υψηλή δραστηριότητα αντίστροφης μεταγραφής. Αυτό τό φαινόμενο μιας τεχνητά ενισχυμένης αντίστροφης μεταγραφής ερμηνεύθηκε έπειτα ως υποδηλωτικό της παρουσίας ενός νέου ιού. Ένα ένζυμο συγκεκριμένου ιού δεν θα μπορούσε να αναγνωρισθεί σύμφωνα με τους θεσπισμένους κανόνες.
Οι συνθετικοί αναστολείς πρωτεάσης, που υποτίθεται ότι εμποδίζουν το σχηματισμό των βασικών δομικών μονάδων πού αποτελούν τόν ιό , μέ τό πέρασμα του χρόνου, προκαλούν δυσφορία, διαβήτη, πέτρες νεφρών και ηπατική ανεπάρκεια στους ασθενείς στούς οποίους χορηγούνται. Μετά τήν πρώτη χορήγηση αναστολέων πρωτεάσης και αναλόγων νουκλεοσιδίων , μπορεί να παρατηρηθεί μια φαινομενική μείωση των φλογωτικών αντιδράσεων και καί της «παραγωγής του ιού » , αλλά αυξάνεται έπειτα πάλι, πράγμα τό οποίο αποδίδεται στήν ανάπτυξη αντίστασης.
Τα φάρμακα αναλόγων νουκλεοσιδίων, που καταστρέφουν για έναν περιορισμένο χρόνο ,μέσω των κυτοστατικών αποτελεσμάτων, τά βακτήρια καί τούς μύκητες, μόνο κατά τό 1% ενσωματώνονται στον πυρήνα των κυττάρων, όπου πρέπει να λειτουργήσουν ως εξολοθρευτές DNA ενάντια στον HIV. Όπως έχει καταδειχθεί από πειράματα σέ ζώα από το 1990, προκαλούν αμετάκλητη ζημία στο μιτοχονδριακό DNA και με αυτόν τον τρόπο βλάβη στον εγκέφαλο, το μυελό των οστών, τους μυς και τα εσωτερικά όργανα και μια μόνιμη μείωση των κυττάρων Cd-4 και Cd-8 προκαλώντας τις ευκαιριακές μολύνσεις (κυτομεγαλία, έρπη simplex, πνευμονία πνευμονοκύστης καρίνι και ηπατίτιδα μη-α-μη-β) που ορίζουν το σύνδρομο του AIDS.
Ο Δρ Alfred Hässig, (1921-1999), πρώην καθηγητής της ανοσολογίας στο πανεπιστήμιο της Βέρνης, και πρώην διευθυντής των τραπεζών αίματος του ελβετικού Ερυθρού Σταυρού: «Η πρόταση του θανάτου που συνοδεύει την ιατρική διάγνωση του AIDS πρέπει να καταργηθεί.» (Sunday Times (London) 3 April 1994)
του Μιθριδάτη, Τρίτο Μάτι, τεύχος Μαϊου 2004
« Τελευταία τροποποίηση: Οκτωβρίου 10, 2019, 02:03:43 από Rose »
Καταγράφηκε
