"Αυτογνωσία": Δηλαδή?

[Avaris]

Πολύ συχνά χρησιμοποιείται η λέξη "Αυτογνωσία".

Γνωρίζουμε όμως στ' αλήθεια τι "εννοεί"?

Μήπως είναι άλλη μία λέξη απο αυτές που θεωρούμε δεδομένο πως "γνωρίζουμε", αλλά που στο τέλος αποδεικνύεται πως δεν "είναι ακριβώς έτσι"?

Όταν συμβαίνει αυτό, δηλαδή, να "αντιλαμβανόμαστε", είτε "λάθος", είτε "ανεπαρκώς" μια τόσο "βασική φιλοσοφική/γνωστική έννοια", τότε αναπόδραστα προσαρμόζεται και η "Εσωτερική" αλλά και η "Εξωτερική" μας Δράση - αντίστοιχα - είτε "λάθος" είτε "ανεπαρκώς". Με "μη επαρκή" "εσωτερικά αποτελέσματα" φυσικά.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δούμε το "βάθος" αυτής της έννοιας.

Το τι "εισπράττει" ο καθένας όταν την "χρησιμοποιεί" και την "επικαλείται".

Θα είναι άκρως "ενδιαφέρον" να διαπιστώσουμε άλλωστε, τι θα "βγει" στο τέλος......

[Κανένας]

Είναι η αναγνώριση του συνόλου των υποπροσωπικοτήτων που αποτελούνε το υποσυνείδητό μας.

Ο Frater Ορφέας εξήγησε πολύ συνοπτικά τι είναι και πως φτάνουμε στην Αυτογνωσία στο μήνυμα του [AMORC Ελλάδας > Θέματα Ροδοσταυρισμού > Ροδοσταυρικές Τεχνικές > Επίδραση του διαλογισμού στο σώμα]: http://www.amorc.gr/forum/index.php/topic,15.msg532.html#msg532

2.Στη σφαίρα της Σελήνης, "γνωρίζοντας το πάνω" έρχεται να διερευνύσει και το "κάτω".
Κατάδυση λοιπόν στα βάθη της ύπαρξής του.
Αν καταφέρει να φθάσει μέχρι τον "βυθό", η ανάδυσή του θα συνοδεύεται και μέ έναν πολύτιμο θησαυρό -την φιλοσοφική λίθο- και η μεταστοιχείωσή του είναι πλέον δυνατή.
"Όποιος γνωρίσει τον εαυτό του, έχει γνωρίσει τον θεό".

Η διαδικασία περιγράφεται πιο εκτεταμένα στο [AMORC Ελλάδας > Θέματα αποκλειστικά για τα μέλη του AMORC > Forum - Ομιλίες > Δοκιμασία Σελήνης].

[Avaris]

"Απο παλιά όσοι ακολουθούν το ΤΑΟ, είναι άνθρωποι γεμάτοι αρετές...

Έχουν κοφτερό μυαλό,
                             είναι Μύστες
                                              και έχουν τόσο βάθος,
                                                                          που είναι αδύνατον να διακρίνεις τον Εσωτερικό τους Κόσμο....

Γι' αυτό, αναγκαστικά θα περιγράψω τον τρόπο, με τον οποίο αυτοί εκδηλώνονται...

Είναι προσεκτικοί,
                      έτσι μοιάζουν με εκείνον που περνάει ποτάμι χειμώνα καιρό.....

Είναι επιφυλακτικοί,
                         έτσι μοιάζουν με εκείνον που φοβάται γείτονές του.....

Είναι μετριόφρονες,
                         έτσι μοιάζουν με επισκέπτες.....

Είναι ευκίνητοι,
                    έτσι μοιάζουν με πάγο που λιώνει....

Είναι απλοί και ανεπιτήδευτοι,
                                     έτσι μοιάζουν με ακατέργαστο ξύλο....

Είναι άδειοι,
               έτσι μοιάζουν με κοιλότητα.....

Είναι αδύνατον να διακρίνεις το βαθύτερο είναι τους,
                                                                   έτσι μοιάζουν με θολά νερά....

Τι προτέρημα όμως έχουν τα θολά νερά?
                                                     Μπορούν να στέκουν ήρεμα.....
                                                                                            έτσι, κυριολεκτικά,καθαρίζονται.....                       

Και τι προτέρημα έχουν τα φτηνά φορέματα?
                                                           Μπορείς να τα αλλάζεις συνεχώς...
                                                                                                   έτσι, κυριολεκτικά, η εμφάνισή σου ανανεώνεται....

Έτσι,

όσοι ακολουθούν το ΤΑΟ,
                                  επειδή τηρούν αυτά που λέω στο τέλος,
                                                                                   δεν έχουν υπερβολικές φιλοδοξίες....

Γι' αυτό δεν φθείρονται....
                               Αντιθέτως, μπορούν και ανανεώνονται συνεχώς...."

Ταο Τε Τσινγκ
           

[Avaris]

Πόσο δυνατόν είναι άραγε να γνωρίσεις τον εαυτό σου?

Εκεί που νομίζεις πως τον γνώρισες, τελικά διαπιστώνεις πως δεν ήταν παρά μια φλούδα ακόμη απο ένα κρεμμύδι που ξεφλουδίζει αργά αργά....

Κι έτσι, βρίσκεσαι ξανά στην αρχή....

Εκεί που ήσουν γεμάτος βεβαιότητες, ξαφνικά νοιώθεις σα να μην έχεις ούτε ένα διανοητικό στήριγμα....σαν να μην ξέρεις πια τι να πιστέψεις....

Το "γκρέμισμα" των μέχρι τώρα αλαζονικά σίγουρων αντιλήψεών σου είναι τόσο μα τόσο οδυνηρό.....

Ήταν τόσο όμορφα όταν είχες "σίγουρη άποψη" για τα πάντα.....κατασταλαγμένες απόψεις.....

Και είναι τόσο άσχημο το συναίσθημα του να είσαι πάλι "μετέωρος".....να μην ξέρεις πια τι να πιστέψεις......

Άδειος πάλι για μια ακόμη φορά.....

Και σταγόνα σταγόνα πασχίζεις να "ξαναγεμίσεις".....

Μέχρι που μόλις νοιώσεις και πάλι "γεμάτος" απο "βεβαιότητες", και πάλι θα έρθει ένα άλλο σοκ για να σε "ξεφουσκώσει"......

Να σε "ξαναδειάσει"......

Και πάλι απο την αρχή....

[Trithemius]

Όλα εξαρτώνται από το πόσο αποφασισμένος είσαι να προχωρήσεις στο δρόμο της αυτογνωσίας. Αν είσαι πολύ αποφασισμένος, όταν θα διαπιστώσεις πως τελικά αυτό το κομμάτι του εαυτού σου που κατανόησες δεν ήταν παρά μία "φλούδα" όπως λες από το σύνολο, τότε εγώ θα μιλούσα για... χαρά και γερή δόση ικανοποίησης γιατί πρώτον κατάφερες κι έφτασες ένα επίπεδο υψηλότερα από πριν και δεύτερον γιατί κατανόησες πως τελικά ο εαυτός σου έχει βαθύ περιεχόμενο, γιατί διαπίστωσες πως δεν είσαι ρηχός, επίπεδος και... "λίγος".

Αυτός ο συνειρμός σου δίνει ώθηση να συνεχίσεις και πάλι από το σκαλί που μόλις πριν ανέβηκες. Δεν τίθεται ζήτημα απογοήτευσης και επιστροφής στην αρχή γιατί μόλις πριν έγινε ένα ακόμα βήμα στην ατραπό της αυτογνωσίας.

Όμως όλα αυτά αποκτούν τη διάσταση που ανέφερα μόνον αν είσαι αποφασισμένος να συνεχίσεις σε αυτή την ατραπό

[LordPayens]

"Εγώ" κι Εγώ

Δεν υπάρχει πιο συγκινητική διαδρομή από αυτήν της αναζήτησης του εαυτού μου. Δεν υπάρχει τίποτε το ομορφότερο σ'αυτόν τον κόσμο από την στιγμαία αναγνώριση της ύπαρξης. Την στιγμή που θα αντιληφθώ ότι "εγώ" κι εγώ υπάρχουμε την ίδια στιγμή, στο ίδιο σώμα, δυό ερωτευμένοι που προσπαθούν να πλησιαστούν. Εαυτέ γνώρισε τον εαυτό σου. Βυθίσου στο βαθύ πηγάδι του θεού και βγάλε το χρυσάφι. Ένας ήλιος κρύβεται στον πάτο.

Η αγάπη για τον εαυτό μου πρέπει να 'ναι τόσο ειλικρινής ώστε ως καθοδηγητής σε νυχτερινή πορεία ανάστροφη να με οδηγεί. Πρέπει να λυπάμαι τόσο πολύ αυτό που βλέπω στον καθρέφτη το πρωί, ώστε να πάρω το κρίμα πάνω μου και να ψάξω τον άλλον. Πρέπει να καταλάβω και να πιστέψω αυτό το μικρό κομματάκι που με καθορίζει, αυτό το απειροελάχιστο σημείο του απέραντού μου σύμπαντος, που είν' το μέτρο κι ο κανόνας του θεού, που είμαι εγώ.

Την στιγμή που θα αντιληφθώ ότι "εγώ" κι εγώ είμαστε ένα και θα ψάξω να με βρω, δεν θα φοβηθώ. Κι αν ξεχάσω ότι κάποτε είμουν αποφασισμένος, η Πρόνοια θα μου βάλει τέτοιες τρικλοποδιές που σίγουρα θα το ξαναθυμηθώ. Θα διανήσω τον λευκό τον δρόμο, ή τον μαύρο τον δρόμο, ή θα περάσω ανάμεσα μα θα με βρω.

Ο κοιμησμένος πρέπει να ξυπνήσει. Εντολή και όρκος πως δεν θα το ξεχάσω. Με τα μάτια κλειστά ήλθα, με τα μάτια κλειστά θα φύγω. Στο μεταξύ, θα 'χω τα μάτια ανοιχτά. Αυτό είναι το κόστος της ελευθερίας.

Payens

[Eleni]

Δεν υπάρχει πιο συγκινητική διαδρομή από αυτήν της αναζήτησης του εαυτού μου. Δεν υπάρχει τίποτε το ομορφότερο σ'αυτόν τον κόσμο από την στιγμαία αναγνώριση της ύπαρξης. Την στιγμή που θα αντιληφθώ ότι "εγώ" κι εγώ υπάρχουμε την ίδια στιγμή, στο ίδιο σώμα, δυό ερωτευμένοι που προσπαθούν να πλησιαστούν. Εαυτέ γνώρισε τον εαυτό σου. Βυθίσου στο βαθύ πηγάδι του θεού και βγάλε το χρυσάφι. Ένας ήλιος κρύβεται στον πάτο.

Μόλις εχθές στοχαζόμουν επάνω σε αυτη την διαπίστωση και τολμώ να πω οτι τρόμαξα.
Δεν εχω ακόμη καταλλήξει αν υπάρχει και κάποια μορφή ναρκισισμού η επιθυμία ασφάλειας στο παραπάνω, με το οποίο συμφωνώ, το αισθάνομαι αλλά διερωτώμαι.

Το έχεις σκεφτεί ποτέ το πόσο μαγεύει αυτή διαδρομή και το πόσο μας βυθίζει στο εγώ μας?
Οσο προχωράμε νομίζω οτι ''λατρεύουμε '' ολο και περισσότερο την σκέψη ....και την '' παρέα '' του μυαλού μας....

[Trithemius]

Είναι κι αυτή η εκδήλωση ενδεικτική του αλχημιστικού "regressus ad uterum" (επιστροφή στη μήτρα, στην προγενέθλιο κατάσταση)

[Eleni]

Anon, κάτι παραπάνω γίνεται? Με ενδιαφέρει αυτή η άποψη...

[Trithemius]

Η φράση που ανέφερα μου ήρθε στο μυαλό από αυτό που έγραψες:

Το έχεις σκεφτεί ποτέ το πόσο μαγεύει αυτή διαδρομή και το πόσο μας βυθίζει στο εγώ μας?
Οσο προχωράμε νομίζω οτι ''λατρεύουμε '' ολο και περισσότερο την σκέψη ....και την '' παρέα '' του μυαλού μας....

Έτσι όπως το διάβασα μου έφερε στο μυαλό έναν αλχημιστικό όρο, το regressus ad uterum, την επιστροφή δηλαδή στη μήτρα. Στην ουσία, αυτό που αναφέρεις δείχνει μια διαρκή κι έντονη πορεία προς την κατανόηση του εαυτού μας, μιας πορείας που σχετίζεται πάρα πολύ με την επιστροφή και σύνδεση με την Πηγή, με τη "μήτρα", την εναρμόνιση με την προγενέθλιο κατάστασή μας.

Στην αλχημεία, αυτός ο όρος μοιάζει λίγο περίεργος, καθώς περιγράφει μία μορφή... αιμομιξίας , όπου ο γιος αρχικά διειδύει, ενώνεται και τελικά ενσωματώνεται στη μητέρα του. Κατά καιρούς, αυτό το μοντέλο παρουσιάστηκε ως Ίσις και Όσιρις στην αρχαία Αίγυπτο, ως Sulamith και Adam Kadmon στην Καμπάλα, ως Αδάμ κι Εύα στο χριστιανισμό, ως Beya και Gabricius στο Rosarium philosophorum (1550). Αν κι εκ πρώτης όψεως φαίνεται μια αιρετική ιδέα, κατ΄ουσίαν αποδίδει με τον δικό της τρόπο αυτή τη διαδικασία όπου το τέκνο επιστρέφει εκεί απ' όπου ξεκίνησε, στη μητέρα του...

[Avaris]

"...Δεν υπάρχει παρά μόνον ένα πράγμα που οδηγεί αλάθητα σ' αυτό (τη Γνώση) και αυτή την ιδιαίτερη σπουδή υπαινίσσονται περισσότεροι απο ένας Ερμητικοί συγγραφείς.

 Ένας απ' αυτούς, ο Άραβας αλχημιστής Apibili, μιλάει ως εξής:

"...Σε συμβουλεύω, όποιος κι αν είσαι, εσύ που επιθυμείς να βυθιστείς στα ενδότατα της φύσης, αν αυτό που αναζητάς, δεν το βρίσκεις μέσα σου, δεν θα το βρεις ποτέ έξω απο σένα. Αν δεν γνωρίσεις τη θαυμασιότητα του δικού σου οίκου, γιατί να την ψάξεις σε άλλα πράγματα?

Ω άνθρωπε, Γνώθι σ' αυτόν. μέσα σου είναι κρυμμένος ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΘΗΣΑΥΡΩΝ...""

("Η Μεγάλη Απεσταλμένη", σ. 107)

[Avaris]

Στο θέμα "Ζεν - Σατόρι" ( http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,404.0.html )

μεταξύ πολλών άλλων, υπάρχουν τα παρακάτω. Περιγράφεται τι σημαίνει "Σατόρι".

Εμείς θα το λέγαμε ίσως αρχαϊστί "Γνώθι σ' αυτόν" (αυτογνωσία).

Το παρακάτω κείμενο καταλήγει στις "Μεθόδους - Τεχνικές" που χρησιμοποιούνται στο Ζεν για να επιτευχθεί η Αυτογνωσία - Σατόρι.

Στο Ζεν, δεν υπάρχουν μέθοδοι διδασκαλίας ούτε προγράμματα. Υπαρχουν λίγες συλλογές ομιλιών των πρώτων Δασκάλων ή Πατριαρχών και η περισσότερη διδασκαλία προέρχεται απο τα "Κοάν", διάλογοι μεταξύ δασκάλου και μαθητή που δεν έχουν τη λογική και τον παραδοσιακό τρόπο συλλογισμού, αλλά είναι ένα εμπόδιο που ο Δάσκαλος βάζει στον μαθητή για να εξαντλήσει το λογικό νού του, να σπάσει τον ορθολογισμό του μαθητή, τον δυαδικό και αποκλειστικό.

Ο νούς ελεύθερος απο δυαδισμούς, είναι αυτός που μπορεί να φθάσει στο "Σατόρι" και είναι μια κατάσταση την οποία ο Καθηγητής Daisetz Teitaro Syzuki περιγράφει με αυτά τα χαρακτηριστικά:

- Το Ζεν μεταλλάζει τα σχήματα της συνείδησης, οδηγώντας την απο την άγνοια στη φώτιση ή Σατόρι.

- Το Σατόρι είναι μια απότομη έκλαμψη, που έρχεται όταν καταστρέφεται το λογικό οικοδόμημα.

- Χρειάζεται να ψάχνει κανείς το Σατόρι υπομονετικά, ενεργά, ηθελημένα και συστηματικά.

- Το Σατόρι δεν αναζητά να γαληνεύση το νού αλλά να τον ανανεώσει.

- Δεν είναι να βλέπεις Θεούς. Πρόκειται να βλέπει κανείς στο έργο της δημιουργίας και όχι να ανακρίνουμε το Δημιουργό.

- Είναι μια εμπειρία ατομική και εσωτερική, αδύνατο να εξηγηθεί και να περιγραφεί.

- Δεν είναι μια παθολογική κατάσταση, αλλά εντελώς φυσιολογική, όπως έλεγε ένας Δάσκαλος "μία καθημερινή σκέψη".

- Είναι το πρώτο βήμα προς την ελευθερία. Η καθημερινή μας ζωή είναι μια μορφή δουλείας.

- Είναι φώτιση και έτσι συγκεντρώνει το εσωτερικό πνεύμα της Βουδιστικής διδασκαλίας.

Στην πραγματικότητα, το Ζεν αρχίζει τη στιγμή που φθάνει κανείς για πρώτη φορά στο Σατόρι ή φώτιση. Το Σατόρι είναι μόνο η αρχή και καθόλου το τέλος του Ζεν!


Μπορεί να φθάσει κανείς στο Σατόρι ( ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ) απο πολυάριθμους δρόμους:

Διαλογισμό (Ζα Ζεν) 

Aπαγγελία των Σούτρα.

Στοχασμό πάνω στα Κοάν.

Απο την Τέχνη.

Aπο τον αγώνα.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένος δρόμος. Ομως όλοι οι δρόμοι απαιτούν να είναι κανείς μέσα στη δράση "με όλο του το νού, ταυτίζοντας τον εαυτό του με την ουσία αυτής της δράσης"._  

Πόσοι δρόμοι/μέθοδοι/τεχνικές άραγε υπάρχουν συνολικά μέσω των οποίων μπορεί να φτάσει κανείς στην Αυτογνωσία?

Υφίσταται άραγε η έννοια καλύτερος / χειρότερος Δρόμος?

Είναι θεμιτό να "συνδυάζονται" οι Δρόμοι/Μέθοδοι/Τεχνικές Αυτογνωσίας μεταξύ τους?

[Trithemius]

Πόσοι δρόμοι/μέθοδοι/τεχνικές άραγε υπάρχουν συνολικά μέσω των οποίων μπορεί να φτάσει κανείς στην Αυτογνωσία?

Υφίσταται άραγε η έννοια καλύτερος / χειρότερος Δρόμος?

Είναι θεμιτό να "συνδυάζονται" οι Δρόμοι/Μέθοδοι/Τεχνικές Αυτογνωσίας μεταξύ τους?

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει το εγκόλπιο του καλού εσωτεριστή, δεν θα βρούμε επίσης πουθενά και έναν "δρόμο" που αποδεδειγμένα θα έχει τα ίδια αποτελέσματα σε όλους. Αυτό συμβαίνει γιατί από τη στιγμή που η μέθοδος παρουσιαστεί απαράλλακτη κι εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε δείγμα ανθρώπων, δεν υπάρχει περίπτωση να εξάγουμε έστω και 2 όμοια αποτελέσματα γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός κι ανεπανάληπτος.

Κατά συνέπεια, αν μία μέθοδος ή σύστημα αυτογνωσίας έχει για εμένα απογοητευτικά αποτελέσματα, ίσως για κάποιον άλλο να αποτελέσει την καλύτερη δυνατή λύση στο ζήτημα αυτό. Έτσι λοιπόν είναι χρήσιμο να έρθουμε σε επαφή με διάφορα συστήματα και να καταλήξουμε (ίσως και με έναν συγκερασμό) στην πλέον αποτελεσματική μέθοδο για εμάς και μόνον. Αλλοίμονο αν υπάρξει άνθρωπος που θα ισχυριστεί "κάντε κι εσείς αυτό και όλοι θα φωτιστείτε".

Η εσωτερική ατραπός είναι ζήτημα καθαρά προσωπικό. Κανείς άλλος δεν εισέρχεται, κανείς άλλος δεν εξέρχεται από τη νόησή μας, εκτός του εαυτού μας που μέσω της καταβύθισης βρίσκει τα κρυμμένα μαργαριτάρια στο βυθό του...

[Κανένας]

Από τα λίγα που ξέρω, ο "δρόμος" προς την εξέλιξη είναι αποτυπωμένος στην Καμπάλα.  Επειδή όλοι οι άνθρωποι δεν είναι οι ίδιοι, ο καθένας θα πρέπει να δουλέψει και να εκπαιδευτεί στα σημεία που υστερεί.

Η Αυτογνωσία βρίσκεται στο κάτω μέρος του δέντρου, στη Σελήνη.

[Trithemius]

Επομένως πιστεύεις πως η Καμπάλα αποτελεί κατά κάποιον τρόπο την "πανάκεια" της αυτογνωσίας;