Αλλεργιογόνα τρόφιμα....

[Ορφέας]

    Τρόφιμα και αλλεργίες....

    Τα τελευταία χρόνια έχει γενικευθεί η τάση για υπόδειξη και επίδειξη διαφόρων τύπων δίαιτας και υγιεινής διατροφής, έχοντας έτσι πλημμυρίσει από συνταγές που υπόσχονται μακροζωία, υγεία, ευεξία και εν γένει ευζωία. Μένοντας στις σοβαρές μελέτες και διατροφικές έρευνες - γιατί δυστυχώς υπάρχει πληθώρα δήθεν επιστημονικών ερευνών που η κάθε μία της για λογαριασμό της διαλαλεί για την ανακάλυψη του μυστικού της μακροζωίας , παρουσιάζοντας μας περιπτώσεις αιωνόβιων που με την τάδε διατροφική ή όχι συνήθεια κατάφερε να περάσει τα 100 χρόνια - παρατηρούμε ότι οι έρευνες όλες ξεκινάνε με δεδομένη και αποδεκτή την κατανάλωση των πλέον γνωστών τροφίμων που καταναλώνονται συνήθως. Έχουν όμως ελεγχθεί και ερευνηθεί ποτέ αν οι διατροφικές μας συνήθειες περιλαμβάνουν και τροφές οι οποίες, όχι απλά χρειάζεται να καταναλώνονται λιγότερο ή περισσότερο, αλλά αν είναι απαραίτητη η διακοπή της λήψης αυτών;

    Για πολλές δεκαετίες πριν και με την βιασύνη που διέκρινε τους ανευθυνοϋπεύθυνους να μας υποδείξουν το τι πρέπει να τρώμε, δεν διακρίναμε ποτέ αν αυτά που τρώμε τα αποδέχεται πλήρως ο οργανισμός μας. Τα τελευταία μόνον χρόνια και μετά την έξαρση των αλλεργιών στον πολιτισμένο κόσμο, διερευνήθηκε και επιβεβαιώθηκε ότι βασικές τροφές της καθημερινής μας διατροφής, ήταν η αιτία για μεγάλο ποσοστό αλλεργικών αντιδράσεων.

    Παρουσιάζονται συχνά αναφορές για αλλεργίες απέναντι σε συγκεκριμένα τρόφιμα μαζικής κατανάλωσης, αναφορές που στην πλειονότητα τους καταλήγουν ότι μια μειοψηφία ατόμων επειδή είναι τα ίδια αλλεργικά, αντιδρούν στις συγκεκριμένες αυτές ουσίες. Παραμελούν όμως να μας ενημερώσουν - είτε από άγνοια είτε από την χειρότερη ημιμάθεια - ότι σε ουσίες που φαινομενικά λίγοι οργανισμοί αντιδρούν, δεν είναι αυτοί οι λίγοι οργανισμοί υποχρεωτικά παθολογικοί, αλλά πιθανόν να είναι πλήρως φυσιολογικοί και η αλλεργική αντίδραση να αποτελεί μια φυσιολογικότατη οργανική αντίδραση.

    Τότε γιατί δεν αντιδρούν όλοι οι οργανισμοί; Εύλογο το ερώτημα - επιχείρημα για ανατροπή της υπόθεσης ότι και οι φυσιολογικοί έχουν αλλεργίες σε συνηθισμένες ουσίες που η πλειοψηφία δεν παρουσιάζει καμιάν αντίδραση. Όμως η ορθή παρατήρηση και οι έρευνες που έχουν εμβαθύνει πέρα από την επιφανειακή θεώρηση των ψευδοεπιστημόνων, έχουν αναδείξει μιαν άλλη πραγματικότητα η οποία είναι ανατριχιαστική. Υπάρχουν τροφές καθημερινής λήψης, οι οποίες είναι οργανικά μη αποδεκτές από τον άνθρωπο,όμως η βεβιασμένη χρήση τους έχει δημιουργήσει στην πλειονότητα των ανθρώπων καταστολή του ανοσολογικού τους συστήματος για να καταφέρει ο οργανισμός να τις αποδεχθεί. Μία τέτοια διαρκής όμως καταστολή, αδυνατίζει υπέρμετρα το ανοσοποιητικό σύστημα, ανισορροπεί τον οργανισμό, κάνοντας τον ευπαθή για περεταίρω ανισορροπία και επερχόμενες βλάβες.

    Τρανταχτό παράδειγμα το σιτάρι. Όλοι σχεδόν το καταναλώνουμε σε είδη αρτοποιείου και ζαχαροπλαστείου, παρότι είναι εξαιρετικά αλεργιογόνο και από μελέτες έχει αρνητικές επιδράσεις τουλάχιστον στο 90% των ανθρώπων. Ο παράγοντας που προκαλεί την μη ομαλή αποδοχή του από τον οργανισμό, όπως έχουν καταλήξει σχετικές έρευνες, προσδιορίζεται στην υπάρχουσα Γλουτένη κατά κύριο λόγο, γεγονός που ανάγκασε την Ευρωπαϊκή Ένωση να υποχρεώσει τις επιχειρήσεις τροφίμων να το αναφέρουν στην συσκευασία του προϊόντος που περλαμβάνει διατροφικά είδη που περιέχουν Γλουτένη.

    Τα πλέον συνηθισμένα τρόφιμα που περιέχουν Γλουτένη, από δημητριακά είναι: σιτάρι, σίκαλη, κριθάρι, βρώμη, σίτος σπέλτα, kamut ή οι υβριδικές τους ποικιλίες και από τους καρπούς με κέλυφος, τα αμύγδαλα, τα φουντούκια, τα καρύδια, τα καρύδια ανακαρδιωδών, τα καρύδια πεκάν, τα καρύδια Βραζιλίας, τα φιστίκια, οι καρποί μακαδαμίας, τα καρύδια Κουίνσλαντ.

    Στην ίδια κατάσταση όμως βρίσκονται και όλα τα γαλακτομικά προϊόντα, ενώ σε μικρότερο βαθμό διάφοροι άλλοι καρποί και φρούτα, όπως και λοιπά είδη διατροφής, στα οποία μικρότερο ποσοστό ανθρώπων φαίνεται ότι δεν τα αποδέχεται χωρίς προβλήματα.

    Πρώτο μέλημα λοιπόν για την σύνταξη μιας δίαιτας, είναι να προσδιορισθούν πια τρόφιμα χρειάζεται να αποκλείονται παντελώς από το καθημερινό διαιτολόγιο.

[Ορφέας]

Αλλεργιογόνα
Από: http://www.efet.gr/alergiogona.html


Eπισήμανση των αλλεργιογόνων τροφίμων.

Ιστορικό
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Τεχνολόγων των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, το 2 έως 2,5 % του γενικού πληθυσμού ενδέχεται να εμφανίσει αλλεργίες, ενώ το ποσοστό αυτό αυξάνεται στα βρέφη και τα μικρά παιδιά από 5% έως 8%. Παλιότερες μελέτες έδειξαν ότι το 10-20% του καταναλωτικού κοινού πιστεύει ότι κάποιος στο περιβάλλον τους ή οι ίδιοι μπορεί να εμφανίσουν αλλεργικά συμπτώματα, μετά την κατανάλωση κάποιου τροφίμου.
Δεν είναι γνωστό πότε και πού παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά αλλεργικές αντιδράσεις στα τρόφιμα. Όμως, οι πρώτες σχετικές αναφορές προέρχονται από την Συλλογή του Ιπποκράτη (460-370 π.Χ.) και αφορούν στο τυρί και στο κρασί. Επίσης, ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) ανέφερε ότι υπήρχαν άνθρωποι που δεν μπορούσαν να ανεχθούν τα φρούτα, ενώ ο Γαλήνιος (210-130 π.Χ.) περιέγραφε ένα παιδί που ανέπτυξε αλλεργική συμπτωματολογία μετά την κατανάλωση κατσικίσιου γάλακτος.

Ορισμοί
Τι είναι η "αλλεργία";
Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι οι αλλεργίες αποτελούν εξατομικευμένες δυσμενείς αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπινου οργανισμού απέναντι σε πρωτεΐνες οι οποίες φυσιολογικά δεν είναι επικίνδυνες,. Οι πρωτεΐνες αυτές ονομάζονται αλλεργιογόνα. Ο ανθρώπινος οργανισμός, λοιπόν, λανθασμένα αντιλαμβάνεται τα αλλεργιογόνα ως ξένες, επικίνδυνες ουσίες και αντιδρά εναντίον τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της ανοσολογικής αντίδρασης παράγονται διάφορες ουσίες από τον οργανισμό, όπως η ισταμίνη, η σεροτονίνη και οι προσταγλανδίνες. Αυτές οι ουσίες δρουν στο δέρμα, στους πνεύμονες και τους βρόγχους, στη μύτη και στα αγγεία. Έτσι οδηγούν στην εκδήλωση διαφόρων ειδών συμπτωμάτων, τα οποία άλλοτε μπορεί να είναι ήπια, όπως οι χρόνιες αλλεργίες, οι οποίες είναι και οι πιο συχνές, αλλά κάποτε μπορούν να απειλήσουν και τη ζωή (αναφυλακτικό σοκ).

Για να γίνει καλύτερα αντιληπτός ο όρος "αλλεργία", παραθέτονται διάφοροι όροι που αφορούν τις ανεπιθύμητες αντιδράσεις στα τρόφιμα, όπως καθορίστηκαν από την Επιτροπή της Αμερικανικής Ακαδημίας Αλλεργίας και Ανοσολογίας για τις αρνητικές αντιδράσεις από τρόφιμα (Adverse Reactions to Foods Committee of the American Academy of Allergy @ Immunology)και το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιολογικών και Μολυσματικών Ασθενειών (National Institute of Allergy and Infectious Diseases) τον Ιούλιο του 1984:

Ανεπιθύμητη αντίδραση (ευαισθησία) σε κάποιο τρόφιμο: Γενικός όρος που αφορά κάθε κλινική μη φυσιολογική αντίδραση μετά την κατανάλωση κάποιου τροφίμου ή πρόσθετου τροφίμων.

Τροφική υπερευαισθησία: Ανοσολογική αντίδραση μετά την κατανάλωση τροφίμων ή προσθέτων τροφίμων. Η αντίδραση εμφανίζεται σε ορισμένους μόνο ασθενείς, ανεξαρτήτως της ψυχολογικής τους κατάστασης, και μπορεί να προκληθεί μετά την κατανάλωση μικρής ποσότητας της εν λόγω ουσίας.

Τροφική αναφυλαξία: Η κλασσική αντίδραση υπερευαισθησίας σε τρόφιμα ή πρόσθετα τροφίμων, η οποία προκαλείται με τη μεσολάβηση της ανοσοσφαιρίνης Ε και κάποιων χημικών μεσολαβητών (όπως η ισταμίνη, η σεροτονίνη και οι προσταγλανδίνες) που απελευθερώνονται.
Τροφική δυσανεξία: Γενικός όρος που περιγράφει τη διαταραχή της φυσιολογίας του οργανισμού μετά την κατανάλωση κάποιων τροφίμων ή προσθέτων τροφίμων. Η εν λόγω αντίδραση δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι ανοσολογική και μπορεί να οφείλεται σε ιδιοσυγκρασιακές, μεταβολικές (όπως για παράδειγμα έλλειψη κάποιων ενζύμων), φαρμακολογικές ή τοξικές επιδράσεις των τροφίμων ή των προσθέτων.

Διάγνωση
Τα βήματα που ακολουθούνται για να διαγνωσθεί η πιθανή τροφική αλλεργία σε έναν ασθενή είναι:

Λεπτομερές ιστορικό

Φυσική εξέταση

Εργαστηριακές εξετάσεις

Έλεγχος για τροφική αλλεργία

Επιβεβαίωση τροφικής υπερευαισθησίας

Θεραπευτική αντιμετώπιση
Η καλύτερη θεραπευτική αντιμετώπιση στις περιπτώσεις της τροφικής αλλεργίας είναι η αποφυγή των συγκεκριμένων αλλεργιογόνων τροφίμων μέσω πρόληψης. Η ηλικία του ασθενούς, η σοβαρότητα της τροφικής του αλλεργίας, ο αριθμός των αλλεργιογόνων τροφίμων στα οποία το αλλεργικό άτομο παρουσιάζει αντίδραση, η ευαισθησία των οργάνων στόχων και η βαρύτητα της συνυπάρχουσας αναπνευστικής αλλεργίας, η φυσική πορεία της τροφικής αλλεργίας και η μερική ανοχή μικρών ποσοτήτων ορισμένων τροφών, είναι στοιχεία που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ' όψη. Η υπερευαισθησία σε κάποιο τρόφιμο είναι δυνατό να ελαττωθεί με την πάροδο του χρόνου, ιδίως στα βρέφη και τα νεαρά παιδιά.

Πρόληψη
Τα αλλεργικά, σε κάποια τρόφιμα, άτομα, κατά την κατανάλωση αυτών των τροφίμων, μπορούν να εμφανίσουν από πολύ ήπιες έως πολύ έντονες αντιδράσεις. Ο μόνος πρακτικός και διαθέσιμος τρόπος, ώστε να αποφευχθεί η εμφάνιση αλλεργικών αντιδράσεων, είναι η πρόληψη. Αυτή επιτυγχάνεται με τη γνώση των συστατικών των τροφίμων και την αποφυγή κατανάλωσής τους.

Η επισήμανση όλων των αλεργικών συστατικών των τροφίμων είναι σημαντική για τους καταναλωτές, και ειδικά για τα ευαισθητοποιημένα άτομα, έτσι ώστε να έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν κατάλληλα τρόφιμα. Πράγματι, τα συστατικά που προκαλούν αλλεργική αντίδραση πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να αναγνωρισθούν από τον καταναλωτή σε ένα σύνθετο μεταποιημένο τρόφιμο, ενώ με την εξέλιξη της τεχνολογίας τροφίμων και της χημείας, εμφανίζονται νέα συστατικά και έτσι η σύνθεση των τροφίμων γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη. Είναι πιθανό κάποιες αλλεργιογόνες ουσίες να βρίσκονται στη σύνθεση του τροφίμου και να μην μπορούν να αναγνωρισθούν από τον καταναλωτή.

Πρόσφατα, η Επιστημονική ομάδα της ΕυρωπαικήςΑρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) στα Διαιτητικά προϊόντα, τη Διατροφή και τις Αλλεργίες (Scientific Panel on Dietetic Products, Nutrition and Allergies - NDA) διατύπωσε τη γνώμη της για την αναγκαιότητα επισήμανσης αλλεργιογόνων τροφίμων. Η Επιστημονική ομάδα συμπέρανε ότι υπάρχουν επαρκή στοιχεία που δικαιολογούν την υποχρεωτική αναγραφή ορισμένων αλλεργιογόνων συστατικών και των παραγώγων τους στα συσκευασμένα τρόφιμα. Για το λόγο αυτό λοιπόν δημιουργήθηκε ένας κατάλογος με τα τρόφιμα, τα συστατικά τους και άλλες ουσίες τροφίμων οι οποίες προκαλούν υπερευαισθησία.

Δεν υπάρχει σαφής επιστημονικός καθορισμός του ορίου πάνω από το οποίο η πρόσληψη των αλεργιογόνων ουσιών μπορεί να προκαλέσει αλλεργία ούτε και οι επιπτώσεις που μπορεί να έχουν τα αλλεργιογόνα που περιέχονται στα μεταποιημένα τρόφιμα. Η δράση των αλλεργιογόνων τροφίμων και των παραγώγων τους πρέπει να αξιολογείται κατά περίπτωση.

Επομένως, σύμφωνα με την πρόσφατα τροποποιημένη Οδηγία 2003/89/ΕΚ σχετικά με την αναγραφή των συστατικών των τροφίμων θα είναι υποχρεωτική:

η αναλυτική αναγραφή όλων των συστατικών των τροφίμων, ώστε οι καταναλωτές να γνωρίζουν την ύπαρξη ακόμη και των συστατικών που περιλαμβάνονται σε ποσοστό μικρότερο του 25% στο τρόφιμο.

η αναγραφή των συστατικών με την ονομασία τους και όχι με αναφορά στην κατηγορία του συστατικού. Έτσι, για παράδειγμα, αντί να αναγράφεται "φυτικό λίπος" θα αναγράφεται "φυστικέλαιο".

η αναγραφή όλων των αλλεργιογόνων συστατικών και στα αλκοολούχα ποτά., και ειδικά η επισήμανση θειωδών ενώσεων και διοξειδίου του θείου, που περιέχονται σε αλκοολούχα ποτά και τα οποία προκαλούν δυσανεξία.

Στο Παράρτημα της Οδηγίας 2003/89/ΕΚ υπάρχει κατάλογος των συστατικών εκείνων που είναι μέχρι σήμερα γνωστό ότι προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις και επομένως πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στην επισήμανση και στον κατάλογο των συστατικών των τροφίμων. Συγκεκριμένα στο Παράρτημα IIIa περιλαμβάνονται τα συστατικά και άλλες ουσίες 12 τροφίμων τα οποία προκαλούν υπερευαισθησία,. Τα τρόφιμα αυτά είναι τα δημητριακά που περιέχουν γλουτένη, τα οστρακοειδή (μαλακόστρακα), τα αυγά, τα ψάρια, τα φιστίκια, η σόγια, το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα που περιέχουν λακτόζη, τα καρύδια, οι σπόροι σησαμιού, το σέλινο, η μουστάρδα και οι θειώδεις ενώσεις. Αυτός ο κατάλογος θα αναθεωρείται με βάση επιστημονικά κριτήρια που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων, ενώ η Επιτροπή θα εκδώσει, αν χρειαστεί, κατευθυντήριες γραμμές για την ερμηνεία του Παραρτήματος.
Η Οδηγία 2003/89/ΕΚ θα αρχίσει να εφαρμόζεται από τις 25 Νοεμβρίου 2004. Όμως, από τις 25 Νοεμβρίου 2005 θα απαγορεύεται να διοχετεύονται στην αγορά τρόφιμα που δεν ακολουθούν τους κανόνες επισήμανσης, σύμφωνα με την προαναφερθείσα Οδηγία.

Κύρια προβλήματα
Για να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι, που μπορεί να προκαλέσει ένα τρόφιμο σε αλλεργικούς καταναλωτές, είναι επιθυμητός ο προσδιορισμός των αλλεργιογόνων ουσιών στα τρόφιμα. Πράγματι, ήδη σήμερα υπάρχουν πολλές τεχνικές με τις οποίες μπορούν να προσδιορισθούν οι αλλεργιογόνες ουσίες των τροφίμων. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν πολλά προβλήματα ως προς την προέλευση των αλλεργιογόνων ουσιών, και τον καθορισμό των ορίων, πάνω από τα οποία προκαλούνται αλλεργικές αντιδράσεις.

Υ.Γ.: Μία αξιόλογη παρουσίαση σε power point για τα αλλεργιογόνα τρόφιμα, βρίσκεται στην διεύθυνση
www.chem.uoa.gr/courses/Undergraduate/Diatrofi_demopoulos/41.pdf

[Ορφέας]

Αρχική σελίδα - ΥΓΕΙΑ & ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ - Αλλεργίες & δυσανεξίες σε τρόφιμα
FOOD TODAY 12/2008

Από: http://www.eufic.org/article/el/health-lifestyle/food-allergy-intolerance/artid/focus-on-food-allergens-greek/

Προσοχή στις τροφικές αλλεργίες

Η συχνότητα εμφάνισης τροφικών αλλεργιών έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια, με ένα ποσοστό της τάξεως περίπου του 2 - 4% των ενηλίκων και του 6% των παιδιών να υποφέρουν από κάποιου είδους τροφική αλλεργία. Παρόλο που σήμερα γνωρίζουμε περισσότερο από ποτέ ποιες τροφές προκαλούν αλλεργίες, οι τροφικές αλλεργίες παραμένουν ένα περίπλοκο ζήτημα και μια επιστημονική πρόκληση.

Τι προκαλεί τις τροφικές αλλεργίες;
 
Το ανοσοποιητικό σύστημα μας προστατεύει από ξένες βλαβερές πρωτεΐνες αναπτύσσοντας μια διαδικασία εξαφάνισής τους. Η αλλεργία είναι βασικά μια «λαθεμένου τύπου ανοσοποίηση», όπου μία φυσιολογικά αβλαβής ουσία θεωρείται από τον οργανισμό απειλητική - ένα αλλεργιογόνο-  και δέχεται επίθεση από τα συστήματα ανοσοποιητικής άμυνας του οργανισμού. Σε μια αληθινή αλλεργική αντίδραση, το ανοσοποιητικό σύστημα απαντά με το να παράγει αντισώματα (πρωτεΐνες που ενώνονται με το αλλεργιογόνο για να το απενεργοποιήσουν και να το απομακρύνουν από το σώμα). Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι αντισωμάτων, αλλά αυτό που είναι υπεύθυνο για την πρόκληση της τροφικής αλλεργίας είναι το IgE (ανοσοσφαιρίνη E). Το αντίσωμα IgE προσκολλάται στα αλλεργιογόνα , προκαλώντας αλλεργική αντίδραση.
 
Κατά τη διάρκεια μιας αλλεργικής αντίδρασης, το IgE προκαλεί την απελευθέρωση στο αίμα μορίων που δρουν ως σινιάλο, γεγονός που τελικά ενεργοποιεί την έναρξη των συμπτωμάτων  που είναι κοινά στις τροφικές αλλεργίες. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν  δερματικό ερύθημα,  φαγούρα στη μύτη και τα μάτια, φτάρνισμα, δύσπνοια, βήχα, φαγούρα στα χείλια και το στόμα, ναυτία, κράμπες, πρήξιμο, έμετο και διάρροια. Ευτυχώς, οι περισσότερες αλλεργικές αντιδράσεις στο φαγητό είναι σχετικά ήπιες, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να αποβούν μοιραίες.
 
Αλλεργία ή δυσανεξία;
 
Πολλοί άνθρωποι ονομάζουν την οποιαδήποτε δυσάρεστη αντίδραση στα διάφορα τρόφιμα “αλλεργία”, αλλά ,σε πολλές περιπτώσεις,  μπορεί απλά να είναι μια δυσανεξία ή/και απέχθεια. Οι πραγματικές αλλεργικές αντιδράσεις λαμβάνουν χώρα αμέσως μετά το φαγητό και εμπλέκουν το ανοσοποιητικό σύστημα με την απελευθέρωση του IgE. Τα συμπτώματα της δυσανεξίας στα διάφορα τρόφιμα συνήθως εκδηλώνονται πολύ αργότερα, δεν περιλαμβάνουν ανοσολογική απόκριση και τις περισσότερες φορές εκδηλώνονται ως πρήξιμο, διάρροια ή δυσκοιλιότητα. Ένα παράδειγμα δυσανεξίας στα τρόφιμα είναι η δυσανεξία στη λακτόζη. Κάποιοι άνθρωποι έχουν έλλειψη του πεπτικού ενζύμου λακτάση, που διασπά το ζάχαρο του γάλακτος, τη λακτόζη.  Συνεπώς, η λακτόζη περνά αδιάσπαστη στο παχύ έντερο, όπου και ζυμώνεται από τα βακτήρια του έντερου, προκαλώντας φούσκωμα (μετεωρισμό), πόνο και διάρροια.
 
Τα συνηθέστερα αλλεργιογόνα
 
Όλα τα τρόφιμα μπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες. Ωστόσο, στην Ευρώπη 14 τρόφιμα φαίνεται να παρουσιάζουν το μεγαλύτερο κίνδυνο για πρόκληση αλλεργίας (πίνακας 1) και είναι, συνεπώς, αναγκαίο για τα παραπάνω τρόφιμα να εφαρμόζεται η σχετική με τη σήμανση νομοθεσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα παιδιά συνήθως «απαλλάσσονται» από τις αλλεργίες αυτές κατά την εφηβική ηλικία.
 

 Πίνακας 1         

Κύρια αλλεργιογόνα τρόφιμα
 
 Αβγά
 Αραχίδες (φιστίκια)
 Γάλα
 Δημητριακά που περιέχουν γλουτένη
 Διοξείδιο του θείου (που χρησιμοποιείται ως αντιοξειδωτικό και συντηρητικό, π.χ. στα ξερά φρούτα, το κρασί, τις επεξεργασμένες πατάτες)
 Λούπινα (όσπρια που ανήκουν στην οικογένεια των φαβοειδών)
 Μαλάκιο (του είδους Molluscs)
 Μουστάρδα
 Ξηροί καρποί με κέλυφος
 Οστρακοειδή
 Σέλινο
 Σησάμι
 Σόγια
 Ψάρια

Πηγή1
 
”Κατώφλι” εκδήλωσης αλλεργίας
 
Για το 2 - 4% των ενηλίκων και το 6% των παιδιών που υποφέρουν από τροφικές αλλεργίες υπάρχει ένας μεγάλος βαθμός διακύμανσης της ποσότητας του αλλεργιογόνου που χρειάζεται να περιέχεται στο τρόφιμο, προκειμένου να προκληθεί  αλλεργική αντίδραση. Η ελάχιστη συγκέντρωση αλλεργιογόνου που προκαλεί αλλεργική αντίδραση είναι γνωστή ως «κατώφλι». Εξαιτίας των μεγάλων διαφορών στα όρια αυτών των τιμών από άτομο σε άτομο, είναι πολύ δύσκολο να προσδιορίσουμε μία παγκοσμίως αποδεκτή τιμή για τη μέγιστη συγκέντρωση ενός αλλεργιογόνου μέσα σε κάποιο τρόφιμο, το οποίο, αν καταναλωθεί, δεν θα προκαλέσει δυσμενείς επιπτώσεις. Η ανάπτυξη ουσιαστικών παραγόντων πρόβλεψης της σοβαρότητας της  αντίδρασης σε μεμονωμένα άτομα είναι ένας σημαντικός στόχος της έρευνας.
 
Νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
 
Σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία για την τροφική αλλεργία. Η μοναδική διαθέσιμη επιλογή είναι  η αποφυγή κατανάλωσης τροφίμων που περιέχουν αλλεργιογόνα από τα άτομα που έχουν εκδηλώσει τροφική αλλεργία. Για να διασφαλίσει η ΕΕ  ότι υπάρχει διαθέσιμο το αναγκαίο επίπεδο ενημέρωσης  έχει επιβάλλει την ξεκάθαρη αναφορά των 14 κύριων αλλεργιογόνων συατατικών (βλέπε πίνακα 1)  στις ετικέτες όλων των προ-συσκευασμένων τροφίμων, όταν τα ίδια, ή συστατικά που τα περιέχουν, χρησιμοποιούνται σε οποιαδήποτε ποσότητα στο συσκευασμένο τρόφιμο (εκτός από το διοξείδιο του θείου, το οποίο δεν είναι απαραίτητο να αναγράφεται αν περιέχεται στο συσκευασμένο τρόφιμο σε συγκεντρώσεις κάτω από 10 mg/kg).
 
Η περίπτωση του ‘ίσως να περιέχει’
 
Μεγάλη προσοχή δίνεται κατά τη διάρκεια παρασκευής των βιομηχανικά επεξεργασμένων τροφίμων, για την αποτροπή επιμόλυνσής τους από τροφογενή αλλεργιογόνα άλλων προϊόντων, μέσω της εφαρμογής ορθών πρακτικών υγιεινής και διαχωρισμού των τροφίμων. Υπάρχει, βέβαια, και η περίπτωση,  ένα προϊόν που δεν περιέχει στη συνταγή του, για παράδειγμα,  ξηρούς καρπούς, να παρασκευάζεται στον ίδιο χώρο με κάποιο τρόφιμο που περιέχει ξηρούς καρπούς, με αποτέλεσμα τελικά το προϊόν αυτό να περιέχει ίχνη ξηρών καρπών και, συνεπώς, να περιέχει τα αλλεργιογόνα τους.
 
Τις περισσότερες φορές, η πιθανότητα μιας τέτοιας επιμόλυνσης αναφέρεται προαιρετικά στις ετικέτες της συσκευασίας ως «ίσως να περιέχει», κάτι που προσφέρει πολύ σημαντική πληροφορία στους καταναλωτές.
 
Για περισσότερες πληροφορίες:
Food allergy and food intolerance backgrounder
www.eufic.org/article/el/page/BARCHIVE/expid/basics-food-allergy-intolerance/
 
Βιβλιογραφία
ΟΔΗΓΙΑ 2007/68/ΕΚ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της 27ης Νοεμβρίου 2007:
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2007:310:0011:0014:EL:PDF

European Commission Joint Research Centre, the Institute for Reference Materials and Measurements section: http://ec.europa.eu/dgs/jrc/index.cfm?id=1500

European Food Safety Authority, News and Press Room section:
http://www.efsa.eu.int/EFSA/efsa_locale-1178620753812_1178620829454.htm

Food Standards Agency, Guidance on Allergen Management and Consumer Information, Multimedia section: http://www.food.gov.uk/multimedia/pdfs/maycontainguide.pdf

Protall, Food allergens of plant origin – the relationship between allergenic potential and biological activity, infosheet section: http://www.ifr.ac.uk/protall/infosheet.htm#What%20is%20Food%20Allergy?