Θέματα

1546

Ανακοινώσεις - Σχόλια / Μετάβαση του φόρουμ καθώς και της Ιστοσελίδας μας, σε νέα μορφή

« στις: Ιούλιος 13, 2007, 16:11:29 »

Αγαπητοί φίλοι,

επειδή το φόρουμ του Amorc θα πρέπει να κλείσει σύντομα, και επειδή θέλουμε να σώσουμε την υπέροχη κατάθεση ψυχής όλων των ανθρώπων που συμμετείχαν, καθώς και να συνεχίσουμε το έργο μας, το φόρουμ και η ιστοσελίδα μας θα μεταφερθούν σε άλλο ιστοχώρο σύντομα.

Παρακαλούμε για την υπομονή σας μέχρι να γίνει η πλήρη μετάβαση.

1547

Ανακοινώσεις - Σχόλια / Διακοπή φόρουμ λόγω τεχνικού προβλήματος

« στις: Ιούνιος 11, 2007, 17:48:00 »

Αγαπητοί φίλοι,

σας ενημερώνουμε για την σημερινή διακοπή λειτουργίας του φόρουμ μας λόγω τεχνικού προβλήματος.

Ευχαριστούμε θερμά τον τεχνικό Administrator του φόρουμ Fr. Κανένα, καθώς επίσης και την πολύτιμη συμβολή της Sr. Διοτίμα, που είναι πάντα δίπλα μας σε κάθε δύσκολη στιγμή να μας προσφέρει τα φώτα και την αγάπη της.

Η Ροδοσταυρική μας παρέα είναι έτοιμη και πάλι να συνεχίσει το έργο της προς την αναζήτηση του Φωτός, της Αγάπης, και της Αλήθειας.  Γέννοιτο! 

Με τις καλύτερες ευχές για Βαθειά Γαλήνη

1548

Ανακοινώσεις - Σχόλια / Έναρξη Συντονιστικής Ομάδας

« στις: Μάιος 31, 2007, 19:26:49 »

Αγαπητοί φίλοι,

το Ροδοσταυρικό μας Φόρουμ μεγαλώνει κάθε μέρα και πιο πολύ, τα μηνύματα μας αυξάνονται ταχύτατα, καθώς και οι επισκέπτες που θέλουν να έρθουν σε κοινωνία μαζί μας.

Θα θέλαμε να ενθαρρύνουμε τους φίλους που γράφονται ως μέλη, αλλά δεν γράφουνε, να αρχίσουν να γράφουν, έτσι ώστε να έχουμε την ευκαιρία να γνωριστούμε και να μοιραστούμε τις απόψεις μας, τις κατανοήσεις μας, και να πλουτίσουμε όλοι μαζί πνευματικά.

Για τον λόγο αυτόν η Διαχείριση, ορίζει 4 συντονιστές, που θα επιβλέπουν το Φόρουμ, για να βοηθήσουμε τους επισκέπτες μας να αισθανθούν πιο άνετα ανάμεσά μας, να ενθαρρύνουμε τις συζητήσεις, αλλά παράλληλα θα είναι οι φύλακες του Φόρουμ, έτσι ώστε να κρατάμε ένα υψηλό, γαλήνιο, αλλά και με σεβασμό επίπεδο επικοινωνίας, όπως θα ταίριαζε σε ανθρώπους που θέλουν να λέγονται πνευματικοί αναζητητές του Φωτός. 

Η Διαχείριση, κρίνοντάς τους άξιους, για την ζωντάνια που φέρανε στο φόρουμ, με τα μηνύματά σας, τον χρόνο που επενδύσανε, το μεράκι, αλλά και το όραμα τους, απονείμει το ρόλο του Συντονιστή, στη Try, τον Avaris, τον  Anon, και τον Κανένα, και τους ευχόμαστε καλή επιτυχία στο έργο τους. Ας είναι πάντα οι σκέψεις μας γαλήνιες, σοφές, συγκρατημένες, τα λόγια μας με σύνεση, και οι πράξεις μας γεμάτες αγάπη.

Με την στάση μας, την ωριμότητά μας, το ενδιαφέρον μας ας βοηθήσουμε όλοι μαζί, να κρατήσουμε αιώνια ζωντανό το πνεύμα της αναζήτησης, έτσι ώστε να προσεγγίζουμε κάθε μέρα και όλο και περισσότερο Φως και μία βαθύτερη κατανόηση των υλικών και πνευματικών θεμάτων.

Με τις καλύτερες ευχές για Βαθειά Γαλήνη

1549

Εσωτερισμός / Ο αγώνας για την Ελευθερία

« στις: Μάρτιος 08, 2007, 15:03:16 »

Ο αγώνας για την Ελευθερία
Rose_777

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το παρακάτω ποίημα σαν πρόλογο της εργασίας μου, που έχει τίτλο «Εθελοντές Σκλάβοι».

Μέσα από αίμα και αγώνες,
πάντα πολέμησες άνθρωπε,
την ελευθερία σου να αποκτήσεις,
και όμως μάταια προσπάθησες.

Το εκκρεμές σαν καβαλάς,
πότε δεξιά και πότε αριστερά,
πιστεύεις την Αλήθεια βρήκες,
σίγουρα κάθε φορά.

Καταργώντας την σκλαβιά,
κάνοντας την δουλεία δουλειά,
πίστεψες πως τα κατάφερες,
μα κοίτα πιο κοντά.

Γυρίζοντας την πλάτη στο παλιό,
και σαν κανόνες νέους βάλεις,
η ζωή σου πιο μοντέρνα πια,
ελεύθερη θα γινόταν.

Ο Αφέντης σου, τώρα το αφεντικό σου,
αιχμάλωτος στις υλικές ανάγκες,
η πίστωση βάζει κάγκελα,
και στην φυλακή ευρέθης.

Την πάτησες και πάλι Άνθρωπε,
αλλάζοντας τους ρόλους,
αλλάζοντας τις έννοιες,
το έργο παραμένει.

Οι αγώνες συνεχίζονται,
σαν άρχισε η Αφύπνιση,
την Ελευθερία τώρα μέσα σου αναζητάς,
ξανά το εκκρεμές σαν καβαλάς.

Τώρα ψάχνεις εσωτερικούς εχθρούς,
μέσα σε κόσμους αστρικούς,
τον εαυτό σου θέλεις να γνωρίσεις,
να δυναμώσεις, να νικήσεις.

Μάθε πως η Αλήθεια,
πάντα στην μέση κατοικεί,
ισορροπεί, και ενώνει,
ελευθερώνει.

Η Επιστήμη και η Θρησκεία,
αδέρφια σαν θα γίνουνε,
ενώνοντας Ύλη και Ψυχή,
θα φέρουν λύτρωση στην Γη.

Η Ελευθερία είναι Γνώση Ολική,
Αλήθεια, Σοφία,  Δύναμη, Ζωή,
Φως εκ Φωτός.
Άνθρωπε να ζητάς το ΦΩΣ.

Από τα πανάρχαια χρόνια ο άνθρωπος μόλις άρχισε να συνειδητοποιεί την ύπαρξή του και να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του, η κύρια ανάγκη του ήταν η επιβίωση.  Η ίδια η φύση τον ώθησε να περάσει από διάφορες δοκιμασίες, κινδύνους και μαθήματα έτσι ώστε να καταφέρει σιγά-σιγά να γίνεται όλο και πιο δυνατός, να αντεπεξέρχεται καλύτερα στις υποχρεώσεις του αλλά και να απολαμβάνει ωφέλημα την ζωή του.

Όσο περισσότερο ο άνθρωπος κέρδιζε εμπειρίες συζώντας και επικοινωνώντας με τους συνανθρώπους του αλλά και παρατηρώντας την φύση της οποίας ήταν αδιάσπαστο κομμάτι, προσπαθούσε ενστικτωδώς να θέσει μία τάξη στο χάος, να κατανοήσει, να τακτοποιήσει, τις σκέψεις, τις αντιλήψεις και τα συναισθήματά του.  Έτσι άρχισε να δημιουργεί διάφορα αρχικά θρησκευτικά - τυπολατρικά, και μετέπειτα φιλοσοφικά και επιστημονικά συστήματα κοσμοθεωριών που ερμήνευαν τις ανθρώπινες ιδιότητες καθώς και τους νόμους του σύμπαντος.

Αντιλαμβάνονταν με την πάροδο των ετών και των δοκιμασιών ότι κάποιες από τις πεποιθήσεις που δημιουργούσε ήταν καταστροφικές για το περιβάλλον του και κατ’ επέκταση για τον ίδιο, και έτσι σταδιακά τις αντικαθιστούσε με νέες πιο βελτιωμένες εκδόσεις αντιλήψεων και κοινωνικών συστημάτων.

Στο μεγαλύτερο ποσοστό της εξελικτικής συνειδησιακής διαδικασίας του, ο άνθρωπος δρούσε ασυνείδητα, οδηγούμενος ενστικτωδώς από την φύση, η οποία ωθεί όλα τα πλάσματά της σε μία συνειδησιακή άνοδο.

Αν κάποια ύπαρξη δεν προσαρμοζόταν στις νέες περιβαλλοντολογικές συνθήκες, ή στην περίπτωση του ανθρώπου στις νέες κοινωνικές συνθήκες, θα υπέφερε με τελικό αποτέλεσμα τον θάνατο αν η ακαμψία συνεχιζόταν.

Έτσι ο άνθρωπος κατέγραψε βαθιά μέσα του τον νόμο της προσαρμοστικότητας, και αντιλαμβανόταν τον περιορισμό της φύσης του, με αποτέλεσμα να νιώθει υποτελής μέσα στο άπειρο σύνολο. Αναγκάστηκε πολλές φορές να σκύψει κεφάλι και να αποδεχτεί είτε κοντινούς συνανθρώπους του ως δυνάστες, είτε θρησκευτικά ή πολιτικά συστήματα που δρούσαν δικτατορικά, και επέβαλαν την γραμμή τους.

Μέσα από την ψυχική και σωματική καταπίεση που υπέστη δημιουργήθηκε μία αντίδραση που είχε σαν αποτέλεσμα να γεννήσει μοντέλα αναρχικά και αυταρχικά, που μοναδική πραγματική επιδίωξή τους ήταν να καταλάβουν οι ίδιοι την εξουσία.  Όμως γεννήθηκαν και ήρωες οι οποίοι εργαζόταν για να ελευθερώσουν τους σκλάβους και να τους οδηγήσουν στην Γη της Επαγγελίας.

Οι καταγραφές αυτών των δύο τάσεων παρατηρούνται σε όλες τις λαϊκές και θρησκευτικές παραδόσεις μας, και επιβεβαιώνονται μέσα από ιστορικά ντοκουμέντα, ότι κάθε εποχή είχε τους δυνάστες της καθώς και τους ήρωές της.

Όσο περισσότερο έσφιγγε ο ζυγός και σκλαβωνόταν ο άνθρωπος τόσο και προετοιμαζόταν η αντίσταση και η αντίδραση έτσι ώστε να επέλθει η ισορροπία στο οικοσύστημα.

Μέσα από αυτήν την διαδικασία ο άνθρωπος άρχισε να αντιλαμβάνεται την έννοια του καλού και του κακού, δηλαδή του ωφέλιμου και του μη ωφέλιμου για την ίδια του την ύπαρξη, και κατανόησε πως όταν εργάζεται για το κοινό όφελος της κοινωνίας του καθώς και την προστασία του περιβάλλοντός του κερδίζει πολλαπλά.

Εκτός ότι κέρδιζε μέσω της συνεργασίας για την υλική του επιβίωση, ικανοποιούσε την συναισθηματική του διάσταση μια και αισθανόταν μέλος μιας οικογένειας.

Όμως ο άνθρωπος εξαιτίας της δημιουργικής του ικανότητας, και της τάσης του να αναδιαμορφώνει και να ανασχεδιάζει το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον, δεν αρκέστηκε να δημιουργήσει κλειστές και ήρεμες κοινωνίες όπου θα επιβιώνει ομαλά, αλλά μόλις έφτανε στο ζενίθ της ηρεμίας, κατέστρεφε το περιβάλλον του για να το αναπροσδιορίσει, όπως ακριβώς τα παιδιά καταστρέφουν τα παιχνίδια τους για να τα αναλύσουν και να τα κατανοήσουν.

Ο κύριος λόγος είναι γιατί ο σκοπός του ανθρώπου δεν είναι απλά η φυσική επιβίωση αλλά η ατομική συνειδησιακή ή συλλογική εξέλιξη.  Υποσυνείδητα δεν θεωρεί το φυσικό του περιβάλλον ή ακόμα την φυσική του ύπαρξη ως την πιο σημαντική, αλλά αντιλαμβάνεται μία άλλη διάσταση του εαυτού του η οποία προσεγγίζει την αιωνιότητα.  Σταδιακά όμως κατανόησε πόσο σημαντική εξίσου είναι η προστασία της φυσικής του διάστασης καθώς και του περιβάλλοντός του, γιατί μέσω αυτής η συνείδηση εξελίσσεται.

Στον αγώνα του για την απόκτηση της φυσικής καθώς και της συνειδησιακής ελευθερίας, συνάντησε ομοϊδεάτες, πραγματικούς αδερφούς και συνεργάτες, οι οποίοι είχαν κατανοήσει επίσης μετά από μία σειρά δοκιμασιών και βιωμάτων τις ίδιες κοσμικές ή συμπαντικές αρχές, έτσι ώστε ο τελικός στόχος του ανθρώπου να προσεγγιστεί με το ελάχιστο κόστος και το μέγιστο όφελος.

Κατανοώντας τον νόμο της δύναμης της συλλογικότητας αποφάσισαν οι έμπειροι αδερφοί, να δημιουργήσουν αδελφότητες συνεργασίας και πνευματικά σχολεία για να βοηθήσουν τις ανθρώπινες συνειδήσεις να εξελιχθούν πιο ομαλά, και να βρει η κάθε ψυχή τον δρόμο της προς την Ελευθερία.

Πολλοί προσπάθησαν να μιμηθούν αυτές τις αγνές, ανιδιοτελείς λευκές αδελφότητες και εκατοντάδες αδελφότητες, σχολές σκέψης και τυπικών δημιουργήθηκαν μέσα από την υποκειμενικότητα του κάθε ιδρυτή και τις αρχές κατανόησης που κατείχε.

Όμως ελάχιστες πραγματικά ομάδες σε κάθε εποχή κρατούσαν το αληθινό Φως, το οποίο ήταν άμεσα εξαρτώμενο από το επίπεδο της βαθιάς κατανοήσεως συμπαντικών νόμων και μεταφυσικών ή πνευματικών θεμάτων των μελών που την απαρτούσαν.

Έτσι ο άνθρωπος έχοντας σαν αφετηρία την ανάγκη του για Ελευθερία, συνέλαβε τον νόμο της δύναμης της συλλογικότητας και του κοινού οφέλους, και δημιούργησε αδελφότητες που φύλαγαν και μετέφεραν την Ιερή Επίγνωση, έτσι ώστε να συνεχιστεί ο αγώνας της Απελευθέρωσης των ψυχών από την πλάνη και τις ψευδαισθήσεις.

Κλείνοντας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το παρακάτω ποίημα που έχει τίτλο «Θεία Ώθηση».

Αναζητάς την γνώση,
για να εκδηλώσεις την δράση,
για να πραγματώσεις την δύναμη,
μέσω της έμπνευσής σου.

Καθαγιάζεται η δύναμη από την θέλησή σου,
και προσφέρεσαι αφοσιωμένος, εξιλεωμένος,
θριαμβεύεις στον θάνατο,
μεταμορφώνεσαι, εξυψώνεσαι,
προς την άπειρη πρόοδο.

Στο κύκλο των ενσαρκώσεων,
ισορροπείς, φρονείς,
νικάς και κυριεύεις.
Και αθάνατος πρωτοβουλείς
ενάντια στην ματαιότητα του μοιραίου.

Ερείπια μέσα στον χρόνο,
αλλά ανατέλλει η ελπίδα,
μέσα από το λυκόφως των απογοητεύσεων,
ελπίζεις σ’ αυτό που σου ξεφεύγει.

Και ανατέλλεις ενώ αναγεννιέσαι,
εξιλεώνεσαι από την πλάνη,
θέλοντας, ενώνεσαι με την Πηγή,
για την εκδήλωση της Μιας Αλήθειας.

Λειτουργός της Δικαιοσύνης,
κυριαρχείς, σε όντα και σε πράγματα,
και ανταμείβεσαι αιώνια,
συγκάτοικος των Θείων Όντων.

1550

Αλχημεία / Η Συνδημιουργία και η Φιλοσοφική Λίθος

« στις: Μάρτιος 08, 2007, 14:56:39 »

Η Συνδημιουργία και η Φιλοσοφική Λίθος
Rose_777

Μέσα στον άνθρωπο συναντιούνται δύο ρεύματα, ή καλύτερα δύο φύσεις, αυτή της δημιουργίας και αυτή του δημιουργού.  Ο άνθρωπος είναι ένας μικρός δημιουργός αλλά ταυτόχρονα ένα δημιούργημα της φύσης.  Από την έναρξη της ζωής του μέσα στην δημιουργία πάλλεται ανάμεσα σε αυτά τα δύο ρεύματα το καθοδικό και το ανοδικό, το + και το -, το 0 και το oo.  Κάθε κίνησή του μέσα στην εικονική πραγματικότητα της δημιουργίας μπορεί να τον φέρει στην επιτυχία, ευημερία, αλλά ταυτόχρονα και στην καταστροφή.  Η μόνη του προστασία είναι η εμπειρία, η γνώση, η συναισθηματική ωριμότητα, δηλαδή η ψυχική καλλιέργεια, και η Θεία Πρόνοια.

Στον μυστικισμό αναφέρεται πως ο Άνθρωπος είναι το πιο εξελιγμένο είδος γιατί έχει Αυτοσυνείδηση.  Πράγματι στο ανθρώπινο είδος έχουμε τα πρώτα δείγματα ανάπτυξης μιας ατομικής Θείας Διάνοιας, την ανάπτυξη ενός ξεχωριστού δημιουργού.  Πριν από το ανθρώπινο είδος, στο βασίλειο των ορυκτών, των φυτών και των ζώων ακόμα, η ύπαρξη λειτουργεί ασυνείδητα, δηλαδή οι διάφοροι μηχανισμοί ζωής εξελίσσονται με στόχο την επιβίωση, δημιουργώντας ενστικτώδης καταγραφές, στο φυσικό επίπεδο και στον ψυχισμό τους, χωρίς όμως να κάνουν συνειδητές επιλογές.  Για πρώτη φορά, στο ανθρώπινο είδος, καλλιεργείται η δυνατότητα ελεύθερης επιλογής, το οποίο είναι προνόμιο του δημιουργού του σύμπαντος, ή της Θείας Διάνοιας.

Η δημιουργία μας αποτελείται από ισότιμες ή ισόνομες αντιθέσεις, ηλεκτρόνια –πρωτόνια, ύλη - αντί-ύλη, μέρα – νύχτα, καλό – κακό κτλ.  Τα οποία όταν προστεθούν μας δίνουν το μηδέν (0).  Άρα μαθηματικά βγάζουμε το συμπέρασμα ότι το σύμπαν μας οφείλει την ύπαρξη του στην διάσπασή του σε αντίθετες ισόρροπες δυνάμεις.

Από την άλλη ο άνθρωπος ορίζει τον Δημιουργό ή την Θεία Διάνοια ως το άπειρο (oo), εκείνο που περιέχει το παν.  Δεν μπορεί να φανταστεί ο άνθρωπος όριο στην Διάνοια του Θεού.  

‘Οταν λοιπόν ένας Δημιουργός σκέφτηκε δόνησε το μηδέν (0) και το διάσπασε σε δύο νοητικά (ηλεκτρικά) αντίθετα διανύσματα, που όταν κινήθηκαν στο κενό, δημιούργησαν δύο αντίστοιχα συναισθηματικά (μαγνητικά πεδία), που στην συνέχεια ιόνισαν αντίστοιχα τον χώρο (αιθερικό) και  δημιούργησαν τα αντίστοιχα θετικά και αρνητικά φορτισμένα υλικά σωματίδια.  Αυτό είναι το καθοδικό ρεύμα της δημιουργίας.  Πνευματικό (αρχική εκπόρευση), Νους, Συναίσθημα, Ύλη, σύμφωνα και με την Καμπάλα.

Στα μαθηματικά το όριο της ακολουθίας n, lim(n), όπου n είναι μία αύξουσα ακολουθία διαδοχικών αριθμών πχ. n+2, n=1,2,3,4,5…. τείνει κατά προσέγγιση στο άπειρο(oo), ενώ το όριο της ακολουθίας 1/n, lim(1/n), τείνει στο μηδέν (0).  Όταν πολλαπλασιαστούν οι παραπάνω ακολουθίες  n και 1/n μας δίνουν το 1.  Επειδή η πράξη του πολλαπλασιασμού ανάγεται από την πράξη της πρόσθεσης, με μία φιλοσοφική προσέγγιση βγάζουμε το εξής φιλοσοφικό θεώρημα:

0 (δημιουργία) + oo (θεός) = 1 (άνθρωπος) ή ατομική ψυχική συνείδηση

Είναι σημαντικό να τονίσουμε πως η παραπάνω εξίσωση έχει βρεθεί σκαλισμένη σε τοίχο στους Δελφούς, και λέγεται ότι καταγράφηκε από τον Βία τον Πριηνέα γύρω στο 600π.κ.χ.

Η έννοια της ατομικότητας βιώνεται μόνο στην ανθρώπινη ύπαρξη.  Κάτω από τον άνθρωπο εξελικτικά (ορυκτά, φυτά, ζώα) βρίσκεται το μηδέν (0), δηλαδή το ασυνείδητο, και μετά τον άνθρωπο βρίσκεται ο Θεός, το άπειρο(oo), δηλαδή το υπερσυνείδητο.  Είναι ενδιαφέρον να διαλογιστούμε και στις αντίστοιχες δύο εξισώσεις που προκύπτουν, δηλαδή

0 (δημιουργία) = 1 (άνθρωπος) - oo (θεός)
oo (θεός) = 1 (άνθρωπος) - 0 (δημιουργία)

Όλος ο αγώνας του ανθρώπου από την στιγμή που αποκτά συνείδηση της ύπαρξής του είναι να κατανοήσει ή ακόμα να φτάσει τον Θεό.  Πρώτα όμως χρειάζεται να κατανοήσει το κατώτερο τμήμα  της ύπαρξης του, δηλαδή την μηχανή του, το όχημα του, το δημιουργημένο αυτόματο κομμάτι του.  Αυτό το κομμάτι αποτελείται από καταγραφές, συμπεριφορές που έχει καταλήξει μία συγκεκριμένη οντότητα διαμέσω της ιστορίας της εξέλιξης της.  Κάθε είδος με γνώμονα την επιβίωση καταγράφει και περνάει στα παιδιά του, συμπεριφορές είτε υλικές είτε ψυχικές που έχει καταλήξει ή βιώσει κατά την διάρκεια της ζωής του.  Έτσι εντοπίζουμε πως τα παιδιά κληρονομούν πολλά φυσικά και ψυχικά χαρακτηριστικά των γονέων.

Το δεύτερο στάδιο του ανθρώπου που αρχίζει με την λεγόμενη αφύπνιση, δίνει την κατανόηση και δυνατότητα στον άνθρωπο να συντελέσει σε έναν συνειδητό επαναπρογραμματισμό της δημιουργίας, αρχίζοντας από τον εαυτό του.

Εκεί αρχίζει και το έργο της συνδημιουργίας του ανθρώπου, της συνειδητής συνεργασίας στην δημιουργία, που είναι και ο τελικός στόχος της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η συνδημιουργία προϋποθέτει κατανόηση του μικρόκοσμου αλλά και του μακρόκοσμου, καθώς και των βασικών νόμων της ύπαρξης.

Αν ανατρέξουμε σε διακεκριμένους φιλοσόφους, επιστήμονες, ψυχολόγους, πνευματικούς ηγέτες του παρελθόντος της ανθρωπότητας, μπορούμε να συλλέξουμε πολλά αποστάγματα περί ζωής πολλών αρκετά εξελιγμένων ανθρώπων. Αυτά τα αποστάγματα αποτελούν μία παράδοση και τον εξωτερικό πνευματικό οδηγό για κάθε φιλόδοξο αναζητητή της Σοφίας.   Όμως λόγω της διπολικής φύσης του ο άνθρωπος και της ελεύθερης βούλησής του, κάνει πολλά λάθη μέχρι να γίνει Σοφός, ή να γίνει ένας Πνευματικός Άνθρωπος.  Χρειάζεται να περάσει από μία σειρά προκλήσεων και βιωμάτων έτσι ώστε να καταλήξει από μόνος του σε μία Αλήθεια ή μία Σοφία, ή μία Αρχή που προάγει την εξέλιξη.  

Με άλλα λόγια ο άνθρωπος σπουδάζει μέσα στην ζωή για να γίνει ένας μελλοντικός συνδημιουργός.  Στην αρχή μόλις αναγνωρίσει την ύπαρξη του αισθάνεται ασυνείδητα ένας αυτόνομος δημιουργός, εκφράζεται ως μία ατομικότητα, μονάδα (1), ξεχωριστή από τις άλλες.  Μετά από μία σειρά βιωμάτων θα καταλήξει πως όταν συνεργάζεται και συνδημιουργεί με τους συνανθρώπους του πλησιάζει τον Θεό.  Τότε είναι που ευημερεί, ηρεμεί, ικανοποιείται ψυχικά, και όντως συνεργάζεται με το Θείο Σχέδιο, το οποίο έχει σαν κύριο στόχο την προστασία του παιχνιδιού της εξέλιξης και την δημιουργία συνειδητών συνδημιουργών.

Ο Θεός όπως είπαμε δεν βιώνει το 1 αλλά τον παν (oo).  Άρα όσο ο άνθρωπος πλησιάζει τον Θεό, η καλλιεργεί περισσότερο τον πνευματικό άνθρωπο, τόσο και αισθάνεται μέρος του συνόλου και ταυτόχρονα συνυπεύθυνος για ότι συμβαίνει μέσα σε μία κοινωνία, οικογένεια, ομάδα, ή συνδημιουργία.  Στην αρχή ίσως αναλάβει τον ρόλο του ήρωα μέσα από μία ανάγκη αυτο-επιβεβαίωσης και αυτο-εκπαίδευσης αλλά ο ρόλος αυτός εξελίσσεται σταδιακά σε Πατέρα ή Μητέρα της Ανθρωπότητας.  Αυτά είναι και τα άτομα που αποτελούν μέλη του σώματος της Λευκής Αδελφότητας, ανεξαρτήτου σχολής, τάγματος, θρησκείας, φιλοσοφίας, ή προσωπικού δρόμου.  

Σύμφωνα με την Καμπάλα ο άνθρωπος σταδιακά ανεβαίνει ή εναρμονίζει κάθε σφαίρα  έτσι ώστε να ολοκληρώσει την κατανόηση της δημιουργίας και να γίνει ένας συνδημιουργός.  Η εσωτερική αλχημεία μας δείχνει τον δρόμο προς τον Ήλιο – Ήρωα, και η εξωτερική αλχημεία τον τρόπο μετατροπής οποιουδήποτε μετάλλου σε χρυσό.  Είναι εμφανής το θεώρημα της αναλογίας μεταξύ φυσικού και πνευματικού κόσμου.  Ο Ήλιος στην Καμπάλα είναι ένα κέντρο αρμονίας, που δηλώνει πως κάποιος φωτίζεται όταν κατανοήσει το φυσικό επίπεδο, τα ένστικτά του, τη λογική του, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά του, κυριαρχήσει πάνω στην ψυχική δύναμη, και αναπτύξει ιδιότητες δικαιοσύνης, ελέους και πνευματικού οδηγού στην ανθρωπότητα.  Εφόσον εναρμονίσει τις παραπάνω σφαίρες, τότε θα κερδίσει το κλειδί της «Διάκρισης μεταξύ καλού και κακού» καθώς και την είσοδό του στον Πνευματικό Κόσμο.

Ο Ήλιος ταυτίζεται με τον υιό του Θεού στις θρησκείες, ή με κάθε ημίθεο ή ήρωα στις διάφορες παραδόσεις μας.  Είναι ο ρόλος του συνδημιουργού μέσα στην δημιουργία, είναι ο άνθρωπος που έχει αναπτύξει Θεία Συνείδηση.

Η αποστολή κάθε αληθινής μυητικής σχολής είναι να φωτίσει τον άνθρωπο, να τον φέρει στο επίπεδο της ηλιακής συνείδησης, στο επίπεδο του συνδημιουργού.  Ο τρόπος που πετυχαίνεται αυτό είναι με μία σειρά μυητικών μαθημάτων που έχουν σαν στόχο να κεντρίσουν και να ενεργοποιήσουν την ανθρώπινη διάνοια να εξελιχθεί σε μία θεϊκή.  Είναι ο καταλύτης μετάβασης του ζωώδη ανθρώπου σε πνευματικό άνθρωπο.  Οι μυητικές σχολές αποτελούν την εξωτερική φιλοσοφική λίθο της ανθρωπότητας, που όταν καλλιεργήσει την ηλιακή (χρηστική) συνείδηση, στον φιλόδοξο εσωτεριστή και ανθίσει το ρόδο της καρδιάς του πάνω στο σταυροδρόμι της ύλης, τότε αποκτά την εσωτερική φιλοσοφική λίθο, το κατάλληλο δονητικό κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες της ζωής και που λέγεται «Ανιδιοτελής Αγάπη», ή σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Παράδοση «Έρως».  

Όταν ο άνθρωπος φτάσει να βιώνει καθημερινά ερωτευμένος, το κέντρο της καρδιάς του ανοίγει διάπλατα, αγαπάει όλο τον κόσμο, και ενώνεται με τον Θεό.

1551

Ψυχολογία και εσωτερισμός / Το Όραμα της Ψυχής

« στις: Μάρτιος 08, 2007, 14:46:09 »

Το Όραμα της Ψυχής
Rose_777

Ένα πρώτο ξάφνιασμα, μία πρώτη αναπνοή, ένα πρώτο κλάμα και μία νέα ζωή αρχίζει.  «‘Ενα θαύμα» λένε πολλοί. «Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα. Πως μπορούμε να κατανοήσουμε την φύση;» λένε άλλοι. «Τι είναι ζωή;» ρωτάς έναν απλό άνθρωπο που δεν το έχει φιλοσοφήσει και πολύ, και σου απαντά.  «Αυτό που ζούμε, τι άλλο να είναι», ή «που θες να ξέρω εγώ Θεός είμαι;»

Η κάθε ζωή είναι ένα όραμα, μία φαντασία, ένα σχέδιο, ένα σενάριο, μία δημιουργία. Παρέχει εμπειρίες, απολαύσεις αλλά και πόνο, απογοήτευση.  Αν είχαμε μία κάμερα και μαγνητοσκοπούσαμε την ζωή ενός ανθρώπου, θα βλέπαμε πως η συναισθηματική του διάθεση αλλάζει κυκλικά.  «Ρόδα είναι και γυρίζει», έχει αποτυπώσει η Σοφία του λαού.

Με το που γεννιέται ο άνθρωπος προσπαθεί να αντιληφθεί και να κατανοήσει τον κόσμο στον οποίο ζει.  Στην αρχή αντιγράφει κινήσεις, ύστερα πειραματίζεται στο να δοκιμάσει διαφορετικές συμπεριφορές και αρχίζει να αποθηκεύει τα δικά του συμπεράσματα τα οποία θα χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία στην εξελισσόμενη πορεία του μέσα από τους λαβύρινθους της ζωής. Στα πρώτα βήματά του ο άνθρωπος παρουσιάζεται αφελής, εγωιστής, ενθουσιώδης, προσπαθεί να κατακτήσει τον κόσμο.  ‘Εχει πελώρια λαχτάρα να γνωρίσει, να μαζέψει εμπειρίες, είναι περίεργος και ριψοκίνδυνος, λόγω απειρίας.  Καθώς παθαίνει σιγά-σιγά μαθαίνει και έτσι δομεί μέσα του έναν οδηγό επιβίωσης ή χάρτη κινήσεων στο ανθρώπινο επίπεδο.

Ασυνείδητα προχωρεί ανάμεσα στα όνειρα, τις φαντασιώσεις του που συνεχόμενα συνθέτονται στο νου του καθώς ζει, και στις πράξεις της καθημερινότητάς του.  Παρατηρεί σιγά-σιγά πως όταν εστιάζει την προσοχή του σε κάτι, το καλεί και στην ζωή του.  ‘Οταν οραματίζεται ένα ποδήλατο το αποκτά, ένα ταξίδι στο εξωτερικό , δημιουργούνται οι συνθήκες να το βιώσει. ‘Ετσι παραξενεύεται και αναρωτιέται.  Η ζωή συμβαίνει σε εμένα, η δημιουργείται από εμένα;   Εκείνη είναι η στιγμή που αρχίζει το ταξίδι του φιλόσοφου. Κάθε ερώτησή του, προκαλεί αρκετές άλλες απορίες που τον πυροδοτούν για να ψάξει το κρυφό, το ασυνείδητο, τον σκηνοθέτη των σεναρίων, αλλά κυρίως την ίδια του την ψυχή.
                     
Αν ρωτήσεις έναν άνθρωπο τι είναι εκείνο που τον κάνει ευτυχισμένο θα σου απαντήσει «’Οταν ζω αυτό που θέλει η ψυχή μου». Τι είναι η ψυχή τον ρωτάς, και σου απαντά «Αυτό που σκέφτεται και αισθάνεται μέσα μου.» Αυτό που σκέφτεται και αισθάνεται μέσα μας είναι και η αιτία ύπαρξης της ζωής.  ‘Εχει την ανάγκη να παίξει έναν ρόλο, να νιώσει συναισθήματα, να απολαύσει, αλλά και να κατανοήσει.  «Η ζωή είναι μαθήματα», λένε κάποιοι.  Και τι γίνεται όταν τελειώσουν τα μαθήματα της ψυχής;  ‘Η μήπως δεν τελειώνουν ποτέ; «Θα βγούμε από τον κύκλο των ενσαρκώσεων», λένε κάποιοι άλλοι. «Θα ζούμε πιο άνετα σε όλα τα επίπεδα και θα έχουμε ψυχική γαλήνη» λέει ο εσωτερισμός.

Ψυχική γαλήνη;  Εδώ ίσως έχουμε βρει μία κεντρική ιδέα που επιδιώκουν όλοι οι πνευματικοί οργανισμοί.  Πότε όμως έχουμε νιώσει ψυχική γαλήνη; Από την παρατήρηση μέσα από την ζωή μας θα δούμε ότι νιώσαμε ψυχική γαλήνη όταν ικανοποιήσαμε μία ανάγκη μας, (φαγητό, σεξ, ξεκούραση, συναίσθημα, κατανόηση) ή όταν δράσαμε κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα.  ‘Οταν επιτέλους αποφασίσουμε να διεκπεραιώσουμε κάποιες εκκρεμότητες που μας κυνηγούν σαν φαντάσματα και μας βαραίνουν σίγουρα θα νιώσαμε ψυχική γαλήνη.  ‘Η όταν πραγματοποιήσουμε μία βαθιά «ψυχική» επιθυμία, η ψυχή μας θα σταματήσει να μας γκρινιάζει και θα χαλαρώσει που επιτέλους κατάφερε να καθοδηγήσει το όχημά της για να εκτελέσει την επιθυμία της.

Πολλοί λένε ότι ο κόσμος μας είναι μία ψευδαίσθηση, ένα όνειρο.  Πως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.  Μία αντίληψη που δημιουργήθηκε λόγω της ημερομηνίας λήξεως του οχήματός μας, το αποκαλούμενο φυσικό σώμα.  ‘Ομως αν ρωτήσεις αυτούς τους ανθρώπους αν δύνονται να αφαιρέσουν την ζωή τους ή κάποιου άλλου ανθρώπου, η απάντηση τους θα είναι αρνητική. Ο εσωτερισμός σέβεται το φυσικό επίπεδο γιατί γνωρίζει ότι μέσω αυτού η ψυχή μπορεί να βιώσει, και ότι είναι εξίσου σημαντικό αν και εφήμερο.

Ο ρόλος της ψυχής είναι να οραματίζεται και να βιώνει σενάρια που επιλέγει ή περιορίζεται να βιώσει λόγω προηγούμενων επιλογών.  Χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία είτε υλικά (καλή υγεία, οικονομική αυτάρκεια) είτε πνευματικά (γνώση, συναισθηματική καλλιέργεια, εμπειρίες) δεν θα έχει την ανάλογη επιτυχία διεκπεραίωσης του ρόλου της δηλαδή δεν θα μπορεί να είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού της ζωής της.  Επειδή η φύση της ψυχής είναι να είναι ελεύθερη, απογοητεύεται και υποφέρει όταν εγκλωβίζεται σε καταστάσεις που την αιχμαλωτίζουν.  Το μόνο που την ικανοποιεί είναι να διεκπεραιώσει τον σκοπό της, να υλοποιηθεί το όραμά της, που υπάρχει μέσα μας, σαν κεντρική ιδέα και καθοδηγεί όλη την πορεία μας στην ζωή.

Ο άνθρωπος αισθάνεται ελεύθερος όταν αναγνωρίσει την φύση της ψυχής του, και εκτελεί την επιθυμία της.  Τότε η ζωή γίνεται ένα πραγματικό όνειρο, ένα απίστευτο παραμύθι, και η χαρά της ψυχής είναι απερίγραπτη. Το μεγαλύτερο κέρδος μέσα από το μονοπάτι του εσωτερισμού είναι η επαφή με την ψυχή μας, η αναγνώριση της φύσης της και η συνεργασία μαζί της για την εκτέλεση του σκοπού της.  Τότε το εσωτερικό όραμα εξωτερικεύεται και η ζωή μοιάζει με επίγειο παράδεισο μια και η ψυχή προσπαθεί να αντιγράψει στο φυσικό επίπεδο ή να υλοποιήσει τις μνήμες της από το πνευματικό «θεϊκό επίπεδο», το επίπεδο της απόλυτης ομορφιάς, ικανοποίησης, αρμονίας, υψηλών ιδεών, και ψυχικής γαλήνης.

1552

Ψυχολογία και εσωτερισμός / Αυτοεκτίμηση

« στις: Μάρτιος 08, 2007, 14:43:53 »

Η Aυτοεκτίμηση
Rose_777

Η αυτοεκτίμηση είναι ένα από τα κυριότερα κλειδιά για την ευτυχία, ευημερία και την εξέλιξη του ανθρώπου.  Ανάλογα με το πόσο εκτιμούμε τον εαυτό μας, δημιουργούμε και την ανάλογη πραγματικότητά μας.  Είναι ένας δείκτης, μία ζυγαριά, ένα μέτρο που δηλώνει την αξία, την αγάπη, και τον σεβασμό προς τον εαυτό μας.  Η γλώσσα του σώματος, ο τρόπος ζωής μας, η διάθεσή μας προς την ζωή, οι σχέσεις μας, η καριέρα μας, η δημιουργικότητά μας, όλα στιγματίζονται από το ποσοστό της αυτοεκτίμησής μας.

Η αυτοεκτίμιση είναι ένα πρίσμα, ένας φακός, από όπου το θείο φως μέσα μας, η διάνοιά μας, ή η ψυχική μας προσωπικότητα εκφράζεται.  Αν είναι λοιπόν ο φακός σκονισμένος, διαστρεβλωμένος, μπλοκαρισμένος από ένα σμήνος σκοτεινών, αρνητικών, λυπηρών συναισθημάτων, τότε επηρεάζει άμεσα την ψυχική μας διάθεση και επομένως την πραγματικότητά μας.

Ανάλογα λοιπόν με τι τιμή δώσουμε στον εαυτό μας, ανάλογα το πόσο πιστεύουμε ότι αξίζουμε, διεκδικούμε και την ανάλογη ευχαρίστηση, χαρά, δημιουργικότητα, οικονομική κατάσταση, ερωτική – συντροφική σχέση, καριέρα ή φιλίες.  Η αξία που δίνουμε στον εαυτό μας είναι ζωγραφισμένη στο μέτωπό μας και οι άλλοι γνωρίζουν αυτόματα πως να μας αντιμετωπίσουν.  Πόσο αξίζουμε;  1 ευρώ, 10 ευρώ, 1000 ευρώ, ή μήπως -1000 ευρώ; 

Δυστυχώς όσο και εάν προσπαθήσουμε, κάποιοι από εμάς, να κρύψουμε την λιγοστή αυτοεκτίμησή μας, είτε από τους άλλους, είτε από εμάς τους ίδιους, το μήνυμα περνάει απέναντι λες και είμαστε διάτρητοι, τα κύματα εκπέμπονται, και ο άλλος χορεύει τον χορό των πεποιθήσεών μας.  Και όμως το παράδοξο είναι ότι θυμώνουμε και κατηγορούμε τους άλλους για το φέρσιμό τους απέναντί μας, όταν εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε ή προσκαλέσαμε αυτήν την συμπεριφορά, που σαν φυσικός νόμος της θείας διάνοιας επιβεβαιώνει απλά το πιο πυρηνικό μας πιστεύω, την αξία του εαυτού μας. 

Παρόλο που εύκολα και θεωρητικά ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η αυτοεκτίμηση στην ποιότητα της ζωής του, δυστυχώς δεν τον βοηθάει να βγει από το αδιέξοδό του και την μιζέρια του και σε τελική ανάλυση την αυτοκαταστροφή του.  Γιατί όταν δεν μπορεί να στρέψει το μαχαίρι προς τους άλλους, σαν αντίδραση σε κάποια μορφή βίας που έχει υποστεί σε αυτόν τον «στα πρόθυρα νευρικής κρίσης κόσμο», τότε το στρέφει προς τον εαυτό του.

Η αυτοεκτίμηση μπορεί να συντελέσει ως φρένο στην εκδήλωση της παγκόσμιας τρέλας και παραφροσύνης, αποτέλεσμα της μετάβασης από έναν κόσμο παλαιωμένων πεποιθήσεων σε ένα κόσμο νέων αντιλήψεων, αποκαλύψεων, γνώσεων και τρόπου ζωής.  Σε τέτοιες ιστορικές στιγμές, είτε παγκόσμιας, είτε ατομικής κρίσης, δεν υπάρχει άλλη λύση από το συνεχόμενο καθάρισμα της εσωτερικής πληγής έτσι ώστε και ο τελευταίος ιός νοητικής ή συναισθηματικής γρίπης να εξαφανιστεί πριν προλάβει η ίδια η φύση να μας καθαρίσει. Γι’ αυτό και τα πιο σημαντικά επαγγέλματα της νέας χιλιετίας που διανύουμε, θα είναι οι ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ή πνευματικοί ερευνητές, διότι χωρίς συναισθηματική ή ψυχική υγεία δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική υγεία, πρόοδος, ευημερία ή απλά ζωή.

‘Όμως για να κατανοήσουμε το πρόβλημα της χαμηλής αυτοεκτίμησης είτε συλλογικής, είτε ατομικής, θα πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν του ατόμου ή στην ιστορία της ανθρωπότητας.  Εκεί βλέπουμε έναν άνθρωπο ή μια ανθρωπότητα που ξεκίνησε ως παιδί παίρνοντας την σκυτάλη από τους γονείς του και συνεχίζοντας τον αγώνα τους διαμέσω της εξελικτικής πορείας σε όλα τα επίπεδα.  Τον είδαμε ως παιδί να παίζει, να αγωνίζεται, να ανταγωνίζεται, να δημιουργεί, να καταστρέφει τα παιχνίδια του, και τις σχέσεις του, να σκοντάφτει και να ανασηκώνεται και τέλος να μαθαίνει μέσα από τις επιλογές του, τα μεγαλουργήματα αλλά και τα λάθη του.

Ολόκληροι πολιτισμοί αναδύθηκαν, απογειώθηκαν και απέπνευσαν αφήνοντας πίσω τους μόνο φαντάσματα και μνήμες, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι.  Οι ιστορικοί μπορούν να μελετήσουν τα ιστορικά λάθη που συντέλεσαν στην καταστροφή και στο κατρακύλισμα πολιτισμών, καθώς και οι ψυχολόγοι μπορούν να μελετήσουν τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα του ανθρώπινου ψυχισμού και ειδικά τις παθολογικές ή άρρωστες ψυχικές καταλήξεις. 

Τι σχέση όμως έχει η χαμηλή αυτοεκτίμηση με την αυτοκαταστροφή;  Είδαμε ότι ανάλογα με το ποσοστό που εκτιμάει ένας άνθρωπος τον εαυτό του, δημιουργεί και την ανάλογη πραγματικότητα.  Τι συντελεί όμως στην χαμηλή αυτοεκτίμηση ενός ανθρώπου ή ενός πολιτισμού;  Μήπως ο άνθρωπος αισθάνεται αδύναμος, ανίσχυρος, ή λίγος μπροστά σε κάτι δυνατό, μεγάλο, επιβλητικό και εξουσιαστικό, και κατά συνέπεια εγκλωβίζεται μέσα στην συναισθηματική του φυλακή απόρροια του φόβου του;  Πολλές είναι οι μορφές που μπορούν να προκαλέσουν αυτούς τους φόβους ή φοβίες, που ξεκινάν από τις επιβλητικές, εξουσιαστικές συμπεριφορές των γονέων, ή της κοινωνίας, και επεκτείνονται σε διάφορους τομείς όπως ο αγώνας για επιβίωση, επαγγελματική συναισθηματική νοητική ανεπάρκεια, θρησκευτικές προκαταλήψεις, υπαρξιακές φοβίες, και τέλος η απειλή ενός πολέμου ή μιας πυρηνικής καταστροφής.

Τα τελευταία 150 χρόνια γέννησαν μία νέα ψυχική νόσο που λέγεται άγχος, απόρροια της βιομηχανικής ή τεχνολογικής επανάστασης και την βιασύνη του ανθρώπου να καλύψει το κενό που συνεχόμενα δημιουργούσε ο νέος τρόπος ζωής του.  Η απότομη τεχνολογική εξέλιξη και το κυνήγι του χρήματος φαίνεται να έχει δημιουργήσει ένα συναισθηματικό ή πνευματικό κενό στον άνθρωπο, και τα πρώτα δείγματα της παραφροσύνης του είναι εμφανή.  Ο σημερινός άνθρωπος δεν ζει απλά, αλλά τρέχει, βιάζεται να φτάσει, να προλάβει, να καταφέρει να επιβιώσει σε ένα τρόπο ζωής πολύπλοκο με συνεχόμενα αυξανόμενες απαιτήσεις. 

Υποσυνείδητα ο άνθρωπος τρέχει για να ισοσταθμίσει το πνευματικό με το υλιστικό του κομμάτι.  Τα δημιουργήματά του, οι μηχανές και οι ανακαλύψεις του, έγιναν απειλητικά φαντάσματα αντί για εργαλεία βελτίωσης της ζωής του.  Ανήμπορος μπροστά τους, ανίκανος, χωρίς αξία στέκει ο άνθρωπος, μπερδεμένος, μπλοκαρισμένος, ανασφαλής και φοβισμένος. Ο υπολογιστής αντικατέστησε τον ανθρώπινο εγκέφαλο, η μηχανή κατέληξε να αξίζει περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή, η ύλη περισσότερο από το πνεύμα, το χρήμα περισσότερο από το συναίσθημα. 

Να λοιπόν από που αρχίζει η διαστροφή, η διαστρέβλωση, η απειλή, που αναγκάζει τον άνθρωπο να βιαστεί να επανορθώσει και να φέρει την ισορροπία στον εαυτό του αλλά και στην δημιουργία του που βιάζεται καθημερινά.  Παρατηρείται λοιπόν ότι όταν η ανθρωπότητα ή ο άνθρωπος ειδικευτεί παθιασμένα, προσπαθώντας να υπερβεί την φύση του και όχι απλά να εναρμονιστεί μαζί της εξελισσόμενος σφαιρικά, ανισορροπεί και αυτοκαταστρέφεται γιατί δεν κατέχει πλέον τον έλεγχο της δημιουργίας του.

Η αυτοεκτίμηση, ο αυτοέλεγχος, η αίσθηση της ασφάλειας, η χαλάρωση και η εξαφάνιση των ψυχικών νοσημάτων θα αρχίσουν να εδραιώνονται εφόσον ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει τα λάθη του και ξεκινήσει μία σειρά από διορθωτικές κινήσεις βάση υγιών πεποιθήσεων, που θα έχουν ως αποτέλεσμα την ισορροπία του εσωτερικού του κόσμου (συναισθηματική του υγεία) καθώς και του εξωτερικού του κόσμου (την έκφραση μέσω των δημιουργημάτων του).

Ο αδύναμος άνθρωπος (οικονομικά, συναισθηματικά, νοητικά, και πνευματικά) αδυνατεί να εκτιμήσει τον εαυτό του, αλλά ο ψυχικά δυνατός που έχει τραφεί με πολύπλευρες γνώσεις και εμπειρίες και που έχει διδαχθεί από την ιστορία του λαού του αλλά και από το ίδιο του το παρελθόν, μπορεί πλέον να γίνει ένας ωφέλιμος δημιουργός και όχι ένας επικίνδυνος εγκληματίας.  Και εκεί βρίσκεται το κλειδί της αυτοθεραπείας μας.

1553

Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές / Συγκρίνοντας την Αυτοκυριαρχία, Ψυχική Αρμονία, και Ψυχική Γαλήνη

« στις: Φεβρουάριος 21, 2007, 02:44:31 »

Αγαπητοί Fraters και Sorores, αγαπητοί Επισκέπτες,

το Τάγμα μας χρησιμοποιεί τις παρακάτω έννοιες σαν στόχους επίτευξης μέσω της διδασκαλίας του

1. Αυτοκυριαρχία
2. Ψυχική Αρμονία
3. Ψυχική Γαλήνη

Πως αντιλαμβανόμαστε αυτές τις έννοιες;
Υπάρχει διαφορά ή ομοιότητα μεταξύ τους;

Με τις καλύτερες ευχές για Βαθιά Γαλήνη...