Αποστολέας Θέμα: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)  (Αναγνώστηκε 48841 φορές)

Frater Immortal

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 76
  • Karma: 0
    • ICQ Messenger - 419627972
    • MSN Messenger - spispil@in.gr
    • Yahoo Instant Messenger - spispil
    • Προφίλ
Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« στις: Φεβρουαρίου 15, 2008, 15:00:25 »
Non nobis, Domine, non nobis
sed Nomini Tuo da gloriam
(Όχι σ΄ εμάς Κύριε, όχι σ΄ εμάς,
αλλά στ΄ Όνομά Σου πρόσφερε τη δόξα)
(Η πολεμική ιαχή των Ιπποτών του Ναού)
Οι Ιππότες του Ναού (Ναΐτες), (Templars) γνωστοί και ως Φτωχοί Συστρατιώτες του Χριστού και του Ναού του Σολομώντα (Poor Fellow-Soldiers of Christ and of the Temple of Solomon) αποτέλεσαν το πρώτο μοναστικό στρατιωτικό τάγμα στην ιστορία. Το τάγμα αυτό ιδρύθηκε στον απόηχο της Α' Σταυροφορίας, το 1118 μ.Χ με σκοπό να βοηθήσει το χριστιανικό νέο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ να διατηρηθεί ενάντια των μουσουλμάνων γειτόνων του και να εξασφαλίσει την ασφαλή και ελεύθερη προσέλευση του μεγάλου αριθμού των Ευρωπαίων προσκυνητών που συνέρρεαν στην Ιερουσαλήμ, μετά την κατάκτησή της από τους Σταυροφόρους. Το όνομά τους παραπέμπει στο ιστορικό αρχηγείο τους που βρίσκεται σε ένα τμήμα του Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ, περιοχή που ονομαζόταν "Templum Salomonis". Η ονομασία αυτή πιθανολογείται ότι προέρχεται από το γεγονός ότι στο Όρος του Ναού βρισκόταν ο περίφημος ναός του Σολομώντα που χτίστηκε περίπου το 950 π.Χ και που αργότερα καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές. Το τμήμα αυτό οι Ιππότες του Ναού μετονόμασαν σε "Templum Domini" (Ναό του Θεού).

Οι Ναΐτες ήταν οργανωμένοι σαν μοναστικό τάγμα, ακολουθώντας έναν Κανόνα που έφτιαξε γι' αυτούς ο Άγιος Βερνάρδος του Κλερβό (Saint Bernard of Clairvaux). Το τάγμα διέθετε υψηλές διασυνδέσεις και γρήγορα εξελίχθηκε σε βασικό υποκινητή της διεθνούς πολιτικής την εποχή των Σταυροφοριών. Εγκαίρως, οι Ναΐτες προικίστηκαν με πολλές και εξαιρετικά ευνοϊκές γι' αυτούς Παπικές Βούλες (όπως το Omne Datum Optimum) που μεταξύ άλλων τους επέτρεπαν να επιβάλλουν φόρους και να εισπράττουν το φόρο της δεκάτης στις περιοχές που βρίσκονταν υπό τον άμεσο έλεγχό τους. Όλα αυτά τους βοήθησαν ώστε να επιτύχουν μία γρήγορη ενίσχυση της κοσμικής εξουσίας τους.

Κάθε χώρα είχε ένα Μάγιστρο (Master) του τάγματος και όλες οι χώρες ελέγχονταν από τον Μεγάλο Μάγιστρο (Grand Master). Το αξίωμα του Μεγάλου Μαγίστρου ήταν ισόβιο και τα βασικά του καθήκοντα ήταν να επιβλέπει τις δραστηριότητες του τάγματος στην Ανατολή και τις οικονομικές κτήσεις του τάγματος στη Δύση.

Υπήρχαν 4 κατηγορίες (μεραρχίες) αδελφών του Τάγματος:

Οι Ιππότες (Templars), που είχαν εξοπλισμό βαρέος ιππικού.
Οι Υπαξιωματικοί (Sergeants), που είχαν εξοπλισμό ελαφρού ιππικού και προέρχονταν από κατώτερη κοινωνική τάξη σε σχέση με τους ιππότες.
Οι Κτηματίες (Serving brothers - Rural brothers), που διαχειρίζονταν την περιουσία του τάγματος. Επίσης, υπήρχαν και οι frères de métiers οι οποίοι εκτελούσαν χειρονακτικές εργασίες.
Οι Ιερείς-Στρατιωτικοί (Chaplains), που ήταν χειροτονημένοι ιερείς για να καλύπτουν τις πνευματικές ανάγκες του τάγματος.
Κάθε ιππότης είχε στη διάθεσή του περίπου 10 άτομα σε θέσεις υποστήριξης. Κάποιοι αδελφοί του τάγματος ήταν αποκλειστικά αφοσιωμένοι στις τραπεζικές δραστηριότητες, αφού συχνά το τάγμα διαχειριζόταν πολύτιμα αγαθά από τους συμμετέχοντες στις Σταυροφορίες.

Μετά την Α' Σταυροφορία δημιουργείται το χριστιανικό βασίλειο της Ιερουσαλήμ με πρώτο βασιλιά τον Βαλδουίνο της Βουλώνης που έλαβε το όνομα Βαλδουίνος ο A'. Ως πρώτος Πατριάρχης εγκαθίσταται ο Δαιμβέρτος (Daimbert). Η μεγάλη απειλή για το βασίλειο αυτό ήταν οι Σαρακηνοί οι οποίοι νικήθηκαν κατά την Σταυροφορία αλλά δεν εξοντώθηκαν. Επιπροσθέτως οι Σαρακηνοί έλεγχαν ένα μεγάλο αριθμό οχυρών στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης τα οποία οι χριστιανοί ήθελαν να καταλάβουν. Οι χριστιανοί ήταν δύσκολο να καταφέρουν να ελέγξουν ολόκληρη την περιοχή της Παλαιστίνης και όχι μόνο την πόλη της Ιερουσαλήμ. Συνεπώς, η ζωή σε εκείνη την περιοχή δεν είναι εύκολη ούτε για τους νέους κατοίκους, αλλά ούτε και για τους προσκυνητές που συρρέουν μαζικά από ολόκληρη την Ευρώπη.

Η ιστορία των Ιπποτών του Ναού είναι συνδεδεμένη με τον Κόμη Ούγο της Καμπανίας (Hugh of Champagne).Το 1104 ο κόμης επισκέπτεται την Ιερουσαλήμ με μία ακολουθία υποτακτικών σε αυτόν ιπποτών. To 1108 ο κόμης επιστρέφει στην Ευρώπη και το 1114 ξαναγυρνάει στην Ιερουσαλήμ συνοδευόμενος από τον υποτακτικό του ιππότη Ούγο ντε Παιν (Hugh of Payn). Άγνωστο παραμένει το αν ο Ούγος ντε Παιν ακολούθησε τον άρχοντά του στο πρώτο του ταξίδι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βαλδουίνου του Β' που στο μεταξύ είχε διαδεχτεί τον Βαλδουίνο τον Α' στο θρόνο της Ιερουσαλήμ, το 1118 μ.Χ, ο Ούγος ντε Παιν μαζί με άλλους 8 ιππότες παρουσιάστηκαν στο βασιλιά και του πρότειναν την ίδρυση μίας κοινότητας ιπποτών που θα ακολουθούσε τον κανόνα θρησκευτικού τάγματος και θα αφιερωνόταν στην προστασία των προσκυνητών. To ίδιο έπραξαν και με τον Πατριάρχη Βαρμούνδο του Πικινί (Warmund of Picquigny)που είχε διαδεχτεί τον Δαιμβέρτο. Είχαν σκεφτεί να ακολουθήσουν τον Κανόνα του Αγίου Αυγουστίνου (Augustine of Hippo). Η πρόταση αυτή έγινε δεκτή από το βασιλιά και τον Πατριάρχη. Οι 9 αυτοί ιππότες ήταν οι εξής:

Ούγος ντε Παιν (Hugh of Payns)
Γκοντφρέι ντε Σεντ-Ομέρ (Godfrey of Saint-Omer)
Αρσαμπώ ντε Σεντ-Ενιάν (Archambaud of Saint-Aignan)
Παιν ντε Μοντιντιέ (Payen of Montidier)
Τζεφρέ Μπισσώ (Geoffrey Bissot)
Ροσσάλ ή Ρολάντ [Rossal (ή Roland)]
Άντριου ντε Μοντμπαρ (Andrew of Montbard)
Γκοντμάρ (Gondemare)
Γκοντφρουά (Godfroi)
Οι ιππότες αυτοί, την ημέρα των Χριστουγέννων του 1119 μ.Χ. στο ναό του Αγίου Τάφου της Ιερουσαλήμ (Holy Sepulchre) ενώνονται με τους 3 κλασσικούς μοναστικούς όρκους για πενία, αγνότητα, υποταγή και έναν επιπλέον όρκο για προστασία των προσκυνητών, παρουσία του Πατριάρχη. Έτσι, λοιπόν, συγκροτείται ο πρώτος πυρήνα του Τάγματος των Φτωχών Ιπποτών του Χριστού. Αυτό είναι ένα τάγμα μοναστικό που τα μέλη του, όμως, διαθέτουν σπαθί και πανοπλία. Αρχικά ζούσαν ζητώντας ελεημοσύνη και για το λόγο αυτό έγιναν γνωστοί με αυτό το όνομα. Στο ξεκίνημά τους δεν φορούσαν κάποια ξεχωριστή ενδυμασία, αλλά τα απλά ρούχα του επαγγέλματος του καθενός. Ο βασιλιάς Βαλδουίνος Β' και ο Πατριάρχης τους δίνουν αμέσως χρηματική βοήθεια μέσω εκκλησιαστικών εισοδημάτων. Τους προσφέρουν, επίσης, κατάλυμα στο Όρος του Ναού, και πιο συγκεκριμένα σε ένα τμήμα του παλατιού που είχε φιάξει ο Βαλδουίνος ο Β' μέσα στο τέμενος Al-Aqsa (νότιο τμήμα του Όρους). Στο Όρος του Ναού πιστευόταν ότι βρίσκονται τα ερείπια του ναού του Σολομώντος. Έτσι, λοιπόν, το πλήρες τους όνομα διαμορφώνεται: The Poor Fellow-Soldiers of Jesus Christ and the Temple of Solomon. Όσον αφορά τις αρχικές προθέσεις των ιπποτών αυτών πιστεύεται ότι ενδέχεται απλώς να επιθυμούσαν να ιδρύσουν μία μονή ή μία αδελφότητα στην Παλαιστίνη. Ο Μιχαήλ της Συρίας, ένας ιστορικός της εποχής υποστηρίζει ότι ο Βαλδουίνος ήταν εκείνος που έπεισε τον Ούγο ντε Παιν και τους άλλους 8 να παραμείνουν μάχιμοι ιππότες. Αυτό γιατί είχε αντιληφθεί ότι ήταν πολύ δύσκολο να βάλει σε τάξη το βασίλειό του.

Η περίοδος της μεγάλης ισχύος των Ναιτών αρχίζει λίγο μετά την ίδρυσή τους όταν αποκτούν την υποστήριξη του Αγίου Βερνάρδου του Κλερβό ο οποίος υπήρξε και ο αναμορφωτής του μοναστικού τάγματος των Βενεδικτίνων. Ο Άγιος Βερνάρδος όταν αντιλαμβάνεται την ύπαρξη και τις προθέσεις του πρώτου πυρήνα των Ναϊτών διαισθάνεται ότι η ιδέα τους μπορεί να αξιοποιηθεί, και έτσι στηρίζει τους 9 πρώτους τυχοδιώκτες, αναγνωρίζοντάς τους επίσημα ως ένα στρατιωτικό και θρησκευτικό τάγμα και τους οποίους μεταμορφώνει σε Στρατιώτες του Χριστού (Militia Christi). Επίσης, ο Άγιος Βερναρδος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη σύνταξη του όρκου που έδιναν όλοι οι Ναΐτες, ένας όρκος που ονομάστηκε Κανόνας των Ναϊτών. Το 1128 μ.Χ συγκαλεί σύνοδο στην Τρουά της Γαλλίας για να καθορίσει τι ακριβώς είναι οι νέοι αυτοί μοναχοί-στρατιώτες, και μερικά χρόνια αργότερα γράφει το εγκώμιο αυτών των Στρατιωτών του Χριστού και ετοιμάζει τον Κανόνα που αποτελείται από 72 άρθρα, ο οποίος περιλαμβάνει εκτός από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά που θα διέπουν το τάγμα, και εξαντλητικές λεπτομέρειες που αφορούν τις καθημερινές δραστηριότητες των ιπποτών. Με τον κανόνα αυτό υιοθετείται και το φημισμένο λευκό ράσο, που προερχόταν από τους Κιστερκιανούς μοναχούς, προσθέτοντας σε αυτό έναν κόκκινο σταυρό. Ορισμένες ενδεικτικές υποχρεώσεις για τους ιππότες που περιλαμβάνονται στον κανόνα του τάγματος είναι οι εξής:

Απαγόρευση της συναναστροφής των ιπποτών με αφορισμένους ιππότες, αν όμως ένας από αυτούς έρθει ικέτης στο Ναό οφείλουν να τον δεχθούν χριστιανικά.
Η ενδυμασία του τάγματος είναι λευκοί μανδύες, απλοί και χωρίς γούνα, εκτός και αν είναι από αρνί ή κριάρι, απαγορεύονται τα λεπτά υποδήματα με τις ανασηκωμένες μύτες που ήταν τότε της μόδας.
Οι ιππότες επιβάλλεται να κοιμούνται με το πουκάμισο και τα εσώρουχα, σ'ένα στρώμα, με ένα σεντόνι και μία κουβέρτα.
Το φαγητό των ιπποτών διεξάγεται με σιωπή, σε κοινή γαβάθα για 2. Σίτιση με κρέας 3 φορές την εβδομάδα.
Μετάνοια τις Παρασκευές.
Εγερτήριο τα ξημερώματα, αν η δουλειά τους ήταν κοπιαστική τους παραχωρείται μία ακόμα ώρα ύπνος, όμως σε αντάλλαγμα πρέπει να πουν 13 Πάτερ ημών από το κρεβάτι τους.
Επίσης, ο κανόνας επιμένει ιδιαίτερα στον όρκο αγνότητας μιας και οι Ναΐτες ήταν μοναχοί που δεν ζούσαν σε μοναστήρια αλλά ζούσαν μέσα στον κόσμο και πολεμούσαν. Τονίζεται, λοιπόν, στον κανόνα ότι η συναναστροφή με γυναίκες είναι πολύ επικίνδυνη και ότι οι ιππότες δεν επιτρέπεται να ασπάζονται παρά μόνο τη μητέρα τους, την αδερφή τους και τη θεία τους...

Εύλογα γεννάται το ερώτημα ποιοί ήταν αυτοί που ίδρυσαν το τάγμα και αργότερα κατατάσσονταν σ' αυτό. Πιθανότατα ο Ούγο ντε Παιν και οι υπόλοιποι 8 πρώτοι να ήταν απλώς κάποιοι ιδεαλιστές που μαγεύτηκαν από το μυστικισμό της πρώτης σταυροφορίας. Αργότερα, όμως, το τάγμα προσελκύει άτομα που αναζητούν περιπέτειες μιας και το νέο βασίλειο της Ιερουσαλήμ είναι ένας πολλά υποσχόμενος τόπος εκείνη την εποχή. Κάποια άλλα μέλη προσελκύονται επειδή στην πατρίδα τους δεν έχουν πολλές προοπτικές ή βρίσκονται σε δυσμενή θέση και επιθυμούν να ξεφύγουν από μία δύσκολη κατάσταση, αφού το τάγμα παρέχει όχι μόνο σίγουρη κάλυψη των βιοτικών αναγκών των μελών του, αλλά και πλούσιες εμπειρίες σε ένα μακρινό τόπο...
Την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307 πολλοί Ναΐτες στη Γαλλία συνελήφθησαν κατόπιν μυστικών εντολών του βασιλιά Φιλίππου Δ' του Ωραίου, ο οποίος εποφθαλμιούσε τα πλούτη τους. Ο τελευταίος με την υποστήριξη του Πάπα Κλήμη του Ε' ο οποίος κατήργησε το τάγμα, δήμευσε όλη τους την περιουσία (συμπεριλαμβανομένων και τεράστιων εκτάσεων γης). Πολλά υψηλόβαθμα στελέχη του τάγματος, συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου Μεγάλου Μάγιστρου Ζακ ντε Μολέ (Jacques de Molay), υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια και κάηκαν στην πυρά. Νεώτερες ανακαλύψεις έχουν φέρει στο φως έγγραφα της δίκης τα οποία φανερώνουν ότι παρά το γεγονός ότι είχαν κατηγορηθεί για αιρετικές δοξασίες κατά τις μυητικές τελετές τους, στη δίκη που έγινε έπεισαν τον Πάπα πως ήταν αθώοι και ότι η καταδίκη τους ήταν αποτέλεσμα της συκοφάντισής τους από τον βασιλιά Φίλιππο.

Το τραπεζικό σύστημα που οι Ναΐτες είχαν εγκαθιδρύσει στην Ευρώπη είχε ενοχλήσει την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, καθώς πολλοί ευγενείς υποστήριζαν τους Ναΐτες με τεράστια χρηματικά ποσά τα οποία θα μπορούσαν να κατέληγαν στα ταμεία της Εκκλησίας αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Ύστερα από την εξόντωση των Ναϊτών, άλλα ιπποτικά τάγματα αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις τραπεζικές τους δραστηριότητες...
Αν και πολλοί Ευγενείς, όπως προαναφέρθηκε, ήταν ευνοϊκά διατεθειμένοι απέναντι στους Ναΐτες, τους αποκήρυξαν φοβούμενοι τον αφορισμό από τον Πάπα. Από τις λίγες εξαιρέσεις ήταν ο Robert Bruce (Ρόμπερτ Μπρους) της Σκωτίας, ο οποίος είχε ήδη αφοριστεί. Κατά συνέπεια, αρκετοί Ναΐτες διέφυγαν στη Σκωτία. Πιστεύεται ότι το Σκωτικό Μασονικό Τάγμα έχει τις ρίζες του στο τάγμα των Ιπποτών του Ναού.

Μεγάλοι Μάγιστροι (Grand Masters) από το 1118 έως το 1314
Hughes de Payens (1118-1136)
Robert de Craon (1136-1146)
Everard des Barres (1146-1149)
Bernard de Tremelay (1149-1153)
André de Montbard (1153-1156)
Bertrand de Blanchefort (1156-1169)
Philippe de Milly (1169-1171)
Odo de St Amand|Odo (Eudes) de St Amand (1171-1179)
Arnaud de Toroge (1179-1184)
Gerard de Ridefort|Gérard de Ridefort (1185-1189)
Robert de Sablé (1191-1193)
Gilbert Horal (1193-1200)
Phillipe de Plessis (1201-1208)
Guillaume de Chartres (1209-1219)
Pedro de Montaigu|Pierre (Pedro) de Montaigu (1219-1230)
Armand de Périgord (1232-1244)
Richard de Bures (1245-1247)
Guillaume de Sonnac (1247-1250)
Renaud de Vichiers (1250-1256)
Thomas Bérard (1256-1273)
Guillaume de Beaujeu (1273-1291)
Thibaud Gaudin (1291-1292)
Jacques de Molay (1292-1314)


Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%80%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9D%CE%B1%CE%BF%CF%8D


« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουαρίου 15, 2008, 15:04:00 από Frater Immortal »
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

pressphoto

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 44
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #1 στις: Μαΐου 28, 2008, 15:15:10 »
ηλαδη οι ναιτες ιπποτες ηταν χριστιανοι και θελαν να διαδωσουν αυτοι την πιστη?

Ορφέας

  • Διαχειριστής
  • ******
  • Μηνύματα: 1.717
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #2 στις: Μαΐου 29, 2008, 01:04:32 »
ηλαδη οι ναιτες ιπποτες ηταν χριστιανοι και θελαν να διαδωσουν αυτοι την πιστη?

    Όχι, δεν ήταν χριστιανοί. Οι πρωτεργάτες και ιδρυτές, ήταν παγανιστές με επίκεντρο την μητριαρχία και με γνώμονα την Μεγάλη Μητέρα, εργάζονταν για να φθάσουν στα ανώτερα μυστήρια. Σίγουρα βέβαια δεν ήταν ο σκοπός τους να διαδώσουν την χριστιανική πίστη. Βέβαια στις τάξεις των πολεμιστών υπήραν πολλοί αυτοαποκαλούμενοι χριστιανοί, αν και συνήθως στρατολογούνταν σκληροτράχηλοι άνδρες που δεν είχαν και μεγάλη ζέση για τον χριστιανισμό.
Ο Ροδόκηπος πρωτοπορεί Παγκόσμια έχοντας και πρόληψη και φυσική αντιμετώπιση του Κορονοιού, και μας φιμώνουν να μην ενημερωθεί ο κόσμος. Ενημερώστε άπαντες να γκουγκλάρουν ΡΟΔΟΚΗΠΟΣ ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ. Εχουν ενημερωθεί παγκόσμια Πανεπιστήμια - Κυβερνήσεις https://www.rodokipos.com/ioseis-loimoxeis/koronoios/

ΣΕΡΑΠΙΣ

  • ΑΜΡΑ Σύμβουλος
  • *****
  • Μηνύματα: 492
  • Karma: 0
  • FR.M.T.S.G
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #3 στις: Μαΐου 29, 2008, 01:49:37 »
Ναι, όπως αναφέρει ο Ορφέας.
« Τελευταία τροποποίηση: Μαΐου 29, 2008, 01:56:09 από SERAPIS »
Per aspera ad astra

Ορφέας

  • Διαχειριστής
  • ******
  • Μηνύματα: 1.717
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #4 στις: Σεπτεμβρίου 27, 2008, 14:21:30 »

    Από το "Λεξικό του ελευθεροτεκτονισμού", του Albert G. Mackey M.D., του 1834, οι Μεγάλοι Μάγιστροι των Ναϊτών, από ιδρύσεως του Τάγματος μέχρι τον Ζακ ντε Μολάυ, είναι ως γράφονται παρακάτω, για την αποκατάσταση της αλήθειας. Όπως παρατηρούμε παρουσιάζονται κάποιες διαφορές με την παραπάνω καταγραφή που πάρθηκε από την "Βικιπεδια"....

1. Hugh de Payens,..............1118
2. Robert of Burgundy,..........1139
3. Everard de Barri,..............1147
4. Bernard de Trenellape,......1151
5. Bertrand de Blanchefort,...1154
6. Andrew de Montbar,.........1165
7. Philipp of Naplus,.............1169
8. Odo de St. Amand,..........1171
9. Arnold de Troy,.............. 1180
10.John Terricus,................1185
11.Gerard Ridefort,..............1187
12.Robert Sablaeus,............1191
13.Gilbert Gralius,...............1196
14.Philip de Plessis,............1201
15.William de Carnota,....... 1217
16.Peter de Montagu,.........1218
17.Armaud de Petragrossa,..1229
18.Herman de Petragrorius,..1237
19.William de Rupefort,....... 1244
20.William de Sonnac,.........1247
21.Reginald Vichierius,.........1250
22.Thomas Beraud,.............1257
23.William de Beaujaeu,.......1274
24.Theobald Gaudinius,........1291
25.Jacqe de Molay,.............1298
Ο Ροδόκηπος πρωτοπορεί Παγκόσμια έχοντας και πρόληψη και φυσική αντιμετώπιση του Κορονοιού, και μας φιμώνουν να μην ενημερωθεί ο κόσμος. Ενημερώστε άπαντες να γκουγκλάρουν ΡΟΔΟΚΗΠΟΣ ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ. Εχουν ενημερωθεί παγκόσμια Πανεπιστήμια - Κυβερνήσεις https://www.rodokipos.com/ioseis-loimoxeis/koronoios/

Ορφέας

  • Διαχειριστής
  • ******
  • Μηνύματα: 1.717
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #5 στις: Ιανουαρίου 31, 2009, 22:43:06 »
        Η αληθινή ιστορία….

    Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307. Με ένα προμελετημένο σχέδιο και με μυστικές εντολές  του βασιλιά Φιλίππου Δ' του Ωραίου, ο οποίος χρωστούσε στο Ναϊτικό Τάγμα αλλά και γιατί λόγω ελλειμμάτων των βασιλικών ταμείων εποφθαλμιούσε τα πλούτη των Ναϊτών,  πολλοί Ναΐτες εκείνο το βράδυ στη Γαλλία συνελήφθησαν . Η ιστορία έλαβε τέλος την 19η Μαρτίου του 1314, όταν ο Μάγιστρος των Ναϊτών καιγόταν στην πυρά και ο  Πάπας  Κλήμης ο Ε’ υπέγραφε το τέλος του Τάγματος.

    «Οι Ναΐτες είχαν δύο διδασκαλίες», έγραφε Ο Ελιφάς Λεβί στην Ιστορία της Μαγείας, «μία απόρρητη και διαφυλασσόμενη για τους διδασκάλους η οποία ήταν ο Ιωαννισμός και μιαν άλλη δημόσια, η οποία ήταν η ρωμαιοκαθολική στάση. Με αυτόν τον τρόπο εξαπατούσαν τους αντιπάλους των, τους οποίους σκόπευαν να υπερσκελίσουν. Ο Ιωαννισμός των Μυστών, ήταν η Καμπάλα των Γνωστικών, η οποία τάχιστα εκφυλίζονταν σε μυστικό Πανθεϊσμό, φτάνοντας μάλιστα μέχρι του σημείου της φυσιολατρικής ειδωλολατρίας.

    Για να πετύχουν καλύτερα τους σκοπούς των και να στρατολογήσουν εταίρους, κολάκευαν την νοσταλγία των εκλιπόντων θρησκευμάτων και τις ελπίδες νέων λατρειών, υποσχόμενοι σε όλους την ελευθερία της συνείδησης και μια νέα ορθοδοξία, η οποία θα ήταν σύνθεση όλων των υπό διωγμό πίστεων. Έφθασαν έτσι μέχρι του σημείου να γνωρίσουν τον Πανθεϊστικό συμβολισμό των μεγάλων διδασκάλων της μαγείας και για να απαλλαγούν πλήρως από την ανάγκη να υπακούν στην νόμιμη θρησκεία, η οποία βέβαια προκαταβολικά τους καταδίκαζε, πρόσφεραν θυσίες στον Μπαφομέτ».

    Οι σημερινοί ιστορικοί είναι σε θέση να ξεδιαλύνουν πλέον το μυστήριο που καλύπτει τον μύθο των Ναϊτών. Μια πρόσφατη ανακάλυψη στα μυστικά αρχεία του Βατικανού, έφερε στο φως την περγαμηνή της Σινόν, φρουρίου στο οποίο ήταν φυλακισμένοι οι αρχηγοί των Ναϊτών. Σύμφωνα με αυτό το έγγραφο, ο υψηλόβαθμος εκκλησιαστικός αξιωματούχος, καρδινάλιος Μπερενζέ Φρεντόλ, ο οποίος ήταν ανιψιός του Πάπα Κλήμη Ε’, είχε ηγηθεί μιας από τις πολλές ανακρίσεις των Ναϊτών στην επαρχιακή πόλη Τουρ της Γαλλίας. Εκτενέστερη έρευνα αποκάλυψε ότι ο Φρεντόλ δεν βρίσκονταν βέβαια στην μικρή και άσημη  πόλη, αλλά στις φυλακές του φρουρίου της Σινόν, σε μια σημαντική ακρόαση που έγινε με την παρουσία άλλων δύο καρδιναλίων.

    Σε κείνη την τελευταία ανάκριση ακούστηκαν οι απόψεις των αρχηγών των Ναϊτών, πρώτου από όλους του Ζακ ντε Μολέ. Όπως αποκαλύπτει το έγγραφο, οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες κατόπιν απόφασης του Πάπα Κλήμη Ε’. Οι ειδικοί συμπεραίνουν ότι ο Μολέ και ο Σαρνί θανατώθηκαν από μια αιφνιδιαστική κίνηση του Φιλίππου του Ωραίου. Το ότι βέβαια απαλλάχθηκαν από τον πάπα, δεν σημαίνει ότι η ανάκριση από μέρους του Ποντίφικα δεν είχε εντοπίσει παρανομίες ανάμεσα στους Ναΐτες. Στα έγγραφα του Βατικανού παρατηρείται ότι κατά τη διάρκεια της μύησης οι υποψήφιοι ιππότες  έπρεπε να φτύσουν τον Σταυρό και να απαρνηθούν τον Χριστό, αυτό όμως εκτιμήθηκε ως απλή βλασφημία και όχι ως ένδειξη αιρετικής συμπεριφοράς.

    Επίσης υπήρξαν και μερικές ομολογίες για ομοφυλοφιλία, αλλά ήταν εξαιρετικά σποραδικές – μόλις έξη σε χίλιες περιπτώσεις που κατηγορήθηκαν – οπότε δεν μπορούσε να κατηγορηθεί το Τάγμα. Ακόμη κατηγορίες για λατρεία μαύρης γάτα ή του Σατανά, κατηγορίες που συνηθίζονταν για να κατηγορήσουν κάποιον για μαγεία, αποδείχθηκαν ανυπόστατες. Υπήρχαν όμως δύο οι οποίες δύσκολα ανατρέπονταν. Πρώτον, λέγεται ότι λάτρευαν ένα ανθρώπινο κρανίο στολισμένο με χρυσό και δύο κόκκινα πετράδια για μάτια. Αυτό το παραδέχθηκαν, λέγοντας ότι ήταν η κεφαλή του Ιωάννη του Βαπτιστή ο οποίος ήταν ο προστάτης άγιος των Ναϊτών, τον οποίον γιόρταζαν την 24η Ιουνίου. Δεν είναι καθόλου σύμπτωση και το γεγονός ότι ο ίδιος άγιος είναι προστάτης του Τεκτονισμού.

    Έτσι οι παπικοί ανακριτές δεν βρήκαν τίποτα μεμπτό σε αυτό. Δεύτερον, κατηγορήθηκαν – όπως ομολόγησε ο Ναΐτης Ντεοντά Ζοφρέ - ότι προσκυνούν και λατρεύουν τον Μπαφομέτ, ένα είδωλο με μορφή Κατσίκας και με γυναικείο σώμα, το οποίο το ταύτιζαν οι καθολικοί με τον ίδιο τον Σατανά. Ωστόσο όμως η λέξη Μπαφομέτ (Mafumat στα Ισπανικά, Bafomet στα προβηγκιανά) ίσως ήταν στην πραγματικότητα προφορά του Μαχομέτ ή Μουχαμάντ (Μωάμεθ). Κατά μια άλλη εκδοχή, η αραβική λέξη «Abu Fihamat» |(Πατέρας της Γνώσης), είναι τίτλος του αρχηγού των Σούφι, με τους οποίους οι Ναϊτες φαίνεται ότι διατηρούσαν στενές σχέσεις. Ακόμα η λέξη «Μπαφομέτ» ανταποκρίνεται, σύμφωνα μ’έναν πρώιμο ελληνιστικό κώδικα, στην ελληνική Σοφία η οποία αποτέλεσε την βάση του γνωστικισμού.

    Το πιο πιθανό όμως είναι ότι αναφέρεται στον Πάνα ως σύμβολο, αλλά ως έννοια στον Κρόνο – Κατανόηση, ο οποίος στην Καμπαλιστική σκέψη αναπαριστά την Μεγάλη Μητέρα, την πρωταρχική Γαία πριν την δημιουργία της Γης και αστρολογικά αποδίδεται με την μορφή του Αιγόκερου (κατσίκας). Στο Σεφέρ Γετζιρά ονομάζεται «Καθαγιασμένη Διάνοια, Θεμέλιο της Αρχέγονης Σοφίας» και συνοδεύεται Καμπαλιστικά από τους τίτλους, «Άμα, η σκοτεινή στείρα Μητέρα, Αϊμά, η φωτεινή γόνιμη Μητέρα, Μάρα, η μεγάλη θάλασσα, η Ουράνια Μητέρα – η Πλατυτέρα των Ουρανών».

    Το αντίστοιχο στην Ελληνική μυθολογία είναι η «Ρέα» ενώ είναι φανερό ότι στην ιουδαιοχριστιανική μυθολογία αντιστοιχεί στην «Μαρία», η οποία ως Ουράνια θάλασσα Μητέρα που σταμάτησε να γεννάει – στείρα Μητέρα – γίνεται Μαρία Παναγία, πλατυτέρα των Ουρανών που έπαψε πλέον να γονιμοποιείται – από όπου και τα επίθετα «άσπιλη, αειπάρθενος, αμόλυντη κλπ». Σε αντίθεση η «Γήινη θάλασσα», κυριολεκτικά η Μητέρα Φύση, που συνεχίζει και γεννάει, άρα συνεχίζει να ερωτοτροπεί και να γονιμοποιείται, είναι η Μάρα – Μαρία η συνεχώς ερωτοτροπούσα και σαν φιγούρα στον ιουδαιοχριστιανικό μύθο ταυτίζεται με την Μαρία την Μαγδαληνή, την αγαπημένη μαθήτρια του Χριστού και σύμφωνα με τις απόκρυφες Ναϊτικές διδασκαλίες, αγαπημένη σύζυγος του Χριστού και Μητέρα του παιδιού τους.

    Φυσικά το αντίστοιχο στην Ελληνική μυθολογία, είναι η Αφροδίτη η Αναδυόμενη από την θάλασσα, η θεά του Έρωτα, η θεά της Φύσης που ανθοφορεί και έτσι καθίσταται πλανεύτρα και προσελκύει την αρσενική φύση για να γονιμοποιηθεί. Η λατρεία όμως της Μητέρας του θεού δεν είναι κάτι μεμπτό ή ασεβές και επειδή ο Καμπαλιστικός συμβολισμός ήταν γνωστός στον πάπα και στους κορυφαίους καρδινάλιους για την Μαρία – Παναγία – Ουράνια και Γήινη Μητέρα, γιαυτό και καμιά αναφορά δεν βρίσκεται στα πρακτικά της ανάκρισης των Ναϊτών σχετικά με την Μητέρα Φύση που συμβολίζονταν με την εικόνα του Μπαφομέτ. 

    Όμως η λατρεία της Μητέρας Φύσης αποτελεί την ουσία του Πανθεϊσμού, ο οποίος στην Αφροδίτη βρήκε τον συμβολισμό για την απόδοση των γονιμοποιών – γενεσιουργών λειτουργιών της Φύσης, βρήκε την συμβολική έκφραση της ίδιας της ουσίας της Ζωής. Έτσι η Αφροδίτη εύλογα παρίστανε την Μητέρα της υλικής Φύσης, την Γήινη Μητέρα, σε αντιπαραβολή με την Ουράνια Μητέρα που γέννησε τις αρχικές μορφές στον Νοητικό κόσμο, στον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα, η οποία συμβολίστηκε είτε ως «Ρέα», είτε ως «Ουράνια Ίσιδα», είτε ως «Παναγία Μαρία – Πλατυτέρα των Ουρανών». Η απόκρυφη διδασκαλία των δύο δημιουργιών επανέρχεται – μιας άϋλης Νοητικής και μιας Γήινης Υλικής, συνοδευόμενη από δύο γεννήσεις και από δύο ξεχωριστές Μητέρες Φύσεις.

    Ήδη όμως φτάσαμε να μιλάμε για θεωρήσεις και διδασκαλίες, οι οποίες βρήκαν την έκφρασή τους μέσα από τα κινήματα των Γνωστικών, από τους ανθρώπους της Εσσαϊκής αδελφότητας του Κουμράν, μέχρι τους μεσαιωνικούς Καθαρούς και Βογόμιλους, θεωρήσεις τις οποίες παραθέτουμε πολύ συνοπτικά εδώ, αλλά παρουσιάζουμε αναλυτικά στην ύλη του συστήματος της Α.Μ.Ρ.Α. στους αντίστοιχους βαθμούς. Τι σχέση όμως μπορεί να είχαν με τις γνωστικές διδασκαλίες οι Ναΐτες; Μια αναδρομή στις απαρχές της ιστορικής των πορείας, μας αποκαλύπτει πάρα πολλά.

   Όλες οι ιστορίες για τους Ναΐτες ασχολούνται πρώτιστα με τον Ούγκο ντε Παγιέν, τον πρώτο Μάγιστρο του Τάγματος. Ο Ούγκο ντε Παγιέν είναι ευγενής υποτακτικός του κόμητα της Τουλούζης. Για την εποχή που αναφερόμαστε όμως, στα πρώτα χρόνια του 12ου αιώνα, η περιοχή της Τουλούζης δεν ανήκει στην Γαλλία. Γεωγραφικά βρίσκεται δίπλα στα Πυρηναία και εκτείνεται μέχρι την Μεσόγειο, καταλαμβάνοντας την περιοχή Λανγκ ντ’ οκ, μία περιοχή πασίγνωστη για την ξακουστή γνωστική «αίρεση» των Καθαρών (Αλβιγηνών). Στην περιοχή – σταυροδρόμι, της Ισπανίας από την μια με τις Καμπαλιστικές σχολές σε άνθηση και την Προβηγκία και Ιταλία από την άλλη να διοχετεύει τις τελευταίες Γνωστικές διδασκαλίες αλλά και τα απόκρυφα πλέον του νεοπλατωνισμού, ζυμώνονται στα ελεύθερα από παπικό έλεγχο μοναστήρια με τον Ερμητισμό και τα πρώτα στοιχεία της Αλχημείας. Οι Καθαροί της νότιας Γαλλίας με παραπλήσιες δοξασίες με τους Βογόμιλους του Βυζαντίου, δοξασίες Μανιχαϊστικών τάσεων, αποτελούσαν μια Γνωστική «αίρεση», οι απαρχές της οποίας χάνονται στους Εσσαίους.

    Στο μοναστήρι του Σιτώ κοντά στην Ντιζόν, ηγούμενος είναι ο Ετιέν Χάρτινγκ, μια ανήσυχη προσωπικότητα που έχει μετατρέψει το μοναστήρι σε άντρο αποκρύφων σπουδών, φιλοξενώντας Ερμητικούς και Γνωστικούς διδασκάλους, ακόμα και Ραββίνους Καμπαλιστές. Ο κόμης της Τουλούζης Ούγκο  της Καμπανίας (Hugh de  Champagne) κάνει δύο ταξίδια στην Ιερουσαλήμ και γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι στο δεύτερο τουλάχιστον τον συνόδεψε και ο Ούγκο ντε Παγιέν, ταξίδι που διήρκεσε σχεδόν τέσσερα χρόνια. Μετά την επιστροφή του επισκέπτεται τακτικά το μοναστήρι του Σιτώ, όπου διευρύνει την έρευνά του στις αιρετικές διδασκαλίες των Γνωστικών και όχι μόνο. Εκεί γίνεται πολύ φίλος με τον αξιολογώτερο μαθητή του Ετιέν Χάρτινγκ, τον Μπερνάρ ντε Φοντέν, τον μετέπειτα Αββά του Κλερβώ και γνωστό σήμερα ως άγιο Βερνάρδο του Κλερβώ. Από το 1104 που έκανε πιθανότατα το πρώτο του ταξίδι στην Ιερουσαλήμ και μετά την επιστροφή του, είναι γνωστό ότι διδάσκεται στο μοναστήρι του Σιτώ και φαίνεται ότι σχεδιάζεται εκεί η δημιουργία ενός νέου Τάγματος.

    Το 1114 κάνει ένα ακόμα σύντομο ταξίδι και επιστρέφει με υλικό που μόνον υποψίες μπορούμε να έχουμε για το περιεχόμενό του. Την 12η Ιουνίου του 1118, ο Ούγκο ντε Παγιέν (Hugh de Payens)  και οκτώ άλλοι ιππότες ορκίστηκαν στο Arginy castle κοντά στην Λυών (Lyon) στη Γαλλία, να προστατεύουν τους προσκυνητές που μετέβαιναν στην Ιερουσαλήμ. Μεταβαίνοντες στην Ιερουσαλήμ, ο βασιλιάς Μποντουίν (Baudouin), αδελφός του Γοδεφρείγου ντε Μπουγιόν που είχε καταλάβει προτού 19 χρόνια την ονομαζόμενη ιερή πόλη, τους υποδέχθηκε με ανοιχτές αγκάλες, παρέχοντάς τους κατάλυμα δίπλα στο παλάτι του, πάνω στα ερείπια του ναού του Σολομώντα, από όπου και πήραν το όνομα Ναΐτες. Το κατάλυμά τους βρίσκεται δίπλα ακριβώς από το «Ηγουμενείο της Σιών», αν και για πολλούς το Ηγουμενείο της Σιών απλά αποτελεί μιαν άλλη όψη των ίδιων των Ναϊτών. Στη συνέχεια το 1128 στην σύνοδο της Τρουά (Troyes) της Γαλλίας, με την επιρροή του Βερνάρδου του Κλερβώ πάνω στον πάπα Ινοκέντιο τον Β’, ο οποίος ήταν πνευματικό του παιδί, αναγνωρίζεται το Ναϊτικό Τάγμα από τον πάπα με προνόμια πρωτάκουστα.

    1.   Το τάγμα δικαιούται να κρατάει όλα τα πολεμικά λάφυρα που αποκτά.
    2.   Όπου και να έχει εγκαταστάσεις και κτήσεις, δεν λογοδοτεί ούτε στο βασιλιά, ούτε στους επισκόπους, ούτε στον Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ, παρά μόνο στον ίδιο τον Πάπα.
    3.   Απαλλάσσονται παντού από φόρους όπου έχουν δικαίωμα να τους επιβάλλουν οι ίδιοι στους τόπους που ελέγχουν.

    Λαμβάνουν πολλές δωρεές από ευγενείς και βασιλείς και η περιουσία τους πολλαπλασιάζεται καθώς προσέρχονται στις τάξεις του Τάγματος πλούσιοι ευγενείς, οι οποίοι δωρίζουν την περιουσία τους στο κοινό ταμείο. Επιπλέον, ιδρύουν κατά τόπους ταμεία όπου ο καθένας κατέθετε και με μία επιστολή μπορούσε να εισπράξει την κατάθεσή του σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Παλαιστίνη. Αυτή η ιδέα κυριολεκτικά δημιούργησε την πρώτη παγκόσμια τράπεζα και έκδωσε τις πρώτες παγκόσμια επιταγές, αυξάνοντας από τα τέλη που εισέπραταν ακόμα περισσότερο την περιουσία του Τάγματος, φτάνοντας στο σημείο να δανείζουν μεγάλα ποσά σε ευγενείς, ακόμα και σε βασιλείς, με τόκο και εγγύηση τα κτήματά τους. Έτσι δεν είναι παράξενο ότι στις αρχές του 1300 βρέθηκαν να κατέχουν σχεδόν 9000 κτήματα σε όλη την Ευρώπη και μεγάλο πλήθος από κάστρα.

    Το Τάγμα ακολούθησε την δομή των Καθαρών κι έτσι είχε ένα εξωτερικό προσωπείο για τους πολλούς, σύμφωνα με το οποίο φαίνονταν ως ιππότες προστάτες των προσκυνητών και έναν εσωτερικό μυητικό κύκλο για τους λίγους στους οποίους παραδίδονταν τα εσωτερικά απόκρυφα και απόρρητα. Η ιερή μυστική Γεωμετρία μαζί με την Πανθεϊστική θεώρηση, γέννησαν στην Ευρώπη την άκρως συμβολική Γοτθική τέχνη. Με την μυστική διδασκαλία των απόκρυφων παραδοσιακών γνώσεων και τεχνών, μέσα στο Τάγμα δημιουργήθηκε μια συντεχνία Τεκτόνων Τεχνιτών, οι οποίοι για πολλούς αιώνες ανέγειραν αριστουργήματα αρχιτεκτονικής μεστά μυστικών συμβολισμών και κωδικοποιημένων μηνυμάτων για διαιώνιση και μεταβίβαση των απορρήτων στους μυημένους.

    Παράλληλα, η Μητέρα Φύση γίνονταν η βάση και το επίκεντρο της μυητικής των διδασκαλίας, μιας διδασκαλίας αιρετικής για τους ημιμαθείς ιουδαιοχριστιανούς, Πανθεϊστικής για τους γνώστες, μιας διδασκαλίας που ερμήνευε αλληγορικά τους μύθους όλων των θρησκειών, συγκεράζοντας Εβραϊσμό, ιουδαιοχριστιανισμό, Μανιχαϊσμό και Μουσουλμανισμό και συνθέτοντας τον παραδοσιακό Πανθεϊσμό από τον Γνωστικισμό, τον Ερμητισμό, την Πυθαγόρεια Αριθμοσοφία, την αρχαία ιερή Γεωμετρία, την Κελτική παράδοση και την φιλοσοφία της Καμπαλά.

    Ο κρυφός Ναϊτικός Πανθεϊσμός, εκφρασμένος είτε με το Γκράαλ, το ιερό δισκοπότηρο της Μεγάλης Μητέρας Φύσης, είτε με το Ρόδο της Αφροδίτης και τον ισοσκελή σταυρό της Γαίας στο περίφημο σύμπλεγμα του Ρόδου και του Σταυρού, ως απόρρητο σύμβολο της δωρήτριας της ζωής, έδωσε το έναυσμα της αφύπνισης και χάραξε το σχέδιο της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της εξουσίας του βασιλιά και την υποδούλωση της συνείδησης που επέβαλε ο δογματισμός του πάπα. Ότι πιο φοβερό έχει ακουστεί στον κόσμο, το μεγαλύτερο μυστικό που η αποκάλυψή του γκρέμιζε τα σαθρά κτίσματα των θρησκειών, μεταδίδονταν από τον δάσκαλο στον μαθητή στα σκοτεινά και απόκρυφα υπόγεια των Ναϊτικών μυητικών στοών. Το τρομακτικό αυτό μυστικό, αποκάλυπτε: Δεν υπάρχει Ιησούς Χριστός, δεν υπάρχει Μεσσίας, δεν υπάρχει Υιός θεού, παρά μόνον ο άνθρωπος. Γιατί ο άνθρωπος είναι Υιός του θεού Ουρανού και της Μητέρας Φύσης.

    Περίπου το 1205 ξεκίνησε ο Αλβιγηνός πόλεμος, ο πόλεμος του πάπα ενάντια στους Καθαρούς – Αλβιγηνούς. Αλβιγηνοί ονομάστηκαν από την πόλη της Γαλλίας «Αλμπί» που βρίσκονταν πλησίον και βορειοανατολικά της Τουλούζης, την οποίαν κατέσφαξαν οι παπικές δυνάμεις. Στο δίλλημα των στρατιωτών, πως θα ξεχωρίσουν τους δικούς τους (καθολικούς) από τους αιρετικούς Γνωστικούς, η απάντηση του πάπα ήταν: «Σφάξτε τους όλους! Ο θεός θα ξεχωρίσει τους δικούς του!!!!» Στις σφαγές εκείνες οι Ναΐτες δεν πήραν μέρος. Γλυτώσαν όμως πολλούς καθαρούς, γιατί μετέπειτα έχει αποδειχθεί ότι πληθώρα Καθαρών εντάχθηκαν στο Ναϊτικό Τάγμα. Η δύναμη και η επιρροή του Τάγματος είχε μεγεθυνθεί υπέρμετρα κερδίζοντας τον σεβασμό, τον φόβο αλλά ενίοτε και τον φθόνο των βασιλέων της Ευρώπης. Ακόμα και ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος λέγεται ότι ήταν μέλος του Τάγματος, αλλά και όταν κατά την απουσία του στον θρόνο της Αγγλίας βρίσκονταν ο αδελφός και αντίζηλος για τον θρόνο, βασιλιάς Ιωάννης και αυτός ήταν κάτω από την επιρροή του αρχηγού των Ναϊτών στην Αγγλία, του Aymeric de St. Maur, ο οποίος σχεδόν υποχρέωσε τον Ιωάννη να υπογράψει την Magna Carta το 1215.

    Κόντευε να κλείσουν δύο αιώνες ύπαρξης των Ναϊτών, όταν ο Φίλλιππος ο Δ’ της Γαλλίας, ο επονομαζόμενος Ωραίος, κήρυξε τον διωγμό των Ναϊτών, έχοντας καταφέρει να ελέγξει τον πάπα Κλήμη τον Ε’, τον οποίον αυτός ανέδειξε, αφού δολοφόνησε τους δύο προηγούμενους πάπες. Η μυστική και συντονισμένη επιχείρηση σε ολάκερη την Γαλλία, σύλληψης των Ναϊτών, μάλλον διέρρευσε γιατί, ένα χειρόγραφο που φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού (10919-84v-236v) περιέχει μιαν επιστολή των στρατιωτών προς τον Φίλιππο τον Ωραίο με την οποία τον πληροφορούν ότι ένας υψηλός αξιωματούχος των Ναϊτών διέφυγε με πλοίο έχοντας μαζί του σαράντα μοναχούς του ίδιου τάγματος. Πιθανότατα βέβαια δεν ήταν οι μοναδικοί που διέφυγαν, αλλά το σπουδαιότερο, κανένας θησαυρός δεν έπεσε στα χέρια των διωκτών των Ναϊτών, γεγονός που δημιούργησε δεκάδες εικασίες για την τύχη του θεωρητικά αμύθητου θησαυρού των Ναϊτών. Αν στην Γαλλία διώκονταν οι Ναΐτες και σε πολλά άλλα βασίλεια γίνονταν ανεπιθύμητοι λόγω διαταγής του πάπα, στην Πορτογαλία δεν διώχθηκε κανένας, απλά το Τάγμα άλλαξε ονομασία, ενώ η χώρα του αφορισμένου ήδη από τον πάπα Robert the Bruce, βασιλιά της Σκωτίας, έγινε χώρος φιλοξενίας για τους καταδιωκόμενους Ναΐτες.

    Μια παράξενη ιστορία εξελίχθηκε στην Σκωτία τα χρόνια εκείνα, η ιστορία του  Braveheart. Ο William Wallace είχε καταφέρει να συσπειρώσει την Σκωτία ενάντια στην Αγγλία, αν και δεν βρήκε υποστήριξη από την πλειονότητα των Σκώτων ευγενών. Έστω και με λιγοστές δυνάμεις όμως, κατάφερε να νικήσει τον Άγγλο κυβερνήτη John de Warenne κοντά στο Stirling το 1297, υποστηριζόμενος στον σκοπό του από τον Robert the Bruce. Όμως το 1305, ο Εδουάρδος II βρήκε στο δρόμο του τον Wallace. Κατάφερε και συνέλαβε το χαρισματικό επαναστάτη και τον καταδίκασε για προδοσία. Ο Wallace τότε βασανίστηκε απαίσια και τελικά εκτελέστηκε. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ γιατί, τον καιρό της μάχης του Bannockburn, τον Ιούνιο του 1314, οι Σκοτσέζοι είχαν αναγκάσει τις Βασιλικές δυνάμεις των Εγγλέζων σε οπισθοχώρηση πίσω στην Αγγλία.

    Το κάστρο του Sterling, η πύλη για τα Highlands, το τελευταίο οχυρό του Βασιλιά Εδουάρδου ήταν κάτω από πολιορκία. Ο αποκαμωμένος κυβερνήτης του κάστρου ορκίστηκε να παραδοθεί αν ο στρατός του Βασιλιά δεν τον ανακούφιζε μέχρι τα μισά του καλοκαιριού. Αντιμετωπίζοντας την πρόκληση, ο Εδουάρδος συγκέντρωσε μια βαριά οπλισμένη μαχητική δύναμη που υπερέβαινε τους 20.000 άνδρες. Αυτό το έκανε όχι μόνο για να σώσει το Sterling αλλά και για να εξολοθρεύσει τον Robert the Bruce και να καταλάβει τη Σκοτία. Για να αντιμετωπίσει τον Αγγλικό στρατό, ο Robert συγκέντρωσε μια μικρότερη και λιγότερο οπλισμένη δύναμη από μόνο 8.000 άνδρες. Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στο Bannockburn, όπου, παρά την αριθμητική ανισότητα, οι Σκοτσέζοι κατάφεραν μια παραδόξως εύκολη νίκη ενάντια στους Άγγλους, προετοιμάζοντας έτσι τον δρόμο για μια ελεύθερη Σκοτία με τον Robert the Bruce Βασιλιά. Η μάχη του Bannockburn έγινε την ημέρα του Αγίου Ιωάννη, στις 24 Ιουνίου, μια μέρα με ιδιαίτερη σημασία για τους Ναΐτες Ιππότες. Όμως η έκβαση της μάχης αφήνει πολλά ερωτηματικά.

    Οι ιστορικοί, ωστόσο, συμφωνούν στο ότι οι Άγγλοι υπερείχαν αριθμητικά των Σκοτσέζων, και ότι ο Σκοτσέζικος στρατός αποτελούνταν κυρίως από στρατιώτες με δόρατα, με ελάχιστους ιππείς. Επιπλέον, αυτοί οι ιππείς δεν ήταν αρκετοί για τους βαριά οπλισμένους στρατιώτες του Βασιλιά Εδουάρδου. Κι όμως, στην διάρκεια της άνισης αυτής μάχης, οι υπερέχοντες αριθμητικά, σε θωράκιση αλλά και σε υπέρτερο ιππικό, ξαφνικά πανικοβάλλονται και τα πιο επίλεκτα τμήματα μαζί με τον Εδουάρδο, τρέπονται άτακτα σε φυγή. Για το περιστατικό δόθηκαν διάφορες ερμηνείες, αλλά η πιο πειστική είναι αυτή που εμπλέκει στην μάχη τις δυνάμεις των Ναϊτών, καθώς ήταν οι μοναδικές δυνάμεις στην Ευρώπη που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τέτοιον πανικό σε επίλεκτες δυνάμεις του Αγγλικού στέμματος.

    Η ιστορία της Σκωτίας έχει να επιδείξει στην συνέχεια την μυστική τέχνη και τον πανθεϊστικό συμβολισμό στο Ρόσλιν, στο περίφημο παρεκλήσι δίπλα στο χωριό Midlothian του Ροσλιν της Σκωτίας, το οποίο κτίστηκε από την οικογένεια Σινκλέρ το 1446. Κακά τα ψέματα, το συγκεκριμμένο πανέμορφο και μυστηριώδες παρεκλήσι με την παράξενη αλλά πολύ σημαντική αρχιτεκτονική του, είναι γεμάτο με Πανθεϊστικά (Παγανιστικά) σύμβολα που παραπέμπουν σε παγανιστική λατρεία, σε απόκρυφη γνώση και σε δεσμούς με μυστικές αδελφότητες. Για παράδειγμα, αίσθηση προκαλεί ο διάκοσμος που περιλαμβάνει 100 «Πράσινους Ανθρώπους» απομεινάρια παγανιστικής λατρείας, αλλά και ο κίονας με τους 8 δράκους - φύλακες που πολλοί ταυτίζουν με την Ιερή Φλαμουριά Υγκρασίλ της νορβηγικής μυθολογίας, εικόνας του «Δέντρου της Ζωής» που συνδέει τον ουρανό, τη γη και τον κάτω κόσμο και την οποία προστατεύουν 8 δράκοντες.

    Πλήθος άλλων συμβόλων παραπέμπουν σε επιρροές απ' τον μεσαιωνικό Τεκτονισμό, ενώ άλλες συμβολικές προεκτάσεις συνδέουν τον χώρο με την αναζήτηση του Γκράαλ, του Ιερού Δισκοπότηρου. Ο χώρος έχει συνδεθεί και με τον Σκωτικό Τεκτονισμό, του οποίου την ίδρυση πολλοί αποδίδουν στους Ναΐτες που μετοίκισαν στην Σκωτία. Άλλωστε ο Σκωτικός Τεκτονισμός δηλώνει ξεκάθαρα ότι είναι γνωστικισμός σε ανώτερο βαθμό, στον οποίο παράλληλα ποδοπατούνται, το στέμμα σύμβολο της βασιλείας και του εξουσιασμού και η Τιάρα σύμβολο του παπισμού και της καταδυνάστευσης της συνείδησης. Ακόμα, η ιαχές εκδίκησης των Ναϊτών, βρίσκονται στα Τεκτονικά τυπικά των μυήσεων, μετά τους συμβολικούς βαθμούς.

    Ένα στοιχείο το οποίο αξίζει να αναλύσουμε λίγο περισσότερο, ήταν η περίφημη κεφαλή την οποία λατρεύανε υποτίθεται οι Ναΐτες και η οποία συμβόλιζε την κεφαλή του Ιωάννη του Βαπτιστή που αποκεφαλίστηκε από τον Ηρώδη, του Ιωάννη που ήταν ο προστάτης άγιος του τεκτονισμού. Η ερμηνεία που δίνεται συνήθως για τον Ιωάννη και την επιμονή να τον μνημονεύουν οι τέκτονες, αναφέρεται στις ηλιακές τροπές – ηλιοστάσια που εορτάζονται από τον τεκτονισμό. Είναι γνωστό ότι οι παγανιστικές λατρείες της Ρωμαιοκρατίας, τις μέρες των ηλιοστασίων γιόρταζαν τον διπρόσωπο θεό Ιανό, από το όνομα του οποίου προέρχονται και οι μήνες Ιανουάριος και Ιούνιος. Είναι επίσης γνωστό ακόμα ότι ο ιουδαιοχριστιανισμός αντικαθιστούσε τους θεούς και τους ήρωες του Πανθεϊσμού με ιουδαίους ή με φανταστικούς αγίους του ιουδαιοχριστιανικού δόγματος, έτσι οι εορτές του Ιανού κατάντησαν να γίνουν εορτές του Ιωάννη του Βαπτιστή, στις 7 Ιανουαρίου και στις 24 Ιουνίου που ήταν τα γενέθλιά του.

    Ποιος ήταν όμως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής; Σήμερα σχεδόν όλοι οι σοβαροί μελετητές παραδέχονται ότι πρόκειται είτε για μέλος της Εσσαϊκής ιουδαϊκής αίρεσης, είτε για μέλος κάποιας άλλης εβραϊκής γνωστικής σέκτας. Λέγεται ότι κήρυττε ως απεσταλμένος του Γεχωβά παρά τον Ιορδάνη ποταμό, όπου βάπτιζε όσους προσηλυτίζονταν. Το ντύσιμό του και εν γένει το παρουσιαστικό του παραπέμπουν σε παλαιότερους μύθους που άπτονται αρχαίων μυστηρίων που αναφέρονται στα έπη του Γιλγαμές. Η δράση του όμως ως Βαπτιστής παρουσιάζει ενδιαφέρον, για τον λόγο ότι στην λέξη «βάπτιση» κρύβεται ένα λογοπαίγνιο ή ίσως κάποια παρεξήγηση. Στα Αραμαϊκά της εποχής, η αντίστοιχη λέξη βαπτίζω, ήταν «αμάντ», ένα ρήμα που σήμαινε, «βρέχω, ραντίζω, μουλιάζω, βουτάω στο νερό, βαπτίζω». Όμως η ίδια σημιτική λέξη «αμάντ» είναι ταυτόσημη μορφολογικά με την εβραϊκή ρίζα «αμάντ», η οποία σημαίνει «στέκομαι» και «αμούντ, στύλος ή στήλη».

    Την λέξη την συναντάμε στο βιβλίο «Έξοδο 13, 21-22», όπου διαβάζουμε, «Οδε Κύριος προεπορεύετο αυτών, την ημέραν εν στύλω νεφέλης δια να οδηγεί αυτούς εν οδώ, την δε νύκτα εν στύλω πυρός δια να φέγγη εις αυτούς, ώστε να οδοιπορώσιν ημέραν και νύκτα. Δεν απομάκρυνεν από της όψεως του λαού τον στύλον της νεφέλης την ημέραν, ούτε τον στύλον του πυρός την νύκταν». Επίσης πάλι στο «Έξοδος 33, 9-11», στους Ψαλμούς, 99, 7 και 78,14 στον Νεεμία 9,12 και 19. Αποτέλεσμα, οι νεώτεροι ευαγγελικοί συγγραφείς είδαν σε αυτόν τον στύλο, σε αυτήν την στήλη καπνού (νεφέλη) και στην στήλη πυρός την οδηγό ενέργεια του Γεχωβά που τους καθοδηγούσε στον ορθό δρόμο, είδαν την ίδια την σοφία του θεού τους.

    Κι όπως ο καπνός που κοκκινίζει το σούρουπο ή πριν την αυγή και υποδηλώνει την φωτιά που υπάρχει από κάτω, η και όπως το σύννεφο στην αυγή λαμπυρίζει, υποδηλώνοντας την ύπαρξη του πύρινου δίσκου του ήλιου τον οποίον προαναγγέλει, έτσι και η Αφροδίτη ως Εωσφόρος (Έως + φέρω = ο φέρων το φως), ταυτίστηκε με το προάγγελο της Ανατολής του Ηλίου, αποκτώντας μεγάλη σημασία στους λαούς της Μέσης Ανατολής. Το άστρο της Αυγής, «ο αστέρας ο ορθρινός», το πιο λαμπρό αστέρι του ουρανού, είναι ο πρόδρομος του αληθινού φωτός, του Ηλίου. Στα εβραϊκά, μία ονομασία της Αφροδίτης ήταν, «Στύλος της Ανατολής», αυτή ήταν η περίφημη «εξ ύψους ανατολή» που αναφέρει ο Ζαχαρίας ο πατέρας του Ιωάννη του Βαπτιστή μαζί με την υπόσχεση ότι, «θα φωτίσει τους καθήμενους εν σκότει και σκιά θανάτου» (Λουκάς 1, 78-79). Χαρακτηριστική είναι η φράση «εξ ύψους ανατολή» στον αντίστοιχο ύμνο της γέννησης, «Η Γέννησις Σου Χριστέ Ο Θεός, ανέτειλε τω κόσμω, το Φως το της γνώσεως, εν αυτή γαρ, οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο Σε προσκυνείν και Σε γινώσκειν εξ ύψους Ανατολής, Κύριε δόξα Σοι!».

   Ο Στύλος της Ανατολής – η  Αφροδίτη – το φωτεινό άστρο της αυγής και του δειλινού, εκτός από προάγγελος – πρόδρομος της Αυγής, της «γέννησης» του Ηλίου, ταυτίζονταν ως οδηγός με την Σοφία και με τον Στύλο της Νεφέλης και με τον Στύλο του πυρός που οδηγούσαν τους Ισραηλίτες στην έρημο. Ο Παύλος στην προς Γαλάτες επιστολή στο 2, 9 γράφει: «….και αφού εγνώρισαν την χάριν την δοθείσαν εις εμέ, Ιάκωβος και Κηφάς και Ιωάννης, οι θεωρούμενοι ότι είναι στύλοι…». Η προσωνυμία «Στύλοι», είναι ένας πολύ τιμητικός τίτλος για τους τρεις ηγέτες της κοινότητας της Ιερουσαλήμ (η κυριολεκτική έννοια της κολώνας χρησιμοποιείται επαινετικά και σήμερα, όπως π.χ. στην φράση, «είσαι η κολώνα του σπιτιού»), αλλά για τους Σημίτες της εποχής εκείνης, έχει πολύ βαθύτερη σημασία από το να στηρίζει, γιατί όπως είδαμε υπονοεί τον Οδηγό, τον Σοφό διδάσκαλο κατά μίαν έννοια.

    Έτσι, η επωνυμία για τον Ιωάννη τον πρόδρομο τον αποκαλεί Ιωάννης ο Στύλος και όπως γράφει το κατά Ιωάννη ευαγγέλιο 1, 6-8 και 19-23, «υπήρξεν άνθρωπος απεσταλμένος παρά θεού ονομαζόμενος Ιωάννης. Ούτος ήλθεν εις μαρτυρίαν, δια να μαρτυρήσει περί του φωτός, δια να πιστεύσωσι πάντες δι’ αυτού. Δν ήτο εκείνος το Φως, αλλά δια να μαρτυρήσει περί του Φωτός… Και αύτη είναι η μαρτυρία του Ιωάννου… Εγώ ειμί φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν του Κυρίου….» Αυτός όμως ο πρόδρομος του αληθινού φωτός, ο Ιωάννης ο Στύλος, ο Ιωάννης του Εωσφόρου, ο Ιωάννης της Αφροδίτης, προσεταιρίστηκε από τον ιουδαιοχριστιανισμό, παρότι τον διεκδικούσε – μάλλον δικαιολογημένα – η Γνωστική αίρεση του γνωστού Σίμωνα του Μάγου, ο οποίος μαζί με τον Ιωάννη τον Στύλο και τον Δοσίθεο, απάρτιζαν την ηγετική τριάδα της Γνωστικής των κοινότητας, η οποία κάπου πειπλέκεται με την Εσσαϊκή αδελφότητα. Χαρακτηριστική είναι και η γνωστική σέκτα της εποχής των «Ημεροβαπτιστών», των οποίων τον τίτλο αν αναλύσουμε σύμφωνα με τα παραπάνω, θα μας προκύψει μια γνωστική αδελφότητα που λάτρευαν την Αφροδίτη, το σύμβολο της Μητέρας Φύσης.

     Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος του πρώτου αιώνα της κοινής χρονολόγησης, έγραφε: «Εμπρός από τον Ήλιο περιστρέφεται ένα πολύ μεγάλο άστρο που ονομάζεται Αφροδίτη. Η κίνησή του ποικίλει και εναλλάσσεται, και τα εναλλακτικά του ονόματα επιδεικνύουν ακριβώς τον ανταγωνισμό του με τον Ήλιο και την Σελήνη. Όταν προηγείται και ανατέλλει πριν την αυγή , παίρνει το όνομα Εωσφόρος, σαν να πρόκειται για κάποιον άλλον Ήλιο που φέρνει την ανατολή, ενώ όταν λάμπει μετά την δύση, ονομάζεται Έσπερος, γιατί προεκτείνει το φως της ημέρας ή αναγγέλλει την άφιξη της Σελήνης. Επιπλέον ξεπερνάει όλα τα άστρα σε μέγεθος και είναι τόσο λαμπρό, ώστε είναι το μόνο από όλα τα άστρα που προκαλεί σκιά με την ακτινοβολία του. Κατά συνέπεια υπήρξε μεγάλος ανταγωνισμός στην ονομασία του. Άλλοι το ονόμασαν Ήρα, άλλοι Ίσις, άλλοι Μητέρα των θεών….Η επίδρασή του είναι το αίτιο της γέννησης όλων των πραγμάτων πάνω στην Γη. Και στις δύο εμφανίσεις του σκορπίζει την γενετική δροσιά, που όχι μόνο γεμίζει τα όργανα της σύλληψης της γης, αλλά και εκείνα όλων των ζώων». (Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, «Φυσική Ιστορία ΙΙ», 36-38).

    Ιδού η Μητέρα Φύση, η Αφροδίτη θεά του έρωτα, Η Μαρία η πόρνη – η Μαγδαληνή σύζυγος του Κυρίου Ήλιου, ιδού το αληθινό Ρόδο με τον Σταυρό (όπως είναι το σύμβολο της Αφροδίτης), ιδού η Μητέρα Φύση που λάτρεψε ολάκερος ο κόσμος που γέννησε τον Πανθεϊσμό, από τα χρόνια της Μινωικής θαλασσοκρατορίας στις απαρχές της μεγάλης εποχής του Ταύρου – του ζωδίου της Αφροδίτης – μέχρι τους Γνωστικούς των Ελληνιστικών χρόνων που προεκτείνονται κρυφά κάτω από το εχθρικό βλέμμα του ιεροεξεταστή και λατρεύουν μυστικά την ίδια Μητέρα Θεά Αφροδίτη οι Ναΐτες ιππότες. Είναι πλέον κατανοητό γιατί ο Νίκολας Φλαμέλ αφιερώνει το έργο του για το Ρόδο και τον Σταυρό στη Αφροδίτη τις πρώτες δεκαετίες του 1300 (και όχι μόνον αυτός), γιατί οι μύστες επιλέγουν ως έμβλημά τους το Ρόδο και τον Σταυρό, κατά την αναγέννηση του Εσωτερισμού στην Ευρώπη στα τέλη του 11ου και στις απαρχές του 12ου αιώνα, συμπτωματικά μαζί με την ίδρυση του Τάγματος των Ναϊτών. Κι αυτοί που έφεραν πάνω τους τον Σταυρό και τιμούσαν μυστικά το Ρόδο, μέσα από την μυστική γνώση και την ιερή Γεωμετρία, δημιούργησαν τα αξεπέραστα Αρχιτεκτονήματα των αιώνων εκείνων, συγκροτώντας τους σοφούς εκείνους σε συντεχνίες εταίρων τεκτόνων.

    Σήμερα η ημιμάθεια των δήθεν μυημένων και η ύπουλη σκοπιμότητα του ιουδαιοχριστιανισμού, διαστρέβλωσαν μέχρι βαθμού ευτελισμού την αληθινή ιστορία του Ναϊτικού Τάγματος, της τιμημένης εσωτερικής αδελφότητας που αποτέλεσε τον πρόδρομο, τον Στύλο για να ξαναλάμψει το Ηλιακό φως της Αναγέννησης, το ανέσπερο Ελληνικό Φως….


    Κυριώτερη Βιβλιογραφία....
1. Βίβλος.
2. "Η Μυστική Καμπάλα", Dion Fortune.
3. "Ιστορία της Μαγείας", Ελιφάς Λεβί.
4. "Οι άνθρωποι του Κουμράν", John M. Alegro.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιανουαρίου 31, 2009, 22:48:54 από Ορφέας »
Ο Ροδόκηπος πρωτοπορεί Παγκόσμια έχοντας και πρόληψη και φυσική αντιμετώπιση του Κορονοιού, και μας φιμώνουν να μην ενημερωθεί ο κόσμος. Ενημερώστε άπαντες να γκουγκλάρουν ΡΟΔΟΚΗΠΟΣ ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ. Εχουν ενημερωθεί παγκόσμια Πανεπιστήμια - Κυβερνήσεις https://www.rodokipos.com/ioseis-loimoxeis/koronoios/

ΣΕΡΑΠΙΣ

  • ΑΜΡΑ Σύμβουλος
  • *****
  • Μηνύματα: 492
  • Karma: 0
  • FR.M.T.S.G
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #6 στις: Ιανουαρίου 31, 2009, 23:13:15 »
ο Bafometh ή Greenman είναι ο Πάνας, που αργότερα ενστερνίστηκαν οι νεοειδωλολάτρες "Χριστιανοί" ως μορφική προσωμοίωση του Διαβόλου για να φοβήζουν και να ελέγχουν τα πλήθη των πιστών.
Και ο Ιωάννης έχει να κάνει με τον Ρωμαικό θεό Ιανό τον διπρόσωπο, ή θεός Ανι των Ετρούσκων Ναι ο Ιωάννης είναι ο Εωσφόρος Και για την ακρίβεια είναι η Εωσφόρος.

Ήταν ο θεός όλων των ενάρξεων και των διαβάσεων, (Ναίτες φύλακες) όπως είναι οι θύρες, οι πύλες και οι γέφυρες. Κατά τη διάρκεια των θυσιών το πρώτο μέρος της προσφοράς αφιερωνόταν πάντα στον Ιανό και κατονομαζόταν πρώτος σε κάθε κατάλογο θεοτήτων. Επίσης, η πρώτη ημέρα του έτους, η έναρξη της νέας χρονιάς και ο Ιανουάριος ήταν αφιερωμένος σε αυτή τη θεότητα, υποδεικνύοντας παράλληλα και τη σημασία της για τον ημερολογιακό λατρευτικό κύκλο των Ρωμαίων.

Ο Ιανός απεικονιζόταν συχνά με δύο πρόσωπα και αποκαλείτο Janus bifrons, δηλαδή διπρόσωπος Ιανός και του ήταν αφιερωμένοι αρκετοί ναοί στη Ρώμη. Ο διασημότερος όλων ήταν εκείνος που βρισκόταν Forum Romanum και οι πύλες του ήταν ανοικτές σε περίοδο πολέμου και κλειστές σε περίοδο ειρήνης. Στις πιο πρώιμες περιόδους ο Ιανός απεικονιζόταν με το ένα πρόσωπο γενειοφόρο και το άλλο ξυρισμένο, γεγονός που ώθησε ορισμένους ερευνητές να το αποδώσουν σε ζεύγη αντιθέτων, όπως είναι ο ήλιος και η σελήνη ή το γήρας και η νιότη.

Στο ρόλο του ως Φύλακα των Εισόδων και των Εξόδων, κρύβεται ίσως το θεμέλιο της πεποίθησης ότι ο συγκεκριμένος θεός αντιπροσώπευε τις ενάρξεις. Διαβαίνει κανείς μια πύλη, μια πόρτα ή μια γέφυρα, προκειμένου να βρεθεί σε ένα νέο τόπο, οριοθετημένο τεχνητά ή φυσικά. Η προφανής σύνδεση του ονόματός του με την ετρουσκική λέξη jauna, που σημαίνει θύρα, δείχνει ότι αντίθετα με άλλες θεότητες ο Ιανός έχει σημαντικές επιρροές από τις ετρουσκικές θρησκευτικές αντιλήψεις. Επίσης, για να ξεφύγουμε από τον Ιανουάριο και την πρώτη μέρα του έτους, χρειάζεται εδώ να αναφερθεί ότι αρχικά, στις πρώιμες φάσεις της λατρείας του ο Ιανός ήταν παρών στην πρώτη μέρα κάθε διαφορετικού μήνα, όπως επίσης ήταν παρών κατά την πρώτη μέρα της σποράς και την πρώτη μέρα της συγκομιδής. Ήταν παρών στη γέννηση, το γάμο και πιθανώς στο θάνατο, σε όλοες δηλαδή τις μεταβάσεις της ανθρώπινης ζωής. Η λέξη έναρξη ούτως ή άλλως υπονοεί και τη μετάβαση από μια πρότερη κατάσταση ύπαρξης.

Η προέλευση αυτού του θεού διαφέρει, ανάλογα με την πηγή στην οποία απευθύνεται κανείς. Ο ένας μύθος αναφέρει ότι ο Ιανός ήταν θνητός που έφθασε στο Latium από τη μαγική γη της Θεσσαλίας και ότι τον υποδέχθηκε η Καμέση. Το ζευγάρι παντρεύτηκε, μοίρασε το βασίλειο και απέκτησε αρκετούς απογόνους, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνεται ο Τίβερης, ο ποτάμιος θεός. Μετά το θάνατο της Καμέσης, Ο Ιανός έγινε ο μοναδικός κυβερνήτης του τόπου και έφτιαξε ένα ιερό που υπενθύμιζε την απομάκρυνση του Saturnus από τον Jupiter ή του Κρόνου από τον Δία, αν προτιμά κανείς τα ελληνικά αντίστοιχα. Ως πρώτος βασιλέας του Latium, ο Ιανός εγκαθίδρυσε μια περίοδο ειρήνης, τιμιότητας και ευημερίας για το λαό του, μια περίοδο γνωστή και ως Χρυσή Εποχή. Εισήγαγε την οικονομία, την καλλιέργεια και τους νόμους. Λέγεται επίσης ότι παντρεύτηκε αργότερα μια νύμφη την Juturna, η πηγή της οποίας, όπως και το ιερό της, βρίσκονταν κοντά στο ναό του Forum Romanum. Ένα από τα παιδιά τους ήταν ο Fons (επίσης γνωστός ως Fontus), θεός των πηγών. Μετά το θάνατό του ο Ιανός θεοποιήθηκε και έγινε Προστάτης της πόλης.

Οι ναοί του Ιανού στη Ρώμη ήταν πολυάριθμοι και ο σημαντικότερος ανάμεσά τους ήταν ο Ianus Geminus, ένα διαμπερές οικοδόμημα με δύο αντικριστές πύλες, εκ των οποίων η μία έβλεπε προς την Ανατολή και η άλλη στη Δύση. Βρισκόταν στο Forum Romanum μέσω του οποίου βάδιζε ο ρωμαϊκός στρατός για τη μάχη. Αυτός ο ιδιαίτερος ναός είχε μια συμβολική λειτουργία. Όταν τις πύλες του έκλειναν, αυτό σήμαινε ότι υπήρχε ειρήνη στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Όταν οι πύλες του άνοιγαν, όλοι γνώριζαν πως οι Ρωμαίοι ήταν σε πόλεμο. Ανάμεσα στις βασιλείες του Νουμά και του Αυγούστου, οι πύλες έκλεισαν μόνο μια φορά. Ο Ιανός είχε επίσης ένα ναό στο Forum Olitorium και ένα άλλο ναό που χτίστηκε προς τιμήν του στο Forum του Nerva. Αυτός ο ιδιαίτερος ναός διέθετε τέσσερις πύλες και ήταν γνωστός ως Ianus Quadrifons, δηλαδή τετραπρόσωπος Ιανός.

Τούτη η θεότητα, που αντιμετωπιζόταν με τον δέοντα σεβασμό από τους Ρωμαίους, σφράγιζε με την παρουσία της τις περισσότερες πύλες της πόλης και εικονογραφικά διακόσμησε αρκετά νομίσματα της δημοκρατικής και της αυτοκρατορικής περιόδου. Δεδομένου του ρόλου του ως φύλακα των Πυλών και της θέσης του ως θεού των Ενάρξεων, είναι φανερό ότι ο Ιανός έπαιζε ένα σημαντικό ρόλο τόσο στον ρωμαϊκό μύθο, όσο και στη ρωμαϊκή θρησκεία, αν και δεν ανήκει στο κύριο πάνθεο. Εκτός από το έτος και τον πρώτο μήνα, τον επικαλούνταν και στην αρχή κάθε νέας ημέρας ενώ συχνά του τον αποκαλούσαν Αχθοφόρο του Ουρανού. Επηρέαζε όλα όσα είχαν διπλή όψη και διπλό νόημα στη ζωή και πολλές φορές συμβόλιζε τη μετάβαση από τον πρωτογονισμό στον πολιτισμό. Υπάρχουν κάποιοι θρύλοι -όπως είδαμε- που χαρακτηρίζουν εν μέρει τούτη τη θεότητα αλλά δεν αποδίδουν τον πανάρχαιο συμβολισμό της. Για παράδειγμα γνωρίζουμε ότι τα τέσσερα μάτια του τον βοήθησαν να πιάσει τη νύμφη Carna, αλλά δε γνωρίζουμε αν ήταν αυτή η χρησιμότητά τους στη λατρευτική πρακτική. Παρεμπιπτόντως, ο γιος που γεννήθηκε από αυτόν τον γάμο, αντίθετα από τον γιο της Juturna, δε λατρεύεται στη Ρώμη, όπως ο Fons, αλλά έγινε Βασιλιάς της Alba Longa. Ο μύθος της γενεαλογίας εδώ εξυπηρετεί ως βαθύτερο θρησκευτικό πλέγμα κοινωνικής συμμαχίας μεταξύ της Ρώμης και άλλων πόλεων του Latium. Μένει τελικά να αναφέρουμε -και αυτό δικαιολογεί την αρχαιότητά του- πως ο Ιανός δεν έχει αντίστοιχό του στη μυθολογία των Ελλήνων.

Ο ναός του στη Ρώμη βρισκόταν σε ένα δρόμο που ονομαζόταν Argiletum, μια σημαντική οδό που συνέδεε το Forum Romanum και τα κατοικημένα βορειοανατολικά προάστεια. Ήταν ένας μικρός, ξύλινος ναός και το οικοδομικό υλικό υπονοεί ότι η λατρεία του θεού είναι πολύ αρχαία. Τούτο επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι αρχαιότεροι κατάλογοι θεοτήτων συνήθως ξεκινούσαν με το όνομά του και έφερε το επίθετο divom deus, που σημαίνει «ο θεός των θεών».

Ο Ιανός ήταν, λοιπόν, μια πολύ αρχαία και σημαντική ρωμαϊκή θεότητα που προΐστατο ακόμα και στις θυσίες που προσφέρονταν σε άλλες θεότητες. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η σύγχρονη ακαδημαϊκή έρευνα κατανοεί επαρκώς τη λατρεία του θεού των πυλών και των ενάρξεων. Απ' ό,τι φαίνεται βέβαια δεν την καταλάβαιναν και οι ίδιοι οι Ρωμαίοι, γεγονός που μας οδηγεί στην υπόθεση πως σε κάποιο σημείο υπήρξε μια ασυνέχεια, μια διακοπή της λατρευτικής αλυσίδας, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν τα πρωτογενή νοήματα και πιθανώς οι μύθοι που συνδέονταν με τη λατρεία της θεότητας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Αυγούστου, μάλιστα, (27 π.Χ. – 14), άρχισαν να συνδέονται με τη λατρεία του Ιανού πρακτικές που δεν είχαν καμία σχέση με την αρχική λατρεία. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν φιλολογικές μαρτυρίες της αρχαίας λατρευτικής περιόδου, κάτι που μας περιορίζει σε οποιαδήποτε προσπάθεια ανασύνθεσης της αρχικής λατρείας. Το μόνο που γνωρίζουμε, είναι ότι ο θεός λατρευόταν σε αρκετές άλλες πόλεις της κοιλάδας του Τίβερη.

 Οι πύλες του πολέμου και της ειρήνης

Ο ναός στο Argiletum, όπως προαναφέρθηκε είχε δύο πύλες, ενώ το άγαλμα στεκόταν ανάμεσά τους, στη μέση του ναού. Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο ήταν ένα πολύ αρχαίο άγαλμα και συνάμα η απόδειξη πως η γλυπτική τέχνη υπήρχε στην Ιταλία από αρχαιοτάτων χρόνων, (Φυσική Ιστορία 36.58). Ο θεός απεικονιζόταν με δύο γενειοφόρα κεφάλια. Τα δάχτυλα των χεριών του ήταν τοποθετημένα σε παράξενες θέσεις, τις οποίες ο Πλίνιος ερμήνευσε ως ένδειξη του αριθμού 355, δηλαδή του αριθμού των ημερών του αρχαιότερου ρωμαϊκού ημερολογίου. Αυτό μπορεί να ισχύει, αλλά είναι, φυσικά, καθαρή υπόθεση.

Άλλες υποθέσεις τέτοιου είδους αναφέρονται από τον Πλούταρχο, ο οποίος χρησιμοποίησε μια πηγή που χρονολογείται ανάμεσα στο 29 π.Χ. και το 25 π.Χ.:

Ο Ιανός έχει επίσης έναν ναό στη Ρώμη με διπλές πύλες, τις οποίες αποκαλούν πύλες του πολέμου. Τούτο γιατί ο ναός είναι πάντα ανοικτός εν καιρώ πολέμου, αλλά κλείνει σαν έλθει η ειρήνη. Το τελευταίο ήταν κάπως δύσκολο, και σπάνια συνέβαινε, δεδομένου ότι το βασίλειο συμμετείχε πάντα σε κάποιο πόλεμο [...], (Πλούταρχος, Βίος βασιλέως Νουμά, 20.1-2).

Ο αυτοκράτωρ Αύγουστος ανέσυρε το μύθο από τη λήθη. Στην αυτοβιογραφία του αναφέρει:

Ήταν η θέληση των προγόνων μας η πύλη του Janus Quirinus να μένει κλειστή όταν οι νίκες εξασφάλιζαν την ειρήνη σε
ξηρά και θάλασσα σε όλη την αυτοκρατορία των Ρωμαίων. Από την ίδρυση της πόλης ως τη γέννησή μου, η παράδοση αναφέρει ότι κλείστηκε μόνο μια φορά [από τον Νουμά και τον Μάνλιο], αλλά όταν έγινα πρώτος πολίτης η Σύγκλητος κατέληξε ότι θα πρέπει να μένει κλειστός σε τρεις περιπτώσεις. (Αύγουστος, Αυτοβιογραφία, 13)

Η πύλη κλειδώθηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 29, μετά τη νίκη του Αυγούστου επί του Μάρκου Αντωνίου και της Κλεοπάτρας. Και το φθινόπωρο του 25, όταν υποτάχθηκαν οι Ισπανοί Κανταβριανοί. Ο χριστιανός συγγραφέας Ορόσιος αναφέρει ότι οι πύλες του Ιανού κλείστηκαν για τρίτη φορά το 1 π.X., και έμειναν κλειστές για δώδεκα ολόκληρα χρόνια (Ιστορία του κόσμου ενάντια στους παγανιστές, 6.22). Βέβαια αυτό μας αποκαλύπτει περισσότερα για τα θεολογικά ενδιαφέροντα του Ορόσιου παρά για τα αληθινά ιστορικά γεγονότα. Στην πραγματικότητα κατά τη διάρκεια των δώδεκα χρόνων της παιδικής ηλικίας του Ιησού οι Ρωμαίοι ενεπλάκησαν σε διάφορους πολέμους και η αλήθεια είναι ότι δε γνωρίζουμε επακριβώς πότε ήσαν κλειστές οι πύλες.

Σε ένα άλλο εδάφιο, ο Βιργίλιος με τη σειρά του ερμηνεύει το νόημα του τελετουργικού κλεισίματος των πυλών:

Οι φοβερές πύλες του πολέμου θα κλείσουν και θα σφαλίσουν ανάμεσά τους την άθεη και τρομακτική Λαγνεία του Αίματος, με την άσπλαχνη αρματωσιά της, να βρυχάται ακόμα με ματωμένο στόμα, αλλά γερά δεμένη με αλυσίδες από σφυρήλατο ορείχαλκο στην πλάτη της. (Βιργίλιος, Αινειάς, 1.293-296)
(βλέπε πύλες του κακού)

Με άλλα λόγια οι πύλες έκλειναν για να κρατήσουν φυλακισμένο τον πόλεμο. Όμως, οι σύγχρονοι του Βιργίλιου, ο Οβίδιος και ο Οράτιος αναφέρουν ακριβώς το αντίθετο: Η Ειρήνη είναι εκείνη που φυλακίζεται στο ναό για να μη διαφύγει (Οβίδιος, Fasti 1.281 και Οράτιος, Epist., 2.1.255). Για να κάνει τα πράγματα ακόμη πιο σύνθετα, ο Αύγουστος έχτισε εκεί ένα βωμό της Ειρήνης. Όμως, εξαιτίας ακριβώς αυτής της ασάφειας, το κλείσιμο των πυλών του πολέμου ήταν ένα ισχυρό σύμβολο, που το χρησιμοποίησαν και μεταγενέστεροι αυτοκράτορες. Μετά τη νίκη του στρατηγού Corbulo επί των Παρθών επί Νέρωνα, ο αυτοκράτορας έκλεισε τις πύλες το 66 και χαράχθηκαν νέα νομίσματα.

 Η εξέλιξη της λατρείας

Εν τω μεταξύ η λατρεία άλλαξε. Ο αυτοκράτορας Δομιτιανός αντικατέστησε το άγαλμα της παλιάς λατρείας με ένα τετραπρόσωπο, το οποίο επέβλεπε τέσσερα ρωμαϊκά fora: το Forum της Ειρήνης, το Forum Transitorium, το Forum του Ιούλιου Καίσαρα και το Forum Romanum. Αυτό αναφέρει τουλάχιστον ο ποιητής Μαρτιάλης (Epigram. 10.28.5-6), και τα λόγια του μας βοηθούν να εντοπίσουμε τον τόπο του ναού κοντά στο κτήριο της Συγκλήτου (Curia Julia), αλλά οι ανασκαφές της περιόδου 1997-2000 δυστυχώς δεν απέδωσαν κάποιους καρπούς.

Ο ναός του Argiletum με τις Πύλες του Πολέμου δεν ήταν ο μοναδικός τόπος στον οποίο λάτρευαν οι Ρωμαίοι τον Ιανό. Στην άλλη πλευρά του Τίβερη, στον λόφο του Ιανού, (Ianiculum), βρισκόταν ένας βωμός αφιερωμένος στον θεό. Ένας δεύτερος βωμός οικοδομήθηκε στον λόφο Oppius, ο οποίος μάλιστα έπαιξε σημαντικό ρόλο σε τελετουργίες ενηλικίωσης, δηλαδή τελετές μετάβασης που βρίσκονταν υπό την προστασία και εποπτεία του Ιανού. Ο ύπατος Marcus Duillius έκτισε έναν άλλο ναό στο Forum Holitorium, μετά τη νίκη του στη ναυμαχία των Μύλων (260 π.Χ.), ο οποίος ξαναχτίστηκε από τον αυτοκράτορα Τιβέριο. Σε αυτόν τον ναό ο πρώτος από τους δώδεκα βωμούς των μηνών του έτους ήταν αφιερωμένος στον Ιανό. Τέλος, υπάρχει η Αψίδα του τετραπρόσωπου Ιανού, Janus Quadrifons, στο Velabrum, αλλά η ακριβής σημασία του μνημείου δε μας είναι κατανοητή. Ας ελπίσουμε ότι η περαιτέρω έρευνα θα μας οδηγήσει στην κατανόηση μιας σημαντικής αλλά εξίσου μυστηριώδους θεότητας, που φαίνεται να παίζει έναν ιδιαίτερο ρόλο στο πάνθεο των ρωμαϊκών θεοτήτων.

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία

Lyketsos G. C. , "Janus, Roman God of Doorways", στο Am J Psychiatry 156:1473, September 1999. -- Cotterell A., A Dictionary of World Mythology, Oxford University Press, (Oxford 1997): λήμμα "Janus".

Λησμόνησα να αναφέρω την άψογη παρουσίαση του Ορφέα.
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουαρίου 01, 2009, 15:01:19 από SERAPIS »
Per aspera ad astra

suida

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 550
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #7 στις: Φεβρουαρίου 01, 2009, 17:08:58 »
       
                   <<   Π Α Ν Ο Υ Ρ Γ Ο Ι ....   ΔΕΝ   ΘΑ   Κ Α Τ Α Φ Ε Ρ Ε Τ Α Ι .....ΝΑ   Λ Ε Ρ Ω Σ Ε Τ Α Ι .....

                                                       ΤΗΝ     Τ Ι Μ Η    ΜΟΥ.....

                              ΤΩΡΑ.....Μ"   Ε Μ Π Α Ι Ζ Ε Τ Α Ι .....ΚΑΙ   Γ Ε Λ Α Τ Α Ι .....ΤΙ   ΝΑ   Κ Α Ν Ω ...


                              ΟΙ    Θ Ε Ο Ι .....ΜΕ    Α Γ Α Π Ο Υ Ν .....ΧΩΡΙΣ    ΤΗΝ   Α Γ Α Π Η    ΤΟΥΣ.....

                                                         ΝΑ    Κ Ρ Υ Β Ο Υ Ν .....


                              Ο Χ Ι .....ΔΕΝ    ΘΑ   Μ Ι Λ Η Σ Ω ......

                               Ο Χ Ι ....ΔΕΝ     Μ Π Ο Ρ Ω .....

                                                .......Π Α Λ Ι Κ Α Ρ Ι Α Σ ....   Ε Ρ Ε Ι Π Ι Ο   ....   ΝΑ     Γ Υ Ρ Ι Σ Ω ....>>

                                                                                                  ΜΕΓΑΣ    ΜΑΓΙΣΤΡΟΣ.....ΠΡΟΣ    φιλιππο   τον   ωραιο...

                    KATA    THN   ΩΡΑ   ΤΟΥ    ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ.....Ο    ΙΑΚΩΒΟΣ    ΜΟΛΕ....ΚΑΙ   Ο   ΓΟΔΕΦΡΕΙΓΟΣ   ΣΑΡΝΕ...  ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΑΝ....ΣΤΟ   ΝΗΣΑΚΙ   ΤΟΥ   ΣΗΚΟΥΑΝΑ....

                              ΤΟ    ΙΛ-ΝΤΕ-ΖΑΒΙΕ....ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ    ΝΑ   ΚΑΟΥΝ....


                       ΕΥΧΗΘΗΚΕ.....ΝΑ    ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ     ΚΑΙ   ΝΑ   ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ  .....ΣΤΟ    Α Ν Ω Τ Α Τ Ο     ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ    ΤΟΥ   Θ Ε Ο Υ .... Ο   ΦΙΛΙΠΠΟΣ   ΩΡΑΙΟΣ...

                                          ΚΑΙ    Ο   ΠΑΠΑΣ....ΚΛΗΜΗΣ   Ε"......          ΕΝΤΟΣ     ΤΟΥ    Τ Ρ Ε Χ Ο Ν Τ Ο Σ    Χ Ρ Ο Ν Ο Υ .......


                               ΣΤΙΣ......20    Α Π Ρ Ι Λ Ι Ο Υ     1314.......ΞΕΨΥΧΗΣΕ    Ο   ΠΑΠΑΣ.....ΚΛΗΜΗΣ.....

                               ΣΤΙΣ..... 29     ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ         1314....... ΞΕΨΥΧΗΣΕ     Ο    ΦΙΛΙΠΠΟΣ    Ο   ΩΡΑΙΟΣ.....


                                         Ο,ΤΙ    ΑΠΟΜΕΙΝΕ....ΑΠΟ   ΤΟΥΣ   ΔΥΟ   ΥΠΕΡΓΗΡΟΥΣ   ΝΑΙΤΕΣ....ΤΟ    ΣΥΝΕΛΕΞΑΝ   ΜΟΝΑΧΟΙ   ΑΠΟ   ΜΙΑ   ΜΟΝΗ   ΣΤΙΣ   ΟΧΘΕΣ   ΤΟΥ  ΣΗΚΟΥΑΝΑ..


          ΜΕΡΙΚΑ.....ΑΠΟ   ΤΑ   ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ    ΠΡΟΣ   ΤΟΥΣ   ΝΑΙΤΕΣ....ΑΠΟ  ΤΗΝ   ΙΕΡΑ   ΕΞΕΤΑΣΗ   ΗΤΑΝ.....

                             ΤΟ    Σ Τ Ρ Ε Β Λ Ω Τ Η Ρ Ι Ο .....   Ε Κ Τ Α Σ Η     ΤΩΝ   ΜΕΛΩΝ.....ΜΕΧΡΙ   ΣΗΜΕΙΟΥ     Ε Ξ Α Ρ Θ Ρ Ω Σ Ε Ω Σ .....

                             ΤΟ     Σ Τ Ρ Α Μ Π Α Ν Τ Ο ......       Π Τ Ω Σ Η ......ΔΕΜΕΝΟΣ.....ΑΠΟ   ΜΕΓΑΛΟ   Υ Ψ Ο Σ ......

                ΚΑΙ   ΤΟ   ΠΙΟ  .....Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Κ Ο ......ΝΑ   Β Α Ζ Ο Υ Ν .....    Λ Ι Π Ο Σ     ΣΤΙΣ    Π Α Τ Ο Υ Σ Ε Σ .....ΚΑΙ   ΝΑ   ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝ    ΤΑ   Π Ο Δ Ι Α .....

                                                        Κ Ο Ν Τ Α .......ΣΤΗ    Φ Ω Τ Ι Α ......

                               ΟΤΑΝ.....ΑΥΤΟΙ    ΟΙ   Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ο Ι ......Ε Κ Α Ν Α Ν .....ΛΑΘΟΣ    ΣΤΗΝ    ΠΟΣΟΤΗΤΑ    ΤΟΥ   Λ Ι Π Ο Υ Σ .....

                                                      ΤΑ    Π Ο Δ Ι Α .....ΚΑΙΓΟΝΤΟΥΣΑΝ......   ΜΕΧΡΙ.....  Φ ΑΝ Ε Ρ Ω Σ Ε Ω Σ ......ΤΩΝ    ΚΟΚΑΛΩΝ.....

                                                                                                                                                                                              ΑΜΗΝ......
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουαρίου 01, 2009, 22:40:34 από suida »

suida

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 550
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #8 στις: Φεβρουαρίου 01, 2009, 17:52:56 »
     <<   H    Δ Ι Α Φ Ο Ρ Α .....ΑΝΑΜΕΣΑ    Σ"   Ε Μ Α Σ .....ΚΑΙ   ΤΟΥΣ   Ε Τ Ρ Ο Υ Σ Κ Ο Υ Σ ....

                     ΤΩΝ    Ο Π Ο Ι Ω Ν  ....Η    Υ Ψ Ι Σ Τ Η     Γ Ν Ω Σ Η .....Ε Γ Κ Ε Ι Τ Α Ι     ΣΤΗΝ    Ε Ρ Μ Η Ν Ε Ι Α ...

                                                         ΤΩΝ     Κ Ε Ρ Α Υ Ν Ω Ν .....

                                                      ΕΙΝΑΙ    Η    Ε Ξ Η Σ .....

                      ΕΜΕΙΣ.....ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ     Ο,ΤΙ    ΟΙ   Κ Ε Ρ Α Υ Ν Ο Ι ......Δ Η Μ Ι Ο Υ Ρ Γ Ο Υ Ν Τ Α Ι      Ε ΠΕΙΔΗ....

                      ΤΑ    Σ Υ Ν Ν Ε Φ Α .....  Σ Υ Γ Κ Ρ Ο Υ Ο Ν Τ Α Ι .....                      ΕΚΕΙΝΟΙ......

                       ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ....Ο,ΤΙ    ΤΑ   Σ Υ Ν Ν Ε Φ Α      Σ Υ Γ Κ Ρ Ο Υ Ο Ν Τ Α Ι .....ΓΙΑ   ΝΑ    Δ Η Μ Ι Ο Υ Ρ Γ Ο Υ Ν Τ Α Ι ....

                                                                      ΟΙ    Κ Ε Ρ Α Υ Ν Ο Ι ....

                       Κ Α Θ Ω Σ .....ΤΑ   ΠΑΝΤΑ     ΤΑ    Α Ν Α Γ Ο Υ Ν      ΣΤΗ    Θ Ε Ο Τ Η Τ Α ......    Ε Π Ι Μ Ε Ν Ο Υ Ν .....

                       ΣΤΗΝ    Α Π Ο Ψ Η     Α Υ Τ Η ....

                      ΣΑΝ    ΝΑ    ΜΗΝ    Η Τ Α Ν     ΟΙ    Κ Ε Ρ Α Υ Ν Ο Ι ......   Σ Η Μ Α Δ Ι      ΕΠΕΙΔΗ    Σ Υ Μ Β Α Ι Ν Ο Υ Ν ....

        Α Λ Λ Α .....ΣΑΝ     ΝΑ    Σ Υ Μ Β Α Ι Ν Ο Υ Ν ......Π Ρ Ο Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο Υ .....ΝΑ    Ε Ι Ν Α Ι      Σ Η Μ Α Δ Ι .....>>

                                                                                                   ΣΕΝΕΚΑΣ....  naturales    quaestions   2-32-2



                  ΑΠΟ    ΠΟΛΥ    ΝΩΡΙΣ  ,    Ε Ν Τ Ο Π Ι Ζ Ο Ν Τ Α Ι ....  Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Ε Σ     Ε Π Ι Δ Ρ Α Σ Ε Ι Σ .....

                         ΣΤΗΝ     ΕΤΡΟΥΣΚΙΚΗ    Θ Ρ Η Σ Κ Ε Ι Α ..... ΟΙ    Ο Π Ο Ι Ε Σ .....ΣΤΗΝ    Σ Υ Ν Ε Χ Ε Ι Α ....

                         ΤΟ    ΑΡΓΟΤΕΡΟ     ΑΠΟ   ΤΟΝ    7ο   ΑΙΩΝΑ   π.χ.     ΕΙΝΑΙ    Ε Ν Τ Ο Ν Ε Σ .....


                  Α Ν Α Φ Ε Ρ Ο Υ Μ Ε .....ΜΕΤΑΞΥ    ΑΛΛΩΝ.....ΤΟΥΣ    Ο Ρ Φ Ι Κ Ο Υ Σ .....ΤΟΥΣ    Π Υ Θ Α Γ Ο Ρ Ε Ι Ο Υ Σ ....

                             ΚΑΙ    Σ Τ Ο Ι Χ Ε Ι Α ....  Δ Ι Ο Ν Υ Σ Ι Α Κ Η Σ      Λ Α Τ Ρ Ε Ι Α Σ .....

                                                       Α Υ Τ Α .........

                          Ε Ι Χ Α Ν  ,    Τ Ο Σ Ο     Ι Σ Χ Υ Ρ Η     Ε Π Ι Ρ Ρ Ο Η .....Ω Σ Τ Ε ,     ΝΑ    Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Θ Ο Υ Ν ....

                                                             Α Ρ Κ Ε Τ Α ...........

                                                ΤΟΝ    2ο    Α Ι Ω Ν Α   π.χ.  .......      ΣΤΗ     Ρ Ω Μ Η .

                                                                                                                                ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ     ΤΥΒΙΓΓΗΣ....

                                                                                                                         ΤΟΜ.    ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ     ΕΤΡΟΥΡΙΑΣ.....


            <<   Ε Ι Μ Α Ι ......Ρ Ω Μ Α Ι Ο Σ ....ΤΙ   ΟΜΩΣ....ΘΑ   Η Μ Ο Υ Ν ....ΧΩΡΙΣ....ΤΗΝ    ΕΤΡΟΥΣΚΙΚΗ   ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ   ΜΟΥ..>>

                                                                              GAIUS    MAECENAS....   ""Υ Π Ο Υ Ρ Γ Ο Σ     ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ...""

                                                                                                           ΕΠΙ   ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ    Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Υ .....

ΣΕΡΑΠΙΣ

  • ΑΜΡΑ Σύμβουλος
  • *****
  • Μηνύματα: 492
  • Karma: 0
  • FR.M.T.S.G
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #9 στις: Φεβρουαρίου 02, 2009, 00:19:12 »
Υποκλίνομαι
Per aspera ad astra

Ορφέας

  • Διαχειριστής
  • ******
  • Μηνύματα: 1.717
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #10 στις: Φεβρουαρίου 02, 2009, 19:14:45 »
    Από την ιστοσελίδα του ενός Ναϊτικού Τάγματος, http://www.osmth-hellas.gr/default.htm ....

Καλώς ήλθατε στον Ιπποτικό μας χώρο, στο Ιπποτικό Τάγμα της Ελλάδος «ΑΘΗΝΑ». Είμαστε ένας ζωντανός Οργανισμός που ακολουθεί το ρεύμα της εποχής του, βασιζόμενος στις παραδοσιακές αρχές και τους κανόνες των Ναϊτών Ιπποτών. Η πειθαρχία είναι το έμβλημά μας κι εμπνεόμαστε από το ψυχικό σθένος των μελών μας, από τα οποία απαιτούμε σεβασμό, αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια.

    Σχόλιο: Για να λέμε την αλήθεια, όλα αυτά σαν τουριστική "ατραξιόν" κατάντησαν την στιγμή που έχουν απωλέσει παντελώς την πνευματική τους ουσία, με αποτέλεσμα, όχι μόνον να μην χαρακτηρίζονται από ζωντάνια, αλλά φτάνουν να αποπνέουν τον αέρα παμπάλαιας κατασκονισμένης σοφίτας. Ειλικρινά αναρωτιέμμαστε, πως γίνεται να ακολουθεί το ρεύμα της εποχής βασιζόμενο συγχρόνως σε παραδοσιακές αρχές και κανόνες; Πως γίνεται να ακολουθεί το σύγχρονο Ύδροχϊκό ρεύμα της ελευθερίας μένοντας προσκολλημένο σε πρακτικές ξεπερασμένες του παρελθόντος, όπως "η πειθαρχία είναι το έμβλημά μας" και ακόμα, "ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από τα μέλη μας ....κλπ"; Τελικά φαίνεται ότι το πέρασμα από το πλέον αλλοιωμένο τεκτονικό τάγμα, εκείνο το άντρο της διαστρέβλωσης και της φαρισσαϊκής τυπολατρίας του κενού γράμματος, όπως είναι το τάγμα "δελφοί", έχει αφήσει ανεξίτηλη την βρωμιά του σε όσους επέμεναν να παραμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα....

Σε μία εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονται και οι αξίες χάνουν την έννοιά τους, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε για τα μέλη μας, έναν χώρο σιγουριάς, δικαιοσύνης, ανακούφισης και δημιουργικότητας. Είμαστε οι γνήσιοι απόγονοι των Ναϊτών Ιπποτών που έγραψαν ιστορία σαν στρατιωτικό Τάγμα, την εποχή του Μεσαίωνα. Η Ιστορία τους βέβαια είχε και πολλές μαύρες σελίδες. Επειδή όμως το παρελθόν δεν μας ανήκει και δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, σαν σύγχρονοι Ιππότες, δίνουμε μεγάλη σημασία και προτεραιότητα στο ψυχικό απόθεμα που μπορούμε να διαθέσουμε για τον συνάνθρωπό μας.

    Σχόλιο1: Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά που διακρίνει του δήθεν μυημένους από τους αληθινούς. Ο δήθεν μυημένος, αλλά στην ουσία ιδιοτελής βέβηλος, προσπαθεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του και την παρέα του έναν βολικό χώρο. Ο πραγματικός όμως μυημένος, είναι αυτός που φροντίζει ώστε η κοινωνία να γίνει ένας χώρος σιγουριάς, δικαιοσύνης, ανακούφισης και δημιουργικότητας, εργαζόμενος γιαυτό, ακόμα και αν ο ίδιος ξεβολεύεται.... Επίσης, αυτό που συναντάμε συνεχώς στα ξεπεσμένα και αλλοτριωμένα τάγματα, είναι η επιμονή τους να εμφανίζονται ότι έχουν την διαδοχή, πιθανότατα, γιατί καθώς δεν έχουν τίποτα καλό δικό τους να επιδείξουν και έχοντες παντελώς απαξιωθεί, προσπαθούν να υφαρπάξουν ψήγματα αξιοπρέπειας από τους καταξιωμένους του παρελθόντος.

    Σχόλιο2: Το λυπηρό είναι ότι από την ουσία του ένδοξου παρελθόντος δεν έχει κληρονομηθεί και διαιωνισθεί ουδέν, τουναντίον έχει γίνει προσπάθεια ώστε ακόμα και η αλήθεια να διαστρεβλωθεί για να ταιριάσει στην δική μας παρωπιδιστική αντίληψη και δογματικότητα. Έφτασαν οι Ναϊτες που ήταν οι πρωταρχικοί φιλόσοφοι και εδραιωτές του Πανθεϊσμού και εξαιτίας αυτής των της αντίληψης να γίνονται τα θύματα της Ιεράς εξέτασης, να παρουσιάζονται σήμερα ως φτηνοί προσηλυτιστές του ιουδαιοχριστιανικού δογματισμού. Όσο για την αξία των περί γνήσιας διαδοχής και ο Κόμμοδος ήταν διάδοχος του σοφού αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να δημιουργήσει ένα καθεστώς τρομοκρατίας, διαφθοράς και ασωτίας.

Όταν δίνεις χαρά και ανακούφιση, η ευτυχία έρχεται και σε βρίσκει. Ο άνθρωπος ξεχνά τα λόγια και τις πράξεις. Ποτέ όμως δεν ξεχνά το πώς τον κάνουμε να νιώθει. Λεγόμαστε «ΙΠΠΟΤΙΚΟ ΤΑΓΜΑ», γιατί αυτός είναι ο τίτλος που κληρονομήσαμε από το παραδοσιακό Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών. Δεν είμαστε στρατιωτικό Τάγμα, παρ΄ όλο που η λέξη «Στρατιωτικό» αναγράφεται στον τίτλο μας. Δεν έχουμε άλογα, ασπίδα και ξίφος, όπως θα περίμενε κανείς από έναν Ιππότη.

Ασπίδα μας είναι η Ηθική και… Ξίφος μας είναι η γνώση. Δίνουμε τον προσωπικό μας αγώνα, υπακούοντας στις απαιτήσεις του καθήκοντος. Είμαστε συγκεκριμένοι και απόλυτοι ως προς τις προϋποθέσεις εισδοχής των υποψηφίων Ιπποτών στον χώρο μας, οι οποίοι περνούν μία δοκιμαστική περίοδο, πριν γίνουν οριστικά δεκτοί στο Τάγμα μας. Στην Ελλάδα είμαστε το πρώτο και νεοϊδρυθέν Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών, που, σαν Κεντρο Μεσογειακών Μελετών δημιουργεί ακτίνα Έρευνας στον Μεσογειακό, αλλά κυρίως στον Ελλαδικό Χώρο.

    Σχόλιο: Δυστυχώς, όσο Ιππότες είναι τα σημερινά αυτόκλητα τάγματα, άλλο τόσο έχουν σχέση με την πραγματική κληρονομιά των Ναϊτών. Ακόμη, έχουμε σοβαρές αμφιβολίες για το αν ασπίδα είναι η Ηθική και ξίφος η γνώση, καθώς για το πρώτο, η ύπαρξη δύο ανεξάρτητων δικαιοδοσιών των υποτίθεται Ναϊτών στην Ελλάδα από την μια, ή όπως παραποιήσεις που περιγράψαμε στην διεύθυνση http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,962.0.html, είτε ακόμα χειρότερα η ολοκληρωτική αλλοίωση της Ναϊτικής παράδοσης, διδασκαλιών και στάσης απέναντι στον σκοταδισμό των θρησκειών, μόνον Ηθική δεν υποδηλώνουν. Όσο για το δεύτερο, περί γνώσης, είναι οικτρή η κατάσταση της ημιμάθειας και του δογματικού παρωπιδισμού που χαρακτηρίζει στο σύνολό τους σχεδόν τα δήθεν εσωτερικά τάγματα, για τα οποία μόνον οίκτο μπορούμε να επιδείξουμε. Κρίμα, κρίμα γιατί ο ξεπεσμός δεν έχει πλέον σταματημό.... Κάθε αξία εγκαταλείφθηκε, κάθε ιδανικό προδόθηκε, κάθε αρετή αμαυρώθηκε και όλα αυτά για να ανάψουν την πυρά της ιδιοτέλειας που αποσκοπεί στην δια πυρός εξολόθρευση της αλήθειας. Κρίμα....

Ευχαριστούμε για την επιλογή σας να μας γνωρίσετε

    Σχόλιο: Εμείς δυστυχώς λυπούμαστε για αυτό που αντικρύζουμε....


                   
Η Μεγαλόσταυρος, Μεγάλη Ηγεμών  και Κραταιά Διοικητής της Ελλάδος

                                                   Ρούλα Ρογκάν

    Σχόλιο: Τουλάχιστον από πομπώδεις τίτλους, πάμε καλά....
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουαρίου 02, 2009, 19:24:09 από Ορφέας »
Ο Ροδόκηπος πρωτοπορεί Παγκόσμια έχοντας και πρόληψη και φυσική αντιμετώπιση του Κορονοιού, και μας φιμώνουν να μην ενημερωθεί ο κόσμος. Ενημερώστε άπαντες να γκουγκλάρουν ΡΟΔΟΚΗΠΟΣ ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ. Εχουν ενημερωθεί παγκόσμια Πανεπιστήμια - Κυβερνήσεις https://www.rodokipos.com/ioseis-loimoxeis/koronoios/

ΣΕΡΑΠΙΣ

  • ΑΜΡΑ Σύμβουλος
  • *****
  • Μηνύματα: 492
  • Karma: 0
  • FR.M.T.S.G
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #11 στις: Φεβρουαρίου 02, 2009, 19:37:11 »
Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ Γεμίσαμε ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ.
Πως ήταν οι Ναίτες?  Καμία σχέση, Πως θυσιάστηκαν για το καλό των άλλων?, έτσι και αυτοί θυσιάζουν τους άλλους για το καλό τους.
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουαρίου 02, 2009, 19:39:30 από SERAPIS »
Per aspera ad astra

suida

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 550
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #12 στις: Φεβρουαρίου 02, 2009, 21:18:15 »
     
         ΣΕΒΑΣΤΕ.....ΟΡΦΕΑ....ΠΟΛΥ   ΩΡΑΙΑ....ΛΑΜΠΡΑ...  ΤΑ   ΣΧΟΛΙΑ....ΚΑΙ  ΟΙ   ΑΠΟΡΙΕΣ   ΕΥΛΟΓΕΣ.... ΓΙΑ   ΟΛΟΥΣ .....

                                       Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι ,,,,ΟΜΩΣ,   ΕΝΑ   ΤΕΡΑΣΤΙΟ   ΚΕΝΟ....ΜΙΑΣ   ΚΑΙ   Η   Α Ρ Χ Η Γ Ο Σ ....

                               Α)      ΑΠΟΚΑΛΕΙ.....ΤΟ   ΕΓΩ   ΤΗΣ.....ΜΕΓΑΛΟΣΤΑΥΡΟ.....?!?!      Γ Ι Α Τ Ι ...ΑΡΑΓΕ....???

                               Β)        .....................Μ Ε Γ Α Λ Η      Η Γ Ε Μ Ω Ν ......????            ΠΟΥ....ΑΡΑΓΕ.....???

                               Γ)......................          Κ Ρ ΑΤ Α Ι Α      ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ.....???           ΤΙΝΟΣ ........ΑΡΑΓΕ..???

              ΚΑΙ            Δ)  ...........               ΟΙ    ΝΑΙΤΕΣ.....ΔΕΝ   ΕΙΧΑΝ   ΑΛΟΓΑ....???     


                                                ΟΙ    ΝΟΜΙΜΟΙ.....ΑΠΟΓΟΝΟΙ....ΤΑ    ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ....???   ΑΡΑΓΕ.....


                        ΚΑΙ   ΚΑΤΙ.....ΩΣ   ΚΟΥΙΖ....ΓΙ"   ΑΥΤΟΥΣ.....

                                      ΠΑΡΑΚΑΛΩ    ΣΑΣ.....ΑΓΑΠΗΤΟΙ    ΝΑΙΤΕΣ....ΜΕ   ΓΡΑΒΑΤΑ....ΚΑΙ   ΑΡΩΜΑ....Γ Ν Ω Ρ Ι Ζ Ε Τ Α Ι .....

                                            ΝΑ   ΜΟΥ   ΠΕΙΤΕ....ΣΕ   ΠΟΙΑ   ΣΤΟΑ       ....ΗΤΑΝ   ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ....Ο   ΚΟΛΩΚΟΤΡΩΝΗΣ...???   

Rose

  • Administrator
  • *****
  • Μηνύματα: 6.609
  • Karma: 7
  • Στο όνομα της Μητέρας Φύσης!
    • Προφίλ
    • E-mail
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #13 στις: Φεβρουαρίου 02, 2009, 22:35:16 »
                   
Η Μεγαλόσταυρος, Μεγάλη Ηγεμών και Κραταιά Διοικητής της Ελλάδος

 
Απαράδεκτοι τίτλοι... :D
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουαρίου 03, 2009, 08:47:51 από Rose_777 »
Ο Ροδόκηπος πρωτοπορεί Παγκόσμια έχοντας και πρόληψη και φυσική αντιμετώπιση του Κορονοιού. Ενημερώστε άπαντες να γκουγκλάρουν ΡΟΔΟΚΗΠΟΣ ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ. https://www.rodokipos.com/ioseis-loimoxeis/koronoios/

ΣΕΡΑΠΙΣ

  • ΑΜΡΑ Σύμβουλος
  • *****
  • Μηνύματα: 492
  • Karma: 0
  • FR.M.T.S.G
    • Προφίλ
Απ: Τάγμα του Ναού (Ιππότες του Ναού)
« Απάντηση #14 στις: Φεβρουαρίου 03, 2009, 02:30:33 »
     
         ΣΕΒΑΣΤΕ.....ΟΡΦΕΑ....ΠΟΛΥ   ΩΡΑΙΑ....ΛΑΜΠΡΑ...  ΤΑ   ΣΧΟΛΙΑ....ΚΑΙ  ΟΙ   ΑΠΟΡΙΕΣ   ΕΥΛΟΓΕΣ.... ΓΙΑ   ΟΛΟΥΣ .....

                                       Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι ,,,,ΟΜΩΣ,   ΕΝΑ   ΤΕΡΑΣΤΙΟ   ΚΕΝΟ....ΜΙΑΣ   ΚΑΙ   Η   Α Ρ Χ Η Γ Ο Σ ....

                               Α)      ΑΠΟΚΑΛΕΙ.....ΤΟ   ΕΓΩ   ΤΗΣ.....ΜΕΓΑΛΟΣΤΑΥΡΟ.....?!?!      Γ Ι Α Τ Ι ...ΑΡΑΓΕ....???

                               Β)        .....................Μ Ε Γ Α Λ Η      Η Γ Ε Μ Ω Ν ......????            ΠΟΥ....ΑΡΑΓΕ.....???

                               Γ)......................          Κ Ρ ΑΤ Α Ι Α      ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ.....???           ΤΙΝΟΣ ........ΑΡΑΓΕ..???

              ΚΑΙ            Δ)  ...........               ΟΙ    ΝΑΙΤΕΣ.....ΔΕΝ   ΕΙΧΑΝ   ΑΛΟΓΑ....???     


                                                ΟΙ    ΝΟΜΙΜΟΙ.....ΑΠΟΓΟΝΟΙ....ΤΑ    ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ....???   ΑΡΑΓΕ.....


                        ΚΑΙ   ΚΑΤΙ.....ΩΣ   ΚΟΥΙΖ....ΓΙ"   ΑΥΤΟΥΣ.....

                                      ΠΑΡΑΚΑΛΩ    ΣΑΣ.....ΑΓΑΠΗΤΟΙ    ΝΑΙΤΕΣ....ΜΕ   ΓΡΑΒΑΤΑ....ΚΑΙ   ΑΡΩΜΑ....Γ Ν Ω Ρ Ι Ζ Ε Τ Α Ι .....

                                            ΝΑ   ΜΟΥ   ΠΕΙΤΕ....ΣΕ   ΠΟΙΑ   ΣΤΟΑ       ....ΗΤΑΝ   ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ....Ο   ΚΟΛΩΚΟΤΡΩΝΗΣ...???   


Θα σου δώσω απαντήσεις που τόσο ψάχνεις .......

Μεγαλόσταυρος είναι αυτός που μιλάει με το θεό......Καλά κρασιά  :D

Μεγάλη ηγεμών στα χωράφια του θεού..................Αγροτινέιτζερ  :D

Κραταιά διοικητής στους  δούλους του θεού.............και του χρόνου με υγεία ;D

Σίγουρα οι "ναίτες" αυτού του είδους, σήμερα δεν έχουν άλογα, γιατί καβαλάνε το καλάμι ...... :D :D :D :D :D ;D ;D ;D

« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουαρίου 03, 2009, 02:40:06 από SERAPIS »
Per aspera ad astra