author=Typhon link=topic=124.msg933#msg933 date=1178907948]
Πολύ ενδιαφέρον θέμα Fr Avaris. Το σκέφτομαι εδώ και καιρό. Οι περισσότερες επιθυμίες μας είναι στην ουσία ανάγκες.
Κι εγώ το σκέφτομαι. Αναρωτιέμαι μόνον για τον μηχανισμό που μετατρέπει την επιθυμία σε ανάγκη. Γιατί απο επιθυμίες, άλλο τίποτε. Τι είναι όμως αυτό το "κλικ" που τις μετατρέπει σώνει και καλά σε ανάγκη?
Δεν επιθυμώ να φάω, έχω ανάγκη να φάω. Υπάρχει όμως ένα οριακό σημείο. Δηλαδή τρώω, χορτάνω, αλλά επιθυμώ να φάω και άλλο (απο λαιμαργία). Έχω ανάγκη να κοιμηθώ αλλά απο τεμπελιά συνεχίζω να κοιμάμαι αντιστρέφοντας έτσι τις θεραπευτικές ιδιότητες του ύπνου και ξυπνώ περισσότερο κουρασμένος.
ΟΚ.....αυτές είναι όντως κάποιες βασικές ανάγκες....αυτοσυντήρηση, έτσι? τροφή και ξεκούραση. Που όμως απο ένα σημείο κι έπειτα λειτουργούν με την "φιλοσοφία" του Ναρκωτικού.....
Δηλαδή, "μου αρέσει", άρα "επιθυμώ όλο και μεγαλύτερες δόσεις"......
Γιατί άραγε συμβαίνει όμως αυτό?
Εφ'όσον φτάσουμε το οριακό σημείο, μετά έχουμε 2 επιλογές/τρόπους αντιμετώπισης αυτού του βλαβερού "θέλω" που ακολουθεί. Ο πρώτος είναι ο κλασσικός, της πειθαρχείας.
Μπααα, το τσιγάρο πριν δέκα χρόνια εκτός απο πειθαρχία χρειάστηκε και τσίκλες νικοτίνης για να κοπεί....
Ο δεύτερος και αγαπημένος μου (πιο επικίνδυνος, αλλά πιο γρήγορος) είναι η βουτιά με τα μούτρα στο θέλω, η κατα μέτωπο επίθεση. Αφού φάω ένα cheesecake μετά έχω ένα άλλο cheesecake μπροστά μου. Μπορώ να μείνω να το βλέπω και να μου τρέχουν τα σάλια μέχρι κααααποτε να σταματήσω να το "θέλω" ή τρώω 5 cheesecakes μαζί, με πιάνει η αναγούλα και δεν θέλω πλέον να το βλέπω μπροστά μου και απαλλάσομαι απο το επιπλέον "θέλω". Και στις δύο περιπτώσεις μαθαίνεις να μην ξεπερνάς το όριο, στην πρώτη απο πειθαρχία και στην δεύτερη μόλις φτάσεις στο οριακό σημείο θα θυμηθείς την απαίσια αναγούλα και θα σταματήσεις (λίγο πρός Παβλοφ μου φέρνει 
)
Να σου πω.....χμμμ.....κάθε βράδυ γυρνάω πεινασμένος μετά απο 15 ώρες στο πόδι και φυσικά θέλω να φάω και να πιω καμια μπύρα ή κρασί. Κανονικά πρέπει να φάω σαλάτα για να χάσω κανα κιλό. Έλα μου ντε όμως που το μεσημέρι τρώω ελαφριά (και χωρίς αλκοόλ) για να μην με πιάνει υπνηλία και να μπορώ να αντέξω την ολοήμερη εργασία.....
Έτσι, το βράδυ, αντί για σαλάτα (που δεν πάει μπύρα ή κρασί με σαλάτα) απο μόνο του το χέρι πάει σε "κρεατικά" και πικάντικα....
Έτσι, τελικά, δεν ξέρω εαν είναι ανάγκη λήψης τροφής ή εαν είναι απλώς μια "ιεροτελεστία ξεκούρασης" .....η λειτουργία του Ναρκωτικού που λέγαμε.....εκεί που παύει νάναι "ακριβής κάλυψη της ανάγκης" και μετατρέπεται σε "ανάγκη επανάληψης της ευχαρίστησης".....
Όσον αφορά το "πάρε πολύ μέχρι να μπουχτίσεις", άσε δεν πιάνει.....ξέρεις πόσες μπριζόλες και πόσα κουτιά μπύρα την έχουν πληρώσει αυτή την τεχνική?
Πέφτεις βαρύς στο κρεββάτι γκρινιάζοντας : "τέλος, δεν το ξανακάνω"...
Και την άλλη μέρα, πάλι τα ίδια....
Υπάρχει και αυτό που ονομάζω Αρχέγονη Επιθυμία (που δεν είναι ακριβώς επιθυμία), κάποιοι άλλοι το λένε Πραγματική Θέληση. Άν κόψεις όλα αυτά τα αγριόχορτα των "θέλω" όπως είπαμε πιο πάνω, θα μείνει χώρος για να φυτρώσει το όμορφο Ρόδο, η Πραγματική/Αρχέγονη Θέληση/Επιθυμία. Πρέπει πρώτα να θυσιάσεις (σταυρός) όμως αυτά τα "θέλω"΄με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Συγγνώμη, μιλάς για Μύστες τώρα....με ισχυρότατη θέληση.....αυτήν ψάχνουμε καλέ μου Typhon
Δύσκολο και περίπλοκο θέμα και η γλώσσα δεν με βοηθά να το εκφράσω όπως θα ήθελα. Εξ'άλλου τι να πείς για την Ουσία σ'ένα φόρουμ ή και ακόμη μεσω του προφορικού λόγου. Σαν ένας φέρελπις νεανίας που κάνει καντάδες κάτω απ'το παράθυρο μιας νεαρής καλλονής. Άλλο όμως να βρεθεί κάτω απ'τα στρωσίδια μαζί της
Ωραίο παράδειγμα!!!
Που ανήκει όμως η κατάκτηση της καλλονής? Στις απλές επιθυμίες ? Ή μήπως στις ανάγκες?
Κι αν μετά απο αυτήν θέλεις και την άλλη στο διπλανό μπαλκόνι? αυτό τι είναι? επιθυμία ή ανάγκη?
Και πάει λέγοντας.....και ψάχνεις μετά ανάμεσα στον Ασκητισμό απο την μία και την Τάντρα απο το άλλο άκρο, που είναι η βέλτιστη λύση για "έλεγχο των (ερωτικών) - και μη - επιθυμιών.....
