Τέτοιες θυσίες δημιουργούν όντως ένα μύθο... Αν και οι άνθρωποι που θυσιάζονται καθημερινά, είναι πολλοί... αλλά σπάνια ένας άνδρας δείχνει τέτοια συναισθηματική ευαισθησία. Συνήθως αυτό το προνόμιο είναι της κάθε μάνας που δίνει και την ζωή της για τα παιδιά...
Η νέα εποχή, καλεί για αυτήν την συναισθηματική ευαισθησία, την συναισθηματική ωριμότητα, αλλά δυστυχώς τα πράγματα στις κοινωνίες μας γίνονται όλο και πιο σκληρά, θεωρώντας πως μόνο η "ψυχρή" λογική είναι απαραίτητη για την Διαχείριση της Ζωής μας...
Η Ζωή έχει καταντήσει μία Διαχείριση και όχι μία Απόλαυση... Δεν επιτρέπεται ο πόνος, δεν επιτρέπεται το συναίσθημα, μια και είναι δείγμα αδυναμίας, μέσα σε μία σκληρή πατριαρχική κοινωνία...
Θέλουμε να αλλάξουμε, επιζητούμε την θηλυκότητα, την συναισθηματικότητα, είναι το νερό που μας ξεδιψάει... αλλά το νερό ολοένα και ξεραίνεται από τον πλανήτη μας, και μαζί του, τα συναισθήματά μας...
