«Στο αλχημικό εργαστήριο της φύσης, σιδηροπυρίτες και άλλες ουσίες παράγουν χρυσό με την πάροδο των αιώνων, γιατί το στοιχείο του χρυσού που περιέχεται στο πρωταρχικό τους στοιχείο αναπτύσσεται με τη δράση της ζωτικής αρχής της φύσης και γίνεται ορατός χρυσός. Αυτή η διαδικασία που μπορεί να απαιτήσει εκατομμύρια χρόνια από την ασυνείδητη Φύση για να το επιτύχει, μπορεί να επιτευχθεί απ΄ αυτή μέσα σε λίγα λεπτά, αν η δύναμη της θέλησης της Φύσης κατευθυνθεί από την πνευματική συνείδηση και διάνοια του Μύστη…», («Αναζητώντας τους Ροδόσταυρους», Franz Hartman, εκδ. «Τετρακτύς»).
Οι Αλχημιστές μέσω του Μεγάλου Έργου παρασκεύαζαν την Φιλοσοφική Λίθο, μια αλχημικήςένωσης, με βασικά συστατικά παραγωγής της τις ' πρωταρχικές ουσίες' από τον υδράργυρου, το θειάφι και το αλάτι (των αλχημιστών-φιλοσόφων).
Ο σύγχρονος φιλόσοφος-αλχημιστής και μύστης Φουλκανέλλι, γράφει χαρακτηριστικά για την Φιλοσοφική Λίθο «Παρουσιάζεται σε μας με τη μορφή διάφανου σώματος με χρώμα βαθύ κόκκινο που κιτρινίζει στην κονιορτοποίησή του, είναι σώμα συμπαγές και ευκολότηκτο, παρόλο που είναι σταθερό σε όλες τις θερμοκρασίες το κάνουν δριμύ, φλογερό, διεισδυτικό, αμετάβλητο και μη ασβεστοποιούμενο…».
Η Φιλοσοφική Λίθος χρησιμεύει στην προετοιμασία της Πανάκειας, του ελιξιρίου της αθανασίας που οι θαυμαστές ιδιότητές της, είναι να κρατά τον κάτοχό της σε μόνιμη υγεία, νεότητα και να του χαρίσει την σωματική αθανασία και όπως μας λέει ο Γκριγιώ ντε Ζεβρύ, ο κάτοχός της Φιλοσοφικής Λίθου «qui nescit occasum dies» δηλ. «θα δει την αιώνια μέρα, τη μέρα χωρίς τέλος».
Η Φιλοσοφικά Λίθος έχει ακόμη την ιδιότητα και τη δυνατότητα να μεταστοιχειώνει όλα τα ευτελή μέταλλα σε χρυσό και ασήμι. Η πρώτη αναφορά για τη συγκεκριμένη αλχημική ουσία, αποδίδεται στο Ζώσιμο τον Θηβαίο ή Πανοπολίτη (250-300 μ.Χ).
Πηγές: Προσωπική μου έρευνα, και τα βιβλία: "Αναζητώντας τους Ροδόσταυρους", Franz Hartman, εκδ. «Τετρακτύς», "Η τροφή των θεών και τα ελιξιρια της αθανασίας", εκδ. "Κυβέλη"
