ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα
Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού => Μυστικισμός - Αποκρυφισμός => Μήνυμα ξεκίνησε από: akhenaton στις Ιανουαρίου 25, 2007, 11:08:46
-
Φτανει αραγε η ευεξια και η ηρεμια και η αναζητηση στις εσωτερικες θεωριες,η μηπως προοριζομαστε για πρακτικη εφαρμογη αυτων ακομη και στο υλικο πεδιο?Και αν ναι ποσο απεχουμε απο την πραγματικη διασταση τησ βαθειασ γαληνης σε σχεση με την καθημερινοτητα μας?
-
η μηπως προοριζομαστε για πρακτικη εφαρμογη αυτων ακομη και στο υλικο πεδιο?
Βαριά η λέξη "προοριζόμαστε". Δεν ξέρω αν "πρέπει" να εφαρμόσουμε σε υλικό επίπεδο αυτά που μαθαίνουμε. Από δική μου εμπειρία όμως απαντώ ότι μπορούμε και βελτιώνεται το επίπεδο της ζωής μας. Μερικά παραδείγματα:
1) H πραγματική και μόνιμη "ηρεμία" έρχεται μέσα από την αυτογνωσία. Η οποία μας κάνει δυνατούς, γεμάτους αυτοπεποίθηση. Αυτό έχει άμεση θετική επίδραση στις σχέσεις μας με τους άλλους.
2) Αυτή η αυτογνωσία και ηρεμία, μας απαλλάσσει σε μεγάλο μέρος από τις αρρώστιες του σώματος, αφού οι αρρώστιες είναι ψυχοσωματικές.
3) Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ενέργεια του σώματός μας για θεραπεία συνανθρώπων μας.
5) Μπορούμε με δημιουργικούς Οραματισμούς να βελτιώσουμε τη ζωή μας σε οποιοδήποτε τομέα επιλέξουμε.
Και αν ναι ποσο απεχουμε απο την πραγματικη διασταση τησ βαθειασ γαληνης σε σχεση με την καθημερινοτητα μας?
Νομίζω ότι αυτό πετυχαίνεται με την κατάκτηση του Ήλιου, από το σύστημα της Καμπάλα.
-
Κατά την άποψη μου, ο δυτικός τρόπος ζωής κρατάει τον άνθρωπο σε μία συνεχόμενη εγρήγορση... και αρκετά μακριά από καταστάσεις χαλάρωσης, ηρεμίας και αυτοκυριαρχίας...
Η αυτογνωσία (ψυχανάλυση) και η ενασχόληση με τον εσωτερισμό (μεταφυσική), είναι η μόνη οδός για μένα που μπορεί να οδηγήσει σε μία κατάσταση Βαθιάς Γαλήνης και αυτοκυριαρχίας στη ζωή...
Κατανοώντας τι είναι ο άνθρωπος (μικρόκοσμος), τι είναι το σύμπαν μέσα στο οποίο υπάρχουμε (μακρόκοσμος), τους φυσικούς ή κοσμικούς (θεϊκούς) νόμους που διέπουν την δημιουργία, καθώς και τον ίδιο τον σκοπό της ύπαρξής μας, ο άνθρωπος μπορεί να βάλει τάξη στο νου του, διαμέσω της συνειδητοποίησης...
Όταν ο άνθρωπος γνωρίζει είναι και πιο έτοιμος, και πιο δυνατός να τολμήσει να ζήσει εκμεταλευόμενος τις μέγιστες δυνατότητες του στην ζωή και τολμώντας να υλοποιήσει το ψυχικό του όραμα...
Η βιωματική κατανόηση, μέσω πειραμάτων και ουσιαστικής συνειδητοποίησης είναι πολύτιμη και υπερτερεί της φιλοσοφικής διανόησης και μόνο...
Η φιλοσοφία και η ψυχολογία δεν αρκούν να ερμηνέψουν την δημιουργία... Χρειάζεται να αποκτηθεί μία βιωματική μεταφυσική κατανόηση που υπερβαίνει τα όρια της διανόησης...
Το επίπεδο του ήλιου στην Καμπάλα απαιτεί εναρμόνιση λογικής (ερμής) και αισθαντικότητας (αφροδίτη)... παραπέμποντας στο παλιό ρητό ότι "Ο Θεός είναι Ερμαφρόδιτος", όπως απόδοθηκε αλχημιστικά και μέσα από τον "Χυμικό Γάμο του Κρίστιαν Ροζενκρόιτς"...
Η Βαθιά Γαλήνη για μένα είναι αποτέλεσμα εσωτερικής αρμονίας, αποτέλεσμα συνεργασίας των εσωτερικών και εξωτερικών δίπολων... έτσι ώστε διαμέσω του σταυρού να ανθίσει το Ρόδο... διαμέσω της θυσίας και του αγώνα στο υλικό επίπεδο να καλιεργηθεί η ενάρετη συνείδηση...
Με τις καλύτερες ευχές για Βαθιά Γαλήνη...
-
Καλωσόρισες Frater,
χάρηκα πολύ για την συμμετοχή σου και την υποστήριξή σου στον κοινό μας αγώνα... :)
Μια χαρά τα λέει ο Κρίνσαμούρτι...
Αλλά η εσωτερική σύγκρουση (ο σταυρός) πυροδοτεί την ανάπτυξη του ανθρώπου... και στην κυριολεξία τον κινητοποιεί.... Μέσω της εσωτερικής σύγκρουσης παράγεται ενέργεια για να ζήσει, να τολμήσει, να ερευνήσει το άγνωστο, να αναπτυχθεί, να εξελιχθεί, να παράγει... να φτάσει τον σκοπό της ύπαρξής του... ή να πραγματώσει την αποστολή της παρούσας ενσάρκωσής του...
Είναι στην φύση του ανθρώπου να βρίσκεται πάντα ανάμεσα σε δύο κόσμους, τον υλικό και τον άυλο, τους θνητούς και τους αθάνατους, το φανταστικό και το πραγματικό... Διχάζεται ανάμεσα σε δύο κόσμους, χρόνους, επιλογές... και εναγωνίως προσπαθεί να τους εναρμονίσει...
Η πύλη στο υπερβατικό, πνευματικό, συλλογικό ασυνείδητο... είναι ανοιχτή... όμως μόνο εκείνος που είναι τολμηρός, και φιλόδοξος αναζητητής της αλήθειας μπορεί να φτάσει...
Κανένας δεν μας εμποδίζει ουσιαστικά... αν και πάντα υπάρχουν εμπόδια για να μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε την ψυχική δύναμη και την θέληση...
Από εμάς εξαρτάται που θέλουμε να φτάσουμε στην παρούσα ζωή... αρκεί όμως να έχουμε μέσα μας αναστήσει τον προσωπικό μας μύθο, (το Ρόδο), το φανταστικό μας παραμύθι... γιατί από εκεί αντλεί την δύναμη η ψυχή μας για να συνεχίσει...
Είδα ένα φανταστικό μυητικό παραμύθι πριν 2 μέρες, λέγεται «ΚΑΕΝΑ»
Με τις καλύτερες ευχές για Βαθιά Γαλήνη....
-
Αγαπητέ Frater,
για ποια συγκεκριμένη αλήθεια θρηνεί ο Κρισναμούρτι? ???
μερικές φορές είναι δύσκολο να καταλάβουμε "τι λέει ο φιλόσοφος"... γιατί ο καθένας βιώνει διαφορετικά την πραγματικότητά του... και αυτή είναι η μαγεία της ζωής... να έχουμε 6 δις διαφορετικές οπτικές γωνίες... που ανταλλάσσουν απόψεις μεταξύ τους... Αυτός είναι ο κόσμος μας...
Όμως παρόλη την πολυπλοκότητα και την διαφορετικότητά μας... μερικές εμπειρίες και μαθήματα μέσω της ανθρώπινης φύσης μας είναι κοινά... π.χ. Μας αρέσει να κυνηγάμε μια μπάλα... μια αλήθεια, ένα μύθο, ένα σκοπό ζωής...
Μια ύπαρξη δεν κινητοποιείται προς μια κατεύθυνση αν δεν υπάρχει λόγος... Χρειαζόμαστε τον λόγο, για να ζήσουμε, να κινηθούμε, να βιώσουμε, να αποκτήσουμε εμπειρίες, γιατί μέσα στο κεντρικό πρόγραμμα του ψυχικού μας DNA, υπάρχει μία βασική εντολή... ΕΞΕΛΙΞΗ...
Ας κινηθούμε, και ας κάνουμε λάθος... κάποια στιγμή θα βρούμε το δρόμο, αφού πρώτα περάσουμε από όλα τα λάθη μας... και τότε ίσως αντικρίσουμε μέσα μας, την πραγματική αλήθεια που κυνηγούσαμε..., η οποία μπορεί και να μεταβάλλεται, όσο είμαστε εξελισσόμενες υπάρξεις...
Όμως ο άνθρωπος πάντα φανταζόταν και έναν ιδεατό κόσμο, ουτοπικό, τέλειο, όπου αυτή η αλήθεια θα είναι σταθερή, αντικειμενική και ακλόνητη... αυτόν τον κόσμο τείνει να προσεγγίσει και να τον βιώσει μέσα από την υλική του διάσταση...
Με τις καλύτερες ευχές για Βαθιά Γαλήνη...
-
Frater, με αρκετή επιφύλαξη όσον αφορά την ερμηνεία πάνω στα κείμενα του Κρισναμούρτι, νομίζω οτι αυτό που εννοεί είναι η αντίληψη, οτι η αλήθεια αν και είναι μέσα μας, δεν είναι εμφανής και μόνιμα μας ξεφεύγει.
Επίσης [ πάλι υποκειμενικό] απο οτι έχω διαβάσει, θεωρεί οτι δεν υπάρχει μια αλήθεια αλλά μια διαφορετική για τον κάθε άνθρωπο, ο οποίος κατά πρώτον, πρέπει να αποδεχθεί τον εαυτό του οπως είναι [ αν καταφέρει και τον δεί] και όχι όπως θα ήθελε να είναι.
-
Ο Θεοs εφτιαξε την αληθεια με πολλεs πορτεs για να δεχεται καθε πιστο που τιs χτυπαει. Χαλιλ Γκιμπραν
frater
Κάποιος θαύμασε το χρώμα μιας πόρτας και είπε, "αυτή είναι η αλήθεια"...
Άλλος ένας, περιεργάστηκε το υλικό και ανέκραξε, "βρήκα την αλήθεια".
Ο γεωμέτρης μέτρησε τιας διαστάσεις και χοροπήδησε, "επιτέλους κατάλαβα την αλήθεια"...
Ο επιστήμονας ανέλυσε τα πόμολα και περηφανεύτηκε, "να ποια είναι η αλήθεια"...
Ο δάσκαλος έστεκε δίπλα στην πόρτα και δείχνοντάς την δίδασκε,"να την η αλήθεια"...
...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
...
Κι ένας ταλαίπωρος, σκυφτός ταπεινά, σιωπηρά,αθόρυβα, "άνοιξε και μπήκε"...
-
Φτανει αραγε η ευεξια και η ηρεμια και η αναζητηση στις εσωτερικες θεωριες,η μηπως προοριζομαστε για πρακτικη εφαρμογη αυτων ακομη και στο υλικο πεδιο?Και αν ναι ποσο απεχουμε απο την πραγματικη διασταση τησ βαθειασ γαληνης σε σχεση με την καθημερινοτητα μας?
Να μια καλή "Βάση Διαλογισμού".
Κι "όποιος αντέξει το σοκ"! ( θα πρέπει να συμπληρώσουμε).
Φτανει αραγε η ευεξια και η ηρεμια και η αναζητηση στις εσωτερικες θεωριες,η μηπως προοριζομαστε για πρακτικη εφαρμογη αυτων ακομη και στο υλικο πεδιο?
Τι νόημα θα είχε άραγε να "επιτυγχάνουμε" πχ μια "Ηρεμία" δουλεύοντας στην Ατραπό και να μην νοιώθουμε να "βελτιώνει" την καθημερινότητά μας?
Μπορεί με τις διαλογιστικές διεργασίες να εργαζόμαστε δραπετεύοντας σε "άλλα πεδία", δεν παύουμε όμως να ζούμε κάθε λεπτό μας εδώ, στον "υλικό κόσμο".
Και αν ναι ποσο απεχουμε απο την πραγματικη διασταση τησ βαθειασ γαληνης σε σχεση με την καθημερινοτητα μας?
Ο Μέσος σύγχρονος άνθρωπος έχει μια εργασία, οικογένεια, παιδιά, χρέη. Ξυπνάει κατά κανόνα δύο ώρες πριν τη δουλειά του και κοιμάται περίπου μεσάνυχτα. Ενδιάμεσα η μέρα του είναι πλήρης άγχους, πιέσεων και έμπλεη οργής και αφορμών σύγκρουσης. Δεν ξεκουράζεται ουσιαστικά. Το ένα τέταρτο "φεύγει" απο ατύχημα, άλλο ένα τέταρτο απο "καρδιοαγγειακά", άλλο ένα απο "καρκίνο" και ότι απομένει γίνεται "έρμαιο χρονίων εκφυλιστικών ασθενειών".
Αυτή είναι η καθημερινότητα.
Και ο άνθρωπος καλείται να "εφαρμόσει" τα "Εσωτερικά Διδάγματα" σε αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα. Πόσο διαφορετικές συνθήκες απ' ότι οι παλαιότερες ιστορικές συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκαν οι Μυστικές Παραδόσεις!
Πόσο μακριά είναι η "Γαλήνη" άραγε την ώρα που είσαι επι δύο ώρες καθηλωμένος στο μποτιλιάρισμα!
Πολλοί φιλόσοφοι γεννήθηκαν ιστορικά μέσα στην "ένδοια" . Αναρωτιέμαι όμως, πόσοι να γεννήθηκαν άραγε μέσα στην "Υλιστική Αγχωτική Υπερταχεία" του Παρόντος μας!
Άραγε, συνάδει η "σημερινή σύγχρονη καθημερινότητα" με τα "Ανώτερα Εσωτερικά Επιτεύγματα"?
Ή μήπως, προαπαιτείται "Ατομική τροποποίηση του ίδιου του τρόπου ζωής" άραγε πριν δούμε "Γνήσια Εσωτερικά Αποτελέσματα" στον Εαυτό μας?
Σκέψεις και προβληματισμοί. Χωρίς να είναι γνωστές οι απαντήσεις. Έτσι, σαν να κάνουμε έναν "φανερό διαλογισμό".....
Μας έβαλες δύσκολα Achenaton.....
-
Ο Μέσος σύγχρονος άνθρωπος έχει μια εργασία, οικογένεια, παιδιά, χρέη. Ξυπνάει κατά κανόνα δύο ώρες πριν τη δουλειά του και κοιμάται περίπου μεσάνυχτα. Ενδιάμεσα η μέρα του είναι πλήρης άγχους, πιέσεων και έμπλεη οργής και αφορμών σύγκρουσης. Δεν ξεκουράζεται ουσιαστικά. Το ένα τέταρτο "φεύγει" απο ατύχημα, άλλο ένα τέταρτο απο "καρδιοαγγειακά", άλλο ένα απο "καρκίνο" και ότι απομένει γίνεται "έρμαιο χρονίων εκφυλιστικών ασθενειών".
Μπορεί να τα δείς έτσι αλλά ισως μπορείς να τα δείς και διαφορετικά.
ΠΧ Εχουμε μια εργασία ενώ άλλοι δεν εχουν καθόλου, έχουμε μια οικογένεια που μας δίνει ενα στόχο και πολλές χαρές [ εντάξει ..εχει και δυσκολίες], τα παιδιά μας είναι αυτά που μας διάλεξαν για γονείς και που εμεις θελήσαμε να συνδράμουμε σε αυτό ....ναι κοιμόμαστε μετά τα μεσάνυχτα...κλπ
Ομως το άγχος οι πιέσεις και οι συγκρούσεις νομίζω οτι είναι παιχνίδια του μυαλού μας και ρυθμίζονται μεσα απο τις διδασκαλίες , αν καταφέρουμε και δούμε και μια άλλη εικόνα αντί αυτής που μηχανικά φαίνεται.
Avaris είμαστε ζωντανοί και μπορούμε και σκεφτόμαστε και μπορούμε και νιώθουμε ...θαυμάζουμε την φύση...οι αχτίδες του ήλιου χαιδεύουν τα μάτια μας και ο αέρας σρτιφογυρίζει ανάμεσα στα μαλλιά μας....
Φιλικά
-
Ομως το άγχος οι πιέσεις και οι συγκρούσεις νομίζω οτι είναι παιχνίδια του μυαλού μας και ρυθμίζονται μεσα απο τις διδασκαλίες , αν καταφέρουμε και δούμε και μια άλλη εικόνα αντί αυτής που μηχανικά φαίνεται.
try, συμφωνώ 100% μαζί σου.
Avaris, στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε μποτιλιάρισμα. Υπήρχαν όμως δούλοι. Για να ασχολείσαι με εσωτερισμό, πρέπει να έχεις εξασφαλίσει κάποια ασφάλεια, στέγη και τροφή. Αυτό όμως είναι διαφορετικό θέμα. Άλλο το να έχεις κάποιο επίπεδο ώστε να αρχίσεις να ασχολείσαι με εσωτερισμό και άλλο τα εργαλεία που σου δίνει ο εσωτερισμός να τα εφαρμόζεις για να βελτιώνεις την καθημερινότητα σου.
-
Αγαπητέ Avaris,
σε νιώθω και συμφωνώ μαζί σου, ότι η ζωή μας έχει γίνει δύσκολη και η ευτυχία μας ακόμα δυσκολότερη...
Σίγουρα όσο προχωράει η ανθρωπότητα, οι προκλήσεις γίνονται όλο και πιο μεγάλες, αλλά και η εξέλιξη επιταχύνεται... 'Eχουμε την ευτυχία να βρισκόμαστε σε χρονικά μεγάλης επιτάχυνσης και θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε στο έπακρο για την δική μας εξέλιξη αλλά και για το μέγιστο καλό της ανθρωπότητας...
Η θετική σκέψη είναι θέμα εκπαίδευσης... Δεν είναι εύκολο... χρειάζεται να συνηθίσουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται θετικά, ακόμα και μέσα σε μία θύελλα πολέμου... Αυτή είναι η οδός της αυτοκυριαρχίας, της σοφίας και της ψυχικής γαλήνης...
Νομίζουμε οι άνθρωποι ότι απλά θα διαβάσουμε κάποια βιβλία εσωτερισμού και μέσω της πληροφορίας "τι είπαν οι σοφοί" θα σωθούμε.... Δεν είναι τόσο απλό... Χρειάζεται μία ολιστική εκπαίδευση... Μία συνεχόμενη και αργή μετάλλαξη του ψυχισμού μας από αρνητικό σε θετικό... Μία Πνευματική Αλχημεία...
Όπως μας καταθέτει και ο Μ.Δ. Fr. Sven Johansson,
"Ως Ροδόσταυροι, έχουμε όλοι μάθει ότι η ευτυχία είναι μία νοητική κατάσταση, κάτι που συσχετίζεται με τον εσώτερο εαυτό, και πως με αρκετή πρακτική και εκπαίδευση, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να βιώνουμε την ευτυχία κατά βούληση. Όμως επίσης γνωρίζουμε πως η πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μας φαίνεται δυστυχώς πεπεισμένη ότι βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο ειδικά για να υποστεί και να υπομείνει δυσκολίες."
Avaris είμαστε ζωντανοί και μπορούμε και σκεφτόμαστε και μπορούμε και νιώθουμε ...θαυμάζουμε την φύση...οι αχτίδες του ήλιου χαιδεύουν τα μάτια μας και ο αέρας σρτιφογυρίζει ανάμεσα στα μαλλιά μας....
Πανέμορφο Try!!! :D
Με τις καλύτερες ευχές για Βαθιά Γαλήνη
-
Αγαπητοί μου φίλοι,
ποιός θα μπορούσε να διαφωνήσει άραγε στο οτι ο Εσωτερισμός δεν είναι μόνο Θεωρία αλλά κυρίως Καθημερινή πράξη?
Αυτό που αναρωτιέμαι όμως είναι το εξής:
Όλες οι σημερινοί Ατραποί (Μέθοδοι βάδισής της καλύτερα), σε Ανατολή και Δύση, αναπτύχθηκαν μερικούς αιώνες πριν.
Άλλα τα κοινωνικά χαρακτηριστικά τότε και άλλα τώρα.
Άλλη η "ψυχοσύνθεση" του ατόμου τότε και άλλη τώρα.
Τώρα ο κυρίαρχος παράγοντας είναι η κοινωνική ταχύτητα των πάντων (ταχύτατες εναλλαγές εικόνων και παραστάσεων) και συνακόλουθα το "Στρες". Το "διαρκές στρές".
Αυτός ο "παράγοντας ψυχοκίνησης" (ας τον ονομάσουμε έτσι) δεν υπήρχε τότε που αναπτύχθηκαν οι τεχνικές του Εσωτερισμού. Ή έστω, υπήρχε, αλλά σε εμβρυακό επίπεδο.
Άρα, οι Τεχνικές των Ταγμάτων, μήπως δεν είναι "προσαρμοσμένες" να αντιμετωπίσουν τις σημερινές συνθήκες?
Γιατί, αν είναι όντως έτσι, πάμε σε αυτό που έθεσα παραπάνω:
"μήπως προαπαιτείται τροποποίηση του ατομικού τρόπου ζωής" ώστε να καταστεί εφικτό κατόπιν να εφαρμόσει τον Εσωτερισμό στην πράξη και να κατορθώσει έτσι να "βιώσει εσωτερικά αποτελέσματα"?
Δε λέω να γυρίσει το άτομο στην εποχή των κεριών.
Αλλά μήπως θα πρέπει να "προσομοιάσει" τον τρόπο ζωής του όσο το δυνατόν προς ένα άλλο "Μοντέλο ζειν"?
Να αφαιρέσει πχ παράγοντες στρες, να το πούμε αλλιώς.
Ή να φύγει πχ απο την πόλη (λέμε τώρα)....
Δεν ξέρω, σκέψεις κάνω και τις βάζω προς συζήτηση.....
-
Avaris
Συμφωνώ ότι «Άλλα τα κοινωνικά χαρακτηριστικά τότε και άλλα τώρα.»
Διαφωνώ όμως ότι «Άλλη η "ψυχοσύνθεση" του ατόμου τότε και άλλη τώρα.»
Δηλαδή πιστεύεις ότι κάποιος που ξοδεύει 2 ώρες καθημερινά για μετακίνηση σπίτι-δουλειά (όπως εγώ και οι περισσότεροι αστοί) έχει περισσότερο στρες από ένα δούλο της αρχαιότητας?
Είναι χειρότερο το να χρωστάς στην τράπεζα? Είναι καλύτερα το να μην έχεις καθόλου περιουσία και η ζωή της οικογένειάς σου να εξαρτάται από τη διάθεση κάποιου φεουδάρχη? Να ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή ο βασιλιάς/αφεντικό/φεουδάρχης μπορεί να αρπάξει και να βιάσει τη γυναίκα ή την κόρη σου κι εσύ δε μπορείς να αντιδράσεις διότι ανήκεις σε κατώτερη τάξη?
Πιστεύω λοιπόν ότι σχετικά με παλιότερες εποχές έχουμε μεγάλα πλεονεκτήματα στο να ασχοληθούμε με τον εσωτερισμό. Η πληροφόρηση και η διακίνηση ιδεών είναι πιο ελεύθερη. Η μορφή σκλαβιάς άλλαξε. Από φυσική έγινε περισσότερο πνευματική. Παλιά κάποιος έπρεπε να σπάσει σίδερα για να δραπετεύσει και να σωθεί. Τώρα αρκεί να σκέφτεται διαφορετικά, να βλέπει λιγότερο εμπορική τηλεόραση και να αγοράζει αυτά που κρίνει απαραίτητα, μέσα στις οικονομικές του δυνατότητες, ώστε να μη χρεώνεται άσκοπα.
Επικεντρώνεσαι στους γρήγορους ρυθμούς ζωής της πόλης. Πιστεύω ότι τα πάντα είναι παράγοντες που μας επηρεάζουν σε κάποιο βαθμό. Για να ασχοληθούμε με τον εσωτερισμό, βοηθάει να ζούμε στην εξοχή? Μα φυσικά. Αυτοί που ζούνε στα μοναστήρια στο Θιβέτ (για να μην πω και στο Άγιον Όρος) κάτι ξέρουν, κάπου θα τους βοηθάει. Είναι όμως απαραίτητη προϋπόθεση να ζούμε στην εξοχή? Όχι.
Αν κάποιος ζει στην πόλη, σε γειτονιά όπου η ατμοσφαιρική και ηχητική ρύπανση είναι υψηλή, αν κάνει 1 ώρα να βρει πάρκινγκ για να μπορέσει να πάει σπίτι του να ξαπλώσει, εγώ το θεωρώ απαράδεκτο και θα προσπαθούσα να μετακομίσω. Θα έβρισκα την ηρεμία μου και μετά θα έκανα εσωτερισμό. Αν πάλι επέλεγα να μείνω στην γειτονιά αυτή, τότε θα προσπαθούσα να χαλαρώσω με τεχνικές εσωτερισμού. Μπορεί να το κατάφερνα, μπορεί και όχι. Αν κατάφερνα να χαλαρώσω, τότε θα συνέχιζα πιο βαθιά, σε ανώτερες τεχνικές.
Καθώς θα προόδευα, η αντίστασή μου στο στρες θα μεγάλωνε. Η υγειά μου θα βελτιωνότανε. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα έπρεπε να ταλαιπωρούμε να μένω σε μολυσμένο περιβάλλον. Καλά θα ήταν να μετακόμιζα.
Ιδιομορφία παρουσιάζει η ηχητική ρύπανση και γενικά οι ακτινοβολίες. Όσο εξελισσόμαστε, τόσο πιο ευαίσθητο γίνεται το νευρικό μας σύστημα σε ενοχλητικούς ήχους, ακτινοβολίες, αλκοόλ, φάρμακα κτλ. Οπότε καλό είναι να προστατευόμαστε.
-
=Κανένας link=topic=9.msg117#msg117 date=1171633293]
Avaris
Συμφωνώ ότι «Άλλα τα κοινωνικά χαρακτηριστικά τότε και άλλα τώρα.»
Διαφωνώ όμως ότι «Άλλη η "ψυχοσύνθεση" του ατόμου τότε και άλλη τώρα.»
Δηλαδή πιστεύεις ότι κάποιος που ξοδεύει 2 ώρες καθημερινά για μετακίνηση σπίτι-δουλειά (όπως εγώ και οι περισσότεροι αστοί) έχει περισσότερο στρες από ένα δούλο της αρχαιότητας?
Είναι χειρότερο το να χρωστάς στην τράπεζα? Είναι καλύτερα το να μην έχεις καθόλου περιουσία και η ζωή της οικογένειάς σου να εξαρτάται από τη διάθεση κάποιου φεουδάρχη? Να ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή ο βασιλιάς/αφεντικό/φεουδάρχης μπορεί να αρπάξει και να βιάσει τη γυναίκα ή την κόρη σου κι εσύ δε μπορείς να αντιδράσεις διότι ανήκεις σε κατώτερη τάξη?
Κανένα,
θαρρώ πως η σύγκριση θα έπρεπε να γίνει ανάμεσα σε όμοια. Και το αντίστοιχο του σημερινού Εσωτεριστή δεν πιστεύω πως είναι ο δούλος της αρχαιότητας.
Όχι για κανέναν άλλον λόγο παρά μόνον για το ότι ο δούλος δεν είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί με τα Μυστήρια. Μην ξεχνάμε πως ήταν όρος απαράβατος στην αρχαιότητα. Απαγορεύονταν (πχ Ελευσίνια).
Κάπου πιο πάνω είπες πως πρώτα λύνεται το οικονομικό και μετά έπεται ο Εσωτερισμός.
Άρα, θα πρέπει να συγκρίνουμε τον σημερινό Εσωτεριστή με τον Οικονομικά εξασφαλισμένο Εσωτεριστή της Αρχαιότητας.
Και πιστεύω πως εκεί κρύβονται εκρηκτικά στοιχεία που "κάνουν τη διαφορά". Γιατί θα έπρεπε να συγκρίνουμε έναν "οικονομικά άνετο πατρίκιο" της αρχαιότητας με έναν Εργαζόμενο του σήμερα. (Ακόμη και ο Σωκράτης άλλωστε ένα είδος "Πατρίκιου" ήταν αφού είχε την οικονομική στήριξη των πλουσίων της Αθήνας. Άσε που δεν ακούστηκε να έχει φτωχό ή δούλο μαθητή. Μόνον γόνοι πλουσίων οικογενειών ήταν στην Ομάδα του).
Πιστεύω λοιπόν ότι σχετικά με παλιότερες εποχές έχουμε μεγάλα πλεονεκτήματα στο να ασχοληθούμε με τον εσωτερισμό. Η πληροφόρηση και η διακίνηση ιδεών είναι πιο ελεύθερη. Η μορφή σκλαβιάς άλλαξε. Από φυσική έγινε περισσότερο πνευματική. Παλιά κάποιος έπρεπε να σπάσει σίδερα για να δραπετεύσει και να σωθεί. Τώρα αρκεί να σκέφτεται διαφορετικά, να βλέπει λιγότερο εμπορική τηλεόραση και να αγοράζει αυτά που κρίνει απαραίτητα, μέσα στις οικονομικές του δυνατότητες, ώστε να μη χρεώνεται άσκοπα.
Σίγουρα. Τα πάντα είναι σε απόσταση πληκτρολογίου. Και πήγαμε στο άλλο άκρο. Υπερπροσφορά πληροφοριών. Χαώδης κατάσταση. Για να βρεις ένα "ψήγμα" ορθής πληροφορίας πρέπει να σκάψεις ωκεανούς παραπληροφόρησης και κάθε είδους φληναφήματος και παραμπουρδολογίας.
Κάποτε η αλήθεια κρύβονταν απλώς στα πολλαπλά επίπεδα αποσυμβολισμού ενός Μύθου και στην κατάλληλη "πρακτική". Με την σοφή κι ενίοτε ανελέητη καθοδήγηση του Μέντορά σου προχωρούσες στην Ατραπό.
Τώρα ο ίδιος ο Μύθος είναι κάτω απο Μεγατόνους άχρηστης πληροφορίας. Ο ίδιος ο Μέντορας είναι επίσης κρυμμένος κάτω απο μεγατόνους ψευτοδασκάλων - επιχειρηματιών.
Κάποτε, οι ιστορικές - φυλετικές συνθήκες σε έφερναν μπροστά στην Μυστηριακή Ομάδα της χώρας σου μόλις γίνονταν αντιληπτή η έφεσή σου.
Τώρα, με το άνοιγμα της οθόνης είσαι μπροστά σε χιλιάδες διαφορετικά Μονοπάτια απο την Τασμανία μέχρι τη Χαβάη. Και φυσικά, εκεί ακριβώς αρχίζει το "πασάλειμμα". Λίγο απο εδώ, λίγο απο εκεί. Νάτη η πολυδιάσπαση. Όλοι "Μαθητευόμενοι Μάγοι". Εξαιρούνται οι ελάχιστοι τυχεροί που έχουν εντοπίσει το "Μονοπάτι με Καρδιά" - όπως λέει κι ο Δον Χουάν. Εσύ ας πούμε βρήκες τους Ροδόσταυρους και αυτό σε "εκφράζει" , σε "κινητοποιεί". Θεώρησε εαυτόν τυχερό. Κάποιοι άλλοι μπορεί να έχουν ψάξει δεκάδες πιθανά Μονοπάτια και ακόμη να ψάχνουν. Και μια σημαντική αιτία αυτού είναι η Χαώδης Υπερπληροφόρηση.
Αυτή είναι δυστυχώς η άλλη όψη της ανωτέρω άποψής σου. Ουδέν καλόν αμιγές κακού (για να παραφράσω το γνωστό).
Επικεντρώνεσαι στους γρήγορους ρυθμούς ζωής της πόλης. Πιστεύω ότι τα πάντα είναι παράγοντες που μας επηρεάζουν σε κάποιο βαθμό. Για να ασχοληθούμε με τον εσωτερισμό, βοηθάει να ζούμε στην εξοχή? Μα φυσικά. Αυτοί που ζούνε στα μοναστήρια στο Θιβέτ (για να μην πω και στο Άγιον Όρος) κάτι ξέρουν, κάπου θα τους βοηθάει. Είναι όμως απαραίτητη προϋπόθεση να ζούμε στην εξοχή? Όχι.
Αν κάποιος ζει στην πόλη, σε γειτονιά όπου η ατμοσφαιρική και ηχητική ρύπανση είναι υψηλή, αν κάνει 1 ώρα να βρει πάρκινγκ για να μπορέσει να πάει σπίτι του να ξαπλώσει, εγώ το θεωρώ απαράδεκτο και θα προσπαθούσα να μετακομίσω. Θα έβρισκα την ηρεμία μου και μετά θα έκανα εσωτερισμό. Αν πάλι επέλεγα να μείνω στην γειτονιά αυτή, τότε θα προσπαθούσα να χαλαρώσω με τεχνικές εσωτερισμού. Μπορεί να το κατάφερνα, μπορεί και όχι. Αν κατάφερνα να χαλαρώσω, τότε θα συνέχιζα πιο βαθιά, σε ανώτερες τεχνικές.
Καθώς θα προόδευα, η αντίστασή μου στο στρες θα μεγάλωνε. Η υγειά μου θα βελτιωνότανε. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα έπρεπε να ταλαιπωρούμε να μένω σε μολυσμένο περιβάλλον. Καλά θα ήταν να μετακόμιζα.
Ιδιομορφία παρουσιάζει η ηχητική ρύπανση και γενικά οι ακτινοβολίες. Όσο εξελισσόμαστε, τόσο πιο ευαίσθητο γίνεται το νευρικό μας σύστημα σε ενοχλητικούς ήχους, ακτινοβολίες, αλκοόλ, φάρμακα κτλ. Οπότε καλό είναι να προστατευόμαστε.
Σοφές κουβέντες. Όντως.
Την δουλειά όμως που σε φέρνει η ζωή και οι αναγκαστικές επιλογές σου στο διάβα των ετών δεν είναι πάντα στο χέρι σου να την αλλάξεις.
Ούτε το σπίτι που μένεις είναι πάντα εφικτό ν' αλλάξεις.
Ούτε τους ηχητικούς βομβαρδισμούς μπορείς να τους αλλάξεις. Είναι εκεί έξω κι επιτίθενται αδιάκοπα και ανελέητα.
Ούτε την νοσηρή συμπεριφορά του περίγυρου που λόγω των γρήγορων ρυθμών ισοβαθμεί με ασταμάτητο καταιγισμό, μπορείς να αλλάξεις.
Ούτε την επί μια ώρα αναζήτηση πάρκινγκ μπορείς ν' αλλάξεις.
Ούτε την επι δύο ώρες κάθε μέρα ακινητοποίηση στο μποτιλιάρισμα μπορείς ν' αλλάξεις.
Κι όταν όλα αυτά μαζί, κατασπαταλούν (και με βάρβαρο τρόπο) κάπου 16 ώρες ημερησίως......
Τότε, παραμένεις σε αμυντική θέση, μόνον με τις Τεχνικές Χαλάρωσης και την ελπίδα πως "κάτι θα γίνει".
Άλλωστε κι εσύ δεν άφησες και μεγάλα περιθώρια "Εσωτερικής Ανάπτυξης" σε κάποιον που δεν θα αφαιρέσει απο την ζωή του τους "εξωτερικούς νοσηρούς κοινωνικούς παράγοντες".
Συνεπώς, προηγείται η αλλαγή των συνθηκών ζωής ώστε να καταστεί δυνατή κατόπιν η εφαρμογή του Εσωτερισμού στην πράξη.
Όπως πολύ σοφά είπες κι εσύ:
Θα έβρισκα την ηρεμία μου και μετά θα έκανα εσωτερισμό.
Άρα, ο Εσωτερισμός, μήπως δεν είναι για όλους (δυστυχώς)?
Μήπως ήταν, είναι και θα είναι η μεγαλύτερη πολυτέλεια του σκεπτόμενου ανθρώπου?
-
Όπως πολύ σοφά είπες κι εσύ:
Θα έβρισκα την ηρεμία μου και μετά θα έκανα εσωτερισμό.
Όχι, δεν είπα μόνο αυτό. Είπα: «Θα έβρισκα την ηρεμία μου και μετά θα έκανα εσωτερισμό. Αν πάλι επέλεγα να μείνω στην γειτονιά αυτή, τότε θα προσπαθούσα να χαλαρώσω με τεχνικές εσωτερισμού. Μπορεί να το κατάφερνα, μπορεί και όχι. Αν κατάφερνα να χαλαρώσω, τότε θα συνέχιζα πιο βαθιά, σε ανώτερες τεχνικές.».
Συνεπώς, προηγείται η αλλαγή των συνθηκών ζωής ώστε να καταστεί δυνατή κατόπιν η εφαρμογή του Εσωτερισμού στην πράξη.
Η διαφορά μας είναι η εξής. Και οι δυο μας θεωρούμε τους σημερινούς ρυθμούς ζωής αρνητικό παράγοντα για την εσωτερική ανάπτυξη. Εγώ όμως δεν το θεωρώ ανυπέρβλητο εμπόδιο. Θεωρώ ότι είτε με ενέργειες στο φυσικό επίπεδο, είτε με την αυτοκυριαρχία, μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε τα αρνητικά αποτελέσματα.
θαρρώ πως η σύγκριση θα έπρεπε να γίνει ανάμεσα σε όμοια.
..............
Άρα, θα πρέπει να συγκρίνουμε τον σημερινό Εσωτεριστή με τον Οικονομικά εξασφαλισμένο Εσωτεριστή της Αρχαιότητας.
Αν θέλουμε να συγκρίνουμε παρόμοιες καταστάσεις και να εξετάσουμε μόνο τον παράγοντα αρχαιότητα-παρών, τότε πρέπει να συγκρίνουμε όχι τον σημερινό Εσωτεριστή, αλλά τον Οικονομικά εξασφαλισμένο Εσωτεριστή του Παρόντος με τον Οικονομικά εξασφαλισμένο Εσωτεριστή της Αρχαιότητας.
Θα εξετάσω μόνο τους παράγοντες που ήδη αναφερθήκαμε:
1) Στρες από δουλειά
Εδώ δε βλέπω καμία διαφορά. Ένας έμπορας, είτε στην αρχαιότητα είτε σήμερα, έχει να αντιμετωπίσει κακοπληρωτές, κλέφτες, απατεώνες, καθυστερήσεις σε παραδόσεις προϊόντων, φυσικές καταστροφές κτλ. Ένας εργολάβος/μηχανικός, είτε στην αρχαιότητα είτε σήμερα, έχει να αντιμετωπίσει αυξομειώσεις τιμών στα υλικά, να επιβλέψει εργάτες κτλ.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που άνθρωποι αηδιασμένοι από τη ζωή στην Αθήνα, βρήκανε επιδοτήσεις και ευνοϊκές συνθήκες ώστε α ασχοληθούμε με αγροτικά/αγροτουριστικά επαγγέλματα στην επαρχία.
Εγώ προσωπικά παραιτήθηκα από μία συμβατική και προνομιούχα δουλειά που δε με ευχαριστούσε για να κάνω κάτι που μου άρεσε περισσότερο. Κι επειδή μου άρεσε περισσότερο, τελικά έβγαλα πολύ περισσότερα χρήματα (έστω και προσορινά).
Στο χέρι μας και στο μυαλό μας είναι.
2) Μόλυνση Ηχητική.
Μπορεί να το ελέγξει με κάποια ηχομόνωση, ειδικά στο σπίτι. Περισσότερο έχει να κάνει με την τοποθεσία του σπιτιού και της δουλειάς. Αυτά παρακάτω.
3) Μόλυνση Περιβάλλοντος.
Στην αρχαιότητα είχαν μεγάλο πλεονέκτημα. Σήμερα μπορούμε να το ελέγξουμε κάπως με την υγιεινή διατροφή, την τοποθεσία του σπιτιού και της δουλειάς, παρακάτω.
4) Τοποθεσία δουλειάς.
Υπάλληλοι Δημοσίου, εταιριών με πολλές έδρες, ακόμα και ελεύθεροι επαγκελματίες, έχουν αρκετά περιθόρια επιλογής για τόπο εργασίας ή μετάθεση. Ειδικά σε δημόσιους υπαλλήλους, είναι σχετικά εύκολο να πάρεις μετάθεση στην επαρχία. Συνήθως όμως όλοι επιδιώκουν να πάνε στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ποιός τους φταίει για τις επιλογές τους?
Επιλογή να αλλάξεις δουλειά αν η τοποθεσία της είναι άβολη (ένας από τους παράγοντες που εγώ άλλαξα δουλειά).
5) Τοποθεσία σπιτιού.
Αυτό είναι παρόμοιο αλλά κάπως πιο εύκολο από το προηγούμενο. Ένα προνομιακό διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης συνήθως είναι πολύ πιο ακριβό από μία μεζονέτα σε κάποιο προάστιο 10 λεπτά έξω από την πόλη. Τουλάχιστον αυτό ισχύει στη Θεσσαλονίκη όπου ζω.
6) Νοσηρή συμπεριφορά του περίγυρου.
Εδώ δε βλέπω καμία διαφορά. Κακόβουλοι άνθρωποι και αρνητικές επιδράσεις ήταν το ίδιο και παλιά. Στο χέρι μας είναι να μένουμε δυνατοί και ανεπηρέαστοι. Ο Εσωτεριστής αποκτά εύκολα τα όπλα για να το κάνει αυτό.
7) Μποτιλιάρισμα
Μάστιγα μόνο της σημερινής εποχής. Έχει να κάνει κυρίως με τοποθεσία σπιτιού/δουλειάς. Το οποίο αναλύθηκε παραπάνω. Υπάρχουν όμως κι άλλες επιλογές: Τα δίκυκλα. Εγώ ποτέ δε κατεβαίνω στο κέντρο σε ώρα αιχμής με το αυτοκίνητο. Πάντα παίρνω τη μηχανή. Χειμώνα καλοκαίρι. Μόνο σε βροχές και χιόνια έχουν πρόβλημα.
8) Πάρκινγκ
Κάποτε που έψαχνα να νοικιάσω σπίτι, ο κυριότερος παράγοντας που με ενδιέφερε ήταν να έχει άνετο πάρκινγκ. Και να σκεφτείς ότι την εποχή εκείνη δεν είχα αυτοκίνητο, αλλά σκεφτόμουνα ότι σύντομα θα αποκτούσα. Πάντα κορόιδευα αυτούς που επέλεγαν να μείνουν σε πολυσύχναστες γειτονιές με σπάνιο πάρκινγκ.
Πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης? Μα πάντα παίρνω τη μηχανή. Στο χέρι μας και στο μυαλό μας είναι.
Οι παραπάνω ιδέες ίσως να μη μπορούνε να εφαρμοστούνε από όλους, σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Είναι όμως πρακτικά πράγματα που εφάρμοσα στη δική μου ζωή, ώστε να μειώσω τα προβλήματα της καθημερινότητας που αναφέραμε και να μην είναι αυτά καθοριστικός ανασταλτικός παράγοντας στην εξέλιξή μου.
Άρα, ο Εσωτερισμός, μήπως δεν είναι για όλους (δυστυχώς)?
Μήπως ήταν, είναι και θα είναι η μεγαλύτερη πολυτέλεια του σκεπτόμενου ανθρώπου?
Εδώ συμφωνούμε απόλυτα. Αλλά σίγουρα εννοούμε το ίδιο? Κατά τη γνώμη μου, σκεπτόμενος άνθρωπος δεν είναι ο προνομιακός, αυτός που έτυχε να ζει κοντά στη φύση και έχει εισόδημα. Σκεπτόμενος είναι αυτός που παρά τις αντίξοες συνθήκες, σκέφτεται διαφορετικά από το σύνολο και προσπαθεί να βελτιώσει το επίπεδο της ζωής του με διάφορους τρόπους. Πχ μετακομίζοντας σε καλύτερη περιοχή, βρίσκοντας πιο δημιουργική δουλειά που να τον καλύπτει, κάνοντας γυμναστικά και τρώγοντας υγιεινά για να κρατά το σώμα του υγιές.
-
Αγαπητέ Avaris,
"'Οτι θέλεις να κάνεις, κάν' το γρήγορα.
Μην αναβάλλεις για αύριο,
ότι μπορείς να κάνεις σήμερα.
Σε σένα εμπιστεύομαι..."
...σκεπτόμενος άνθρωπος δεν είναι ο προνομιακός, αυτός που έτυχε να ζει κοντά στη φύση και έχει εισόδημα. Σκεπτόμενος είναι αυτός που παρά τις αντίξοες συνθήκες, σκέφτεται διαφορετικά από το σύνολο και προσπαθεί να βελτιώσει το επίπεδο της ζωής του με διάφορους τρόπους.
Αγαπητέ Κανένα,
με εκπλήσεις κάθε μέρα και πιο πολύ!!! :D
Με τις καλύτερες ευχές για Βαθιά Γαλήνη
-
Άρα, ο Εσωτερισμός, μήπως δεν είναι για όλους (δυστυχώς)?
Ρωτάει ο Αβαρις... κ< και προσθέτει [ δυστυχώς].
Η αποψη μου είναι οτι δεν είναι για ολους προς το παρόν, αφού αποτελεί μια διδασκαλία και ενα τρόπο ζωής [ αν περάσουμε στο πρακτικό μέρος] που δεν είναι συμβατός με κάθε συνθήκη.
Θα μπορούσαμε να τον παρομοιάσουμε με την ιδέα της μόρφωσης παλαιότερα. Απο την ιστορία γνωρίζουμε οτι η μόρφωση απο τα αρχάια χρόνια εως τα μέσα του 20 ου αιώνα ήταν προνόμιο των λίγων.[ αναφέρομαι στην χώρα μας γιατι σε κάποιες άλλες είναι ακόμη έτσι και χειρότερα].
Αργότερα ολο και περισσότεροι ένιωθαν την ανάγκη να μάθουν και τώρα η βασική εκπαίδευση [ και οχι μόνο] θεωρείται πλεόν υποχρεωτική.
Κάπως ετσι αναπτύσσονται ολα.
Στο θέμα του εσωτερισμού τώρα, για να γίνει προσεγγίσιμος χρειάζονται συνθηκές όπως μια στοιχειώδης κάλυψη της επιβίωσης, χρόνος για μελέτη, χρήματα για τα βιβλία και ολα οσα προκύπτουν στη διαδρομή και κυρίως μια μορφή ψυχικής ηρεμίας.
Οπότε δεν μπορεί να απευθυνθεί σε ανθρώπους που έχουν να παλέψουν κυριολεκτικά με τα πρός το ζείν η σε διαταραγμένες προσωπικότητες μιας και μια τέτοια ασχολία πιθανώς να τους αποδιωργανώσει τελείως.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ενδιαφέροταν ένας άνθρωπος άστεγος η κατά την διάρκεια πολέμου η άρρωστος για την μεταφυσική και την αυτογνωσία...δεν θα είχε τον χρόνο να σκεφτεί καν.
Προσωπικά λυπάμαι για την δυσκολία επαφής του απο ολους τούς ανθρώπους αλλά δεν μπορώ να μην βλέπω την αλήθεια.
Υπάρχουν βέβαια και μερικές εξαιρέσεις αλλά είναι σπάνιες.
Σοφές κουβέντες. Όντως.
Την δουλειά όμως που σε φέρνει η ζωή και οι αναγκαστικές επιλογές σου στο διάβα των ετών δεν είναι πάντα στο χέρι σου να την αλλάξεις.
Ούτε το σπίτι που μένεις είναι πάντα εφικτό ν' αλλάξεις.
Ούτε τους ηχητικούς βομβαρδισμούς μπορείς να τους αλλάξεις. Είναι εκεί έξω κι επιτίθενται αδιάκοπα και ανελέητα.
Ούτε την νοσηρή συμπεριφορά του περίγυρου που λόγω των γρήγορων ρυθμών ισοβαθμεί με ασταμάτητο καταιγισμό, μπορείς να αλλάξεις.
Ούτε την επί μια ώρα αναζήτηση πάρκινγκ μπορείς ν' αλλάξεις.
Ούτε την επι δύο ώρες κάθε μέρα ακινητοποίηση στο μποτιλιάρισμα μπορείς ν' αλλάξεις.
Κι όταν όλα αυτά μαζί, κατασπαταλούν (και με βάρβαρο τρόπο) κάπου 16 ώρες ημερησίως......
Τότε, παραμένεις σε αμυντική θέση, μόνον με τις Τεχνικές Χαλάρωσης και την ελπίδα πως "κάτι θα γίνει".
Δίκιο έχεις αλλά σκέψου κάτι άλλο
Αυτά ισως δεν αλλάζουν αλλά αν μπορεί να αλλάξει ο τρόπος που τα βλέπουμε.
Αναφέρω τι κάνω εγώ σε παρεμφερής συνθήκες [ οσο μπορώ].
Προσπαθώ να χρησιμοποιήσω τις ώρες αυτές με τέτοιο τρόπο ωστε να παίρνω απαντήσεις, να στοχάζομαι, να κάνω εξάσκηση στα διάφορα πειράματα η στην έννοια της υπομονής και της αυτοκυριαρχίας.
Avaris, μπορούμε να μετετρέψουμε τα πάντα σαν αντικείμενα πρός μελέτη...πχ να παρατηρούμε τις αντιδράσεις των συναδέλφων μας και να ψάχνουμε μέσα απο αυτούς εμάς, να συνδιάζουμε την αλληλουχία των γεγονότων που μας συμβαίνουν καθημερινά ωσπου να βρίσκουμε συνδέσεις, να διαβάζουμε στα φανάρια του μποτιλιαρίσματος ολα αυτά που δεν προλαβαίνουμε, να ακούμε την μουσική που μας αρέσει στο αυτοκίνητο και να '' πετάμε''. [ εντάξει είναι ενας τρόπος διαφυγής αλλά τουλάγχιστον είναι δικός μας και δεν έρχεται απ έξω]...να κυττάς τα σύννεφα και τα σχήματα τους ....κλπ
Ακόμη και με τα άτομα του σπιτιού μας μπορεί να εργαστούμε χωρίς να το ξέρουν.
Εννοείται οτι αυτά δεν είναι πάντα εφικτά αλλά κατα ένα μεγάλο μέρος είναι.
Για το πάρκιν δεν ξέρω να σου πω τίποτα..... ??? υπομονή... :P
Φιλικά
-
Και μια σημαντική αιτία αυτού είναι η Χαώδης Υπερπληροφόρηση.
Χμ! είσαι σίγουρος?
Εργασίες υπάρχουν πολλές, άτομα για να σχετιστούμε πολλά, κανάλια πολλά ...ομως κάποια στιγμή διαλέγουμε μια δουλειά και προσαρμοζόμαστε, ενα σύντροφο και ρισκάρουμε να ζήσουμε μαζί του....
Ισως θα πρέπει να δούμε πρώτα τις ακριβείς επιθυμίες μας. :)
-
Ισως θα πρέπει να δούμε πρώτα τις ακριβείς επιθυμίες μας. :)
Την ημέρα που θα καταφέρουμε να "δούμε" (συνειδητοποιήσουμε) τις "ακριβείς επιθυμίες" μας δεν θα είμαστε πλέον απλοί (εκ)παιδευόμενοι άνθρωποι, φίλε Try.....
....θα είμαστε Βούδες.... :)
-
Άρα, ο Εσωτερισμός, μήπως δεν είναι για όλους (δυστυχώς)?
Ρωτάει ο Αβαρις... κ< και προσθέτει [ δυστυχώς].
Η αποψη μου είναι οτι δεν είναι για ολους προς το παρόν, αφού αποτελεί μια διδασκαλία και ενα τρόπο ζωής [ αν περάσουμε στο πρακτικό μέρος] που δεν είναι συμβατός με κάθε συνθήκη.
Θα μπορούσαμε να τον παρομοιάσουμε με την ιδέα της μόρφωσης παλαιότερα. Απο την ιστορία γνωρίζουμε οτι η μόρφωση απο τα αρχάια χρόνια εως τα μέσα του 20 ου αιώνα ήταν προνόμιο των λίγων.[ αναφέρομαι στην χώρα μας γιατι σε κάποιες άλλες είναι ακόμη έτσι και χειρότερα].
Αργότερα ολο και περισσότεροι ένιωθαν την ανάγκη να μάθουν και τώρα η βασική εκπαίδευση [ και οχι μόνο] θεωρείται πλεόν υποχρεωτική.
Κάπως ετσι αναπτύσσονται ολα.
Στο θέμα του εσωτερισμού τώρα, για να γίνει προσεγγίσιμος χρειάζονται συνθηκές όπως μια στοιχειώδης κάλυψη της επιβίωσης, χρόνος για μελέτη, χρήματα για τα βιβλία και ολα οσα προκύπτουν στη διαδρομή και κυρίως μια μορφή ψυχικής ηρεμίας.
Οπότε δεν μπορεί να απευθυνθεί σε ανθρώπους που έχουν να παλέψουν κυριολεκτικά με τα πρός το ζείν η σε διαταραγμένες προσωπικότητες μιας και μια τέτοια ασχολία πιθανώς να τους αποδιωργανώσει τελείως.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ενδιαφέροταν ένας άνθρωπος άστεγος η κατά την διάρκεια πολέμου η άρρωστος για την μεταφυσική και την αυτογνωσία...δεν θα είχε τον χρόνο να σκεφτεί καν.
Προσωπικά λυπάμαι για την δυσκολία επαφής του απο ολους τούς ανθρώπους αλλά δεν μπορώ να μην βλέπω την αλήθεια.
Υπάρχουν βέβαια και μερικές εξαιρέσεις αλλά είναι σπάνιες.
Σοφές κουβέντες. Όντως.
Την δουλειά όμως που σε φέρνει η ζωή και οι αναγκαστικές επιλογές σου στο διάβα των ετών δεν είναι πάντα στο χέρι σου να την αλλάξεις.
Ούτε το σπίτι που μένεις είναι πάντα εφικτό ν' αλλάξεις.
Ούτε τους ηχητικούς βομβαρδισμούς μπορείς να τους αλλάξεις. Είναι εκεί έξω κι επιτίθενται αδιάκοπα και ανελέητα.
Ούτε την νοσηρή συμπεριφορά του περίγυρου που λόγω των γρήγορων ρυθμών ισοβαθμεί με ασταμάτητο καταιγισμό, μπορείς να αλλάξεις.
Ούτε την επί μια ώρα αναζήτηση πάρκινγκ μπορείς ν' αλλάξεις.
Ούτε την επι δύο ώρες κάθε μέρα ακινητοποίηση στο μποτιλιάρισμα μπορείς ν' αλλάξεις.
Κι όταν όλα αυτά μαζί, κατασπαταλούν (και με βάρβαρο τρόπο) κάπου 16 ώρες ημερησίως......
Τότε, παραμένεις σε αμυντική θέση, μόνον με τις Τεχνικές Χαλάρωσης και την ελπίδα πως "κάτι θα γίνει".
Δίκιο έχεις αλλά σκέψου κάτι άλλο
Αυτά ισως δεν αλλάζουν αλλά αν μπορεί να αλλάξει ο τρόπος που τα βλέπουμε.
Αναφέρω τι κάνω εγώ σε παρεμφερής συνθήκες [ οσο μπορώ].
Προσπαθώ να χρησιμοποιήσω τις ώρες αυτές με τέτοιο τρόπο ωστε να παίρνω απαντήσεις, να στοχάζομαι, να κάνω εξάσκηση στα διάφορα πειράματα η στην έννοια της υπομονής και της αυτοκυριαρχίας.
Avaris, μπορούμε να μετετρέψουμε τα πάντα σαν αντικείμενα πρός μελέτη...πχ να παρατηρούμε τις αντιδράσεις των συναδέλφων μας και να ψάχνουμε μέσα απο αυτούς εμάς, να συνδιάζουμε την αλληλουχία των γεγονότων που μας συμβαίνουν καθημερινά ωσπου να βρίσκουμε συνδέσεις, να διαβάζουμε στα φανάρια του μποτιλιαρίσματος ολα αυτά που δεν προλαβαίνουμε, να ακούμε την μουσική που μας αρέσει στο αυτοκίνητο και να '' πετάμε''. [ εντάξει είναι ενας τρόπος διαφυγής αλλά τουλάγχιστον είναι δικός μας και δεν έρχεται απ έξω]...να κυττάς τα σύννεφα και τα σχήματα τους ....κλπ
Ακόμη και με τα άτομα του σπιτιού μας μπορεί να εργαστούμε χωρίς να το ξέρουν.
Εννοείται οτι αυτά δεν είναι πάντα εφικτά αλλά κατα ένα μεγάλο μέρος είναι.
Για το πάρκιν δεν ξέρω να σου πω τίποτα..... ??? υπομονή... :P
Φιλικά
Φίλε Try,
εαν μιλάμε για τον πρώτο καιρό ενός Εσωτεριστή που απλώς χρειάζεται ένα πεντάλεπτο για να "μάθει αυτοσυγκέντρωση", ε ναι τότε είναι απλά τα πράγματα.
Αλλοίμονο, βρίσκεται ο χρόνος.
Όταν όμως για τα "διάφορα είδη Εσωτερικών ασκήσεων " συν το διαλογισμό" στα διάφορα "μοτίβα" του, συν τη μελέτη, συν τις "εξωτερικές ασκήσεις" (που μπορεί να πρέπει να γίνουν στα πιο απίθανα σημεία, στις πιο απίθανες ώρες), συν κάποιες "παρακολουθήσεις", συν, συν, συν, χρειάζεσαι ώρες ολόκληρες, ε τότε "κάτι αλλάζει". Αρχίζουν να γίνονται "ασφυκτικά" τα πράγματα. Τότε αρχίζει το αδιέξοδο.
Όσο για το να μετατρέπεται κάθε στοιχείο της εξωτερικής ζωής μας σε "Εσωτερική Άσκηση" το τοπίο μοιάζει ως εξής:
πάρε ένα μαθητή της 1ης Δημοτικού και βάλτον στην Γ' Λυκείου.
Αυτό θεωρώ ότι είμαστε Try. Μαθητές της 1ης Δημοτικού (φτιαγμένοι για έναν άλλον πιο ήρεμο κόσμο) που μας πέταξαν σε ανώτερη τάξη (στην Αστική Κόλαση του σήμερα).
Γι' αυτό βλέπω σκεπτικιστικά το όλο θέμα.
Απλώς αναρωτιέμαι....μήπως κάπου κάνουμε λάθος....μήπως πρέπει να "αλλάξει τάξη" κάποιος προτού φιλοδοξήσει να "εφαρμόσει τον Εσωτερισμό στην πράξη".....
Κι όταν δεν είναι εφικτή η "αλλαγή τάξης"?
Εκεί βάζω τον σκεπτικισμό μου, αναζητώντας "φιλοσοφικά λύση"....
-
Avaris
δεν ξέρω τι γίνεται αργότερα μια και εγώ στην 1η δημοτικού είμαι ! αλλά δεν βλέπω τον κόσμο γύρω μου απαισιόδοξα, ούτε νομίζω οτι βρίσκομαι στην ''αστική κόλαση''.
Αρχίζουν να γίνονται "ασφυκτικά" τα πράγματα. Τότε αρχίζει το αδιέξοδο.
Αν όλη αυτή η ενασχόληση αντί να μας ηρεμεί και να μας βοηθάει στη ζωή μας [ σε ολες τις εκφάνσεις της ] καταλήγει να γίνεται αδιέξοδο τότε νομίζω οτι η εμείς χάνουμε το μέτρο η δεν είναι ακόμη η κατάλληλη στιγμή για εμάς....
Αλλά οπως είπα πρίν είναι νωρίς για συμπεράσματα...
Την ημέρα που θα καταφέρουμε να "δούμε" (συνειδητοποιήσουμε) τις "ακριβείς επιθυμίες" μας δεν θα είμαστε πλέον απλοί (εκ)παιδευόμενοι άνθρωποι, φίλε Try.....
....θα είμαστε Βούδες....
Χα χα καλό!!!
Εννοούσα οτι πρέπει να βρούμε το γιατί θέλουμε ολο αυτό....οχι να βρούμε τις απαντήσεις σε κάθε τι στη ζωή μας.
-
Αυτό θεωρώ ότι είμαστε Try. Μαθητές της 1ης Δημοτικού (φτιαγμένοι για έναν άλλον πιο ήρεμο κόσμο) που μας πέταξαν σε ανώτερη τάξη (στην Αστική Κόλαση του σήμερα).
Γι' αυτό βλέπω σκεπτικιστικά το όλο θέμα.
Απλώς αναρωτιέμαι....μήπως κάπου κάνουμε λάθος....μήπως πρέπει να "αλλάξει τάξη" κάποιος προτού φιλοδοξήσει να "εφαρμόσει τον Εσωτερισμό στην πράξη".....
Κι όταν δεν είναι εφικτή η "αλλαγή τάξης"?
Αγαπητέ Avaris,
δεν μας πέταξαν σε καμία Αστική κόλαση... Εμείς μετατρέψαμε την ζωή μας σε κόλαση και εμείς έχουμε την δυνατότητα να την ξαναμετατρέψουμε σε παράδεισο εφόσον το επιλέξουμε και εργαστούμε πάνω σε αυτόν τον σημαντικό στόχο συλλογικά...
Η "αλλαγή τάξης" είναι εφικτή... εφόσον πάρουμε συνειδητά την απόφαση, να εργαστούμε για την αυτογνωσία μας, γιατί έτσι και αλλιώς η ζωή θα μας αναγκάσει να το κάνουμε, όταν πλέον έχουμε φτάσει στο τέρμα της καθόδου...
Με τις καλύτερες ευχές για Βαθιά Γαλήνη.
-
Να πω κι εγω την ταπεινη μου γνωμη και ο καθενας ας βγαλει οτι θελει μιας και κατα τον Dirty Harry οι γνωμες ειναι..κλπ...κλπ....!!!!
Σημερα οι περισοτεροι εχουν λυμενα δυο βασικα προβληματα αυτο της στεγης και της διατροφης.Ακομα και οι πιο αποροι ειδικα στην Ελληνικη πραγματικοτητα οπου ακομα οι οικογενειακοι θεσμοι καλα κρατουν δυσκολα καποιος μενει αστεγος και πειναει πραγματικα.Επισης σημερα εχουμε ενα καθεστως οπου ξερουμε οτι το κεφαλι μας την αλλη μερα θα ειναι στη θεση του(χωρις να θεωρω ιδανικο το πολιτευμα γιαυτο και το χαρακτηριζω καθεστως).Το αγχος και οι σκοτουρες ειναι θεμα του καθενος πως θα τις παρει.Δε λεω να αδιαφορησει αλλα οτιδηποτε το δεις ψυχραιμα και πραγματικα δε θα σου φαει ολο το χρονο πρακτικα η πνευματικα.Οποτε δεν πιστευω οτι η ενασχοληση με καποιους Εσωτερικους δρομους ειναι για καποιους και για καποιους οχι.Ειναι για αυτους που τους χρειαζονται και τους ζητουν κυριως.Γιατι οπως ειπε και ο χριστος "Η βασιλεια των Ουρανων βιαζεται" δηλαδη δεν ζητας απλα την απαιτεις.
Τωρα αν ειμαστε μαθητες 1ης δημοτικου δεν εχει και σημασια να το συζηταμε γιατι αυτη ειναι η θεση μας.Απο αυτη τη θεση ας ψαξουμε καποιο δρομο για κατι καλυτερο
-
Φιλοι και φιλες,
Σας καλησπεριζω για πρωτη φορα απο τον πολυ ομορφο νεο δικτυακο τοπο.Ευχομαι ολοψυχα η προσπαθεια να ευοδωθει και να εχει τα καλυτερα αποτελεσματα για τους συμμετεχοντες εδω.
Σχετικα με το θεμα ,που τεθηκε,η δικη μου αποψη ειναι οτι :
Tα ατομα ,που ασχολουνται με τον εσωτερισμο και τον μυστικισμο ,αλλοι μεσα απο Ταγματα ,αλλοι παλι με δικη τους προσπαθεια και μεσα απο ενα μοναχικο δρομο(ανεξαρτητως παντα με το ποια διαδικασια ειναι καλυτερη),μονο τυχαια δεν ασχολουνται.
Θελω να πω οτι,ο καθενας μας δρα βασει καποιας βουλησης ,που καποια στιγμη ξυπνησε.Καποια αφυπνιση ,που καποιο λογο εχει η καποιους σκοπους εχει να εξυπηρετησει.Αυτη ενεργοποιηθηκε καποια δεδομενη χρονικη στιγμη.
Η καθε Ψυχη φιλοι και φιλες ,εχει την δικη της σε αυτο το πεδιο(το φυσικο) <ηλικια>.Αλλες ειναι πιο παληες....αλλες νεοτερες.Το οτι καποτε ασχοληθηκε η συγκεκριμενη Ψυχη με αυτα τα ζητηματα ,ειναι ,που αυτο ,εχει δουλευτει απο παληα....Δεν θα το απεφευγε ουτε και να το ηθελε, γιατι απλα...θα την εψαχνε(την ψυχη), την καταλληλη χρονικη στιγμη αυτο.
Αν καποιος μπορει και διαθετει χρονο...και καποιος αλλος οχι......Ειναι και αυτο μερος του Πεπρωμενου του....
Ισως την επομενη φορα.....να μπορει να διαθεσει περισσοτερο.....
Σαος.
-
Απο την στιγμη που θα χρησιμοποιησουμε πρακτικα τις οποιες αρχες εχουμε μαθει θα διαμορφωσουμε και την καθημερινοτητα μας προς το ιδανικοτερο,ετσι ωστε να κινουμαστε οσο το δυνατον προς αυτο που ονομαζουμε Βαθεια Γαληνη.Ολες μας οι αισθησεις θα λειτουργουν διαφορετικα προς το καλυτερο χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν θα υποκειπτουμε σε ανθρωπινες καταστασεις,αλλιως δεν θα ειμασταν εδω για να θυμηθουμε αυτα που ηδη ξερουμε βαθεια μεσα μας....
Αρα σκοπος μας ειναι να τεινουμε προς το ιδεατο,αν θελουμε να δωσουμε στους εαυτους μας την δυνατοτητα της εξελιξης...
-
Ας "ζωντανέψουμε" πάλι το θέμα ;D. Στην ουσία, το αρχικό ερώτημα του θέματος έχει να κάνει με το αν η οδός του εσωτερισμού "τέμνεται" με την οδό της στείρας καθημερινότητας.
Πιστεύω πως η πρακτική του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας πρέπει να θεωρείται επιβεβλημένη. Ο λόγος είναι γιατί από τη στιγμή που ως άνθρωποι είμαστε φορείς του δυϊστικού μοντέλου "ύλη + πνεύμα", πρέπει να φροντίζουμε για τη βελτίωση και των δύο πλευρών. Όσο χρήσιμος είναι ο εσωτερισμός και η πνευματική αναζήτηση για την καθημερινοτητά μας, άλλο τόσο χρήσιμη είναι και η καθημερινότητα για τον εσωτερισμό.
Σίγουρα με την πάροδο των αιώνων, η υφή αυτής της αναγκαιότητας έχει αλλάξει αλλά δεν έχει αλλοιωθεί. Ο σύγχρονος άνθρωπος χρειάζεται τον εσωτερισμό τόσο όσο και ο άνθρωπος του 12ου αιώνα. Το ίδιο ισχύει και για την αναγκιότητα της καθημερινότητας. Φυσικά τα μέτρα και οι πρακτικές αλλάζουν συνεχώς, όμως η βάση παραμένει ίδια.
Ας αναλύσουμε τώρα αυτές τις δύο πλευρές του δυϊστικού μοντέλου:
Α) Ο εσωτερισμός:
Είμαι κατά του "hard core" εσωτερισμού που προϋποθέτει τον αναχωρητισμό και την αποχή από κάθετί εγκόσμιο. Ο ανά τον κόσμο μοναχισμός είναι μια μορφή αυτού που εννοώ. Προσωπικά πιστεύω πως ο άνθρωπος που έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να ζήσει σε έναν "δικό" του κόσμο, κατ' ουσίαν δεν έχει αποδεχτεί την υλική φύση-πλευρά του. Και δεν την έχει αποδεχτεί γιατί δεν την έχει γνωρίσει. Είναι αδύνατο να γνωρίσεις τον υλικό εαυτό σου, το κομμάτι εκείνο που αποζητά την καθημερινότητα και να έχεις αηδιάσει τόσο που να θέλεις να το εξαφανίσεις. Ταυτόχρονα αφού αποφασίζεις να εγκαταλείψεις την καθημερινότητα, μόνος σου αποφασίζεις να απαλλαγείς και από τις όποιες υποχρεώσεις σου στον τόπο όπου μονάζεις. Είναι άδικο να ασχολείσαι αποκλειστικά και μόνον με τη σχέση σου με τον θεό και να αφήνεις στους άλλους την ευθύνη του να σου συντηρήσουν το μοναστήρι, να σου παράσχουν τροφή και καθαρό νερό αλλά και να σε περιθάλψουν όταν αρρωστήσεις. Ποιά είναι τελικά η συνεισφορά του αμιγώς πνευματικού ανθρώπου στο ιδανικό μοντέλο του ανθρώπου που είναι φορέας του υγιούς δυϊσμού;
Ειλικρινά δεν βρίσκω πουθενά τη λογική του να εξαφανιστώ από τα εγκόσμια και να ασχοληθώ μόνον με τα πνευματικά. Αυτή η στάση ζωής κάνει τους ανθρώπους αυτούς να θεωρούν το σώμα τους κάτι κακό, ρυπαρό κι έκφραση της αμαρτίας και γι΄αυτό συστηματικά αρνούνται να το φροντίσουν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πολλοί μοναχοί πάσχουν από παθήσεις του προστάτη αδένα για ευνόητους λόγους.... Έχουν αναγάγει την αποχή από κάθετί εγκόσμιο σε αρετή, ξεχνώντας πως ο δημιουργός-θεός τον οποίο λατρεύουν τους έδωσε τόσο πνευματική, όσο και υλική υπόσταση. Στην ουσία, όταν κάποιος ζεί μόνον πνευματικά πιστεύω πως βρίσκεται σε πλάνη γιατί έχει αποφασίσει να ζήσει σε μία κατάσταση που είναι ασύμβατη με την υπόστασή του. Η ατομικότητά μας ορίζεται τόσο από τον υλικό εαυτό μας, όσο και από τον πνευματικό. Το να αρνηθούμε τον υλικό είναι σαν να προσπαθούμε να ζήσουμε ως πνεύματα επι της γης. Είναι όμως λογικό κάτι τέτοιο; Πως θα γνωρίσουμε το σύμπαν, τους κοσμικούς νόμους και χαρακτηριστικά αν δεν τα δούμε να λειτουργούν στο υλικό πεδίο και να αλληλεπιδρούν μαζί μας;
Β) Η καθημερινότητα
Κι εδώ λέω όχι στην "hard core" καθημερινότητα. Λέω όχι σε μία κατάσταση που στερείται πλήρως της όποιας πνευματικότητας και δεν μας κάνει να ξεχωρίζουμε σε τίποτε από τα ζώα που απλά ζουν και αναπαράγονται. Γεννηθήκαμε με πνεύμα και συνείδηση του εαυτού μας και κάτι τέτοιο είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μας έχει κάνει ο δημιουργός μας. Αν η ζωή μας σχετίζεται μόνον με το τι θα φάμε, πως θα πληρώσουμε τα δάνεια και αν θα πάρουμε καινούργιο αυτοκίνητο, τότε και πάλι χάσαμε το νόημα της ζωής. Πιστεύω πως σε κάθε άτομο υπάρχει ένα ψύγμα της Πηγής, του δημιουργού των πάντων και αυτό πρέπει να ανακαλύψουμε και να ενδυναμώσουμε. Άνθρωπος χωρίς όραμα, χωρίς πνευματικές προσδοκίες και ανάγκες είναι απλά ένα σύνολο από κύτταρα που κάποια στιγμή πεθαίνουν, ένα κομμάτι κρέας και οστών που απλά καταναλώνει το οξυγόνο της ατμόσφαιρας. Και όπως σωστά λένε οι αρχαίοι μας πρόγονοι, πνεύμα που δεν εξελίσσεται πεθαίνει.
Πολλοί λένε πως στη σύγχρονη εποχή δεν υπάρχει η πολυτέλεια του να ασχοληθούμε με τον εσωτερισμό γιατί οι ρυθμοί της ζωής είναι απαγορευτικοί για κάτι τέτοιο. Εγώ πιστεύω πως όλα έχουν σχέση με την "προδιάθεση" που έχουμε για κάτι τέτοιο. Αν δεν υπάρχει ο "έρωτας" για εσωτερισμό, τότε κάθε δικαιολογία είναι εκ του περισσού. Πριν το δεν μπορώ υπάρχει το δεν θέλω. Κι αν δεν υπάρχει ο έρωτας δεν υπάρχουν μεταφυσικοί προβληματισμοί. Εδώ, ο "έρωτας" στον οποίο αναφέρομαι, ταυτίζεται με τον Έρωτα της Ησιόδειας θεογονίας, όπου αυτός ταυτίζεται με την ανάγκη για δημιουργία και δεν έχει σχέση με το αρχέτυπο της σωματικής έλξης.
Κλείνοντας (προσωρινά) θέλω να τονίσω πως μπορεί να υπάρξει πρακτική του εσωτερισμού στην καθημερινότητά μας αν κι εφόσον καμία από τις δύο φύσεις μας δεν οδηγηθεί στα άκρα. Ο εσωτερισμός είναι καθαρά βιωματικός, άρα για να μπορέσουμε να τον αξιολογήσουμε, πρέπει να τον συνδέσουμε με την καθημερινότητά μας. Δεν έχει σχέση το αν ζούμε στο 2007, στο 936 ή στο 11936. Η βάση είναι ίδια και καθορίζεται από την αλληλεπίδραση της υλικής φύσης μας με την πνευματική. Όσο είμαστε άνθρωποι και ζούμε επί της γης, αυτά τα δεδομένα δεν θα πάψουν να υφίστανται. Όταν έρθει η ώρα κι εγκαταλείψουμε πλέον τα εγκόσμια, τότε τα δεδομένα θα αλλάξουν. Εκεί είναι που πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο προετοιμασμένοι, γιατί θα χρειαστούμε την πνευματική μας πλευρά όσο ποτέ άλλοτε.
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να τείνουμε περισσότερο (όχι όμως αμιγώς) προς τον εσωτερισμό γιατί πρέπει να δεχθούμε πως η ανθρώπινη κατάστασή μας είναι προσωρινή. Ακολουθεί κάτι άλλο μετά τον φυσικό-υλικό θάνατό μας και στην επόμενη συνειδησιακή μας κατάσταση, το όχημά μας "θα καίει πνευματική βενζίνη". Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν τον επίγειο χρόνο μας όσο γίνεται πιο παραγωγικά προς κάτι τέτοιο ;)