Μηνύματα

31

Ενστάσεις - Προτάσεις / Απ: Ειρωνεία!

« στις: Ιουνίου 02, 2007, 01:05:16 »

Αγαπητέ μου Avaris, είσαι και συντονιστής τώρα, μην με διαγράψεις σε παρακαλώ αν μου ξεφύγει και τίποτα. Με ξέρεις ότι είμαι λίγο θερμόαιμος ο καημένος ώρες ώρες. Ε; 

32

Γενικά θέματα προβληματισμού / Απ: Αναχωρητισμός VS Κοσμικότητας

« στις: Ιουνίου 02, 2007, 01:00:25 »

Aγαπητέ Anon,

Δεν νομίζω αγαπητέ ότι ο αναχωρητισμός έχει κάτι το hardcore, ειδικά στις κολεκτιβικές περιπτώσεις. Συνήθως συναντάμε πρόβλημα με ανθρώπους που είναι ιδιαίτερα δεμένοι με τον παλμό της κοινωνίας και δυσκολεύονται να τον αποχωριστούν, αλλά στο τέλος ο αναχωρητής δένεται σε τέτοιο βαθμό με τούτη την ζωή που του είναι αδύνατον να επιστρέψει.

Θεωρώ πολύ πιο σκληρό τον δρόμο του κοσμικού του πνεύματος, δηλαδή του κοσμικού που προσπαθεί να αναγνωρίσει την θεία εκδήλωση σε κάθε τι, ακόμα και στην χυδαιότητα της καθημερινότητας. Ο άνθρωπος που πραγματικά μπορεί να το καταφέρει και να διατηρήσει τις ισορροποίες στην ζούγκλα της μεγαλούπολης, πιστεύω ότι θα είναι μάρτυρας μιας σαφώς πιο υψηλής εξέλιξης από αυτή του αναχωρητή που για το μόνο που εργάζεται είναι ο εαυτός του.

Φιλικά,
LordPayens

33

Γενικά θέματα προβληματισμού / Απ: "Αυτογνωσία": Δηλαδή?

« στις: Ιουνίου 02, 2007, 00:50:36 »

"Εγώ" κι Εγώ

Δεν υπάρχει πιο συγκινητική διαδρομή από αυτήν της αναζήτησης του εαυτού μου. Δεν υπάρχει τίποτε το ομορφότερο σ'αυτόν τον κόσμο από την στιγμαία αναγνώριση της ύπαρξης. Την στιγμή που θα αντιληφθώ ότι "εγώ" κι εγώ υπάρχουμε την ίδια στιγμή, στο ίδιο σώμα, δυό ερωτευμένοι που προσπαθούν να πλησιαστούν. Εαυτέ γνώρισε τον εαυτό σου. Βυθίσου στο βαθύ πηγάδι του θεού και βγάλε το χρυσάφι. Ένας ήλιος κρύβεται στον πάτο.

Η αγάπη για τον εαυτό μου πρέπει να 'ναι τόσο ειλικρινής ώστε ως καθοδηγητής σε νυχτερινή πορεία ανάστροφη να με οδηγεί. Πρέπει να λυπάμαι τόσο πολύ αυτό που βλέπω στον καθρέφτη το πρωί, ώστε να πάρω το κρίμα πάνω μου και να ψάξω τον άλλον. Πρέπει να καταλάβω και να πιστέψω αυτό το μικρό κομματάκι που με καθορίζει, αυτό το απειροελάχιστο σημείο του απέραντού μου σύμπαντος, που είν' το μέτρο κι ο κανόνας του θεού, που είμαι εγώ.

Την στιγμή που θα αντιληφθώ ότι "εγώ" κι εγώ είμαστε ένα και θα ψάξω να με βρω, δεν θα φοβηθώ. Κι αν ξεχάσω ότι κάποτε είμουν αποφασισμένος, η Πρόνοια θα μου βάλει τέτοιες τρικλοποδιές που σίγουρα θα το ξαναθυμηθώ. Θα διανήσω τον λευκό τον δρόμο, ή τον μαύρο τον δρόμο, ή θα περάσω ανάμεσα μα θα με βρω.

Ο κοιμησμένος πρέπει να ξυπνήσει. Εντολή και όρκος πως δεν θα το ξεχάσω. Με τα μάτια κλειστά ήλθα, με τα μάτια κλειστά θα φύγω. Στο μεταξύ, θα 'χω τα μάτια ανοιχτά. Αυτό είναι το κόστος της ελευθερίας.

Payens

34

Φιλοσοφικά κινήματα και σχολές της Αρχαιότητας / Απ: Οι δύο Λύκοι!

« στις: Ιουνίου 02, 2007, 00:18:21 »

Κι όμως αγαπητέ El Morya. "From the corpses flowers grow". Κι όμως.

35

Αλχημεία / Απ: Φιλοσοφική Λίθος!

« στις: Ιουνίου 01, 2007, 00:06:18 »

Είναι ανόητοι, δεν μπορούν να καταλάβουν απλά πράγματα....
Είναι υπερεγωιστές και απαιτούν να γίνεται το δικό τους....
Είναι ιδιοτελείς, ούτε κατά διάνοια δεν νοιάζονται για τους άλλους....
Είναι σαδιστές, γιατί απολαμβάνουν κάθε στιγμή να μας βασανίζουν....
Είναι τύραννοι, γιατί απαιτούν να εξουσιάζουν τους πάντες....
Είναι, είναι,...,όλα τα στραβά είναι....

Και τους αγαπάμε !
Τους λατρεύουμε !
Γινόμαστε θυσία γιαυτούς !
Στερούμαστε από μας για να έχουν αυτοί !
Πνίγουμε την όποια αγανάκτησή μας για να κατανοήσουν αυτοί !
Γινόμαστε έξαλλοι από θυμό και εκεί που είμαστε έτοιμοι να βιαιοπραγήσουμε,
τους χαϊδεύουμε με συγκατάβαση και ηρεμούμε, και συνερχόμαστε, και χαμογελούμε !
Και τους αγαπάμε αληθινά !

Γιατί είναι οι ανήλικές κόρες μας, τα ανώριμα αγόρια μας !
Και ξέρουμε ότι με τον καιρό θα κατανοήσουν !
Και αφού κατανοήσουν, αφού ενηλικιωθούν,
θα αναλάβουν κι αυτοί να εκπαιδεύσουν κάποια άλλα παιδάκια,
θα εργαστούν για την ευημερία της μεγάλης τους οικογένειας -της ανθρωπότητας-
θα προσφερθούν και θα θυσιαστούν για το μέλλον, γι έναν καλύτερο κόσμο,
για να ζήσουν ευτυχισμένα και να προοδεύσουν
ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ !!!!

Αγαπητέ Ορφέα,

Ακούω τις φωνές μας να συντονίζονται.

-----

Αγαπητέ μου Avaris,

Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι τέτοιο διότι πολύ απλά δεν θα γίνει άμα το ελπίζουμε. Όπως τα ελαττώματα μας είναι που μας κυβερνούν σε κάθε μας βήμα, έτσι και τα "ελαττώματα" μας θα κυβερνούν τις κοινωνίες. Όμως υπάρχεις εσύ, υπάρχει ο Κανένας, υπάρχει ο Ορφέας, υπάρχει η try, υπάρχει ο Anon, υπάρχει η Rose777 και όλοι όσοι συμμετέχουν σ'αυτό το φόρουμ κι άλλη μια χούφτα άνθρωποι από δώ και από κεί που αναγνωρίζουν το πρόβλημα και το παλεύουν με κάθε τους μέσο. Όλοι αυτοί είναι αδελφοί μας κι έτσι φτιάχνουμε μια ομαδούλα που ανά τους αιώνες μεγαλώνει. Με πολύ κόπο και υπομονή αυτή η ομαδούλα κάποτε ίσως να γίνει και πλειοψηφία. Τότε δεν θα κυβερνούν τα ελαττώματα τις κοινωνίες, αλλά οι φωτισμένοι απόγονοι μιας τιμημένης φυλής. Τα παιδιά μας.

Με αγάπη,
LordPayens
-----------
Ne Plus Ultra

36

Αποσυμβολισμός / Απ: Ανθρώπινη Βλακεία και Εσωτερισμός!

« στις: Μαΐου 31, 2007, 04:17:48 »

Η πρώτη κατανόηση της αλήθειας είναι παθητική. Η δεύτερη είναι ενεργητική μέσω της αρνήσεως της αλήθειας και του επαναπροσδιορισμού-αποδοχής της. Η τρίτη αποτελεί συνδιασμό των δύο προηγουμένων.

37

Αποσυμβολισμός / Απ: Αυτοκτονία και Εσωτερισμός

« στις: Μαΐου 29, 2007, 19:00:48 »

Αγαπητέ Κανένα,

Οι Σαμουράι που αυτοκτονούνε για λόγους τιμής.  Το παράδειγμα του Κούγκι και Μασσάντα.  Αυτά δεν υπάγοντε στις παραπάνω περιπτώσεις. Σωστά?

Φυσικά και υπάγονται. Ο Σαμουράι δίνει την ζωή του για την διασφάλιση μια ιδέας ή μιας αξίας, για τις ζωές δηλαδή των υπολοίπων. Το ίδιο και οι βουδιστές και οι Κούρδοι που αναφέρεις.

Η λειτουργία της Εκκλησίας είναι όπως αυτή του κάθε επίσημου και κανονικού θεσμού. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η άρνηση της αυτοκτονίας δεν κρύβει καμία βαθύτερη αλήθεια από την χρησιμότητα της μείωσης ή της αποφυγής της, ως εργαλείο δηλαδή για τις μάζες.

Ως πάνσοφος, ο Κύριος δεν θα γύρισε την πλάτη σ'έναν άνθρωπο που δεν άντεξε την απελπισία και αυτοκτόνησε. Δεν είναι καθόλου λογικό, τουλάχιστον.

Αγαπητέ μου Avaris,

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το οξύμωρο της εποχής μας, να δίνουμε δηλαδή μεγαλύτερη από το παρελθόν αξία στην ατομική ζωή και να μην δίνουμε καμία αξία στην συλλογική ζωή. Χτυπιόμαστε στα πατώματα όταν χάνουμε τον παππού ή την γιαγιά μας και δεν χύνουμε ούτε ένα δάκρυ για τα αμέτρητα θύματα των πολέμων καθημερινά. Η κοινωνία μας περνάει από μια τέτοιου μεγέθους διαστροφή που τα κατάλοιπά της θα καθορίζουν το μέλλον της για γενιές.

Η μόνη συνταγή που ξέρω είναι μια αρχαία συνταγή. Λέγεται, "πέθαινε σε κάθε ανατολή και ζήσε κάθε δύση". Ο Σαμουράι οραματιζόταν κι έναν διαφορετικό θάνατό του με το που ξυπνούσε. Μόνον αν ξεπεράσουμε το τραγικό γεγονός του θανάτου θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στους κόσμους του πρώτου αιτίου. Και δεν εννοώ να τον ξεπεράσουμε μόνον σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και σε κάθε διαφορετική έκφανσή του. Το προσωπικό επίπεδο είναι το πρώτο και το εύκολο.

Ο μυημένος οφείλει να αποστρέφεται την αυτοκτονία για πολλούς λόγους. Ο ένας είναι ότι ο μυημένος είναι ένα όργανο αλλαγής και εξελίξεως. Τούτο σημαίνει ότι οφείλει πάντα να διατηρείται μέχρι το τέλος. Ο άλλος είναι ότι αν ο μυημένος πτοηθεί από την ζωή θα πτοηθεί και από τον θάνατο. Πρέπει να υπερνικήσει την θέλησή για τελείωση στην ζωή, ακόμα και την θέληση για ομοίωση με το θείο. Ακόμα κι αυτή η θέληση είναι θέληση για θάνατο.

Όσο βαδίζεις η καρδιά ανοίγει. Όταν ανοίξει αρκετά χωράει όλον τον κόσμο μέσα. Όταν αρχίσει και μαραίνεται αυτός ο κόσμος χάνεται μέρα με την μέρα, ώσπου να μείνεις και πάλι μόνος. Μέχρι την τελευταία ώρα.

Με αγάπη,
LordPayens

38

Γενικά θέματα προβληματισμού / Απ: Ανθρώπινη Εξέλιξη

« στις: Μαΐου 28, 2007, 19:00:57 »

Αγαπητή μου Try,

Πιστεύω ότι όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα στην διακυβέρνηση μιας χώρας από την στιγμή που κάθε άποψη είναι σεβαστή και προσφέρει.

Το συγκεκριμένο το θεωρώ άστοχο ως προς την ουσία του κειμένου μου. Προφανώς και δεν εννοούσα ότι θα έπρεπε να απαγορευτεί ενεργητικά σε κάποιον το δικαίωμα διακυβέρνησης ή η εκφορά άποψης. Όσα γράφονται γράφονται για μια βαθύτερη κατανόηση στο παρόν και μια αυθόρμητη κατανόηση στο μέλλον. Αν προσπαθούμε να κάνουμε κάτι, αυτό είναι να χτίσουμε όσο καλύτερα μπορούμε το υποσυνείδητο του μέλλοντος.

Γιατί ομαδοποιείται ο χαρακτήρας των φιλοσόφων και από που προκύπτει η υποτιθέμενη αστάθεια ?

Ο πρώτος λόγος που ομαδοποιείται ο χαρακτήρας των φιλοσόφων είναι διότι δείχνουν ανάλογες τάσεις ή ανάλογα συμπτώματα. Ο δεύτερος λόγος είναι για να βγάλουμε κάποια άκρη. Το θέμα έχει τεθεί σε μια γενική βάση και γενικολογούμε πάνω σ'αυτήν. Προσωπικά, τις σιχαίνομαι τις γενικότητες, αλλά δεν βρίσκω και καμιά χρησιμότητα να κάνω διαχωρισμούς στο συγκεκριμένο θέμα.

Κατά την γνώμη μου μόνο ένας άνθρωπος που έχει εργαστεί επάνω στον εαυτό του και έχει ''γνωρίσει'' μπορεί να είναι σταθερός και όχι ένας τυποποιημένος σοφιστής όπως είναι οι περισσότεροι από τούς πολιτικούς που γνωρίζουμε.

Δυστυχώς οι άνθρωποι που αποκτούν σταθερότητα με τον τρόπο που αναφέρεις είναι ελάχιστοι. Οι περισσότεροι από αυτούς μάλιστα νομίζουν ότι έχουν αποκτήσει αυτήν την σταθερότητα, μόλις όμως τους ζορίσεις γκρεμίζονται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Τους πολιτικούς θα τους έχουμε όμως, θέλουμε δεν θέλουμε. Άρα, ο συμβιβασμός είναι αναγκαίος και γι'αυτό θα προτιμήσω μια σχετικά βέβαιη πλαστή σταθερότητα που την έχουν θες από παράδοση, θες από διδαχή, θες από πείσμα, αλλά την έχουν.

Υπάρχει έστω και ένας ιδεολόγος η ηθικός και ακέραιος άνθρωπος ανάμεσα στούς πολιτικούς ...έστω και ένας που όντως ενδιαφέρεται για τα κοινά για τα οποία εκλέγεται και όχι για το δικό του κέρδος την δική του φιλοδοξία και αναγνωρισιμότητα? Προσωπικά αμφιβάλλω.

Σίγουρα υπάρχει ένας. Για το αστείο του πράγματος. Μην ξεχνάμε ότι ο μεγαλοδύναμος έχει πολύ χιούμορ σε κάτι τέτοια.

Αγαπητέ μου Avaris,

Άσε με να μην τους θεωρώ φιλοσόφους. Σοφούς ναι, φιλοσόφους όχι. Ο φιλόσοφος ποτέ δεν θα μπορούσε να πάρει την εξουσία στα χέρια του, ούτε και να την διατηρήσει. Ο φιλόσοφος αναγκαστικά αντιμετωπίζει όλες τις πλευρές και οι επιλογές του συμβάλλουν προς την ανάπτυξη ή την παρακμή όλων των πλευρών. Δεν μπορεί από φύσης του να πάρει μονομερείς αποφάσεις. Ούτε είναι μιά έτσι και μιά αλλιώς. Ο φιλόσοφος είναι μια ζωντανή σκακιέρα και η παρτίδα δεν τελειώνει ποτέ. Αυτός είναι κι ο σκοπός άλλωστε.

Μπορώ να αναγνωρίσω ότι υπήρξαν και ίσως και υπάρχουν φιλόσοφοι που βρέθηκαν σ'αυτήν την θέση, αλλά από την στιγμή που βρέθηκαν δεν μπορώ να θεωρήσω ότι άσκησαν την φιλοσοφία.

_{(Δυστυχώς δεν έχω τον χρόνο σήμερα για να γίνω αρκετά αναλυτικός και φοβάμαι ότι θα προκαλέσω σύγχυση. Σας ζητώ συγνώμη.)}

Φιλικά,
LordPayens

39

Αποσυμβολισμός / Απ: Δρώμενα και Εσωτερισμός

« στις: Μαΐου 26, 2007, 19:08:57 »

...αυτή η συνθήκη των σχέσεων είναι που οδηγεί τον πολεμιστή-μοναχό ορκισμένο σε σιωπή, την ύστατη στιγμή να κατευθύνει την κραυγή του πέρα από τ'άστρα και προς όλη την ανθρωπότητα. Η κραυγή δικαιοσύνης δεν είναι κραυγή αγανάκτησης αλλά κραυγή αποκατάστασης των διαστρεβλωμένων σχέσεων.

LordPayens

40

Φιλοσοφικά κινήματα και σχολές της Αρχαιότητας / Απ: Οι δύο Λύκοι!

« στις: Μαΐου 26, 2007, 19:00:24 »

Αυτές οι ιστορίες από τη μιά σου αφήνουν ένα γλυκό χαμόγελο κι από την άλλη σπάνε κόκαλα. Τί τον ταΐζουμε λοιπόν τον λύκο μας;

41

Γενικά θέματα προβληματισμού / Απ: Βιώνω Vs Μαθαίνω

« στις: Μαΐου 26, 2007, 18:58:22 »

Τον φίλο μου τον Avaris σκέφτομαι που θα κλαίει το topic του.

42

Γενικά θέματα προβληματισμού / Απ: Ανθρώπινη Εξέλιξη

« στις: Μαΐου 26, 2007, 18:55:08 »

Αγαπητέ Κανένα,

Εκτός από την απάντηση του φίλου Ορφέα, που με βρίσκει σύμφωνο, μήπως έχουμε παρεξηγήσει λίγο τους καημένους τους φιλόσοφους;

Προσωπικά θεωρώ ότι ο φιλόσοφoς είναι ο τελευταίος που θα έπρεπε να έχει δικαίωμα στην διακυβέρνηση. Ο χαρακτήρας του είναι τόσο άστατος και απρόβλεπτος που μόνον καλός πολιτικός δεν θα μπορούσε να γίνει. Ο τρόπος που κατανοεί της πραγματικότητας είναι μοναδικός και τέτοιας ισχύος που μπορεί να έχει χρησιμότητα μόνον στον ίδιο και σε κανέναν άλλο. Όταν καταλήγει σ'ένα συμπέρασμα είναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξει γνώμη, εκτός αν ο ίδιος αναγνωρίσει το λάθος του. Ο φιλόσοφος είναι από τους ανθρώπους που ζούν μια μεγάλη καμπύλη, μ'ένα μόνο μέγιστο. Το μέγιστο βέβαια αυτό έχει να δώσει πολλά, αλλά αντιστοιχεί σε μια στιγμή.

Η εξουσία θέλει πρακτικούς ανθρώπους, με σταθερό χαρακτήρα και την ικανότητα να παίρνουν αποφάσεις. Όσους φιλοσόφους θυμούμαι να τους δόθηκε εξουσία, ή μετάνιωναν την κάθε στιγμή της ζωής τους για το αξίωμα που ανέλαβαν, ή ήταν παντελώς άχρηστοι γι'αυτό το αξίωμα.

Φιλικά,
LordPayens

43

Γενικά θέματα προβληματισμού / Απ: Βιώνω Vs Μαθαίνω

« στις: Μαΐου 26, 2007, 00:53:21 »

Αγαπητέ Anon,

Το αναφέρω ως συμβάν, κάνοντας και λίγη πλάκα. Είναι ιδιαίτερα απλοϊκό για να αποτελέσει κάτι περισσότερο. 

Συγνώμη, έχω μια περίεργη αίσθηση του χιούμορ.

Φιλικά,
LordPayens

44

Γενικά θέματα προβληματισμού / Απ: Βιώνω Vs Μαθαίνω

« στις: Μαΐου 25, 2007, 22:02:48 »

Σήμερα καθάριζα την πίπα μου και όπως έξυνα το εσωτερικό της μ'έναν σουγιά εκ δεξιών προς τ'αριστερά, έδειξα υπερβολικό ζήλο κι έκοψα το χέρι μου. Από εδώ και πέρα λοιπόν θα ξύνω την πίπα μου από τ'αριστερά προς τα δεξιά και θα βάζω την δύναμη που αναλογεί για την επίτευξη του έργου, χωρίς να κάνω υπερπροσπάθεια. Πρώτον διότι δεν βιάζομαι πια και δεύτερον γιατί όποιος βιάζεται σκοντάφτει(ή κόβει το χέρι του).

Φυσικά όλα αυτά θα μπορούσα να τα είχα σκεφτεί από πριν και να μην πληγωθώ, αλλά για τον λόγο ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την φύση του, πρώτα έπαθα και μετά έμαθα.

Φιλικά,
LordPayens

45

Αποσυμβολισμός / Απ: Κατά βάση "Καλός"?

« στις: Μαΐου 25, 2007, 21:51:55 »

Κάθε ανθρώπινο ον, με τις επιλογές και την πορεία του, παίρνει την θέση του στο παγκόσμιο μοτίβο. Το μοτίβο τούτο χρειάζεται και τους "κακούς" και τους "καλούς". Η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται το ίδιο στις βομβαρδισμένες από την παράνοια πόλεις, στα γκρέμια τους, όπως και στα λιβάδια που τα ζευγαράκια διαλέγουν για να εξομολογηθούν τον έρωτά τους. Η ομορφιά και η σοφία της είναι πάνω απ' όλα. Με τα δάκρυά της.

Όταν ο κόσμος γκρεμίζεται, η ελπίδα αναγεννιέται. Η διάνοια καθάρεται κι αναγνωρίζει το έργο. Ο άνθρωπος αγκαλιάζει αδελφούς και το όραμα συντελείται από την αρχή. Μέχρι τότε..

LordPayens