Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
"Πότε Συγχωρούμε"?
Κανένας:
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 14, 2007, 16:49:25 ---Δηλαδή, ας πούμε ο τάδε θα σε καταδιώκει διαρκώς, έτσι, επειδή δεν του αρέσει η φάτσα σου (ή τα πιστεύω σου), θα σου καταστρέφει σαδιστικά τον ιστό της ζωής σου κομμάτι κομμάτι, κι εσύ παρ'όλα αυτά θα τον συγχωρείς διαρκώς.
--- Τέλος παράθεσης ---
Εξαρτάται. Αν ο τάδε είναι αρκετά δυνατός ώστε να αποτελεί απειλή για εμένα, τότε θα ενεργοποιηθούνε οι μηχανισμοί αυτοσυντήρησης μου. Θα αμυνθώ όπως μπορώ. Η απειλή αυτή μπορεί να είναι φυσική ή ψυχολογική. πχ μου έκλεψε χρήματα ή με προσέβαλε.
Αν όμως αισθάνομαι συγκριτικά πολύ πιο δυνατός, τότε η απειλή εξαφανίζεται. Όχι μόνο τον συγχωρώ, αλλά τον συμπονάω και για τη μιζέρια του.
http://www.amorc.gr/forum/index.php/topic,79.msg814.html#msg814
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 14, 2007, 16:49:25 ---θα σου καταστρέφει σαδιστικά τον ιστό της ζωής σου κομμάτι κομμάτι
--- Τέλος παράθεσης ---
Α, συγνώμη, τώρα το είδα. Μιλάς για την πρώτη περίπτωση. Όπου ο τάδε πράγματι έχει τη δύναμη να σε βλάψει (φυσικά ή ψυχολογικά). Ε, τότε και φυσικά θα αμυνθείς, δεν έχει νόημα να τον συγχωρέσεις.
Αυτό θα ισχύει μέχρι το ισοζύγιο δύναμης να κλίνει προς το μέρος σου. Το οποίο γίνεται με δύο τρόπους. Ή με την αποδυνάμωση του τάδε, ή με τη δική μας ενδυνάμωση.
El Morya:
--- Παράθεση ---Τι σημαίνει συγχωρώ ; Ποια είναι η ουσία της λέξης ; (Δεν χρειάζεται να συνδέεις την συγχώρεση με το σφάλμα ή την "αμαρτία") Τι σημαίνει ; Μπορείς να μου πεις ;
--- Τέλος παράθεσης ---
Συν + χώρος.
πάμε παρακάτω..
--- Παράθεση ---"Πότε Συγχωρούμε"?
--- Τέλος παράθεσης ---
Να πώ την αλήθεια ή να το ρίξω στην φιλοσοφία;Ας κάνω το πρώτο.
Όταν έχουμε πάρει την εκδίκηση μας.
Trithemius:
Αγαπητέ El Morya, θα μου επιτρέψεις να μην συμφωνήσω με την ερμηνεία της λέξης συγχώρεση. Μπορεί μεν στην καθομιλουμένη να την προφέρουμε ως συνχώρεση αλλά η σωστή λέξη είναι συγχώρεση. Κατά συνέπεια η ερμηνεία που σχετίζεται με το συν+χώρος, νομίζω πως δεν αποδίδει σωστά τη σημασία της.
Επίσης θεωρώ πως η διαδικασία της συγχώρεσης είναι μία από τις καλύτερες πνευματικές ασκήσεις και ταυτόχρονα, ένας από τους καλύτερους τρόπους για να εξελιχθούμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που πραγματικά, μια απόδοση συγγνώμης αποτελεί για τα δικά μας δεδομένα, πραγματική υπέρβαση. Πιάνουμε τον εαυτό μας να εκπλήσσεται με το πως καταλήξαμε να συγχωρέσουμε κάποιον που κρίναμε πως είναι καθ' όλα ανάξιος της συγγνώμης μας.
Εδώ κρύβονται δύο μεγάλες αλήθειες.
1. Η συγγνώμη είναι αμιγώς εγωϊστική πράξη. Την αποδίδουμε γιατί είναι από τα πιο δυνατά εργαλεία που μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα, γεμάτοι, ευτυχισμένοι. Ακόμη κι αν συγχωρέσουμε κάποιον που μέχρι πριν λίγο επιθυμούσαμε να τιμωρηθεί, κάποιον που τον βλέπουμε σχεδόν με μίσος, είναι σίγουρο πως βαθιά μέσα μας, η συγγνώμη που θα δώσουμε θα μας στείλει, έστω και για λίγο, σε πελάγη ευτυχίας. Εκείνη τη στιγμή κάνουμε κάτι ασυνήθιστο, κάτι διαφορετικό από αυτά που ορίζει-απαιτεί η καθημερινότητά μας. Νοιώθουμε πως είμαστε μικροί θεοί, πως κάποιος άνθρωπος περιμένει από εμάς τη σωτηρία του. Αν μη τι άλλο, είναι από τις πιο αξιόπιστες ψυχοτρόπες τεχνικές που πάντα έχουν ευεργετικά αποτελέσματα και μάλιστα με σκοπό να προκαλέσουν εθισμό...
2. Η συγγνώμη, αν αποδίδεται χωρίς να μας τη ζητήσουν, έχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Όταν κάποιος μας ζητάει συγγνώμη, στην ουσία έχει αποδεχτεί πως έσφαλε και ανάλογα με τη βαρύτητα-σπουδαιότητα της περίπτωσης, μία συγγνώμη μπορεί να αποτελεί απλώς μια τυπική διαδικασία. Ο άνθρωπος που ζητάει συγγνώμη, στην ουσία έχει ήδη αναγνωρίσει το λάθος του, απλά, με το να τη ζητά από αυτόν στον οποίο έκανε κακό, δείχνει πως θέλει να γνωστοποιήσει τη μεταμέλειά του στον "παθόντα".
Αντίθετα, αν πούμε στον άνθρωπο που μας έκανε κακό, πως τον συγχωρούμε χωρίς αυτός να μας το ζητήσει, πραγματικά, μία τέτοια ανακοίνωση θα έχει για εκείνον τρομακτικά αποτελέσματα. Μπορεί αρχικά να μας χλευάσει, ή να μην δώσει αξία στη συγγνώμη μας, όμως όταν περάσουν λίγες μέρες από τη συγγνώμη μας, αυτό που του είπαμε, πραγματικά θα τον βάλει σε σκέψεις. Κι εκεί πρέπει να σημειώσουμε πως δεν είναι απαραίτητο να μας πει κάποιος ευχαριστώ για τη συγγνώμη που του δώσαμε. Κι αυτό γιατί εμείς ήδη έχουμε αισθανθεί καλά με αυτό που κάναμε. Το να ζητάμε το ευχαριστώ, δείχνει πως ο εγωϊσμός μας έχει ξεπεράσει τα όρια του θεμιτού.
Κανένας:
--- Παράθεση από: El Morya στις Ιουνίου 18, 2007, 18:39:07 ---Όταν έχουμε πάρει την εκδίκηση μας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Δηλαδή όταν έρθει ένα 3χρονο παιδάκι και μας χτυπήσει στο πόδι με όλη του τη δύναμη, πότε το συγχωρούμε? Αφού πρώτα το ξυλοφορτώσουμε?
Avaris:
--- Παράθεση από: Κανένας στις Ιουνίου 19, 2007, 00:28:51 ---
--- Παράθεση από: El Morya στις Ιουνίου 18, 2007, 18:39:07 ---Όταν έχουμε πάρει την εκδίκηση μας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Δηλαδή όταν έρθει ένα 3χρονο παιδάκι και μας χτυπήσει στο πόδι με όλη του τη δύναμη, πότε το συγχωρούμε? Αφού πρώτα το ξυλοφορτώσουμε?
--- Τέλος παράθεσης ---
Φίλε Κανένα,
ο El Morya, εαν κατάλαβα καλά δεν εξέφρασε θέση επι του πως ΘΑ έπρεπε να λειτουργούμε στο θέμα της Συγχώρεσης.
Ουσιαστικά, έκανε ένα "εύστοχο σχόλιο" επι του τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Και αν κατάλαβα καλά το σκεπτικό του, θέλει να μας προσγειώσει λίγο στην "πραγματικότητα" για ν' αρχίσουμε απο πιο "πραγματική" βάση την διερεύνηση του θέματος.
Κι όντως έτσι είναι.
Η ανθρώπινη ψυχολογία πως λειτουργεί? Κι εννοείται φυσικά, η "Μέση Ψυχολογία".
Με το που μας κάνουν κάτι θέλουμε να πάρουμε το αίμα μας πίσω.
"Να εκδικηθούμε".
Το νοιώθουμε κάτι σαν "γνήσια και πρωτογενής απόδοση δικαιοσύνης".
"Μου έκανες, σου έκανα τα ίσα".
Συνεπώς, το πρώτο που έχουμε να νικήσουμε είναι αυτή η αίσθηση "αδικίας" που μας γίνεται (άρα να "δουλέψουμε" τα "φίλτρα ψυχοπνευματικών προσλήψεών" μας) και δεύτερον η αίσθηση περί "δικαίου" και "απόδοσης δικαιοσύνης".....
Εμένα, πάντως, η απάντηση του El Morya, αυτούς τους "βασικούς συνειρμούς" μου προκαλεί.
Περιμένω με ενδιαφέρον πάντως τις δικές του περαιτέρω διευκρινήσεις επι του θέματος.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση