Αποστολέας Θέμα: Ένα καθημερινό περιστατικό  (Αναγνώστηκε 3331 φορές)

Κανένας

  • Μηνύματα: 979
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Ένα καθημερινό περιστατικό
« στις: Ιουλίου 05, 2007, 01:06:33 »
Μου συνέβη ένα από τα «καθημερινά» περιστατικά σήμερα.  Αργότερα όμως προβληματίστηκα με την ορθότητα της αντίδρασής μου.  Ένα τόσο ασήμαντο γεγονός, μπορεί να κρύβει πολλά στοιχεία για τον χαρακτήρα και το επίπεδο εξέλιξης κάποιου.  Πως θα φερότανε κάποιος με ισχυρή θέληση, αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση?

Αν και βρίσκομαι σε διακοπές, πάω σε ένα μικρό γυμναστήριο.  Πήγα να μπω κρατώντας το σέικερ με την πρωτεΐνη και ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό που έφερα από το σπίτι.  Ο πατέρας του ιδιοκτήτη που καθόταν στην είσοδο μου έκανε νόημα από μακριά, το οποίο δεν το κατάλαβα.  Τελικά μου λέει αυστηρά: “Σε παρακαλώ το νερό όχι μέσα”.  Μετά είδα ότι υπήρχε και ανάλογη πινακίδα:  “Απαγορεύεται να φέρνετε νερά από έξω”. 

Στην αρχή σκέφτηκα μήπως ήταν θέμα καθαριότητας.  Αργότερα όμως κατάλαβα ότι ο ιδιοκτήτης είχε ψυγείο και πουλούσε νερά μέσα στο γυμναστήριο.  Και απλά δεν ήθελε να φέρνουν οι γυμναζόμενοι τα δικά τους και να μειώνεται ο τζίρος του.

Πώς θα αντιδρούσατε?  Θα κάνατε σκηνή?  Θα υπερασπιζόσασταν το δικαίωμα να φέρνετε νερό από το σπίτι?  Θα συγχυζόσασταν με τον κανόνα ή την αρνητική παρατήρηση του «υπεύθυνου»?
Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. Friedrich Nietzsche

Eleni

  • Μηνύματα: 235
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Re: Ένα καθημερινό περιστατικό
« Απάντηση #1 στις: Ιουλίου 05, 2007, 09:37:11 »
Παράθεση
Αν και βρίσκομαι σε διακοπές, πάω σε ένα μικρό γυμναστήριο.  Πήγα να μπω κρατώντας το σέικερ με την πρωτεΐνη και ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό που έφερα από το σπίτι.

Εμένα αυτό με προβληματίζει .....

Ο ιδιοκτήτης, το γυμναστήριο και ο τζίρος είναι παροδικά, περιστασιακά ....και μάλλον ασήμαντα...[ κατά την γνώμη μου]...

Φιλικά ΄και αδελφικά

Κανένας

  • Μηνύματα: 979
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: Ένα καθημερινό περιστατικό
« Απάντηση #2 στις: Ιουλίου 27, 2007, 02:46:06 »
Σε παρόμοια περιστατικά στο παρελθόν, θα με ενοχλούσε  πολύ.  Θα το σκεφτόμουνα και ίσως είχα δυσκολία να κοιμηθώ το βράδυ.  Θα τους έβριζα συνέχεια από μέσα μου.  Θα αισθανόμουνα ότι «δεν με υπολογίζουνε», «μου την λένε», «με περιορίζουνε». 

Αυτή τη φορά δε με ενόχλησε καθόλου.  Το αντιμετώπισα καθαρά νοητικά.  Σκέφτηκα ότι αυτοί οι καημένοι θέλουν να κερδίσουν 2-3 ευρώ παραπάνω την ημέρα, και βάζουν αυτή την απαγόρευση στο γυμναστήριο.  Εγώ απτόητος κάθισα έξω από τη τζαμαρία του γυμναστηρίου, ανάμιξα την πρωτεΐνη με το δικό μου νερό και την ήπια κανονικά.

Ίσα ίσα που σκεφτόμουνα ότι ο υπεύθυνος ίσως να είχε πρόβλημα να με αντιμετωπίσει.  Πράγματι πριν φύγω, με πολύ φιλικό ύφος μου είπε να μην το πάρω προσωπικά κτλ.
Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. Friedrich Nietzsche