Ευχαριστούμε φίλε Gurdjieff, πολύ διαφωτιστικά τα όσα κατέθεσες. Αναμένουμε και την συνέχεια.
Συνεχίζοντας τον διάλογο, ξεκινώ από την τελευταία σου πρόταση, «είδα πολύ μένος προς το σύστημα του Γκουρτζίεφ σε αυτό το TOPIC και με έκανε να απορήσω....»
Στην σύγχρονη εποχή – συγκυρία που ζούμε, το κύμα εκμεταλλευτών ψευδοδιδασκάλων έχει αποβεί ένα τεράστιο τσουνάμι. Στο όνομα πνευματικών αξιών επιτελείτε η μεγαλύτερη εκμετάλλευση, στο όνομα ιδανικών επιχειρείτε η μέγιστη κοροϊδία. Σχολές εσωτερικές, συστήματα που αυτοπροβάλλονται ως εσωτερικά, πάμπολλες ομάδες και θεωρίες βελτίωσης του ανθρώπου, όμως ο κόσμος όσο πάει και χειροτερεύει γενόμενος πιο εγωιστής, πιο μοναχικός, πιο ατομιστής και πιο δυστυχισμένος. Γιατί άραγε; Μήπως οι πνευματικές σχολές εξέπεσαν όπως και οι θρησκείες και αδυνατούν πλέον να επιτελέσουν τον ρόλο τους;
Η ψυχρή ρεαλιστική εικόνα του κόσμου μας αναγκάζει να αμφισβητούμε την άδολη και πνευματική εισφορά των θεσμών και των συστημάτων που δραστηριοποιούνται μέσα στον χώρο του εσωτερισμού. Έχοντες άριστη γνώση και εμπειρία από συγκεκριμένα εσωτερικά συστήματα (από τα πλέον δημοφιλή παγκόσμια), γνωρίζοντας το μέγεθος του ευτελισμού και της κατάπτωσης που υπέστησαν, είναι λογικό να είμαστε επιφυλακτικοί σε συστήματα, για τα οποία η όποια γνώση έχουμε μας προσανατολίζει σε μια όχι καλή γνώμη.
Δεν έχουμε μένος ενάντια στις διδασκαλίες και ασκήσεις που εμπεριέχονται στο σύστημα του Gurdjieff, πως άλλωστε θα μπορούσαμε, όταν χάριν συγχρονικότητας σήμερα συναντηθήκαμε με παλαιό μέλος των Γκουρζιεφικών ομάδων και σήμερα ασκούμενο στην Γιόγκα, το οποίο μας βεβαίωσε ότι οι ασκήσεις και η διδασκαλία του Gurdjieff είναι τουλάχιστον κατά 90% από τις διδασκαλίες και ασκήσεις της asana Γιόγκα; Τιμούμε την αυθεντική παράδοση, είτε ανατολής είτε δύσης, αλλά από την άλλη είμαστε κριτικοί σε αυτούς τους δυτικούς που έφεραν τις Ανατολικές δοξασίες και πρακτικές, τις οποίες όμως ελάχιστα και ελάχιστοι εξ αυτών κατανόησαν.
Η επίτευξη της συνειδητότητας δεν κάνει δυστυχώς καλύτερο τον άνθρωπο. Ο μαφιόζος εκτελεστής είναι πλήρως συνειδητός και απόλυτος κύριος του εαυτού του, όταν σχεδιάζει και εκτελεί αριστοτεχνικά ένα έγκλημα. Η διαφορά της ασυνείδητης πράξη σε σχέση με την συνειδητή, είναι ότι η δεύτερη – όταν δεν είναι ενάρετη – είναι πολλαπλασίως κατακριτέα και δικαιολογημένα επισύρει βαρύτερες ποινές.
Η αναφορά στον Βούδα και στον Ιησού, γίνεται παρουσιάζοντάς τους καλώς ως αναμορφωτές. Όμως ο Γκουρτζίεφ, ουδέποτε αναφέρθηκε σε αναμόρφωση, ούτε ποτέ ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Ο καυκάσιος αυτός οπορτουνιστής, καυχήθηκε ότι ανακάλυψε έναν τέταρτο δρόμο, διαφορετικό του δρόμου του ασκητή, του φακίρη και του γιόγκι, ψευδόμενος φυσικά ασύστολα.
Όταν κρίνουμε λοιπόν τον Γκουρτζίεφ και το σύστημά του, κρίνουμε αποκλειστικά τις πράξεις και πρακτικές του και όχι τις ασκήσεις που –καλώς αντέγραψε, αλλά κακώς δεν το ανέφερε – είναι ασκήσεις συγκεκριμένων και καταξιωμένων συστημάτων. Πάνω σε αυτά, θα ήταν πολύ σεβαστή και χρήσιμη η κατάθεση των ασκήσεων που θεωρεί ο συνομιλητής μας Gurdjieff, ο οποίος φρονούμε ότι –όντας εκτός συστημάτων – θα είχε την ευχέρεια ανεπηρέαστα να διακρίνει τις αρτιότερες.
Για το επίμαχο θέμα των ατραπών που αρμόζουν σε κάποιον ή όχι, μία μεγάλη μορφή του εσωτερισμού (η Φόρτσιουν) και μια μεγάλη μορφή της ψυχολογίας (ο Γιουνγκ), επισήμαναν ότι ο κατάλληλος δρόμος για κάποιον μπορεί να είναι τελείως ακατάλληλος για κάποιον άλλον. Ασφαλές κριτήριο επιλογής, αποτελεί, σύμφωνα με τους προαναφερθέντες, η φυλετική προέλευση των πρακτικών και το κατά πόσον αυτές σε επανασυνδέουν με τις κληρονομικές σου ρίζες, με τις φυλετικές σου παραδόσεις και αρχετυπικά σύμβολα του πολιτισμού σου.
Για να ορίσουμε τον σωστό εσωτεριστή, τον αυθεντικό πνευματικό αναμορφωτή και διδάσκαλο, εμείς τουλάχιστον έχουμε υπόψη μας και τον Ηράκλειτο, που «κοσμούσε» επαξίως με υποτιμητικές αναφορές, μορφές όπως τον Πυθαγόρα, τον Ησίοδο κλπ, έχουμε υπόψη μας και τον Σωκράτη, ο οποίος – για να λάμψει η αλήθεια- δεν δίσταζε να γελοιοποιεί δημόσια τους Άνυτους και τους Μένητους, όπως και τους δήθεν σοφούς ιερείς, έχουμε υπόψη και το πρότυπο –όπως παρουσιάζεται στις γραφές – του αναμορφωτή εβραίου που δεν έχανε ευκαιρία να καταφερθεί ενάντια στους Φαρισσαίους, αποκαλώντας τους τέκνα εχιδνών και ανοικτούς τάφους που παρασέρνουν στον χαμό αθώους ανθρώπους. Φυσικά, γνωρίζουν και οι ενασχολούμενοι με βουδισμό, την στάση που ο σοφός Βούδας κράτησε απέναντι στους Βραχμάνους ιερείς, στο δογματικό ιερατείο και στο θρησκευτικό δογματισμό.
Η κατανόηση και η αδελφοσύνη που οδηγούν στην αδράνεια όταν αδελφοί εγκληματούν ενάντια σε πιο αδύναμους αδελφούς, συνιστά βαρύτατο έγκλημα, όπως έλεγε και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Για το θέμα βέβαια της ελευθερίας της σκέψης και ελεύθερης έκφρασης, είμαστε φλογεροί υποστηρικτές, υποστηρίζοντας όμως το ίδιο και αυτούς που επιθυμούν να εκφράσουν κριτική στα διακηρυττόμενα του οποιουδήποτε ελεύθερα σκεπτόμενου και εκφραζόμενου ανθρώπου. Εδώ ισχύει αναμφίβολα ο στίχος του Ρήγα: «Συλλογάται καλά όποιος ελεύθερα συλλογάται»….
