Συνωμοσιολογία!

[Avaris]

Απο την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η γνώση πως ουσιαστικά πάντα κυβερνούσε το "άγνωστο παρασκήνιο" έδινε και συνεχίζει να δίνει τροφή σε κάθε είδους "ευφάνταστα σενάρια".

Μάλιστα, έφτασε να γίνει μέχρι και "συνειδητή πολιτική" των Σύγχρονων Μυστικών Υπηρεσιών.

Όταν κυκλοφορεί ("διαρρέει") σε ευρεία δημοσιότητα μια "πληροφορία" που θα μπορούσε πιθανά να δημιουργήσει προβλήματα, αντί να γίνει στόχος "επιθετικών απορρίψεων", συγκαλύπτεται κάτω απο τόνους "παρόμοιων σεναρίων" που σκοπό έχουν να "θολώσουν τα νερά".

Πολλών ειδών ιστορικές επαναστάσεις (πολιτιστικές, πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές,φιλοσοφικές, τεχνολογικές, κλπ) έχουν την βάση στήριξής τους στην "Δράση Μυστικών Εταιρειών".

Μα και πολύ περισσότερα περιστατικά τους χρεώθηκαν άδικα.

Στην Βουλή της Τσεχίας, είχε ακουστεί κάποτε το εξής: ότι ο "Απαισιόδοξος είναι απλά πιο καλά πληροφορημένος απο τον αισιόδοξο".

Αυτό όμως ενίοτε οδηγεί στο άλλο άκρο. Να γίνονται άκριτα πιστευτά όλων των ειδών τα παλαβά σενάρια που κυκλοφορούν.

Κι αυτό με τη σειρά του οδηγεί τους Νοήμονες σκεπτικιστές με την σειρά τους στο άλλο άκρο. Να μην πιστεύουν τίποτε απο τα Σενάρια Συνωμοσίας που βλέπουν διαρκώς τη δημοσιότητα.

Τα δύο αυτά άκρα δυστυχώς καθορίζουν την πλειοψηφία των Ερευνητών.

Η αλήθεια όμως, μήπως είναι κάπου ενδιάμεσα?

Που άραγε σταματάει η Γκαιμπελική προπαγάνδα και η συνωμοσιολογική παραφιλολογία και που αρχίζει η αλήθεια?

Παράδειγμα:

Πόσες και πόσες δεξαμενές "τέτοιων θεωριών" δεν άνοιξε η ευρύτατη δημοσιότητα των βιβλίων του Dan Brown?

Όχι πως δεν υπήρχαν κι απο πριν αυτές οι "Θεωρίες" , αλλά η δουλειά του εν λόγω συγγραφέα είναι λες κι έφερε τις "Μυστηριώδεις θεωρίες" σε κάθε σπίτι....

Εκεί που πριν υπήρχαν ας πούμε έστω δέκα "ενδιαφερόμενοι" τέτοιων θεωριών , ξαφνικά μετά την δουλειά του Dan Brown, οι "ενδιαφερόμενοι" υπερπολλαπλασιάστηκαν.

Ταυτόχρονα, φυσικά, υπερπολλαπλασιάστηκαν και οι "αντίστοιχες εκδόσεις" περί τέτοιων θεμάτων.

Απο την μια συνεισφορά στον πλουτισμό της Βιβλιογραφίας και των "Πολλαπλών Οπτικών", απο την άλλη όμως, ένα μεγαλύτερο "θόλωμα" μήπως?

Παραμένει το ερώτημα:

που σταματάει η "Αλήθεια" και που αρχίζει η "Συνωμοσιολογία"?

[El Morya]

Τα μικρά μυστικά έχουν ανάγκη από προστασία.
Για τα μεγάλα υπάρχει ευτυχώς, η ανθρώπινη δυσπιστία.

Κάπου το διάβασα,αλλά δεν θυμαμαι πια.

 

[Avaris]

Τα μικρά μυστικά έχουν ανάγκη από προστασία.
Για τα μεγάλα υπάρχει ευτυχώς, η ανθρώπινη δυσπιστία.

Κάπου το διάβασα,αλλά δεν θυμαμαι πια.

 

Δεν έχει σημασία.

Είναι μια μεγάλη αλήθεια αυτό που είπες.

Ο κοντοφθαλμισμός των ανθρώπων είναι η καλύτερη προστασία αυτών των "βρώμικων μυστικών καταστάσεων".

Όταν τους μιλάς για το "αυτονόητο" η συνήθης απάντησή τους είναι:

"...αμάν, πια, όλο συνωμοσίες και συνωμότες βλέπεις...."

Πως κολυμπάς σε αυτή την θάλασσα όμως των τυφλών άπιστων θωμάδων?

[Trithemius]

Ναι αλλά το δικό σου "αυτονόητο" δεν είναι πάντα και παντού εφαρμόσιμο. Πως είσαι τόσο σίγουρος πως και οι άλλοι κρίνουν με τα δικά σου κριτήρια το "αυταπόδεικτο" και το ακόμη πιο σημαντικό, πως είσαι τόσο σίγουρος πως τα δικά σου κριτήρια είναι τα σωστά και τα αντικειμενικά;

[Avaris]

Ναι αλλά το δικό σου "αυτονόητο" δεν είναι πάντα και παντού εφαρμόσιμο. Πως είσαι τόσο σίγουρος πως και οι άλλοι κρίνουν με τα δικά σου κριτήρια το "αυταπόδεικτο" και το ακόμη πιο σημαντικό, πως είσαι τόσο σίγουρος πως τα δικά σου κριτήρια είναι τα σωστά και τα αντικειμενικά;

Αγαπητέ Trithemius,

η "εξαντλητική ανάλυση" είναι χρήσιμη όντως σε πλείστες όσες περιπτώσεις.

Δυστυχώς, όμως, δεν μπορεί να εφαρμοστεί παντού.

Οι καταστάσεις "Συνωμοσίας" πρωταρχικά γίνονται αντιληπτές μόνον "διαισθαντικά".

Όταν γίνει εφικτή η "εργαστηριακή ή νομική απόδειξή" τους, είναι πλέον πολύ αργά. Έχουν κάνει ήδη τη ζημιά τους.

Γι' αυτό οι "Ομάδες" έχουν και απο τα δύο είδη ερευνητών/αναλυτών.

Τον "ασφαλή" (Καρτεσιανός/Λογικός Αναλυτής) που ψάχνει πάντα και μονίμως για "εξαντλητικές αποδείξεις" αλλά και τον "Διορατικό" που "αντιλαμβάνεται" καταστάσεις πρόωρα που όμως δεν μπορεί να αποδειχτούν ακόμη.

Εαν η ομάδα περιμένει τον "Καρτεσιανό Αναλυτή" να αποδείξει ή να καταρρίψει την Θεωρία του δεύτερου (του Ενορατικού), συνήθως το παιγνίδι είναι χαμένο απο χέρι.

Φυσικά, η τελική απόφαση για το αν θα δοθεί έμφαση στην μία ή στην άλλη "Θεώρηση των πραγμάτων" είναι στο χέρι του Ηγέτη της Ομάδας.

Αυτός είναι που θα κρίνει εαν θα στηρίξει την Στρατηγική του όσον αφορά στην αντιμετώπιση ενός περιστατικού, στον "Διοράτη" ή στον "Καρτεσιανό" της Ομάδας.

Και δική του και η ευθύνη φυσικά των επιλογών του.