Στάλθηκε στις 5/12/2007
Καταρχήν, πρέπει να ομολογήσω ότι αδυνατώ να κατανοήσω έναν Εσωτερισμό με προσδιορισμούς (δυτικός, ανατολικός ή ό,τι άλλο).Εφόσον ΕΙΝΑΙ Εσωτερισμός, δεν μπορεί παρά να αφορά την Αλήθεια που βρίσκεται πέρα από εξωτερικούς διαχωρισμούς, μολονότι με κάποιον τρόπο τους εμπεριέχει. Τους εμπεριέχει, προκειμένου να τους ερμηνεύσει, να τους κατανοήσει και εντέλει να τους συνθέσει.
Κατ' αρχήν, ο όρος "Εσωτερισμός" προέρχεται από την λέξη "εσωτερικός", που σημαίνει, "μυστικός, κρυμμένος".
Η έννοια "Εσωτερισμός" δήλωνε ακριβώς την "κρυφή", την "απόκρυφη", την "μυστική" ενασχόληση με τις -όπως επικράτησε να λέγονται - "απόκρυφες επιστήμες".
Σύμφωνα με την Μπλαβάτσκι, "απόκρυφες επιστήμες" είναι οι επιστήμες των μυστικών της φύσης -υλικής και ψυχικής, νοητικής και πνευματικής και αποκαλούνται Ερμητικές και Εσωτερικές Επιστήμες. Στην Δύση μπορεί να αναφερθεί σαν παράδειγμα η φιλοσοφία της Καμπαλά, στην Ανατολή η φιλοσοφία της Γιόγκα. Οι επιστήμες αυτές είναι, και έτσι υπήρξαν επί αιώνες, κρυμμένες από τους αμύητους, για τον προφανή λόγο ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να εκτιμηθούν από τις ιδιοτελείς τάξεις των μορφωμένων, ούτε θα μπορούσαν να κατανοηθούν από τους αμόρφωτους. Και για έναν λόγο ακόμη, επαιδή οι πρώτοι θα μπορούσαν να τις καταχραστούν για δικό τους όφελος, μετατρέποντας έτσι την θεία επιστήμη σε μαύρη μαγεία.
Στο λήμμα "Αποκρυφιστής" της "βίβλου του Αποκρυφισμού" της Μπλαβάτσκι, από τις εκδόσεις Κέδρος, διαβάζουμε:
"Αποκρυφιστής: Εκείνος που μελετάει τους διάφορους κλάδους της απόκρυφης επιστήμης. Ο όρος χρησιμοποιείται από τους Γάλλους Καμπαλιστές και η έννοια Αποκρυφισμός περιλαμβάνει ολόκληρη την γκάμα των ψυχολογικών, φυσιολογικών, κοσμικών, υλικών και πνευματικών φαινομένων. Από την λέξη occultus - κρυμμένο ή μυστικό. Αναφέρεται συνεπώς στην μελέτη της Καμπαλά, της Αστρολογίας, της Αλχημείας και όλων των Αποκρύφων Επιστημών".
Παρατηρούμε λοιπόν ότι ,έχει γίνει στο παρελθόν τουλάχιστον ένας προσδιορισμός του Εσωτερισμού, περιορίζοντας μερικά το συνολικό εύρος των Εσωτερικών Επιστημών, όπως και έχει φτάσει και μέχρι τις μέρες μας ο διαχωρισμός του Εσωτερισμού σε Αποκρυφισμό και Μυστικισμό. Παρατηρώντας τις Εσωτερικές Επιστήμες που ενασχολείται ο Αποκρυφισμός, διακρίνουμε ότι, κατά κανόνα, αναφέρονται Εσωτερικές Επιστήμες που "άνθισαν" στη Δύση.
Έτσι, έφτασε με τον καιρό να γίνεται μια διάκριση ανάμεσα στις Εσωτερικές Επιστήμες που αναπτύχθηκαν περισσότερο στην Ανατολή με άλλες που αναπτύχθηκαν περισσότερο στην Δύση ή ακόμα η αναάπτυξή τους να ακολούθησε έναν διακριτά ξεχωριστό κλάδο. Δεν θεωρείται λοιπόν αδόκιμοας ο όρος "Δυτικός" ή "Ανατολικός" Εσωτερισμός, παρότι ο Εσωτερισμός είναι ένας και ενιαία μοναδικός, όπως δεν θεωρείται αδόκιμος ο όρος "Νέος κόσμος" σε σχέση μια την μοναδικότητα του ενός και μόνου κόσμου. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τον Άνεμο, για τον οποίο θεωρώ ότι δεν τον ξεχωρίζει καταχρηστικά ο άνθρωπος σε Βοριά (ψυχρό και κρύο άνεμο), σε Νοτιά (θερμό και ζεστό άνεμο) κλπ.
Στάλθηκε στις 5/12/2007
Επειδή όμως με ενδιαφέρει να γνωρίσω περισσότερα γι' αυτό που λέγεται -καταχρηστικά έστω - "δυτική εσωτερική παράδοση", θα χαιρόμουν αν μπορούσα να έχω απάντηση στα εξής:
Ποιές οι Πηγές της δυτικής εσωτερικής παράδοσης; Από πού αντλούν οι δυτικοί στοχαστές το υλικό που καταγράφουν ή μεταδίδουν προφορικά; Χρονολογίες; Ποιά είναι τα παλαιότερα κείμενα που έχουν εμφανισθεί στη Δύση (κοινώς γνωστά ή γνωστά μόνο σε εσωτερικούς κύκλους).
Οι πηγές της Δυτικής εσωτερικής Παράδοση, προσπερνώντας τις πλούσιες μυθολογικές αναφορές και στεκόμενοι μόνο σε τεκμηριωμένες ιστορικές αναφορές, βρίσκονται κατ' αρχήν στους "Ιερούς Λόγους" του θεολόγου Ορφέα, χρονικά αρκετά παλαιότερα από την εποχή του Τρωικού πολέμου, στη συνέχεια στα βαθυστόχαστα εσωτερικά Έπη του Ομήρου (Ιλιάδα και Οδύσεια, τα οποία συνέταξε -όπως απέδειξε ο Otto Kern- "λεηλατώντας" τους Ορφικούς Ύμνους) κατά τον όγδοο περίπου αιώνα, μετέπειτα ιστορικά, στην "Θεογονία" και στο "Έργα και Ημέρες" του Ησίοδου (ο οποίος ενέπνευσε την μεγάλη εσωτερίστρια Έλενα Μπλαβάτσκι στα όσα αποκάλυψε περί των ανθρωπίνων φυλών) και μετά τον έβδομο αιώνα, στους λοιπούς μεγάλους ποιητές από τους οποίους ξεχώρισαν ο Αλκμάνας και ο Πίνδαρος.
Η ιστορία μνημονεύει -και οι μετέπειτα φιλόσοφοι των κλασσικών χρόνων κάνουν συχνές αναφορές- τα έργα μεγάλων διδασκάλων, μυστών και σοφών της αρχαιότητας, όπως των Αγλαόφημου, Επιμενίδη του Κρήτα, Φερεκύδη εκ Σύρου, του Σκύθη Άβαρη, Αριστέα, Ερμότιμου κλπ, των οποίων όμως τα έργα δεν διασώθηκαν. Αυτοί οι αξιομνημόνευτοι μεγάλοι Μύστες απετέλεσαν τους διδασκάλους των αθάνατων φιλοσόφων της κλασσικής και ανεπανάληπτης εποχής της αρχαιότητας, όπως των Ήράκλειτου, Πυθαγόρα, Θαλή, Παρμενίδη, Ξενοφάνη, Εμπεδοκλή, Πλάτωνα, Δημόκριτου, Αριστοτέλη και εν γένει ολάκερων σχολών εσωτερικής και εξωτερικής φιλοσοφικής σκέψης, όπως των Ελεατών, των Φυσικών, των Κυνικών, των Στωικών, των Επικούρειων....
Σε πλειάδα διδασκάλων ως παραπάνω, στηρίχθηκε και στηρίζεται ο Δυτικός Εσωτερισμός και δεν υπάρχει Εσωτερική επιστήμη που να στερείται αναφορών τουλάχιστον στα έργα του Πλάτωνα. Από τον Πλάτωνα και εντεύθεν θα δημιουργηθεί μια ολόκληρη σχολή φιλοσοφικής σκέψης - ο Νεοπλατωνισμός- όπου με τα έργα του που απαρτίζουν κατά κόρον τα Ερμητικά κείμενα, θα αποτελέσει τον έναν από τους τρεις πυλώνες που στηρίζεται ολόκληρος ο δυτικός εσωτερισμός. Οι άλλοι δύο πυλώνες, η Αλχημεία -στοιχεία της οποίας ανευρίσκονται πλούσια στα έργα του Πλάτωνα και του Δημόκριτου, αλλά ουσιαστικά οργανώνεται κατά τα Ελληνιστικά χρόνια κάτω από τις διδασκαλίες του Ζώσιμου του Πανωπολίτη- και η Καμπαλά, αποτελούν το εύφορο έδαφος από όπου αναβλύζουν και ζωοποιούνται τα ύδατα της γνώσης του αποκαλούμενου Δυτικού Εσωτερισμού. Δυστυχώς για την Καμπαλά, έχει παγιωθεί σχεδόν μια διαστρεβλωτική παραφιλολογία σχετικά με την ουσία της φιλοσοφίας της και τις ρίζες της, αλλά το θέμα αυτό χρήζει ξεχωριστής διερεύνησης.
