Αποστολέας Θέμα: "Πότε Συγχωρούμε"?  (Αναγνώστηκε 49639 φορές)

Eleni

  • Μηνύματα: 235
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #30 στις: Ιουνίου 26, 2007, 19:31:25 »
Παράθεση
Αφού όμως απορρίπτεις την "αδιαφορία", δεν βλέπω με ποιόν άλλον τρόπο μπορεί να θεωρηθεί η Συγχώρεση ως μια μορφή εκδίκησης.

Avaris,δεν ξέρω τι εννοεί ο El Morya αλλά μια εξήγηση που σκέφτομαι είναι η εξής
Οι τύψεις και η σύγκρουση που θα νιώσει ο θύτης είναι απο μόνες του μια μορφή εκδίκησης του θύματος...αν πιστέψει στην συγχώρεση. Με αυτή την μέθοδο οι ρόλοι αλλάζουν για λίγο μια και κατά την γνώμη μου σε αυτό το ζήτημα και οι δύο εχουν λάθος...

El Morya

  • Homo Astohastous
  • Μηνύματα: 96
  • Karma: 0
    • Προφίλ
    • E-mail
Απ: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #31 στις: Ιουνίου 26, 2007, 19:40:49 »
Να συμπληρώσω πως ο συγχωρεμένος θύτης δεν θα μπορεί να πράξει ελεύθερα στο μέλλον π.χ σε μια περιπτωση που το θύμα του θα γίνει θύτης θα οφείλει να τον συγχωρέσει.

Καλο είναι να συγχωρείς για το δικό σου καλό,αλλά η πραγματική συγγνώμη δεν πρέπει να αφορά και να γνωστοποιείται στον θύτη σου,αλλιώς ονομάζεται εκδίκηση.

Try.. γι αυτούς που δεν χρειάζονται να προσπαθήσουν πολύ ;D
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουνίου 26, 2007, 19:42:54 από El Morya »

Eleni

  • Μηνύματα: 235
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #32 στις: Ιουνίου 26, 2007, 19:48:09 »
Συμφωνώ El Morya,

Μια φράση που μου έρχεται συνεχώς στην σκέψη απο την αρχή του θέματος...

<<για οτι μας συμβαίνει η ευθύνη είναι δική μας αποκλειστικά>>

ασχετα αν μας ''βολεύει'' να την αποδίδουμε σε εξωγενή αίτια

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #33 στις: Ιουνίου 26, 2007, 21:17:23 »
Συμφωνώ El Morya,

Μια φράση που μου έρχεται συνεχώς στην σκέψη απο την αρχή του θέματος...

<<για οτι μας συμβαίνει η ευθύνη είναι δική μας αποκλειστικά>>

ασχετα αν μας ''βολεύει'' να την αποδίδουμε σε εξωγενή αίτια


Ένα παιδί εκτός γάμου, μεγαλώνει με τους παππούδες ώστε να μπορέσουν να ξαναπαντρευτούν οι γονείς του.

Ενώ τα αδέρφια του μεγαλώνουν μέσα στις ανέσεις, αυτό μεγαλώνει μέσα στις στερήσεις και τις προσβολές. Η συνηθέστερη βρισιά που εισπράττει απο τους παππούδες είναι "μούλικο" και "μπάσταρδο".

Πατέρας και μάνα κάνουν σαν να μην υπάρχει. Στην ανάγκη του για ίση ύπαρξη με τα αδέλφια του σφυράνε κλέφτικα με προκλητική αδιαφορία. Ξανά και ξανά, ασυγκίνητοι απο το δράμα που βιώνει το παιδί κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό.

Μεγαλώνει άνισα και ποτέ μα ποτέ στην ζωή του δεν λαμβάνει τίποτε απο αυτά που λαμβάνουν τα υπόλοιπα αδέλφια του. Ούτε υλικά, ούτε συναισθηματικά.

Ούτε απο παππούδες, ούτε απο γονείς, ούτε απο αδέλφια, ούτε απο συγγενείς.

Ακόμη κι όταν κάνει δική του οικογένεια, δεν ξέρει τι να απαντήσει στις επίμονες ερωτήσεις των παιδιών της:

"που είναι οι δικοί μου παππούδες και γιαγιάδες μαμά? τι τους έχω κάνει και δεν θέλουν να με δουν?"

Απο που κι ως που Try, είναι υπεύθυνο αυτό το παιδί για τις αδικίες που του γίνονται 24 ώρες το 24ωρο και για μια ολόκληρη ζωή?

Αυτό το άτομο λοιπόν 24 ώρες το 24ωρο και για όλη του τη ζωή οφείλει να συγχωρεί?

Και πως θα πείσει τον εαυτό του ότι ευθύνεται το ίδιο γι' αυτά που του συμβαίνουν?

Τι επιχείρημα θα της έδινες για να την πείσεις πως ευθύνεται αυτή για όλα της τα δεινά?

Η ιστορία αυτή είναι αληθινή και την βιώνουν με την μία ή την άλλη παραλλαγή κάπου στα 4,000 παιδιά που γεννιούνται εκτός γάμου στην Ελλάδα κάθε χρόνο.

Sr Try, πήγαινε μια Κυριακή στα Παιδικά χωριά SOS, στάσου μπροστά απο αυτά τα παιδιά και πες τους την φράση που είπες παραπάνω:


Παράθεση
<<για οτι μας συμβαίνει η ευθύνη είναι δική μας αποκλειστικά>>

ασχετα αν μας ''βολεύει'' να την αποδίδουμε σε εξωγενή αίτια
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουνίου 26, 2007, 21:20:35 από Avaris »
Avaris
Veritas Vos Velirabit

Κανένας

  • Μηνύματα: 979
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #34 στις: Ιουνίου 26, 2007, 22:35:08 »
Η θέση μου γνωστή:
http://www.amorc.gr/forum/index.php/topic,79.msg814.html#msg814

Συγχωρώ εκεί που μπορώ.  Πασχίζω όμως να γίνομαι όλο και πιο δυνατός, για να μπορώ και να συγχωρώ.

Το να πάρω εκδίκηση είναι ένας τρόπος να αισθανθώ δυνατός και ανώτερος.  Όταν το πετύχω, τότε ΝΑΙ, εκπληρούνται οι προϋποθέσεις για να μπορέσω να συγχωρήσω.

Ο λόγος που δε ξυλοφορτώνεις εύκολα ένα παιδάκι πριν το συγχωρέσεις, είναι ότι συνήθως αισθανόμαστε ανώτεροι από αυτά, οπότε περιττεύει ο λόγος της εκδίκησης.   Στους ενήλικες που μας ζημιώσαμε, συνήθως αισθανόμαστε κατώτεροι, γι αυτό διψάμε για εκδίκηση και δικαιοσύνη.

Έχει απόλυτο δίκιο λοιπόν και συμφωνώ με τον Avaris που λέει:
Τώρα, όταν ο άλλος - ο ενήλικας - σου κάνει κάτι "ενοχλητικό", θέλει πολύ υψηλό προσωπικό ψυχικό μεγαλείο για να δώσεις τόπο στην οργή και να τον συγχωρέσεις....

"που είναι οι δικοί μου παππούδες και γιαγιάδες μαμά? τι τους έχω κάνει και δεν θέλουν να με δουν?"
Πως μπορεί κάποιος να συγχωρέσει γονείς/παπούδες που τον εγκατέλειψαν?  Η θέση μου είναι η ίδια.  Όταν θα καταφέρει να είναι υπεράνω της κατάστασης, όταν θα αισθάνεται δυνατός, τότε θα μπορεί και να τους συγχωρέσει.

<<για οτι μας συμβαίνει η ευθύνη είναι δική μας αποκλειστικά>>
ασχετα αν μας ''βολεύει'' να την αποδίδουμε σε εξωγενή αίτια
Χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος, το <<για οτι μας συμβαίνει η ευθύνη είναι δική μας αποκλειστικά>>, συμπεριλαμβάνει και πράξεις από προηγούμενες ζωές.  Οπότε το ορφανό ή αδικημένο παιδάκι, ο γεννημένος σακάτης κτλ δε ξέρεις τι έκανε σε προηγούμενες ζωές και τι χρωστάει, τι κάρμα και τι μαθήματα έχει να πάρει τώρα.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουνίου 27, 2007, 00:18:24 από Κανένας »
Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. Friedrich Nietzsche

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #35 στις: Ιουνίου 27, 2007, 09:24:07 »


<<για οτι μας συμβαίνει η ευθύνη είναι δική μας αποκλειστικά>>
ασχετα αν μας ''βολεύει'' να την αποδίδουμε σε εξωγενή αίτια

Χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος, το <<για οτι μας συμβαίνει η ευθύνη είναι δική μας αποκλειστικά>>, συμπεριλαμβάνει και πράξεις από προηγούμενες ζωές.  Οπότε το ορφανό ή αδικημένο παιδάκι, ο γεννημένος σακάτης κτλ δε ξέρεις τι έκανε σε προηγούμενες ζωές και τι χρωστάει, τι κάρμα και τι μαθήματα έχει να πάρει τώρα.


Συνεπώς, την "αδικία" σε Υλικό - ανθρώπινο επίπεδο την χρειάζεται το ίδιο το Συμπαντικό Σχέδιο για να απονέμει την Θεία Δίκη ή αλλιώς την Καρμική Δικαιοσύνη εν ζωή.

Την χρησιμοποιεί καθώς φαίνεται για την εκπλήρωση των σκοπών του.

Συνεπώς,

1) η "αδικία" όπως τελικά φαίνεται δεν είναι καθόλου έργο του ανθρώπου και απόρροια  της Ελεύθερης Βούλησής του (όπως πολλοί διατείνονται) παρά είναι "Θεϊκό κατασκεύασμα" που το διατηρεί επίτηδες για να τιμωρεί/διδάσκει τους ανθρώπους

και

2) συνεπώς, είναι φρούδες ελπίδες να πιστεύουμε πως η αδικία θα "εκλείψει" κάποτε, εφόσον ο άνθρωπος πάντοτε θα έχει αδυναμίες και ο Θεός πάντα θα χρειάζεται την "Αδικία" ως Θεσμό απόδοσης Καρμικής Δικαιοσύνης.

Συν τοις άλλοις, ακόμη και ο μεγαλύτερος εγκληματίας λέγεται πως δικαιούται μιας Δίκαιης Δίκης.

Που σημαίνει κατ' αρχήν "...ν' ακούσει το κατηγορητήριο..."....

Εαν τον ρίξεις στην φυλακή χωρίς "απαγγελία κατηγορίας" θα πρέπει να ξοδέψει όλη του την ζωή μην κάνοντας τίποτε άλλο απο το να προσπαθεί να μαντέψει "μα τι έκανα και βρέθηκα στην φυλακή"? "Μήπως τίποτα τέτοιο"? "ή μήπως κάτι σαν το άλλο"?

Τι να σου πω!  Φοβερή διαλογιστική κατάσταση.....Μόνο με σενάρια θα μπορεί να ασχολείται το μυαλό του επι 100 χρόνια ζωής/τιμωρίας/φυλακής.

Μηδέν εξελικτικότητα.

Κάτι δεν μου στέκεται καλά στην όλη υπόθεση πάντως.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουνίου 27, 2007, 09:34:31 από Avaris »
Avaris
Veritas Vos Velirabit

Κανένας

  • Μηνύματα: 979
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #36 στις: Ιουνίου 27, 2007, 09:48:57 »
Ξεφύγαμε από το θέμα της συγχώρεσης και πήγαμε στη Θεία Δίκη και Κάρμα.  Τα οποία αναλύσαμε σε άλλη συζήτηση.

2) συνεπώς, είναι φρούδες ελπίδες να πιστεύουμε πως η αδικία θα "εκλείψει" κάποτε, εφόσον ο άνθρωπος πάντοτε θα έχει αδυναμίες και ο Θεός πάντα θα χρειάζεται την "Αδικία" ως Θεσμό απόδοσης Καρμικής Δικαιοσύνης.
Ακριβώς.  Χρησιμοποιεί «Αδικία» σε αυτή τη ζωή για να ξεπληρώσει το κακό Κάρμα που απέκτησε σε μία άλλη.  Αν το δεις συνολικά υπάρχει τέλεια δικαιοσύνη.

Συν τοις άλλοις, ακόμη και ο μεγαλύτερος εγκληματίας λέγεται πως δικαιούται μιας Δίκαιης Δίκης.

Που σημαίνει κατ' αρχήν "...ν' ακούσει το κατηγορητήριο..."....
Σωστότατον!

Εαν τον ρίξεις στην φυλακή χωρίς "απαγγελία κατηγορίας" θα πρέπει να ξοδέψει όλη του την ζωή μην κάνοντας τίποτε άλλο απο το να προσπαθεί να μαντέψει "μα τι έκανα και βρέθηκα στην φυλακή"? "Μήπως τίποτα τέτοιο"? "ή μήπως κάτι σαν το άλλο"?
Ας μεταφέρουμε το παράδειγμά σου στην πραγματικότητα.  Κάποιος γενιέται/μεγαλώνει με σοβαρή αρώστια, ή για κάποιο λόγο τυρανιέται πολύ στη ζωή του (ορφανός, παρατημένος κτλ).  Αισθάνεται αδικημένος από τη ζωή.  Αρχίζει να αναρωτιέται που έφταιξε, πιο είναι το κατηγορητήριο. 

Τι κάνει λοιπόν?  Από πού θα πάρει απαντήσεις?

Φοβερή διαλογιστική κατάσταση.....Μόνο με σενάρια θα μπορεί να ασχολείται το μυαλό του επι 100 χρόνια ζωής/τιμωρίας/φυλακής.

Μηδέν εξελικτικότητα.

Κάτι δεν μου στέκεται καλά στην όλη υπόθεση πάντως.

Περίμενε λίγο…., δεν τελειώσαμε ακόμα.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουνίου 28, 2007, 00:19:21 από Κανένας »
Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. Friedrich Nietzsche

Eleni

  • Μηνύματα: 235
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #37 στις: Ιουνίου 27, 2007, 21:40:26 »
Αβαρι, δεν σκεφτόμουν το κάρμα και την ανταπόδωση οταν έγραφα το παραπάνω.
Σχετικά με αυτά , δεν εχω καταλλήξει ως προς την άποψη μου ακόμη και δεν ξέρω ούτε αν θα σιγουρευτώ ποτέ για κάτι οσο ζω.
Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι οτι για τα λάθη που εμείς κάνουμε καθώς και για την συμπεριφορά μας και όλα οσα αυτή δημιουργεί, εμεις και μονο εμείς έχουμε την ευθύνη.
Ως αναγωγή στο θέμα, θεωρώ οτι οι λόγοι και τα αποτελέσματα και της ''αμαρτίας'' και της ''συγχώρεσης '' αν είναι [ που πρέπει να είναι σ΄εμας] συνειδητά, επιφέρουν αντιδράσεις στο περίγυρο μας που εμείς εχουμε προκαλέσει.

Κανένας

  • Μηνύματα: 979
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Re: Απ: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #38 στις: Ιουνίου 30, 2007, 20:04:27 »
Λοιπόν, εσωτεριστές όλων των ειδικοτήτων.  Έχουμε κάποιον αδηκιμένο, με μεγάλα παράπονα από τη ζωή.  Ψάχνει για απαντήσεις.

Τι κάνει λοιπόν?  Από πού θα πάρει απαντήσεις?

Τι συμβουλή θα του δώσετε? 
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουνίου 30, 2007, 23:10:08 από Κανένας »
Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. Friedrich Nietzsche

Trithemius

  • L.V.X.
  • Μηνύματα: 1.225
  • Karma: 0
  • Enflame thyself in prayer... Invoke often...
    • Προφίλ
Re: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #39 στις: Ιουνίου 30, 2007, 20:26:47 »
Εξαρτάται από το μεταφυσικό του προφίλ.

Αν ανήκει σε κάποια θρησκεία, το πιο πιθανό είναι να του πουν πως μετά θα τον ανταμείψει ο θεός, πως οι πονεμένοι αυτής της ζωής θα είναι αυτοί που θα απολαύσουν στο μέγιστο την μεταθανάτια ευδαιμονία.

Αν ανήκει σε κάποιο εσωτερικό τάγμα, θα του δοθεί η εξήγηση της μετενσάρκωσης, του κάρμα, των χρεωστούμενων γενικότερα.

Αν είναι απόλυτα ορθολογιστής και πραγματιστής, θα δει την κατάστασή του ως μια από τις πιθανές εκδηλώσεις της Φύσης που απλώς "έτυχε" να συμβεί σε αυτόν.

Πάνω απ' όλα όμως αν είναι άνθρωπος ήρεμος, σοφός και με δομημένη σκέψη, δεν θα ασχοληθεί καθόλου με το γιατί βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση αλλά με το πως θα την ανατρέψει. Πρόκειται για τους υγιείς λάτρεις της ζωής, τους μαχητές της χαράς, αυτούς που σε κάθε δυσκολία διαβλέπουν μια πιθανή αιτία εξέλιξης μέσω της εμπειρίας.
...spes mea in mentem est...

Κανένας

  • Μηνύματα: 979
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Re: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #40 στις: Ιουνίου 30, 2007, 21:15:31 »
Μερικά από τα πιο πονεμένα, τα πιο άρρωστα άτομα, αυτά είναι που στρέφονται προς τον εσωτερισμό.  Το Κάρμα και η μετασάρκωση δίνει κάποιες πρώτες απαντήσεις.  Δε σταματάμε όμως εκεί.  Με διαλογισμό μπορείς να φτάσεις στην παιδική ηλικία, μέχρι και σε προηγούμενες ζωές.  Να δεις τι συνέβη, τι προκάλεσε το κάθε πρόβλημα.  Να βρεις επιτέλους την ηρεμία και να θεραπευτείς.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουνίου 30, 2007, 23:09:17 από Κανένας »
Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. Friedrich Nietzsche

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Re: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #41 στις: Ιουλίου 02, 2007, 10:12:47 »

Πάνω απ' όλα όμως αν είναι άνθρωπος ήρεμος, σοφός και με δομημένη σκέψη, δεν θα ασχοληθεί καθόλου με το γιατί βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση αλλά με το πως θα την ανατρέψει. Πρόκειται για τους υγιείς λάτρεις της ζωής, τους μαχητές της χαράς, αυτούς που σε κάθε δυσκολία διαβλέπουν μια πιθανή αιτία εξέλιξης μέσω της εμπειρίας.


Εαν κάποιος γνωρίζει πως μπήκε φυλακή επειδή έκλεψε, ξέρει τι πρέπει να "διορθώσει" επάνω του. Ξέρει σε τι επάνω έχει να "δουλέψει". Ποιά κομμάτια του Ψυχισμού του έχει να "βελτιώσει".

"Να μην ξανακλέψει". Αυτό είναι που πρέπει να βελτιώσει.

Εαν όμως μπει φυλακή χωρίς να γνωρίζει το λόγο, τότε δεν έχει ιδέα επάνω σε τι να "δουλέψει", τι να "βελτιώσει στον ψυχισμό" του.

Θαλασσοδέρνεται μέσα στη ζωή εντελώς στα τυφλά.

Και το ραντεβού στα τυφλά είναι ξαδελφάκι της ρώσσικης ρουλέτας. Δεν βγαίνει ποτέ σε καλό.

Γι' αυτό και προηγείται το "γιατί" πριν απο το "πως".

Πρώτα πρέπει να μάθει το "γιατί" βρέθηκε εδώ, στις "παρούσες συνθήκες" με τα "τάδε προβλήματα υγείας" ή "ανέχειας" ή όποια άλλα προβλήματα αντιμετωπίζει ώστε μετά να γνωρίζει επακριβώς τι έχει να "βελτιώσει" για να "εξελιχθεί".

Αλλιώς δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας "χαρούμενος άνθρωπος μέσα στην άγνοια" που απλώς κολλάει ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη του και νομίζει πως βελτιώνεται με αυτόν τον τρόπο.

Αλλιώς, εαν δεν πάρει "απαντήσεις" στο γιατί, η αίσθηση πως βιώνει μια ποινή/φυλακή χωρίς να ξέρει το "γιατί" θα του διογκώσει την Οργή και το Θυμό στο έπακρο. Οι τάσεις του καταστροφής θα χτυπήσουν κόκκινο. Το μόνο που θα θέλει πλεον είναι εκδίκηση. Θα νοιώθει μέσα του τον Αρη σε ολο του το μεγαλείο. Το μόνο που θα βλέπει γύρω του θα είναι αίμα και ξίφος.

Αυτός πλέον είναι στον Δρόμο για την Αριστερή Ατραπό.

Γι' αυτό και θεωρώ επικίνδυνο να "υποβιβάζεται" το "γιατί".

Εαν δεν ακούσει το "κατηγορητήριο" ο "σωφρονιζόμενος", το αίσθημα αδικίας ή θα τον σκοτώσει ή θα τον κάνει φονιά (στην περίπτωση που φέρει μεγάλα αποθέματα έντασης και ενέργειας μέσα του). Δεν υπάρχει μέση λύση γι' αυτόν.

Σε αυτόν που δεν του "φορτώθηκαν" στην πλάτη πολλά προβλήματα απο την Θεία Δίκη και δεν φέρει μέσα του και τις Φλόγες της Έντασης και της Υψηλής Ενέργειας, ε και να μην μάθει τα "Γιατί" δεν του καίγεται καρφάκι. Λογικό είναι. Δεν είναι μέσα στα κάρβουνα. Στο γρασίδι αμέριμνος κόβει βόλτες. Πρόβατο του δόθηκε να δαμάσει, όχι λιοντάρι.

(Νομίζω πως αυτά τα τελευταία ποστ θα έπρεπε να μεταφερθούνε στο http://www.amorc.gr/forum/index.php/topic,158.msg2695.html (Τελικά, ισχύει ο Νόμος της Ανταπόδοσης?))
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουλίου 02, 2007, 10:26:34 από Avaris »
Avaris
Veritas Vos Velirabit

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Re: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #42 στις: Ιουλίου 14, 2007, 11:58:37 »


                     

                      Συγχώρησέ τους και αμέσως μετά ετοιμάσου να θρηνήσεις και πάλι θύματα.....
Avaris
Veritas Vos Velirabit

El Morya

  • Homo Astohastous
  • Μηνύματα: 96
  • Karma: 0
    • Προφίλ
    • E-mail
Re: Απ: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #43 στις: Ιουλίου 14, 2007, 12:41:00 »
Παράθεση
"Πότε Συγχωρούμε"?

Όταν έχουμε πάρει την εκδίκηση μας.


Repeating mode on :)
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουλίου 14, 2007, 14:56:31 από El Morya »

Κανένας

  • Μηνύματα: 979
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Re: "Πότε Συγχωρούμε"?
« Απάντηση #44 στις: Ιουλίου 14, 2007, 19:14:22 »
Θαλασσοδέρνεται μέσα στη ζωή εντελώς στα τυφλά.
........
Γι' αυτό και προηγείται το "γιατί" πριν απο το "πως".
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,79.msg2621.html#msg2621
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,79.msg2737.html#msg2737
« Τελευταία τροποποίηση: Νοεμβρίου 05, 2008, 00:32:07 από Rose_777 »
Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. Friedrich Nietzsche