ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα
Σχόλια => Θρησκεία και Κοινωνία => Μήνυμα ξεκίνησε από: Rose στις Οκτωβρίου 30, 2009, 18:36:15
-
http://www.jesusneverexisted.com/scholars-greek.htm
Γκρεμίζοντας το Μύθο του Ιησού – Ένα Ιστορικό
Για περισσότερα από 200 χρόνια μια μειονότητα θαρραλέων μελετητών έχει τολμήσει να αμφισβητήσει την ιστορία του Ιησού. Παρά τους κινδύνους των φυσικών επιθέσεων, της επαγγελματικής καταστροφής και κοινωνικής κατακραυγής, έχουν αμφισβητήσει σοβαρά την ειλικρίνεια του ευαγγελικού έπους, έχουν απομακρύνει τα στρώματα της απάτης και ψεύδους και έχουν τελικά προκαλέσει την ίδια την ύπαρξη του θεανθρώπου.
Hermann Samuel Reimarus (1694-1768).1778, Για τον Σκοπό του Ιησού και τις Διδασκαλίες Του.
Φιλόσοφος του Διαφωτισμού και καθηγητής Ασιατικών γλωσσών στο Γυμνάσιο του Αμβούργου, τα εκτεταμένα γραπτά του – που δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό του – απορρίπτουν την «αποκαλυφθείσα θρησκεία» και μιλούν υπέρ ενός νατουραλιστικού θεϊσμού. Ο Reimarus κατηγόρησε τους συγγραφείς των ευαγγελίων για συνειδητή απάτη και αναρίθμητες αντιφάσεις.
Francois Marie Arouet (Voltaire) (1694-1778). Η πιο σημαίνουσα φιγούρα του Διαφωτισμού, είχε φοιτήσει σε ένα Ιησουΐτικο κολλέγιο κι ωστόσο κατέληξε: «Ο Χριστιανισμός είναι η πιο γελοία, η πιο παράλογη και αιματηρή θρησκεία που είχε ποτέ μολύνει τον κόσμο…Ο αληθινός Θεός δεν μπορεί να έχει γεννηθεί από ένα κορίτσι, ούτε να πεθάνει στην αγχόνη, ούτε να φαγωθεί σε ένα κομμάτι ζύμης.» Φυλακίστηκε, εξορίστηκε, τα έργα του απαγορεύτηκαν και τα κάψανε, αλλά η μεγάλη δημοσιότητα του Βολταίρου στην επαναστατική Γαλλία του εξασφάλισαν μια τελευταία κατοικία στο Πάνθεον στο Παρίσι. Οι θρησκευτικοί εξτρεμιστές όμως έκλεψαν τη σωρό του και την πέταξαν σε ένα σωρό απορριμμάτων.
Charles François Dupuis, 1794, Origine de tous les Cultes ou La Religion universelle. Αστρο-μυθική ερμηνεία του Χριστιανισμού (και όλων των θρησκειών). «Ένα μεγάλο λάθος διαδίδεται ευκολότερα από ότι μια μεγάλη αλήθεια, επειδή είναι ευκολότερο να το πιστέψουν, παρά να το σκεφτούν λογικά, και επειδή οι άνθρωποι προτιμούν τα θαύματα των ρομαντικών διηγημάτων από την απλότητα της ιστορίας.» Ο Dupuis κατέστρεψε ο ίδιος το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας του εξαιτίας της βίαιας αντίδρασης που προκάλεσε.
Count Volney, 1787, Les Ruines; ou, Méditation sur les révolutions des empires. (Τα Ερείπια των Αυτοκρατοριών).
Ναπολεόντειος ερευνητής, είδε για τον εαυτό του στοιχεία των Αιγυπτιακών πρόδρομων του Χριστιανισμού.
Edward Evanson, 1792, The Dissonance of the Four Generally Received Evangelists and the Evidence of their Respective Authenticity. Άγγλος ορθολογιστής που αμφισβήτησε την αποστολική πατρότητα του 4ου Ευαγγελίου και κατήγγειλε διάφορες επιστολές του Παύλου ως πλαστές.
Thomas Paine, 1795, The Age of Reason. Φυλλαδιογράφος που έκανε την πρώτη κλήση για την Αμερικάνικη ανεξαρτησία (Common Sense, 1776; Rights of Man, 1791). Ο Paine έκανε άγριο εμπαιγμό για τις αντιφάσεις και θηριωδίες της Βίβλου. Όπως πολλοί Αμερικανοί επαναστάτες ο Paine ήταν θεϊστής: «Δεν πιστεύω στη δοξασία που διακηρύχθηκε από την Εβραϊκή εκκλησία, τη Ρωμαϊκή εκκλησία, την Ελληνική εκκλησία, την Προτεσταντική εκκλησία, ούτε από καμιά εκκλησία που να γνωρίζω… Καθεμιά από αυτές τις εκκλησίες κατηγορεί τις άλλες για έλλειψη πίστεως. Κι από μέρους μου, δεν τις πιστεύω όλες.» – The Age of Reason.
Robert Taylor, 1828, Syntagma Of The Evidences Of The Christian Religion; 1829, Diegesis. Ο Taylor φυλακίστηκε για τη δήλωσή του για τις μυθικές προελεύσεις του Χριστιανισμού. «Οι πρώτοι Χριστιανοί έκαναν τις λέξεις να μη σημαίνουν τίποτα περισσότερο από μια προσωποποίηση της αρχής της αιτίας, της καλοσύνης, ή αυτής της αρχής, όποια κι αν μπορεί να είναι, η οποία ωφελεί περισσότερο την ανθρωπότητα στο πέρασμα από τη ζωή.»
Godfrey Higgins, 1836, Anacalypsis – An Attempt to Draw Aside the Veil of the Saitic Isis; or an Inquiry into the Origin of Languages, Nations and Religions. Άγγλος πρωτοπόρος της αρχαιολογίας και του ελευθερο-τεκτονισμού.
Bruno Bauer, 1841, Criticism of the Gospel History of the Synoptics. 1877, Christus und die Caesaren. Der Hervorgang des Christentums aus dem romischen Griechentum. Ο πρώτος εικονοκλάστης (πολέμιος των θεσμίων). Ο Bauer αμφισβήτησε την αυθεντικότητα των Επιστολών του Παύλου (στις οποίες είδε την επιρροή των Στωικών φιλοσόφων όπως του Σένεκα) και το ρόλο του Φίλωνα στο νεοσύστατο Χριστιανισμό. Ο Bauer απέρριψε την ιστορικότητα του ίδιου του Ιησού. «Όλα όσα είναι γνωστά για τον Ιησού ανήκουν στον κόσμο της φαντασίας.» Κατά συνέπεια το 1842 ο Bauer χλευάστηκε και απομακρύνθηκε από το αξίωμά του ως καθηγητή της θεολογίας της Καινής Διαθήκη στο Tübingen.
Ralph Waldo Emerson, 1841, Essays. Κάποτε Τριαδιστής Χριστιανός και πρώην Ουνιτάριος (μονιστής) πάστορας, θεωρούσε τον Ιησού ότι ήταν «αληθινός προφήτης» αλλά ότι ο οργανωμένος Χριστιανισμός ήταν μια «ανατολική μοναρχία». «Τα κυριακάτικα σχολεία μας και οι εκκλησίες και οι άπορες κοινωνίες είναι ζυγοί στο λαιμό μας.»
Mitchell Logan, 1842, Christian Mythology Unveiled. «Η επικρατούσα άποψη, όσο παράλογη κι αν είναι ή βασισμένη σε λάθος, είναι πάντα η βασίλισσα των εθνών.»
Ferdinand Christian Baur, 1845, Paulus, der Apostel Jesu Christi. Γερμανός μελετητής που εξακρίβωσε ως «μη αυθεντικές», όχι μόνο τις ποιμαντορικές επιστολές, αλλά και τις Προς Κολοσσαείς, Εφεσίους, Φιλήμονα και Φιλιππησίους (αφήνοντας μόνο τις τέσσερις κύριες Παυλικές επιστολές να θεωρηθούν γνήσιες). Ο Baur ήταν ο ιδρυτής της αποκαλούμενης «Σχολής του Tübingen».
David Friedrich Strauss, 1860, The Life of Jesus Critically Examined. Λουθηρανός εφημέριος που έγινε μελετητής, εξέθεσε επιδέξια τα ευαγγελικά θαύματα ως μύθους και κατά τη πορεία υποβίβασε τον Ιησού σε άνθρωπο. Του κόστισε την καριέρα.
Ernest Renan, 1863, Das Leben Jesu. Εκπαιδευόμενος για Καθολικός ιερέας, ο Renan έγραψε μια ρομαντική βιογραφία του θεανθρώπου την οποία εμπνεύστηκε από τους Γερμανούς κριτικούς. Του κόστισε το επάγγελμα.
Robert Ingersoll, 1872, The Gods. Γνωστός και εντυπωσιακός ομιλητής του Ιλλινόις, οι λόγοι του καυτηρίαζαν τη Χριστιανική θρησκεία. «Πάντα φαινόταν σε μένα ότι ένα ον προερχόμενο από άλλο κόσμο, με ένα μήνυμα ασύλληπτης σημασίας για την ανθρωπότητα, θα έπρεπε τουλάχιστον να εξακρίβωνε αυτό το μήνυμα με την υπογραφή του. Δεν είναι εκπληκτικό ότι ούτε μία λέξη δεν γράφτηκε από τον Χριστό;»
Kersey Graves, 1875, The World's Sixteen Crucified Saviours. Κουακέρος της Πενσυλβάνια που είδε κατευθείαν στην παγανιστική βάση των Χριστιανικών μυθευμάτων αν και σπάνια αναφέρει πηγές για τα εκτεταμένα συμπεράσματά του.
Allard Pierson, 1879, De Bergrede en andere synoptische Fragmenten. Θεολόγος, ιστορικός της τέχνης και της λογοτεχνίας που αναγνώρισε την Επί Όρους Ομιλία ως μια συλλογή αφορισμών από τη γραμματεία της Ιουδαϊκής Σοφίας. Η έκδοση του Bergrede του Pierson υπήρξε η αρχή της Ολλανδικής Ριζικής Κριτικής. Όχι μόνο η αυθεντικότητα όλων των Παυλικών επιστολών αλλά και η ιστορική ύπαρξη του Ιησού θέτηκε υπό αμφισβήτηση.
Bronson C. Keeler, 1881, A Short History of the Bible. Μια κλασσική παράθεση της Χριστιανικής απάτης.
Abraham Dirk Loman, 1882, "Quaestiones Paulinae," in Theologisch Tijdschrift. Καθηγητής της θεολογίας στο Άμστερνταμ που είπε ότι όλες οι επιστολές χρονολογούνται από το δεύτερο αιώνα. Ο Loman επεξήγησε το Χριστιανισμό ως μια συγχώνευση της Ιουδαϊκής και της Ρωμαιο-Ελληνικής σκέψης. Όταν τυφλώθηκε ο Loman είπε ότι η τυφλότητά του, του έδωσε διορατικότητα στη σκοτεινή ιστορία της εκκλησίας!
Thomas William Doane, 1882, Bible Myths and their Parallels in Other Religions. Ξεπερασμένη αλλά κλασσική αποκάλυψη των παγανιστικών προγενέστερων των βιβλικών μύθων και θαυμάτων.
Samuel Adrianus Naber, 1886, Verisimilia. Laceram conditionem Novi Testamenti exemplis illustrarunt et ab origine repetierunt. Κλασικιστής που είδε κρυμμένους Ελληνικούς μύθους στη Χριστιανική Βίβλο.
Gerald Massey, 1886, Historical Jesus and Mythical Christ. 1907, Ancient Egypt-The Light of the World. Ένα άλλο κλασσικό έργο από μια παλιά νέμεση του ιερατείου.
Edwin Johnson, 1887, Antiqua mater. A Study of Christian Origins. Άγγλος ριζοσπάστης θεολόγος, συσχέτισε τους πρώτους Χριστιανούς με τους Chrestian, οπαδοί ενός καλού (Chrestus) Θεού που είχαν οικειοποιηθεί το μύθο του Διόνυσου Ελευθέριου («Διόνυσος ο Ελευθερωτής»), για να παρουσιάσουν ένα αυτο-θυσιαζόμενο Θεάνθρωπο. Κατήγγειλε τους δώδεκα αποστόλους ως τελείως πλαστά κατασκευάσματα.
Rudolf Steck, 1888, Der Galaterbrief nach seiner Echtheit untersucht nebst kritischen Bemerkungen zu den Paulinischen Hauptbriefen. Ριζοσπάστης Ελβετός μελετητής που στιγμάτισε όλες τις Παυλικές επιστολές ως πλαστές.
Franz Hartman, 1889, The Life of Johoshua: The Prophet of Nazareth.
Willem Christiaan van Manen, 1896, Paulus. Καθηγητής στο Λάιντεν και ο πιο διάσημος των Ολλανδών Ριζικών, ένας κληρικός που δεν πίστεψε στη σωματική ανάσταση του Ιησού Χριστού. Μετά αφού κράτησε το επιχείρημά του για πολλά χρόνια ο Van Manen κατέληξε ότι καμιά από τις Παυλικές επιστολές δεν ήταν αυθεντική και ότι οι Πράξεις βασίστηκαν στις εργασίες του Ιώσηπου.
Joseph McCabe, 1897, Why I Left the Church. 1907, The Bible in Europe: an Inquiry into the Contribution of the Christian Religion to Civilization. 1914, The Sources of the Morality of the Gospels. Φραγκισκανός μοναχός που μετατράπηκε σε ευαγγελικό αθεϊστή. Ο McCabe, πολυγραφότατος συγγραφέας, κομμάτιασε σε πολλά μέρη το μύθο του Ιησού – «Δεν υπάρχει μόνο μια “μορφή του Ιησού” στα Ευαγγέλια. Υπάρχουν δώδεκα μορφές» - αλλά παρόλα αυτά συνέχιζε να επιτρέπει τη πιθανότητα για να ένα ιστορικό ιδρυτή.
Albert Schweitzer.1901, The Mystery of the Kingdom of God. 1906, The Quest of the Historical Jesus. Ο διάσημος Γερμανός θεολόγος και ιεραπόστολος (35 χρόνια στο Καμερούν) χλεύασε τον ανθρωπιστικό Ιησού των φιλελευθέρων ενώ την ίδια στιγμή είχε το κουράγιο να αναγνωρίσει τη δουλειά των Ολλανδών Ριζικών. Το δικό του απαισιόδοξο συμπέρασμα ήταν ότι ο υπερήρωας ήταν ένας Αποκαλυπτικός φανατικός και ότι ο Ιησούς πέθανε ως ένας απογοητευμένος άνθρωπος. Είπε περίφημα ότι αυτοί που έψαχναν για ένα ιστορικό Ιησού βρήκαν μόνο μια αντανάκλαση των ίδιων.
Wilhelm Wrede, 1901, The Messianic Secret. Ο Wrede επέδειξε πως, στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, μια ψεύτικη ιστορία διαμορφώθηκε από την πρώτη Χριστιανική πίστη.
George Robert Stowe Mead, 1903, Did Jesus Live 100 BC? Μια μελέτη των ιστοριών του Εβραίου Γιεσού (Jeschu) η οποία τοποθετεί τον Ιησού σε προγενέστερη εποχή.
Thomas Whittaker, 1904, The Origins of Christianity. Δηλώνει ότι ο Ιησούς είναι μύθος.
William Benjamin Smith, 1906, Der vorchristliche Jesus. 1911, Die urchristliche Lehre des reingöttlichen Jesus. Μιλά για την προέλευση από μια προ-Χριστιανική λατρεία του Ιησού στο νησί της Κύπρου.
Albert Kalthoff, 1907, The Rise of Christianity. Άλλος Γερμανός ριζοσπάστης μελετητής που ταυτίζει το Χριστιανισμό με ψύχωση. Ο Χριστός ήταν ουσιαστικά η υπερβατική αρχή της Χριστιανικής κοινότητας η οποία στόχευε σε αποκαλυπτική κοινωνική μεταρρύθμιση.
Gerardus Bolland, 1907, De Evangelische Jozua. Φιλόσοφος στο Λάιντεν, αναγνώρισε τη προέλευση του Χριστιανισμού σε ένα παλαιότερο Εβραϊκό Γνωστικισμό. Ο σουπερστάρ της Καινής Διαθήκης είναι ο «γιος της Μοναχής» της Παλαιάς Διαθήκης, ο οπαδός που μετονομάζεται Ιησούς από το Μωυσή. Η παρθένος δεν είναι παρά ένα σύμβολο για το λαό του Ισραήλ. Οι “Netzerim” πήραν το ευαγγέλιο τους από την Αλεξάνδρεια στη Παλαιστίνη.
Το 1907 ο Πάπας Πίος Χ αναθεμάτισε τους Νεωτεριστές που «εργάζονταν στα πλαίσια της εκκλησίας». Ένας αντι-νεωτεριστικός όρκος εισήχθηκε το 1910.
Prosper Alfaric (1886-1955) Γάλλος καθηγητής της Θεολογίας, συγκλονισμένος από τη στάση του Πίου Χ, απαρνήθηκε την πίστη του και άφησε την εκκλησία το 1909 για να εργαστεί για το σκοπό του ρασιοναλισμού.
Mangasar Magurditch Mangasarian, 1909, The Truth About Jesus ? Is He a Myth? Πρώην Πρεσβυτεριανός πάστορας που είδε μέσα από το μύθευμα.
Karl Kautsky, 1909, The Foundations of Christianity. Πρώιμος σοσιαλιστής, ερμήνευσε τον Χριστιανισμό σε αντιστοιχία με την ταξική πάλη.
Arthur Drews, 1910, Die Christusmythe (The Christ Myth). 1910, Die Petruslegende (The Legend of St Peter). 1924, Die Entstehung des Christentums aus dem Gnostizismus (Η Ανάδυση του Χριστιανισμού από το Γνωστικισμό). Διαπρεπής φιλόσοφος, ήταν από τους μεγαλύτερους Γερμανούς υποστηρικτές του ισχυρισμού του μύθου του Ιησού. Τα ευαγγέλια ιστοριοποιούν ένα προϋπάρχοντα μυστικιστή Ιησού του οποίου ο χαρακτήρας προήλθε από τους προφήτες και τη γραμματεία της Ιουδαϊκής Σοφίας. Τα Πάθη βρέθηκαν και στους «συλλογισμούς» του Πλάτωνα.
John E. Remsburg, 1909, The Christ: A critical review and analysis of the evidences of His existence. Ευαγγέλια γεμάτα αντιφάσεις. Αμφίβολο το ότι ο Ιησούς υπήρξε και ένας υπερφυσικός Χριστός είναι σίγουρα Χριστιανικό δόγμα.
John Robertson, 1910, Christianity and Mythology. 1911, Pagan Christs. Studies in Comparative Hierology. 1917, The Jesus Problem. Ο Robertson επέστησε την προσοχή στην καθολικότητα (σύνδεση) πολλών στοιχείων της πλοκής του έργου του Ιησού με τις προ-χριστιανικές ιεροτελεστίες της σταύρωσης στον αρχαίο κόσμο. Συσχέτισε τον πρότυπο Ιησού με μια αρχαία Εφραιμιτική θεότητα με μορφή αρνιού.
Alexander Hislop, 1916, The Two Babylons. Διεξοδική έκθεση των παγανιστικών τελετών και σύνεργων του Ρωμαιο-Καθολικισμού.
Gustaaf Adolf van den Bergh van Eysinga, 1912, Radical Views about the New Testament. 1918, Voorchristelijk Christendom. De vorbereiding van het Evangelie in de Hellenistische wereld. Θεολόγος και τελευταίος των Ολλανδών Ριζικών που είχε αξίωμα πανεπιστημιακού καθηγητή.
Edward Carpenter, 1920, Pagan and Christian Creeds. Ανέλυσε την παγανιστική προέλευση του Χριστιανισμού.
Rudolf Bultmann, 1921, The History of the Synoptic Tradition. 1941, Neues Testament und Mythologie. Λουθηρανός θεολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Marburg. Ο Bultman ήταν ο εισηγητής του «Κριτικισμού» (κριτική μορφή) και έκανε πολλά για να απομυθοποιήσει τα ευαγγέλια. Αναγνώρισε τις αφηγήσεις του Ιησού σαν θεολογία που εξυπηρετήθηκε στη γλώσσα του μύθου. Ο Bultman παρατήρησε ότι η Καινή Διαθήκη δεν ήταν η ιστορία του Ιησού αλλά μια καταγραφή της πρώτης Χριστιανικής πίστης/δοξασίας. Υποστήριζε ότι η αναζήτηση για ένα ιστορικό Ιησού ήταν ατελέσφορη. «Δεν μπορούμε να ξέρουμε σχεδόν τίποτα σχετικά με τη ζωή και την προσωπικότητα του Ιησού.» (Jesus and the World, 8 )
James Frazer, 1922, The Golden Bough. Ανθρωπολογική εξήγηση της πορείας του ανθρώπου από τη μαγεία, μέσω της θρησκείας στην επιστήμη. Ο Χριστιανισμός ένα πολιτιστικό φαινόμενο.
P. L. Couchoud, 1924, Le mystère de Jesus.1939, The Creation of Christ. Ο Choushoud ενστερνίστηκε έναν ιστορικό Πέτρο παρά έναν ιστορικό Ιησού και υποστήριξε ότι τα Πάθη διαμορφώθηκαν πάνω στο θάνατο του Στέφανου.
Georg Brandes, 1926, Jesus – A Myth. Προσδιόρισε την Αποκάλυψη του Αγ. Ιωάννη ως το πιο πρώιμο κομμάτι της Καινής Διαθήκης.
Henri Delafosse, 1927, Les Lettres d’Ignace d’Antioche. 1928, "Les e'crits de Saint Paul," in Christianisme. Κατήγγειλε επιστολές του Ιγνάτιου ως νεώτερες πλαστογραφήσεις.
Joseph Wheless, 1926, Is It God's Word? An Exposition of the Fables and Mythology of the Bible and the Fallacies of Theology. 1930, Forgery in Christianity. Αμερικανός δικηγόρος, μεγαλωμένος στη «Ζώνη της Βίβλου» (στα βάθη του Νότου), ανέτρεψε τη βιβλική φαντασία.
L. Gordon Rylands, 1927, The Evolution of Christianity.1935, Did Jesus Ever Live?
Edouard Dujardin, 1938, Ancient History of the God Jesus.
John J. Jackson, 1938, Christianity Before Christ, Επίστησε την προσοχή στους Αιγυπτίους της Χριστιανικής δοξασίας.
Alvin Boyd Kuhn, 1944, Who is this King of Glory? 1970, Rebirth for Christianity. Ο Ιησούς δεν ήταν ποτέ κάποιο πρόσωπο, αλλά ένα σύμβολο της θεϊκής ψυχής σε κάθε άνθρωπο.
Herbert Cutner, 1950, Jesus: God, Man, or Myth? Η μυθική φύση του Ιησού και μια περίληψη της τρέχουσας αντιπαράθεσης μεταξύ των μυθικιστών (που υποστηρίζουν το μύθο) και όσων υποστηρίζουν την ιστορική ύπαρξη του Ιησού. Η μυθικιστική άποψη είναι συνεχής παράδοση, όχι καινούρια. Παγανιστικές προελεύσεις του Ιησού.
Georges Las Vergnas, 1956, Pourquoi j'ai quitté l'Eglise romaine Besançon.
Georges Ory, 1961, An Analysis of Christian Origins.
Guy Fau, 1967, Le Fable de Jesus Christ.
John Allegro, 1970, The Sacred Mushroom and the Cross. 1979, The Dead Sea Scrolls and the Christian Myth. Ο Ιησούς δεν ήταν τίποτα άλλο εκτός από ένα μαγικό μανιτάρι και η ζωή του μια αλληγορική ερμηνεία μιας κατάστασης που προκαλείται από ναρκωτικές ουσίες. Όχι φυλακή για τον Allegro – αλλά επαγγελματική καταστροφή.
George Albert Wells, 1975, Did Jesus Exist? 1988, The Historical Evidence for Jesus. 1996, The Jesus Legend. 1998, Jesus Myth. 2004, Can We Trust the New Testament? Thoughts on the Reliability of Early Christian Testimony. Ο Χριστιανισμός μια επέκταση της λογοτεχνίας της Ιουδαϊκής Σοφίας. Τα τελευταία βιβλία παραδέχονται τη πιθανή επιρροή ενός πραγματικού ιεροκήρυκα.
Max Rieser, 1979, The True Founder of Christianity and the Hellenistic Philosophy. O Χριστιανισμός άρχισε από τους Εβραίους της Διασποράς και έπειτα παγιώθηκε αναδρομικά στην προ του ‘70 Παλαιστίνη. Ο Χριστιανισμός έφθασε τελευταίος, και όχι πρώτος, στην Παλαιστίνη – κι αυτός ο λόγος που τα Χριστιανικά αρχαιολογικά ευρήματα εμφανίζονται στη Ρώμη αλλά όχι στην Ιουδαία μέχρι τον 4ο αιώνα.
Abelard Reuchlin, 1979, The True Authorship of the New Testament. Κατ’ εξοχήν θεωρία συνομωσίας: ο Ρωμαίος αριστοκράτης Άριους Καλπούρνιους Πίσων (ή αλλιώς Φλάβιος Ιώσηπος) συνωμότησε για να κερδίσει τον έλεγχο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με το να διαμορφώσει μια εντελώς νέα θρησκεία.
Hermann Detering, 1992, Paulusbriefe ohne Paulus?: Die Paulusbriefe in der holländischen Radikalkritik. Γερμανός πάστορας στην παράδοση των Ολλανδών Ριζικών.
Gary Courtney, 1992, 2004 Et tu, Judas? Then Fall Jesus! Τα Πάθη είναι ουσιαστικά η μοίρα του Καίσαρα σε Ιουδαϊκή παραλλαγή που μπολιάζεται πάνω στη λατρεία του νεκρού/αναστημένου Άττι. Οι Ιουδαίοι οπαδοί του Καίσαρα συνταίριαξαν το θυσιασμένο «λυτρωτή της ανθρωπότητας» με το «Βασανισμένο Υπηρέτη» του Ησαΐα.
Michael Kalopoulos, 1995, The Great Lie. Ο Έλληνας ιστορικός βρίσκει εντυπωσιακά όμοιες αντιστοιχίες μεταξύ των βιβλικών κειμένων και της Ελληνικής μυθολογίας. Εκθέτει την πανούργα, παραπλανητική και αυταρχική φύση της θρησκείας.
Gerd Lüdemann, 1998, The Great Deception: And What Jesus Really Said and Did. 2002, Paul: The Founder of Christianity. 2004, The Resurrection Of Christ: A Historical Inquiry. Μετά από 25 χρόνια μελέτης, ο Γερμανός καθηγητής καταλήγει ότι ο Παύλος, και όχι ο Ιησούς, ίδρυσε τον Χριστιανισμό. Ο Lüdemann αποβλήθηκε από τη θεολογική σχολή στο Πανεπιστήμιο του Göttingen γιατί τόλμησε να πει ότι η Ανάσταση ήταν «μια ευσεβής αυταπάτη». Αυτά λοιπόν περί ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Alvar Ellegard, 1999, Jesus One Hundred Years Before Christ. Ο Χριστιανισμός ιδωμένος σαν απόρροια από την Εσσαϊκή Εκκλησία του Θεού με τον Ιησού ως αρχέτυπο του Δασκάλου της Αρετής.
D. Murdock (aka 'Acharya S') 1999, The Christ Conspiracy: The Greatest Story Ever Sold. 2004, Suns of God: Krishna, Buddha and Christ Unveiled. Προσθέτει μια αστρο-θεολογική διάσταση στην κατάρρευση του μύθου του Χριστού. Η Murdock προσδιορίζει τον ΙΧ ως μια σύνθετη θεότητα που χρησιμοποιήθηκε για να ενοποιήσει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Εκθέτει επίσης ανησυχητικές εκτροπές για τους σοβαρούς μελετητές.
Earl Doherty, 1999, The Jesus Puzzle. Did Christianity Begin with a Mythical Christ? Δυνατή έκθεση του πως ο Χριστιανισμός άρχισε σαν μυστικιστική-αποκαλυπτική Εβραϊκή αίρεση – δεν προϋποθέτει κανέναν Ιησού!
Timothy Freke, Peter Gandy, 1999, The Jesus Mysteries. 2001, Jesus and the Lost Goddess : The Secret Teachings of the Original Christians. Εξετάζει τη στενή σχέση μεταξύ της ιστορίας του Ιησού και αυτής του Όσιρη-Διονύσου. Ο Ιησούς και η Μαρία Μαγδαληνή μυθικές φιγούρες βασισμένες στους Παγανιστές Θεάνθρωπο και Θεά.
Harold Liedner, 2000, The Fabrication of the Christ Myth. Καταγγείλει αναχρονισμούς και γεωγραφικά λάθη των ευαγγελίων. Ο Χριστιανισμός μια από τις πιο αποτελεσματικές απάτες της ιστορίας.
Robert Price, 2000, Deconstructing Jesus. 2003 Incredible Shrinking Son of Man: How Reliable Is the Gospel Tradition? Πρώην πάστορας και αναγνωρισμένος μελετητής, δείχνει ότι ο Ιησούς είναι ένα ανυπόστατο αμάλγαμα ορισμένων προφητών του 1ου αιώνα και λυτρωτών ή γνωστικών «Αιώνων» των μυστηριακών λατρειών.
Hal Childs, 2000, The Myth of the Historical Jesus and the Evolution of Consciousness. Ένας ψυχοθεραπευτής αναλαμβάνει τον θεάνθρωπο.
Michael Hoffman, 2000,Judaism's Strange Gods. Ιστορικός και θεωρητικός του «θανάτου του εγώ» ο οποίος εγκαταλείπει την ιδέα του ιστορικού Ιησού.
Burton Mack, 2001,The Christian Myth: Origins, Logic, and Legacy. Κοινωνική διαμόρφωση της δημιουργίας ενός μύθου.
Luigi Cascioli, 2001, The Fable of Christ. Κατηγορεί τον Παπισμό για το ότι κερδοσκοπεί από μια απάτη!
Frank R. Zindler, 2003, The Jesus the Jews Never Knew: Sepher Toldoth Yeshu and the Quest of the Historical Jesus in Jewish Sources. Καμιά απόδειξη στις Εβραϊκές πηγές για το φανταστικό μεσσία.
Tom Harpur, 2005, The Pagan Christ: Recovering the Lost Light. Καναδός μελετητής της Καινής Διαθήκης και πρώην Αγγλικανός ιερέας, επαναδιατυπώνει τις ιδέες του Kuhn, Higgins και Massey. Ο Ιησούς είναι ένας μύθος και όλες οι βασικές ιδέες του Χριστιανισμού προέρχονται από την Αίγυπτο.
Francesco Carotta, 2005, Jesus Was Caesar: On the Julian Origin of Christianity. Εξονυχιστικός κατάλογος των αντιστοιχιών. Ανησυχητικά, υποστηρίζει ότι ο Καίσαρας ήταν Ο Ιησούς.
Joseph Atwill, 2005, Caesar's Messiah: The Roman Conspiracy to Invent Jesus. Ακόμα μια εργασία στις ομοιότητες μεταξύ των Ευαγγελίων και του Ιώσηπου. Ο Atwill υποστηρίζει ότι οι κατακτητές της Ιουδαίας τον 1ο αιώνα, Βεσπασιανός, Τίτος και Δομιτιανός, χρησιμοποίησαν τους Εξελληνισμένους Ιουδαίους για να κατασκευάσουν τα «Χριστιανικά» κείμενα προκειμένου να καθιερώσουν μια φιλειρηνική εναλλακτική στον εμπόλεμο Ιουδαϊσμό. Ο Ιησούς ήταν ο Τίτος Φλάβιος; Δεν νομίζω …
-
Γεια σε όλους!
Προτείνω -σε όποιον τολμάει να είναι ειλικρινής- να αγοράσει από Amazon:
http://www.amazon.com/Shattering-Christ-James-Patrick-Holding/dp/1606472712
το:
Shattering The Christ Myth - Did Jesus not exist? James Patrick Holding
Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί καθώς αφορά άμεσα το εδώ θέμα. Είναι μοναδικό (σε ποιότητα) στο είδος του! Δείτε εκεί και reviews.
Επίσης μπορείτε να δείτε στο youtube:
1) Zeitgeist challenge responds to Acharya S (1-3)
http://www.youtube.com/watch?v=jmUGPbNkFeU&feature=related
2) Zeitgeist (first part) exposed and refuted
http://topdocumentaryfilms.com/zeitgeist-refuted/
Καλη έρευνα.
-
Αγαπητέ Frivolousatheists,
καλωσόρισες στο φόρουμ μας, και ευχαριστούμε για την κατάθεση των απόψεων σου.
1. Αν θεωρείς πως ο Ιησούς υπήρξε, και δεν είναι Μύθος, θα ήθελες να μας παραθέσεις το πιο τρανταχτό επιχείρημα, βάση ιστορικών αποδείξεων, πως δεν είναι έτσι τα πράγματα?
2. 'Οσον αφορά το Zeitgeist, σύμφωνα με την έρευνα μας, ο ιδρυτής τους φαίνεται πως έχει χριστιανικές πεποιθήσεις και απλά θέλει να δημιουργήσει έναν δικό του παράδεισο στην Γη, όπως αυτός τον φαντάζεται.
Επίσης ως αντιπαράθεση στις (χριστιανικών πεποιθήσεων) κριτικές του Zeitgeist, θα θέλαμε να παραθέσουμε τα παρακάτω link.
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2032.0.html
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1042.0.html
Θα χαρούμε για περαιτέρω συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων έτσι ώστε η αλήθεια να φανεί.
-
Καλωσόρισες αγαπητέ frivolousatheists….
Σκοπός μας στην παρούσα κοινότητα η ειλικρινής αναζήτηση της αλήθειας, την οποία φρονούμε ότι μπορούμε να προσεγγίσουμε, πρώτον ξεκινώντας από την αναγνώριση της άγνοιάς μας, δεύτερον με την ενθύμηση για αμφισβήτηση κάθε αναπόδεικτης δοξασίας και τρίτον την αποδοχή για μελέτη και έρευνα κάθε γνωστικού πεδίου, θεωρίας και πληροφορίας. Καλοδεχούμενη λοιπόν η σύσταση του παραπάνω βιβλίου, το οποίο με ευχαρίστηση θα μελετήσουμε.
Οι πρώτες σελίδες του βιβλίου που μας συνέστησες, μας δείχνουν ότι το πόνημα καταπιάνεται με την παρουσίαση γραφομένων από ιστορικούς συγγραφείς και μη – όπως ο Ιώσηπος, ο Πλίνιος, ο Παπίας κλπ – γραφόμενα τα οποία σύμφωνα με τον συγγραφέα, στηρίζουν την ιστορικότητα του λεγόμενου Ιησού του φερόμενου και ως ιδρυτή του δόγματος του χριστιανισμού.
Παραπλήσιες προσπάθειες έχουν γίνει και από εντόπιους ερευνητές, όπως ήταν ο Γρηγόριος Παπαμιχαήλ που εξέδωσε το βιβλίο, «Ο Ιησούς ως ιστορικόν πρόσωπον», στην Αθήνα το 1923. Σύγχρονος της ίδιας προσπάθειας ο «πολύς» Κωνσταντίνος Σιαμάκης –τ. καθηγητής θεολογικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου – ο οποίος διατείνεται ότι αποδεικνύει την ιστορικότητα του Ιησού, μέσα από την παράθεση «εξωχριστιανικών μαρτυριών του 1ου και 2ου αιώνα για τον Χριστό».
Έγραψε ο ονομαστός θεολόγος Κ. Σιαμάκης.
«Κάποιοι που νομίζουν ότι έχουν συμφέρον να βγάλουν τον Χριστό ανύπαρκτο, αναπαράγουν διάφορες ανιστόρητες δηλώσεις, ότι δήθεν ο Χριστός δεν μαρτυρείται από εξωχριστιανικές πηγές. Στη συνέχεια, θα παρουσιάσουμε στοιχεία, για τέτοιες εξωχριστιανικές πηγές, που διασώθηκαν.
• Η σπανιότητα των μαρτυριών
• Εξωχριστιανικές πηγές δύο αιώνων
• 1. Φλάβιος Ιώσηπος
• 2. Πόντιος Πιλάτος
• 3. Θαλλός
• 4. Μαρα Βαρ Σεραπίων
• 5. Τάκιτος
• 6. Σουετώνιος
• 7. Πλίνιος ο Νεώτερος
• Συγγραφείς τού 2ου αιώνα
• 8. Νουμήνιος
• 9. Φλέγων
• 10. Γαληνός
• 11. Λουκιανός
• 12. Κέλσος
• 13. Μαρτυρίες αιρετικών
• 14. Ραβινική φιλολογία»
Επαίρεται ο συμπαθής μας θεολόγος ότι, «Αν όμως μελετήσει κάποιος τα πράγματα προσεκτικότερα θα δει πως τελικά το περίεργο δεν είναι η σπανιότητα των αναφορών στον Ιησού αλλά το ότι οι σύγχρονοί του, μη χριστιανοί συγγραφείς, έκριναν το έργο του Χριστού άξιο κάποιας μνείας, έστω και περιορισμένης».
Παρότι όμως το έργο του Χριστού ήταν προφανώς άξιο μνείας ακόμα και από τους εθνικούς, παρότι τα λεγόμενα ευαγγέλια παρουσιάζουν την δράση του ως θαυμαστή, κάνοντάς τον πολύ ξακουστό στην περιοχή, ο σύγχρονός του Φίλωνας, τίποτα απολύτως δεν αναφέρει για τον υποτιθέμενο ξακουστό Γεχοσουά. Για το γεγονός αυτό ο λαλίστατος θεολόγος μας, παραθέτει απολογητικά αλλά καθόλου πειστικά ότι,
«Ποιος λοιπόν θα υποπτευόταν από την αρχή, την μελλοντική επέκταση της νέας πίστης και ποιος θα μπορούσε να υπολογίσει τις τεράστιες συνέπειες τις οποίες θα σημείωνε στην ιστορία του κόσμου η εμφάνισή της; Προφανώς αυτός είναι ένας λόγος που ο Φίλων δεν αναφέρει κάτι. Ο Φίλων, ο οποίος γεννήθηκε το 15 - 21 προ Χριστού και πέθανε το 40 μ. Χ. είναι επόμενο να μη μνημονεύσει πουθενά περί του Ιησού, όχι μόνο γιατί δεν ήταν ιστορικός συγγραφέας αλλά και γιατί δεν πρόφθασε να γνωρίσει καλά την περί τον Ιησού κίνηση, αφού άλλωστε πέθανε σε χρόνους κατά τους οποίος το μίσος των ομοφύλων του κατά του Ιησού ήταν ακόμη άσβεστο και κατά τους οποίος ζούσαν και αυτοί ακόμη οι άρχοντες του έθνους του, που θανάτωσαν τον Ιησού».
Θα παραθέσουμε στην συνέχεια τις λεγόμενες «μαρτυρίες» περί Χριστού, όπως επίσης και τις τεκμηριωμένες αντιρρήσεις περί της αποδεικτικής αξίας των «μαρτυριών», προσμένοντας ότι θα τύχουν οι λεγόμενες «μαρτυρίες» υποστήριξης και πιθανής συμπλήρωσης μέσα από το βιβλίο που προτάθηκε, ευελπιστώντας σε έναν υγιή διάλογο για ειλικρινή προσπάθεια προσέγγισης της Αλήθειας.
Έρρωσθε….
-
Αγαπητοί, Rose και Ορφέα,
Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα!
Αν και η πρόθεσή μου ήταν μόνο να προτείνω το βιβλίο (που ασχολείται με τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς, τον αντιφρονούντων δηλαδή), αλλά και να παραπέμψω όποιον ενδιαφέρεται στα σχετικά με το θέμα σας λινκ, καλώς μου έγινε η ερώτηση γιατί πιστεύω ότι Ο Ιησούς υπήρξε;
Καταρχάς είμαι ένας Χριστιανός (σκέτος, χωρίς ταμπέλα, διευκρινίζω) που πέρασε και από τα 3 Χριστιανικά δόγματα (ασχολήθηκα πολύ παλιά και με τον Βουδισμό και με το Ισλάμ, πριν γίνω Χριστιανός) και κατάλαβα ότι ο Χριστιανισμός της Αγίας Γραφής σε μεγάλο βαθμό «την πληρώνει» για τις δογματικές προσθήκες και αφαιρέσεις αυτών των 3 δογμάτων. Σε μερικά λοιπόν έχουν δίκιο, σε μερικά άδικο, για αυτό και δεν δέχομαι να ονομαστώ Ορθόδοξος, Καθολικός, Ευαγγελικός. Είμαι σίγουρος πως Ο Θεός μου συμφωνεί με την λογική μου αυτή.
Σε αυτό το σημείο, θέλω να κάνω μία επισήμανση: βρίσκω πλέον άκρως κουραστικό και μάταιο (έχοντας αρκετή πείρα σε debates) να ασχολούμαστε με διάφορους παράγοντες προς έρευνα μόνο και μόνο για να αμφισβητήσουμε την εγκυρότητά τους. Αυτό για μένα είναι φαύλο. Βέβαια, πολλοί θα πούνε ότι «αμφισβητούμε κάτι επειδή είναι αμφισβητήσιμο, έχει κενά, και όχι απλώς έτσι για να αμφισβητούμε». Ναι, καλό ακούγεται, αλλά κατά κανόνα η πράξη άλλο μου δείχνει. Και μέσα σε όλη αυτή την επιχειρηματολογία αμφισβήτησης, συμβαίνει το εξής παράδοξο: ξεχνούν οι όποιοι «ερευνητές» ότι όλα μπορούν να «αμφισβητηθούν» σε κάποιο βαθμό χωρίς ορθά επιχειρήματα (!!)· άρα το περιεχόμενο της αμφισβήτησης είναι φαινομενικό, επιφανειακό, ρηχό, ελλιπής, ΟΜΩΣ στα μάτια αυτού που έχει άγνοια ή θέλει να έχει άγνοια (εθελοτυφλεί δηλαδή), αυτό του αρκεί για να αμφισβητήσει κάτι. Οι περισσότεροι άνθρωποι ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία δυστυχώς, αλλά δεν το ξέρουν. Έτσι, μόλις κάποιος πει π.χ. ότι «δεν υπήρχε (ή υπήρχε) δέντρο εκεί», τρέχουν να εστιάσουν στο συγκεκριμένο σημείο με κάθε επιστημονικό μέσο για να αποδείξουν ότι υπήρχε ή δεν υπήρχε ένα δέντρο εκεί, αλλά το αστείο είναι ότι χάνουν το δάσος που είναι ακόμα εκεί…! Θεωρούν λοιπόν ότι επειδή κάποιος φέρει μία φαινομενικά λογική ένσταση ή θέτει ένα ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί από κάποιον ή δεν μπορεί να απαντηθεί ικανοποιητικά, τότε, δικαίως μπορούμε να ομολογήσουμε ότι είναι σχετική η πραγματικότητα του συγκεκριμένου φαινομένου/γεγονότος/ύπαρξης υπό έρευνα, λες και αυτό το κάτι εξαρτάται από την γνώση ενός ατόμου, λες και μία τρύπα στον τοίχο, είναι ένδειξη ή απόδειξη ότι δεν υπάρχει τοίχος.
Μετά από αυτή τη μικρή γνωριμία και θεωρώ χρήσιμη εισαγωγή, ας μπούμε στο θέμα.
Γιατί πιστεύω ότι Ο Ιησούς Χριστός υπήρξε;
Απάντηση: Οι λόγοι είναι αρκετοί. Ίσως, αναλόγως την έκβαση της συζήτησης (…) να τους δούμε όλους. Ας ξεκινήσω όμως με ένα απλό επιχείρημα υπέρ της ύπαρξής Του. Ο Ορφέας το παρέθεσε στο σχόλιο του (τα λόγια του θεολόγου):
• 1. Φλάβιος Ιώσηπος
• 2. Πόντιος Πιλάτος
• 3. Θαλλός
• 4. Μαρα Βαρ Σεραπίων
• 5. Τάκιτος
• 6. Σουετώνιος
• 7. Πλίνιος ο Νεώτερος
Συγγραφείς τού 2ου αιώνα
• 8. Νουμήνιος
• 9. Φλέγων
• 10. Γαληνός
• 11. Λουκιανός
• 12. Κέλσος
• 13. Μαρτυρίες αιρετικών
• 14. Ραβινική φιλολογία»
Ποιο είναι το επιχείρημα; Το επιχείρημα είναι «το δάσος». Θα αφήσω έξω της μαρτυρίες του δευτέρου αιώνα (αν και αυτές έχουν αρκετή βαρύτητα), θεωρώ ότι δεν χρειάζονται.
Τώρα, θέλει κάποιος να μου πει ότι κανένας από τους 7 γνωστούς "παράγοντες" που αναφέρει ο συγκεκριμένος θεολόγος δεν μαρτυρεί για την ύπαρξη Του Χριστού;;; Μα, είναι δυνατόν και οι 7 αυτοί παράγοντες να είναι λάθος;; Να αναφέρονται σε Πρόσωπο που τελικά δεν υπήρχε; Και οι 7;;;; Πόσες οι πιθανότητες;; ΠΩΣ ΕΠΕΣΑΝ ΕΞΩ ΚΑΙ ΟΙ 7;; Να ισχυριστεί κανείς ότι ένας ή δύο δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως επιχείρημα υπέρ της ύπαρξης Του Χριστού, άντε, να το λάβω υπόψη, και να ξαναδιαβάσω τι είπανε, αλλά όλοι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Ε, όχι! Πάει πολύ, τόσο που θα πρέπει να θέσω θέμα ειλικρίνειας στην έρευνα;
Έτσι αγαπητοί, το επιχείρημά μου δεν είναι ο κάθε παράγοντας χωριστά (ενώ θα μπορούσε να ήταν), αλλά όλοι οι παράγοντες μαζί! Τι μαρτυρούν στον δόκιμο νου; Μήπως ότι ενώ δήθεν δεν υπήρχε Ο Χριστός, ο Φλάβιος Ιώσηπος, και ο Πόντιος Πιλάτος, και ο Θαλλός, και ο Μαρα Μπαρ Σεραπίων, και ο Τάκιτος, και ο Σουετώνιος, και ο Πλίνιος ο Νεώτερος έγραψαν για Αυτόν ως ένα είναι υπαρκτό Πρόσωπο;;; Αυτό μαρτυρούν συγκεντρωτικά ως στοιχείο; Γιατί να το κάνουν; Και όλοι τους;; (Μα τι παράξενη σύμπτωση αν το σκεφτεί κανείς!) Αντικειμενικά δεν μπορεί -θεωρώ- κανένας λογικός άνθρωπος να αναιρέσει αυτό το πρώτο και απλό επιχείρημα. Υπάρχουν και άλλα που διαφεύγουν πολλούς…
Συμπλήρωσα σε δεύτερη φάση (σε κόκκινο για να φανεί) προς διευκόλυνση, μία ενδοσκόπηση στο απλό επιχείρημά μου:
Πως είναι δυνατόν όλοι οι συγκεκριμένοι μάρτυρες (σοβαροί άνθρωποι της εποχής) να κάνουν λάθος; Δεν είναι συγκλονιστικό ότι ολωνών οι μαρτυρίες (πέραν των βιβλίων της Κ.Δ.) έχουν υποτίθεται «τρύπες», είναι ύποπτες. Δεν είναι άραγε λόγος αυτός να μας προβληματίσει η γραμμή ότι ο καθένας τους ξεχωριστά είναι αναξιόπιστος (ούτε να συνωμοτούσαν δηλαδή!).
Μήπως φτιάχνουμε μόνοι μας της «τρύπες» εφόσον η πιθανότητα -ο κοινός νους δηλαδή- λέει ότι δεν μπορεί να έπεσαν έξω και οι 7 για την ύπαρξη Του Ιησού; Αν και έναν μόνο αξιόπιστο χρειαζόμαστε για την ύπαρξη Του Χριστού. Πόση πίστη χρειάζεται να δεχτούμε ότι όλοι είναι αναξιόπιστοι;; Ειδικά όταν ξέρει όποιος έχει ψάξει το θέμα, ότι δεν υπάρχει σοβαρός αντίλογος για τα λεγόμενα των μαρτύρων αν εξαιρέσουμε τον Ιώσηπο (όπου φαίνεται ότι υπήρχε κάποια μερική νοθεία στα λόγια του). Αλλά και να θεωρεί κανείς ότι υπάρχει, δεν πρέπει να τον προβληματίσει ότι τελικά όλοι είναι αναξιόπιστοι; Πόσες οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο; Μήπως δημιουργούμε θέμα για άλλους λόγους τελικά και χανόμαστε στις λεπτομέρειες στο σημείο που δεν βλέπουμε το οφθαλμοφανές;
Ελπίζω να έγινα ακόμα πιο κατατοπιστικός.
Αυτά για τώρα όμως.
Αν θελήσει κανείς να απαντήσει θα πρέπει να λάβει υπόψη τα δεδομένα του επιχειρήματός μου, χωρίς να πλατειάζει έξω από αυτά (δεν έχει νόημα). Είναι απλό το επιχείρημα, τόσο που ίσως ενοχλήσει, αλλά σε κάποιον που αγαπάει την αλήθεια, θα φανεί η αξία του.
Θα χαρώ να ακούσω την άποψή σας.
Υγ. Ορφέα, δεν βλέπω γιατί λες ότι δεν είναι «καθόλου ( ;; ) πειστικό» το επιχείρημα του θεολόγου για τον Φίλωνα. Το βρίσκω ένα λογικό επιχείρημα, μία απλή λογική εξήγηση. Anyway.
-
Τώρα, θέλει κάποιος να μου πει ότι κανένας από τους 7 γνωστούς "παράγοντες" που αναφέρει ο συγκεκριμένος θεολόγος δεν μαρτυρεί για την ύπαρξη Του Χριστού;;; Μα, είναι δυνατόν και οι 7 αυτοί παράγοντες να είναι λάθος;; Να αναφέρονται σε Πρόσωπο που τελικά δεν υπήρχε;
Αγαπητέ frivilousatheists,
ευχαριστούμε για τις τοποθετήσεις σου, και θα χαρούμε ιδιαίτερα αν θελήσεις να συμμετέχεις μαζί μας σε αυτόν τον διάλογο μέχρι τέλους, έτσι ώστε να φανεί η αλήθεια.
Το θέμα είναι πως αν αποδείξεις πως ο Ιησούς υπήρξε ως άτομο ή ακόμα ως υιός θεού, και ότι αυτό το πιστεύω είναι χρήσιμο για τον άνθρωπο, προσωπικά σου υπόσχομαι να γίνω χριστιανή. Αν όμως σου αποδείξουμε πως ο Ιησούς εκτός ότι δεν υπήρξε ποτέ, είναι μία έκφραση του αντιχρίστου πνεύματος1, ευχόμαστε ως σύγχρονος 'Ελληνας του 21ου αιώνα, να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου περί χριστιανισμού...
Καταρχήν υπάρχουν πλήθος από επιχειρήματα και διάλογοι στο φόρουμ της ΑΜΡΑ, εναντίον του χριστιανισμού, διότι θεωρούμε ειλικρινά με αποδείξεις, πως οι 3 αβραμικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Μουσουλανισμός και ειδικά ο Χριστιανισμός) είναι ότι πιο αντίχριστο έχει δημιουργηθεί στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.
Χωρίς να έχω καμία πρόθεση να προσβάλλω τα πιστεύω κανενός, η θέση αυτή είναι αποτέλεσμα έρευνας και εμπειρίωσης, την οποία θα προσπαθήσω από την πλευρά μου να παραθέσω σε αυτόν τον διάλογο.
Ο αδελφός Ορφέας, ίσως εστιάσει περισσότερο στα ιστορικά στοιχεία, εγώ θα προσπαθήσω να προσεγγίσω όλο το θέμα φιλοσοφικά και ψυχολογικά.
Πριν προχωρήσω, ως απάντηση στο frivolousatheists, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως κανένας άνθρωπος πάνω στην Γη, δεν είναι άθεος, απλά έχει άλλο ορισμό για το θείο. ‘Οσοι δεν δέχονται τα πνεύμα του Γιαχωβά της Βίβλου, δεν σημαίνει πως είναι άθεοι. Ο όρος αθεϊσμός είναι απλά ένας χριστιανικός όρος, με στόχο να κυριαρχήσουν μονοπωλιακά, πάνω στις φιλοσοφικές ή μυστικιστικές πεποιθήσεις όλων των ανθρώπων της Γης.
Γιατί λοιπόν ο Ιησούς δεν υπήρξε ποτέ και γιατί ο χριστιανισμός εκτός από το ότι είναι απάτη είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας?
Καταρχήν τον χριστιανισμό ο καθένας τον κόβει στα μέτρα του και δέχεται ότι θέλει. Υπάρχει χώρος και για τους απατεώνες, και για τους ιδιοτελείς, και για τους αφελείς, αλλά και για τους ήρωες που ταυτίζονται με το είδωλο του Ιησού. Δεν υπάρχει δηλαδή κανένας χριστιανός που να συμφωνεί απόλυτα με κάποιον άλλον.
‘Όμως ειλικρινά, σε τι μας εξυπηρετεί η φιλοσοφία ότι υπάρχει κάποιος θεός και έστειλε έναν γιο του, να πεθάνει, για να σωθούμε?
Μήπως κρύβεται ένας καθαρά ψυχολογικός εκβιασμός, για την εκμετάλλευση όλων των συνανθρώπων μας?
Γεμίζοντας τον λαό, με συναισθήματα τύψης προς τον Σωτήρα τους, θέτουν τους εαυτούς υπόδουλους σε ένα δόγμα, με μοναδικό κέρδος την υποσχόμενη σωτηρία της ψυχής τους μετά το θάνατο, ή ακόμα την φανταστική εύνοια ενός μάγου Θεού που θα είναι με το μέρος τους κατά την διάρκεια της ζωής τους. Αυτό δεν φαντάζει ως Μαύρη Μαγεία? Από τη μια γίνεται οικονομική εκμετάλλευση αθώων πιστών, και από την άλλη, εκπαιδεύονται όλοι οι πιστοί να κάνουν επικλήσεις σε δαίμονες για να γίνονται οι ευχές τους, που επί τω πλείστων είναι ιδιοτελούς φύσης.
Η ιδεολογία ενός Φανταστικού Σωτήρα είναι άχρηστη μέχρι και επικίνδυνη, διότι εκτός από την εκμετάλλευση αθώων, από τους αντιπροσώπους της ιδεολογίας, δεν αφήνουν τον άνθρωπο να ωριμάσει ψυχολογικά, και επομένως να γίνει ο ίδιος ο Σωτήρας και για τον εαυτό του, αλλά και για την Κοινωνία του. Τον εκπαιδεύουν να έχει ένα Κύριο, έναν Φανταστικό Αφέντη, που θα υπηρετεί, και θα φοβάται να απορρίψει. Με αποτέλεσμα το δόγμα του χριστιανισμού να δημιουργεί ιδιοτελείς, δούλους, και αμόρφωτους, μια και αρνούνται να ανοίξουν τους πνευματικούς ορίζοντες και να εξελίξουν τον ψυχισμό τους.
Το ότι υπάρχει ένας Γιος του Θεού, και όλοι οι υπόλοιποι είναι παιδιά του αλλά πηθίκια, προσβάλλει όλη την ανθρωπότητα, κρατάει αιχμάλωτους τους συνανθρώπους μας, εμποδίζοντας τους, να εξελιχθούν στην πραγματική θεϊκή τους φύση, και υπηρετώντας εφόρου ζωής, τον εκάστοτε Θρησκευτικό Αντιπρόσωπο, με μόνο κέρδος, να είναι βολεμένοι και ευνοημένοι, (δούλοι) κάτω από τα φτερά της χριστιανοσύνης.
Παρόλο που ο χριστιανισμός διαφημίζει την εικόνα ενός ΦΤΩΧΟΥ ΣΩΤΗΡΑ, οι Χριστιανοί αντιπρόσωποι, έχουν ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ εις βάρος του φτωχού λαού, και κάνουν πάρτυ από τα λάφυρα των ηλιθίων. ‘Αλλωστε ακολουθούν πιστά το παράδειγμα που έδωσε ο Γιαχωβά στον Μωυσή2. Σκοτώστε τους, ληστέψτε τους και δώστε και κανένα κομμάτι και σε μένα…
‘Αλλωστε η βάση του χριστιανισμού, η Βίβλος, είναι γεμάτη εγκλήματα, μια και βασίζεται σε μια εγκληματική Ιουδαϊκή αντίληψη. Είναι φυσικό επακόλουθο, πως και η υπόλοιπη ιστορία του χριστιανισμού ήταν γεμάτη εγκλήματα.
‘Αρα σε τι μας έχει βοηθήσει αυτό το δόγμα, από το να μας ρίξει σε ένα πνευματικό σκοταδισμό, να διαταράξει την ψυχική μας υγεία, να σκοτώσει, να ληστέψει πλήθος ατόμων?
Θα τους καταλάβετε από τα έργα τους, λέει ακόμα και μέσα στην Βίβλο.
Τα έργα λοιπόν της Ιστορίας της Χριστιανοσύνης είναι βουτηγμένα στο έγκλημα3, και είναι προφανές, πως δεν υπάρχει κανένα θείο πνεύμα στον χριστιανισμό, δεν υπάρχει κανένας Χριστικός ηγέτης στο πρόσωπο του Γεσουχά, αλλά όλα είναι η εκδήλωση της Σκιάς της Ανθρωπότητας, κάτω από το πνεύμα του αντιχρίστου.
Για μένα προσωπικά, δεν έχει σημασία αν υπήρξε ή όχι ο Ιησούς ως ιστορικό πρόσωπο, όταν από τα έργα και όλα τα επεισόδια της Χριστιανοσύνης, βρίσκω από πίσω, ότι πιο νοσηρό έχει δημιουργήσει ο ανθρώπινος νους, αλλά αποδεικνύοντας επιπλέον ότι δεν υπήρξε ποτέ, είναι ένα ακόμα λιθαράκι, να γκρεμιστεί αυτό το έγκλημα και να σωθούν πλήθος άνθρωποι που πιάστηκαν, λόγω χριστιανικού προσηλυτισμού στα δίχτυα του.
Λυπάμαι αν στεναχωρώ τους χριστιανούς συνανθρώπους μας, με τις καταθέσεις μου, αλλά υπήρξα χριστόνυμφη, πέρασα όλη την χριστιανική ιδεοληψία της μοναχής, και με κόπο και πόνο κατάλαβα την μεγάλη πνευματική παγίδα Οικονομικής εξαπάτησης που μας έστησαν.
Μέσω της ΑΜΡΑ, επιδιώκουμε να υπηρετήσουμε το Αυθεντικό Χριστικό Αρχέτυπο, το Αυθεντικό Χριστικό Πνεύμα, το Ελληνικό Ηρωϊκό Πνεύμα, το Ανιδιοτελής Πνεύμα της Προσφοράς και του Ανθρωπισμού, ακόμα και της προσωπικής θυσίας, για τα Ανώτερα Ιδανικά.
Με άλλα λόγια προσδοκούμε όχι μόνο να γίνουμε χριστοί, αυθεντικά παιδιά, του Θείου Πνεύματος, αλλά ταυτόχρονα να ξεπεράσουμε αυτό το επίπεδο και να γίνουμε Εμείς οι Γονείς της Ανθρωπότητας, που θα αναλάβουμε να διορθώσουμε, όλα τα κακώς κείμενα του παρελθόντος.
Μέσω της ΑΜΡΑ, επιδιώκουμε την σύνδεση μας, με την Αυθεντική Χρηστότητα, και το Αυθεντικό Θείο Πνεύμα του Σύμπαντος Κόσμου. Αλλά για να αποκτήσουμε σύνδεση με ένα καθαρό και αγνό εγρηγορός, πρέπει πρώτα από όλα να έχουμε το κουράγιο και την τόλμη να ανακαλύψουμε όλες τις απάτες.
__________________________________________________________
1 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,865.msg6646.html#msg6646
2 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,865.msg7243.html#msg7243
3 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,865.msg6794.html#msg6794
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1029.0.html
-
Γιατί πιστεύω ότι Ο Ιησούς Χριστός υπήρξε;
Απάντηση: Οι λόγοι είναι αρκετοί. Ίσως, αναλόγως την έκβαση της συζήτησης (…) να τους δούμε όλους. Ας ξεκινήσω όμως με ένα απλό επιχείρημα υπέρ της ύπαρξής Του. Ο Ορφέας το παρέθεσε στο σχόλιο του (τα λόγια του θεολόγου):
• 1. Φλάβιος Ιώσηπος
• 2. Πόντιος Πιλάτος
• 3. Θαλλός
• 4. Μαρα Βαρ Σεραπίων
• 5. Τάκιτος
• 6. Σουετώνιος
• 7. Πλίνιος ο Νεώτερος
Ποιο είναι το επιχείρημα; Το επιχείρημα είναι «το δάσος». Θα αφήσω έξω της μαρτυρίες του δευτέρου αιώνα (αν και αυτές έχουν αρκετή βαρύτητα), θεωρώ ότι δεν χρειάζονται.
Τώρα, θέλει κάποιος να μου πει ότι κανένας από τους 7 γνωστούς "παράγοντες" που αναφέρει ο συγκεκριμένος θεολόγος δεν μαρτυρεί για την ύπαρξη Του Χριστού;;; Μα, είναι δυνατόν και οι 7 αυτοί παράγοντες να είναι λάθος;; Να αναφέρονται σε Πρόσωπο που τελικά δεν υπήρχε; Και οι 7;;;; Πόσες οι πιθανότητες;; ΠΩΣ ΕΠΕΣΑΝ ΕΞΩ ΚΑΙ ΟΙ 7;; Να ισχυριστεί κανείς ότι ένας ή δύο δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως επιχείρημα υπέρ της ύπαρξης Του Χριστού, άντε, να το λάβω υπόψη, και να ξαναδιαβάσω τι είπανε, αλλά όλοι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Ε, όχι! Πάει πολύ, τόσο που θα πρέπει να θέσω θέμα ειλικρίνειας στην έρευνα;
Έτσι αγαπητοί, το επιχείρημά μου δεν είναι ο κάθε παράγοντας χωριστά (ενώ θα μπορούσε να ήταν), αλλά όλοι οι παράγοντες μαζί! Τι μαρτυρούν στον δόκιμο νου; Μήπως ότι ενώ δήθεν δεν υπήρχε Ο Χριστός, ο Φλάβιος Ιώσηπος, και ο Πόντιος Πιλάτος, και ο Θαλλός, και ο Μαρα Μπαρ Σεραπίων, και ο Τάκιτος, και ο Σουετώνιος, και ο Πλίνιος ο Νεώτερος έγραψαν για Αυτόν ως ένα είναι υπαρκτό Πρόσωπο;;; Αυτό μαρτυρούν συγκεντρωτικά ως στοιχείο; Γιατί να το κάνουν; Και όλοι τους;; (Μα τι παράξενη σύμπτωση αν το σκεφτεί κανείς!) Αντικειμενικά δεν μπορεί -θεωρώ- κανένας λογικός άνθρωπος να αναιρέσει αυτό το πρώτο και απλό επιχείρημα. Υπάρχουν και άλλα που διαφεύγουν πολλούς…
Κατά πρώτον συμφωνούμε να δούμε το όλο θέμα με απλή λογική. Πράγματι, θα αρκούσαν οι επτά αυτές μαρτυρίες ακόμα και αν δεν είναι περιεκτικές και αναλυτικές ή άμεσα αυταπόδεικτες, για τον απλό λόγο ότι ΚΑΙ οι επτά ΔΕΝ μπορεί να κάνουν το ίδιο λάθος, συνεπώς το επιχείρημα του «δάσους» με μια πρώτη οπτική μοιάζει πού ισχυρό.
Ένα δάσος όμως δεν παύει να απαρτίζεται από δέντρα, οπότε είναι επίσης λογικό να ελέγξουμε, όχι την καλλιέπεια ή την αισθητική των δέντρων, αλλά την πραγματική ύπαρξη των δέντρων. Διότι αν δεν υφίστανται δέντρα, είναι προφανές ότι μιλάμε για ένα ανύπαρκτο φανταστικό δάσος.
Και όλως τυχαίως ( ; ) τελικά τα δέντρα ΔΕΝ είναι δέντρα! Η απλή λογική που χρησιμοποιήθηκε έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα. Το μειονέκτημα είναι ότι δέχεται ως υπαρκτές τις μαρτυρίες, πέρα από αληθινές, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου αυταπόδεικτο. Έτσι, μια απλή λογική σκέψη η οποία όμως στηρίζεται σε μη πραγματικά ή και σε μη αληθή στοιχεία, είναι επόμενο να καταλήγει σε λάθος συμπέρασμα.
Οι λεγόμενες μαρτυρίες π.χ. του πρώτου στον κατάλογο Ιώσηπου, ακόμα και από πολλούς χριστιανούς ιστορικούς απορρίπτονται ως πλαστές, καθότι είναι προϊόν παραποίησης κάποιων εκκλησιαστικών στα αυθεντικά κείμενα του Φλάβιου Ιώσηπου. Είναι γνωστό το παράπονο του Ωριγένη για τα γραφόμενα του Ιώσηπου όπου απουσιάζει κάθε αναφορά για τον Σωτήρα Χριστό (όρα «Σχόλια στον Ματθαίο» 10.17, όπως και στο «Κατά Κέλσου» 1.47). Ως δια μαγείας όμως από τον Ευσέβιο και μετά, τα κείμενα του Ιώσηπου γίνονται μαρτυρίες για τον υποτιθέμενο θεάνθρωπο Ιησού. Βέβαια και σαν θέση στο όλο κείμενο και σαν μορφή γλώσσας (διαφορετική από το σύνολο) και με τους σολοικισμούς που εμπεριέχει σε αντίθεση με το λόγιο ύφος του συνόλου των γραπτών του Ιώσηπου, δεν αφήνει καμιάν αμφιβολία περί πλαστότητας και εμβόλιμου της δήθεν μαρτυρίας περί Χριστού.
Παραπλήσια και για τον τελευταίο στον κατάλογο των «μαρτύρων» περί Ιησού, για τον Πλίνιο, ο Γάλλος ιστορικός και υποστηρικτής της ιστορικότητας του Ιησού, Σαρλς Γκουίγκνμπερτ έγραφε: «Μόνο οι πιο αφελείς αποδέχονται αυτό το κείμενο ως επιχείρημα υπέρ της ιστορικότητα του Ιησού»(Επιστολές Πλίνιου βιβλίο Χ 96΄).
Αναφερθήκαμε στην προηγούμενη κατάθεσή μας, ότι προτιθέμεθα να αναλύσουμε μία μία τις μαρτυρίες που δήθεν αναφέρονται στην ιστορικότητα του Ιησού, διότι κινδυνεύουμε να βλέπουμε φυσικό δάσος την στιγμή που όλα τα δέντρα είναι ψεύτικα. Ακόμα, το απλό και λογικό φαινομενικά επιχείρημα που στηρίζεται στο ότι, «αφού υπάρχουν πολλές αναφορές για ένα πρόσωπο, δεν μπορεί να μην έχει υπάρξει τέτοιο πρόσωπο», είναι έωλο πολλαπλών παρανοήσεων και ερμηνειών, καθότι π.χ. με το ίδιο επιχείρημα περί πολλαπλών μαρτυριών για τον Διόνυσο, θα βρίσκονταν πολλοί να υποστηρίζουν «λογικά» την ιστορικότητά του.
Υ.Γ.: Αφήνει πολλά ερωτηματικά για το πώς ένας μεγάλος γνώστης και φιλόσοφος της περιοχής της Παλαιστίνης και της εποχής του υποτιθέμενου Ιησού, όπως ήταν ο Φίλωνας, που περιλαμβάνει στα βιβλία του τις πιο αξιόλογες φιλοσοφίες και διδασκαλίες, δείχνει να αγνοεί ή να απαξιώνει την κοσμοϊστορική διδασκαλία που υποτίθεται συντάραξε την περιοχή και τον κόσμο; Δεν είναι λογικό να αναρωτιόμαστε και να υποψιαζόμαστε και κάποιες άλλες απαντήσεις;
-
Ο Μύθος του Ιησού είναι συνδοιασμός του Μύθου του 'Ηλιου1 και της Ιστορικότητας του Εσσαίου "Δασκάλου της Δικαιοσύνης"2 από τα χειρόγραφα του Κουμράν, καθώς ο Μυθοπλάστης Κωνσταντίνος τα συνδύασε, ιδρύοντας μία Νέα Τάξη Πραγμάτων, μέσω του Νέου θρησκευτικού Σκοταδισμού, που ονόμασε χριστιανισμό.
_________________________________________________
1C. F. Dupuis: Ερμηνεία του Μύθου του Ηλίου - Χριστού (1798)
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2245.0.html
2http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2032.msg12954.html#msg12954
Βρισκόμαστε στην εποχή 300πχ στην Ιουδαία. Υπάρχουν 2 διαφορετικές ομάδες. Οι Εσσαίοι, φανατικοί εβραίοι, κολλημένοι στην διδασκαλία της Παλιάς Διαθήκης, και οι Φαρισαίοι, οι οποίοι λόγω του ότι συνεργαζόταν, είτε με τους Μακεδόνες, είτε με τους Ρωμαίους αργότερα, εξελληνιζόταν.
Αυτό ενοχλούσε τους ακραίους Εσσαίους, διότι αισθανόταν πως χανόταν η Ιουδαϊκή παράδοση, και υπήρχε ένας έντονος μισελληνισμός. Υπήρχαν ΝΑΖΩΡΑΙΟΙ, Εσσαίοι ΜΟΝΑΧΟΙ, (πόλη Ναζαρέτ δεν υπήρξε ποτέ) αφιερωμένοι, φανατισμένοι, να ρίξουν από την εξουσία τους πουλημένους στους Ρωμαίους Φαρισαίους και να διώξουν κάθε τι ξένο πολιτισμικά από τον τόπο τους καθώς και τους ίδιους τους Ρωμαίους.
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, (που αναφέρουν τα χειρόγραφα του Κουμράν) ήταν ένας φανατισμένος μισέλληνας Εσσαίος, ο οποίος αγωνιζόταν για την Ελευθερία της Ιουδαίας, και την επιστροφή πίσω στον Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης.
Οι φαρισαίοι τους έπιασαν γύρω στο 88πχ και κρέμασαν σε ταφ, αρκετά άτομα από την Σέκτα τους, σκότωσαν τις οικογένειες τους, καθώς και τον Δάσκαλο με τους 12 μαθητές.
Με άλλα λόγια, υπήρχε μία εσωτερική πολιτική – πολιτισμική κόντρα ανάμεσα σε εξελληνιζόμενους εξουσιαστές Φαρισαίους, και επαναστάτες ακραίους Ιουδαίους.
Αυτή η ιστορία, καθώς και γνωστικά κείμενα, νεοπλατωνικά κείμενα, ως Συμβολικές διδασκαλίες περί Χριστού, (Χρισμένου), συν άλλες παλιές παραδόσεις όπως ο Μιθραϊσμός, αποτέλεσαν την βάση του χριστιανικού μύθου, πολύ αργότερα επί Κωνσταντίνου…
Περίπου το 35μχ, ο Παύλος (Σαούλ) ένας Καμπαλιστής Εβραίος Φαρισαίος, μάλιστα γαμπρός του Αρχιραβίνου της Ιουδαίας Γαμαλιήλ, πρωτοστατούσε στο κυνήγι όλων αυτών των φανατισμένων εβραϊκών σεκτών, (όπως οι Εσσαίοι), διότι υπήρχε ένας συνεχόμενος ανταρτοπόλεμος, ανάμεσα στους Εβραίους που εκπολιτιζόταν, και σε εκείνους που ήθελαν να μην αλλοιωθεί η Ιουδαϊκή παράδοση.
Ο Αρχιραβίνος Φαρισαίος, διατηρούσε άριστες σχέσεις, με την Ρωμαϊκή Ηγεσία, και το ίδιο και ο Σαούλ. Δυστυχώς όμως εξαιτίας που δεν πέρασε τον τέταρτο και τελευταίο βαθμό της Καμπάλα, έγινε αιτία να τσακωθεί με τον πεθερό του και να στραφεί εναντίον των συνεργατών του, την Ρωμαϊκή εξουσία.
Αυτό που σκέφτηκε ο πονηρός Παύλος, ήταν πως ρίχνοντας τον δημοκρατικό Νέρωνα, από την εξουσία της Ρώμης, και βοηθώντας τον φασίστα Σενέκα (δάσκαλο του Νέρωνα), να πάρει την εξουσία, θα έριχνε ταυτόχρονα και τον Αρχιραβίνο πεθερό του από την αντίστοιχη εξουσία της Ιουδαίας.
‘Ετσι λοιπόν συμμάχησε με τις φανατισμένες Ιουδαικές (Εσσαικες κτλ) σέκτες κατά των Φαρισαίων ραβίνων, και βοήθησε μέσα από κηρύγματα στις Εβραϊκές συναγωγές, να ξεσηκωθεί επανάσταση κατά της Ρώμης, και να καεί η Ρώμη, το 64μχ.
Οι φασίστες Σενέκα και Παύλος πιάστηκαν και τιμωρήθηκαν καθώς και πλήθος φανατισμένων εβραίων επαναστατών, δικάστηκαν, που συνεργάστηκαν έτσι ώστε να πέσει η δημοκρατία και να επιβληθεί μία Δικτατορία. (Φυσικά ο χριστιανισμός, αναφέρεται, ψευδώς, για διωγμό των καημένων χριστιανών, και όχι για τιμωρία των φανατισμένων εγκληματιών).
Ο Χριστός που αναφέρει ο Σαούλ-Παύλος, στις επιστολές του, δεν είναι κάποιο υπαρκτό πρόσωπο, αλλά αναφέρεται στην Καμπαλιστική έννοια του Χριστού – ‘Ηλιου. Τα κείμενα του είναι φιλοσοφικά-καμπαλιστικά, αλλά ταυτόχρονα, δείχνουν τον δογματικό του φασισμό, καθώς και το μίσος του για τις γυναίκες.
Πολύ αργότερα ήταν, κατά το 323μχ, όταν ο «Μέγας» Κωνσταντίνος, ο οποίος έβρασε την γυναίκα του και σκότωσε τον γιο του, για να μην του πάρουν την εξουσία, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει και πάλι τις φανατικές σέκτες των επαναστατημένων Ιουδαίων, ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ, της Φιλοσοφίας, της Επιστήμης και της Πνευματικής Ελευθερίας, για να επιβάλλει μία Μονοκρατορία, ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ, ΕΝΑΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡΑΣ.
‘Ετσι λοιπόν, μαζί με συμβούλους του, ανέτρεξαν, σε γνωστικά (νεοπλατωνικά) ευαγγέλια, Μιθραϊσμό, Εσσαίους, κτλ., και διάλεξε τα κατάλληλα κείμενα, που συνέθεσαν έναν ΝΕΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, που υποσχόταν αρκετές εκατοντάδες χρόνια Πνευματικού σκοταδισμού, και Πολιτικού Φασισμού.
ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΗΚΑΝ, και επιβλήθηκε Η ΝΕΑ ΒΙΒΛΟΣ, που υποσχόταν ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ, δίνοντας Πολιτική και θρησκευτική Εξουσία σε έναν Αυτοκράτορα συνεργαζόμενο με έναν Αρχιραβίνο.
Οι επιστολές του Παύλου, επειδή ήταν και αυτές του ίδιου πολιτικού φασιστικού καθεστώτος, εκδίωξης της Δημοκρατίας, από την Ρώμη, προστέθηκαν αρκετά αργότερα και δέθηκαν, στον Μύθο του Κωνσταντίνου, δημιουργώντας, την ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ.
-
Rose σου έστειλα ένα ημέηλ με συνημμένο αρχείο. Σε παρακαλώ δες το και δώσε το και σε Ορφέα αν το θέλει. Ορφέα θεωρώ ότι και εσένα θα σε οφελήσει. Αφορά τον Θεό της Βιβλού, με αφορμή ένα σχόλιο της Rose. Αυτή τη στιγμή απαντάω στα γραφόμενά σου και του Ορφέα. Στις επόμενες μέρες θα αναρτήσω την απάντησή μου. Μέχρι τότε αν θέλετε διαβάστε το αρχείο που σας έστειλα. (Το έστειλα στο ημέηλ σου που είναι στα "μέλη".)
Γεια!
-
Λοιπόν, Rose και Ορφέα
Ευχαριστώ καταρχήν για τον χρόνο σας. Αν γίνεται παρακαλώ όσο υπάρχει ο διάλογός μας να με ενημερώνεται όταν μου απαντάται προσωπικά, ώστε να δω την ειδοποίηση στο ημέηλ μου. Κοιτούσα όλη μέρα και δεν έβλεπα κάποια ειδοποίηση.
Τώρα, παιδιά γράφετε πάρα πολλά και είναι λογικό να μην έχω τέτοιο χρόνο ελεύθερο ώστε να ασχοληθώ με τα όσα λέτε και οι δύο. Θα πρέπει να αφιερώσω την ζωή μου ολόκληρη δηλαδή. Οπότε σχετικά με το ότι Ο Χριστός δεν υπήρχε αλλά είναι ένας δανεισμένος μύθος από προηγούμενες θρησκείες, απλώς θα σας παραπέμπω στο συγκεκριμένο βιβλίο που σας πρότεινα: Shattering The Christ Myth. Όποιος με ειλικρίνεια πραγματικά πιστεύει κάτι τέτοιο και δεν έχει στο βάθος της καρδιάς του λόγο να λέει ψέματα στους άλλους αλλά και χειρότερα στον εαυτό του, πρέπει να το διαβάσει. Αμφιβάλλω αν θα βρει αλλού τέτοια ανάλυση και λεπτομέρεια στα επιχειρήματα. Διατίθεμαι, αν κάποιος από εσάς τους δύο θέλει (ένας), να του το δωρίσω για να εξασφαλίσω ότι θα το διαβάσετε. Δεν αφήνει καμία αντιλογία αναπάντητη για αυτές τις μαρτυρίες. Ακόμα και το ύφος του είναι πολύ μετρημένο και επιστημονικό.
Rose
Δυστυχώς δεν μου απάντησες στο απλό επιχείρημά μου. Αλλά έκανες κάτι που δεν έχει νόημα για μένα: είπες τόσα πολλά, που και είναι εκτός θέματος. Παρόλα αυτά όμως, θα σου σχολιάσω το πρώτο μήνυμά σου. Τουλάχιστον λάβε με προσοχή και χρόνο υπόψη τα σχόλιά μου εδώ.
Τώρα, γράφεις:
Το θέμα είναι πως αν αποδείξεις πως ο Ιησούς υπήρξε ως άτομο ή ακόμα ως υιός θεού, και ότι αυτό το πιστεύω είναι χρήσιμο για τον άνθρωπο, προσωπικά σου υπόσχομαι να γίνω χριστιανή.
Θέλω να σε πιστέψω, αλλά δυστυχώς η εμπειρία μου δεν με αφήνει. Αλλά θα σου δώσω το benefit of a doubt. Και θα δει ο εαυτός σου τι θα το κάνεις. Προσθέτω ότι αν κάποιος δεν θέλει να πειστεί, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΝΑ ΠΕΙΣΤΕΙ. Νομίζω συμφωνείς.
Καταρχήν υπάρχουν πλήθος από επιχειρήματα και διάλογοι στο φόρουμ της ΑΜΡΑ, εναντίον του χριστιανισμού, διότι θεωρούμε ειλικρινά με αποδείξεις, πως οι 3 αβραμικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Μουσουλανισμός και ειδικά ο Χριστιανισμός) είναι ότι πιο αντίχριστο έχει δημιουργηθεί στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.
Ένα απλό επιχείρημα παρουσίασα. Αυτά, είναι εκτός θέματος και μας τρώνε τον πολύτιμο χρόνο μας. Θα πω μόνο πως από αυτό το σχόλιο, αυτή τη γενίκευση, χωρίς να θέλω να σε προσβάλω, είναι μία εξωπραγματική θέση που διδάχτηκες από συγγράμματα μη Χριστιανών όχι από ανεπηρεαστη ενασχόλησή σου με τον Βιβλικό Χριστιανισμό. Σου προτείνω επίσης -αν και δεν συμφωνώ με όλα όσα λέγονται εκεί- να διαβάσεις το How Christianity Changed the World (επίσης «μοναδικό» στο είδος του). Και αυτό μπορώ να σου το δωρίσω.
Πριν προχωρήσω, ως απάντηση στο frivolousatheists, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως κανένας άνθρωπος πάνω στην Γη, δεν είναι άθεος, απλά έχει άλλο ορισμό για το θείο.
Αυτό είναι λάθος. Πολλοί άθεοι θα διαφωνήσουν με αυτήν την απλούστευσή σου. Γνωρίζω ότι υπάρχουν τέτοιοι άθεοι, αν και θεωρώ ότι είναι πολλοί λίγοι.
‘Οσοι δεν δέχονται τα πνεύμα του Γιαχωβά της Βίβλου, δεν σημαίνει πως είναι άθεοι. Ο όρος αθεϊσμός είναι απλά ένας χριστιανικός όρος, με στόχο να κυριαρχήσουν μονοπωλιακά, πάνω στις φιλοσοφικές ή μυστικιστικές πεποιθήσεις όλων των ανθρώπων της Γης.
1) Σαφώς δεν σημαίνει ότι είναι άθεοι. Δηλαδή είναι δυνατόν εγώ ως Χριστιανός να πιστεύω ότι π.χ. ο Μουσουλμάνος δεν πιστεύει στην ύπαρξη κάποιου Θεού;; Υπάρχει Χριστιανός με κοινό νου που πιστεύει κάτι τέτοιο;
2) Αυθαιρεσία: «Ο όρος αθεϊσμός είναι απλά ένας χριστιανικός όρος»
Από wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Atheism#Early_Indic_religion
Έμφαση δική μου:
----Atheistic schools are found in Hinduism which is otherwise a very theistic religion. The thoroughly materialistic and anti-theistic philosophical Cārvāka School that originated in India around 6th century BCE is probably the most explicitly atheistic school of philosophy in India.
Και λίγο πιο κάτω:
----Western atheism has its roots in pre-Socratic Greek philosophy, but did not emerge as a distinct world-view until the late Enlightenment. The 5th-century BCE Greek philosopher Diagoras is known as the "first atheist", and is cited as such by Cicero in his De Natura Deorum
3) Η λέξη άθεος δεν είναι βρισιά. Έτσι ονομάζουν τους εαυτούς τους οι ίδιοι μη πιστεύοντες σε Θεό.
Καταρχήν τον χριστιανισμό ο καθένας τον κόβει στα μέτρα του και δέχεται ότι θέλει.
Σε αυτό δεν φταίει ο ανόθευτος Χριστιανισμός της Βίβλου. Αυτή η δίκαια διάκριση πρέπει να γίνει αντιληπτή.
Δεν υπάρχει δηλαδή κανένας χριστιανός που να συμφωνεί απόλυτα με κάποιον άλλον.
Αυτό πράγματι είναι κατάντημα, αποτέλεσμα του εγωισμού και της απουσίας ηγεσίας «πλήρης Πνεύματος Αγίου» (δεν θα μπω σε αυτό το θέμα βέβαια εδώ) σχεδόν από τους αποστόλους και μετά. Η αλήθεια όμως παραμένει και δεν πρέπει έτσι να παραβλέπεται: όλοι οι Χριστιανοί (Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Διαμαρτυρόμενοι) πιστεύουν ότι Ο Χριστός υπήρξε, ήταν Ο Υιός Του Θεού, και πέθανε για τις αμαρτίες του κόσμου, αναστήθηκε και μεσιτεύει για τους πιστούς ενώπιον Του Θεού. Δεν είναι καθόλου «λίγο» αυτό. Συμφωνούν και σε άλλα. Προσθέτω ότι οι Καθολικοί με τους Ορθοδόξους συμφωνούν στα πιο πολλά, σχεδόν σε όλα! Διαφωνούν όμως και οι 2 με τους Διαμαρτυρόμενους σε πολλά.
‘Όμως ειλικρινά, σε τι μας εξυπηρετεί η φιλοσοφία ότι υπάρχει κάποιος θεός και έστειλε έναν γιο του, να πεθάνει, για να σωθούμε? Μήπως κρύβεται ένας καθαρά ψυχολογικός εκβιασμός, για την εκμετάλλευση όλων των συνανθρώπων μας?
Απορώ με την ερώτηση. Δεν είναι φιλοσοφία ο Χριστιανισμός, είναι το αποκαλυμμένο θέλημα Του Θεού μέσω Του Χριστού στον άνθρωπο. Ως εκ τούτου, ο Χριστιανός δεν βλέπει το πιστεύω του ως φιλοσοφία (υποκειμενική, σχετική, θολή). Προβλέπετε -θεωρώ- μέχρι τώρα να αναγνωρίζεις πως ο Χριστιανισμός βλέπει τον εαυτό του… ή και κάθε θρησκεία.
Γεμίζοντας τον λαό, με συναισθήματα τύψης προς τον Σωτήρα τους, θέτουν τους εαυτούς υπόδουλους σε ένα δόγμα, με μοναδικό κέρδος την υποσχόμενη σωτηρία της ψυχής τους μετά το θάνατο, ή ακόμα την φανταστική εύνοια ενός μάγου Θεού που θα είναι με το μέρος τους κατά την διάρκεια της ζωής τους. Αυτό δεν φαντάζει ως Μαύρη Μαγεία? Από τη μια γίνεται οικονομική εκμετάλλευση αθώων πιστών, και από την άλλη, εκπαιδεύονται όλοι οι πιστοί να κάνουν επικλήσεις σε δαίμονες για να γίνονται οι ευχές τους, που επί τω πλείστων είναι ιδιοτελούς φύσης.
Μαύρη μαγεία ε; :) Υπερβολές, αδικίες, άγνοια, συναισθηματισμοί. Περί αυτού πρόκειται αν Rose θεωρείς ότι αυτά είναι φαινόμενα όλου του Χριστιανικού κόσμου και ότι μόνο αυτά έχει να επιδείξει ο Χριστιανισμός και με τα όποια προβλήματά του. Αυτά που λες φανερώνουν ότι μάλλον είσαι καμένη από την… Ορθοδοξία. Σε αυτό δεν φταίει ο Χριστιανισμός Του Χριστού και των συγγραφέων της Κ.Δ. Για αυτόν θα μάθεις μέσα στην Κ.Δ. Σχετικά με τα καμώματα που αναφέρεις αμέτρητοι Χριστιανοί τα καταγγέλλουν εκ των έσω.
Η ιδεολογία ενός Φανταστικού Σωτήρα είναι άχρηστη μέχρι και επικίνδυνη, διότι εκτός από την εκμετάλλευση αθώων, από τους αντιπροσώπους της ιδεολογίας, δεν αφήνουν τον άνθρωπο να ωριμάσει ψυχολογικά, και επομένως να γίνει ο ίδιος ο Σωτήρας και για τον εαυτό του, αλλά και για την Κοινωνία του. Τον εκπαιδεύουν να έχει ένα Κύριο, έναν Φανταστικό Αφέντη, που θα υπηρετεί, και θα φοβάται να απορρίψει. Με αποτέλεσμα το δόγμα του χριστιανισμού να δημιουργεί ιδιοτελείς, δούλους, και αμόρφωτους, μια και αρνούνται να ανοίξουν τους πνευματικούς ορίζοντες και να εξελίξουν τον ψυχισμό τους.
Rose, με τέτοια θα ασχολούμαι; Θα είναι η τελευταία φορά. Από την εμπειρία μου σε φαντάζομαι μέχρι 25 χρονών με αυτά που λες (μην το σχολιάσεις, δεν το χρειάζομαι, εκτός αν θες). Το λέω αυτό για να καταλάβεις πως τα όσα λες μου τα έχουν πει και άλλοι αυτής της ηλικίας. Αν έτσι έχει το πράγμα και δεν σε αδικώ, είναι πολύ νωρίς να έχεις σοβαρή άποψη για τον Χριστιανισμό και κατά κανόνα σημαίνει ότι «οι θέσεις σου» είναι ουσιαστικά άλλων. Αυτά για αφύπνιση όχι προσβολή (τι θα εξυπηρετούσε;).
1) Ο Χριστιανισμός -το ξαναλέω- δεν είναι ιδεολογία ανθρώπινη, αλλά Θεϊκή αποκάλυψη. Αν δεν θες έστω υποθετικά να την δεις έτσι, όπως βλέπει τον εαυτό του δηλαδή, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβεις τι εστί Χριστιανισμός, επειδή θα την κρίνεις με ρηχά ανθρώπινα δεδομένα.
2) Δηλαδή εγώ και εκατομμύρια άλλοι Χριστιανοί (μεταξύ των επιστήμονες, φιλόσοφοι, συγγραφείς κ.ο.κ.) στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν όπως λες «ψυχολογικά ανώριμοι», ιδιοτελείς, δούλοι (χωρίς προσωπικότητα), αμόρφωτοι επειδή ακολουθούσαν Τον Θεό της Βίβλου, Τον Χριστό; Αυτό τώρα είναι θέση να λάβω στα σοβαρά; Αν το λες στ’ αλήθεια σε καλώ να μπεις στην ιστοσελίδα μου να δεις πόσο «δούλος», «ιδιοτελής», «αμόρφωτος», «με κλειστούς πνευματικούς ορίζοντες» είμαι, α και ξέχασα… «ψυχολογικά ανώριμος»:
www.ipertisalithias.gr
Δεν σε τιμούν τέτοιες μεγαλόστομες κουβέντες. Φιλικά σου συνιστώ να κόψεις λίγο φόρα γενικά (όχι απέναντί μου), γιατί δεν σε προλαβαίνει ο νους σου. Άλλος δεν θα ασχολούνταν μαζί σου, ούτε καν με τέτοιο σχόλιο σαν το δικό μου εδώ.
Το ότι υπάρχει ένας Γιος του Θεού, και όλοι οι υπόλοιποι είναι παιδιά του αλλά πηθίκια, προσβάλλει όλη την ανθρωπότητα, κρατάει αιχμάλωτους τους συνανθρώπους μας, εμποδίζοντας τους, να εξελιχθούν στην πραγματική θεϊκή τους φύση, και υπηρετώντας εφόρου ζωής, τον εκάστοτε Θρησκευτικό Αντιπρόσωπο, με μόνο κέρδος, να είναι βολεμένοι και ευνοημένοι, (δούλοι) κάτω από τα φτερά της χριστιανοσύνης.
Ήδη σχολίασα σχετικά προηγουμένως. Θα προσθέσω μόνο ότι δεν τον νοιάζει τον Θεό αν εσύ ή η ανθρωπότητα προσβάλλεσαι από τις βουλές Του. Αυτό έλειπε! Τι «ανθρωπάκι» θεός θα ήταν αν άλλαζε τις βουλές Του -που ξεκινούν από την Προσωπικότητά Του- επειδή εμείς οι «φαντασμένοι ξερόλες» νομίζουμε ότι ξέρουμε καλύτερα από Αυτόν! Αστείο. Όχι, ο άνθρωπος πρέπει να προσαρμοστεί στις βουλές Του Θεού. Μην μπερδεύεις τι κάνανε ή κάνουν οι παπάδες με τον Χριστιανισμό. (Η αλήθεια είναι ότι με τέτοια μεγαλοστομία βρε Rose, πως είναι δυνατόν να πειστώ ότι εσύ μπορείς να πειστείς στον Χριστιανισμό… τον βλέπεις σαν εχθρό σου, τον μισείς. Πάντα ντόμπρα θα μιλάμε, χωρίς υποκρισίες/σεμνοτυφίες αλλά και χωρίς προσβολές [η πρόθεση κάνει την διαφορά]. Ας συμφωνήσουμε σε αυτό.)
Παρόλο που ο χριστιανισμός διαφημίζει την εικόνα ενός ΦΤΩΧΟΥ ΣΩΤΗΡΑ, οι Χριστιανοί αντιπρόσωποι, έχουν ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ εις βάρος του φτωχού λαού, και κάνουν πάρτυ από τα λάφυρα των ηλιθίων. ‘Αλλωστε ακολουθούν πιστά το παράδειγμα που έδωσε ο Γιαχωβά στον Μωυσή2. Σκοτώστε τους, ληστέψτε τους και δώστε και κανένα κομμάτι και σε μένα…
‘Αλλωστε η βάση του χριστιανισμού, η Βίβλος, είναι γεμάτη εγκλήματα, μια και βασίζεται σε μια εγκληματική Ιουδαϊκή αντίληψη.
1) Αυτοί που έχουν πλουτίσει σε βάρος ανθρώπων είναι καταδικαστέοι από την ίδια την Κ.Δ.:
Α’Τιμ.6:3-11 Εάν τις ετεροδιδασκαλή και δεν ακολουθή τους υγιαίνοντας λόγους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και την διδασκαλίαν την κατ' ευσέβειαν, 4 είναι τετυφωμένος και δεν εξεύρει ουδέν, αλλά νοσεί περί συζητήσεις και λογομαχίας, εκ των οποίων προέρχεται φθόνος, έρις, βλασφημίαι, υπόνοιαι πονηραί, 5 μάταιαι συνδιαλέξεις ανθρώπων διεφθαρμένων τον νούν και απεστερημένων της αληθείας, νομιζόντων την ευσέβειαν ότι είναι πλουτισμός. Απομακρύνου από των τοιούτων. 6 Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας. 7 Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον, φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρωμέν τι• 8 έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα. 9 Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. 10 Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς. 11 Συ όμως, ω άνθρωπε του Θεού, ταύτα φεύγε• ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα.
2) Τα περί «Σκοτώστε τους, ληστέψτε τους και δώστε και κανένα κομμάτι και σε μένα…» δείχνουν ότι δεν έχεις ιδέα πως λειτουργεί ένας απόλυτος Θεός, που έχει απόλυτους σκοπούς, και που χρησιμοποιεί καταστάσεις για να κάνει την δικαιοσύνη Του γνωστή. Τώρα, δεν σου είπα τίποτα, είναι τεράστιο το θέμα αν και όχι δύσκολο. Για να μην κάθομαι να γράφω πάλι τα ίδια, σε παραπέμπω και εσένα και τον Ορφέα στα περί Του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης στο συγκεκριμένο αρχείο που σας έστειλα (For Rose and Orphea).
Είναι φυσικό επακόλουθο, πως και η υπόλοιπη ιστορία του χριστιανισμού ήταν γεμάτη εγκλήματα.
1) Χωρίς να το ξέρεις αναφέρεσαι στην ιστορία του Καθολικισμού και της Ορθοδοξίας και όχι στου Βιβλικού Χριστιανισμού. 2) Είναι πιο πολλά τα εγκλήματα από αυτά των άθεων; Ή άλλων θρησκευόμενων από άλλες θρησκείες; Αν αναφέρεσαι σε πολέμους (κλασσικό εσφαλμένο επιχείρημα) τότε λάβε τα εξής υπόψη: (φήμες, φήμες! Μην ακούς τις φήμες! :) )
Στην «Εγκυκλοπαίδεια των πολέμων» (Encyclopedia of Wars) διαβάζουμε ότι 1763 πόλεμοι έχουν γίνει από τους οποίους μόνο 123 είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα! Δηλαδή, μόνο 6% των πολέμων είχαν θρησκευτικό υπόβαθρο!! Οι μισοί από αυτούς ήταν από Ισλαμικά έθνη. Οπότε,
το υπόλοιπο 3% των πολέμων έγιναν από τις υπόλοιπες θρησκείες. Και μερικοί από αυτούς, συζητιέται αν είχαν θρησκευτικό ή κοσμικό αίτιο.
Από την άλλη οι περισσότερες βιαιότητες, χρεώνονται σε άθεους: 40 εκατομμύρια στον Μάο και άλλα 20 εκατομμύρια στον Στάλιν (αυτές είναι οι συντηρητικές εκτιμήσεις).
Τα ακόλουθα λινκ ξεκαθαρίζουν το τοπίο για όποιους… το θέλουν ξεκάθαρο:
Πρώτο μέρος:
http://ezinearticles.com/?Does-Religion-Cause-War?-PART-ONE&id=1950610
Δεύτερο μέρος:
http://ezinearticles.com/?Does-Religion-Cause-War?-Part-Two&id=1977019
Τρίτο μέρος:
http://ezinearticles.com/?Does-Religion-Cause-War?-Part-Three&id=1977052
‘Αρα σε τι μας έχει βοηθήσει αυτό το δόγμα, από το να μας ρίξει σε ένα πνευματικό σκοταδισμό, να διαταράξει την ψυχική μας υγεία, να σκοτώσει, να ληστέψει πλήθος ατόμων?
Θα τους καταλάβετε από τα έργα τους, λέει ακόμα και μέσα στην Βίβλο.
Αν μπορούσαν οι Χριστιανοί που έλαβαν παρηγοριά, πρακτική βοήθεια, καλλιέργεια, αμφίδρομη σχέση με Τον Θεό (με όλα τα ιερά που αυτό σημαίνει), να διαβάσουν αυτά που λες θα γελάνε και μετά θα έσκιζαν τα ρούχα τους. Έχουν βαρύτητα μηδέν. Σκοταδισμός είναι όποια κοσμοθεωρία είναι αντίθετη με τον ανόθευτο Βιβλικό Χριστιανισμό.
Τα έργα λοιπόν της Ιστορίας της Χριστιανοσύνης είναι βουτηγμένα στο έγκλημα, και είναι προφανές, πως δεν υπάρχει κανένα θείο πνεύμα στον χριστιανισμό, δεν υπάρχει κανένας Χριστικός ηγέτης στο πρόσωπο του Γεσουχά, αλλά όλα είναι η εκδήλωση της Σκιάς της Ανθρωπότητας, κάτω από το πνεύμα του αντιχρίστου.
Παραμύθια.
Για μένα προσωπικά, δεν έχει σημασία αν υπήρξε ή όχι ο Ιησούς ως ιστορικό πρόσωπο, όταν από τα έργα και όλα τα επεισόδια της Χριστιανοσύνης, βρίσκω από πίσω, ότι πιο νοσηρό έχει δημιουργήσει ο ανθρώπινος νους, αλλά αποδεικνύοντας επιπλέον ότι δεν υπήρξε ποτέ, είναι ένα ακόμα λιθαράκι, να γκρεμιστεί αυτό το έγκλημα και να σωθούν πλήθος άνθρωποι που πιάστηκαν, λόγω χριστιανικού προσηλυτισμού στα δίχτυα του.
Πόσο σκοτάδι/άγνοια έχει η ψυχή σου όταν μπορείς έτσι αβίαστα να πεις ότι ο Χριστιανισμός είναι «ότι πιο νοσηρό». Συγνώμη αλλά σε ποιο πλανήτη ζεις; Αυτά παθαίνει ο άνθρωπος όταν τρέφεται από φήμες, ανακρίβειες, υπερβολές, άσχετα, κακοήθειες, κτλ. Θα χαρώ να σου στείλω το How Christianity Changed The World;
Λυπάμαι αν στεναχωρώ τους χριστιανούς συνανθρώπους μας, με τις καταθέσεις μου, αλλά υπήρξα χριστόνυμφη, πέρασα όλη την χριστιανική ιδεοληψία της μοναχής, και με κόπο και πόνο κατάλαβα την μεγάλη πνευματική παγίδα Οικονομικής εξαπάτησης που μας έστησαν.
1) Ψυχή σου κάνανε κακό, καταλαβαίνω, αλλά τιμωρείς άλλον. Σε πείσανε ότι τιμωρείς τον εχθρό ενώ τιμωρείς τον πιο αγαπητό σου φίλο που ποτέ δεν γνώρισες. Ας σε πείσει Ο Κύριος που αγαπάει την ψυχή σου. Θέλεις; (Θέλει σκέψη, όχι ένα αντιδραστικό «ΝΑΙ!».)
2) Ο ανόθευτος Χριστιανισμός δεν διδάσκει μοναχισμό αλλά:
Ματθ.5:13-16 Σεις είσθε το άλας της γής• εάν δε το άλας διαφθαρή, με τι θέλει αλατισθή; εις ουδέν πλέον χρησιμεύει ειμή να ριφθή έξω και να καταπατήται υπό των ανθρώπων. 14 Σεις είσθε το φως του κόσμου• πόλις κειμένη επάνω όρους δεν δύναται να κρυφθή• 15 ουδέ ανάπτουσι λύχνον και θέτουσιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ' επί τον λυχνοστάτην, και φέγγει εις πάντας τους εν τη οικία. 16 Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, διά να ίδωσι τα καλά σας έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.
3) Χωρίς παρεξήγηση, όπως είπα δεν θα ασχοληθώ άλλο με έναν τέτοιο διάλογο διότι δεν βρίσκω ουσία, αλήθεια, σε αυτά, παρά μόνο συναισθηματισμούς, πικρίες κατά της Ορθοδοξίας, υπερβολές, αυθαιρεσίες. Αυτά τα απέδειξα σε αυτήν την εργασία, δεν σε αδικώ Rose. Και εγώ λυπάμαι αν σε στεναχωρώ, αλλά και εγώ επίσης θέλω το καλό σου. Σου δίνω τον τελευταίο λόγο. Είσαι ελεύθερη να πεις ότι θες, δεν θα απαντήσω εκτός να φορά το επιχείρημά μου πε΄ρι της ύπαρξης Του Χριστού.
Ο Θεός ας σου μιλήσει και μέσα από αυτή την εργασία αλλά και μέσα από το αρχείο που σου έστειλα. Το ήμεηλ μου το έχεις αν θελήσεις ένα διάλογο εκτός φόρουμ. Με την χάρη Του Θεού, θα είμαι πάντοτε στην διάθεσή σου.
Υγ.
1) Rose δεν θα μπορέσω να ασχοληθώ με το δεύτερο μήνυμά σου, αν και μάλλον δεν το απευθύνεις σε μένα.
2) Ορφέα, θα σου απαντήσω στις επόμενες μέρες.
-
Αγαπητέ frivolousatheists,
πριν απαντήσω στα σχόλια σου, θα ήθελα να επισημάνω, πως έχουν γίνει προσωπικές επιθέσεις, και προσωπικά εξευτελιστικά σχόλια, που είναι εναντίον του Κανονισμού του φόρουμ μας. Δυστυχώς πάρα του ότι ο χριστιανισμός διατυμπανίζει την χρηστότητα, αποδεικνύεται συνεχώς, πως ο θρησκευτικός δογματισμός, διακατέχεται από σκοτεινά πάθη και απρεπή συμπεριφορά. Παρακαλούμε για την αποφυγή τέτοιων προσωπικών επιθέσεων, έτσι ώστε ο διάλογος να μπορεί να συνεχιστεί σε υγιή βάση, πάνω σε επιχειρήματα, ακόμα και ακραίες θέσεις, αλλά όχι σε επιθέσεις κατά προσώπων.
Δυστυχώς δεν μου απάντησες στο απλό επιχείρημά μου. Αλλά έκανες κάτι που δεν έχει νόημα για μένα: είπες τόσα πολλά, που και είναι εκτός θέματος.
Το παρόν θέμα είναι ο χριστιανισμός του Ιησού, όχι μόνο η ιστορικότητα του προσώπου του. Επειδή ίσως δεν έγινε σαφές, θα το ξαναπώ με πιο απλά λόγια.
1. Για να κατανοηθεί η Αντιχρηστότητα του Χριστιανισμού, και γιατί έγιναν τόσα εγκλήματα στο όνομα του Χριστιανισμού, είναι σημαντικό να ερευνηθεί η αρχή της ίδρυσης του χριστιανισμού.
Ο χριστιανισμός είναι δημιούργημα ακραίων φανατικών εβραϊκών σεκτών (των Εσσαίων, και ειδικά των Ναζωραίων) που αντέδρασαν στον εξελληνισμό της Παλαιστίνης. Με άλλα λόγια η νοοτροπία του Χριστιανισμού, είναι εχθρική στον Πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας. Πρόκειται λοιπόν για έναν πολιτισμικό πόλεμο ανάμεσα σε Ακραία Εβραϊκή Ορθοδοξία, και σε Ελληνική Κοσμοαντίληψη6.
2. Για να κατανοηθεί αν ο Χριστιανισμός είναι απάτη, ή ο χριστιανισμός είναι το διαφημιστικό της Κολάσεως, ή ότι στο πρόσωπο του Γεσουχά, βρίσκεται ο ίδιος ο Αντίχριστος, χρειάζεται να ορίσουμε τι είναι θεϊκό, και τι είναι χρηστικό, και να ερευνήσουμε, αν αυτό εκφράζεται μέσω του χριστιανισμού.
2) Τα περί «Σκοτώστε τους, ληστέψτε τους και δώστε και κανένα κομμάτι και σε μένα…» δείχνουν ότι δεν έχεις ιδέα πως λειτουργεί ένας απόλυτος Θεός, που έχει απόλυτους σκοπούς, και που χρησιμοποιεί καταστάσεις για να κάνει την δικαιοσύνη Του γνωστή. Τώρα, δεν σου είπα τίποτα, είναι τεράστιο το θέμα αν και όχι δύσκολο.
Είναι το πιο σημαντικό θέμα, που αποκαλύπτει την Πραγματική Αντιχριστότητα, του χριστιανισμού, και πραγματικά τα σχόλια σου είναι πολύτιμα.
Δυστυχώς είναι λυπηρό πως πολλοί χριστιανοί, έχουν απαντήσει μέχρι στιγμής, «καλά τους κάνανε» και «καλά τους είπε ο Θεός» που είναι τραγικό. Για να μην χαθεί το μέσο για τον δήθεν Παράδεισο, αποδέχονται πολλοί χριστιανοί, οποιαδήποτε εγκληματική συμπεριφορά, της Βίβλου, ως Θεϊκή, από τον ζηλόφθονο θεό τους.
Με άλλα λόγια ο χριστιανισμός εκπαιδεύει σε σκοτεινά πάθη1 και εγκληματική συμπεριφορά, και κανονικά, για πάρα πολλούς λόγους, θα έπρεπε να απαγορευτεί, ως μία επικίνδυνη σέκτα, για την κοινωνία. Λόγου του ότι όμως ακόμα αρκετοί συνάνθρωποί μας, βρίσκονται υπό χριστιανικό προσηλυτισμό, και αρνούνται να γνωρίσουν την αλήθεια, εξαιτίας του εκφοβισμού του «Σατανά», παραμένουν μέσα στο μαντρί του ίδιου του «Σατανά»5, χωρίς να το ξέρουν και χωρίς να το θέλουν.
Ο Χριστιανισμός -το ξαναλέω- δεν είναι ιδεολογία ανθρώπινη, αλλά Θεϊκή αποκάλυψη.
Δηλαδή Ανθρώπινη Φαντασία? Σε όλους τους ανθρώπους της Γης, ανεξάρτητα αν είναι χριστιανοί ή όχι, αποκαλύπτονται πάρα πολλά στην φαντασία τους, αλλά για να μην παρουσιάζονται ως φαντασιόπληκτοι, χρειάζεται να βρίσκουν αποδείξεις για τις αποκαλύψεις του εσώτερου εαυτού τους.
Δηλαδή εγώ και εκατομμύρια άλλοι Χριστιανοί (μεταξύ των επιστήμονες, φιλόσοφοι, συγγραφείς κ.ο.κ.) στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν όπως λες «ψυχολογικά ανώριμοι», ιδιοτελείς, δούλοι (χωρίς προσωπικότητα), αμόρφωτοι επειδή ακολουθούσαν Τον Θεό της Βίβλου, Τον Χριστό;
Καταρχήν δεν υπάρχουν Αυθεντικοί επιστήμονες και φιλόσοφοι, που να είναι χριστιανοί. Είναι απλά ειδικευμένοι σε κάποια πληροφορία, αλλά με τίποτα δεν είναι επιστήμονες. Η επιστήμη και η θρησκεία είναι αντίθετες έννοιες. Δυστυχώς, αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν πολλά απίστευτα τρελά πράγματα, και παρατηρείται πως όσο πιο παράλογο είναι ένα δόγμα τόσο πιο μεγάλη επιτυχία έχει η εξάπλωσή του.
Στην «Εγκυκλοπαίδεια των πολέμων» (Encyclopedia of Wars) διαβάζουμε ότι 1763 πόλεμοι έχουν γίνει από τους οποίους μόνο 123 είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα! Δηλαδή, μόνο 6% των πολέμων είχαν θρησκευτικό υπόβαθρο!! Οι μισοί από αυτούς ήταν από Ισλαμικά έθνη. Οπότε,
το υπόλοιπο 3% των πολέμων έγιναν από τις υπόλοιπες θρησκείες. Και μερικοί από αυτούς, συζητιέται αν είχαν θρησκευτικό ή κοσμικό αίτιο.
Από την άλλη οι περισσότερες βιαιότητες, χρεώνονται σε άθεους: 40 εκατομμύρια στον Μάο και άλλα 20 εκατομμύρια στον Στάλιν (αυτές είναι οι συντηρητικές εκτιμήσεις).
Αν μελετήσουμε πιο βαθιά, και όχι επιφανειακά, τους λόγους καθώς και τις προσωπικότητες που ξεκίνησαν αυτούς τους πολέμους, θα δούμε πως από πίσω κρύβονται σχεδόν πάντα, φανατικές θρησκευτικού χαρακτήρα αντιλήψεις, και κυρίως χριστιανικές, όσον αφορά τον Δυτικό πολιτισμό.
Αν μπορούσαν οι Χριστιανοί που έλαβαν παρηγοριά, πρακτική βοήθεια, καλλιέργεια, αμφίδρομη σχέση με Τον Θεό (με όλα τα ιερά που αυτό σημαίνει), να διαβάσουν αυτά που λες θα γελάνε και μετά θα έσκιζαν τα ρούχα τους.
Δεν θα γελάγανε τόσο πολύ αδελφέ μου, αν συνειδητοποιούσαν την Αλήθεια, και πως οι Πνευματικά ενήλικοι της Κοινωνίας τους2, αισθάνονται απέναντι σε έναν ηλικιακά ενήλικο που πιστεύει ακόμα στο Αι Βασίλη, πως κατεβαίνει από τις καμινάδες, σε όλα τα παιδιά, και δίνει δώρα. Αλλά όχι μόνο δεν θα γελάγανε, αν συνειδητοποιούσαν την Αλήθεια, αλλά θα βρισκόταν σε απέραντο σοκ και ψυχική οδύνη, αν γνώριζαν πόσους κατέστρεψε ο χριστιανισμός, και πως στην πραγματικότητα είχαν πιαστεί, χωρίς να το θέλουν, στα δίχτυα του αντίχριστου.3
1) Ψυχή σου κάνανε κακό, καταλαβαίνω, αλλά τιμωρείς άλλον. Σε πείσανε ότι τιμωρείς τον εχθρό ενώ τιμωρείς τον πιο αγαπητό σου φίλο που ποτέ δεν γνώρισες. Ας σε πείσει Ο Κύριος που αγαπάει την ψυχή σου. Θέλεις; (Θέλει σκέψη, όχι ένα αντιδραστικό «ΝΑΙ!».)
Αγαπητέ frivolousatheists,
Όσοι είναι Κυρίαρχοι του εαυτού τους δεν έχουν Κύριο. Πραγματικά όποιος έχει την εσωτερική δύναμη να στείλει στον αγύριστο τα είδωλα, ελευθερώνεται Πνευματικά, και ενώνεται με την Αυθεντική Χρηστότητα. Διότι ο χριστιανισμός είναι ειδωλολατρία, είναι μία λατρεία σε είδωλα της φαντασίας μας, τα οποία όμως είναι αντι-χρηστικά.
Χωρίς παρεξήγηση, όπως είπα δεν θα ασχοληθώ άλλο με έναν τέτοιο διάλογο διότι δεν βρίσκω ουσία, αλήθεια, σε αυτά, παρά μόνο συναισθηματισμούς, πικρίες κατά της Ορθοδοξίας, υπερβολές, αυθαιρεσίες. Αυτά τα απέδειξα σε αυτήν την εργασία, δεν σε αδικώ Rose. Και εγώ λυπάμαι αν σε στεναχωρώ, αλλά και εγώ επίσης θέλω το καλό σου. Σου δίνω τον τελευταίο λόγο. Είσαι ελεύθερη να πεις ότι θες, δεν θα απαντήσω εκτός να φορά το επιχείρημά μου πε΄ρι της ύπαρξης Του Χριστού.
Ο Θεός ας σου μιλήσει και μέσα από αυτή την εργασία αλλά και μέσα από το αρχείο που σου έστειλα. Το ήμεηλ μου το έχεις αν θελήσεις ένα διάλογο εκτός φόρουμ. Με την χάρη Του Θεού, θα είμαι πάντοτε στην διάθεσή σου.
Διαφαίνεται η καλή σου διάθεση, και θα χαρούμε για περαιτέρω διάλογο, βάση επιχειρημάτων. ‘Αλλωστε ή θα σε σώσουμε ή θα μας σώσεις… ;) :D
Αλλά ποιος πραγματικά κινδυνεύει, και ποια αντίληψη είναι αντίχρηστη και ποια χρηστική? Η χριστιανική ή η εωσφορική4? Αυτή είναι όλη η ουσία της συζήτησης.
____________________________________________________________________
1 Ένα πολύ σύγχρονο παράδειγμα, είναι και η lady gaga, με την πολύ ακραία και εκκεντρική της συμπεριφορά. http://www.youtube.com/watch?v=qrO4YZeyl0I
Θα εκπλαγεί κανείς όταν διαπιστώσει πως έχει φοιτήσει σε Καθολικό σχολείο. ;D
2 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1378.0.html
3 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1870.0.html
4 σύμφωνα με την Ελληνική έννοια, ο φέρων το Πνευματικό φως.
5 Η έννοια του Σατανά και του Αντίχριστου, χρησιμοποιείται συμβολικά, φιλοσοφικά.
6 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2064.0.html
-
Ορφέα γεια σου.
Γράφεις:
Κατά πρώτον συμφωνούμε να δούμε το όλο θέμα με απλή λογική. Πράγματι, θα αρκούσαν οι επτά αυτές μαρτυρίες ακόμα και αν δεν είναι περιεκτικές και αναλυτικές ή άμεσα αυταπόδεικτες, για τον απλό λόγο ότι ΚΑΙ οι επτά ΔΕΝ μπορεί να κάνουν το ίδιο λάθος, συνεπώς το επιχείρημα του «δάσους» με μια πρώτη οπτική μοιάζει πού ισχυρό.
1) Θεωρώ ότι αν και απλό επιχείρημα, πράγματι είναι πολύ ισχυρό αν το σκεφτεί κανείς. Θυμίζω 7 διαφορετικά άτομα, από 7 διαφορετικά μέρη, σε 7 διαφορετικά συγγράμματα, μιλούν για το Πρόσωπο Του Χριστού. Διακρίνω έτσι μία εμμονή να χάσει την δυναμική του αυτή η πραγματικότητα. Τυχαίο; Εννοώ, όχι απλώς προσπάθεια να καταρριφθεί ένας ή δύο από τους μάρτυρες, αλλά να καταρριφθούν ένας-ένας όλοι μαζί! Συμβαίνει αυτό με άλλα πρόσωπα στην ιστορία;…
2) Το πόσο περιεκτικές, αναλυτικές, είναι, αφορά κυρίως ποσότητα πληροφοριών (όχι απαραίτητα ποιότητα). Το πόσο «αυταπόδεικτες» είναι, είναι υποκειμενικό. Θεωρώ έτσι ότι είναι -ως προς τον σκοπό της χρήσης αυτών από εμάς- ικανές οι πληροφορίες να μας πληροφορήσουν για την ύπαρξη Του Χριστού.
Ένα δάσος όμως δεν παύει να απαρτίζεται από δέντρα, οπότε είναι επίσης λογικό να ελέγξουμε, όχι την καλλιέπεια ή την αισθητική των δέντρων, αλλά την πραγματική ύπαρξη των δέντρων. Διότι αν δεν υφίστανται δέντρα, είναι προφανές ότι μιλάμε για ένα ανύπαρκτο φανταστικό δάσος.
Σωστά κατά μία έννοια, αναλόγως την ερμηνεία της λέξης «δέντρα». Στο παράδειγμα που έφερα είπα: «Έτσι, μόλις κάποιος πει π.χ. ότι «δεν υπήρχε (ή υπήρχε) δέντρο εκεί», τρέχουν να εστιάσουν στο συγκεκριμένο σημείο με κάθε επιστημονικό μέσο για να αποδείξουν ότι υπήρχε ή δεν υπήρχε ένα δέντρο εκεί, αλλά το αστείο είναι ότι χάνουν το δάσος που είναι ακόμα εκεί…!»
Με αυτό εννοούσα, ότι μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι ο κάθε μάρτυρας χωριστά, μεμονωμένα, έχει έγκυρα στοιχεία, άρα υφίσταται δηλαδή η αξιοπιστία του, ή το αντίθετο, αλλά είναι εύκολο να ξεχάσουμε ότι κατά την εξέταση του κάθε μάρτυρα χωριστά, ότι και οι 7 διαφορετική μάρτυρες υφίστανται και ως «δάσος». Έτσι ουσιαστικά η επιδίωξη αμφισβήτησης εστιάζεται σε 2 μέτωπα: α)στο άτομο και β)στην ομάδα. Αυτό είναι πολύ περίεργο, κάτι που για αρχή, πρέπει να προβληματίσει.
Από αυτό το σημείο και μετά Ορφέα, δυστυχώς φεύγεις από το πρώτο επιχείρημά μου, προσπαθώντας να ασχοληθείς μεμονωμένα με τα «δέντρα». Για αυτή τη φορά, θα σου δώσω και εσένα τα σχόλιά μου, αλλά και θα σου παραχωρήσω τον τελευταίο λόγο πάνω σε αυτά τα λεγόμενά μου.
Και όλως τυχαίως ( ; ) τελικά τα δέντρα ΔΕΝ είναι δέντρα! Η απλή λογική που χρησιμοποιήθηκε έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα. Το μειονέκτημα είναι ότι δέχεται ως υπαρκτές τις μαρτυρίες, πέρα από αληθινές, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου αυταπόδεικτο. Έτσι, μια απλή λογική σκέψη η οποία όμως στηρίζεται σε μη πραγματικά ή και σε μη αληθή στοιχεία, είναι επόμενο να καταλήγει σε λάθος συμπέρασμα.
1) Όχι, δεν είναι «τυχαίο». Υπάρχει πρόθεση οι μαρτυρίες να φανούν ως πλαστές από όσους:
*έχουν βολευτεί στην δική τους «θρησκευτική» πραγματικότητα (π.χ. Ροδοσταυρισμός, δωδεκαθεϊστές, κ.ά.)
*μισούν τα Χριστιανικά ιερατεία (νομίζοντας ότι αυτοί δήθεν αντιπροσωπεύουν τον Χριστιανισμό της Κ.Δ.),
*μισούν οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, ή και συγκεκριμένα την ιδέα ενός Θεού που απαιτεί να γίνει το δικό Του
*μισούν την ιδέα ότι ένας Χριστός θα τους κρίνει και θα τους στείλει στην κόλαση ως ενόχους.
Πίσω από τέτοιες προθέσεις, δεν επιδιώκουν με ανοιχτό μυαλό να μάθουν τους παράγοντες που μαρτυρούν ότι ο (ανόθευτος) Χριστιανισμός είναι Θεϊκή αποκάλυψη και όχι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Σε τέτοιο πλαίσιο, που να βρεθεί η αντικειμενική έρευνα. Θέλω λίγο να το σκεφτείς παραπάνω αυτό το σημείο.
2) Δεν υπάρχει μειονέκτημα. Είναι -τι να κάνουμε- υπαρκτές οι μαρτυρίες. (Θυμίζω ότι μόνο μία χρειαζόμαστε, άντε δύο!) Αν θεωρείς ότι και οι 7 μαρτυρίες δεν υπάρχουν καν (δηλαδή «στήθηκαν» / μάλλον αυτό εννοείς), τότε θα πρέπει να φέρεις τρανταχτά (!) επιχειρήματα, αλλά και θέτεις νέο πιο περίεργο προβληματισμό που επίσης πρέπει να βάλει τον ερευνητή σε βαθύτερες υποψίες: Πως είναι δυνατόν να είναι αμφισβητείται και η ύπαρξη (άλλο η «αλήθεια» τους όπως είπες) και των 7 μαρτυριών, άρα και των 7 μαρτύρων του 1ου αιώνα;;; ΜΑ ΤΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ! Δηλαδή -εκτός από τον Ιώσηπο- αν διαβάσει κανείς τις υπόλοιπες μαρτυρίες χωρίς να έχει ακούσει την σχετική λασπολογία (έτσι το βλέπω) θα διακρίνει ότι είναι ψεύτικες, στημένες, ότι υπήρχε δόλος/σκοπιμότητα κατά την συγγραφή τους ή ότι ήταν συνεννοημένοι όλοι αυτοί μεταξύ τους; Ένα σύντομο τέτοιο πείραμα (να διαβάσει τους λόγους τους και μόνο), θα πείσει.
Οι λεγόμενες μαρτυρίες π.χ. του πρώτου στον κατάλογο Ιώσηπου, ακόμα και από πολλούς χριστιανούς ιστορικούς απορρίπτονται ως πλαστές, καθότι είναι προϊόν παραποίησης κάποιων εκκλησιαστικών στα αυθεντικά κείμενα του Φλάβιου Ιώσηπου.
Όχι. Θεωρούν ότι έχουν γίνει ελάχιστες (!) προσθήκες από κάποιο Χριστιανό που ήλθε να λουστράρει τα αρχικά λόγια του (κάτι που φαίνεται), όχι ότι όλα είναι πλαστά. Το βιβλίο που πρότεινα, το κάνει αυτό ξεκάθαρο, θεωρώ πέραν κάθε αμφιβολίας. Αναλύει από όλες τις απόψεις/μεθόδους τα λόγια του Ιώσηπου και παραθέτει πάντα τον αντίλογο και την κατάρριψή του.
Είναι γνωστό το παράπονο του Ωριγένη για τα γραφόμενα του Ιώσηπου όπου απουσιάζει κάθε αναφορά για τον Σωτήρα Χριστό (όρα «Σχόλια στον Ματθαίο» 10.17, όπως και στο «Κατά Κέλσου» 1.47). Ως δια μαγείας όμως από τον Ευσέβιο και μετά, τα κείμενα του Ιώσηπου γίνονται μαρτυρίες για τον υποτιθέμενο θεάνθρωπο Ιησού. Βέβαια και σαν θέση στο όλο κείμενο και σαν μορφή γλώσσας (διαφορετική από το σύνολο) και με τους σολοικισμούς που εμπεριέχει σε αντίθεση με το λόγιο ύφος του συνόλου των γραπτών του Ιώσηπου, δεν αφήνει καμιάν αμφιβολία περί πλαστότητας και εμβόλιμου της δήθεν μαρτυρίας περί Χριστού.
«Αφήνει»… πάμπολλες σοβαρότατες αμφιβολίες για την ολική πλαστότητα των συγκεκριμένων λόγων. Αναγκαστικά πάλι σε παραπέμπω στις αναλύσεις του βιβλίου. Εκεί θα βρεις τον λογικό μετρημένο αντίλογο. Δεν μπορώ να μπω σε τέτοιο διάλογο. Όπως είπα, δεν είχα τέτοιο σκοπό μπαίνοντας στο φόρουμ. Εξάλλου στο βιβλίο θα βρεις όλες τις λεπτομέρειες που εγώ σίγουρα δεν θυμάμαι, και έτσι δεν θα αδικηθεί η αλήθεια ή οποία όπως λες σε ενδιαφέρει.
Παραπλήσια και για τον τελευταίο στον κατάλογο των «μαρτύρων» περί Ιησού, για τον Πλίνιο, ο Γάλλος ιστορικός και υποστηρικτής της ιστορικότητας του Ιησού, Σαρλς Γκουίγκνμπερτ έγραφε: «Μόνο οι πιο αφελείς αποδέχονται αυτό το κείμενο ως επιχείρημα υπέρ της ιστορικότητα του Ιησού»(Επιστολές Πλίνιου βιβλίο Χ 96΄).
«Αφελείς» ε; Του εύχομαι περαστικά Να τον πάρουμε αυτόν τον άνθρωπο στα σοβαρά τώρα (ασχέτως αν υποστηρίζει την ιστορικότητα Του Ιησού); Τι συζητάμε Ορφέα; Άκουσέ τον Πλίνιο και πες μου φίλε μου τι ακούει η συνείδησή σου που θες να πιστεύεις ότι αγαπάει την αλήθεια:
«Συνήθιζαν να συνέρχωνται καθωρισμένην ημέραν προ της ανατολής του ηλίου και να αναπέμπουν ύμνον εις τον Χριστόν ως εις Θεόν και εδένοντο με αμοιβαίον όρκον, όχι διά κάποιο έγκλημα, αλλά ότι δεν θα διέπρατταν απάτην, ληστεία ή μοιχεία, δεν θα παρέβαιναν την πίστην τους, ούτε θα ηρνούντο την ιερή τους παρακαταθήκη, ακόμη κι αν τους εδίκαζον. Μετά το τέλος της συναθροίσεώς των συνήθιζον να χωρίζουν, διά να συγκεντρωθούν και πάλι και να δειπνήσουν με λιτό και κοινό δι’ όλους φαγητό».
Αυτά τα λόγια τα λέει κάποιος ο οποίος θεωρεί δεδομένη την ύπαρξη Του Χριστού, χωρίς όμως να αποδέχεται ότι είναι Θεός. Θέλει πολλά «γράμματα»/σπουδές/γνώσεις/ και έρευνα να αποδεχτούμε το οφθαλμοφανές;;;;;;;;;; Να μην παραβλέπεις Ορφέα ότι έχεις δική σου κρίση, και κανένας Γκουτινγκμερτ δεν έχει το δικαίωμα να την καπελώνει όταν μιλάμε για πράγματα που ο κοινός νους τα αναγνωρίζει. Εκτός αν παλεύεις να μην τα αναγνωρίζεις όταν πρόκειται για Τον Χριστό. Ελπίζω όχι. Ο καιρός θα δείξει.
Αναφερθήκαμε στην προηγούμενη κατάθεσή μας, ότι προτιθέμεθα να αναλύσουμε μία μία τις μαρτυρίες που δήθεν αναφέρονται στην ιστορικότητα του Ιησού, διότι κινδυνεύουμε να βλέπουμε φυσικό δάσος την στιγμή που όλα τα δέντρα είναι ψεύτικα.
Πάμε παρακάτω.
Ακόμα, το απλό και λογικό φαινομενικά επιχείρημα που στηρίζεται στο ότι, «αφού υπάρχουν πολλές αναφορές για ένα πρόσωπο, δεν μπορεί να μην έχει υπάρξει τέτοιο πρόσωπο», είναι έωλο πολλαπλών παρανοήσεων και ερμηνειών, καθότι π.χ. με το ίδιο επιχείρημα περί πολλαπλών μαρτυριών για τον Διόνυσο, θα βρίσκονταν πολλοί να υποστηρίζουν «λογικά» την ιστορικότητά του.
1) Από πότε έγινε αυτό το επιχείρημα για κάποιο πρόσωπο «έωλο πολλαπλών παρανοήσεων και ερμηνειών»;
2) Δεν είναι φαινομενικά λογικό, αλλά λογικό, ασχέτως αν θεωρείς σωστή την λογική ή όχι.
3) Τι σχέση έχει ο Διόνυσος με Τον Χριστό;; Συγκρίνεις έναν γενικά αποδεκτό ιστορικό «δηλωμένο» μύθο (αν και για μένα δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά δεν θα μπω σε αυτό) με έναν άνθρωπο που μέσα στα Ευαγγέλια φαίνεται ξεκάθαρα ότι έζησε μεταξύ των ανθρώπων; Πριν πόσο καιρό έχεις να κοιτάξεις τα Ευαγγέλια; Διάβαζε έστω ένα Ευαγγέλιο από την αρχή μέχρι το τέλος και πες μου μετά αν η συνείδησή σου καταλαβαίνει ότι γράφουν με σκοπιμότητα για ένα μύθο ή με ειλικρίνεια για ένα κανονικό πρόσωπο που έζησε ανάμεσά τους, και από πολύ κοντά! Δεν χρειάζεσαι Ορφέα κανέναν να σου φέρει επιχειρήματα για την ύπαρξή Του (αυτό τελικά κατάντησε μυστικό), αν πιάσεις τα δεδομένα και τα φέρεις μπροστά στην συνείδησή σου θα δεις πια είναι η αλήθεια. Αποκλείω το αντίθετο. Μην αντιδράς φίλε, σκέψου. Εσύ θα κερδίσεις.
Υ.Γ.: Αφήνει πολλά ερωτηματικά για το πώς ένας μεγάλος γνώστης και φιλόσοφος της περιοχής της Παλαιστίνης και της εποχής του υποτιθέμενου Ιησού, όπως ήταν ο Φίλωνας, που περιλαμβάνει στα βιβλία του τις πιο αξιόλογες φιλοσοφίες και διδασκαλίες, δείχνει να αγνοεί ή να απαξιώνει την κοσμοϊστορική διδασκαλία που υποτίθεται συντάραξε την περιοχή και τον κόσμο; Δεν είναι λογικό να αναρωτιόμαστε και να υποψιαζόμαστε και κάποιες άλλες απαντήσεις;
Βεβαίως είναι λογικό και καλά κάνεις. Συμφωνώ. Η έρευνα λαμβάνει όλα τα προκλητικά υπόψη, ειδικά τα προκλητικά! Και εμένα μου κάνει εντύπωση, απλώς… δεν με καταπίνει η εντύπωση. ΟΜΩΣ είναι επίσης λογικό φίλε (νομίζω θα συμφωνήσεις):
1)να σκεφτείς ότι επίσης δεν μιλάει ο Φίλωνας και για τον πολύ γνωστό και σπουδαίο Ιουδαίο Ραβίνο της εποχής του Γαμαλιήλ ο οποίος συνέβαλε στην Ιουδαϊκή παράδοση (Ταλμούδ)!!! Αυτό δεν είναι περίεργο; Όλοι οι Ιουδαίοι τον είχαν σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Πιθανόν να μην αναφέρθηκε και σε άλλα σπουδαία πρόσωπα.
2) να σκεφτείς επίσης ότι μπορεί να έγραψε ο Φίλωνας για Τον Χριστό και να μην έχουν διασωθεί τα γραπτά του. ΚΑΘΟΛΟΥ παράξενο.
3) να σκεφτείς ότι μπορεί να μην έγραψε για Τον Χριστό για δικούς του λόγους!...
4) να σκεφτείς και το επιχείρημα του θεολόγου που ανέφερες που επίσης έφερε ένα απλό και μετρημένο επιχείρημα, ασχέτως αν δεν σε κάλυψε όσο θα ήθελες.
Το ότι επιλέγεις να εστιάζεις τόσο σε μία εξήγηση στο σημείο που δεν μπορείς να δεις άλλες πολύ πιο ικανοποιητικές εξηγήσεις που μπορούν να δοθούν (ειδικά όταν λάβεις υπόψη τα Ευαγγέλια, και τις 7 αυτές μαρτυρίες που συζητάμε), με προβληματίζει και θα πρέπει νομίζω να προβληματίσει και σένα.
Κλείνοντας, σε καλώ πάλι να σκεφτείς το πρώτο επιχείρημά μου. Δεν επιδιώκω Ορφέα να μου παραδεχτείς κάτι. Μου περισσεύει να το διακρίνεις μέσα σου. Αν θες, το αφήνω στην άκρη, και συνεχίζω στο δεύτερο επιχείρημα για την ύπαρξη Του Χριστού.
Αυτά. Ελπίζω να μην αδίκησα τα λεγόμενά σου σε κάτι.
Όπως είπα Ορφέα, η τελευταία κουβέντα θα είναι δική σου. Εκτός αν αναφερθείς στο πρώτο επιχείρημά μου. Είναι ο μόνος τρόπος να μην πλατιάζουμε, αλλά και να χτίζουμε σωστά στην συζήτησή μας.
Μην βιαστείς να απαντήσεις έχω ήδη πολλά να κάνω στην ιστοσελίδα μου και όχι μόνο… Εξάλλου έχεις και εσύ "Homework" (το αρχείο που σου έστειλα) ;). Αν θες βέβαια.
-
Rose, γεια σου!
γράφεις:
…..θα ήθελα να επισημάνω, πως έχουν γίνει προσωπικές επιθέσεις, και προσωπικά εξευτελιστικά σχόλια, που είναι εναντίον του Κανονισμού του φόρουμ μας……
Δεν έγινε καμία «επίθεση» από μέρους μου. Γνωρίζω πολύ καλά τα κίνητρά μου αλλά και τα συμφραζόμενα των λόγων μου που σκοπίμως τα φανερώνουν.
Πέρα από τα περί της ηλικίας σου, όπου και πάλι διευκρίνισα τι διέκρινα αλλά και τον σκοπό/κίνητρα των λόγων μου, δεν βλέπω που είναι τα «εξευτελιστικά μου λόγια» και οι «προσωπικές επιθέσεις».
Ας δούμε όμως τα καυστικά λόγια μου και ας κρίνει ο καθένας. Μπροστά σε αυτά που άκουγα, θεωρώ το ύφος μου μετρημένο. Απαντώντας στα λόγια σου (δες τις εδώ υπογραμμίσεις μου αλλά και τα συμφραζόμενα), ξεκαθάρισα:
«Από την εμπειρία μου σε φαντάζομαι μέχρι 25 χρονών με αυτά που λες (μην το σχολιάσεις, δεν το χρειάζομαι, εκτός αν θες). Το λέω αυτό για να καταλάβεις πως τα όσα λες μου τα έχουν πει και άλλοι αυτής της ηλικίας. Αν έτσι έχει το πράγμα και δεν σε αδικώ, είναι πολύ νωρίς να έχεις σοβαρή άποψη για τον Χριστιανισμό και κατά κανόνα σημαίνει ότι «οι θέσεις σου» είναι ουσιαστικά άλλων. Αυτά για αφύπνιση όχι προσβολή (τι θα εξυπηρετούσε; ).»
«Θα πω μόνο πως από αυτό το σχόλιο, αυτή τη γενίκευση, χωρίς να θέλω να σε προσβάλω, είναι μία εξωπραγματική θέση που διδάχτηκες από συγγράμματα μη Χριστιανών όχι από ανεπηρεαστη ενασχόλησή σου με τον Βιβλικό Χριστιανισμό.»
«Θα προσθέσω μόνο ότι δεν τον νοιάζει τον Θεό αν εσύ ή η ανθρωπότητα προσβάλλεσαι από τις βουλές Του. Αυτό έλειπε! Τι «ανθρωπάκι» θεός θα ήταν αν άλλαζε τις βουλές Του -που ξεκινούν από την Προσωπικότητά Του- επειδή εμείς οι «φαντασμένοι ξερόλες» νομίζουμε ότι ξέρουμε καλύτερα από Αυτόν! Αστείο. Όχι, ο άνθρωπος πρέπει να προσαρμοστεί στις βουλές Του Θεού. Μην μπερδεύεις τι κάνανε ή κάνουν οι παπάδες με τον Χριστιανισμό. (Η αλήθεια είναι ότι με τέτοια μεγαλοστομία βρε Rose, πως είναι δυνατόν να πειστώ ότι εσύ μπορείς να πειστείς στον Χριστιανισμό… τον βλέπεις σαν εχθρό σου, τον μισείς. Πάντα ντόμπρα θα μιλάμε, χωρίς υποκρισίες/σεμνοτυφίες αλλά και χωρίς προσβολές [η πρόθεση κάνει την διαφορά]. Ας συμφωνήσουμε σε αυτό.»)
«Δηλαδή εγώ και εκατομμύρια άλλοι Χριστιανοί (μεταξύ των επιστήμονες, φιλόσοφοι, συγγραφείς κ.ο.κ.) στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν όπως λες «ψυχολογικά ανώριμοι», ιδιοτελείς, δούλοι (χωρίς προσωπικότητα), αμόρφωτοι επειδή ακολουθούσαν Τον Θεό της Βίβλου, Τον Χριστό; Αυτό τώρα είναι θέση να λάβω στα σοβαρά; Αν το λες στ’ αλήθεια σε καλώ να μπεις στην ιστοσελίδα μου να δεις πόσο «δούλος», «ιδιοτελής», «αμόρφωτος», «με κλειστούς πνευματικούς ορίζοντες» είμαι, α και ξέχασα… «ψυχολογικά ανώριμος»:
www.ipertisalithias.gr
Δεν σε τιμούν τέτοιες μεγαλόστομες κουβέντες. Φιλικά σου συνιστώ να κόψεις λίγο φόρα γενικά (όχι απέναντί μου), γιατί δεν σε προλαβαίνει ο νους σου. Άλλος δεν θα ασχολούνταν μαζί σου, ούτε καν με τέτοιο σχόλιο σαν το δικό μου εδώ.»
Κάνω λάθος νομίζεις;
«Αν μπορούσαν οι Χριστιανοί που έλαβαν παρηγοριά, πρακτική βοήθεια, καλλιέργεια, αμφίδρομη σχέση με Τον Θεό (με όλα τα ιερά που αυτό σημαίνει), να διαβάσουν αυτά που λες θα γελάνε και μετά θα έσκιζαν τα ρούχα τους. Έχουν βαρύτητα μηδέν. Σκοταδισμός είναι όποια κοσμοθεωρία είναι αντίθετη με τον ανόθευτο Βιβλικό Χριστιανισμό.»
Γεγονός.«Πόσο σκοτάδι/άγνοια έχει η ψυχή σου όταν μπορείς έτσι αβίαστα να πεις ότι ο Χριστιανισμός είναι «ότι πιο νοσηρό». Συγνώμη αλλά σε ποιο πλανήτη ζεις; Αυτά παθαίνει ο άνθρωπος όταν τρέφεται από φήμες, ανακρίβειες, υπερβολές, άσχετα, κακοήθειες, κτλ. Θα χαρώ να σου στείλω το How Christianity Changed The World;»
Από την άλλη, δεν θα δεχτώ λογοκρισία εφόσον ο λόγος μου είναι απλώς καυστικός και όχι προσβλητικός καθώς πάντα ξεκαθαρίζω ότι ο σκοπός μου είναι η αφύπνιση και όχι ή από μίσος προσβολή. Θα ήταν σε βάρος της αλήθειας.
Αλλά μιλώντας για προσωπικές επιθέσεις και εξευτελιστικά λόγια, ας δούμε -για το αρχείο- πως έγραφες για τον Θεό μου και για την πνευματική μου οικογένεια, όταν εγώ δεν έκανα καμία αναφορά στην δική σου:
(Το ότι λες ότι είναι «συμβολικές» οι λέξεις σου, δεν αλλάζει τίποτα. Η επιλογή αυτών των συμβολισμών έχει τον σκοπό της.)
«θεωρούμε ειλικρινά με αποδείξεις, πως οι 3 αβραμικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Μουσουλανισμός και ειδικά ο Χριστιανισμός) είναι ότι πιο αντίχριστο έχει δημιουργηθεί στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.»
«Ο όρος αθεϊσμός είναι απλά ένας χριστιανικός όρος, με στόχο να κυριαρχήσουν μονοπωλιακά, πάνω στις φιλοσοφικές ή μυστικιστικές πεποιθήσεις όλων των ανθρώπων της Γης.»
«Με αποτέλεσμα το δόγμα του χριστιανισμού να δημιουργεί ιδιοτελείς, δούλους, και αμόρφωτους, μια και αρνούνται να ανοίξουν τους πνευματικούς ορίζοντες και να εξελίξουν τον ψυχισμό τους.»
«…οι Χριστιανοί αντιπρόσωποι, έχουν ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ εις βάρος του φτωχού λαού, και κάνουν πάρτυ από τα λάφυρα των ηλιθίων.
Και συμπληρώνεις:
‘Αλλωστε ακολουθούν πιστά το παράδειγμα που έδωσε ο Γιαχωβά στον Μωυσή2. Σκοτώστε τους, ληστέψτε τους και δώστε και κανένα κομμάτι και σε μένα…»
«‘Αλλωστε η βάση του χριστιανισμού, η Βίβλος, είναι γεμάτη εγκλήματα, μια και βασίζεται σε μια εγκληματική Ιουδαϊκή αντίληψη.»
«‘Αρα σε τι μας έχει βοηθήσει αυτό το δόγμα, από το να μας ρίξει σε ένα πνευματικό σκοταδισμό, να διαταράξει την ψυχική μας υγεία, να σκοτώσει, να ληστέψει πλήθος ατόμων?»
«…..και είναι προφανές, πως δεν υπάρχει κανένα θείο πνεύμα στον χριστιανισμό, δεν υπάρχει κανένας Χριστικός ηγέτης στο πρόσωπο του Γεσουχά, αλλά όλα είναι η εκδήλωση της Σκιάς της Ανθρωπότητας, κάτω από το πνεύμα του αντιχρίστου.»
Rose όταν εξευτελίζεις, προσβάλλεις τα ιερά μου, δηλαδή το περιεχόμενο της πίστης μου (αυτό έκανες / άλλο η επιχειρηματολογία), τότε επιτίθεσαι έντεχνα σε μένα. Αυτά που έλεγες ήταν και για μένα απλά επέλεξες να με χτυπάς με εξοστρακισμό. Δεν χρειάζεται να σου πω λέγεται αυτό. Εγώ όμως, θα σου λέω πάντα την αλήθεια που διακρίνω σε σένα όπως εσύ αποκαλύπτεσαι μέσα από τα λόγια σου. Αν θες άλλαξε το ύφος των λόγων σου, και θα έχεις σαφώς άλλη αντιμετώπιση, αν και εγώ δεν παραπονέθηκα… Δεν θα σε έβριζα ποτέ, αλλά όταν βλέπω το στραβό θα το ονομάζω -χωρίς ανώφελες σεμνοτυφίες- «στραβό», και θέλω να κάνεις και εσύ το ίδιο. Οι καλές εξηγήσεις κάνουν τους καλούς φίλους.
Τώρα, όπως σου είχα πει, δεν θα σχολίαζα αυτή τη φορά την απάντησή σου στα σχόλια μου, αλλά θα σου έδινε τον τελευταίο λόγο. Έτσι, και θα κάνω.
[/b] No hard feelings :)
-
πολύ νωρίς να έχεις σοβαρή άποψη για τον Χριστιανισμό και κατά κανόνα σημαίνει ότι «οι θέσεις σου» είναι ουσιαστικά άλλων.
[...]Δεν σε τιμούν τέτοιες μεγαλόστομες κουβέντες.
[...]Πόσο σκοτάδι/άγνοια έχει η ψυχή σου όταν μπορείς έτσι αβίαστα να πεις ότι ο Χριστιανισμός είναι «ότι πιο νοσηρό».
[...]Rose όταν εξευτελίζεις, προσβάλλεις τα ιερά μου, δηλαδή το περιεχόμενο της πίστης μου (αυτό έκανες / άλλο η επιχειρηματολογία), τότε επιτίθεσαι έντεχνα σε μένα.
[...]Δεν θα σε έβριζα ποτέ, αλλά όταν βλέπω το στραβό θα το ονομάζω
[...]Αν θες άλλαξε το ύφος των λόγων σου, και θα έχεις σαφώς άλλη αντιμετώπιση
Αγαπητέ frivolousatheists,
αυτή η συμπεριφορά δεν δηλώνει χρηστότητα, ούτε Ελευθερία Πνεύματος. Επισημαίνουμε για τελευταία φορά, πως έχουμε δικαίωμα (βάση Νομοθεσίας) ως Ελεύθεροι πολίτες σε μία Ελεύθερη Κοινωνία να σχολιάζουμε ακόμα και καυστικά, θέσεις, απόψεις, θεωρίες, αντιλήψεις, πεποιθήσεις, και δοξασίες, αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να συκοφαντούμε, να βρίζουμε, να κατακρίνουμε και να ευτελίζουμε τους φορείς και τους εκφραστές.
«Θα προσθέσω μόνο ότι δεν τον νοιάζει τον Θεό αν εσύ ή η ανθρωπότητα προσβάλλεσαι από τις βουλές Του. Αυτό έλειπε!
Είναι σύνηθες φαινόμενο στο χριστιανισμό να γίνονται αντιπρόσωποι του Γιαχβέ, και να μιλάνε για λογαριασμό του, το οποίο χαρακτηρίζεται από την ψυχιατρική ως ψύχωση, ή φαντασιοπληξία, και στην άλλη περίπτωση ΑΠΑΤΕΩΝΙΑ.
‘Αλλωστε ο κόσμος μας έχει γεμίσει από μέντιουμ, προφήτες, μεσάζοντες θεών, αγγέλων και διάφορων πνευματικών οντοτήτων, που κάνουν μπίσνες στηριζόμενοι στην αφέλεια και την αμορφωσιά, κάποιων κορόϊδων.
Το να μιλάμε στο Θεό, είναι προσευχή, αλλά το να μας μιλάει ο Θεός, ή κάποιες Πνευματικές Οντότητες είναι σχιζοφρένεια.
-
Πόσο σκοτάδι/άγνοια έχει η ψυχή σου όταν μπορείς έτσι αβίαστα να πεις ότι ο Χριστιανισμός είναι «ότι πιο νοσηρό».
Θα μπορούσες κάλλιστα να ρωτήσεις, "Γιατί έχεις αυτή την άποψη?" Και απαντώ, προς φώτιση της δικής σου ψυχής, από τα δικά μας "σκοτάδια" ;)
Αν και δίνονται πλήθος από Δημόσιες Καταγγελίες, στο φόρουμ μας, κατά του Χριστιανικού δόγματος, θα επιστήσω την προσοχή και πάλι, πως ο χριστιανισμός ευθύνεται για την καταστροφή του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, και η λέξη "'Ελληνας" μέχρι και πριν από 300 χρόνια ήταν βρισιά. Ας δούμε λοιπόν τα εγκλήματα των χριστιανών κατά των Ελλήνων.
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,870.0.html
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2064.0.html
Επίσης τα Βασιλειών Α και Β, των Μακαβαίων επαναστατών εναντίον των Ελλήνων, μαρτυρούν το μίσος και την εγκληματικότητα των ακραίων Ιουδαϊκών σεκτών, κατά του Ελληνικού πολιτισμού.
Τι έχεις να πεις για αυτά τα γεγονότα, αγαπητέ Frivolousatheists, για να υποστηρίξεις την "χρηστότητα" του χριστιανισμού? Πως θα δικαιολογούσες τις πράξεις τους? 'Ενας Ελληνας μπορεί να είναι χριστιανός? Φυσικά και όχι. 'Αλλο 'Ελληνας, άλλο χριστιανός1... Αυτή είναι η σχιζοφρένεια της σημερινής Ελληνοχριστιανικής κοινωνίας, γι' αυτό πάμε κατά διαόλου.
_______________________________________________________
1O χριστιανός είναι ήθη και έθιμα εβραίος, άρα στην ουσία ο Ελληνοχριστιανισμός είναι Ελληνοεβραϊσμός, και καλύτερα αναλογικά ως εχθρικός λαός προς τον Ελληνισμό... Ελληνοτουρκισμός. Σε αυτή την πολιτισμική παράνοια μεγαλώνουν τα Ελληνόπουλά μας, και έτσι ο τόπος ήταν πάντα γεμάτος εγκληματίες και απατεώνες.
-
Αλλά δεν στράφηκαν μόνο εναντίον του Ελληνισμού, αλλά εναντίον κάθε διαφορετικότητας πάνω στον πλανήτη Γη, καταστρέφοντας αρχαίους πολιτισμούς.1
http://www.youtube.com/watch?v=kvJnShi08Mc
Γιατί ακριβώς το εγρηγορός του χριστιανισμού είναι μολυσμένο με τα πιο σκοτεινά και αντίχριστα πάθη, και εκφράζει κυριολεκτικά το ίδιο το θηρίο, επιζητώντας την καταστροφή της ίδιας της ζωής. 2
Δυστυχώς ο χριστιανισμός έχει χαρακτηριστεί από την Επιστήμη, πως επειρεάζει ψυχολογικά αρνητικά3 πολλούς συνανθρώπους μας, οδηγώντας τους αρκετές φορές στην τρέλα, στην κοινωνική απομόνωση, στην εγκληματικότητα, ή ακόμα και στην αυτοκτονία.
_________________________________________________________________
1ΙΗΣΟΥΣ: ΚΗΡΥΚΑΣ ΜΙΣΟΥΣ, ΔΙΧΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,865.msg6646.html#msg6646
2 «Μην αγαπάτε τον κόσμο και ότι ανήκει στον κόσμο. Όποιος αγαπάει τον κόσμο δεν αγαπά τον Θεό». («Α΄ επιστολή Ιωάννη» β΄15-16).
3Η πηγή του παραλόγου
http://www.youtube.com/watch?v=wwsh-r7No6s&feature=player_embedded
Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1996.0.html
Γιατί κατά της θρησκείας, what do i have against religion (Greek sub)
http://www.youtube.com/watch?v=S3idf4hXWgA&feature=related
-
Αγαπητέ Frivolousatheists,
ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά, τα παρακάτω λόγια του Ιησού1 της Βίβλου, είναι λόγια ενός Χριστού ανθρώπου, ή ενός αντίχριστου? >:(
____________________________________________________________
1 ΙΗΣΟΥΣ: ΚΗΡΥΚΑΣ ΜΙΣΟΥΣ, ΔΙΧΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,865.msg6646.html#msg6646
Ας δούμε λοιπόν τα Μηνύματα Μίσους, Διχασμού και Μισελληνισμού στην Βίβλο, τα οποία είναι και λόγια του Ιησού.
«εξεγειρώ τα τέκνα σου Σιών επί των τέκνων των Ελλήνων» («Ζαχαρίας» θ΄13-15), «θα εξολοθρεύσω τους Κρήτες» («Ιεζεκιήλ» κε΄16-17)
[...]
«Αυτούς τους δώδεκα έστειλε ο Ιησούς και τους παράγγειλε τα εξής: ‘Προς τους εθνικούς μην πηγαίνετε και στην πόλη των Σαμαρειτών μην μπαίνετε, αλλά πηγαίνετε μάλλον στα χαμένα πρόβατα της γενεάς του Ισραήλ’». («κατά Ματθαίο» ι΄5-6).
[...]
(«Εις τας Πράξεις, Ομιλία ΚΕ΄» «δεν κήρυτταν το θείο λόγο σε κανένα παρά μόνο στους Ιουδαίους» («μηδενί λαλούντες το λόγο ει μη μόνον Ιουδαίοις» «Πράξεις» ια΄19-20) και συνεχίζει: «Δεν το έκαναν αυτό φοβούμενοι τους ανθρώπους, αλλά το έκαναν τηρώντας το Νόμο».
[...]
Ας εξετάσουμε τώρα τι γνώμη είχε ο Ιησούς για τους αυθεντικούς Έλληνες. Ο Ματθαίος (ιε΄22-28) και ό Μάρκος (ζ΄25-30) περιγράφουν μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Πρόκειται για την θεραπεία της κόρης μιας γυναίκας πού παρουσιάζεται ως κανονική Ελληνίδα, όχι Εβραία που μιλούσε Ελληνικά, καθότι γίνεται σαφής διάκριση: Είναι «Ελληνίδα Συροφοινίκισσα στο γένος» («κατά Μάρκο» ζ΄ 26). Εδώ θέλει αρκετή προσοχή γιατί μόνο το πρωτότυπο κείμενο μιλάει για Ελληνίδα. Αν διαβάζετε το κείμενο στη νεοελληνική απόδοση των Χριστιανών μεταφραστών, κατά κανόνα μεταφράζουν το «Ελληνίδα» σε «ειδωλολάτρις» οπότε ο ανυποψίαστος αναγνώστης προσπερνάει το κείμενο χωρίς να αντιληφθεί την πραγματική σημασία του. Η γυναίκα αυτή λοιπόν έπεσε στα πόδια του Ιησού παρακαλώντας τον να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη της, καθότι ο Ιησούς εμφανίζεται κατ' εξοχή ως θεραπευτής. Ξέρετε όμως ποια ήταν η αντίδρασή του; «Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξε την γιατί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: ‘Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνεις στα σκυλιά’». (Η λέξη είναι «κυνάρια», δηλαδή μικρά σκυλιά) («κατά Ματθαίον» ιε΄26 και «κατά Μάρκο» ζ΄27-28). «Ναι, Κύριε» του απάντησε τότε ή γυναίκα, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα πού πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε μόνον ικανοποιήθηκε αυτός και «θεραπεύτηκε η κόρη της από την ώρα εκείνη».
Η συμπεριφορά του «Υιού του Θεού» στο περιστατικό αυτό, δεν εγείρει καμμία αμφιβολία, είναι σαφέστατη: Θεωρεί τους Έλληνες σκυλιά που δεν αξίζει να τρώνε ούτε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους, των Εβραίων!
[...]
Στις «Πράξεις» επίσης (κα΄28-29) διαβάζουμε ακόμα ένα απίστευτο απόσπασμα για τους Έλληνες: «Μέχρι και Έλληνες έβαλε μέσα στο ιερό και μόλυνε τον άγιο τούτο τόπο».
[...]
Η σκληρότητα αυτή του Ιησού δεν είναι μοναδική στην «Καινή Διαθήκη», αντιθέτως μάλιστα. Την ίδια σκληρότητα συναντούμε στην με σκαιό τρόπο αποπομπή της μητέρας του και των αδελφών του όταν πήγαν να τον δουν στην Γαλιλαία που δίδασκε («κατά Ματθαίο» ιβ΄46-50, «κατά Μάρκο» γ΄31-35 , «κατά Λουκά» η΄19-20). Στο «κατά Ιωάννη» β΄4, όταν του μιλάει η μητέρα του, την μία από τις δύο φορές που μιλάνε στο Ευαγγέλιο, ο Ιησούς της λέει εν ψυχρώ: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εσένα, γυναίκα;».
[...]
«Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου» («κατά Ματθαίο» ιβ΄30) εξαγγέλλει ως άλλος δικτάτωρ.
[...]
Ο Ιησούς δεν το απέκρυψε, ότι σκοπός του ήταν να σπείρει το διχασμό και τη διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους: «Φωτιά ήρθα να βάλω πάνω στη Γή και πόσο θα ήθελα να είχε ήδη ανάψει» («κατά Λουκά» ιβ΄49-50). Τι φρικαλέα απειλή! Ακόμη: «Νομίζετε ότι ήλθα για να επιβάλλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων; Κάθε άλλο. Σας βεβαιώνω, ότι ο ερχομός μου θα φέρει διαιρέσεις. Από τώρα και στο εξής μια οικογένεια με πέντε μέλη θα χωριστεί σε δύο παρατάξεις: Τρείς εναντίον δύο και δύο εναντίον τριών. Ο πατέρας θα είναι αντίθετος με τον γιο του κι ο γιος με τον πατέρα του. Η μάνα με την κόρη της. Η πεθερά με τη νύφη της κι η νύφη με την πεθερά της» («κατά Λουκά» ιβ΄51-53).
Κι ο Ματθαίος τα ίδια γράφει (ι΄34-38): «Μη νομίσετε ότι ήλθα να βάλω ειρήνη στη Γή. Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη, αλλά μάχαιρα. Γιατί ήλθα για να διχάσω τον άνθρωπο από τον πατέρα του και την κόρη από τη μάνα και τη νύφη από την πεθερά της». Με εκπλήσουσα σαφήνεια ο Ιησούς προτρέπει σε μίσος όλους τους ανθρώπους: «Εάν κάποιος έρχεται προς τα μένα και δεν μισεί τον πατέρα του και την μητέρα του και τη γυναίκα και τα παιδιά και τους αδελφούς και τις αδελφές, ακόμα και την ψυχή του (φαντασθείτε: να μισήσετε και την ίδια σας την ψυχή!), δεν γίνεται να είναι μαθητής μου» («κατά Λουκά» ιδ΄26). Και ο Ιωάννης, άξιο τέκνο του δασκάλου του δίνει την τερατώδη εντολή: «Μην αγαπάτε τον κόσμο και ότι ανήκει στον κόσμο. Όποιος αγαπάει τον κόσμο δεν αγαπά τον Θεό». («Α΄επιστολή Ιωάννη» β΄15-16).
[...]
«Όταν είδαν οι μαθητές του τι μέλλει να γίνει, είπαν: ‘Kύριε, να τους χτυπήσουμε με τα μαχαίρια;’ κι ένας απ’ αυτούς χτύπησε τον δούλο του αρχιερέα και του έκοψε το δεξί αυτί» («κατά Ματθαίο» κστ΄51, «κατά Μάρκο» ιδ΄47, «κατά Λουκά» κβ΄49-50, «κατά Ιωάννη» ιη΄10).
[...]
«Όποιος έχει χρήματα ας τα πάρει. Το ίδιο κι αυτός που έχει σακίδιο. Όποιος δεν έχει, ας πουλήσει το πανωφόρι του (ιμάτιο) κι ας αγοράσει μαχαίρι» («κατά Λουκά» κβ΄36-37).
[...]
Ας εξετάσουμε την πλέον διαφημισμένη από τις υποτιθέμενες ρήσεις αγάπης του Ιησού: «Αγαπάτε αλλήλους» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34, ιε΄17). Διαβάστε όλο το απόσπασμα και θα διαπιστώσετε, ότι τόσον αυτό, όσο και κάποια άλλα παρόμοια αποσπάσματα υποτιθέμενης αγάπης δεν αφορούν όλους τους ανθρώπους. Όταν λέει «αγαπάτε αλλήλους», αναφέρεται μόνον μεταξύ των μαθητών του: «Εντολή νέα σας δίδω, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας αγάπησα, έτσι να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα ξέρουν όλοι ότι είσθε μαθητές μου, εάν δηλαδή έχετε αγάπη μεταξύ σας» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34-35). Για όλους τους άλλους, φωτιά και τσεκούρι: «Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς πού δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου» («κατά Λουκά» ιθ΄27). Νομίζω ότι δεν υπάρχει σαφέστερη δήλωση των προθέσεων του Εβραίου δυνάστη προς όλους τους αντιφρονούντες. Είμαστε εξαπατημένοι. Οι μεγαλοστομίες περί της «διδασκαλίας της αγάπης» καταρρέουν από το απόσπασμα αυτό και μόνο.
-
Ο Χριστιανισμός όπως και όλες οι θρησκείες και φιλοσοφίες του λευκού φωτός είναι βασισμένες στην υποκρισία και την απάτη.
«Ιστορικά, είναι πολύ αμφίβολο ότι ο Ιησούς υπήρξε. Αλλά και να υπήρξε, το σίγουρο είναι ότι δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα γι’ αυτόν».
Μπέρτραντ Ράσελ (Βρετανός φιλόσοφος).
Σε έναν πολιτισμό εδραιωμένο πάνω στη Χριστιανική Θρησκεία η άρνηση της ύπαρξης του Ιησού μπορεί να φαίνεται με την πρώτη ματιά ως γελοία ιδέα ή ακόμη και ανόητη. Σε τελευταία ανάλυση περνάει το επιχείρημα ότι η «γενική τάση των λόγιων και επιστημόνων» αποδέχεται ότι υπήρχε ένας ιστορικός Ιησούς, ακόμη και αν δεν υπάρχει συμφωνία για το ποιος πραγματικά ήταν, πότε ακριβώς έζησε, τι έκανε ή τι είπε.
Σήμερα, οι μελετητές της Καινής Διαθήκης οδηγούνται ανάμεσα σε δυο κόσμους, σε έναν όπου ο θεολογικός Ιησούς («ο υιός του Θεού») βρίσκεται στην κεντρική σκηνή – αλλά αυτός ο Ιησούς βέβαια αναγνωρίζεται σαν θέμα πίστεως – και σε έναν άλλον κόσμο, τον «κόσμο του ιστορικού Ιησού».
Μια λεπτομερής και συχνά διεξοδική έρευνα για την ιστορία, τον πολιτισμό και την πολιτική της Παλαιστίνης στη δεύτερη εκκλησιαστική περίοδο δημιουργεί ένα ιστορικά έγκυρο υπόβαθρο. Έναντι αυτού του υπόβαθρου ένα λεπτό κατασκεύασμα του «Ιησού» κάνει τη φασματική του εμφάνιση.
Είναι όμως το ίδιο το ιστορικό πλαίσιο που επιτρέπει σ’ αυτόν τον σωτήρα-φάντασμα να «ζήσει», να «πεθάνει» και να «αναστηθεί» και δια μέσου αυτού να αφήσει την απατηλή του σκιά στην ιστορία.
Είμαστε σίγουροι ότι η Ιερουσαλήμ υπήρχε, όπως και ο Ηρώδης, οι Φαρισαίοι και οι Ρωμαίοι, γιατί όχι και ένας Ιησούς;
Οι επαγγελματίες ιστορικοί δεν είναι απαραίτητα δεσμευμένοι με κάποιο ειδικό ενδιαφέρον για το θέμα του Ιησού – και είναι όλοι καλά πληροφορημένοι για την αμφιλεγόμενη φύση του. Ένας μελετητής που ανακοινώνει ότι πιστεύει ότι δεν υπάρχει ιστορικά κάποιος Ιησούς είναι πιο πιθανόν να αντιμετωπίσει την περιφρόνηση, ακόμη και τον περίγελο, και λίγα θα κερδίσει από την ειλικρίνειά του.
Έτσι οι περισσότεροι μελετητές, μεγαλωμένοι και εκπαιδευμένοι σε μια χριστιανική κουλτούρα είναι ικανοποιημένοι είτε με το να υποθέτουν ότι ο Ιησούς υπήρξε (και υποκύπτουν στις γνώμες των ειδικών της Βίβλου που συχνά είναι άνθρωποι της πίστεως), είτε ενώ δίνουν την ανεπάρκεια αποδεικτικών στοιχείων για πολλές ιστορικές προσωπικότητες, προλογίζουν την αβεβαιότητά τους με ένα «πιθανόν». Είναι πολύ πιο ασφαλές για αυτούς να διακηρύξουν την «πιθανότητα ενός προσώπου πίσω από το μύθο» ακόμη και όταν αιτιολογούν ότι τα στρώματα του επικαλυμμένου μύθου επισκιάζουν την οποιαδήποτε γνώση για αυτό το πρόσωπο.
Αυτή η «ασφαλής» και άτολμη επιλογή διατηρεί ταυτόχρονα την «ασάφεια» ενός ξυλουργού σε ένα αρχαίο, επαρχιακό, απομονωμένο τόπο («η ανυπαρξία αποδείξεων δεν είναι απόδειξη της ανυπαρξίας») και μια ακαδημαϊκή αποστασιοποίηση από «θέματα πίστης» τα οποία ανύψωσαν αυτόν τον υποτιθέμενο αφανή γκουρού σε μια εικονική θέση.
Για τη ζωή του Ιησού δεν υπάρχουν σημαντικές πληροφορίες, εκτός των Ευαγγελίων, τα οποία όμως, όπως όλα τα ιερά βιβλία των θρησκειών, δεν θεωρούνται έγκυρα ιστορικά συγγράμματα.
Η ευρέως διαδεδομένη άποψη είναι ότι τα βιβλία της Αγίας Γραφής είναι «θεόπνευστα», ενώ τα γεγονότα που περιγράφουν είναι απολύτως ακριβή. Η πραγματικότητα απέχει πραγματικά πολύ…
Τα βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν σύμφωνα με μελέτες αρκετά χρόνια μετά τον υποτιθέμενο θάνατο του Χριστού, από περισσότερους από έναν συγγραφείς. Τα πρωτότυπα δεν έχουν διασωθεί, ενώ αρχαιότερο θεωρείται ένα αντίγραφο του 2ου αι. μ.Χ., που βρέθηκε στην Αίγυπτο. Σε μια εποχή όπου η τυπογραφία αποτελούσε επιστημονική φαντασία, ο μόνος τρόπος εξάπλωσης ενός χειρογράφου ήταν η αντιγραφή του με το χέρι. Μια τέτοια τεχνική γεννούσε πολλά προβλήματα, γιατί εκτός από τα όποια λάθη στη μετάφραση (διαμάχες πάνω στη μετάφραση της Βίβλου συνεχίζονται μέχρι σήμερα), σκόπιμα πολλές φορές ο μοναχός-γραφέας προσέθετε ή αφαιρούσε κομμάτια από το κείμενο, ανάλογα με τις τάσεις του δόγματος που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Αμέτρητα αποσπάσματα από τη Βίβλο αμφισβητούνται ή αποδίδονται σε άλλους συγγραφείς, όπως για παράδειγμα το απόσπασμα που χρησιμοποιήθηκε για να τεκμηριώσει το αλάθητο του Πάπα (Κατά Ματθαίον 16,16-19).
Αλλά ακόμα και ανώτεροι εκκλησιαστικοί παράγοντες υποβαθμίζουν τη σημασία των Ευαγγελίων, αναφέροντας ότι: «Πηγή της πίστεώς μας δεν είναι τα Ευαγγέλια… αλλά η αποκαλυπτική αλήθεια… όπως καθορίστηκε και οριοθετήθηκε από τις Οικουμενικές Συνόδους» (μητροπολίτης Ναυπακτίας Ιερόθεος, ΤΟ ΒΗΜΑ, 15/4/2006).
Αυτό σημαίνει ότι τίποτα σταθερό (γραπτό) δεν υπάρχει, παρά τις συνεχείς αναφορές σε λόγια που είπαν ο Ιησούς, ο Παύλος, ο Πέτρος κλπ. Για κάθε εποχή ισχύει λοιπόν αυτό που επιβάλλει η συγκυρία και εξυπηρετεί τον εκκλησιαστικό μηχανισμό. Έτσι, «η χριστιανική πίστη προσαρμόζεται στις συνθήκες και στα αιτήματα κάθε τόπου και κάθε εποχής» (προμετωπίδα θεολογικής Σχολής Πανεπ. Αθήνας) – τουτέστιν ο ορισμός του καιροσκοπισμού.
Ένα ελαττωματικό σενάριο
Αλλά πόσο θα μπορούσε ένας κόσμος θρησκείας να έχει προκύψει από μια ασημότητα που απέτυχε κατά τη διάρκεια της ζωής του να προσεχθεί από κάποιον; Πόσο αξιόπιστο είναι το γεγονός ότι ένας περιπλανώμενος δάσκαλος (ραβί), που δεν έγραψε τίποτα ο ίδιος, επιλαχών σε ένα κόσμο γεμάτο από φακίρηδες, προφήτες και εξορκιστές, θα μπορούσε να μαγεύσει τόσο πολύ ώστε ο απόηχος του να έχει αντήχηση μέσα στους αιώνες;
Ο «μινιμαλιστής» Ιησούς είναι πραγματικά λιγότερο ικανοποιητικός από έναν Ιησού που δεν υπάρχει καθόλου επειδή απαιτεί και μια αναζήτηση αλλού για τις ρίζες της νέας θρησκείας. Και αν οι ρίζες πρόκειται να βρεθούν αλλού, τότε τι ανάγκη υπάρχει για αυτή την ασαφή προσωπικότητα σε κάθε περίπτωση;
Είναι πολύ αμφίβολο για το αν η χριστιανική πίστη θα μπορούσε να είχε χτιστεί πάνω στα θεμέλια ενός ιστορικού Ιησού…ο οποίος ήταν κάτι λίγο περισσότερο από ένα δάσκαλο εφαρμοσμένης φιλοσοφίας. -J. Macquarrie (An Existential Theology, p 23)
Αν συμφωνήσουμε ότι ένας περιπατητικός, ραβινικός ριζοσπάστης ονόματι Ιησούς, απαρατήρητος από τις καταγραφές της ιστορίας, δεν είναι μη αληθοφανής τότε με την ίδια λογική ούτε πολλοί τέτοιοι Ιησούδες δεν είναι αβάσιμοι.
Ποιον από αυτούς θα εκλέγαμε ως τη βάση για τη χριστιανική πίστη ως τον «μοναδικό γεννηθέντα υιό» του Θεού; Αν θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από αυτούς τότε δεν είναι κανείς από αυτούς.
Είτε ο Ιησούς Χριστός ήταν μια θεότητα που επέλεξε να θαμπώσει χιλιάδες αλλά να μην αφήσει κανένα ίχνος, που κατάφερε να επηρεάσει – όχι τους Ιουδαίους – αλλά μια μικρή χούφτα μυστηριωδών οπαδών των οποίων οι διάδοχοι γρήγορα διασπάστηκαν σε πολυάριθμες αντιμαχόμενες φατρίες, είτε ο Ιησούς Χριστός ήταν το κατασκεύασμα ανθρώπινων μυαλών, ένα κατασκεύασμα που προδίδεται ανά πάσα στιγμή από την αντίφαση και την παράλειψη.
Σωτηρία από αιτία
Από ειρωνεία τύχης, ήταν η εργασία ενός αριθμού αδογμάτιστων θεολόγων παρά φιλελεύθερων στοχαστών αυτή που προκάλεσε τη πρώτη διάσπαση για αυτό το λαμπρό κατασκεύασμα τον Ιησού, Υιό του Θεού, Σωτήρα του Κόσμου.
Η πρώτη πρόκληση για την «εκλαμβανόμενη σοφία» της Εκκλησίας έγινε κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Μετασχηματισμού, η οποία έδωσε νομιμότητα στην κριτική για το Παπικό σύστημα. Έχοντας αφήσει να ξεχυθεί η πλημμύρα, όλες οι θρησκευτικές αρχές και η ίδια η Βίβλος τέθηκαν υπό αμφισβήτηση και ο Προτεσταντισμός εμφανίστηκε σε μυριάδες διαφορετικές σέκτες. Όμως μετά από χίλια χρόνια επιβεβλημένης άγνοιας από την Εκκλησία, οι «λόγιοι» δεν είχαν παρά ένα μικρό απόθεμα της πραγματικής γνώσης. Όπως οι αργόμισθοι κληρικοί, αυτοί οι μελετητές πάσχισαν να χρησιμοποιήσουν τα εκ νέου ανακαλυπτόμενα εργαλεία της λογικής για να υπερασπίσουν τα δόγματα του Χριστιανισμού, είτε του Ρωμαιοκαθολικισμού, είτε των νέων «αγνών» μετασχηματισμένων ποικιλιών.
Όμως μετά από δύο αιώνες, καθώς ο Διαφωτισμός εκτυλισσόταν, διάφοροι γενναίοι θεολόγοι άρχισαν να εφιστούν την προσοχή στα προφανή λάθη και δυσαρμονίες στα αποδεκτά ευαγγέλια. Γιατί, ρωτούσαν, η Καινή Διαθήκη σιωπούσε όσον αφορά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του Ιησού; Γιατί ο Παύλος δεν είπε σχεδόν τίποτα για τη ζωή του Ιησού;
Κατά τη διάρκεια της Αμερικάνικης και της Γαλλικής Επανάστασης οι ελεύθεροι στοχαστές πήγαν ακόμη παραπέρα, αμφισβητώντας την ειλικρίνεια ολόκληρης της Βίβλου και καταγγέλλοντας τον Χριστιανισμό ως πλαστή δεισιδαιμονία και όργανο καταδυνάστευσης. Μια νέα μινιμαλιστική πίστη γεννήθηκε, ο «θεϊσμός», στον οποίο ένας θεός δημιουργός δεν έπαιζε κανένα άμεσο ρόλο στις υποθέσεις των ανθρώπων.
Ιστορική κριτική
Στον αιώνα που ακολούθησε, μια ριζοσπαστική μειονότητα – ειδικότερα οι σπουδαστές της σχολής Tübingen στη Γερμανία στα μέσα του 19ου αιώνα με αρχές του 20ου αιώνα – συνέχισαν να διαδίδουν την περίπτωση ότι ο Χριστιανικός Κύριος και Σωτήρας ήταν ένα ευσεβές κατασκεύασμα, κι ότι όλη η «ζωή» του, η δίκη και η σταύρωσή του ήταν μια απομίμηση εδαφίων από την Ιουδαϊκή Βίβλο.
Για αυτούς που κοίταξαν πέρα από την παρωπιδική όραση του Χριστιανισμού ήταν πολύ προφανές ότι το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του Ιησού είχε αντιστοιχίες σε πολύ παλαιότερους μύθους, οι οποίοι είχαν πανομοιότυπους κύριους και δευτερεύοντες χαρακτήρες, ίδιες πλοκές και ίδιο ηθικό σκοπό. Ο Χριστιανισμός, ήταν σαφές, δεν είχε πέσει από τον ουρανό αλλά ήταν ένα προϊόν φτιαγμένο από ανθρώπους.
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ο ορθολογισμός, η αρχαιολογία και οι νέες τεχνικές επιστημονικής έρευνας επέβαλαν περιορισμούς πάνω στους υπέρμαχους της πίστης, παρά τα περιοδικά ξεσπάσματα θρησκευτικού ζήλου. Για να συμβιβάσουν τις συσσωρευμένες και αναμφισβήτητες αποδείξεις του λάθους της Βίβλου, ποικίλες «ζωές» του Ιησού εμφανίστηκαν και πολλαπλασιάστηκαν όπως τα φύκια σε μια ηλιόλουστη λίμνη.
Η «επικρατούσα τάξη» των μελετητών της Καινής Διαθήκης, πολλοί από τους οποίους ήσαν αφοσιωμένοι Χριστιανοί, είχαν βρει ένα καινούριο σπίτι. Ένας μυστηριώδης «Ιησούς της ιστορίας» πιστεύεται τώρα να έχει υπάρξει κάτω από τα αναγνωρισμένα συσσωρευμένα στρώματα του –βασισμένου στην πίστη– κατασκευάσματος.
Έντρομοι να παραδεχτούν ότι και η πίστη και οι καριέρες τους χτίστηκαν πάνω σε μια παρανόηση μνημειωδών διαστάσεων, εικάζουν με οποιοδήποτε αριθμό ευφάνταστων ιδεών –ένας ριζοσπάστης ραβίνος Ιησούς, ένας μεσογειακός χωρικός Ιησούς, ένας Ιησούς με γυναίκα και οικογένεια, ένας Ιησούς που ταξίδεψε στην Αγγλία, την Ινδία ή την Ιαπωνία, ένας Στωικός ή Κυνικός φιλόσοφος Ιησούς, ένας Ιησούς για όλες τις εποχές και για όλα τα γούστα. Εκατό ή περισσότερες ενδεχόμενες «βιογραφίες» για τον θεάνθρωπο ανταγωνίζονται μεταξύ τους, καθεμιά να αποσκοπεί στην αποφυγή της προφανής αλήθειας ότι καμιά γνήσια πραγματικότητα δεν στηρίζει το θρησκευτικό μύθο.
Το Τέλος των Ημερών
Στον 21ο αιώνα αντιμετωπίζουμε το παράδοξο ότι αν και το ξεσκέπασμα της βιβλικής απάτης έχει προχωρήσει τόσο μακριά από όσο ποτέ πριν άλλοτε, η παγκόσμια γεωπολιτική χρηματοδοτεί και ενθαρρύνει μια θορυβώδη επαναδιατύπωση του βιβλικού φονταμενταλισμού και αλάθητου, ένας χείμαρρος παραπληροφόρησης, η ποσότητα της οποίας μπορεί να είναι συντριπτική.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ούτε τον χρόνο ούτε την τάση να ερευνήσουν διεξοδικά τη ποσότητα των στοιχείων και επιχειρημάτων. Οι Χριστιανοί απολογητές είναι πάντα έτοιμοι να καταγγείλουν ένα «Χριστο-μυθιστή» (κάποιον που υποστηρίζει ότι ο Ιησούς είναι μύθος) ως έναν απομονωμένο μονομανή που ζει στα πρόθυρα της πνευματικής διαύγειας, ανάξιο σοβαρής προσοχής. Η τραχιά εχθρότητά τους όμως κρύβει τον φόβο ότι η πτώση του υπερήρωά τους μπορεί να μην είναι μακριά. Και αυτό που δεν μπορούν να αρνηθούν ή να καταστείλουν πια είναι το γεγονός ότι η αποκάλυψη του «Ιησού Χριστού» για το προϊόν μυθεύματος το οποίο αποτελεί, έχει ενστερνιστεί και επιβεβαιωθεί από ένα συνεχές ρεύμα ταλαντούχων μελετητών σε όλες τις χώρες.
Οι «καταπληκτικές» ομοιότητες της ζωής του Ιησού με προγενέστερες θεότητες
Ο χριστιανισμός, όπως όλες οι ανθρώπινες θρησκείες, επηρεάστηκε από παλαιότερες και σύγχρονές του θρησκείες και φιλοσοφίες.
Υπάρχουν τουλάχιστον 15 θρησκείες, στις οποίες όλως τυχαίως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ενδεικτικά:
Στη θρησκεία των αρχαίων Αιγυπτίων, που χρονολογείται από το 3000 π.Χ., κεντρική είναι η φιγούρα του θεού-ήλιου Χόρους. Αυτός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου από την παρθένο Ίσιδα, ενώ η γέννησή του συνοδεύτηκε από την εμφάνιση ενός άστρου από την ανατολή, το οποίο ακολούθησαν τρεις μάγοι για να φτάσουν στο σημείο της γέννησης και να του φέρουν δώρα. Στην ηλικία των 12 ήταν παιδί δάσκαλος, ενώ μόλις συμπλήρωσε τα 30 ξεκίνησε τη βασιλεία του, αφού πρώτα βαπτίστηκε από κάποιον Ανάπ. Στα ταξίδια του συνοδευόταν από 12 μαθητές και έκανε πολλά θαύματα, όπως θεραπεία αρρώστων και περπάτημα στο νερό. Κάποια από τα πολλά ονόματα με τα οποία τον προσφωνούσαν ήταν «ο γιος του θεού», «καλός ποιμένας», «αμνός του θεού», «η αλήθεια», «το φως» και πολλά άλλα… Αφού προδόθηκε από τον Τυφώνα, ο Χόρους σταυρώθηκε, θάφτηκε για 3 μέρες και αναστήθηκε!
Ο Άττις στη Φρυγία, γεννήθηκε από την παρθένα Κυβέλη στις 25 Δεκεμβρίου. Σταυρώθηκε, θάφτηκε σε τάφο και αναστήθηκε μετά από τρεις ημέρες.
Στην Ινδία ο Κρίσνα γεννήθηκε από την παρθένα Ντεβάκι, με ένα άστρο στην ανατολή να σηματοδοτεί τον ερχομό του.
Στην Περσία ο Μίθρα γεννήθηκε από παρθένο, σε μία σπηλιά στις 25 Δεκεμβρίου, και αμέσως δέχτηκε δώρα από τρεις βοσκούς. Είχε 12 μαθητές και έκανε πολλά θαύματα, ενώ μετά το θάνατό του θάφτηκε για τρεις ημέρες και έπειτα αναστήθηκε. Η επιγραφή «Όποιος δεν φάει το σώμα μου και δεν πιει το αίμα μου, ώστε να γίνει ένα μαζί μου κι εγώ ένα με αυτόν, δεν θα γνωρίσει τη σωτηρία» βρέθηκε σε ένα ιερό του…
Στην Ελλάδα είναι γνωστή η ιστορία του Διόνυσου, που γεννήθηκε από την παρθένο Σεμέλη στις 25 Δεκεμβρίου. Κάποιες από τις προσφωνήσεις του ήταν «βασιλεύς των βασιλέων», «ο μονογενής υιός του θεού», «το άλφα και το ωμέγα», «θεός Κύριος γεννηθείς εκ θεού» και πολλά άλλα. Ήταν δάσκαλος και ταξίδευε κάνοντας θαύματα, όπως η μετατροπή του νερού σε κρασί. Μετά το θάνατό του (και αυτός) αναστήθηκε.
Ακόμα, υπάρχουν αναφορές ότι ο Πυθαγόρας μπορούσε να καταλαγιάζει τα νερά των λιμνών και ποταμών, ώστε να περνούν οι μαθητές του και ότι ο Εμπεδοκλής είχε αναστήσει μια γυναίκα που ήταν πεθαμένη για 30 ημέρες!
Οι ιστορικές πηγές
Παρ’ ότι την εποχή που υποτίθεται ότι έζησε ο Ιησούς, αλλά και την αμέσως μετά αυτής, υπήρχαν τουλάχιστον 40 γνωστοί ιστορικοί και συγγραφείς (μεταξύ των οποίων ο Πλούταρχος, ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, ο Αρριανός, ο Παυσανίας, ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς κ.ά.), εν τούτοις κανένας απ’ αυτούς δεν τον μνημόνευσε.
Οι λιγοστές πληροφορίες από εξωβιβλικές πηγές, όπως τα έργα των Σουητώνιου, Ιώσηπου και Τάκιτου ή το Ταλμούδ, δεν είναι σύγχρονες του Ιησού και αναφέρονται έμμεσα σ’ αυτόν, χωρίς να δίνουν αξιόλογες πληροφορίες, κυρίως όμως, θεωρούνται πολύ αμφίβολης εγκυρότητας. Καταρχάς, ο Φίλων ο Αλεξανδρινός (Philo Alexandrinus, ~20 π.Χ.- 54 μ.Χ.), Εβραίος φιλόσοφος με θαυμασμό προς τον ελληνικό πολιτισμό, ο οποίος είχε ενεργό ρόλο εκπροσώπησης των Εβραίων στη Ρώμη, έγραψε σημαντικά ιστορικά και φιλοσοφικά έργα, αλλά δεν αναφέρει τίποτα για τον Ιησού και τη διδασκαλία του, ενώ περιγράφει στα έργα του μέχρι και ασήμαντες λεπτομέρειες από τη ζωή των Ιουδαίων της εποχής του. Ο διακεκριμένος στωικός φιλόσοφος Σενέκας που έζησε τον 1ο χριστιανικό αιώνα, αν και εκφράζει στα έργα του φιλοσοφικές απόψεις που δεν διαφέρουν σημαντικά από αυτές του χριστιανισμού και γι’ αυτό επαινείται από τους πατέρες Τερτυλλιανό και Ιερώνυμο, δεν κάνει στα έργα του καμία αναφορά στον Ιησού και στους χριστιανούς, παρότι σχολιάζει επιπτώσεις στην πολιτική της Ρώμης από διάφορα σημαντικά και ασήμαντα γεγονότα της εποχής. Γι’ αυτό πιθανολογείται ότι, αυτό που καθιερώθηκε αργότερα ως «χριστιανική διδασκαλία», έχει εμπλουτιστεί, μεταξύ άλλων, με υλικό από τη φιλοσοφία του Σενέκα και όχι ότι ο Σενέκας απηχεί τις, έτσι κι αλλιώς ακόμα αδιαμόρφωτες, χριστιανικές απόψεις.
Ο Ιώσηπος Φλάβιος (Josephus Flavius, 37-100 μ.Χ.), στρατιωτικός και ιστορικός με αριστοκρατική καταγωγή και θρησκευτική μόρφωση, έζησε στην Παλαιστίνη και αιχμαλωτίστηκε (67 μ.Χ.) από τους Ρωμαίους στον ιουδαϊκό πόλεμο που κατέληξε στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.) Στα βιβλία του «Πόλεμος των Ιουδαίων» και «Ιουδαϊκές Αρχαιότητες» περιγράφει ο Ιώσηπος με λεπτομέρειες διάφορα περιστατικά από την απώτερη και πρόσφατη ιστορία του λαού του, αναφέρεται σε διάφορες εβραϊκές αιρέσεις κτλ., δεν κάνει όμως καμιά αναφορά σε χριστιανούς. Σε κάποιο σημείο των «Ιουδαϊκών Αρχαιοτήτων» αναφέρεται όμως απρόσμενα και μάλλον επαινετικά στη δραστηριότητα και τα θαύματα του Ιησού, τον οποίο αποκαλεί «μεσσία». Ο Ιησούς αναφέρεται σε μία μόνο παράγραφο ως εξής (Flavium Testamentum):
Περίπου εκείνη την εποχή ζούσε ο Ιησούς, ένας σοφός άνθρωπος, αν κάποιος μπορεί να τον πει άνθρωπο, καθώς είχε πετύχει θαυμαστά κατορθώματα και ήταν ο δάσκαλος πολλών ανθρώπων που διψούσαν για καινοτομίες. Πήρε με το μέρος του πολλούς από τους Εβραίους, αλλά και πολλούς από τους Έλληνες. Ήταν ο Μεσσίας. Όταν ο Πιλάτος τον καταδίκασε στον σταυρό, μετά από κατηγορία των αρχών μας (των Ιουδαίων), αυτοί που τον αγάπησαν από την αρχή δεν σταμάτησαν να είναι προσκολλημένοι σ’ αυτόν. Την τρίτη ημέρα εμφανίσθηκε σ’ αυτούς επανερχόμενος στη ζωή, καθώς οι ιερές προφητείες είχαν προείπει γι’ αυτό και για μυριάδες άλλα θαυμαστά πράγματα που αφορούσαν αυτόν. Και η φυλή (ομάδα) των χριστιανών, όπως ονομάσθηκαν μετά απ’ αυτόν, δεν έχει εξαφανισθεί μέχρι σήμερα.
Ωστόσο, η παραπάνω παράγραφος θεωρείται ως μεταγενέστερη προσθήκη που έγινε κατά την αντιγραφή του έργου του, επειδή:
1. Η παραπάνω παράγραφος είναι άγνωστη (δεν αναφέρεται) από κανέναν χριστιανό απολογητή του 2ου αιώνα μ.Χ. (Τερτυλλιανός, Ωριγένης, Ιουστίνος), ενώ αναφέρεται για πρώτη φορά από τον χριστιανό απολογητή, πατέρα της εκκλησιαστικής ιστορίας, Ευσέβιο Καισαρείας τον 3ο αιώνα μ.α.χ.χ. Έτσι, η «παρεμβολή» αυτής της παραγράφου τοποθετείται μεταξύ 2ου – 3ου αιώνα μ.Χ. (για την ακρίβεια πιστεύεται ότι την έκανε ο Ευσέβιος).
2. Ο χριστιανός απολογητής Ωριγένης (3ος αιώνας), πατέρας της χριστιανικής εκκλησίας, κατηγορεί σε κείμενό του τον Ιώσηπο ότι δεν δέχεται πως ο Ιησούς ήταν ο αναμενόμενος μεσσίας της ιουδαϊκής θρησκείας, αν και στην εξεταζόμενη παράγραφο υπάρχει η φράση «Ήταν ο Μεσσίας» («Κατά Κέλσου», Ι,47). Αντίθετα, ο Ευσέβιος που έζησε τον 4ο αιώνα, θεωρεί δεδομένη την αναφορά του Ιώσηπου στον Ιησού ως μεσσία. Έτσι συμπεραίνεται ότι η προσθήκη στα γραπτά του Ιώσηπου έγινε εκείνο το χρονικό διάστημα.
3. Ο Ιώσηπος ήταν περιγραφικότατος για τις υπόλοιπες και μάλιστα ασήμαντες προσωπικότητες της εποχής που περιγράφει στο έργο του και για τον λεγόμενο Ιησού αφιερώνει μία μόνον παράγραφο.
4. Ο Ιώσηπος ήταν φαρισαίος. Ένας φαρισαίος δεν ήταν δυνατόν να αναγνωρίσει σ’ έναν άνθρωπο, που καταδικάσθηκε για παράβαση του Μωσαϊκού Νόμου, τον Μεσσία.
5. Η θέση της παραγράφου στο κείμενο δεν είναι σίγουρη. Ο Ευσέβιος Καισαρείας («Εκκλησιαστική Ιστορία», ΙΙ, vi) την τοποθετεί πριν τις σημειώσεις του Ιώσηπου που αφορούν τον Πόντιο Πιλάτο, ενώ σήμερα αυτή η παράγραφος είναι μετά απ’ αυτές τις σημειώσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι επιφανείς χριστιανοί απολογητές (όπως ο καθηγητής Αγουρίδης) ΔΕΝ δέχονται την παραπάνω παράγραφο ως ιστορική απόδειξη, καθώς είναι πασιφανέστατη η πλαστότητά της.
Μία δεύτερη παράγραφος (και τελευταία) που υπάρχει στο ίδιο έργο του Ιώσηπου και μπορεί να σχετίζεται με το θέμα (βιβλίο 20, κεφ. 8), είναι:
…έτσι αυτός (ο Άννας, γιος του Άννα του ανωτάτου ιερέα) κάλεσε το δικαστήριο των Σανχεντρίν και έφερε ενώπιον του τον αδελφό τού Ιησού, που λεγόταν Χριστός και του οποίου το όνομα ήταν Ιάκωβος και μερικούς άλλους (ή κάποιους από τους συντρόφους του) και όταν κατασκεύασε κάποια κατηγορία εναντίον τους, του παρέδωσε προς λιθοβολισμό.
Και αυτή η παράγραφος θεωρείται ως μεταγενέστερη προσθήκη, αλλά πολύ πιο πριν από την πρώτη παράγραφο, καθώς σ’ αυτήν αναφέρεται ο Ωριγένης, ενώ στην πρώτη και σημαντικότερη όχι, επειδή:
1. Δεν αναφέρονται τα ονόματα των υπολοίπων που υποτίθεται εμφανίσθηκαν στο δικαστήριο (θυμηθείτε ότι ο Ιώσηπος είναι λεπτομερέστατος στο έργο του). Γενικά η παράγραφος δείχνει να είναι «γραμμένη στο πόδι και φευγαλέα».
2. Από μόνη της, η παράγραφος δεν στέκεται, καθώς η ιστορική αναφορά σ’ ένα σημαντικό πρόσωπο είναι πάντοτε ευθεία κι όχι έμμεση. Φαντασθείτε για παράδειγμα, ένας ιστορικός να έκανε αναφορά όχι άμεσα στον Ναπολέοντα, αλλά έμμεσα μέσω της Ιωσηφίνας. Έτσι, η απόρριψη της πρώτης παραγράφου, οδηγεί αναγκαστικά και στην απόρριψη αυτής.
Ενισχυτικός παράγοντας είναι το γεγονός πως ο Ιώσηπος δεν είχε βαπτιστεί ποτέ Χριστιανός, ενώ αν πράγματι πίστευε όλα τα προαναφερθέντα θα έπρεπε οπωσδήποτε να έχει προσχωρήσει στη νέα αυτή πίστη. Είναι πάντως αλήθεια ότι ο Ιώσηπος αναφέρει πως την εποχή του δρούσαν στην Ιουδαία μια σειρά από υποψήφιους Μεσσίες, κάποιος από τους οποίους πιθανόν να αποτέλεσε τη βάση για την κατασκευή της χριστιανικής μυθολογίας…
-
Ο ιστορικός Κορνήλιος Τάκιτος (Publius Cornelius Tacitus, ~56-115/120), για τον οποίο υπάρχουν μόνο διάσπαρτες πληροφορίες, αναφέρεται στο βιβλίο του «Χρονικά» με εχθρικό ύφος στους χριστιανούς, πράγμα που σημαίνει ότι κατά το δεύτερο χριστιανικό αιώνα είχαν ήδη συγκροτηθεί και ήταν υπολογίσιμες οι ομάδες οπαδών του χριστιανισμού, οι οποίοι διαμόρφωσαν σταδιακά και την ιστορία του Ιησού. Τα κείμενα του Τάκιτου που γνωρίζουμε σήμερα, είναι αντίγραφα που έγιναν από μοναχούς, στο διάστημα 9ος-11ος αιώνας μ.Χ. και από τα συγγράμματα αυτά λείπει η εξιστόρηση των γεγονότων της περιόδου από το έτος 28 μέχρι το έτος 34 μ.Χ., δηλαδή μιας πολύ σημαντικής περιόδου για το χριστιανισμό. Άρα, δεν είναι διαθέσιμη κάποια έγκυρη έκδοση αυτών των κειμένων. Πιθανόν μέρος των χειρογράφων του Τάκιτου να είχε καταστραφεί ήδη από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, επειδή οι περιγραφές του δεν ταίριαζαν στις μυθοπλασίες που διαμορφώθηκαν στα πλαίσια της συγκροτούμενης θρησκείας.
Η αναφορά που γίνεται στα «Χρονικά» (15.44) είναι η εξής:
…το όνομά τους (των χριστιανών) προέκυψε από τον Χριστό, ο οποίος επί βασιλείας Τιβέριου, θανατώθηκε με καταδικαστική απόφαση του Έπαρχου Πόντιου Πιλάτου.
Ο Τάκιτος συνέγραφε τα χρονικά του ανατρέχοντας στα ρωμαϊκά αρχεία. Έτσι, αυτή η παράγραφος θεωρείται ως μεταγενέστερη προσθήκη, επειδή:
1. Στα ρωμαϊκά αρχεία, αν αναφερόταν ο λεγόμενος Χριστός, αποκλείεται να αναφερόταν σαν Χριστός, τίτλο που του έδωσαν οι οπαδοί του, αλλά θα αναφερόταν με το όνομά του.
2. Επίσης στα ρωμαϊκά αρχεία, ο Πόντιος Πιλάτος θα εμφανιζόταν με το αξίωμα που πράγματι είχε, «Νομάρχης». Και όχι μ’ ένα αξίωμα που δεν είχε, «Έπαρχος».
Επόμενη «αξιόλογη αναφορά» ανευρίσκεται στον Σουητώνιο, στο έργο «Οι ζωές των Καισάρων», στο βιβλίο «Κλαύδιος» (5.25.4):
Από τη στιγμή που οι Εβραίοι, σε σταθερή βάση, δημιουργούσαν ταραχές υποκινούμενες από τον Χρηστό (Chrestus) τους έδιωξε από την Ρώμη.
Η παράγραφος αυτή είναι γνήσια, αλλά δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη του λεγόμενου Χριστού, επειδή:
1. Ο Σουητώνιος αναφέρεται σε κάποιον Χρηστό (Chrestus) και όχι Χριστό, υπονοώντας ότι υπήρχε κάποιος ονόματι Χρηστός που ξεσήκωνε τους Εβραίους στη Ρώμη.
Ο Σουητώνιος (Gaius Tranquillus Suetonius, 75-160) που ήταν σύγχρονος του Τάκιτου, περιγράφει διωγμούς χριστιανών από τον Νέρωνα και τους αναφέρει περιφρονητικά ως «είδος ανθρώπων που είχαν προσηλωθεί σε κάποια καινούργια και βδελυρή δεισιδαιμονία». Η αναφορά στις «υποκινούμενες ταραχές από τον Χρηστό», δεν αποτελεί βέβαια μαρτυρία για την ιστορική παρουσία, του Ιησού αλλά καταγραφή πληροφοριών. Το γεγονός όμως ότι ο άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας και γραμματικής Σουητώνιος έγραψε Χρηστός (που ήταν τότε όνομα δούλων, χρήσιμος, καλός) αντί του Χριστός (χρισμένος), έχει δώσει λαβή σε υποψίες ότι αυτή η φράση προστέθηκε μεταγενέστερα από ανθρώπους του εκκλησιαστικού μηχανισμού με ελλιπή παιδεία.
2. Αν και ο Σουητώνιος αναφέρεται σε Εβραίους, ωστόσο ακόμα και να αναφέρεται στους χριστιανούς της Ρώμης, αυτό δεν αποτελεί απόδειξη της ύπαρξης του λεγόμενου Χριστού. Γνωρίζουμε ότι υπήρχαν χριστιανοί στη Ρώμη.
Το Ταλμούδ αναφέρεται στον Ιησού σε κεφάλαιο που γράφτηκε τον 3ο αιώνα, τον ονομάζει όμως τις πιο πολλές φορές Μπεν Σταντά (Ben Stada) ή Μπεν Παντιρά (Ben Pandera) και τον συνδέει με πρόσωπα και περιστατικά που συνέβησαν περίπου 100 χρόνια πριν από αυτά που αναφέρονται στα Ευαγγέλια.
Πέρα από το γεγονός ότι τόσο το Παλαιστινιακό, όσο και το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ άρχισαν να γράφονται μετά τον 2ο αιώνα μ.Χ. και ολοκληρώθηκαν μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ., τα ονόματα Ιησούς (Jeshu), που βρίσκουμε σ’ αυτά, αναφέρονται ως Ben Pandera και Ben Stada και αντιστοιχούν στον Janneus, τον Σαδδουκαίο βασιλιά της Ιουδαίας, που βασίλευσε μεταξύ 106 – 79 π.Χ. και στον Simeon Ben Shetach, που έζησε το 90 π.Χ.
Την εποχή που γράφτηκε αυτό το μέρος του Ταλμούδ υπήρχε όμως ήδη εξάπλωση του Χριστιανισμού και γι’ αυτό είναι ανεξήγητη η αντίφαση. Πιθανολογείται λοιπόν ότι στο Ταλμούδ καταγράφηκαν όχι οι «επίσημες» χριστιανικές απόψεις, οι οποίες έτσι κι αλλιώς δεν είχαν διαμορφωθεί ακόμα, αλλά εκείνες κάποιας από τις πολλές χριστιανικές κοινότητες που είχαν δημιουργηθεί στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τα Ταλμούδ δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή και ελάχιστη σχέση μπορεί να έχουν με τον υποτιθέμενο Χριστό (πάντως η αγωνία των χριστιανών να αποδείξουν την ύπαρξη του λεγόμενου Χριστού είναι αξιοσημείωτη, καθώς καταφεύγουν ακόμα και σε γραπτά των «αγαπημένων» τους Εβραίων).
Αναφορές στον Ιησού γίνονται σε επιστολή ενός Πούπλιου Λέντουλου (Publius Lentulus) που αναφέρεται σε μεταγενέστερα κείμενα ως Ρωμαίος στρατιωτικός διοικητής στην Ιερουσαλήμ. Η επιστολή αποτελεί αναφορά προς τη Γερουσία της Ρώμης και στον Τιβέριο που ήταν αυτοκράτωρ στα έτη 14-37 μ.Χ. και περιλαμβάνει φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του Ιησού, όπως το μέτριο ανάστημά του («statura procerus, mediocris et spectabilis»), το χρώμα των μαλλιών του κ.ά. Η επιστολή αυτή εμφανίστηκε πρώτη φορά κατά το 13ο αιώνα στη Ρώμη ως ανακαλυφθείσα ανάμεσα σε διάφορα χειρόγραφα και φυσικά αντιμετωπίστηκε με καχυποψία. Ήδη το γεγονός ότι αναφέρονται στο κείμενό της χαρακτηρισμοί, όπως «προφήτης της αλήθειας», «υιός του θεού» και «Ιησούς Χριστός» δείχνουν ότι πρόκειται για αυθαίρετη κατασκευή, δεδομένου ότι οι δύο πρώτοι όροι προέρχονται από την εβραϊκή θρησκεία και δεν είχε λόγο να τους χρησιμοποιεί ένας Ρωμαίος αξιωματικός, η δε ονομασία Χριστός για τον Ιησού είναι ιστορικά μεταγενέστερη και δεν είναι δυνατόν να είχε χρησιμοποιηθεί σε ανύποπτο χρόνο. Η σύγχρονη «Καθολική Εγκυκλοπαίδεια» αναφέρει ότι Ρωμαίος διοικητής με τέτοιο όνομα δεν υπήρξε ποτέ στην Ιουδαία και δέχεται ότι η επιστολή αυτή είναι χαλκευμένη.
Οι υπόλοιπες αναφορές, που ακολουθούν, δεν θεωρούνται αξιόλογες, ωστόσο αναφέρονται μερικές προς ενημέρωση:
1. Thallus, ένας απελεύθερος Σαμαρείτης επί αυτοκράτορος Τιβέριου έγραψε την Ιστορία της Ελλάδος και της Ασίας περί το 52 μ.α.χ.χ. Σ’ αυτό το έργο του αναφέρει και μια έκλειψη ηλίου. Το έργο του δεν έχει διασωθεί. Το 221 μ.Χ., ένας χριστιανός συγγραφέας, ο Sextus Julius Africanus έγραψε ότι «ο Thallus στο τρίτο του βιβλίο εξήγησε το σκοτάδι (μετά την σταύρωση του Ιησού) σαν μια έκλειψη ηλίου».
Δεν αναφέρει όμως το όνομα του λεγόμενου Ιησού και ταυτόχρονα δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης, ούτε ανεξάρτητη πηγή.
2. Mara Bar-Serapion, έγραψε περίπου το 73 μ.Χ.: «Τί κέρδισαν οι Εβραίοι σταυρώνοντας τον σοφό βασιλιά τους; …Έζησε σύμφωνα με την διδασκαλία του». Δεν αναφέρει το όνομα του λεγόμενου Ιησού και ταυτόχρονα δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή.
3. Gaius Plinius Caecilius Secundus (Pliny the Younger) έγραψε το 112 μ.Χ., ότι οι χριστιανοί τραγουδούσαν «έναν ύμνο στο Χριστό σαν σε θεό».Δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή.
4. Lucian έγραψε το 175 μ.Χ. για «τον άνδρα που σταυρώθηκε στην Παλαιστίνη, επειδή παρουσίασε μια νέα λατρεία στον κόσμο». Δεν αναφέρει το όνομα του λεγόμενου Ιησού και ταυτόχρονα δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή.
5. Μια επιστολή προς τον Αυτοκράτορα Τραϊανό, του Ρωμαίου Κυβερνήτη της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας, Πλινίου του Νεωτέρου (62-113 Κ.Ε.), που την έγραψε το 107 μ.Χ.
6. Λουκιανός (γεννήθηκε περίπου το 120 μ.Χ.). Στο έργο του «περί Πελεγρίνου τελευτής», αναφέρεται σε κάποιο πρόσωπο, αν και πεθαμένο πριν από πολύ καιρό, και το αποκαλεί «εσταυρωμένο σοφιστή», «άνθρωπο εν Παλαιστίνη σταυρωθέντα», «μέγαν νομοθέτη των Χριστιανών». Ο Λουκιανός, πέραν του ότι είναι μεταγενέστερος, δεν αναφέρει το όνομα Ιησούς ή Χριστός, ενώ προ Ιησού υπήρξαν πάνω από 10 εσταυρωμένοι «σωτήρες».
Πέρα από αυτές τις (αμφιλεγόμενες) αναφορές, δεν υπάρχει κάποια ιστορική περιγραφή της ζωής του Ιησού.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορική πηγή, είναι το έργο «Κατά Γαλιλαίων», που συνέγραψε ο αυτοκράτορας Ιουλιανός, λίγο καιρό πριν από τον αιφνίδιο θάνατό του. Ενδιαφέρον έχει να δούμε πώς ξεκινάει το βιβλίο, λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψη ότι δεν διασώζεται όλο το έργο του Ιουλιανού και αυτό που σώζεται έχει εξαχθεί μέσα από το έργο χριστιανού απολογητή, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ακριβή σύνταξη των προτάσεων, όπως τις είχε γράψει ο ίδιος ο Ιουλιανός. Βέβαια, μπορούμε με αρκετή ασφάλεια να δεχθούμε το περιεχόμενο, όπως μας μεταφέρεται, ιδιαίτερα σε σημεία τα οποία είναι άκρως καυστικά εναντίων των χριστιανών (Γαλιλαίων σύμφωνα με τον Ιουλιανό). Αξίζει να σημειωθεί ότι το «απολογητικό» έργο, μέσα απ’ το οποίο έχει εξαχθεί το «Κατά Γαλιλαίων», γράφτηκε από τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο, ο οποίος και ανακατέταξε (δηλαδή έκοψε και έραψε) το αρχικό κείμενο καταπώς τον διευκόλυνε και επιπλέον απάλειψε, όπως είπε και ο ίδιος, χωρία που τα θεώρησε υβριστικά.
Ο «Κατά Γαλιλαίων» λόγος του Ιουλιανού, ξεκινά ως εξής:
Μου φαίνεται σωστό να εκθέσω σε όλους τους ανθρώπους τους λόγους για τους οποίους πείστηκα ότι η σκευωρία των Χριστιανών είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, το οποίο συντέθηκε από κακουργία. Δεν έχει τίποτα το θεόπνευστο, αλλά επειδή εκμεταλλεύεται πέρα για πέρα εκείνο το κομμάτι της ψυχής, που αρέσκεται στους μύθους και που είναι παιδαριώδες και ανόητο, κατάφερε να μετατρέψει τερατώδεις αφηγήσεις σε πίστη της αλήθειας.
Και συνεχίζει…
…Κι ο Ιησούς που πήρε με το μέρος του τους πιο άχρηστους από τους Εβραίους, είναι ονομαστός πάνω από τριακόσια χρόνια τώρα, χωρίς να έχει κάνει τίποτα το αξιόλογο στην εποχή του˙ εκτός και αν θεωρήσουμε σπουδαιότατο έργο το ότι γιάτρεψε τους χωλούς και τυφλούς, και το ότι έκανε ξόρκια σε δαιμονισμένους στα χωριά Βησθαιδά και Βηθανία. Γιατί δεν ξέρετε καν αν μνημονεύει την αγνότητα, κι ωστόσο μιμείστε την οργή και την δριμύτητα των Ιουδαίων καταστρέφοντας ιερά και βωμούς και κατασφάξατε όχι μόνο τους δικούς μας που δεν εγκατέλειψαν την πατρογονική λατρεία, αλλά και κείνους από εσάς που είναι παραπλανημένοι όπως εσείς, τους αιρετικούς που δεν θρηνούν τον πεθαμένο με τον ίδιο τρόπο που το κάνετε εσείς. Αυτά όμως είναι μάλλον δικά σας γνωρίσματα˙ γιατί πουθενά, ούτε ο Ιησούς σας παρέδωσε τέτοιες εντολές ούτε ο Παύλος, γιατί ποτέ δεν πίστεψαν πως θα φθάσετε να έχετε τόσο μεγάλη δύναμη, τους αρκούσε να εξαπατούν υπηρέτριες και δούλους και, μέσω αυτών, γυναίκες και άνδρες όπως ο Κορνήλιος και ο Σέργιος. Αν δείτε πουθενά να μνημονεύονται ο Ιησούς και ο Παύλος από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης (* σ.τ.μ. «Οι τηνικαύτα γνωριζόμενοι». Εκείνοι που μας μεταφέρουν τις γνώσεις τους γύρω από την συγκεκριμένη εποχή – δηλ. όσοι ιστορικοί αναφέρονται στην περίοδο 15 μ.Χ. μέχρι 54 μ.Χ.) -αφού αυτά συνέβαιναν επί Τιβέριου και βέβαια επί Κλαύδιου- τότε πιστέψτε ότι ψεύδομαι για όλα.
Άκρως ενδιαφέρουσα η, παραπάνω διατυπωμένη, διαπίστωση του Ιουλιανού, ο οποίος τολμά να διακινδυνεύσει το ίδιο του το κύρος, δηλώνοντας ότι κανένας ιστορικός της εποχής δεν μνημονεύει ούτε τον Ιησού ούτε και τον Παύλο και δεχόμενος να αποκληθεί ψεύτης αν οποιοσδήποτε εντοπίσει ιστορικούς, οι οποίοι να αναφέρουν την ύπαρξή τους! Αυτή είναι μια πραγματικά σημαντική πληροφορία. Ο ίδιος ο Ιουλιανός βέβαια, όπως φαίνεται στο σωζόμενο μέρος του έργου του (λιγότερο από το ένα τέταρτο του συνόλου), χρησιμοποιεί την πληροφορία αυτή για να δείξει την ασημαντότητα των προσώπων αυτών. Αλλά για εμάς είναι μια πληροφορία αξιόπιστης πηγής, που μας λέει ότι κανένας ιστορικός της εποχής του Ιησού και του Παύλου δεν τους μνημονεύει.
Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι τα αναγραφόμενα στα Ευαγγέλια και τις υπόλοιπες γραφές, εφόσον δεν είναι μεταγενέστερες προσθήκες και προσαρμογές, αποτελούν σύμπτυξη ιστοριών από τη ζωή και τις δραστηριότητες πολλών δεκάδων θρησκευτικών θαυματοποιών διδασκάλων, οι οποίοι έζησαν και δίδασκαν στην Παλαιστίνη εκείνους τους αιώνες και θεωρούσαν τον εαυτό τους προφήτη και μεσσία. Ένας ή περισσότεροι από αυτούς πιθανόν να ονομάζονταν Ιησούς, όνομα που ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή στην περιοχή. Κατά μία εκδοχή, μάλιστα, είναι πιθανόν να ταυτίζεται η δραστηριότητα του ευαγγελικού Ιησού με εκείνη του Ιωάννη του βαπτιστή.
Για τα χρόνια από τη γέννηση μέχρι τη δημόσια εμφάνιση του Ιησού, η οποία τοποθετείται σύμφωνα με αναφορές στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο περί τα έτη 28-29, δεν υπάρχουν επίσης ιστορικά στοιχεία. Αναφορές για τη σταύρωση τού ευαγγελικού Ιησού ομοιάζουν με υπαρκτά γεγονότα που συνέβησαν κατά τα χρόνια διοίκησης του Πόντιου Πιλάτου (26-36). Η θανάτωση στο σταυρό επιβαλλόταν κατά το ρωμαϊκό ποινικό δίκαιο για πολιτικά εγκλήματα σε μη Ρωμαίους πολίτες. Η σταύρωση λοιπόν του Ιησού που εκτιμάται ότι έγινε στα έτη μεταξύ 29 και 31, πρέπει να είναι συνέπεια καταδίκης του για εξέγερση κατά της αυτοκρατορίας.
Από τα προαναφερόμενα δεν συνάγεται οπωσδήποτε η φυσική ανυπαρξία του Ιησού, δεδομένου ότι υπήρξαν εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι στον τότε γνωστό κόσμο, για τους οποίους σε καμιά ιστορική πηγή δεν αναφέρεται οτιδήποτε. Πολύ πιθανό είναι λοιπόν ότι ο Ιησούς υπήρξε ως φυσικό πρόσωπο, αλλά τίποτα από αυτά που μεγαλοποιούν τα ευαγγέλια δεν ευσταθεί, οπότε δεν θα έδωσε και καμιά αφορμή, με συζητήσεις περί το άτομό του, με μαζικές συναθροίσεις προσώπων, με θαύματα κλπ. κλπ., ώστε να αναφερθούν σ’ αυτόν οι Ιστορικοί της εποχής.
Ο Παύλος, ένας ακόμη «αυτόπτης Μάρτυρας του Ιησού», που δεν είδε, ούτε άκουσε τίποτε!
Πληροφορούμαστε από τις «Πράξεις» ότι η αρχική ιδιότητα του Αγίου Παύλου ήταν αυτή του «Σαύλου, του διώκτη των Χριστιανών». Ακόμη κι αν ο Σαύλος ήταν πράγματι ζηλωτής του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού την περίοδο του λιθοβολισμού του Στεφάνου, (Πράξεις 7,58-8,3) και αναδείχθηκε ως ο αρχιδιώκτης των Χριστιανών, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε που ήταν ο Σαύλος, λίγο νωρίτερα, όταν ο φερόμενος ριζοσπάστης ραβίνος ονομαζόμενος Ιησούς ξεσήκωνε πόλεις και χωριά;
Ο ρόλος του θρησκευτικού αστυνόμου στον Παύλο δεν φαίνεται να αφυπνίστηκε μέχρι τις παραμονές του θανάτου του θεανθρώπου. Αυτή καθ’ αυτή η διαπίστωση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η εμφάνιση του Ιησού από την Ναζαρέτ δεν ήταν κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Εν πάση περιπτώσει, ο Σαύλος ήταν σύγχρονος και συντοπίτης του Ιησού, μεγάλωσε στα Ιεροσόλυμα (στα πόδια του Γαμαλιήλ- Πράξεις 22,3) την ίδια ακριβώς περίοδο που ο θεάνθρωπος ανέτρεπε τους πάγκους των εμπόρων στον περίβολο του ναού και γενικά προκαλούσε Φαρισαίους και Σαδδουκαίους .
Κι αν τα πράγματα ήταν έτσι, δεν θα διέσχιζε ο Σαύλος, αυτός ο νεαρός θερμοκέφαλος θρήσκος, τα πλήθη για να στριμώξει με ερωτήσεις, να αποδοκιμάσει και να επιτεθεί στον ίδιο τον Ναζωραίο; Δεν θα ‘ταν ένας ενθουσιώδης μάρτυς κατηγορίας για βλασφημία του Ιησού ενώπιον του Συνεδρίου; Και επί τέλους που ήταν κατά την «εβδομάδα των παθών»; Σίγουρα στα Ιεροσόλυμα μαζί με άλλους ζηλωτές γιορτάζοντας την ιερότερη των εορτών. Και παρόλα αυτά στα γραπτά του δεν αναφέρει λέξη για την σταύρωση…
-
Πότε γεννήθηκε, αν γεννήθηκε ο Χριστός;
Για πολλούς είναι αυτονόητο το ότι ο Ιησούς γεννήθηκε το έτος 0. Κι όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Η ημερομηνία γεννήσεώς του, δεν είναι γνωστή, παρότι ακριβώς αυτό το έτος γεννήσεως έχει καθοριστεί ως η αρχή της σύγχρονης χρονολογήσεως.
Σύμφωνα με τη χρονολογία που χρησιμοποιούμε, ο βασιλιάς Ηρώδης πέθανε το 4 π.Χ. Τα ευαγγέλια όμως ισχυρίζονται ότι όταν πέθανε ο Ηρώδης, ο μικρός Ιησούς ήταν ήδη πάνω από 2 ετών. Τι συνέβη; Σήμερα είναι γενικά αποδεκτό ότι η διαφορά οφείλεται σ’ ένα σφάλμα υπολογισμού κάποιου αστρονόμου-μοναχού του Διονυσίου του Μικρού, τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Αυτός λανθασμένα υπολόγισε ότι το έτος γέννησης του Ιησού ήταν το 754 «από κτίσεως Ρώμης» ενώ το σωστό είναι γύρω στο 747 ενώ ο θάνατος του Ηρώδη στο 750. Οι συνήθεις χρονολογίες που προτείνονται ως πιθανές για τη γέννηση του Ιησού βρίσκονται δηλαδή μεταξύ το 9 και του 4 προ Χριστού, όσο παράλογο κι αν ακούγεται αυτό με πιθανότερη χρονολογία το 7 π.Χ.
Η 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα γεννήσεως δεν έχει σχέση με τον Ιησού, αλλά ταυτίζεται με την ημέρα γεννήσεως του προχριστιανικού «θεού ήλιου» Μίθρα, με ρωμαϊκές εορταστικές εκδηλώσεις για τον «αήττητο ήλιο» (dies natali invicti), καθώς επίσης τα ελληνικά Κρόνια (θεός Κρόνος), τα Διονύσια (θεός Διόνυσος) και τα Θεοφάνια-Επιφάνια για τον ηλιακό θεό Φοίβο-Απόλλωνα (Δ. Σιμόπουλος). Σύμφωνα με τον πάπα Γρηγόριο Α’ (~540 – 604) η ταύτιση της άγνωστης ημέρας γέννησης του Ιησού με την 25η Δεκεμβρίου έγινε «για να μετατραπούν βαθμιαία οι εορτές των εθνικών σε χριστιανικές» . Στη χριστιανική Ρώμη καθιερώθηκε η 25η Δεκεμβρίου ως εορτή τής γεννήσεως το έτος 354, στην Κωνσταντινούπολη το 379 και στην Αντιόχεια το 388.
Ο Ματθαίος, στο ευαγγέλιό του αναφέρεται στο γενεαλογικό δένδρο που συνδέει τον Ιησού με τον Αβραάμ και τον Δαυίδ, στη μνηστεία του Ιωσήφ με την Μαρία, στην γέννηση του Ιησού σε οικία της Βηθλεέμ την εποχή του Ηρώδη και στο προσκύνημα των μάγων που κατέληξαν εκεί ακολουθώντας ένα αστέρι.
Από την άλλη ο Λουκάς δίνει κάποιες πληροφορίες για την περίοδο λίγο πριν την γέννηση του Ιωάννη, για τον ευαγγελισμό της Μαριάμ και την γέννηση του Βαπτιστή. Συνεχίζει με την φυγή της Μαρίας με τον Ιωσήφ στη Βηθλεέμ όπου γέννησε τον Ιησού σε φάτνη, μιας και δεν έβρισκαν κατάλυμα. Γύρω από την φάτνη βρέθηκαν, σύμφωνα με τον Λουκά, μόνο ποιμένες με τα ζώα τους που ειδοποιήθηκαν από αγγέλους. Η διήγηση του ολοκληρώνεται με ένα γενεαλογικό δένδρο, διαφορετικό από αυτό του Ματθαίου, που φτάνει έως τον Αδάμ.
Αν και ομοιότητες υπάρχουν, οι διαφορές είναι τόσο κραυγαλέες ώστε αδυνατούμε να τις αγνοήσουμε. Έτσι, η οικία στο Κατά Ματθαίον έγινε φάτνη στα γραπτά του Λουκά, οι μάγοι μετατράπηκαν σε ποιμένες, το αστέρι σε αγγέλους κ.λ.π.. Μπορούμε να υποθέσουμε, έχοντας καλή διάθεση, ότι οι όποιες διαφορές υπάρχουν διότι ο Λουκάς και ο Ματθαίος, ξεκινώντας από την ίδια παράδοση, πρόσεξαν διαφορετικά σημεία.
Ό ,τι ξέρουμε για την γέννηση δεν στηρίζεται στις διηγήσεις της Βίβλου, η επικρατέστερη περιγραφή εκείνης της στιγμής συνδυάζει πληροφορίες ακόμα και απόκρυφων ευαγγελίων.
Είναι η «τρίτη εκδοχή» της γέννησης του Ιησού, μετά τις διηγήσεις των Ματθαίου και Λουκά στα ευαγγέλιά τους, και είναι αυτή που αποτελεί για εμάς την «ιστορική αλήθεια» εκείνης της θεϊκής στιγμής.
Το παλαιότερο γραπτό κείμενο που αναφέρεται σε αυτήν είναι του Ιουστίνου, συντάχθηκε πριν το μέσο του δεύτερου αιώνα, και διασώζει παλαιότερη προφορική παράδοση σύμφωνα με τους εκάστοτε μελετητές. Το σύγγραμμα του Ιουστίνου αποτελεί μια προσπάθεια διασύνδεσης της διήγησης του Ματθαίου και του Λουκά. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας όλα τα στοιχεία του Ματθαίου παρεμβάλει την απογραφή και τη φάτνη του Λουκά. Στο σημείο της γέννησης του Ιησού όμως αναφέρει κάτι νέο, γεννήθηκε σε μια σπηλιά λίγο έξω από την Βηθλεέμ όπου και ήρθαν να προσκυνήσουν οι μάγοι από την Αραβία.
Στην γέννηση του Ιησού στο σπήλαιο αναφέρεται εκτενώς και το απόκρυφο ευαγγέλιο «Πρωτευαγγέλιον του Ιακώβου». Το κείμενο περιγράφει την καταγωγή και την ανατροφή της Μαρίας έως και τη γέννηση του Ιησού. Εδώ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην παρθενία της Μαρίας μετά τον τόκο, κάτι που δεν αναφέρεται σε κανένα ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης(!). Και όμως, αποτελεί αναπόσπαστη πληροφορία στην αποδεκτή σήμερα διήγηση της γέννησης.
Σύμφωνα λοιπόν με την «τρίτη εκδοχή», ο Ιησούς γεννήθηκε σε σπήλαιο, τόπο έρημο και μακριά από την πόλη. Ο Ιωσήφ, αφήνοντας στη Μαρία τη φροντίδα των γιων του, θα διανύσει μια μεγάλη απόσταση προς αναζήτηση μαμής. Μετά την επίσκεψη των μάγων ο κίνδυνος του Ηρώδη αναγκάζει τη Μαρία να σπαργανώσει τον Ιησού σε παχνί βοδιών για να τον κρύψει.
Στην Δύση η «τρίτη εκδοχή» είχε μεγάλη «επιτυχία». Εκτός των παραπάνω προστέθηκαν ότι η σπηλιά ήταν υπόγεια και δεν την έβλεπε ήλιος και ότι την τρίτη μέρα μετά την γέννηση η Μαρία με τον Ιησού βγήκαν σε ένα στάβλο όπου ένα βόδι και ένα γαϊδούρι έσπευσαν να προσκυνήσουν.
Πάντως, αρκετά επιπλέον απόκρυφα ευαγγέλια δίνουν πληροφορίες σχετικά με την παιδική ζωή του Μεσσία. Κάποιες από αυτές συμπληρώνουν τις διηγήσεις της Καινής Διαθήκης, αλλά όλες μαζί αλληλοαναιρούνται. Έτσι, ο Λουκάς αναφέρει ότι ο Ιησούς τοποθετήθηκε εξ’ αρχής σε φάτνη, ενώ η «τρίτη εκδοχή» λέει ότι εκεί βρέθηκε μετά από τρεις μέρες όταν από την σπηλιά μεταφέρθηκαν σε στάβλο. Η οικία στη Βηθλεέμ επίσης δεν μπορεί να έχει σχέση με τον έρημο και μακρινό τόπο σε απόσταση από την πόλη.
Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι συγγραφείς δεν προσπάθησαν να συμπληρώσουν κενά ούτε να βρουν τα ιστορικά λάθη των προγενέστερων τους, αλλά να εντάξουν τα κείμενα τους στις βιβλικές ρήσεις. Είναι ολοφάνερο ότι η Βηθλεέμ, η Αίγυπτος, το αστέρι, οι ουράνιοι άγγελοι, η φάτνη, το βόδι και το γαϊδούρι παραπέμπουν σε πασίγνωστες προφητείες της εποχής. Οι πιστοί, όπως είναι φανερό από τη μεταγενέστερη παράδοση και τις σχετικές εικόνες, δέχτηκαν τα πιο εντυπωσιακά σημεία της κάθε διήγησης και ας έρχονταν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Έτσι, από το «Κατά Ματθαίον» ευαγγέλιο κράτησαν τους μάγους και το αστέρι, από το «Κατά Λουκά» τους ποιμένες και την φάτνη και από το «Πρωτευαγγέλιο» του Ιακώβου το σπήλαιο, το παχνί των ζώων και τη μαμή.
Η αρχαιότερη παράδοση, που έμμεσα στηρίζεται από το παλαιότερο ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης (το Κατά Μάρκον), αναφέρει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες λεπτομέρειες παρά μόνο διάσπαρτα στοιχεία, που δίνουν όμως μια σχετική βεβαιότητα για το ότι υπήρχε η παλαιότερη αντίληψη ότι η ημέρα βάπτισης του Ιησού ήταν και ημέρα γέννησης.
Η πρώτη χριστιανική εορτή μετά το Πάσχα για την οποία έχουμε αναφορές είναι η βάπτιση. Στην Αλεξάνδρεια, από το πρώτο μισό του δεύτερου αιώνα, μια χριστιανική ομάδα την τοποθέτησε στις 6 Ιανουαρίου. Η ίδια ημερομηνία επιλέχτηκε εκείνη την εποχή και για τον εορτασμό της γέννησης του Ιησού.
Δύο αιώνες αργότερα το ορθόδοξο δόγμα δεν ικανοποιούνταν πλέον από την ταύτιση βάπτισης και γέννησης. Ως εκ τούτου, αρκετοί θεολόγοι υποστήριζαν ότι ήταν καθαρά θέμα τύχης ότι ο Ιησούς βαπτίστηκε στην επέτειο της γέννησης του. Όσο για την ημερομηνία 25η Δεκεμβρίου αυτό αποφασίστηκε το 355 από την Εκκλησία της Ρώμης και την αποδέχθηκαν όλοι. Επιπλέον, την ημερομηνία εκείνη γιορτάζονταν ειδωλολατρικές εορτές προς τιμήν του Μίθρα και η Εκκλησία ήθελε να τις αντικαταστήσει με τη Γέννηση του Χριστού. Δεν κατήργησε την εορτή των Θεοφανίων αλλά της έδωσε διαφορετικό νόημα, έτσι στις 6 Ιανουαρίου πλέον γιορτάζεται το προσκύνημα των μάγων.
Η νέα αυτή εορτή-αντίληψη της Ρώμης διαδόθηκε στην Ανατολή και στη Δύση αντιμετωπίζοντας όμως αρκετές δυσκολίες. Στην Ισπανία η γέννηση εορτάζονταν στις 6 Ιανουαρίου μέχρι το τέλος του 4ου αιώνα, στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ η αρχαία παράδοση κράτησε μέχρι το 549, ενώ η Αρμένικη Εκκλησία διατηρεί την ταύτιση βάπτισης και γέννησης μέχρι και σήμερα.
Τα Χριστούγεννα αποκτούσαν όλο και περισσότερη σημασία, όμως οι πιστοί συνέχιζαν να βλέπουν ως κάτι το ξεχωριστό τα Θεοφάνια, ως μια νέα δική τους «γέννηση». Ήταν μια νέα αρχή γι’ αυτούς, όπως η βάπτιση για την θεϊκή πορεία του Χριστού. Στην «Α’ επιστολή Προς Κορινθίους» ο Παύλος αναφέρει την εκ νέου γέννηση των πιστών της Κορίνθου.
http://www.youtube.com/watch?v=dyFVkkYL-9k
Το αστέρι της Βηθλεέμ
Το άστρο της Βηθλεέμ, που κατά τη παράδοση καθοδήγησε τους μάγους στο Θείο Βρέφος, είναι μια γνωστή και ισχυρή ιστορία για τους Χριστιανούς. Αλλά ποια εξήγηση δίνουν οι επιστήμονες για αυτό το φαινόμενο;
Η ιστορική έρευνα προτείνει ότι είναι πιθανόν η Γέννηση του Ιησού να έγινε το έτος 7 π.Χ. όταν κατέφθασε στην αυλή του βασιλιά Ηρώδη μια ομάδα σοφών, αστρολόγων και ιερέων που τους ονόμαζαν Μάγους. Οι Μάγοι κατά τον Ηρόδοτο ήταν ιερείς μιας μορφής Ζωροαστρισμού, στην Περσία, που ασχολούνταν με τον αποκρυφισμό, ιδιαιτέρως με την αστρολογία. Ενώ κατά τον Κέπλερ ήταν Χαλδαίοι, από εκεί που γεννήθηκε η αστρολογία. Επίσης άλλοι αναφέρουν πως οι Μάγοι ήρθαν από την Αίγυπτο.
Όταν έφθασαν στην Ιουδαία η παράδοση αναφέρει πως έψαχναν αυτόν που γεννήθηκε σαν Βασιλιάς των Ιουδαίων για να τον προσκυνήσουν. Η εξήγηση που έδωσαν ήταν ότι είχαν δει ένα άστρο στην Ανατολή.
Το άστρο της Βηθλεέμ αναφέρεται μόνο από τον Ευαγγελιστή Ματθαίου. Κατά αυτόν δεν ήταν ένα έντονο φως στον ουρανό, αλλά ήταν ένα διακριτικό σημάδι, μήνυμα μόνο για εκείνους που έψαχναν. Το άστρο της Βηθλεέμ αναφέρεται επίσης και σε ένα μη-βιβλικό κείμενο το «Πρωτευαγγέλιο» του Αγίου Ιακώβου.
Εδώ όμως η περιγραφή του άστρου είναι πολύ διαφορετική: «Και οι μάγοι είπαν: Είδαμε πώς ένα απερίγραπτα μεγαλύτερο αστέρι από αυτά που βρίσκονται στον ουρανό έλαμψε τόσο, που το φως των αστεριών δεν μπορούσε να φανεί πλέον».
Η εξήγηση για την διαφορά μεταξύ των δύο αναφορών, μπορεί να βρίσκεται στην ανάγκη να συνδέσει ο συγγραφέας του «Πρωτευαγγελίου», τον Μεσσία με ένα μεγάλο αστέρι πιστεύοντας ότι, χωρίς ένα μεγάλο αστέρι, δεν θα μπορούσε να υπάρξει ο ερχομός κανενός Μεσσία.
Ο σοφός Ωριγένης ήταν ο πρώτος που συνέδεσε την εμφάνιση του άστρου με κάτι το φυσικό. Παραδείγματος χάριν με την εμφάνιση ενός τεράστιου κομήτη.
Το άστρο έπρεπε να έχει εμφανιστεί πριν πεθάνει ο Βασιλιάς Ηρώδης, που επί των ημερών του έγινε η Γέννηση. Η ιστορία μας καθορίζει το θάνατο του πριν από την 11η Απριλίου του 4 π.Χ.. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο λόγος για τον οποίο ο Ιωσήφ και η Παναγία είχαν ταξιδέψει από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ ήταν η απογραφή, η οποία θεσπίστηκε από το Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αύγουστο περίπου το 8 π.Χ..
Ο Ιησούς όμως πρέπει να ήταν περίπου δύο χρονών όταν διέταξε ο Ηρώδης να σφαγιαστούν τα παιδιά κάτω από 2 χρονών. Άρα αν ο Ιησούς γεννήθηκε κατά την εποχή του Ηρώδη αυτό πρέπει να έγινε περίπου το 6 π.Χ.. Άλλωστε αναφέρεται πως οι Μάγοι πήγαν να προσκυνήσουν εκεί που βρισκόταν «παιδίον» κι όχι το «βρέφος».
Μια άλλη ένδειξη για τη χρονολογία είναι ότι η άφιξη των Μάγων αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη στον Ηρώδη. Αυτό δείχνει ότι οι σύμβουλοί του δεν είχαν δει το άστρο.
Κάτι που πρέπει να παρατηρήσουμε επίσης είναι ότι οι Μάγοι είπαν ότι είδαν το άστρο στην Ανατολή. Αυτό όμως μπορεί να είναι ένα λάθος στη μετάφραση από το «εν τη ανατολή», που είναι μια φράση η οποία έχει μια ειδική αστρονομική σημασία. Σημαίνει ότι το αστέρι ήταν ψηλά στον Ουρανό όλη τη νύχτα. Ανέτειλε όπως ο ήλιος και στάθηκε όπως ο ήλιος.
Αυτό είναι μια από τις πέντε κύριες αστρολογικές θέσεις των Βαβυλωνίων, όταν θεωρήθηκε ότι έτσι συνέβαινε για να έχει ένα ουράνιο σώμα τη μέγιστη επιρροή του στα παγκόσμια γεγονότα.
Στο Ματθαίο έχουμε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα για την ερμηνεία του άστρου της Βηθλεέμ. Οι Μάγοι είπαν ότι το άστρο «πήγε πριν από αυτούς» και στάθηκε πάνω από εκεί όπου γεννήθηκε ο Ιησούς. Αυτό δεν μπορούμε εύκολα να εξηγήσουμε.
Έτσι έχουν οι ενδείξεις και οι αναφορές. Υπάρχει όμως κάτι αντικειμενικό που να μας δίνει μια ικανοποιητική εξήγηση για τα γεγονότα;
Ο Γιόχαν Κέπλερ (Johannes Kepler), ο τελευταίος εκ των των μεγάλων αστρολόγων και συγχρόνως αστρονόμος, πίστευε επίσης ότι μια σύνοδος, μια προσέγγιση Δία και Κρόνου, ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ.
Τα Χριστούγεννα του 1603 μ.Χ., από το παρατηρητήριό του στην πόλη Hradcyn κοντά στην Πράγα, είδε πάλι τον Δία και τον Κρόνο να κάνουν πάλι σύνοδο στον ουρανό. Ο Κέπλερ ήταν γοητευμένος επειδή η σύνοδος έγινε στον αστερισμό των Ιχθύων, ένας αστερισμός με ειδική σημασία για το Ισραήλ. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι τελευταίες φορές που είχε συμβεί η σύνοδος αυτή ήταν το 799 μ.Χ. και το 7 π.Χ.
Ακόμη και ο Τύχων Μπράχε έχει την ίδια άποψη με τον Κέπλερ.
Μπορούμε να υπολογίσουμε πότε συνέβη σύνοδος του Δία και του Κρόνου ανάμεσα στο 8 και στο 7 π.Χ. και βλέπουμε ότι ο Δίας και ο Κρόνος ήρθαν σε στενή επαφή στον Ουρανό τρεις φορές. Στις 27 Μαΐου του 7 π.Χ., σταμάτησαν απέχοντας απόσταση μία μοίρα και δύο μήνες αργότερα ήταν σε απόσταση 3 μοιρών.
Ακολούθως έκαναν σύνοδο δύο περισσότερες φορές, απέχοντας 1 μοίρα στις 6 Οκτωβρίου και στις 1 Δεκεμβρίου του 7 π.Χ. προτού να απομακρυνθούν οριστικά ο ένας από τον άλλον. Ήταν αυτό που οι αστρονόμοι καλούν τριπλή σύνοδος. Ένα αστρονομικό γεγονός που συμβαίνει κάθε 20 χρόνια, έγινε τρεις φορές σε λίγους μήνες.
Στις 25 Φεβρουαρίου μάλιστα συμμετείχε στη σύνοδο Δία-Κρόνου και ο Άρης σχηματίζοντας ένα ισοσκελές τρίγωνο. Αυτό μάλλον ήταν που έκανε τους μάγους να υποθέσουν τη γέννηση ενός Βασιλιά. Μάλιστα αν σκεφθούμε ότι έγιναν στο ζώδιο των Ιχθύων, το σύμβολο των Εβραίων και των Χριστιανών αργότερα, αυτό μάλλον έκανε τους μάγους να συνδέσουν την εμφάνιση των άστρων με το Βασιλιά των Ιουδαίων.
Για τους αστρολόγους της εποχής εκείνης τα γεγονότα αυτά ήταν εκπληκτικά. Ο Κρόνος ταυτιζόταν συνήθως με το Θεό του Ισραήλ και ο Δία με το Μεσσία. Είχαν ενωθεί στον αστερισμό των Ιχθύων (σημειώστε το «ΙΧΘΥΣ», αργότερα σήμαινε το Χριστό), το σημάδι του νερού. Και το νερό πέφτει στη Γη και την καθιστά εύφορη. Κάτι που θεωρήθηκε ότι ήταν ο ρόλος του Ισραήλ μεταξύ των εθνών.
Και κάτι εκπληκτικό. Η ιστορία μας λέει ότι το υπέρλαμπρο άστρο σταμάτησε να φαίνεται για λίγο καιρό, όταν οι Μάγοι βάδιζαν προς την Ιερουσαλήμ για να εμφανιστεί λίγο αργότερα, οδηγώντας τους στη Φάτνη. Έτσι η σύνοδος του Δία-Κρόνου που αρχικά εμφανίστηκε, εξαφανίστηκε και ύστερα επανεμφανίστηκε ίσως είναι το άστρο της Βηθλεέμ και το άστρο της Ανατολής.
Εάν ο Ιησούς γεννήθηκε το 7 π.Χ., όπως πολλοί θεωρούν σωστό, και εάν η θεωρία συνόδου είναι σωστή τότε αυτό δείχνει τη Γέννηση του Ιησού τον Αύγουστο ή το Σεπτέμβριο. Δεν έχουμε κανέναν τρόπο να είμαστε βέβαιοι για την ακριβή ημέρα αλλά θα μπορούσαμε να πάρουμε την ημέρα κατά την οποία ο Δίας και ο Κρόνος όταν ήταν στον ουρανό όλη η νύχτα.
Αυτό έγινε την Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου του 7 π.Χ.
Η ημερομηνία αυτή αντιστοιχεί στον εβραϊκό μήνα Τισρί, (κρατάει από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως στις αρχές του Οκτωβρίου). Αν κοιτάξουμε τις Γραφές ο Ζαχαρίας (πατέρας του Ιωάννη του Πρόδρομου) ήταν ιερέας και συνάντησε τον αρχάγγελο Γαβριήλ τις ημέρες της εφημερίας του στον Ναό (δηλαδή στην εποχή του Ταμμούζ (Ιούνιο-Ιούλιο). Μετά την υπηρεσία του, η στείρα γυναίκα του, η Ελισάβετ, συνέλαβε – όπως προανήγγειλε ο αρχάγγελος – τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, πιθανώς τον μήνα Τεμπέθ (Δεκέμβριος-Ιανουάριος), ο αρχάγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε και στην Παρθένο Μαρία ότι πρόκειται να γίνει μητέρα του Υιού του Θεού, γεγονός που συνέβη 9 μήνες αργότερα, πιθανώς τον μηνά Τισρί, δηλαδή τον Σεπτέμβριο, που ίσως είναι ο μήνας γέννησης του Χριστού.
-
Η ανύπαρκτη πόλη Ναζαρέτ
Ένα άλλο μυστήριο αποτελεί η πόλη Ναζαρέτ, από την οποία λέγεται ότι καταγόταν ο Ιησούς. Η προσαγόρευση Ναζωραίος για τον Ιησού αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη δώδεκα φορές. Για παράδειγμα, στο Ματθαίος 2,23 αναγράφεται:
…και ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγόμενην Ναζαρέτ, όπως πληρωθεί το ρηθέν δια των προφητών, ότι Ναζωραίος κληθήσεται.
Επίσης, στο σταυρό που θανατώθηκε υπήρχε η επιγραφή «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων» (Ιωάννης 19,19)! Πέρα απ’ αυτό, ως Ναζωραίος αναφέρεται και ο ληξιαρχικός πατέρας του Ιησού, ο Ιωσήφ. Όμως μια πόλη της Παλαιστίνης και συγκεκριμένα της Γαλιλαίας με το όνομα Ναζαρέτ δεν υπήρξε ποτέ πριν και κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού και παρουσιάζεται για πρώτη φορά μέσα από τα ευαγγέλια. Η πόλη αυτή φαίνεται να «ιδρύθηκε» από τους χριστιανούς θεολόγους.
Σύγχρονοί μας ιστορικοί συμφωνούν ότι η έλλειψη αναφοράς σε πόλη με όνομα Ναζαρέτ στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, στο Ταλμούδ, όπως επίσης και στα έργα του Ιώσηπου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κατά την εποχή του Ιησού δεν υπήρχε πόλη με όνομα Ναζαρέτ!
Στα ιστορικά έργα του Ιώσηπου Φλάβιου, ο οποίος ήταν αρχιστράτηγος των γαλιλαιϊκών στρατευμάτων στην εξέγερση κατά της Ρώμης και ο οποίος, όπως προαναφέρθηκε, συνελήφθη και κρατήθηκε αιχμάλωτος από το έτος 67 μ.Χ., δεν αναφέρεται πουθενά αυτή η πόλη, αν και τα στρατεύματά του στρατοπέδευαν στην περιοχή της σημερινής Ναζαρέτ. Κατά τις συγκρούσεις για την κατάληψη της γειτονικής πόλης Sepphoris, η οποία απείχε μερικά χιλιόμετρα από τον οικισμό που ονομαζόταν αργότερα Ναζαρέτ, έπρεπε να αποτελεί αυτή η Ναζαρέτ από στρατηγικής σκοπιάς σημείο οπισθοχώρησης ή στρατοπέδευσης των στρατευμάτων του. Μία πόλη Garis, 5 χλμ. νοτιοανατολικά της Sepphoris, που δεν υπάρχει πια και αναφέρεται πράγματι από τον Ιώσηπο (Βιβλίο 3, Κεφάλαιο 6,3) ως τοποθεσία του στρατοπέδου του, βρίσκεται ακριβώς στη θέση που υπάρχει η μεταγενέστερα αναφερόμενη Ναζαρέτ. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι μέχρι το 70 μ.Χ. δεν φαίνεται να υπήρχε κατ’ όνομα μια πόλη Ναζαρέτ.
Αλλά και στους προηγούμενους αιώνες, στην π.Χ. εποχή, πουθενά δεν υπάρχει αναφορά στην πόλη Ναζαρέτ. Στην Παλαιά Διαθήκη, η οποία αποτελεί την πολιτική και θρησκευτική ιστορία του ιουδαϊκού λαού, γίνεται αναφορά σε χιλιάδες πόλεις, χωριά και οικισμούς, πολλά ονόματα που έπαψαν να αναφέρονται κατά τη μεταγενέστερη εποχή. Όμως, σε κανένα σημείο της Π.Δ. δεν αναφέρεται κάποιος οικισμός που θα μπορούσε να ταυτιστεί κατ’ όνομα ή λόγω ιστορικών γεγονότων με την πόλη που ονομάστηκε Ναζαρέτ. Άρα τυχόν εικασίες ότι μπορεί να υπήρχε παλαιότερα το όνομα Ναζαρέτ, να περιέπεσε για δεκαετίες ή και αιώνες στη λήθη και να επανήλθε αργότερα, δεν ευσταθούν.
Το Ταλμούδ, μια συλλογή ιουδαϊκών νόμων που γράφτηκε μετά τα χριστιανικά ευαγγέλια (3ος αι.), αναφέρει πολλούς μικρούς και μεγάλους γαλιλαιϊκούς οικισμούς, αλλά ούτε μία φορά τη Ναζαρέτ. Γενικότερα, ουδείς ιστορικός ή άλλος συγγραφέας, πριν ή λίγο μετά τον Ιησού, αναφέρει ποτέ το όνομα αυτής της πόλης. Η μόνη «πηγή» που «ιδρύει» και περιγράφει τη Ναζαρέτ, είναι η χριστιανική παράδοση, στην οποία αναφέρεται ακόμα ότι εκεί υπήρχε και συναγωγή, άρα θα έπρεπε να είναι ένας μεγαλύτερος οικισμός και όχι μια μικρή ομάδα κατοικιών ή ένας σταθμός αγροτικής παραγωγής. Παραμένει λοιπόν ανεξήγητο, πώς είναι δυνατόν να υπήρχε στο σταυρό του Ιησού επιγραφή που αναφερόταν σε μια πόλη, η οποία δεν υπήρχε καν εκείνη την εποχή ή πριν από αυτήν. Και πώς αναφέρεται αυτή η πόλη στα ευαγγέλια που λέγεται ότι γράφτηκαν μέσα στον 1ο αιώνα αλλά δεν αναφέρεται στο Ταλμούδ που γράφτηκε δύο αιώνες αργότερα …
-
Από πού λοιπόν προέκυψε ο όρος «Ναζωραίος»;
Κατά μία «αιρετική» εκδοχή ο χαρακτηρισμός Ναζωραίος (ή αλλιώς Ναζιραίς ή Ναζιραίος) σήμαινε στα εβραϊκά ο «κεχρισμένος». Επειδή όμως οι θεόπνευστοι πατέρες του χριστιανισμού δεν κατανοούσαν αυτή τη σημασία, νόμισαν ότι ήταν προσδιορισμός με τοπική-εθνική σημασία και «κατασκεύασαν» μια πόλη Ναζαρέτ. Τότε όμως, πώς αναφέρεται ο Ματθαίος στην πόλη Ναζαρέτ που κατοίκησε ο Ιησούς;
Μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία μας δίνει ο ίδιος ο Ευσέβιος Καισαρείας. Ο Ευσέβιος (256-340 μ.Χ) γράφει ότι:
…το ναζέρ, έλαιον αλείματος είναι… το ναζέρ κατά τους Εβδομήκοντα «άγιον» σημαίνει… το Ναζιραίων δε όνομα τον άγιο σημαίνει. Οι παλαιοί ιερείς (προφανώς Εβραίοι) δι ελαίου, ναζέρ καλουμένου χριώμενοι, εκ του ναζέρ παραγόμενο, εκαλούντο Ναζιραίοι.
…Ο δε Κύριος ημών (ο Ιησούς δηλαδή) του Ναζιραίου τον τίτλο έλαβε όχι εκ του ναζέρ ελαίου, αλλά ως τη φύσει τοιούτος ονομάσθηκε Ναζωραίος απ’ τη Ναζαρά όπου ανετράφη. Όπως λέει και ο Ματθαίος ελθών κατώκοισεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρά, διά να εκπληρώση το ρηθέν Ναζωραίος κληθήσεται.
(Ευσέβιος, Ευαγγελικής αποδείξεως 7.2.48-50)
Αυτό που καταλαβαίνει κανείς απ’ όλα αυτά, είναι ότι, ο Ευσέβιος, που μοιάζει να ξέρει καλά τα εβραϊκά (σήμερα θεωρείται αγνώστου καταγωγής) τα έχει μπερδέψει τελείως, αφού από τη μια κάνει πλήρη ανάλυση του «ναζέρ» και των «Ναζιραίων» και λέει ότι ο Ιησούς ήταν εκ του φυσικού του Ναζιραίος (χρισμένος) και μετά προσθέτει και την ανύπαρκτη Ναζαρά για να δικαιολογήσει προφανώς τις ανοησίες του Ματθαίου…
Ο Ιησούς ως μέλος της τριαδικής θεότητας
Ένα άλλο ζήτημα προβληματισμού είναι, πως προέκυψε η «κατασκευή» για τον τριαδικό θεό, με τον Ιησού στη θέση του γιου, η οποία πουθενά δεν αναφέρεται ρητά, ούτε στην Παλαιά Διαθήκη ούτε στα Ευαγγέλια, αλλά συνάγεται από διάφορες διατυπώσεις, οι οποίες με την προσφιλή στους θεολόγους μέθοδο της ερμηνευτικής μπορούν να πάρουν και την ακριβώς αντίθετη σημασία. Γεγονός είναι ότι τα περί τριαδικότητας αποτελούν μεταγενέστερη επινόηση των εκκλησιαστικών «πατέρων», αρχικά του Αθηναγόρα και του Τερτυλλιανού.
Η μόνη λογική εξήγηση για τη δημιουργία του «τριαδικού» θεού που είναι μεν ένας, αλλά έχει τρεις υποστάσεις, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, πρέπει να οφείλεται σε αντιγραφή από ανταγωνιστικές θρησκείες των πρώτων χριστιανικών αιώνων, οι οποίες είχαν επικεφαλής επίσης πλειάδα θεϊκών μορφών. Με αυτό τον τρόπο, ο χριστιανισμός παρουσιαζόταν προς τους Ιουδαίους ως μονοθεϊστική θρησκεία, αλλά προς τους εθνικούς ως πολυθεϊστική και γινόταν έτσι ελκυστική και πολυσυλλεκτική.
Για παράδειγμα, στο αρχαιοελληνικό δωδεκάθεο παρουσιάζεται η τριάδα Δίας, Ήρα και θυγατέρα Αθηνά. Στην κέλτικη θρησκεία η θεά Morrigan έχει τρεις μορφές: αγάπη, γονιμότητα και θάνατος. Στον ινδουισμό εκφράζεται μια τριαδικότητα με την Trimurti, την ενότητα των τριών υποστάσεων του δημιουργού (βράχμα), προστάτη (βίσνου) και καταστροφέα (σίβα). Τέλος, στην επίσης πολύ παλαιότερη από το χριστιανισμό αιγυπτιακή θρησκεία υπήρχε ο θεός πατέρας Όσιρις, η θεά μητέρα Ίσις, σύζυγος του Όσιρι και το παιδί τους, ο Ώρος, ο οποίος ήταν πτηνό, όπως το χριστιανικό «άγιο πνεύμα». Στην αιγυπτιακή θρησκεία το πτηνό ήταν, όμως, γεράκι, το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στη μυθολογία και την κοινωνική ζωή των λαών της βόρειας Αφρικής και της Εγγύς Ανατολής.
Απουσία θηλυκής θεότητας και η δημιουργία της Παναγίας
Αυτή η εισαγωγή της τριαδικότητας από τους εκκλησιαστικούς πατέρες δημιούργησε όμως, πέρα από τις πολλαπλές αιρέσεις και συγκρούσεις, ακόμα μέχρι το 19ο αιώνα και σήμερα ίσως, συμπληρωματικά προβλήματα: Οι εθνικές θρησκείες είχαν πάντα και μια θηλυκή θεότητα, η οποία «φρόντιζε» για τα θέματα της γυναικείας απασχόλησης στις αρχαίες κοινωνίες και μέχρι σήμερα, τη μητρότητα, την οικογένεια, την υγεία κ.ά. Τέτοιες θεότητες ήταν η περσική Εκάτη, η αιγυπτιακή Ίσις, οι ελληνικές θεότητες Ήρα, Αθηνά, Αφροδίτη κ.ο.κ., των οποίων η λατρεία ήταν πολύ διαδεδομένη στις περιοχές της ανατολικής Μεσογείου και στις οποίες είχαν αφιερωθεί εντυπωσιακοί ναοί.
Η χριστιανική θρησκεία είχε ένα θεό απροσδιόριστου φύλου, ο οποίος όμως εκδηλώνεται κατά γενική αντίληψη ως άντρας, ένα υιό αρσενικό και το πνεύμα που είναι ουδέτερο. Τίποτα θηλυκό, ίσως και λόγω του παραδοσιακού μισογυνισμού των «πατέρων». Όποτε είχε τεθεί το πρόβλημα της απουσίας θηλυκής θεότητας, κάθε πρόταση είχε απορριφθεί από τους μεγάλους εκκλησιαστικούς «πατέρες», για διάφορους λόγους.
Τελικά, στην Οικουμενική Σύνοδο της Εφέσου (431 μ.Χ.) αποφασίστηκε να ανακηρυχθεί η μητέρα του Ιησού, Μαρία, ως «παναγία και υπεραγία θεοτόκος», την οποία όμως ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) μόνο ως «χριστοτόκο» δεχόταν να αναγνωρίσει. Αυτή η επιλογή με την εισαγωγή θηλυκής θεότητας προκάλεσε νέες αντιδικίες, συγκρούσεις και αιρέσεις, πολλές από τις οποίες διαρκούν μέχρι των ημερών μας!
Σταδιακά αποδόθηκαν δε όλες οι υπερφυσικές ικανότητες των προχριστιανικών θηλυκών θεοτήτων στη μητέρα του Ιησού. Για παράδειγμα, κοντά στο ιερό της Αφροδίτης στη Βραυρώνα Αττικής, η οποία Αφροδίτη «γιάτρευε» τα ασθενή παιδιά, δημιουργήθηκε εδώ και πολλούς αιώνες και υπάρχει μέχρι σήμερα ανακαινισμένη μια εκκλησία της «Παναγίας γιάτρισσας». Αντίστοιχα έχουν γίνει κοντά ή πάνω σε όλα τα αρχαία ιερά.
Η Αγία Γραφή και τα «θεόπνευστα ιερά κείμενα»
Η Αγία Γραφή, αποτελείται από 2 συλλογές βιβλίων. Την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.
Ο όρος Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται στην αποκάλυψη του Θεού μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, τη συνδιαλλαγή του με το έθνος του Ισραήλ, με σκοπό να ευλογηθεί όλη η ανθρωπότητα. Τα βιβλία της, γράφτηκαν από πολλούς συγγραφείς σε διάστημα αρκετών εκατονταετηρίδων. Συνώνυμες ονομασίες είναι επίσης οι όροι Εβραϊκές Γραφές, Εβραϊκή Βίβλος —με βάση την προέλευση των συγγραφέων— και Δεύτερη Διαθήκη.
Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης αποτέλεσαν τις μοναδικές Ιερές Γραφές που χρησιμοποιήθηκαν από τον Ιησού Χριστό, τους αποστόλους και την πρωτοχριστιανική κοινότητα. Σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, η σύναψη της Καινής Διαθήκης προφητεύεται ήδη μέσα στην Παλαιά Διαθήκη.
Το σύνολο των βιβλίων που θεωρούνται «κανονικά» ποικίλει μεταξύ των χριστιανικών δογμάτων. Έτσι, η Ορθόδοξη Εκκλησία περιλαμβάνει στον κανόνα της 49 βιβλία, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία 46 βιβλία και οι Εκκλησίες της Μεταρρύθμισης 39 βιβλία. Πάντως, όλες οι χριστιανικές εκκλησίες εμπεριέχουν στην Παλαιά Διαθήκη τους τα 39 βιβλία που αναγνωρίζονται από τον Ιουδαϊσμό ως η Βίβλος, η αλλιώς Τανάκ.
Η αρχαιότερη μετάφραση του εβραϊκού κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης έγινε στην ελληνική γλώσσα και έχει επικρατήσει να ονομάζεται Μετάφραση των Εβδομήκοντα.
Η Καινή Διαθήκη αποτελεί το δεύτερο μέρος της ιερής γραμματείας ή ιερών κειμένων των Χριστιανών. Η Καινή Διαθήκη γράφτηκε από πολλούς συντάκτες μέσα σε μια χρονική περίοδο 50 περίπου ετών. Οι Χριστιανοί συγκέντρωσαν σταδιακά τα κείμενα αυτά σε ένα σώμα, μετά το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού, ώστε να ενισχυθεί το έργο της διάδοσης του μηνύματός του στον κόσμο. Επίσης, με το έργο αυτό θέλησαν να μεταδώσουν στις επόμενες γενιές χωρίς αλλοιώσεις, τις πληροφορίες για όσα είδαν και άκουσαν. Η πλειονότητα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν εξ αρχής στα ελληνικά.
Από ευαισθησία προς τους Εβραίους συγγραφείς της Ιουδαϊκής Βίβλου, κάποιοι επιλέγουν να χρησιμοποιούν τους όρους «Εβραϊκές Γραφές» ή «Εβραϊκή Βίβλος» και Χριστιανικές (Ελληνικές) Γραφές αντί της παραδοσιακής χριστιανικής ονοματοδοσίας «Παλαιά Διαθήκη» και «Καινή Διαθήκη» αντίστοιχα.
Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από τέσσερα διαφορετικά είδη βιβλίων:
Τα τέσσερα Ευαγγέλια: 1. κατά Ματθαίον, 2. κατά Μάρκον, 3. κατά Λουκάν, 4. κατά Ιωάννην (τα τρία πρώτα ονομάζονται και Συνοπτικά).
Τα τέσσερα Ευαγγέλια δίνουν πληροφορίες για τη διδασκαλία του Ιησού και λίγες πληροφορίες για τη ζωή του, όσες ήταν απαραίτητες ώστε να γίνει πιο κατανοητό το μήνυμα της διδασκαλίας του. Πιστεύεται ότι έχουν γραφτεί από τέσσερις πιστούς χριστιανούς: Τους αυτόπτες μάρτυρες της επίγειας ζωής του Ιησού, Ματθαίο και Ιωάννη και τους αυτήκοους μάρτυρες των μαθητών του, Μάρκο και Λουκά. Τα βιβλία αυτά καταγράφηκαν μεταξύ του 60 και του 120 μ.Χ.
Το πρώτο από όλα, που γράφτηκε από τον Μάρκο γύρω στο 60 μ.Χ., αναφέρεται στη ζωή του Χριστού, και κυρίως στην τελευταία του εβδομάδα, αλλά δεν αναφέρεται καθόλου στην ανάσταση. Η διήγησή του τελειώνει με τις γυναίκες που φτάνουν στον τάφο του και τον βρίσκουν άδειο, και ένας άντρας τους λέει «Ο Ιησούς δεν είναι εδώ». Και μετά οι γυναίκες φεύγουν και δεν το λένε σε κανένα (πράγμα που δημιουργεί εύλογες απορίες για το πώς τα έμαθε όλα αυτά ο Μάρκος), και το Ευαγγέλιο τελειώνει. Αυτό είναι αρκετά περίεργο, δεδομένου ότι η Ανάσταση είναι ο θρίαμβος του Ιησού, η τελευταία και σημαντικότερη απόδειξη της θείας του υπόστασης. Τα επόμενα Ευαγγέλια, του Ματθαίου και του Λουκά, μας λένε όσα ξέρουμε για το τι έγινε μετά την Ανάσταση, αλλά το καθένα τα λέει λίγο διαφορετικά. Τα περισσότερα τα μαθαίνουμε από το τελευταίο Ευαγγέλιο, του Ιωάννη, που πιθανότατα γράφτηκε γύρω στο 120 μ.Χ.
Τα Ευαγγέλια, μια καλή πηγή πληροφοριών, δεν είναι γραμμένα με τη μορφή βιογραφίας. Ο Ματθαίος και ο Ιωάννης ήταν δύο από τους αρχικούς μαθητές. Ο Μάρκος ήταν ακόλουθος του Πέτρου, ο δε Λουκάς είχε προσηλυτιστεί από τον Παύλο. Δεν γνωρίζουμε μετά βεβαιότητος ότι είναι συγγραφείς των Ευαγγελίων, τα οποία ως το τέλος του 2ου μ.Χ. αιώνα ήταν χωρίς τίτλο. Τα ονόματα των Ευαγγελιστών εμφανίζονται περίπου το 180 μ.Χ.
Μέχρι τότε, υπήρχαν πολλά Ευαγγέλια. Έπειτα από διαμάχες και συζητήσεις κατέληξαν οι πρώτοι χριστιανοί στα τέσσερα. Τα περισσότερα από τα λεγόμενα «Απόκρυφα» Ευαγγέλια έχουν χαθεί. Όπως για παράδειγμα το «Κατ’ Αιγυπτίους Ευαγγέλιο», ενώ άλλα είναι γνωστά από αναφορές και αποσπάσματα που περιελήφθησαν σε άλλα έργα.
Σήμερα πλέον τα γνωστά είναι αυτά που γράφτηκαν μετά το 180, όπως τα «Παιδιά του Κυρίου» που θεωρείται ότι ανήκει στον Ιάκωβο και το «Ευαγγέλιο του Θωμά». Όμως η άποψη που επικρατεί γι’ αυτό είναι ότι πρόκειται για περιγραφή θρύλων και μύθων.
Οι Πράξεις των αποστόλων: Μετά από το θάνατο του Ιησού, οι πιστοί ενώθηκαν και δημιούργησαν την «εκκλησία», μια οργανωμένη κοινωνία πιστών με σκοπό να συνεχιστεί το έργο του Ιησού στη γη. Η πρώιμη ιστορία της εκκλησίας και των αποστόλων της περιγράφεται στο βιβλίο «Πράξεις των Αποστόλων» που έγραψε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Το βιβλίο αυτό χωρίζεται σε δύο κύριες ενότητες:
* Τις Πράξεις του Πέτρου
* Τις Πράξεις του Παύλου
Ο Πέτρος ήταν ένας από τους πρώτους μαθητές του Ιησού ενώ ο Παύλος ήταν απόστολος στον μη εβραϊκό κόσμο, της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Οι Επιστολές: Απο τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης, τα 21 έχουν την μορφή των επιστολών. Οι 14 από αυτές γράφτηκαν από τον Απόστολο Παύλο. Μέσω αυτών απευθύνθηκε στους πιστούς διδάσκοντας το λόγο του Ιησού, δίνοντας λύσεις στα τοπικά προβλήματα των εκκλησιών και συμβουλές για το πως να ζήσουν μια χριστιανική ζωή.
* Οι επιστολές του Απ. Παύλου: 6. προς Ρωμαίους, 7. προς Κορινθίους Α, 8. προς Κορινθίους Β, 9. προς Γαλατάς, 10. προς Εφεσίους, 11. προς Φιλιππησίους, 12. προς Κολοσσαείς, 13. προς Θεσσαλονικείς Α, 14. προς Θεσσαλονικείς Β, 15. προς Τιμόθεον Α, 16. προς Τιμόθεον Β, 17. προς Τίτον, 18. προς Φιλήμονα, 19. προς Εβραίους
* Οι Καθολικές επιστολές: 20. Ιακώβου, 21. Πέτρου Α, 22. Πέτρου Β, 23. Ιωάννου Α, 24. Ιωάννου Β, 25. Ιωάννου Γ, 26. Ιούδα
Η Αποκάλυψη: Το βιβλίο αυτό είναι γνωστό ως «Αποκάλυψη του Ιωάννη», εξαιτίας της πίστης ότι γράφτηκε από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Το περιεχόμενό του ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να κρατήσουν την πίστη τους παρ’ όλες τις δυσκολίες που θα συναντήσουν, δίνοντας ταυτόχρονα ένα μήνυμα ελπίδας.
Κατά τη διάρκεια του 1ου αιώνα, ο κανόνας ιερών συγγραμμάτων της χριστιανικής εκκλησίας αποτελούνταν αποκλειστικά από τις εβραϊκές «Γραφές» (Παλαιά Διαθήκη), οι οποίες θεωρούνταν θεόπνευστες. (2 Τιμ. 3:16· 2 Πέτρ. 1:20). Μόνο κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα τα Ευαγγέλια και οι επιστολές του αποστόλου Παύλου αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο του «κανόνα». Καθώς η εκκλησία θεωρούσε ότι ήταν ο «νέος Ισραήλ», παρέμενε προσκολλημένη στον κανόνα βιβλίων που χρησιμοποιούνταν από τους Ιουδαίους, με μια νέα όμως αντίληψη περί αυτού. Η Παλαιά Διαθήκη μπορούσε να θεωρηθεί χριστιανική μόνο εφόσον ήταν κατανοητό ότι έδινε μαρτυρία στο σύνολό της για τον Ιησού Χριστό.
Δεν μπορεί να λεχθεί με σαφήνεια πότε ακριβώς άρχισε η μακρόχρονη και αδιάκοπη διαμόρφωση του κανόνα της Καινής Διαθήκης καθώς η Iστορία ουσιαστικά σιωπά για αυτή τη σπουδαιότατη εξέλιξη της πρώιμης χριστιανικής εκκλησίας. Αντί να αποτελεί αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου διατάγματος από ένα άτομο ή μια σύνοδο κατά την έναρξη της χριστιανικής εποχής, η συλλογή των βιβλίων της Καινής Διαθήκης έλαβε χώρα σταδιακά και επηρεάστηκε από διάφορους παράγοντες εντός και εκτός της εκκλησίας. Οι πρώτες ενδείξεις εμφανίζονται στο πρώτο μισό του δεύτερου αιώνα και εντατικοποιούνται ως τα μέσα του ίδιου αιώνα, καθώς αυξανόταν σημαντικά ο όγκος της χριστιανικής φιλολογίας που κυκλοφορούσε μεταξύ των εκκλησιών. Πρώτος που χρησιμοποιεί τον όρο «καινή» διαθήκη φέρεται να είναι ο επίσκοπος Ειρηναίος της Λυών (Λουγδούνου) στις αρχές του 3ου αιώνα, αν και δεν αντιμετωπίζει όλα τα «κανονικά» συγγράμματα της Καινής Διαθήκης με τον ίδιο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, τα όρια του κανόνα είχαν ουσιαστικά παγιωθεί ως το έτος 200. Βέβαια, η κανονικότητα κάποιων από τις Καθολικές Επιστολές και το βιβλίο της Αποκάλυψης παρέμεινε ζήτημα αντιλογίας για κάποιο διάστημα. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα, ο κανόνας της Καινής Διαθήκης καθορίστηκε τελειωτικά και επακριβώς σε μια σειρά εκκλησιαστικών συνόδων.
Πρώτος ο Μ. Αθανάσιος χρησιμοποιεί τον όρο κανών προς δήλωση του σώματος των βιβλίων της Αγίας Γραφής ή κατ’ άλλους, για να δηλώσει τα έγκυρα βιβλία της Αγίας Γραφής σε αντίθεση με τα «απόκρυφα» ή «ακανόνιστα»:
Τοσαύτα και τα της Καινής Διαθήκης βιβλία τα γε κανονιζόμενα, και της πίστεως ημών οιονεί ακροθίνια ή άγκυραι και ερείσματα.
Βεβαίως, ενώ οι εκκλησιαστικοί πατέρες και οι τοπικές σύνοδοι αποφαίνονταν για την εγκυρότητα των Χριστιανικών συγγραμμάτων, η χρήση από τις Χριστιανικές κοινότητες παρείχε την πραγματική αξιολόγηση του τι θα περιλάμβανε ο κανόνας. Η Καινή Διαθήκη βασίστηκε τελικά στα συγγράμματα που είχαν ευρεία αποδοχή και ήταν χρήσιμα για την ανάγνωση στις κατά τόπους εκκλησίες. Βέβαια, ακόμη και σήμερα, για παράδειγμα, η Αιθιοπική (Αβυσσινιακή) Εκκλησία περιλαμβάνει στον κανόνα της 35 (ή 38) βιβλία αντί των 27.
Ο παρακάτω πίνακας παρουσιάζει συνοπτικά την διακύμανση ως προς την αναγνώριση της κανονικότητας των βιβλίων της Καινής Διαθήκης.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=536#ixzz0m6lBHjtJ
-
Η γλώσσα του Ιησού και των πρώτων Αποστόλων δεν ήταν η ελληνική. Το ευαγγέλιο κηρύχθηκε αρχικά στην αραμαϊκή χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ελληνική γλώσσα δεν ήταν αρκετά γνωστή στην Παλαιστίνη κατά την εποχή του Ιησού. Στα Ιεροσόλυμα λειτουργούσαν τουλάχιστον πέντε συναγωγές Ελληνιστών Ιουδαίων, οι οποίοι, πρέπει να χρησιμοποιούσαν το ίδιο καλά την αραμαϊκή και την ελληνική. Πάντως το ευαγγέλιο κηρύχθηκε επί Παλαιστινιακού εδάφους στην αραμαϊκή, και σε αυτήν καταγράφτηκαν τα πρώτα «Λόγια του Ιησού» και οι πρώτες περί αυτού διηγήσεις. Όμως πολύ σύντομα, με την έξοδο των πρώτων ιεραποστόλων από το Παλαιστινιακό έδαφος, παρουσιάστηκε η ανάγκη ώστε το κήρυγμα της νέας θρησκείας να γίνεται στην ελληνική και λόγια του Ιησού ή παραδόσεις που είχαν γραφτεί στην αραμαϊκή, να μεταφρασθούν στην ελληνική.
Οι ελληνιστές Ιουδαίοι ιεραπόστολοι και ειδικά εκείνοι που είχαν ως κέντρο την Αντιόχεια, φαίνεται ότι υπήρξαν οι πρωτοπόροι προς την κατεύθυνση αυτή και η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στην ελληνική από τους «Εβδομήκοντα» αποτέλεσε γι’ αυτούς σημαντική κληρονομιά. Τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι είτε από την αρχή είτε τουλάχιστον στην παρούσα μορφή τους, γραμμένα στην ελληνική γλώσσα, επειδή άσχετα προς την αρχική καταγωγή του ιστορικού υλικού ή των αρχικών γραπτών πηγών, τα κείμενα αυτά προέρχονται όλα από Εκκλησίες που χρησιμοποιούσαν τα ελληνικά ως μέσο επικοινωνίας. Μάλιστα, αν εξαιρεθούν ελάχιστα χωρία, στα βιβλία της Καινής Διαθήκης, χρησιμοποιείται παντού και η ελληνική Παλαιά Διαθήκη των «Εβδομήκοντα». Κατ’ αυτό τον τρόπο, είναι φανερό πως η Καινή Διαθήκη αποτελεί μέρος της ελληνικής γραμματολογίας.
Το γραπτό μήνυμα που διασώθηκε από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, εξαφανίστηκε στην αρχική του μορφή. Δεν έχουμε στη διάθεση μας ούτε ένα απλό σπάραγμα παπύρου, της γραφικής ύλης των πρώτων αιώνων, που να περιέχει κείμενο της Καινής Διαθήκης όπως βγήκε από το χέρι του αρχικού συγγραφέα.
Αυτό οφείλεται σε χιλιάδες αντιγραφείς, που από γενιά σε γενιά διέσωσαν και μετέδωσαν τα κείμενα αυτά. Είτε δεν διάβασαν σωστά κάποιες λέξεις, είτε εσφαλμένα αντέγραψαν άλλες, μετέθεσαν ολόκληρες προτάσεις, παρέλειψαν ολόκληρες φράσεις καθώς ήταν δυνατό από κάποια φυσική φθορά στο κείμενο του υποδείγματος να είχαν σβηστεί λίγα ή πολλά γράμματα και αυτά να παραλείπονται στο αντίγραφο, διάφορες προσθήκες παρουσιάζονταν και γενικά έκαναν όλα τα λάθη που η μελέτη της παλαιογραφίας και της κριτικής κειμένων έχει εντοπίσει σε κάθε ανθρώπινη προσπάθεια αντιγραφής.
Υπήρχαν επίσης πολλοί άλλοι αντιγραφείς που αναλάμβαναν να βελτιώσουν την ατελή γραμματική μερικών συγγραφέων της Καινής Διαθήκης, να προσθέσουν επεξηγήσεις όταν κάτι φαινόταν πως απαιτούσε αποσαφήνιση ή να εισαγάγουν κάποιες αλλαγές έτσι ώστε να κερδίσουν κάποια μάχη που δινόταν στα χρόνια τους. Πολλοί αντιγραφείς εμπιστεύονταν, περιστασιακά, περισσότερο τη μνήμη τους παρά την όραση τους, γράφοντας αυτό που θυμόντουσαν και όχι αυτό που έβλεπαν μπροστά τους. Παρόλο λοιπόν που οι αντιγραφείς αυτοί πίστευαν πως τα κείμενα που αντέγραφαν ήταν ο λόγος του Θεού, μας κληροδότησαν ένα πλήθος από παραλλαγές και παραφθορές του κειμένου της Καινής Διαθήκης.
Την σύγκριση και αποκατάσταση των αρχαίων χειρογράφων ώστε να φτάσουμε όσο είναι ανθρώπινα δυνατό στο αρχικό κείμενο των ευαγγελιστών και επιστολογράφων, ανέλαβαν ερευνητές, που η ειδικότητα τους είναι γνωστή ως «Κριτική του κειμένου». Οι ερευνητές αυτοί, κατά τη διάρκεια του έργου τους, έπρεπε να μελετήσουν μαρτυρίες χιλιάδων χειρογράφων από τον δεύτερο ως τον δέκατο πέμπτο αιώνα, να αξιολογήσουν το υλικό, να ταχθούν υπέρ ή ενάντια αυτής ή της άλλης λέξης, υπέρ της μιας ή της άλλης φράσης, υπέρ της κρίσης μιας περικοπής ως αυθεντικής ή ως μεταγενέστερης προσθήκης.
Το σημερινό κείμενο της Καινής Διαθήκης, είναι προϊόν όλων αυτών των συντονισμένων προσπαθειών. Σήμερα σώζονται πάνω από 2.500 ελληνικά χειρόγραφα που περιέχουν είτε πλήρη, είτε αποσπάσματα του κειμένου. Ο συνολικός αριθμός παραλλαγών, θελητών και αθέλητων, των ιερών κειμένων, κυμαίνεται γύρω στις 200.000(!), στο μεγαλύτερο μέρος τους όμως πρόκειται για παραλλαγές ασήμαντες όσον αφορά το νόημα και την ουσία του κειμένου. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο τεράστιος αριθμός χειρογράφων και παραθέσεων χωρίων από τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, μας επιτρέπει να έχουμε ένα κείμενο κατά πολύ ανώτερο απέναντι στις περισσότερες σχεδόν νεώτερες φιλολογικές συνθέσεις.
Το κείμενο της 27ης έκδ. «Nestle-Aland» και 4ης έκδ. της «Greek New Testament», θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα οικουμενικά αποδεκτό κείμενο, αφού απ’ αυτό διδάσκονται οι φοιτητές την ερμηνεία στα Πανεπιστήμια του κόσμου και απ’ αυτό γίνονται οι μεταφράσεις στις διάφορες γλώσσες και διαλέκτους.
Ο Τίμιος Σταυρός και η Αγία Ελένη
Τη θέση της στην Ιστορία, η Ελένη, μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, την οφείλει στο ταξίδι της στην Παλαιστίνη και τις υπόλοιπες ανατολικές επαρχίες της αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια της Α’ Οικουμενικής Συνόδου (325 μ.Χ.) πληροφορήθηκε για την κατάσταση που επικρατούσε στους Αγίους Τόπους και προς το τέλος του 326 μ.Χ. αναχώρησε για την Ιερουσαλήμ.
Ο Ευσέβιος περιγράφει με λεπτομέρειες το ταξίδι της 78χρονης τότε Ελένης (VC, 3.42-47). Το παρουσιάζει ως ένα ευλαβέστατο προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, κατά το οποίο η Ελένη επιδιδόταν σε πράξεις φιλανθρωπίας συντηρώντας ολόκληρες κοινότητες, ανεγείροντας ιδρύματα κοινής ωφελείας με αυτοκρατορικές επιχορηγήσεις και ιδρύοντας μονές. Κάποιοι σύγχρονοι ιστορικοί όμως εκφράζουν ορισμένες επιφυλάξεις για το κατά πόσο τα κίνητρα της Ελένης πήγαζαν αποκλειστικά από τη θερμή χριστιανική της πίστη. Είναι πιθανόν, το κύρος του μεγάλου Κωνσταντίνου να είχε κλονιστεί μετά από την υιοκτονία και συζυγοκτονία που είχε διαπράξει. Έτσι, σκοπός της Ελένης ίσως ήταν να κατευνάσει τη δυσαρέσκεια των κατοίκων στις ανατολικές περιοχές της αυτοκρατορίας.
Στη Βηθλεέμ και το Γολγοθά διεξήγαγε μεγάλες ανασκαφές, κατά τις οποίες βρέθηκαν οι τόποι της Γέννησης, της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού. Εκεί, αφού έδωσε εντολή να κατεδαφιστεί ο ναός της Αφροδίτης από το Γολγοθά, η Ελένη ανέγειρε με αυτοκρατορικές χορηγίες τους μεγαλοπρεπείς ναούς της Γέννησης (στη Βηθλεέμ) και της Ανάστασης (στο λόφο του Γολγοθά), που μέχρι σήμερα αποτελούν τα σημαντικότερα μνημεία του Χριστιανισμού.
Η μεγάλη δόξα της Ελένης, μεταξύ προπάντων των χριστιανικών πληθυσμών, οφείλεται στην εύρεση του Τιμίου Σταυρού. Οι ιστορικοί διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις για το κατά πόσο η παράδοση αυτή αποτελεί ιστορικό γεγονός. Ο Ευσέβιος, παρόλο που δίνει λεπτομερείς πληροφορίες για τα έργα της Ελένης στα Ιεροσόλυμα, δεν αναφέρει την ανακάλυψη του Τιμίου Σταυρού. Ο Ρουφίνος είναι εκείνος, που στη δική του «Εκκλησιαστική Ιστορία», συνδέει την Ελένη με την εύρεση του Τιμίου Σταυρού (Hist. Eccl 10, 7-8).
Όπως επισημαίνει και ο γνωστός αρχαιολόγος και άριστος γνώστης του χώρου τής Ορθόδοξης Λατρείας, καθηγητής και ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Καλοκύρης στο βιβλίο του «Το αρχιτεκτονικό συγκρότημα τού Ναού τής Αναστάσεως Ιεροσολύμων και το θέμα τού Αγίου Φωτός», «η εύρεση τού Σταυρού (ή -κατά τους επιφυλακτικούς κριτικούς- τού ξύλου που ταυτίστηκε με τον Σταυρό) βεβαιώνεται από τις πηγές ότι έγινε επί της βασιλείας τού Μ. Κωνσταντίνου, όμως δεν αναφέρεται ως ευρέτρια η αγία Ελένη μέχρι το τέλος τού 4ου αιώνος».
Οι εκδοχές βέβαια για το πώς ακριβώς συνέβη αυτό, ποικίλλουν, κοινός όμως παρονομαστής είναι ότι τόσο ο καθορισμός τού ακριβούς σημείου ανασκαφής όσο και η επιλογή τού σωστού σταυρού ανάμεσα στους συνολικά τρεις που βρέθηκαν, κατέστη δυνατός μέσω μιας σειράς θαυμάτων: λουλούδια κατεύθυναν με την ευωδιά τους, νεκροί αναστήθηκαν, μυαλά φωτίστηκαν…
Κατά μία εκδοχή, όταν η Αγία Ελένη με τους συνοδούς της άρχισε τις έρευνες, μια νεαρή Εβραιοπούλα οδήγησε την Βασιλομήτορα στον Ιούδα, πού έμενε στα Ιεροσόλυμα, διότι εκείνος εγνώριζε από τους παλαιοτέρους την τοποθεσία, όπου είχαν ρίξει τους τρεις σταυρούς. Εκεί μάλιστα φύτρωνε κάθε χρόνον μόνο του και το ευωδιαστό «βασιλικό χόρτο», αυτό, που λέγεται και σήμερα βασιλικός. Πήγε, λοιπόν, η Αγ. Ελένη στην τοποθεσία αυτή και πριν δώσει εντολή να αρχίσουν οι ανασκαφές, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά στον Χριστό. Μόλις όμως σηκώθηκε στα πόδια της και πριν να πει μια λέξη, έγινε μέγας σεισμός, μόνον στο σημείον αυτό, και το έδαφος σχίστηκε σε μεγάλο βάθος. Τότε άρχισαν αμέσως οι ανασκαφές και σε λίγη ώρα βρέθηκαν και οι τρεις σταυροί, προς γενική κατάπληξη όλων των παρισταμένων.
Όλοι έκλαιγαν από χαρά και άλλοι δόξαζαν τον Θεόν και προσεύχονταν. Η στιγμή ήταν μοναδική και πανίερη. Καθάρισαν τους τρεις σταυρούς από τα χώματα, μολονότι, βρέθηκαν σε ένα κοίλωμα της γης και ήταν καλά προστατευμένοι. Δεν ήξεραν όμως ποιος από τους τρεις ήταν ο Σταυρός επάνω στον όποιον σταυρώθηκε ο Χριστός. Εκεί κοντά βρισκόταν σε μια καλύβα μια ετοιμοθάνατη γυναίκα, που έπασχε από χρόνια ασθένεια. Η Αγ. Ελένη σκέφθηκε αμέσως ότι ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός θα θεράπευε αμέσως την γυναίκα, εάν της έβαζαν πάνω της τον Σταυρόν του Κυρίου. Έτσι έβαλαν διαδοχικά τους δύο πρώτους σταυρούς, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μόλις όμως έβαλαν στο σώμα της τον τρίτον Σταυρόν, η ετοιμοθάνατη γυναίκα έγινε αμέσως καλά και σηκώθηκε στα πόδια της. Έτσι αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός. Και όπως γράφει και ο Ευθύμιος Ζυγαβηνός στον Σταυρόν του Κυρίου υπήρχε και η μικρή σανίδα με την επιγραφή «Ι.Ν.Β.Ι.» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων), πού είχε βάλει ο Πόντιος Πιλάτος.
Βέβαια, στην παραπάνω εκδοχή υπάρχει η αντίφαση. Απ’ την στιγμή που υπήρχε η επιγραφή Ι.Ν.Β.Ι., πως μπερδεύτηκαν ανάμεσα στους τρεις σταυρούς; Ας παραβλέψουμε το ότι μέχρι να γίνει η ταυτοποίηση του «πραγματικού» σταυρού προηγήθηκε η κινηματογραφικά τυποποιημένη σκηνή των δυο «τζούφιων» σταυρών, που εμπεριέχει όλα τα στοιχεία του «θρίλερ», μέχρι επιτέλους να γίνει το θαύμα.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει τον Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ο θείος ζήλος, όμως, έκανε την αγία Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές.
Έτσι ξάφνου διέκρινε δια της «Θείας Φώτισης» τρεις σταυρούς ανάμεσα σε εκατοντάδες που υπήρχαν εκεί, γιατί ο Γολογοθάς ήταν μέρος όπου επί πολλά έτη σταύρωναν κόσμο, ο τόπος έβριθε από ξύλινα κομμάτια σταυρών. Δεν είναι επομένως εύκολο να βρεις τον συγκεκριμένο σταυρό του Κυρίου. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς ιερείς, αφού έκαναν δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβεστάτης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.
Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το Τίμιο Ξύλο. Επειδή όμως συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Κατά μια άλλη εκδοχή, πήγε στα Ιεροσόλυμα και ζήτησε να μάθει σε ποιο μέρος ήταν θαμμένος ο Σταυρός. Όμως κανένας Χριστιανός δεν ήξερε να της πει. Εκείνοι που πριν από πολλά χρόνια τον είχαν θάψει βαθιά στο χώμα, είχαν πια πεθάνει. Έβαλε λοιπόν η Αγία Ελένη χιλιάδες εργάτες κι άρχισαν να σκάβουν όλα τα χωράφια εκεί γύρω. Είχε ακλόνητη πίστη πως κάπου θα τον έβρισκε. Πολλούς μήνες δούλευαν οι εργάτες χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια μέρα, καθώς η Αγία Ελένη βάδιζε μέσα σ’ ένα χωράφι, πάτησε ένα χορτάρι και αμέσως μια γλυκιά μυρωδιά γέμισε τον αέρα. Καθώς κοίταξε γύρω της έσκυψε κι έκοψε ένα κλαδάκι απ’ το φυτό που πάτησε, το μύρισε και τότε κατάλαβε πως το χορτάρι εκείνο ήταν που σκορπούσε την γλυκιά ευωδιά. Με μιας ο νους της «φωτίστηκε», φώναξε έναν εργάτη και του είπε να σκάψει σ’ εκείνο το μέρος.
Σε λίγο, τι θαύμα! Ο εργάτης βρήκε εκεί τον Τίμιο Σταυρό.
Από εκείνη τη στιγμή, το μυρωδάτο αυτό φυτό λέγεται βασιλικός, γιατί φύτρωσε στο σημείο που ήταν θαμμένος ο Σταυρός, όπου είχε σταυρωθεί ο βασιλιάς του κόσμου.
Η επιγραφή Ι.Ν.Β.Ι. του Τιμίου Σταυρού
Την 1η Φεβρουαρίου του 1492 έγινε μια ανακάλυψη στην αρχαία πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια αποκατάστασης μίας τοιχογραφίας, στην οποία εικονίζεται η εύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη, βρέθηκε πίσω από αυτήν μία πέτρινη πλάκα, στην οποία ήταν χαραγμένη η επιγραφή «TITULUS CRUCIS».
http://i44.tinypic.com/9i4qb8.jpg
-
Οι εργάτες αφαίρεσαν την πλάκα και ανακάλυψαν μία κόγχη, εντός της οποίας υπήρχε ένα μολύβδινο κιβώτιο, σφραγισμένο από τον Αρχιεπίσκοπο της Μπολόνια καρδινάλιο Γεράρδο, τον μετέπειτα Πάπα Φωτεινό Β΄ (1144-1145), πάνω στο οποίο υπήρχε μία επιγραφή, η οποία πιστοποιούσε το περιεχόμενο του. Μέσα σε αυτό υπήρχε ένα τεμάχιο της εγχάρακτης πινακίδας από το Σταυρό του Ιησού.
Το τεμάχιο ήταν από ξύλο καρυδιάς, είχε πλάτος 25,3 εκατοστά, ύψος 14, πάχος 2,6 και ζύγιζε 687 γραμμάρια, που σημαίνει ότι οι διαστάσεις ολόκληρης της πινακίδας πρέπει να ήταν περίπου 60 εκατοστά πλάτος και 21 ύψος. Αρχικά ήταν βαμμένη άσπρη και το χρώμα των γραμμάτων ήταν μάλλον βαθύ κόκκινο, με τα γράμματα χαραγμένα από τα δεξιά προς τα αριστερά, σύμφωνα με τον εβραϊκό τρόπο γραφής. Παρ’ όλη τη μεγάλη φθορά, την οποίαν είχε υποστεί προϊόντος του χρόνου, ήταν δυνατόν να διαβαστούν η δεύτερη και η τρίτη λέξη, ενώ η πρώτη σχεδόν αδύνατον.
Ωστόσο, αυτή η, εκ πρώτης όψεως, εκπληκτική ανακάλυψη, έγειρε κάποια σοβαρά ερωτήματα, όσον αφορά στη γνησιότητα της εν λόγω επιγραφής. Υπάρχουν μαρτυρίες για την ύπαρξη τέτοιας επιγραφής; Εκτός από τις αναφορές των προαναφερθέντων εκκλησιαστικών συγγραφέων για την ανακάλυψη, μαζί με το Σταυρό του Ιησού, της επιγραφής με την αιτία της θανατικής Του καταδίκης, υπάρχουν και δύο μαρτυρίες για την ύπαρξη της τον 4ο αιώνα μ.Χ. Η πρώτη προέρχεται από τον ανώνυμο «προσκυνητή του Μπορντώ», ένα Χριστιανό από τη Γαλλία, ο οποίος επισκέφτηκε την Ιερουσαλήμ το 333 μ.Χ. και η δεύτερη από την Αιθέρια, μία Χριστιανή από την Ισπανία, η οποία επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους το 382 μ.Χ.
Στην επιγραφή υπάρχουν τρεις σειρές από γράμματα, η μία κάτω από την άλλη. Η πρώτη είναι τόσο πολύ κατεστραμμένη, που μόνο έξι, ίσως επτά, απολήξεις γραμμάτων έχουν διασωθεί. Αν και έχουν προταθεί κατά καιρούς διάφορες θεωρίες, όπως των καθηγητών Γκέρχαρντ Κρολλ (Αραμαϊκή), Σαλόμ Μπεν Χορίν (Εβραϊκή) και Κάρστεν Πίτερ Τίεντε (Εβραϊκή), η γλώσσα και το περιεχόμενο της πρώτης γραμμής καλύπτονται μέχρι σήμερα από ένα πέπλο αβεβαιότητας. Συνεχίζοντας στη δεύτερη (Ελληνική) και την τρίτη (Λατινική) γραμμή παρατηρούμε ότι και αυτές είναι γραμμένες από δεξιά προς τ’ αριστερά, κάτι εντελώς φυσιολογικό για την πρώτη γραμμή, όχι όμως γι’ αυτές τις δύο. Όπως και για την προηγούμενη, έτσι και γι’ αυτήν δεν υπάρχει μία πειστική απάντηση. Ο καθηγητής Κ. Π. Τίεντε ερμήνευσε το γεγονός αυτό ως ένα λάθος του Εβραίου γραφέα, ο οποίος δεν ήξερε Ελληνικά και Λατινικά, αλλά γνωρίζοντας το ελληνικό και λατινικό αλφάβητο, έγραψε με τον εβραϊκό τρόπο (από δεξιά προς τ’ αριστερά) αυτά που του υπαγόρευσαν στις δύο προαναφερθείσες γλώσσες. Στη δεύτερη σειρά διαβάζουμε «ΝΑΖΑΡΕΝΟΥΣ Β[ΑΣΙΛΕΥΣ]», το οποίο έρχεται σε συμφωνία με τη μαρτυρία του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (κεφ. 19, στιχ. 19) «ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ». Σ’ αυτό όμως διασώζεται ο λεκτικός τύπος «ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ» και όχι ο προαναφερθείς. Η λύση γι’ αυτό το πρόβλημα, βρίσκεται στην επόμενη σειρά, η οποία είναι γραμμένη στα Λατινικά και έχει ως εξής: «ΝΑΖΑRINUS RΕ[Χ]». Σύμφωνα με τον καθηγητή Κ. Π. Τίεντε πρόκειται για κλασική περίπτωση μεταγραφής, δηλαδή ο γραφέας δεν μετέφρασε αλλά μετέγραφε στα Ελληνικά από τα Λατινικά το επίθετο, το οποίο δήλωνε τον τόπο καταγωγής του Ιησού.
Το εν λόγω εύρημα όμως όπως έδειξε η ραδιοχρονολόγηση που έγινε το 2002, προέρχεται από μια πολύ μεταγενέστερη εποχή και συνεπώς ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να είναι η αυθεντική πινακίδα που κατά την Αγία Γραφή χρησιμοποιήθηκε στη Σταύρωση.
Κατόπιν εμπεριστατωμένων φιλολογικών και παλαιογραφικών αναλύσεων ωστόσο, θεωρήθηκε δυνατόν -για την ακρίβεια, προτάθηκε η πιθανότητα-, η ανευρεθείσα πινακίδα να αποτελεί το ακριβές αντίγραφο της αυθεντικής.
Εδώ όμως θα πρέπει να επισημανθεί ότι παρόμοια έλεγαν και πριν από μερικά χρόνια για το περιβόητο «οστεοφυλάκιο του Ιακώβου». Κατά τον πατέρα Φίτσμαγιερ, έναν από τους μεγαλύτερους ειδικούς παγκοσμίως στην αραμαϊκή, η εγχάρακτη επιγραφή της οστεοθήκης δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν αυθεντική και ως εκ τούτου αποτελούσε την αρχαιότερη απόδειξη τής ιστορικότητας του Ιησού.
Κι όμως η αυθεντία, με την οποία «κανείς δεν θέλει να αναμετρηθεί όταν έχουμε να κάνουμε με Αραμαϊκά», τελικά έσφαλε. Διότι όπως αργότερα αποδείχθηκε, το υποτιθέμενο αρχαιολογικό εύρημα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια καλοστημένη απάτη. Έτσι λοιπόν, η σιγουριά του καθηγητή Τίεντε ότι η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι. δεν μπορεί να είναι προϊόν νοθείας, δεν λέει και πολλά. Άλλωστε ήδη έπεσε μια φορά έξω στις εκτιμήσεις του και μάλιστα δραματικά: Ενώ αρχικά δεν απέκλειε τον 1ο μεταχριστιανικό αιώνα, η ραδιοχρονολόγηση έβγαλε τελικά 980 – 1146 μ. Χ.!
Ούτως ή άλλως τα ερωτήματα που αναζητούν απάντηση δεν είναι και λίγα. Κατ’ αρχάς το κείμενο της ελληνικής φράσης δεν συμφωνεί με κανένα από τα Ευαγγέλια, όπως ούτε κι αυτά μεταξύ τους. Οι εκδοχές των Συνοπτικών απέχουν παρασάγγας από αυτό που (έστω και αποσπασματικά) αναγράφεται στον Titulus, ενώ και με την εκδοχή του Κατά Ιωάννην υπάρχει πρόβλημα: Πρώτον το όνομα «Ιησούς» δεν είναι γραμμένο ολόκληρο, αλλά με τα αρχικά του (ΙC), ενώ λείπουν και τα δύο από την Αγία Γραφή παραδεδομένα οριστικά άρθρα («Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς …»).
-
Οι μαθητές του Χριστού
Το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ιησούς φέρεται ότι επέλεξε δώδεκα μαθητές ερμηνεύεται από μελετητές της ιστορικότητας του προσώπου ότι είναι συμβολισμός.
Ήθελε με αυτό τον τρόπο να δείξει ότι η διδασκαλία και το μήνυμά του αγκαλιάζει ολόκληρο το Ισραήλ.
Και τα τέσσερα Ευαγγέλια συμφωνούν πως υπάρχουν 12 μαθητές, δεν συμφωνούν όμως στα ονόματά τους. Ένα παράδειγμα: Ο 12ος μαθητής, σύμφωνα με τον Ματθαίο και τον Μάρκο, ονομαζόταν Θαδδαίος. Σύμφωνα με τον Λουκά ήταν ο Ιούδας ο υιός του Ιακώβου, ενώ ο Ιωάννης τον αναφέρει ως ο «Ιούδας, ουχί ο Ισκαριώτης».
Μια άλλη εξήγηση που έχει δοθεί είναι ότι ορισμένοι μαθητές ίσως είχαν δύο ονόματα. Για παράδειγμα, πιθανόν το Λευί να είναι το δεύτερο όνομα του Ματθαίου. Ενώ ο Θαδδαίος που αναφέρεται στον Ματθαίο και τον Μάρκο να είναι το ίδιο πρόσωπο με το «γιο του Ιακώβου» που αναφέρεται στον Λουκά, και με τον Ιούδα (όχι τον Ισκαριώτη) που αναφέρεται στον Ιωάννη.
Ο Χριστός όμως φαίνεται είχε έναν κύκλο με σταθερούς μαθητές, έναν άλλο με «οπαδούς» στον οποίο πρέπει να συμπεριληφθούν οι γυναίκες (Μαγδαληνή, Μάρθα, Μαρία κ.ά.) και έναν τρίτο με «συμπαθούντες».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η οικογένεια του Ιησού δεν συμπεριλαμβανόταν στους οπαδούς Του. Ο «πατέρας» Ιωσήφ δεν ξαναεμφανίζεται στα Ευαγγέλια μετά τη γέννηση. Μάλιστα, ο Χριστός φαίνεται να διάκειται αρνητικά απέναντι στην οικογένειά Του. Αναφέρει ο Μάρκος ότι η μητέρα και τ’ αδέλφια Του βρίσκονταν έξω από έναν χώρο που δίδασκε και του έστειλαν μήνυμα. Κι η απάντησή Του ήταν: «Τις είναι η μήτηρ μου ή οι αδελφοί μου;» Και κοιτάζοντας γύρω τους οπαδούς του πρόσθεσε: «Ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου, διότι όστις κάμη το θέλημα του Θεού, ούτος είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ μου».
Παρ’ όλ’ αυτά μετά το θάνατό Του, ο αδελφός του ο Ιάκωβος είναι ένας από τους ηγέτες της πρώτης Εκκλησίας.
Οι Οικουμενικές Σύνοδοι και ο καθορισμός των…προδιαγραφών της θρησκείας και της πίστης
Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος διήρκεσε δύο μήνες και δώδεκα ημέρες και πραγματοποιήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας. Συγκλήθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο στις 20 Μαΐου του 325 και έλαβαν μέρος 318 επίσκοποι. Η Σύνοδος μεταξύ άλλων αποφάσεων, διακήρυξε την ομοουσιότητα του Υιού με τον Πατέρα.
Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α’ τον Μέγα στην Κωνσταντινούπολη το 381 και συμμετείχαν 150 ορθόδοξοι επίσκοποι και 36 Μακεδονιανοί. Η Σύνοδος μεταξύ άλλων αποφάσεων, συμπλήρωσε το Σύμβολο της Πίστεως (Σύμβολο Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως).
Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος συνήλθε στην Έφεσο, στη βασιλική της Θεοτόκου, το 431 από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β’. Συμμετείχαν 200 επίσκοποι, ανάμεσα στους οποίους ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας ως προεδρεύων. Η Σύνοδος μεταξύ άλλων αποφάσεων, διακήρυξε ότι ο Ιησούς είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, με πλήρη ένωση των δύο φύσεων και απέδωσε επίσημα στην Παρθένο Μαρία τον τίτλο «Θεοτόκος».
Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Μαρκιανό και τη σύζυγό του, Αυγούστα Πουλχερία το 451 στη Χαλκηδόνα. Αποτελούνταν από 650 επισκόπους και καταπολέμησε τη διδασκαλία του Μονοφυσιτισμού, η οποία, με πρωτεργάτη τον αρχιμανδρίτη Ευτυχή, δίδασκε ότι η θεία φύση του Χριστού απορρόφησε πλήρως την ανθρώπινη.
Η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος έλαβε χώρα από τις 5 Μαΐου έως τις 21 Ιουνίου του 553 στην Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή 165 επισκόπων, υπό την προεδρία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ευτυχίου. Την συγκάλεσαν ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ και η σύζυγός του, Αυτοκράτειρα Θεοδώρα. Επαναβεβαίωσε τα ορθόδοξα δόγματα περί της Αγίας Τριάδας και του Ιησού Χριστού και καταδίκασε πλήθος μη ορθοδόξων συγγραμμάτων καθώς και ορισμένους συγγραφείς (Ευάγριο, Δίδυμο, Ωριγένη κ.α.).
Η ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 680 από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ΄ Πωγωνάτο και παραβρέθηκαν από 150 έως 289 επίσκοποι. Η Σύνοδος αυτή διατύπωσε ότι ο Χριστός έχει Θεία και Ανθρώπινη θέληση, η οποία υποτάσσεται στη Θεία.
Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ΄ και τη μητέρα του, Αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία στη Νίκαια της Βιθυνίας, στο Ναό της Αγίας Σοφίας, το 787 κατόπιν αίτησης του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου. Εκεί εκφράσθηκε το δόγμα ότι η εικονογράφηση του Χριστού και των Αγίων εδράζεται στην ενανθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδας και διευκρινίστηκε ότι η τιμή προς τις εικόνες αναφέρεται στο πρόσωπο που αυτή απεικονίζει και όχι στο υλικό από το οποίο είναι αυτή φτιαγμένη.
Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, οι κανόνες που εξέδωσαν «αι επτά θεόπνευστοι Οικουμενικαί Σύνοδοι», υποδεικνύουν το ορθό επειδή:
* Στηρίζονται στη θεόπνευστη Αγία Γραφή και την αυθεντική αποστολική και εκκλησιαστική παράδοση.
* Θεσπίσθηκαν ή επικυρώθηκαν (εγκρίθηκαν) από την Εκκλησία με Οικουμενικές Συνόδους που εκφράζουν το αλάθητο της Εκκλησίας.
* Η έγκριση από Οικουμενική Σύνοδο δίνει στον Κανόνα οικουμενικότητα, διαχρονικότητα, διατοπικότητα και αυθεντικότητα.
http://i40.tinypic.com/axgnjl.jpg
Η Ιερά Σινδόνη του Τορίνο
Η Ιερά Σινδόνη του ΤορίνοΗ Σινδόνη του Τορίνο ή Ιερά Σινδόνη είναι ένα κομμάτι ύφασμα πάνω στο οποίο είναι αποτυπωμένη η εικόνα ενός γενειοφόρου άνδρα, και η τοποθέτηση του πάνω στο ύφασμα πιστεύεται ότι ταιριάζει σε σώμα που έχει σταυρωθεί και τραυματιστεί. Η Σινδόνη φέρει την εικόνα του γενειοφόρου άνδρα, εμπρός και πίσω, ηλικίας περίπου 33 ετών, με ύψος περίπου 1,80 μ. και βάρος 77 κιλά. Σε όλο το μήκος του υφάσματος υπάρχουν κηλίδες αίματος που αποδίδονται σε θάνατο από σταύρωση. Είναι εμφανείς τρύπες από καψίματα και μερικές σταγόνες νερού από την πυρκαγιά του 1532. Ο άνθρωπος της Σινδόνης φέρει στους καρπούς των χεριών και στα πόδια σημάδια από αίμα που σημαίνει ότι σταυρώθηκε και επίσης στην πλάτη σημάδια από μαστίγωση. Στο πρόσωπο, υπάρχουν διογκώσεις που είναι αιματώματα, τα οποία είναι ιδιαίτερα ορατά στο δεξί μάγουλο. Σε όλο το σώμα υπάρχουν σημάδια από μώλωπες και πληγές. Στο μέτωπο, στον αυχένα και στα μαλλιά που είναι μακριά, υπάρχει αίμα, ενώ πληγές καλύπτουν την περιφέρεια του κεφαλιού, που μάλλον έχουν προκληθεί από στεφάνι φτιαγμένο από μυτερά αγκάθια. Στο στήθος και στην πλάτη φαίνονται γδαρσίματα, που πιθανώς έγιναν από μαστίγιο, όργανο βασανισμού των ρωμαϊκών χρόνων. Στη δεξιά ωμοπλάτη, υπάρχουν τετραγωνικές εκχυμώσεις που αποδίδονται σε βαρύ αντικείμενο, που μπορεί να ήταν ο οριζόντιος δοκός του σταυρού που ο καταδικασμένος κουβαλούσε μέχρι τον τόπο της εκτέλεσης. Στη δεξιά θωρακική περιοχή βρέθηκαν σημάδια αίματος, που έχουν τα χαρακτηριστικά εκείνα πτωτικού αίματος.
Πριν το Μεσαίωνα η ιστορία της Σινδόνης του Τορίνο είναι σκοτεινή και καλύπτεται από μυστήριο. Ιστορικές αναφορές στη Σινδόνη του Τορίνο χρονολογούνται από το 1354. Νωρίτερα, υπάρχουν υπόνοιες πως ανήκε στο Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών, για τους οποίους υποστηρίζεται πως την είχαν στην κατοχή τους για 200 χρόνια περίπου. Οι τελευταίοι Ναΐτες που εικάζεται ότι κατείχαν τη σινδόνη ήταν ο Ζακ Ντε Μολέ και ο Ζοφρέ Ντε Σαρνέ, οι οποίοι κάηκαν στην πυρά το 1314, μετά την διάλυση του Τάγματος. Ως πρώτος κάτοχός της αναγνωρίζεται με ασφάλεια ο Γάλλος ιππότης Ζοφρέ Ντε Σαρνέ, ο οποίος δίσταζε να δημοσιοποιήσει το γεγονός της ύπαρξής της, πιθανώς λόγω των μυστηριωδών συνθηκών με τις οποίες είχε έρθει στα χέρια του, μάλλον λόγω συγγένειας με τον Ναΐτη Ντε Σαρνέ. Ο ίδιος είχε χτίσει μία φτωχική εκκλησία στο Λιρέ της Γαλλίας, και ενώ η οικογένειά του ήταν σε οικονομικό αδιέξοδο, αποφάσισε να εκθέσει εκεί τη Σινδόνη. Ο επίσκοπος της περιοχής Ερρίκος του Πουατιέ, αντέδρασε για την αυθεντικότητα της και υπέβαλλε μνημόνιο, το οποίο ανέφερε πως μετά από εξετάσεις που έκανε στη Σινδόνη, την βρήκε πλαστή, αναφέροντας επίσης πως είχε ανακαλύψει και τον καλλιτέχνη που τη φιλοτέχνησε. Η Σινδόνη αμέσως αποσύρθηκε, για να εκτεθεί εκ νέου το 1389. Ο γιος του Ντε Σαρνέ, αγνοώντας τον τοπικό επίσκοπο, πήρε άδεια από τον Πάπα, παραδεχόμενος εξ αρχής πως δεν ήταν γνήσια, αλλά αντίγραφο. O επίσκοπος της περιοχής Πιέρ Ντ΄Αρσί, σε μνημόνιο προς τον Πάπα Κλημέντιο Ζ’, χαρακτήριζε τη Σινδόνη ως απάτη, αναφερόμενος στις προγενέστερες έρευνες του Ερρίκου του Πουατιέ.
Το 1452, το ύφασμα πωλήθηκε στον Δούκα του Σαβόϋ, ο οποίος ανέγειρε ειδικό παρεκκλήσι και τοποθέτησε τη Σινδόνη στο Σαμπερύ της Γαλλίας το 1464. Το 1532, προκλήθηκε πυρκαγιά στο παρεκκλήσι, που προκάλεσε φθορές στη Σινδόνη, με αποτέλεσμα η οικογένεια του Σαβόϋ να τη μεταφέρει στο Τορίνο της Ιταλίας, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Η μοναδική φορά που μεταφέρθηκε από το Τορίνο ήταν τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τοποθετήθηκε στο μοναστήρι του Μοντεβεγκίνε, στο Αβελίνο της νότιας Ιταλίας, για να παραμείνει αργότερα οριστικά στο Τορίνο.
Η Ιερά Σινδόνη του Τορίνο έχει αποτελέσει πηγή διαμάχης μεταξύ της θρησκευτικής και της επιστημονικής κοινότητας για αιώνες, καθώς υποστηρίζεται ότι πρόκειται για το σάβανο στο οποίο εναποτέθηκε το σώμα του Ιησού Χριστού, μετά την αποκαθήλωσή του από τον Σταυρό, ενώ σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες αποτελεί ανθρώπινο δημιούργημα. Η Σινδόνη είναι ένα λινό ύφασμα κιτρινωπού χρώματος, διαστάσεων 4,30 μέτρων μάκρος και 1,10 μέτρων φάρδος, που φυλάσσεται από το 1578 στον καθεδρικό ναό του Τορίνο. Η ύφανση του είναι από ψαροκόκκαλο από ίνες λιναριού, υλικά που χρησιμοποιούνταν την εποχή του Ιησού Χριστού.
Για την αυθεντικότητα και την προέλευσή της έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις. Επιστημονικές αναλύσεις και χρονολογήσεις του υφάσματος χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν παρατηρήθηκε πως οι χρωματικοί τόνοι των εικόνων της Σινδόνης είχαν μάλλον το χαρακτήρα φωτογραφικών αρνητικών. Το 1988, τρεις ανεξάρτητες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε εργαστήρια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, της Αριζόνας και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ελβετίας αντίστοιχα, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως πρόκειται για δημιούργημα που χρονολογείται την περίοδο 1290-1390. Με βάση τα αποτελέσματα των ερευνών, η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία αποδέχτηκε τη Σινδόνη ως μη αυθεντική.
Απολλώνιος ο Τυανέας και Ιησούς Χριστός. Η μεγάλη «κλοπή»;
Γνωρίζουμε όλοι μας ότι η ιστορία, ως συνήθως, γράφεται από τον νικητή. Επίσης γνωρίζουμε ότι η παραχάραξη της ιστορίας, με όποια «υλικά» απαιτούνται, αποτέλεσε εργαλείο προσπορισμού των νικητών Χριστιανών. Και ιδιαίτερα από την έναρξη (Α’ Οικουμ. Σύνοδος) της νεοτέρας «Χριστολογίας».
Μία τέτοια περίπτωση «καραμπινάτης» παραχάραξης είναι και αυτή του μεγάλου Έλληνα σοφού Απολλώνιου Τυανέα.
Γεννήθηκε το έτος 4 π.χ. και πέθανε σε βαθιά γεράματα το 100 μ.χ. περίπου. Υπήρξε ανθρωπιστής μέγας διδάσκαλος και κατά την διάρκεια της ζωής του θαυμάζονταν σε τέτοιο βαθμό, ώστε παντού (Ρωμαϊκή επικράτεια) υπήρχαν εικόνες του, αγάλματα, ναοί αφιερωμένοι στο όνομα του, αλλά και νομίσματα.
Ήτανε γιος πάμπλουτου Καππαδόκη με βαθιά Ελληνική παιδεία, και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ταρσό της Κιλικίας η οποία φημίζονταν ως μέγιστη εστία της ελληνικής φιλοσοφίας. Χάρισε από νωρίς τα πλούτη του σε «αυτούς που νομίζουν ότι τα έχουν ανάγκη», και ξεκίνησε τον αγώνα του για πνευματικές κατακτήσεις.
Ο Τυανέας υπήρξε ένα ειρηνικός επαναστάτης, ένας αναθεωρητής της θρησκείας, ένας άνθρωπος που, μεταξύ των άλλων, επιτέθηκε στην «τάση» της εποχής να αλλάζουνε οι Έλληνες τα παραδοσιακά τους ονόματα με ΛατινοεβραΙκά.
Υπήρξε μέγας μύστης, και παρ’ όλες τις ικανότητες του και τις βαθιές του γνώσεις, έζησε ως ένα απόλυτο υπόδειγμα ηθικής και απλότητας, με βασικό του σκοπό την αποκατάσταση του Ελληνικού τρόπου σκέψης και ζωής στον τότε Ελλαδικό χώρο.
Την περίοδο που έζησε, δίδαξε αλλά και λατρεύτηκε από άκρη σε άκρη της Ρωμαϊκής επικράτειας, είναι συνάμα και η περίοδο που τοποθετείται…..η αρχή του Χριστιανισμού. Είναι η εποχή όπου στις περιοχές που ζουν Εβραίοι κυριαρχεί το μεσσιανιστικό δόγμα (σύμφωνα και με την τοπική τους παράδοση) καθώς και ακούγονται πολλά περί του ερχομού του Μεσσία.
Έζησε ζωή ενάρετη, λιτή, αποποιούμενος τα υλικά αγαθά και καταδικάζοντας αυστηρά τις καταχρήσεις και την αμαρτία. Γι’ αυτό τον αποκάλεσαν «θείον άνδρα».
Την ζωή του Απολλώνιου συνόδευσαν και αρκετοί θρύλοι και μύθοι (περισσότερες πληροφορίες παρακάτω) περί…θαυμάτων που έκανε (όπως η ανάσταση μιας νεκρής κοπέλας), που φυσικά σήμερα κανένας ορθολογιστής δεν δύναται ν’ αποδεχθεί.
Όταν πολύ αργότερα, περί τα τέλη του τρίτου αιώνα, η διαμάχη ανάμεσα στους εθνικούς και τους χριστιανούς είχε φουντώσει για τα καλά, πολλοί πολέμιοι της «φρέσκιας» θρησκείας αντιπαρέβαλλαν τον Απολλώνιο και την ιδιαίτερα διαδεδομένη διδασκαλία του στην χριστιανική διδαχή!
Με λίγα λόγια: O Απολλώνιος Τυανέας ήτανε κάτι σαν τον Χριστό για τους Εθνικούς. Σε όλα του τα θαύματα υπάρχουνε «ομοιότητες» με τα θαύματα που έκανε ο Χριστός.
Έτσι το 325 μ.χ. ο ηλιολάτρης (αλλά και θαυμαστής του Απολλώνιου) Κωνσταντίνος μέσω της Α’ Οικ. Συνόδου αφομοίωσε την διδασκαλία και την μεγάλη φήμη του Τυανέα, και παραχαράσσοντας την διδασκαλία του μαζί με τον Πυθαγορισμό, με κάποιες δήθεν Θεϊκές διδασκαλίες ενός υπερφυσικού Μεσσία (οι οποίες θα ήτανε όμως πιο συμφέρουσες για την Αυτοκρατορία από τις ριζοσπαστικές απόψεις του Τυανέα) δημιούργησε τον μύθο του «Μεσσία Χριστού»!.
Οι δε γραφιάδες εκείνου του ανοσιουργήματος που βαπτίστηκε Α’ Σύνοδος, ονομάστηκαν αργότερα…ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ!
Κάπως έτσι αυτοχρίστηκαν όλοι τους, και ο αρχιμάγειρας της υπόθεσης ανακηρύχθηκε ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ…
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, σχεδόν όλοι οι αρχαιογνώστες πίστευαν εσφαλμένα ότι ο Απολλώνιος από τα Τύανα της Μ. Ασίας ήταν πλάσμα της φαντασίας του Φλάβιου Φιλόστρατου (3ος αι. μ.Χ.). Αποκορύφωμα της πλάνης αποτελεί το έργο του U. Weisser (στα γερμανικά) «Το Βιβλίο για το μυστικό της δημιουργίας του Ψευδο-Απολλώνιου από τα Τύανα, Βερολίνο – Ν. Υόρκη, 1980.
Και όμως. Από το 1942 έχει ανακοινωθεί σε ινδικό ερευνητικό περιοδικό ότι βρέθηκε χειρόγραφο στα σανσκριτικά, που αποκάλυψε τη δράση και την παρουσία ενός «Απαλούνα» και του συνοδού και συνεργάτη του «Νταμίζε» ανάμεσα στους Ινδούς γιόγκι σε εποχή που ταυτίζεται με τα χρόνια του Χριστού. Φυσικά, πρόκειται για τον Απολλώνιο και τον Δάμιν, για τους οποίους ο Φιλόστρατος μαρτυρεί ότι έφτασαν μέχρι την Ινδία.
Κάτι τέτοιο φαίνεται να το αγνοεί η Μ.D., που το βιβλίο της πρωτοκυκλοφόρησε το 1984.
Πηγή: pare dose
-
Rose,
Εσύ αντί να πεις "ό,τι πιο νοσηρό" (...) δεν θα μπορούσες κάλλιστα να πεις "είμαι κάθετα αντίθετη με αυτόν (τον Χριστιανισμό);;... Ζητάς και ρέστα όμως. Αυτό είναι δίκαιο;
Σχετικά με τις "καταγγελίες" που λες, γνωρίζω ::) ... Όποιος ξέρει την αλήθεια δεν τις θεωρεί άξια λόγου.
Έτσι για πληροφορία η Π.Δ. δεν έχει πρόβλημα με τους Έλληνες ως Έλληνες! Το ίδιο θα έγραφε π.χ. για τους Αμερικανούς (ως εξουσία και κουλτούρα/ειδωλολατρεία κτλ.) σήμερα.
Τέλος, και πολλά είπα, αν δεν δεις τα γεγονότα τις Βιβλου από το πρίσμα ότι είναι αποκαλυμμένη αλήθεια (ως δόγμα) από Τον Θεό, τότε πολλά είναι παρεξηγήσιμα. Πιθανολογώ ότι δεν θα εκτιμήσεις αυτή τη πρόταση όσο θα ήθελα. Αλλά τέλος πάντων.
Μετά λες:
"αυτή η συμπεριφορά δεν δηλώνει χρηστότητα, ούτε Ελευθερία Πνεύματος. Επισημαίνουμε για τελευταία φορά, πως έχουμε δικαίωμα (βάση Νομοθεσίας) ως Ελεύθεροι πολίτες σε μία Ελεύθερη Κοινωνία να σχολιάζουμε ακόμα και καυστικά, θέσεις, απόψεις, θεωρίες, αντιλήψεις, πεποιθήσεις, και δοξασίες, αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να συκοφαντούμε, να βρίζουμε, να κατακρίνουμε και να ευτελίζουμε τους φορείς και τους εκφραστές."
Προσπαθείς να ρίξεις την μομφή πάνω στα λόγια μου ενώ τα δικά σου κράζουν μίσος. Έτσι, αυτά που γράφεις εσύ έχουν σχέση με χρηστότητα και ελευθερία πνεύματος, ενώ αυτά που γράφω εγώ όχι. What a twist. Περί χρηστότητα και ελευθερία πνεύματος, θα πω ότι στον Χριστιανισμό της Βίβλου όχι κάποιον ανθρώπων, δεν έχουν σχέση με υποκρισία, συμνοτυφία, αδικία, κατάχρηση εξουσίας, μένος, κάλυψη του ενόχου και των κινήτρων του, και άλλα της κατηγορίας. Ένα δείγμα:
Λευιτικό 19:17 Δεν θέλεις μισήσει τον αδελφόν σου εν τη καρδία σου· θέλεις ελέγξει παρρησία τον πλησίον σου και δεν θέλεις υποφέρει αμαρτίαν επ' αυτόν.
Λουκάς 17:3 Προσέχετε εις εαυτούς. Εάν δε ο αδελφός σου αμαρτήση εις σε, επίπληξον αυτόν· και εάν μετανοήση, συγχώρησον αυτόν.
Δεν θα σχολιάσω άλλο, το αφήνω στον κόσμο. Όλοι κρινόμαστε.
Δεν έχω καμία διάθεση για φιλονικία Rose. Περαστικός ήμουν. Θα σου σώσω έτσι πάλι τον τελευταίο λόγο να πεις ό,τι "νιώθεις" σε αντίθεση χωρίς αντίλογο.
-
Την εποχή εκείνη, 40 σημαντικοί ιστορικοί δεν απομνημονεύουν την ύπαρξη του Χριστού.
Apollonius
Appian
Appion of Alexandria
Arrian
Aulus Gellius
Columella
Damis
Dio Chrysostom
Dion Pruseus
Epictetus
Favorinus
Florus Lucius
Hermogones
Justus of Tiberius
Juvenal
Lucanus
Lucian
Lysias
Martial
Paterculus
Pausanias
Persius
Petronius
Phaedrus
Philo
Phlegon
Pliny Elder
Pliny Younger
Plutarch
Pomponius Mela
Ptolemy
Quintilian
Quintius Curtius
Seneca
Silius Italicus
Statius
Suetonius
Theon of Smyrna
Valerius Flaccus
Valerius Maximus.
Ο ιστορικός Ιώσηπος, πιστός σε Ιουδαϊκή παράταξη δίνει μια μικρή παράγραφο για έναν Ιησού, η οποία βέβαια θεωρείται μεταγενέστερη προσθήκη από τον Χριστιανό Ευσέβιο Καισάρεια.
Αν υπήρχε ο Χριστός που ασπάζονται οι Ναζωραίοι, απο τον Βασιλιά των Εβραίων και τον βασιλιά Δαβίδ, τότε λογικά είχε την απαίτησή για τον θρόνο του βασιλεία των Ιουδαίων και έκανε έναν Γάμο, για να συγχωνεύσει δυο βασιλικές γραμμές αίματος δημιουργώντας ενα πολίτικο έθνος με πιθανή δημιουργεία ενα νόμιμο δικαίωμά για τον θρόνο και την διαδοχή των βασιλιάδων μετά τον Σολομώντα. Ένας αυθεντικός Μαύρος Μάγος ο οποίος κατάφερε και έφερε σκοτάδι και θάνατο σε όλη την ανθρωπότητα για 2000 χρόνια και συνεχίζει ακόμα.
-
Nyx,
γνωστή η "φανφάρα" λίστα του Ρεμβεργκ για εντυπωσιασμό στους αμαθείς. Διάβασε στο Shattering The Christ Myth σελίδα 87-94 όπου ασχολείται με όλους αυτούς έναν-έναν. Μερικοί από αυτούς αναφέρθηκαν στον Χριστό(!), και από τους υπόλοιπους ελάχιστοι ήταν ιστορικοί και από άλλα μέρη. Πολλά μπορούμε να πούμε εδώ. Διάβασε το βιβλίο.
-
Γνωρίζουμε ότι άνθρωπος με το όνομα Χριστός δεν υπήρχε, το ότι δεν απομνηνεύουν την ύπαρξη του ονόματος τέτοιου ανθρώπου 40 ιστορικοί παραπάνω, είναι γεγονός.
Στην τότε εποχή χιλιάδες άνθρωποι σταυρωθήκαν...
Επίσης οι Εβραίοι σταυρώσαν έναν Βασιλιά τους (σύμφωνα με τον ιστορικό Mara Bar), κανένας όμως απο τους ιστορικούς δεν αναφέρει για κάποιον Χριστό.
Το άτομο το οποίο πιστεύουν οι Χριστιανοί, πιθανών να υπήρχε ως ιστορικό πρόσωπο, αλλά όχι με το όνομα που του δίνουν οι πιστοί του, γιατί κανένας από αυτούς τους ιστορικούς δεν το απομνημονεύει.
Στην πραγματικότητα ο Χριστιανισμός είναι μια θρησκεία η οποία βασίζεται σε σκοτεινές δυνάμεις, και αυτόν τον οποίο πιστεύουν οι οπαδοί του, αν υπήρχε ως ιστορικό πρόσωπο τι άλλο θα μπορούσε να ήταν εκτός από έναν αυθεντικό Μαύρο Μάγο;
Και έμπαση περίπτωση για πες σε εμάς τους αμαθής ποιος από τους 40 Ιστορικούς παραπάνω αναφέρει ότι υπήρχε άνθρωπος με όνομα χριστός; :D
Πολλοί αναφέρουν για έναν Ιησού, πασίγνωστο όνομα στην τότε εποχή διότι το είχαν πολλά άτομα, όπως έχουν και τώρα το Γιώργο στην σημερινή εποχή.
-
Nyx (στα γρήγορα), γράφεις:
Και έμπαση περίπτωση για πες σε εμάς τους αμαθής ποιος από τους 40 Ιστορικούς παραπάνω αναφέρει τον άνθρωπο με όνομα χριστό; :D
Ο Πλίνιος ο νεώτερος(δες σχόλιο μου στον Ορφέα "Απάντησησ 11" 6η παράθεση/εισαγωγικά κάτω), ο Λουκιανός, (και πιθανόν/συζητιέται) ο Σουητόνιος κ.ά.
Ξέρω ήδη την διαφωνία σου σχετικά, κάπου την διάβασα νομίζω. Δεν καλύφθηκα με βαση αυτά που ξέρω.
Οι περισσότεροι (από τους 40) είναι εκτός θέματος. Το γιατί δες το βιβλίο, δεν προλβαίνω. Σόρη.
-
Σχετικά με τις "καταγγελίες" που λες, γνωρίζω ::) ... Όποιος ξέρει την αλήθεια δεν τις θεωρεί άξια λόγου.
[...]
αν δεν δεις τα γεγονότα τις Βιβλου από το πρίσμα ότι είναι αποκαλυμμένη αλήθεια (ως δόγμα) από Τον Θεό, τότε πολλά είναι παρεξηγήσιμα.
Αγαπητέ frivolousatheists,
εξήγησέ μας ποια Αλήθεια γνωρίζεις που σε κάνει να μην θεωρείς τα εγκλήματα του χριστιανισμού άξια λόγου.
Προσπαθείς να ρίξεις την μομφή πάνω στα λόγια μου ενώ τα δικά σου κράζουν μίσος.
Μίσος όχι, μια και δεν είμαι χριστιανή να επιδιώκω τον θάνατο άλλων επειδή σκέφτονται διαφορετικά. Είναι όμως αγανάκτηση, και πραγματικά, από την μέρα που έμαθα την Αλήθεια για το ποιος είναι ο Χριστιανισμός, θα αγωνιστώ εναντίον του, καταγγέλοντας είτε Δημόσια είτε με Αγωγές, μέχρι να εξαφανιστεί τουλάχιστον από την χώρα μας, όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος που έχει Συνείδηση.
-
Έτσι για πληροφορία η Π.Δ. δεν έχει πρόβλημα με τους Έλληνες ως Έλληνες! Το ίδιο θα έγραφε π.χ. για τους Αμερικανούς (ως εξουσία και κουλτούρα/ειδωλολατρεία κτλ.) σήμερα.
Οι Αρχαίοι 'Ελληνες, εκτός κάποιες ελάχιστες γραφικές εξαιρέσεις, ήταν φιλόσοφοι και όχι θρήσκοι. Οι θρήσκοι που προσκυνούν είδωλα της φαντασίας τους, είναι οι ειδωλολάτρες και όχι οι φιλόσοφοι. Οι Φιλόσοφοι δεν πιστεύουν σε είδωλα της Φαντασίας τους, δεν κάνουν λιτανίες οστών από νεκρούς, ούτε βάζουν τα χρυσαφικά τους πάνω σε είδωλα εικόνες, για να έχουν την εύνοια φανταστικών δαιμόνων, ούτε ασχολούνται με μαύρες μαγείες, θυσιάζοντας ζωντανά στους δαίμονες, ή κοινωνόντας συμβολικά με αίμα δαιμόνων, όπως σε αντίστοιχες σατανικές δαιμονολατρίες.
Κατηγορούν και διώκουν λοιπόν, κάποιοι αγράμματοι φανατισμένοι εβραίοι, την Ελληνική Φιλοσοφία, τους 'Ελληνες Επιστήμονες Φιλοσόφους, και όχι απλά θρήσκους 'Ελληνες, σκοτώνοντας, και κλέβοντας τις περιουσίες όλων όσων δεν δέχονται τον Γιαχωβά. Κατηγορούν και διώκουν το Ελληνικό ελεύθερο πνεύμα, που γέννησε την Δημοκρατία, την Επιστήμη, και τον Ολυμπισμό, και ιδρύουν μία φασιστική εβραϊκή Δικτατορία, προσπαθώντας να αφανίσουν τον Ελληνισμό επί εκατοντάδες χρόνια, φέρνοντας όλη την Δύση σε βαθύ Πνευματικό τέλμα.
-
Nyx (στα γρήγορα), γράφεις:
Και έμπαση περίπτωση για πες σε εμάς τους αμαθής ποιος από τους 40 Ιστορικούς παραπάνω αναφέρει τον άνθρωπο με όνομα χριστό; :D
Ο Πλίνιος ο νεώτερος(δες σχόλιο μου στον Ορφέα "Απάντησησ 11" 6η παράθεση/εισαγωγικά κάτω), ο Λουκιανός, (και πιθανόν/συζητιέται) ο Σουητόνιος κ.ά.
Ξέρω ήδη την διαφωνία σου σχετικά, κάπου την διάβασα νομίζω. Δεν καλύφθηκα με βαση αυτά που ξέρω.
Οι περισσότεροι (από τους 40) είναι εκτός θέματος. Το γιατί δες το βιβλίο, δεν προλβαίνω. Σόρη.
Η επιστολή του Πλίνιου αμφισβητείται πλήρως ως προς τη χρησιμότητα της και την αξιοπιστία της ως ιστορική πηγή, σύμφωνα με την wikipedia δεν κάνει αναφορά στον Χριστό, αλλά στους υποστηρικτές του, και είναι πολύ μεταγενέστερη (αρχές 2ου αιώνα). Ο Lucian (λουκιανός) έγραψε το 175 μ.α.χ.χ. για "έναν άντρα που σταυρώθηκε στην Παλαιστίνη, επειδή παρουσίασε μια νέα λατρεία στον κόσμο", δεν αναφέρει το όνομα Χριστός. Ψάξε, ψάξε δεν θα το βρεις. ;)
-
Nyx,
Γράφεις:
Η επιστολή του Πλίνιου αμφισβητείται πλήρως ως προς τη χρησιμότητα της και την αξιοπιστία της ως ιστορική πηγή, σύμφωνα με την wikipedia δεν κάνει αναφορά στον Χριστό, αλλά στους υποστηρικτές του, και είναι πολύ μεταγενέστερη (αρχές 2ου αιώνα). Ο Lucian (λουκιανός) έγραψε το 175 μ.α.χ.χ. για "έναν άντρα που σταυρώθηκε στην Παλαιστίνη, επειδή παρουσίασε μια νέα λατρεία στον κόσμο", δεν αναφέρει το όνομα Χριστός. Ψάξε, ψάξε δεν θα το βρεις. ;)
1) Το wikipedia μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Ο Πλίνιος είπε (αφού μάλλον δεν πήγες στον κόπο να το δεις), επαναλαμβάνω:
«Συνήθιζαν να συνέρχωνται καθωρισμένην ημέραν προ της ανατολής του ηλίου και να αναπέμπουν ύμνον εις τον Χριστόν ως εις Θεόν και εδένοντο με αμοιβαίον όρκον, όχι διά κάποιο έγκλημα, αλλά ότι δεν θα διέπρατταν απάτην, ληστεία ή μοιχεία, δεν θα παρέβαιναν την πίστην τους, ούτε θα ηρνούντο την ιερή τους παρακαταθήκη, ακόμη κι αν τους εδίκαζον. Μετά το τέλος της συναθροίσεώς των συνήθιζον να χωρίζουν, διά να συγκεντρωθούν και πάλι και να δειπνήσουν με λιτό και κοινό δι’ όλους φαγητό».
Αυτά τα λόγια τα λέει κάποιος ο οποίος θεωρεί δεδομένη την ύπαρξη Του Χριστού, χωρίς όμως να αποδέχεται ότι είναι Θεός.
Το έγραψε το 106μ.Χ. σε γράμμα του στον αυτοκράτορα Trazan.
2) Σχετικά με τα θεατρικά που έγραψε Ο Λουκιανός, εκεί ξεκάθαρα υπαινίσσεται Τον Χριστό! Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση! Οποιοσδήποτε ειλικρινής νους, το αντιλαμβάνεται. Τόσο πολύ δεν θες να είναι Ο Χριστός, που μου λες ότι δεν λέει την λέξη/τίτλο Χριστός! Έλεος βρε Nyx! Για ποιον άλλον μιλάει με τέτοια λόγια;; Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; :) Σόρη φίλε, χωρίς παρεξήγηση, δεν είναι δόκιμο να συζητήσω άλλο μαζί σου όταν βλέπω ότι δεν θες να δεις τα οφθαλμοφανέστατα. Θέμα πολύτιμου χρόνου και αγάπης για την αλήθεια.
Να τι είπε:
"next after that other, to be sure, whom they (the Christians) still worship, the man who was crucified in Palestine because he introduced this new cult to the world."
Και:
"Then, too, their first lawgiver persuaded them that they are all brothers...after they have thrown over and denied the gods of Greece and have done reverence to that crucifed sophist himself and live according to his laws."
H αλήθεια θα σε ελευθερώσει Nyx. Όσο η πόρτα είναι ανοιχτή, μην την αποφεύγεις.
-
δεν είναι δόκιμο να συζητήσω άλλο μαζί σου όταν βλέπω ότι δεν θες να δεις τα οφθαλμοφανέστατα. Θέμα πολύτιμου χρόνου και αγάπης για την αλήθεια.
Ειλικρινά, αγαπητέ frivolousatheists, έχεις αγάπη για την αλήθεια? Αμφιβάλλω αγαπητέ μου, διότι διακρίνω μόνο αγάπη για ψευδαισθήσεις, εφόσον σου παρουσιάζονται όλα τα επιχειρήματα της εγκληματικής συμπεριφοράς του χριστιανισμού, και αρνείσαι να τα δεχτείς ή δεν τα θεωρείς σημαντικά.
Πως θα αισθανόσασταν λοιπόν σήμερα εσείς οι χριστιανοί αν σας σκοτώνανε για το πιστεύω σας, ή τις πεποιθήσεις σας, κλέβανε την περιουσία σας, κατέστρεφαν τις εκκλησίες σας, και σας απαγορεύανε να είστε χριστιανοί? Είναι θεϊκή αυτή η συμεπριφορά?
Αυτός είναι ο εγκληματικός Θεός της Βίβλου που υπηρετείτε.
Είναι σημαντικό επίσης να τονίσουμε πως διωγμοί των χριστιανών, για το πιστεύω τους δεν υπήρξαν ποτέ, αλλά αντίθετα οι χριστιανοί εγκλημάτισαν απέναντι σε άλλους διαφορετικής φιλοσοφίας.
-
Παραθέτεις τα λόγια και σχολιάζεις από κάτω.
δεν είναι δόκιμο να συζητήσω άλλο μαζί σου όταν βλέπω ότι δεν θες να δεις τα οφθαλμοφανέστατα. Θέμα πολύτιμου χρόνου και αγάπης για την αλήθεια.
1) Καταρχάς, αυτά τα λόγια μου ήταν στον ΝYX.
2) Τα υπόλοιπα είναι όλα λάθος, μα όλα. Και σε καλώ να μην με συκοφαντέις μπροστά μου κιόλας. Ποτέ δεν είπα ότι δεν έγιναν εγκλήματα ή ότι είναι ασήμαντα (δείξε μου που το είπα), αλλά ότι αυτά δεν έχουν σχέση με τον ανόθευτο Χριστιανισμό της Βίβλου.
3) Το πόσο εσύ αγαπάς την αλήθεια, σε είδα ήδη, οπότε πες τα σε άλλον που δεν έχει "διάκριση", μάλλον μην τα λες πουθενά.
4) Τα περί διωγμών (που συνεχίζουν και σήμερα κυρίως σε μουσουλμανικές χώρες) είναι πάλι τοποθέτηση προς περιφρόνηση. Είσαι κλασική περίπτωση και ήλπιζα το αντίθετο.
http://en.wikipedia.org/wiki/Persecution_of_Christians_in_the_Roman_Empire
5) Παρατήρησε το εξής "θαύμα": Οτιδήποτε έχει σχέση με τον Χριστιανισμό "έχει γίνει" σουροτήρι από τα επιχειρήματα των αντιφρονούντων, και εννοώ τα πάντα!! Σχεδόν κάθε πρόταση στην Κ.Δ.(!), κάθε μαρτυρία για την ύπαρξη Του Χριστού, των αποστόλων, των θαυμάτων, των διωγμών, κάθε τι που αφορά την ιστορικότητα των κειμένων κ.ο.κ. ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;; Όλα, μα όλα, λάθος είναι; Δεν βλέπεις την αόρατη συνομωσία του Σατανά(στην οποία συμβάλλεις) που κινεί κρυφίως φανατικούς ανθρώπους(εν αγνοια τους επί των πλείστων); Η χειρότερη απάτη που θα μπορούσε να σκεφτεί μία ομάδα ανθρώπων, δεν θα μπορούσε να έχει κάνει τόσα λάθη στην απατη που θα της καταλόγιζαν. Εδώ μιλάμε τίποτα δεν είναι αυτό που φάινεται! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ (βλέπεις και γω εξαγριώνομαι με την κατάφορη αδικία και ανοησία). Πόσο αφελής μπορεί να είναι κανείς επιτέλους;
Ναι Rose, θα έρθει στιγμή που θα σταθείς μπροστά Στον Κριτή σου. Επειδή δεν ήθελες τώρα να είναι ξεκάθαρα τα πράγματα, όλα τότε, θα γίνουν ξεκάθαρα, αλλά θα είναι πολύ αργά. Πάρε την ψυχή σου στα σοβαρά και άσε τις αιρετικές αμπελοφιλοσοφιες(αυτό βλέπω). Έχε κλασικά την τελευταία κουβέντα. Πάλι θα πω ότι τα κίνητρά μου είναι η αφύπνισή σου.
6) Μπορείς να πιστεύεις ό,τι θες για μένα. Τι αλλάζει;
Πραγματικά δεν έχει νόημα η συζήτηση μαζί σου. Πρέπει να πως την αλήθεια. Πιστεύω και αλλοι θα διακρίνουν γιατί το λέω αυτό. Το μόνο που κάνεις είναι να βγάζεις το αυθαίρετο μίσος απέναντι στα ιερά μου. Αν μη τι άλλο, κουραστικό.
-
Η ιστορία έχει απαντήσει εδώ και πολλά χρόνια ότι άνθρωπος με το όνομα Χριστός δεν υπήρξε, μερικές απο τις αποδείξεις αυτού του συμπεράσματος, σύμφωνα με τις αρχές που ακολουθεί η Ιστορία ως επιστήμη: 1. Πηγή αυτόπτης. 2. Πηγή ανεξάρτητη. 3. Πηγή σύγχρονη. Το "Συνήθιζαν να συνέρχωνται καθωρισμένην ημέραν προ της ανατολής του ηλίου και να αναπέμπουν ύμνον εις τον Χριστόν ως εις Θεόν" δεν αποτελεί σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή και αναφέρεται στους χριστιανούς, είναι σαν βγαίνει ένας ιστορικός και μαθαίνει για 10 άτομα που κάνουν την προσευχή τους και δοξάζουν ένα ΤΖΙΝΙ, κάπως χρειάζεται να καταγραφτεί, δεν σημαίνει όμως ότι το ΤΖΙΝΙ υπάρχει.
Σχετικά με τα θεατρικά που έγραψε Ο Λουκιανός, εκεί ξεκάθαρα υπαινίσσεται Τον Χριστό! Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση! Οποιοσδήποτε ειλικρινής νους, το αντιλαμβάνεται. Τόσο πολύ δεν θες να είναι Ο Χριστός, που μου λες ότι δεν λέει την λέξη/τίτλο Χριστός! Έλεος βρε Nyx! Για ποιον άλλον μιλάει με τέτοια λόγια;;
Δεν έχω πρόβλημα αν υπήρχε ή όχι, η αλήθεια είναι ότι ο Λουκιανός αναφέρεται σε ένα ανώνυμο πρόσωπο, η εγκυρότητα μιας πηγής όμως εξαρτάται και από το όνομα ώστε να γνωρίζουμε σε τι αναφέρεται και τα άμεσα γεγονότα που ζει ο κάτοχος του.
-
Και σε καλώ να μην με συκοφαντέις μπροστά μου κιόλας. Ποτέ δεν είπα ότι δεν έγιναν εγκλήματα ή ότι είναι ασήμαντα (δείξε μου που το είπα), αλλά ότι αυτά δεν έχουν σχέση με τον ανόθευτο Χριστιανισμό της Βίβλου.
Δεν ήταν συκοφαντία, διότι αναφέρεις..
Τα έργα λοιπόν της Ιστορίας της Χριστιανοσύνης είναι βουτηγμένα στο έγκλημα, και είναι προφανές, πως δεν υπάρχει κανένα θείο πνεύμα στον χριστιανισμό, δεν υπάρχει κανένας Χριστικός ηγέτης στο πρόσωπο του Γεσουχά, αλλά όλα είναι η εκδήλωση της Σκιάς της Ανθρωπότητας, κάτω από το πνεύμα του αντιχρίστου.
Παραμύθια.
Σχετικά με τις "καταγγελίες" που λες, γνωρίζω ::) ... Όποιος ξέρει την αλήθεια δεν τις θεωρεί άξια λόγου.
[...]
αν δεν δεις τα γεγονότα τις Βιβλου από το πρίσμα ότι είναι αποκαλυμμένη αλήθεια (ως δόγμα) από Τον Θεό, τότε πολλά είναι παρεξηγήσιμα.
Και ρωτάω λοιπόν,
1. Ως χριστιανός που διαφημίζει την αγάπη του Γεσουχά, πως νιώθεις απέναντι σε όλα αυτά τα εγκλήματα, που έγιναν? 'Εχεις αναφέρει σε προηγούμενα μηνύματα σου πως τα εγκλήματα που έπραξε ο χριστιανισμός είναι παραμύθια και δεν τα θεωρείς άξια λόγου.
2. Ποια είναι η θέση σου απέναντι στα εγκλήματα του χριστιανισμού? Γιατί έγιναν από χριστιανούς αφού ακολουθούν ένα ενάρετο δόγμα?
3. Ποια είναι η θέση σου, απέναντι στα απάνθρωπα λόγια του Γιαχβέ και του Ιησού στην Βίβλο?
4. Ποια είναι η θέση σου, απέναντι στο αφανισμό του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού από τον χριστιανισμό.
5. Ποια είναι η θέση σου, όταν ο Ιησούς στην βίβλο λέει πως ήρθα για τα παιδιά του Ισραήλ μόνο, και δεν νοιάζομαι για τα σκυλιά ‘Ελληνες
6. Ποια είναι η θέση σου, όταν ο Ιησούς λέει πως πάρτε μαχαίρια και σκοτώστε τους άθεους, και όποιος δεν με δέχεται για βασιλιά καθαρίστε τον.
Δεν βλέπεις την αόρατη συνομωσία του Σατανά(στην οποία συμβάλλεις) που κινεί κρυφίως φανατικούς ανθρώπους(εν αγνοια τους επί των πλείστων);
Αυτό που βλέπω αγαπητέ frivolousatheists μέχρι στιγμής, από τα έργα και τα λόγια της Βίβλου είναι πως ο χριστιανισμός είναι έργο του «Σατανά» και πως χριστιανισμός και σατανισμός είναι αδέλφια. Τουλάχιστον οι Σατανιστές δεν υποκρίνονται με ξεύτικα «αγαπάτε αλλήλους», μια και οι χριστιανοί νοιάζονται μόνο για χριστιανούς, όπως και η μαφία.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ
Σε ποια ανοησία αναφέρεσαι, διότι όλα όσα έχουν κατατεθεί, στηρίζονται σε αναμφισβήτητες αλήθειες.
Ναι Rose, θα έρθει στιγμή που θα σταθείς μπροστά Στον Κριτή σου. Επειδή δεν ήθελες τώρα να είναι ξεκάθαρα τα πράγματα, όλα τότε, θα γίνουν ξεκάθαρα, αλλά θα είναι πολύ αργά. Πάρε την ψυχή σου στα σοβαρά και άσε τις αιρετικές αμπελοφιλοσοφιες(αυτό βλέπω).
Αγαπητέ frivolousatheists,
καταρχήν οι Φιλόσοφοι Επιστήμονες, δεν είναι αιρετικοί, γιατί απλά είναι άθρησκοι, όχι άθεοι. Ορισμένοι συνάνθρωποί μας, δεν χρειάζονται εξωτερικό Μπαμπούλα, για να πράξουν σύμφωνα με την Συνείδησή τους. Οι ελεύθεροι πνευματικά άνθρωποι που θεωρούν πως και το χριστικό και το θεϊκό πνεύμα βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο, καθώς και το αντίστοιχο αντίχριστο πνεύμα, δεν σκιάζονται από εξωτερικούς Κριτές, αλλά ρυθμίζουν την ζωή τους έτσι ώστε να ζουν σύμφωνα με τα Ανώτερα Ιδανικά, δαμάζοντας το θηρίο, και επενδύοντας και αναπτύσσοντας την Πνευματική Συνείδηση.
Με άλλα λόγια οι Φιλόσοφοι δεν χρειάζονται εξωτερικά είδωλα Θεών, αλλά ως Θεό έχουν την Συνείδησή τους. Ο ηθικός εκφοβισμός, οδηγεί ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι οπαδοί του χριστιανισμού, να παιδεύονται σε μία διαρκή ψυχική κόλαση.
Το μόνο που κάνεις είναι να βγάζεις το αυθαίρετο μίσος απέναντι στα ιερά μου. Αν μη τι άλλο, κουραστικό.
Αγαπητέ Frivolousatheists,
ονομάζεται διάλογος, και είναι Ελληνικό προϊόν. Φυσικά, ο χριστιανισμός, αποθαρρύνει τον διάλογο και ενθαρρύνει την α-νοησία1, διότι προσκαλεί χωρίς λογική και επιχειρήματα να δεχτούμε πλήθος παραλογισμών, όπως πως ένας άνθρωπος μπορεί να αναστηθεί και να γεννηθεί από μία παρθένα, ή αναπτύσει εγκληματική συμπεριφορά, «να κάψει ο θεός τους άθεους, και να τους στείλει σε αιώνια κόλαση».
Η καταγγελία απέναντι στον χριστιανισμό, δεν είναι εξύβριση ή μίσος προς Ιερά, διότι Ιερά, δεν είναι, και διότι έχουμε καθήκον, να ξεσκεπάσουμε όλη αυτή την εγκληματικότητα, ψυχασθένεια, και απάτη.
Δεν περιέχει καμία προσωπική επίθεση, κατά κανενός ατόμου, η καταγγελία κατά του χριστιανισμού, αλλά είναι έργου του Αυθεντικού Χριστικού Πνεύματος, καταδεικνύοντας την μεγαλύτερη Αυθεντική Σατανική σέκτα που κατέστρεψε την ανθρωπότητα, και γέννησε τον Σατανά μια και Σατανάς πριν τον χριστιανισμό δεν υπήρχε, είναι δημιούργημα του χριστιανισμού.
Τα περί διωγμών (που συνεχίζουν και σήμερα κυρίως σε μουσουλμανικές χώρες) είναι πάλι τοποθέτηση προς περιφρόνηση. Είσαι κλασική περίπτωση Μαρίνα και ήλπιζα το αντίθετο.
1. Οι Μουσουλμάνοι δεν είναι διαφορετικοί από τους χριστιανούς, μια και το δόγμα σας είναι κοινό, άρα, φυσικό είναι να παρατηρείται ίδια εγκληματική συμπεριφορά, αποτέλεσμα αυτού του σατανικού βιβλίου.
2. Χρησιμοποιείς προσωπικά στοιχεία, χωρίς την άδεια του συνδιαλεγόμενου, που είναι επίσης παράβαση του κανονισμού, τον οποίο έχεις παραβεί αρκετές φορές μέχρι στιγμής, καταδεικνύοντας πως δεν διακατέχεσαι από χρηστά ήθη, μια και εμείς αναφερόμαστε με επιχειρήματα αλλά εσύ με άνομες επιθέσεις.
Δεν είναι χρηστά ήθη ούτε να καλύπτουμε εγκλήματα, ούτε να αλλοιώνουμε την αλήθεια, ούτε να συκοφαντούμε προσωπικότητες, διότι θίγουν τα πιστεύω μας.
Αλήθεια σε τι είναι τόσο χρήσιμος ο Χριστιανισμός, στους οπαδούς του, που επιλέγουν να ξεπουλήσουν όλες τις ανώτερες ανθρώπινες αξίες και αρετές, για να τον υπερασπιστούν?
Το παράδοξο είναι να πουλάει κάποιος την ψυχή του διάβολο για να υπερασπιστεί το είδωλο Θεό του. Εκεί οδηγεί η σχιζοφρένεια του χριστιανισμού. Στην κόλαση για τον δήθεν παράδεισο.
______________________________________________________
1 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,840.msg7540.html#msg7540
Η ΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΑΝΤΙΔΙΑΣΤΟΛΗ ΜΕ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ....
http://www.greekbiblos.gr/7s.htm
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄
19 Γιατί είναι γραμμένο: Θα καταστρέψω τη σοφία των σοφών και τη σύνεση των συνετών θα απορρίψω. 1
20 Πού είναι ο σοφός; Πού ο γραμματέας; Πού ο συζητητής του αιώνα τούτου; Δε μώρανε ο Θεός τη σοφία του κόσμου; 2
21 Επειδή, λοιπόν, με τη σοφία του Θεού, δε γνώρισε ο κόσμος διαμέσου της σοφίας του το Θεό, ευδόκησε ο Θεός διαμέσου της μωρίας του κηρύγματος να σώσει εκείνους που πιστεύουν.3
22 Επειδή, πράγματι, οι Ιουδαίοι απαιτούν σημεία και οι Έλληνες ζητούν σοφία,
23 εμείς όμως κηρύττουμε Χριστό σταυρωμένο, αφενός στους Ιουδαίους είναι σκάνδαλο, αφετέρου στα έθνη μωρία. 4
24 Σ’ αυτούς όμως τους κλητούς, Ιουδαίους και Έλληνες, ο Χριστός είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία.
25 Γιατί το μωρό του Θεού είναι σοφότερο των ανθρώπων και το ασθενές του Θεού είναι ισχυρότερο των ανθρώπων.
26 Βλέπετε πράγματι την κλήση σας, αδελφοί, γιατί δεν είστε πολλοί σοφοί κατά σάρκα, δεν είστε πολλοί δυνατοί, δεν είστε πολλοί ευγενείς.
27 Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξε ο Θεός, για να καταντροπιάσει τους σοφούς5, και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξε ο Θεός, για να καταντροπιάσει τα ισχυρά
-
Επειδή αναφέρθηκε το παρακάτω κείμενο1, ως απόδειξη για την Δίωξη, των Χριστιανών, στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ πως αποτελεί ΜΑΥΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, και διευκρινίζουμε πως δεν διώχθηκαν ποτέ χριστιανοί για τα πιστεύω τους, αλλά για την ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΩΞΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΩΝ.
Οι "καλοί" μας χριστιανοί, έκαψαν την Ρώμη, κατέλησαν την Δημοκρατία και πήγαν να επιβάλλουν μία Δικτατορία. Για αυτό τον λόγο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ... ως ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΤΑΛΙΜΠΑΝ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΘΡΗΣΚΟΙ.
Δυστυχώς η Βίβλος φανατίζει και οδηγεί την Συνείδηση στο 'Εγκλημα, και είναι εμφανές και από τις 3 αβραμικές θρησκείες.
___________________________________________________________________________
1http://en.wikipedia.org/wiki/Persecution_of_Christians_in_the_Roman_Empire
Persecution of Christians in the Roman Empire
From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
In its first three centuries, the Christian church endured periods of persecution at the hands of Roman authorities. Christians were persecuted by local authorities on an intermittent and ad-hoc basis. In addition, there were several periods of empire-wide persecution which was directed from the seat of government in Rome.
This experience, and the associated martyrs and apologists, would have significant historical and theological consequences for the developing faith.[1]
Among other things, persecution sparked the cult of the saints, facilitated the rapid growth and spread of Christianity, prompted defenses and explanations of Christianity (the "apologies") and, in its aftermath, raised fundamental questions about the nature of the church.
While Christianity became the state religion of the empire in 380, (see First seven Ecumenical Councils) persecution of Christians didn't come to a complete halt, instead it switched to those deemed to be heretics.
-
Η λατινική λέξη Heretic (αίρεση), σημαίνει επιλογή στα ελληνικά. Για τους Χριστιανούς όλοι είναι αιρετικοί, εκτός από τον εαυτό τους, μήπως γιατί δεν ήταν επιλογή τους να βαπτιστούν από μικρή ηλικία;;; Μήπως ο όρος Αίρεση χρησιμοποιείτε από την εκκλησία για να απαγορέψει στους πιστούς της να έχουν άλλες επιλογές, πέρα από αυτές που τους επέβαλε;;; Αυτό το καταφέρνει μέσο του φόβου για το θάνατο, ότι δηλαδή οι "αιρετικοί πάνε στην κόλαση", όλοι αυτοί που επιλέγουν ελευθέρα οτιδήποτε άλλο έκτος από τον τύπο χριστιανισμού ο οποίος δεν ήταν επιλογή τους. :D :P
-
Νομιζω πως το καλυτερο θα ηταν να μην "ψαχνεις" τι εγινε, αλλα γιατι εγινε ?
Ολα ειναι Κινηση, Μα Ολα ...
Την Κινηση πως την Διδασκεις Χωρις να επεμβεις, ωστε να ειναι αυθεντικος, πραγματικος λειτουργος ο Αντιπρωσοπος του Χωρου που ονομαστηκε Ανθρωπος ?
Μια εξηγηση ομως .. Ο ανθρωπος εχει Λεξη, στην εκφραση του, .. & παρασειρεται γιατι δεν εχει βαση , την αφησε να ξεχαστει .
Εφοσον εχει ξεχαστει η Κινηση, & αυτο που παραμενει ειναι η Λεξη, η βαση ειναι καλο κακο, ωστε να υπαρχει διαχωρισμος ως προς την αυθεντικοτητα των πραξεων, για να βρεθει η Ισσοροπια της Κινησης ..
& ομως .. & αυτο ξεχαστηκε, & αυτο που παραμενει ειναι η Λεξη
Πιστευεται στην Λεξη επομενως, & οχι στην Κινηση .
Αρα δεν εχεται Κινηση, εισται εγκλωβιζμενοι στην Υπαρξη περιμενοντας να εκφραστει η Κινηση ..
οσο για τον Αν υπηρξε ο Ιησους που ονομαζεται, το διδαγμα το οποιο εκφερε, ηταν κινηση Ως προς το Συνολο . Για να μαθεται να ξεχωριζεται την αληθεια απο το ψεμα, την πραγματικοτητα απο τν ψευδεσυθηση δεν εχεται να κανεται τιποτα αλλο, απο το να Δειτε την Κινηση του Συνολου .
Βεβαια αυτο ειναι το πρωτο σκαλοπατι της διδαχης, γιατι το επομενο ειναι η ενωση με τον Χωρο, η πραγματικη εικονα επαφης του τι εισαι & απο που ερχεσαι .. Αν τα φανερωνε ολα αυτα, η Κινηση θα ηταν ψευτικη, απροσαρμοστη, επιστρεφομενη στον κυκλο της πριν καν αρχισει !
Αποψη μου παντα, διχως να θιξω καποιον απο την παρεα
-
Ο Χριστιανισμός είναι ένα "πρόγραμμα" το οποίο ορίζει πως θα ζήσει ο πιστός κατα την διαρκεια της ζωης του. Ένας ειδικός προγραμματιστής το χρησιμοποιεί σύμφωνα με την θέληση του, αυτό το κάνουν οι θρησκευτικοί ηγέτες και Ιερείς οι οποίοι ελέγχουν το πρόγραμμα άρα και τις ζωές των πιστών του.
Η Χριστιανισμός είναι μια παγίδα η οποία βασίζεται σε έναν τύπο Βαμπιρισμού, η σημασία αυτή εκφράζεται στο αίμα του αμνού και την θεία κοινωνία της Εκκλησίας όπως επίσης στον λεγόμενο Μυστικό δείπνο του Χριστού με τους 12 μαθητές του. Και στην Γένεση (49:11): "Θα πλύνει όχι με νερό αλλά με κρασί το ένδυμά, και τον μανδύα του στο αίμα". Deuteronomy (32:14) "από το αίμα των σταφυλιών ηπιατε οίνο." Και στο Λευτικόν (ιζ 10-14): "η ζωή της σαρκός είναι το αίμα αυτής" και για την εξιλέωση των ψυχών γίνεται θυσία στο θεό τους. Στη Νέα Διαθήκη (Ματθαίος 26:28, Λουκά 22:20, κορίνθιοι 11:25): "Αυτό είναι το νέο συμβόλαιο στο αίμα μου", δείχνει ότι ο χυμός αντιπροσώπευει το αίμα που θα ριχνόταν στο θυσιαστικό θάνατο. Ο Χριστιανισμός όπως βλέπουμε χρησιμοποιεί πολύ τον όρο αίμα και οι Χριστιανοί ήταν πρώτοι σε αιματηρές πρακτικές, ειδικά το μεσαίωνα.
Ο Θεός των προσκυνητών, εντός των μύθων είναι ένα Βαμπίρ το οποίο τρέφεται με το αίμα της ψυχής, νεκρό στην πραγματικότητα (άθεος γερμ. Friedrich Wilhelm Nietzsche), γιατί υπάρχουν γεγονότα τα οποία αναιρούν την ύπαρξη του και ζωντανό στα μυαλά των Χριστιανών, ως φάντασμα (πρωιόν φαντασίας) τρέφεται απο την ενέργεια της πιστης, το θρησκευτικό συναισθημα και το φόβο τους, ενώ οι Ιερείς του με το αίμα της ύλης (το χρήμα) εξαπατόντας τους θνητούς ακόλουθους του για να κάνουν κοιλίτσες.
Η διαφορά λοιπόν ανάμεσα στην χριστιανική θρησκεία (σκλαβωμένη πνευματικότητα) και την Ανθρώπινη ελέυθερη Πνευματικότητα είναι τεράστια.
-
Rose επειδή αυτά που γράφεις ξεφεύγουν από το να είναι απλώς «τελευταία κουβέντα» σε μένα, χάριν των υπολοίπων αναγνωστών αν και ο χρόνος με πιέζει σκέφτηκα να απαντήσω.
Είχα πει:
Και σε καλώ να μην με συκοφαντέις μπροστά μου κιόλας. Ποτέ δεν είπα ότι δεν έγιναν εγκλήματα ή ότι είναι ασήμαντα (δείξε μου που το είπα), αλλά ότι αυτά δεν έχουν σχέση με τον ανόθευτο Χριστιανισμό της Βίβλου.
Γράφεις:
Δεν ήταν συκοφαντία, διότι αναφέρεις..
Τα έργα λοιπόν της Ιστορίας της Χριστιανοσύνης είναι βουτηγμένα στο έγκλημα, και είναι προφανές, πως δεν υπάρχει κανένα θείο πνεύμα στον χριστιανισμό, δεν υπάρχει κανένας Χριστικός ηγέτης στο πρόσωπο του Γεσουχά, αλλά όλα είναι η εκδήλωση της Σκιάς της Ανθρωπότητας, κάτω από το πνεύμα του αντιχρίστου.
Παραμύθια.
Δεν κατάλαβες τι ονόμασα «παραμύθια»; Παραμύθια είπα αυτά που αναφέρεις:
1) «τα έργα λοιπόν της Χριστιανοσύνης» που όπως είπες είναι «βουτηγμένα στο έγκλημα» είναι έργα θρησκευτικών ηγετών, όχι του λαού και όχι του ανόθευτου Χριστιανισμού! Αν θες το καταλαβαίνεις. Δεν μπορείς να χρεώνεις πράξεις άσχετων στην θεωρεία του Χριστιανισμού.
2) ότι δεν υπάρχει θείου πνεύμα στον Χριστιανισμό
3) ότι δεν υπάρχει κανένας χριστικός ηγέτης στο Πρόσωπο του Γεσουχά,
4) και ότι όλα είναι η εκδήλωση της Σκιάς της Ανθρωπότητας,
5) κάτω από το πνεύμα του αντιχρίστου.
Σχετικά με τις "καταγγελίες" που λες, γνωρίζω ::) ... Όποιος ξέρει την αλήθεια δεν τις θεωρεί άξια λόγου.
[...]
αν δεν δεις τα γεγονότα τις Βιβλου από το πρίσμα ότι είναι αποκαλυμμένη αλήθεια (ως δόγμα) από Τον Θεό, τότε πολλά είναι παρεξηγήσιμα.
Ποια δεν θεωρώ «άξια λόγου»; 1) Της καταγγελίες σαν αυτές που προηγουμένως είδαμε, που δεν έχουν σχέση με την διδαχή Του Χριστού, τον Χριστιανισμό. 2) Τα όσα λέγονται κατά μερικών γεγονότων στην Π.Δ. τα οποία όπως εξήγησα γίνονται κατανοητά αν τα δει κανείς ως αληθινές ενέργειες του Αληθινού Θεού. Τότε δηλαδή θα καταλάβει ότι η δικαιοσύνη Του Θεού είναι διαφορετική από εμείς θεωρούμε, αν και πάντα προειδοποιούσε για την όποια τιμωρία. Όλα αυτά τα γεγονότα στην Π.Δ. εμπεριέχουν και διδασκαλία για τους μελλοντικούς Χριστιανούς. Αυτά, καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να τα δεχτεί έτσι εύκολα ένας που δεν κατανοεί Τον Θεό καθότι δεν είναι Χριστανός που Τον έχει βιώσει, επειδή κρίνει Τον Θεό της Βίβλου ή ως ανύπαρκτο ή ως «ανθρωπάκι». Ε με αυτή τη νοοτροπία, σαφώς μερικά γεγονότα στην Π.Δ. του ξινίζουν. Από εκεί και μετά, για μένα που ξέρω, αυτά που λέει είναι παραμύθια.
Και ρωτάω λοιπόν,
1. Ως χριστιανός που διαφημίζει την αγάπη του Γεσουχά, πως νιώθεις απέναντι σε όλα αυτά τα εγκλήματα, που έγιναν? 'Εχεις αναφέρει σε προηγούμενα μηνύματα σου πως τα εγκλήματα που έπραξε ο χριστιανισμός είναι παραμύθια και δεν τα θεωρείς άξια λόγου.
Μόλις προηγουμένως απάντησα.
2. Ποια είναι η θέση σου απέναντι στα εγκλήματα του χριστιανισμού? Γιατί έγιναν από χριστιανούς αφού ακολουθούν ένα ενάρετο δόγμα?
Α)Δεν έγιναν από τον Χριστιανισμό. Αν τον ήξερες δεν θα μπορούσες να πεις κάτι τέτοιο. Β) Δεν έγιναν από Χριστιανούς που είχαν σχέση με την διδαχή Του Χριστού και των αποστόλων αλλά από ηγέτες «Χριστιανικών» θρησκειών που δεν είχαν καμία σχέση με αρετή ή αλήθεια(εδώ τα δύο αυτά δόγματα αφαίρεσαν και πρόσθεσαν διδασκαλίες μέσω της «ιεράς» παράδοσης όπως εικόνες, νηπιοβάπτισμα, ειδική ιεροσύνη, μετουσίωση, μεσιτείες αγίων [νεκρών ανθρώπων] κ.ά.). καταλάβαινε Rose ότι άλλος έχει το όνομα «Χριστιανός» και άλλος την χάρη! Αυτά αποδεικνύεται και από την ιστορία και από την Βίβλο. Δυστυχώς δεν είσαι σε θέση να τα γνωρίζεις αυτά. Γ) Αυτή που ακολουθούν και ακολουθούσαν τον αληθινό Χριστιανισμό όπως τον δίδαξε Ο Χριστός και οι απόστολοι, έκαναν πολλά που σήμερα απολαμβάνεις χωρίς να το ξέρεις! Δίαβασε How Christianity changed the world.
3. Ποια είναι η θέση σου, απέναντι στα απάνθρωπα λόγια του Γιαχβέ και του Ιησού στην Βίβλο?
Αναμασάς -αν το παρατήρησες- από το μένος σου τις ίδιες ερωτήσεις με διαφορετικά λόγια.
4. Ποια είναι η θέση σου, απέναντι στο αφανισμό του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού από τον χριστιανισμό.
Αυτόν που διαφύλαξε η Ορθοδοξία;; ---Οτιδήποτε είναι ψεύτικο και σκοτεινό στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό χαίρομαι πολύ που αφανίστηκε.
5. Ποια είναι η θέση σου, όταν ο Ιησούς στην βίβλο λέει πως ήρθα για τα παιδιά του Ισραήλ μόνο, και δεν νοιάζομαι για τα σκυλιά ‘Ελληνες
1) Ο Χριστός ήρθε συγκεκριμένα για τον λαό Ισραήλ (στον οποίο και είχε προφητευτεί προ πολλού). Και αυτό επειδή μέσα από αυτό το λαό κατά το σχέδιο Του Θεού θα μεταλαμπαδευόταν η χάρις Του Θεού σε όλα τα έθνη.
2) Μέσα στην χάρη και έλεός Του θεράπευε και εθνικούς, αλλά η εστίασή ήταν στον λαό Ισραήλ πρωτίστως, στον οποίο μεγάλωσε και ο οποίος αιώνες πριν ήταν δημιουργημένος για να παίξει ρόλο στα σχέδια Του Θεού.
3) Ο ψύχραιμος καλοπροαίρετος αναγνώστης αλλά και έστω ελάχιστα σχετικός με την Π.Δ. καταλαβαίνει ότι Ο Ιησούς δοκίμαζε αυτήν την γυναίκα, την οποία στο τέλος επαινεί. Δοκίμαζε με τον σκληρό του λόγο την πίστη της ότι είναι Θεός και Ελεήμον και Άγιος. Αυτή η γυναίκα προφανώς ήξερε ότι η ίδια στα μάτια Του Χριστού δεν ήταν μέρος του λαού που θεωρούσε άγιο/ξεχωριστό, τον λαό Ισραήλ, για αυτό και δεν έφερε αντίρρηση όταν τις είπε ότι δεν είναι «τέκνο (του Ισραήλ)» αλλά σκυλί. Ο Χριστός ήξερε ότι αυτή ήξερε την θέση της. Αυτοί που δεν ανήκανε στον λαό θεωρούνταν πνευματικώς ακάθαρτοι από Τον Θεό και τον λαό Ισραήλ. Αυτή η φοβερή γυναίκα ταπεινώθηκε και αναγνώρισε ότι και ως «σκυλί» μπορεί να λάβει έλεος από τον Θεό Θεραπευτή! Ήξερε Ο Κύριος βέβαια ποια θα ήταν η έκβαση απλώς έπρεπε να γίνει ώστε τελικά να καταγραφεί…. Ας δούμε την σχετική περικοπή και ας την διακρίνουμε:
Ματθ.15:22-28 Και ιδού, γυνή Χαναναία, εξελθούσα από των ορίων εκείνων, εκραύγασε προς αυτόν λέγουσα• Ελέησόν με, Κύριε, υιέ του Δαβίδ• η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται. 23 Ο δε δεν απεκρίθη προς αυτήν λόγον. Και προσελθόντες οι μαθηταί αυτού, παρεκάλουν αυτόν, λέγοντες• Απόλυσον αυτήν, διότι κράζει όπισθεν ημών. 24 Ο δε αποκριθείς είπε• Δεν απεστάλην ειμή εις τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ. 25 Η δε ελθούσα προσεκύνει αυτόν, λέγουσα• Κύριε, βοήθει μοι. 26 Ο δε αποκριθείς είπε• Δεν είναι καλόν να λάβη τις τον άρτον των τέκνων και να ρίψη εις τα κυνάρια. 27 Η δε είπε• Ναι, Κύριε• αλλά και τα κυνάρια τρώγουσιν από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών. 28 Τότε αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτήν• Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις• ας γείνη εις σε ως θέλεις. Και ιατρεύθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης.
6. Ποια είναι η θέση σου, όταν ο Ιησούς λέει πως πάρτε μαχαίρια και σκοτώστε τους άθεους, και όποιος δεν με δέχεται για βασιλιά καθαρίστε τον.
Μα τι σόι ερευνήτρια είσαι βρε Rose; Παραλήρημα. Πουθενά δεν λέει ο Χριστός «πάρτε μαχαίρια και σκοτώστε τους άθεους και όποιος δεν με δέχεται για βασιλιά καθαρίστε τον»!! Τι έφτιαξε το μένος σου. Σε ακούνε παιδάκια που δεν ξέρουν και σε πιστεύουν. Τραγικό. Πόσο άγνοια λοιπόν έχεις, είναι φοβερό, αλλά για να σε παρηγορήσω είσαι ο κανόνας καθώς ανήκεις στην ίδια «σχολή» σκέψης και ας νομίζεις (όπως όλοι) το αντίθετο.
Αν αναφέρεσαι στα μαχαίρια που οι μαθητές ήθελαν να πάρουν μαζί τους, ήταν για τα άγρια θηρία αλλά και για την τροφή τους, ίσως και (ανθρωπίνως) και για άμυνα. Ο Χριστός τους είπε απλώς «Αρκετά είναι.» Δες την περικοπή:
Λου.22:35-38 Και είπε προς αυτούς• Ότε σας απέστειλα χωρίς βαλαντίου και σακκίου και υποδημάτων, μήπως εστερήθητέ τινός; οι δε είπον• Ουδενός. 36 Είπε λοιπόν προς αυτούς• Αλλά τώρα όστις έχει βαλάντιον ας λάβη αυτό μεθ' εαυτού, ομοίως και σακκίον, και όστις δεν έχει ας πωλήση το ιμάτιον αυτού και ας αγοράση μάχαιραν. 37 Διότι σας λέγω ότι έτι τούτο το γεγραμμένον πρέπει να εκτελεσθή εις εμέ, το, Και μετά ανόμων ελογίσθη. Διότι τα περί εμού γεγραμμένα λαμβάνουσι τέλος. 38 Οι δε είπον• Κύριε, ιδού, ήδη δύο μάχαιραι. Ο δε είπε προς αυτούς• Ικανόν είναι[/color]
Δεν βλέπεις την αόρατη συνομωσία του Σατανά(στην οποία συμβάλλεις) που κινεί κρυφίως φανατικούς ανθρώπους(εν αγνοια τους επί των πλείστων);
Αυτό που βλέπω αγαπητέ frivolousatheists μέχρι στιγμής, από τα έργα και τα λόγια της Βίβλου είναι πως ο χριστιανισμός είναι έργο του «Σατανά» και πως χριστιανισμός και σατανισμός είναι αδέλφια. Τουλάχιστον οι Σατανιστές δεν υποκρίνονται με ξεύτικα «αγαπάτε αλλήλους», μια και οι χριστιανοί νοιάζονται μόνο για χριστιανούς, όπως και η μαφία.
Περαστικά σου εύχομαι ψυχή.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ
Σε ποια ανοησία αναφέρεσαι, διότι όλα όσα έχουν κατατεθεί, στηρίζονται σε αναμφισβήτητες αλήθειες.
Ήδη απάντησα στα πιο πάνω.
Ναι Rose, θα έρθει στιγμή που θα σταθείς μπροστά Στον Κριτή σου. Επειδή δεν ήθελες τώρα να είναι ξεκάθαρα τα πράγματα, όλα τότε, θα γίνουν ξεκάθαρα, αλλά θα είναι πολύ αργά. Πάρε την ψυχή σου στα σοβαρά και άσε τις αιρετικές αμπελοφιλοσοφιες(αυτό βλέπω).
Αγαπητέ frivolousatheists,
καταρχήν οι Φιλόσοφοι Επιστήμονες, δεν είναι αιρετικοί, γιατί απλά είναι άθρησκοι, όχι άθεοι. Ορισμένοι συνάνθρωποί μας, δεν χρειάζονται εξωτερικό Μπαμπούλα, για να πράξουν σύμφωνα με την Συνείδησή τους. Οι ελεύθεροι πνευματικά άνθρωποι που θεωρούν πως και το χριστικό και το θεϊκό πνεύμα βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο, καθώς και το αντίστοιχο αντίχριστο πνεύμα, δεν σκιάζονται από εξωτερικούς Κριτές, αλλά ρυθμίζουν την ζωή τους έτσι ώστε να ζουν σύμφωνα με τα Ανώτερα Ιδανικά, δαμάζοντας το θηρίο, και επενδύοντας και αναπτύσσοντας την Πνευματική Συνείδηση.
Θα έρθει η στιγμή αγαπητή ψυχή στον Θεό, που Αυτός, θα σε αποκλείσει όπως εσύ (για φαντάσου) Τον αποκλείεις. Σου έδωσε την ευκαιρία και εγώ προσπαθώ να σου δώσω να δεις την άλλη πλευρά που σου έκρυψαν. Εσύ ανταγωνίζεσαι τον Χριστιανισμό και συνειδητά προσπερνάς το μήνυμά Του, ενώ αυτός προσπαθεί να σε σώσει από την αιώνια Κόλαση. Τα υπόλοιπα, φιλοσοφίες της σειράς (όπως και Βουδισμός, σαηντολογία, θετική σκέψη, και άλλες παραλλαγές που δεν πατάνε στα δεδομένα της πραγματικότητας αλλά αεροβατούν).
Με άλλα λόγια οι Φιλόσοφοι δεν χρειάζονται εξωτερικά είδωλα Θεών, αλλά ως Θεό έχουν την Συνείδησή τους. Ο ηθικός εκφοβισμός, οδηγεί ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι οπαδοί του χριστιανισμού, να παιδεύονται σε μία διαρκή ψυχική κόλαση.
Πολλά έργα βλέπεις ;) . Εγώ παιδεύομαι σε μία διαρκή κόλαση; :o ::) Σε φιλώ στο Όνομα Του Ιησού Χριστού! Πόσο λίγο καθόλου δεν ξέρεις τον Χριστιανισμό. Έχεις μείνει σε κάτι παραστάσεις του Καθολικού μεσαίωνα.
Το μόνο που κάνεις είναι να βγάζεις το αυθαίρετο μίσος απέναντι στα ιερά μου. Αν μη τι άλλο, κουραστικό.
Αγαπητέ Frivolousatheists,
ονομάζεται διάλογος, και είναι Ελληνικό προϊόν.
Μην παπαγαλίζεις αυτά που λένε οι άλλοι αν δεν τα έχεις με αντικειμενικότητα ψάξει. Ο διάλογος είναι Ελληνικό προϊόν;; Το πιστεύεις αυτό;; Δηλαδή όλοι οι άλλοι αρχαίοι λαοί δεν έμπαινα σε διάλογο επειδή δήθεν δεν ήταν Έλληνες; Ναι, ξέρω, ξέρω, όλα οι Έλληνες τα δώσανε (όπως και τις εκτρώσεις; Την θανάτωση μωρών(δες Πούταρχο/Ηθικά2/171D και ο Έλληνας ιστορικός Πολύβιο[είπε μείωση του πληθυσμού στην Αρχαία Ελλάδα οφειλόταν στο θανάτωση μωρών!/Ιστορία 6]); Την εγκατάλειψη των μωρών; Τις νόμιμες (!) ερωμένες (ετέρες); Την νόμιμη αντρική και γυναικεία πορνεία; Την ομοφυλοφιλία; Την παιδεραστία; Τον αποκλεισμό της συζύγου σε άλλο δωμάτιο; Αυτά για δείγματα.)
Αλλά μπορώ και να προσθέσω για τον ειλικρινή ερευνητή το εξής λινκ: http://www.arhaioplixia.org/
Φυσικά, ο χριστιανισμός, αποθαρρύνει τον διάλογο και ενθαρρύνει την α-νοησία1, διότι προσκαλεί χωρίς λογική και επιχειρήματα να δεχτούμε πλήθος παραλογισμών, όπως πως ένας άνθρωπος μπορεί να αναστηθεί και να γεννηθεί από μία παρθένα, ή αναπτύξει εγκληματική συμπεριφορά, «να κάψει ο θεός τους άθεους, και να τους στείλει σε αιώνια κόλαση».
Η καταγγελία απέναντι στον χριστιανισμό, δεν είναι εξύβριση ή μίσος προς Ιερά, διότι Ιερά, δεν είναι, και διότι έχουμε καθήκον, να ξεσκεπάσουμε όλη αυτή την εγκληματικότητα, ψυχασθένεια, και απάτη.
Ο Θεός θέλει όλοι να σωθούν για αυτό και μακροθυμεί (διάβασε και λίγο Κ.Δ. «αν μπορείς»). Τα υπόλοιπα που λες απλά γεμίζουν σελίδες με βρόντους.
Δεν περιέχει καμία προσωπική επίθεση, κατά κανενός ατόμου, η καταγγελία κατά του χριστιανισμού, αλλά είναι έργου του Αυθεντικού Χριστικού Πνεύματος, καταδεικνύοντας την μεγαλύτερη Αυθεντική Σατανική σέκτα που κατέστρεψε την ανθρωπότητα, και γέννησε τον Σατανά μια και Σατανάς πριν τον χριστιανισμό δεν υπήρχε, είναι δημιούργημα του χριστιανισμού.
Να θεωρήσω ότι είσαι καλά στα μυαλά σου; Άσκοπες γελοιότητες. Αποτέλεσμα της αίρεσής σου. Ο Θεός να φυλάξει και να μην μπλέξει κανείς.
Τα περί διωγμών (που συνεχίζουν και σήμερα κυρίως σε μουσουλμανικές χώρες) είναι πάλι τοποθέτηση προς περιφρόνηση. Είσαι κλασική περίπτωση και ήλπιζα το αντίθετο.
1. Οι Μουσουλμάνοι δεν είναι διαφορετικοί από τους χριστιανούς, μια και το δόγμα σας είναι κοινό, άρα, φυσικό είναι να παρατηρείται ίδια εγκληματική συμπεριφορά, αποτέλεσμα αυτού του σατανικού βιβλίου.
Το δόγμα μας είναι κοινό; Μην λες ανέκδοτα ψέματα σε παρακαλώ. Δεν έχει καμία σχέση το Κοράνι με την Βίβλο. Σύνελθε.
2. Χρησιμοποιείς προσωπικά στοιχεία, χωρίς την άδεια του συνδιαλεγόμενου, που είναι επίσης παράβαση του κανονισμού, τον οποίο έχεις παραβεί αρκετές φορές μέχρι στιγμής, καταδεικνύοντας πως δεν διακατέχεσαι από χρηστά ήθη, μια και εμείς αναφερόμαστε με επιχειρήματα αλλά εσύ με άνομες επιθέσεις.
Εννοείς προσωπικά στοιχεία δηλαδή από προσωπικά μηνύματα; Πότε το έκανα αυτό; Αν έγινε από λάθος, επειδή καμία αφορά με μπερδεύει το όλο σύστημα του φόρουμ (δηλαδή πότε λαμβάνω μήνυμα πότε απάντηση από το φόρουμ). Αν έγινε ζητάω συγνώμη. Αμφιβάλλω, αλλά ποιο σημείο προσωπικό σου ανέφερα στο φόρουμ για να το δω λίγο και να σκεφτώ τι μπορεί να έγινε;
Δεν είναι χρηστά ήθη ούτε να καλύπτουμε εγκλήματα, ούτε να αλλοιώνουμε την αλήθεια, ούτε να συκοφαντούμε προσωπικότητες, διότι θίγουν τα πιστεύω μας.
Το κάνεις πλαγίως. Όποιος ξέρει να διαβάζει το καταλαβαίνει.
Αλήθεια σε τι είναι τόσο χρήσιμος ο Χριστιανισμός, στους οπαδούς του, που επιλέγουν να ξεπουλήσουν όλες τις ανώτερες ανθρώπινες αξίες και αρετές, για να τον υπερασπιστούν?
Είναι σοβαρός διάλογος αυτός; Συνεχώς το ίδιο μοτίβο; Εκτός αν το κάνεις επίτηδες για να αποθαρρύνεις τον διάλογο. Και με τον Ορφέα και τον Nyx διαφωνούμε, αλλά πολιτισμένα. Πέρα παό αυθαίρετη, είναι ανεξέλεγκτη η έχθρα σου στον Χριστιανισμό. Δεν μπορείς να βοηθηθείς.
Το παράδοξο είναι να πουλάει κάποιος την ψυχή του διάβολο για να υπερασπιστεί το είδωλο Θεό του. Εκεί οδηγεί η σχιζοφρένεια του χριστιανισμού. Στην κόλαση για τον δήθεν παράδεισο.
Συνέχιζε να ζωγραφίζεις. Θα πω μόνο, περαστικά ψυχή πικραμένη. Ο Θεός να σε ελεήσει. Η προσευχή μου είναι υπέρ σου.
______________________________________________________
-
Νομιζω πως το καλυτερο θα ηταν να μην "ψαχνεις" τι εγινε, αλλα γιατι εγινε ?
[...[
οσο για τον Αν υπηρξε ο Ιησους που ονομαζεται, το διδαγμα το οποιο εκφερε, ηταν κινηση Ως προς το Συνολο . Για να μαθεται να ξεχωριζεται την αληθεια απο το ψεμα, την πραγματικοτητα απο τν ψευδεσυθηση δεν εχεται να κανεται τιποτα αλλο, απο το να Δειτε την Κινηση του Συνολου .
Αγαπητέ Sunxronis,
ποια είναι η άποψή σου για τον χριστιανισμό και τον Ιησού? Υπάρχει ψέμα, υπάρχει αλήθεια? ... Και γιατί έγινε, ότι έγινε? Η Κίνηση του Συνόλου μέσω του χριστιανισμού, είναι παντελώς καταστροφική, και ειλικρινά δεν μπορώ να βρω ούτε μία χρησιμότητα. Το να ασκηθεί κανείς πάνω στην ανάπτυξη της Πνευματικής Συνείδησης, δεν χρειάζεται καμία θρησκεία, απεναντίας θα είναι εμπόδιο, μια και κάθε θρησκεία είναι ειδωλολατρία.
-
Επειδή αναφέρθηκε το παρακάτω κείμενο1, ως απόδειξη για την Δίωξη, των Χριστιανών, στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ πως αποτελεί ΜΑΥΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, και διευκρινΊζουμε πως δεν διώχθηκαν ποτέ χριστιανοί για τα πιστεύω τους, αλλά για την ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΩΞΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΩΝ.
Οι "καλοί" μας χριστιανοί, έκαψαν την Ρώμη, κατέλησαν την Δημοκρατία και πήγαν να επιβάλλουν μία Δικτατορία. Για αυτό τον λόγο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ... ως ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΤΑΛΙΜΠΑΝ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΘΡΗΣΚΟΙ.
Δυστυχώς η Βίβλος φανατίζει και οδηγεί την Συνείδηση στο 'Εγκλημα, και είναι εμφανές και από τις 3 αβραμικές θρησκείες.
___________________________________________________________________________
1http://en.wikipedia.org/wiki/Persecution_of_Christians_in_the_Roman_Empire
Persecution of Christians in the Roman Empire
From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
In its first three centuries, the Christian church endured periods of persecution at the hands of Roman authorities. Christians were persecuted by local authorities on an intermittent and ad-hoc basis. In addition, there were several periods of empire-wide persecution which was directed from the seat of government in Rome.
This experience, and the associated martyrs and apologists, would have significant historical and theological consequences for the developing faith.[1]
Among other things, persecution sparked the cult of the saints, facilitated the rapid growth and spread of Christianity, prompted defenses and explanations of Christianity (the "apologies") and, in its aftermath, raised fundamental questions about the nature of the church.
While Christianity became the state religion of the empire in 380, (see First seven Ecumenical Councils) persecution of Christians didn't come to a complete halt, instead it switched to those deemed to be heretics.
Καλά, καλά, ψυχή, τα λόγια μου περιττά:
*http://www.mariamilani.com/ancient_rome/christian_persecution_Roman_empire.htm
*http://ccsworldhistory.wikispaces.com/Christian+Martyrs
*http://www.chick.com/bc/2006/martyred.asp
*http://www.innvista.com/culture/religion/earlmart.htm
*http://www.youtube.com/watch?v=ZpCBAa0VX1Y&feature=related
*http://www.youtube.com/watch?v=OXF-rJAOHGQ&feature=related
*http://www.youtube.com/watch?v=C5ig1ayurEg&feature=related
-
Αγαπητέ frivolousatheists,
ευχαριστούμε πολύ για την ευκαιρία που μας έδωσες να φανεί και πάλι η αντιχρηστότητα, η αμορφωσιά, και ο μισσελληνισμός, των οπαδών του χριστιανισμού, και μπορείς να αποχωρήσεις, μια και δεν έχεις χρόνο, όπως λες... 'Αλλωστε εσύ γράφτηκες στο φόρουμ μας για να μας συκοφαντήσεις frivolousatheists.
'Ενας διάλογος μπορεί να γίνει μόνο ανάμεσα σε πολιτισμένους ανθρώπους, που σέβονται την προσωπικότητα του άλλου, αλλά όπως διακρίνουμε επανειλημμένως ο διάλογος με χριστιανούς είναι αδύνατος... Τουλάχιστον προσπαθήσαμε…
Στο καλό…
-
Πως να ξεχωρίσετε τον Ιησού απο ενα Ζομπι;;;
Και οι δυο πεθάνανε.
Και οι δυο επεστρεψαν απο το ταφο.
Η Ιησούς θέλει να του φας την σαρκα.
Το Ζομπι θελει να σου φαει την σαρκα.
Και οι δυο δεν υπήρξαν ποτε. :P:D
-
Αγαπητέ frivolousatheists,
ευχαριστούμε πολύ για την ευκαιρία που μας έδωσες να φανεί και πάλι η αντιχρηστότητα, η αμορφωσιά, και ο μισσελληνισμός, των οπαδών του χριστιανισμού, και μπορείς να αποχωρήσεις, μια και δεν έχεις χρόνο, όπως λες... 'Αλλωστε εσύ γράφτηκες στο φόρουμ μας για να μας συκοφαντήσεις frivolousatheists.
'Ενας διάλογος μπορεί να γίνει μόνο ανάμεσα σε πολιτισμένους ανθρώπους, που σέβονται την προσωπικότητα του άλλου, αλλά όπως διακρίνουμε επανειλημμένως ο διάλογος με χριστιανούς είναι αδύνατος... Τουλάχιστον προσπαθήσαμε…
Στο καλό…
Έστι είναι... είναι αδύνατος με άτομα σαν και εσένα. Και με άλλους είχα διάλογο χωρίς πρόβλημα.
Εγώ έγραψα για να προτείνω το βιβλίο και λινκ. Τίποτε άλλο. Στο φινάλε εσείς με καλέσατε σε διάλογο.
Εσύ είπες ότι δεν είσαι άθεα, άρα γιατί λες ότι γράφτηκα για να σας συκοφαντήσω ως frivolousatheists; Μήπως σε πειράζει ότι επαληθεύτηκε; Ξέρω.
Κλασσικά εικονογραφημένα λοιπόν.
Σου εύχομαι αυτό που είναι καλύτερο για σένα Rose (εφόσον με πετάς έξω με ωραίο τρόπο, δημοκρατικότατο)και για το τίποτα...!). Αν κανείς άλλος θέλει να κρατήσει επαφή μαζι μου μπορεί στην ιστοσελίδα μου www.ipertisalithias.gr Το ίδιο ισχύει και για σενα Rose.
Γεια!
Υγ. Όσο για τα πικρά σου λόγια για εμένα:
(«Αντιχρηστότητα» [δεν πείθεις κανέναν με διάκριση…], «αμορφωσιά» [όλοι κρινόμαστε…], και ο «μισσελληνισμός» [αγαπώ ότι Ελληνικό είναι αλήθεια, ΜΟΝΟ.])
δείχνεις αυτό που πραγματικά είσαι (το θρησκευτικό πιστεύω σου μόνο μίσος και έπαρση σου έβαλε, τίποτε άλλο μην γελιέσαι), και κρυβόσουν πίσω από το «αγαπητέ». Απλά μέσα στην έπαρση, δεν μπορείς να αντέξεις την αλήθεια. Μπορεί να υπάρχει και άλλη εξήγηση από Χριστιανικής οπτικής…
Χωρίς καμία αφορμή, ποδοπατάς αθώους ανθρώπους ενώ ούτε την θεωρεία του Χριστιανισμού ξέρεις, ούτε και παραβρέθηκες να ζήσεις Χριστιανούς από κοντά (στην όποια εκκλησία τους ή από κοντά), έτσι για την έρευνα. Απλά το περίεργο μένος σου, η καραμέλα του τι κάνανε κάποτε κάποιοι δήθεν «Χριστιανοί», δεν σε αφήνει να δεις ΤΙΠΟΤΑ. Είσαι θύμα και κάνεις θύματα.
Οπότε, και πάλι, «ΓΕΙΑ!»
-
Φίλε frivolousatheists! Αφού ο κόσμος δεν ξυπνάει και δεν γνωρίζει ότι ο χριστιανισμός είναι μια λατρεία θανάτου η οποία βασίζεται στην υποκρισία και το ψέμα, αντί να την καταπολεμήσουμε θα μπορούσαμε να την εκμεταλλευτούμε για Οικονομικό όφελος όπως κάνουν και οι Ιερείς του, εξαπλώνουν τον χριστιανισμό άρα και το σκοτάδι στην Γη όσο οι πιστοί του κοιμούνται. Η καλή μας καρδιά όμως ήταν αυτή που ήθελε να ξεσκεπάσουμε την απάτη της χριστιανικής θρησκείας στον κόσμο μας. :D ;)
-
(εφόσον με πετάς έξω με ωραίο τρόπο, δημοκρατικότατο)και για το τίποτα...!).
Το ψεύδος και η συκοφαντία συνεχίζεται από έναν υπερασπιστή της αγάπης και της αλήθειας, (όπως διαφημίζει στην ιστοσελίδα του) και παρόλο, που μας ζήτησε ο ίδιος να αποχωρήσει, μας ζητάει τον λόγο γιατί τον διώχνουμε... ::)
Θα συνεχίσουμε σύντομα με τις απαντήσεις στις συκοφαντίες και στα ψεύδη του κ. Αλέξη, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του... Α! και αν πειστήκατε, μην ξεχάσετε να αγοράσετε το βιβλίο του, μια και μας μιλάει για την Αγάπη και την Αλήθεια, από την οποία μας έδωσε μία μικρή γεύση. Ευχαριστούμε πολύ. :D ;D
Υ.Γ. Κανονικά το μέλος FrivolousAtheists, θα έπρεπε να διαγραφεί, λόγω του ότι παρά τις προειδοποιήσεις μας, συνέχισε τις προσωπικές επιθέσεις.
-
Ο παραλογισμός του χριστιανισμού
Εσύ είπες ότι δεν είσαι άθεα, άρα γιατί λες ότι γράφτηκα για να σας συκοφαντήσω ως frivolousatheists; Μήπως σε πειράζει ότι επαληθεύτηκε; Ξέρω.
Rose: 'Ειμαι άθρησκη όχι άθεη.
Χριστιανός: 'Oχι είσαι άθεη. Σε πειράζει που επαληθεύτηκε?
Πίσω μου σε έχω Σατανά... :D
το θρησκευτικό πιστεύω σου μόνο μίσος και έπαρση σου έβαλε, τίποτε άλλο μην γελιέσαι
Rose: Είμαι άθρησκη
Χριστιανός: 'Οχι έχεις θρησκευτικό πιστεύω, και μάλλιστα με μίσος και έπαρση. Μην γελιέσαι.
Τι διάλογο μπορείς να κάνεις με αυτούς τους ανθρώπους. Κάθε άλλη πρόταση τους είναι σταλμένη από το Βασίλειο του Παραλογισμού.
-
(εφόσον με πετάς έξω με ωραίο τρόπο, δημοκρατικότατο)και για το τίποτα...!).
Το ψεύδος και η συκοφαντία συνεχίζεται από έναν υπερασπιστή της αγάπης και της αλήθειας, (όπως διαφημίζει στην ιστοσελίδα του) και παρόλο, που μας ζήτησε ο ίδιος να αποχωρήσει, μας ζητάει τον λόγο γιατί τον διώχνουμε... ::)
Θα συνεχίσουμε σύντομα με τις απαντήσεις στις συκοφαντίες και στα ψεύδη.
Τα λόγια σου ήταν:
"ευχαριστούμε πολύ για την ευκαιρία που μας έδωσες................ και μπορείς να αποχωρήσεις, μια και δεν έχεις χρόνο, όπως λες... " και συμπλήρωσες: Τουλάχιστον προσπαθήσαμε…
Στο καλό…"
Αυτά τι είναι; Μόνη σου μου δίνεις "άδεια" να φύγω; Και με χαιρετάς; Ευχαριστώ ;).
Δεν σας ζήτησα λοιπόν να αποχωρήσω! Δείξε μας που! Απόδειξη ότι απαντούσα στα μηνύματά σου. Είπα απλώς ότι δεν έχω χρόνο για να απαντάω σε τόσα πολλά, να πετάγομαι από θέμα σε θέμα. Μία ερώτηση μου έγινε στην αρχή από εσάς, και εσύ μπήκες σε χίλια άλλα δύο προσπερνώντας το. Οπότε μην λες ψέματα για τις εντυπώσεις.
Χρηστότητα και πνεύμα ελευθερίας το λες αυτό.... :D :D :D Εκτέθηκες πολύ και ανεπανόρθωτα και τώρα προσπαθείς να σώσεις ό,τι έχει απομείνει...
Σβήστηκε σχόλιο που άπτεται προσωπικών δεδομένων
-
Αγαπητέ frivolousatheists,
η ΑΜΡΑ είναι σοβαρό φόρουμ, και δεν μπορούμε να ξευτελίζουμε έτσι τους διαλόγους μας, και να ρίχνουμε τόσο το επίπεδο. Αν θέλεις να συμμετέχεις μαζί μας στο διάλογο θα πρέπει να έχεις κόσμια συμπεριφορά, που αδυνατείς μέχρι στιγμής, και θα πρέπει να έχεις την διάθεση για διάλογο και κατάθεση επιχειρηματολογίας, αλλιώς για ακόμα μια φορά καταπατάς τους κανονισμούς του φόρουμ, με την απρεπή σου συμπεριφορά.
Δεν σας ζήτησα λοιπόν να αποχωρήσω! Δείξε μας που!
"Rose επειδή αυτά που γράφεις ξεφεύγουν από το να είναι απλώς «τελευταία κουβέντα» σε μένα, χάριν των υπολοίπων αναγνωστών αν και ο χρόνος με πιέζει σκέφτηκα να απαντήσω.
[...]
δεν είναι δόκιμο να συζητήσω άλλο μαζί σου όταν βλέπω ότι δεν θες να δεις τα οφθαλμοφανέστατα. Θέμα πολύτιμου χρόνου και αγάπης για την αλήθεια.
[...]
Πραγματικά δεν έχει νόημα η συζήτηση μαζί σου. Πρέπει να πως την αλήθεια. Πιστεύω και αλλοι θα διακρίνουν γιατί το λέω αυτό. Το μόνο που κάνεις είναι να βγάζεις το αυθαίρετο μίσος απέναντι στα ιερά μου. Αν μη τι άλλο, κουραστικό.
[...]
Δεν έχω καμία διάθεση για φιλονικία Rose. Περαστικός ήμουν.
[...]
Χωρίς παρεξήγηση, όπως είπα δεν θα ασχοληθώ άλλο με έναν τέτοιο διάλογο διότι δεν βρίσκω ουσία, αλήθεια, σε αυτά, παρά μόνο συναισθηματισμούς, πικρίες κατά της Ορθοδοξίας, υπερβολές, αυθαιρεσίες
-
Χρηστότητα και πνεύμα ελευθερίας το λες αυτό.... :D :D :D Εκτέθηκες πολύ και ανεπανόρθωτα και τώρα προσπαθείς να σώσεις ό,τι έχει απομείνει...
Αγαπητέ Frivolousatheists,
έχεις βήμα να καταθέσεις τις απόψεις σου, αρκεί να μην βρίζεις και να μην συκοφαντείς δημόσια τους συνδιαλεγόμενους. Μπορεί αυτό να γίνει κατανοητό, ή υπάρχει πρόβλημα εγκεφαλικής αναπηρίας?
-
Ο παραλογισμός του χριστιανισμού
Εσύ είπες ότι δεν είσαι άθεα, άρα γιατί λες ότι γράφτηκα για να σας συκοφαντήσω ως frivolousatheists; Μήπως σε πειράζει ότι επαληθεύτηκε; Ξέρω.
Rose: 'Ειμαι άθρησκη όχι άθεη.
Χριστιανός: 'Oχι είσαι άθεη. Σε πειράζει που επαληθεύτηκε?
Πίσω μου σε έχω Σατανά... :D
το θρησκευτικό πιστεύω σου μόνο μίσος και έπαρση σου έβαλε, τίποτε άλλο μην γελιέσαι
Rose: Είμαι άθρησκη
Χριστιανός: 'Οχι έχεις θρησκευτικό πιστεύω, και μάλλιστα με μίσος και έπαρση. Μην γελιέσαι.
Τι διάλογο μπορείς να κάνεις με αυτούς τους ανθρώπους. Κάθε άλλη πρόταση τους είναι σταλμένη από το Βασίλειο του Παραλογισμού.
Rose: Δεν είμαι άθεα.
Χριστιανός: Γιατί σε πειράζει που το ψευδώνυμο μου είναι Frivolousatheists (δηλ. «επιπόλαιοι άθεοι»); Μήπως επαληθεύτηκε τελικά ότι είσαι άθεα;
Μετά:
Rose: Είμαι άθρησκη.
Χριστιανός: Μα -οι Ροδόσταυροι- έχετε ναό, συμβολισμούς, μεταφυσική, Μητέρα Γη, τίτλους/ιεραρχεία/μύηση, προσευχή.
Rose: Εσύ και ο Χριστιανισμός είστε παράλογοι!
Για να μάθει ο κόσμος και εσύ να μην λες ότι είσαι άθρησκη (νεοπαγανισμός είναι η θρησκεία/δεν δικαιούσαι μόνο εσύ να έχεις άποψη για την θρησκεία των άλλων). Παραθέτω από το αυτά που μου έστειλες ένα δείγμα:
Σβήστηκαν δημοσιεύσεις τυπικών και διδασκαλιών της ΑΜΡΑ, που ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ, (χωρίς την άδεια μας δημοσιεύτηκαν) με σκοπιμότητα. Οι Διδασκαλίες του Δοκίμου της ΑΜΡΑ, δίνονται δωρεάν, αλλά αποφεύγουμε την δημόσια συζήτησή τους, γιατί η θεματολογία αυτή, αναλύεται και αναπτύσσεται ΜΟΝΟ για τα μέλη.
Ε, τότε προσθέτω από:http://www.mmoutreachinc.com/cult_groups/rosicrucians.html
«To the Rosicrucians, God is an impersonal being composed of seven spirits, manifesting themselves as a "triune godhead". "The Rosicrucian Cosmo Conception", pages 376 and 252, include statements such as, "...The seven spirits before the throne...collectively, they are God and make us the triune godhead...the Father is the highest initiate among the humanity of the Saturn..."………………………… In the Rosicrucian mail-order lessons, new members (called Neophytes) are taught to petition the "Forty-two principal gods...expressions of the principal god, the Sun-God, AMEN-RA".»
Είναι δυνατόν να φέρει η ιστοσελίδα σου αυτόν τον τίτλο και να μην θες να αναφερόμαστε σε αυτό;;;;;;;; Αλλά να μας λες ότι είσαι άθρησκη;; Μήπως το φόρουμ εδώ είναι ένα πλάγιος τρόπος να προσυλητίσεις άτομα;
-
Σατανάς πριν τον χριστιανισμό δεν υπήρχε, είναι δημιούργημα του χριστιανισμού.
Μια σημείωση μόνο: Ιστορικά το όνομα του Σατανά είναι παλαιότερο από την δημιουργία του χριστιανισμού, χρονολογείτε προ χριστιανικών χρονών και υπήρχε στην ιουδαϊκή παράδοση. Στην ουσία ο Χριστιανισμός είναι δημιούργημα του Σατανά, και όχι ο Σατανάς δημιούργημα του Χριστιανισμού. :P :D
-
Σατανάς πριν τον χριστιανισμό δεν υπήρχε, είναι δημιούργημα του χριστιανισμού.
Μια σημείωση μόνο: Ιστορικά το όνομα Σατανά είναι παλαιότερο από την δημιουργία του χριστιανισμού, ένας μορφωμένος ιστορικός γνωρίζει, ότι χρονολογείτε προ χριστιανικών χρονών στην ιουδαϊκή παράδοση. Στην ουσία ο Χριστιανισμός είναι δημιούργημα του Σατανά, και όχι ο Σατανάς δημιούργημα του Χριστιανισμού. :P :D
Η λέξη Σατανάς βρίσκεται στην Ραβινική λογοτεχνία αλλά βρίσκεται 6 φορές στην Παλαιά Διαθήκη. Τρεις από αυτές αναφέρεται στο γνωστό συγκεκριμένο πρόσωπο: Ζαχ.3:1, Ιώβ 1:6-8, Χρον.21:1
-
Για να μάθει ο κόσμος και εσύ να μην λες ότι είσαι άθρησκη (νεοπαγανισμός είναι η θρησκεία/δεν δικαιούσαι μόνο εσύ να έχεις άποψη για την θρησκεία των άλλων).
Αγαπητέ frivolousatheists,
επειδή δεν είσαι ορθά ενημερωμένος, και είσαι επηρεασμένος από την μαύρη χριστιανική προπαγάνδα, σε ενημερώνω πως ο Πανθεϊσμός δεν είναι θρησκεία, αλλά φιλοσοφία, και η φιλοσοφία, είναι εσωτερική και εξωτερική επιστήμη, δηλαδή διαπραγματεύεται τα εσωτερικά και εξωτερικά φαινόμενα, και τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου. Δεν υπάρχουν οντότητες ή θεοί που λατρεύονται αλλά συντονιζόμαστε πνευματικά με τις αρχέτυπες δυνάμεις της φύσης.
Κάθε θρήσκος βλέπει παντού θρήσκους, γιατί βλέπει την φάτσα του παντού...
Σκοτάδι βλέπει στους άλλους, γιατί σκοτάδι έχει μέσα του...
Το μυαλό ενός θρήσκου λειτουργεί τόσο διαφορετικά από το μυαλό ενός φιλοσόφου, λες και είναι άλλο ανθρώπινο είδος....
-
Καλά, καλά… όχι Γιάννης… Γιαννάκης. Οι δυνάμεις της φύσεις είναι οι θεοί σας. Πως τα λες έτσι; Σε πιστεύει κανείς;; :D
-
Καλά, καλά… όχι Γιάννης… Γιαννάκης. Οι δυνάμεις της φύσεις είναι οι θεοί σας. Πως τα λες έτσι; Σε πιστεύει κανείς;; :D
Οι διδασκαλίες αυτές δεν μπορούν να κατανοηθούν, από άτομα χωρίς εσωτερική παιδεία.
Αν θέλεις να συζητήσουμε για τις Διδασκαλίες της ΑΜΡΑ, θα πρέπει να ανοίξεις άλλο θέμα...
-
1. Έτος 1 μχ. "Μια ιδέα".
2. Έτος 100 μχ. "Ο γιος του Θεού".
3. Έτος 1800 μχ. "Το αποκορύφωμα της ανθρώπινης τελειότητας".
4. Έτος 1900 μχ. "Ένας μεγάλος δάσκαλος".
5. Έτος 1950 μχ. "Ένας επαναστάτης".
6. Έτος 1970 μχ. "Ένα αντιπροσωπευτικό άτομο μιας πλάνης, μιας εξαπάτησης."
7. Έτος 1975 μχ. "Μια συμβολική εικόνα, αντιπρόσωπος του ανθρώπινου τύπου."
8. Έτος 1985 μχ. "Μια περιγραφική λέξη που ενδιαφέρθηκαν κάποιοι για την προέλευση της."
9. Έτος 2000 + . "Ένας γνωστός λαϊκός μύθος, ένα παραμύθι."
Ένα άτομο σε ολόκληρη την Βίβλο κλήθηκε να λατρέψει το διάβολο, και αυτός ήταν ο Χριστός. Ο χαρακτήρας του Χριστού, σαν θεάνθρωπος, είναι ψεύτικος και κλάπηκε πάνω από 18 ειδωλολατρικούς μύθους, ενός Θεού που κρεμάτε από ένα δέντρο, όπως ο Οντιν και κατόπιν ανασταίνεται. Και είναι μια άλλη περιγραφή της αλχημικής λειτουργίας του θανάτου και της μεταμόρφωσης, και έπειτα της αναζωογόνησης της ψυχής και της Νεκραναστασης. Ο Χριστός δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα εργαλείο, για να αφαιρέσουν όλη την αληθινή πνευματική γνώση και να αφοπλίσουν από τους λαούς τις πνευματικές δυνάμεις τους, έκαναν την ανθρωπότητα να πληρώσει πολλά τρισεκατομμύρια, για τις ασθένειες, την δυστυχία, και το βάσανο επειδή αφαιρέθηκε αυτή η γνώση στο όνομά της χριστιανικής Υποκρισίας.
-
Ειτε μυθος ειτε πραγματικοτητα δεν παυει να αφορα Αναφορα Εκφρασης της Συνεχειας . Αυτο που εχουμε "παρει" πραγματικα & μονο ειναι απλα Σχολια Αναφορων, πανω στα οποια Γενναμε τον Λογο, εμεις ως ανθρωποι της Συνεχειας του Συνολου. Ειμαστε ακομη εγωπαθεις & δεν αντικριζουμε τι εγινε , εκεινη την εποχη οπου η Αντιμετωπιση ηταν διαφορετικη απο αυτην που Ζουμε τωρα . Βεβαια αυτο ειναι τροφη για συνεχεια , & δεν θα φαω γιατι παρειλθε πριν καιρο . Δεν τολμαμε να δουμε τι κατονομασαμε, & απλα μας παρασερνει το ποταμι . Η πιστη ειναι καθαρη πραξη . Κανενας ομως δεν πιστευει οτι η πραξη ειναι πιστη γιατι ολοι πραττουνε ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ .Η ΣΚΕΨΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗς ΜΑΘΗΣΗΣ, της διδαχης, η οποια φανερωνει οτι το να Δημιουργησεις, σε κανει Συνενοχο της καταστροφης, γιατι Διδασκεσαι Ακομη .. Επομενως οτι πραττεις, αυτο εχεις ως αποτελεσμα . Η θρησκεια ειναι αποτελεσμα & η αιτια ειναι η οργανωση της πραξης του συνολου . Οταν ομως οργανωνεις το συνολο & εισαι ημιτελης, μαθητης ακομη, θα κανεις για μια Ζωη κυκλους , & θα καταστρεφεις οτι πας να πραξεις, & στο τελος θΑ πεθαινεις . Ο ανθρωπος δεν ειναι δυνατον να πεθανει, ειναι αφυσικο, & ομως, η Διδαχη Ξεχαστηκε, γιατι για ολα ειναι Υπαιτεια, η Μνημη της Αναμνησης την Οποια κουβαλαμε & Ζουμε Καθαρα Μεσα στην Στιγμη . Επομενως, ας μην κοιταμε το Πριν ,αλλα το τωρα , γιατι οι εποχες αλλαζουν γρηγορα . & για να μην μακρυγορω, το Υπερτατο που μπορει να κανει ο καθενας ,ειναι να εχει Σεβασμο & η Ειληκρινια ως προς το Συνολο & μονο . Αν εχει αυτα τα 2, τοτε ειναι οχι εναρετος & πραος ως προς ολους, αλλα Προστατης . Οταν εχεις Σεβασμο & Ειλικρινια, τοτε εχεις Πραξη & Λογο
-
Συμφωνώ μαζί σου. Προσωπικά δεν είμαι θρήσκος, ούτε χριστιανός, δεν πιστεύω σε τίποτα, δεν είμαι ούτε άθεος, αγνωστικιστής θα έλεγα. Δεν έχω πρόβλημα με τους χριστιανούς, και θα μπορούσαμε να Οικονομήσουμε πάρα πολλά από αυτά τα πρόβατα, εκμεταλλεύοντας την θρησκεία τους και όχι μόνο αυτήν αλλά και τις άλλες. Χρησιμοποιόντας την χριστιανική υποκρισία μπορείς να γίνεις πολύ πλούσιος όταν εξαπατάς τους χριστιανούς στην πίστη, ότι ο Χριστιανισμός είναι η μόνη αλήθεια δίνοντας τους την ικανοποιήση του θρησκευτικού συναισθήματος, και να τους χρησιμοποιείς για προσωπικό όφελος. Ούτος η άλλος μεγάλη θρησκεία είναι, μεγάλα πλούτοι δίνει αν κρατάς τους πιστούς της στα σκοτάδια τους και σε μια ψεύτικη φώτιση. :D :P
-
Ε, τότε προσθέτω από:http://www.mmoutreachinc.com/cult_groups/rosicrucians.html
«To the Rosicrucians, God is an impersonal being composed of seven spirits, manifesting themselves as a "triune godhead". "The Rosicrucian Cosmo Conception", pages 376 and 252, include statements such as, "...The seven spirits before the throne...collectively, they are God and make us the triune godhead...the Father is the highest initiate among the humanity of the Saturn..."………………………… In the Rosicrucian mail-order lessons, new members (called Neophytes) are taught to petition the "Forty-two principal gods...expressions of the principal god, the Sun-God, AMEN-RA".»
Είναι δυνατόν να φέρει η ιστοσελίδα σου αυτόν τον τίτλο και να μην θες να αναφερόμαστε σε αυτό;;;;;;;; Αλλά να μας λες ότι είσαι άθρησκη;; Μήπως το φόρουμ εδώ είναι ένα πλάγιος τρόπος να προσυλητίσεις άτομα;
Αγαπητέ Frivolousatheists,
το παραπάνω κείμενο αναφέρεται στην διδασκαλία χριστιανών ροδόσταυρων, και όχι στον Αυθεντικό Ροδοσταυρισμό. Οι χριστιανοί ροδόσταυροι, είναι μία αίρεση του χριστιανισμού. Είναι προτεστάντες που αντέδρασαν στον Πάπα, και θέλησαν να εμπλουτίσουν τις χριστιανικές δοξασίες, με Αιγυπτιακές φαντασιοπληξίες.
Είναι δυνατόν να φέρει η ιστοσελίδα σου αυτόν τον τίτλο και να μην θες να αναφερόμαστε σε αυτό;;;;;;;;
Υπάρχουν πλήθος θέματα και μηνύματα στο φόρουμ μας, που αναφέρονται στον Ροδοσταυρισμό. 'Οσον αφορά τις διδασκαλίες και τυπικά της ΑΜΡΑ, είναι μόνο για ΜΕΛΗ, και υπάρχει ειδικό μέρος που γίνεται η συζήτηση.
Αλλά να μας λες ότι είσαι άθρησκη;;
Θεωρώ τον τίτλο θρήσκα που επιμένεις να μου αποδίδεις, (με την παραποιημένη έννοια της λατρείας ειδώλων Θεών, και όχι με την έννοια του μυστικισμού), προσβολή της προσωπικότητας μου, και αν επιμένεις σε αυτό δεν είσαι τίποτα άλλο από ένας κοινός συκοφάντης.
Μήπως το φόρουμ εδώ είναι ένα πλάγιος τρόπος να προσυλητίσεις άτομα;
Ο προσυλητισμός αναφέρεται σε θρησκείες, και η ΑΜΡΑ, είναι μία εσωτερική φιλοσοφική οργάνωση. Ο προσυλητισμός ανήκει στις σκοτεινές πρακτικές του χριστιανισμού, που βρωμίζει τις ψυχές αθώων παιδιών, με σκοτεινά πάθη, στρέφοντας τους ανήθικα, εναντίον της Αυθεντικής τους Παράδοσης. Μην κρίνετε εξ’ ιδίον τα αλλότρια.
-
Συμφωνώ μαζί σου. Προσωπικά δεν είμαι θρήσκος, ούτε χριστιανός, δεν πιστεύω σε τίποτα, δεν είμαι ούτε άθεος, αγνωστικιστής θα έλεγα. Δεν έχω πρόβλημα με τους χριστιανούς, και θα μπορούσαμε να Οικονομήσουμε πάρα πολλά από αυτά τα πρόβατα, εκμεταλλεύοντας την θρησκεία τους και όχι μόνο αυτήν αλλά και τις άλλες. Χρησιμοποιόντας την χριστιανική υποκρισία μπορείς να γίνεις πολύ πλούσιος όταν εξαπατάς τους χριστιανούς στην πίστη, ότι ο Χριστιανισμός είναι η μόνη αλήθεια δίνοντας τους την ικανοποιήση του θρησκευτικού συναισθήματος, και να τους χρησιμοποιείς για προσωπικό όφελος. Ούτος η άλλος μεγάλη θρησκεία είναι, μεγάλα πλούτοι δίνει αν κρατάς τους πιστούς της στα σκοτάδια τους και σε μια ψεύτικη φώτιση. :D :P
Αγαπητέ Nyx,
αν θες να τους εκμεταλευτείς, είναι εύκολο, γίνε παπάς... ;D
'Οποιος επιμένει να είναι πρόβατο, πάντα κάποιος τσομπάνης θα το αρμέξει...
-
δείχνεις αυτό που πραγματικά είσαι (το θρησκευτικό πιστεύω σου μόνο μίσος και έπαρση σου έβαλε, τίποτε άλλο μην γελιέσαι), και κρυβόσουν πίσω από το «αγαπητέ». Απλά μέσα στην έπαρση, δεν μπορείς να αντέξεις την αλήθεια. Μπορεί να υπάρχει και άλλη εξήγηση από Χριστιανικής οπτικής…
Χωρίς καμία αφορμή, ποδοπατάς αθώους ανθρώπους ενώ ούτε την θεωρεία του Χριστιανισμού ξέρεις, ούτε και παραβρέθηκες να ζήσεις Χριστιανούς από κοντά (στην όποια εκκλησία τους ή από κοντά), έτσι για την έρευνα. Απλά το περίεργο μένος σου, η καραμέλα του τι κάνανε κάποτε κάποιοι δήθεν «Χριστιανοί», δεν σε αφήνει να δεις ΤΙΠΟΤΑ. Είσαι θύμα και κάνεις θύματα.
Ναι υπήρξα θύμα του χριστιανισμού και προσπαθώ να προστατέψω τα παιδιά μου, αλλά και να ενημερώσω τους συνανθρώπους μας, για την σκοτεινή και εγκληματική απάτη του χριστιανισμού. Ακόμα και σήμερα, εγκληματούν, μέσω του ύπουλου προσηλυτισμού τους, και προσηλυτίζουν το παιδί μας, στο σχολείο, χωρίς την συγκατάθεσή μας, παραβιάζοντας ανθρώπινα δικαιώματα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια έβριζαν και έφτυναν και αποκαλούσαν μπάσταρδα τα παιδιά των Γιαχωβάδων, (βιβλικούς αδελφούς τους δηλαδή) επειδή δεν παντρευόταν με χριστιανικό γάμο, και πλήθος άλλων παραδειγμάτων. Αρνήθηκαν επίσης οι Δημοτικές αρχές να μας διαγράψουν από χριστιανούς, και χωρίς να βαπτιστεί το παιδί μας, το δήλωσαν Ορθόδοξο χριστιανό, πράγματα που καταγγείλαμε δημόσια.1
Η χριστιανική απάτη, η διαφθορά και η εγκληματικότητα, έχει διαποτίσει την Ελληνική Κοινωνία, και για αυτό βρισκόμαστε σε αυτήν την Κοινωνική και Πολιτική κατρακύλα.
‘Όταν όμως συνάνθρωποι μας, αντιδρούν, και διαμαρτύρονται κατά του χριστιανισμού, ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ, για άπειρους λόγους, δεχόμαστε επιθέσεις, και σχόλια όπως «ποδοπατούμε αθώους» με μίσος.
Το να αντιδράμε και να προστατεύουμε τα ανθρώπινα δικαιώματά μας, από άρρωστα θηρία, είναι μίσος? Ειλικρινά, έχουμε βάλει ως στόχο ένα πλήθος από αγωγές και κατά της Εκκλησίας και κατά του Δημοσίου, για συνενοχή, και θεωρώ πλέον πως ή με δικαστικό αγώνα, ή με επανάσταση, το πρόβλημα του χριστιανισμού στην Ελλάδα πρέπει να λυθεί.
Δεν γίνεται να έχουμε συνεχόμενες συκοφαντίες, και ιστορικές αλλοιώσεις εναντίον του Ελληνικού πολιτισμού μας, δεν γίνεται να μην γνωρίζουν οι 'Ελληνες πως λατρεύουν βάρβαρα είδωλα που σκοτώνουν τον Ελληνισμό. 2 Η Ελληνικότητα η οποία έχει τιμηθεί από πλήθος παγκόσμιους διανοούμενους, στην Ελλάδα βρίσκεται υπό Πνευματική κατοχή, ξευτελισμένη και ποδοπατημένη από την μαύρη εβραιοχριστιανική προπαγάνδα. Χρειάζεται λοιπόν όλοι οι 'Ελληνες να αγωνιστούμε για την αποκατάσταση της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης.
__________________________________________________________________________
1 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,840.0.html
2 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1149.0.html
-
Για να δούμε λοιπόν, πως αλλοιώνει την συνείδηση του 'Ελληνα ο χριστιανισμός και τον στρέφει εναντίον του Ελληνικού Πολιτισμού.
Μην παπαγαλίζεις αυτά που λένε οι άλλοι αν δεν τα έχεις με αντικειμενικότητα ψάξει. Ο διάλογος είναι Ελληνικό προϊόν;; Το πιστεύεις αυτό;; Δηλαδή όλοι οι άλλοι αρχαίοι λαοί δεν έμπαινα σε διάλογο επειδή δήθεν δεν ήταν Έλληνες; Ναι, ξέρω, ξέρω, όλα οι Έλληνες τα δώσανε (όπως και τις εκτρώσεις; Την θανάτωση μωρών(δες Πούταρχο/Ηθικά2/171D και ο Έλληνας ιστορικός Πολύβιο[είπε μείωση του πληθυσμού στην Αρχαία Ελλάδα οφειλόταν στο θανάτωση μωρών!/Ιστορία 6]); Την εγκατάλειψη των μωρών; Τις νόμιμες (!) ερωμένες (ετέρες); Την νόμιμη αντρική και γυναικεία πορνεία; Την ομοφυλοφιλία; Την παιδεραστία; Τον αποκλεισμό της συζύγου σε άλλο δωμάτιο; Αυτά για δείγματα.)
Αλλά μπορώ και να προσθέσω για τον ειλικρινή ερευνητή το εξής λινκ: http://www.arhaioplixia.org/
Η συκοφαντία, και η αλλοίωση της πραγματικότητας, είναι καθημερινότητα, για τους χριστιανούς, λόγω του ότι είναι θύματα μιας άρρωστης μαύρης προπαγάνδας που αλλοιώνει την ανθρώπινη ηθική.
Εφόσον συκοφαντήσει προσωπικά, τον συνδιαλεγόμενο, πως είμαστε ανοήμονες και δεν έχουμε προσωπική άποψη (είπαμε τους εαυτούς τους βλέπουνε παντού), προχωράει στην κατασυκοφάντηση του Αυθεντικού του Πολιτισμού, ως ένας γενίτσαρος των εβραίων, αμαυρώνοντας και σκοτώνοντας το Ελληνικό πνεύμα.
Αυτά δεν διδαχθήκαμε όλοι οι ‘Ελληνες στα σχολεία μας? Τότε γιατί παραπονιόμαστε για την κατάντια μας, και για την κατεδάφιση του Ελληνικού Πνεύματος?
Αυτό που συμβαίνει είναι ακριβώς το αντίθετο. Αυτά που κατηγορούν τον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, είναι ο Χριστιανισμός. Ο Χριστιανισμός προωθεί, την ομοφυλοφιλία, την παιδεραστία, την εγκληματικότητα, και πάσης φύσεως ανηθικότητα. 1
Επίσης είναι ακόμα μία συκοφαντία πως οι Αρχαίοι ‘Ελληνες σκότωναν βρέφη στον Καιάδα, 2 ενώ αντίθετα, στην παλιά διαθήκη, τους ζητούσε ο «Σατανόμορφος» θεός τους να θυσιάσουν τα παιδιά τους σε αυτόν (θυσία του Αβραάμ).
ΠΛΗΘΟΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ, ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, για να επικρατήσουν πάνω στην Ελληνική εθνότητα.
__________________________________________________________________
1 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1974.0.html
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2240.0.html
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,938.0.html
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,938.0.html
2 http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,833.0.html
-
Συμφωνώ μαζί σου. Προσωπικά δεν είμαι θρήσκος, ούτε χριστιανός, δεν πιστεύω σε τίποτα, δεν είμαι ούτε άθεος, αγνωστικιστής θα έλεγα. Δεν έχω πρόβλημα με τους χριστιανούς, και θα μπορούσαμε να Οικονομήσουμε πάρα πολλά από αυτά τα πρόβατα, εκμεταλλεύοντας την θρησκεία τους και όχι μόνο αυτήν αλλά και τις άλλες. Χρησιμοποιόντας την χριστιανική υποκρισία μπορείς να γίνεις πολύ πλούσιος όταν εξαπατάς τους χριστιανούς στην πίστη, ότι ο Χριστιανισμός είναι η μόνη αλήθεια δίνοντας τους την ικανοποιήση του θρησκευτικού συναισθήματος, και να τους χρησιμοποιείς για προσωπικό όφελος. Ούτος η άλλος μεγάλη θρησκεία είναι, μεγάλα πλούτοι δίνει αν κρατάς τους πιστούς της στα σκοτάδια τους και σε μια ψεύτικη φώτιση. :D :P
Αγαπητέ Nyx,
αν θες να τους εκμεταλευτείς, είναι εύκολο, γίνε παπάς... ;D
'Οποιος επιμένει να είναι πρόβατο, πάντα κάποιος τσομπάνης θα το αρμέξει...
Πάπας θα ήταν καλύτερα... τον έχουν σαν θεότητα... :P
-
….Ο διάλογος είναι Ελληνικό προϊόν;; Το πιστεύεις αυτό;; Δηλαδή όλοι οι άλλοι αρχαίοι λαοί δεν έμπαινα σε διάλογο επειδή δήθεν δεν ήταν Έλληνες;
Μη μπερδεύεις τον διάλογο με την συζήτηση. Άλλο «Διάλογος» και άλλο «Χάβρα Ιουδαίων».
Ναι, ξέρω, ξέρω, όλα οι Έλληνες τα δώσανε (όπως και τις εκτρώσεις; Την θανάτωση μωρών(δες Πούταρχο/Ηθικά2/171D και ο Έλληνας ιστορικός Πολύβιο[είπε μείωση του πληθυσμού στην Αρχαία Ελλάδα οφειλόταν στο θανάτωση μωρών!/Ιστορία 6]);
Θα θεωρήσω καλοπροαίρετα ότι δεν έχεις μελετήσει και γιαυτό στερείσαι προσωπικής άποψης, καθότι ως φανατικός ιουδαιοχριστιανός αναμασάς όπως συνηθίζεται τους παραλογισμούς και τις διαστρεβλώσεις των «τσομπάνηδων» του ποιμνίου σας.
Σε διαφορετική περίπτωση θα ήσουν ένας ελεεινός συκοφάντης.
Σχετικά με την ύπουλη διαστρέβλωση και συκοφαντία περί δήθεν ανθρωποθυσιών στην αρχαία Ελλάδα, ανέτρεξε στην διεύθυνση: http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2244.0.html
Την εγκατάλειψη των μωρών; Τις νόμιμες (!) ερωμένες (ετέρες);
Τελικά από θράσος πάμε καλά όπως όλα τα καλά εβραιοχριστιανόπουλα. Ο προπάτοράς σας Αβραάμ, Ιακώβ κλπ ήταν «μιας γυνής άνδρες» και δεν είχαν καμμία σχέση με τις υπηρέτριές τους έτσι; Ούτε ο Σολομώντας είχε επτακόσιες (700!) παλακίδες, πέρα από τις 300 νόμιμες!!!!
Μα τόση υποκρισία;
Την νόμιμη αντρική και γυναικεία πορνεία;
Ψάξε περί αυτών στις βιβλικές αναφορές η οποία βρίθει από εδάφια που συναγωνίζονται επάξια τα πιο σκληρά πορνογραφήματα. Κτηνοβασίες, αιμομιξίες (Λωτ κλπ).
Την ομοφυλοφιλία;
Ειδικά για την ομοφυλοφιλία ερεύνησε τους συνοδούς ιερείς του ναού του Σολομώντα, τους επονομαζόμενους «κύνες» και μετά έλα να συζητήσουμε για ανδρική πορνεία και ομοφυλοφιλία.
Περί της συνέχισης της κατασυκοφάντησης της αρχαίας Ελλάδας, μελέτησε τις παραθέσεις στην διεύθυνση: http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1974.0.html
και μετά αν έχεις ίχνος αξιοπρέπειας έλα να ζητήσεις συγνώμη.
Την παιδεραστία; Τον αποκλεισμό της συζύγου σε άλλο δωμάτιο; Αυτά για δείγματα.)
Για την παιδεραστία ξανά πάλι στην βίβλο σου για μόρφωση, με την κορασίδα στα πόδια του γηραιού προφήτη – βασιλιά Δαυίδ. Εκεί όχι μόνον δεν απαγορεύονταν (όπως στην αρχαία Ελλάδα – κοίτα νόμους στο http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1974.0.html) άλλα μάλλον ήταν σύνηθες, καθότι η κορασίς επί των ποδών του προφήτη Δαυίδ – αγαπημένου του Γιαχβέ – ήταν ένα ακριβό δώρο από τον διάδοχο.
Αλλά μπορώ και να προσθέσω για τον ειλικρινή ερευνητή το εξής λινκ: http://www.arhaioplixia.org/
Περιχαρής για το μένος ενάντια των Ελλήνων και για την δικαιολόγηση όλων των οικτρών εγκλημάτων ενάντια σε άλλους λαούς, έρχεσαι να μας προτείνεις τις κατάπτυστες αναφορές της παραπάνω ιστοσελίδας. Αν όμως είσαι λάτρης και οπαδός πρακτικών της βίβλου, τότε σου αρμόζει ο επιεικής τίτλος: ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ….
Σου παραθέτω απόσπασμα από τα «θεόπνευστα» λόγια του θεού σου που αγαπάει υποτίθεται τον άνθρωπο, για μελέτη και για να χαίρεσαι για την απέραντη αγάπη προς τους άλλους ανθρώπους, η οποία φυσικά ίδια και απαράλλακτη χαρακτηρίζει και εσένα.
«1 ΑΥΤΑ είναι τα διατάγματα και οι κρίσεις, που θα προσέχετε να εκτελείτε, στη γη που ο Κύριος ο Θεός των πατέρων σου δίνει σε σένα για να την κληρονομήσεις, όλες τις ημέρες που ζείτε επάνω στη γη.
2 Θα καταστρέψετε όλους τους τόπους, όπου τα έθνη, που θα κυριεύσετε, λάτρευαν τους θεούς τους, επάνω στα ψηλά βουνά, κι επάνω στους λόφους, και κάτω από κάθε πυκνό δέντρο.
3 Και θα κατεδαφίσετε τους βωμούς τους, και θα συντρίψετε τις στήλες τους, και θα κατακάψετε με φωτιά τα άλση τους, και θα κατακόψετε τα είδωλα των θεών τους, και θα εξαλείψετε τα ονόματά τους από εκείνο τον τόπο». («Δευτερονόμιο» 12, 1-3).
Λυπάμαι….
-
Στην Αγία γραφή, ο Σατανάς είναι ντυμένος Χριστός και ο θεός που λατρεύουν οι Χριστιανοί είναι ο Διάβολος.
-
Αρχαιοπληξία λοιπόν η μαύρη προπαγάνδα χριστιανών, που προδίδουν καθημερινά την χώρα που τους γέννησε, απαξιώνοντας εντός της χώρας μας, όλες τις Ελληνικές αξίες, όπως, Φιλοσοφία, Δημοκρατία, Ανεξιθρησκία, και το Ολυμπιακό Πνεύμα της Πανανθρώπινης συνεργασίας, ανεξάρτητα τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις των άλλων.
'Αραγε απορούμε ακόμα, γιατί βρεθήκαμε κάτω από Κηδεμονία, του ΔΝΤ? Μα είναι φυσιολογικό, από την στιγμή που οι πνευματικές αξίες στην ίδια την Ελληνική παιδεία, ξευτελίζονται μέσω του χριστιανικού προσηλυτισμού, και συνδέονται με την απάτη, το έγκλημα, και την ανηθικότητα, είναι παντελώς φυσιολογικό το Ελληνικό έθνος να καταστραφεί, διότι κατάντησαν, πνευματικά ανήλικους, το λαό, λόγω Ελληνοχριστιανισμού.
'Οταν όλοι οι 'Ελληνες, καταδικάσουμε αυτό το διαρκές έγκλημα και προστατέψουμε την χώρα μας, από βαρβαρικούς, εγκληματικούς, συκοφαντικούς προσηλυτισμούς, τότε η χώρα μας θα λάμψει με την Αυθεντική της Πνευματική λαμπρότητα, και τις Αυθεντικές Αρετές και Αξίες.
-
http://www.verettas.gr/product_info.php?cPath=13_5&products_id=11
ΒΙΒΛΟΣ: ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΔΙ' ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ - ΑΡΓΥΡΗΣ ΤΣΑΚΑΛΙΑΣ
ΕΝΑ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ ΘΡΗΣΚΟ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΟΚΙΜΙΟ
Για πρώτη φορά ένας θεολόγος αποκαλύπτει την αλήθεια!
Το μενού της σκατοφαγίας! - Το τσιτσίδωμα του Νώε! - Οι πατριάρχες εκδίδουν τις γυναίκες τους! Δασκάλες της αιμομιξίας οι κόρες του Λωτ! - Φόνοι και μοιχείες από τον προφητάνακτα Δαυΐδ! Σκληρότητα και μισογυνισμός - Το περιβόητο 666 - Η χρυσολαγνεία της Αποκάλυψης Υβρεις εναντίον των Ελλήνων!...
Σε μια εποχή δόλιας και υστερικής προσπάθειας για επιστροφή στα σκοτάδια του Μεσαίωνα, ένας θεολόγος τολμά για πρώτη φορά "εκ των έσω" να διακηρύξει με παρρησία:
"Λόγω του αχαρακτήριστου περιεχομένου της, η Βίβλος κρίνεται ακατάλληλη ως ανάγνωσμα!.."
-
Ο ύπουλος προσυλητισμός των Χριστιανών (?) www.ipertisalithias.gr 'Ελεος!!!!!
http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:QWrlRzpKSLIJ:www.ipertisalithias.gr/attachments/File/John_Roussos_reply_along_with_our_dialogue_via_email.doc+www.ipertisalithias.gr+spam&cd=1&hl=el&ct=clnk&gl=gr
Η… «απάντηση» του κ. Γιάννη Ρούσσου
αλλά και όλος ο διάλογος μαζί του.
[...]
AT: Και έκλεισα λέγοντας:
Και αυτή η πρότασή μου ισχύει.
Ο Θεός να σε ελκύσει και να σε φέρει σε Αυτόν.
Αλέξης Τομαράς
Γ.Ρ: Ελπίζω να σε διαφώτισα επαρκώς για το τί είμαι για τις θέσεις μου. Λάθος πόρτα χτύπησες για να με επαναφέρεις. Έχω δική μου γνώση και άποψη.
AT: Προς τι ο διαφωτισμός; Δεν μου είπες τίποτα καινούργιο. Δεν πίστευα κάτι άλλο. «Χτύπησα την πόρτα σου» αρχικώς για να σε ενημερώσω για την κριτική που ασκώ στα λεγόμενά σου, ασχέτως αν στην συνέχεια καλόπιστα όπως όφειλα, θέλησα να σου δώσω την ευκαιρία σε ένα διάλογο όπου θα μάθαινες την πραγματικότητα για τον ανόθευτο Χριστιανισμό.
Γ.Ρ: Και εγώ με την σειρά μου λοιπόν σου κάνω την εξής πρόταση¨
Να εγκαταλείψεις την εβραιο-γνωστικο-χριστιανική μάστιγα, αυτή την μπούρδα και να γίνεις ένας ελεύθερος σκεπτικιστής αθεϊστής κλπ. Είναι μεγάλο το λάθος σου να έχεις ασπαστεί τον οποιοδήποτε χριστιανισμό, αυτήν την κατάρα του Κωνσταντίνου. Είσαι θύμα απάτης και ψευτιάς. Οπότε η πρόταση μου είναι σαφής. Εγκατέλειψε την και κατάγγειλε την εβραιο-γνωστικο-χριστιανική μάστιγα όπως έκανα και εγώ. Σε προειδοποίησα.
AT: 1) «Ελεύθερος σκεπτικιστής αθεϊστής»;;; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις; Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Δεν το έχω συναντήσει μέχρι σήμερα. Χωρίς υπερβολή.
2) Δεν εγκατέλειψες κανέναν Χριστιανισμό, διότι δεν τον γνώρισες ποτέ. Ούτε τον καταγγέλλεις. Καταγγέλλεις κάτι που έχεις παραπληροφορηθεί να νομίζεις ότι είναι Χριστιανισμός, να είναι κακό.
AT: Η άλλη απάντηση στα λόγια μου (του είχα στείλει 2 email όπως και αυτός): Αν θελήσεις να μου απαντήσεις πάντως, το βήμα θα το έχεις.
Γ.Ρ: Τώρα δεν έχω χρόνο και ούτε είμαι στο ψάξιμο. Έχω καταλήξει.
AT: Έχεις… καταλήξει. Ελπίζω να μην γίνει αιωνίως προφητικό.
Στην διάθεσή σου αν ποτέ μαλακώσει η καρδιά σου.
Με αγάπη αλλά και με αλήθεια,
Αλέξης Τομαράς
Υγ. Σκέψου πόσα από αυτά που γράφεις είναι λάθος και πράξε κατά συνείδηση.
___________
Εδώ τελείωσε ο διάλογος, τουλάχιστον το μέρος του που μας ενδιαφέρει. Υπήρχε και μία μικρή συνέχεια σε αυτόν τον διάλογο, αλλά είχε ξεφύγει λεκτικά εντελώς και έπρεπε αν τον βάλω στα Spam (όπως τον είχα προειδοποιήσει αν θα συνέχιζε), οπότε και δεν υπάρχει λόγος να την δημοσιεύσω. Είδαμε ό,τι χρειάζονταν να δούμε.
Ο Θεός να δώσει την άυξησή Του, σε αυτόν, στους αναγνώστες του, αλλά και σε μας.
Αλέξης Τομαράς
-
Μεγαλήτερη υποκρησία απο το χριστιανισμό, δεν υπάρχει.
-
Υπάρχουν πλήθος από σημεία προς καταγγελία, για εξύβριση και συκοφαντική δυσφήμιση από τα σχόλια ενός χριστιανόπληκτου...
Δεν περιέχει καμία προσωπική επίθεση, κατά κανενός ατόμου, η καταγγελία κατά του χριστιανισμού, αλλά είναι έργου του Αυθεντικού Χριστικού Πνεύματος, καταδεικνύοντας την μεγαλύτερη Αυθεντική Σατανική σέκτα που κατέστρεψε την ανθρωπότητα, και γέννησε τον Σατανά μια και Σατανάς πριν τον χριστιανισμό δεν υπήρχε, είναι δημιούργημα του χριστιανισμού.
Να θεωρήσω ότι είσαι καλά στα μυαλά σου; Άσκοπες γελοιότητες. Αποτέλεσμα της αίρεσής σου. Ο Θεός να φυλάξει και να μην μπλέξει κανείς.
Ο Θεός (όχι φυσικά ο δαίμονας Γιαχβέ ;) ) να φυλάξει να μην καταντήσει κανείς ψυχασθενής χριστιανόπληκτος.... :D ;D
Αυτό που βλέπω αγαπητέ frivolousatheists μέχρι στιγμής, από τα έργα και τα λόγια της Βίβλου είναι πως ο χριστιανισμός είναι έργο του «Σατανά» και πως χριστιανισμός και σατανισμός είναι αδέλφια. Τουλάχιστον οι Σατανιστές δεν υποκρίνονται με ξεύτικα «αγαπάτε αλλήλους», μια και οι χριστιανοί νοιάζονται μόνο για χριστιανούς, όπως και η μαφία.
Περαστικά σου εύχομαι ψυχή.
Κάθε τεκμηριωμένο επιχείρημα αντιμετωπίζεται, από χριστιανόπληκτους με προσωπικές προσβολές.
Το παράδοξο είναι να πουλάει κάποιος την ψυχή του διάβολο για να υπερασπιστεί το είδωλο Θεό του. Εκεί οδηγεί η σχιζοφρένεια του χριστιανισμού. Στην κόλαση για τον δήθεν παράδεισο.
Συνέχιζε να ζωγραφίζεις. Θα πω μόνο, περαστικά ψυχή πικραμένη. Ο Θεός να σε ελεήσει. Η προσευχή μου είναι υπέρ σου.
Οι προσευχές τους (μαύρη μαγεία και ψυχικός εξαναγκασμός) είναι να σε τιμωρήσει ο θεός, και να πάνε όλα στραβά στην ζωή σου για να επιστρέψεις στο μαντρί.
-
Χριστός, αρχαιοελληνική λέξη η οποία σημαίνει Χρισμένος, νομίζω και εκμεταλεύομαι, και συνδεεται γλωσσικα με το Χρήμα. Ενώ ο άλλος, ο Χριστός της αγίας γραφής σύμφωνα με τους ναζωραίους είναι ένας φτωχός άνθρωπος, γι' αυτό και οι περισσότεροι χριστιανοι ειναι θυματα, και φτωχα γιατι παίρνουν παραδειγμα απο φτωχα προτειπα. :D
-
Αγαπητέ Nyx,
άλλο Οικονομικό Βαμπίρ, άλλο "Μασόνος", άλλο Ελευθεροτέκτονας, άλλο Χρηστικό Πνεύμα, άλλο Ιησούς της Βίβλου. Μιλάμε για διαφορετικά πράγματα. Αλλά δυστυχώς έχουν γίνει όλα μία σούπα, λόγω της αμορφωσιάς.
-
άλλο Οικονομικό Βαμπίρ, άλλο "Μασόνος", άλλο Ελευθεροτέκτονας, άλλο Χριστικό Πνεύμα, άλλο Ιησούς της Βίβλου. Μιλάμε για διαφορετικά πράγματα. Αλλά δυστυχώς έχουν γίνει όλα μία σούπα, λόγω της αμορφωσιάς.
Στις λέξεις Χριστός και Χρισμένος διακρίνουμε απίστευτες ομοιότητες με την λέξη Χρήμα. :D
Η λέξη Χριστός σημαίνει εκμεταλλεύομαι στα αρχαία ελληνικά;;;
-
Η λέξη Χριστός σημαίνει εκμεταλλεύομαι στα αρχαία ελληνικά;;;
Παρακαλώ απαντήστε σε αυτήν την ερώτηση να ξέρω για τίνος πρόκειτε.
-
Το χρήμα σημαίνει χρήσιμο. Είναι το αίμα της ύλης. Χωρίς χρήματα, δεν μπορεί να λειτουργήσει ένας Κοινωνικός οργανισμός, όπως ακριβώς χωρίς αίμα δεν μπορεί να λειτουργήσει ένας Ζωντανός οργανισμός.
Ο Χρηστός άνθρωπος είναι ο ενάρετος άνθρωπος, ο οποίος είναι ότι καλύτερο για την κοινωνία, άρα χρήσιμος.
Ο Χριστός άνθρωπος είναι ο επιλεγμένος για ένα αξίωμα, όπου καλείται πραγματικά, να φροντίσει, να προσφέρει στην κοινωνία του.
Ο ήρωας που αναλαμβάνει μία αποστολή ένα έργο για την κοινωνία του, είναι χρισμένος, κατά μία έννοια για αυτό το σκοπό. Είναι ένα μοιραίο πρόσωπο, που έχει γεννηθεί, για να παίξει ένα συγκεκριμένο ρόλο, και να επιτελέσει ένα σκοπό.
Αν ο ήρωας είναι χρηστός, τότε θα αναγνωριστεί και ως Χριστός, ως Βασ-ηλιάς (γιος του Θεού 'Ηλιου).
Παραδείγματα Χριστών, στην σύγχρονη εποχή έχουμε τον Γκάντι, την Μαρία Τερέζα, τον Ερίκο Ντινάν (ο ιδρυτής του ερυθρού σταυρού), καθώς και πολλές άλλες παγκόσμιες ιστορικές προσωπικότητες.
Ο στόχος κάθε ψυχικής προσωπικότητας είναι να αυτοπραγματώσει τον σκοπό της ενσάρκωσή της, και να φτάσει στο επίπεδο του Ηλιακού 'Ηρωα, ενός Χριστού, θυσιάζοντας την ιδιοτέλεια στον βωμό της ανιδιοτελούς προσφοράς.
-
Σ' ευχαριστώ για την απάντηση σου... όσον αφορά το οικονομικό τα ξέρω, η λέξη χριστός στα αρχαία ελληνικά νομίζω δεν σημαίνει φροντίζω, ούτε προσφέρω... αλλά εκμεταλεύομαι, κάνω λάθος;
-
Απόλυτα κάνεις λάθος... Χριστός σημαίνει χρισμένος.
-
Τμήμα διαλόγου μεταφέρθηκε στον Ελευθεροτεκτονισμό http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2261.0.html