Μηνύματα

1

Ερμητική / Απ: Το Ερμητικό Κυμβάλειον

« στις: Οκτώβριος 02, 2016, 16:33:38 »

Ορφέας:

Απ: Τάγμα του Κρίνου και του Αετού: Οι βασικές διδασκαλίες του....
« Απάντηση #8 στις: Μάιος 14, 2010, 16:06:08 »
Απάντηση με παράθεσηΠαράθεση

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΘΕΩΡΗΜΑΤΟΣ
 
 
Γι' αυτό ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, μέγας Μύστης της αρχαιότητας, μιλώντας στους μαθητές του προ 6000 ετών περίπου, έλεγε:

«Ό,τι είναι επάνω είναι όπως ό,τι είναι κάτω και ό,τι είναι κάτω είναι όπως ό,τι είναι επάνω. Ο Μυστικός Λόγος των Αιτίων και αποτελεσμάτων εκείνου που είναι επάνω είναι όπως ο Μυστικός Λόγος των Αιτίων και αποτελεσμάτων εκείνου που είναι κάτω.
Το αισθητο - ορατο είναι παρόμοιο προς το μη αισθητο - αόρατο. Αυτή είναι η Κλείδα του Μυστικού Λόγου των Αιτίων και των αποτελεσμάτων, η δε προσπάθεια του μαθητού έγκειται στο ν' ανεύρει δια της Κλειδος αυτής το άγνωστο, έχοντας ως αφετηρία το γνωστό».

Προσέχοντας τί υπάρχει και τί συμβαίνει γύρω μας και βρίσκοντας την σκοπιμότητά τους, ανακαλύπτουμε τον Λόγο που συνδέει την Μορφή ως αποτέλεσμα και τον Θεό ως Δημιουργό.

Το μυστικό της Κλειδος που έδωσε ο Ερμής ο Τρισμέγιστος είναι η Αγνότητα. Την δε Αγνότητα πραγματοποιεί η Αγάπη. Αγνότητα σημαίνει κατάσταση αμιγή από κάθε κακό· σημαίνει απελευθέρωση από όλες τις υποδουλώσεις μας. Εάν δεν απελευθερωθούμε από όλα τα βάρη, δεν μπορούμε να μιλάμε για ανεύρεση του Μυστικού Λόγου, δεν μπορούμε να βρούμε τον Θεό δια μέσου των μορφών της Δημιουργίας.

Μόνον η Αγνότητα, μόνον η Αγάπη η οποία πραγματοποιεί την Αγνότητα, μάς απελευθερώνει από τον εχθρο και μάς μεταφέρει στο Θείον. Και τότε εισερχόμαστε σε μίαν άλλη κατάσταση: μπαίνουμε ενσυνειδήτως στο πλέγμα των Νόμων οι οποίοι διέπουν την Δημιουργία.


Αναλόγως της θεματολογίας τα μυθικά πρόσωπα/θεότητες; αποκτούν ανθρώπινη υπόσταση; Η ύπαρξη του Ερμή του Τρισμέγιστου ως φυσικής οντότητας ή όχι είναι ελάσσων ζήτημα (για εμένα, τώρα), πρώτο θεωρώ την αξιοπιστία αναφορικά με τους ''τόνους'' γνώσης (γνώση νομίζω είναι η κατανόηση (και κατόπιν κτημοσύνη της) της χρήσιμης πληροφορίας) που εκχωρήσατε προς κάποιον ''επισκέπτη'' σας... ζητώ συγγνώμη αν είναι κάτι που πρόδηλο που δεν κατάλαβα.

2

Η Εκκλησία του Σατανά / Απ: Η ζωή μετα θάνατον διαμέσου της ικανοποίησης του ΕΓΩ

« στις: Αύγουστος 29, 2009, 10:47:59 »

   
    Είναι αλήθεια ότι η παιδική ηλικία είναι απαλλαγμένη από ευθύνες και υποχρεώσεις, όντας πραγματικά ανέμελη, όπου το μοναδικό μέλημα είναι πως θα απολαύσουμε κι άλλο παιχνίδι, αφού κάποιοι άλλοι έχουν αναλάβει την υποχρέωση της αντιμετώπισης των προβλημάτων της κοινωνίας των παιδιών.
    

Η παιδική ηλικία καθόλου απαλλαγμένη απο ευθύνες και υποχρεώσεις. Ολες οι αισθήσεις ''λειτουργούν'' στον υπερθετικό βαθμό, ο εγκέφαλος είναι πλήρως διαμορφωμένος και αρχίζει να ΄΄μαθαίνει΄΄ και να ''θυμάται''
παραθέτω απο το βιβλίο του Ε. Καφετζόπουλου Εγκέφαλος, συνείδηση και συμπεριφορά,
Μάθηση είναι η διαδικασία με την οποία ο άνθρωπος και τα ζώα αποκτούν
γνώσεις για τον κόσμο. Μνήμη είναι η συγκράτηση και η αποθήκευση αυτών των
γνώσεων. Στον άνθρωπο, στον οποίο αυτές οι ικανότητες είναι εξαιρετικά ανεπτυγμένες, σχεδόν όλες οι συμπεριφορές περιλαμβάνουν κάποια μορφή μάθησης
Η έκδηλη μνήμη κωδικοποιεί πληροφορίες για αυτοβιογραφικά συμβάντα, καθώς και
την τεκμηριωμένη γνώση. Ο σχηματισμός της εξαρτάται από γνωστικές διεργασίες,
όπως η εκτίμηση, η σύγκριση και η συνεπαγωγή και ανακαλείται με μια σκόπιμη διαδικασία ανάκλησης.

Η άδηλη μνήμη για μια συγκεκριμένη εργασία συνδέεται με τη δραστηριότητα
ενός ειδικού αισθητικού και του αντίστοιχου κινητικού συστήματος που παρεμβαίνουν στο μαθησιακό έργο και διατηρείται από μηχανισμούς αποθήκευσης που υπάρχουν σε καθένα από αυτά τα συστήματα. Αυτό σημαίνει ότι η μάθηση που στηρίζεται
στην άδηλη μνήμη είτε στηρίζεται σε απ' ευθείας σύνδεση αισθητικών και κινητικών
συστημάτων, είτε χρησιμοποιεί ενδιάμεσα συνειρμικές περιοχές του φλοιού, που κι
αυτές όμως αποτελούν λειτουργικά των αισθητικών και κινητικών περιοχών. Γι' αυτό
λοιπόν έχει προταθεί η διάκριση των άδηλων μορφών μάθησης σε μη συνειρμικές και
συνειρμικές.
Η μη συνειρμική μάθηση παρατηρείται όταν το άτομο εκτίθεται μία φορά ή επανειλημμένα σε κάποιο ερέθισμα. Ο εθισμός, η ευαισθητοποίηση ή η απευαισθητοποίηση αποτελούν παραδείγματα αυτού του τύπου μάθησης. Φανταστείτε για παράδειγμα το φόβο που αισθανόσαστε όταν την Κυριακή του Πάσχα σκάσει δίπλα σας το
πρώτο βεγγαλικό. Μετά από λίγο όμως συνηθίζετε στην ιδέα και αρχίζετε να την απολαμβάνετε. Η αντίδραση του φόβου ελαττώνεται αυτόματα, χωρίς την ανάγκη συνειδητής επεξεργασίας του φαινομένου. Ο εγκέφαλος προκαλεί αυτόματα μια μείωση
της αντίδρασης μέσω απ' ευθείας σύνδεσης των αισθητικών συστημάτων και των συστημάτων εξόδου. Σε ένα παρόμοιο σύστημα στηρίζεται και η μιμητική μάθηση, ένα βασικό στοιχείο απόκτησης της γλώσσας στα παιδιά.
Υπάρχουν ωστόσο και τύποι μάθησης που στηρίζονται στην άδηλη μνήμη αλλά
χρησιμοποιούν πιο πολύπλοκα εγκεφαλικά συστήματα, με την έννοια ότι ανάμεσα
στο ερέθισμα και την απάντηση παρεμβάλλονται τοπικά συνειρμικά κυκλώματα του
εγκεφάλου. Η μάθηση αυτή ονομάζεται εξαρτημένη και διαχωρίζεται στην κλασική
εξαρτημένη μάθηση και τη συντελεστική εξαρτημένη μάθηση. Κλασικό παράδειγμα της
κλασικής εξαρτημένης μάθησης είναι τα σκυλιά του ρώσου ψυχολόγου Ivan Pavlov,
τα οποία παρουσίαζαν έντονη σιελόρροια σε κάθε ερέθισμα που συνδεόταν με τηνπαρουσία τροφής. Κλασικό παράδειγμα της συντελεστικής εξαρτημένης μάθησης είναι τα ποντίκια του αμερικανού ψυχολόγου B.F. Skinner, τα οποία έμαθαν να παίρνουν την τροφή τους πατώντας διαρκώς ένα μοχλό που βρισκόταν σε μια γωνιά του
κλουβιού τους. Και στις δυο περιπτώσεις η μάθηση αποτελεί σύνδεση ενός ερεθίσματος με μια απάντηση. Στην πρώτη το ερέθισμα είναι φυσικό (λ.χ. ένα καμπανάκι που προηγείται της τροφής), στη δεύτερη είναι μια απάντηση (πάτημα του μοχλού).

Απο την πρώτη ανάσα του ο Ανθρωπος (και νωρίτερα ίσως αφου μεγάλο μέρος της μάθησης ξεκινά πριν από τη γέννηση. Το αμνιακό υγρό είναι πολύ καλός αγωγός του ήχου κι έτσι τα μωρά όταν γεννιούνται γνωρίζουν ήδη το ρυθμό της φωνής της μητέρας τους.) δινει μια συνεχη μαχη κατάκτησης εφοδιών που πρωτιστως θα του επιτρέψουν την συνέχιση της βιολογικής ύπαρξης και κατόπιν της εξέλιξης του. Στους πρώτους μήνες της ζωής μας, αδυνατούμε να σηκωθούμε λόγω τους βάρους της κεφαλής μας. Το κεφάλι στα νεογνά είναι πολύ μεγάλο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα τους: στους ενήλικες αποτελεί το 1/8 του σώματος, ενώ στα μωρά είναι περίπου το 1/4. Μια απο τις πρωτες κατακτήσεις μας λοιπόν να μπορέσουμε να σηκώσουμε το βάρος της κεφαλής μας. Πιθανότατα και τότε ακόμη να υπαρχει μεσα μας το αίσθημα ευθύνης και η υποχρέωση μας να ανταποκριθούμε, να μπουσουλήσουμε να περπατήσουμε όπως τα λίγο μεγαλύτερα ηλικιακώς άτομα που συχνοτιζόμασθαι (μεγαλύτερα νήπια-γονεις-παππούδες). Απολαμβάνουμε όχι αυτό καθ' αυτό το παιχνίδι, αλλά όλες τις απλές και πολύτιμες στιγμές της βραχύβιας παρουσίας μας στον αισθητό κόσμο. Τον ανεμο τη γη το νερό κλπφ. Το μονο που καταφέρνουν/-ουμαι να τους διδάξουμε; είναι ενα πεζό τρόπο επικοινωνίας, ο οποίος -ακριβώς αυτός- θα ειναι το πρώτο βήμα όπου το «παιδί» κηδεμονεύεται και εξουσιάζεται. Θα ζητήσουμε λοιπόν εξ΄αρχής την παράδοση του στο διαμορφωμένο περιβάλλον να ξοδέψει μερικές δεκάδες χρόνια, ίσως και όλη του τη ζωή οι περισσότεροι, ώστε κάποτε ίσως κοιτάξει πάλι προς τα κει.