ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα
Σχόλια => Θρησκεία και Κοινωνία => Μήνυμα ξεκίνησε από: Rose στις Μαΐου 16, 2013, 18:23:49
-
http://www.pare-dose.net/4975
Η κατήχηση ως μέσον αναπαραγωγής του χριστιανικού ποιμνίου
Παρασκευή, 8 Μαρτίου, 2013
(http://www.pare-dose.net/blog/images/2013/03/4975/Katixisi.jpg)
Κανένα σύστημα δεν μπορεί να επιβιώσει αν δεν έχει μηχανισμούς της αναπαραγωγής του. Ο Χριστιανισμός ως ένα συγκροτημένο επίγειο σύστημα, έχει ασφαλώς ανάγκη των μηχανισμών της αναπαραγωγής του, διότι οι υποτιθέμενες θείες αλήθειες, δεν είναι ικανές από μόνες τους να διαιωνίζονται στη μνήμη του ποιμνίου. Γι' αυτό, στήθηκε εξ' αρχής μια καλή μηχανή προσηλυτισμού και κατόπιν ένας μηχανισμός διοικήσεως του ποιμνίου, κάτω από την οργανωμένη ποιμαντορία. Ουδεμία επιχείρηση στον κόσμο και ουδένα πολιτικό σύστημα έχει τόσο οργανωμένη μηχανή αναπαραγωγής του όσο η χριστιανική Εκκλησία, η οποία έχει κατορθώσει επί 1600 χρόνια να κυριαρχεί, παρ' όλη την υποβίβαση του ανθρώπου σε ποίμνιο.
Ένας εκ των σημαντικότερων μηχανισμών αναπαραγωγής του χριστιανικού κατεστημένου, είναι η κατήχηση των πιστών. Η λέξη «κατήχηση» βγαίνει από το ρήμα «κατηχέω», που σημαίνει «τέρπω διά του ήχου», αλλά αργότερα επεκράτησε να σημαίνει «διδάσκω τα της θρησκείας». Φαίνεται πως οι χριστιανικές αλήθειες «έτερπαν με το άκουσμά τους», γι' αυτό επελέγει πολύ μεθοδικά η θαυμάσια λέξη «κατήχηση».
Ο ρόλος της κατηχήσεως στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, ήταν παρόμοιος με τη διαφώτιση των κομμουνιστών, οι οποίοι φαίνεται πως διδάχτηκαν από τον χριστιανικό τρόπο επικρατήσεως. Όταν στρατολογούνταν κάποιος καινούργιος, περνούσε από διδασκαλία, βρισκόταν υπό παρακολούθηση για να διαπιστωθεί η ειλικρίνεια του και να αποφεύγεται η προδοσία. (Μ' αυτό το σκεπτικό είχε διαιρεθεί η εκκλησία σε τρεις χώρους: Στον πρόναο, στον κυρίως ναό και στο ιερό). Κατόπιν, γινόταν δεκτός στην ομάδα διά της συμβολικής πράξεως του βαπτίσματος. Αυτός ο τρόπος ήταν φυσιολογικός για μια οργάνωση που δρούσε στην παρανομία και που σκοπό είχε την ανατροπή της άρχουσας ρωμαϊκής κοινωνίας. Παρόμοιους τρόπους έχουν χρησιμοποιήσει οργανώσεις που, είτε βρίσκονται υπό διωγμό, είτε είναι από τον χαρακτήρα τους μυστικές. Ο υποψήφιος κομμουνιστής λ.χ. περνούσε από διαφώτιση και από πολλές δοκιμασίες και δοκιμές πριν γίνει δεκτός στην κομμουνιστική ομήγυρη και του ανατεθούν έργα και αποστολές.
Η κατήχηση προϋποθέτει ένα σύστημα αξιωμάτων, τα οποία ανακηρύχτηκαν σε δόγμα, δηλαδή σε απόλυτες και μοναδικές αλήθειες που θεωρούντο σωτήριες για τον άνθρωπο. Ο Χριστιανισμός είχε δημιουργήσει ένα σύστημα αξιών και θεωρητικών θέσεων για τον κόσμο, τον άνθρωπο και την κοινωνία και έναν σκοπό που αναφερόταν στην ανατροπή του κατεστημένου και στην εδραίωση του δικού της βασιλείου. Οι θέσεις αυτές προέρχονταν κατά κύριο λόγο, από την ιουδαϊκή ιστορία και θεολογία, με προσθήκη την έλευση του Μεσσία και τις νέες ιδέες περί κοινωνίας που έβγαιναν από τις κρατούσες κοινωνικές συνθήκες της ρωμαιοκρατίας. Ο εισερχόμενος στο κίνημα έπρεπε να αποδεχτεί τις βασικές αρχές και κυρίως στην πίστη, ότι το κίνημα ήταν θεόπνευστο, ότι ο Μεσσίας εμφανίστηκε και αναστήθηκε στους ουρανούς. Βαθμιαίως, σχηματίστηκαν διδασκαλίες και οι παλιές αντιλήψεις και προσηλυτιστικές θεωρήσεις του πρώιμου Xριστιανισμού, έχουν θεοποιηθεί και αποτελούν πλέον αυτοσκοπό. Είναι το άγιο δόγμα, το οποίο έχει περισσότερο βαρύνουσα σημασία από την λατρεία και τον Θεό τον ίδιο. Ιστοριούλες και μύθοι έχουν καταστεί πλέον ιερά κείμενα, έχουν πάρει έναν υπερφυσικό, υπερκόσμιο χαρακτήρα, ώστε να ορκίζεται κανείς θέτοντας την χείρα του πάνω σ' ένα βιβλίο, την «Ιερή Βίβλο» και να νομίζει ότι ακουμπά τον ίδιο τον Θεό. Αυτός είναι βέβαια ο φετιχισμός των αντικειμένων, δηλαδή ένας ειδωλολατρισμός άνευ προηγουμένου, στον οποίο γράμματα, χαρτί, χρώματα και βιβλιοδεσία παίρνουν μεταφυσικό νόημα.
Συν τω χρόνω και ειδικότερα μετά τον πέμπτο αιώνα, όταν ο Χριστιανισμός επεβλήθη με την «αγάπη των σπαθιών» των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Θεοδοσίου, Αρκαδίου, Ιουστινιανού και άλλων και κατέστη ένα πολιτικό σύστημα επίσης διά της ανακηρύξεως της αυτοκρατορίας σε χριστιανική (το περίφημο «μία αυτοκρατορία, ένας βασιλεύς, μία θρησκεία»), τότε το πλείστο του πληθυσμού είχε υπαχθεί στην ιερή σκέπη της ποιμαντορίας των Ιουδύλων. Η αρχική κατήχηση της προσηλυτίσεως νέων μελών, άλλαξε μορφή και στόχο, αφού οι άνθρωποι είχαν με τον ένα ή άλλο τρόπο γίνει χριστιανοί. Το κύριο θέμα τότε ήταν να διατηρηθούν οι ενήλικες ως χριστιανοί και τα παιδιά τους να κατηχηθούν εξ αρχής, ώστε να εμφυσηθεί για τα καλά η πίστη στον Γαλιλαίο. Αμφότεροι οι στόχοι τελικώς επιτεύχθηκαν, ώστε οι άνθρωποι, αφού ποιμνιοποιήθηκαν, αναπαράγουν τον εαυτό τους ως ποίμνιο, χωρίς κόπο από την πλευρά της ποιμαντορίας. Για αιώνες, ήταν δεδομένο ότι το παιδί του χριστιανού θα ήταν χριστιανός, γιατί μόνο αυτό, από γεννησιμιού του, γνώριζε και καθ' όλη τη ζωή του αυτό έβλεπε. Παρ' όλα αυτά η ποιμαντορία, πολύ πονηρά σκεπτόμενη, δημιούργησε την κατήχηση, για να εισέρχεται πολύ βαθιά στην ψυχή των εκάστοτε νέων, ώστε να αποτελούν ένα πειθήνιο ποίμνιο και να αρέσκονται από την ποιμνιακή τους κατάσταση, αφού ό,τι φυτεύεται στην τρυφερή ψυχή, εκείνο παραμένει σ' όλον το βίο. Γι' αυτό, διδάσκονται οι νέοι από πολύ νωρίς στο νηπιαγωγείο τις θρησκευτικές παραδόσεις, μαθαίνουν την εβραϊκή μυθολογία, μαθαίνουν ν' αγαπούν τον καλό Χριστούλη και δραματοποιούν τα «άγια πάθη» σε θεατρικές σκηνές.
Σήμερα η κυριαρχία και μονοκρατορία της Εκκλησίας είναι αυτοκρατορική στην ανατροφή των νέων και στην εκποιμνίωση των πιστών. Καμιά πολιτική ιδεολογία του αιώνα μας δεν ήταν τόσο μονοκρατορική και απόλυτη, όσο η χριστιανική θεοαντίληψη. Ακόμη και στην μονολιθική Σοβιετική Ένωση, είχαν ξεφύγει τομείς από την απολυταρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Εδώ, στην χώρα των Ρωμιών ασκείται η παντοκρατορία της ποιμαντορίας και το χειρότερο, θεωρείται δεδομένη και συνεπώς μη αμφισβητήσιμη.
Στο δημοτικό σχολείο ολοκληρώνεται ο προσηλυτισμός και η πλύση εγκεφάλου με το χριστιανικό μύθο. Στην ΣΤ' δημοτικού έχουν ήδη χριστιανικούς αποβλακωθεί από την συνεχή κατήχηση και, διαβάζουν στο μάθημα των Θρησκευτικών: «Η έννοια της κατηχήσεως είναι να διδάσκονται οι χριστιανικές αλήθειες (...) τις αλήθειες τις δεχόμαστε μόνο με την πίστη, επειδή ξεπερνάνε τη δύναμη του μυαλού μας» (σχολικό εγχειρίδιο Β. Σκιαδά, «Λειτουργική και Κατήχηση»).
Όλες οι παραδοξολογίες του Χριστιανισμού ανακηρύσσονται υπερκόσμιες αλήθειες, οι οποίες, επειδή είναι παράλογες και αφύσικες, μαθαίνει ο νέος να τις δέχεται με πίστη, δηλαδή χωρίς λόγο, γιατί το «μικρό του το μυαλό» δεν μπορεί να καταλάβει τη «νεκρανάσταση», δηλαδή το αδύνατο και παράλογο (που η νοήμων ποιμαντορία καταλαβαίνει). Έτσι διδάσκεται ο νέος να είναι πειθήνιος σε ανεπιβεβαίωτες αλήθειες, δηλαδή σε παραλογισμούς, να τις πιστεύει ως α πριόρι αλήθειες, και να αποθηκεύει στο ασυνείδητό του τον παραλογισμό και την πνευματική πενία. Κατ' αυτόν τον τρόπο, γίνεται ένα άλογο ον, ένα ποίμνιο, αφού αυτός ακριβούς είναι ο ορισμός του ποιμνίου.
Στη συνέχεια διαβάζουμε στο ίδιο σχολικό εγχειρίδιο: «Ο αληθινός Θεός (=Γιαχβέ) φανέρωσε τις αλήθειες τον στους Ισραηλίτες, αλλά η εμφάνιση του Μεσσία έφερε τη σωτηρία στους ανθρώπους. [...] Έτσι μέσα από το σκοτάδι του προχριστιανικού κόσμου ανέτειλε σαν ήλιος ο Χριστιανισμός, ήλιος μοναδικός και εξαίρετος. [...] Γι' αυτό διαδόθηκε σαν αστραπή. [...] Γενικά κάθε καλό του συγχρόνου πολιτισμού έχει τη ρίζα του στον Χριστιανισμό».
Καταλαβαίνετε, πως και με ποιά περιττώματα εμβολιάζεται η άγραφη ψυχή των νέων, για να γίνουν τελικώς ποίμνια; Ο Θεός της προπαγάνδας του Χριστιανισμού έχει σαν εκλεκτό λαό τους Ισραηλίτες, ενώ οι Έλληνες που έφτιαξαν τον πολιτισμό του κόσμου είναι μιαροί και παρακατιανοί. Ο δε Μεσσίας Χριστός έφερε τη σωτηρία, γιατί οι προχριστιανικοί άνθρωποι ήταν χαμένοι και καταδικασμένοι, όπως ο Ηράκλειτος, ο Εμπεδοκλής, ο Σωκράτης, και από το σκοτάδι του προχριστιανισμού, δηλαδή από το «σκοτάδι» του ελληνικού πολιτισμού (το μεγαλείο της Ελλάδας είναι σκοτάδι γι' αυτούς), ανέτειλε ο ήλιος του Χριστιανισμού, δηλαδή ο Μαύρος Μεσαίωνας που καταδίκασε το ανθρώπινο πνεύμα. Διαδόθηκε ως αστραπή, δηλαδή χρειάστηκαν 500 χρόνια για να επιβληθεί τελικώς διά της βίας σαν πολιτική επιλογή ορισμένων αυτοκρατόρων. Αλλά το χειρότερο, ο ισχυρισμός ότι ό,τι καλό έχει βγει στην ανθρωπότητα είναι από τον Χριστιανισμό, τον Χριστιανισμό που καταδίκασε τον Διαφωτισμό, που αφαίρεσε τον ορθό λόγο και κάθε επιστήμη από την ανθρωπότητα, αυτός ο Χριστιανισμός είναι η δόξα του ανθρώπου. Είναι όμως παγκοσμίως σήμερα γνωστό και παραδεκτό, ότι το μοναδικό φως και ο ήλιος της ανθρωπότητας είναι ο προ-χριστιανικός ελληνικός πολιτισμός, όσο και αν αυτό τους κάθεται στο λαιμό. Αλλά δυστυχώς, μ' αυτή τη χριστιανική μωρία κατηχούνται τα παιδιά των Ρωμιών να παραμείνουν Ρωμιοί και ποίμνιο και να μισούν την Ελλάδα.
Ο σχολικός προσηλυτισμός συμπληρώνεται με το κατηχητικό, δηλαδή ειδικά σχολεία στα οποία διδάσκεται η χριστιανική ποιμνιοθεωρία. Εκεί ασκείται συστηματική πλύση εγκεφάλου από τους ειδικούς ποιμνίτες και Ιησουίτες, που συνήθως είναι αρρωστημένες φυσιογνωμίες του χριστιανικού φανατισμού και της ιουδυλικής μισαλλοδοξίας. Εκεί γαλουχείται ο στρατιώτης του Χριστού, ο δομηνικάνος (=σκύλος του Θεού), εκεί πλάθεται ο μελλοντικός καλόγερος κι εκεί ποιμνιώνεται ο ανθρωπάκος της χριστιανοσύνης. Εκεί διαπλάθεται ο κενός ταπεινός ανθρωπάκος, ο δούλος του Κυρίου και των ποιμένων του. Η διάπλαση των νεανικών ψυχών προς τη μοναδική κατεύθυνση, τον Χριστό και την ποιμαντορία του, φέρνει την ψυχική εκκένωση από κάθε τι ανθρώπινο και λογικό. Το σπουδαίο είναι ότι οι γονείς, οι οποίοι προηγουμένως είχαν υποστεί παρόμοιο ευνουχισμό, αποστέλλουν τα παιδιά τους στην αποβλάκωση, για να γίνουν έτσι δήθεν ηθικοί και χρηστοί άνθρωποι. Πώς όμως μπορεί να γίνει κανείς ενάρετος στον κοινωνικό βίο, όταν είναι διανοητικά και πνευματικά ευνουχισμένος, όταν του έχει αφαιρεθεί ο λόγος και έχει γεμίσει το ασυνείδητο και συνειδητό του με τον χριστιανικό παραλογισμό; Ο κοινωνικά ενάρετος πρέπει να έχει λόγο και όχι πίστη, να είναι εχέφρων και όχι άφρων, να είναι λογικός και όχι παράλογος, να έχει γνώση και όχι αμάθεια.
Πηγή: «Ποίμνιο ή Έλληνας;» (Τρύφων Ολύμπιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Στοκχόλμης)
-
http://pansyrinx.org/%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%87%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D/
Ρατσισμός και κατήχηση χριστιανικού μίσους στα σχολικά βιβλία
ΜΑΡΤΊΟΥ 1, 2013
Και η υποκρισία συνεχίζεται σε όλο το μεγαλείο της. Έλεος δηλαδή!!! Από προχθές τα κανάλια δεν έχουν σταματήσει να κατακεραυνώνουν τα κατηχητικά μίσους όπως λένε της χρυσής αυγής ενώ κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά στην αποχαύνωση και πλύση εγκεφάλου που γίνεται όχι στα κατηχητικά …
(http://pansyrinx.org/wp-content/uploads/2013/03/idololatria.jpg)
Χριστιανοποίηση και κατήχηση των παίδων στην ειδωλολατρεία
Κατήχηση παιδιών από την ηλικία των 6 ετών, τους οποίους αποκαλεί «μικρούς φίλους του κινήματος», έχει ξεκινήσει η Χρυσή Αυγή, όπως φαίνεται… γράφουν σήμερα οι εφημερίδες. Τι υποκρισία!! Για δεκαετίες το ίδιο το κράτος δεν συντηρούσε και υπέβοσκε τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία μέσα από τα σχολικά βιβλία και τα κατηχητικά, με το επιχείρημα ότι προσπαθούσε να ανυψώσει το… ελληνοχριστιανικό – «εθνικό» (εθνικιστικό) φρόνημα των ελληνοπαίδων; Το αποτέλεσμα το βλέπετε. Η Χρυσή Αυγή είναι δικό τους «παιδί», δικό τους προϊόν, και η οποία συνεχίζει να πράττει σε υπερθετικό βαθμό αυτό που η κοινωνία μας συνήθιζε να ακούει δια του σχολείου και άμβωνος.
Και η υποκρισία συνεχίζεται σε όλο το μεγαλείο της. Έλεος δηλαδή!!! Από προχθές τα κανάλια δεν έχουν σταματήσει να κατακεραυνώνουν τα κατηχητικά μίσους όπως λένε της χρυσής αυγής ενώ κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά στην αποχαύνωση και πλύση εγκεφάλου που γίνεται όχι στα κατηχητικά των ενοριών αλλά μέσα στα δημόσια σχολεία.
Αρνούνται να παραδεχτούν ότι η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός σπέρνεται μέσα στην εκπαίδευση με τις διαταγές του κάθε υπουργείου παιδείας και υπό ευλογίες της κρατούσης ορθόδοξης εκκλησίας προκειμένου να εμπεδωθεί η ιδέα της μοναδικής ξεχωριστής… ελληνοχριστιανικής φυλής.
Υπήρχε μέχρι πρόσφατα σε βιβλίο της Α΄ Λυκείου η αναφορά ότι ο ελληνικός λαός μετά τη κατάρρευση του Ισραήλ, είναι πλέον ο «περιούσιος λαός του θεού». Αντιλαμβάνεσθε τι σημαίνει αυτό; Το άκρον άωτον του ρατσισμού. Με αυτό το σκεπτικό της «μοναδικής αλήθειας» ξεκοίλιαζαν κάποτε οι κατακτητές τις λεγόμενες νέες χώρες προκειμένου να… σώσουν τους άπιστους.
Αρνούνται να παραδεχτούν ότι τα σχολικά βιβλία είναι αυτά που συντηρούν τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία μέσα από την ιδέα ότι ο θεός είναι ΠΑΝΤΑ με την πλευρά των Ελλήνων. «Δοξάζω τον θεό γιατί με έκανε άνθρωπο. Γιατί με έβαλε πιο πάνω από τα άλλα πλάσματά του (αυτό για να δείτε γιατί ο Ρωμιός δεν έχει κανέναν ηθικό φραγμό να δηλητηριάσει οποιοδήποτε αδέσποτο μιας και τα ζώα τα θεωρεί μέσω της παιδείας δεύτερη επιλογή του θεού του, ως πλάσματα στη Γη).
«Μα πιο πολύ τον δοξάζω που μου κράτησε το καλάμι μου, όταν έβοσκα τις γίδες μου, και το τουφέκι μου όταν πολεμούσα για τον τόπο μου». Αυτά στη γλώσσα της ΣΤ’ δημοτικού. Ούτε καν στα θρησκευτικά. Φανταστείτε τι γράφεται εκεί μέσα!!! Ακόμη και στο μάθημα της πολιτικής αγωγής γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί η ιδιότητα του πολίτη με αυτή του πιστού. Θέλετε λοιπόν κύριοι να σταματήσετε τα κατηχητικά μίσους; Αρχίστε από τα σχολεία μας.
-
http://alphaomega.pblogs.gr/2011/02/hristianikh-kathhhsh-h-plysh-egkefaloy.html
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ!!! Η ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ;
21 Φεβ 2011
(http://1.bp.blogspot.com/-5_JnAdK_bVk/TWE4FEssyQI/AAAAAAAAAMo/hroHECAYJKM/s320/200_4.jpg)
Η Χριστιανική κατήχηση αρχίζει να διδάσκεται από την Γ' τάξη του Δημοτικού Σχολείου και συνεχίζει σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης. Ας δούμε λοιπόν με την σειρά, τι διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στο μάθημα των θρησκευτικών:
Γ' Δημοτικού (Βιβλίο με 184 σελίδες).
Σελ. 8 Ξεκινάμε με τον αγιασμό στο σχολείο. Παραβλέπεται εντελώς η αρχαιοελληνική παράδοση.
Σελ. 164. Αναφέρεται στο Αι Γιώργη. Κι εδώ δεν γίνεται καμιά νύξη συσχετισμού η και απλής μνείας του μύθου του Περσέα και της Ανδρομέδας. Από τις 184 σελίδες του βιβλίου είναι απούσα η Ελλάς. Ούτε κάν μια φωτογραφία του Παρθενώνα.
Δ' Δημοτικού.
Στην σελίδα 82 αναφέρει ότι ο Παύλος (Σαούλ) ''Όπου και αν κοιτάξει βλέπει είδωλα, βωμούς, ναούς, αγάλματα''.
Ε' Δημοτικού.
Η θεματολογία του στρέφεται γύρω από τους βίους των Αγίων και το εορτολόγιο. Δεν παραλείπουν στο ''Γλωσσάρι'' και τον Ιουλιανό τον ''Παραβάτη'', ατιμωτικό προσωνύμιο του Ελληνολάτρη αυτοκράτορα.
ΣΤ' Δημοτικού.
Στις σελίδες από 11 ως 48. Καθαρή Ιουδαϊκή ιστορία.
Σελ. 116 Υβριστικός τίτλος (Ο Ρωμιός και η εκκλησία του).
Σελίδες από 230 ως 234. Ύμνοι.
Σελίδες από 197 ως 198. Παπουλάκος, ο καλός σπορέας.
Α' Γυμνασίου.
Στις σελίδες 207-208 αναφέρεται η επίσκεψη του Μ. Αλεξάνδρου στα Ιεροσόλυμα. Παρουσιάζει λοιπόν χαλκογραφία, που παριστάνει τον Έλληνα Στρατηλάτη να υποκλίνεται γονυπετής στον Ιουδαίο Αρχιερέα, μπροστά στην πύλη της Ιερουσαλήμ. Η χαλκογραφία αυτή είναι υβριστική για τους Έλληνες, οι οποίοι... ΔΕΝ ΕΚΛΕΙΝΑΝ ΓΟΝΥ ΟΥΤΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΘΕΩΝ πολύ δε περισσότερο μπροστά στους Εβραίους Αρχιερείς. Το βιβλίο είναι πλημμυρισμένο από ιουδαικές φωτογραφίες: Αβραάμ, Μωυσής, Δαυίδ, Ροβοάν, Ιερεμίας, Ησαίας, Μιχαίας, Αμώς, Ωσηέ, κ.ά., χάρτες και τοπία Ιουδαικά. Ακόμη και λαογραφικά έθιμα του θερισμού από τους Ισραηλίτες. Υπάρχει ακόμα πλήρης εξιστόριση του εβραικού λαού. Η Ελλάδα ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ουσιαστικά. Αντιθέτως, σχολιάζεται με κάθε λεπτομέρεια η χώρα της Βίβλου. Και επειδή μια εικόνα αντιστοιχεί με χίλιες λέξεις, παραθέτουν: αεροφωτογραφία της κοιλάδας του Ιορδάνη, σχεδιάγραμμα κλιματολογικών συνθηκών της Παλαιστίνης, οδοδείκτη στην διασταύρωση των οδών προς, Ιερουσαλήμ, Ιεριχώ και νεκρά θάλασσα, όπως και χάρτη του κόσμου της Παλαιστίνης.
Σελ. 55. Υπάρχει φωτογραφία βαβυλωνιακής κυλινδρικής σφραγίδας, που χρονολογείται από το 2.000 π.χ. περίπου, και σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο. Δεξιά παριστάνεται ένας θεός, αριστερά μια γυναίκα, και ανάμεσα τους ένα δέντρο με καρπούς. Πίσω από την γυναίκα βρίσκεται ένα φίδι. Η παράσταση θυμίζει την σκηνή της βιβλικής διήγησης για τον πειρασμό. Έτσι γράφει η λεζάντα. Παρέλειψαν όμως, να γράψουν κάτι. Όπως φαίνεται καθαρά απ' την σφραγίδα, η ''Γένεση'' αντιγράφεται βαβυλωνιακά κείμενα. Απορώ πως οι Σιωνιστές έκαναν τέτοιο λάθος.
Σελ. 59. Υπάρχουν τέσσερις εικόνες με την κοινή λεζάντα:
''ΤΕΤΟΙΑ ΕΙΔΩΛΑ, ΦΟΒΕΡΑ ΣΤΗΝ ΟΨΗ, ΛΑΤΡΕΥΑΝ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ ΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ''. Ξεδιάντροπα οι συγγραφείς βρίζουν τον Ελληνισμό. Αυτά τα ''είδωλα'' δεν ήταν τίποτε άλλο από τις σημερινές εικόνες που κάθε τόσο για εισπρακτικούς και δεισιδαιμονικούς σκοπούς εκτίθενται σε λαϊκό προσκύνημα, όπου οι πιστοί - δούλοι ξημεροβραδιάζονται για να τις προσκυνήσουν.
Σελ. 67. Ο μύθος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας.
Χάθηκαν δυο λόγια διευκρινιστικά για τους Έλληνες; Και φυσικά, δεν παρατίθεται χρονολογία, γιατί ο μύθος αυτός είναι αρχαιότερος από του ανάλογου μύθου για τον Νώε.
Σελ. 107. Χάρτης: ''Η χώρα των Φιλισταίων''.
Δεν γίνεται κανένας λόγος για την... ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ. Στην συνέχεια, εκτίθεται η πολυχρησιμοποιημένη και λανθασμένη άποψη ότι οι Έλληνες πήραν το Αλφάβητο τους από τους Φοίνικες.
Σελ. 239. Αναφέρονται κείμενα του Πλάτωνα και του Αισχύλου, με τον ψευδή ισχυρισμό ότι αναφέρονται στον λυτρωτή Ιησού. Υπάρχει επίσης φωτογραφία, στην οποία εικονίζεται ο Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης σε τοιχογραφία του ναού του Αγ. Νικολάου στην Τσαριτσάνη της Λάρισας. Λείπουν όμως τα σχόλια. Τι θέλει ο Αριστοτέλης στον Ιουδαϊκό ναό; Γιατί δεν λένε στα Ελληνόπουλα ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι στην εκκλησιαστική συνείδηση θεωρήθηκαν ως προφήτες και βρήκαν την θέση τους στον νάρθηκα των ναών και στην τράπεζα των μονών;
Β' Γυμνασίου.
Τα ψέματα αρχίζουν από τις πρώτες σελίδες:
Σελ. 16. ''Χαρακτηριστικό της θρησκευτικής ζωής ήταν η μαγεία και δεισιδαιμονία των λαών της Μεσογείου'', και συνεπώς και των Ελλήνων. Αυτό είναι ασύστολο ψεύδος. Προλήψεις και δεισιδαιμονίες υπήρχαν σε όλους τους λαούς και ουδέποτε θα σταματήσουν να υπάρχουν. Η αλήθεια είναι ότι ο Χριστιανισμός όχι απλώς μετέρχεται την δεισιδαιμονία ως μια φοβερά ''δαμόκλειο σπάθη'', για να συγκρατήσει τον αμαθή όχλο, αλλά και ο ίδιος είναι μια δεισιδαιμονία. Και δεν το λέμε εμείς αυτό. Το είπε ο Σουητώνιος, ο Τάκιτος, ο Πλίνιος και ο Ιουλιανός. ο Σουητώνιος (''Νέρων'' ΧVI) αποκαλεί τον Χριστιανισμό... ''ΝΕΑ ΚΑΙ ΒΛΑΒΕΡΗ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ''. Ο Τάκιτος (ann.XV 44.4) τον ονομάζει ... ''ΟΛΕΘΡΙΑ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ'' και ο Πλίνιος ο νεώτερος, σύγχρονος του Σουητώνιου και του Τάκιτου, τον χαρακτηρίζει ως ''ΦΑΥΛΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΡΟ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ'' (epist. X 96.8 ).
Σελ. 16. ''Την Παλαιστίνη κατοικούσαν και ειδωλολάτρες ( Έλληνες και Σύριοι κυρίως)''.
Ξεδιάντροπα οι συγγραφείς του βιβλίου, αποκαλούν το έτος 2000 τους Έλληνες ''ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ''.
Δεν μας λένε όμως, που ανήκουν αυτοί οι ίδιοι, που οι ταυτότητές τους έχουν Ελληνικά ονόματα.
Σελ. 18 - 26. Ο Ιουδαικός κόσμος στα χρόνια του Χριστού.
Σελ. 90. Φωτογραφίες απ' την Βοσνία.
Σελ. 135: 29. Γυναίκες που στην Καινή Διαθήκη αναφέρονται με τα ονόματα τους.
Σελ. 301. Σημασία των εβραικών ονομάτων (73 Ονόματα). Δεν λείπουν τα τροπάρια και η Χριστιανική εικονογράφηση.
Γ' Γυμνασίου: Η ύλη του βιβλίου αναφέρεται στην εξιστόρηση του Χριστιανισμού. Εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τους Έλληνες προγόνους μας σας ''ειδωλολάτρες''. Έτσι:
Σελ. 25. Το πρώτο άνοιγμα της εκκλησίας προς τους ''ειδωλολάτρες''.
Σελ. 45. Στην εβραϊκή συναγωγή της Κορίνθου, ο απόστολος Παύλος (δηλαδή ο Σαούλ για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους κάποτε, και να ξυπνάμε εμείς οι Έλληνες) συνάντησε αντιδράσεις, που τον ανάγκασαν να στραφεί προς τους ''ειδωλολάτρες''.
Σελ. 48. Η Αθήνα, ήταν γεμάτη ''είδωλα''.
Σελ. 62 Τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του ''ειδωλολατρικού'' κόσμου.
Το κείμενο αναφέρεται στην δουλεία, τις γυναίκες και τα παιδιά. Ξεχνούν οι συντάκτες των κειμένων τους πως η θέση της γυναίκας στα Χριστιανικά πλαίσια χειροτέρευσε, αφού η γυναίκα έγινε σκλάβα του άντρα. Όσο για τους δούλους, ας μην μιλάμε. Ακόμη και την εποχή του Ευστάθιου Θεσσαλονίκης, υπήρχαν δούλοι. Η εκκλησία τους προστάτευε μόνο με λόγια και παρηγοριά για την άλλη ζωή.
Σελ. 71. Γράφει πως η σύγκρουση του Χριστιανισμού με τους Εθνικούς οφειλόταν στο ιερατείο των ειδώλων και πως το κήρυγμα είχε θαυμαστή απήχηση στους Εθνικούς.
ΕΙΧΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΗΧΗΣΗ, ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ΠΟΤΙΣΤΗΚΕ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ ΜΕ ΠΟΤΑΜΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ. ΩΣ ΠΟΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ;
Σελ. 141. Ο Ιουλιανός, αποκαλείται ''ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ''.
Σελ. 187. Υπάρχει ένα ακόμη ψέμα. Η εκκλησία δημιούργησε την πνευματική αναγέννηση του ΙΔ' Αιώνα. ΑΝΤΙΘΕΤΑ!!!! Η εκκλησία υπήρξε τροχοπέδη στην επιστήμη για 17 ολόκληρους Αιώνες, έκαψε συγγράμματα και θανάτωσε τους αντιφρονούντες επιστήμονες.
Β' Λυκείου.
Σελ. 80 Γίνεται λόγος για την Κοσμογονία. Θα περίμενε κανείς, αν μη τι άλλο, μια απλή μνεία των αρχαίων Ελλήνων που ασχολήθηκαν με το θέμα, όπως ο Επιμενίδης ο Κρής, ο Θαλής,ο Μιλήσιος, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, ο Ησίοδος, ο Πυθαγόρας, ο Ηράκλειτος, ο Ξενοφάνης, ο Αναξαγόρας και πάρα πολλοί άλλοι. Θα έπρεπε να υπάρχει μνεία τουλάχιστον της κοσμογονίας του Ερμή του τρισμέγιστου, της Ορφικής θεογονίας, και της θεογονίας του Ησίοδου.
Σελ. 82. Και εξής: παρατίθεται η κοσμογονία της ''Γένεσης'' και γίνεται προσπάθεια με αλχημιστικό τρόπο να μας πείσουν ότι τα παραμύθια της δεν είναι αντιεπιστημονικά.
Σελ. 174. Γίνεται λόγος για θρησκευτικό φανατισμό. Αποσιωπείται εντελώς το γεγονός του Χριστιανικού μένους για τις λεηλασίες και τους διωγμούς του Ελληνικού στοιχείου.
Σελ. 182 Αποσιωπείται το γεγονός ότι το πατριαρχείο τροχοπέδησε την επιστήμη με τους διωγμούς πολλών επιστημόνων.
Σελ. 205. Ελληνισμός και Χριστιανισμός: Πέραν του γεγονότος ότι οι Έλληνες βαπτίζονται ''μορφωμένοι ειδωλολάτρες'', όλο το κεφάλαιο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι ο χριστιανισμός, εκτός του ότι έθαψε τον Ελληνισμό, λεηλάτησε κυριολεκτικά την Ελληνική φιλοσοφία, παράδοση και μυστήρια. Τολμώ να πω ότι η μορφή του Ιησού της πίστης ταυτίστηκε με εκείνη του Διονύσου Ζαγρέα και η ιστορία του με εκείνη του Απολλώνιου του Τυανέα.
Σελ. 221. Η αρχαία Ελληνική θρησκεία αρχίζει με το ψέμα της καθόδου των Ινδοευρωπαίων. Τα όσα γράφονται είναι εξωπραγματικά.
Γ' Λυκείου. Αναφέρεται σε θέματα Χριστιανικής ηθικής.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΘΕΣΑΝ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΝΤΕΣ!!!
Ούτε καν μνεία των ονομάτων του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Πυθαγόρα και τόσων άλλων ένδοξων φιλοσόφων.
Ύστερα απ' όσα αναφέραμε, είναι πασιφανές το συμπέρασμα: Aν σταθούμε στην άποψη του Αριστοτέλη, ότι κάθε πολιτεία έχει και το δικό της σύστημα παιδείας και συνεπώς μέσω αυτού περνά τα μηνύματά της, τότε ανταριάζει η ψυχή μας.
Διότι το μήνυμα που στέλνουν τα θρησκευτικά βιβλία της Ελληνικής παιδείας είναι σαφέστατο: ΑΠΟΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ
Δεν είμαστε από εκείνους που υποστηρίζουν την κατάργηση των θρησκευτικών. Μας λυπεί όμως το γεγονός ότι οι Έλληνες Ιεράρχες διαστρεβλώνουν την ιστορία μας, αγνοούν τον Ελληνικό πολιτισμό και σκόπιμα προβάλλουν τον ΕΒΡΑΙΣΜΟ. Φυσικά, μια τέτοια θρησκευτική παιδεία... ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ.