ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα
Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού => Αποσυμβολισμός => Μήνυμα ξεκίνησε από: Avaris στις Μαΐου 25, 2007, 19:09:59
-
Είθισται να λέγεται επί παντός φιλοσοφικού επιστητού:
".....Ο άνθρωπος κατά βάση είναι καλός....."
Αναρωτιέμαι όμως κατά πόσο είναι έτσι τα πράγματα!!!!!
Εαν είναι έτσι, τότε γιατί όλη αυτή η "Σκοτεινιά" παντού στη συλλογική όσο και ατομική συμπεριφορά και τις δραστηριότητες του ανθρώπου?
Γιατί (να το πω αλλιώς), εαν/αφού ο άνθρωπος είναι "κατά βάση καλός",
"....δεν είμαστε ένας Κόσμος Αγγέλων???...."
-
Γιατί μέρος της ανθρώπινης υπόστασης είναι και η υλοποίηση κάθε πλευράς του διπόλου καλό-κακό. Η ανθρώπινη υπόσταση ενσωματώνει ροπές και τάσεις τόσο προς το "καλό" όσο και προς το "κακό", πάντα κατ' επίφασιν...
Τώρα, σχετικά με τη "βάση" μας, θα έλεγα πως επειδή ακριβώς έχουμε ταυτίσει το "καλό" με την εξέλιξη, τη βελτίωση, την ανάπτυξη, το θετικό κλπ, κι επειδή η εν γένει ροπή του ανθρώπου είναι το να επιζητά και να ασκεί το "καλό", εκεί ακριβώς έχει βάση και η φράση που αναφέρεις.
-
".....Ο άνθρωπος κατά βάση είναι καλός....."
Τι σημαίνει «κατά βάση»? Ποια είναι αυτή η βάση?
Σκέτη η ψυχή του ανθρώπου? Με ή χωρίς το Υποσυνείδητο? Με ή χωρίς το συναισθηματικό κομμάτι? Τη στιγμή που γεννιέται? Αφού του φορτωθούνε τα κόμπλεξ της παιδικής ηλικίας? Ή μετά που θα τα καθαρίσει?
-
Κάθε ανθρώπινο ον, με τις επιλογές και την πορεία του, παίρνει την θέση του στο παγκόσμιο μοτίβο. Το μοτίβο τούτο χρειάζεται και τους "κακούς" και τους "καλούς". Η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται το ίδιο στις βομβαρδισμένες από την παράνοια πόλεις, στα γκρέμια τους, όπως και στα λιβάδια που τα ζευγαράκια διαλέγουν για να εξομολογηθούν τον έρωτά τους. Η ομορφιά και η σοφία της είναι πάνω απ' όλα. Με τα δάκρυά της.
Όταν ο κόσμος γκρεμίζεται, η ελπίδα αναγεννιέται. Η διάνοια καθάρεται κι αναγνωρίζει το έργο. Ο άνθρωπος αγκαλιάζει αδελφούς και το όραμα συντελείται από την αρχή. Μέχρι τότε..
LordPayens
-
Αγαπητέ Fr. Κανένα, πιστεύω πως ο Fr. Avaris αναφέρεται στο συλλογικό προφίλ του ανθρώπου ως ον, το οποίο χαρακτηρίζουμε ως "καλό".
Εγώ πάλι, έχοντας στο μυαλό μου την υλοποίηση των ροπών μας, αναφέρομαι στο χαρακτηρισμό των ροπών αυτών που όπως κατανοούμε, αν και στατιστικά θεωρούνται καλές (θετικές), δεν καταλήγουν απαραίτητα σε αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ως "καλό".
Αναφέρθηκα πριν στον όρο "στατιστικά" γιατί πιστεύω πως από τις συλλογικές μας πράξεις ροπές και ιδέες από την απαρχή της ανθρωπότητας, οι "καλή" μας πλευρά είναι αυτή που κυριαρχεί σε ποσότητα/αριθμό. Τώρα βέβαια, η ποιότητα είναι που κάνει τη διαφορά (κατά πόσο δηλαδή μια καλή πράξη δύναται να επηρρεάσει το γίγνεσθαι), όμως θεωρώ πως η διάκριση είναι προφανής.
Άλλωστε και η πορεία μας ως εσωτεριστές έχει να κάνει ακριβώς με την αναγνώριση και ενδυνάμωση της "καλής" μας φύσης γιατί όπως λέμε, η προσπάθειά μας στον εσωτερισμό έχει σχέση με την αυτογνωσία μας που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την καλλιέργεια του θεϊκού ψήγματος μέσα μας.
Φυσικά, όταν φτάνουμε πλέον να κινούμαστε στο Ροδοσταυρικό "πνευματικό" επίπεδο, τότε όλα αλλάζουν, ή καλύτερα αποκτούν πλέον την πραγματική τους υπόσταση. Μέχρι τότε όμως έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας... ::)
-
πιστεύω πως ο Fr. Avaris αναφέρεται στο συλλογικό προφίλ του ανθρώπου ως ον
Άρα συμπεριλαμβάνουμε και το Υποσυνείδητο. Από τη μικρή εμπειρία που έχω θα πω ότι το Υποσυνείδητο κρύβει σκοτεινές, «κακές» πλευρές. Ή τουλάχιστον πλευρές που αν μείνουν ανεξέλεγκτες, φέρνουν καταστροφή.
-
Σίγουρα ισχύει αυτό που λες. Όμως εγώ θέλω να εισάγω και τους παράγοντες ποιότητα και ποσότητα σε όσα μας αφορούν και μας εκφράζουν. Οι σκοτεινές και κακές πλευρές του υποσυνειδήτου, μπορούν να χαρακτηριστούν ως κυρίαρχες και καθοριστικές για το προφίλ του ανθρώπου μόνον όταν είτε η ποσότητα (συχνότητα εκδήλωσης) ή η ποιότητά τους (σημαντικότητα του αποτελέσματος) μπορεί να θεωρηθεί μέτρο χαρακτηρισμού του ατόμου ως καλό ή κακό.
Πάνω σε αυτή τη λογική και με βάση την παρατήρηση της ανθρώπινης πορείας ανά τους αιώνες αναγνωρίζω πως κατά βάση είμαστε όντως "καλοί" ::)
-
Anon
Άρα κρίνουμε τον άνθρωπο από τα αποτελέσματα, από τις πράξεις του (καλές/κακές). Και κατά προέκταση από την εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Η ανθρωπότητα έβγαλε πολύ αξιόλογα άτομα και έννοιες. Φιλοσοφίες, επιστήμες, νόμους κτλ. Αλλά η λειτουργία της βασικά παραμένει σκληρή και βίαιη, όπως παλιά. Δεν είμαστε βάρβαροι όπως πριν 1.000.000 χρόνια που σκοτώναμε τον άλλο για να του πάρουμε την τροφή ή την σπηλιά. Αλλά πόσο πιο προοδευμένος ή «καλός» είναι κάποιος που με μία διαταγή ή πατώντας ένα κουμπί σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους?
Δυσκολεύομαι να πω λοιπόν αν ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος και αν είναι κατά βάση «καλός».
-
Πιστεύω πως η ροπή της "βάσης" ρυθμίζει κι επηρρεάζει την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Κι επειδή η βάση θεωρείται καλή, το ίδιο συμβαίνει και με την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Εγώ εξετάζω τον κόσμο μας και την πρόοδό του σε θέματα φιλοσοφίας, υγείας, τέχνης, επιστήμης, ανθρωπίνων σχέσεων κλπ. και βλέπω πως γενικότερα βρισκόμαστε σε καλύτερη κατάσταση απ' ότι πριν πχ 2000 χρόνια.
Σαφώς υπάρχουν και οι τρελοί που αναφέρεις αλλά αυτοί πάντα "κοσμούσαν" το ανθρώπινο γίγνεσθαι. Δεν υφίσταται ολοκληρωμή άποψη περί ανθρωπότητας χωρίς αυτούς :D. Όμως ακόμα και στα μικροπράγματα της ζωής μας, θα έλεγα πως η τάση είναι το να πράττουμε και να σκεπτόμαστε με βάση αν όχι το συλλογικό, έστω το δικό μας καλό.
Φυσικά, για να δώσουμε μια ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα, πρέπει πρώτα να δόσουμε τον ορισμό του καλού ανθρώπου κι αυτό είναι ένα πολύ ευρύ θέμα (υπάρχει και σχετικό φόρουμ γι' αυτό κάπου εδώ).
-
Ουδείς εκών κακός....
Δεν υπάρχουν κακοί....
Υπάρχουν ψυχικά ασθενείς βίαιοι,
υπάρχουν ψυχολογικά ασθενείς ιδιότροποι,
υπάρχουν φοβισμένοι ανασφαλείς επιθετικοί,
υπάρχουν περιθωριοποιημένοι θυμωμένοι,
υπάρχουν αδικημένοι εκδικητικοί,
υπάρχουν, υπάρχουν....
.......Σε κανέναν όμως δεν ταιριάζει το επίθετο "κακός"....
Αν υπάρχει ένας κακός,
είναι εκείνος που θέλει να επιβάλει το "καλό" !!!!
-
Δεν υπάρχουν κακοί....
Υπάρχουν ψυχικά ασθενείς βίαιοι,
Σύμφωνα με αυτό, ο άνθρωπος είναι «καλός». Και οι «κακίες» είναι μόνο συμπτώματα των ασθενειών του. Ναι αλλά και οι ασθένειες αυτές δεν είναι στη φύση του ανθρώπου? Τι να το κάνω αν κάποιος είναι «κατά βάση καλός», αλλά πολύ επιρρεπής προς το «κακό»?
Και τι γίνεται με τα αρνητικά στοιχεία του υποσυνείδητου? Που αν τα αφήσουμε ανεξέλεγκτα φέρνουν πρόβλημα? Αυτά δεν είναι αναπόσπαστο μέρος του ανθρώπου?
-
Δεν υπάρχουν κακοί....
Υπάρχουν ψυχικά ασθενείς βίαιοι,
Σύμφωνα με αυτό, ο άνθρωπος είναι «καλός». Και οι «κακίες» είναι μόνο συμπτώματα των ασθενειών του. Ναι αλλά και οι ασθένειες αυτές δεν είναι στη φύση του ανθρώπου? Τι να το κάνω αν κάποιος είναι «κατά βάση καλός», αλλά πολύ επιρρεπής προς το «κακό»?
Και τι γίνεται με τα αρνητικά στοιχεία του υποσυνείδητου? Που αν τα αφήσουμε ανεξέλεγκτα φέρνουν πρόβλημα? Αυτά δεν είναι αναπόσπαστο μέρος του ανθρώπου?
Όχι,
οι ασθένειες δεν είναι στην φύση του ανθρώπου.
Η ασθένεια είναι η διαστρέβλωση, η παρα φύση λειτουργία, η ανισορροπία και η απομάκρυνση από την φυσική αρμονία.
Το έργο της φύσης μέσ από τον ανταγωνισμό των ειδών, είναι η εξέλιξη.
Το πάρεργο, είναι η νόσος.
-
Αναρωτιέμαι πως συνδέεται το
"κατά βάση Καλός"
με το
"Κρίση Συνειδήσεως..."
που ακούμε ενίοτε....έστω και όχι συχνά....
-
Εαν δεχτούμε πως υπάρχουν απεριόριστα επίπεδα Ύπαρξης και Συνειδητότητας, λογικά θα υπάρχει μια Γραμμική Σχέση ανάμεσά τους.....
Μια Γραμμή Διαδοχικής εξέλιξης.....
Που σημαίνει, "εξέλιξη της (Ατομικής) Ύπαρξης (?) ή/και της Συνειδητότητας απο το "κατώτερο επίπεδο" στο "Ανώτερο"...
Κρατάμε αυτόν τον γενικό κανόνα και πάμε στο "ειδικότερο", το "επι μέρους"....
Αφού το "Καλό" θεωρείται αναγκαία παράμετρος της Εξέλιξης της Συνειδητότητας και/ή της Ατομικής Ύπαρξης , θεωρούμε "αξιωματικά" και "αυτοδίκαια" πως το "Καλό" στέκεται σε "Ανώτερη Βαθμίδα" Εξέλιξης απο το "Κακό"....
Συνεπώς, εφόσον η "Εξέλιξη" (για να νοείται ως τέτοια) οδεύει απο το "χαμηλότερο" στο "ψηλότερο", τότε θα οδεύει και απο το "Κακό" προς
το "Καλό"......
Άρα,
λογικά λοιπόν ο άνθρωπος ξεκινάει απο "χαμηλά", δηλαδή, απο το "Κακό" για να κατακτήσει μια μέρα την "Βαθμίδα του Καλού".....
Συνεπώς,
(συνεπαγωγικά τουλάχιστον).....μήπως φαίνεται τελικά πως ο Άνθρωπος είναι
".....Κατά βάση Κακός...."
.... μάλλον παρά "Καλός"?
-
Ο άνθρωπος δεν εξελίσεται από το κακό στο καλό. Εξελίσεται από την άγνοια στη γνώση.
Πάρε έναν ενήλικα. Αυτός όταν ήταν μωρό, είχε ελάχιστη νοημοσύνη. Για να φάει θα λέρωνε τα ρούχα του. Μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος είναι κατά βάση ηλίθιος και βρωμιάρης? Οι δυνατότητές του τότε μέχρι εκεί φτάνανε.
Ο άνθρωπος γενιέται ένα άκακο και αγνό μωρό. Κουβαλάει το κάρμα του αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του (κυρίως 0-7 χρονώ) αποκτάει τα κόμπλεξ του. Είναι τα μαθήματα που πρέπει να επιλύσει σε αυτή τη ζωή ώστε να ανέβει επίπεδο. Έτσι μέχρι να ενηλικιωθεί, γίνεται εγωιστής, μνησίκακος, δικτατορίσκος, κομπλεξικός και δυστυχισμένος. Όσα περισσότερα μαθήματα φορτώθηκε για αυτή τη σχολική περίοδο, τόσα περισσότερα ελατώματα έχει. Τόσο πιο δυστυχισμένος είναι. Όσα περισσότερα ελατώματα έχει, τόσο αυξάνοντε οι δυνατότητες για εξέλιξη.
Στην πορεία προκαλεί ζημιές. Όπως όλα τα ανώριμα παιδιά.
-
Ο άνθρωπος δεν εξελίσεται από το κακό στο καλό. Εξελίσεται από την άγνοια στη γνώση.
Πάρε έναν ενήλικα. Αυτός όταν ήταν μωρό, είχε ελάχιστη νοημοσύνη. Για να φάει θα λέρωνε τα ρούχα του. Μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος είναι κατά βάση ηλίθιος και βρωμιάρης? Οι δυνατότητές του τότε μέχρι εκεί φτάνανε.
Ο άνθρωπος γενιέται ένα άκακο και αγνό μωρό. Κουβαλάει το κάρμα του αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του (κυρίως 0-7 χρονώ) αποκτάει τα κόμπλεξ του. Είναι τα μαθήματα που πρέπει να επιλύσει σε αυτή τη ζωή ώστε να ανέβει επίπεδο. Έτσι μέχρι να ενηλικιωθεί, γίνεται εγωιστής, μνησίκακος, δικτατορίσκος, κομπλεξικός και δυστυχισμένος. Όσα περισσότερα μαθήματα φορτώθηκε για αυτή τη σχολική περίοδο, τόσα περισσότερα ελατώματα έχει. Τόσο πιο δυστυχισμένος είναι. Όσα περισσότερα ελατώματα έχει, τόσο αυξάνοντε οι δυνατότητες για εξέλιξη.
Στην πορεία προκαλεί ζημιές. Όπως όλα τα ανώριμα παιδιά.
Ωραία.....
0 - 7 ετών λοιπόν, έχει ροπή να συγκεντρώνει πάνω του όλα τα κακά της μοίρας....όλα τα αρνητικά....
Και γιατί παρακαλώ δεν είναι "προικισμένος" να συγκεντρώνει πάνω του όλα τα "καλά της Μοίρας"?
Γιατί σώνει και καλά όλοι οι άνθρωποι αναπτύσσουν μέσα τους όλα αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά?
Δηλαδή, τι άλλο χρειάζεται για να δούμε πως η φύση μας είναι να "αναπτύσσουμε κακά χαρακτηριστικά" τα οποία καλούμαστε στην πορεία να "μεταστοιχειώσουμε" για να ανελιχθούμε ως Συνειδητότητες?
Τι δείχνει αυτό?
Ότι το "Κακό στοιχείο" είναι ισχυρότερο μέσα μας γι' αυτό και θρέφεται και μεγαλώνει τόσο γρήγορα υπερκαλύπτοντας το "καλό στοιχείο".....
Να σε ρωτήσω επίσης:
έχεις δει μωρά, βρέφη, νήπια δηλαδή, πώς κάνουν όταν είναι όλα μαζί?
Σαν αγέλη είναι....
Εκεί που παίζουν, εκεί σκοτώνονται....διαμαρτύρονται, ρουφιανεύουν, κάνουν κλίκες μεταξύ τους και απομονώνουν τα πιο ευαίσθητα, κάνουν συμμορίες και χτυπάνε κάποια άλλα και χίλιες δυο κακές πράξεις....
Α, και πούσαι.....πρόσφατα μου ήρθε απο τον Παιδικό Σταθμό του γιού μου ένα χαρτί....
Κάθε μήνα έχει και μία ομιλία απο την Παιδοψυχολόγο του Σταθμού....
Η πρόσφατη ομιλία ήταν περί "Παραβατικότητας Νηπίων"..... ;)
Ώστε καλός ο καημένος ο άνθρωπος, ε?
Απλώς, μερικά "κομπλεξάκια"....ρε τα καημένα τα μωρά....τα αθώα....
-
0 - 7 ετών λοιπόν, έχει ροπή να συγκεντρώνει πάνω του όλα τα κακά της μοίρας....όλα τα αρνητικά....
Και γιατί παρακαλώ δεν είναι "προικισμένος" να συγκεντρώνει πάνω του όλα τα "καλά της Μοίρας"?
Εξαιρετική ερώτηση. Σε ευχαριστώ που την έκανες διότι έτσι με έβαλες να το ψάξω και να μάθω κάτι παραπάνω.
Η απάντηση είναι η εξής.
Το μωρό δέχεται θετικές και αρνητικές επιδράσεις. Πχ από κάποια ταινία που θα δει ή κάποια σκηνή που θα διαδραματιστεί μπροστά του μπορεί να του εντυπωθεί η αξία και το αίσθημα της αγάπης, συντροφικότητας κτλ.
Επειδή όμως στον βέβηλο κόσμο που ζούμε, η άγνοια και η αρνητικότητα κυριαρχούνε, τα σύγχρονα παιδιά παίρνουν πολύ περισσότερες αρνητικές επιδράσεις από ότι θετικές. Ακόμα και τα κόμικς που βλέπουνε, είναι γεμάτα βία. Είναι φυσιολογικό λοιπόν να παρουσιάζουν αρνητική συμπεριφορά.
Ο εσωτερισμός και η ψυχανάλυση επικεντρώνονται στη μεταστοιχείωση των αρνητικών σε θετικά, διότι αυτό χρειάζεται επιδιόρθωση. Τα όποια θετικά, δεν τα πειράζουμε.
Όταν σαν κόσμος εξελιχθούμε αρκετά, τα μωρά πιθανότατα να δέχονται περισσότερες θετικές επιδράσεις και να ξεκινάνε με τρομακτικά πλεονεκτήματα σχετικά με τις σημερινές γενιές.
έχεις δει μωρά, βρέφη, νήπια δηλαδή, πώς κάνουν όταν είναι όλα μαζί?
Σαν αγέλη είναι....
Εκεί που παίζουν, εκεί σκοτώνονται....διαμαρτύρονται, ρουφιανεύουν, κάνουν κλίκες μεταξύ τους και απομονώνουν τα πιο ευαίσθητα, κάνουν συμμορίες και χτυπάνε κάποια άλλα και χίλιες δυο κακές πράξεις....
Εδώ η απάντηση είναι διπλή. Πρώτον μπορεί ήδη να είχανε αρνητικές επιδράσεις. Μιλάς για 3-4 χρονώ? Άστα να πάνε. Ήδη έχουν δεχτεί το μεγαλύτερο όγκο επιδράσεων.
Δεύτερον, η φυσική εξέλιξη της ψυχοσύνθεσης και συμπεριφοράς. Στη ζωή μας αναπτύσουμε πρώτα ένστικτα, μετά συναισθήματα και μετά νόηση.
Κάπου διάβαζα ότι στην ηλικία των 5 χρονών περίπου τα παιδιά μαθαίνουν να λένε ψέματα και να εξαπατούνε τους μεγάλους. Αυτό ένας ανεκπαίδευτος ενήλικας μπορεί να το εκλάβει σαν πολύ κακή συμπεριφορά. Αυτό όμως είναι πάρα πολύ καλό στοιχείο και δείχνει ότι το παιδί είναι έξυπνο. Είναι ένα στάδιο όπου εξασκεί τη νόησή του, καταλαβαίνει ότι μπορεί να κάνει διανοητικά παιγνίδια και δεν είναι χαζό.
Η αλήθεια είναι όμως ότι η παιδική ψυχολογία, το για πιο λόγο τα παιδιά συμπεριφέρονται έτσι σε διάφορες ηλικίες, δεν είναι το δυνατό μου σημείο.
-
Κατά βάση καλός ο Καρδινάλιος Ρισελιέ?
Ο Τορκεμάδα?
Ο Ιγνάτιος Λογιόλα?
Καλό!!!!
-
Εαν ο άνθρωπος είναι "κατά βάση Καλός", αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν κάτω απο τις κατάλληλες συνθήκες (πχ Πόλεμος) να "εθίζεται" τόσο εύκολα στον "φόνο" του συνανθρώπου του.
Ακόμη και αμάχων και μικρών παιδιών.
Ενίοτε δε και στον βασανισμό τους όπως και στους φριχτούς τρόπους θανάτωσης.
Μήπως εν τέλει, τον χωρίζει ίση απόσταση τόσο απο το "Καλό" όσο και απο το "Κακό"?
Εαν όμως καταλήξουμε σε ένα τέτοιο συμπέρασμα, τότε αυτόματα νομιμοποιείται με ίσο βάρος το "Κακό" έναντι του "Καλού".
Που σημαίνει πως αυτοδίκαια διεκδικεί την νόμιμη μερίδα του στον Ανθρώπινο Βίο και Κοινωνία.
Γεγονός που επίσης αυτοδίκαια γκρεμίζει όλον τον μηχανισμό τοποθέτησης του Καλού στον Άμβωνα του a priori Υπερασπιστή των Ανθρωπίνων Αξιών.
Αναγκάζει την Πτέρυγα του Καλού να μοιραστεί αυτή την θέση με την "αντίθετη Πτέρυγα".
Επαναδιατυπώνοντας για πολλοστή φορά τις έννοιες "Καλό - Κακό", "επιτρεπτό - μη επιτρεπτό".