ΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ SARAH KANE
Το θέμα της βίας στο θέατρο και δή στην αγγλική σκηνή είναι μείζονος σημασίας.
Πρωτεργάτες θεωρούνται οι: Beckett, Pinter, Bond, και λίαν προσφάτως εμφανίζεται η Sarah Kane με ακόμη πιο σκληρές εικόνες και συμβολισμούς.
Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε ό,τι συγκεκριμένος τίτλος ευγένειας, συνήθως με τη μορφη συμβουλιου, ειχε κατα διαταγή του Στέμματος την αποκλειστική λογοκρισία οποιασδήποτε μορφής έργου, ηδη απο την εποχή που βγηκαν στο προσκήνιο έργα οπως 'Ρωμαίος και Ιουλιεττα' μέχρι και στο πρόσφατο παρελθόν.
Τελευταία φορά που ήρθε στο προσκήνιο το ζήτημα της λογοκρισίας, ήταν στις αρχές του 1990, όταν η Sarah Kane παρουσίασε ένα από τα πρώτα της έργα.
Ένα ολόκληρο κίνημα είχε ξεκινήσει ήδη από τα μέσα του εικοστού αιώνα, το οποίο οι κριτικοί και οι θεωρητικοί ονομάζουν In-yer-face theatre ( θέατρο στα μούτρα σου), εκφραστής του οποίου είναι και η προαναφερθείσα.
Χαρακτηριστικά αυτού του κινήματος: τολμηρότητα και σχεδόν ρεαλιστικές αναπαραστάσεις της πραγματικής ζωής, αναπόσπαστο στοιχείο της οποίας είναι και η βία (είτε λεκτικά, είτε σωματικά) προκειμένου να ταρακουνηθεί το κοινό (Sierz).
Θεωρητικοί και καλλιτέχνες αναφέρουν πως έχουν επηρρεαστεί βαθύτατα απο την έκρηξη βίας του ΄β παγκοσμίου πολέμου.
Ο Edward Bond αναλύει στην εισαγωγή του έργου του Lear την πεποίθησή του για την βία, κατ'αυτόν η βία είναι ένα αποτέλεσμα της ανθρώπινη κοινωνίας η οποία έχει επιβάλλει στους ανθρώπους ένα τρόπο ζωής ο οποίος δεν λειτουργεί φυσικά, επίσης θεωρεί ό,τι η εδραίωση του καπιταλισμού έχει κάνει τους ανθρώπους να σπαταλούν τις ζωές τους σε ασήμαντες αγορές και τους μετέτρεψε σε δούλους της συνεχούς παραγωγής. Ως αποτέλεσμα το ανθρώπινο είδος είναι σε συνεχή ένταση, άγχος και επιθετικότητα επειδή δεν έχει θεσπίσει ακόμη τις απαραίτητες εκείνες 'πολιτισμένες' σχέσεις. Ωστόσο, συμφωνεί με την μαρξιστική θεώρηση οτι η βία είναι αναγκαία προκειμένου να επιτευχθεί μια αταξική κοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ισότιμοι.
Η Sarah Kane φαίνεται να ενστερνίζεται αυτήν την άποψη ως ένα σημείο, ωστόσο η επιθετικότητα για την ίδια προέρχεται από την εσωτερική κατάσταση του ατόμου, η οποία χρειάζεται να προβληθεί πάνω στους άλλους ως ένα ένστικτο το οποίο πρέπει να ικανοποιήθει. Στα έργα της βάζει ηθοποιούς και θεατές να αμφισβητήσουν την ηθική τους σύμφωνα με οσα προκαθορίζει η κοινωνία, χρησιμοποιώντας σοκαριστικές τεχνικές σπάζοντας ταμπού (ακόμη και σεξουαλικά) και γενικότερα δημιουργώντας ένα αίσθημα δυσφορίας.
Ένα από τα πιο σοκαριστικά της έργα είναι το Blasted (Ελλην. μτφ : 'Ελεος). Όλα διαδραματίζονται σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Οι κεντρικοί ήρωες : Ian( μεσήλικος άντρας), Cate (νεαρή τραυλίζουσα και επιληπτική γυναίκα) και Soldier ( άγνωστος στρατιώτης, άγνωστου πολέμου). Στο πρωτο μέρος o Ian κοροιδευει την Cate λόγω των ελατωμμάτων της και προσπαθεί να την πείσει να κανει σεξ μαζί του. Εκμεταλευόμενος μια από τις κρίσεις της Cate την βιάζει. Καθ'όλη την διάρκεια των συζητησεων που έχουν δεν είναι απούσα η γύμνια, η λεκτική βία και η χρήση των λέξεων " μουνί, γαμήσι" οι οποίες θεωρούνται ταμπού για τον καθωσπρεπισμό του θεάτρου. Στο δεύτερο μέρος ωστόσο οι σκηνές βίας γίνονται πιο σκληρές όταν μετά από μία έκρηξη εμφανίζεται ο Στρατιώτης, ο οποίος αφηγείται με κάθε λεπτομέρεια πως βίασε γυναίκες οι οποίες ήταν έγκυες, πως βίασε και σκότωσε άντρες κατα την διάρκεια του πολέμου στο όνομα της πατρίδας του και καταθέτει ως άλλοθι το γεγονός οτι και η ίδια του η κοπέλα είχε την ίδια τύχη στα χέρια άλλων στρατιωτών. Το αποκορύφωμα όμως έρχεται όταν ο Στρατιώτης λέει στον Ian πως θα τον βιάσει και θα τον σκοτώσει και ο βιασμός λαμβάνει πραγματικά χώρα επί σκηνής. Ο Στρατιώτης έπειτα αυτοκτονεί και η Cate που ήταν απουσα καθ'όλη την διάρκεια, επιστρέφει με ένα νεκρό μωρό στην αγκαλιά και με αίμα να τρέχει ανάμεσα από τα πόδια της, ένδειξη 'οτι προφανώς είχε βιαστεί και αυτή. Αναγκάζεται να φύγει πάλι προς αναζήτηση τροφής και ο Ian έχοντα απομείνει μόνος και πεινασμένος τρώει το νεκρό μωρό και πεθαίνει
.
Αυτό ήταν μόνο ένα μικρό ενδεικτικό του τι συμβαίνει στα εργα της Sarah Kane.
Πηγή: Ερευνητική εργασία φιλικού μου προσώπου.
