'Αρθρα και συζητήσεις: 'Εσωτερικές Σχολές και Μυητικά Συστήματα > Μαρτινισμός

Μαρτινισμός

<< < (2/3) > >>

livelove:

--- Παράθεση ---                                          Η    ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ    του     ΘΑΝΑΤΟΥ   μου
                                                            ΠΑΡΗΓΟΡΕΙ    τις       ΜΕΡΕΣ    μου
                                       
                                                                    ΓΙ'     Α Υ Τ Ο
                                                               ΘΑ     ΗΘΕΛΑ   να   μη   
                                                                     ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΤΕ
                                                                          Π Ο Τ Ε
                                                                     την    ΕΚΦΡΑΣΗ

                                                             Η     Α  Λ  Λ  Η       Ζ  Ω Η   

                                                   γιατι    ΔΕΝ   υπαρχει    ΠΑΡΑ    ΜΟΝΟΝ

                                                            ΜΙΑ     Ζ  Ω  Η  .... 
--- Τέλος παράθεσης ---


Μα....
Αυτά τα λόγια του Louis-Claude de Saint-Martin είναι χαρούμενα !!
Αν τον λυπεί κάτι είναι απλά και μόνο το ό,τι οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν οτι η Ζωή έιναι Μία.
 Κι αληθινά!
Κι η αλήθεια μόνο χαρά μπορεί να φέρει!

Έλεγε ακόμα...

"Τί έιναι ο άνθρωπος όταν δεν έχει το κλειδί της φυλακής του;"

"Η μοναδική αξία της ευτυχίας και της χαράς του κόσμου τούτου είναι οτι δεν μπορούν να εμποδίσουν τον θάνατο".

"Είδα τους ανθρώπους να καταπλήσσονται με τον θάνατο, ενώ δεν εκπλήσσονται καθόλου με τη γέννηση.
Αυτή είναι όμως που αξίζει περισσότερο την έκπληξή και τον θαυμασμό μας".







Trithemius:
Η παρούσα γέννηση, είναι ο θάνατος μίας προγενέστερης κατάστασης και ο παρών θάνατος είναι η γέννηση μιας επόμενης κατάστασης:

ΣΕΡΑΠΙΣ:
Δύο είναι οι Ιερότερες στιγμές.
 
Η γέννηση και ο θάνατος, στην ουσία είναι ένα, η ίδια κατάσταση.
Την στιγμή του περάσματος του θανάτου, ο άνθρωπος αντικρύζει το τούνελ βγαίνοντας προς το φώς, όπως το έχουν περιγράψει, αλλά και την στιγμή της γέννησης στον ph κόσμο, το βρέφος αντικρύζει πάλι ένα τούνελ πρός τό φώς από το σκοτάδι της μύτρας, βγαίνοντας από τη μύτρα.
Η ίδια κατάσταση, το πέρασμα γίνεται μέσα σε απόλυτο οργασμό και ψυχική εφορία τόσο που ενεργοποιούνται πλήρως τα ψυχικά κέντρα εκρύνοντας για τελευταία φορά στο έπακρο στο φυσικό σώμα που εγκαταλείπεται, τις ουσίες στον εγκέφαλο, που έχει παρατηρήσει και καταγράψει, μέχρι εκεί που μπορούν να κατανοήσουν, η σύγχρονη επιστήμη. Γι αυτό και θα παρατηρήσετε ότι πριν το τελικό στάδιο αποχώρησης, υπάρχει μιά έντονη αναλαμπή και διαύγεια και αυτός που είναι να αναχωρήση δείχνει απόλυτα φυσιολογικός. Σε θάνατο όχι αιφνίδιο και απότομο.
Όποιος παρίσταται την στιγμή της αποχώρησης ενός όντος, ή αλλιώς της αλλαγής του σε διαφορετική συνειδησιακή κατάσταση και βοηθά με τις θετικές του σκέψεις, είναι από μόνος του Ευλογία.
Το ίδιο όποιος παρίσταται και στην ενσάρκωση ενός, γέννηση ενός νέου πλάσματος.
Μην επιτρέπετε σε κανένα σε αυτές τις Ιερότερες στιγμές της ύπαρξης να φωνάξει, να κλάψει και να ουρλιάξει ακόμα, απόλυτη σιγή πρέπει να επικρατεί και μόνο σκέψεις ειρήνης, φωτός και γαλήνης πρέπει να επικρατούν και να συνοδεύουν την είσοδο ή την έξοδο.

Trithemius:
Αγαπητέ Serapis θα συμφωνήσω σε αυτά που γράφεις ως προς το ζήτημα της αξίας της παρουσίας μας σε καταστάσης γέννησης ή θανάτου (επαναγέννησης) κάποιου και ειδικά στο πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε εκείνη τη στιγμή.

Όμως, σχετικά με το τούνελ που περιγράφεις, αν και δεν έχω πληροφόρηση για το τι (και αν) βλέπουν τα βρέφη τη στιγμή που γεννιούνται, κατά τη στιγμή του θανάτου, το λεγόμενο τούνελ που περιγράφουν οι "προς μετάσταση", αποτελεί επίδραση της μειωμένης πλέον ικανότητας της κόρης του ματιού να καταγράψει τα εξωτερικά γεγονότα, η οποία ως τελική πληροφορία μεταφέρεται στον εγκέφαλο και αποτυπώνεται ως τούνελ με ένα αμυδρό φως στο τέλος του. Αυτό γνωρίζω εγώ από όσα έχω διαβάσει και φαίνεται πως η επιστήμη έχει "καταλήξει" όσον αφορά αυτό το ζήτημα με το επιθανάτιο τούνελ.

Ορφέας:
    Αληθεύει ότι η αγνωστικιστική μερίδα της επιστημονικής κοινότητας, στην προσπάθειά τους να αποδώσουν και έτσι να ισοπεδώσουν κάθε πιθανή μεταφυσική έκφανση, αιτιολόγησαν όπως περιγράφει ο Trithemius, τις επιθανάτιες εμπειρίες. Δυστυχώς όμως αγνόησαν επιδεικτικά τα λοιπά τρανταχτά στοιχεία και την συνέχεια αυτών των εμπειριών, όπως π.χ. την πολύ καθαρή αντίληψη του περιβάλλοντος του σώματος του έχοντος την εμπειρία, αντίληψη η οποία "οράται" το περιβάλλον "αφ' υψηλού" !!!!

    Είναι βέβαιον πλέον ότι τα φαινόμενα δεν εξαντλούνται μόνον στις σωματικές λειτουργίες και ούτε -για κακή τους τύχη στους αγνωστικιστές -αιτιολογούνται τα πάντα μέσα στα απογοητευτικά στενά πλαίσια της ύλης....

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα

Μετάβαση στην πλήρη έκδοση