Υποτίθεται η Ευρώπη διδάχθηκε την θεωρία της μετενσάρκωσης από την Ανατολή (Ινδουισμός κλπ) και ότι είναι αντίθετη με τις πεποιθήσεις της Ευρώπης, κύρια φυσικά της χριστιανικής Ευρώπης....
Και οι δύο θέσεις όμως, είναι τραγικά εσφαλμένες....
Ο πολύς ο κόσμος αγνοεί φυσικά την αλήθεια, έχει όμως γνώμη και αναπαράγει διαρκώς εσφαλμένες αντιλήψεις στο όνομα δήθεν της παράδοσης.
Η πιο μεγάλη βέβαια διαστρέβλωση έγινε στον χριστιανισμό, ο οποίος, ενώ στα πρώιμα χρόνια προήγαγε αυτήν την θεωρία, με την Σύνοδο της Νίκαιας, έβαλε ταφόπλακα σε τέτοιες θεωρίες και τις σχετικές διδασκαλίες τις επικήρυξε ως αιρέσεις.
Απόσπασμα απο το βιβλίο "Η Τέχνη της Μαγείας", της Σύμπιλ Ληκ, εκδ. Ωρόρα, σ.36.
"....Πρέπει (το Πνεύμα) να περάσει απο πάμπολες εμπειρίες για να φτάσει και πάλι στη Δημιουργική Δύναμη απ' την οποία προήλθε. Εδώ προκύπτει το ερώτημα του αν το πνεύμα απορροφάται αμέσως μόλις επέρχεται ο φυσικός θάνατος του σώματος ή αν διατηρεί κάποια έννοια ταυτότητας για κάποιο χρονικό διάστημα μετά το θάνατο.....
....Το πνεύμα, σύμφωνα με τη βαθμίδα εξέλιξής του, διατηρεί κάποια σχέση με το τελευταίο "εγώ" όσο μόνο χρειάζεται για να περάσει απο ένα σύστημα σπειροειδών επιπέδων και να βρει το αρχέγονο αρχικό πυρ απ' το οποίο προήλθε.
Σ' αυτά τα διάφορα επίπεδα και τις διάφορες ενσαρκώσεις (όταν δηλαδή το πνεύμα ξαναβρίσκει κάποιο σώμα για να κατοικήσει μέσα του) πραγματοποιούνται πολλές εμπειρίες και διδασκαλίες που εμείς συνδυάζουμε με το δόγμα της μετενσάρκωσης.
Το σώμα, περνώντας απ' τη γέννηση, την ωριμότητα και το θάνατο, μεταμορφώνεται απ' το ένα στοιχείο στο άλλο. Αλλά το πνεύμα, εμείς θεωρούμε πως δεν καταστρέφεται κι έτσι πρέπει να περάσει απο πολλές εμπειρίες που αποτελούν μια διαδικασία εξαγνισμού μέχρι να φτάσει - σε τελείως αγνή μορφή πια - να απορροφηθεί ξανά στην αρχική πηγή της ζωής.
Όσο πιο πολύ προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε το "καρμικό" μονοπάτι της μετενσάρκωσης σαν παιδεία (δηλαδή, να χρησιμοποιήσουμε τις εμπειρίες μας σαν μέσο βελτίωσης του ανθρώπου) τόσο συντομότερο θα είναι το χρονικό διάστημα που χρειάζεται το πνεύμα για την αναγέννησή του.
Αν είχαμε τη φιλοδοξία να γίνουμε τέλειοι, θα' πρεπε ν' αρχίσουμε να επιζητούμε το απόλυτο και αιώνιο καλό. Ένας απ' τους τρόπους για να το πετύχουμε είναι να ζούμε ακολουθώντας πιο φυσικούς νόμους. Με την προϋπόθεση βέβαια πως ξέρουμε τι είναι Φύση...."
Μπορείς να επεκταθείς λίγο στα παραπάνω?
Μήπως μπερδεύουμε τον ηδονισμό με το σαδισμό;; ???
Υλισμός = Ηδονή (Ηδονισμός)Ο Υλισμός στοχεύει στην ύλη και στην Ηδονή, σε βάρος της πνευματικής και νοητικής ανάπτυξης. Αλλά δε σημαίνει ότι «Υλισμός = Ηδονή».
Η Ηδονή για ν' αγοραστεί χρειάζεται "πόρους" και "ισχύ".....Η Ηδονή δε χρειάζεται πάντα να αγοράζεται. Το να ανανιστείς ή το να κάνεις έρωτα με το σύντροφό σου με τον οποίο είστε ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι, δε χρειάζεται χρήματα και ισχύ.
Και η ισχύς και οι πόροι για να αποκτηθούν χρειάζεται επεκτατικό ποδοπάτημα των άλλων....Αν εγώ ανακαλύψω πετρέλαιο ή χρυσό και τον πουλάω, ποιόν καταπατώ? Αν σχεδιάσω, γράψω και πουλάω ένα χρήσιμο software, ποιον καταπατώ?
Εαν δεν αγαπάς κάτι δεν το κάνεις καλά....συνεπώς, για να πετύχει το ποδοπάτημα των άλλων πρέπει να το απολαμβάνεις.....Και λάθος να το κάνεις, το ποδοπάτημα των άλλων δε θέλει ιδιαίτερη τέχνη. Το να καταστρέψεις είναι πολύ εύκολο. Το να χτίσεις είναι δύσκολο.
Γλέντι είναι κάθε τι που κάνουμε στη ζωή μας.Α, να γιατί δυσκολεύομαι να χαρώ ακόμα κι όταν πηγαίνω σε γλέντια. Εγώ συνέχεια το λέω: Είμαστε όλοι προβληματικοί. Ειδικά αυτοί που δεν το συνειδητοποιούνε.
Διαφορετικά υπάρχει πρόβλημα...
author=Κανένας link=topic=117.msg1725#msg1725 date=1181083151]
Ας γίνω λίγο διάβολος με πτυχίο νομικής.Υλισμός = Ηδονή (Ηδονισμός)Ο Υλισμός στοχεύει στην ύλη και στην Ηδονή, σε βάρος της πνευματικής και νοητικής ανάπτυξης. Αλλά δε σημαίνει ότι «Υλισμός = Ηδονή».
Η Ηδονή για ν' αγοραστεί χρειάζεται "πόρους" και "ισχύ".....Η Ηδονή δε χρειάζεται πάντα να αγοράζεται. Το να ανανιστείς ή το να κάνεις έρωτα με το σύντροφό σου με τον οποίο είστε ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι, δε χρειάζεται χρήματα και ισχύ.
Και η ισχύς και οι πόροι για να αποκτηθούν χρειάζεται επεκτατικό ποδοπάτημα των άλλων....Αν εγώ ανακαλύψω πετρέλαιο ή χρυσό και τον πουλάω, ποιόν καταπατώ? Αν σχεδιάσω, γράψω και πουλάω ένα χρήσιμο software, ποιον καταπατώ?
Ιδιαίτερα ακόμη όταν αναφέρουμε έννοιες που δεν είναι αρκετά ξεκάθαρες και σαφείς θα ήταν καλό να δίνουμε τον προσωπικό μας ορισμό για να αποφεύγονται τα παραπάνω.
αφού ο Υλισμός στοχεύει στην ύλη και στην Ηδονή δεν είναι ένα και το αυτό? Δηλαδή, τι θα πούμε? Ο Υλισμός ναι μεν στοχεύει στην Ηδονή αλλά ισούται με το Πνεύμα? Απλή συνεπαγωγή είναι.
Παράθεσηαφού ο Υλισμός στοχεύει στην ύλη και στην Ηδονή δεν είναι ένα και το αυτό? Δηλαδή, τι θα πούμε? Ο Υλισμός ναι μεν στοχεύει στην Ηδονή αλλά ισούται με το Πνεύμα? Απλή συνεπαγωγή είναι.
Παρακαλώ αν μπορείς δώσε τον ορισμό του υλισμού οπως εσύ τον αντιλαμβάνεσαι διότι εκεί νομίζω οτι είναι το κλειδί.
Οσον αφορά την ήδονή κατα την γνώμη μου προέρχεται απο τον νου και οχι απο τις αισθήσεις, είναι δλδ νοητικό φαινόμενο.
αφού ο Υλισμός στοχεύει στην ύλη και στην Ηδονή δεν είναι ένα και το αυτό? Δηλαδή, τι θα πούμε? Ο Υλισμός ναι μεν στοχεύει στην Ηδονή αλλά ισούται με το Πνεύμα? Απλή συνεπαγωγή είναι.
Υλισμός (όπως τον εννοώ εγώ στο παρόν) είναι το διαρκές κυνηγητό της Ύλης και μόνο , με σκοπό να αντλήσει κάποιος "Ηδονή" απο αυτήν....Ναι, έτσι όπως το θέτεις, συμφωνώ.
πχ Ακριβά εστιατόρια, ακριβά αυτοκίνητα, ακριβό ντύσιμο,ακριβές διασκεδάσεις, κύκλους, κλπ κλπ και πάνω απ' όλα "οικονομική δύναμη" (αυτό άλλωστε βρίσκεται πίσω απ' όλα - αυτό τα "εξαγοράζει")
Ο σκοπός φυσικά είναι να "αντληθεί Ηδονή" απο αυτά.....
Ταυτόχρονα αυτά θα δημιουργήσουν και "συνθήκες ισχύος" και "εξουσίας"....η οποία φυσικά θα προσφέρει "Ηδονή" με την σειρά της....τόσο απο μόνη της (με την επιβολή στους άλλους) όσο και ως μέσο για την απόκτηση ακόμη περισσότερων υλικών αγαθών που με την σειρά τους θα προσφέρουν και αυτά "Ηδονή"....
Εφ οσον δεχόμαστε την μετενσάρκωση, τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε οτι η ψυχή διαλέγει το φορέα που την αντιπροσωπεύει και σε κάποια στιγμή αποφασίζει να εισέλθει σε αυτόν.
΄Σε ποιά ομως στιγμή λαμβάνει χωρα αυτή η εισδοχή και με τι κριτήρια?
Αν βολεύει καλύτερα, πάρ' το αλλιώς:
Γλέντι είναι κάθε τι που κάνουμε στη ζωή μας.
Διαφορετικά υπάρχει πρόβλημα...
Μόνον ο Μπραχμάν μπορεί να ΜετενσαρκωθείΒεδικός ύμνος.
αν μόνον ο Μπραχμαν μπορεί να μετενσαρκωθεί, τότε θα πρέπει να βρούμε τι είμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι (οι άνθρωποι) και τι κάνουμε εδώ στην γη.
Παράθεσηαν μόνον ο Μπραχμαν μπορεί να μετενσαρκωθεί, τότε θα πρέπει να βρούμε τι είμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι (οι άνθρωποι) και τι κάνουμε εδώ στην γη.
Γιατί και τώρα αυτό δεν κάνουμε; :)
μετεμψύχωση - μετανσάρκωση (τελικά ποιό είναι το σωστό?)Η μετενσάρκωση αφορά σε "μετανάστευση" της ψυχής από έναν άνθρωπο σε έναν άλλο. Η μετεμψύχωση αφορά σε "μετανάστευση" της ψυχής σε κατώτερο "ξενιστή" όπως ένα ζώο ή ένα φυτό. Κυρίως, όταν ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο θέμα, αναφερόμαστε στη μετενσάρκωση.
Πρώτα από όλα θέλω να καταθέσω την άποψη πως όποιος/α πει πως ξέρει στα σίγουρα τι γίνεται μετά τον θάνατο απλώς...μας δουλεύει.Πολύ σωστά ;)
Ουδείς ''πήγε'', ''είδε'' και ''επέστρεψε'' για να μας πει τι γίνεται.
Ιδιαιτέρως δε οι τρεις ''μονοθεϊστικές" εξ αποκαλύψεως θρησκείες...
Άρα όλες οι ''απόψεις'' είναι απλώς...''απόψεις''.
Ειδικά εγώ δεν ξέρω τι σημαίνει ''υλισμός''Με απλά λόγια σημαίνει πως η μοναδική μας έννοια είναι η απόκτηση υλικών αγαθών και γενικότερα ένας αρεστός (κατ' εμάς) καθημερινός βίος, χωρίς να ασχολούμαστε καθόλου με άλλα ζητήματα όπως η μεταφυσική, η φιλοσοφία κλπ.
Μήπως είναι καλύτερα (εγώ έτσι πιστεύω) να ασχοληθούμε με την παρούσα ζωή, αν προτιμάτε ύπαρξη?Αν ρωτήσεις αυτά τα πράγματα σε έναν υλιστή, σίγουρα θα συμφωνήσει μαζί σου ;) Από την άλλη μεριά όμως, κάθε άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλο. Υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται μόνον τα επι γης, άλλοι που σκέφτονται μόνον τα "μεταθανάτια" και άλλοι που βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατάσταση ενδιαφέροντος.
Μήπως είναι καλύτερα να ασχολούμαστε με την βελτίωση του εαυτού μας και τους κόσμου που ζούμε?
Δεν είναι άραγε αρκετό αυτό προς το παρόν?
Όταν πεθάνουμε τότε ασχολούμαστε (αν εξακολουθούμε να υπάρχουμε ως οντόντητες όπως υπάρχουμε τώρα) με το τι θα κάνουμε.
Μήπως είναι καλύτερα (εγώ έτσι πιστεύω) να ασχοληθούμε με την παρούσα ζωή, αν προτιμάτε ύπαρξη?
Μήπως είναι καλύτερα να ασχολούμαστε με την βελτίωση του εαυτού μας και τους κόσμου που ζούμε?
Δεν είναι άραγε αρκετό αυτό προς το παρόν?
Όταν πεθάνουμε τότε ασχολούμαστε (αν εξακολουθούμε να υπάρχουμε ως οντόντητες όπως υπάρχουμε τώρα) με το τι θα κάνουμε.
Μήπως είναι καλύτερα (εγώ έτσι πιστεύω) να ασχοληθούμε με την παρούσα ζωή, αν προτιμάτε ύπαρξη?
Μήπως είναι καλύτερα να ασχολούμαστε με την βελτίωση του εαυτού μας και τους κόσμου που ζούμε?
Δεν είναι άραγε αρκετό αυτό προς το παρόν?
Όταν πεθάνουμε τότε ασχολούμαστε (αν εξακολουθούμε να υπάρχουμε ως οντόντητες όπως υπάρχουμε τώρα) με το τι θα κάνουμε.
Προσπαθούσα να πω, πως ο παρόν βίος έχει πολλές σκοτούρες και δεν χρειάζονται...περισσότερες.
Επίσης ήθελα να πω, πως ο άνθρωπος μπορεί να ασχοληθεί με την ''ηθική'' του πρόοδο (πολύ ψιλά γράμματα για τους ''υλιστές''...) και όχι με την μεταθανάτια (πιθανώς) ανταμοιβή του ή τιμωρία.
Θεωρώ σημαντικότερο να γνωρίσει ο άνθρωπος το εαυτό του ''εδώ'', να τον αναπτύξει και να τον κάνει καλύτερο.
Το ''μετά (το) φυσικό'' ερώτημα, ''τι γίνεται μετά τον θάνατο'' μπορεί να απαντηθεί στην ώρα του και φυσικά όχι (πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη) με απαντήσεις του τύπου:
''Κόλαση - Καθαρτήριο - Παράδεισος''
''Μετανσάρκωση''
''Μεταμψύχωση''
''Τίποτα απολύτως'' κ.ο.κ.
Μια τίμια απάντηση στο ερώτημα ''τι γίνεται μετά τον θάνατο'' θα ήταν:
''Δεν ξέρω''
Πιστεύω πως αν το ανθρώπινο ον καταλάβει ''ποιός'' (ή αν θέλετε ''τι'') είναι τότε θα καταλάβει ποιά είναι η θέση του στον Κόσμο και θα πάψει να φοβάται και να αγωνιά για την (πιθανή) ''μετά θάνατον'' πορεία του.
Μήπως είναι καλύτερα (εγώ έτσι πιστεύω) να ασχοληθούμε με την παρούσα ζωή, αν προτιμάτε ύπαρξη?
Μήπως είναι καλύτερα να ασχολούμαστε με την βελτίωση του εαυτού μας και τους κόσμου που ζούμε?
Δεν είναι άραγε αρκετό αυτό προς το παρόν?
Όταν πεθάνουμε τότε ασχολούμαστε (αν εξακολουθούμε να υπάρχουμε ως οντόντητες όπως υπάρχουμε τώρα) με το τι θα κάνουμε.
Κι αφού "δεν ταξίδεψε" κανείς πίσω απο την "κουρτίνα" (δηλαδή, κανείς "δεν πήγε και ήρθε") , αναρωτιέμαι απο που άραγε εκπορεύτηκαν όλες αυτές οι χιλιάδες λεπτομέρειες που περιέχει κάθε Μυστική Παράδοση - όπου γης - γύρω απο το θέμα "Θάνατος - Ψυχή - Εσωτερικά Πεδία - Μετενσάρκωση"?
είναι απαραίτητη η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ, ή τουλάχιστον η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ της αληθινής φύσης του κόσμου και του ανθρώπου.
πως ο άνθρωπος μπορεί να ασχοληθεί με την ''ηθική'' του πρόοδο
Πιστεύω πως αν το ανθρώπινο ον καταλάβει ''ποιός'' (ή αν θέλετε ''τι'') είναι τότε θα καταλάβει ποιά είναι η θέση του στον Κόσμο
Είναι ένα δύσκολο και επίπονο εγχείρημα μια και χρειάζεται να φύγουμε από την βόλεψη μας
να υποστούμε δοκιμασίες, να επιμείνουμε με ασκήσεις, έτσι ώστε να εμπειριώσουμε την πνευματική μας φύση, την δεύτερη φύση του ανθρώπου. Όμως δίχως αυτήν την επίπονη αν και αρκετές φορές καρποφόρα και ελπιδοφόρα διαδικασία, δεν δύναται να αφυπνίσουμε την Συνείδησή μας, και να κερδίσουμε την Αληθινή Θέαση ή Θέωση εν Ζωή.
Rose_777Παράθεσηνα υποστούμε δοκιμασίες, να επιμείνουμε με ασκήσεις, έτσι ώστε να εμπειριώσουμε την πνευματική μας φύση, την δεύτερη φύση του ανθρώπου. Όμως δίχως αυτήν την επίπονη αν και αρκετές φορές καρποφόρα και ελπιδοφόρα διαδικασία, δεν δύναται να αφυπνίσουμε την Συνείδησή μας, και να κερδίσουμε την Αληθινή Θέαση ή Θέωση εν Ζωή.
Εδώ θα με βοηθούσαν κάποιες διευκρινήσεις και κυρίως μερικά παραδείγματα της καθημερινότητας.
υπάρχουν ή όχι και άλλα ("Εσωτερικά") Πεδία και "Διαστάσεις" πλην του Γήινου - Υλικού Πεδίου που ζούμε?
είναι "εφικτό" και πως "ταξιδεύουμε σε αυτά τα Εσώτερα Πεδία"?
εαν είναι όντως "εφικτό" το "ταξίδι στα Εσώτερα Πεδία", "βλέπουμε" ή όχι την "οντότητα της Ψυχής" στην "χωροχρονική της ολοκληρία"?
υπάρχουν ή όχι και άλλα ("Εσωτερικά") Πεδία και "Διαστάσεις" πλην του Γήινου - Υλικού Πεδίου που ζούμε?
Υπάρχουνείναι "εφικτό" και πως "ταξιδεύουμε σε αυτά τα Εσώτερα Πεδία"?
Μέσω Δημιουργικού Οραματισμού και Υπερβατικού Διαλογισμού.εαν είναι όντως "εφικτό" το "ταξίδι στα Εσώτερα Πεδία", "βλέπουμε" ή όχι την "οντότητα της Ψυχής" στην "χωροχρονική της ολοκληρία"?
Ονομάζεται "Διεύρυνση της Συνείδησης"... Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, βιώνεται ως Αιώνιο Τώρα... Η αντίληψη μέσω της αισθαντικότητας διευρύνεται, και έτσι ο κόσμος παρουσιάζεται και βιώνεται ολιστικά, μέσω της συνεργασίας της διανόησης και της αισθαντικότητας.
Τότε, γνωρίζουμε (ως Ανθρωπότητα) τι είναι ο "Θάνατος" και το "Ταξίδι της Ψυχής".
Και μάλιστα "βιωματικά" και όχι "εικαστικά".
Όλες αυτές οι χιλιάδες "λεπτομέρειες" που υπάρχουν στην "Διεθνή Μυστική Μυητική Ιερά Παράδοση" δεν είναι "φαντασιώσεις".
Όλες αυτές οι χιλιάδες "λεπτομέρειες" που υπάρχουν στην "Διεθνή Μυστική Μυητική Ιερά Παράδοση" δεν είναι "φαντασιώσεις".
Πολλές οι φαντασιώσεις, μέσω της ανθρώπινης υποκειμενικότητας... αλλά και πολλές είναι οι μαγικές - συγκλονιστικές στιγμές που η αξία τους είναι ανεκτίμητη...
Χωρίς αυτό να αναιρεί όμως στο παραμικρό την ουσία της "Εσωτερικής Κρυπτογραφημένης Πληροφορίας".
Χωρίς αυτό να αναιρεί όμως στο παραμικρό την ουσία της "Εσωτερικής Κρυπτογραφημένης Πληροφορίας".
"Η φύση φιλεί κρύπτεσθαι" - Ηράκλειτος
Χωρίς τη Μετενσάρκωση δεν υπάρχει Εσωτερισμός.....
....Δεν υπάρχει κανένα νόημα στην όποια προσπάθεια Εσωτερικής Ανάπτυξης.....
....Γιατί δεν υπάρχει χρόνος σε μια ζωή για τέτοια Τεράστια Εσωτερικά αποτελέσματα.....