ΜΑΡΤΙΝΙΣΜΟΣ: Παρουσίαση και κριτική

[Trithemius]

Και μια παρατήρηση στα γραφόμενα του φίλου Serapis σχετικά με την ανάλυση που έκανε πάνω στα κείμενα των Εκλεκτών Κοέν (με όλον τον σεβασμό).

Θεωρώ πως τέτοιου είδους κείμενα, όπως και το χωρίο που μας παρέθεσε η φίλη Rose, για να μπορέσουν να ερμηνευτούν σωστά, πρέπει να τα αφήσουμε να "δράσουν" πάνω στη νόησή μας και ο καθένας να τα ερμηνεύσει όπως κρίνει καλύτερα. Προσωπικά δεν μπορώ να ταυτίσω το κείμενο της rosa_alba με τις ερμηνείες που έδωσες και αυτό γιατί πρόκειται για κείμενο που πραγματικά αντέχει σε πολλές εναλλακτικές ερμηνείες. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μονοσήμαντο, όπως επίσης και το κείμενο της Rose. Θα έλεγα μάλιστα πως σε αρκετές εκφράσεις τους συγκλίνουν και είναι νομίζω άδικο να ερμηνεύουμε το κείμενο που μας παρέθεσε η φίλη rosa_alba με χριστιανικά "εργαλεία". Προσωπικά ουδέποτε ανέπτυξα αυτή την ταύτιση που αναφέρεις, έστω και συνειρμικά.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για κείμενο ιδιαίτερης σημασίας και θα είναι ευτυχές για τον οποιονδήποτε το ασπάζεται να το κάνει επειδή τον εκφράζει κι όχι επειδή του επέβαλαν να τον εκφράζει...

[ΣΕΡΑΠΙΣ]

Ακριβώς αγαπητέ trithemie, αυτή είναι η μαγεία, αν αφήναμε κάθε τι που έγραψε ο οποιοσδήποτε, χωρίς να εξετάσουμε το συναίσθημά του την πρόθεσή του εκείνη τη στιγμή, και τον τρόπο που σκεφτόταν, υπό την επήρεια ποιας κατάστασης, να επιδράσει στη νόηση μας, την κάτσαμε που λέμε  , αυτό είναι η υποβολή και η μαγεία. Πιστεύω, δέχομαι ότι ο Ροδόσταυρος, αναζητητής, μύστης, Έλληνας, κλπ, όπως και να το ονομάσουμε, πρέπει να είναι κυρίαρχος αν μη τη άλλο του ευατού του, να μην παρασύρεται, από τα εξωτερικά, αν πρώτα δεν παρατηρήσει. Προσωπικά δεν μαγνητίζομαι από ωραία ονόματα και τίτλους, μεγάλα λόγια όπως koen κλπ. Παρατηρώ, πάντα κάνει καλό. Η άποψή μου είναι ότι λάμπει δεν είναι χρυσός, αλλά και ότι είναι χρυσός δεν λάμπει πάντα.
Τα γνήσια μυστικιστικά αυθεντικά κείμενα, πάντως σίγουρα δεν υστερούν σε λογική, όπως αυτό που παρουσιάστηκε. Σίγουρα όμως τινίζουν το ανθρώπινο εργαλείο και δεν τον κάνουν υπόδουλο ακόμα και του θεού.
Με δύο πόδια βαδίζουμε, λογική και συναίσθημα, οποιαδήποτε επίδραση στη ζυγαριά και κουτσαίνουμε.
Επιστημονικός μυστικισμός δεν είναι ότι του κάτσει του καθενός "Ιουδαίου", αυτό είναι και το πρόβλημα της επιστήμης, αλλά ότι λειτουργεί, με την επιβεβαίωση.
Βέβαια παραδεκτό ότι ο καθένας κρίνει ένα κείμενο, ανάλογα με αυτό που εμπεριέχει. Αλλά νοιμίζω ότι μπορούμε να δούμε όλες τις πλευρές πλέον, σφαιρικά, ολιστικά.
Μάλλον η αδυναμία μας, και οι ανασφάλειες μας, επιβάλουν τέτοια κείμενα, που η πρώτη παρατήρηση δείχνει ότι ανισορροπούν μεταξύ συναισθήματος και λογικής, αλλά και δεν έχουν πρακτική σημασία, αλλά ακόμα και περίεργη προέλευση.
Όπως περίεργη ήταν και η επαφή της Rosa Alba, δεν ήθελε να καταθέσει άποψη αλλά να δείξει πόσο μύστης είναι, πέφτοντας στην παγίδα της, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ.
Βέβαια το συναίσθημα δεν είναι κακό, αρκεί να μην υπερκαλύπτει, τους εσωτερικούς μας ρόλους. Τότε έιναι εγωιστικός συναισθηματισμός, κάτι που διακατέχει υπέρμετρα τα παιδιά. Λογικό έως ένα σημείο αλλά ο αναζητητής πρέπει ενηλικιώνεται κάποια στιγμή αλλιώς το επιβάλλει η φύση..
Δηλαδή εάν με θίξεις θα παρατηρήσω γαιτί το έκανες, πως, και ίσως σε ποιά σημεία να έχεις δίκιο, η όχι και να αναπτύξω αντισώματα, αντίλογο, σε καμία όμως περίπτωση δεν θα πάω στην μαμά μου 

[Rose]

Αγαπητέ Trithemius,

Το χωρίο αυτό που αποτελεί και μέρος του τυπικού της ΑΜΡΑ, προέρχεται αν δεν κάνω λάθος από τα Ερμητικά Κείμενα και συγκεκριμένα από τη Μυστική Υμνωδία (επί του όρους απόκρυφη ομιλία, Λόγος ΙΓ').

η ΑΜΡΑ όπως έχουμε δηλώσει στηρίζεται στα Ερμητικά, στην Αλχημεία και στην Καμπάλα, και φυσικά κάθε έμπειρο μάτι μπορεί να διακρίνει την Αυθεντικότητα που εμπεριέχεται στα τελετουργικά της.

στα Ερμητικά Κείμενα θα συναντήσουμε πληροφορίες περί του Ενός, της Αρχής, της μoναδικής Αιτίας εκ της οποίας δημιουργήθηκαν τα πάντα και ταυτόχρονα υπάρχουν αναφορές σε υπερβατικά όντα, αναχωρήσαντες δασκάλους, θεούς, αγγέλους, στοιχειακά κλπ., στοιχεία που απουσιάζουν από μία πανθεϊστική κοσμοθέαση.

Στην πρωταρχική πανθεϊστική διδασκαλία, στους Ιερούς Λόγους του Ορφέα, δεν απουσιάζουνε καθόλου τα παραπάνω στοιχεία που ανέφερες. Και αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς στην ανάλυση και ερμηνεία των Ερμητικών, το μόνο που χρειάζεται είναι να τα ερμηνεύσουμε κάτω από το πρίσμα των Ορφικών, από όπου έλκουν την καταγωγή τους.

[Rose]

είναι νομίζω άδικο να ερμηνεύουμε το κείμενο που μας παρέθεσε η φίλη rosa_alba με χριστιανικά "εργαλεία".

Ουσιαστικά το κείμενο είναι Ιουδαϊκό... Εβραϊκό, μια και οι Κοέν, ερμηνεύουν την Καμπάλα σύμφωνα με την Ιουδαϊκή νοοτροπία.  Αυτή η νοοτροπία όμως διακατέχεται από εμφανείς στοιχεία δουλοπρέπειας και υποτέλειας¹, τα οποία στοιχεία διανείστηκε η μετέπειτα σέκτα του χριστιανισμού.
_________________________________________________________________________

¹ "εισάκουσόν την προσευχή του υπηρέτη Σου, γονυπετούς ενώπιόν Σου"

[Trithemius]

Στην πρωταρχική πανθεϊστική διδασκαλία, στους Ιερούς Λόγους του Ορφέα, δεν απουσιάζουνε καθόλου τα παραπάνω στοιχεία που ανέφερες.

Λυπάμαι αλλά ενώ έχω διαβάσει τα Ορφικά κείμενα, δεν μπόρεσα να βρω αναφορές σε αγγέλους, στοιχειακά, υπερβατικές καταστάσεις κλπ. Αντίθετα τα Ορφικά κείμενα βρίθουν σημαντικότατων (και καινοφανών τότε) αστρονομικών δεδομένων που ξαναειπώθηκαν εκατοντάδες χρόνια μετά...

Και πάλι ζητώ συγγνώμη αν κάνω λάθος και θα ήθελα κάποια πρόσθετη πληροφόρηση στην προέλευση των Ερμητικών από τα Ορφικά. Νομίζω ο φίλος Ορφέας (και de jure λόγω ονόματος ) θα μπορέσει να με βοηθήσει σε αυτό...

Ουσιαστικά το κείμενο είναι Ιουδαϊκό... Εβραϊκό, μια και οι Κοέν, ερμηνεύουν την Καμπάλα σύμφωνα με την Ιουδαϊκή νοοτροπία.  Αυτή η νοοτροπία όμως διακατέχεται από εμφανείς στοιχεία δουλοπρέπειας και υποτέλειας, τα οποία στοιχεία διανείστηκε η μετέπειτα σέκτα του χριστιανισμού.

Δεν αμφιβάλλω για τις μεταφυσικές τους καταβολές, πλην όμως το συγκεκριμένο κείμενο θεωρώ ότι ομοιάζει φανερά με το προφίλ των Ερμητικών Κειμένων...

απλά η γνώμη μου

[Rose]

το συγκεκριμένο κείμενο θεωρώ ότι ομοιάζει φανερά με το προφίλ των Ερμητικών Κειμένων...

Αγαπητέ Trithemius,

έχεις την καλοσύνη να μας δείξεις τον συλλογισμό σου, πως ομοιάζει δηλαδή η εβραϊκή νοοτροπία με την ερμητική νοοτροπία περί θείου... συγκρίνοντας τις παραπάνω επικλήσεις?

[Rose]

Λυπάμαι αλλά ενώ έχω διαβάσει τα Ορφικά κείμενα, δεν μπόρεσα να βρω αναφορές σε αγγέλους, στοιχειακά, υπερβατικές καταστάσεις κλπ. Αντίθετα τα Ορφικά κείμενα βρίθουν σημαντικότατων (και καινοφανών τότε) αστρονομικών δεδομένων που ξαναειπώθηκαν εκατοντάδες χρόνια μετά...

Τα Ορφικά δεν έχουν σχέση με την επιστήμη της Αστρονομίας όσο έχουν σχέση με την επιστήμη της Αστρολογίας, δηλαδή την εσωτερική ερμηνεία, των στοιχείων ή στοιχειακών της φύσης μέσω των Αρχετυπικών συμβόλων. 

[Trithemius]

Αγαπητέ Trithemius,

έχεις την καλοσύνη να μας δείξεις τον συλλογισμό σου, πως ομοιάζει δηλαδή η εβραϊκή νοοτροπία με την ερμητική νοοτροπία περί θείου... συγκρίνοντας τις παραπάνω επικλήσεις?

Απλώς εννοώ ότι τα κείμενα που μας παρέθεσε η φίλη rosa_alba μοιάζουν σε τρόπο γραφής και απόδοσης της επιθυμίας με τις ανάλογες επικλήσεις-προσευχές που αναφέρονται στα Ερμητικά (βλ. προσευχή Ποιμάνδρη 31-32, ύμνος της Αναγέννησης/Απόκρυφη επί του όρους ομιλία και προσευχή του Τέλειου Λόγου/Ασκληπιός)

[Trithemius]

Τα Ορφικά δεν έχουν σχέση με την επιστήμη της Αστρονομίας όσο έχουν σχέση με την επιστήμη της Αστρολογίας, δηλαδή την εσωτερική ερμηνεία, των στοιχείων ή στοιχειακών της φύσης μέσω των Αρχετυπικών συμβόλων.

Νομίζω πως οι αναλύσεις του Πασσά στο σχετικό βιβλίο του δίνουν τις απαραίτητες απαντήσεις... Δεν συμφωνώ με όλες τις ερμηνείες που δίνει αλλά πράγματι πολλές από τις αναφορές που αναλύει δείχνουν βαθιά γνώση της αστρονομίας από τους Ορφικούς.

[Ορφέας]

Στην πρωταρχική πανθεϊστική διδασκαλία, στους Ιερούς Λόγους του Ορφέα, δεν απουσιάζουνε καθόλου τα παραπάνω στοιχεία που ανέφερες.

Λυπάμαι αλλά ενώ έχω διαβάσει τα Ορφικά κείμενα, δεν μπόρεσα να βρω αναφορές σε αγγέλους, στοιχειακά, υπερβατικές καταστάσεις κλπ.

απλά η γνώμη μου

    Και στους γνωστούς ύμνους, και στα διασωθέντα σε άλλους συγγραφείς ορφικά αποσπάσματα, ο Ορφέας εκτός από την εξιστόρηση της αρτιότερης στον κόσμο κοσμογονίας, μας παριστά μία Φύση ολοζώντανη, όπου το κάθε τι που υπάρχει, στοιχείο ή στοιχειακό, ενέχει πνεύμα και σε αυτό το πνεύμα απευθύνει τον εκάστοτε ύμνο ο μέγας θεολόγος, συνομιλώντας μα τα στοιχεία της Φύσης, με τους αγγέλους των άστρων, με τα πνεύματα των ανέμων, με τις Νεράϊδες, τις Μοίρες, τις Δρυάδες και τις πανέμορφες Νύμφες της οργιάζουσας Φύσης. Ύμνοι στον Βορέα, στον Ζέφυρο και στον Νότο, ύμνοι στις Νεφέλες και στα Άστρα, ύμνοι στις Μούσες και στις Νηρηίδες και ύμνοι στις Μοίρες και στις Νύμφες, νομίζω είναι πολύ ενδεικτικοί για αναφορές σε άυλες οντότητες, όσο δε για τις υπερβατικές καταστάσεις, ο ερευνητής δεν δύναται νοητικά να διακρίνει όσα ο μυσταγωγός εμπειριώνεται σε μια εκστασιακή ανάταση, με μία έστω και περιορισμένη τελετουργία με υμνωδίες του ύψιστου μυσταγωγού Ορφέα....

    Στην ιστορική συνέχεια της κληρονομιάς του Ορφέα, πρώτα παρεμβάλλεται ο Όμηρος με πληθώρα ολόκληρων στίχων παρμένων από τα Ορφικά, τον ακολουθούν οι μεγάλοι ποητές,τραγωδοί και κωμωδιογράφοι, όπως ο Πίνδαρος, ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης κλπ, αλλά και ο αθυρόστομος Αριστοφάνης, προηγείται βέβαια ο μυηθείς στα Λείβιθρα από τον Αγλαόφημο, Πυθαγόρας, όπως και ο μεγάλος σοφός και πρώτος φιλοσοφίσας την Ορφική εσωτερική γνώση, θα προσπαθήσει να σηκώσει ο θείος Πλάτων στην συνέχεια την μεγάλη κληρονομιά πριν την παραδώσει στους Στωικούς και τέλος μέσω των Νεοπλατωνικών, Στωικών και Νεοπυθαγόρειων θα μπολιάσει τα Ελληνιστικά χρόνια με την εξάπλωση των Ερμητικών, προτού εκπνεύσει διωκόμενος άπάνθρωπα ως Νεοπλατωνική φιλοσοφία, από τα αιμοβόρρα νύχια του ιουδαιοχριστιανικού σκοταδισμού.

    Τέλος, ας μην λησμονούμε ότι η Ορφική διδασκαλία είναι πολύπτυχη και ποικίλη, καθώς από την μια προάγει μια πανθεϊστική αντίληψη, από την άλλη έναν Ενοθεϊσμό και ενίοτε μονιστικό πανθεϊσμό μέσα από την πληρότητα του Δία, αλλά δεν λείπει και η μονοθεϊστική πινελιά με την εικόνα του Δημιουργού του κόσμου Δία, μετά την κατάποση του Φάνητα. Κι ας μην απορήσει ο μελετητής των θρησκειών, όταν ανακαλύψει τον Δημιουργό Δία, τον θεό ΕΛ, πίσω από την πρωταρχική πίστη των κατοίκων της Παλαιστίνης και αυτών ακόμα των Ιουδαίων, όπως μας έδειξε ο σύγχρονος εβραίος ερευνητής Γιαχούντα, στο έργο του, "η εβραϊκή γλώσσα είναι Ελληνικά"(Joseph Yahuda - Hebrew is Greek). Οπότε, ομοιότητες που μονομερώς εξετάζονται, είναι πιθανόν να οδηγήσουν σε πλάνες και σε σαθρά, ακόμα και λανθασμένα συμπεράσματα....

[Trithemius]

Και στους γνωστούς ύμνους, και στα διασωθέντα σε άλλους συγγραφείς ορφικά αποσπάσματα, ο Ορφέας εκτός από την εξιστόρηση της αρτιότερης στον κόσμο κοσμογονίας, μας παριστά μία Φύση ολοζώντανη, όπου το κάθε τι που υπάρχει, στοιχείο ή στοιχειακό, ενέχει πνεύμα και σε αυτό το πνεύμα απευθύνει τον εκάστοτε ύμνο ο μέγας θεολόγος, συνομιλώντας μα τα στοιχεία της Φύσης, με τους αγγέλους των άστρων, με τα πνεύματα των ανέμων, με τις Νεράϊδες, τις Μοίρες, τις Δρυάδες και τις πανέμορφες Νύμφες της οργιάζουσας Φύσης. Ύμνοι στον Βορέα, στον Ζέφυρο και στον Νότο, ύμνοι στις Νεφέλες και στα Άστρα, ύμνοι στις Μούσες και στις Νηρηίδες και ύμνοι στις Μοίρες και στις Νύμφες, νομίζω είναι πολύ ενδεικτικοί για αναφορές σε άυλες οντότητες, όσο δε για τις υπερβατικές καταστάσεις, ο ερευνητής δεν δύναται νοητικά να διακρίνει όσα ο μυσταγωγός εμπειριώνεται σε μια εκστασιακή ανάταση, με μία έστω και περιορισμένη τελετουργία με υμνωδίες του ύψιστου μυσταγωγού Ορφέα....

Πράγματι έντονες υπάρξεις, πλην όμως νοητικές και συμβολικές. Έτσι δεν είναι;

[Rose]

τα κείμενα που μας παρέθεσε η φίλη rosa_alba μοιάζουν σε τρόπο γραφής και απόδοσης της επιθυμίας με τις ανάλογες επικλήσεις-προσευχές που αναφέρονται στα Ερμητικά (βλ. προσευχή Ποιμάνδρη 31-32, ύμνος της Αναγέννησης/Απόκρυφη επί του όρους ομιλία και προσευχή του Τέλειου Λόγου/Ασκληπιός)

Αν θέλεις παρέθεσε το τμήμα της προσευχής που αναφέρεσαι έτσι ώστε να το αναλύσουμε.

πράγματι πολλές από τις αναφορές που αναλύει δείχνουν βαθιά γνώση της αστρονομίας από τους Ορφικούς.

Δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι στα Ορφικά αναφέρονται στοιχεία αστρονομίας, αλλά η μεγαλύτερη αξία των Ορφικών για τους Εσωτεριστές, βρίσκεται στην παρουσίαση μιας ολοκληρωμένης Πανθεϊστικής Κοσμοαντίληψης.

Πράγματι έντονες υπάρξεις, πλην όμως νοητικές και συμβολικές. Έτσι δεν είναι;

Είναι και ενεργειακές αυτές οι υπάρξεις... Η πέτρα έχει αιθερικό - ενεργειακό σώμα, που λέγεται στοιχειακό της γης. Τα ποτάμια, και οι λίμνες έχουν ενεργειακά σώματα (στοιχειακά του νερού), κτλ.

[Ορφέας]

Πράγματι έντονες υπάρξεις, πλην όμως νοητικές και συμβολικές. Έτσι δεν είναι;

    Έτσι είναι, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε και την συναισθηματική νότα που αναδύουν τα πολυποίκιλα και πρωτόγνωρα επίθετα με τα οποία κοσμεί τα επικαλούμενα όντα ή στοιχεία κλπ.... Κι όπως ανέπτυξε και έδειξε ο SERAPIS για την αξία των τελετουργικών ύμνων και τυπικών, αυτό που είναι άκρως απαραίτητο είναι η ισορροπία ανάμεσα στο λογικό και το συναισθηματικό, στο οποίο θα προσθέσω και την επισήμανση που έκανες για το συμβολικό, το οποίο είναι αυτονόητο σε κάθε μαγική τελετουργία, γιαυτό και δεν αναφέρεται ξεχωριστά. Αλίμονο αν δεν υπάρχει πλήρης αρμονία και ισορροπία στο τετράπτυχο των τελετουργικών (μαζί με το τέταρτο το πνευματικό), όπου οι άξονες Λογικό - Συναισθηματικό και Συμβολικό - Πνευματικό θα συνθέτουν την απόλυτη Φυσική αρμονία του Ελληνικού Σταυρού, πάνω στον οποίο θα αναδυθεί η πεμπτουσία του Ζώντος Ρόδου....

[Ορφέας]

Ακριβώς αγαπητέ trithemie, αυτή είναι η μαγεία, αν αφήναμε κάθε τι που έγραψε ο οποιοσδήποτε, χωρίς να εξετάσουμε το συναίσθημά του την πρόθεσή του εκείνη τη στιγμή, και τον τρόπο που σκεφτόταν, υπό την επήρεια ποιας κατάστασης, να επιδράσει στη νόηση μας, την κάτσαμε που λέμε  , αυτό είναι η υποβολή και η μαγεία. Πιστεύω, δέχομαι ότι ο Ροδόσταυρος, αναζητητής, μύστης, Έλληνας, κλπ, όπως και να το ονομάσουμε, πρέπει να είναι κυρίαρχος αν μη τη άλλο του ευατού του, να μην παρασύρεται, από τα εξωτερικά, αν πρώτα δεν παρατηρήσει. Προσωπικά δεν μαγνητίζομαι από ωραία ονόματα και τίτλους, μεγάλα λόγια όπως koen κλπ. Παρατηρώ, πάντα κάνει καλό. Η άποψή μου είναι ότι λάμπει δεν είναι χρυσός, αλλά και ότι είναι χρυσός δεν λάμπει πάντα.
Τα γνήσια μυστικιστικά αυθεντικά κείμενα, πάντως σίγουρα δεν υστερούν σε λογική, όπως αυτό που παρουσιάστηκε. Σίγουρα όμως τονίζουν το ανθρώπινο εργαλείο και δεν τον κάνουν υπόδουλο ακόμα και του θεού.
Με δύο πόδια βαδίζουμε, λογική και συναίσθημα, οποιαδήποτε επίδραση στη ζυγαριά και κουτσαίνουμε.
Επιστημονικός μυστικισμός δεν είναι ότι του κάτσει του καθενός "Ιουδαίου", αυτό είναι και το πρόβλημα της επιστήμης, αλλά ότι λειτουργεί, με την επιβεβαίωση.
Βέβαια παραδεκτό ότι ο καθένας κρίνει ένα κείμενο, ανάλογα με αυτό που εμπεριέχει. Αλλά νομίζω ότι μπορούμε να δούμε όλες τις πλευρές πλέον, σφαιρικά, ολιστικά.
Μάλλον η αδυναμία μας, και οι ανασφάλειες μας, επιβάλουν τέτοια κείμενα, που η πρώτη παρατήρηση δείχνει ότι ανισορροπούν μεταξύ συναισθήματος και λογικής, αλλά και δεν έχουν πρακτική σημασία, αλλά ακόμα και περίεργη προέλευση.

    Λόγια ενός αληθινού μυημένου που είναι χρήσιμο να επισημαίνονται και να μελετώνται επανειλημμένα, γιατί η μαγική τελετουργία χρειάζεται να ασκείται με πολύ προσοχή και με άσκηση ισόρροπων τυπικών, αν θέλουμε να αποφύγουμε τις παρενέργειες. Δυστυχώς ημιμαθείς αυτόκλητοι δήθεν μύστες παρασύρουν αφελείς νεαρούς σε φανταχτερές αλλά επικίνδυνες τελετουργίες, μολύνοντας , παθιάζοντας και παρανοώντας, με αποτέλεσμα την ανηθικότητα και την ψυχοπνευματική ασθένεια.

    Άνθρωπος ο οποίος συμμετέχει σε τελεστικά που του αναιρούν την ατομική ελευθερία και κυριαρχία, αυτός ο ατυχής που εξαπατήθηκε και αποδέχθηκε να θυσιάσει την Κυριότητά του στον βωμό δήθεν της θεότητας, έχει επιτελέσει την έσχατη Μαύρη τελετουργία, προβαίνοντας στην ύψιστη ύβρη απέναντι στην θεότητα που ενοικεί μέσα του. Ο Πατέρας ουρανός και η Μητέρα Φύση, με άπειρη αγάπη προς το παιδί τους, τον άνθρωπο, παρέχουν την απόλυτη ελευθερία και εξουσία, ευελπιστώντας στην ενηλικίωση και ανάληψη της δημιουργικής δράσης. Αλίμονο όμως, αυτό, παιδί ανώριμο και ανόητο, εντυπωσιάζεται από τα φανταχτερά παιχνίδια με τα οποία το δελεάζουν οι ανισόρροπες ξεπεσμένες δυνάμεις, ανταλλάσει την Κυριότητά του και την Ελευθερία του με παιχνίδια συναισθηματισμού, με οικτρό αποτέλεσμα την ολική διάσπαση και καταστροφή της ενότητας, σπαρασσόμενο από τα μεταλλαγμένα συναισθήματα τα οποία κατάντησαν καταδυναστευτικά πάθη.

    Οι εβραίοι της Ισπανίας, συνθέσανε ένα συνοθύλευμα Νεοπλατωνισμού, Ζωροαστρισμού, Γνωστικισμού, Μυστικισμού και Σουφισμού πάνω σε ένα Νεοπυθαγόρειο καμβά, προσπαθώντας να μιμηθούν ανεπιτυχώς την Νεοπλατωνική θεουργία. Αυτόν τον κυκεώνα παρέλαβε ο Μαρτινέζ ντε Πασκουαλί ως τελετουργική Καμπαλά, φιλοδοξώντας να τον μετατρέψει σε μυητικό σύστημα, ανακατεύοντάς τον με τεκτονισμό. Το αμφίβολο αυτό υβρίδιο, παρέλαβαν οι Βιλλερμόζ και Σεντ Μαρτέν και αφού το ξαναμετάλλαξαν σε προσευχητικό χριστιανικό, ήρθε τελικά αργότερα ο ψευτομάγος Παπύς και το καταβάθρωσε ακόμα περισσότερο, μετατρέποντάς το σε χώρο ικετών, προσπαθώντας να εξαφανίσει και την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας από τον άνθρωπο, την οποία δεν κατάφερε να εξαφανίσει παντελώς ο ιουδαιοχριστιανισμός. Σε αυτόν τον ευτελή ξεπεσμό και στην ολοκληρωτική υποδούλωση κατάντησαν τον βασιλέα της Δημιουργίας, μετατρέποντάς τον σε άβουλη μαριονέτα και σε ποδηγετούμενο παντελώς από την κάθε μορφής διαβολική εξουσία. Για το κατάπτυστο αυτό κατάντημα, σήμερα ερίζουν πέντε διαφορετικές ομάδες παραπλανημένων αμαθών αφελών, εξαπατημένων και που εξαπατούν στη συνέχεια νέα θύματα. Πέντε διαφορετικών γραμμών που η κάθε μία επαίρεται για την γνήσια διαδοχή της από τον κάλπικο δημιουργό μιας παρωδίας εσωτεριστικής μυητικής ομάδας.

[Kαζαντζακικός]

 

Άνθρωπος ο οποίος συμμετέχει σε τελεστικά που του αναιρούν την ατομική ελευθερία και κυριαρχία, αυτός ο ατυχής που εξαπατήθηκε και αποδέχθηκε να θυσιάσει την Κυριότητά του στον βωμό δήθεν της θεότητας, έχει επιτελέσει την έσχατη Μαύρη τελετουργία, προβαίνοντας στην ύψιστη ύβρη απέναντι στην θεότητα που ενοικεί μέσα του. Ο Πατέρας ουρανός και η Μητέρα Φύση, με άπειρη αγάπη προς το παιδί τους, τον άνθρωπο, παρέχουν την απόλυτη ελευθερία και εξουσία, ευελπιστώντας στην ενηλικίωση και ανάληψη της δημιουργικής δράσης. Αλίμονο όμως, αυτό, παιδί ανώριμο και ανόητο, εντυπωσιάζεται από τα φανταχτερά παιχνίδια με τα οποία το δελεάζουν οι ανισόρροπες ξεπεσμένες δυνάμεις, ανταλλάσει την Κυριότητά του και την Ελευθερία του με παιχνίδια συναισθηματισμού, με οικτρό αποτέλεσμα την ολική διάσπαση και καταστροφή της ενότητας, σπαρασσόμενο από τα μεταλλαγμένα συναισθήματα τα οποία κατάντησαν καταδυναστευτικά πάθη.

   

ισως και να ισχυει σχεδον παντου αυτο....