Αποστολέας Θέμα: Αφροκεντρισμός....  (Αναγνώστηκε 5074 φορές)

Ορφέας

  • Διαχειριστής
  • ******
  • Μηνύματα: 1.717
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Αφροκεντρισμός....
« στις: Ιουλίου 30, 2007, 14:38:15 »
    Από τα πρώτα ιστορικά χρόνια που το Ελληνικό πνεύμα μεταδόθηκε στους λοιπούς λαούς, κύρια κατά την Ελληνιστική εποχή, η συντριπτική ανωτερώτητά του γεννούσε πάντα φθόνο και ζηλοτυπίες. Ενίοτε όμως παρουσιάστηκαν και κρούσματα καπήλευσης και οικοιοποίησης της Ελληνικής σοφίας. Από τους πρώτους, οι Εβραίοι με τον Φίλωνα τον Αλεξανδρέα και τον Φλάβιο Ιώσηπο, δεν δίστασαν να ισχυριστούν ότι ο Πλάτων ουσιαστικά είχε αντιγράψει τον Μωυσή.

Καλύτερος βέβαια πλαστογράφος της εποχής εκείνης, αναδείχθηκε ο Αλεξανδρινός Εβραίος Αριστόβουλος, τον 2ο προχριστιανικό αιώνα, ο οποίος μάλλιστα δεν δίσταζε να επινοεί μαρτυρίες ή να αποδίδει ότι δήθεν οι Έλληνες σοφοί πίστευαν σε έναν και μοναδικό θεό.
Ανενδοίαστα ισχυριζόταν ότι ο Πυθαγόρας, ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης κλπ, γνώριζαν και μελετούσαν την Τορά και μάλλιστα ειδικά ο Πλάτωνας στήριξε όλη την φιλοσοφία του στην παλιά διαθήκη, την πεντάτευχο των Εβραίων.

Και ενώ στην αρχή προσπαθούσαν να παρουσιάσουν ότι δήθεν η Ελληνική φιλοσοφία οφείλονταν στην έμπνευση και επιρροή των Εβραϊκών γραφών, στη συνέχεια, με τους ανθέλληνες πολέμιους του Ελληνισμού, "πατέρες" της εκκλησίας, έφθασαν να ισχυρίζονται ότι, όχι μόνον μιμήθηκαν οι Έλληνες τους Εβραίους, αλλά κυριολεκτικά κατέκλεψαν τις δοξασίες των Εβραίων, όπως ανερυθρίαστα έγραφε ο Κλήμης, ο Ευσέβιος κλπ κλπ.

Βέβαια, τέτοιες δοξασίες πλέον κανείς δεν τις παίρνει στα σοβαρά και η ιστορική αλήθεια φαίνονταν προς ώρας να λάμπει.

Δυστυχώς όμως, η προσβεβλημένη περηφάνεια των μετέπειτα γειτόνων μας, συγκρινόμενοι με τον πλούτο της Ελληνικής σοφίας (Τούρκων, Σλαύων κλπ) τους έκανε να μιμηθούν τις ίδιες συνταγές και έτσι ο Όμηρος έγινε Τούρκος Ομάρ, ο Αλέξανδρος έγινε από Αλβανός μέχρι Σκοπιανός και η πλαστογραφία συνεχίζεται.

Τελευταία, μετά το 1990,αναβιώνει ένα περίεργο μόρφωμα που προσπαθεί να καπηλευθεί την Ελληνική κληρονομιά.

Ο Αφροκεντρισμός, ο οποίος εν ολίγοις, δεν στέκεται απλά σε χιλιοειπωμένες απόψεις, όπως η ψευδής άποψη ότι, ο Ελληνικός πολιτισμός είναι απόρροια της Αιγυπτιακής επιρροής, αλλά προχωρά σε καπήλευση του τύπου, ο Σωκράτης ήταν μαύρος Αφρικανικής καταγωγής, ο Αριστοτέλης ΕΚΛΕΨΕ την φιλοσοφία του από την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, άρα έκλεψε την Αιγυπτιακή φιλοσοφία κλπ κλπ, άσχετα αν όλως τυχαίως δεν υπάρχει κανένα απολύτως Αιγυπτιακό κείμενο με φιλοσοφικές θέσεις και άσχετο πάλι ότι η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας κτίσθηκε μετά τον θάνατο του Αριστοτέλη, Αυτό δεν έχει σημασία. Αυτός τα έκλεψε από κει, πάει και τελείωσε και αν λέμε κάτι αντίθετο, είμαστε λευκοί ρατσιστές που στρεφόμαστε ξανά ενάντια στους μαύρους.
Για ιστορική αλήθεια βέβαια, τσιμουδιά!!!!

Τέτοιες θέσεις και απόψεις  διδάσκονταν στα Αμερικανικά πανεπιστήμια και κολλέγια.
Τέτοιες ακρότητες κάποιοι δήθεν επιστήμονες προσπαθούν  να προάγουν

Μεγάλος πρωταγωνιστής αυτής της διαστρεβλωτικής καπήλευσης, ο Αμερικανοεβραίος Μάρτιν Μπερνάλ, ο οποίος με το βιβλίο του "Η μαύρη Αθηνά", ισχυρίζονταν ότι ο Σωκράτης και η Κλεοπάτρα ήταν αφρικανικής καταγωγής και ότι η Ελληνική φιλοσοφία είναι κλεμμένη από την Αίγυπτο.

Προαγωγός αυτής της αισχρής καπήλευσης και της διαστρέβλωσης της ιστορίας, ο ιδρυτής του amorc Σπενσερ Χ. Λιούις και ολάκερο σήμερα το σύστημα των μονογραφιών του amorc, το οποίο μη προσκομίζοντας κανένα απολύτως στοιχείο που να υποστηρίζει τις αξιώσεις του, ισχυρίζεται δογματικά και ανιστόρητα, ότι τα πάντα προέρχονται από την Αίγυπτο, θέση, που αν ιστορικά είναι απαράδεκτη, εσωτερικά είναι παράλογη και εγκληματική για την υγιή ανάπτυξη των νεοφύτων.

Η rose_777, πέρισυ το καλοκαίρι στην Αγγλία, έθεσε το θέμα των ανιστόρητων διδασκαλιών του amorc περί Αιγυπτιακής καταγωγής της εσωτερικής μυητικής γνώσης και της φιλοσοφίας, στον ίδιο τον "αυτοκράτορα" Κρίστιαν Μπερνάρν, θέτοντας το αίτημα να επαναξιολογηθούν κάποιες δογματικές θέσεις με σύγχρονα ευρήματα και επιστημονικές ανακαλύψεις, επισημαίνοντας την ανάγκη να διορθωθούν οι μονογραφίες που αποδεδειγμένα περιέχουν σφάλματα, και να απαλειφθούν ανιστόρητες αντιλήψεις. Η Απάντηση του "φωτισμένου αυτοκράτορα" ήταν κάθετη.... "Αυτά δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ !" ανέκραξε με πείσμα....

Στην συνέχεια, άρχισε μία αλληλογραφία με τον Sven Johansson, μεγάλο διδάσκαλο της Αγγλίας και υπεύθυνο Ελλάδας και εμού, για θέματα στην αρχή επιστημονικά αποδεδειγμένα και με προοπτική να υπεισέλθουμε στην συνέχεια σε πιο εσωτερικά θέματα, καθότι έδειχνε ανοικτός για διερεύνηση με επιστημονικά κριτήρια, ισχυριζόμενος ότι και ο ίδιος είχε τις ενστάσεις του για επιμέρους θέματα των μονογραφιών. Δυστυχώς, γρήγορα διακόπηκε η διερεύνηση, καθώς όπως θα τα δούμε και στην συνέχεια, επικαλέστηκε φόρτο εργασίας ως δικαιολογία και σταμάτησε η συζήτηση περί των λαθών των μονογραφιών.

Θα παραθέσουμε και την αλληλογραφία παρακάτω που διαμείφθηκε, αλλά την στιγμή αυτή θάθελα να επισημάνω την τελείως απαξιωτική στάση των παλαιών της Θεσσαλονίκης στα θέματα παραχάραξης της ιστορίας μας και των αναληθειών του amorc, με εκφράσεις, "και τι μας νοιάζει εμάς από που τα πήραμε, σιγά κιαν οι Σκοπιανοί λέγονται Μακεδόνες δεν παν να λέγονται ότι θέλουν, κι ας είναι και ο Όμηρος Τούρκος, εμάς σε τι μας θίγει" και πολλά άλλα τέτοια. Στην επισήμανσή μου ότι καταχρώνται της κληρονομιάς μας, εισέπραξα την ακραία ανθελληνική απάντηση, ειδικά από τον Θ., 11ου βαθμού, "δεν μας νοιάζει κανένα έθνος και καμιά πατρίδα και δεν μας πειράζει αν θα υπάρχει ή όχι η Ελλάδα".

Δυστυχώς τέτοιες θέσεις ειπώθηκαν πολλάκις και μου επιβεβαίωναν την υποψία ότι το amorc προήγαγε και διαμόρφωνε τέτοιες συνειδήσεις, απάτριδων εξωμοτών, γεγονός που επιβεβαιώθηκε πλέον από κάποιες μονογραφίες και μανιφέστα, αλλά και από το σύνολο του δόλιου συστήματος του amorc.

Διερωτώμουν πλέον όχι για την ποιότητα των μονογραφιών, αλλά για την δόλια επιρροή, για την αντικοινωνική, αντεθνική και την ενάντια στην πατρίδα προπαγάνδα.

Το θέμα της ιστορικής παραχάραξης, γνωρίζουμε ότι είναι ο δούρειος ίππος της αλλοτρίωσης και της αλλοίωσης των εθνικών συνειδήσεων. Όχι.... Αυτό δεν μπορούσα να το καταπιώ !

Έτσι, εντάθηκε η πίεση προς το amorc με αίτημα για ανάληψη πλέον θέσης σε καίρια ζητήματα, λάθη, παραλήψεις, διαστρεβλώσεις που είναι κατάσπαρτες οι μονογραφίες.... Την συνέχεια την είδαμε και την ζούμε τώρα....

Θα παραθέσω παρακάτω ολόκληρο τον πρόλογο από το βιβλίο της Μαίρης Λέφκοβιτς, Ρωσοεβραίας καθηγήτριας Κλασσικών σπουδών στο Wellesly College, η οποία δεν άντεξε -λόγω της ειδικότητάς της- την καπήλευση και την αισχρότατη διαστρέβλωση της ιστορίας.
Το βιβλίο της κυκλοφόρησε στα Ελληνικά από τις εκδόσεις "ΚΑΚΤΟΣ" το 1996 και τιτλοφορείται,
"η  ΜΑΥΡΗ ΑΘΗΝΑ,  Μυθοι και πραγματικότητα", το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα για ανάγνωση, σε όποιον ακόμη θεωρεί ότι η αλήθεια χρειάζεται να προτίθεται όλων των άλλων.

.............................ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....................
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουλίου 30, 2007, 14:41:31 από Ορφέας »
Ο Ροδόκηπος πρωτοπορεί Παγκόσμια έχοντας και πρόληψη και φυσική αντιμετώπιση του Κορονοιού, και μας φιμώνουν να μην ενημερωθεί ο κόσμος. Ενημερώστε άπαντες να γκουγκλάρουν ΡΟΔΟΚΗΠΟΣ ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ. Εχουν ενημερωθεί παγκόσμια Πανεπιστήμια - Κυβερνήσεις https://www.rodokipos.com/ioseis-loimoxeis/koronoios/

Ορφέας

  • Διαχειριστής
  • ******
  • Μηνύματα: 1.717
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Αφροκεντρισμός....
« Απάντηση #1 στις: Ιουλίου 30, 2007, 15:28:52 »
Ο πρόλογος από το βιβλίο "η μαύρη Αθηνά, μύθοι και πραγματικότητα", εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το φθινόπωρο του 1991 μου ζήτησαν να γράψω ένα κριτικό άρθρο για τη Μαύρη Αθηνά του Μάρτιν Μπέρναλ και τη σχέση της με το κίνημα του αφροκεντρισμού. Η εργασία αυτή κυριολεκτικά άλλαξε τη ζωή μου. Από τη στιγμή που άρχισα να δουλεύω πάνω στο άρθρο, συνειδητοποίησα πως είχα να κάνω μ' ένα θέμα που έπρεπε να προσέξω ιδιαίτερα. Έως τότε αγνοούσα πλήρως την ύπαρξη μιας ολόκληρης φιλολογίας που αρνείται πως οι Αρχαίοι Έλληνες επινόησαν τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία και την επιστήμη.

Πράγματι κυκλοφορούν βιβλία που ισχυρίζονται ότι ο Σωκράτης και η Κλεοπάτρα ήταν αφρικανικής καταγωγής, και πως η Eλληνική φιλοσοφία είναι κλεμμένη από την Αίγυπτο. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι αυτά τα βιβλία όχι μόνο διαβάζονταν και διαδίδονταν ευρύτατα, αλλά και πως οι ιδέες τους διδάσκονταν σε σχολεία και σε Πανεπιστήμια. Δεν άργησα μάλιστα ν' ανακαλύψω πως ένα από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα που δίδασκαν τις παράξενες αυτές ιστορίες για την Αρχαία Ελλάδα ήταν και η δική μου τροφός, το Γουέλσλι Κόλετζ.

Το άρθρο μου, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό New Republic, έγινε αιτία να βρεθώ στο επίκεντρο μιας σκληρής διαμάχης. Στο τμήμα Αφρικανικών Σπουδών του Γουέλσλι υπήρχε επί σειρά ετών κύκλος μαθημάτων με τίτλο «Οι Αφρικανοί στην αρχαιότητα». Εγώ πάντα πίστευα ότι αντικείμενο τους ήταν η ιστορική Αφρική. Να όμως που, μέσα από την έρευνα μου για το βιβλίο του Μπέρναλ, συνειδητοποίησα πως οι εν λόγω αρχαίοι «Αφρικανοί» ήταν μορφές όπως ο Σωκράτης και η Κλεοπάτρα, και ότι στα «γεγονότα» της αρχαίας «αφρικανικής» ιστορίας περιλαμβάνονταν οι ίδιοι κίβδηλοι ισχυρισμοί που είχα αποκαλύψει προηγουμένως.

Επειδή λοιπόν ανέλυσα το γιατί οι ιδέες αυτές είναι λανθασμένες, βρέθηκα να μάχομαι στην πρώτη γραμμή μιας από τις πιο λυσσαλέες συρράξεις στην Ιστορία των Πολιτισμικών Πολέμων, τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Στην αρχή με κατέπληξε το γεγονός ότι τα γραπτά μου προκάλεσαν εχθρότητα που ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια μιας συνηθισμένης επιστημονικής διχογνωμίας. Με κατηγόρησαν ότι εμπνέομαι από ρατσιστικά κίνητρα και αργότερα πως ηγούμαι μιας εβραϊκής “επίθεσης”. Ένας επιφανής αφροκεντριστής συγγραφέας, ο καθηγητής Μολεφί Κετέ Ασάντε, από το Τέμπλ Γιουνιβέσιτι, απέρριψε την όλη επιχειρηματολογία μου ως έκφραση λευκής προκατάληψης: Η Λέφκοβιτς και οι ομοϊδεάτες της δεν ενδιαφέρονται να κατανοήσουν τον αφροκεντρισμό.

Βασικός σκοπός τους είναι να προβάλλουν την ίδια ευρωκεντρική ηγεμονία που είδαμε τα τελευταία πε¬ντακόσια χρόνια. Ο Ασάντε επιχείρησε να θέσει υπό αμφισβήτηση όλα όσα έγραφα στο άρθρο μου. Έλεγα λογουχάρη ότι έμεινα κατάπληκτη όταν μια φοιτήτρια μου μου είπε πως πάντα πίστευε ότι ο Σωκράτης ήταν μαύρος — απορούσε μάλιστα γιατί δεν ανέφερα ποτέ την αφρικανική καταγωγή του. Ο Ασάντε υποστήριξε ότι επινόησα το όλο συμβάν και πως η έκπληξη μου ήταν έκφανση «λευκού ρατσισμού». Προφανώς πίστευε πως δεν άντεχα στην ιδέα ότι ο Σωκράτης θα μπορούσε να ήταν μαύρος, ενώ στην πραγματικότητα εγώ αμφισβητούσα ότι ήταν μαύρος επειδή απλούστατα δεν υπάρχει καμμία ένδειξη για κάτι τέτοιο. Αλλωστε και ο ίδιος το ξέρει πως δεν υπάρχει και λέει ότι γι' αυτόν «δεν έχει σημασία» Γιατί λοιπόν δεν του πέρασε από το μυαλό ότι με τον ίδιο τρόπο αντέδρασα κι εγώ; Αφού δεν υπάρχει μαρτυρία, το ζήτημα δεν έχει σημασία.

Από τη στιγμή που οι αφροκεντριστές επιστήμονες απορρίπτουν την κριτική αντιμετώπιση, ή έστω τη συζήτηση των απόψεων και των ισχυρισμών τους, αποκαλώντας τους αντιπάλους τους ρατσιστές, δεν απομένουν πολλά περιθώρια για το διάλογο που μέχρι πρόσφατα αποτελούσε θεμελιώδες στοιχείο της πανεπιστημιακής ζωής. Αντί να ενθαρρύνουν τους φοιτητές να θέτουν ερωτήματα, να διαβάζουν ευρύ φάσμα μελετών και να αμφισβητούν όλες τις θεωρίες, επιχειρούν να τους περάσουν κομματικές γραμμές.

Τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση, πριν οι αφροκεντριστές περιχαρακώσουν τους φοιτητές τους σε έναν δικό τους, κλειστό ιδεολογικό κόσμο; Δεν αρκεί απλώς να αμφισβητήσουμε τις πιο εξωφρενικές αφροκεντρικές θεωρίες. Είναι ανάγκη να δείξουμε και να εξηγήσουμε για ποιο λόγο οι θεωρίες αυτές στηρίζονται σε εσφαλμένες υποθέσεις και στρεβλούς συλλογισμούς που δεν αντέχουν στη βάσανο της επιστημονικής ερευνητικής μεθόδου. Είναι ανάγκη να εξηγήσουμε γιατί επιχειρείται αυτού του είδους η παραπληροφόρηση σχετικά με τον αρχαίο κόσμο και να καταδείξουμε πως υποκρύπτει πολιτικές σκοπιμότητες που στηρίζονται στην επικίνδυνη αντίληψη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Σκοπός μου σε αυτό το βιβλίο είναι να δείξω για ποιο λόγο η αφροκεντρική θεώρηση της αρχαιότητας, μολονότι «αντι-ιστορική», υιοθετήθηκε από πολλούς ευφυείς ανθρώπους. Η εξήγηση εν μέρει έγκειται στην περιρρέουσα ιδεολογική ατμόσφαιρα. Υπάρχει σήμερα η τάση, τουλάχιστον στους ακαδημαϊκούς κύκλους, να θεωρούν την Ιστορία σαν μορφή μυθιστοριογραφίας που κάθε έθνος ή φυλετική ομάδα μπορεί να τη γράφει διαφορετικά. Δέχονται δηλαδή ότι κατά κάποιον τρόπο όλες οι εκδοχές είναι ταυτόχρονα αληθινές, έστω και αν αντιφάσκουν στις λεπτομέρειες. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη η αφροκεντρική «Αρχαία Ιστορία» μπορεί να αντιμετωπιστεί όχι ως ψευδοϊστορία, αλλά ως εναλλακτικός τρόπος θεώρησης του παρελθόντος. Μπορεί να θεωρηθεί εξίσου έγκυρη με την παραδοσιακή εκδοχή, ίσως μάλιστα και εγκυρότερη, λόγω του ηθικού της προγράμματος, δεδομένου ότι στοχεύει στο να βελτιώσει τη θέση μιας φυλετικής ομάδας που η Ιστορία της παρέμενε έως τώρα σε μεγάλο βαθμό σκοτεινή.

Έτσι οι φυλετικές, ακόμη και οι κομματικές «ιστορίες», εγκρίνονται από πανεπιστημιακές σχολές που ποτέ δεν θα δέχονταν ξεπερασμένες θεωρίες σε άλλους επιστημονικούς κλάδους. Ωστόσο η ιδέα πως υπάρχουν πολλές  «αλήθειες» δεν εξηγεί το γιατί οι αφροκεντριστές επικέντρωσαν την προσοχή τους στην Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας, σε αντιδιαστολή με την ιστορία των άλλων αρχαίων πολιτισμών. Για ποιο λόγο τίθενται τώρα τα συγκεκριμένα ερωτήματα σχετικά με τις απαρχές της ελληνικής φιλοσοφίας και τη φυλετική προέλευση των διάφορων προσωπικοτήτων της αρχαιότητας; Πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζει κάποιος ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν είναι οι πατέρες της δικής τους φιλοσοφίας και επιστήμης;

Ο λόγος είναι ότι, μόλις πριν από εκατόν εξήντα χρόνια, ήταν ευρύτατα διαδεδομένη η πεποίθηση πως η Αίγυπτος υπήρξε η μητέρα του δυτικού πολιτισμού. Μολονότι οι αντιλήψεις αυτές αποδείχτηκαν εσφαλμένες όταν ήρθαν στο φως περισσότερες πληροφορίες για την Αίγυπτο, ωστόσο επιβιώνουν στη μυθολογία του Μέμφις και Μισραϊμ ελευθεροτεκτονισμού.

Οι μασόνοι πιστεύουν πως οι τελετουργίες τους κατάγονται από την Αίγυπτο, στην πραγματικότητα όμως δεν προέρχονται από αληθινή αιγυπτιακή πηγή, ούτε είναι τόσο αρχαίες όσο οι ίδιοι υποθέτουν. Προέρχονται μάλλον από ένα «Αιγυπτιακό Μυστηριακό Σύστημα», όπως περιγράφεται σε ένα μυθιστόρημα του ΙΗ' αιώνα, το οποίο χρησίμευσε ως μέσο παροχής επιστημονικού επιπέδου εκπαίδευσης και ως πηγή αρχαίας φιλοσοφίας. Αυτό το εντελώς φανταστικό σύστημα στηριζόταν στην πραγματικότητα σε ελληνικές πηγές. Αν και κανένας τότε δεν το ήξερε, αυτές οι αρχαίες πηγές ήταν οι ίδιες ανακριβείς, μια και οι συγγραφείς τους ερμήνευαν τον αιγυπτιακό πολιτισμό μέσα από τα ελληνικά έθιμα και τις ελληνικές εμπειρίες.

Μολονότι τέτοια «Αίγυπτος» δεν υπήρξε ποτέ. οι αρχαίοι συγγραφείς πίστευαν σ' αυτή, και σήμερα ακόμα οι ελευθεροτέκτονες μιλούν σα να είχαν άμεση σύνδεση μαζί της. Επειδή είναι απόλυτα πεπεισμένοι πως λένε την αλήθεια, οι ισχυρισμοί τους μπορούν να φαίνονται πιστευτοί, ιδίως σε όσους δΐν γνωρίζουν σε βάθος τον αρχαίο κόσμο. Ιδού γιατί χρειάζεται ένας κλασικός φιλόλογος, ο οποίος να ξέρει κάποιες αρχαίες γλώσσες και να είναι εξοικειωμένος με την πολυπλοκότητα των αρχαίων ιστορικών κειμένων, ώστε να επιχειρήσει να διαχωρίσει τις ευλογοφανείς μυθοπλασίες από τα ιστορικά γεγονότα.

Αν και δεν είμαι η μοναδική ελληνίστρια που θα μπορούσε να γράψει βιβλίο για τον αφροκεντρικό μύθο περί αρχαίας ιστορίας, διαθέτω ένα ειδικό προσόν: το πολύχρονο ενδιαφέρον μου για την ψευδοϊστορία. Έχω επισημάνει στα αρχαία κείμενα συνειδητές ή αθέλητες παραποιήσεις στοιχείων. Ακόμη έχω μελετήσει τους πολλούς και προσφυείς τρόπους με τους οποίους οι αρχαίοι συγγραφείς επινοούσαν ιστορικά «γεγονότα» για να εξυπηρετήσουν ορισμένους σκοπούς, ενίοτε πολιτικούς. Το γεγονός ότι επιστράτευσα τις γνώσεις μου για την ψευδοϊστορία προκειμένου να φωτίσω τα ερωτήματα που εγείρει το βιβλίο μου ήταν για μένα άσκηση γοητευτική, διότι τα ζητήματα που εμπλέκονται εδώ ενδιαφέρουν όλους μας, και όχι μόνο τους μελετητές της αρχαιότητας.

Όπως θα αντιληφθούν οι αναγνώστες από κάποια επεισόδια που περιγράφω στο βιβλίο, το να δουλεύω πάνω σε ένα τόσο αμφιλεγόμενο θέμα δυσκόλεψε αρκετά τη ζωή μου. Δεν με διασκέδασε καθόλου ότι έπρεπε να εξηγώ, ακόμη και σε ανθρώπους που με ξέρουν χρόνια, πως δεν επιχειρώ απλώς να περιφρουρήσω τις παραδόσεις ενός ξεπερασμένου επιστημονικού κλάδου, αλλά να υπερασπιστώ το επίπεδο της πανεπιστημιακής έρευνας.

Γράφοντας για τις αφροκεντρικές διαστρεβλώσεις του παρελθόντος δεν επιδιώκω να αποδείξω ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι ανώτερος του αιγυπτιακού ή οποιουδήποτε άλλου αφρικανικού. Εάν κάποιοι νομίζουν κάτι παρόμοιο, τους διαβεβαιώνω πως αντιθέτως είμαι βαθύτατα ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να μάθω για την Αίγυπτο πολύ περισσότερα από όσα θα ήξερα αν δεν είχα αναλάβει αυτό το ειδικό έργο. Σέβομαι απόλυτα τον υψηλό πολιτισμό και τα επιτεύγματα της Αρχαίας Αιγύπτου.

Διπλός λοιπόν ο στόχος του βιβλίου μου: αρνητικός και θετικός. Ο αρνητικός είναι να καταδείξω πως η αφροκεντρική θεώρηση της αρχαιότητας δεν είναι ιστορία αλλά μύθος. Ο θετικός, να ενθαρρύνω το κοινό να μάθει όσα περισσότερα μπορεί για την Αρχαία Αίγυπτο και την Αρχαία Ελλάδα. Η Αρχαία Αίγυπτος που περιγράφουν οι αφροκεντριστές είναι φανταστική. Θά ήθελα τα παιδιά μας και οι σπουδαστές μας να γνωρίσουν την πραγματική Αρχαία Αίγυπτο, την πραγματική Αρχαία Αφρική, και όχι την ιστορική μυθοπλασία που επινόησαν κάποιοι Ευρωπαίοι.

Αναπόφευκτα κάθε εργασία αυτού του είδους μεταφέρει τους αναγνώστες σε άγνωστα εδάφη, και γι' αυτό προσπάθησα να τους καθοδηγήσω όσο μπορούσα. Διευκρινίζω πότε γράφουν οι συγγραφείς και ποια είναι η προέλευση τους. Όλα τα παραθέματα σε ξένες γλώσσες μεταφράζονται (από μένα, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις όπου και αναφέρω τον μεταφραστή). Δεν θέλησα να φορτώσω τον αναγνώστη με λόγιες παραπομπές και υποσημειώσει- το κείμενο μπορεί να διαβαστεί σε συνεχή ροή, χωρίς κάποιος να κοιτάζει τις παραπομπές στο τέλος του βιβλίου, που υπάρχουν όμως εκεί για όποιον θέλει να τις γνωρίζει. Μία εργασία για ένα τόσο αμφιλεγόμενο ζήτημα απαιτεί τεκμηρίωση σε βάθος.

Το βιβλίο γράφτηκε με την οικονομική υποστήριξη του Γουέσλι Κόλετζ και των ιδρυμάτων Μπράντλι και Τζον Μ. Όλιν.
Μεταξύ των πολλών που με παρότρυναν να το γράψω και να συζητήσω αυτά τα αμφιλεγόμενα ζητήματα, είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων στα ακόλουθα πρόσωπα, για τη στήριξη, τις συμβουλές και την ενθάρρυνση που μου πρόσφεραν οι: Χάρολντ Μπράκμαν, Ντέμπορα Μπ. Κόεν, Χένρι Αιούις Γκέιτς ο νεότερος, Γκλεν Χάρτλι, Μπάρμπαρα Σ. Χελντ, Χέδερ Ρ. Χίγκινς, Κέρμιτ Χιούμελ, Ντάιαν Ράβιτς, Φρανκ Μ. Σνόουντεν ο νεότερος, και Αέσν Βίζελταϊρ. Ο αείμνηστος Φ.Γ. Στέρνφιλντ μου υπέδειξε πόσο σημαντικό είναι το έργο του αβά Ζαν Τερασόν. Η Κέλη Τζ. Κινγκ πέρασε πολλές ώρες στις βιβλιοθήκες της Βοστόνης ψάχνοντας δυσεύρετα βιβλία. Οι Μπέατρις Κόντι, Κρίστοφερ Κόριντους, σερ Χίου Αόιντ-Τζόουνς και η Στεφάνι Ο'Χάρα μου έκαναν πολλές και πολύτιμες υποδείξεις για το χειρόγραφο. Δεν θα μπορούσα να γράψω αυτό το βιβλίο χωρίς τη βοήθεια τους.
Γουέλσλί, Μασαχουσέτη Ιούλιος 1995

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ

Η δεύτερη έκδοση περιέχει κάποιες διορθώσεις, προσθήκες και βελτιώσεις. Εδώ περιέλαβα μια πλήρη Βιβλιογραφία, με προτάσεις για περαιτέρω μελέτη μία σειρά Συμπληρωματικές Σημειώσεις που αντιστοιχούν στις σελίδες του βιβλίου και παρέχουν περισσότερες πληροφορίες" απαντούν επίσης σε ερωτήματα που μου έθεσαν συγγραφείς βιβλιοκρισιών και επιστολογράφοι. Διόρθωσα επίσης κάποιες μικροαβλεψίες και τυπογραφικά λάθη, και πρόσθεσα έναν Επίλογο, όπου πραγματεύομαι τα βασικά ζητήματα που ανακίνησε το βιβλίο, εξετάζω τα μάλλον περίεργα επιχειρήματα που πρόβαλαν κάποιοι επικριτές μου και προτείνω θέματα για συζήτηση. Ευχαριστώ τους εξής φίλους, συναδέλφους και επιστολογράφους που μου έδωσαν πολλές χρήσιμες συμβουλές: Τζον Μπέινς, Χάρολντ Μπράκμαν, Μπέβερλι Κόλμαν, Τζορτζ Μ. Χόλενμπακ, Έριχ Μαρτέλ, Γιόργκεν Μέγιερ, Τζον Μόργκαν και Ρόμπερτ Ρένεχαν.

Γουέλσλί, Μασαχουσέτη Ιανουάριος 1996





« Τελευταία τροποποίηση: Ιουλίου 30, 2007, 15:35:05 από Ορφέας »
Ο Ροδόκηπος πρωτοπορεί Παγκόσμια έχοντας και πρόληψη και φυσική αντιμετώπιση του Κορονοιού, και μας φιμώνουν να μην ενημερωθεί ο κόσμος. Ενημερώστε άπαντες να γκουγκλάρουν ΡΟΔΟΚΗΠΟΣ ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ. Εχουν ενημερωθεί παγκόσμια Πανεπιστήμια - Κυβερνήσεις https://www.rodokipos.com/ioseis-loimoxeis/koronoios/