ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα

Σχόλια => Η Στοά.΄. της Τέχνης => Μήνυμα ξεκίνησε από: Rose στις Μαΐου 09, 2012, 00:09:29

Τίτλος: ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Αποστολή από: Rose στις Μαΐου 09, 2012, 00:09:29

ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Κώστας Χατζής
http://www.youtube.com/watch?v=DZeeiPtGnJA

Στίχοι: Κώστας Χατζής
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής

Αν έπαιρνα τα βάσανα του κόσμου τα μεγάλα
χίλιες μπαλάντες θα 'γραφα πικρές
και τα τραγούδια θα 'σβηνα που χω γραμμένα τ' άλλα
που 'ναι γεμάτα από έρωτες ελπίδες και χαρές

Είπα λοιπόν το γράψιμο για πάντα πως θα πάψω
ένα τραγούδι αλλιώτικο αν δε γράψω
κι έτσι ξεκίνησα κάποιο πρωί
τους πόνους και τα βάσανα να βρω μες τη ζωή

Και περπατούσα και περπατούσα
κι έφτασα κάπου σε ένα σημείο
κι είδα γραμμένο τι να πεις
Βρεφοκομείο η ελπίς

Εκεί οι ανώνυμοι γονείς πηγαίνουν τα μωρά
κι όταν θα βγούνε στη ζωή κάποια φορά
παιδιά με δίχως όνειρα γεμάτα με ρυτίδες
και μάτια θλιβερά

-R-
Και λεγόμαστε άνθρωποι με μυαλό και με αισθήματα
τι ειν' τα νόθα παιδιά μας μπρος τα τόσα προβλήματα
και λεγόμαστε άνθρωποι με μυαλό και καρδιά
και πετάμε στους δρόμους τα μικρά τα παιδιά

Εμείς στραβή τη φτιάξαμε αυτή την κοινωνία
εμείς με την καρδιά μας και το νου
γεμάτη απ' το σκοτάδι μας γεμάτη απ' αγωνία
του κάκου ψάχνει να βρει την πόρτα του ουρανού
κι αφού είμαι άνθρωπος κι εγώ τον κόσμο πως να αλλάξω
αφού κι εγώ γκρεμίζω τι θα φτιάξουμε
κι όμως

Ξεκίνησα και πάλι ένα πρωί
τους πόνους και τα βάσανα να βρω μες τη ζωή
και περπατούσα και περπατούσα
κι έφτασα κάπου σε ένα σημείο
κι είδα γραμμένο τι να πεις
Γηροκομείο η ελπίς

Εκεί τα στοργικά παιδιά πετάνε τους γονείς
το μόνο έγκλημά τους ότι ζήσαν πολλά χρόνια
και τους ξεχνούν παιδιά κι εγγόνια
γέροι με δίχως όνειρα γεμάτοι με ρυτίδες
και μάτια θλιβερά.

Τίτλος: Απ: ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Αποστολή από: Rose στις Μαΐου 09, 2012, 00:16:00

Χατζής Κώστας - Πλανήτης Γη
http://www.youtube.com/watch?v=pMNdiMZd1nk&feature=related

Τίτλος: Απ: ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Αποστολή από: Rose στις Μαΐου 09, 2012, 00:24:12

χατζής κώστας - ο έλληνας
http://www.youtube.com/watch?v=NywDipvjcRc&feature=related

Σε βλεπω παντοτε σκυφτο,
να περπατας στους δρομους
λες και κρατας στους ωμους,
ασηκωτο σταυρο.

Οπου κι'αν πας,
πορτες κλειστες
κανενας για κανεναν,
ουτε εσυ για σενα,δεν νοιαστηκες ποτε.

Αχ να μπορουσα Ελληνα,
τα βασανα σου να ελυνα
τα βασανα τα χιλλια (δις)
μια καλημερα λες μιση,
και σαν βλαστημια την πετας,
και σαν βρισια απ'τα χειλια (δις)

Οταν μεθας ολο μας λες,
για την χρυση σου νιοτη
λες για τον βελουχιωτη,
στον τοιχο ομως τα λες.

Τωρα και παλι γερμανοι,
και παλι αγγλογαλλοι
τωρα πεινας και παλι,
στην νεα κατοχη.

Αχ να μπορουσα Ελληνα,
τα βασανα σου να ελυνα
τα βασανα τα χιλλια (δις)
μια καλημερα λες μιση,
και σαν βλαστημια την πετας,
και σαν βρισια απ'τα χειλια (δις)

Αχ να μπορουσα Ελληνα,
τα βασανα σου να ελυνα
τα βασανα τα χιλλια (δις)
μια καλημερα λες μιση,
και σαν βλαστημια την πετας,
και σαν βρισια απ'τα χειλια (δις)

Τίτλος: Απ: ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Αποστολή από: Rose στις Μαΐου 14, 2012, 00:11:00

Κώστας Χατζής - Δε βαριέσαι αδελφέ 1968
http://www.youtube.com/watch?v=V9NsiQ574DM&feature=related

ΔΕ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΑΔΕΛΦΕ
Μουσική: Κώστας Χατζής
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
1968 (Δίσκος Αναγέννησις Αλόνησος)

Kάποιο παράθυρο έχει φως, κάποιον τον τρώει ο πυρετός
μας φεύγει βήμα-βήμα.
Κάποιο καράβι στ' ανοιχτά, με χίλια βάσανα βαστά
να μην το πιει το κύμα.

Kι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ
βρε δεν βαριέσαι, δεν βαριέσαι αδελφέ
κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ
βρε δεν βαριέσαι, δεν βαριέσαι αδελφέ.

Kάποιος στην άκρη του γκρεμού, κοιτάει το τέλος τ' ουρανού
μονάχος του πεθαίνει.
Κάποιος στην μάχη πολεμά, η σφαίρα δίπλα μας περνά
στα στήθια του πηγαίνει.

Κι εμείς οι άλλοι μα το ναι, κάνουμε πάρτι ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι, δεν βαριέσαι αδελφέ
κι εμείς οι άλλοι μα το ναι, κάνουμε πάρτι ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι, δεν βαριέσαι αδελφέ.

Έξω αστράφτει και βροντά, κι ένας διαβάτης περπατά
χαμένος μέσ' τη μπόρα.
Κάπου δεν θα 'χουνε ψωμί, κάπου πεινάει ένα παιδί
και κλαίει αυτή την ώρα.

Κι εμείς χορτάτοι μα το ναι, κάνουμε γλέντια ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι, δεν βαριέσαι αδελφέ
κι εμείς χορτάτοι μα το ναι, κάνουμε πάρτυ ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι, δεν βαριέσαι αδελφέ.

Πόσοι απόψε ξαγρυπνούν, σαν κολασμένοι τριγυρνούν
και κλαίνε και πονάνε.
Στάσου και σκέψου μια στιγμή, πόσοι σκοτώνονται στη γη
την ώρα που μιλάμε.

Kι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ
βρε δεν βαριέσαι, δεν βαριέσαι αδελφέ
κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ
βρε δεν βαριέσαι, δεν βαριέσαι αδελφέ.

Τίτλος: Απ: ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Αποστολή από: Rose στις Μαΐου 14, 2012, 00:27:25

Η Συνείδηση - Κώστας Χατζής
http://www.youtube.com/watch?v=0ZKAaL1hZYY&feature=related

Η συνείδηση         
    
Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής

Θα σας μιλήσω για την συνείδησή μου
Η οποία τα βράδια με συγχύζει
Χθες το βράδυ με τάραξε πάλι
Μετά από τόση κούραση που είχα
Μόλις έγειρα να πάρω τον ύπνο του δικαίου
Να τη αυτή ήρθε
Της λέω: Ο,τι έχεις να μου πεις
Πες το μου σε δυο λεπτά γιατί θέλω να κοιμηθώ
άλλωστε τι να μου πεις;
Όλος ο κόσμος ξέρει ότι
εγώ είμαι ένα ανθρωπάκι
Ανθρωπάκι είμαι, ανθρωπάκι
Αφού δεν πειράζω κανέναν
Μόνο την δουλειά μου κοιτάω
Αλλά μόλις είπα έτσι - αυτή γέλασε
Γέλασε έτσι ειρωνικά
Μου λέει: το πιστεύεις αυτό που λες;
Λέω βεβαίως το πιστεύω
Λέει έμαθα ότι στην δουλειά σου
είσαι μέγας και τρανός
Λέω δεν βαριέσαι, το κατά δύναμη
Εκεί βγάζουμε πέντε δεκάρες
Λέει τα χιλιάρικα εσύ τα λες δεκάρες;
Λέω γιατί εσύ είσαι η εφορία;
Όχι μου λέει, αλλά απλώς σου θυμίζω
που έλεγες κάποτε ότι το άτιμο το χρήμα
Δεν το θέλω δεν το υπολογίζω
Δεν το κάνω δεν το φτιάχνω
Κάτι τέτοια μου έλεγες
Ε, καλά, μπορεί να έλεγα
Αλλά τώρα σε παρακαλώ
να μ' αφήσεις ήσυχο γιατί θέλω να κοιμηθώ
Λέει πριν σ' αφήσω
Θα σου κάνω δύο ερωτήσεις
Λέω ωραία ακούω την πρώτη
Λέει είσαι καλός Χριστιανός;
Λέω - είμαι καλός είμαι
Λέει έχεις και πλούσια τα ελέη
ναι έχω έχω έχω
έχεις λέει, και γκαρνταρόμπα
λέω - έχω
λέει ο Χριστός που είπε ο έχον δύο χιτώνες
λέω μην το παιδεύεις ξέρω που το πας
αλλά ο Χριστός μίλησε για χιτώνες
δεν μίλησε για κοστούμια
λέει έχεις φάει;
Λέω βεβαίως έχω φάει
Όλοι εμείς οι άνθρωποι
πρώτα τρώμε και μετά κοιμόμαστε
Βέβαια μπορεί να είναι κάποιος ο οποίος είναι αδιάθετος
Ή οι κυρίες που κάνουν δίαιτα για να είναι πιο σέξι
Μου λέει δεν ντρέπεσαι;
Λέω να ντραπώ που θέλουν οι κυρίες
να'ναι πιο σέξυ;
Λέει δεν ξέρεις ότι πεινάνε εκατομμύρια στον κόσμο;
Ωραία άμα πεινάνε να δουλέψουνε να φάνε
Λέει δεν ξέρεις ότι πεθαίνουνε χιλιάδες την μέρα
γιατί δεν έχουν ούτε το 'να ούτε τ'άλλο
Λέω ωραία και τι θέλεις να κάνω δηλαδή
Να ταϊσω αυτά τα εκατομμύρια;
Ας ενδιαφερθούν τα κράτη
Το κάθε κράτος
Αλλά θα μου πεις, ένα κράτος
θα κοιτάξει πρώτα αυτούς τους ψωμολίμηδες;
Όχι ένα κράτος θα κοιτάξει πρώτα την άμυνά του
Τανκς, αεροπλάνα, πλοία, σφαίρες και τέτοια
Γιατί, απ' τους αρχαίους καιρούς
τα κράτη εξασφαλίζουν πρώτα τους εχθρούς
Και μετά τους φίλους
Και λέει ποιος είναι ο πολιτισμός σας;
Να σκοτώνει ο ένας τον άλλον;
Γιατί όταν έχεις όπλο κάτι πρέπει να το κάνεις

Έτσι με βασανίζει τα βραδάκια η συνείδησή μου
Μου κάνει τέτοια παιγνιδάκια
Αλλά συνείδηση στον κόσμο
Έχουν μόνο τ'ανθρωπάκια
Πού να πάνε να την βρούνε
Την συνείδηση τα κράτη;
Δεν τα λέει μόνο σε μένα
Όταν πάω να κοιμηθώ
Μα τα λέει και σε σένα και σε εκείνον και σ'αυτήν
Μα σηκώνουμε τους ώμους
Και της λέμε δεν βαριέσαι;
Μήπως θα σώσω εγώ αυτόν τον κόσμο;
Ένα μόνο που μας νοιάζει
Είν' το πορτοφόλι
Τη συνείδησή μας στ' άλλα
ήσυχη την έχουμε όλοι.

Τίτλος: Απ: ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Αποστολή από: Μελης στις Μαΐου 16, 2012, 10:36:37

Το “Τραγούδι για τον Δημήτρη” (σε στίχους και μουσική του Χοακίν Καρμπονέλ) παρουσιάστηκε επίσης και στην ισπανική τηλεόραση

Καταφύγιο περιστεριών, ιώδες φως.
Το ελληνικό πρωινό αισθάνθηκε την ανάγκη να πετάξει.
Ήρεμο το τζιτζίκι εξεπλάγη κάτω από το τραπεζομάντηλο,
καθώς έβλεπε ένα πρωινό χωρίς πάλη.

Η συκιά ήταν η πηγή και από το μέλι έρεε φως,
είναι η ώρα επτά, και οι θεοί δεν είναι πια εδώ.

Ο Δημήτρης είναι δριμύς, ένας ηλικιωμένος στα χαρτιά,
μια φωνή που κραυγάζει στον κόσμο χωρίς να φωνάζει.

Μερικές φορές η μοίρα μας ωθεί ως το τέλος.
σπάζοντας τις πινακίδες στάθμευσης.
Ένας πυροβολισμός δεν είναι ένας θόρυβος, είναι σαν καθεδρικός ναός.
που εξαφανίζεται μες στην κρυστάλλινη ομίχλη.

Ο Δημήτρης ψάχνει το δέντρο, και το Σύνταγμα είναι ο τόπος.
μπροστά από το Εθνικό Κοινοβούλιο.
Παίρνει ένα πιστόλι, είναι μια χειρονομία τόσο βάρβαρη.
που δεν τραβά το ενδιαφέρον του προσωπικού.

“Δεν θέλω την ελεημοσύνη τους,
σήμερα εγκαταλείπω χωρίς πάλη,
δεν θα ψάξω για φαγητό σε ένα μαντρί.”

Οι ουρανοί έκλεισαν, και η γη άρχισε να κλαίει.
Ήταν Απρίλιος παντού.

Τίτλος: Απ: ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Αποστολή από: Rose στις Μαΐου 16, 2012, 23:15:31

Ευχαριστούμε αδελφέ μου για την κατάθεση...

Δυστυχώς δεν θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη, αν και θα ήταν ψέμα να πούμε πως όλοι μας κάποια στιγμή δεν αισθανθήκαμε σαν τον Δημήτρη...

Η Αυτοκτονία όμως είναι ΔΕΙΛΙΑ...

Μας έχουν εκπαιδεύσει να είμαστε πολύ μικροί, ανεύθυνοι, δειλοί.
Να περιμένουμε κάποιος άλλος πάντα, να μας λύσει το πρόβλημα...
Να περιμένουμε μπαμπάδες και μαμάδες να μας σώσουν.
Ψεύτικους Σωτήρες, αντί εμείς οι ίδιοι να αναλάβουμε την ευθύνη να σωθούμε όλοι μαζί.

Ηρθε ο καιρός όμως οι 'Ελληνες να μεγαλώσουμε, και να μην μένουμε ακόμα και στα 90 μας, παιδιά...

Νέοι στην ψυχή ναι, αλλά ώριμοι και υπεύθυνοι στο πνεύμα.

Η Αυτοκτονία δεν ήταν ποτέ η λύση, αλλά η εγκατάλειψη του αγώνα...

Η Νίκη όμως είναι πάντα σίγουρη εφόσον ο αγώνας μας, συνεχιστεί, και παλέψουμε στην κυριολεξία,
για μια Καλύτερη ζωή... όπως και τόσοι πρόγονοί μας... ήρωες...

Τίτλος: Απ: ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Αποστολή από: Ορφέας στις Μαΐου 17, 2012, 09:10:57

Κάποιες φορές -ίσως- είναι προτιμότερος ο αξιοπρεπής θάνατος από την ατίμωση στην ζωή....
Από την άλλη, έχουμε δικαίωμα να εγκαταλείψουμε τον αγώνα;
Όμως, μόνον ήρωες μπορούν να αγωνίζονται, ακόμα και όταν όλα δείχνουν μάταια....
Τέτοιες πράξεις συνήθως γίνονται σύμβολα που ενδυναμώνουν τον αγώνα....
Ίσως νάναι και αυτή μια ηρωική πράξη....

Τίτλος: Απ: ΚΑΙ ΛΕΓOΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Αποστολή από: Rose στις Μαΐου 17, 2012, 22:47:07

Παράθεση από: Ορφέας στις Μαΐου 17, 2012, 09:10:57

Τέτοιες πράξεις συνήθως γίνονται σύμβολα που ενδυναμώνουν τον αγώνα....
Ίσως νάναι και αυτή μια ηρωική πράξη....

'Oντως απαιτεί ψυχική δύναμη, να αφαιρέσει κανείς την ζωή του, και είναι μία πράξη επαναστατική.

'Oμως δεν έχουμε δικαίωμα να αυτοκτονούμε, και η ψυχή υποφέρει μετά.

Αν γίνει μόδα, η Αυτοκτονία, και θεωρηθεί Ηρωϊσμός, τότε σίγουρα θα ενθαρυνθούν και άλλοι συνάνθρωποί μας, να φύγουν, καταστρέφοντας μία ευκαιρία ζωής.

Χρειάζεται να παραμείνουμε και να παλέψουμε.

'Εχουμε χρέος να παλέψουμε, και παλεύοντας για τη ζωή, διεκδικώντας την ζωή μας πίσω,
όλα αλλάζουν, όλα μεταμορφώνονται, διότι αισθανόμαστε χρήσιμοι, με καθήκον και αποστολή.

Φυσικά οφείλουμε πάρα πολλά, σε ανθρώπους που χάρισαν την ζωή τους, για να αφήσουν το δυνατό τους μήνυμα, όπως ο Δημήτρης... 

'Ομως οφείλουμε πολλά περισσότερα, σε όσους ήρωες παρέμειναν και αγωνίστηκαν με όλο τους το είναι για να είμαστε σήμερα συνειδητοί, μορφωμένοι, και ελεύθεροι, στο βαθμό που είμαστε, και μπορούμε ακόμα καλύτερα, και ακόμα μεγαλύτερα οράματα, να πετύχουμε.