ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα
'Αρθρα Εσωτερισμού => Θρησκείες και εσωτερισμός => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΣΕΡΑΠΙΣ στις Απριλίου 10, 2009, 02:28:43
-
Η Ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά
Ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά πριν το 300 π.Χ. στο Αρχαίο Ισραήλ
Παραδοσιακά, οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι η Πεντάτευχος (τα πρώτα 5 βιβλία των Εβραϊκών Γραφών ή Παλαιάς Διαθήκης), γράφτηκαν απ' τον Μωυσή υπό τη φώτιση του Θεού γύρω στα 1.450 π.Χ., στη διάρκεια της Εξόδου του έθνους απ' την Αίγυπτο. Το βιβλίο του Δανιήλ θεωρήθηκε ότι γράφτηκε απ' τον Δανιήλ στον 6ο αιώνα μ.Χ., κ.λπ. Οι συντηρητικοί Χριστιανοί το πιστεύουν ακόμα και σήμερα, κυρίως επειδή η Βίβλος αναφέρει την ταυτότητα των συγγραφέων της σε πολλά σημεία και οι συντηρητικοί πιστεύουν ότι η Βίβλος είναι αλάθητη. Παρ' όλα αυτά η ανάλυση της Βίβλου σαν ιστορικό κείμενο απ' τα τέλη του 19ου αιώνα, έχει πείσει ουσιαστικά όλους τους μη-Ευαγγελιστές μελετητές της Παλαιάς Διαθήκης ότι, το μεγαλύτερο μέρος της Πεντάτευχου φτιάχτηκε από ένα μείγμα γραπτών και εκδόσεων από τρία πρόσωπα ή ομάδες: το 950 π.Χ. από τον "J", το 750 π.Χ. από τον "E" το 539 π.Χ. από τον "P". Η Δευτερονομία γράφτηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. και το βιβλίο του Δανιήλ γράφτηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. Στο παρακάτω υλικό, θα υποθέσουμε ότι η ελεύθερη μετάφραση είναι σωστή.
Ανάμεσα στα βιβλία των Εβραϊκών Γραφών που γράφτηκαν πριν το 300 π.Χ., ο όρος "Σατανάς" (ριζική λέξη "s'tn") εμφανίζεται συχνά. Η λέξη προέρχεται απ' το αρχικό εβραϊκό ρήμα "satan", που σημαίνει "εναντιώνομαι", "πολεμώ". Η μετάφραση των Εβδομήκοντα των Εβραϊκών Γραφών στα Ελληνικά, χρησιμοποιήθηκε ευρέως στην πρώιμη Χριστιανική Εκκλησία. Μετάφρασαν το "satan" ως "διαβολικό", απ' το οποίο αντλούμε τους αγγλικούς όρους "devil" και "diabolic". Η λέξη χρησιμοποιείται για να αναφερθούμε σε:
Κάθε πρόσωπο που δρα σαν κατήγορος ή εχθρός. Για παράδειγμα:
1 Σαμουήλ 29:4: Οι Φιλισταίοι δυσπιστούσαν στον Δαβίδ, φοβούμενοι ότι ήταν ένας σατανάς (μεταφράστηκε "αντίπαλος" ή "κάποιος που θα στραφεί εναντίον μας")
2 Σαμουήλ 19:22: ο Shime-i απολογείται στον βασιλιά Δαβίδ. Ο βασιλιάς απορρίπτει την απολογία, λέγοντας ότι δεν θα έπρεπε να είναι ένας σατανάς ο ένας για τον άλλον (μεταφράστηκε "αντίπαλος", "εχθρός" ή "κάποιος που εναντιώνεται")
1 Βασιλείς 5:4: Ο Βασιλιάς Σολομώντας μιλάει στον Χιράμ, τον βασιλιά της Τύρου. Λέει ότι τώρα που δεν υπάρχει σατανάς ούτε κακοτυχία για να τον σταματήσει, μπορεί να κτίσει το Ναό. (μεταφράστηκε "εχθρός" ή "ενάντιος")
1 Βασιλείς: 11:14: Ο Θεός ξεσήκωσε τον Χαντάτ τον Εδομίτη σαν σατανά ενάντια στον Σολομώντα. (μεταφράστηκε "αντίπαλος" ή "ενάντιος")
Θείος αγγελιοφόρος απεσταλμένος απ' τον Θεό σαν αντίπαλος. Για παράδειγμα:
Αριθμοί 22:22 και 32: Ο θεός εμφανίζεται σε όνειρο, να λέει στον Balaam να πάει μαζί με την πριγκίπισσα του Moab να συναντήσει τον Balak. Αλλά όταν ο Balaam αναχωρεί το άλλο πρωί με το γάιδαρό του, ο Θεός θυμώνει μαζί του για κάποιο λόγο και στέλνει έναν άγγελο/αγγελιοφόρο να τον σκοτώσει. Ο γάιδαρος είδε τον άγγελο και άρχισε να φέρεται παράξενα. Ο άγγελος ήταν αόρατος για τον Balaam, που έδειρε το ζώο. Ο γάιδαρος ρώτησε τον Balaam, γιατί τον έδειρε τρεις φορές. Ο Balaam που δεν φαίνεται να κατάλαβε ότι ένας γάιδαρος που μιλάει είναι ασυνήθιστο συμβάν, απαντάει. Κατόπιν ο άγγελος εμφανίζεται και εξηγεί ότι έχει έρθει σαν σατανάς για να τον σκοτώσει. (μεταφράστηκε "κάποιος που εναντιώνεται", "ανθιστάμενος", "αντίπαλος")
Μέλος του εσωτερικού συμβουλίου του Θεού· ένας τύπος κύριου κατήγορου του Παραδείσου. Για παράδειγμα:
1 Χρονικά 21:1: Ο Σατανάς, "ένας υπερφυσικός μοχθηρός απεσταλμένος,", δρώντας εκ μέρους του Θεού, επηρέασε τον Δαβίδ να οργανώσει απογραφή. Η απογραφή έγινε και ο Θεός θυμώνει για την άσκοπη κίνηση. Ίσως ο Θεός να μη θέλει οι άνθρωποι να είναι γνώστες της δύναμης του στρατού. Κατόπιν ο Θεός παρουσιάζει στον Δαβίδ την επιλογή του για μία από τρεις τιμωρίες: έναν τριετή λιμό, 3 μήνες υποχώρησης μπροστά στα εχθρικά στρατεύματα ή μια επιδημία πάνω στο Ισραήλ.
Ο Δαβίδ επιλέγει την επιδημία και ο Θεός σκοτώνει 70.000 άνδρες (και ίσως παρόμοιο αριθμό γυναικών και πολλές δεκάδες χιλιάδες παιδιά). Στο 2 Σαμουήλ 24, περιγράφεται το ίδιο γεγονός. Παρ' όλα αυτά, αυτή τη φορά, το κείμενο αναφέρει ότι ο Θεός επηρέασε τον Δαβίδ για να οργανώσει την απογραφή. Αν και ο Θεός υποκίνησε τον Δαβίδ να καταμετρήσει τους άνδρες του Ισραήλ και της Ιουδαίας, ήταν επίσης θυμωμένος που έγινε κάτι τέτοιο και τιμώρησε τους Ισραηλίτες με μια επιδημία. Τα γραπτά στο 2 Σαμουήλ πιστεύεται ότι είναι τα αυθεντικά. Το 1 Χρονικά ήρθε αργότερα. Πιστεύεται ότι όταν τελικά εκδόθηκε ο Σαμουήλ (γύρω στα 560 π.Χ.), οι εκδότες σκέφτηκαν ότι όλες οι υπερφυσικές δράσεις (καλές και κακές) προήρθαν απ' τον Θεό. Όταν γράφτηκαν τα Χρονικά, πάνω από ένα αιώνα αργότερα (γύρω στα 400 π.Χ.), ο συγγραφέας θεώρησε ότι ο Θεός δρούσε έμμεσα, μέσω των βοηθών του.
Ιώβ 1 και 2: Ο Σατανάς περιγράφεται σαν μέλος του δικαστηρίου των Ουρανών. Ο Θεός αναφέρει ότι είναι εντυπωσιασμένος απ' τη συμπεριφορά του Ιώβ, ενός άμεμπτου ανθρώπου που έζησε μια έντιμη ζωή. Ο Σατανάς αποδίδει την αξιέπαινη συμπεριφορά του Ιώβ στην καλή του τύχη και λέει ότι, ο Ιώβ θα βλασφημούσε σύντομα τον Θεό αν είχε μια σειρά κακοτυχιών. Ο θεός αποφασίζει να κάνει ένα πείραμα με τον Ιώβ. Διατάζει το Σατανά να καταστρέψει όλα όσα έχει ο Ιώβ: να σκοτώσει τα ζώα του, να δολοφονήσει τους δούλους του και τα αθώα παιδιά του. Αλλά ακόμα και μετά απ' τις συμφορές αυτές, ο Ιώβ δεν βλασφημεί το Θεό. Έτσι, ο Θεός διατάζει τον Σατανά συν τοις άλλοις να κατέβει στη γη και να βλάψει την υγεία του Ιώβ. Εδώ, ο Σατανάς περιγράφεται σαν υπηρέτης του Θεού, του οποίου το έργο είναι να φέρνει σε πέρας υπάκουα μοχθηρές πράξεις κατά τις εντολές του Θεού.
Ζαχαρίας 3:1-7: Ο Σατανάς περιγράφεται ξανά σαν μέλος του συμβουλίου του Θεού. Εδώ αντιτάσσεται στην επιλογή του Joshua σαν ανώτερου ιερέα.
Δεν υπάρχουν αποσπάσματα στα παλιότερα τμήματα των Εβραϊκών Γραφών, όπου ο Σατανάς περιγράφεται σαν κακόβουλο πνεύμα - ο κύριος εχθρός του Θεού και της ανθρωπότητας. Κυρίως, περιγράφεται σαν πρωτοπαλίκαρο που φέρνει σε πέρας τις επιβλαβείς διαταγές του Θεού. Δεν υπάρχει εδώ δυαδισμός μεταξύ δύο ισχυρών υπερφυσικών οντοτήτων: του πανάγαθου Θεού και του πάνκακου Σατανά. Ο Θεός φαίνεται να πραγματοποιεί τόσο τα ευγενικά όσο και τα επιβλαβή έργα. Όταν:
- πρόκειται να σταλούν επιδημίες, ή
- δημιουργείται ένας μεγάλος κατακλυσμός γενοκτονίας, για να σκοτώσει σχεδόν όλη την ανθρωπότητα, εκτός τον Νώε και την οικογένειά του, ή
- θανατώνεται ο Ονάν, επειδή εφάρμοσε μια στοιχειώδη μορφή ελέγχου των γεννήσεων, παραβαίνοντας την πολιτισμική παράδοση, ή
- καταστρέφονται τα Σόδομα και τα Γόμορρα, επειδή οι κάτοικοί τους ήταν υβριστικοί απέναντι στους άπορους και τους ξένους, ή
- η γυναίκα του Λωτ, μετατρέπεται σε στήλη άλατος, επειδή κοίταξε σε λάθος κατεύθυνση
είναι ο Θεός που τα κάνει.
Στην ουσία, οι αρχαίοι συγγραφείς των πρώιμων Εβραϊκών Γραφών έβλεπαν τον Ιεχωβά να διαπράττει τόσο τις καλές όσο και τις κακές πράξεις. Μια καλή ένδειξη γι' αυτό βρίσκεται στο:
Ησαΐας 45:6-7: "… Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος. Εγώ σχηματίζω το φως και δημιουργώ το σκοτάδι. Εγώ κάνω ειρήνη και δημιουργώ το κακό. Εγώ, ο Κύριος, τα κάνω όλα αυτά." (KJV)
ή στο Ιώβ 9:22-23: "… [ο Θεός] καταστρέφει και τους αθώους και τους αμαρτωλούς. Όταν μια μάστιγα φέρνει ξαφνικό θάνατο, χλευάζει την απόγνωση των αθώων." (δηλ. γελάει με τον πόνο των θυμάτων)
ή στο Θρήνοι 3:37-38: "Ποιος διέταξε και κάτι ήρθε για να παρέλθει, αν ο Κύριος δεν το όρισε; Δεν είναι απ' το στόμα του Ύψιστου που έρχεται το καλό και το κακό;"
Η ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά πριν το 300 π.Χ. στο Αρχαίο Ιράν
Οι ιστορικοί έχουν ανιχνεύσει τα θεμέλια της έννοιας του Σατανά στην Ινδο-Ευρωπαϊκή εισβολή γύρω στο 2.000 π.Χ. Η μετανάστευση αυτών που σήμερα αποκαλούμε ανθρώπους του Kurgan, έγινε απ' την σημερινή νότια Ρωσία προς την Εγγύς Ανατολή, τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Ήταν πολυθεϊστές και λάτρευαν τουλάχιστον μία Θεά-Μητέρα και έναν αρσενικό θεό. Οι θρησκευτικές πίστεις τους βασίζονταν στις Ιερές Γραφές των Ινδουιστών, τις Βέδες. Αυτοί που εγκαταστάθηκαν στη δυτική Ευρώπη έγιναν οι Κέλτες με τη θρησκεία τους of Δρυϊδισμού και ίσως αυτό που σήμερα αποκαλείται Wicca. Εκείνοι οι Kurgan που εγκαταστάθηκαν στη Μέση Ανατολή ανέπτυξαν θρησκευτική πίστη σε διάφορες γραμμές (κατευθύνσεις). Ανέπτυξαν τις διπλές (δίδυμες) έννοιες της σωτηρίας και της καταδίκης μετά θάνατον. Μετά θάνατον, πίστευαν ότι η ψυχή του πεθαμένου πρέπει να περάσει πάνω από μια στενή γέφυρα πάνω στην πλάτη ενός αλόγου. Ονομάζονταν "Γέφυρα του Αιτούμενου". Ο Rashu, ένας θεός, έκρινε κάθε ψυχή και αποφάσιζε ποια είναι ικανοποιητικά ενάρετη για να διασχίσει τη γέφυρα και ποια θα πέσει σε ένα είδος Κόλασης με "φλόγες και τρομακτικές μυρωδιές"1. Αφού δημιουργήθηκαν η σωτηρία και οι Ουρανοί (και η καταδίκη και η Κόλαση), στήθηκε η σκηνή για την επόμενη λογική έννοια: αυτή του Διαβόλου.
Ο Ζωροάστρης (αλλιώς Ζαρατούστρα, Zarthosht) πιστεύεται από κάποιους ότι έζησε περίπου μεταξύ 628 και 551 π.Χ. (Άλλοι υπολογισμοί διατρέχουν το διάστημα απ' το 600 ως το 6.000 π.Χ.). Ήταν ένας Πέρσης προφήτης, στο χώρο του σημερινού Ιράν. Όπως και ο Ιησούς, αναφέρεται ότι μπήκε σε πειρασμό απ' τον Σατανά. Έκανε πολλά θαύματα και θεραπείες και θεωρούνταν απ' τους οπαδούς του υπερφυσικό ον. Εισήγαγε μια σημαντική πνευματική αναμόρφωση και δημιούργησε τη θρησκεία που θεωρείται σαν η πρώτη μονοθεϊστική στον κόσμο. Απέρριψε τη λατρεία της ισχύουσας τριάδας Βαρούνα, Μίθρα και Ίντρα. Η νέα θρησκεία, που ονομάστηκε Ζωροαστρισμός, περιλάμβανε τη λατρεία ενός και μοναδικού αρσενικού Θεού, του Αχούρα Μάζντα, του "ανώτατου άρχοντα, νομοθέτη, ανώτατου δικαστή, κύριου της ημέρας και της νύχτας, του κέντρου της φύσης και εφευρέτη του ηθικού νόμου". Δημιούργησε τους Ουρανούς και τη Γη. Εν ολίγοις, είχε όλες τις ιδιότητες που αποδίδονται στον Ιεχωβά απ' τους αρχαίους Ισραηλίτες, αλλά διαφορετικό όνομα. Ο Ζωροάστρης αναγνώριζε επίσης τον δίδυμο αδελφό του Αχούρα Μάζντα: τον Angra Manyu (αλλιώς Αριμάν), το Θεό του Κακού" 2". Τα μόνα πράγματα που δημιούργησε ήταν τα φίδια, οι δαίμονες και όλα τα κακά του κόσμου. Οι παλιοί θεοί της προηγούμενης πολυθεϊστικής θρησκείας έγιναν οι δαίμονες της νέας πίστης. Έτσι, ο Αριμάν έγινε ο πρώτος Διάβολος που γνώρισε ο κόσμος και οι βοηθοί του έγιναν η πρώτη λεγεώνα των δαιμόνων κάτω απ' τον έλεγχο μιας πάνκακης θεότητας.
Ο Ζωροάστρης δίδαξε ότι ο Αχούρα Μάζντα και ο Αριμάν θα βρίσκονται συνεχώς σε πόλεμο μεταξύ τους, έως ότου τελικά ο Αριμάν θα νικηθεί. Τη στιγμή εκείνη οι νεκροί θα αναστηθούν και μια Τελική Κρίση θα χωρίσει τους ανθρώπους που έζησαν σ' όλες τις εποχές, σε δύο ομάδες: οι κακοί πάνε στην Κόλαση για την Αιωνιότητα· οι καλοί πάνε στον Παράδεισο. Όπως έγραψε τόσο εκφραστικά ο συγγραφέας Gerald Messandi: "Η δομή των τριών μονοθεϊσμών (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ) είχε οικοδομηθεί. Το πιστοποιητικό γέννησης του Διαβόλου συμπληρώθηκε από ένα Ιρανό προφήτη."
Ανάπτυξη της ιδέας του Σατανά μεταξύ 300 π.Χ. και 100 μ.Χ.
Η αναφορά για τη Βίβλο του Scofield κλείνει τα Εβραϊκά Ιερά Κείμενα με το βιβλίο του Μαλαχία, το 397 π.Χ. Ανοίγει τις Χριστιανικές Γραφές με το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο του 37 μ.Χ. Αυτό είναι ένα κενό πάνω από 4 αιώνων. Αυτό το διάστημα έχει ονομαστεί παραδοσιακά η "περίοδος μεταξύ των Διαθηκών". Αλλά η σύγχρονη επιστημονική έρευνα για τη Βίβλο βρήκε ότι η πραγματικότητα δεν είναι τόσο ακριβής:
Το Βιβλίο του Δανιήλ, φαίνεται να έχει γραφεί γύρω στο 165 π.Χ., στο μέσο της μεταξύ των Διαθηκών περιόδου. Αφηγείται γεγονότα 4 προηγούμενων αιώνων είναι γραμμένο σαν να ήταν συγγραφέας ο Δανιήλ.
Το βιβλίο της Εσθήρ γράφτηκε φανερά στον 1ο ή 2ο αιώνα π.Χ.
Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο ήταν το πρώτο Ευαγγέλιο. Οι περισσότεροι μελετητές της Παλαιάς Διαθήκης το χρονολογούν γύρω στο 70 μ.Χ. Του Ματθαίου ήρθε αργότερα, το 80 μ.Χ.
Πολλά Ιουδαϊκά γραπτά έχουν διασωθεί από εκείνη την εποχή. Κάποια έχουν συλλεχθεί και αποτελούν τα "Απόκρυφα" (Ελληνική λέξη που σημαίνει "κρυμμένος"). Αυτά τα βιβλία εμφανίζονται στους Εβδομήκοντα (ελληνική μετάφραση των Εβραϊκών Γραφών) και στη Βουλγάτη (πρώιμη Λατινική μετάφραση της Βίβλου). Βρίσκονται στις Ρωμαιοκαθολικές Βίβλους και σε μερικές Προτεσταντικές Βίβλους. Οι συντηρητικοί Προτεστάντες δεν δέχονται τα Απόκρυφα σαν αλάνθαστα ή θεόπνευστα.
Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων αιώνων πριν την γέννηση του Χριστού, το πορτραίτο του Σατανά επιδέχτηκε σοβαρή αλλαγή. Η ιδέα του Ζωροαστρικού / Περσικού δυαδισμού εμφανίστηκε στα Ιουδαϊκά γραπτά: ο Θεός θεωρούνταν τώρα σαν ολότελα καλός· ο Σατανάς ως έντονα κακός. Η ιστορία θεωρήθηκε σαν μία μάχη μεταξύ τους. Ο Σατανάς δεν ήταν πλέον απλά ο εκτελεστικός πληρεξούσιος του Θεού, βοηθός ή υπηρέτης. Ο Σατανάς και οι δαίμονές του ήταν τώρα οι μεγαλύτεροι εχθροί της ανθρωπότητας.
Ο συγγραφέας G. Messandi "1" θεωρεί ότι, απ' τα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. μέχρι το 53 π.Χ. και αργότερα, οι Ιουδαίοι είχαν ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τους Πέρσες. Απ' τη θρησκεία των τελευταίων, τον Ζωροαστρισμό, οι Ιουδαίοι πήραν κάποιες έννοιες: την αθανασία της ψυχής, τους αγγέλους και τον Σατανά. Απ' τις τρεις κύριες διαιρέσεις του Ιουδαϊσμού (Εσσαίοι, Φαρισαίοι, Σαδδουκαίοι) στον 1ο αιώνα π.Χ., οι Εσσαίοι φαίνεται να εστίασαν περισσότερο στο Σατανά.
Ο Ιησούς και οι Απόστολοι δέχτηκαν την κοινή πίστη του 1ου αιώνα μ.Χ. ότι η νοητική αρρώστια και κάποιες φυσικές ασθένειες προκαλούνταν από ενυπάρχοντες δαίμονες. "Ακάθαρτα πνεύματα" αναφέρονται επτά φορές στον Μάρκο, μία στον Ματθαίο, τρεις στον Λουκά και μία στην Αποκάλυψη. Ένα "βουβό πνεύμα" και ένα "κουφό πνεύμα" αναφέρονται από μία φορά στον Μάρκο. Ο Λουκάς μιλάει για ένα "πνεύμα αρρώστιας" στο Ευαγγέλιό του και ένα "μαντικό πνεύμα" και ένα "κακό πνεύμα" στις Πράξεις. Η έννοια της "βίαιης δαιμονοληψίας" εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αγία Γραφή. Οι δαίμονες πιστεύεται ότι κατελάμβαναν άτομα και τα έκαναν να αυτοακρωτηριάζονται, να καταρρέουν, να βγάζουν αφρούς απ' το στόμα, να κτυπιούνται στο έδαφος. Οι Δαίμονες θεωρήθηκαν η αιτία πολλών φυσικών ανικανοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της τύφλωσης, της δυσμορφίες της σπονδυλικής στήλης, της ανικανότητας ομιλίας. Ο Σατανάς περιγράφεται έντονα στις Χριστιανικές Γραφές: ο Ιησούς μπαίνει σε πειρασμό απ' τον Σατανά (Ματθαίος 4:1-3, Λουκάς 4:2). Οι Φαρισαίοι κατηγόρησαν τον Ιησού ότι εξαπολύει δαίμονες στο όνομα του "Βελζεβούλ, του πρίγκιπα των δαιμόνων." (Ματθαίος 12:24).
Στα γραπτά του Παύλου και των άλλων Αποστόλων, ο χαρακτήρας και το φάσμα των δραστηριοτήτων του Σατανά και των δαιμόνων του διευρύνεται περαιτέρω. Ο Θεός και ο Σατανάς θεωρούνται σαν οι δύο πιο ισχυρές δυνάμεις του σύμπαντος. Ο δυαδισμός μεταξύ του πανάγαθου Θεού και του πάνκακου Σατανά εδραιώνεται σταθερά. Παραδείγματα είναι:
Προς Κορινθίους Β΄ 11:12-14: Ο Σατανάς θεωρείται υπεύθυνος για ψευδείς διδασκαλίες από "ψευδαπόστολους, δόλιους εργάτες"
Προς Κορινθίους Β΄ 12:7: Ο Σατανάς έδωσε στον Παύλο ένα "αγκάθι στη σάρκα" για να τον ενοχλήσει.
Προς Θεσσαλονικείς Α΄ 2:17-18: Ο Σατανάς παρεμπόδισε τα ταξίδια του Παύλου.
Προς Τιμόθεο Α΄ 1:19-20: Ο Υμέναιος και ο Αλέξανδρος αποσκίρτησαν απ' την πίστη και βλασφήμησαν. Ο Παύλος τους εξόρκισε και "τους παρέδωσε στον Σατανά". Εδώ, εκφράζει την πίστη, που συναντάται επίσης στην
Προς Κορινθίους Α΄ 5:5, ότι αφού κάποιος εξορκιστεί, δεν θα προστατεύεται πια απ' τον Θεό. Ο Σατανάς θα τον βασανίζει και ίσως τον εξαγνίσει.
Ο συγγραφέας της Αποκάλυψης αναπτύσσει την έννοια μιας μεγάλης μάχης μεταξύ του Σατανά και του Θεού στο τέλος του κόσμου, έτσι όπως τον ξέρουμε:
Αποκάλυψη 2:8-9: Ο Σατανάς περιγράφεται σαν τη δύναμη πίσω απ' τον διωγμό των Χριστιανών απ' τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο συγγραφέας καταδικάζει φανερά τους πρώην Χριστιανούς που παριστάνουν τους Ιουδαίους για να αποφύγουν τον διωγμό. Αναφέρονται σαν "Συναγωγή του Σατανά".
Αποκάλυψη 2:7-9: Αυτή η παράγραφος είναι όμοια με την Αποκάλυψη 2:8-9.
Αποκάλυψη 12:9: Ο Σατανάς, με τη όψη του μεγάλου δράκου και οι πεσμένοι του άγγελοι ρίχνονται κάτω στη γη.
Αποκάλυψη 20:2-3: Ο Σατανάς δένεται και σφραγίζεται σε μια άβυσσο για 1.000 χρόνια, ώστε να μη μπορεί πια να πλανά τα έθνη.
Αποκάλυψη 20:2-3: Ο Σατανάς λύεται μετά από 1.000 χρόνια, πλανά τα έθνη και τα συγκεντρώνει για πόλεμο. Ηττάται.
-
Η ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά στην πρώιμη Χριστιανική Εκκλησία:
Πολλή προσοχή δόθηκε στην πρώιμη εκκλησία στην προσπάθεια να σταθεροποιήσει θεολογικές πίστεις για την ακριβή φύση του Θεού, του Ιησού, του Σατανά, της σωτηρίας, του Παράδεισου, της Κόλασης κ.λπ. Οι πρώτοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς βρίσκονταν σε διαμάχη:
- για το αν η πτώση του Σατανά συνέβη πριν τη δημιουργία του κόσμου, ενώ ο Αδάμ και Εύα βρισκόταν στην Εδέμ, ή μετά την πτώση.
- την ακριβή αιτία της ανταρσίας του Σατανά.
- για το αν οι άγγελοι πόθησαν τις γυναίκες των ανθρώπων και αν αυτός ο πόθος ήταν η αιτία ή ένα αποτέλεσμα της πτώσης τους.
- Αν ο Σατανάς και οι δαίμονές του και οι άνθρωποι που δεν σώθηκαν θα σωθούν τελικά ή όχι.
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρινός (περίπου 150-213 μ.Χ.) ήταν ο πρώτος σημαντικός Χριστιανός συγγραφέας που ισχυρίστηκε ότι οι θεοί των άλλων θρησκειών ήταν δαίμονες: "Η γνώμη των προφητών είναι ότι οι θεοί όλων των εθνών είναι εικόνες δαιμόνων"3" Αυτή η διδασκαλία έρχεται σε αντίθεση με τη γενική πεποίθηση στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ότι, οι θεοί όλων των θρησκειών και εθνών ήταν παγκόσμιοι και διέφεραν μόνο στα ονόματα και σε συγκεκριμένα ασήμαντα χαρακτηριστικά.
Η ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά, απ' τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση:
Στην ανάπτυξη των θρησκειών, οι θεοί της παλιάς θρησκείας συχνά γίνονται οι δαίμονες της νέας πίστης. Αυτό έγινε όταν ιδρύθηκε ο Ζωροαστρισμός. Συναντάται ξανά στο Μεσαίωνα όταν πολλά από τα χαρακτηριστικά του Έλληνα Θεού Πάνα απορροφήθηκαν απ' τον Σατανά: "κραυγές τράγου, κέρατα και ακατάπαυστη λαγνεία· μερικές φορές επίσης κεφάλι τράγου και πλήθος συνοδείας σατύρων", που έγιναν δαίμονες"4". Ο Πάνας ήταν ο κερασφόρος Θεός των Ελλήνων και συχνά θεωρείται σαν ο κερασφόρος σύζυγος της Θεάς μεταξύ των Wiccans. Αργότερα, του δόθηκαν πρόσθετα χαρακτηριστικά: "μια μακριά οφιοειδής ουρά με άκρη σε σχήμα καρδιάς, νύχια όμοια με οπλές, δερμάτινα φτερά νυχτερίδων και τρίαινα."5"
Ο Άγιος Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.) εφεύρε ένα νέο τύπο δαίμονα - ένα είδος σεξουαλικού βασανιστή. Οι Incubi ήταν αρσενικοί πεσμένοι άγγελοι που επιτίθονταν σεξουαλικά τη νύχτα στις γυναίκες και τους προκαλούσαν απέραντη σεξουαλική απόλαυση. Οι Succubae ήταν θηλυκοί πεσμένοι άγγελοι που ζευγάρωναν με τους άνδρες στη διάρκεια του ύπνου τους. Η ύπαρξή τους επιβεβαιώθηκε απ' τον Θωμά τον Ακινάτη (1225-1274). Ο Ακινάτης πίστευε ότι ο Διάβολος είναι η αιτία της αμαρτίας και "ήταν πιθανώς ο υπέρτατος άγγελος ο οποίος, λόγω υπεροψίας, έπεσε αμέσως μετά τη δημιουργία, αποπλανώντας όσους των ακολούθησαν κάνοντάς τους αντικείμενά του."6"
Το Τέταρτο Συμβούλιο του Λατερανού της Ρωμαϊκής εκκλησίας του 1215 καθόρισε ότι: "Ο Διάβολος και οι δαίμονές του δημιουργήθηκαν επίσης απ' τον Θεό. Τη στιγμή της Δημιουργίας δεν ήταν κακοί. Έγιναν έτσι εξαιτίας των δικών τους αμαρτιών και από τότε ασχολούνται με το να βάζουν σε πειρασμό τους ανθρώπους."
Η εκκλησία δίδαξε ότι οι διασκεδάσεις και η πνευματικότητα έξω από την ορθόδοξη Χριστιανοσύνη είναι μια μορφή της λατρείας του Σατανά. Συμπεριέλαβαν την αστρολογία, την τελετουργική μαγεία, τη μαντική, τον παγανισμό και τις τελετές άλλων θρησκειών, κ.λπ."7" Απ' τη στιγμή που οι πίστεις άλλων θρησκειών θεωρήθηκαν σαν μορφές της λατρείας του Σατανά, οι χειρότερες υπερβολές θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και γενοκτονίας μπορούν να ακολουθήσουν. Η εκκλησία εξολόθρευσε τους Καθαρούς σαν λάτρεις του Διαβόλου τον 13ο αιώνα και εξόντωσε τους Ναΐτες Ιππότες τον 14ο αιώνα. Άλλες μη συμμορφούμενες θρησκευτικές ομάδες μπήκαν στο στόχο και εξαλείφθηκαν.
Ο θρησκευτικός δυαδισμός που εισήγαγαν οι Ζωροαστριστές και φιλτράρισε ο Ιουδαϊσμός, έφτασε στη λογική του κατάληξη στον Χριστιανισμό. Αν ο Θεός έχει αναρίθμητους αγγέλους σαν αγγελιοφόρους και μια ορατή εκκλησία πιστών, ήταν λογικό και ο Σατανάς να έχει δαίμονες σαν βοηθούς και μία αόρατη συνάθροιση πιστών του Σατανά. Και έτσι, η εκκλησία φαντάστηκε την ύπαρξη ενός ολόκληρου δικτύου ανθρώπων που είχαν πουλήσει την ψυχή τους στο Σατανά, τον προσκυνούσαν και αφιέρωναν τη ζωή τους για να βλάψουν και να σκοτώσουν άλλους ανθρώπους. Με την εξαίρεση κάποιων νοητικά άρρωστων ατόμων, κανένα τέτοιο δίκτυο δεν υπήρξε. Τον 14ο αιώνα, ο Nicholas Eymerich, ένας Δομινικανός, έγραψε ένα φυλλάδιο που ονομάζονταν "Directorium Inquisitorum", ή το "Εγχειρίδιο των Ιεροεξεταστών." Περιέγραψε τρεις τύπους λατρείας του Διαβόλου:
- Λατρεία: το να δοξάζει κάποιος το Σατανά και να αυτομαστιγώνεται.
- Δουλεία: "το να συνδυάζει κάποιος τα ονόματα των δαιμόνων με αυτά των αγίων"
- - "περίεργες πρακτικές, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης του μαγικού κύκλου και άλλες νεκρομαντείες, όπως ερωτικά φίλτρα, μαγικά φίλτρα και τάλισμαν."8"
Στα τέλη του 15ου αιώνα, δύο Δομινικανοί, με τα ονόματα Henry Kraemer και Jacques Sprenger έγραψαν ένα βιβλίο: "Malleus Maleficorum" ή "Το σφυρί των Μαγισσών." Έγινε η νόμιμο λεξικό της εποχής της καύσης των Μαγισσών. Το βιβλίο εμπνεύστηκε από ένα συνδυασμό μίσους προς τις γυναίκες, φόβου στη σεξουαλικότητα και θρησκευτικών προλήψεων. Εκατοντάδες χιλιάδες αθώων ανθρώπων κατηγορήθηκαν για λατρεία του Σατανά, βασανίστηκαν μέχρι να ομολογήσουν και κάηκαν στην πυρά. Οι Ιεροεξεταστές εκτέλεσαν αυτή την αποστολή τέλεια· φοβούνταν ότι αν έμενε έστω και ένας Σατανιστής ζωντανός, η εκκλησία θα κινδύνευε. Η λογική εξήγηση του βασανισμού και της δολοφονίας των αιρετικών ήταν πολύ απλή: τα θύματα προορίζονταν για αιώνιο βασανισμό στην Κόλαση εξαιτίας των πεποιθήσεών τους. Βασανίζοντάς τα έως ότου ανακαλέσουν την πίστη τους και δεχθούν τον Χριστιανισμό, είχαν μια ευκαιρία να κατακτήσουν τον Παράδεισο. Και μετά, φυσικά, η εκκλησία τους έκαιγε ζωντανούς ώστε να μην επανέλθουν στην αρχική τους αίρεση. Λίγες ώρες ή μέρες οδύνης στη γη ήταν μια μεγάλη ευκαιρία, αφού απέτρεπε τον αιώνιο βασανισμό στην Κόλαση. Ο τελευταίος Ευρωπαίος αιρετικός κάηκε ζωντανός στην πυρά το 1792.
Απ' το μίσος της εκκλησίας προς τις γυναίκες και τον φόβο στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, προήλθε η πίστη ότι κάθε νεογέννητο κατέχονταν από ένα ενυπάρχον δαίμονα. Η εκκλησία εξόρκιζε τακτικά τα μωρά την ώρα της βάπτισης με την ακόλουθη τελετουργική φράση:
"Σε εξορκίζω ακάθαρτο πνεύμα στο όνομα του Πατέρα, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εξήλθε και άφησε αυτόν τον υπηρέτη του Θεού [όνομα του νηπίου]. Αναθεματισμένο και καταραμένο πνεύμα, άκουσε την προσταγή του ίδιου του Θεού, αυτού που περπάτησε πάνω στη θάλασσα και πρότεινε το δεξί του χέρι στον Πέτρο καθώς βυθίζονταν. Γι' αυτό, αναθεματισμένε διάβολε, παραδέξου την καταδίκη σου … και φύγε απ' αυτόν τον υπηρέτη του Θεού [όνομα του νηπίου] … Ποτέ μην τολμήσεις, αναθεματισμένε διάβολε, να παραβιάσεις το σημάδι του ιερού σταυρού που τοποθετούμε πάνω στο μέτωπό του/της. Με τη βοήθεια του Χριστού του Κυρίου μας."
Όταν η Εκκλησία της Αγγλίας διαχωρίστηκε απ' τον Ρωμαιοκαθολικισμό, εγκατέλειψε το τελετουργικό της βάπτισης-εξορκισμού. Οι Προτεσταντικές εκκλησίες το απέρριψαν επίσης, την εποχή της Μεταρρύθμισης. Οι Προτεσταντικές εκκλησίες συνέχισαν να βασανίζουν και να σκοτώνουν θρησκευτικούς αιρετικούς. Η βασική διαφορά ήταν ότι χρησιμοποιούσαν μια λιγότερο φρικτή μέθοδο εκτέλεσης: κρεμούσαν τα θύματά τους αντί να τα καίνε ζωντανά.
Η εκκλησία δίδαξε ότι ο Σατανάς μπορεί να εμφανιστεί σαν φωτεινός άγγελος. Γι' αυτό η Ιερά Εξέταση μπορούσε να κατηγορήσει ένα άτομο για λατρεία του Σατανά αν ισχυρίζονταν ότι είχε ένα αγγελικό όραμα. Η Ζαν ντ' Αρκ κατηγορήθηκε έτσι, σαν "επικλητής δαιμόνων" και κάηκε στην πυρά. Αργότερα ανακηρύχθηκε αγία.
Η ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά στη σύγχρονη εποχή:
Η εποχή καύσης των Μαγισσών και των Αιρετικών έπαυσε στα τέλη του 18ου αιώνα. Η λογική της Ιεράς Εξέτασης ταιριάζει ακόμα με τις πεποιθήσεις της εκκλησίας - με το να εξαναγκάζει τους αιρετικούς να ανακαλέσουν την πίστη τους, ίσως αποφύγουν τον αιώνιο βασανισμό στην Κόλαση. Αλλά οι άνθρωποι απλά ωρίμασαν για να καταλάβουν ότι, η όποια εμπνευσμένη απ' τους δαίμονες θρησκευτική δραστηριότητα υπήρξε στη δυτική Ευρώπη απ' τον 15ο μέχρι τον 18ο αιώνα, αυτή ήταν κυρίως μέσα στην ίδια την εκκλησία και όχι στους υποτιθέμενους λάτρεις του Σατανά. Η εκκλησία υπέστη μια σημαντική απώλεια αξιοπιστίας.
Στον 19ο αιώνα, κάποιοι θεολόγοι άρχισαν να ερευνούν την ύπαρξη του Σατανά. Συμπέραναν ότι: "Ο Ιησούς και οι μαθητές του σχημάτισαν τη δαιμονολογία τους απ' την καθημερινή ζωή της εποχής τους παρά απ' τις Γραφές και έτσι η έννοια του Σατανά δεν είναι ένα μόνιμο στοιχείο της Χριστιανικής διδασκαλίας."
Το 1972 η Καθολική εκκλησία έκλεισε το γραφείο του Εξορκιστή. Κάθε ιερέας μπορεί τώρα να πλησιάσει τον επίσκοπο του για να πάρει άδεια να εξάγει δαίμονες. Το 1999, ελάττωσαν το ρόλο του Σατανά σαν μια ζώντα οντότητα στη διάρκεια εξορκισμών. Η εκκλησία θεωρεί τώρα ότι η δαιμονική κατάληψη προκαλείται βασικά από μια δύναμη "που καραδοκεί μέσα σε όλους τους ανθρώπους" και όχι από ζώντα οντότητα που επιτίθεται απ' έξω."11"
Μέσα απ' την αύξηση της πίστης του κοινού στα επαγγέλματα σχετικά με διανοητικές ασθένειες, οι εξορκισμοί έγιναν αρκετά σπάνιοι. Ακόμα συνεχίζονται σε κάποιο επίπεδο, επειδή οι απροσδόκητοι θάνατοι στη διάρκεια ερασιτεχνικών Χριστιανικών εξορκισμών τόσο απ' τους Προτεστάντες όσο και απ' τους Ρωμαιοκαθολικούς αναφέρονται με ρυθμό περίπου ενός κάθε χρόνο στη Βόρεια Αμερική.
Η πίστη στην ύπαρξη του Σατανά σαν ζωντανό ον παραμένει ενεργή στη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. "Αν και ο Σατανάς παραμένει ο πλάνος, η πίστη και η προσευχή θα μας απελευθέρωναν απ' το κακό και μέσα από μία σταθερή επαγρύπνηση και αγαθοεργία και αναζήτηση της δικαιοσύνης και της ατομικής αγιότητας, μπορεί κάποιος να νικήσει τον διάβολο."9"
Ο Σατανάς θεωρείται επίσης σαν ο Πάνκακος διάβολος απ' τους Φονταμενταλιστές και άλλους Ευαγγελικούς Χριστιανούς. Πολλοί απ' τους τελευταίους βλέπουν τον πιστό Χριστιανό ως μόνιμα εμπλεκόμενο σε "Πνευματική Διαμάχη", αντιμετωπίζοντας συνεχείς επιθέσεις απ' τον Σατανά και τους δαίμονές του, ο οποίος επιδιώκει να κυριαρχήσει, να επηρεάσει, να βάλει σε πειρασμό και να ελέγξει.
Δύο κοινωνικά καταστροφικές κινήσεις συνδεδεμένες με την πίστη στο Σατανισμό έγιναν ευρέως πιστευτές στη δεκαετία του 1980:
- Κατηγορίες για Σατανική Τελετουργική Κακοποίηση: (SRA) Περιλαμβάνει μια επιστροφή στις πεποιθήσεις του Μεσαίωνα: η πίστη ότι οι Σατανιστές ήταν μυστικά οργανωμένοι σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Απήγαγαν ή αποκτούσαν αλλιώς δεκάδες χιλιάδες νήπια και παιδιά κάθε χρόνο στη Βόρεια Αμερική, για ανθρωποθυσίες. Το αρχικό έναυσμα αυτού του αστικού πανικού ήταν η έκδοση ενός βιβλίου, "Η Michelle θυμάται", το οποίο ισχυρίζονταν ότι είναι ένα ντοκουμέντο για την κακοποίηση ενός νεαρού κοριτσιού στα χέρια Σατανιστών. Έκτοτε το βιβλίο ερευνήθηκε από τρεις ομάδες και βρέθηκε ότι αποτελεί απάτη.
Όμως ακολούθησαν παρόμοια βιβλία και αναπτύχθηκε μια ολόκληρη βιομηχανία για SRA στη δεκαετία του 1980, φτάνοντας σε αιχμή στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ενώ τώρα είναι σε πτώση. Η πλήρης έλλειψη αυστηρών στοιχείων εγκληματικής δραστηριότητας οδήγησε σε προβλήματα αξιοπιστίας. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι δεν υπάρχει SRA ή ότι υπάρχει σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο. Η κύρια κινητήρια δύναμη πίσω απ' τον πανικό για SRA, ήταν η πίστη στην ακρίβεια ανακλημένων αναμνήσεων, οι οποίες από τότε υποχώρησαν.
- Κατηγορίες για Τελετουργική Κακοποίηση σε Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας: Περιλαμβάνει την πίστη ότι παιδιά σε κάποια κέντρα ημερήσιας φροντίδας κακοποιήθηκαν σεξουαλικά· μερικά στη διάρκεια κάποιας τελετής. Υπήρχε μια παράλληλη πεποίθηση ότι απαγάγονταν παιδιά από ενήλικες και κακοποιούνταν σε σπίτια. Η πρώτη υπόθεση ήταν στο Bakersfield της Καλιφόρνια· η δεύτερη στο Manhattan Beach της Καλιφόρνια (McMartin Preschool). Ντουζίνες τέτοιων υποθέσεων προέκυψαν σ' όλη τη Βόρεια Αμερική. Η κινητήρια δύναμη πίσω απ' τις υποθέσεις αυτές φαίνεται να είναι η τυχαία εμφύτευση ψευδών αναμνήσεων από αστυνομικούς, κοινωνικούς λειτουργούς και παιδοψυχολόγους. Δεν κατανοήθηκε εκείνη τη στιγμή πόσο εύκολο είναι για έναν ερευνητή να φυτεύσει μνήμες σε μικρά παιδιά, απλά κάνοντας επανελλημένες και/ή άμεσες ερωτήσεις. Εκατοντάδες αθώοι ενήλικες ενοχοποιήθηκαν για εγκλήματα που πιθανόν δεν συνέβησαν ποτέ και καταδικάστηκαν σε μεγάλες ποινές φυλάκισης. Πολλές από αυτές τις υποθέσεις έχουν από τότε αναθεωρηθεί και ανατραπεί.
Υπάρχουν θρησκευόμενοι Σατανιστές. Αλλά γενικά δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη του Χριστιανικού διαβόλου, ούτε τον λατρεύουν. Περισσότερο αναγνωρίζουν τον Σατανά σαν μια προ-χριστιανική παγανιστική δύναμη και έχουν ένα κώδικα συμπεριφοράς που προωθεί "απόλαυση … ζωική ύπαρξη … αναπόδεικτη σοφία … καλοσύνη σε αυτούς που την αξίζουν … εκδίκηση … υπευθυνότητα προς τους υπεύθυνους … φυσική, διανοητική και συναισθηματική ικανοποίηση"10. Και δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία ότι ενήλικες θρησκευόμενοι Σατανιστές εμπλέκονται με σοβαρή εγκληματική δράση. Κάποιοι έφηβοι και νέοι "τσαρλατάνοι" στο Σατανισμό εμπλέκονται σε γκράφιτι και μικρούς βανδαλισμούς, αλλά έχουν ελάχιστη ή καθόλου σχέση με τους θρησκευόμενους Σατανιστές.
Οι Wiccans και άλλοι Νεοπαγανιστές συγχέονται συχνά με λάτρεις του διαβόλου. Συνολικά αριθμούν γύρω στις 250.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακολουθούν μια θρησκεία που βασίζεται στη φύση, χωρίς διαφορά απ' την Ντόπια Αμερικανική πνευματικότητα. Οι Νεοπαγανιστές λατρεύουν ένα Θεό και μια Θεά, αλλά δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη μιας πάνκακης θεότητας όπως του Χριστιανικού διαβόλου.
Μεγάλο μέρος της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας γεννιέται απ' την πεποίθηση - κλειδί κάποιων Φονταμεταλιστών και άλλων Ευαγγελικών δογμάτων - ότι οι θεοί και οι θεές των μη Χριστιανικών θρησκειών είναι στην πραγματικότητα δαιμονικές οντότητες. Είναι δύσκολο για έναν πιστό να δεχθεί τη νομιμότητα του Βουδισμού, του Ινδουισμού, του Νεοπαγανισμού και εκατοντάδων άλλων θρησκειών, αν αυτός/-ή πιστεύει ότι η θεότητες αυτών των θρησκειών είναι δαίμονες που ελέγχονται απ' τον Σατανά. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, αν ο πιστός έχει την αισθανθεί στη ζωή του αυτό που πιστεύουν ότι είναι καταπίεση από τον Σατανά.
Επίσης, συμβαίνουν παρανοήσεις όταν η κοινωνία της Βόρειας Αμερικής έχει δύο διαφορετικούς ορισμούς του Σατανισμού:
- Τον συνήθη συντηρητικό Χριστιανικό ορισμό: κάθε μη-Ιουδαιο-Χριστιανική θρησκεία, απ' τον Βουδισμό και τον Ινδουισμό μέχρι τον Ζωροαστρισμό. Υπάρχουν περίπου 3 δισεκατομμύρια Σατανιστές στον κόσμο.
- Τον συμβατικό ορισμό: μια ειδική θρησκεία που λατρεύει τον Χριστιανικό διάβολο, τον Σατανά. Υπάρχουν μερικές δεκάδες χιλιάδες Σατανιστών στον κόσμο.
Παραπομπές:
1. G. Messandι, "The History of the Devil", Newleaf, London, England, (1996)
2. A.S. Mercatante, "Good and Evil in Myth & Legend," Barnes & Noble, New York, NY, (1978)
3. Saint Clement, "Exorcism to the Greeks," quoted in G. Messandι, op. cit. (Page 262)
4. B.G. Walker, "The Woman's Encyclopedia of Myths and Secrets," Harper & Row, San Francisco, CA, (1983), Page 765 to 766.
5. Charles Panati, "Sacred Origins of Profound Things," Penguin, New York NY (1996), Page 374
6. S.B. Ferguson et al, "New Dictionary of Theology," InterVaristy Press, Downers Grove, IL, (1988), Page 196 to 198.
7. B.G. Walker, op. cit., Page 895 to 896
8. G. Messandι, op. cit., Page 279
9. R.C. Broderick, Ed., "The Catholic Encyclopedia", Thomas Nelson, Nashville, TN, (1987), Page 542.
10. A.S. LaVey, "The Satanic Bible," Avon, New York, NY, (1969), Page 25. This book outlines the beliefs of the Church of Satan, which is probably the largest Satanic group in North America.
11. Richard Owen, "Satan gets a facelift," The Australian, 1999-JAN-26 at: http://www.theaustralian.com.au/world/4214671.htm
-
Πολύ χρήσιμη η ιστορική αναδρομή στις ρίζες του "σατανά". Θεωρώ όμως πως πρέπει να εστιάσουμε και στη συμβολική-εσωτερική υπόσταση του σατανά, καθώς αποτελεί θεμελιώδες τμήμα ολόκληρης κοσμοθέασης, ενώ ο δυϊσμός θα λέγαμε πως είναι καθοριστικής σημασίας κοσμοθέαση.
Αξιοσημείωτο δε το ότι στην αρχαιοελληνική κοσμοθέαση, έστω και στις επί μέρους παραλλαγές της, ουδέποτε υπήρξε θεός ή έστω οντότητα ως "εκπρόσωπος" του κακού, καθώς όλοι οι θεοί ή και τα ανώτερα αυτών, επιδίδονται τόσο σε θετικές, όσο και σε αρνητικές εκδηλώσεις... Πολύ προχωρημένη και ολοκληρωμένη προσέγγιση...
-
Παράλληλα, στα σύγχρονα σατανιστικά ρεύματα, επισήμως υπάρχουν οι άθεοι σατανιστές (LaVeyans), οι ένθεοι σατανιστές και οι εωσφοριστές. Από αυτούς, σχεδόν "ασυνεπείς" στις θέσεις τους φέρονται να είναι οι LaVeyans, οι οποίοι προωθούν μεν ένα αθεϊστικό μοντέλο αλλά παράλληλα, δείχνουν να οφείλουν την ύπαρξη του κινήματός τους στο χριστιανισμό...
-
Ο Σατανισμός είχε συζητηθεί και εδώ... http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,949.0.html
Επίσης...
Satanism Documentary
http://www.youtube.com/watch?v=Kgartyq-PUo
LaVey on Satanism
http://www.youtube.com/watch?v=fw6qPVZ5lmE&feature=related
Εδώ διαχωρίζονται οι εωσφοριστές (οι ερευνητές της γνώσης1) από τους σατανιστές (τους επαναστάτες εναντίον του κατεστημένου - εκκλησία, ή υλιστές)...
Luciferianism and Satanism - brief comparison
http://www.youtube.com/watch?v=OTN0fdj0GJ8&feature=related
Luciferian and Satanic thought - Spiritual approach
http://www.youtube.com/watch?v=YTL5BgqVros&feature=related
Luciferianism - A brief glimpse into research
http://www.youtube.com/watch?v=4YP4dTQY4iw&feature=related
______________________________________________________
1 Ο Εωσφορισμός είναι μία έννοια που προωθήθηκε από την Μπλαβάτσκυ, ως σύμβολο αναζήτησης της Γνώσης.
-
Anton Lavey - Speak of the devil 1/10
http://www.youtube.com/watch?v=Twk69TzHgDk
Anton Lavey - Speak of the devil 2/10
http://www.youtube.com/watch?v=PBhvFg9A74c&feature=related
Anton Lavey - Speak of the devil 3/10
http://www.youtube.com/watch?v=tY7M-F4XYkQ&feature=related
Anton Lavey - Speak of the devil 4/10
http://www.youtube.com/watch?v=NxYFGg3C9FI&feature=related
Anton Lavey - Speak of the devil 5/10
http://www.youtube.com/watch?v=1QRcWJ5BzwI&feature=related
Anton Lavey - Speak of the devil 6/10
http://www.youtube.com/watch?v=t017sJfS5Yk&feature=related
Anton Lavey - Speak of the devil 7/10
http://www.youtube.com/watch?v=-GSKbNxHoR4&feature=related
Anton Lavey - Speak of the devil 8/10
http://www.youtube.com/watch?v=24i4J4HBKxI&feature=related
Anton Lavey - Speak of the devil 9/10
http://www.youtube.com/watch?v=RUeIhACGhAs&feature=related
Anton Lavey - Speak of the devil 10/10
http://www.youtube.com/watch?v=C-OFk4gTGSE&feature=related
-
Satanis: The Devil's Mass Documentary Part 1 of 6
http://www.youtube.com/watch?v=0QHgZY75TxE
Satanis: The Devil's Mass Documentary Part 2 of 6
http://www.youtube.com/watch?v=0e_sduZF0sg&feature=related
Satanis: The Devil's Mass Documentary Part 3 of 6
http://www.youtube.com/watch?v=X16Joy2PQEg&feature=related
Satanis: The Devil's Mass Documentary Part 4 of 6
http://www.youtube.com/watch?v=vdcAKV2gQIE&feature=related
Satanis: The Devil's Mass Documentary Part 5 of 6
http://www.youtube.com/watch?v=5rhycG1qmi8&feature=related
Satanis: The Devil's Mass Documentary Part 6 of 6
http://www.youtube.com/watch?v=L3V6AoR6Rx8&feature=related
-
Έσπερος (αριστερά), Σελήνη (μέσω), Φώσφορος (δεξιά).
Από το λούβρο, φυσικά κλεμένο (δανεισμένο) ήθελα να πω ;D
Να πως διαστρεβλώσαν οι ανόητοι και απατεώνες, τον εωσφόρο κλπ.
Όσο γιαυτούς που εμφανίζονται στα videos, είναι τελειωμένοι, σχιζοφρενικοί, υψηλού βαθμού, ταυτίζονται με το είδωλο του Σατανά, στην ουσία βιάζουν τον εαυτό τους να γίνει αυτό που θα ήθελαν να πιστέψουν. Αν προσέξετε τα πρόσωπα και τους μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια, είναι από την μεγάλη πίεση του νευρικού συστήματος, το αίμα πήζει γρηγορότερα εκεί που υπάρχουν πολλοί νευρώνες, στο πρόσωπο και στα χέρια. Και τομόνο που καταφέρνουν είναι να ενσαρκώνουν τις σκεπτομορφές, που παράγει ο φόβος του είδους μας.
-
Σατανάς (SHTN) στα αρχαία εβραϊκά σημαίνει κατήγορος, επαναστάτης, εχθρός, αντίπαλος, έχει τις ρίζες του απο τον Αιγυπτιακό Seth και εκπηγάζει απο μια αρχαία παρωδία του Ινδικού Mantra Satanama, έναν αρχαίο συμβολισμό που περιλαμβάνει κάθε λέξη σε:
ΣΑ = άπειρο, γέννησή
TA = ζωή, ύπαρξη
NA = θάνατος
ΜΑ = αναγέννηση
Το SHTN στην παραδοσιακή μέθοδο της εβραϊκής γραφής αποτελεί την αριθμητική αξία:
SH=300
Τ=9
Ν=600
Σύνολο 909
Κατά σειρά στην αντιστοιχία Σεφέρ Γιετζιράχ το στοιχείο της φωτιάς (SH), τον Λέων (Τ) και (Ν) Σκορπιός το ποιο σκοτεινό ζώδιο στην αστρολογία.
Επίσης η σημασία που έχει σε αυτήν την μέθοδο είναι, (SH) Δόντι, Χαυλιόδοντας, μυτερή άκρη, (Τ) Ερπετό και (Ν) θαλάσσιο ζώο, η πρώτη εικόνα που μου δημιουργήθηκε στο μυαλό από αυτήν την σημασία, είναι ο Leviathan.