Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Αποσυμβολισμός
Αποσυμβολισμός ως "Εσωτερική Πρακτική"
Avaris:
7."...Αυτή τη στιγμή δεν ασχολούμαστε με τη μελέτη των Εκπορεύσεων, αλλά με τις αρχές, σε όποιο βαθμό ελπίζει να τις κατανοήσει το ανθρώπινο μυαλό.
Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, θα εισχωρήσουμε βαθύτερα αν σύρουμε τα Πέπλα μπροστά απο τα Σεφιρόθ, παρά αν προσπαθήσουμε να διαπεράσουμε το σκοτάδι.
Θα συνοψίσουμε τότε την ουσία του Κέτερ σε μια πρόταση. Μια πρόταση που δεν μπορεί να έχει παρά ελάχιστη σημασία για τον σπουδαστή που προσεγγίζει για πρώτη φορά το θέμα, αλλά η οποία πρέπει να διατηρηθεί κατά νου, γιατί σύντομα θα αρχίσει να διαφαίνεται η σημασία της.
Με τον τρόπο αυτό ακολουθούμε την αρχαία εσωτερική παράδοση που δίνει στο σπουδαστή ένα Σύμβολο Διαλογισμού για επεξεργασία.
Αυτή η διδασκαλία θεωρείται προτιμότερη απο μια "συγκεκριμένη διδασκαλία" που δε θα έχει τίποτα να του μεταφέρει.
Η Σπερματική Σκέψη, λοιπόν, που ρίχνουμε στον υποσυνείδητο νου του αναγνώστη είναι η εξής:
"Το Κέτερ είναι το Μαλκούτ του Ανεκδήλωτου"
Ο Μάδερς λέει:
" Ο απέραντος ωκεανός αρνητικού φωτός δεν εκπορεύεται απο ένα κέντρο, γιατί είναι χωρίς κέντρο, αλλά συμπυκνώνεται σε ένα κέντρο. Αυτό είναι το πρώτο απο τα εκδηλωμένα Σεφιρόθ, το Κέτερ, το Στέμμα, η Πρώτη Σεφίρα".
"Η Μυστική Καμπάλα", Dion Fortune
"Αρνητική Ύπαρξη", (σ.50)
Avaris:
9."...Οι Καμπαλιστές αναγνωρίζουν τέσσερα επίπεδα εκδηλωμένης Ύπαρξης και τρία επίπεδα ανεκδήλωτης ή Αρνητικής Ύπαρξης.
Το πρώτο απο τα τελευταία ονομάζεται Αΐν ή Αρνητικότητα, το δεύτερο Αΐν Σοφ ή Απεριόριστο.
Το τρίτο Αΐν Σοφ Αουρ ή Απεριόριστο Φως.
Αυτό το τελευταίο είναι που συγκεντρώνεται μέσα στο Κέτερ.
Αυτά τα τρία επίπεδα ονομάζονται επίσης τα τρία Πέπλα της Αρνητικής Ύπαρξης που κρέμονται πίσω απο το Κέτερ.
Με άλλα λόγια είναι τα Αλγεβρικά Σύμβολα που μας βοηθούν να σκεφτούμε εκείνο που υπερβαίνει τη σκέψη και που συγχρόνως αποκρύβουν αυτό που αντιπροσωπεύουν. Είναι η μάσκα των Υπερβατικών Πραγματικοτήτων.
Θα κάνουμε λάθος αν προσπαθήσουμε να αντιληφτούμε αυτές τις καταστάσεις αρνητικής ύπαρξης με οποιουσδήποτε γνωστούς όρους, γιατί είναι αδύνατο να αποδοθούν τη στιγμή που είναι ανεκδήλωτες.
Η έκφραση "Πέπλα", λοιπόν, μας βοηθάει να αναγνωρίζουμε αυτές τις ιδέες άσχετα αν δεν παρουσιάζουν καμιά ιδιαίτερη αξία απο μόνες τους.
Αυτή είναι η πραγματική χρήση όλων των Συμβόλων. Αποκρύβουν εκείνο που παριστάνουν μέχρι να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε με όρους κατανοητούς, ενώ παράλληλα μας βοηθούν να χρησιμοποιούμε ιδέες που διαφορετικά θα ήταν αδιανόητες.
Επειδή η ουσία του Δέντρου βρίσκεται στο γεγονός ότι τα Σύμβολά του αλληλοερμηνεύονται μέσα απο τις σχετικές τους θέσεις, αυτά τα Πέπλα χρησιμεύουν σαν "Σκαλωσιά της Σκέψης".
Η διεργασία αυτή μας βοηθάει να βρούμε το δρόμο μας σε περιοχές αχαρτογράφητες απο το Νου.
Τέτοια Πέπλα (ή άλλα παρόμοια Σύμβολα) δεν έχουν αξία για μας εκτός και αν κάποια όψη τους συνορεύει με γνωστή περιοχή.
Αυτά τα Πέπλα, στην πραγματικότητα, ενώ αποκρύβουν εκείνο που αντιπροσωπεύουν, μας βοηθούν να δούμε καθαρά μόνον τις αντανακλάσεις τους. Αυτή είναι η λειτουργία τους και ο μοναδικός λόγος αναφοράς τους.
Εμείς, λόγω των περιορισμών και των αδυναμιών μας, χρειαζόμαστε αυτά τα συμπαγή Σύμβολα και το μυαλό, με την εκγύμναση που παρέχει η Εσωτερική Φιλοσοφία, γρήγορα μαθαίνει να εργάζεται μέσα απο τους περιορισμούς και να δέχεται σαν πέπλο το Σύμβολο που βρίσκεται πέρα απο τις αντιληπτικές του δυνατότητες.
Αυτός ο τρόπος αποτελεί το ξεδίπλωμα της σοφίας, γιατί ο νους αναπτύσσεται με εκείνο που τον τρέφει. Όταν θα έχουμε πια αναρριχηθεί στο Κέτερ, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα απλώσουμε τα χέρια, θα σκίσουμε το Πέπλο και θα κοιτάξουμε μέσα στο Απεριόριστο Φως.
Ο Εσωτεριστής δεν περιορίζεται δηλώνοντας ότι το Άγνωστο είναι κάτι που δεν μπορεί να γνωριστεί, γιατί πάνω απο όλα πιστεύει βαθιά στην εξέλιξη και ξέρει ότι εκείνο που δεν είναι κατορθωτό σήμερα είναι δυνατό μέσα στο αύριο του κοσμικού χρόνου.
Γνωρίζει επίσης, ότι ο χρόνος μετριέται με διαφορετικό τρόπο στα εσωτερικά πεδία και δεν κανονίζεται απο την περιστροφή της γης γύρω απο τον άξονά της..."
"Η Μυστική Καμπάλα", Dion Fortune
"Αρνητική Ύπαρξη", (σ.52)
Avaris:
11. "...Αν και η Αρνητική Ύπαρξη βρίσκεται έξω απο την περιοχή συνειδητοποίησής μας, αυτό δε σημαίνει ότι και εμείς βρισκόμαστε έξω απο την ακτίνα επιρροής της.
Αν ήταν έτσι, θα μπορούσαμε να την αγνοήσουμε, βάζοντας έτσι ένα τέλος στο ενδιαφέρον μας γι' αυτήν. Όμως, παρ' όλο που δεν έχουμε άμεση πρόσβαση στη φύση της, όλα όσα υπάρχουν έχουν τη ρίζα τους σε αυτή την Αρνητική Ύπαρξη.
Έτσι, αν και δεν μπορούμε να τη γνωρίσουμε άμεσα, δεχόμαστε την επιρροή της. Με άλλα λόγια, αν και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τη φύση της, γνωρίζουμε τα αποτελέσματά της. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ηλεκτρισμό. Ενώ δεν ξέρουμε τίποτα για την φύση του, (σημ.το βιβλίο γράφτηκε το 1935) τον χρησιμοποιούμε στη ζωή μας και απο τα αποτελέσματά του βγάζουμε μερικά συμπεράσματα για τις ιδιότητές του.
Εκείνοι που βάδισαν μακρύτερα μέσα στο Αόρατο, μας έδωσαν συμβολικές περιγραφές μέσα απο τις οποίες μπορούμε να στρέψουμε το μυαλό μας στην Κατεύθυνση του Απόλυτου, ακόμη και αν δεν μπορούμε να το φτάσουμε.
Έχουν περιγράψει την Αρνητική Ύπαρξη σαν Φως: "Αΐν Σοφ Αουρ", το Απεριόριστο Φως.
Περιέγραψαν την Πρώτη Εκδήλωση σαν Ήχο: "Εν Αρχή ην ο Λόγος".
Θυμάμαι τι μου είπε κάποτε ένας σοφός άνθρωπος: "Αν θέλεις να μάθεις τι είναι ο Θεός, μπορώ να σου πω με μια λέξη. Ο Θεός είναι Πίεση".
Και ξαφνικά, μια εικόνα ξεπήδησε στο μυαλό μου και αμέσως ακολούθησε μια συνειδητοποίηση.
Μπορούσα να συλλάβω τη ροή της ζωής μέσα απο κάθε κανάλι ύπαρξης.
Ένοιωσα ότι μου είχε μεταδοθεί μια γνήσια συνειδητοποίηση της φύσης του Θεού.
Και όμως, αν ερχόταν κάποιος να αναλύσει αυτές τις λέξεις, δε θα έβρισκε τίποτα μέσα σε αυτές.
Είχαν όμως τη δύναμη να μεταδώσουν στο νου μια εικόνα, ένα Σύμβολο.
Και το μυαλό λειτουργώντας στη Σφαίρα της Διαίσθησης - πέρα απο τη Σφαίρα της Λογικής - πέτυχε μια συνειδητοποίηση, έστω και αν (αυτή η συνειδητοποίηση) έφτασε στη Σφαίρα του συγκεκριμένου Νου με τη μορφή μιας εικόνας..."
"Η Μυστική Καμπάλα", Dion Fortune
"Αρνητική Ύπαρξη", (σ.53 - 54)
Avaris:
12."...Πρέπει να αντιληφθούμε καθαρά ότι σε αυτές τις πολύ αφηρημένες περιοχές το μυαλό δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τίποτε άλλο εκτός απο Σύμβολα.
Αυτά τα Σύμβολα όμως, παρέχουν τη δύναμη της κατανόησης στο Νου που ξέρει να τα χρησιμοποιεί.
Είναι οι σπόροι της σκέψης απο όπου πηγάζει η κατανόηση, αν και δεν μπορούμε να πάρουμε απο το ίδιο το Σύμβολο μια συγκεκριμένη αντίληψη..."
"Η Μυστική Καμπάλα", D.Fortune
"Αρνητική Ύπαρξη", (σ.54)
Avaris:
13."...Σιγά σιγά, σαν ανερχόμενη παλίρροια, η συνειδητοποίηση συγκεκριμενοποιεί το Αφηρημένο, αφομοιώνοντας και εκφράζοντας με δικούς της όρους πράγματα που ανήκουν σε μια διαφορετική σφαίρα.
Θα κάνουμε μεγάλο λάθος αν προσπαθήσουμε να αποδείξουμε μαζί με το Χέρμπερτ Σπένσερ ότι επειδή ένα πράγμα είναι άγνωστο για την τωρινή κατάσταση του νου πρέπει να παραμείνει για πάντα Ακατάληπτο.
Ο Χρόνος αυξάνει τη Γνώση μας και η εξέλιξη αυξάνει την ικανότητα της Γνώσης.
Η Μύηση, που επισπεύδει ουσιαστικά την εξέλιξη, προκαλεί την εμφάνιση καινούριων ικανοτήτων την κατάλληλη εποχή και οδηγεί τη συνείδηση του Μύστη σε συλλήψεις μακρινές, που βρίσκονται πέρα απο τον ορίζοντα του ανθρώπινου μυαλού.
Αυτές οι ιδέες, αν και είναι καθαρά αντιληπτές απο το Μύστη με ένα διαφορετικό είδος συνείδησης, εντούτοις, δεν μπορούν να μεταδοθούν σε κάποιον που δε γνωρίζει αυτό το είδος συνείδησης.
Επιπλέον, μπορεί να τις διατυπώσει μόνο σε Συμβολική Μορφή.
Όποιος νους έχει την εμπειρία αυτού του πλατύτερου είδους λειτουργίας, θα μπορέσει ίσως να τις μεταφράσει στη σφαίρα της συνειδητής σκέψης.
Με αυτό τον τρόπο υπάρχουν στη φιλολογία της εσωτερικής επιστήμης διασκορπισμένες σπερματικές σκέψεις όπως " Ο Θεός είναι Πίεση" και "Το Κέτερ είναι το Μαλκούτ της Αρνητικής Ύπαρξης".
Αυτές οι εικόνες, που το περιεχόμενό τους δεν ανήκει καν στη σφαίρα της δικής μας λογικής, είναι τα σπέρματα σκέψης που γονιμοποιούν το ωάριο της Συγκεκριμένης Αντίληψης.
Απο μόνα τους είναι ανίκανα να διατηρήσουν κάτι περισσότερο απο μια φευγαλέα εικόνα στη συνείδηση, σαν μια αναλαμπή συνειδητοποίησης.
Χωρίς αυτά, το ωάριο της φιλοσοφικής σκέψης θα παραμείνει αγονιμοποίητο. Γονιμοποιημένο απο αυτά πάντως - αν και η ουσία τους απορροφιέται και χάνεται σε αυτή την ίδια την πράξη - πραγματοποιείται αύξηση μέσα στο άμορφο σπέρμα της σκέψης και τελικά, μετά την απαιτούμενη κυοφορία πέρα απο το κατώφλι της συνείδησης, το μυαλό γεννά μια ιδέα..."
"Η Μυστική Καμπάλα", Dion Fortune
"Αρνητική Ύπαρξη",(σ.54 - 55)
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση