Αγαπητέ ΚΡΑΧΤΗΣ, από τον 18ο αιώνα μέχρι και τα μισά του εικοστού, μεγάλο ποσοστό επιστημόνων ήταν τέκτονες και μας έχουν αφήσει αξιόλογες επιστημονικές μελέτες σε πολλά και διάφορα γνωστικά πεδία. Για τα Ορφικά, μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο, αποκαλύπτει την επιστημονική βιβλιογραφία με προεξέχοντα βέβαια τον διάσημο αρχαιολόγο Otto Kern (1863 – 1942).
Από τους δικούς μας, το βιβλίο «Πυθαγόρας» του τέκτονα Πέτρου Γράβιγγερ, αφιερώνει μεγάλο μέρος στον Ορφισμό και μας παραθέτει πληθώρα αρχαιοελληνικών, κλασσικών, ελληνιστικών και σύγχρονων πηγών, από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε ικανό αριθμό πληροφοριών και για τον Ορφισμό αλλά και για τα μυητικά δρώμενα της αρχαιότητας. Ειδικά για τα Καβείρια και για τα Ελευσίνια, πλήθος αναφορών και αποκαλύψεων βρίσκονται στα κείμενα των πρώτων χριστιανών, π.χ. Κλήμης κλπ….
Φίλε μου Ορφέα, σε καμιά περίπτωση δεν απορρίπτω την σημαντικότητα των αρχαίων και πιο συγχρόνων βίων, πολιτισμών και ανθρώπων. Αλλά αυτό που ίσως δεν έγινε κατανοητό, είναι ότι δεν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες για μελέτες, δεν υπάρχουν κείμενα αρχαία ελληνικά παρά μόνο ξανα-μεταφρασμενα ξανά και ξανά, από πολλά χέρια και πολιτισμούς γραμμένα, βλέποντας ξεκάθαρα ότι κάθε φορά που ξανάγραφε αυτός που έγραφε το κείμενο πρόσθετε και τα της αρεσκείας του. Μάλιστα βλέπουμε και ποιοι ακριβώς πρόσθεσαν αυτά που προσθέσαν και τι πρόσθεσαν και τι προσομοιάζαν αναλόγως της ιδεολογίας του καθενός. Ο οποιοσδήποτε απλός νους μπορεί να το συνειδητοποιήσει μετά από μικρή μελέτη, ότι όλα αυτά που μελέτησαν αυτή οι μισο - επιστήμονες δεν είναι μεγάλης ισχύς και δυναμικής. Όσον αφορά τον τέκτονα Πέτρου Γράβιγγερ η άποψη μου είναι ότι ισχύουν εις διπλούν αυτά που είπα. Φίλε μου όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες της εποχής κυνηγηθήκαν και έτσι γίναν γνωστοί. Οι άλλοι απολάμβαναν τους καρπούς της εύνοιας του κύκλους τους. Γι' αυτό ξέρουν όλοι τον Δαρβίνο και όχι τον τέκτονα Πέτρου Γράβιγγερ , γι' αυτό ξέρουν τον Τεσλα και όχι τον τέκτονα Πέτρου Γράβιγγερ, μην είμαστε αιθεροβάμονες.
Το λέω και ποιο λαικα, δεν υπάρχουν αυτούσια αρχαία ελληνικά κείμενα και ότι εσύ τους θεωρείς μεγάλους αυτούς τους μεταλαμπαδευτές ή τους αντιγραφείς, είναι μόνο μια άποψη. Δεν αποδεικνύετε τίποτα όσον αφορά για το θέμα που συζητούμε. Αν θέλεις ανέλυσε κάτι από την μελέτη του τέκτονα Πέτρου Γράβιγγερ ώστε να δω και να καταλάβω τι ακριβώς επικαλείσαι από της μελέτες του και θα λυθεί το ζήτημα πολύ γρήγορα.
Δεν θα μιλήσω για άλλες μυητικές διαδικασίες, αλλά ως παράδειγμα θα αναφέρω την μυητική διαδικασία της Α.Μ.Ρ.Α., μυητική διαδικασία η οποία αποσκοπεί – και όπως δείχνουν τα πρώτα «σημάδια» δείχνει να πετυχαίνει – στην αυτογνωσία και την προσωπική εξέλιξη. Αυτό που μετά βεβαιότητας δεν κάνει η μύηση, είναι να προκαλεί προβλήματα στην προσωπικότητα. Το αν και πόσο τα αποτελέσματα των μυήσεων είναι ωφέλιμα, θα φανεί στην συνέχεια του διαλόγου.
Δεν θα μιλήσω για άλλες μυητικές διαδικασίες, αλλά ως παράδειγμα θα αναφέρω την μυητική διαδικασία της Α.Μ.Ρ.Α., μυητική διαδικασία η οποία αποσκοπεί – και όπως δείχνουν τα πρώτα «σημάδια» δείχνει να πετυχαίνει – στην αυτογνωσία και την προσωπική εξέλιξη. Αυτό που μετά βεβαιότητας δεν κάνει η μύηση, είναι να προκαλεί προβλήματα στην προσωπικότητα. Το αν και πόσο τα αποτελέσματα των μυήσεων είναι ωφέλιμα, θα φανεί στην συνέχεια του διαλόγου.
Το μόνο δίκαιο είναι, πως πρέπει να σε ρωτήσω το εξής μετά από αυτό που είπες όσον όσον αφορά το Α.Μ.Ρ.Α. Που ακριβώς φαίνονται αυτά τα αποτελέσματα των μυήσεων στο δημόσιο βιο; (γιατί μόνον έτσι θα μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε). Σίγουρα δεν έχει καμιά ισχύ να το επιβεβαιώνουν μόνο μέλη του Α.Μ.Ρ.Α. Ύστερα εξήγησε μου σε τι ακριβώς βελτιώθηκε κάποιος μετά από αυτές; Πως επιδρούν στον συναισθηματισμό; και πως βεβαιώνονται αυτές οι βελτιώσεις; Διότι αν υπάρχουν, το μόνον λογικό, είναι ότι πρέπει υπάρξει εξωτερίκευση προς τον δημόσιο βιο (όπως λες ότι κάνανε οι αρχαίοι μας). Θα ήθελα να σε ρωτήσω και το εξής. Σε τι ακριβώς βελτιώθηκε κάποιος που ακολούθησε αυτές τις μυήσεις, ενώ κάποιος δεν θα μπορέσει να βελτιωθεί αν απλά εργάζεται σε κάποια εταιρία η καλύτερα, που διοικεί μια εταιρία κιόλας;
Επίσης πες σου αν κάποιος αποτύχει σε αυτές τις μυήσεις και δεν περάσει τις δοκιμασίες τι θεωρείτε ότι είναι πλέον; Πόσο χαρούμενος η δυσαρεστημένος θα είναι έπειτα; Πόσο βαριά μπορεί να το πάρει; Πιστεύω ότι δεν έχεις δίκιο στο πόσο μπορεί να καταστρέψει μια προσωπικότητα, ας μην υποτιμούμε την αντίδραση του καθενός. Έχω δει να πελαγώνουν για πολύ λιγότερα πράγματα.
Σοβαροί και αληθινοί επιστήμονες έχουν ερευνήσει το θέμα των μυήσεων και έχουν επισημάνει την αξία και την μεγάλη επίδρασή τους στην εξέλιξη του ατόμου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως, ότι αυτοαποκαλείται μύηση είναι πραγματικά μύηση. Επίσης κάποια δρώμενα τα οποία κάποτε ή σε κάποιους είχαν βαθιά μυητική επίδραση, αυτό δεν συνεπάγεται ότι και σήμερα θα έχουν την ίδια επίδραση. Αν πάρουμε για παράδειγμα την τεκτονική μύηση του πρώτου βαθμού και την εν γένει μυητική διαδρομή που προτείνει, επί της ουσίας της αποτυχαίνει σήμερα πλήρως. Τον 17ο αιώνα ο μυούμενος στον τεκτονισμό πρόβαλε τον εαυτό του σε έναν ακανόνιστο λίθο και με την συνεχή εργασία ο λίθος καθίστατο λειασμένος κύβος, έτοιμος να χρησιμοποιηθεί για το κτίσιμο του οικοδομήματος που συμβόλιζε την ίδια την κοινωνία και εσωτερικά τον ίδιο τον εαυτό του. Για όσο καιρό ο άνθρωπος εκείνης της εποχής είχε την αντίληψη ότι, σχεδόν μαγικά ο τέλειος μελλοντικός εαυτός του
Αγαπητέ Ορφέα μην πέσουμε στο λάθος και την σπαζοκεφαλιά του διανουμενισμού που λέει ότι μόνον όσοι ακολουθήσουν σωστά της οδηγίες τότε θα είναι αυτοί που θα καταφέρουν το ιδανικό.
Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα των δογμάτων και θρησκειών σε σχέση με την επιστήμη;
Τα δόγματα λένε ότι, μόνον όταν όλοι γίνουν ιδανικά δογματικοί θα επέλθει ο παράδεισος. Kαι έχουν ολοκληρωτισμό στον τρόπο τους. Διότι π.χ, ποτέ δεν θα έχουμε κουμουνισμό, μόνον όταν όλοι θα είναι μαρξιστές, ποτέ δεν θα έχουμε παράδεισο, μόνον όταν όλοι θα είναι χριστιανοί. Δηλαδή σαν εγωιστές δικτάτορες ακόμα και αν δηλώνουν φιλελεύθεροι αυτοί οι ιδεολόγοι οδηγοί, ενδόμυχα θέλουν να αφιερώσουν την ζωή τους σε κάποιο επονομαζόμενο από αυτούς θειο έργο ώστε να αλλάξουν όσους μπορούν. Θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο γιατί καταβαθως ενδόμυχα δεν μπορούν να αντέξουν τον ρεαλισμό, ότι είμαστε διαφορετικοί. Νομίζουν ότι ο κόσμος είναι άρρωστος και πρέπει να τον γιάνουν, νομίζουν ότι υπάρχει ένα πλαφόν ιδανικότητας και πρέπει να βελτιωθούμε για να το φτάσουμε.
Απλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτοί όμως νομίζουν ότι είναι δημοκράτες και ότι τους δέχονται όλους. Αλλά απλά τους δέχονται στην αρχή για να αρχίσουν την μυστικοπαθή μετατροπή όλον σε κάτι ποιο βελτιωμένο. Έτσι λοιπόν φίλε μου είναι σαν να μου λες ότι μόνον αν ακολουθήσω τον σωστό τρόπο μύησης θα καταλάβω τη θα πει μύηση. Το ζήτημα είναι ότι δεν έχουμε δει ποτέ κάποια σωστή και λαθεμένη μύησης ούτε υπάρχει σωστή και λάθος μύηση. Το ζήτημα είναι ότι ο κόσμος δεν έχει πρόβλημα μύησης και ποτέ δεν είχε. Είναι σαν να μου λες αν βλέπω τον ελέφαντα που κρύβετε πίσω από την παπαρούνα. Το θέμα είναι ότι κάποιοι θαυμάζουν πόσο καλά κρύφτηκε ο ελέφαντας πίσω από την παπαρούνα, κάποιοι άλλοι απλά καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να κρυφτεί κάποιος ελέφαντας πίσω από παπαρούνες. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει
Η επιστήμη όμως δεν ασχολείται με τον αλλάξει τον άλλον, διαπρέπει όταν ανατρέπει τον εαυτό της, όταν βγάζει λάθος τον εαυτό της, όταν κάποια θεωρία συμπληρωθεί και βγαίνει καλύτερο νόημα. Η νοοτροπία της χωρίς να το προσπαθεί είναι η λογική, μακριά από την ενδόμυχη τάσι για ομοιογένεια των πάντων. Πολλοί επιστήμονες που υπήρξαν στην εποχή του 19 αιώνα θα δεις ότι ενδόμυχα χωρίς να το θέλουν εισάγουν δόγμα στην επιστήμη και αρχίζουν να την δογματίζουν την επιστήμη. Υπήρξε και διαμάχη μάλιστα. Ήταν αυτή η εποχή που που αν δεν ήσουν τέκτονας, δεν μπορούσες να έχεις θέση στα πανεπιστήμια.
Ένα επιστήμονας που καταπιάνεται με δόγματα δεν είναι επιστήμονας, είναι μελετητής. Αυτό είμαστε όλοι μας έτσι και αλλιώς, από την στιγμή που αναλύουμε κάτι, ακόμα και αυτήν την στιγμή αναλύοντας αυτό το σημαντικό θέμα.
Οι αρχαίοι φιλόσοφοι σπούδασαν και στην συνέχεια δίδαξαν σε ονομαστές σχολές πανεπιστημιακού επιπέδου. Η σχολή του Πλάτωνα έδωσε στην κοινωνία μεγάλο αριθμό φιλοσόφων και δίδαξαν σε αυτήν, εκτός του Πλάτωνα και πολλά μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως ο Αριστοτέλης. Οι περισσότεροι όμως των φιλοσόφων – αν όχι όλοι –παράλληλα λάμβαναν μέρος στις μυητικές διαδικασίες, αφήνοντάς μας έμμεσες αναφορές για τα δρώμενα, εμμένοντας όμως στην σιωπή που υποσχέθηκαν περί αυτών. Δηλαδή, ...
Ας μην γενικεύουμε λέγοντας πολλοί φιλόσοφοι μυούνταν, είναι επικίνδυνο να δένουμε έτσι τα πράγματα.
Όχι δεν μυούνταν οι περισσότεροι. Εγώ βλέπω ότι μιλάμε για διαφορετική εποχή με διαφορετικό νοοτροπία
(όπως είχες πει και εσύ έξαλλου). Τώρα ξαφνικά με μια λέξη "ότι μυούνταν αυτοί οι φιλόσοφοι" κάτι που δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά, έδεσες πολλές εποχές με διαφορετικούς ανθρώπους και πολιτισμούς ενισχύοντας αβάσιμα την έννοια και τον χαρακτηρισμό της μύησης. Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Αν έχουμε ένα διαμάντι από την αρχαιότητα είναι η συλλογιστική η οποία ξεχωρίζει τα πράγματα, δεν τα ενοποιεί, δεν τα ομοιογενοποιεί. Η τάση να ομαδοποιούμε τα πράγματα προσπαθώντας να τα απλοποιούμε και να τα ενώσουμε είναι λάθος αρκετές φορές, ειδικά όταν μιλούμε για τέτοιες ουσίες χωρίς τεκμήρια. Τα πάντα είναι σχετικά και διαφορετικά με ισχυρή ατομική εκδήλωση.
......τα πανεπιστήμια δεν αντικαθιστούν τις μυητικές διαδικασίες, καθότι αναφέρονται σε τελείως διαφορετικά πεδία Γνώσης. Παρότι βέβαια τα δρώμενα στα μυητικά μυστήρια περιβάλλονταν με πέπλο σιωπής, ουδέποτε κατά την αρχαιότητα δημιουργήθηκαν μυστικοί κύκλοι, αλλά τουναντίον οι προς μύηση ξεκινούσαν με ανοικτές γιορτές για ολάκερη την πόλη και έτσι φανερώνονταν στις κοινωνίες τους, έχοντας ως τίτλο τιμής την αποδοχή τους για μύηση στα Ελευσίνια, αλλά και στα υπόλοιπα μυητικά δρώμενα της εποχής, (Καβείρια, των Ιδαίων Δακτύλων, του Ολύμπου κλπ).
Κοίταξε φίλτατε Ορφέα, εκστασιασμός βρίσκετε παντού, ακούγοντας μουσική εγώ εκστασιάζομαι και μυούμε και πιστεύω σε μεγαλύτερα κλιμάκια από τις μυήσεις αυτές του εσωτερισμού, μπορείς να μου αποδείξεις το αντίθετο; Δεν νομίζω, οπότε αν μπούμε σε αυτήν την νοοτροπία του τι νομίζει ο καθένας για αυτόν τον συναισθηματικό τρόπο εκπαίδευσες που εξηγείς, δεν βγάζουμε άκρη ο καθείς ότι θέλει μπορεί να λέει, θα χαθούμε. Μετά από αρκετά χρόνια έξω από την Νέα Ακρόπολη ζω σε έκσταση πολλές φορές πολλές στιγμές. Δεν είναι κάποιο προνόμιο κάποιων μυημένων. Εγώ τουλάχιστον έζησα μέσα σε μια εσωτερική σχόλη και ζω και τώρα από έξω και ξέρω να κρίνω τι σημαίνει να είσαι μέσα και έξω από των εσωτερισμό, κάτι που δεν έκανε κανένας Ακροπολιτανος στην ζωή του. Αυτοί δε, που φύγαν και γυρίσαν, παραμένουν μικρά στρατιωτάκια τους, χωρίς να έχουν φτάσει κάπου ή να έχουν καταλάβει κάτι για την οργάνωση. Ούτε μελετήσαν τίποτα για να παραδεχτώ ότι ξέρουν την διαφορά. Προβληματικοί είναι που γυρίζουν γιατί νιώσαν μόνοι και δεν καταφέραν στην ζωή τίποτα από μόνοι τους. Γύρισαν στην νοσταλγική ασφάλεια που χάσανε. Εξάλλου είναι πολλοί λίγοι και όχι ψηλά στην εξουσία. Ας ξαναπεράσουν όλοι οι πελεκυφόροι δοκιμασίες από την αρχή για να δω τα κότσια τους που με περιφέρονται σαν μύστες. Και τα άλλα τα μοσχάρια όλα από κάτω σκύβουν το κεφάλι και τρων τα παραμύθια. Τους ντοπάρουν ότι είναι ιππότες και αυτοί αυνανίζονται. Δημιουργούν διαρκώς καινούριες θέσεις εξουσίας για να μην κακοκαρδίσουν πελεκυφόρους. Θα τα αναλύσουμε διεξοδικά όλα αυτά.
Σου βεβαιώνω ότι οι κύκλοι μυήσεων όχι απλά είναι άχρηστοι αλλά ίσως και επιβλαβείς διότι ενδόμυχα σε τοποθετούν σε ένα ελιτιστικό πλαίσιο χωρίς να το θέλεις και σε βάζουν να παίζεις με επίπεδα προσωπικής εξέλιξης. (Τα οποία να είσαι σίγουρος μόνο στο δημόσιο βιο τσεκάροντε). Αυτές η μυήσεις σε αυτό το πλαίσιο σε κάνουν να νιώθεις προνομιούχος, ότι εσύ ζεις πράγματα που οι άλλοι δεν βιώνουν, άρα τι ακριβώς είναι οι άλλοι σε σχέση με σένα φίλε Ορφέα, υποανάπτυκτοι. Αφού εσύ μέσο των μυήσεων αναπτύσσεσαι και εξελίσσεσαι.
Και μετά μόνο μια λογική υπάρχει. Να αναπτύξεις και τους άλλους γύρο σου.
Όχι, η δημοκρατική αντίληψη γεννήθηκε μέσο του σεβασμού προς την προσωπικότητα του συνανθρώπου, μέσα απ την δεκτική στάση ότι το σωστό είναι να μένει ο καθένας στο πλαίσιο του και να αναπτύσσετε αυτός προσωπικά και όχι ομαδικά. Για να καταλάβεις, εσύ λες ότι ο κόσμος χρειάζεται μια τεχνική ώστε να βελτιώσει τον εαυτό του από την ελαττωματική προσωπικότητα του και έτσι να επέλθει μια αλλαγή του κόσμου, ενώ εγώ σου λέω όχι! Η μεγάλη μάχη είναι να αφήσεις την κοινωνία να πάρει το δρόμο της. Αλλά να μην σε αλλάξει ταυτόχρονα καλύπτοντας κάποια θετικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου (που χρειάζονται για την κοινωνία).
Το πεδίο δράσης είναι να μην σε αλλάξει η κοινωνία, όχι να αλλάξεις εσύ εσένα και εμένα και τον κόσμο. Σωκράτης αυτό έκανε, ακολουθώντας πιστά τους νόμους της Αθήνα, δεν επέτρεψε κανέναν μέχρι τέλους να τον αλλάξουν. Όχι όμως να αλλάξουν κάποια δογματική πιστή που είχε, αλλά τα καλά στοιχειά της προσωπικότητάς του που τα χρησιμοποιούσε προς όφελος της κοινωνίας και του εαυτού του.
Σκέψου το, το ένα διακατέχετε από την τάση να αλλάξεις εσύ εμένα και τον κόσμο ενώ το άλλο διακατέχετε από την τάση να μείνω διαφορετικός από σένα και να αφήσω τον κόσμο! Ποιος είναι ο φασίστας εδώ; Μπορείς να το νιώσεις; Εγώ λέω είμαι καλά και θα δώσω στην κοινωνία αυτό που μου δώρισε η φύση και εσύ μου λες, ότι εγώ είμαι άρρωστος ασθενής γεμάτο ελαττώματα και πρέπει να αλλάξω παίρνοντας φαρμακευτικές μυστικές μυητικες τεχνικές για να γιατρευτω-βελτιοθω μαζί με του υπόλοιπους ασθενείς κατατρεγμένους για το γενικό καλό όλων μας!
Εντωμεταξύ τα αποτελέσματα αυτών των τεχνικών τα επιβεβαιώνουν πάντα και μόνο αυτοί που μυούνται και ο κύκλος τους, ποτέ κάποιος από τον δημόσιο βίο. Κάπου βρώμα εδώ αυτό το κομμάτι.
Δεν υπάρχουν βελτιώσεις ανωτέρου εαυτού, αυτά είναι στην καλύτερη περίπτωση πολύ αόριστες θεωρίες καζατζκικης εκστασιαστικης αισθησιακής αυνανιστικής αποθέωσης. Μην σου φαίνεται περίεργο, με το αυνανισμό εκστασιάζεται κάποιος και βιώνει πρωτόγνωρη αίσθηση. Μήπως και αυτό βελτιώνει τον ανώτερο εαυτό και πολεμά τα ελαττώματα μας;
Όπως στο αρχαίο κέντρο του Αυναν; (Tο οποίο ήταν και πασίγνωστο)
Η αλήθεια είναι ότι σε μεγάλο βαθμό οι εσωτερικές σχολές επιλέγονται από αγάπη και νοσταλγία μιας παραδοσιακής τελετουργίας στολισμένης με την αίγλη που της έδωσε μια άλλη εποχή και φορτισμένης με την αίσθηση του απόκρυφου και μυστικού θησαυρού που κάποτε θα ανακαλυφθεί. Υπάρχουν δύο ειδών εσωτερικές οργανώσεις. Από την μια είναι αυτές που χαρακτηρίζονται ως παραδοσιακές, οι οποίες όμως λόγω αυστηρής εμμονής στην τυπολατρία αδυνατούν να προσφέρουν κάτι στην σύγχρονη εποχή, εκτός βέβαια από την «τουριστική ατραξιόν» που παρουσιάζουν και από την άλλη είναι οι «Προμηθεϊκές», οι οποίες εισάγουν καινούριες μυήσεις, ώστε να είναι λειτουργικές για τον σύγχρονο άνθρωπο και παράλληλα να αναφέρονται και να απαντούν στα σύγχρονα ερωτήματα της ανθρωπότητας.
Ποιες είναι αυτές οι προμηθεϊκές μυήσεις και πως λειτουργούν στην πράξη και που είναι τα αποτελέσματα τους; Δώσε ένα παράδειγμα!
Πάντοτε το ζητούμενο για τον άνθρωπο είναι η κατανόηση. Η κατανόηση όμως δεν έρχεται με την συσσώρευση και εκμάθηση μόνο της πληροφορίας, αλλά μαζί με την συναισθηματική αντίδραση του εαυτού, η οποία όμως αντίδραση δύσκολα επιτυγχάνεται με την απλή πληροφόρηση. Είναι γνωστό ότι, δραστικά γεγονότα που τάραξαν το βαθύτερο «είναι» μας, είναι αυτά που άλλαξαν τον εαυτό μας. Αν λοιπόν οι μυήσεις δεν μπορούν να έχουν τέτοια επίδραση πάνω στον άνθρωπο, δεν είναι μυήσεις και στην καλύτερη περίπτωση, είναι απλά παραστάσεις εντυπωσιασμού. Αυτές οι «τύποις» μυήσεις, είναι πλέον ξεπερασμένες και για κάποιον που στέκεται με ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό του, χαρακτηρίζονται κοροϊδία.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, η διαφορά της νοητικής εξέλιξης σε σχέση με την συναισθηματική ανάπτυξη, είναι τεράστια. Παρότι διανοητικά έχουμε προχωρήσει πάρα πολύ, συναισθηματικά έχουμε μείνει δυστυχώς ανώριμοι. Εδώ ακριβώς διαφαίνεται η έλλειψη των σύγχρονων μυήσεων και η ανάγκη ύπαρξης αυτών για να βοηθήσουν τον σύγχρονο άνθρωπο στην ομαλή ανάπτυξη και εξέλιξη. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι εμφανής η έλλειψη πραγματικών μυήσεων.
Ορφέα έτσι ήταν όλες οι εποχές, διακατέχονταν από βλακοσυνη, άλλοτε μεγαλύτερη και άλλοτε μικρότερη και δεν έχει να κάνει με κάποιο συναισθηματικό κόμπο. Δηλαδή θέλεις να μου πεις ότι πρέπει να επισπεύσουμε μυητικες συνθηματικές βελτιώσεις για ένα καλύτερο κόσμο επειδή είμαστε ανώριμοι συναισθηματικά; Μπορείς να μου περιγράψεις μια εποχή που ο κόσμος δεν διακατέχονταν από αυτήν την συναισθηματική οπισδροδρομιση; Μπορείς να μου περιγράψεις τι χρειάζεται να κάνουμε για να το αλλάξουμε και τι πρέπει να κάνω πρακτικά για αυτό;
Και με μένα και το Γιάννη που δεν θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιος συναισθηματικός ανώριμος οπισθοδρόμησμο σε μας, τι ακριβώς θα κάνουνε οι μύστες με μας; Μήπως να πιούμε το κώνειο για να μείνουν μόνο οι γιατροι- μύστες και η ασθενείς - κόσμος αυτού του κόσμου για να υπάρξει κάποιου είδους κάθαρσης όπως έκαναν και με τον Σωκράτη. Είναι πολύ επικίνδυνη αυτή η νοοτροπία!
Γιατί ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα με δύο τρόπους να κατανοήσει. Είτε με τα μαθήματα της ζωής, τα οποία δυστυχώς είναι πολύ επώδυνα, είτε με ανώδυνα μυητικά μαθήματα.
Δεν συμφωνώ, τα μαθήματα της ζωής αυτήν την στιγμή, δεν μου φαίνονται καθόλου επώδυνα. Eπώδυνα γίνονται όταν αιθεροβατούμε, δεν έχει να κάνει με τίποτα άλλο από την διοχέτευση κοινής λογικής μας στην καθημερινότητά μας.
Δηλαδή ένας φτωχός του σήμερα, κάνει; Δέχεται σκληρά μαθήματα από την ζωή; Αυτός τι πρέπει να κάνει δηλαδή;
Και όσον αφορά τα μυητικά μαθήματα, Γιατί είναι ανώδυνα; Ποιος το λέει αυτό; Περιέγραψε ένα μυητικό μάθημα ώστε να δούμε ποσό ανώδυνο είναι; και να σου πω και το άλλο αγαπητέ Ορφέα. Αν οι γονείς μου με οδηγήσουν ώστε να πάρω μαθήματα στην ζωή, αυτή δεν είναι μια άλλη τρίτη οδός;
Ας αναρωτηθούμε τελικά, ποσό ανώδυνη μπορεί είναι η μυητική διαδικασία άνδρωσης σε κάποιες φυλές, που είναι και ανοιχτού τύπου μάλιστα!!!
