Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
"Πότε Συγχωρούμε"?
Κανένας:
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 20, 2007, 10:13:51 ---
--- Παράθεση από: Κανένας στις Ιουνίου 19, 2007, 00:28:51 ---
--- Παράθεση από: El Morya στις Ιουνίου 18, 2007, 18:39:07 ---Όταν έχουμε πάρει την εκδίκηση μας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Δηλαδή όταν έρθει ένα 3χρονο παιδάκι και μας χτυπήσει στο πόδι με όλη του τη δύναμη, πότε το συγχωρούμε? Αφού πρώτα το ξυλοφορτώσουμε?
--- Τέλος παράθεσης ---
ο El Morya, εαν κατάλαβα καλά δεν εξέφρασε θέση επι του πως ΘΑ έπρεπε να λειτουργούμε στο θέμα της Συγχώρεσης.
Ουσιαστικά, έκανε ένα "εύστοχο σχόλιο" επι του τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
--- Τέλος παράθεσης ---
Ακριβώς. Κι εγώ θέτω ένα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή. Σε κανέναν δεν έτυχε να τον χτυπήσει ένα παιδάκι με μανία? Πως αντιδρά ο ενήλικας στην πραγματικότητα και γιατί?
Συμφωνεί η αντίδραση αυτή με τη θέση του El Morya? Αν Ναι, τότε έχουμε ένα παράδειγμα που επιβεβαιώνει τη θέση του. Αν όχι, να ψάξουμε το γιατί.
Avaris:
Οι λέξεις με την πάροδο των αιώνων χάνουν συνήθως την ετυμολογία τους.....
Παραλάσσεται η έννοιά τους, κυρίως όσον αφορά την "καθομιλουμένη".....
Έτσι, ούτε το "Συν-χωρώ" αποδίδει το νόημα που "στοχεύει" το παρόν θέμα, ούτε το "Συγγνώμη" άλλωστε (συν-γνώμη)....
Ίσως, το "έλεος" είναι πιο κοντά.....
Όπως είπα και πιο πάνω, το θέμα υποννοεί την "άφεση αμαρτιών" τροποντινά αλλά "εξατομικευμένο".....
Δηλαδή,
"μου έκανες κάτι που θεωρώ ότι είναι κακό, κι εγώ θεωρώ πως πρέπει να πάρω το αίμα μου πίσω".....
πές το εκδίκηση, πές το άμεση παραδειγματική αυτοδικία ώστε να μην αποπειραθεί κανείς ξανά το ίδιο εναντίον μου, πές το όπως θέλεις, το συναίσθημα της "άμεσης ανταπόδοσης" υπάρχει , ζει και βασιλεύει.
Σαφώς φίλε Κανένα, δεν είναι το ίδιο να σου κάνει κάτι ένα παιδί.....
Σου θυμίζω όμως πως υπάρχουν και πολύ ενοχλητικά παιδιά που κανείς δεν τα θέλει δίπλα του...
Δώσε όσες ψυχιατρικές εξηγήσεις θέλεις, αλλά έτσι λειτουργεί το θέμα....
Δεν θέλεις να εκδικηθείς το παιδάκι, αλλά όταν σου σπάει το σπίτι δεν θα ξανακαλέσεις τους γονείς του στο σπίτι σου.....(να γιατί τα παντρεμένα ζευγάρια με ζωηρά παιδιά, συνήθως (αυτο ή ετερο) απομονώνονται ;)).....
Τώρα, όταν ο άλλος - ο ενήλικας - σου κάνει κάτι "ενοχλητικό", θέλει πολύ υψηλό προσωπικό ψυχικό μεγαλείο για να δώσεις τόπο στην οργή και να τον συγχωρέσεις....
Επίσης, ξέρεις πως εαν δώσεις τόπο στην οργή, περνάς στους γύρω το μήνυμα, "εδώ είμαι, ενοχλείστε με όσο θέλετε, περιγελάστε με και εκμεταλλευθείτε με όσο θέλετε, δεν πρόκειται να αντιδράσω γιατί είμαι ανώτερος..."
Έτσι, την επόμενη φορά θα σου κάνουν ακόμη περισσότερα....και θα σου τα κάνουν ακόμη πιο πολλοί.....
Δυστυχώς, η Συλλογική Ψυχή λειτουργεί με πολύ κατώτερους κανόνες....αυτούς των "πρωτόγονων ενστίκτων"....
Έτσι, φοβάμαι πως το "Συγχωρούμε τους πάντες και τα πάντα διαρκώς και χωρίς δεύτερη σκέψη" έχει ισχύ κι εφαρμογή μόνον σε μια πιο "εξελιγμένη" Ψυχοπνευματικά μελλοντική κοινωνία......
Εκτός φυσικά, εαν ο άλλος "αντιληφθεί το σφάλμα του", "μεταννοήσει" και ζητήσει ο ίδιος την συγχώρεσή σου.....
Τότε, κατ' εμέ, είσαι "Ψυχικά και Ηθικά" υποχρεωμένος να του την προσφέρεις με όλη σου την καρδιά....
Κανένας:
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 25, 2007, 14:52:29 ---Σαφώς φίλε Κανένα, δεν είναι το ίδιο να σου κάνει κάτι ένα παιδί.....
--- Τέλος παράθεσης ---
Α μπράβο! ΓΙΑΤΙ όμως "δεν είναι το ίδιο να σου κάνει κάτι ένα παιδί"?
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 25, 2007, 14:52:29 ---Σου θυμίζω όμως πως υπάρχουν και πολύ ενοχλητικά παιδιά που κανείς δεν τα θέλει δίπλα του...
......
Δεν θέλεις να εκδικηθείς το παιδάκι, αλλά όταν σου σπάει το σπίτι δεν θα ξανακαλέσεις τους γονείς του στο σπίτι σου.....(να γιατί τα παντρεμένα ζευγάρια με ζωηρά παιδιά, συνήθως (αυτο ή ετερο) απομονώνονται ;)).....
--- Τέλος παράθεσης ---
Όχι, όχι. Μη μπλεκόμαστε. Μιλάω για ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα, για να μπορέσουμε να βγάλουμε άκρη.
--- Παράθεση από: Κανένας στις Ιουνίου 19, 2007, 00:28:51 ---
--- Παράθεση από: El Morya στις Ιουνίου 18, 2007, 18:39:07 ---Όταν έχουμε πάρει την εκδίκηση μας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Δηλαδή όταν έρθει ένα 3χρονο παιδάκι και μας χτυπήσει στο πόδι με όλη του τη δύναμη, πότε το συγχωρούμε? Αφού πρώτα το ξυλοφορτώσουμε?
--- Τέλος παράθεσης ---
Αν η θέση του El Morya είναι σωστή, θέλω ανάλυση και εξήγηση πάνω στην περίπτωση που αναφέρω. Αν η περίπτωση που αναφέρω είναι εξαίρεση, τότε θέλω τροποποίηση της θέσης, η οποία να συμπεριλαμβάνει τις όποιες εξαιρέσεις. Έτσι θα κατανοήσουμε καλύτερα την απάντηση στο θέμα που διαπραγματευόμαστε.
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 25, 2007, 14:52:29 ---Τώρα, όταν ο άλλος - ο ενήλικας - σου κάνει κάτι "ενοχλητικό", θέλει πολύ υψηλό προσωπικό ψυχικό μεγαλείο για να δώσεις τόπο στην οργή και να τον συγχωρέσεις....
--- Τέλος παράθεσης ---
Συμφωνώ απόλυτα.
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 25, 2007, 14:52:29 ---Επίσης, ξέρεις πως εαν δώσεις τόπο στην οργή, περνάς στους γύρω το μήνυμα, "εδώ είμαι, ενοχλείστε με όσο θέλετε, περιγελάστε με και εκμεταλλευθείτε με όσο θέλετε, δεν πρόκειται να αντιδράσω γιατί είμαι ανώτερος..."
--- Τέλος παράθεσης ---
Χμ, όχι πάντα. Μπορεί κάποιοι να το εκλάβουνε όπως το λές. Άλλοι μπορεί να προβληματιστούνε και να λειτουργήσει θετικά πάνω τους. Στο μυθηστόρημα "Οι Άθλιοι", ο Γιάννης Αγιάνης από κλέφτης έγινε ευεργέτης, όταν ο ίδιος ευεργετήθηκε από τον παπά που πήγε να κλέψει. (Ναι, είναι μυθιστόρημα. Είναι ακραίο το παράδειγμα. Έχω παραδείγματα από τη ζωή μου, που όμως δεν είναι τόσο ακραία.)
Έχει τεράστια διαφορά η μή αντίδραση και αναγκαστική συγχώρεση-συμβιβασμός από κάποιον που συγκαταβατικά υπομένει τη μοίρα του. Αυτός θα έλκει πάνω του τα δεινά όλου του κόσμου μέχρι να βάλει μυαλό. Και έχει τεράστια διαφορά αυτός που από θέση ισχύος, ενώ θα μπορούσε να λιώσει τους εχθρούς του, τους συγχωρεί. Ε, πρέπει να είναι πού μπούφος ό άλλος για να μη καταλάβει τη διαφορά, να μη παραδειγματιστεί.
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 25, 2007, 14:52:29 ---Δυστυχώς, η Συλλογική Ψυχή λειτουργεί με πολύ κατώτερους κανόνες....αυτούς των "πρωτόγονων ενστίκτων"....
--- Τέλος παράθεσης ---
Τι είναι "Συλλογική Ψυχή"? Μπορείς να το εξηγήσεις αυτό?
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 25, 2007, 14:52:29 ---Έτσι, φοβάμαι πως το "Συγχωρούμε τους πάντες και τα πάντα διαρκώς και χωρίς δεύτερη σκέψη" έχει ισχύ κι εφαρμογή μόνον σε μια πιο "εξελιγμένη" Ψυχοπνευματικά μελλοντική κοινωνία......
--- Τέλος παράθεσης ---
Κι εγώ διαφωνώ με αυτή τη στάση. Από την άλλά είναι πλάνη να περιμένουμε να ζήσουμε σε ένα ιδανικό και ανώτερο κόσμο, ώστε να συγχωρήσουμε. Σε ένα τέτοιο κόσμο, δε θα κάνει κανένας σφάλματα και δε θα χρειαστεί ποτέ να συγχωρήσουμε. Η συγχώρεση είναι για εδώ, για το βέβηλο κόσμο που ζούμε. Όταν θα έχουμε γίνει Βούδες, θα ασχολούμαστε με άλλα πράγματα.
Συγχωρώ εκεί που μπορώ. Πασχίζω όμως να γίνομαι όλο και πιο δυνατός, για να μπορώ και να συγχωρώ.
Avaris:
Υπάρχουν περιπτώσεις αδικίας που μπορεί κάποιος πραγματικά να διεκδικήσει την δικαίωσή του με νόμιμα μέσα και να δικαιωθεί.
Αυτές όμως είναι οι λιγότερες διότι είναι τρομερή η επένδυση πόρων (οικονομικοί, χρόνος, συναισθηματική φόρτιση, υγεία ενίοτε) και είναι πολύ λίγοι αυτοί που μπορούν να "αντεπεξέλθουν".
Στις περισσότερες των παραπάνω περιπτώσεων απλώς το "καταπίνει" κάποιος προκειμένου να μην "επιβαρυνθεί" περισσότερο αποσπώντας αυτούς τους "πόρους" απο άλλα πιο δημιουργικά πεδία.
Δεν συγχωρεί.
Απλώς το "καταπίνει" με δυσφορία διότι γνωρίζει πως γνωρίζουν και οι "απέναντι" αυτήν την "δυσαρμονική κατάσταση" (όσον αφορά στην τραγική ανεπάρκεια του Μηχανισμού Δικαίωσης) και γι' αυτό τον λόγο θα το επαναλάβουν το "ατόπημά" τους εναντίον του.
Μέσα σε αυτή την μεγάλη ομάδα "αδίκων καταστάσεων" που δεν πρόκειται ποτέ να δικαιωθούν απο Πολιτειακούς μηχανισμούς ανήκουν και οι περιπτώσεις όπου ενώ υπάρχει η αδικία, τίποτα δεν αποδεικνύεται.
Τι και πως να συγχωρήσεις λοιπόν όταν όχι μόνον τίποτα δεν πρόκειται να σε δικαιώσει αλλά ξέρεις πως σύντομα θα επαναληφθεί η αδικία ?
Κι αυτό δεν είναι καθόλου θεωρητικό σχήμα. Όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου θα δεις το απαίσιο κεφάλι της Οδύνης λόγω της αδικίας.
Καρμική δικαιοσύνη?
Να συμφωνήσω.....
Τράβα πες το όμως σε όλη αυτή την συντριπτική πλειοψηφία γύρω σου που υποφέρει.
Πες του "τάθελες και τάπαθες, μην κλαις και συγχώρεσε τους πάντες γύρω σου.....μάλιστα θάπρεπε να τους λατρεύεις διότι όλοι είναι δάσκαλοί σου για την εσωτερική σου ανάπτυξη".....
Εξ' όσον γνωρίζω πάντως εγώ, μόνον ο Σωκράτης κατάφερε να ευγνωμονεί την μέγαιρα την γυναίκα του την Ξανθίππη για το ότι ήταν μέγαιρα.
Φίλε μου, όταν ο άλλος βιώνει την οδύνη της αδικίας κάθε οδυνηρό δευτερόλεπτο της ζωής του, το μόνο που θέλει είναι ακαριαία απόδοση δικαιοσύνης και να μην ξαναβιώσει την αδικία.
Η ακαριαία απόδοση διαιοσύνης ιστορικά είχε μια και μόνον μορφή. Την "αυτοδικία", το οποίο μετονομάστηκε σε "εκδίκηση" κατόπιν.
Πες σε αυτόν τον άνθρωπο πως έχει άδικο να μην θέλει να ξαναβιώσει την αδικία και πως έχει άδικο που δεν μπορεί να συγχωρήσει αυτούς που τον έβλαψαν και σε λίγο χαιρέκακα θα τον ξαναβλάψουν.
El Morya:
Avaris με εννόησες :)
>>>παμε παρακάτω?>>>
>Ποιά είναι η πιο ύπουλη εκδίκηση;
Nα συγχωρείς.
Τα φιλιά μου.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση