1
Νέα:
1. 'Οσοι ενδιαφέρονται να λάβουν τις ΔΩΡΕΑΝ Διδασκαλίες του Δοκίμου της ΑΜΡΑ, ας επικοινωνήσουν μαζί μας στο info@amra.gr.
2. 'Oσοι ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στο φόρουμ της ΑΜΡΑ, χρειάζεται πριν την εγγραφή τους να επικοινωνήσουν πρώτιστα στο email info@amra.gr.
3. Eπίσης όσοι επιθυμείτε μπορείτε να συμμετέχετε και στην Ομάδα Ενημέρωσης του Ροδόκηπου των Φιλοσόφων στο facebook https://www.facebook.com/groups/rodokipos/
Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
2
Αρχαία Ελλάδα και Εσωτερισμός / Ανθρωποθυσίες και Αρχαία Ελλάδα; Έννοιες Παράλληλες;
« στις: Απριλίου 22, 2010, 23:38:35 »
Με τον όρο ανθρωποθυσία[1], εννοείται στο ανθρωπολογικό και θρησκειολογικό εννοιολογικό πλαίσιο η θυσία ανθρώπινων πλασμάτων χάριν της συλλογικής ευημερίας της κοινότητας, είτε χάριν της συντήρησης ενός ταμπού, είτε χάριν απόδειξης της αφοσίωσης προς τη θεότητα που απαιτεί τη θυσία. Οι διάφορες μυθολογίες στις οποίες ακόμη και σύγχρονα θρησκευτικά σχήματα εξιστορούν τέτοιου είδους ανθρωποθυσίες, για παράδειγμα η θυσία του Ισαάκ ή η θυσία της Ιφιγένειας, ουσιαστικά περιγράφουν μία τελετουργική πράξη θανάτωσης, θύμα της οποίας είναι αποκλειστικά ο άνθρωπος. Σε ορισμένες περιπτώσεις η έννοια της θυσίας συνδέεται με την αναγνώριση του αίματος ως ιερής ζωικής δύναμης[2].
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1
Η Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι είναι τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης με άγνωστο το έτος που διδάχτηκε (παίχτηκε).
Το έργο εκτυλίσσεται με βάση το σχετικό μύθο της Ιλιάδας. Η επώνυμη ηρωίδα που βρίσκεται στις Μυκήνες προσκαλείται από τον πατέρα της Βασιλιά Αγαμέμνονα στο στρατόπεδο των Ελλήνων στην Αυλίδα λίγο πριν τον απόπλου για την (αποβατική) εκστρατεία της Τροίας με δικαιολογία δήθεν να νυμφευθεί τον Βασιλέα των Μυρμιδόνων Αχιλλέα. Ενώ στη πράξη να θυσιαστεί υπέρ της πατρίδος στη Θεά Άρτεμη. Όταν όμως έφθασε συνοδευόμενη από την μητέρα της και έγινε γνωστός ο αληθής σκοπός της πρόσκλησης η μεν Κλυταιμνήστρα ικετεύει τον Αχιλλέα όπως σώσει την φημισμένη περί αυτού νύφη, η δε κόρη τον πατέρα της να μη προβεί σε τέτοια πράξη. Ο Αχιλλέας υπόσχεται να παρακωλύσει τη θυσία αλλά ο στρατός σε στασίαση απαιτεί την εκτέλεσή της θυσίας. Και ενώ τα πράγματα περιπλέκονται η ευγενική ηρωίδα αποδέχεται την ποθούμενη πράξη αφού εκούσια προσφέρεται εις θυσία για την Πατρίδα.
Βέβαια ουδεμία απολύτως σχέση με ανθρωποθυσία, όπως εννοείται σήμερα, έχει ο παραπάνω μύθος του Ομήρου, ο οποίος έχει αλληγορική σημασία.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%86%CE%B9%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%B5%CE%BD_%CE%91%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B9
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1
Η Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι είναι τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης με άγνωστο το έτος που διδάχτηκε (παίχτηκε).
Το έργο εκτυλίσσεται με βάση το σχετικό μύθο της Ιλιάδας. Η επώνυμη ηρωίδα που βρίσκεται στις Μυκήνες προσκαλείται από τον πατέρα της Βασιλιά Αγαμέμνονα στο στρατόπεδο των Ελλήνων στην Αυλίδα λίγο πριν τον απόπλου για την (αποβατική) εκστρατεία της Τροίας με δικαιολογία δήθεν να νυμφευθεί τον Βασιλέα των Μυρμιδόνων Αχιλλέα. Ενώ στη πράξη να θυσιαστεί υπέρ της πατρίδος στη Θεά Άρτεμη. Όταν όμως έφθασε συνοδευόμενη από την μητέρα της και έγινε γνωστός ο αληθής σκοπός της πρόσκλησης η μεν Κλυταιμνήστρα ικετεύει τον Αχιλλέα όπως σώσει την φημισμένη περί αυτού νύφη, η δε κόρη τον πατέρα της να μη προβεί σε τέτοια πράξη. Ο Αχιλλέας υπόσχεται να παρακωλύσει τη θυσία αλλά ο στρατός σε στασίαση απαιτεί την εκτέλεσή της θυσίας. Και ενώ τα πράγματα περιπλέκονται η ευγενική ηρωίδα αποδέχεται την ποθούμενη πράξη αφού εκούσια προσφέρεται εις θυσία για την Πατρίδα.
Βέβαια ουδεμία απολύτως σχέση με ανθρωποθυσία, όπως εννοείται σήμερα, έχει ο παραπάνω μύθος του Ομήρου, ο οποίος έχει αλληγορική σημασία.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%86%CE%B9%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%B5%CE%BD_%CE%91%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B9
3
Αρχαία Ελλάδα και Εσωτερισμός / Πέθανε ο Πάνας;
« στις: Μαρτίου 13, 2010, 13:54:59 »
πηγή: http://www.ysee.gr/index.php?type=article&f=pan
Ο ΘΝΗΣΚΟΝ ΠΑΝΑΣ
Μια ιστορία που περιέχει κάποια από τα βασικά στοιχεία του μύθου και των τελετουργιών που συνοδεύουν έναν θνήσκοντα θεό, μας αφηγείται ο Πλούταρχος και αφορά τον θεό Πάνα. Μας μιλάει λοιπόν ο Πλούταρχος για ένα εμπορικό πλοίο που κατευθυνόταν στην Ιταλία με καπετάνιο τον Αιγύπτιο Θαμούν. Περνώντας κοντά από τους Παξούς οι επιβάτες του πλοίου άκουσαν μια φωνή από την στεριά να καλεί τον καπετάνιο. Αφού εκείνος αντεκάλεσε αρκετές φορές ζητώντας να μάθει ποιος τον ζητά, η μυστηριώδης φωνή του παρήγγειλε όταν περάσει από το Παλώδες να αναγγείλει πως " Παν ο Μέγας τέθνηκε".
Εκπληρώνοντας την αποστολή του ο Θαμούν, φώναξε πως ο μέγας Παν πέθανε και πριν καλά - καλά προλάβει να ολοκληρώσει την αναγγελία του, από την στεριά ακούστηκε μέγα πλήθος να θρηνεί την απώλεια του θεού. Το περίεργο σε αυτήν την ιστορία είναι αν και μια συμβολιστική του θεού Πάνα τον θέλει να είναι και θεός της φύσης και της γονιμοποιάς της δύναμης, δεν υπάρχει πουθενά κάποια αναφορά που να υπονοεί πως αυτός κατείχε τον ρόλο ενός θνήσκοντος θεού, όπως ο Διόνυσος. Βέβαια, αρκετοί μελετητές, διακρίνοντας πολύ ορθά την αδιαμφισβήτητη ομοιότητα ( εξίσωση ) του ονόματος του καπετάνιου (Θαμούν) με τον Σουμέριο θεό (Ταμμούζ), αποδίδουν την ιστορία του Πλουτάρχου σε μια παρεξήγηση. Όμως ακόμα και αυτή η ερμηνεία της ιστορίας αφήνει κενά γιατί θα πρέπει να δεχθούμε πως ο ίδιος ο Πλούταρχος δεν γνώριζε καλά ή αγνοούσε τους μύθους που συνοδεύουν τον θεό Πάνα κάτι που ασφαλώς μπορεί να αμφισβητηθεί έντονα από την στιγμή που ο Πλούταρχος είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους φιλοσόφους της εποχής του.
Μια άλλη ερμηνεία που μπορεί να δοθεί, είναι να ήθελε ο φιλόσοφος και μύστης να περάσει μέσω συμβολισμών ένα μήνυμα. Ζώντας σε μια εποχή παρακμής του κλασσικού πνεύματος, κάτω από τον Ρωμαϊκό ζυγό, ο Πλούταρχος ίσως με αυτό τον τρόπο προλογίζει ή και προφητεύει το τέλος της Ελληνικής σκέψης που κράτησε για περίπου τρεις αιώνες μετά από αυτόν, με τους τελευταίους εθνικούς φιλοσόφους όπως τον Κέλσο, τον Λιβάνιο, τον Ελληνικής παιδείας Λουκιανό κ.α. Έτσι, επειδή ο θεός Παν αν και όχι Ολύμπιος συνδέεται με πλήθος θεϊκών ενεργειών και τεχνών, όπως η μαντική, η μουσική, η αρσενική γονιμοποιός δύναμη, αλλά και με ανώτερες εξουσίες ( εξουσία πάνω στις μοίρες, πάνω στα πλάσματα της φύσης και πολλές άλλες) χρησιμοποιείται από τον Πλούταρχο ως συμβολισμός ενός όλου της Ελληνικής ψυχής, του "Παν"-τός της. Για να το καταφέρει αυτό ο Πλούταρχος, τοποθετεί σε μια ιστορία τον θεό, εμφανίζοντας τον ως θνήσκοντα.
Βλέπουμε πώς στον παρά-μύθο αυτόν, έχουμε κάποια από τα βασικά στοιχεία του δράματος, την αναγγελία του θανάτου χωρίς όμως να προηγείται αναχώρηση, και τον θρήνο που ακολουθεί μαζί με τις επιπτώσεις του θανάτου του θεού στην φύση. Σταματώντας όμως την ιστορία στο σημείο αυτό και χωρίς να υπάρχει κάποιος μύθος που να μπορεί να την συνεχίσει, ο Πλούταρχος, στερεί τον θεό από την επιστροφή.
Έτσι ό,τι ο θεός συμβολίζει ( ίσως την φύση, ίσως την τέχνη της μαντικής ή το προαναφερθέν όλον) πεθαίνει μαζί του χωρίς πιθανότητες αναγέννησης και οι συνέπειες του θανάτου του παραμένουν "ες αεί" χωρίς διαδικασία αναστροφής, χωρίς το "κράξιμο" (κάλεσμα) του θεού για να γυρίσει. Και σε αυτήν την ερμηνεία βέβαια υπάρχει ένα τρωτό σημείο το οποίο είναι το γεγονός ότι στην εποχή του Πλουτάρχου ο θεός Πάνας απολάμβανε πολλές τιμές, με πλήθος ναών, τοπωνυμίων και λαϊκών λατρειών, οπότε και είναι αξιοπερίεργο το γιατί θέλησε ο φιλόσοφος να χρησιμοποιήσει το όνομα αυτού του θεού και όχι κάποιου άλλου του οποίου η λατρεία ήταν παραμελημένη και έφθινε, εκτός αν θεωρήσουμε πως έτσι ισχυροποιείται το μήνυμα, αφού ακόμα και ο μέγας Παν μπορεί να πεθάνει. Τέλος, θα πρέπει να δώσουμε και μια τρίτη εκδοχή, αυτή της ύστερης παραποίησης του κειμένου. Είναι πολύ πιθανό, μιας και έχει συμβεί ξανά (ας θυμηθούμε το "είπατε τώ βασιλεί."), το κείμενο να έπεσε αργότερα θύμα κάποιου χριστιανού με διάθεση προπαγάνδας εκ των έσω.
Όποια ερμηνεία όμως και αν θελήσουμε να δώσουμε, το γεγονός παραμένει πως ο θεός Παν είναι ζωντανός, μέρος μας και εμείς μέρος αυτού. Αν δεν υπήρχε αυτός, ως συνέπεια εξάλειψης ενός κοσμικού νόμου και ενός μέρους της Τάξης του σύμπαντος, δεν θα υπήρχαμε και εμείς. Ακόμη καλύτερα είναι να θυμηθούμε λίγους στίχους του μεγάλου ποιητή Κ. Παλαμά από το ποίημα του που τιτλοφορείται "Προς τον Απόλλωνα":
ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ
Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ
Ο ΠΑΝΑΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
Ο ΘΝΗΣΚΟΝ ΠΑΝΑΣ
Μια ιστορία που περιέχει κάποια από τα βασικά στοιχεία του μύθου και των τελετουργιών που συνοδεύουν έναν θνήσκοντα θεό, μας αφηγείται ο Πλούταρχος και αφορά τον θεό Πάνα. Μας μιλάει λοιπόν ο Πλούταρχος για ένα εμπορικό πλοίο που κατευθυνόταν στην Ιταλία με καπετάνιο τον Αιγύπτιο Θαμούν. Περνώντας κοντά από τους Παξούς οι επιβάτες του πλοίου άκουσαν μια φωνή από την στεριά να καλεί τον καπετάνιο. Αφού εκείνος αντεκάλεσε αρκετές φορές ζητώντας να μάθει ποιος τον ζητά, η μυστηριώδης φωνή του παρήγγειλε όταν περάσει από το Παλώδες να αναγγείλει πως " Παν ο Μέγας τέθνηκε".
Εκπληρώνοντας την αποστολή του ο Θαμούν, φώναξε πως ο μέγας Παν πέθανε και πριν καλά - καλά προλάβει να ολοκληρώσει την αναγγελία του, από την στεριά ακούστηκε μέγα πλήθος να θρηνεί την απώλεια του θεού. Το περίεργο σε αυτήν την ιστορία είναι αν και μια συμβολιστική του θεού Πάνα τον θέλει να είναι και θεός της φύσης και της γονιμοποιάς της δύναμης, δεν υπάρχει πουθενά κάποια αναφορά που να υπονοεί πως αυτός κατείχε τον ρόλο ενός θνήσκοντος θεού, όπως ο Διόνυσος. Βέβαια, αρκετοί μελετητές, διακρίνοντας πολύ ορθά την αδιαμφισβήτητη ομοιότητα ( εξίσωση ) του ονόματος του καπετάνιου (Θαμούν) με τον Σουμέριο θεό (Ταμμούζ), αποδίδουν την ιστορία του Πλουτάρχου σε μια παρεξήγηση. Όμως ακόμα και αυτή η ερμηνεία της ιστορίας αφήνει κενά γιατί θα πρέπει να δεχθούμε πως ο ίδιος ο Πλούταρχος δεν γνώριζε καλά ή αγνοούσε τους μύθους που συνοδεύουν τον θεό Πάνα κάτι που ασφαλώς μπορεί να αμφισβητηθεί έντονα από την στιγμή που ο Πλούταρχος είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους φιλοσόφους της εποχής του.
Μια άλλη ερμηνεία που μπορεί να δοθεί, είναι να ήθελε ο φιλόσοφος και μύστης να περάσει μέσω συμβολισμών ένα μήνυμα. Ζώντας σε μια εποχή παρακμής του κλασσικού πνεύματος, κάτω από τον Ρωμαϊκό ζυγό, ο Πλούταρχος ίσως με αυτό τον τρόπο προλογίζει ή και προφητεύει το τέλος της Ελληνικής σκέψης που κράτησε για περίπου τρεις αιώνες μετά από αυτόν, με τους τελευταίους εθνικούς φιλοσόφους όπως τον Κέλσο, τον Λιβάνιο, τον Ελληνικής παιδείας Λουκιανό κ.α. Έτσι, επειδή ο θεός Παν αν και όχι Ολύμπιος συνδέεται με πλήθος θεϊκών ενεργειών και τεχνών, όπως η μαντική, η μουσική, η αρσενική γονιμοποιός δύναμη, αλλά και με ανώτερες εξουσίες ( εξουσία πάνω στις μοίρες, πάνω στα πλάσματα της φύσης και πολλές άλλες) χρησιμοποιείται από τον Πλούταρχο ως συμβολισμός ενός όλου της Ελληνικής ψυχής, του "Παν"-τός της. Για να το καταφέρει αυτό ο Πλούταρχος, τοποθετεί σε μια ιστορία τον θεό, εμφανίζοντας τον ως θνήσκοντα.
Βλέπουμε πώς στον παρά-μύθο αυτόν, έχουμε κάποια από τα βασικά στοιχεία του δράματος, την αναγγελία του θανάτου χωρίς όμως να προηγείται αναχώρηση, και τον θρήνο που ακολουθεί μαζί με τις επιπτώσεις του θανάτου του θεού στην φύση. Σταματώντας όμως την ιστορία στο σημείο αυτό και χωρίς να υπάρχει κάποιος μύθος που να μπορεί να την συνεχίσει, ο Πλούταρχος, στερεί τον θεό από την επιστροφή.
Έτσι ό,τι ο θεός συμβολίζει ( ίσως την φύση, ίσως την τέχνη της μαντικής ή το προαναφερθέν όλον) πεθαίνει μαζί του χωρίς πιθανότητες αναγέννησης και οι συνέπειες του θανάτου του παραμένουν "ες αεί" χωρίς διαδικασία αναστροφής, χωρίς το "κράξιμο" (κάλεσμα) του θεού για να γυρίσει. Και σε αυτήν την ερμηνεία βέβαια υπάρχει ένα τρωτό σημείο το οποίο είναι το γεγονός ότι στην εποχή του Πλουτάρχου ο θεός Πάνας απολάμβανε πολλές τιμές, με πλήθος ναών, τοπωνυμίων και λαϊκών λατρειών, οπότε και είναι αξιοπερίεργο το γιατί θέλησε ο φιλόσοφος να χρησιμοποιήσει το όνομα αυτού του θεού και όχι κάποιου άλλου του οποίου η λατρεία ήταν παραμελημένη και έφθινε, εκτός αν θεωρήσουμε πως έτσι ισχυροποιείται το μήνυμα, αφού ακόμα και ο μέγας Παν μπορεί να πεθάνει. Τέλος, θα πρέπει να δώσουμε και μια τρίτη εκδοχή, αυτή της ύστερης παραποίησης του κειμένου. Είναι πολύ πιθανό, μιας και έχει συμβεί ξανά (ας θυμηθούμε το "είπατε τώ βασιλεί."), το κείμενο να έπεσε αργότερα θύμα κάποιου χριστιανού με διάθεση προπαγάνδας εκ των έσω.
Όποια ερμηνεία όμως και αν θελήσουμε να δώσουμε, το γεγονός παραμένει πως ο θεός Παν είναι ζωντανός, μέρος μας και εμείς μέρος αυτού. Αν δεν υπήρχε αυτός, ως συνέπεια εξάλειψης ενός κοσμικού νόμου και ενός μέρους της Τάξης του σύμπαντος, δεν θα υπήρχαμε και εμείς. Ακόμη καλύτερα είναι να θυμηθούμε λίγους στίχους του μεγάλου ποιητή Κ. Παλαμά από το ποίημα του που τιτλοφορείται "Προς τον Απόλλωνα":
ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ
Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ
Ο ΠΑΝΑΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
4
Η Στοά.΄. της Τέχνης / Τα παιδιά κάτω στον κάμπο...
« στις: Μαρτίου 11, 2010, 23:14:00 »
http://www.youtube.com/watch?v=eRgcA1ec7Xw
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
Στίχοι: Γκάτσος Νίκος
Μουσική: Χατζιδάκις Μάνος
Πρώτη εκτέλεση: Νανά Μούσχουρη
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
δεν μιλάν με τον καιρό
μόνο πέφτουν στα ποτάμια
για να πιάσουν τον σταυρό.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγούν έναν τρελό
τον επνίγουν με τα χέρια
και τον καίνε στον γιαλό.
Έλα κόρη της σελήνης,
κόρη του αυγερινού.
Να χαρίσεις στα παιδιά μας
λίγα χάδια του ουρανού.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγάνε τους αστούς
πετσοκόβουν τα κεφάλια
από εχθρούς και από πιστούς.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κόβουν δεντρολιβανιές
και στολίζουν τα πηγάδια
για να πέσουν μέσα οι νιες.
Τα παιδιά μες τα χωράφια
κοροϊδεύουν τον παπά
του φοράνε όλα τα άμφια
και το παν στην αγορά.
Έλα κόρη της σελήνης,
έλα και άναψε φωτιά.
Κοίτα τόσα παλικάρια
που κοιμούνται στη νυχτιά.
Τα παιδιά δεν έχουν μνήμη
τους προγόνους τους πουλούν
και ο,τι αρπάξουν δεν θα μείνει
γιατί ευθύς μελαγχολούν.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
Στίχοι: Γκάτσος Νίκος
Μουσική: Χατζιδάκις Μάνος
Πρώτη εκτέλεση: Νανά Μούσχουρη
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
δεν μιλάν με τον καιρό
μόνο πέφτουν στα ποτάμια
για να πιάσουν τον σταυρό.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγούν έναν τρελό
τον επνίγουν με τα χέρια
και τον καίνε στον γιαλό.
Έλα κόρη της σελήνης,
κόρη του αυγερινού.
Να χαρίσεις στα παιδιά μας
λίγα χάδια του ουρανού.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγάνε τους αστούς
πετσοκόβουν τα κεφάλια
από εχθρούς και από πιστούς.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κόβουν δεντρολιβανιές
και στολίζουν τα πηγάδια
για να πέσουν μέσα οι νιες.
Τα παιδιά μες τα χωράφια
κοροϊδεύουν τον παπά
του φοράνε όλα τα άμφια
και το παν στην αγορά.
Έλα κόρη της σελήνης,
έλα και άναψε φωτιά.
Κοίτα τόσα παλικάρια
που κοιμούνται στη νυχτιά.
Τα παιδιά δεν έχουν μνήμη
τους προγόνους τους πουλούν
και ο,τι αρπάξουν δεν θα μείνει
γιατί ευθύς μελαγχολούν.
5
Κοινωνικοί Προβληματισμοί / Απ: Η κατάντεια μας μέσω γερμανικής 'σάτυρας'....
« στις: Μαρτίου 02, 2010, 20:24:35 »Ίσως δεν μας αξίζει τέτοιου είδους σάτιρα ή ίσως και να μας αξίζει....
Tους σημερινους νεοέλληνες, όπως αυτοί κατοικούν την ψωροκώσταινα ίσως και να τους/μας πρέπει μια τετοιου είδους σάτυρα, αλλά δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση ο παραλληλισμός και η εξομοίωση του Διογένη με λούτρινα κουκλάκια του μάπετ σόου και ο Δούρειος Ίππος του Οδυσσέα με τις αλχημείες των νεοελληνικών κυβερνήσεων, όσο για τον αν είμαστε οι εφευρέτες του πρωκτικού έρωτα, τι να πώ...
Η φυλή που γέννησε τους Σάτυρους.......σατυρίζεται.....
6
Κοινωνικοί Προβληματισμοί / Η κατάντεια μας μέσω γερμανικής 'σάτυρας'....
« στις: Μαρτίου 02, 2010, 17:48:42 »
Γερμανική 'σατυρικη' εκπομπή μας θάβει άκλαφτους:
http://www.youtube.com/watch?v=TEA8n4TbP6A
Δεν έχω λόγια....Αλλά και τι να πρωτοπούμε;
Το περιοδικό φόκους μας αποκαλεί απατεώνες συλλήβδην με μια Αφροδίτη άσεμνη, ρεπορτάζ σε ελληνικό κανάλι:
http://www.youtube.com/watch?v=4uEYS-B-Gko
http://www.youtube.com/watch?v=gJ58h-4VAOU
http://www.youtube.com/watch?v=TEA8n4TbP6A
Δεν έχω λόγια....Αλλά και τι να πρωτοπούμε;
Το περιοδικό φόκους μας αποκαλεί απατεώνες συλλήβδην με μια Αφροδίτη άσεμνη, ρεπορτάζ σε ελληνικό κανάλι:
http://www.youtube.com/watch?v=4uEYS-B-Gko
http://www.youtube.com/watch?v=gJ58h-4VAOU
7
Η Στοά.΄. της Τέχνης / Απ: Ο Σατανισμός στη μουσική ροκ.
« στις: Φεβρουαρίου 28, 2010, 01:47:35 »
Στην αρχή έκανα να γελάσω, αλλα τελικά δεν γέλασα...
Ο μεσαίωνας καλά κρατεί...
Ο μεσαίωνας καλά κρατεί...
8
Η Στοά.΄. της Τέχνης / Ο Σατανισμός στη μουσική ροκ.
« στις: Φεβρουαρίου 28, 2010, 01:18:01 »
Τι λαβράκι βρήκα.!!!!!!!!!!! Αγαπητοί φίλοι και αδερφοί με αλλεργικές αντιδράσεις στην βλακεία, σας αποτρέπω απο την θέαση των παρακάτω βίντεο....
Αν παρολ'αυτά τα δείτε, το κρίμα στο λαιμό σας.
Σε περίπτωση αδιαθεσίας ναυτίας, ζαλάδων και τάσης για εμετό καλέστε στο τηλέφωνο το κέντρο δηλητηριάσεων....
http://www.youtube.com/watch?v=jDFeSenOS_E
http://www.youtube.com/watch?v=-9H0MWiMnhE
Τα παραπάνω βίντεο με 'άγγιξαν' ιδιαίτερα, όσο για τα υπόλοιπα δείτε με διαδοχικά κλικ, ααααάν αντέχετε.
9
Αποσυμβολισμός / Απ: Απόλλωνας και Δάφνη
« στις: Φεβρουαρίου 16, 2010, 12:55:01 »Στο χριστιανικό μύθευμα αναφέρεται σχεδόν ξεκάρφωτα ότι υποδέχεται ο κόσμος τον χριστό με βάγια. Βάγια όμως είναι η εδώδιμος Δάφνη, η Δάφνη του Απόλλωνα, όπως αναφέρεται και από σκοπιμότητα ή παρανόηση, λένε ότι τα βάγια ήταν δήθεν φοίνικες.
Οι Θεοί πεθαίνουν, η θεότητα είναι αθάνατη.
ΟΙ ΗΛΙΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ.....
Η ΗΛΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ...
10
Φυσικές Επιστήμες / Απ: Το ηλιακό μας σύστημα δεν είναι στρογγυλό
« στις: Φεβρουαρίου 16, 2010, 12:48:26 »
Είναι το 'αυγό' του Ηρικεπαιου αυτό ή όχι;
11
Κοινωνικοί Προβληματισμοί / Απ: Πόσο ύπουλοι και αμόρφωτοι μπορεί νάναι.
« στις: Φεβρουαρίου 08, 2010, 14:04:55 »ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΣΟ ΑΠΑΣΧΟΛΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗς ΚΑΘΕ ΞΑΝΘΙΑΣ?[/color]
Η κλειδαρότρυπα αντικατέστησε την ελευθερία στο ελευθερία ή θάνατος.
12
Κοινωνικοί Προβληματισμοί / Απ: Πόσο ύπουλοι και αμόρφωτοι μπορεί νάναι.
« στις: Φεβρουαρίου 08, 2010, 14:02:13 »
Την είδα την διαφήμιση, αδερφέ.
Για το ύπουλοι θα συμφωνήσω αλλά για το αμόρφωτοι δεν νομίζω αφού για να γίνεις διαφημιστής χρειάζεσαι τουλάχιστον απολυτήριο λυκείου, άρα σίγουρα θα έχουν διδαχθει τα των επαναστάσεων έστω και επιφανειακά, άρα μιλάμε για μια ύπουλη επίθεση, που μέσω ενος δήθεν χιουμοριστικού σκετς γίνεται προσπαθεια αφηρωισμού και γελοίας ισοπέδωσης στρατηγικών μορφών του '21.
Για το ύπουλοι θα συμφωνήσω αλλά για το αμόρφωτοι δεν νομίζω αφού για να γίνεις διαφημιστής χρειάζεσαι τουλάχιστον απολυτήριο λυκείου, άρα σίγουρα θα έχουν διδαχθει τα των επαναστάσεων έστω και επιφανειακά, άρα μιλάμε για μια ύπουλη επίθεση, που μέσω ενος δήθεν χιουμοριστικού σκετς γίνεται προσπαθεια αφηρωισμού και γελοίας ισοπέδωσης στρατηγικών μορφών του '21.
13
Ανακοινώσεις - Σχόλια / Απ: Aπεβίωσε ο σύγχρονός μας φιλόσοφος, Κώστας Αξελός.
« στις: Φεβρουαρίου 05, 2010, 14:15:40 » 
Αδερφέ Ορφέα, πριν απο μερικές μέρες σου ελέγα πως υπάρχει έλλειμα φιλοσόφων και σύγχρονης φιλοσοφικής σκέψης και αντέτεινες πως ζει ο Κώστας Αξελός.
Δυστηχώς όχι πιά.
14
Ανακοινώσεις - Σχόλια / Aπεβίωσε ο σύγχρονός μας φιλόσοφος, Κώστας Αξελός.
« στις: Φεβρουαρίου 05, 2010, 14:01:50 »
πηγή: http://www.kathimerini.gr/
Hμερομηνία : 04-02-10
Απεβίωσε ο φιλόσοφος Κώστας Αξελός
Ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής «έφυγε» από τη ζωή τις πρώτες πρωινές ώρες στο Παρίσι.
Την τελευταία του πνοή άφησε ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής Κώστας Αξελός τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, 4 Φεβρουαρίου, στο Παρίσι.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924 από αστική οικογένεια, διδάχτηκε από παιδί γαλλικά και γερμανικά, ενώ η εφηβεία του φωτίστηκε από τα κείμενα των Ηράκλειτου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Εμπεδοκλή, Μαρξ, Νίτσε, Ντοστογιέφσκι, και ποιητών όπως ο Ρεμπώ, ο Ρίλκε, ο Χέλντερλιν και άλλοι.
Στα δεκαεπτάμιση χρόνια του εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και, παρά τις διαφωνίες του, πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση υποστηρίζοντας ότι «ο πραγματικός κομμουνιστής πρέπει να κρατάει στο ένα χέρι το όπλο και στο άλλο τα βιβλία του Ρίλκε». Το 1944, στα Δεκεμβριανά, έζησε εικονική εκτέλεση στα κρατητήρια της Ασφάλειας, φυλακίστηκε σε στρατόπεδο και τελικά απέδρασε. Tο 1946 εγκατέλειψε τις γραμμές του KKE.
Τέλη του 1945, με τη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ -διευθυντή τότε του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα- επιβιβαζόταν στο θρυλικό πλέον πλοίο «Ματαρόα» μαζί με τον Κ. Καστοριάδη, τον Κ. Παπαϊωάννου, τον Κ. Βυζάντιο, την Μ. Κρανάκη, τον Κ. Κουλεντιανό, τον Ν. Σβορώνο και άλλους με προορισμό το Παρίσι. Λίγο διάστημα μετά την αναχώρησή του, καταδικαζόταν ερήμην σε θάνατο.
Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη όπου και δίδαξε (1962-1973). Αρχισυντάκτης του πρωτοποριακού τότε περιοδικού Arguments (Επιχειρήματα) από το 1956-1962, ίδρυσε και διηύθυνε την ομώνυμη φιλοσοφική σειρά στις «Εditions de Minuit» στην οποία εκδόθηκαν επίσης και τα περισσότερα από τα βιβλία του.
Πασίγνωστη η διένεξή του με τον Σαρτρ τον οποίο εγκαλούσε για μη πρωτότυπη σκέψη και έκθεση παλαιότερων φιλοσοφικών ιδεών. Ο Σαρτρ με τη σειρά του τον κατηγορούσε επειδή είχε εγκαταλείψει τον κομμουνισμό.
Έχει εκδώσει είκοσι τέσσερα βιβλία και πλήθος κειμένων (γαλλικά, ελληνικά και γερμανικά) που μεταφράστηκαν σε δεκαέξι γλώσσες.
Τον Μάρτιο του 2009 αναγορεύτηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας από το Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και αυτή ήταν η τελευταία του επίσκεψη στην Ελλάδα.
Τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τις εκδόσεις «Les Belles Lettres» το καινούργιο βιβλίο του, με τίτλο «Αυτό που επέρχεται» και πρόσφατα από τις εκδόσεις «Νεφέλη» το έργο «Το άνοιγμα στο επερχόμενο και το αίνιγμα της Τέχνης».
Πρόεδρος Παπούλιας για το θάνατο του Κώστα Αξελού
«Ο Κώστας Αξελός υπήρξε ένας τολμηρός στοχαστής, ανήσυχος δημιουργός και μαχητής ιδεών, ανοίγοντας νέα μονοπάτια στην κατανόηση του κόσμου. Εμπνευσμένος δάσκαλος δίδαξε με το ήθος και την ακεραιότητά του να μη φοβόμαστε πνευματικές συγκρούσεις, ακόμα και με τον εαυτό μας».
Αυτά αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας σε συλλυπητήριο τηλεγράφημα προς τους οικείους του φιλόσοφου Κώστα Αξελού, ο οποίος απεβίωσε στο Παρίσι.
Hμερομηνία : 04-02-10
Απεβίωσε ο φιλόσοφος Κώστας Αξελός
Ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής «έφυγε» από τη ζωή τις πρώτες πρωινές ώρες στο Παρίσι.
Την τελευταία του πνοή άφησε ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής Κώστας Αξελός τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, 4 Φεβρουαρίου, στο Παρίσι.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924 από αστική οικογένεια, διδάχτηκε από παιδί γαλλικά και γερμανικά, ενώ η εφηβεία του φωτίστηκε από τα κείμενα των Ηράκλειτου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Εμπεδοκλή, Μαρξ, Νίτσε, Ντοστογιέφσκι, και ποιητών όπως ο Ρεμπώ, ο Ρίλκε, ο Χέλντερλιν και άλλοι.
Στα δεκαεπτάμιση χρόνια του εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και, παρά τις διαφωνίες του, πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση υποστηρίζοντας ότι «ο πραγματικός κομμουνιστής πρέπει να κρατάει στο ένα χέρι το όπλο και στο άλλο τα βιβλία του Ρίλκε». Το 1944, στα Δεκεμβριανά, έζησε εικονική εκτέλεση στα κρατητήρια της Ασφάλειας, φυλακίστηκε σε στρατόπεδο και τελικά απέδρασε. Tο 1946 εγκατέλειψε τις γραμμές του KKE.
Τέλη του 1945, με τη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ -διευθυντή τότε του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα- επιβιβαζόταν στο θρυλικό πλέον πλοίο «Ματαρόα» μαζί με τον Κ. Καστοριάδη, τον Κ. Παπαϊωάννου, τον Κ. Βυζάντιο, την Μ. Κρανάκη, τον Κ. Κουλεντιανό, τον Ν. Σβορώνο και άλλους με προορισμό το Παρίσι. Λίγο διάστημα μετά την αναχώρησή του, καταδικαζόταν ερήμην σε θάνατο.
Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη όπου και δίδαξε (1962-1973). Αρχισυντάκτης του πρωτοποριακού τότε περιοδικού Arguments (Επιχειρήματα) από το 1956-1962, ίδρυσε και διηύθυνε την ομώνυμη φιλοσοφική σειρά στις «Εditions de Minuit» στην οποία εκδόθηκαν επίσης και τα περισσότερα από τα βιβλία του.
Πασίγνωστη η διένεξή του με τον Σαρτρ τον οποίο εγκαλούσε για μη πρωτότυπη σκέψη και έκθεση παλαιότερων φιλοσοφικών ιδεών. Ο Σαρτρ με τη σειρά του τον κατηγορούσε επειδή είχε εγκαταλείψει τον κομμουνισμό.
Έχει εκδώσει είκοσι τέσσερα βιβλία και πλήθος κειμένων (γαλλικά, ελληνικά και γερμανικά) που μεταφράστηκαν σε δεκαέξι γλώσσες.
Τον Μάρτιο του 2009 αναγορεύτηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας από το Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και αυτή ήταν η τελευταία του επίσκεψη στην Ελλάδα.
Τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τις εκδόσεις «Les Belles Lettres» το καινούργιο βιβλίο του, με τίτλο «Αυτό που επέρχεται» και πρόσφατα από τις εκδόσεις «Νεφέλη» το έργο «Το άνοιγμα στο επερχόμενο και το αίνιγμα της Τέχνης».
Πρόεδρος Παπούλιας για το θάνατο του Κώστα Αξελού
«Ο Κώστας Αξελός υπήρξε ένας τολμηρός στοχαστής, ανήσυχος δημιουργός και μαχητής ιδεών, ανοίγοντας νέα μονοπάτια στην κατανόηση του κόσμου. Εμπνευσμένος δάσκαλος δίδαξε με το ήθος και την ακεραιότητά του να μη φοβόμαστε πνευματικές συγκρούσεις, ακόμα και με τον εαυτό μας».
Αυτά αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας σε συλλυπητήριο τηλεγράφημα προς τους οικείους του φιλόσοφου Κώστα Αξελού, ο οποίος απεβίωσε στο Παρίσι.