ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα
'Αρθρα Εσωτερισμού => Ψυχολογία και εσωτερισμός => Μήνυμα ξεκίνησε από: Κανένας στις Ιανουαρίου 27, 2007, 23:28:53
-
Το forum έγινε στις 24/1/07.
---------------------------------------------------------------------
Δοκιμασία Σελήνης – Αλχημιστική Διαδικασία - Επίλυση των προβλημάτων του Ασυνείδητου – Γνωσιοθεραπεία/Ψυχανάλυση
Το 99,9% των ανθρώπων έχει ψυχολογικά προβλήματα, δεν έχει περάσει αυτή τη διαδικασία.
Το άτομο που έχει κατακτήσει τη Σελήνη χαρακτηρίζεται από : Στωικότητα, ηρεμία, δεν τεμπελιάζει, χαμογελάει και μένει ανεπηρέαστος από τις βλακείες που συμβαίνουν γύρω του. Συμπονάει τους άλλους.
Όλα τα ψυχολογικά προβλήματα προέρχονται από ανασφάλειες. Τα οποία προέρχονται από κόμπλεξ, τα οποία δημιουργούνται σε ηλικίες 0-7 χρονών. Κόμπλεξ δημιουργείται κυρίως αν μας συμβεί κάτι το οποίο είναι αντίθετο με τα ταμπού-πιστεύω μας. Πχ ένα αγαπητό πρόσωπο (πχ γονιός) μας μαλώσει χωρίς εμείς να πιστεύουμε ότι φταίμε.
Διαφορετικοί άνθρωποι αντιδρούνε διαφορετικά. Πχ κάποιος μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος από τέτοιο περιστατικό. Από αυτούς που θα επηρεαστούνε και θα αποκτήσουνε κόμπλεξ, άλλοι θα γίνουν υποτακτικοί ενώ άλλοι θα αντιδράσουνε και θα γίνουν επιθετικοί.
Μέθοδος
1) Μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια του σώματος. πχ Reiki. Διότι τα κόμπλεξ είναι μπλοκαρισμένη ενέργεια η οποία όμως χρησιμεύει για να μας δίνει κίνητρα για τη ζωή. Αν ο οργανισμός δε μάθει να διαχειρίζεται συνειδητά τις ενέργειες, η απουσία τους θα μας θεραπεύσει από προβλήματα αλλά θα χάσουμε την όρεξη για τη ζωή. Δυστυχώς με την απλή ψυχανάλυση υπάρχει αυτός ο κίνδυνος (Adler, Jung).
2) Εντοπίζουμε το ψυχολογικό πρόβλημα. Πχ όταν είμαστε με παρέα αγνώστων αισθανόμαστε μπούκωμα στο στήθος.
3) Κάνουμε διαλογισμό. Προσπαθούμε να επαναφέρουμε το σύμπτωμα (πχ μπούκωμα στο στήθος). Ο στόχος είναι το συναίσθημα να προκαλέσει συνειρμό και να μας έρθει μία κατάσταση από το παρελθόν. Αν τότε υπάρξει συναισθηματική φόρτιση, τότε ο συνειρμός είναι γνήσιος, έχουμε εντοπίσει μία ρίζα του προβλήματος και θεραπευόμαστε από το κόμπλεξ.
Βοηθάει πολύ τη διαδικασία αν ασχοληθούμε με αποσυμβολισμό, Μυθολογία. Συνιστώμενο βιβλίο το «Ένα πείραμα σε βάθος».
Συνειδητά εξέθετα τον εαυτό μου σε δύσκολες καταστάσεις. ΠΧ να διεκδικώ πράγματα από τους προϊσταμένους μου. Έτσι εντόπιζα περισσότερα προβλήματα και μπορούσα να δω αν υπάρχει βελτίωση. Σε εμένα προσωπικά, όταν άρχιζα διαλογισμό και ήμουν ήδη συναισθηματικά φορτισμένος (πχ στενοχωρημένος), σχεδόν πάντα είχα θετικό αποτέλεσμα.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Δείγματα από εφαρμογή της μεθόδου:
13/12/05. Ονειρεύτηκα ότι ήμουνα σε ένα νοσοκομείο (ή ξενοδοχείο). Το οποίο όμως έμοιαζε να είναι ακριβώς πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Από το πάτωμα μπορούσες να δεις τη θάλασσα, το βυθό. Μου δημιουργούσε την αίσθηση ότι το πάτωμα ήταν κάποια φουσκωτή επιφάνεια και δεν παρείχε μεγάλη ασφάλεια.
Ήμουνα ξαπλωμένος στο κρεβάτι, με κάποιο άλλο άτομο, νομίζω κάποια κοπέλα. Είδα να αναδύεται από κάτω ένα μαύρο πράγμα, σαν μεγάλο σελάχι, ή σαν μεγάλη σκισμένη σακούλα σκουπιδιών. Καθώς πλησίαζε εγώ φοβόμουνα. Κάποια κομμάτια του περάσανε πάνω στο κρεβάτι μου. Πήρα ένα κομμάτι που έμοιαζε από ουρά καρχαρία και το έβαλα στο στόμα μου. Μύριζε θάλασσα και ψοφίμι. Αηδίασα και έτρεξα σε ένα νεροχύτη να το φτύσω. Αλλά σκέφτηκα ότι από εκεί πάλι θα γυρίσει στη θάλασσα, και θα συνεχίσει να είναι πρόβλημα.
Εξήγηση ονείρου:
Η θάλασσα είναι το υποσυνείδητο. Το «μαύρο» πράγμα που αναδύεται και βρομάει είναι κάποιο πρόβλημα (σύμπλεγμα) που χρειάζεται θεραπεία (ανάλυση). Το να το φτύσω στο νεροχύτη, να το απωθήσω, δεν έχει νόημα. Διότι θα επιστρέψει στο υποσυνείδητο, από όπου θα συνεχίσει να με βασανίζει. Αυτό μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα, ή απλώς να συμβολίζει τη διαδικασία για τη θεραπεία.
--------------------
05/2005. Παρατήρησα ότι σε παρέα δε συμμετέχω πολύ στη συζήτηση, αισθάνομαι αποκομμένος. Ειδικά σε καινούριες παρέες και όταν υπάρχουν πολλά άτομα (άρα και ανταγωνισμός για το λόγο). Αντίθετα είμαι άνετος σε 1-1 συζητήσεις.
--------------------
05/2005. Σκεπτόμενος το πρόβλημα, μου ήρθε ο ακόλουθος συνειρμός: Όταν ήμουν σε ηλικία 5-6 χρονώ, η μητέρα μου είχε πεί ότι αν δεν είμαι φρόνιμος, θα με παρατήσει. Μόλις μου το είπε, ξέσπασα σε κλάματα. Έπεσα στην αγκαλιά της και την παρακαλούσα να μη με παρατήσει. Η Αντίδρασή μου ήταν υπερβολική.
--------------------
01/2006. Σκεπτόμενος το πρόβλημα, μου ήρθε ο ακόλουθος συνειρμός: Σε ηλικία 4 χρονών, αντιδρούσα πάρα πολύ να πάω στον παιδικό σταθμό. Παρακαλούσα τη μητέρα μου να με κλειδώσει στο σπίτι και να την περιμένω, παρά να με πάει στον παιδικό σταθμό.
--------------------
6/2/06 Sanctum
Ανακαλώ σκηνή όπου η μητέρα με πάει στον παιδικό σταθμό. Εγώ (παιδί) κλαίω και δε θέλω να πάω. Εγώ (τώρα) συγκινούμαι. Βλέπω τον εαυτό μου-τώρα να πηγαίνει δίπλα στους δύο και να λέει στη μαμά: «Το παιδάκι κλαίει, δε θέλει να πάει στο σχολείο». Εκεί με έπιασαν τα κλάματα (Εγώ-τώρα, στην πραγματικότητα). Και όποτε σκεφτόμουνα τη σκηνή αυτή, το κλάμα εντεινότανε.
Έκλαιγα με χοντρούς λυγμούς. Σε κάποιες φάσεις το σώμα μου έτρεμε στο ρυθμό ενός λυγμού-σφυρίγματος.
Σε φάσεις που το κλάμα υποχωρούσε φανταζόμουνα ότι είμαστε στην είσοδο του παιδικού και με υποδέχονται οι νηπιαγωγοί. Εγώ φυσικά αγκιστρωνόμουνα στη μαμά. Έκανα συνέχεια την ερώτηση: «Τι υπάρχει εκεί που φοβάσαι? Γιατί δε θέλεις να πας στον παιδικό?» Προσπαθούσα να δω το εσωτερικό αλλά τίποτα συγκεκριμένο.
Σε κάποια στιγμή σκύβω και ρωτάω το παιδάκι την ίδια ερώτηση. Αμέσως μου ψιθυρίζει: «Με χτυπάνε». Η εντύπωση που μου δημιουργήθηκε είναι ότι τον χτυπάνε τα άλλα παιδάκια, όχι οι δασκάλες.
--------------------
Μετά από αυτό παρατήρησα ότι η αυτοπεποίθησή μου αυξήθηκε πολύ. Ήμουν πολύ πιο ομιλητικός σε παρέες και είχα πολύ περισσότερο ηγετικό ρόλο.
--------------------
4/4/06: Παρουσιάστηκαν πάλι κάποια συμπτώματα ανασφάλειας. Όπως ήμουν στενοχωρημένος αποφασίζω να κάνω Sanctum.
Πήγα στην εποχή του παιδικού σταθμού. Μία νηπιαγωγός με υποδέχτηκε στην πόρτα και με πήρε από τη μητέρα μου. Αμέσως όμως γύρισε το κεφάλι της προς τα πίσω δεξιά της, με αποστροφή/περιφρόνηση. Μου φάνηκε υπερβολική η στάση της. Μετά είδα να χαστουκίζει το παιδάκι με αστείο τρόπο (σαν τα κόμικς).
Πήγα στην εποχή που περπάτησα. Έπιασα το μωρό και του είπα ότι πρέπει οπωσδήποτε να βρω τι φταίει. Εκείνο γύρισε και μου έδειξε με το χέρι του προς τα πίσω. Ήταν σκοτάδι αλλά μακριά υπήρχε ένα φως. Άρχισα να έρπω προς τα εκεί, με ακολουθούσε το μωρό. Πήγα στην εποχή που ήμουνα 10 μηνών, όταν ακόμα ήμουνα παχουλός.
Ήμουνα στο υπερυψωμένο καρεκλάκι. Μία γυναίκα με τάιζε κρέμα. Είχε κοντά φουσκωτά μαλλιά (όπως η μητέρα μου, αλλά ήτανε της μόδας τότε), φορούσε ανοιχτόχρωμη μπλούζα και σκούρα φούστα, μακριά κάτω από το γόνατο. Μου έδινε χαστούκια και μου έλεγε «φάγε το φαγητό σου σκασμένο». Εγώ-μωρό έκλαιγα κι έλεγα (μάλλον σκεφτόμουνα) «μα το τρώω όλο το φαγητό μου». Εκεί εγώ-τώρα άρχισα να κλαίω. Η φράση αυτή ήταν το κλειδί «μα το τρώω όλο το φαγητό μου».
Η φιγούρα της γυναίκας έμοιαζε με τη μητέρα μου. Αλλά λογικά απέρριπτα ότι η μητέρα μου θα μου φερότανε έτσι. Σκέφτηκα μήπως ήταν η γιαγιά. Η εντύπωση/συναίσθημα όμως ήτανε ότι με χαστούκιζε η μητέρα μου.
--------------------
Μετά από αυτό παρατήρησα ότι η αυτοπεποίθησή μου αυξήθηκε ακόμα περισσότερο.
Όσο η εμπειρία αυξανότανε, τόσο η διαδικασία γινότανε πιο εύκολη. Το Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 2006, η συχνότητα των Sanctum που θα αποκάλυπταν τη ρίζα προβλήματος και θα έφερναν κάποιο αποτέλεσμα έφτασε στα 1-2 την εβδομάδα.
-
Αγαπητέ Κανένα,
σε ευχαριστούμε για την έρευνα που κατέθεσες, και το θάρρος σου να περιγράψεις προσωπικές εμπειρίες...
'Οντως αυτό το φόρουμ ήταν πολύ σημαντικό, γιατί κατέθεσες την πρακτική έως ουσιαστική πλευρά του Ροδοσταυρισμού που είναι η Πνευματική Αλχημεία. Πως δηλαδή να μεταστοιχειώσουμε όλα τα ελαττώματα μας σε προτερήματα. Η επαφή με το Ουράνιο Sanctum μας βοηθάει σε αυτό τον στόχο ενεργοποιώντας κομμάτια του εαυτού μας που βρισκόταν θαμμένα μέσα στο ασυνείδητό μας, όπως παλιά τραύματα, είτε από την παρούσα ενσάρκωση είτε από προηγούμενες.
Όπως σωστά ανέφερες η διαδικασία αυτή λέγεται πέρασμα από την Σελήνη, σύμφωνα με το σύστημα της Καμπάλα, που ίσως χρειάζεται να το αναλύσουμε κάποια στιγμή, μια και αποτελεί στην κυριολεξία ένα χάρτη ανάβασης του ανθρώπου προς το Θείο.
Η Σελήνη αντιπροσωπεύει όλη η διαδικασία της ψυχανάλυσης, όσο πιο βαθιά γίνεται, τόσο το καλύτερο, έτσι ώστε να καθαρίσει ο βυθός γιατί μέσω του υποσυνειδήτου μας αντανακλάται η Θεία Συνείδηση (ο ήλιος)
Για να κυριαρχήσουμε στην σφαίρα της Σελήνης, δηλαδή στο υποσυνείδητο μας, και στα ένστικτα μας, χρειάζεται να εναρμονίσουμε την διανόηση (Ερμή) με την αισθαντικότητά μας. (Αφροδίτη)
Αυτή η σφαίρα είναι και η πιο δύσκολη να κατακτήσουμε, αλλά σίγουρα ο άνθρωπος μετά είναι πιο οπλισμένος για να ξεχωρίσει την πλάνη από την αλήθεια, μια και η θάλασσα (το συναίσθημα) είναι πλέον ήρεμη και ο βυθός φαίνεται ξεκάθαρα.
Μέσα στην Σελήνη καθρεφτίζεται το Θείο Όραμα, το Κοσμικό Σχέδιο, και ο αναζητητής του φωτός δεν μπορεί να το δει αν τα νερά της θάλασσας είναι ταραγμένα...
Μέχρι να ηρεμήσει η θάλασσα του συναισθήματος, θα τον κυνηγάνε τα φαντάσματα του παρελθόντος, και θα τον εμποδίζουν να πραγματώσει το προσωπικό του όραμα, και να αναλάβει την αποστολή του συνειδητά.
Με τις καλύτερες ευχές για Βαθιά Γαλήνη
-
Κατά τη διαδικασία έχουμε ανοιχτά ή κλειστά τα μάτια;
Αν τα έχουμε κλειστά, σε τι χρειάζεται το sanctum, δε μπορεί να γίνει οπουδήποτε υπό τις κατάλληλες συνθήκες χαλάρωσης κ διαλογισμού;
-
Κατά τη διαδικασία έχουμε ανοιχτά ή κλειστά τα μάτια;
Κάποιοι συνειρμοί (πχ 05/2005) που με οδήγησαν στη σωστή κατεύθυνση, έγιναν σε κανονική κατάσταση, με ανοιχτά μάτια. Πχ όταν μιλούσα στο τηλέφωνο με ένα φίλο για το πρόβλημά μου. Η ουσιαστική δουλειά όμως, εκεί που φορτίζω συναισθηματικά και ξεμπλοκάρω, συνήθως γίνεται σε sanctum.
Αν τα έχουμε κλειστά, σε τι χρειάζεται το sanctum, δε μπορεί να γίνει οπουδήποτε υπό τις κατάλληλες συνθήκες χαλάρωσης κ διαλογισμού;
Θεωρητικά, Ναι.
Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, φόρτισα πολύ και σε καθημερινές καταστάσεις. Πχ μου έτυχε να θυμηθώ μία κατάσταση και να φορτίσω ένα βράδυ μέσα σε ένα μπαράκι. Τότε συγκράτησα το συναίσθημα, πήγα στο αυτοκίνητο, πάρκαρα σε μία ερημική τοποθεσία και έκανα ένα πολύ πετυχημένο διαλογισμό, ο οποίος ξεμπλόκαρε κάποια κατάσταση. Αυτό δεν ήταν τυπικό Sanctum.
Άρα λοιπόν, αυτό που χρειάζεται είναι να πετυχαίνεις επικοινωνία με το υποσυνείδητο. Αν αυτό κάποιος το πετυχαίνει το βράδυ πριν κοιμηθεί ή όταν τρώει το φαγητό του ή όταν κάνει μπάνιο, είναι προσωπικό του θέμα και απλά μία τεχνική λεπτομέρια. Οι Ροδόσταυροι, για να πετύχουμε επικοινωνία με το υποσεινήδητο, κάνουν sanctum.
Η πολλές φορές επαναλαμβανόμενη διαδικασία που εφαρμόζω εγώ, να προετοιμάζω το τραπεζάκι, να βάζω συγκεκριμένη χαλαρωτική μουσική, να βάζω τον ιονιστή, να καίω λιβάνι, να ανάβω τα κεριά, να σβήνω το φως, να παίρνω ενεργειακές αναπνοές, να κάνω ενεργειακές ασκήσεις, να παίρνω τη καθιστή στάση και να χαλαρώνω έχει διπλό σκοπό:
1) Κάποια από αυτά επηρεάζουν αντικειμενικά στο να χαλαρώνω (μουσική, χαμηλός φωτισμός, λιβάνι).
2) Η όλη διαδικασία συνδέεται στο υποσυνείδητο με την κατάσταση της χαλάρωσης και της ανοιχτής επικοινωνίας με αυτό.
Οπότε κάνοντας το «τυπικό» sanctum, στην ουσία ενεργοποιώ πολύπλευρα τη διαδικασία επικοινωνίας με το υποσυνείδητο για να μπορέσω να δουλέψω με αυτό.
-
Σε ευχαριστώ Frater, ήσουν κατατοπιστικότατος ;)
-
Aγαπητε Κανενας,
εγραψες "2) Η όλη διαδικασία συνδέεται στο υποσυνείδητο με την κατάσταση της χαλάρωσης και της ανοιχτής επικοινωνίας με αυτό. "
Εννοεις δηλαδη οτι λειτουργει η επαναληψη οπως τα σκυλια του Παβλοφ,δηλαδη με την τακτικη εφαρμογη αυτης της διαδικασιας αυτοματα ο εαυτος παιρνει την εντολη να χαλαρωσει και να επικοινωνησει με το ασυνειδητο?Και αν ναι δυναται με τον καιρο να χρειαζονται ολο και λιγοτερες προυποθεσεις απο αυτες που εθεσες στην αρχη ωστε η χαλαρωση και η επικοινωνια να καθισταται και σε αντιξοες συνθηκες?
Ποια ειναι η γνωμη σου για καποιες ανατολικες τεχνικες οπου γινεται προσπαθεια διαλογισμου σε δυσκολες συνθηκες π.χ. κατω απο βροχη και κρυο?
-
Εννοεις δηλαδη οτι λειτουργει η επαναληψη οπως τα σκυλια του Παβλοφ,δηλαδη με την τακτικη εφαρμογη αυτης της διαδικασιας αυτοματα ο εαυτος παιρνει την εντολη να χαλαρωσει και να επικοινωνησει με το ασυνειδητο?
Πρακτικά Ναι. Θα έλεγα όμως ότι ισχύει το αντίθετο. Δηλαδή το υποσυνείδητο εκπαιδεύεται και συνηθίζει στη διαδικασία ώστε εύκολα να επικοινωνεί με εμάς.
δυναται με τον καιρο να χρειαζονται ολο και λιγοτερες προυποθεσεις απο αυτες που εθεσες στην αρχη ωστε η χαλαρωση και η επικοινωνια να καθισταται και σε αντιξοες συνθηκες?
Φυσικά. Όπως έγραψα σε προηγούμενο μήνυμα:
Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, φόρτισα πολύ και σε καθημερινές καταστάσεις. Πχ μου έτυχε να θυμηθώ μία κατάσταση και να φορτίσω ένα βράδυ μέσα σε ένα μπαράκι. Τότε συγκράτησα το συναίσθημα, πήγα στο αυτοκίνητο, πάρκαρα σε μία ερημική τοποθεσία και έκανα ένα πολύ πετυχημένο διαλογισμό, ο οποίος ξεμπλόκαρε κάποια κατάσταση. Αυτό δεν ήταν τυπικό Sanctum.
Άρα λοιπόν, μέσα στο μπαράκι, στις αντίξοες συνθήκες θορύβου, ορθοστασίας, οπτικών ερεθισμάτων κτλ, άγγιξα ένα μπλοκάρισμα από τα παιδικά μου χρόνια. Για να το ξεμπλοκάρω, έκανα ένα διαλογισμό μέσα στο αυτοκίνητο. Πάλι αντίξοες συνθήκες.
δυναται με τον καιρο να χρειαζονται ολο και λιγοτερες προυποθεσεις απο αυτες που εθεσες στην αρχη ωστε η χαλαρωση και η επικοινωνια να καθισταται και σε αντιξοες συνθηκες?
Λογικά Ναι.
Ποια ειναι η γνωμη σου για καποιες ανατολικες τεχνικες οπου γινεται προσπαθεια διαλογισμου σε δυσκολες συνθηκες π.χ. κατω απο βροχη και κρυο?
Πρώτη φορά το ακούω. Φαντάζομαι όμως ότι αυτές τις ασκήσεις τις κάνουνε οι πολύ έμπειροι μαθητές. Αυτοί που εύκολα κάνουνε επιτυχημένους διαλογισμούς υπό ευνοϊκές συνθήκες.
-
Ποια ειναι η γνωμη σου για καποιες ανατολικες τεχνικες οπου γινεται προσπαθεια διαλογισμου σε δυσκολες συνθηκες π.χ. κατω απο βροχη και κρυο?
Πρώτη φορά το ακούω. Φαντάζομαι όμως ότι αυτές τις ασκήσεις τις κάνουνε οι πολύ έμπειροι μαθητές. Αυτοί που εύκολα κάνουνε επιτυχημένους διαλογισμούς υπό ευνοϊκές συνθήκες.
Θα ηθελα να ρωτήσω :
Για πιο λόγο να μπεί κανείς σε μια τέτοια διαδικασία?
Δεν εχω γνώσεις σε αυτό το θέμα, αλλά η λογική μου αντιδρά σε κάτι τόσο αντίξοο, που θα μπορούσα να το φανταστώ μόνο σε ασκήσεις καταδρομών η ειδικών ομάδων προς ανάπτυξη αντοχής [ αν δεν πάθουν πνευμονία].... :o
-
Ποια ειναι η γνωμη σου για καποιες ανατολικες τεχνικες οπου γινεται προσπαθεια διαλογισμου σε δυσκολες συνθηκες π.χ. κατω απο βροχη και κρυο?
Πρώτη φορά το ακούω. Φαντάζομαι όμως ότι αυτές τις ασκήσεις τις κάνουνε οι πολύ έμπειροι μαθητές. Αυτοί που εύκολα κάνουνε επιτυχημένους διαλογισμούς υπό ευνοϊκές συνθήκες.
Για πιο λόγο να μπεί κανείς σε μια τέτοια διαδικασία?
Μάλλον η λογική είναι ότι: αν σε αντίξοες συνθήκες καταφέρνουν να έρθουν σε επαφή με το υποσυνείδητο, τότε υπό ευνοϊκές συνθήκες, θα είναι παιγνιδάκι γι αυτούς.
-
Αγαπητε Κανενα ,
Προσπαθωντας να επαναφερω στη μνημη μου καποιες παλιοτερες τεχνικες διαλογισμου που διδαχτηκα και που απο οτι καταλαβαινω μοιαζουν πολυ με το ροδοσταυρικο sanctum ηθελα να ρωτησω μερικα πραγματα.
1. Οι πρωτες - πρωτες προσπαθειες του μαθητη ειναι απολυτα συνδεδεμενες με καποια τεχνικη αναπνοης ?
2. Υπαρχουν επιπεδα καθοδου στο υποσεινηδητο ? Δηλαδη πρωτα σε αρχικο οπου και εκει μπορεις να οραματιστης , και κατοπιν ενα πιο βαθυ ?(θα λεγαμε σε μια κλιμακα απο το Α εως το Ω, το πρωτο ειναι Α εως Ν και το δευτερο Ξ εως Ω )
3. Η διαδικασια "ανοδου" απο το υποσεινηδητο ειναι εξ ισου αργη με την "καθοδο" ? Υπαρχει καποιο λαθος εαν η ''ανοδος"-"εξοδος" γινη πολυ γρηγορα?
Αυτα προς το παρον μιας και και δεν θελω να κουρασω με αλλες ερωτησεις.
-
Αγαπητέ TUBALKAIN
1. Όχι, δεν είναι απαραίτητες οι αναπνοές για να αρχίσει κάποιος να διαλογίζεται. Από ότι θυμάμαι, το AMORC διδάσκει ότι 3 «ουδέτερες» αναπνοές βοηθούνε στην χαλάρωση, οπότε έτσι αρχίζουμε τα sanctum-διαλογισμούς. «Ουδέτερη» αναπνοή χαρακτηρίζουμε τη χαλαρή και κάπως βαθιά εισπνοή και μετά εκπνοή. Η μέθοδος Σίλβα συνιστούσε οι πρώτοι διαλογισμοί να γίνονται στο κρεβάτι πριν κοιμηθούμε ή το πρωί μόλις ξυπνήσουμε. Απλά για να εκμεταλλευτούμε την ήδη χαλαρή κατάσταση του εγκεφάλου. Αλλά και μόνο τα μάτια να κλείσουμε, η συχνότητα των εγκεφαλικών κυμάτων πέφτει προς το ΑΛΦΑ, συχνότητα επιθυμητή για διαλογισμό (εξήγηση παρακάτω).
2. Για να επικοινωνήσουμε με το υποσυνείδητο, είναι καλύτερα να είμαστε χαλαροί. Επιστημονικά αυτό μεταφράζεται: να μειώσουμε τη συχνότητα του εγκεφάλου από το επίπεδο Βήτα σε ένα μίγμα από Άλφα και Θήτα.
Πολύ συνοπτικά, οι συχνότητες του εγκεφάλου είναι:
ΒΗΤΑ : 14 – 38 Hz (Hz = κύκλοι ανά δευτερόλεπτο). Καθημερινές δραστηριότητες.
ΑΛΦΑ : 9 – 14 Hz. Διαλογισμός, ονειροπόληση, περισυλλογή, γέφυρα μεταξύ του συνειδητού και υποσυνείδητου.
ΘΗΤΑ : 4 - 8 Hz. Ύπνος με όνειρα, βαθύς διαλογισμός.
ΔΕΛΤΑ: 0.5 - 4 Hz. Βαθύς ύπνος.
Όσοι έχουν όρεξη για διάβασμα, εδώ είναι μερικές καλές πηγές αναφορικά με εγκεφαλικά κύματα και διαλογισμό:
http://www.annawise.com/the_work/the-work-content.html
http://www.causeof.org/brainwaves.htm
http://physiologyonline.physiology.org/cgi/content/full/13/3/149
http://en.wikipedia.org/wiki/Health_applications_and_clinical_studies_of_meditation
http://www.neuroacoustic.com/registry/articles/articlesleep.htm
http://www.hathayoga.gr/RAJA_YOGA.htm
Δε χρειάζεστε να αναρωτιέστε αν πετύχατε την κατάλληλη συχνότητα Αλφα/Θητα για διαλογισμό. Αν είστε χαλαρωμένοι και συγκεντρωμένοι στο διαλογισμό, αν δε σας απασχολεί το περιβάλλον, είστε μια χαρά.
Στην αρχή, όταν πάμε να αναβιώσουμε παλιές μνήμες, καλά είναι να πηγαίνουμε σταδιακά πίσω στην ηλικία μας. Οπότε σε ένα συγκεκριμένο διαλογισμό μπορούμε να επισκεφτούμε τα εφηβικά μας χρόνια, μετά την ηλικία 9-12 χρονών, μετά ακόμα πιο πίσω. Όσο όμως γινόμαστε άνετοι, τόσο μπορούμε με το που κλείνουμε τα μάτια μας, σχεδόν αμέσως να επισκεπτόμαστε τις καταστάσεις που μας απασχολούν.
3. Όχι. Η έξοδος δε χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια. Καλά είναι να μην υποχρεώσουμε τον εγκέφαλο από τα 5 Hz να δουλέψει στα 35 Hz. Μία πολύ καλή τεχνική είναι να φανταζόμαστε ότι ανεβαίνουμε μία σκάλα, όπου στην κορυφή υπάρχει ευεργετικό φως. Όσο ανεβαίνουμε, τόσο το φως μας λούζει. Ανεβήκαμε, είμαστε μέσα στο φως, νιώθουμε πλήρη ευεξία. Ανοίγουμε τα μάτια μας.
-
Αγαπητε Κανενα
Ευχαριστω παρα πολυ και ειδικα για τα εξαιρετικα sites που παραθετης .
Ειναι αραγε απαραιτητη η παρουσια ενος εμπειρου "οδηγου" κατα την διαρκεια του διαλογισμου,τουλαχιστον σε αρχικο σταδιο?
-
Ζητώ εκ των προταίρων συγνώμη για το αφελές της ερώτησης που θα ακολουθήσει αλλά είναι καιρός που θέλω να την θέσω και όλο και ξεφυτρώνει μποστά μου.
Ειναι αραγε απαραιτητη η παρουσια ενος εμπειρου "οδηγου" κατα την διαρκεια του διαλογισμου,τουλαχιστον σε αρχικο σταδιο?
Διαβάζω και ακούω επανηλημένα για αυτη την ανάγκη ''οδηγού'' οσον αφορά τον διαλογισμό και μια άλλη '' συνθήκη'' που κάποιοι αποκαλούν ''κάθοδο''.
Απ οτι έχω [ αν όχι διορθώστε με] καταλάβει απο αυτά που βιώνω, στην διαδικασία του διαλογισμού, αφού ...χαλαρώσουμε και δεν αισθανόμαστε το σώμα μας ...βυθιζόμαστε σε μια περιπλάνηση στον εαυτό μας προσπαθώντας να επικοινωνήσουμε μαζί του, να λάβουμε απαντήσεις κλπ
Το αποτέλεσμα εκτός των άλλων δημιουργεί και ένα συναίσθημα ευφορίας, άσχετα αν κατα την διάρκεια μπορεί να υπάρξει και κάποια θλίψη απο αυτά που μας αποκαλύπτονται και δεν μας αρέσουν η απο κάτι που μπορεί να ''δούμε''.
Αν η παραπάνω θεώρηση είναι σωστή, πως μπορεί να υπάρξει οδηγός και με ποιό τρόπο?
Πως θα μπεί κανείς ''παρέα'' με ένα άλλο στο δικό του υποσυνείδητο?
-
Αγαπητη try,
Δεν ειναι καθολου αφελης η ερωτηση σου,απεναντιας μαλιστα δινη συνεχεια σε σκεψεις ,και πιθανον λαθεμενες , πολλων , και μεταξυ αυτων και εμενα.
Οσον αφορα εμενα ,οι ερωτησεις προερχονται απο δυο διαφορετικους κατα το παρελθον "δρομους" που βιωσα και που μου εχουν αφηση ο καθενας τα δικα του χαρακτηριστικα.Αφ ενος λοιπον το 1991-2 ειχα την τυχη ,και μαλιστα για ενα διαστημα 2-3 ετων , να συμμετεχω και να πειραματιζομαι στη Κυβερνητικη Του Νου, ενα συστημα "ενδοσκοπησης" που εμενα προσωπικα με εβαλε σε εναν πολυ καλο "δρομο" ,δρομο που φαινεται να ειναι παραπλησιος με το AMORC. Εκει λοιπον , στα πρωτα-πρωτα
βηματα "μιας αλλης εντελως καταστασης" για μενα τον "αμυητο" , ειχα απο διπλα μου εναν ανθρωπο ηδη "προχωρημενο" σε διαλογισμους , θεραπειες, καθορισμους στοχων κλπ,που πραγματικα με βοηθησε ,εξηγοντας ,παρεμβαινοντας και πολλες διορθωνοντας λαθη και ελλειψεις. Με αυτη την εννοια εθεσα την ερωτηση οσον αφορα τον "οδηγο".
Οσο για την "καθοδο" την χρησιμοποιω σαν ενα τεχνικο ορο για να μπορεσουμε να συνεννοηθουμε,και εκπορευεται (σαν ορος) , απο την προθεση του μαθητη να "κατεβη στο βαθος της συνειδησεως του" ,κυριο μελημα ολων των εσωτερικων ταγματων αειποτε.
-
Ειναι αραγε απαραιτητη η παρουσια ενος εμπειρου "οδηγου" κατα την διαρκεια του διαλογισμου,τουλαχιστον σε αρχικο σταδιο?
Στις δικές μου εμπειρίες, ποτέ δεν είχα οδηγό κατά τη διάρκεια του διαλογισμού-sanctum. Δεν έχω υπ’ όψη μου τη μέθοδο που αναφέρεις, όπου ο οδηγός μπορεί βοηθάει.
Αφού τελειώσει ο διαλογισμός και θέλεις να τον αναλύσεις, τότε είναι χρήσιμος ο οδηγός. Αυτός θα σου δείξει το δρόμο, θα σου δώσει πιθανές εξηγήσεις για τα οράματα που είδες, θα σε βοηθήσει στην ψυχολογική ανάλυση.
Πολύ χρήσιμη ήταν η συμμετοχή οδηγού κατά τη διάρκεια πειραμάτων προβολής ενέργειας, προβολής συναισθημάτων, ενεργοποίησης των τσάκρα. Αλλά αυτά είναι τελείως διαφορετικά πειράματα.
-
Εκει λοιπον , στα πρωτα-πρωτα
βηματα "μιας αλλης εντελως καταστασης" για μενα τον "αμυητο" , ειχα απο διπλα μου εναν ανθρωπο ηδη "προχωρημενο" σε διαλογισμους , θεραπειες, καθορισμους στοχων κλπ,που πραγματικα με βοηθησε ,εξηγοντας ,παρεμβαινοντας και πολλες διορθωνοντας λαθη και ελλειψεις. Με αυτη την εννοια εθεσα την ερωτηση οσον αφορα τον "οδηγο".
Θα μπορούσες να φέρεις ένα παράδειγμα της όλης διαδικασίας?
Αυτό που περιγράφει ο Κανένας μπορώ να το καταλάβω κατά κάποιο τρόπο. Το να μιλήσουμε και να αναλύσουμε με κάποιον άλλον σχετικά με τις ανησυχίες και τις απορίες μας δεν μου φαίνεται περίεργο αν και το συναίσθημα αμφιβάλλω αν μεταδίδεται και συνήθως σε αυτά τα ζητήματα μιλάμε για συναισθήματα και αιτίες όσον αφορά αυτά.
Το να διαλογίζομαι ομως με οδηγό αυτό δεν το αντιλαμβάνομαι. Παλαιότερα είχα κάνει ένα πειραματάκι που είχε σχέση με ενα ομαδικό οραματισμό οπου δίνονταν οδηγείες σχετικά με το περιβάλλον ...αλλά ως εκεί...
-
Ερώτηση: Αν ανακαλύψουμε με κάποιο τρόπο το συμβάν που προκάλεσε το κόμπλεξ, θα απαλλαγούμε?
Απάντηση: Όχι. Ο εντοπισμός του συμβάντος είναι από τα βασικότερα στοιχεία της θεραπείας. Για να ολοκληρωθεί η θεραπεία όμως, χρειάζεται να διαλογιστούμε το συμβάν και να φορτίσουμε με τα συναισθήματα που το συνοδεύουν. Αν δεν υπάρχουν συναισθήματα, τότε κάναμε λάθος.
Η συναισθηματική φόρτιση είναι απόδειξη ότι το συγκεκριμένο συμβάν μας επηρεάζει, ότι εντοπίσαμε το πρόβλημα. Όταν αυτή η σκέψη/ανάμνηση πάψει πια να μας φορτίζει, έχουμε θεραπευτεί.
-
Ερώτηση: Τι πρέπει να κάνει ένας γονέας ώστε να προστατέψει το παιδί του από παιδικά τραύματα και κόμπλεξ?
Απάντηση: Εκτός κι αν σκοπεύετε να γεννήσετε παιδιά-σοφούς, είναι αδύνατο να μεγαλώσετε παιδιά χωρίς αυτά να αποκτήσουν κάποια κόμπλεξ. Τα κόμπλεξ είναι χρήσιμα, έχουν να κάνουν με τα μαθήματα που προορίζεται να πάρουνε σε αυτή τη ζωή. Ο σκοπός μας θα είναι τα παιδιά να αποκτήσουν χαμηλής εντάσεως κόμπλεξ, ώστε να πάρουν το μάθημα όσο γίνεται πιο ανώδυνα.
Είναι τεράστιο λάθος να νομίζουμε ότι πρέπει να είμαστε επιεικείς και ελαστικοί με τα παιδιά, ώστε να μην αποκτήσουνε ψυχολογικά προβλήματα.
Σε μία δύσκολη κατάσταση (πχ το πατέρας σπάνια παίζει με το παιδί, λόγω δουλειάς), ανάλογα με τη ψυχοσύνθεση του παιδιού, υπάρχουν δύο περιπτώσεις:
1) Το παιδί να αποκτήσει ψυχολογικό πρόβλημα.
2) Το παιδί να μείνει ανεπηρέαστο.
Στην πρώτη περίπτωση που το παιδί θα αποκτήσει ψυχολογικό πρόβλημα, τα συμπτώματα που θα εμφανίσει διαφέρουν πάλι πάρα πολύ. Κάποιο παιδί μπορεί να γίνει αντικοινωνικό και κλειστό. Άλλο να επιζητά απεγνωσμένα τις παρέες και να γίνει πολύ κοινωνικό, για να καλύψει το κενό κτλ.
Ο γονέας πρέπει να βρει ποια είναι τα αδύνατα σημεία της ψυχοσύνθεσης του παιδιού, από ποιες καταστάσεις είναι πιθανόν να επηρεαστεί. Αυτό γίνεται αναλύοντας τον αστρολογικό χάρτη του παιδιού. Με τη γνώση αυτή, διμιουργούμε ελεγχόμενα την κατάσταση που θα τραυματίσει το παιδί, όσο γίνεται λιγότερο. Έτσι θα μπορέσει να πάρει το μάθημα της ζωής του, χωρίς να παιδευτεί υπερβολικά. Επίσης ο γονέας θα μπορέσει αργότερα να καθοδηγήσει το παιδί, ώστε εύκολα να βρει τις καταστάσεις που προκάλεσαν τα κόμπλεξ.
-
Ποια ειναι η γνωμη σου για καποιες ανατολικες τεχνικες οπου γινεται προσπαθεια διαλογισμου σε δυσκολες συνθηκες π.χ. κατω απο βροχη και κρυο?
Συνέβη και αυτό.
Χθες με απασχολούσε πάρα πολύ ένα πρόβλημα, κάποιο ελάττωμα μου. Αν και ήθελα να κάτσω σπίτι να κάνω sanctum, είχα προγραμματίσει να πάω εκδρομή με μία παρέα. Συγκεκριμένα ταξίδι με ένα ιστιοφόρο κατά το Σαββατοκύριακο.
Κάποια στιγμή ο καπετάνιος με έβαλε να κρεμιέμαι μισός έξω από το πλοίο, για αντίβαρο. Κουνιόμουνα, με χτυπούσε ο ήλιος, με βρέχανε τα κύματα και τα πόδια μου πονούσαν από το κάγκελο στο οποίο καθόμουνα. Αλλά πειραματίστηκα να κάνω ένα μίνι sanctum. Κατέβασα το καπέλο, φόρεσα τα γυαλιά ηλίου, έσκυψα το κεφάλι να μη με βλέπουνε οι άλλοι. Ακολούθησα τη νοητική διαδικασία που κάνω στα sanctum. Πράγματι πολύ εύκολα έφτασα στην κατάσταση που ήθελα. Αρκετά σημαντικά στοιχεία για το πρόβλημά μου φανερώθηκαν από αυτό το διαλογισμό. Φόρτισα πολύ συναισθηματικά και μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια.
Μόνο που πάνω στο αποκορύφωμα, με φώναξε ο καπετάνιος να αλλάξω θέση. Τελικά η πιο μεγάλη δυσκολία είναι να μπορέσεις να απομονωθείς από άλλους ανθρώπους. Οι φυσικές συνθήκες είναι μικρότερο πρόβλημα από ότι νομίζουμε.
-
Κάποια στιγμή ο καπετάνιος με έβαλε να κρεμιέμαι μισός έξω από το πλοίο, για αντίβαρο.
Επειδή έχω υπ' οψιν μου για τι μιλάς ;) αν κατάφερες να διαλογιστείς με αυτές τις συνθήκες Ε! τότε.......
τι άλλο θές ? Απίστευτο!!!
-
Επιτρέψτε μου Φράτερς μου να κάνω και εγώ μια ερώτηση:
Όταν ξεκινήσατε τον διαλογισμό πως μπορέσατε να σταματήσετε τις άσχετες σκέψεις να εμφανίζονται? ???
Σε μένα ξεπηδάνε από παντού και δυσκολεύομαι να τις ελέγξω :(
-
Όταν ξεκινήσατε τον διαλογισμό πως μπορέσατε να σταματήσετε τις άσχετες σκέψεις να εμφανίζονται? ???
Σε μένα ξεπηδάνε από παντού και δυσκολεύομαι να τις ελέγξω :(
Αυτό το πρόβλημα το έχουν συνήθως οι αρχάριοι. Δεν ξέρω πόσο ασχολήθηκες.
Αν θυμάμαι καλά, στην αρχή κάνεις ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Πχ σκέφτεσαι ένα μήλο. Το περιεργάζεσαι, προσπαθείς να δεις όλα τα χρώματα, τη γεύση, το άρωμα κτλ. Μπορείς να ξαναεπισκευτείς νοητικά ένα μέρος που πήγες διακοπές. Πολλές και διασκεδαστικές ασκήσεις.
Όταν θα προχωρήσεις, αυτές οι «άσχετες» σκέψεις θα γίνουνε εμπνεύσεις, δημιουργικές ιδέες και απαντήσεις σε ερωτήματα που σε βασανίζουνε.
-
Επιτρέψτε μου Φράτερς μου να κάνω και εγώ μια ερώτηση:
Όταν ξεκινήσατε τον διαλογισμό πως μπορέσατε να σταματήσετε τις άσχετες σκέψεις να εμφανίζονται? ???
Σε μένα ξεπηδάνε από παντού και δυσκολεύομαι να τις ελέγξω :(
Σε εμένα, η προσήλωση σε μία εικόνα/όραμα είναι η καλύτερη λύση. Αν και μερικές φορές υπάρχουν ξένες εικόνες που μου έρχονται στο μυαλό, η παρουσία τους είναι προσωρινή, δεν διαρκεί πάνω από 3-4 λεπτά κατά την έναρξη του διαλογισμού.
-
Θα ακολουθήσω το παράδειγμά σου Fr. Anon. Ελπίζω σύντομα να έχω καλύτερα αποτελέσματα
-
Η εικόνα, στη δική μου περίπτωση, είναι κάτι που μου είναι πολύ αγαπητό να βλέπω, πολύ οικείο ή αν θέλεις ένα τοπίο, ένα αντικείμενο, ένα σύμβολο, ότι τέλος πάντων μπορεί να έχει τόσο δυνατή παρουσία που να με ελκύει αρκετά, έτσι ώστε να μην έχω ενδιαφέρον για κάτι άλλο.
Καλή επιτυχία στην προσπάθειά σου και να θυμάσαι πως όλοι μας θέλουμε έναν τρόπο για να εκφραστούμε. Δεν υπάρχει άνθρωπος και δη αδελφός που να μην είναι άξιος διαλογισμού :)
-
Στα πλαίσια της διαδικασίας της Σελήνης, γνωρίζουμε και τις υποπροσωπικότητες του Υποσυνείδητού μας. Μερικές από αυτές είναι το Παιδί, Ήρωας, Βασιλιάς, Άνιμα/Άνιμους, Κατεργάρης, Σκιά.
Η Σκιά είναι το σύνολο των ενστικτωδών λειτουργιών, είτε απωθημένα, είτε αυτά που εκδηλώνονται. Η Σκιά συμπεριλαμβάνει τα κόμπλεξ και τις σκοτεινές πλευρές από όλες τις υποπρωσοπικότητες (Παιδί, Ήρωας, Βασιλιάς...). Ο άνθρωπος αποτελείται από τον Ανώτερο εαυτό και τον κατώτερο εαυτό (την Σκιά). Εμείς είμαστε κάπου στη μέση και παρακολουθούμε.
Στην αρχή η Σκιά εμφανίζεται τρομακτική, σκέτος εφιάλτης. Όσο αναγνωρίζουμε τα ελαττώματα και τα κόμπλεξ μας και τα καθαρίζουμε, μπορούμε να την προσεγκίσουμε. Όταν το καταφέρουμε και καθαρίσουμε, η Σκιά καταλήγει να γίνει ο φύλακας άγγελος μας.
Στο να προσεγγίσουμε τη σκιά βοηθάει πολύ ο αυτοσαρκασμός (χιούμορ). Να μην παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ σοβαρά.
Πέρα από τη συνεχιζόμενη αυτογνωσία, εγώ προσωπικά γνώρισα το πιο φιλικό πρόσωπο της Σκιάς, σε περίοδο που έκανα συνειδητή καταγραφή των ελαττωμάτων μου και χρησιμοποίησα στη ζωή μου άφθονο χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
Τα παραπάνω είναι βασισμένα στις μελέτες του ελβετού γιατρού και ψυχολόγου, Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ. Εισηγητή της σχολής της αναλυτικής ψυχολογίας.
-
Σήμερα άκουσα κάτι που μου άρεσε:
Ουσιαστικά υπάρχουν δύο ομάδες ανθρώπων: Η μία ομάδα έχει χοντρό ψυχολογικό πρόβλημα, είναι πολύ δυστυχισμένη και το ξέρει. Η δεύτερη ομάδα αγνοεί ότι έχει χοντρό ψυχολογικό πρόβλημα.
Υπάρχει και μία τρίτη, αμελητέα ποσότητα. Αυτοί που έχουν προχωρήσει ή έχουν τελειώσει τη διαδικασία της Σελήνης.
-
Ακόμα μερικοί διαλογισμοί που γίνονται υπό δύσκολες συνθήκες. Δεν έχει όμως σχέση με τις δυσκολίες αυτού (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg1606.html#msg1606).
Είμαι διακοπές και μένω σε σκηνή στην αυλή ενός εξοχικού. Κόσμος, παιδιά, φασαρία τον περισσότερο χρόνο. Κάνω sanctum ως εξής: Κάθομαι μέσα στη σκηνή, βάζω ωτασπίδες για να μην ακούω τη φασαρία από έξω, βάζω τη μουσική αρκετά δυνατά ώστε να την ακούω, κλείνω τα μάτια, φαντάζομαι τα δύο κεριά μπροστά μου (χωρίς να υπάρχουνε) και αρχίζω το sanctum. Οι πρώτες 1-2 ημέρες δεν ήταν παραγωγικές, δεν πήγα αρκετά βαθιά. Αλλά επέμεινα. Στη συνέχεια τα sanctum έγιναν πολύ παραγωγικά. Πηγαίνω βαθιά, φορτίζω συναισθηματικά, επιλύω προβλήματα. Ακριβώς όπως όταν ήμουνα στο σπίτι μου.
-
Θα ήθελα να συζητήσουμε κάτι που εχω παρατηρήσει οταν προσπαθώ να κάνω τα παραπάνω.
Υπάρχουν ημέρες που το όλο γεγονός γίνεται πολύ εύκολα, σχεδόν ρέει χωρίς καμία δυσκολία και αν δεν έχω βάλει ξυπνητήρι για να ευαρεστηθώ :o να επανέλθω μπορεί να κρατήσει ΄για πολύ...
Αλλά υπάρχουν και άλλες φορές που ενω κάνω του κόσμου της προσπάθεις, ούτε να συγκεντρωθώ μπορώ, ούτε καν να προσεγγίσω το δικό μoυ χώρο [ sanctum]....εντέλει εκνευρίζομαι και σταματάω για αργότερα η άλλη ημέρα.
Μέσα στις διδασκαλίες μας προτείνεται να διαλογιζόμαστε και να ερχόμαστε σε επαφή με το sanctum, δυό φορές την ημέρα, για λίγο αλλά δεν ξέρω αν μπορεί αυτό να γίνει πάντοτε.
Μέχρι τώρα εχω την εντύπωση οτι η προσέγγιση είναι πολύ πιο έυκολη οταν εχουμε κάτι προς σκέψη η επίλυση παρά ως καθημερινή συνήθεια.
Γιατί μπορεί να γίνονται αυτά?
υγ Κατα περίεργο τρόπο, το μόνο μέρος που τα καταφέρνω αμέσως και άκρως αποτελεσματικά είναι στην αρχή της σύγκλησης ......πράγμα που με εντυπωσιάζει, μια και δεν είμαι μόνη και μπορεί να βρίσκομαι σε ένταση η σε αμφισβήτηση....αλλά εκεί γίνεται πάντα....
-
Αγαπητή try
Ποτέ δε βάζω ξυπνητήρι εκτός κι αν ο χρόνος μου είναι απόλυτα περιορισμένος και είναι τελείως απαραίτητο να κάνω sanctum. Ίσως να μου έτυχε 1-2 φορές μέχρι τώρα. Το σημαντικότερο είναι να χαλαρώσεις και να συγκεντρωθείς. Αν έχεις άγχος και βιάζεσαι για την επόμενη δουλειά, πως θα συγκεντρωθείς στο sanctum?
Μέσα στις διδασκαλίες μας προτείνεται να διαλογιζόμαστε και να ερχόμαστε σε επαφή με το sanctum, δύο φορές την ημέρα, για λίγο αλλά δεν ξέρω αν μπορεί αυτό να γίνει πάντοτε.
Το να κάνεις sanctum απλά για εξάσκηση, θεωρώ ότι είναι σκόπιμο μόνο για τελείως αρχάριους. Εγώ ίσως να το έκανα 10-20 φορές μέχρι τώρα και αυτό παλιά, όταν έκανα μέθοδο Σίλβα. Συγκεντρώθηκα και οραματίστηκα ένα μήλο, ένα μπαλόνι κτλ. Δεν ξέρω αν είναι σκόπιμο να κάνουμε sanctum με τέτοια μεγάλη συχνότητα. Εγώ κάνω περίπου 10-15 το μήνα, πάντα για επίλυση προβλημάτων.
ενω κάνω του κόσμου της προσπάθεις, ούτε να συγκεντρωθώ μπορώ, ούτε καν να προσεγγίσω το δικό μoυ χώρο [ sanctum]....εντέλει εκνευρίζομαι και σταματάω για αργότερα η άλλη ημέρα.
Μάλλον σε απασχολεί κάτι άλλο. Αυτό σε δυσκολεύει να συγκεντρωθείς στο αντικείμενο του sanctum. Αν το κάνεις απλά για εξάσκηση, είναι απόλυτα φυσιολογικό να μη μπορείς να συγκεντρωθείς και να υπερνικούνε άλλες σκέψεις.
Μέχρι τώρα εχω την εντύπωση οτι η προσέγγιση είναι πολύ πιο έυκολη οταν εχουμε κάτι προς σκέψη η επίλυση παρά ως καθημερινή συνήθεια.
Μα φυσικά. Όταν έχεις ένα πραγματικό πρόβλημα να επιλύσεις, έχεις ένα γνήσιο ενδιαφέρον για το θέμα. Πολύ δύσκολα θα εισχωρήσει κάποια άσχετη σκέψη.
το μόνο μέρος που τα καταφέρνω αμέσως και άκρως αποτελεσματικά είναι στην αρχή της σύγκλησης ......πράγμα που με εντυπωσιάζει, μια και δεν είμαι μόνη και μπορεί να βρίσκομαι σε ένταση η σε αμφισβήτηση....αλλά εκεί γίνεται πάντα....
Αυτή είναι η αξία του «τυπικού». Το υποσυνείδητο εκπαιδεύεται ότι όταν πάει στο συγκεκριμένο χώρο, τη συγκεκριμένη ώρα, ακούει στη συγκεκριμένη μουσική κτλ κτλ θα μας κάνει να χαλαρώσουμε και θα ανοίξει η επικοινωνία μαζί μας.
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg116.html#msg116
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg150.html#msg150
-
Ευχαριστώ Κανένα :)
-
Μερικές διαπιστώσεις που έκανα στα τα τελευταία 2 χρόνια που ασχολούμαι με αυτή τη διαδικασία:
1) Όταν θέλω να ανασύρω μία ψυχολογική κατάσταση, καλά είναι να προσπαθήσω να την εντείνω. Πχ να οραματιστώ ότι η μητέρα μου με βασανίζει, με μαστιγώνει, με μαχαιρώνει. Αυτό θα φέρει φόρτιση και ευκολότερη λύση του προβλήματος. Αυτό λειτουργεί ιδιαίτερα καλά στη «συγχώρεση». Επίσης λειτουργεί καλά όταν αποκαλυφτεί πρόβλημα (παρακλάδι) το οποίο συνέβη σε μεγάλη ηλικία (πχ πάνω από 5 χρονώ). Αν επιμείνω στο ίδιο sanctum, ίσως πάω πιο βαθιά, στη ρίζα του.
2) Όταν εμφανίζεται ένα ψυχολογική πρόβλημα, καλά είναι να επικεντρώνομαι σε αυτό μέχρι να το λύσω. Πχ αν βγω έξω και κάτι με ενοχλήσει έντονα, να πάω γρήγορα σπίτι, να μην απασχοληθώ με κάτι άλλο πνευματικά (πχ τηλεόραση) αλλά να κάνω αμέσως sanctum. Επίσης να το σκέφτομαι το βράδυ πριν κοιμηθώ. Έτσι το μυαλό θα το επεξεργάζεται και όταν κάνω sanctum, θα έρθει πιο εύκολα η λύση.
3) Αν κάνω εντατικά sanctum (πχ 3 την ημέρα), κινδυνεύω να υποφέρω από αρνητικά συναισθήματα. Διότι ανασύρω συνεχώς παλιά τραύματα τα οποία με επηρεάζουνε στην καθημερινή ζωή. Κάποιες υποπροσωπικότητες (πχ Λύκος) μπορεί να μείνουν παραμελημένοι. Όλα με μέτρο. Αν κάνω πιο σπάνια sanctum, θα βγαίνουνε πιο αβίαστα τα οράματα.
4) Καλό είναι να εξερευνώ τις σκηνές των αμέσως προηγούμενων sanctum. Μπορεί να υπάρχει ακόμα φόρτιση που πρέπει να εκτονωθεί, ή να φανερωθεί κάποια παραπλήσια πτυχή.
5) Αν δε βγαίνει κάτι, να μην επιμένω πολύ κατά τη διάρκεια ενός sanctum. Καλύτερα να σταματήσω, να κάνω κάτι άλλο και μετά να ξανακάνω sanctum. Ίσως το μυαλό να χρειάζεται να επεξεργαστεί τα δεδομένα σε διαφορετικό επίπεδο (εκτός Sanctum, ίσως σε κύματα ΒΗΤΑ). Οπότε όταν ξανακάνω sanctum έρχονται τα οράματα πιο εύκολα. Αυτό μπορεί να γίνει με 3-4 sanctum σε μία ημέρα. Επίσης ακόμα και μικρές διακοπές λίγων λεπτών ίσως βοηθάνε.
Καινοτομίες που εφαρμόστηκαν στη δική μου περίπτωση και είδα ότι βοήθησαν πολύ:
1) Χρησιμοποιήσαμε το Αστρολογικό προφίλ για να διαγνώσουμε πτυχές του χαρακτήρα, φοβίες κτλ. Πχ ότι είμαι υπερβολικά αυστηρός με τον εαυτό μου.
2) Την παραπάνω διάγνωση τη μετέφερα στον ομοιοπαθητικό γιατρό, ώστε να δώσει κατάλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία. Η θεραπεία αυτή επειδή είναι ολιστικού χαρακτήρα, βοηθά να ανασυρθούν τα προβλήματα και οι μνήμες.
-
5) Αν δε βγαίνει κάτι, να μην επιμένω πολύ κατά τη διάρκεια ενός sanctum. Καλύτερα να σταματήσω, να κάνω κάτι άλλο και μετά να ξανακάνω sanctum. Ίσως το μυαλό να χρειάζεται να επεξεργαστεί τα δεδομένα σε διαφορετικό επίπεδο (εκτός Sanctum, ίσως σε κύματα ΒΗΤΑ). Οπότε όταν ξανακάνω sanctum έρχονται τα οράματα πιο εύκολα. Αυτό μπορεί να γίνει με 3-4 sanctum σε μία ημέρα. Επίσης ακόμα και μικρές διακοπές λίγων λεπτών ίσως βοηθάνε.
Το παραπάνω το χρησιμοποιώ τελευταία συχνά με πάρα πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα. Πρόσφατα έκανα ένα sanctum σε 5 μέρη. Δηλαδή έκανα sanctum, φόρτιζα συναισθηματικά, άγγιζα το πρόβλημα και ερχόμουν πιο κοντά στη λύση. Όταν έπεφτε η συναισθηματική φόρτιση, σταματούσα το sanctum. Πήγαινα στο pc και κατέγραφα την εμπειρία. Αμέσως μετά την καταγραφή (διάρκεια 4-6 λεπτά), ξανάκανα sanctum. Άμεσα βυθιζόμουνα και πήγαινα στην προηγούμενη κατάσταση. Αυτή τη φορά όμως έβλεπα περισσότερα πράγματα, προχωρούσα ένα βήμα παραπέρα. Συνολικά έκανα 5 sanctum σε 2 ώρες.
Πιστεύω ότι το πλεονέκτημα της τεχνικής οφείλεται στο εξής: Όταν σταματούσα το sanctum και πήγαινα στο Pc, είχε σαν αποτέλεσμα να ανεβάσει λίγο συχνότητα ο εγκέφαλος (από κύματα άλφα σε βήτα), αλλά να συνεχίσει να επεξεργάζεται το θέμα. Αμέσως μετά την καταγραφή, ξανάκανα sanctum. Έτσι το αποτέλεσμα της προηγούμενης επεξεργασίας φανερονότανε στο συνειδητό. Κατάφερα λοιπόν μέσα σε 2 ώρες να κάνω δουλειά που παλιά θα μου έπαιρνε 6-10 ημέρες.
-
Ακόμα μία διαπιστωση που έκανα τελευταία σχετικά με τη διαδικασία:
Αν δε βγαίνει κάτι κατά τη διάρκεια ενός sanctum, ίσως συμβαίνει διότι το μυαλό απασχολείται από άλλες άσχετες σκέψεις και δε μπορεί να επικεντρωθεί στο πρόβλημα που θέλουμε να λύσουμε. Βοηθάει πολύ να διαβάσω κάποια άλλα πετυχημένα sanctum. Ίσως τα πιο πρόσφατα. Έτσι το νοητικό μου κομμάτι θα επικεντρωθεί πάλι στα ψυχολογικά μου προβλήματα. Επίσης θα ενεργοποιηθεί το συναίσθημα, επειδή θα έχω διαβάσει τα συγκινητικά αυτά αποσπάσματα.
-
Συγκεντρωμένες οι μέχρι τώρα διαπιστώσεις.
1 ) Όταν θέλω να ανασύρω μία ψυχολογική κατάσταση, καλά είναι να προσπαθήσω να την εντείνω. Πχ να οραματιστώ ότι η μητέρα μου με βασανίζει, με μαστιγώνει, με μαχαιρώνει. Αυτό θα φέρει φόρτιση και ευκολότερη λύση του προβλήματος. Αυτό λειτουργεί ιδιαίτερα καλά στη «συγχώρεση». Επίσης λειτουργεί καλά όταν αποκαλυφτεί πρόβλημα (παρακλάδι) το οποίο συνέβη σε μεγάλη ηλικία (πχ πάνω από 5 χρονώ). Αν επιμείνω στο ίδιο sanctum, ίσως πάω πιο βαθιά, στη ρίζα του.
2 ) Όταν εμφανίζεται ένα ψυχολογική πρόβλημα, καλά είναι να επικεντρώνομαι σε αυτό μέχρι να το λύσω. Πχ αν βγω έξω και κάτι με ενοχλήσει έντονα, να πάω γρήγορα σπίτι, να μην απασχοληθώ με κάτι άλλο πνευματικά (πχ τηλεόραση) αλλά να κάνω αμέσως sanctum. Επίσης να το σκέφτομαι το βράδυ πριν κοιμηθώ. Έτσι το μυαλό θα το επεξεργάζεται και όταν κάνω sanctum, θα έρθει πιο εύκολα η λύση.
3 ) Αν κάνω εντατικά sanctum (πχ 3 την ημέρα), κινδυνεύω να υποφέρω από αρνητικά συναισθήματα. Διότι ανασύρω συνεχώς παλιά τραύματα τα οποία με επηρεάζουνε στην καθημερινή ζωή. Κάποιες υποπροσωπικότητες (πχ Λύκος) μπορεί να μείνουν παραμελημένοι. Όλα με μέτρο. Αν κάνω πιο σπάνια sanctum, θα βγαίνουνε πιο αβίαστα τα οράματα.
4 ) Καλό είναι να εξερευνώ τις σκηνές των αμέσως προηγούμενων sanctum, μέχρι να σιγουρευτώ ότι το μπλοκάρισμα έχει καθαρίσει, πχ να συγχωρέσω τον γονέα, να αισθανθώ δυνατός μέσα σε αυτά. Μπορεί να υπάρχει ακόμα φόρτιση που πρέπει να εκτονωθεί, ή να φανερωθεί κάποια παραπλήσια πτυχή.
5 ) Έστω ότι εντοπίζω κάποια συμβάντα, πχ Α, Β, Γ. Και έστω ότι καθαρίζω τελείως το Γ και γίνεται η συγχώρεση. Δε σημαίνει ότι έχουν καθαρίσει τα Α και Β. Να τα επισκεφτώ μέχρι να σιγουρευτώ ότι έχουν καθαρίσει τελείως.
6 ) Αν έχω εντοπίσει κάποιο μπλοκάρισμα σχετικά με κάποιον γονέα (πχ τη μητέρα) και το έχω επιλύσει, έχω κάνει και τη συγχώρεση. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα. Μπορεί να ανακαλύψω περισσότερα μπλοκαρίσματα σχετικά με τη μητέρα τα οποία θα πρέπει να επιλυθούνε με τον ίδιο τρόπο.
7 ) Αν δε βγαίνει κάτι, να μην επιμένω πολύ κατά τη διάρκεια ενός sanctum. Καλύτερα να σταματήσω, να κάνω κάτι άλλο και μετά να ξανακάνω sanctum. Ίσως το μυαλό να χρειάζεται να επεξεργαστεί τα δεδομένα σε διαφορετικό επίπεδο (εκτός Sanctum, ίσως σε κύματα ΒΗΤΑ). Οπότε όταν ξανακάνω sanctum έρχονται τα οράματα πιο εύκολα. Αυτό μπορεί να γίνει με 3-4 sanctum σε μία ημέρα.
8 ) Η τεχνική που χρησιμοποιώ με επιτυχία είναι η εξής: Κάνω ένα μικρό sanctum, σηκώνομαι, το καταγράφω και μετά συνεχίζω το sanctum. Έτσι μπορώ να κάνω 3-5 μικρά sanctum στη σειρά, τα οποία συνολικά είναι πολύ πιο αποδοτικά από ένα μεγάλο.
9 ) Αν δε βγαίνει κάτι κατά τη διάρκεια ενός sanctum, ίσως συμβαίνει διότι το μυαλό απασχολείται από άλλες άσχετες σκέψεις και δε μπορεί να επικεντρωθεί στο πρόβλημα που θέλουμε να λύσουμε. Βοηθάει πολύ να διαβάσω κάποια άλλα πετυχημένα sanctum. Ίσως τα πιο πρόσφατα. Έτσι το νοητικό μου κομμάτι θα επικεντρωθεί πάλι στα ψυχολογικά μου προβλήματα. Επίσης θα ενεργοποιηθεί το συναίσθημα, επειδή θα έχω διαβάσει τα συγκινητικά αυτά αποσπάσματα.
10 ) Όταν με απασχολεί άμεσα κάποιο μπλοκάρισμα, ένας καλός τρόπος να εξερευνήσω το κόμπλεξ είναι ο εξής. Να εξερευνήσω τη σχέση που έχει το πρόβλημα με γονείς, γιαγιάδες κτλ. Πχ έστω ότι έχω ανασφάλεια όταν είμαι σε μεγάλη παρέα. Μπορώ λοιπόν να οραματιστώ το περιστατικό που ήμουνα σε μεγάλη παρέα και τώρα είναι παρών οι γονείς, γιαγιάδες. Τους παρατηρώ, πως αντιδρούνε? Είναι πολύ πιθανό να εκδηλωθούνε θετικά/αρνητικά, να φορτίσω συναισθηματικά και από εκεί να αναζητήσω το συμβάν της παιδικής ηλικίας που το προκάλεσε.
11 ) Όταν δε με απασχολεί άμεσα κάποιο μπλοκάρισμα (δηλαδή δεν είμαι συναισθηματικά μπλοκαρισμένος/φορτισμένος από κάποιο πρόσφατο δυσάρεστο περιστατικό) ένας καλός τρόπος να εξερευνήσω τα κόμπλεξ είναι ο εξής. Να επικεντρωθώ στα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζω και να εξερευνήσω τη σχέση τους με γονείς, γιαγιάδες κτλ. Πχ έστω ότι ένα από τα βασικά προβλήματα είναι να δημιουργήσω μία σωστή και σοβαρή σχέση για γάμο, ή να πετύχω επαγγελματικά κτλ. Μπορώ λοιπόν να οραματιστώ ένα σενάριο όπου παντρεύομαι και είναι παρών οι γονείς, γιαγιάδες. Τους παρατηρώ, πως αντιδρούνε? Είναι πολύ πιθανό να εκδηλωθούνε θετικά/αρνητικά, να φορτίσω συναισθηματικά και από εκεί να αναζητήσω το συμβάν της παιδικής ηλικίας που το προκάλεσε.
-
ΦΙΛΤΑΤΕ, ΚΑΝΕΝΑΣ.. Α Ν ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΛΙΓΕΣ Γ Ν Ω Μ Ε Σ ΩΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ Τ Ο Σ Ο Σ Ο Β Α Ρ Α ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ Ε Σ Υ
ΜΕ Κ Α Π Ο Ι Ο ΣΚΕΠΤΙΚΟ Ε Θ Ε Σ Ε Σ!!!
1) Ψ Υ Χ Ο Λ Ο Γ Ι Κ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΚΤΕΣ. ΑΛΛΑ Δ Ε Ν ΑΝΑΣΥΡΩΝΤΑΙ!! ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΔΙΟΤΙ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥΣ
ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ , ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΕΣ!! ΣΕ ΧΩΡΟ-
ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ!! ΟΤΑΝ ΕΡΧΩΝΤΑΙ ΕΠΑΝΩ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΚΥΡΙΕΥΟΥΝ!! Π Ε Σ Ο Τ Ι ΣΥΓΓΕΝΕΥΟΥΝ
ΜΕ ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ!! ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ!! ΑΥΤΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ !! ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΣΕ ΑΝΑΛΟΓΗ
Ε Ν Τ Α Σ Η , ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΣΧΗΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ Δ Ε Ν ΤΙΣ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ.!! ΕΑΝ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΘΑ
ΠΟΥΜΕ ΨΕΜΑΤΑ!!
Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ , ΕΙΝΑΙ Σ Τ Ο Ι Χ Ε Ι Ο ΤΗΣ Θ Ε Λ Η Σ Η Σ !! ΣΑΝ ΤΕΤΟΙΟ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ , ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΑΣ!!
ΔΗΛ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ!! ΔΗΛ. ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ, ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ Η Ο Χ Ι !!!
Ρ Ι Ζ Ε Σ , ΕΠΑΝΩ ΜΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. ΔΙΟΤΙ, ΚΑΘΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ 'ΑΓΓΙΖΕΙ' ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ
ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ!! Η ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΑΝΑΜΝΗΣΗ Ο Μ Ω Σ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ Ε Γ Ω Ι Σ Μ Ο ΜΑΣ!!
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ!!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ , ΤΟ Θ Ε Α Τ Ρ Ο ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ - ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗ ΤΕΧΝΗ!!
2) ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΣΗ!! ΤΑ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ , ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΟΥΣ.!!
ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΦΗΡΗΜΕΝΑ , ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ - ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ!!
ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΕΤΑΙ, ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ- ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ Ε Μ Ε Ι Σ ΑΠΟΜΟΝΩΝΟΥΜΕ!! Μ Ε Σ Ω ΟΛΩΝ ΤΩΝ
Λ Ε Ι Τ Ο Υ Ρ Γ Ι Ω Ν
ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ!! ΔΗΛ. ΕΙΝΑΙ Κ Ο Μ Β Ο Σ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ!!
3) SACTUM. ΕΙΝΑΙ , ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΣΟΥ!! ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΘΗΣΗ ΤΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ! ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΝΕΙ
ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ !! ΑΝΕΞΕΛΕΚΤΗ , Φ Α Ν Τ Α Σ Ι Α ΕΧΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ , ΤΗΝ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ!! ΠΑΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ!!
ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΟ Φ Ο Β Ο !! Η ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΑΥΤΟ-ΕΚΤΙΜΗΣΗ-ΑΝΑΙΡΕΣΗ-ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!
4) ΚΟΜΠΛΕΞ. ΑΥΤΟ-ΟΙΚΤΙΡΜΟΣ!! Φ Ο Β Ο Σ ΕΛΛΙΠΟΥΣ ΜΕΓΕΘΟΥΣ!! ΠΑΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ!!
Σ Χ Ε Σ Η, ΜΙΚΡΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΕ ΓΙΓΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ!!
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ!!
ΑΓΑΠΗΤΕ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΛΙΓΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΩ Ο,ΤΙ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ
ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΙΡΜΟΥΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ !!
ΤΙ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΕΣ ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ!!??
-
Αγαπητέ suida.
Επειδή πιθανόν να χρησιμοποιώ λάθος ορολογίες, ας δώσω ένα παράδειγμα για να δείξω τι εννοώ. Να πως θα μπορούσε να εξελιχθεί ένας διαλογισμός, εφαρμόζοντας τις τεχνικές 1 και 11 που αναφέρω.
>>>>>>>>>>>>>>
Βάζω τη γιαγιά να αρπάζει τη γυναίκα, να την χτυπάει με ένα μπαστούνι. Εκεί φορτίζω περισσότερο.
Καθώς αγωνιώ να βρω που οφείλονται όλα αυτά, βλέπω τον εαυτό μου-μωρό, περίπου 3-4 ετών. Η γιαγιά με ταΐζει και με πιέζει να φάω. Εγώ αισθάνομαι καταπιεσμένος, δε θέλω να φάω άλλο. Εκεί με πιάνουν δυνατά κλάματα.
<<<<<<<<<<<<<<<
H «γυναίκα» είναι η υποτιθέμενη γυναίκα μου. Αυτή που προσπαθώ να γνωρίσω, να έλξω στη ζωή μου, αλλά τα διάφορα κόμπλεξ μου την απωθούνε. Έτσι τη βάζω κοντά στη γιαγιά για να δω τις αντιδράσεις (τεχνική 11).
Η γιαγιά μου ποτέ δε χτύπησε καμία γυναίκα. Εγώ όμως το οραματίζομαι για να εντείνω τη ψυχολογική κατάσταση της αρνητικότητας/αντίθεσης της υποπροσωπικότητας της γιαγιάς προς την κοπέλα (τεχνική 1). Το αποτέλεσμα ήταν να αποκαλυφτεί η τραυματική εμπειρία που προκάλεσε το πρόβλημα/κόμπλεξ.
Ελπίζω αυτό το παράδειγμα να ξεκαθαρίζει λίγο τις τεχνικές που περιγράφω. Διαφορετικά να εξηγήσω περισσότερα.
-
ΑΓΑΠΗΤΕ-ΚΑΝΕΝΑΣ,ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ!!
ΦΙΛΤΑΤΕ, ΙΣΩΣ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΝΑ ΗΤΑΝ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ , ΣΤΑ 11 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ-ΛΟΓΙΣΜΟΥ ΣΟΥ,
Σ Υ Μ Π Α Θ Α ΜΕ!!!
ΙΣΩΣ, ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ Ο Ρ Φ Α Ν Ο Τ Ρ Ο Φ Ε Ι Ο.
Δ Ε Ν ΓΝΩΡΙΣΑ Γ Ι Α Γ Ι Α ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΠΙΕΖΑΝ ΓΙΑ Φ Α Γ Η Τ Ο !! ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΡΚΕΤΟ!!
ΤΟ "Ξ Υ Λ Ο" ΕΠΕΦΤΕ "Β Ρ Ο Χ Η " ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ, Ε Γ Ω , ΗΜΟΥΝ "ΚΑΛΟ" ΠΑΙΔΙ, ΥΠΑΚΟΥΟ, Π Ρ Ο Θ Υ Μ Ο , ΚΙ ΕΤΣΙ ΜΕ
ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΚΑΤΙ ΨΥΧΑΛΕΣ!! Κ Ο Μ Π Λ Ε Ξ!! Δ Ε Ν ΑΠΟΚΤΗΣΑ ΓΙΑΤΙ, Κ Α Θ Ε ΒΡΑΔΙ ΠΟΥ ΕΠΕΦΤΑ ΓΙΑ ΥΠΝΟ
ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΟΥΝ, ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΟΥ, ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΗ!, ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ!,Β Ο Η Θ Ε Ι Α!!
Α Π Ο ΤΟΤΕ ΔΕΙΧΝΩ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ!! ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ!! ΠΟΥ, ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝΤΑΙ!!
ΣΕ Μ Ε Ν Α ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Π Α Ν Τ Α ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ, Δ Ι Π Λ Α ΜΟΥ!
Δ Ε Ν Κ Α Ν Ω ΔΙΑ-ΛΟΓΙΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΘΥΜΗΘΩ!! ΟΥΤΕ ΒΑΣΑΝΙΖΩΜΑΙ ΑΠΟ Γ Ι Α Τ Ι !!
Δ Ε Ξ Ο Υ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ , ΕΝΟΣ ΜΟΝΟΥ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥ Ρ Ο Δ Ο Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ !! ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΩ!
-
Κ Ο Μ Π Λ Ε Ξ!! Δ Ε Ν ΑΠΟΚΤΗΣΑ ΓΙΑΤΙ, Κ Α Θ Ε ΒΡΑΔΙ ΠΟΥ ΕΠΕΦΤΑ ΓΙΑ ΥΠΝΟ
ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΟΥΝ, ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΟΥ, ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΗ!, ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ!,Β Ο Η Θ Ε Ι Α!!
Α Π Ο ΤΟΤΕ ΔΕΙΧΝΩ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ!! ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ!! ΠΟΥ, ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝΤΑΙ!!
Αγαπητέ Suida,
όλοι μας οι υπερευαίσθητοι άνθρωποι, κρύβουν και μία θλιβερή ιστορία, γιατί χωρίς τον πόνο και την θλίψη, χωρίς να γονατίσει και να ταπεινωθεί κυριολεκτικά ο άνθρωπος, δεν νιώθει συμπόνια για αυτόν που πονάει, ούτε καν τον αντιλαμβάνεται...
Εμείς οι υπερευαίσθητοι άνθρωποι, τα λεγόμενα πλέον "μέντιουμ" αυτοί που πιάνουν τις σκιές και τα παρασκήνια, πίσω από τις ψυχές των ανθρώπων είμαστε οι ευλογημένοι, αλλά ταυτόχρονα και οι καταραμένοι, γιατί δυστυχώς βλέπουμε πολλά, πολλές πληγές και οδύνες, και το καθήκον μας καλεί, όταν βέβαια δεν πάσχουμε εμείς οι ίδιοι...
Η υπερευαισθησία είναι ένα δώρο που ανταμείβεται με τα ευχαριστώ και τα χαμόγελα των άλλων όταν εκτελούμε το καθήκον μας, αλλά και ένα τίμημα σφοδρό... γιατί όταν τα σίδερα και οι σκιές μας περικυκλώσουν, κοντεύουμε στον θάνατο... στο χείλος του γκρεμού... και τότε μόνο ένα "μαγικό" χέρι μπορεί να μας τραβήξει, υπερβατικό, υπερ-ανθρώπινο, αυτό που ανταποκρίνεται στο κάλεσμα αυτών των ιδιαίτερων ευαίσθητων ψυχών, και αρκετές φορές τους ανταμείβει πλουσιοπάροχα...
Η τραγικότητα του κάθε παρελθόντος μπορεί να διαφέρει έτσι όπως έχει βιωθεί, αλλά δεν παύει να είναι μία τραγικότητα... Πως γίνεται ένα παιδί να έχει γονείς και όμως να νιώθει ορφανό μέσα στον κόσμο? Αυτή είναι μια άλλη τραγικότητα... Πολλές οι τραγικότητες, γιατί πολλές είναι οι ψυχές... αλλά όλες καταλήγουν στην ίδια λύση...
Πέστο "προσευχή", πέστο "διαλογισμό", πέστο "επίκληση", "εσωτερισμό", "sanctum", πέστο "Ροδοσταυρισμό"...
Στρέφουν μέσα τους, παρακαλούν προς τα έξω να έρθει η "βοήθεια", δεν έχουν άλλη επιλογή... Και τότε πάντα έρχεται η βοήθεια, αρκεί τα συναισθήματα να είναι αγνά, και η επίκληση αληθινή... Πάντα "μαγικά" σώζεται ο άνθρωπος... Και πάνω σε αυτό το γεγονός, όλες οι θρησκείες χτίζουν τις ιστορίες τους... Ο κάθε λαός και ένας θεός... Η κάθε ψυχή, και ένας φύλακας.
Επειδή είμαστε ευλογημένοι, γιατί υπήρξαμε καταραμένοι, επειδή είμαστε Ροδόσταυροι... επειδή είμαστε Αλχημιστές... αλλάζουμε το μέλλον μαγικά... προκαλούμε Πνευματική Αλχημεία με έναν μοχλό που λέγεται Συγχώρεση...
-
Συγκεντρωμένες οι μέχρι τώρα διαπιστώσεις.
Αγαπητέ Κανένα,
η έρευνά σου πάνω στο ασυνείδητο, πάνω στις καταγραφές από την ώρα της γέννησής μας, και ίσως όχι μόνο, μέσω διαλογισμού... είναι όντως πολύτιμη...
Ευελπιστούμε σύντομα, πως ο κλάδος της ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας, να ενθαρρύνει μεθόδους αυτο-ψυχανάλυσης... και χρειαζόμαστε τους ψυχολόγους, πιο καταρτισμένους, πιο γνώστες του ασυνειδήτου, και των υπο-προσωπικοτήτων, τους χρειαζόμαστε γνώστες της Γιουγκικής διδασκαλίας, ενός αληθινού Ροδόσταυρου.
Η σημερινή ψυχολογία επί των πλείστων δεν ασχολείται με την μεταστοιχείωση του ανθρώπου, αλλά με την προσαρμογή του μέσα στο σύστημα... Ασχολείται με συμπεριφεριολογικές δυσλειτουργίες, και όχι με πυρηνικές φοβίες και τραύματα που πραγματικά στοιχειώνουν, και καταδυναστεύουν την ζωή ενός ανθρώπου...
Πολλοί εσωτεριστές επίσης νομίζουν πως η ψυχολογία δεν έχει σχέση με τον εσωτερισμό... Αισθάνονται πως ο εσωτερισμός, έχει σχέση είτε με φιλοσοφία (Τεκτονισμός), είτε με διάφορα μεταφυσικά κλειδιά και οντότητες του αοράτου κόσμου, (μυστικιστικού τύπου σχολές) όπου μέσω της γνώσης αυτών των κλειδιών, αποκτούν ιδιαίτερες δυνάμεις και ικανότητες πέραν του φυσιολογικού...
Ακόμα πολλοί ενασχολούμενοι με τον πνευματισμό, με γρημόρια, με επικλήσεις πνευμάτων, δεν έχουν αντιληφθεί πως δεν είναι τίποτα άλλο από "ολογράμματα" των εσωτερικών υπο-προσωπικοτήτων τους... Όσοι δεν αθλούνται να τα βλέπουν εσωτερικά, μέσω διαλογισμού, μέσω αυτο-ψυχανάλυσης, αναγκάζονται να τα μορφοποιούν εξωτερικά, και μάλιστα να κυριεύονται από τα δημιουργήματά τους, τα ίδια τους τα πάθη, τις φαντασιώσεις τους.
Το «πείραμα σε βάθος» είναι επικίνδυνο, αλλά χαρίζει μία ύψιστη καθαρότητα, και διαύγεια, σε όποιον τολμήσει να ταξιδέψει στον εσωτερικό του βυθό, όπου θα γνωρίσει τις γοργόνες, και τους καρχαρίες, όλα τα τέρατα και όλα τα αέρινα λαμπερά αγνά φιλικά όντα, που καθώς ενώνεται μαζί τους, κερδίζει από την δύναμή τους, κερδίζει από την φιλία τους...
Ο εσωτερισμός (πέρα από παντός τύπου θεολογίες) σήμερα μπορεί να οριστεί ως: Κβαντική φυσική (μακρόκοσμος) + ψυχολογία (μικρόκοσμος) = το σύνολο της Σοφία της Ανθρωπότητας, που έχει πάντα έναν και μοναδικό σκοπό...
Να θέσει τον Υιό του Ανθρώπου, πίσω στον Παράδεισο...
Είθε η Πόρτα του Παραδείσου να ανοίξει... και είθε οι Ψυχές μας να γευτούν άπλετο Φως και Αγάπη. Γένοιτο!
-
ΣΤΟΛΙΔΙ, ΤΟΥ ΜΟΝΟΠΑΤΙΟΥ ROZE L-L-L-.., ΠΡΑΓΜΑΤΙ,...ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ-ΠΟΥ, ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΩΣ Ι Κ Ε Τ Η Σ
Κ Α Τ Α Κ Λ Υ Ζ Ε Τ Α Ι!!!
Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ , ΤΗΣ ΕΞ-ΟΥΣΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΓΩ-ΙΣΜΟΥ-ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗΣ-ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΚΤΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ
ΤΩΝ ΕΜΜΟΝΩΝ
ΜΑΣ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΓΓΝΩΜΗ!!
ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΘΕΟΠΕΜΠΤΗΣ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ Ε Ν Ω Σ Η Σ!!!
ΜΟΝΟ Η Φ Α Ν Τ Α Σ Ι Α ΕΙΝΑΙ Η Ι Κ Α Ν Η ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ Ε Ξ Ε Λ Ι Κ Τ Ι Κ Η
Α Ν Α Γ Ε Ν Ν Η Σ Η !!!
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ Π Ρ Ο Σ Α Ν Α Τ Ο Λ Ι Σ Μ Ο Υ , ΠΡΟΣ ΤΟ Ν Ο Η Μ Α ΤΗΣ ΖΩΗΣ Δ Ε Ν ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ
Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ο Π Ο Ι Η Θ Η !!
ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ!!!
Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΥΣΙΔΩΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΥΝΗΘΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ
Ε Κ Σ Τ Α Σ Η
ΤΗΣ Α Ρ Μ Ο Ν Ι Α Σ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ!!!
Η Ε Ν Α Τ Ε Ν Ι Σ Η ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕΣΩ ΑΥΤΗΣ Σ Υ Γ Κ Ι Ν Η Σ Ι Α Κ Α ΔΙΝΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ Δ Ι Α Σ Τ Α Σ Η
ΤΗΣ Τ Α Ξ Η Σ ΚΑΙ ΤΗΣ Ι Ε Ρ Α Ρ Χ Ι Α Σ .!!!
ΕΤΣΙ, ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ Ε Ι Κ Ο Ν Ε Σ ΠΟΥ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ , Ζ Ω Ν Τ Α Ν Ε Υ Ο Υ Ν ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ
Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ο Σ ΜΑΣ.!!
Σ Υ Μ Β Ο Λ Α ΚΑΙ Ι Δ Ι Ο Τ Η Τ Ε Σ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΝ Ψ Υ Χ Ι Σ Μ Ο ΜΑΣ ΘΕΤΙΚΑ,,,!!
ΤΑΠΕΙΝΑ-ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΣΕ ΑΞΙΕΣ -ΕΝΑΣ... ΦΙΛΟΔΟΞΟΣ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΣ.
-
Είπαμε ότι η αυτογνωσία, η εξερεύνηση του Υποσυνείδητου μας, γίνεται με διαλογισμούς. Στους διαλογισμούς αυτούς αναδύονται από το υποσυνείδητο διάφορα αρχετυπικά σύμβολα. Πχ, το σπαθί, το κρίνο, ο Ήρωας κτλ. Όσο η διαδικασία (της Σελήνης) προχωράει, κάποια από τα σύμβολα που εμφανίζονται είναι αυτά των Μεγάλων Αρκάνα, από τις κάρτες ΤΑΡΩ. Πχ "Ο Τρελός", "Θάνατος" κτλ.
Κάθε κάρτα των Μεγάλων Αρκάνα αντιπροσωπεύει ένα Στάδιο του Ταξιδιού – μια εμπειρία την οποία ο ταξιδευτής πρέπει να ενσωματώσει, για να φτάσει κάποτε στην πληρότητα.
Η δική μου εμπειρία λέει ότι αυτό το Ταξίδι αρχίζει από τη πρώτη σφαίρα της Καμπάλα, τη Σελήνη.
Αναρωτιέμαι αν μπορεί να υπάρχει άλλη πιο εύκολη και πιο γρήγορη μέθοδος. Να παρακαμφθεί η Σελήνη, να μη γίνονται διαλογισμοί και να μπορέσει κάποιος να κάνει το Ταξίδι, να ενσωματώσει τις εμπειρίες και να βιώσει τα σύμβολα. Οι γνώσεις μου είναι περιορισμένες, αλλά κάτι τέτοιο μου φαίνεται απίθανο.
-
ΑΓΑΠΗΤΕ, ΚΑΝΕΝΑΣ... ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ?!
Ο ΑΒΡΑΑΜ ΜΠΕΝ ΣΑΜΟΥΗΛ ΑΜΠΟΥΛΑΦΙΑ, ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΣΑΡΑΓΟΣΑ ΤΟ 1240. ΑΝΕΠΤΥΞΕ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΛΑ-
ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ - 72 - ΟΝΟΜΑΤΑ, -22- ΓΡΑΜΜΑΤΑ, -10- ΑΡΙΘΜΟΥΣ , ΚΑΙ -12- ΣΕΙΡΕΣ ΤΕΧΝΗΣ
ΔΙΑ-ΛΟΓΙΣΜΟΥ. Α Υ Τ Α ΑΠΟΤΕΛΕΣΑΝ ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΒΒΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ- ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ.
Η Γ Ε Μ Α Τ Ρ Ι Α , ΤΟ Ν Ο Τ Α Ρ Ι Κ Ο Ν , ΚΑΙ Η Τ Ε Μ Ο Υ Ρ Α Χ , Ε Ι Ν Α Ι Τ Ε Χ Ν Ι Κ Ε Σ !!!
ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ Μ Π Α Χ Ι Ρ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΖΑ ΡΑΜΠΑ Η ΜΑΑΣΕΧ ΜΠΕΡΕΣΙΘ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕ ΤΟ
Σ Ε Φ Ε Ρ Γ Ε Τ Ζ Ι Ρ Α .
ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΟΙ -10- ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ, ΤΑ ΣΕΦΙΡΩΦ, ΚΑΙ ΤΑ -22- ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ
ΕΒΡΑΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ!!
ΕΤΣΙ, ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΟΙ- 32- ΟΔΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ !!!
ΤΑ ΣΕΦΙΡΩΦ, ΕΘΕΩΡΟΥΝΤΟ ΖΩΝΤΑΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ Ο Ν Τ Α !!
Μ Ε Σ Α ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΕΙΡΩΝ ΣΥΝΔΙΑΣΜΩΝ, Η ΨΥΧΗ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΤΟΧΑΣΤΕΙ, Η ΝΑ
ΦΙΛΟΣΟΦΗΣΕΙ !! Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΟΥ Μ Ε Ρ Κ Α Μ Π Α Υ Π Ο Σ Χ Ο Τ Α Ν
ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΑΝΩΤΕΡΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ Δ Υ Ν Α Μ Η Σ !!!
Ε Τ Σ Ι , ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ Μ Α Γ Ε Ι Α Σ !!!
ΟΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ , ΣΥΣΩΡΕΥΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ -Ε Ξ Α Σ Θ Ε Ν Η Σ Α Ν
ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟ!!!.
Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΑΜΠΟΥΛΑΦΙΑ , ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ Ρ Η Τ Ω Σ , ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΛΑ!! ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΑΡΓΑ!!
Η ΖΗΜΙΑ ΕΓΙΝΕ!! Η ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΥ ΕΠΗΛΘΕ!!!
Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ Ε Ξ Α Γ Ν Ι Σ Μ Ο Υ ΤΩΝ Φ Υ Σ Ι Κ Ω Ν ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΩΝ ΣΥ Σ Τ Η Μ Α Τ Ω Ν ΑΠΟ ΤΗΝ Μ Α Γ Ε Ι Α ΥΠΗΡΞΕ
Η ΠΡΩΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ Θ Ε Ω Ρ Η Τ Ι Κ Ω Ν ΚΑΙ Α Σ Κ Ο Υ Ν Τ Ω Ν !!!
ΣΕ Ο Λ Ε Σ Τ Ι Σ Ε Π Ο Χ Ε Σ !!.
ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ ΚΑΙ ΟΙ Α Π Α Ι Τ Η Σ Ε Ι Σ , ΓΙΑ ΤΟΝ Φ Υ Σ Ι Κ Ο ΚΑΙ
Η Θ Ι Κ Ο Ε Ξ Α Γ Ν Ι Σ Μ Ο !!!
ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ Ο Λ Α ΜΑ Ο Λ Α ΤΑ Φ Υ Σ Ι Κ Α ΜΥ Η Τ Ι Κ Α
ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ!!!
μπορει, να κτισεις ενα τοιχο ψηλο
γυρω απο την οδο σου
αλλα, να εισαι σιγουρος
οτι Α Υ Τ Ο Ι
οι αρχαιοι ΔΑΙΜΟΝΕΣ
θα σκαρφαλωσουν!!
στην ΚΟΡΥΦΗ του
για να ΔΟΥΝ
τι εσυ, Ε Τ Ο Ι Μ Α Ζ Ε Ι Σ !!
ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΡΩ ΜΕ Σ Υ Γ -Γ Ν Ω Μ Η ΑΠΟ ΤΟΝ Α-ΒΑΠΤΙΣΤΟ ΚΑΙ
ΚΑΤΑ- ΠΤΥΣΤΟ ΡΟΔΟ-ΣΤΑΥΡΟ!!
-
Αγαπητέ Suida,
είμαι σίγουρη πως ο Αμπουλάφια, δεν κατέκρινε την "ιδεολογία" της Καμπάλα, αλλά την εξευτελιστική πρακτική της Καμπάλα, από κάποιους βέβηλους, ανίδεους και ιδιοτελείς.
Η Καμπάλα, αποτελεί ακόμα και σήμερα, ένα από τα καλύτερα συστήματα φιλοσόφισης και εξήγησης του Σύμπαντος (μακρόκοσμου) και του Ανθρώπου (μικρόκοσμου). Σε κάθε σύστημα φιλοσοφίας υπάρχει η θεωρία του αλλά και η πρακτική του μέσα στην ζωή. Εξαρτάται όμως από το ποσοστό «ψυχικής καθαρότητας» δηλαδή το ποσοστό «αντίληψης και κατανόησης υψηλών εννοιών» αυτού που ασχολείται, έτσι ώστε να μην διαστρεβλώνει και να μην παρερμηνεύει την Καμπάλα.
Γιατί αν κάποιος έχει αγνή ψυχή, θα αποκτήσει την Δύναμη μέσω της Γνώσης για να υπηρετήσει την Ανθρωπότητα. Αν όμως κάποιος είναι διεφθαρμένος, θα αποκτήσει την Δύναμη, για να καταστρέψει και να επιβληθεί.
Γι' αυτό τον λόγο η πρακτική της Καμπάλας ανάγονταν στα Μεγάλα Μυστήρια, και δεν ήταν ανοιχτή για όλους τους ανθρώπους, γιατί δεν είναι όλοι αγνές ψυχές για να διαχειριστούν τόσο δυνατά εργαλεία στα χέρια τους... Δυστυχώς όμως αρκετοί γεμάτοι «αρρωστημένα πάθη» ασχολήθηκαν με την Καμπάλα προσδοκώντας την Δύναμη και πολλά έκτροπα, καθώς και πολλές διαστροφικές τελετουργίες έχουν διαδοθεί, που διαστρέβλωναν την χρήση της Καμπάλα...
Η Καμπάλα είναι απλά ένα σύστημα κοσμοαντίληψης... Αν την ερμηνεύσουμε λανθασμένα θα μας οδηγήσει αλλού... όχι φυσικά στην Θέωση και στον Παράδεισο, αλλά στην εξαθλίωση και στην απόλυτη διάλυση.
Στην ΑΜΡΑ δεν θα ασχοληθούμε με την πρακτική Καμπάλα, αλλά με την φιλοσοφική της διάσταση... 'Ομως όλα τα κλειδιά θα δοθούν και όλα τα μυστήρια της κοσμογονίας θα αποκαλυφθούν, για εκείνον που θέλει να γνωρίζει, και έχει υποσχεθεί την "ορθή" χρήση της Ιερής αυτής Επίγνωσης...
-
Όταν ο άνθρωπος, με πλήρη συνείδηση, αποδέχεται -ως δεσμευτική υποχρέωση- το καθήκον της ολοκλήρωσης που επιβάλλει η φύση, όταν ο άνθρωπος αποδέχεται με σύνεση το καθήκον της αναγνώρισης της ολότητας ή της πληρότητάς του, αποφεύγει τότε να υποστεί τις δυσάρεστες συνέπειες της απωθημένης ολοκλήρωσης.
Με απλά λόγια, όταν ο άνθρωπος επωμιστεί με την θέλησή του το φορτίο της ολοκλήρωσης, αυτό δεν θα του επιβληθεί ενάντια στη θέλησή του με την μορφή της ολοκληρωτικής διάλυσης.
-
arxaie, ορφεα, χαιρετωσε.!!
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΣΣΕΤΑΙ, Α Ν ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ
ΕΞΗΓΗΣΗΣ ΤΟ ΚΑΘΕΑΥΤΟ Α Ν Ε Ξ Η Γ Η Τ Ο !!!!
Δ Ι Α Τ Α Ρ Α Σ Σ Ε Τ Α Ι , ΕΠΙΣΗΣ ΑΝ Α Π Ο Κ Λ Ε Ι Σ Ο Υ Μ Ε ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΗΓΗΣΗ Ε Ν Α
Ο Π Ο Ι Ο Δ Η Π Ο Τ Ε Υ Π Α Ρ Κ Τ Ο ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ!!
Δ Ι Α Τ Α Ρ Α Σ Σ Ε Τ Α Ι ΒΑΘΥΤΕΡΑ , ΟΜΩΣ , Α Ν Α Μ Ε Λ Η Σ Ο Υ Μ Ε ΤΗΝ Ε Ξ Η Γ Η Σ Η ΤΗΣ
Ε Ν Ε Ρ Γ Ο Π Ο Ι Ο Υ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ
Ψ Υ Χ Ι Σ Μ Ο Υ !!!
ΕΝΑΣ, ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΡΟΔΟ ΣΤΑΥΡΟΣ , Φ Ι Λ Ο Σ ΣΟΥ!!
-
Τελευταία πειραματίζομαι με κάποιους γνωστούς μου, να ανασύρω παιδικά τραύματα – μνήμες από την παιδική τους ηλικία (0-7 χρονώ). Χρησιμοποιώ κατευθυνόμενο διαλογισμό (ίσως άλλοι το λένε ύπνωση). Δηλαδή τους ζητώ να χαλαρώσουνε, να σκεφτούνε το πρόβλημά τους, να αισθανθούνε το συναίσθημα που τους βασανίζει τώρα. Μετά να προσπαθήσουνε να πάνε στην παιδική ηλικία και να δούνε αν εμφανίζεται κάποια ξεχασμένη μνήμη.
Περίπτωση 1. Άτομο που βρίσκεται σε άλλη Ήπειρο, δε βρεθήκαμε ποτέ μαζί, επικοινωνούμε τους τελευταίους 3 μήνες μόνο μέσω Internet (εικόνα και φωνή). Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι ότι όποτε έρχεται σε αντιπαράθεση με την αδελφή του, αναστατώνεται πολύ και νιώθει άσχημα.
Ο διαλογισμός που της έκανα είναι περίπου (σε συντομία) : «Φαντάσου ότι είσαι σε μία παραλία. Βλέπεις τον ήλιο, τη θάλασσα κτλ.» (Αυτό είναι τεχνική για να χαλαρώσει). «Έχεις μαλώσει με την αδελφή σου. Αισθάνεσαι αυτή τη δυσφορία. Τώρα κατεβαίνεις μία σκάλα που σε οδηγεί στην παιδική σου ηλικία. Συνέχισε να αισθάνεσαι τη δυσφορία. Τι βλέπεις?»
Απάντηση : «Είμαι σε ηλικία 6 χρονώ. Η μικρή μου αδελφή είναι στο νοσοκομείο. Είναι βαριά άρρωστη. Εγώ νιώθω ενοχές διότι τη ζήλευα. Ήθελα να φύγει από τη ζωή μου, να πεθάνει. Διότι οι γονείς μου πάντα τη θεωρούσανε καλύτερη από εμένα. Αυτή ήταν πάντα τέλεια."
Το άτομο ήδη κλαίει δυνατά. Από την αρχή του διαλογισμού πέρασε λιγότερο από 3 λεπτά, πριν ανακαλύψουμε αυτή τη μνήμη και να αρχίσει να κλαίει.
Περίπτωση 2. Άτομο που γνώρισα από παρέα. Ήταν σε άσχημη κατάσταση διότι ένιωσε απόρριψη από την κοπέλα του. Στη συζήτηση συμφώνησε ότι ήταν υπερβολική η αντίδρασή του στο συγκεκριμένο περιστατικό. Άρα κάποο κόμπλεξ υπάρχει από πίσω. Το ίδιο βράδυ του λέω αν θέλει να του κάνω τον κατευθυνόμενο διαλογισμό. Δέχεται και αρχίζουμε: «Φαντάσου ότι είσαι σε μία παραλία. Βλέπεις τον ήλιο, τη θάλασσα κτλ. Βλέπεις την κοπέλα σου η οποία είναι πολύ ψυχρή μαζί σου. Τι αισθάνεσαι ?»
Απάντηση : «Αισθάνομαι να αυξάνουν οι παλμοί μου. Αυτή τη στιγμή το στομάχι μου είναι σφιγμένο».
Συνεχίζω : «Έχοντας αυτό το συναίσθημα, κατεβαίνεις μία σκάλα που σε οδηγεί στην παιδική της ηλικία. Συνέχισε να αισθάνεσαι τη δυσφορία. Τι βλέπεις?»
Απάντηση : «Είμαι σε ηλικία 4 χρονώ. Ο μπαμπάς με πήγε στο χωριό του παππού. Όταν ήταν να φύγουμε, μου έκανε πλάκα. Μπήκε στο αυτοκίνητο, ξεκίνησε και εμένα με άφησε στην αυλή του σπιτιού.»
Το άτομο έχει δάκρυα στα μάτια. Δυσκολεύεται να μιλήσει.
Και πάλι από την αρχή του διαλογισμού έχουν περάσει λιγότερο από 3 λεπτά, πριν ανακαλύψουμε αυτή τη μνήμη και φορτίσει συναισθηματικά. Η περίπτωση αυτή έχει σημασία διότι έγινε με κάποιον ουσιαστικά άγνωστο, δεν είχα καμία γνώση της οικογένειάς του ή της παιδικής του ηλικίας. Επίσης ήταν άντρας, που σημαίνει ότι πιο δύσκολα έρχεται σε επαφή με το συναίσθημα του, το οποίο είναι απαραίτητο για να πετύχει ο διαλογισμός.
Οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι μεμονωμένες. Η επιτυχία αυτών των διαλογισμών με κάνει να σκέφτομαι ότι ίσως έτσι να μπορούμε να βοηθήσουμε άτομα που θέλουν να περάσουν τη δοκιμασία της Σελήνης. Η ανθρώπινη φύση όμως, η αναβλητικότητα, ο φόβος ότι δεν θα τα καταφέρουνε, τους αποτρέπει να ξεκινήσουνε τους διαλογισμούς μόνοι τους. Με τους κατευθυνόμενους διαλογισμούς βλέπουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Μαθαίνουνε την τεχνική.
Να υπενθυμίσω μόνο. Για να έχουν ουσιαστική και ευεργετική επίδραση οι διαλογισμοί αυτοί, πρέπει το σώμα να εκπαιδευτεί με τις ενεργειακές ασκήσεις.
-
Περίπτωση 1. Άτομο που βρίσκεται σε άλλη Ήπειρο.......
Πέρασαν περίπου 40-50 ημέρες που ασχολούμαι εντατικά με το συγκεκριμένο άτομο. Περίπου 5-10 κατευθυνόμενοι διαλογισμοί την εβδομάδα. 2-4 διαλογισμούς την εβδομάδα κάνει και μόνος του.
Αποτελέσματα:
1) Η ψυχολογική του διάθεση, η δύναμη, η αισιοδοξία του έχουν ανέβει κατακόρυφα. Ο παλιός του ψυχοθεραπευτής έχει μείνει άναυδος από τη θετική του εξέλιξη.
2) Η σχέση με τον πατέρα του, η οποία ήταν πολύ προβληματική, έχει βελτιωθεί σημαντικά. Παλιά ένιωθε εξαιρετικά άβολα στην παρουσία του. Έχει συμβεί να ξεσπάσει σε κλάματα πριν το συναντήσει, αυτόν ή άλλα μέλη της οικογένειας. Τώρα πια είναι χαλαρός, απολαμβάνει την παρέα του και μπορεί να αγνοεί κάποια σχόλια του που τα θεωρεί ενοχλητικά.
3) Με πολύ γοργούς ρυθμούς μειώνει τα φάρμακα που έπερνε (περίπου 20 διαφορετικά φάρμακα). Κυρίως τα ψυχοφάρμακα.
-
Επειδή εντυπωσιάστηκα από τα αποτελέσματα, άρχισα να το ψάχνω περισσότερο. Προσπάθησα να έρθω σε επαφή με υπνωτιστές, ψυχαναλυτές και να επιβεβαιώσω τα συμπεράσματά μου. Ένας ψυχολόγος ο οποίος μέσω υπνωτισμού κάνει θεραπεία/ψυχανάλυση, μου επιβεβαίωσε ότι η τεχνική που χρησιμοποιώ είναι παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιεί κι αυτός. Δε μπορώ να αποκαλήψω το όνομά του διότι δε σκέφτηκα να πάρω την άδειά του για κάτι τέτοιο.
Μία από τις πηγές που βρήκα και παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι η ιστοσελίδα (http://www.hypnosis.gr/). Ανήκει στον Ανδρέα Ν. Αρματάς, M.A., D.C.H. ο οποίος αναφέρει ότι είναι ψυχολόγος και έχει μεταπτυχιακό τίτλο στην εφαρμογή της ύπνωσης στη ψυχοθεραπεία και στην ψυχοσωματική ιατρική.
Στη σελίδα (http://hypnosis.gr/armatas/p2.html), μεταξύ άλλων αναφέρει:
Η ΥΠΝΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΕΞΗΣ ΤΟΜΕΙΣ:
ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΕΣ & ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΠΑΝΙΚΟΥ
ΣΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ
ΣΤΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΣΤΑ ΙΑΤΡΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
-
O M Y Θ Ο Σ .....ΑΠΟΤΕΛΕΙ , ΕΝΑ Σ Τ Α Θ Ε Ρ Ο Φ Α Ι Ν Ο Μ Ε Ν Ο .....ΠΟΥ Σ Υ Ν Ο Δ Ε Υ Ε Ι ....ΠΑΝΤΑ
Α) ΤΗΝ Ζ Ω Ν Τ Α Ν Η .....Π Ι Σ Τ Η ....Η ΟΠΟΙΑ Ε Χ Ε Ι ...Α Ν Α Γ Κ Η
ΑΠΟ Θ Α Υ Μ Α Τ Α .....,
Β ) ΤΗΝ Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ Η ....ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ....Η ΟΠΟΙΑ Ζ Η Τ Α ... ΝΑ Υ Π Α Ρ Χ Ο Υ Ν
Π Ρ Ο Η Γ Ο Υ Μ Ε Ν Α ....ΚΑΙ
Γ) ΤΗΝ Η Θ Ι Κ Η ΤΑΞΗ......ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙ..... Κ Α Θ Ι Ε Ρ Ω Σ Η ....
ΓΚΟΥΣΤΑΥ...
-
Φίλε Κανένας θεωρείς πως όλες οι τρέχουσες προβληματικές συμπεριφορές κάποιου ενήλικα, οι φοβίες, οι ανασφάλειές του κλπ έχουν πάντοτε σχέση με κάποια "διαταραχή" ή τραυματική εμπειρία στην παιδική του ηλικία;
-
Φίλε Trithemius
Αρχικά είχα πεί:
Όλα τα ψυχολογικά προβλήματα προέρχονται από ανασφάλειες. Τα οποία προέρχονται από κόμπλεξ, τα οποία δημιουργούνται σε ηλικίες 0-7 χρονών.
Δεν είμαι τόσο γνώστης της ψυχολογίας. ΙΣΩΣ να υπάρχουν περιπτώσεις όπου υπάρχουν αδικαιολόγητοι φόβοι/ανασφάλιες οι οποίες να μην πηγάζουν από την παιδική ηλικία. Αυτή η περίπτωση, ΑΝ υπάρχει, εγώ την αγνοώ.
Αυτό που ξέρω σίγουρα (δυστυχώς δε μπορώ να το τεκμηριώσω) είναι ότι ΟΛΟΙ έχουμε παιδικά τραύματα που μας επιρεάζουν. ΟΛΟΙ. Ρώτα ένα ψυχολόγο. Είμαι σίγουρος ότι θα σου το επιβεβαιώσει. Άσχετα αν ο ίδιος δεν έχει επιλύσει τα δικά του.
ΥΓ: Ένα φίλος μου ψυχολόγος ζήτησε επανηλημένα τη βοήθειά μου για να λύσει τα δικά του προβλήματα. Αλλά έμεινε στα λόγια. Δεν είναι εύκολο, ζόρι είναι.
-
Εξαρτάται από το τι εννοούμε με τον όρο "ψυχικά τραύματα". Όταν πχ ένας (πα)τέρας δέρνει το παιδί του, όταν ένα παιδί βλέπει καθημερινά στο σπίτι του να μαλώνουν οι γονείς του, τότε ναι, αυτές τις εμπειρίες θα μπορούσαμε να τις αξιολογήσουμε ως τραυματικές αλλά δεν άναγάγονται όλες οι "δύσκολες" παιδικές εμπειρίες σε αυτή την κατηγορία...
Πάντως το θεωρώ υπερβολικό να αναγάγουμε κάθε κόμπλεξ και γενικότερα προβληματική συμπεριφορά σε δρώμενα της βρεφικής-παιδικής ηλικίας...
Δεν ξέρω αλλά χρειάζομαι περισσότερα δεδομένα για τον ισχυρισμό σου. Δεν μιλάω για 40-50 περιπτώσεις αλλά κάποια απλά παραδείγματα όπου φαίνεται πως μία τραυματική εμπειρία του παρελθόντος είχε ως αποτέλεσμα μία μετέπειτα προβληματική συμπεριφορά.
-
Αγαπητέ Trithemius
Σχετικές συζητήσεις με αυτά που ρωτάς είναι οι :
Μήπως είσαι Ψυχοπαθής? (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,488.0.html)
Κάτι δεν πάει καλά με μας (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,506.0.html)
Η αναίτια στεναχώρια και η δυστυχία είναι τα συμπτώματα που μας κάνουν να διαγνώσουμε την ψυχική ασθένεια και να φροντίσουμε για τη θεραπεία.
Ο πολύς ο κόσμος νομίζει ότι ένα παιδάκι πρέπει να το βιάσουνε, να το βασανίσουνε, να το κακομεταχειριστούνε για να πάθει ψυχικό τραύμα. Μεγάλο λάθος. Αυτα είναι κριτήρια των μεγάλων. Για μπες στο μυαλουδάκι ενός δίχρονου. Μία στραβή ματιά από τη μητέρα, μία αγκαλιά της τη στιγμή που αυτή είναι εκνευρισμένη με τον πατέρα ή τη γιαγιά ή μία φιλενάδα της. Θα μπορούσανε να είναι αρκετά για να μπερδευτεί το μυαλουδάκι του παιδιού. Να νομίζει ότι η μητέρα του δεν το αγαπάει. Και τι χειρώτερο για ένα παιδάκι, να του φυτευτεί η ιδέα ότι δεν το αγαπάει η μητέρα του? Άρα δεν αξίζει την αγάπη. Άρα κανένας δε θα το αγαπάει. Να πως γίνοντε τα κόμπλεξ και οι ανασφάλιες.
Βέβαια όλα τα παιδάκια δεν ανταποκρίνοται το ίδιο στις συγκεκριμένες καταστάσεις. Ο καθένας έρχεται με διαφορετικό βαθμό ευαισθησίας και προορισμένος να περάσει διαφορετικά μαθήματα στη ζωή του. Άλλος είναι ευαίσθητος στη μαμά, άλλος στο μπαμπά, παπού κτλ. Άλλος αντιδρά με το να γίνει γίνεται καταθλιπτικός, άλλος επιθετικός, φιλάργυρος, σπάταλος κτλ.
Θέλεις 100% πραγματικό παράδειγμα? Να το :
01/2006. Σκεπτόμενος το πρόβλημα, μου ήρθε ο ακόλουθος συνειρμός: Σε ηλικία 4 χρονών, αντιδρούσα πάρα πολύ να πάω στον παιδικό σταθμό. Παρακαλούσα τη μητέρα μου να με κλειδώσει στο σπίτι και να την περιμένω, παρά να με πάει στον παιδικό σταθμό.
--------------------
6/2/06 Sanctum
Ανακαλώ σκηνή όπου η μητέρα με πάει στον παιδικό σταθμό. Εγώ (παιδί) κλαίω και δε θέλω να πάω. Εγώ (τώρα) συγκινούμαι. Βλέπω τον εαυτό μου-τώρα να πηγαίνει δίπλα στους δύο και να λέει στη μαμά: «Το παιδάκι κλαίει, δε θέλει να πάει στο σχολείο». Εκεί με έπιασαν τα κλάματα (Εγώ-τώρα, στην πραγματικότητα). Και όποτε σκεφτόμουνα τη σκηνή αυτή, το κλάμα εντεινότανε.
Έκλαιγα με χοντρούς λυγμούς. Σε κάποιες φάσεις το σώμα μου έτρεμε στο ρυθμό ενός λυγμού-σφυρίγματος.
Σε φάσεις που το κλάμα υποχωρούσε φανταζόμουνα ότι είμαστε στην είσοδο του παιδικού και με υποδέχονται οι νηπιαγωγοί. Εγώ φυσικά αγκιστρωνόμουνα στη μαμά. Έκανα συνέχεια την ερώτηση: «Τι υπάρχει εκεί που φοβάσαι? Γιατί δε θέλεις να πας στον παιδικό?» Προσπαθούσα να δω το εσωτερικό αλλά τίποτα συγκεκριμένο.
Σε κάποια στιγμή σκύβω και ρωτάω το παιδάκι την ίδια ερώτηση. Αμέσως μου ψιθυρίζει: «Με χτυπάνε». Η εντύπωση που μου δημιουργήθηκε είναι ότι τον χτυπάνε τα άλλα παιδάκια, όχι οι δασκάλες.
--------------------
Μετά από αυτό παρατήρησα ότι η αυτοπεποίθησή μου αυξήθηκε πολύ. Ήμουν πολύ πιο ομιλητικός σε παρέες και είχα πολύ περισσότερο ηγετικό ρόλο.
--------------------
4/4/06: Παρουσιάστηκαν πάλι κάποια συμπτώματα ανασφάλειας. Όπως ήμουν στενοχωρημένος αποφασίζω να κάνω Sanctum.
Πήγα στην εποχή του παιδικού σταθμού. Μία νηπιαγωγός με υποδέχτηκε στην πόρτα και με πήρε από τη μητέρα μου. Αμέσως όμως γύρισε το κεφάλι της προς τα πίσω δεξιά της, με αποστροφή/περιφρόνηση. Μου φάνηκε υπερβολική η στάση της. Μετά είδα να χαστουκίζει το παιδάκι με αστείο τρόπο (σαν τα κόμικς).
Πήγα στην εποχή που περπάτησα. Έπιασα το μωρό και του είπα ότι πρέπει οπωσδήποτε να βρω τι φταίει. Εκείνο γύρισε και μου έδειξε με το χέρι του προς τα πίσω. Ήταν σκοτάδι αλλά μακριά υπήρχε ένα φως. Άρχισα να έρπω προς τα εκεί, με ακολουθούσε το μωρό. Πήγα στην εποχή που ήμουνα 10 μηνών, όταν ακόμα ήμουνα παχουλός.
Ήμουνα στο υπερυψωμένο καρεκλάκι. Μία γυναίκα με τάιζε κρέμα. Είχε κοντά φουσκωτά μαλλιά (όπως η μητέρα μου, αλλά ήτανε της μόδας τότε), φορούσε ανοιχτόχρωμη μπλούζα και σκούρα φούστα, μακριά κάτω από το γόνατο. Μου έδινε χαστούκια και μου έλεγε «φάγε το φαγητό σου σκασμένο». Εγώ-μωρό έκλαιγα κι έλεγα (μάλλον σκεφτόμουνα) «μα το τρώω όλο το φαγητό μου». Εκεί εγώ-τώρα άρχισα να κλαίω. Η φράση αυτή ήταν το κλειδί «μα το τρώω όλο το φαγητό μου».
Η φιγούρα της γυναίκας έμοιαζε με τη μητέρα μου. Αλλά λογικά απέρριπτα ότι η μητέρα μου θα μου φερότανε έτσι. Σκέφτηκα μήπως ήταν η γιαγιά. Η εντύπωση/συναίσθημα όμως ήτανε ότι με χαστούκιζε η μητέρα μου.
--------------------
Μετά από αυτό παρατήρησα ότι η αυτοπεποίθησή μου αυξήθηκε ακόμα περισσότερο.
Η άλλη περίπτωση που ανέφερα :
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg7207.html#msg7207
Πάντως το θεωρώ υπερβολικό να αναγάγουμε κάθε κόμπλεξ και γενικότερα προβληματική συμπεριφορά σε δρώμενα της βρεφικής-παιδικής ηλικίας...
Ναι, το καταλαβαίνω. Εγώ παλιά ούτε με απασχολούσε το θέμα. Όταν όμως ήρθαν τα ζόρια, άρχισα να το ψάχνω.
Κι εγώ αν μιλήσω σε έναν άσχετο, σκεπτικιστή ότι υπάρχει τηλεκίνηση, τηλεπάθεια, ενεργειακή θεραπεία κτλ, θα τα θεωρήσει υπερβολές. Αν όμως αρχίσει και το ερευνά σοβαρά, πιθανότατα να αλλάξει γνώμη.
Μη μένεις στην ημιμαθή εντύπωση που έχει ο πολύς ο κόσμος. Είπαμε, η Ψυχολογία είναι υποσύνολο του εσωτερισμού. Εσύ λες ότι εμείς οι εσωτεριστές είμαστε "πραγματικοί εραστές του αγνώστου". Ψάξτο. Ρώτα ψυχολόγους. Διάβασε Κάρλ Γιούνγκ. Και τα λέμε.
-
:)
(πάντως δεν αναφερόμουν σε αυτού του είδους το "άγνωστο"...)
και κάτι ακόμα, θα ήθελα και τι γνώμη άλλων πάνω στο ζήτημα της υποχρεωτικής σύνδεσης ψυχικών τραυμάτων με την παιδική ηλικία, όχι για επιβεβαίωση των θέσεών μου αλλά περισσότερο για να βοηθήσουμε την κουβέντα να εξελιχθεί, καθώς και οι δυό μας εμμένουμε στην (αντιδιαμετρικά αντίθετη) θέση μας...
-
Θα σου πω κι εγώ ένα παράδειγμα 100% αληθινό που συνδέεται με το δικό σου:
Όταν ήμουν μικρός, έκανα διάφορες αταξίες και ήμουν αρκετά φασαρτζίδηκο παιδί. Γενικά οι γονείς μου έβρισκαν διαφόρουν τρόπους να με "συμμορφώσουν" (με την καλή έννοια) και αναλόγως της αταξίας που έκανα, υπήρχε και η ανάλογη "ποινή". Θυμάμαι αρκετά περιστατικά όμοια με αυτά που αναφέρεις από τη δική σου ηλικία αλλά να ξέρεις κάτι:
Ούτε ως παιδί, ούτε τώρα μου έλλειπε ποτέ η αυτοπεποίθηση, ποτέ δεν είχα πρόβλημα και ανασφάλεια να μιλήσω σε παρέες ακόμη και ξένος ων μέσα σε αυτές. Ένας λόγος που απασχολούμαι στον κλάδο πωλήσεων είναι ακριβώς γιατί το "επικοινωνιακό" μου προφίλ είναι παραγωγικό και καλά δομημένο. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω μιλήσει μπροστά σε 100-150 άγνωστα άτομα ή έχω κάνει παρουσιάσεις σε εταιρείες με 8-10 άτομα να έχουν καρφωμένο το βλέμμα τους επάνω μου.
Με απλά λόγια, ουδέποτε εμφάνισα τις συμπεριφορές και ανασφάλειες που αναφέρεις αν και είχα αρκετές παιδικές εμπειρίες 100% ίδιες με τις δικές σου.
Άρα λοιπόν γίνεται κατανοητό πως μία "τραυματική" εμπειρία στην παιδική ηλικία δεν είναι απαραίτητο να προκαλέσει μετέπειτα συγκεκριμένη προβληματική συμπεριφορά...
Πραγματικά δεν θέλω να παρεξηγηθώ και χωρίς ίχνος αλλαζονείας ή κάτι σχετικό υπερφίαλο, θα έλεγα πως η παιδική μου ηλικία ήταν απολύτως φυσιολογική (προβλεπόμενη ίσως) για παιδί μεσοαστικής οικογένειας αλλά και τώρα στα 34 μου είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις που θα έλεγα πως "κομπλάρω" στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Ίσα ίσα που όχι μόνο τις επιδιώκω και κινούμαι άνετα μέσα στις παρέες αλλά ταυτόχρονα επιδιώκω συνεχώς να διευρύνω τον κοινωνικό μου κύκλο.
Γιατί θα πρέπει δηλαδή ντε και καλά να έχω περάσει ένα σωρό τραυματικές εμπειρίες στα 0-7 μου χρόνια όπως αναφέρεις;
::)
-
μία "τραυματική" εμπειρία στην παιδική ηλικία δεν είναι απαραίτητο να προκαλέσει μετέπειτα συγκεκριμένη προβληματική συμπεριφορά...
Συμφωνώ απόλυτα:
Βέβαια όλα τα παιδάκια δεν ανταποκρίνοται το ίδιο στις συγκεκριμένες καταστάσεις. Ο καθένας έρχεται με διαφορετικό βαθμό ευαισθησίας και προορισμένος να περάσει διαφορετικά μαθήματα στη ζωή του. Άλλος είναι ευαίσθητος στη μαμά, άλλος στο μπαμπά, παπού κτλ. Άλλος αντιδρά με το να γίνει γίνεται καταθλιπτικός, άλλος επιθετικός, φιλάργυρος, σπάταλος κτλ.
Ίσως ένα παράδειγμα να το κάνει ακόμα πιο ξεκάθαρο: Ας πούμε ότι μία μητέρα περιποιείται το μωρό της, ενώ συχνά είναι αγχωμένη από τη δουλειά της. Πολλά παιδάκια πιθανόν να τραυματιστούνε ψυχικά από κάτι τέτοιο. Κάποιο παιδάκι όμως ίσως μείνει τελείως ανεπιρέαστο. Αυτό το παιδάκι όμως ίσως πληγωθεί από άλλο περιστατικό, πχ επειδή ο πολιάσχολος πατέρας του αμελεί να παίξει μαζί του.
Τώρα, τα παιδάκια που θα αποκτήσουνε ψυχικό τραύμα, μπορεί να το εκδηλώσουνε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους: Ανασφάλεια σε παρέες, αδυναμία να κρατήσουνε σοβαρές σχέσεις και γάμο (αυτά τα δύο τα εκδήλωσα εγώ προσωπικά). Φιλαργυρία, κατάθλιψη, επιθετικότητα, τάση για επιβολή.
Άλλα συμπτώματα από το άρθρο "Ο προϊστάμενός μου ο ψυχοπαθής!" (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=29.04.2005,id=95830864) :
Χαρακτηριστικά όπως ο υπέρμετρος εγωκεντρισμός, οι επιφανειακά καλοί τρόποι, η απόκρυψη της αλήθειας και η τάση για χειραγώγηση ανθρώπων αποτελούν τη βάση μίας από τις συνηθέστερες διαταραχές συμπεριφοράς. Ο ναρκισσισμός, σε συνδυασμό με την αδιαφορία για τα συναισθήματα των άλλων και η τάση για εκμετάλλευση συνιστούν μία δεύτερη διαταραχή ή ψυχική απόκλιση. Τέλος, σύμφωνα με τις Μπόαρντ και Φρίζον, οι εμμονές για τελειότητα, υπέρμετρη αφοσίωση στην εργασία, οι δικτατορικές τάσεις στον χώρο εργασίας και η σκληρότητα
Άλλα συμπτώματα από τα άρθρα που είχε βρει η Rose:
οι ψυχοπαθείς άνθρωποι έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την σοβαρή έλλειψη εμπάθειας, συμπόνοιας, μετάνοιας, ή ενοχής για το κακό που προξενούν σε άλλους.
.....................................
η τεράστεια πλειοψηφία των ψυχοπαθών κυκλοφορούν αναμεσά μας ως φυσιολογικοί άνθρωποι, οι οποίοι όμως συστηματικά πληγώνουν, εξουσιάζουν ή εκμεταλεύονται ανθρώπους γύρω τους, συχνά με απάνθρωπους τρόπους, χωρίς κανένα δισταγμό και χωρίς κανένα ίχνος ενοχής.
.....................................
οι υψηλόβαθμες θέσεις της ιεραρχικής μας κοινωνίας φαίνεται να είναι στελεχωμένες απο ψυχοπαθείς ανθρώπους.
Όλους αυτούς αν τους ρωτήσεις θα σου πούνε ότι τα έχουνε 400 και είναι ψυχικά απόλυτα υγιείς.
ποτέ δεν είχα πρόβλημα και ανασφάλεια να μιλήσω σε παρέες ακόμη και ξένος ων μέσα σε αυτές.
Ωραία. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα δεν υποφέρεις από ΕΝΑ από τα συμπτώματα που υπέφερα εγώ. Από τα άλλα που ανέφερα είσαι σίγουρος ότι δεν έχεις κανένα? Αλλά κι αυτά είναι μόνο ενδεικτικά. ΑΝ κάτι δε πάει καλά με εσένα, θα το καταλάβεις όταν ο πόνος θα έχει γίνει ανυπόφορος.
είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις που θα έλεγα πως "κομπλάρω" στις διαπροσωπικές μου σχέσεις.
Δεν ξέρω τι εννοείς, αλλά αν έχεις αυτοπεποίθηση, γιατί να κομπλάρεις έστω και 1 φορά σε κάθε 10 χρόνια? Θα πρέπει να εξετάσεις αυτές τις περιπτώσεις. Ή έχεις αυτοπεποίθηση ή δεν έχεις.
Όπως ανέφερα πιο πάνω, κάποιες γνώμες τρίτων που ζήτησες, βρίσκονται εδώ: Μήπως είσαι Ψυχοπαθής? (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,488.0.html) Πχ:
Είναι λυπηρό, αλλά πέρα για πέρα αληθινό, ότι οι άνθρωποι ανήκουν σε δύο γενικές κατηγορίες, σε σχέση με την συναισθηματική ωριμότητα και υγεία. Σε αυτούς που είναι ψυχικά ασθενείς, έχουν παρατηρήσει ότι κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό τους και αναζητούν ίαση και απαλειφή του προβλήματος που τους ταλαιπωρεί και τους αποτρέπει από την προσωπική γαλήνη και ευημερία. Δεύτερον, σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι καλά, ενώ στερούνται την αρμονία, την γαλήνη και την δυνατότητα της προσωπικής επίτευξης της ευημερίας.
-
Αν κομπλάρω 1 φορά κάθε 10 χρόνια, τότε αυτό σημαίνει πως η δεδομένη κατάσταση χρειάζεται ειδικό χειρισμό και όχι πως πρόκειται για κάποιο ξεχασμένο κόμπλεξ από την βρεφική μου ηλικία που ζωντάνεψε ξαφνικά.
Αλλά φυσικά ο καθένας μας το βλέπει με τη δική του οπτική. Θα ήμουν πάντως ένας αξιοζήλευτος ψυχοπαθής... ::)
-
Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ .......
Πειραματίστηκε με τον εαυτό του και σταμάτησε να διδάσκει, προσπαθώντας να κατανοήσει τις φαντασιώσεις και άλλα ατομικά του περιεχόμενα. Το πείραμά του τελείωσε μετά από 6 χρόνια. Τις εσωτερικές του εμπειρίες τις μετέφερε στο Κόκκινο Βιβλίο, έναν τόμο δεμένο με κόκκινο δέρμα και πλούσια εικονογράφηση σε τεχνοτροπία Αρ Νουβώ (art nouveau). Ο ίδιος ποτέ δεν θεώρησε τους πίνακές του ως τέχνη, αλλά ως εξωτερίκευση των βιωμάτων του.
Από τις εμπειρίες μου συμπεραίνω ότι ο Καρλ Γιουνγκ πέρασε εκείνο το διάστημα τη δική του Δοκιμασία της Σελήνης. Ο Π.Ο. Μάρτιν δίνει πολλά βοηθητικά στοιχεία για τη διαδικασία αυτή στο βιβλίο του :
"Ένα πείραμα σε βάθος" του Π.Ο. Μάρτιν. Εκδόσεις Σπαγειρια, Θεσσαλονίκη 1990. σελ 194-195.
-
Περίπτωση 1. Άτομο που βρίσκεται σε άλλη Ήπειρο.......
Τα πειράματά μου συνεχίζονται με πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα. Τώρα πια μπορώ και συνδέομαι τηλεπαθητικά με το άτομο. Αυτό το κάνω σε διαλογισμούς είτε μόνος μου, είτε μαζί με το άλλο άτομο (ακόμα και από το τηλέφωνο). "Βλέπω" το ψυχολογικό τραύμα του ατόμου, τι περίπου το έχει προκαλέσει. Οπότε πολύ εύκολα μπορώ να κατευθύνω το άτομο, να επισκεφτεί το συμβάν από τη παιδική του ηλικία, και να θεραπεύσει το πρόβλημα.
-
"Βλέπω" το ψυχολογικό τραύμα του ατόμου, τι περίπου το έχει προκαλέσει.
Τα πειράματα συνεχίζοντε. Έτυχε περίπτωση να κάνω διαλογισμό για να βρω ποια είναι η πηγή τους ψυχολογικού προβλήματος του ατόμου. Είδα τα δρώμενα μίας σκηνής με αρκετές λεπτομέριες. Ποιός είπε τι κτλ. Όταν το επανέλαβα στο άτομα, αυτό αμέσως αναγνώρισε τη σκηνή από την παιδική του ηλικία (περίπου 3 χρονώ) και έβαλε τα κλάματα (το οποίο είναι και η θεραπεία). Αργότερα επιβεβαίωσε την ακρίβεια των γεγονότων που περιέγραψα.
-
Θα επανέλθω λίγο στον συνειρμό "ψυχικό τραύμα - κλάμα (= θεραπεία) - μεταθεραπευτική κατάσταση.
Αυτό που θέλω να μου διευκρινήσεις είναι:
α) τι είδους ψυχικό τραύμα είχε το άτομο αυτό;
β) με ποιόν τρόπο το κλάμα ταυτίζεται με τη θεραπεία;
γ) ποιά είναι η μεταθεραπευτική κατάσταση του ατόμου αυτού;
ευχαριστώ.
-
Επειδή δεν είμαι ψυχολόγος/ψυχοθεραπευτής, δε μπορώ να απαντήσω με επιστημονική ορολογία. Επίσης θα προτιμούσα να μην αποκαλύψω ακριβώς τα συμπτώματα του ψυχικού τραύματος, ή τα δρώμενα του περιστατικού της παιδικής ηλικίας που συμβάλανε σε αυτό το τραύμα, καθαρά για λόγους προστασίας ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων.
α) Στο περίπου λοιπόν μπορώ να πω ότι το άτομο (ασθενής) πάσχει συχνά από σπασμούς στην κοιλιά, όταν έχει άγχος. Αυτό είναι ένα από τα πολλά συμπτώματα που έχει. Απλά με την επίληση αυτού ασχολήθηκα στο συγκεκριμένο διαλογισμό.
β) Έχουνε τα 3 σώματα του ανθρώπου. Ενεργιακό/φυσικό σώμα, Συναισθηματικό, Νοητικό. Το κλάμα αποφορτίζει συναισθηματικά το παλιό τραύμα, που προκάλεσε τη διαταραχή. Αυτό θεραπεύει το συναισθηματικό κομμάτι της ασθένειας. Η συνειδητοποίηση του γεγονότος, το πώς αυτό επενεργεί ώστε να μειώνεται η αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση του ατόμου, ενεργούνε στο Νοητικό σώμα του ασθενή. Διορθώνουμε δηλαδή την εγγραφή στο μυαλό : "Για να μου φέρθηκε έτσι η μάνα μου, άρα δε με αγαπούσε. Άρα δεν άξιζα την αγάπη της. Άρα δεν αξίζω την αγάπη κανενός. Άρα δεν αξίζω σαν άτομο." Τα οποία οδηγούνε στην χαμηλή αυτοεκτίμηση, με συνέπεια (ο συγκεκριμένος) να έχει υπερβολικές αντιδράσεις σε αγχώδης καταστάσεις. Αντικαθιστούμε την εγγραφή με το εξής: "Τόσο ήξερε η μάνα μου, τόσα έκανε. Δε σημαίνει ότι δε με αγαπούσε. Αλλά ακόμα και στην ακραία περίπτωση που πράγματι δε με αγαπούσε, αυτό έχει να κάνει με δικά της προβλήματα. Εγώ ήμουνα ένα αθώο παιδάκι με κάθε δικαίωμα στη ζωή και στη γονική προστασία. Σε καμία περίπτωση η συμπεριφορά της μητέρας μου δε σημαίνει ότι εγώ δεν είμαι άξιος άνθρωπος."
Από εκεί και πέρα πρέπει να προσέξουμε να αλλάξουμε τη συμπεριφορά του ατόμου. Διότι μέχρι τώρα, λόγω του κόμπλεξ, είχε μάθει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με ένα συγκεκριμένο τρόπο. ΔΕΝ μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με ηρεμία και αυτοπεποίθηση. Τώρα πια μπορεί, απλά δεν έχει συνηθίσει να το κάνει. Πρέπει λοιπόν να μάθει να ενεργεί διαφορετικά, όπως θα λειτουργούσε ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αυτοπεποίθηση.
γ) Μετά από κάθε τέτοιο πετυχημένο διαλογισμό/συνειδητοποίηση, υπάρχει μία προσωρινή ανακούφιση. Αυτό πράγματι συνέβη. Μακροπρόθεσμα τα συμπτώματα μειώνονται σε ένταση και συχνότητα, έστω και σε ένα μικρό βαθμό. Αυτό όμως δεν είναι πάντα εύκολο να το αξιολογήσουμε και στην προκειμένη περίπτωση είναι πάρα πολύ νωρίς για να το κάνουμε. Συνήθως όμως οι ψυχικές ασθένειες οφείλονται σε πολλά παρόμοια περιστατικά/τραύματα. Αυτά πρέπει να τα βρούμε όλα, ή τουλάχιστον τα πιο πρώιμα, βαθιά στην παιδική ηλικία. Τότε μόνο μπορούμε να πούμε ότι ξεριζώσαμε την πηγή της ψυχικής ασθένειας.
Τον Μάιο είχα αναφέρει τα εξής θετικά αποτελέσματα : http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg7207.html#msg7207 (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg7207.html#msg7207)
Αργότερα αυτό:
Συνέβη σε ένα από τα άτομα που συνεργάστηκα με τεχνική ύπνωσης για επίλυση ψυχοσωματικών προβλημάτων (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg6960.html#msg6960).
Περίπου 10 ημέρες μετά την αρχή των διαλογισμών, εμφάνισε ένα μελανό σημάδι στο δέρμα (διαστάσεις περίπου 10 x 15 cm). Οι κλασικοί γιατροί διέγνωσαν κάτι που ακούγεται παράξενα, είπαν ότι είναι «μη αναστρέψιμη κατάσταση» και σύστησαν τη χορήγηση κορτιζόνης, με σκοπό απλά να εμποδίσουν την εξάπλωση. Έδωσαν μικρή πιθανότητα να αρχίσει να υποχωρεί το σημάδι μετά από 3 μήνες.
Μόλις δύο μήνες έχουν περάσει, το σημάδι έχει σχεδόν εξαφανιστεί.
Μετά από 2-3 εβδομάδες, το σημάδι εξαφανίστηκε τελείως.
Στο διάστημα που ακολούθησε, έγιναν πολλοί περισσότεροι πετυχημένοι διαλογισμοί και η κατάσταση του ασθενή βελτιώθηκε ακόμα περισσότερο. Ο ίδιος αισθάνεται μεγάλη διαφορά. Δυστυχώς έχει ακόμα μεταπτώσεις, αλλά γενικά πάει όλο προς το καλύτερο.
-
Μερικά δικά μου σχόλια.
α) Το σύμπτωμα των σπασμών στην κοιλιά συνεπεία άγχους, παρατηρείται σε πολλά άτομα, ειδικά στη σύγχρονη εποχή. Το θεωρώ λίγο βεβιασμένο να συνδέουμε ΟΛΑ αυτά τα άτομα με παιδικές τραυματικές εμπειρίες. Το άγχος είναι η ασθένεια του αιώνα!
β) Θεωρώ κάπως υπερβολικό τον συνειρμό που ξεκινά από τη συμπεριφορά της μάνας (δεν την αγαπούσε) και φτάνει σε αγχώδεις εκδηλώσεις στην καθημερινότητά της... Υπάρχουν άτομα που ενώ απολάμβαναν την αγάπη της μάνας τους όταν ήταν παιδιά, πάραυτα, τώρα εμφανίζουν συμπτώματα όμοια με την εν λόγω παθούσα. Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ τους έλλειψε η μητρική αγάπη, ως ώριμοι ενήλικες δεν παρουσιάζουν τέτοιες αγχώδεις συμπεριφορές. Κατανοούμε λοιπόν πως για το αν ένας ώριμος ενήλικας εμφανίσει αγχώδεις συμπεριφορές, τα αίτια δεν βρίσκονται πάντα στις παιδικές εμπειρίες αλλά είναι πολύ πιθανό να οφείλονται στην εν γένει ψυχοσύνθεσή του ή σε πρόσφατες καταστάσεις.
Το κλάμα αποτελεί πρόσκαιρη ανακούφιση αλλά όχι θεραπεία από μία τραυματική εμπειρία. Το κλάμα δεν είναι η λύση-θεραπεία, αλλά αντίθετα παρατείνει την εύρεση της θεραπείας...
Επίσης, θεωρώ πολύ σημαντικό το να μάθουμε να μιλάμε με τον εαυτό μας! Μία περίπτωση όπως αυτή που αναφέρεις, στη θεραπεία της, σχετίζεται άμεσα με μία διαδικασία ανάλυσης του τι της συμβαίνει στη ζωή της. Δεν έχει αυτοεκτίμηση λοιπόν. Εδώ πρέπει να δόσουμε χώρο στη λογική κι όχι στο συναίσθημα, καθώς το τελευταίο είναι η αιτία που τόσο καιρό παρουσιάζει αυτή τη συμπερισφορά. Η λογική (εξέταση-αξιολόγηση της καθημερινότητάς της σχετικά με το πόσο επιτυχημένα χειρίζεται διάφορες καταστάσεις) θα δώσει τη λύση!
γ) Ο διαλογισμός (όπως αυτός ορίζεται στο χώρο του εσωτερισμού) δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εύρεση λύσης σε μία τέτοια περίπτωση. Η ενδοσκόπηση, η ενασχόληση με την εύρεση της λύσης σε ένα ήρεμο περιβάλλον (άπαξ ή συστηματικά), σταδιακά θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις στη ζωή μου (πχ σε προηγούμενη εμπειρία συναισθηματικής φύσεως) όπου εκδήλωνα μία απροθυμία να επιχειρήσω μία νέα σχέση. Δεν χρειάστηκε κανένας διαλογισμός, καμία συνεδρία ύπνωσης κλπ, παρά μερικές ώρες με τον εαυτό μου για να βρω τον τρόπο να απαγκιστρωθώ από την προηγούμενη σχέση μου. Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε απόλυτα, και πάνω απ' όλα ενίσχυσε την αυτοπεποίθησή μου... Αλλά πέραν αυτού του γεγονότος, υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις όπου βασάνιζα το μυαλό μου συστηματικά για να βρω μια λύση κι ενώ κάποια στιγμή η ασχολία μου ήταν άσχετη με το ζήτημα, αναδύθηκε από μέσα μου η λύση. Δεν ταυτίζω αυτές τις θέσεις με λύσεις του τύπου που προτείνει το "Μυστικό", ούτε θεωρώ πως τα πάντα στη ζωή μου είναι λυμμένα. Απλώς δεν μπορώ να ταυτίσω το κάθε πρόβλημα στη συμπεριφορά μου με την όποια τραυματική παιδική εμπειρία.
δ) ας μην ξεχνάμε πως μερικές φορές, μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε νεοφανείς ψυχικές εκδηλώσεις, σε συμπεριφορές που δεν έχουν καμμία παρελθοντική καταβολή, παρά μόνον δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά τώρα που συνέβη ένα γεγονός. Ο άνθρωπος έχει δυναμικό κι όχι στατικό ψυχικό προφίλ και σε αυτό πρέπει να στηριχτούμε και να κατανοήσουμε πως το σύνολο των συμπεριφορών μας δεν εξαρτάται μόνον και πάντα από τις παιδικές μας εμπειρίες. Το "τώρα" είναι ο παράγοντας που δημιουργεί τα περισσότερα προβλήματα αλλά παράλληλα μας δίνει και τις απαραίτητες λύσεις...
Ενδοσκόπηση και ξερό ψωμί!
-
α) Το σύμπτωμα των σπασμών στην κοιλιά συνεπεία άγχους, παρατηρείται σε πολλά άτομα, ειδικά στη σύγχρονη εποχή. Το θεωρώ λίγο βεβιασμένο να συνδέουμε ΟΛΑ αυτά τα άτομα με παιδικές τραυματικές εμπειρίες. Το άγχος είναι η ασθένεια του αιώνα!
1)Ποτέ δεν είπα ότι σε ΟΛΑ τα άτομα με σπασμούς στην κοιλιά συνέπεια άγχους, τα συμπτώματα αυτά έχουν απ’ευθείας σύνδεση με παιδικά ψυχολογικά τραύματα.
2) Το 99,9% των ανθρώπων έχει ψυχολογικά προβλήματα, δεν έχει περάσει αυτή τη διαδικασία.
Υπάρχουν άτομα που ενώ απολάμβαναν την αγάπη της μάνας τους όταν ήταν παιδιά, πάραυτα, τώρα εμφανίζουν συμπτώματα όμοια με την εν λόγω παθούσα.
Ποτέ δεν είπα ότι πρέπει να έχεις καθολική απόριψη από τους γονείς για να αποκτήσεις ψυχολογικά τραύματα. Αντίθετα λέω Το 99,9% των ανθρώπων έχει ψυχολογικά προβλήματα, δεν έχει περάσει αυτή τη διαδικασία.
Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ τους έλλειψε η μητρική αγάπη, ως ώριμοι ενήλικες δεν παρουσιάζουν τέτοιες αγχώδεις συμπεριφορές.
Αν τους εξετάσουμε, θα παρουσιάζουνε κάτι άλλο:
Σε μία δύσκολη κατάσταση (πχ το πατέρας σπάνια παίζει με το παιδί, λόγω δουλειάς), ανάλογα με τη ψυχοσύνθεση του παιδιού, υπάρχουν δύο περιπτώσεις:
1) Το παιδί να αποκτήσει ψυχολογικό πρόβλημα.
2) Το παιδί να μείνει ανεπηρέαστο.
Στην πρώτη περίπτωση που το παιδί θα αποκτήσει ψυχολογικό πρόβλημα, τα συμπτώματα που θα εμφανίσει διαφέρουν πάλι πάρα πολύ. Κάποιο παιδί μπορεί να γίνει αντικοινωνικό και κλειστό. Άλλο να επιζητά απεγνωσμένα τις παρέες και να γίνει πολύ κοινωνικό, για να καλύψει το κενό κτλ.
Το κλάμα αποτελεί πρόσκαιρη ανακούφιση αλλά όχι θεραπεία από μία τραυματική εμπειρία. Το κλάμα δεν είναι η λύση-θεραπεία, αλλά αντίθετα παρατείνει την εύρεση της θεραπείας...
Αυτό από που το συμπεραίνεις? Οι δικές μου εμπειρίες, με τον εαυτό μου και άλλους, υποστηρίζουν την άποψη που εξέθεσα παραπάνω. Όταν το συναντήσω στα βιβλία που διαβάζω, θα μπορέσω να το τεκμηριώσω και επιστημονικά.
Ο διαλογισμός (όπως αυτός ορίζεται στο χώρο του εσωτερισμού) δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εύρεση λύσης σε μία τέτοια περίπτωση. Η ενδοσκόπηση, η ενασχόληση με την εύρεση της λύσης σε ένα ήρεμο περιβάλλον (άπαξ ή συστηματικά), σταδιακά θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ενδοσκόπηση έχει κάνει για πολλά χρόνια. Σίγουρα βοήθησε κάπως, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είχε τα εντυπωσιακά αποτελέσματα που πετύχαμε με διαλογισμούς. Τώρα αν υπάρχει άλλος τρόπος, ακόμα πιο αποτελεσματικός από τους διαλογισμούς, δεν ξέρω.
Δεν χρειάστηκε κανένας διαλογισμός, καμία συνεδρία ύπνωσης κλπ, παρά μερικές ώρες με τον εαυτό μου για να βρω τον τρόπο να απαγκιστρωθώ από την προηγούμενη σχέση μου. Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε απόλυτα, και πάνω απ' όλα ενίσχυσε την αυτοπεποίθησή μου... Αλλά πέραν αυτού του γεγονότος, υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις όπου βασάνιζα το μυαλό μου συστηματικά για να βρω μια λύση κι ενώ κάποια στιγμή η ασχολία μου ήταν άσχετη με το ζήτημα, αναδύθηκε από μέσα μου η λύση.
Ναι, αυτές είναι καλές μέθοδοι για να βάλεις τον εγκέφαλο να επεξεργαστεί ένα θέμα. Ίσως και σαν υποβοήθημα/προεργασία στον διαλογισμό. Για να προετοιμαστεί το έδαφος. Το κάνω κι εγώ συχνά. Αλλά μέχρι τώρα, από όσα δοκίμασα, θεωρώ το διαλογισμό το πιο γρήγορο και ισχυρό όπλο.
Το (δ) δεν το κατάλαβα........
-
Το κλάμα αποτελεί πρόσκαιρη ανακούφιση αλλά όχι θεραπεία από μία τραυματική εμπειρία. Το κλάμα δεν είναι η λύση-θεραπεία, αλλά αντίθετα παρατείνει την εύρεση της θεραπείας...
Αγαπητέ Trithemius.
Διαβάζω αυτό που γράφεις και μπαίνω σε σκέψεις.
Κατ’ αρχήν να διευκρινήσω ότι αν κάποιος κλαίει απλά υπό το βάρος των προβλημάτων του, με την κατάθλιψή του, το άγχος, τη μοναξιά κτλ, το μόνο που πετυχαίνει είναι ίσως μία προσωρινή αποφόρτιση των έντονων και βασανιστικών συναισθημάτων του. Είναι πολύ καλύτερο από κάποιο ηρεμιστικό χάπι. Αλλά δε δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα. Εδώ πράγματι, μία ορθολογιστική αντιμετόπιση των πραγμάτων είναι καλύτερη λύση.
Αν όμως κλάψει μέσω διαλογισμού, κατόπιν συνειδητοποιήσεως κάποιου τραύματος που συνέβη στην παιδική του ηλικία, τότε γίνεται η αποφόρτιση του τραύματος από το συναισθηματικό σώμα του ανθρώπου. Τότε γίνεται μόνιμη θεραπεία.
Αυτό όμως που με έβαλε σε σκέψεις είναι το εξής. Μήπως η νοοτροπία: «Οι άντρες δεν κλαίνε»? Χμμμ, εξαρτάται από το τι εννοούμε «άντρες». Άντρες αποκομμένους από το συναίσθημα, με κλεισμένο ή υπολειτουργικό τσάκρα της καρδιάς? Άντρες όπως καθορίζει το πρότυπο του σύγχρονου πολιτισμού? Ναι, αυτοί αδυνατούνε να κλάψουνε. Είναι πολύ αποκομμένοι από τη θηλική τους πλευρά, την Άνιμα τους. Είναι μακριά από τη φύση τους. Δεν είναι ισορροπημένοι άνθρωποι.
Πρέπει πρώτα να αρχίσουνε να ενεργοποιούνε το τσάκρα της καρδιάς, να αυξήσουνε το συναίσθημα μέσα στον ψυχισμό τους. Να γνωρίσουν την Άνιμά τους. Και τότε θα είναι πολύ πιο εύκολο να εντοπίσουνε και να θεραπεύσουνε τα προβλήματά τους. Να βιώσουνε το "Αγαπάτε αλλήλους". Να εξελιχθούνε σαν άνθρωποι.
Αυτό δείχνει και μία σκηνή από την ταινία «Peaceful Warrior (Σιωπηλός Πολεμιστής)» (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,995.0.html), όπου ο ήρωας της ταινίας, στα πλαίσια ενός διαλογισμού, κλαίει για πρώτη φορά. Έκπληκτος αναρωτιέται τι είναι αυτό που του συμβαίνει. Ο δάσκαλος από δίπλα του τον ενθαρρύνει, διότι ξέρει ότι είναι ακόμα ένα βήμα προς την εξέλιξη.
-
Επειδή συνέχεια προκύπτει η ερώτηση αν η δοκιμασία της Σελήνης (Ψυχανάλυση) είναι απαραίτητη για όλους.....
O ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ είπε στην εκπομπή «ΑΚΡΑ»:
«Αν μπορούσανε να κάνουνε όλοι (ψυχανάλυση), θα ήταν ο κόσμος πολύ καλύτερος.» (απόσπασμα 17:44-18:01).
«Άρα όλοι οι άνθρωποι έχουν προβλήματα (ψυχολογικά).» (απόσπασμα 32:53-32:56).
http://video.google.com/videoplay?docid=-8459266136242057768