Ανθρώπινη Εξέλιξη

[Κανένας]

Αγαπητέ Typhon

Αν και συμφωνώ με τα περισσότερα που λες, το θέμα που ξεκίνησε ο Avaris είναι κατά πόσο η βία είναι απαραίτητη για την εξέλιξη του ανθρώπου και του πολιτισμού.  Εννοείται ότι για αυτοάμυνα και υπεράσπιση του δικαίου, ακόμα και η βία δικαιολογείται.  Επίσης η ανηθικότητα υπήρχε και υπάρχει.  Είναι απλά χαρακτηριστικό κατώτερης συμπεριφοράς.

Προσωπικά θα προτιμούσα κάποιος να με γροθοκοπήσει παρά να πέσω θύμα της όποιας "πλύσης εγκεφάλου", νομίζω οι συνέπειες αυτής θα ήταν πολύ χειρότερες.

Προσωπική άποψη.  Εγώ διαφωνώ.  Ένα δυνατό μυαλό μπορεί εύκολα να αντισταθεί στη διαφήμιση και στην προπαγάνδα.  Να σκέφτεται και να ενεργεί ανεξάρτητα από το ρεύμα.  Μπορεί να ελιχθεί και να νικήσει το σύστημα.  Σωματικά όμως τι θα κάνεις?  Θα βγεις αντάρτης στα βουνά?  Θα τα βάλεις με τρεις, με πέντε αντιπάλους?  Είναι εύκολο μία μικρή ομάδα εχθρών να σε καταβάλει σωματικά και να σου επιβληθεί.

Avaris, συμφωνώ ότι υπάρχουν με τα περιστατικά και μηνύματα βίας στις διδασκαλίες διαφόρων θρησκειών.  Όμως προτιμώ να μη πάρω τα μυνήματα αυτά σαν «αξιώματα».  Η θέση μου είναι ότι είναι δυνατό να υπάρχει εξέλιξη και χωρίς σωματική βία.  Απλά το καινούριο ρεύμα θα πρέπει να διαθέτει περισσότερη δύναμη (στρατό, χρήμα, πειθώ, ΜΜΕ ή κάποιο άλλο συγκριτικό πλεονέκτημα) από το παλιό.

[Typhon]

Κατά κάποιον τρόπο συμφωνείς με την άποψη μου. Ότι δηλαδή η βία είναι απαραίτητη για την εξέλιξη. Απλά το κάνεις λιγάκι πιο διπλωματικό, λες «δικαιολογείται». Για να υπάρξει εξέλιξη, πρέπει πρώτα να υπάρξει επιβίωση έτσι; Διότι αν κάτι δεν επιβιώσει πώς θα εξελιχτεί; Για να υπάρξει επιβίωση χρειάζεται και η βία, είναι νόμος της φύσης, δεν τον έφτιαξα εγώ. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα δεν μπορούμε να τα διαχωρίσουμε και να πάρουμε αυτό που "προτιμάμε". Το Ρόδο είναι πράγματι ένα ωραίο λουλούδι, δηλαδή το μέρος που βλέπουμε. Έχει όμως και ένα μέρος που δεν βλέπουμε, είναι οι ρίζες του, που είναι χωμένες βαθιά σε σκοτεινά ανήλιακα μέρη. Σκέφτηκες αν το αποκόψουμε απο αυτές επειδή μας είναι «αντιαισθητικές» και όχι τόσο «όμορφες» όπως το πάνω μέρος τι θα πάθει το Ρόδο;

Όσο για την «πλύση εγκεφάλου» πίστεψε με είναι πολύ πιο ύπουλη και πολύ πιο βλαβερή μακροχρόνια, κάτι σαν τον καρκίνο που δεν τον αντιλαμβάνεσαι μέχρι να είναι πλέον αργά. Τουλάχιστον στη σωματική επίθεση υπάρχει ειλικρίνεια και βλέπεις καθαρά τον εχθρό.

[Κανένας]

Σκέψου δηλαδή ότι επιστρέφω αύριο απ'τη δουλειά και βρίσκω παραβιασμένη την πόρτα του σπιτιού μου. Με το που μπαίνω, βλέπω τη γυναίκα μου νεκρή και έναν ανώμαλο να προσπαθεί να βιάσει την 12χρονη μου κόρη. Δεν ξερω τι θα έκανε κάποιος άλλος, εγώ πάντως θα τον σκότωνα επι τόπου.

Εδώ έχουμε θέμα αυτοάμυνας και προστασίας της οικογένειας.  Όχι εξέλιξης του ανθρώπου.  Ναι, συμφωνώ ότι κι εγώ θα χρησιμοποιούσα βία.  Αλλά είναι άσχετο με το θέμα μας.

Κατά κάποιον τρόπο συμφωνείς με την άποψη μου. Ότι δηλαδή η βία είναι απαραίτητη για την εξέλιξη. Απλά το κάνεις λιγάκι πιο διπλωματικό, λες «δικαιολογείται»

Το «δικαιολογείται» αναφερότανε στο θέμα αυτοάμυνας και όχι εξέλιξης.

Το Ρόδο είναι πράγματι ένα ωραίο λουλούδι, δηλαδή το μέρος που βλέπουμε. Έχει όμως και ένα μέρος που δεν βλέπουμε, είναι οι ρίζες του, που είναι χωμένες βαθιά σε σκοτεινά ανήλιακα μέρη. Σκέφτηκες αν το αποκόψουμε απο αυτές επειδή μας είναι «αντιαισθητικές» και όχι τόσο «όμορφες» όπως το πάνω μέρος τι θα πάθει το Ρόδο;

Το παράδειγμα αυτό δείχνει πετυχημένα τις διάφορες πλευρές (θετική/αρνητική) ενός θέματος.  Αλλά πια η σχέση με την εξέλιξη του ανθρώπου και ότι η σωματική βία είναι απαραίτητη?

[Typhon]

Φίλε Κανένα. Αφού εξήγησα τη θέση μου αρκετά κατανοητά πιστεύω. Το ξανακάνω. Για να εξελικτούμε πρέπει πρώτα να επιβιώσουμε, για να επιβιώσουμε, ανάμεσα σε πολλά άλλα χρειάζεται και η σωματική βία. Αν η κόρη μου και η γυναίκα μου πεθάνουν, ΠΩΣ θα εξελιχθούν;

Βία (εδώ μπαίνει και το σεξ και όλα τα..."κακά" ένστικτα) ---------->Επιβίωση----------->Εξέλιξη

Πολύ χονδρικά αλλά καταλαμβαίνεις την όλη ιδέα.

Όλα αυτά δεν συμβαίνουν γραμμικά, αλλά συμβαίνουν ταυτόχρονα, δηλαδή ταυτόχρονα επιβιώνεις και εξελίσεσαι, κάθε δευτερόλεπτο που περνά, απλά τα σόκ είναι ανεπαίσθητα (όταν γίνουν αισθητά απλά τους βάζουμε τη ταμπελίτσα "μύηση"). Αν αφαιρέσουμε αυθαίρετα κάτι επειδή δεν μας "αρέσει" (αλήθεια τα "αρέσει" μας "βγαίνουν απο μέσα" ή μας τα επιβάλλουν; ) στην αλυσίδα τότε αυτή θα σπάσει, η Ζωή θα γίνει Θάνατος και το "σχολείο" Ζωή θα καταρρεύσει. Αυτό είναι που επιδιώκουν ασυνείδητα πολλοί προσπαθώντας να αφαιρέσουν ζωτικής σημασίας πράγματα, κάτω απο τον ύπουλο μανδύα της "αγάπης" και της "ειρήνης"...

[Κανένας]

Για να εξελικτούμε πρέπει πρώτα να επιβιώσουμε, για να επιβιώσουμε, ανάμεσα σε πολλά άλλα χρειάζεται και η σωματική βία.
Βία ---------->Επιβίωση----------->Εξέλιξη

Typhon

Όπως το θέτεις, συμφωνώ απόλυτα.  Εγώ το έβλεπα πιο στενά, αποκλειστικά στο θέμα της εξέλιξης, βγάζοντας τα προηγούμενα στάδια έξω.

Προεκτείνοντας το σκεπτικό σου, η Βία, η οποία δικαιολογείται για την επιβίωση, είναι απαραίτητη για τη διασκέδαση.  Διότι αν δεν επιβιώσουμε, πως θα έχουμε τη δυνατότητα να διασκεδάσουμε?

Βία ---------->Επιβίωση----------->Διασκέδαση

Αυτό δεν εννοούσες?

[Eleni]

Εδώ νομίζω θα βοηθούσε αν αλλάζαμε την λέξη "βία" με την λέξη "επιθετικότητα". Για να υπάρξει εξέλιξη πρέπει να υπάρχει επιθετικότητα (όχι απαραίτητα με τη στενή έννοια της σωματικής βλάβης).

Βία σημαίνει, χρησιμοποίηση της δύναμης για επιβολή της θελήσεως
και επίθεση σημαίνει τοποθετώ από πάνω.
Νομίζω ότι η εξέλιξη γίνεται μέσα από την δημιουργική φαντασία του πνεύματος που εμπνέει την ψυχή. Αυτή με την σειρά της ενεργοποιεί την θέληση για να πράξουμε. Η ιδέα που ωθεί την τάση για δημιουργία είναι η αγάπη και όχι το μίσος και μέσα σε αυτήν δεν χωράει καμία κατάσταση βίας αλλά μόνο η ενότητα.
Οπου υπάρχει βία, υπάρχει αναταραχή, αταξία, δυσαρμονία δηλαδή μια κατάσταση εκρηκτική που αναζητά την ηρεμία.
Κατά την γνώμη μου η εξέλιξη αρχίζει μετά την ηρεμία και όχι προς την διαδρομή της.

Φανταστήκατε τα λευκά αιμοσφαίρια σας να μην είχαν επιθετικές ικανότητες τι θα παθαίνατε;

Τα λευκά αιμοσφαίρια, ανήκουν στο αμυντικό σύστημα του οργανισμού μας. Δεν έχουν επιθετικές ικανότητες αλλά αμυντικές.
Αν είχαν τέτοιες θα κατέστρεφαν τους ίδιους τους ιστούς τα ίδια, κάτι που μια μικρή γεύση αυτού εμφανίζεται στις αλλεργίες.

Ότι δηλαδή η βία είναι απαραίτητη για την εξέλιξη. Απλά το κάνεις λιγάκι πιο διπλωματικό, λες «δικαιολογείται». Για να υπάρξει εξέλιξη, πρέπει πρώτα να υπάρξει επιβίωση έτσι; Διότι αν κάτι δεν επιβιώσει πώς θα εξελιχτεί; Για να υπάρξει επιβίωση χρειάζεται και η βία, είναι νόμος της φύσης, δεν τον έφτιαξα εγώ.

Για να υπάρξει εξέλιξη σαφώς και πρέπει να υπάρξει επιβίωση. Γιατί όμως να χρειάζεται η βία απαραίτητα ?
Δεν γνωρίζω όλους τους νόμους της φύσεως αλλά μου δίνει την αίσθηση ότι αυτό που υπάρχει σε αυτούς είναι η αναγκαιότητα και όχι η βία έτσι όπως εμείς την εννοούμε. Τα πλάσματα της φύσεως, εκτός από τον άνθρωπο, δεν έχουν συνείδηση της ύπαρξης τους και ως εκ τούτου ναι μεν έχουν ένστικτα αλλά δεν διαθέτουν διάνοια. Για αυτά ο θάνατος που εμείς εκλαμβάνουμε ως βία είναι μια φυσική συνέχεια.

Όσο για την «πλύση εγκεφάλου» πίστεψε με είναι πολύ πιο ύπουλη και πολύ πιο βλαβερή μακροχρόνια, κάτι σαν τον καρκίνο που δεν τον αντιλαμβάνεσαι μέχρι να είναι πλέον αργά. Τουλάχιστον στη σωματική επίθεση υπάρχει ειλικρίνεια και βλέπεις καθαρά τον εχθρό.

Συμφωνώ απολύτως. Ίσως αυτή η διαπίστωση μας δείχνει πόσο ''αντίστροφα''  χρησιμοποιούμε τις δυνατότητες μας…

Βία (εδώ μπαίνει και το σεξ και όλα τα..."κακά" ένστικτα) ---------->Επιβίωση----------->Εξέλιξη

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένα << κακό>> ένστικτο. Τα ένστικτα όπως και τα συναισθήματα, μας εδόθησαν ως εργαλεία για την επιβίωση κατά πρώτον και για την άνοδο μας έπειτα. Η χρήση τους είναι αυτή που τα χαρακτηρίζει.
Π.χ Το ένστικτο μου, με προειδοποιεί ότι ο Χ έχει σκοπό να με ενοχλήσει. Η λογική μου όμως θα αποφασίσει το πώς θα χειριστώ την κατάσταση και τι θα αποφασίσω. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που θα πρέπει να χαλιναγωγήσω είναι το συναίσθημα.

Κατά την γνώμη μου η όλη ιδέα της ψυχικής εξέλιξης του ανθρώπου ανάγεται στον εξευγενισμό του συναισθήματος και στο ήρεμο άκουσμα της φωνής της καρδιάς μας.

Όλα αυτά δεν συμβαίνουν γραμμικά, αλλά συμβαίνουν ταυτόχρονα, δηλαδή ταυτόχρονα επιβιώνεις και εξελίσεσαι, κάθε δευτερόλεπτο που περνά, απλά τα σόκ είναι ανεπαίσθητα (όταν γίνουν αισθητά απλά τους βάζουμε τη ταμπελίτσα "μύηση"). Αν αφαιρέσουμε αυθαίρετα κάτι επειδή δεν μας "αρέσει" (αλήθεια τα "αρέσει" μας "βγαίνουν απο μέσα" ή μας τα επιβάλλουν; ) στην αλυσίδα τότε αυτή θα σπάσει, η Ζωή θα γίνει Θάνατος και το "σχολείο" Ζωή θα καταρρεύσει. Αυτό είναι που επιδιώκουν ασυνείδητα πολλοί προσπαθώντας να αφαιρέσουν ζωτικής σημασίας πράγματα, κάτω απο τον ύπουλο μανδύα της "αγάπης" και της "ειρήνης"...

Συμβαίνουν ταυτόχρονα αλλά δεν είναι ανεπαίσθητα αν είμαστε συνειδητοί σε ότι κάνουμε. Συμφωνώ όμως ότι συνήθως δεν προλαβαίνουμε να αναλογιστούμε και δρούμε παρορμητικά.

Η αγάπη και η ειρήνη δεν είναι ύπουλος μανδύας, απλώς είναι ένας στόχος πολύ μακρινός.
Αν αντιλαμβανόμασταν όλοι, την συμμετοχή μας στον ''κόσμο'' και την δράση μας σε αυτόν ίσως να ήμασταν πιο δεκτικοί και λιγότερο αμυντικοί σε αυτές τις ιδέες.

Επίσης αγαπάω, σημαίνει πάνω από όλα …αγαπώ τον εαυτό μου και μέσα από αυτόν και τους άλλους στους οποίους καθρεφτίζομαι…..δεν σημαίνει ότι γίνομαι θύμα, ούτε υποχείριο του εκάστοτε.

 

[Rose]

Αγαπητέ Typhon,

συμφωνώ μαζί σου πως η βία παραμένει ένα αναγκαίο αμυντικό εργαλείο όσο υπάρχουν θηρία... γύρω μας... όμως από την πεποίθησή σου, που με τόση θέρμη υποστηρίζεις...

Ότι δηλαδή η βία είναι απαραίτητη για την εξέλιξη.

καταλαβαίνω πως θα θεωρούσες απαραίτητο να σε βιάσουν για να εξελιχθείς... έτσι δεν είναι;
Είναι και αυτό μία επιλογή... αν και όχι η εξυπνότερη θα έλεγα...
Υπάρχει και μία νέα εφεύρεση εδώ και κάτι χιλιάδες χρόνια... που λέγεται "παιδεία" 

Οι σκέψεις και ιδέες μας προδιαγράφουν το μέλλον των παιδιών μας.[/color]

[Typhon]

Ένας εσωτεριστής έτρεχε κουνώντας μανιασμένα τα χέρια του πάνω-κάτω. Πίστευε πραγματικά πώς μπορούσε να πετάξει. Ξαφνικά σταμάτησε νιώθωντας κάτι ζεστό στο μέτωπο του. Αγγίζοντας το σημείο με την παλάμη του, είδε με αηδία ότι δεν ήταν το τρίτο του μάτι, αλλά ότι ήταν μια κουτσουλιά. Νευριασμένος σήκωσε το κεφάλι του και είδε ένα αετό να διασχίζει αδιάφορα τον γαλανό ουρανό. Θύμωσε και άρχισε να πετάει πέτρες, αλλά ο αετός συνέχισε την πορεία του πιο ανάλαφρος απο πρίν. Σε κάποια φάση ο εσωτεριστής σταμάτησε, κάθισε και διαλογίστηκε...φωτίστηκε!

Ηθικό Δίδαγμα: Θάνατος σε κάθε ηθικό δίδαγμα!

Αγαπητέ Fr. Κανένα

Ένστικτο [Βία (επιθετικότητα και έμφυτες ορμές γενικότερα) + Σεξ (Διασκέδαση, pleasure principle)] -----> Επιβίωση -----> Εξέλιξη

Αγαπητή Sr. Try

Ο Λαβύρινθος των λέξεων. Ο Μινώταυρος και η Αριάδνη με το νήμα της.

Χτές το σώμα μου επιτέθηκε («τοποθετήθηκε απο πάνω» για να είμαστε και politicaly correct) στο σώμα μιας κοπέλας και περάσαμε και οι δύο μια αξέχαστη βραδιά. Σε καμιά πραγματική μάχη δεν υπαρχει νικητής.

Τις προάλλες επισκέφτηκα το κλαμπ “Tranquility”, όπου όλοι ήταν γαλήνιοι, μέχρι και ο DJ κοιμότανε. Ήτανε πραγματικά μια Πεθαμένη κατάσταση, μέχρι που τα ένστικτα μου δεν αντέξανε και επιτέθηκα σε μια κοπέλα και αρχίσαμε να χορεύουμε. Οι άλλοι ζήλεψαν και έκαναν το ίδιο. Ξαφνικά το κλάμπ Ζωντάνεψε!

Ήταν ένας ιός που μπήκε σε ένα σώμα. Σημάδεψε ένα όργανο και κινήθηκε εναντίον του. Ξαφνικά τον πήρε χαμπάρι ένα λευκό αιμοσφαίριο. Επιτέθηκε το λευκό αιμοσφαίριο (αυτή η άρτια εξοπλισμένη, δολοφονική μηχανή, ενας πραγματικός πολέμαρχος, αφού το μόνο μεσο άμυνας που εχει ειναι η επίθεση) στον ιό, αμυνόμενο το όργανο. Ότι έκανα και εγώ δηλαδή, δεν ήταν αυτοάμυνα, ήταν καθαρή επίθεση, ζωώδης και χωρίς έλεος για να σώσω την κόρη μου. Μας αρέσει να παίζουμε με τις λεξούλες και στο τέλος αυτές μόνο μας μένουν.

Ο «Δρόμος της καρδιάς» (λές να εννοεί το γνωστό όργανο ο ποιητής; Μπα...). Έτσι τον λέμε τώρα στη «φλωροποιημένη» κοινωνία μας; Κάποιοι όμως τον γνωρίζουν σαν το δρόμο του ενστίκτου, του πολεμιστή, της βροντής και της Καταιγίδας. Ο Δρόμος της Ζωής.

Κάποια ανθρώπινα λευκά αιμοσφαίρια πήραν χαμπάρι τον ιό και ξεσπάθωσαν. Οι «300» βρίσκονται ήδη στις «Θερμοπύλες». Η βουλή έμεινε πίσω στη «Σπάρτη» να αναρωτιέται και να συζητά αν «πρέπει» ή αν «δεν πρέπει»...

Αγαπητή Sr. Rose777

Υπάρχει και μια... «νέα» φυσική εφεύρεση εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια που ονομάζεται επιθετικότητα. Αν δεν ήταν χρήσιμη τότε η ίδια η φύση θα απαλλασόταν απο αυτή. Καλή η παιδεία, κάπου εκεί μέσα άκουσα και για το...natural selection...

Αν διάβαζες πιο προσεκτικά αυτά που έγραψα θα έβλεπες ότι πιο πάνω, πρότεινα να αλλάξουμε την λέξη «βία» με την πιο γενική της «επιθετικότητας»...

Ο Συνωμοσιολόγος φοράει "κόκκινα γυαλιά" και τα βλέπει όλα "κόκκινα"
Ο εσωτεριστής το ίδιο, όπου γυρίσει βλέπει..."εσωτερισμό".

"When I obeyed my Ids - totally entrapped...Now my Ids obey me...and I obey only heaven's call for copulations. My limitations are my only laws" A.O.S

[Κανένας]

Typhon

Τελικά σωστά κατάλαβα αυτό που λες ή όχι?  Συμφωνείς με τον ακόλουθο παράδειγμα? 

Προεκτείνοντας το σκεπτικό σου, η Βία, η οποία δικαιολογείται για την επιβίωση, είναι απαραίτητη για τη διασκέδαση.  Διότι αν δεν επιβιώσουμε, πως θα έχουμε τη δυνατότητα να διασκεδάσουμε?

Βία ---------->Επιβίωση----------->Διασκέδαση

……επιθετικότητα. Αν δεν ήταν χρήσιμη τότε η ίδια η φύση θα απαλλασόταν απο αυτή. Καλή η παιδεία, κάπου εκεί μέσα άκουσα και για το...natural selection...

Χρήσιμη για πιο πράγμα?  Για την εξέλιξη?  Για τη διασκέδαση?  Με πιο σκεπτικό η φύση θα απαλλασότανε από την επιθετικότητα?    Εννοείς ότι το «natural selection» ισχύει και για όλες τις ιδέες? Πως ξέρεις ότι σταδιακά δεν απαλλάσεται από αυτήν? 

Για να δούμε ένα παράδειγμα πάλι για να καταλάβω τι λες.  πχ η «φοβία για το ύψος».  Σύμφωνα με τα λεγόμενά σου, η «φοβία για το ύψος» ....

Αν δεν ήταν χρήσιμη τότε η ίδια η φύση θα απαλλασόταν απο αυτή.

Σίγουρα αυτό εννοείς?  Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος? 

[Ορφέας]

Περί "Βίας και Επιθετικότητας"...

...........<<Το ρητό «πόλεμος πατήρ πάντων» που μας κληροδότησε ο Ηράκλειτος, είναι το λάβαρο, η σημαία που υποκινεί τον Άρη σε δράση και δημιουργία, που αυτοδίκαια χαρακτηρίστηκε σαν θεός του πολέμου.

Σε καταστάσεις έντονης δράσης ο Άρης ξεδιπλώνει την τεράστια ζωτική ενέργεια και την εκφράζει σαν ανυπέρβλητη ενθουσιώδη δύναμη. Στο ενστικτώδες επίπεδο η δύναμη αυτή εκφράζεται σαν τεράστια ζωώδης ορμή. Ειδικά σε μη υγιείς καταστάσεις, όταν  η ενέργεια του Άρη  δεν μπορεί να εκφραστεί ισορροπημένα και φυσικά, αδυνατώντας να ανορθώσει τον άνθρωπο σε υψηλότερους και πιο σύνθετους τρόπους επιβίωσης, εκτονώνεται υποχρεωτικά σε κατώτερους τρόπους έκφρασης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο άνθρωπος με διαταραγμένο νου. Η εικόνα του που δημιουργείται από την συμπεριφορά του, δηλαδή από τον τρόπο που κινείται,  από τον τρόπο που τρέφεται , θυμίζει άγριο ζώο. Στις ατυχείς αυτές περιπτώσεις που βγαίνει μόνο το ζωώδες ως κατώτερη βαθμίδα έκφρασης του Άρη, ο νους του πάσχοντος στρέφεται σχεδόν πάντα γύρω από το σεξ και ο λόγος του είναι ένας συρφετός από αισχρόλογα και υβρεολόγιο με σεξουαλικό περιεχόμενο. Σε περίπτωση κρίσης φοβίας ή μανίας, η αντίδραση θυμίζει άγριο θηρίο και το άτομο αποκτά φοβερή μυϊκή δύναμη. Ο μοναδικός νόμος που διέπει αυτές τις συμπεριφορές είναι «ο νόμος της ζούγκλας»...>>.... Απόσπασμα από το ανέκδοτο βιβλίο, "Η ΚΑΜΠΑΛΑ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ"...

[livelove]

Ο φίλος typhon ισχυρίζεται οτι η βία και η επιθετικότητα - τις οποιές εγώ τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι ως δύο ξεχωριστές έννοιες- είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου μας και πως παρατηρείται παντού γύρω μας ως φαινόμενο και διέπει τη ζωή μας και τη  ζωή όλων των οργανισμών. Αυτο που κάνει είναι απλώς να περιγράφει την πραγματικότητα. Και βέβαια αυτο που θέλω να ρωτήσω είναι:

Typhon
Ακόμα κι αν έτσι είναι η πραγματικότητα, ακόμα κι αν όντως αυτά παρατηρούμε όπως τα αναφέρεις στα παραδέιγματα που δίνεις...
Η δική σου θεση ποια είναι; Θέλω να πω...
Τί πιστεύεις, οτι όλα αυτά καλώς έχουν ως έχουν; Σε ικανοποιεί αυτη η πραγματικότητα;
Θεωρείς οτι έτσι έιναι το χρηστόν;
Οτι αυτο έιναι το "κανονικο";
Οτι τα πράγματα που είναι έτσι είναι με αγάπη και σοφία φτιαγμένα να λειτουργούν έτσι;

Έχω διαβάσει τις απόψεις σου...αλλά ξαναρωτώ για να κατανοήσω καλύτερα τη θέση σου

 

[Eleni]

Φίλε –η   typhon  από την μια πετάς αιχμές σε ότι αφορά τον εσωτερισμό και από την άλλη θέτεις τον εαυτό σου στην δονητική του εμβέλεια, συμμετέχοντας σε ένα φόρουμ καθαρά εσωτερισμού….. μήπως έχεις ήδη αρχίσει να αμφιταλαντεύεσαι για τις απόψεις σου?

Σε καμιά πραγματική μάχη δεν υπαρχει νικητής.

Αντίθετως, στις ''πραγματικές'' μάχες όπως ο υλικός κόσμος τις οριοθετεί υπάρχει πάντα νικητής…,εκεί που δεν υπάρχει είναι στον πνευματικό κόσμο. Επίσης η ολοκληρωμένη ένωση δύο ανθρώπων δεν έχει καμία σχέση …με θέσεις μάχης…

Ο «Δρόμος της καρδιάς» (λές να εννοεί το γνωστό όργανο ο ποιητής; Μπα...). Έτσι τον λέμε τώρα στη «φλωροποιημένη» κοινωνία μας; Κάποιοι όμως τον γνωρίζουν σαν το δρόμο του ενστίκτου, του πολεμιστή, της βροντής και της Καταιγίδας. Ο Δρόμος της Ζωής.

Η ζωή είναι όπως την εμείς την θέλουμε να είναι. Αν εσύ την θέλεις  ματωμένη και βίαιη έτσι και θα είναι γιατί βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε …Μην υποτιμάς την έννοια της φαντασίας … χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε καμία δημιουργία, δε κανένα επίπεδο.
Δεν μίλησα για ''δρόμο της καρδιάς'' αλλά για φωνή, μια φωτεινή φωνούλα που ψάχνει να βρεί την δίεξοδο σε κάθε ανθρώπινο ον άλλοτε με την αγάπη, άλλοτε με την βία, άλλοτε με το παράπονο, άλλοτε με τον ηρωισμό κλπ.

Ο εσωτεριστής το ίδιο, όπου γυρίσει βλέπει..."εσωτερισμό".

Ο στόχος του εσωτερισμού είναι η αλήθεια, όχι η παραμόρφωση ούτε η φαντασιοπληξία, δύο παράγοντες που ευθύνονται για το γκρίζο που σκιάζει τα μάτια μας.
Για να γίνει η παραμικρή αλλαγή στην κοινωνία οπως την γνωρίζουμε και οποιαδήποτε βελτίωση απαραίτητη προυπόθεση είναι η δική μας προσωπική καλυτέρευση. Ισως σου φάινεται ουτοπικό και ρομαντικό αλλά δεν είναι. Η δύναμη της αλυσίδας είναι ο κάθε αδύναμος κρίκος της...

[Typhon]

Όπως πολύ σωστά παρατήρησε η φίλη Sr. Clarion αυτά που έγραψα ήταν μια παρουσίαση της κατάστασης ώς έχει. Επίσης η φίλη Sr. Try ανάφερε ότι βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε. Άρα έχωντας αυτές τις πολύ εύστοχες παρατηρήσεις κατά νού προχωρώ.

Είδατε σε μια άγνωστη για σας διαδυκτιακή φιγούρα ένα τέρας που διασκεδάζει με τη βία και που πιστεύει ότι για να εξελικτεί «πρέπει» να βιαστεί. Αυτά ήταν τα «φωτισμένα» συμπεράσματα σας (και ίσως άλλα πολλά, που ίσως απο «πολιτισμένη ευγένεια» να μην γράψατε). Δεν καταφέρατε να βγάλετε τις παρωπίδες του εσωτερισμού (προγραμματισμός—εκπαίδευση—μηχανικές αυτόματες αντιδράσεις) και αυτομάτως είδατε αυτό που θέλατε να δείτε (εκπαιδευτήκατε). Αυτό με προβληματίζει και με ανησυχεί ιδιαίτερα. Υπάρχει περίπτωση αυτό που είδατε να είναι απλώς αυτό που κρύβεται βαθιά μέσα σας (και που νομίζετε ότι «διαγράψατε» απωθώντας στο ασυνείδητο) και τώρα μέσω προβολής «ξαλαφρώνετε» πετάγοντας το σε έναν βολικό στόχο που «δεν δικός μας» είναι «με τους άλλους» είναι «κατώτερος» και «μη-εξελιγμένος»; Ξεχνώντας ίσως ότι και αυτός είναι μέρος της ίδιας αλυσίδας...

Δεν ξέρω και δεν κρίνω, απορίες κάνω, ο καθένας γνωρίζει μονάχα για τον εαυτό του και μόνο σε αυτόν έχουμε να λογοδοτήσουμε στο τέλος της ημέρας.

Ίσως τελικά ο εσωτεριστής να χρησιμοποιήσει το εργαλείο που λέγεται διαλογισμός, όταν θα σταματήσει να «πετάει πέτρες».

[Κανένας]

Αγαπητέ Typhon

Είδατε σε μια άγνωστη για σας διαδυκτιακή ......

Αν εννοείς ΟΛΟΥΣ, είναι μία γενικότητα που δεν ισχύει.  Εγώ αυτό που είδα είναι ένα άτομο που με απλοϊκά επιχειρήματα παρουσιάζει κάποια λάθος συμπεράσματα.  Αν διαφωνείς, δεν έχεις παρά να απαντήσεις στις ερωτήσεις που σου έθεσα στα τελευταία μυνήματα μου.  Ψυχρά και μαθηματικά. 

Αυτό θα μας βοηθούσε να παραμείνουμε στο θέμα.  Ίσως όμως μας οδηγείς σε κάτι βαθύτερο.

βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε.

Το συμμερίζεσαι, ΟΚ.  (Εγώ διαφωνώ.  Κάποιος που αρχίζει και ελέγχει το μυαλό του, δύσκολα θα πέσει σε τέτοιες παγίδες.)

Εφαρμόζεις το παραπάνω για να συμπεράνεις ότι κάποιοι εδώ σε έκαναν στόχο της προβολής τους. 

Εγώ ρωτάω:  Σου συμβαίνει συχνά αυτό?  Σε συζητήσεις, ομάδες κτλ, σε κάνουν συχνά στόχο αρνητικής προβολής?  Αισθάνεσαι συχνά αποκομμένος? 

Αν Ναι: Μήπως το προκαλείς?  Μήπως βλέπεις αυτό που θέλεις?  Μήπως σου συμβαίνει μόνο με ομάδες εσωτερισμού?

Αν Όχι: Περιμένω απαντήσεις στις ερωτήσεις που σου έθεσα στα τελευταία μυνήματα μου.  Ψυχρά και μαθηματικά. 

[Ορφέας]

Απόσπασμα από το βιβλίο του ΤΟΜΑΣ ΧΑΡΡΙΣ, του ινστιτούτου Συνδιαλεκτικής ανάλυσης, "ΕΙΜΑΙ Ο' ΚΕΫ  ΕΙΣΑΙ Ο' ΚΕΫ".

Στις συνδιαλαγές μας, κατά κανόνα ακολουθούμε τυποποιημένα πρότυπα συμπεριφοράς.
Ουσιαστικά παίζουμε ένα παιχνίδι, το οποίο είναι μια σειρά από συμπληρωματικές απόκρυφες συνδιαλέξεις που προχωρούν σε ένα γνωστό και προκαθορισμένο αποτέλεσμα...

"...Όλα τα παιχνίδια έχουν την προέλευσή τους στο απλό και συνηθισμένο παιχνίδι της παιδικής ηλικίας, <Το Δικό Μου Είναι Καλύτερο Από Το Δικό Σου !> που εύκολα παρατηρεί κανείς σε παιδιά 4-5 ετών. Σκοπός του τότε ήταν, όπως και τώρα, να φέρει κάποια προσωρινή ανακούφιση από την δυσαρέσκεια της θέσης ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο' ΚΕΫ.
Όπως και στις πιο περίτεχνες παραλλαγές των μεγάλων, είναι απόκρυφο, γιατί δεν εκφράζει αυτό που το πρόσωπο αισθάνεται.
Όταν το μικρό παιδί λέει, <το δικό μου είναι καλύτερο από το δικό σου>, στην πραγματικότητα αισθάνεται,
<δεν είμαιο τόσο Ο' ΚΕΫ όσο εσύ>.
Είναι μια επιθετική άμυνα. Είναι προστατευτική, γιατί επιχειρεί να διατηρήσει κάποια ισορροπία (ομοιοστασία).

Έχει επίσης κάποια πληρωμή όπως τα παιχνίδια που παίζουν οι μεγάλοι.
Όταν το παιχνίδι, <το δικό μου είναι καλύτερο από το δικό σου> τραβήξει στα άκρα, συνήθως τελειώνει με τσακωμό και με κάποια συντριπτική ένδειξη του έτερου συμπαίκτη που αντιτείνει, <ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ : Το δικό μου είναι καλύτερο !!!>.

Αυτό ξαναβάζει το μικρό παιδί πάλι στη θέση του -έχει αποδεχθεί πάλι το γνώριμο αίσθημα ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο' ΚΕΫ και στην διατήρηση αυτής της σταθερής θέσης, υπάρχει κάποια δύστυχη και άθλια σιγουριά.

Αυτή είναι η ουσία των παιχνιδιών.
Τα παιχνίδια είναι ένας τρόπος χρησιμοποίησης του χρόνου από τους ανθρώπους εκείνους, που δεν μπορούν να υποφέρουν την έλλειψη και την δίψα για χάδι που βρίσκεται στο αποτράβηγμα,
και που όμως η ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο' ΚΕΫ θέση τους, κάνει την υπέρτατη μορφή της σχέσης με άλλους ανθρώπους, την οικειότητα, την ένωση, αδύνατη.

Το χαρακτηριστικό τους είναι :
Αν και υπάρχει δυστυχία, υπάρχει κάτι.

Όπως λέει ο κλόουν, <καλύτερα να μυρίζουν τα χνώτα σου παρά να μην αναπνέεις καθόλου>.

Είναι καλύτερο γιαυτούς να ταλαιπωρούνται παίζοντας παιχνίδια, παρά να μην έχουν καθόλου σχέσεις.

Ο R. Caldston, M.D. στο <Observations of childrens who have been psysically abysed and their parents>, έγραψε:
<<Το αναπτυσσόμενο παιδί έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει μέσα στη ζεστασιά του θυμού και της οργής, αλλά σίγουρα θα υποφέρει από μαρασμό μέσα στην παγωνιά της αδιαφορίας>>.