'Αρθρα και συζητήσεις: 'Εσωτερικές Σχολές και Μυητικά Συστήματα > Άλλες σχολές
Νέα Ακρόπολη
γαραντζώτης γιάννης:
Το μόνο σίγουρο για μένα είναι πως όλα αυτά δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά, πράγματα άξια μόνο ως μουσειακά εκθέματα, όπως ακριβώς και μία αρχαία χύτρα.
Όσοι νοσταλγούν κάποιες "χρυσές εποχές" της ανθρωπότητας,
είναι μόνο και μόνο επειδή βλέπουν το σήμερα σαν μισοάδειο ποτήρι νερό, εντελώς δηλαδή απαισιόδοξα, ένεκα πολύ πιθανά από τις δικές τους αποτυχίες και που δυστυχώς γι αυτούς και για εμάς, δεν θα αργήσουν να επιθυμούν και ακόμη χειρότερα, να επιδιώκουν τον ερχομό μιας «λευκής σελίδας» που θα τους λύσει τα χέρια για να προσπαθήσουν να φτιάξουν τον δικό τους «χιλιόχρονο πολιτισμό».
Αλλοίμονο μας…
γαραντζώτης γιάννης:
"από τον 18ο αιώνα μέχρι και τα μισά του εικοστού, μεγάλο ποσοστό επιστημόνων ήταν τέκτονες και μας έχουν αφήσει αξιόλογες επιστημονικές μελέτες σε πολλά και διάφορα γνωστικά πεδία."
Αγαπητέ Ορφέα, ακόμα μεγαλύτερο, σίγουρα, ποσοστό επιστημόνων ήταν χριστιανοί, αλλά αυτό, τουλάχιστον για μένα, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
Οι τέκτονες, πάνω απ όλα είναι θρήσκοι και ως εκ τούτου είναι τόσο επιστήμονες… όσο αντιφατικές είναι οι προσωπικότητές τους.
Καμία θρησκεία δεν ανέχεται το ενδεχόμενο της αμφισβήτησης των πιστεύω της, αντίθετα δηλαδή από την επιστήμη που διαρκώς εφαρμόζει το… η αμφιβολία οδηγεί στην γνώση και η γνώση στην αμφιβολία.
Αν τώρα μιλήσουμε και λίγο παραπάνω για τους τέκτονες, εγώ τουλάχιστον τους θεωρώ κατά πολύ μεγάλο μέρος υπεύθυνους για την τωρινή κατάσταση της πατρίδας μας και ας εξηγήσω το γιατί.
Όπως γνωρίζουμε, πρώτος πρωθυπουργός της σύγχρονης Ελλάδας υπήρξε ο Ι. Καποδίστριας, τέκτονας που απαρνήθηκε τον τεκτονισμό και στις 8 Ιουνίου του 1828 με την υπ’ αριθ. 2953 Εγκύκλιο του προς το « Πανελλήνιον» ζητεί τη διάλυση των Μυστικών Εταιρειών, στη συνέχεια δε στις 22 Αυγούστου 1831 καλεί τους Υπαλλήλους να δηλώσουν ότι δεν ανήκουν σε Μυστικές Εταιρείες επί ποινή απολύσεως.
Στην πρώτη εγκύκλιο του περιλαμβάνει τις Μυστικές Εταιρείες που δεν συμβιβάζονται, όπως ανέφερε, με τα «κατά νόμους καθεστώτα»
Λίγο καιρό αργότερα, όπως είναι γνωστό, δολοφονήθηκε.
Στο σημείο αυτό, θεωρώ σημαντικό το να μιλήσω λίγο περισσότερο για τα παρασκήνια της δολοφονίας και να πω πως ο Σεβάσμιος της Στοάς της Επτανήσου με έδρα την Ζάκυνθο, κόμης Διονύσιος Ρώμας, ήταν ο σκοτεινός ηγέτης της αγγλικής παράταξης και προτάθηκε ως αντίπαλος υποψήφιος κυβερνήτης στην Εθνοσυνέλευση, που εξέλεξε τον Καποδίστρια.
Αυτό το τελευταίο, συν το ότι η αγγλική πλευρά αρνείται ακόμα να δώσει στο φως της δημοσιότητας όλα τα στοιχεία που αφορούν αυτό το γεγονός, σίγουρα μας λέει πολλά.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας είναι αναμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, πράγμα που για την ελληνική πραγματικότητα αλλά και νοοτροπία, σημαίνει πως όσο αγαπήθηκε, άλλο τόσο τον μίσησαν. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από το τραγικό του τέλος.
Ένα από τα στοιχεία της ζωής του Ιωάννη Καποδίστρια που είναι άγνωστα για τον Έλληνα, είναι πως ο πολιτικός αυτός δεν αγαπήθηκε μόνον εντός Ελλάδος. Όχι, δεν αναφερόμαστε στην Ρωσία στην οποία έκτισε το πολιτικό του όνομα, αλλά για την Ελβετία. Ναι, την Ελβετία, η οποία μάλιστα τον έχει ανακυρήξει και εθνικό της ήρωα.
Πόσο περίεργο μπορεί να ακούγεται αυτό; Είναι όμως αλήθεια, και έχει και μία πολύ σοβαρή αιτιολόγηση. Δεν πρόκειται για μία αναγνώριση των ικανοτήτων ενός ατόμου ασχέτως εθνικότητος, αλλά για την ευγνωμοσύνη προς τον Ιωάννη Καποδίστρια για την συμβολή του στην γέννηση ενός κράτους-έθνους, αυτού της Ελβετίας.
Το 1817, ο Ιωάννης Καποδίστριας λαμβάνει την ελβετική υπηκοότητα σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της Ελβετίας.
Το 1798, η Γαλλία εισβάλει και κατακτά την Ελβετία την οποία όμως δεν προσάρτισε αλλά διαμόρφωσε έτσι την διοικητική της μεταρρύθμιση, ώστε να αποτελεί ένα κρατίδιο δορυφόρο. Οι κινήσεις αυτές αλλά και οι διαθέσεις του Ναπολέοντος θορύβησαν την Ρωσία η οποία ήθελε να δει την δράση του να περιορίζεται.
Τελικά το 1813 ο Ιωάννης Καποδίστριας διορίζεται ως εκπόρσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία. Ο Καποδίστριας συνέβαλε στην ενότητα και ανεξαρτησία του κράτους της Ελβετίας υπό την νέα της δομή, καθώς ήταν από τους εμπνευστές του διαχωρισμού της, σε 19 αυτόνομα κρατίδια, τα καντόνια. Συνεισέφερε επίσης στην διαμόρφωση του ελβετικού συντάγματος, αλλά και την μετέπειτα ουδέτερη στάση της χώρας.
Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως η ευγνωμοσύνη της Ελβετίας προς το πρόσωπο του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος, δεν φθάνει μόνο μέχρι την χορήγηση υπηκοότητος, αλλά και πρόσφατα, η πόλη της Λωζάννης προέβη και σε μία ακόμη τιμητική κίνηση.
Μαζί με την κυβέρνηση της Ρωσίας, η πόλη της Λωζάννης, τον Σεπτέμβριο του 2009, έκανε τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ιωάννη Καποδίστρια, παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών της Ελβετίας Mισελίν Κάλμυ-Ρέυ και της Ρωσίας, Σεργκέυ Λαβρώφ, του Δημάρχου της Λωζάννης και του ελληνικής καταγωγής προέδρου της τοπικής βουλής του καντονίου Vaud, πρωτεύουσα του οποίου είναι η Λωζάννη, Πασκάλ Μπρουλής.
Η ορειχάλκινη προτομή, που είναι έργο του Ρώσου γλύπτη Βλαντιμίρ Σουρόβτσεφ, τοποθετήθηκε στη Λωζάννη «ως ένδειξη τιμής στον πρώτο Επίτιμο Δημότη της πόλης».
Επρόκειτο για μια πράξη που έγινε από κοινού από τη Ρωσία και την πόλη της Λωζάννης, τα δε αποκαλυπτήρια συνέπεσαν με την επίσημη επίσκεψη στην Ελβετία του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Μετά από όλα αυτά, μπορούμε σίγουρα να καταλάβουμε το τι έχασε η πατρίδα μας εξαιτίας της δολοφονίας, κατά πάσα πιθανότητα, από τους τότε τέκτονες που δεν ήθελαν να χάσουν το μερίδιό τους στην εξουσία της μόλις απελευθερωμένης πατρίδας μας..
Αντί για ένα καρεκλοκένταυρο Αθηναϊκό-συγκεντρωτικό κράτος , που μας έφερε εδώ που μας έφερε, θα είχαμε, με απόλυτη βεβαιότητα, ένα αποκεντρωμένο αυτοδιοικούμενο σύστημα.
γαραντζώτης γιάννης:
«Από τους δικούς μας, το βιβλίο «Πυθαγόρας» του τέκτονα Πέτρου Γράβιγγερ, αφιερώνει μεγάλο μέρος στον Ορφισμό και μας παραθέτει πληθώρα αρχαιοελληνικών, κλασσικών, ελληνιστικών και σύγχρονων πηγών, από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε ικανό αριθμό πληροφοριών και για τον Ορφισμό αλλά και για τα μυητικά δρώμενα της αρχαιότητας. Ειδικά για τα Καβείρια και για τα Ελευσίνια, πλήθος αναφορών και αποκαλύψεων βρίσκονται στα κείμενα των πρώτων χριστιανών, π.χ. Κλήμης κλπ….»
Αγαπητέ Ορφέα, απ ότι φαίνεται, για σένα ισχύει πως… όποιος γράφει για τον ορφισμό, είναι μεγάλος και σπουδαίος.
Δεν ισχύει το ίδιο και για μένα όμως και γι αυτό, πολύ πιθανά, έχω εντελώς διαφορετική άποψη πχ για τον Γράβιγγερ, τον οποίο έχω γνωρίσει και προσωπικά, γύρω στο 1984 και του οποίου έχω ανατυπώσει , με την άδειά του, δύο βιβλία.
Το ένα είναι το… «Η μυσταγωγία στην αρχαία Αίγυπτο» Β έκδοση 1983 και το άλλο… «παρελθόν-παρόν-μέλλον» , τα οποία τα έχω και στην βιβλιοθήκη μου, αν και δεν θεωρώ πως έχουν κάποια αξία.
Όσο για τις αποκαλύψεις που βρίσκονται στα κείμενα των πρώτων χριστιανών, σηκώνει πολύ συζήτηση το θέμα.
Πιστεύω πως θα μπορέσουμε να την κάνουμε αργότερα, τώρα όμως το θέμα μας είναι η Νέα Ακρόπολη και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
γαραντζώτης γιάννης:
εξαιρετικά αφιερωμένο στους εκλεκτούς συνομιλητές ..
Στίχοι:
Ανδρέας Τσιλιφώνης
Μουσική:
Ανδρέας Τσιλιφώνης
1. Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Άσε με να κάνω λάθος
Μην μου λες πως ειν’ ντροπή
άσε με να βρω μονάχος
Ποιο το τέλος ποια η αρχή
άσε με μονάχο μου να νιώσω
Την ουσία μέσα σ’ όλα που `χεις πει
Αν αντίρρηση μου φέρεις
Θα θυμώσω και το ξέρεις
Αν με χάσεις αιτία θα `σαι εσύ
Άσε με να κάνω λάθος
άσε με να κούραστώ
άσε με να `ρθω μονάχος
Και συγγνώμη να σου πω
Έχω μπόλικο καιρό να κοροϊδεύω
Κάθε λέξη, κάθε έννοια και σκοπό
Έχω όρεξη πολύ να αλητεύω
Κι ας μη ξέρω για τι ψάχνω ή τι θα βρω
Μη μου λες για εξερευνήσεις
Και για χώρες μακρινές
Μη μου λες για κατακτήσεις
Και για μαζικές δομές
Πες μου μόνο πως περνούν τη νύχτα
Με δυο φίλους σ’ ένα υπόγειο σκυφτό
Η σειρήνα πάνω ουρλιάζει
Και η σύριγγα αδειάζει
Και το αίμα χύνεται ζεστό
Άσε με να κάνω λάθος
άσε με να δω καλά
άσε με να βρω μονάχος
Τι μου παίρνει τα μυαλά
άσε με να σου σφυρίξω στο σκοτάδι
Ένα γνώριμο παλιό σκοπό
άσε με να σου γεμίσω κάποιο βράδυ
Τα κενά με μουσική, rock'n'roll που συμπαθώ
Άσε με να κάνω λάθος
Μη παριστάνεις το Θεό
Δε μ’ αρέσουν οι σωτήρες
Δε γουστάρω να σωθώ
Δεν πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
Δεν τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ
Δε με νοιάζει απογοήτευση αν νιώσω
Αφού ξέρω πώς έπαιξα και `γω
http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&ved=0CD0QtwIwAQ&url=http%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DpZz6lHLEJbs&ei=t-liUqr6CcjF0QX12oA4&usg=AFQjCNGTU2uAcjLtQKSpmFneGqyyr9lA7w&sig2=nXy0a6mKITs-4-MOr3hUDA&bvm=bv.54934254,d.d2k&cad=rja
γαραντζώτης γιάννης:
Για να μην μείνει μισή η αφιέρωση....
Στίχοι:
Αφροδίτη Μάνου
Μουσική:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
1. Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Εγώ δε θέλω στη ζωή να κυβερνήσω
θέλω να μείνω οπαδός φανατικός
αυτών που πάντοτε την τρώνε από πίσω
και στο μηδέν ξαναγυρνάνε διαρκώς
Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία
εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι
παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω
σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι
Εγώ δε θέλω να με κάνετε σατράπη
ούτε συνένοχο σε κόλπα ομαδικά
απ’ το ραδιόφωνο σας στέλνω με αγάπη
τα τραγουδάκια μου και δυο γλυκά φιλιά
Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία
εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι
παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω
σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι
Εγώ δε θέλω τον αρμόδιο να παίξω
να αποφασίζω κεκλεισμένων των θυρών
είμαι απ’ αυτούς που πάντα μένουνε απ’ έξω
γιατί δεν έχω ούτε γραβάτα ούτε παπιγιόν
Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία
εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι
παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω
σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι
http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&cad=rja&ved=0CD0QtwIwAQ&url=http%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DS-iogGRHRS4&ei=e-5iUpUIidbRBcPXgbgN&usg=AFQjCNETyrUD4zNq1jW0EQhybg-i_U0Xsw&sig2=DW2bnM16ehKiZiPIoTWCQA&bvm=bv.54934254,d.d2k
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση