Εσωτερικός Διάλογος.

[Avaris]

Κάθε Μυστική Παράδοση έχει οπωσδήποτε και μια αναφορά σε αυτό το πολύ σημαντικό κεφάλαιο του Εσωτερισμού:

             κάποιοι το αποκαλούν

     
                               Το σταμάτημα του Εσωτερικού Διαλόγου (εαν χρησιμοποιήσουμε την λογοτεχνική απόδοσή του).....


Ή μήπως είναι καλύτερα να το ονομάσουμε,


                               Τον Απόλυτο Έλεγχο του Εσωτερικού Διαλόγου (εαν ακριβολογήσουμε στον Επιδιωκόμενο Στόχο).


Λογοτεχνικά, κάποιοι άλλοι τον παρομοίασαν με "άτακτες μαϊμούδες" που πηδάνε άτσαλα και ανεξέλεγκτα απο κλαδί σε κλαδί.

Φυσικά, οι "άτακτες Μαϊμούδες" δεν είναι άλλες απο τις "απείθαρχες σκέψεις" που επιμένουν να στήνουν "ανεξέλεγκτο πανηγύρι" μέσα

στον "ανεκπαίδευτο" Νου του ατόμου.

Κάποιοι άλλοι τις παρομοίασαν με "ατίθασα άλογα" που ποδοπατούν τα πάντα στο αφηνιασμένο ποδοβολητό τους.....

Είναι απο τα Σημεία Σταθμό στην Εσωτερική Εκπαίδευση.....

Και ανάλογα τη Σχολή, επιδιώκονται και τα αντίστοιχα υπο-αποτελέσματα.....


Άλλος ένας Παραλογισμός του Εσωτερισμού?

                                       Ή μια "εξαιρετικά αναγκαία πραγματικότητα" εκ των ων ουκ άνευ?

[Avaris]

(Κ.Καστανέντα, "Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα", σ. 265)


ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: "....Σκέφτεσαι και μιλάς πάρα πολύ. Πρέπει να σταματήσεις να μιλάς στον εαυτό σου".

Κ.ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ: "...Τι εννοείς?"

Δ.Χ: "Μιλάς με τον εαυτό σου πάρα πολύ. Δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Όλοι μας το ίδιο κάνουμε. Συνεχίζουμε μια εσωτερική ομιλία. Σκέψου πάνω σ' αυτό. Όταν είσαι μόνος σου, τι κάνεις?"

Κ.Κ.: "Μιλώ στον εαυτό μου".

Δ.Χ.: "Και για τι πράγμα μιλάς?"

Κ.Κ.: "Δεν ξέρω. Για οτιδήποτε υποθέτω"

Δ.Χ.: "Θα σου πω εγώ για τι πράγμα μιλάμε στον εαυτό μας. Μιλάμε για τον κόσμο μας. Στην πραγματικότητα, διατηρούμε τον κόσμο μας με την εσωτερική μας ομιλία".

Κ.Κ.: " Πως το κάνουμε αυτό?"

Δ.Χ.:" Όταν σταματήσουμε να μιλάμε στον εαυτό μας, ο κόσμος είναι πάντα όπως θα έπρεπε να είναι. Εμείς τον ανανεώνουμε, εμείς του δίνουμε ζωή, εμείς τον διατηρούμε με την εσωτερική μας ομιλία. Και όχι μόνον αυτό, αλλά εκλέγουμε και τους δρόμους μας καθώς μιλάμε στον εαυτό μας. Έτσι, συνεχίζουμε να διαλέγουμε μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε, επειδή συνεχίζουμε να μιλάμε στον εαυτό μας μέχρι την τελευταία στιγμή".

..."Ο Πολεμιστής το γνωρίζει αυτό και προσπαθεί να σταματήσει αυτή την ομιλία. Αυτό είναι το τελευταίο σημείο που πρέπει να γνωρίζεις εαν θέλεις να ζήσεις σαν πολεμιστής."

Κ.Κ.: "...Πως μπορώ να σταματήσω να μιλώ στον εαυτό μου"?

Δ.Χ.: " ...Πρώτα πρώτα πρέπει να χρησιμοποιήσεις τ' αφτιά σου για να ξεφορτώσεις λίγο τα μάτια σου. Χρησιμοποιούμε τα μάτια μας για να κρίνουμε τον κόσμο απο τη μέρα που γεννιόμαστε. Μιλάμε στους άλλους και στον εαυτό μας κυρίως για ότι βλέπουμε. Ο πολεμιστής το ξέρει αυτό και ακούει τον κόσμο...ακούει τους ήχους του κόσμου"...

Κ.Κ.: Έβαλα στην μπάντα τις σημειώσεις μου. Ο Δον Χουάν γέλασε και είπε πως δεν εννοούσε πως θάπρεπε να πιέσω τα πράγματα, πως το ν' ακούς τους ήχους του κόσμου ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει με κανονικό ρυθμό και με μεγάλη υπομονή.

..." Ο Πολεμιστής γνωρίζει ότι ο κόσμος θ' αλλάξει μόλις σταματήσει να μιλάει στον εαυτό του", είπε, "και πρέπει να είναι προετοιμασμένος γι' αυτό το εκπληκτικό τράνταγμα".

Κ.Κ.:"Τι θέλεις να πεις, Δον Χουάν"?

Δ.Χ.:" Ο κόσμος είναι τέτοιος κι έτσι μόνον γιατί λέμε στον εαυτό μας ότι είναι έτσι. Αν σταματήσουμε να λέμε στον εαυτό μας ότι ο κόσμος είναι έτσι κι έτσι, ο κόσμος θα σταματήσει να είναι έτσι κι έτσι. Αυτή τη στιγμή δε νομίζω πως είσαι έτοιμος γι' αυτό το τρομερό χτύπημα και κατά συνέπεια θα πρέπει ν' αρχίσεις σιγά σιγά να καταστρέφεις τον κόσμο".

Κ.Κ.: " Πραγματικά δε σε καταλαβαίνω"

Δ.Χ.: " Το πρόβλημά σου είναι ότι μπερδεύεις τον κόσμο μ' αυτό που κάνουν οι άνθρωποι. Αλλά και πάλι δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Το ίδιο κάνουμε όλοι μας. Τα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι είναι οι ασπίδες τους στις δυνάμεις που μας τριγυρίζουν....

...ότι κάνουμε σαν άνθρωποι, μας δίνει άνεση και μας κάνει να νοιώθουμε ασφαλείς....

...ότι κάνουν οι άνθρωποι είναι αλήθεια πολύ σημαντικό, αλλά μόνον σαν ασπίδα.

Δεν μαθαίνουμε ποτέ ότι τα πράγματα που κάνουμε σαν άνθρωποι είναι μόνον ασπίδες και τις αφήνουμε να κυριαρχήσουν και να καταστρέψουν τις ζωές μας.

Θα μπορούσα να πω ότι για το ανθρώπινο γένος, αυτά που κάνουν οι άνθρωποι είναι σπουδαιότερα και σημαντικότερα απο τον ίδιο τον κόσμο..."

[Ορφέας]

Μια άλλη αντίληψη μας υπενθυμίζει ένα απόφθεγμα από το δρόμο του ΤΑΟ.

"Ο αναζητητής, στην αρχή βλέπει τα βουνά βουνά και τα ποτάμια ποτάμια.
Στη συνέχεια, τα βουνά δεν είναι βουνά και τα ποτάμια δεν είναι ποτάμια.
Στο τέλος του δρόμου, τα βουνά είναι βουνά και τα ποτάμια ποτάμια".

[Avaris]

author=Avaris link=topic=147.msg1195#msg1195 date=1180021033]
(Κ.Καστανέντα, "Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα", σ. 265)


ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: "....Σκέφτεσαι και μιλάς πάρα πολύ. Πρέπει να σταματήσεις να μιλάς στον εαυτό σου".

Κ.ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ: "...Τι εννοείς?"

Δ.Χ: "Μιλάς με τον εαυτό σου πάρα πολύ. Δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Όλοι μας το ίδιο κάνουμε. Συνεχίζουμε μια εσωτερική ομιλία. Σκέψου πάνω σ' αυτό. Όταν είσαι μόνος σου, τι κάνεις?"

Κ.Κ.: "Μιλώ στον εαυτό μου".

Δ.Χ.: "Και για τι πράγμα μιλάς?"

Κ.Κ.: "Δεν ξέρω. Για οτιδήποτε υποθέτω"

Δ.Χ.: "Θα σου πω εγώ για τι πράγμα μιλάμε στον εαυτό μας. Μιλάμε για τον κόσμο μας. Στην πραγματικότητα, διατηρούμε τον κόσμο μας με την εσωτερική μας ομιλία".

Κ.Κ.: " Πως το κάνουμε αυτό?"

Δ.Χ.:" Όταν σταματήσουμε να μιλάμε στον εαυτό μας, ο κόσμος είναι πάντα όπως θα έπρεπε να είναι. Εμείς τον ανανεώνουμε, εμείς του δίνουμε ζωή, εμείς τον διατηρούμε με την εσωτερική μας ομιλία. Και όχι μόνον αυτό, αλλά εκλέγουμε και τους δρόμους μας καθώς μιλάμε στον εαυτό μας. Έτσι, συνεχίζουμε να διαλέγουμε μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε, επειδή συνεχίζουμε να μιλάμε στον εαυτό μας μέχρι την τελευταία στιγμή".

[/b][/size]


"Βλέπω κάτι μπροστά μου.....Τον μπροστινό οδηγό ας πούμε να με "κλείνει".....αυτομάτως μου φέρνει κάποιες δυσάρεστες σκέψεις στο μυαλό...ενόχληση κατ' αρχήν που με διακόπτει απο την πορεία μου....αρχίζω να "μιλάω" γρήγορα με τον εαυτό μου....βρίζω....ανυπομονώ....

Συνειρμικά, σκέφτομαι ίσως και κάτι αντίστοιχο που συνέβη εχτές....φουντώνω περισσότερο...οι δείκτες άγχους ανεβαίνουν....οι "εσωτερικοί διάλογοι" γίνονται όλο και πιο οξείς....

Τα κορναρίσματα έρχονται να "δέσουν" την κατάσταση.....

Συνειρμικά, ο νους φεύγει στα ρεπορτάζ περί σύγχρονης "γκρίζας" αστικής πραγματικότητας....ο "εσωτερικός διάλογος" τώρα γίνεται ακόμη πιο "περίπλοκος"....τόσα και τόσα χιλιάδες γκρίζα υποθέματα ανήκουν σε αυτό το γιγάντιο σκοτεινό θέμα.....

Ο νους φεύγει πότε στις λακούβες του δρόμου σχολιάζοντας βιαστικά και πότε στην έλλειψη ύπνου.....αυτό με την σειρά του φέρνει στο νου το τρέξιμο και τσουπ, πηδάει ξαφνικά στη μέση μια  σκέψη περί "τραγικής έλλειψης χρόνου".....

Κι αμέσως μετά, έρχεται η εικόνα των παιδιών σου....δεν τα βλέπεις επειδή δεν έχεις χρόνο....κι εκεί αλλάζει ταχύτατα ο εσωτερικός διάλογος....τύψεις εναλάσσονται με δήθεν εκλογικεύσεις....ο πεσιμισμός με το θυμό...και το κάθε συναίσθημα φέρει διεκδικητικά τα "επιχειρήματά" του σε αυτόν τον ταχύτατα "εναλασσόμενο σε θέματα" εσωτερικό διάλογο.....

Η ένταση των τύψεων είναι τέτοια που ο νους πηγαίνει στην οικονομική δυσπραγία....αν ήμουν οικονομικά άνετος δεν θα είχα τέτοια προβλήματα....λέει η μια σκέψη....

Ναι? και πως ξέρεις εαν δεν είχες άλλου είδους προβλήματα ασύλληπτα στην τωρινή σου θέση?

Λεπτομέρειες....σκέψου πως θα βγάλεις λεφτά...

"Αυτό κάνω" απαντάει η άλλη σκέψη - μαϊμού....

Ναι και γι' αυτό δουλεύεις απο το πρωί ως το βράδυ και δεν έχεις καθόλου χρόνο για την οικογένειά σου λέει μια άλλη σκέψη....

Ενδιάμεσα, κάποιος άλλος οδηγός σε κλείνει....

Νέο βρισίδι και οργή....

Η ουρά προχωράει αργά....μα που πάνε όλοι πρωί πρωί σκέφτεσαι....εσύ που πας? λέει μια άλλη φωνή....

Το ράδιο έχει ειδήσεις....Κάθε είδηση προσθέτει και έναν ακόμη εμβόλιμο εσωτερικό διάλογο....και χίλιες ακόμη μικρότερες σκέψεις που συμμετέχουν στο διάλογο....

Και αυτό το κομφούζιο συνεχίζεται όλη την ημέρα....όλη την εβδομάδα....όλο το χρόνο....όλη την ζωή.....

Και φυσικά, με την "αγχωμένη του αύρα" δηλητηριάζει και την ψυχολογία σου.....και φυσικά, την εξωτερική σου συμπεριφορά....

Κι αφού οι σκέψεις είναι οι σπόροι των "στόχων" και αυτοί είναι οι "πρόδρομοι" της "Δράσης" και των "πράξεων", όλο αυτό το "κομφούζιο" "ενοχλητικών και ανούσιων σκέψεων και διαλόγων" μετατρέπεται σε μια "διεστραμμένη - μη ορθή - δράση"....αρρωστημένη δράση....

Και φυσικά, αφού αυτό που έχουμε στο μυαλό μας, αυτό είναι και ο κόσμος....δυστυχώς, αυτή η νεφελώδης, αγχωτική εικόνα της "καταιγίδας ανεξέλεγκτων σκέψεων και ασταμάτητου νευρωτικού διαλόγου", αυτή είναι η εικόνα που έχουμε και για τον εξωτερικό κόσμο...."

 *********************************************************************

Αυτή είναι η "φουρτουνιασμένη Θάλασσα" που πρέπει να "χωρίσει στα δύο" ο Ζηλωτής για να περάσει "απέναντι" στην "Άλλη Όχθη".....

Χωρίς να "ελέγξει" τη "μανία" αυτής της "θάλασσας", μάλλον καμία μα καμία "Αποτελεσματική Βαθειά Εσωτερική Εργασία" δεν θα πρέπει να εννοείται....