'Αρθρα Εσωτερισμού > Περί αρχών, αξιών και εννοιών

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ....

(1/2) > >>

Ορφέας:
    Ε. Π. Παπανούτσος, «Ορισμός του Ανθρώπου»

    Κοίταξε - μας είπε [ο Καντ] - να ενεργείς και να αισθάνεσαι έτσι, ώστε ποτέ να μη μεταχειρίζεσαι τον άνθρωπο ως μέσον αλλά πάντοτε να τον έχεις σκοπό στις προθέσεις και στις πράξεις σου. Δεν έχω συναντήσει ως τώρα πιο υψηλόφρονη προτροπή, που να δείχνει τέτοιαν εμπιστοσύνη και τόσο σεβασμό στον άνθρωπο σαν άνθρωπο. Εάν τη μεταφέρουμε στο σχήμα του ορισμού και τη συσχετίσουμε με την παραπάνω ανάλυσή μας, θα έχουμε την εξής απλή και συνάμα βαρυσήμαντη φόρμουλα: «Άνθρωπος είναι το μοναδικό μέσα στο γνωστό μας σύμπαν ον που έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να λογαριάζεται πάντοτε ως σκοπός και ποτέ ως μέσον».

    Αυτή - θα παραδεχτούμε - είναι η γλώσσα του γνήσιου ουμανισμού. Κανένας «σκοπός», όσο ψηλά κι αν τον τοποθετήσουμε, με όσην αίγλη και αν τον περιβάλουμε, δεν μπορεί να δικαιολογήσει εκείνον που θα χρησιμοποιήσει τον άνθρωπο ως μέσον για την πραγματοποίησή του. «Μέσα για κάποιο σκοπό» μπορούν (και στην ανάγκη, επιβάλλεται) να γίνουν όλα τα όντα εκτός από ένα: τον άνθρωπο. Αυτός οφείλει να είναι, και δικαιούται να απαιτήσει να είναι, μόνο σκοπός.

    Η αξία του δεν αντικατασταίνεται με τίποτα. Δεν μπορεί να αποτιμηθεί με καμιάν άλλη. Είναι το μέτρο των άλλων αξιών. Εκείνος λοιπόν που τον κατεβάζει από το υψηλό επίπεδο του απόλυτου «σκοπού» στο χαμηλό επίπεδο του σχετικού «μέσου», ή αυτός που αυτοκαταδικάζεται (από βλακεία ή ανανδρία) σε «μέσον προς άλλο σκοπό», αναιρεί, καταλύει, «σκοτώνει» τον άνθρωπο μέσα στον άνθρωπο. Μεγαλύτερη βλασφημία, βαρύτερο έγκλημα δεν υπάρχει.

    Τα δικαιώματα όμως συνυφαίνονται με ισομεγέθεις ευθύνες. Να λογαριάζεσαι (από τους άλλους και από τον εαυτό σου) σαν άνθρωπος δεν είναι μόνο δικαίωμα, αλλά και ευθύνη. Το πρώτο μας αρέσει, το δεύτερο αποφεύγουμε να το ομολογούμε. Το «ως χαρίεν άνθρωπος» του αρχαίου ποιητή, έχει δύο όψεις, τη μια φανερή, την άλλη αφανή: - Τι χαριτωμένο πράγμα είναι να είσαι άνθρωπος! - Αλλά και τι βαρύ, τι ασήκωτο πράγμα είναι να είσαι άνθρωπος....
                                                                   (απόσπασμα)

    Παπανούτσος Ε., Η κρίση του πολιτισμού μας, εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα 1994, σσ. 222-223.

suida:

          Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ .....ΣΗΜΑΙΝΕΙ   .....  Φ Ω Σ .... 

                                 ΣΑΝ    Φ Ω Σ .....Ν Ο Σ Τ Α Λ Γ Ε Ι ....  ΤΟ   Σ Π Ι Τ Ι   ΤΟΥ....

                                                   ΤΟΝ    Η Λ Ι Ο .....Π Α Τ Ε Ρ Α    ΤΟΥ.....

                                          ΤΗΝ    Ν Υ Χ Τ Α ......Μ Η Τ Ε Ρ Α    ΤΟΥ.....

                          ΜΑ.....    Π Ι Ο    Π  Ο Λ Υ .....ΤΑ    Α Δ Ε Λ Φ Ι Α    ΤΟΥ......τους   α γ γ ε λ ο υ ς ....


                                            Κ Ο Υ Ρ Α Ζ Ε Τ Α Ι ......ΚΑΠΟΥ  -  Κ Α Π Ο Υ ......

                                    Η   Τ Ρ Ε Λ Λ Α ..... ,      Μ Ε Δ Ο Υ Σ Α .....

                                                ΠΕΡΠΑΤΑ......ΣΤΟ    Μ Υ Α Λ Ο    ΤΟΥ.....

                                       Α Π Ο Κ Α Μ Ε ......σ τ ε κ ε τ α ι .....κ ο ι τ α .....α κ ο υ ε ι    τα   χ ε ι λ η    που   λ ε ν ε .....


               <<  Με    κ ο ρ ο ι δ ε υ ο υ ν .....οι    Ε Ρ Ι Ν Υ Ε Σ .....  ν α ι ...

                                  με    κ ο ρ ο ι δ ε υ ο υ ν .....οι   Π Ε Ρ Α Σ Τ Ι Κ Ο Ι .....

                       Κ Ο Ι Τ Α ....!!    το   λ ε ι ψ α ν ο    σου     στον    Κ Α Θ Ρ Ε Π Τ Η ....π α ρ α γ γ ε λ ν ο υ ν ....



                             ΜΑ ,    ε ι τ ε ....  μ α υ ρ ε ς     η"    λ ε υ κ ε ς   .....του   Μ Υ Α Λ Ο Υ    μου   οι   σ κ ε ψ ε ι ς ....

                                                  Α Τ Α Ρ Α Χ Ο Σ       Ε Γ Ω ,....... στου    β ι ο υ     μου     το   τ ε λ ο ς ....

                                       Ο Δ Ε Υ Ω ......

                                                   ε υ ω δ ι α σ τ α ....τα    Μ Υ Ρ Α .....απο   τις   σ κ ε ψ ε ι ς    μ ο υ .....

                                   ο μ ο ρ φ ο π ε τ α λ α     σ τ ε φ α ν ι α ......τα    Ν Ο Ι Ω Θ Ω    ΜΟΥ....

                                         ΤΙΣ    Ε Γ Ν Ο Ι Ε Σ ......τις    Α Φ Ο Ρ Η Τ Ε Σ .....      κ α τ ε υ ν α ζ ω .....>>>

                                                                                                      χ α ι ρ ε σ τ ε ......της    α υ γ η ς .....Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Ι ...

Azazel:
τι είναι άνθρωπος λοιπόν?

κάπου εκεί ξεκινάνε τα αδιέξοδα των καταραμένων....για μένα ο άνθρωπος είναι ένα ον ικανό να δημιουργήσει ένα παράδεισο και μια κόλαση επί της γης.μπορείς σαν σύνολο να δημιουργήσεις ένα ελεύθερο κόσμο όπου θα βασιλεύει η γνώση (αυτή η λίγη που μπορούμε) η ομορφιά (από κάθε άποψη) η δικαιωσύνη (δηλ ο δίκαιος καταμερισμός του πλούτου της γης μας) η ειρήνη (δεν υπάρχει ανθρώπινο ένστικτο που να ζητάει πόλεμο και σφαγές......δράση ίσως)
ένα κόσμο σε τελική που απλά να ικανοποιεί τα ζωηκά ένστικτά μας (υλική ευχαρήστηση) αλλά και τις πνευματικές ανάγκες μας (έρωτας - ομορφιά - και αυταρέσκεια).
τότε δεν θα μιλούσαμε για τελειότητα αλλά θα ήμασταν πιο κοντά στη φύση μας (αν όχι απολύτως κοντά)
μην ξεχνάμε ότι έχουμε πολλά κοινά με τα ζώα!!!!
αλλά όλα τα παραπάνω είναι μόνο ένα όραμα........
από την άλλη πλευρά έχουμε μόνο ένα κόσμο όπου οι πολλοί είναι σκλάβοι στο όνομα των λίγων και τίποτε άλλο.

αλλά ο νοήμων άνθρωπος είναι ένα μυστήριο ον που η φύση του προστάζει ελευθερία και αυτή την ελευθερία δεν την χορτένει ούτε ο ένας κόσμος ούτε ο άλλος και πάντα θα υπάρχει μια τάση αυτοκαταστροφή στη γωνία να περιμένει γιατί είναι στη φύση μας να ζητάμε περισσότερα πάντα....

τώρα το τι είναι ο άνθρωπος δεν πιστεύω να μπορεί να το απαντήσει κανείς γιατί απλά κανείς δεν ξέρει τίποτα για το σύμπαν και πια η θέση μας σε αυτό.από την στιγμή που δεν ξέρουμε καν τι είναι αυτό το άγνωστο άπειρο πράγμα που μας περιβάλει και το αποκαλούμε σύμπαν και δεν ξέρουμε καλά καλά πως δημιουργηθήκαμε εμείς και ο πλανήτης μας και πως και τι άντε να πεις απόλυτα τι είναι άνθρωπος.......!!!άκυρο

η ιστορία είναι όμως τι χρειαζόμαστε εμείς (πνευματικά) και η φύση μας (σωματικά) και τι όχι......οι περισσότεροι όμως έχουν μάθει να κυνηγάνε αυτά που δεν χρειάζονται.....ακούγοντας όλους αυτούς που μαθαίνουν στη μάζα να δουλεύει προς ώφελος των λίγων.....

σε τελική (πόσες φορές το είπα αυτό το τελική......) ο άνθρωπος είναι ''καταραμένο'' ον από τη φύση να μην βρήσκει ποτέ ηρεμία.

αλλά όλοι οι δημιουργοί είναι καταραμένοι να μην βρήσκουν πνευματική ηρεμία γιατί τότε δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν.....

μπορείς να είσαι σκλάβος (και ασφαλής) η μπορείς να είσαι ελεύθερος (με τίμημα το θάνατο η την τρέλα για να στο πω ωμά) η ελευθερία τουλάχιστον με κάνει να νιώθω ζωντανός και πριν πεθάνω θα ξέρω ότι έχω μυρίσει αρκετά αρώματα και έχω δει πολλά χρώματα.ενώ σαν σκλάβος όλα φαντάζουν γκρίζα......
ο ελεύθερος άνθρωπος αγαπάει τι ζωή εξίσου με το θάνατο.
ο σκλάβος φοβάται και τη ζωή και το θάνατο.
διάλεξε το δρόμο σου........

χωρίς να είμαι απόλυτος (ποτέ!!!!) πιστεύω ότι η σημασία του ανθρώπου στο σύμπαν είναι ίδια με ένα άτομο του μορίου από ένα κόκο χώματος της γης.....αλλά σε αυτά τα θέματα όλα είναι άγνωστα για μένα.......

δεν ξέρω τι είναι άνθρωπος (και δεν με νοιάζει) αλλά ξέρω τι είναι ελεύθερος άνθρωπος!!!!


(Αυτό το έκανα copy από κάπου αλλού αλλά είναι δικό μου άρθρο)

suida:
αγαπητε/τη    ΑΖΑΖΕL.......ΑΚΟΥΣΕ  ....   ακουσε,

            -Η    Α Ν Α Ι Σ Θ Η Σ Ι Α ....   ναι   αυτη....

                   στον    Υ Π Ν Ο    μας.....!

                              ειναι   τοσο   ΠΛΗΡΗΣ....!

                ΠΟΥ.....  ο   κ α λ π α σ μ ο ς   και   του   παραμικρου    Π Ε Ι Ρ Α Σ Μ Ο Υ ....!   αγαπημενε/νη  μου,

                                    δεν....    κατορθωνει   να  την    Δ Ρ Ο Σ Ι Σ Ε Ι ...!

                                                   Δ Ι Α Σ Χ Ι Ζ Ο Ν Τ Α Σ     ΤΗ.......


                    ΟΙ     Γ Ν Ω Σ Ε Ι Σ .....  Π Ν Ι Γ Ο Ν Τ Α Ι        μεσα   της.....

                                       ε τ σ ι ....

                           Ι Κ Ε Τ Ε Υ Ο Υ Μ Α Ι ......για   ζ ω η .....στη      σ κ ε ψ η    της.....


                                                                      ποιος....!       ΑΓΑΠΑΕΙ       τον    εαυτο   του.....   

                                                                                                                            αληθεια......π ο ι ο ς ...!
                                                                                                                                                                ψυχη   μου...

Azazel:
όμορφα λόγια αλλά είναι λάθος να κλίνουμε τα μάτια και να υποκρινόμαστε πως βλέπουμε φως στα σκοτάδια........γιατί αυτό κάποια στιγμή γυρνάει πίσω σαν δαίμονας και μας ξεγυμνώνει τις αλήθειες που εμείς αγνοήσαμε.......αν εκτεθείς πραγματικά στο σκοτάδι δεν θα έχεις τι δύναμη να το κάνεις φως......ούτε καν να το αντέξεις.......ούτε να το βλέπεις.......ούτε να το αγγίζεις.........μπορείς όμως να γίνεις φως μακριά από το σκοτάδι.....μπορείς να δώσεις όλο σου το φως στο σκοτάδι χωρίς να περιμένεις τίποτα......ναι αυτό είναι αγάπη.....αλλά αν αγαπήσεις το σκοτάδι θα γίνεις σκοτάδι......τα όνειρα είναι όνειρα και δεν σκοτώνουν.....η αλήθεια σκοτώνει είτε μας αρέσει είτε όχι........και ο άνθρωπος της γνώσης είναι απλά ένα θηρίο που δεν τον αγγίζει το σκοτάδι και χαρίζει φως στο σκοτάδι.......η γνώση είναι η πτώση θεών και ανθρώπων. 

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα