Πρόθεση!

[Avaris]

Πρόθεση!

Άλλος ένας απο τους Πυλώνες της Ατραπού....

άλλο ένα απο τα "Κλειδιά - Όπλα" που θα βοηθήσουν τον Ζηλωτή να την Βαδίσει με επιτυχία.

"Εαν θέλεις κάτι με όλο σου το είναι, τότε το ίδιο το Σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να το επιτύχεις"!

Πόσα πράγματα άραγε σημαίνει το παραπάνω απόφθεγμα?

Τι δύναμη είναι η "Ισχυρή Πρόθεση" και τι "Δυνάμεις" κινητοποιεί άραγε?

[Ορφέας]

Πρόθεση!

Άλλος ένας απο τους Πυλώνες της Ατραπού....

άλλο ένα απο τα "Κλειδιά - Όπλα" που θα βοηθήσουν τον Ζηλωτή να την Βαδίσει με επιτυχία.

"Εαν θέλεις κάτι με όλο σου το είναι, τότε το ίδιο το Σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να το επιτύχεις"!

Πόσα πράγματα άραγε σημαίνει το παραπάνω απόφθεγμα?

Τι δύναμη είναι η "Ισχυρή Πρόθεση" και τι "Δυνάμεις" κινητοποιεί άραγε?

Πρόθεση = σχέδιο, υπολογισμός, σκοπός...
Επειδή το "ισχυρό σχέδιο ή ισχυρός υπολογισμός ή ισχυρός σκοπός" μου φαίνεται ότι ο προσδιορισμός "ισχυρός" δύσκολα συντάσεται με τις ερμηνείες του όρου "πρόθεση" και επειδή το απόφθεγμα του Κοέλο που παραθέτεις μιλάει για "θέληση", (εάν θέλεις κάτι με όλο σου το είναι...),
όταν γράφεις "ισχυρή πρόθεση" να υποθέσω ότι εννοείς "ισχυρή θέληση;"

[Trithemius]

Μάλλον ο φίλος μας Fr. Ορφέα αναφέρεται στην επιθυμία για ενασχόληση με τον εσωτερισμό. Πιστεύω πως δεν υπάρχει λόγος να αναζητήσουμε τις αιτίες σε κάτι αυθύπαρκτο. Η εσωτερική ανάγκη είτε για ενασχόληση με τον εσωτερισμό, είτε με κάτι άλλο, πιστεύω πως είναι έμφυτη και σε ελάχιστες περιπτώσεις είναι επίκτητη ή κληρονομική. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται με κάποιες εσωτερικές ροπές. Αυτές οι ροπές γεννούν την πρόθεση για δράση κι επισταμένη ενασχόληση με κάτι συγκεκριμένο.

Νομίζω πως δεν έχει νόημα να αναλύσουμε το από που προέρχονται αυτές οι επιθυμίες. Είναι κάτι ανάλογο με την επιθυμία που εκδηλώνουμε για να έρθουμε σε επαφή πχ με το ωραίο, το εύγευστο, το ήρεμο, το φιλικό και... το μυστικιστικό! Αυτές τις επιθυμίες δεν τις αναλύουμε, απλά τις χαρακτηρίζουμε ως τέτοιες και ασχολούμαστε όχι με την αιτία τους αλλά με το αποτέλεσμά τους.

Και κλείνω με ένα απόφθεγμα σοφίας, σχετικό με το θέμα και ιδίως με εκείνους που δεν έχουν καλές σχέσεις με την επιθυμία και την πρόθεση γενικότερα :

Είσαι νεκρός επειδή σου λείπει η επιθυμία. Σου λείπει η επιθυμία επειδή νομίζεις ότι την έχεις. Νομίζεις ότι την έχεις επειδή δεν προσπαθείς να δώσεις. Προσπαθώντας όμως να δώσεις, βλέπεις ότι δεν έχεις τίποτα. Βλέποντας ότι δεν έχεις τίποτα, προσπαθείς να δώσεις τον εαυτό σου. Προσπαθώντας να δώσεις τον εαυτό σου, βλέπεις ότι δεν είσαι τίποτε. Βλέποντας ότι δεν είσαι τίποτε, επιθυμείς να γίνεις. Επιθυμώντας να γίνεις, αρχίζεις να ζεις…

[Avaris]

Πρόθεση!

Άλλος ένας απο τους Πυλώνες της Ατραπού....

άλλο ένα απο τα "Κλειδιά - Όπλα" που θα βοηθήσουν τον Ζηλωτή να την Βαδίσει με επιτυχία.

"Εαν θέλεις κάτι με όλο σου το είναι, τότε το ίδιο το Σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να το επιτύχεις"!

Πόσα πράγματα άραγε σημαίνει το παραπάνω απόφθεγμα?

Τι δύναμη είναι η "Ισχυρή Πρόθεση" και τι "Δυνάμεις" κινητοποιεί άραγε?

Πρόθεση = σχέδιο, υπολογισμός, σκοπός...
Επειδή το "ισχυρό σχέδιο ή ισχυρός υπολογισμός ή ισχυρός σκοπός" μου φαίνεται ότι ο προσδιορισμός "ισχυρός" δύσκολα συντάσεται με τις ερμηνείες του όρου "πρόθεση" και επειδή το απόφθεγμα του Κοέλο που παραθέτεις μιλάει για "θέληση", (εάν θέλεις κάτι με όλο σου το είναι...),
όταν γράφεις "ισχυρή πρόθεση" να υποθέσω ότι εννοείς "ισχυρή θέληση;"

Ορφέα,

όντως η βασική ερμηνεία της λέξης "Πρόθεση" είναι αυτή που ανέφερες.

Όχι όμως στον Εσωτερισμό.

Εκεί, αυτή η "Λέξη Δύναμης" προσλαμβάνει εξαιρετικά ευρύτερες διαστάσεις.

Έχει μια άλλη "Εσωτερική Ερμηνεία"....

Πολύ πιο "πλούσια"....

Είναι κάτι πέρα και πάνω απο "Βούληση" και "Θέληση", που όμως περιλαμβάνει και τα δύο.

Είναι κάτι πέρα και πάνω απο "Αποφασιστικότητα" που όμως περιλαμβάνει και αυτήν....

Είναι κάτι πέρα και πάνω απο "Άσκηση της Κοσμικής Ενέργειας" που "διαχειρίζεσαι" , που όμως περιλαμβάνει και αυτό....

Όση "Εσωτερική Ικανότητα" έχεις συγκεντρώσει, την "Ασκείς" με "Ισχύ" προκειμένου να "επιτύχεις" στην "εκτέλεση του σκοπού σου"....

Και τίποτα δεν είναι ικανό να σε σταματήσει τότε.....

Όταν χρησιμοποιείς την "Πρόθεσή" σου....

Η "Πρόθεση" είναι η "Αιχμή του Δόρατος" του Ζηλωτή....

Όσο δεν την "έχει κατακτήσει" και απλώς "ενεργεί χλιαρά" στις "εσωτερικές του εργασίες", απλά δεν "επιτυγχάνει εσωτερικά αποτελέσματα"....τουλάχιστον, όχι σοβαρά....

[Trithemius]

Θα έλεγα πως αναφέρεσαι στην αξιοποίηση αυτής της επιθυμίας. Όταν η επιθυμία αξιοποιηθεί, τότε μετατρέπεται σε δύναμη! Όμως μην ξεχνάς πως δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι μέσα τους αυτό το σπέρμα της επιθυμίας για κάτι. Επίσης μην ξεχνάς πως αν κάποιος διαρκώς εξωτερικεύει στο μέγιστο (άρα και με μεγαλύτερη συχνότητα) αυτή την ανάγκη του για ενασχόληση με κάτι, τότε καταβάλλεται πιο εύκολα από αυτόν που αξιοποιεί και κατευθύνει μεθοδικά την επιθυμία του. Ο δεύτερος λειτουργεί με φειδώ. Η έντονη ικανοποίηση της όποιας επιθυμίας δεν έχει πάντα θετικά αποτελέσματα και στο δικό μου μυαλό το θετικό αποτέλεσμα είναι το μακροχρόνιο και σταθερά θετικό αποτέλεσμα

[Avaris]

author=Anon link=topic=108.msg736#msg736 date=1177965318]

Θα έλεγα πως αναφέρεσαι στην αξιοποίηση αυτής της επιθυμίας. Όταν η επιθυμία αξιοποιηθεί, τότε μετατρέπεται σε δύναμη!

Πραγμάτωση! Όχι αξιοποίηση....

Όσον αφορά το "Επιθυμία"....ναι μπορείς να το πεις κι έτσι....άλλωστε, η "Πρόθεση" είναι ένα "εργαλείο" ....τίποτε άλλο....απο μόνη της δεν είναι ούτε "καλή" ούτε "κακή"....και φυσικά, μπορεί να "Ασκηθεί" (και όχι εξασκηθεί) και προς τις δύο κατευθύνσεις....

Όμως μην ξεχνάς πως δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι μέσα τους αυτό το σπέρμα της επιθυμίας για κάτι.

Μα γι' αυτό και δεν επιτυγχάνουν όλοι "σημαντικά πράγματα"....

Επίσης μην ξεχνάς πως αν κάποιος διαρκώς εξωτερικεύει στο μέγιστο (άρα και με μεγαλύτερη συχνότητα) αυτή την ανάγκη του για ενασχόληση με κάτι, τότε καταβάλλεται πιο εύκολα από αυτόν που αξιοποιεί και κατευθύνει μεθοδικά την επιθυμία του. Ο δεύτερος λειτουργεί με φειδώ. Η έντονη ικανοποίηση της όποιας επιθυμίας δεν έχει πάντα θετικά αποτελέσματα και στο δικό μου μυαλό το θετικό αποτέλεσμα είναι το μακροχρόνιο και σταθερά θετικό αποτέλεσμα

Ο καθένας έχει τον δικό του "Τρόπο κίνησης"....σεβαστοί και οι δύο τρόποι φίλε Anon....

Εγώ πάντως δεν βλέπω "αρνητικά αποτελέσματα"  στην "έντονη ενασχόληση" επάνω στον επιδιωκόμενο στόχο....κάποιοι στόχοι άλλωστε, δεν επιτυγχάνονται με "αργές" και "χρόνιες μεθόδους"....και κάποιοι άλλοι είναι όντως "χρονοβόροι" και απαιτούν "μακροχρόνια προσπάθεια" και υπομονή....αλλά θεωρώ απαραίτητη την συνεργασία των δύο μεθόδων ούτως ή άλλως....

[Trithemius]

Εγώ πάντως δεν βλέπω "αρνητικά αποτελέσματα"  στην "έντονη ενασχόληση" επάνω στον επιδιωκόμενο στόχο....κάποιοι στόχοι άλλωστε, δεν επιτυγχάνονται με "αργές" και "χρόνιες μεθόδους"....και κάποιοι άλλοι είναι όντως "χρονοβόροι" και απαιτούν "μακροχρόνια προσπάθεια" και υπομονή....αλλά θεωρώ απαραίτητη την συνεργασία των δύο μεθόδων ούτως ή άλλως....

Εκεί που εγώ βλέπω το πρόβλημα είναι με τους ανθρώπους που είναι μονόπλευροι είτε στον εσωτερισμό, είτε στον "εξωτερισμό". Δηλαδή δεν συμφωνώ με πρακτικές που συνιστούν καθ΄ολοκληρίαν ενασχόληση με τη μία ή την άλλη πλευρά, χωρίς πρόσμιξη των υλικών αναγκών με τις πνευματικές. Όταν κάποιος εκδηλώνει έντονα και διαρκώς μία επιθυμία, τότε η εκδήλωση της επιθυμίας του (άρα η ικανοποίηση της ανάγκης του για κάτι) γίνεται πλέον το μοναδικό χαρακτηριστικό της ζωής του. Αυτή η μονομανία του τον καθιστά ασύμβατο με την πραγματική του υπόσταση, η οποία ορίζει πως το δίπολο ύλη-πνεύμα πρέπει να ισορροπεί κι όχι να γέρνει πάντα προς μία κατεύθυνση. Κάτι σχετικό έχω αναφέρει και στο θέμα με την πρακτική εφαρμογή του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας, όπου έγραψα το τέλος το εξής:

θέλω να τονίσω πως μπορεί να υπάρξει πρακτική του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας αν κι εφόσον καμία από τις δύο φύσεις μας δεν οδηγηθεί στα άκρα. Ο εσωτερισμός είναι καθαρά βιωματικός, άρα για να μπορέσουμε να τον αξιολογήσουμε, πρέπει να τον συνδέσουμε με την καθημερινότητά μας. Δεν έχει σχέση το αν ζούμε στο 2007, στο 936 ή στο 11936. Η βάση είναι ίδια και καθορίζεται από την αλληλεπίδραση της υλικής φύσης μας με την πνευματική. Όσο είμαστε άνθρωποι και ζούμε επί της γης, αυτά τα δεδομένα δεν θα πάψουν να υφίστανται. Όταν έρθει η ώρα κι εγκαταλείψουμε πλέον τα εγκόσμια, τότε τα δεδομένα θα αλλάξουν. Εκεί είναι που πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο προετοιμασμένοι, γιατί θα χρειαστούμε την πνευματική μας πλευρά όσο ποτέ άλλοτε.

Κατά τη γνώμη μου πρέπει να τείνουμε περισσότερο (όχι όμως αμιγώς) προς τον εσωτερισμό γιατί πρέπει να δεχθούμε πως η ανθρώπινη κατάστασή μας είναι προσωρινή. Ακολουθεί κάτι άλλο μετά τον φυσικό-υλικό θάνατό μας και στην επόμενη συνειδησιακή μας κατάσταση, το όχημά μας "θα καίει πνευματική βενζίνη". Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν τον επίγειο χρόνο μας όσο γίνεται πιο παραγωγικά προς κάτι τέτοιο

[Avaris]

author=Anon link=topic=108.msg741#msg741 date=1177967351]

Εγώ πάντως δεν βλέπω "αρνητικά αποτελέσματα"  στην "έντονη ενασχόληση" επάνω στον επιδιωκόμενο στόχο....κάποιοι στόχοι άλλωστε, δεν επιτυγχάνονται με "αργές" και "χρόνιες μεθόδους"....και κάποιοι άλλοι είναι όντως "χρονοβόροι" και απαιτούν "μακροχρόνια προσπάθεια" και υπομονή....αλλά θεωρώ απαραίτητη την συνεργασία των δύο μεθόδων ούτως ή άλλως....

Εκεί που εγώ βλέπω το πρόβλημα είναι με τους ανθρώπους που είναι μονόπλευροι είτε στον εσωτερισμό, είτε στον "εξωτερισμό". Δηλαδή δεν συμφωνώ με πρακτικές που συνιστούν καθ΄ολοκληρίαν ενασχόληση με τη μία ή την άλλη πλευρά, χωρίς πρόσμιξη των υλικών αναγκών με τις πνευματικές.

 Όταν κάποιος εκδηλώνει έντονα και διαρκώς μία επιθυμία, τότε η εκδήλωση της επιθυμίας του (άρα η ικανοποίηση της ανάγκης του για κάτι) γίνεται πλέον το μοναδικό χαρακτηριστικό της ζωής του. Αυτή η μονομανία του τον καθιστά ασύμβατο με την πραγματική του υπόσταση, η οποία ορίζει πως το δίπολο ύλη-πνεύμα πρέπει να ισορροπεί κι όχι να γέρνει πάντα προς μία κατεύθυνση. Κάτι σχετικό έχω αναφέρει και στο θέμα με την πρακτική εφαρμογή του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας, όπου έγραψα το τέλος το εξής:

θέλω να τονίσω πως μπορεί να υπάρξει πρακτική του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας αν κι εφόσον καμία από τις δύο φύσεις μας δεν οδηγηθεί στα άκρα. Ο εσωτερισμός είναι καθαρά βιωματικός, άρα για να μπορέσουμε να τον αξιολογήσουμε, πρέπει να τον συνδέσουμε με την καθημερινότητά μας. Δεν έχει σχέση το αν ζούμε στο 2007, στο 936 ή στο 11936. Η βάση είναι ίδια και καθορίζεται από την αλληλεπίδραση της υλικής φύσης μας με την πνευματική. Όσο είμαστε άνθρωποι και ζούμε επί της γης, αυτά τα δεδομένα δεν θα πάψουν να υφίστανται. Όταν έρθει η ώρα κι εγκαταλείψουμε πλέον τα εγκόσμια, τότε τα δεδομένα θα αλλάξουν. Εκεί είναι που πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο προετοιμασμένοι, γιατί θα χρειαστούμε την πνευματική μας πλευρά όσο ποτέ άλλοτε.

Κατά τη γνώμη μου πρέπει να τείνουμε περισσότερο (όχι όμως αμιγώς) προς τον εσωτερισμό γιατί πρέπει να δεχθούμε πως η ανθρώπινη κατάστασή μας είναι προσωρινή. Ακολουθεί κάτι άλλο μετά τον φυσικό-υλικό θάνατό μας και στην επόμενη συνειδησιακή μας κατάσταση, το όχημά μας "θα καίει πνευματική βενζίνη". Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν τον επίγειο χρόνο μας όσο γίνεται πιο παραγωγικά προς κάτι τέτοιο

Άλλο είναι να "ενεργείς στον Εσωτερισμό" και να γειώνεσαι στον Υλικό Κόσμο με κάποιες Υλικές Εργασίες.....

Και άλλο είναι να είσαι με το ένα πόδι στον Εσωτερισμό και με το άλλο στις (όποιες) Υλικές απολαύσεις.....

Επίσης, ο κάθε άνθρωπος έχει τον τρόπο του να βαδίσει το Μονοπάτι του....

Εσύ μπορεί να καταφέρνεις μια χαρά να συνδυάζεις την Υλική ζωή με τον Εσωτερισμό....

Κάποιος άλλος όμως μπορεί να είναι "φύσει Ενατενιστής" ή "εν δυνάμει Αναχωρητής" (αλλά για χ, ψ λόγους εγκλωβισμένος στην καθημερινότητα) και να εξοργίζεται τόσο πολύ με την Υλική καθημερινότητα που να θέλει να αφοσιώνεται όσο το δυνατόν περισσότερο στο Πνεύμα....αποκλείοντας την ύλη....και φυσικά, να υποφέρει απο αυτήν την καθημερινότητα....

Εσύ μπορεί να θεωρείς πιο πλούσιο συμπεριφορικά ή πιο ικανό αυτόν που καταφέρνει και πατάει σε "δυο βάρκες" φίλε Anon....Καθημερινότητα και Πνεύμα...

Ανάμεσα όμως στα δύο άκρα (του υλιστή και του Αναχωρητή) υπάρχουν άπειρες κατηγορίες και τρόποι βάδισης του Μονοπατιού...

Και η "ισχυρή Πρόθεση" είναι το μόνο όπλο που έχουν όλοι τους για να επιτύχουν τους στόχους τους.....

Ο καθένας με τον τρόπο του φυσικά....

[Trithemius]

Συμφωνώ. Άλλωστε κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια γιατί είναι το μοναδικό δικαίωμα που έχω σε αυτή την περίπτωση που συζητάμε

[livelove]

Θέληση
Επιθυμία

Πρόθεση

Η Οικονομία της Γλώσσας...
Υπάρχει μια γλωσσολογική θεωρία που λέει οτι η γλώσσα δεν κρατά περιττά στοιχεία μέσα της. Έτσι ποτέ δεν διατηρεί δύο ή περισσότερες λέξεις με την ίδια ακριβώς σημασία. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε η ίδια η γλώσσα -ως ζωντανός οργανισμός - τείνει να "πετά έξω" απο το σύστημά της ο,τι περιττό.

Η θέληση και η επιθυμία διαφέρουν ως προς το εξής: η θέληση είναι ισχυρότερη -κατα μία έννοια "ανώτερη"- απο την επιθυμία (όμως δεν είναι η θέληση ισχυρή επιθυμία).

"Εαν θέλεις κάτι με όλο σου το είναι, τότε το ίδιο το Σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να το επιτύχεις"!

Έτσι αν απλά επιθυμείς κάτι, τότε το Σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει.
Αν θέλεις όμως...θα σε βοηθήσει.

Επίσης κάνουμε λόγω για ΙΣΧΥΡΗ θέληση, αλλά για ΕΝΤΟΝΗ επιθυμία, πράγμα το οποίο μάλλον φανερώνει τη διαφορά αναμέσα στα δυό.
Η θέληση είναι αυτή που φέρει δύναμη και ενδυναμώνεται/ισχυροποιείται ή αποδυναμώνεται.
Η δε επιθυμία τονώνεται ή ατονεί.
Με τη θέληση περνάμε στη δράση και αυτο έχει αποτέλεσματα .
Με την επιθυμία δεν περνάμε απαραίτητα στη δράση και δεν έχουμε πάντα αποτελέσματα.
Συνήθως η επιθυμία δεν έχει μεγάλη διάρκεια (είναι αυτά που ξεχνάμε). Αντιθέτως η θέληση έχει.

Η πρόθεση δεν είναι ούτε θέληση ούτε επιθυμία.
Είναι αυτο που προ- τίθεται.
Αυτό που βάζει κανείς μπροστά απο τη θέληση ή την επιθυμία και την τροποποιεί ποιοτικά.

Ένα απλό παράδειγμα:
Με την πρόθεση να βοηθήσω την ανθρωπότητα-θέλω να ανακαλύψω το φάρμακο κατα του καρκίνου
Με την πρόθεση να βοηθήσω την ανθρωπότητα- επιθυμώ να ανακαλύψω το φάρμακο κατα του καρκίνου

Με την πρόθεση να εξουσιάζω πολιτικά/οικονομικά κτο-Θέλω να ανακαλύψω το φάρμακο κατά του καρκίνου
Με την πρόθεση να εξουσιάζω πολιτικά/οικονομικά κτο-επιθυμώ να ανακαλύψω το φάρμακο κατά του καρκίνου

και τι "Δυνάμεις" κινητοποιεί άραγε?

Αν πρόκειται για θέληση τότε θα ανακαλύψω το φάρμακο.
Τότε η πρό- θεση καλείται να καταστή θέση.
Αναλόγως με την πρόθεση.... κινητοποιούνται διαφορετικές Δυνάμεις που ζωοδοτούν τη θέληση...και αναλόγως με τις Δυνάμεις καθίσταται η θέση.

[Ορφέας]

Όταν χρησιμοποιείς την "Πρόθεσή" σου....

Η "Πρόθεση" είναι η "Αιχμή του Δόρατος" του Ζηλωτή....

Όσο δεν την "έχει κατακτήσει" και απλώς "ενεργεί χλιαρά" στις "εσωτερικές του εργασίες", απλά δεν "επιτυγχάνει εσωτερικά αποτελέσματα"....τουλάχιστον, όχι σοβαρά....

Avaris

Η αγαπημένη μας Φόρτσιουν, έγραψε:
"Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις".

[Eleni]

Κάποιος άλλος όμως μπορεί να είναι "φύσει Ενατενιστής" ή "εν δυνάμει Αναχωρητής" (αλλά για χ, ψ λόγους εγκλωβισμένος στην καθημερινότητα) και να εξοργίζεται τόσο πολύ με την Υλική καθημερινότητα που να θέλει να αφοσιώνεται όσο το δυνατόν περισσότερο στο Πνεύμα....αποκλείοντας την ύλη....και φυσικά, να υποφέρει απο αυτήν την καθημερινότητα....

Νομίζω οτι αυτή η φράση είναι πολύ σημαντική για όλους μας.
Επειδή έχω περάσει απο την φάση της δραπέτευσης απο την καθημερινότητα που θα έλεγα ''πραγματικότητα'' μέσω του εσωτερισμού, πιστεύω οτι δεν είναι ό καλύτερος λόγος για να ασχοληθεί κανείς με αυτόν. Μάλλον είναι αντίθετος απο την φιλοσοφίας του.
Προσωπικά ένας λόγος που αρνιόμουν να συμμετάσχω οπουδήποτε οργανωμένα ήταν και το γεγονός οτι αν και δεν ήθελα να το δώ, ενδόμυχα καταλάβαινα οτι χρησιμοποιούσα την φαντασία μου για λάθος λόγους και με στραβή κατεύθυνση....

Οταν πέρασε βεβαιώθηκα για το τι έψαχνα ...

Οι γνώσεις που αποκτάμε μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε με διαφορετικό τρόπο την καθημερινότητα και τους γύρω μας καθώς και τον εαυτό μας [ το κυριώτερο]. Μέσα απο αυτές σιγά σιγά, αν προσπαθήσουμε καταφέρνουμε και αλλάζουμε ανάλογα αυτά που δεν μας αρμόζουν αφού πρώτα εχουμε αναγνωρίσει τις δικές μας ανασφάλειες και το τι ακριβώς ζητάμε...
Το να το ''ρίξουμε'' στο πνεύμα για να αποφύγουμε την ύλη είναι δειλία και μας κάνει γραφικούς.
Fr Avaris, δεν ρίχνω αιχμές ...απλώς θυμάμαι τον εαυτό μου με οτι έγραψες και επιθυμω να δώσω το έναυσμα για σκέψη...

θέλω να τονίσω πως μπορεί να υπάρξει πρακτική του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας αν κι εφόσον καμία από τις δύο φύσεις μας δεν οδηγηθεί στα άκρα. Ο εσωτερισμός είναι καθαρά βιωματικός, άρα για να μπορέσουμε να τον αξιολογήσουμε, πρέπει να τον συνδέσουμε με την καθημερινότητά μας.

Για μένα αυτός είναι ο στόχος αν και ξεφεύγω με την φαντασία ...πότε πότε αλλά συνειδητά πλέον...

[Trithemius]

Αγαπητή Sr. try, αυτό που μας αναφέρεις για τις "τάσεις" σου, είναι στην ουσία αυτό που ονομάζουμε "the art of escaping", δηλαδή μια συστηματική και επαναλαμβανόμενη διαδικασία "αναχώρησης" από τη (συνήθη) πραγματικότητα. Στο δικό μου μυαλό αυτή η ανάγκη αποτελεί μια έξοχη υλοποίηση της θέλησης για αλλαγές και ικανοποίηση των εσωτερικών μας αναγκών. Το να έχεις ανάγκη της απόδραση από την καθημερινότητα μπορεί να συμβαίνει για δύο λόγους. Ο πρώτος είνια πιο πεζός, πιο "λογιστικός" θα έλεγα κι έχει σχέση με το αν σου αρέσει η ζωή που κάνεις. Αν το "ισοζύγιο" είναι αρνητικό, τότε, αυτό που κάνεις με το να "δραπετεύεις" είναι η λύση για το ότι δεν σου αρέσει η καθημερινότητά σου. Όμως αυτό κατ' ουσίαν δεν αποτελεί λύση αλλά αποφυγή για λύση, γιατί απλά (και προσωρινά) απομακρύνεσαι από το πρόβλημα, το οποίο ξανά και ξανά σε ενοχλεί.

Ο δεύτερος λόγος για "αναχωρητισμό" είναι πιο βαθύς κι έχει σχέση με την "πνευματική κατασκευή" σου. Δηλαδή ανεξάρτητα με το αν είσαι ευχαριστημένη από την καθημερινότητα που βιώνεις, κάπου κάπου χρειάζεσαι αυτή την υπερβατική επαφή με κάτι πιο εξωκόσμιο, πιο μυστικιστικό από αυτά που σου προσφέρει η καθημερινότητά σου. Αποζητάς μια εναλλακτική πραγματικότητα, ένα υπερβατικό "sanctum" όπου θα ζεις για λίγο (τόσο όσο θα έχεις ανάγκη) και μετά θα επιστρέφεις και πάλι στην καθημερινότητά σου. Αυτός ο λόγος δεν έχει σχέση με αναζήτηση λύσης σε κάποιο πρόβλημα αλλά με τον τρόπο να ικανοποιήσεις την ανάγκη για υπερβατικότητα γιατί ως άτομο διακατέχεσαι και από αυτή.

Έτσι λοιπόν ο φύσει ενατενιστής ή ο εν δυνάμει αναχωρητής που αναφέρθηκε πιο πάνω, πρέπει να ακολουθήσει τη μέση οδό, τη χρυσή τομή μεταξύ πλήρους πνευματικότητας και πλήρους υλισμού. Αν μείνουμε 100% προσκολλημένοι στην πνευματικότητα δεν θα λεγόμαστε άνθρωποι αλλά πνεύματα. Αν μείνουμε 100% προσκολλημένοι στον υλισμό, δεν θα λεγόμαστε άνθρωποι αλλά ζώα (σκέτα ). Έτσι, το να εξοργίζεται ο μυστικιστής από την καθημερινότητά του, δείχνει ότι δεν μπορεί να βρει λύση ή καλύτερα τη μέση οδό για να ικανοποιήσει και τις δύο φύσεις του. Πάντως σίγουρα η λύση δεν επέρχεται "σκοτώνοντας" μία από τις δύο φύσεις

[Eleni]

Anon  , ακριβώς τα ίδια έχω σκεφτεί και εγώ ....
Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά στο συναίσθημα που νιώθουμε ανάλογα του αν ο λόγος που μας ωθεί στις πνευματικές πτήσεις είναι η ανάγκη για υπέρβαση η η αποφυγή αντιμετώπισης μιας κατάστασης.

Επίσης και το αποτέλεσμα είναι εντελώς διαφορετικό και σε διάρκεια και σε ποιότητα. Πολύ ''χοντρά'' θα έλεγα οτι στην πρώτη περίπτωση αισθανόμαστε μια ροζ γαλήνη ενώ στην δεύτερη μια υπερδιέγερση πλαστής ευφορίας.

Έτσι, το να εξοργίζεται ο μυστικιστής από την καθημερινότητά του, δείχνει ότι δεν μπορεί να βρει λύση ή καλύτερα τη μέση οδό για να ικανοποιήσει και τις δύο φύσεις του. Πάντως σίγουρα η λύση δεν επέρχεται "σκοτώνοντας" μία από τις δύο φύσεις

Νομίζω οτι όλοι οι άνθρωποι αισθάνονται αυτό το δυισμό αλλά δεν γνωρίζουν  τι είναι και πως να το διαχειριστούν. Απο την ώρα που γίνεται ξεκάθαρο βρίσκουμε τρόπους να εναρμονίσουμε τις δύο φύσεις μας.
Πάντως η γνώμη μου είναι, οτι όσο δεν ''λύνουμε'' με κάποιο τρόπο τα υλικά μας προβλήματα[ αν υπάρχουν]  ωστε να εχουμε μια στοιχειώδη εσωτερική ηρεμία δεν μπορούμε να ασχοληθούμε ούτε με τα πνευματικά μας θέματα, ικανοποιητικά.