Αποστολέας Θέμα: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?  (Αναγνώστηκε 8675 φορές)

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« στις: Μαΐου 07, 2007, 14:29:55 »
Τα πάντα στον Εσωτερισμό αποπνέουν συνήθως κάτι Δραματικό. Κάτι "βαρύ".

Κάτι "σοβαρό".....

Άλλωστε, ακόμη κι όταν κάποιος πρωτομπαίνει στον Εσωτερισμό, το κάνει "πνιγμένος" απο "μεταφυσικές αγωνίες"...απο "ένταση" και όχι "χιούμορ"....


Είναι όντως και πάντα έτσι στον Εσωτερισμό όμως?

Το "χιούμορ", άραγε έχει θέση στην "εσωτερική εκπαίδευση" του Μαθητή?

Ή μήπως είναι "απο αρχής εξοβελιστέο" ?
Avaris
Veritas Vos Velirabit

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #1 στις: Μαΐου 07, 2007, 14:36:29 »
Ο Κάρλος Καστανέντα, το 1965 διέκοψε την Μαθητεία του (σοκαρισμένος) στο Σαμανικό Μονοπάτι του Δον Χουάν.

Το 1968 επέστρεψε στον Δάσκαλό του και συνέχισε τη Μαθητεία του.

Λέει ο ίδιος σχετικά:

"...Πήγα να τον επισκεφτώ. Κατά μυστηριώδη τρόπο, ο δεσμός μας Δασκάλου - Μαθητή αποκαταστάθηκε πάλι κι έτσι άρχισε ένας δεύτερος κύκλος Μαθητείας πολύ διαφορετικός απο τον πρώτο.

Δε φοβόμουν πλέον τόσο όσο στο παρελθόν, αλλά και ο τρόπος διδασκαλίας του Δον Χουάν είχε γίνει πιο ελαστικός.

Γελούσε συχνά και μ' έκανε  και μένα να γελάω. Φαινόταν να υπάρχει μια σκόπιμη πρόθεση απο μέρους του να ελαχιστοποιεί γενικά τη σοβαρότητα του εγχειρήματος.

Στις αληθινά κρίσιμες στιγμές αυτού του δεύτερου κύκλου, υιοθετούσε μια κλοουνίστικη συμπεριφορά και με τον τρόπο αυτό με βοηθούσε να ξεπερνώ εμπειρίες που εύκολα θα μπορούσαν να γίνουν τυραννικές.

Η αρχή του ήταν ότι για ν' αντέξει κανείς τη σύγκρουση και τον παράξενο χαρακτήρα της Γνώσης στην οποία με μυούσε, χρειαζόταν  μια ελαφριά διάθεση....."

(Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα, σ. 16).
Avaris
Veritas Vos Velirabit

Typhon

  • R.I.P.
  • Μηνύματα: 13
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #2 στις: Μαΐου 11, 2007, 03:21:30 »
Τα πάντα στον Εσωτερισμό αποπνέουν συνήθως κάτι Δραματικό. Κάτι "βαρύ".

Κάτι "σοβαρό".....

Αυτή είναι μια απο τις χειρότερες κατάρες των εσωτεριστών. Διότι τις περισσότερες φορές οδηγεί απλώς στη σοβαροφάνεια, είναι εκεί όπου το "εξωτερικό παρουσιαστικό" του εσωτεριστή αρχίζει να έχει μεγαλύτερη σημασία γι'αυτόν απ'ότιδηποτε άλλο. Μια πολύ καλή θεραπεία αλλά και πρόληψη είναι ο αυτοσαρκασμός. Προσωπικά εγώ βλέπω την ύπαρξη σαν ένα τεράστιο αστείο ή το μαύρο χιούμορ ενός σκανταλιάρη θεού...
Υπάρχει γαλήνη στο Χάος. Αναζήτησε τη στο Μάτι του Κυκλώνα.

"Once I lived among ye. From self-decency now I habitate the waste places, a willing outcast; associate of goats, cleaner, far more honest than men. " AOS

Κανένας

  • Μηνύματα: 979
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #3 στις: Μαΐου 11, 2007, 10:32:50 »
Δε γνωρίζω και θα παραξενευόμουνα αν υπήρχε κάποιο στάδιο εξέλιξης όπου εκπαιδευόμαστε στο χιούμορ. 

Αν με το χιούμορ ο άνθρωπος περνάει καλά, τότε βοηθάει στην καλή ψυχολογία και θετική αντιμετώπιση των πραγμάτων. 

Θυμάμαι όμως ότι σε κάποια sanctum, όταν εμφανίστηκαν κάποιες απειλητικές μορφές, τις αντιμετώπισα με χιούμορ.  Αμέσως εξαφανίστηκαν ή τις παραμέρισα με ευκολία και τα sanctum αυτά ήτανε πολύ αποδοτικά.
Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. Friedrich Nietzsche

Typhon

  • R.I.P.
  • Μηνύματα: 13
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #4 στις: Μαΐου 11, 2007, 20:30:52 »
Σωστός φίλε μου στη χρησιμοποίηση του χιούμορ σε τέτοια περίπτωση, είναι απο τις πιο αποτελεσματικές "τεχνικές". Εγώ αναφερόμουν σε αυτό κάπως γενικότερα. Δηλαδή καθόλη την πορεία κάποιου το θεωρώ απαραίτητο να διαθέτει ένα "χιουμοριστικο attitude". Αυτό μπορεί να τον γλιτώσει απο πολλούς κινδύνους (παράνοια, τρέλα που ελλοχεύουν σ'αυτά τα μονοπάτια). Όπως ανάφερα και πιο πάνω πολλοί εσωτεριστές καταντούν βασικά "εξωτεριστές" εξυψώνοντας τον εαυτό τους μπροστά στα μάτια των άλλων και γίνονται "βαριοί και σημαντικοί" όπως θα έλεγε και ο Δον Χουάν. Άρα με το να "χλευάσεις" κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό σου μπροστά σε άλλους και να γελάσεις με αυτόν, αυτό θα σε "ρίξει" κάπως, θα νιώσεις πιο ανάλαφρος και είναι μια σημαντική δικλείδα ασφαλείας. Επιπλέον δεν χρησιμοποιάς την ενέργεια σου για να διατηρήσεις αυτό το εξωτερικό και ασήμαντο προφίλ, αλλά πλέον την βάζεις σε πιο παραγωγικούς σκοπούς.

Ε δεν νόμίζω να "εκπαιδεύεται" κανείς σε αυτό. Βλέπεις και λιγάκι αυτοσχεδιασμός δεν βλάπτει, αν κάτι δουλεύει για μας ας το χρησιμοποιήσουμε.
Υπάρχει γαλήνη στο Χάος. Αναζήτησε τη στο Μάτι του Κυκλώνα.

"Once I lived among ye. From self-decency now I habitate the waste places, a willing outcast; associate of goats, cleaner, far more honest than men. " AOS

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #5 στις: Μαΐου 12, 2007, 13:15:19 »
Εαν σκεφτούμε πως κάθε "Δημιουργικό Έργο" στηρίζεται στην "Θετική Διάθεση" και πως η "Θετική Διάθεση" δημιουργείται απο το "αντίθετο της Θλίψης" δηλαδή απο την "χαρά" και πως η "χαρά" είναι συνώνυμη με την "χιουμοριστική διάθεση" και το "χαμόγελο".....


Εαν σκεφτούμε πως η "ευχάριστη, χαρούμενη, θετική διάθεση" είναι ικανή ακόμη και να μας θεραπεύσει, απομακρύνοντας τους αρνητικούς ψυχοσωματικούς παράγοντες.....

Εαν σκεφτούμε πως ο Αστείος Αυτοσαρκασμός είναι ένα άριστο εργαλείο χειρισμού του άκρατου εγωϊσμού.....

Εαν σκεφτούμε πως η καλώς εννοούμενη χιουμοριστική αντιμετώπιση δύσκολων επικοινωνιακά καταστάσεων, επανατοποθετεί την επικοινωνία των ανθρώπων σε υγιέστερες βάσεις, εξαφανίζοντας τις όποιες εντάσεις....

Ε, τότε, μάλλον η "Χιουμοριστική Διάθεση" είναι "απαραίτητο εργαλείο στον Εσωτερισμό"..... :D

Πως αποκτάται είναι το ζήτημα....

Ποιός δεν θέλει άραγε να έχει δίπλα του αυτά τα περιβόητα και περιζήτητα άτομα που μονίμως έχουν κάποιο αστείο να πουν, που σε κάνουν και γελάς και νοιώθεις όμορφα?!

Αυτοί που γίνονται πάντα η ψυχή της παρέας και η ζωογόνος πηγή ενέργειας των υπολοίπων μέσω του γέλιου!!!

Ένα τόσο απλό πράγμα, τόσο πολύτιμο και όμως τόσο δύσκολο να το βγάλεις απο μέσα σου σε πιο ευρεία χρήση...
Avaris
Veritas Vos Velirabit

Eleni

  • Μηνύματα: 235
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #6 στις: Μαΐου 14, 2007, 11:45:50 »
Παράθεση
Δηλαδή καθόλη την πορεία κάποιου το θεωρώ απαραίτητο να διαθέτει ένα "χιουμοριστικο attitude". Αυτό μπορεί να τον γλιτώσει απο πολλούς κινδύνους (παράνοια, τρέλα που ελλοχεύουν σ'αυτά τα μονοπάτια). Όπως ανάφερα και πιο πάνω πολλοί εσωτεριστές καταντούν βασικά "εξωτεριστές" εξυψώνοντας τον εαυτό τους μπροστά στα μάτια των άλλων και γίνονται "βαριοί και σημαντικοί" όπως θα έλεγε και ο Δον Χουάν.

Συμφωνώωωωωωωω!!!.
 :D

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #7 στις: Μαΐου 15, 2007, 11:56:17 »
Παράθεση
author=Typhon link=topic=115.msg932#msg932 date=1178904652]

Σωστός φίλε μου στη χρησιμοποίηση του χιούμορ σε τέτοια περίπτωση, είναι απο τις πιο αποτελεσματικές "τεχνικές".

Ίσως πρέπει νάμαστε λίγο πιο σκεπτικιστές και προσεκτικοί εδώ φίλε Typhon. Απο αυτό το "βαρύ" που βιώνουμε την ώρα του Διαλογισμού (είτε έρχεται απο το Ασυνείδητο, είτε απο "άλλα επίπεδα", είτε απο όπου θέλει) σκοπός είναι να αποκομίσουμε ότι χρήσιμο και διδακτικό μπορούμε, όχι να το "απαξιώσουμε" μέσω μιας χιουμοριστικής διάθεσης που εντέλλει θα μας χαλάσει και τον "διαλογισμό".

Παράθεση
Εγώ αναφερόμουν σε αυτό κάπως γενικότερα. Δηλαδή καθόλη την πορεία κάποιου το θεωρώ απαραίτητο να διαθέτει ένα "χιουμοριστικο attitude". Αυτό μπορεί να τον γλιτώσει απο πολλούς κινδύνους (παράνοια, τρέλα που ελλοχεύουν σ'αυτά τα μονοπάτια).

Αυτό ναι. Η χιουμοριστική οπτική θα οδηγήσει στην χαρούμενη διάθεση και αυτή με την σειρά της στην θετική στάση, συνεπώς θα μας ενδυναμώσει απο θετική ενέργεια. Θα διώξει την Θλίψη που είναι επικίνδυνος σύμβουλος για την αντιμετώπιση των κινδύνων που περιέγραψες - εαν δεν ελεγχθεί αποτελεσματικά.


Παράθεση
Όπως ανάφερα και πιο πάνω πολλοί εσωτεριστές καταντούν βασικά "εξωτεριστές" εξυψώνοντας τον εαυτό τους μπροστά στα μάτια των άλλων και γίνονται "βαριοί και σημαντικοί" όπως θα έλεγε και ο Δον Χουάν.

Εαν εννοείς τους "κατ' επίφασιν εσωτεριστές" που είναι όλο λόγια και θεωρία και καθόλου πράξη, τότε ναι, αυτοί είναι "εξωτεριστές" και ενδιαφέρονται μόνον για υλικές απολαβές και την ανάδειξή τους.

Αυτοί δεν έχουν καμία απολύτως θέση στο θέμα μας όμως.  Είναι "απο αρχής Εξοβελιστέοι".

Εαν μιλάς όμως για αληθινούς εσωτεριστές που όμως έχουν κατακλυσθεί απο τα βαριά συναισθήματα της Σκοτεινής Νύχτας της Απελπισίας, τότε όχι δεν μπορούμε να τους κατηγορούμε ως "εξωτεριστές". Δεν επιδιώκουν να γίνουν "βαριοί και σημαντικοί". Απλώς υπο το "βάρος" της "Δύσκολης αυτής Εσωτερικής περιόδου" που βιώνουν, ο Λόγος και τα Πιστεύω τους "χρωματίζονται" αντίστοιχα.



Παράθεση
Άρα με το να "χλευάσεις" κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό σου μπροστά σε άλλους και να γελάσεις με αυτόν, αυτό θα σε "ρίξει" κάπως, θα νιώσεις πιο ανάλαφρος και είναι μια σημαντική δικλείδα ασφαλείας.



Η "αυτοταπείνωση" είναι όντως καλή τεχνική αλλά θέλει μεγάλα "κότσια" φίλε μου και "Υψηλό επίπεδο Αυτοανάπτυξης" . Και ξέρεις γιατί? Γιατί όταν κάποιος το κάνει, οι άλλοι το προσλαμβάνουν ως "αδυναμία"  ή "παραδοχή του λάθους του" και επιτίθενται με σκοπό να τον "λιανίσουν". Και η "επικοινωνία" τότε παρεκτρέπεται σε άμυνα - επίθεση, καθόσον οι ψυχολογικές επιθέσεις που δέχεται είναι αφόρητες.

Όχι....η τεχνική αυτή, μπορεί όντως να "ισορροπεί την αλαζονική ψυχολογία" υπο την προϋπόθεση ευγενούς, "αναπτυγμένου εσωτερικά" και καλοπροαίρετου ακρωατηρίου αλλά ταυτόχρονα εγκυμονεί και τρομερούς κινδύνους απο ένα "επικίνδυνο ακροατήριο".


Παράθεση
Ε δεν νόμίζω να "εκπαιδεύεται" κανείς σε αυτό. Βλέπεις και λιγάκι αυτοσχεδιασμός δεν βλάπτει, αν κάτι δουλεύει για μας ας το χρησιμοποιήσουμε.


Κι όμως νομίζω πως είναι δυνατόν να εκπαιδευτεί κάποιος.

Εξαρτάται απο τις "παραστάσεις" που προσλαμβάνει.

Εαν προσλαμβάνει διαρκώς "Μαύρες" καταστάσεις, αποκλείεται να έχει "κέφι" για χιουμοριστική αντιμετώπιση των πραγμάτων.

Άρα, θα πρέπει να προσπαθεί να προσλαμβάνει όσο το δυνατόν παραστάσεις που ενισχύουν αυτό το συναίσθημα (δηλ. την χαρούμενη διάθεση). Μην ξεχνάμε πως λειτουργεί και αντίστροφα. Εαν είσαι χαρούμενος, θα έχεις και διάθεση για χιούμορ που με την σειρά του θα ενισχύσει ακόμη πιο πολύ την χαρούμενη διάθεση.

πχ ο χορός, δημιουργεί τέτοια "διάθεση". Επίσης, μια κωμική ταινία. Μια καλή κωμική θεατρική παράσταση. Ακόμη και μια επιτυχημένη κωμική παντομίμα. Και φυσικά, η κοινωνικότητα, που τόσο την έχει εξοβελίσει απο το πρόγραμμά του ο σύγχρονος άνθρωπος.

Κοιτάξτε γύρω σας και μετρείστε πόσοι άνθρωποι συνεχίζουν να καλούν κόσμο σπίτι τους για φαγητό και κρασί? Δηλαδή, "Συμπόσιο"....δηλαδή, "ψυχική επικοινωνία, διάλογο, χαρά και ψυχική ανάταση"?

Και φυσικά, μια φορά την εβδομάδα να κάνεις ένα απο τα παραπάνω δεν αρκεί.

Θα έπρεπε όλη μας η ζωή να είναι διανθισμένη απο τέτοια "Χαρούμενα Δρώμενα"....πόσος χρόνος όμως υπάρχει ελεύθερος για τέτοιες "δραστικές ρυθμίσεις"?

Πόσοι έχουν την "ευχέρεια" να το πράξουν?



Και μην ξεχνάμε φίλε μου Typhon πως υπάρχει και το "κακώς εννοούμενο χιούμορ"....

Το "ειρωνικό χιούμορ", το "επιθετικό", το "καυστικό"....

Αυτό που σκοπό έχει να "ενοχλήσει" και όχι να στήσει γέφυρες θετικής επικοινωνίας....

Αυτό που ενίοτε ονομάζεται και "βιαστικό και άσκεπτο χιούμορ".....
« Τελευταία τροποποίηση: Μαΐου 15, 2007, 12:27:15 από Avaris »
Avaris
Veritas Vos Velirabit

Eleni

  • Μηνύματα: 235
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #8 στις: Ιουνίου 13, 2007, 11:34:23 »
Παράθεση
Δε γνωρίζω και θα παραξενευόμουνα αν υπήρχε κάποιο στάδιο εξέλιξης όπου εκπαιδευόμαστε στο χιούμορ.  

Εγω πάλι είμαι σίγουρη οτι υπάρχει αυτό το στάδιο... ;)

Κανένας

  • Μηνύματα: 979
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #9 στις: Ιουνίου 13, 2007, 12:21:59 »
Παράθεση
Δε γνωρίζω και θα παραξενευόμουνα αν υπήρχε κάποιο στάδιο εξέλιξης όπου εκπαιδευόμαστε στο χιούμορ.
Εγω πάλι είμαι σίγουρη οτι υπάρχει αυτό το στάδιο... ;)

Πέρα από τη συνεχιζόμενη αυτογνωσία, εγώ προσωπικά γνώρισα το πιο φιλικό πρόσωπο της Σκιάς, σε περίοδο που χρησιμοποίησα άφθονο χιούμορ και αυτοσαρκασμό. 
http://www.amorc.gr/forum/index.php/topic,13.msg2210.html#msg2210
Αυτό έγινε πολύ πρόσφατα. 

Γηράσκω αεί διδασκόμενος.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουνίου 13, 2007, 12:24:06 από Κανένας »
Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. Friedrich Nietzsche

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #10 στις: Ιουνίου 16, 2007, 12:30:38 »
Τελικά νομίζω πως ο λόγος που τείνουμε προς την "Δραματοποίηση" (βλ. "σοβαρότητα") αντί της "Ελαφρότητας" (μέσω του "Έντεχνου Αστεϊσμού"), είναι το ότι το δεύτερο εμπεριέχει δόσεις "σάτιρας" και "σαρκασμού".

Κι επειδή το ΕΓΩ είναι πάντα φουσκωμένο, νοιώθει να "βάλλεται" (θιγόμενο) απο μια "παρόμοια αντιμετώπιση".....

Μας αρέσει πχ να "σατιρίζουμε" και να "σαρκάζουμε" (εφόσον το χιούμορ αναγκαστικά τα εμπεριέχει) αλλά "ενοχλούμαστε" όταν είναι η σειρά του άλλου να "ανταποκριθεί" με τον ίδιο τρόπο.

Avaris
Veritas Vos Velirabit

Κανένας

  • Μηνύματα: 979
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #11 στις: Ιουνίου 18, 2007, 11:18:44 »
Κι επειδή το ΕΓΩ είναι πάντα φουσκωμένο, νοιώθει να "βάλλεται" (θιγόμενο) απο μια "παρόμοια αντιμετώπιση".....
Συμφωνώ.
Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. Friedrich Nietzsche

Eleni

  • Μηνύματα: 235
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Χιούμορ ή Δραματοποίηση?
« Απάντηση #12 στις: Ιουνίου 18, 2007, 11:21:10 »
 :P :P :P :P

Ποιανού το εγω πειράχτηκε με τα εικονίδια μου? Αλήθεια θα πείτε ...εντάξει?