Αν είχαμε το θάρρος να δεχόμαστε την κριτική των άλλων,η αυτοκριτική θα ήταν παιχνιδάκι.
Εl Morya
Aν είχαμε το θάρρος να λέμε την γνώμη μας στα μούτρα του άλλου και όχι εμμεσα, θα είμασταν καλύτεροι.
Εl Morya
Αγαπητέ Εl Morya, συμφωνώ μαζί σου ως πρός την πρόταση της παράθεσης, θεωρώντας και ελπίζοντας απ οσο αισθάνομαι οτι εννοείς την καλοπροαίρετη και καθαρή κριτική.
Πιστεύω οτι όλοι οι άνθρωποι αν προσεγγιστούν με πνεύμα συμπάθειας και ειλικρινούς ενδιαφέροντος θα ήταν δεκτικοί και ίσως να επιθυμούσαν μια τέτοια κριτική.
Ομως δεν παρατηρείται κάτι ανάλογο αλλά αντίθετα βλέπουμε οτι τις περισσότερες φορές η κριτική γίνεται μομφή και ο στόχος της είναι η υποβίβαση η η αμφισβήτηση του συνομιλητή μας είτε για λόγους κυριαρχίας και ελέγχου η για λόγους προσωπικών επιδιώξεων οχι και τόσο αγαθών.
Ολοι οι άνθρωποι αισθάνονται, ανεξάρτητα αν το αντιλαμβάνονται αμεσα η αν γνωρίζουν σχετικά, τις δονήσεις του λόγου και την διάθεση του άλλου που είναι απέναντι τους.
Θα μου πείς...οτι ίσως αυτό που βλέπουν είναι δικές τους προβολές....Μπορεί να είναι και έτσι...αλλά το γεγονός οτι ο Χ με κάνει να αναγνωρίζω και να προβάλλω επάνω του το Ψ αντί το Ω σημαίνει οτι κινείται στο επιδιωκόμενο μήκος κύμματος...και εγω τσιμπάω!!!
Επομένως όλοι νιώθουν [ τα παιδιά είναι πολύ χαρακτηριστικοί δέκτες σε κάτι τέτοια] την ενέργεια του άλλου ανεξάρτητα απο τούς τύπους, τις λέξεις και τις σοφιστίες.
Σχετικά με το δεύτερη πρόταση σου, θεωρείς οτι πρέπει να πετάμε στα μόυτρα του άλλου την γνώμη μας ασχετα του αν μας ζητηθεί?
Και είμαστε σίγουροι οτι η δική μας άποψη θα είναι η σωστή για εκείνον η και η αντικειμενικά σωστή?
