'Αρθρα και συζητήσεις: 'Εσωτερικές Σχολές και Μυητικά Συστήματα > Άλλες σχολές
Νέα Ακρόπολη
ΚΡΑΧΤΗΣ:
--- Παράθεση ---Αγαπητέ ΚΡΑΧΤΗΣ χαίρε και συγγνώμη για την αργοπορημένη απάντηση….
Όταν προσπαθούμε να παρουσιάσουμε κοσμογονία και μάλιστα ιδωμένη από τα μάτια της εσωτερικής φιλοσοφίας, δυσκολευόμαστε να αποδώσουμε έννοιες βρίσκοντας φυσικά ανάλογα ή έστω κατανοητές περιγραφές. Έτσι αναγκαζόμαστε πολλές φορές να καταφεύγουμε σε λογισμούς που φαντάζουν παράλογοι ή σε νοητικές ακροβασίες που ενίοτε από διαφορετική σκοπιά γίνονται αντιληπτές πολύ διαφορετικά. Μιλάμε π.χ. για αρχή, όταν ακόμα δεν υπάρχει χρόνος. Μη έχοντας όμως άλλα νοητικά εργαλεία, αναγκαζόμαστε να παρουσιαζόμαστε πλημμελείς στις καταθέσεις μας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Συμφωνώ φίλε μου και επαυξάνω για τον όρο ακροβασίες, επισημαίνοντας ότι συχνά μπορεί να καταλήξουν σε χαζούς τραυματισμούς όσο και ανούσιους, ίσως και σε θάνατο αφαιρώντας μας το περιθώριο που μας έδωσε η ζωή να κατανοήσουμε πέντε έξη απλά ζητήματα για αυτήν.
--- Παράθεση ---Σε μια αυθαίρετη λοιπόν παρουσίαση, θέσαμε ως αρχή το Άπειρο. Το «Άπειρο» απέσυρε εν μέρει τον εαυτό του και η απουσία του φανέρωσε το «Μηδέν». Το «Άπειρο» το οποίο ΕΙΝΑΙ, με το «Μηδέν» ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ, συζεύχθηκαν και γέννησαν το «Ένα».
Το «Άπειρο» άπειρα ενεργητικό, χαρακτηρίζεται από άπειρες ικανότητες αλλά μηδενικές δυνατότητες περιορισμένης μορφής, το δε «Μηδέν» ως άπειρα παθητικό, χαρακτηρίζεται από μηδενικές ικανότητες αλλά άπειρες δυνατότητες μορφικής έκφρασης.
Το «Άπειρο» γεωμετρικά είναι ένας κύκλος, όπου το κέντρο του είναι παντού και η περιφέρειά του, πουθενά. Το «Μηδέν» γεωμετρικά είναι ένας κύκλος που περικλείει το τίποτα, το οποίο όμως δεν είναι τίποτα (κβαντικό «κενό»).
--- Τέλος παράθεσης ---
Κοίταξε πως εκλαμβάνω εγώ αυτό το κομμάτι. Θα επισημάνω ότι με τον εύστοχο χαρακτηρισμό σου ως προς το αυθαίρετο, θέλω να σου πως όλη εξήγηση αυτή συνεχίζει να διακατέχετε από αυθαιρεσία.
Και να γιατί,
το ΑΠΕΙΡΟ είναι αυθαίρετη έννοια όσο και το ΠΑΝ, όσο και το ΜΗΔΕΝ σε σχέση με της υπόλοιπες έννοιες έτσι πως τα διαπραγματευόμαστε. Οπότε δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ήθελαν να κάνουν το καθένα ούτε προς τα που τείνουν.
Δεν θα έχω δίκιο αν σε ρωτήσω Αριστοτελικά, γιατί το άπειρο θέτετε ως αρχή; Ποια είδους αρχή είναι αυτή, γιατί άρχισε και πως αρχίζει ένα άπειρο; Γιατί το μηδέν παρουσιάστηκε με την απουσία του άλλου; Γιατί μεταξύ τους γεννάν το ένα; Δηλαδή δυο που γεννούν το ένα και όχι ένα που γεννά όλα τα υπόλοιπα;
Εν συνεχεία γιατί το άπειρο είναι κύκλος, ποιος το λέει αυτό (αν θέλεις λίγο Λαικά) και γιατί το μηδέν ενώ είναι παθητικό έχει άπειρες δυνατότητες; (Το εννοείς όπως η θηλυκή φύση η οποία είναι δεκτική αλλά γέννα; )
Βάση ποιας δογματική κοσμοθεωρίας ανέπτυξες αυτήν την οντολογία. Γιατί να έχουν αυτές της σχέσεις και από που φαίνεται αυτό.
Πιστεύω ότι αυτά τα πολλά γιατί θα απαντηθούν εύκολα και συμπτυγμένα σε μια ουσιαστική πρόταση. Αλλά το νόημα νομίζω θα μας έχει διαφύγει.
Το ΑΠΕΙΡΟ το ΠΑΝ και ΈΝΑ είναι τόσο αυθαίρετα όσο και όλα αυτά τα γιατί.
--- Παράθεση ---Στην κβαντομηχανική, πριν παρατηρηθεί ένα φαινόμενο, η κβαντική κυματοσυνάρτηση δηλώνει έναν «κόσμο» διπλής υφής, και ουσίας και ενέργειας. Παράδειγμα η Γάτα του Σρέντιγκερ, όπου, όσο και αν η κοινή λογική δεν μπορεί να το δεχτεί, στην αρχική κατάσταση η γάτα είναι και ζωντανή και νεκρή. Από την στιγμή που «ανοίξουμε το κουτί» και παρατηρήσουμε, η κυματοσυνάρτηση καταρρέει και μας δείχνει την ΜΙΑ μόνον πιθανή κατάσταση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η άλλη πιθανή κατάσταση έχει εξαφανιστεί, αλλά παραμένει ως «σπέρμα» αφανής και μπορεί να εκδηλωθεί πάλι από μια διαφορετική επιλογή.
--- Τέλος παράθεσης ---
Συμφωνώ. Αλλά πως μας επηρεάζει αυτό στην καθημερινότητα μας;
Φαντάζεσαι το ακόμα χειρότερο, να λειτουργώ σε κάποια πρακτικά καθημερινά ζητήματα βάση αυτής τη θεωρίας; Που θα με οδηγήσει αν τη πάρω αρκετά σοβαρά και της δώσω σημασία μεγάλη. π.
Δεν λέω σε καμιά περίπτωση ότι με αφήνει αδιάφορο.
Αλλά στο τέλος θα καταλήξουμε ότι πολύ απλά, Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. και ότι πιθανών να πρέπει να ανοίξω το κου τι για να πάμε παρακατω.
--- Παράθεση ---Μπορεί να φαινόμαστε λόγω κατάρρευσης της κυματοσυνάρτησης μόνον μορφές (δημιούργημα της Ενέργειας), όμως σπερματικά παραμένουμε ως γεννηθέντες από αυτήν, ουσία της ίδιας θεϊκής ουσίας. Είμαστε αναλογικά και τα δύο, όπως το Φως είναι και σωματίδιο και ταυτόχρονα ηλεκτρομαγνητικό κύμα. Σχετικά βέβαια με τον κανόνα της αναλογίας, έχει ισχύ, αρκεί την αναλογία να μην την εκλαμβάνουμε ως ταυτότητα των δύο ξεχωριστών και διαφορετικών φαινομένων. Ο κανόνας της Αναλογίας σημειωτέον ισχύει μόνον στον κόσμο της μορφής….
--- Τέλος παράθεσης ---
Ακριβώς και εγώ περί αυτού σου μιλώ και εντελώς επιτήδεια επικεντρώθηκα σε αυτό καθώς αυτό που είπες σε αυτήν την τελευταία πρόταση για την αναλογία και την μορφή βρίσκετε η ουσία για αυτά που μιλώ. Το παραπάνω κομμάτι μας οδηγεί σε συμπέρασμα ότι αφού έχουμε εργαλείο για τον κόσμο της μορφής και λέγετε αναλογία, σημαίνει ότι το μορφικό κόσμο αξίζει τελικά να του δώσουμε παραπάνω σημασία χωρίς να αφηνόμαστε εύκολα παρασυρόμενοι να ονειροβατούμε σε πεδία που δεν θα μπορέσουμε να έχουμε βατά συμπεράσματα και ούτε πρόκειται να έχουμε, πραγμα που τείνει να καταλήγουμε παντα να μιλούμε δόγματικα εντέλει.
Αυτό είναι και το ξεκίνημα του υποτροπιασμού της εντιμότητας προς τα πάντα διότι όλες η εξουσίες της ιστορίας είτε πολιτικές είτε θρησκευτικές χρησιμοποιούν τα πεδία αυτά τα αόριστα και κβαντικά ακατανόητα ώστε δένουν κόμπο την ψυχολογία του κόσμου δημιουργώντας πειθήνια ανδρείκελα. Ο Εσωτερισμός από τα τέλη του 19 αιώνα κόλλησε και γέννησε ένα σορό δόγματα παίζοντας με θεωρίες με πρωτοπόρους τους Τέκτονες. Αυτές οι εξουσίες λοιπόν είναι πάντοτε ολοκληρωτικές σε νοοτροπία διότι τα δημιουργημένα από τους εαυτούς τους δόγματα απορρέουν από θεωρίες περί του ΑΠΕΙΡΟΥ και του ΕΝΟΣ και του ΠΑΝΤΟΣ. Αυτό το πεδίο του κβαντικού κόσμου είναι καλύτερα να το αφήνουμε στους ειδικούς και αν εμείς θέλουμε να συζητάμε μεταξύ μας επειδή μας ευχαριστεί καλώς, ας γίνετε, αλλά πάντα να ξέρουμε συνειδητοποιημένα ότι δεν είμαστε εμείς οι ειδικοί.
Αυτό είναι το πρόβλημα με το ΕΝΑ το ΑΠΕΙΡΟ και το ΠΑΝ φίλε μου καλέ Ορφέα, ότι ενφανίζονται διάφοροι που ποικιλοτρόπως ευαγγελίζονται αλήθειες μοναδικές για αυτές τις έννοιες χωρίς να ρωτήσουν της ίδιες τις έννοιες (θα έλεγα χαριτολογώντας) που οδηγεί ευαγγελισμός τους. Οι αρχαίοι μας προοδεύσαν σε κάποια πεδία επειδή σταματήσαν να ευαγγελίζονται αλήθειες αντιμετωπίζοντας τα πράγματα από την πρακτική τους πλευρά δίνοντας μεγάλη αξία στην θνητή ζωή τους και τον κόσμο της μορφής αποδεσμεύοντας την κοσμοαντίληψη τους σταδιακά από το τιτάνιο αμάρτημα όπως ανέφερε και ο Γιάννης. Δηλαδή αποδεσμεύτηκαν από το βάρος τον αμαρτιών τους, το ψευδές αυτό αίσθημα.
Ένα κάλο ερώτημα είναι γιατί οι πανθεϊστικές αντιλήψεις κουβαλούν ενδόμυχα πάντα τον ολοκληρωτισμό μέσα τους και γενούν φασιστικές νοοτροπίες ενώ ο πολυθεϊσμός που έθεσε ο στην συζήτηση ο Γιάννης οδήγησε σε αυτό το μοναδικό δείγμα πολιτισμού τον αρχαίων Αθηναίων αλλά και για την υπόλοιπη ανθρωπότητα που λέγετε δημοκρατία. Δημοκρατία από την οποία εμπνευστήκαν αργότερα και τα ανθρώπινα δικαιώματα που ήταν ότι καλύτερο πολιτισμικά εφάρμοσε οι ανθρωπότητα.
Αυτά τα ερωτήματα νομίζω μπορούμε να τα απαντήσουμε ενώ αυτού του παντός τελειώνει η συζήτηση πριν σχεδόν ξεκινήσει.
Μπορώ να σου πω μάλιστα ότι είτε διαφωνήσω είτε συναινέσω κανένα νόημα δεν θα βρούμε.
Αυτό δεν σημαίνει ότι απορρίπτω την συζήτηση αυτή μαζί σου. Είμαι εδώ να το αναπτύξουμε όσο θέλουμε και μας κάνει όρεξη. Η χαρά μου είναι ιδιαίτερη που βρεθήκατε εσύ και η Rose και μπορούμε επιτέλους να αναπτύξουμε τα ζητήματα αυτά.
ΚΡΑΧΤΗΣ:
--- Παράθεση ---Όσο για τους Τέκτονες, πολλοί πράγματι αναπαράγουν μυθοπλασίες, υπάρχουν όμως και λίγοι αξιόλογοι που μας παρέδωσαν αξιόλογες επιστημονικές μελέτες για την Ορφική διδασκαλία, είτε ως προχωρημένη γνώση είτε ως μυητική διδαχή....
--- Τέλος παράθεσης ---
Τι εννοείς αγαπητέ Ορφέα, από ποιες πηγές (αρχαίες και ανύπαρκτες) καταφέραν επιστημονικές μελέτες οι τέκτονες και ποια ακριβώς μυητικη διαδικασία έχουμε ως παράδειγμα ώστε να πιστέψουμε ότι υπάρχει ως μηχανισμός που έχει αποτελέσματα και τελικά τι αποτελέσματα έχει; Μήπως είναι καταστροφικά για την προσωπικότητα και καθόλου ωφέλιμα.
Αν η μύηση ήταν εργαλείο με αποτελέσματα θετικά, στην σήμερον πολιτισμική μας ανάπτυξη (με τα καλά και τα κακά της) θα ήταν αναγνωρισμένη από ανθρώπους που λέγονται επιστήμονες. Δεν θα βασιζόμασταν στις μελέτες των τεκτόνων.
Πιθανολογώ πως αν σήμερα ζούσαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι θα συχνάζαν οι περισσότεροι στα πανεπιστήμια παρά θα κλείνονταν σε μυστικούς κύκλους. Θα αξιοποιούσαν αυτό το προνόμιο που τότε δεν ήταν ανεπτυγμένο σε αυτόν τον σημερινό βαθμό
Εκείνη την εποχή ήταν πιο επίκαιρο να δημιουργούν μυστικούς κύκλους αλλά σήμερα το να δημιουργείς κύκλο μυήσεων φαίνεται παρωχημένο διότι υπάρχουν τα πανεπιστήμια. Η γνώση είναι ελεύθερα δοσμένη.
Οπότε, αν συμβαίνει, συμβαίνει περισσότερο από μια αγάπη και νοσταλγία με σκοπό την στροφή σε μια παραδοσιακή αίσθηση. Δεν δίνατε να υπάρχει ως επίκαιρη εκδήλωση διότι εκτοπίζετε από την σύγχρονη πολιτισμική μας πρόοδο ακυρώνοντας την βάση και την αιτία της δημιουργίας ενός μυστικού κύκλου όπως στην αρχαιότητα. Ακόμα περισοτερο λαθεμένο μου ακούγεται αυτό που λένε οι ΝεοΑκροπολιτανοι. Ότι είναι τα παλιά διδάγματα σε νέα έκδοση προσαρμοσμένα στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Εντελώς φάουλ απέναντι στην ανθρώπινη νοημοσύνη μας το να νομίζουν ότι οι διδασκαλίες προσαρμόζονται. Οι διδασκαλίες στον βαθμό που αφομοιώνονται από τους ανθρώπους του σήμερα συμβαίνει εντελώς αυθόρμητα ήδη, δεν χρειαζόμαστε τους Τέκτονες και τους ΝεοΑκροπολητανους για να τις ντύνουν με την μυστικοπάθεια και τα προπαγανδιστικά περιτυλίγματα ώστε το μόνο που καταφέρνουν εντέλει είναι ο αυνανισμός της εγωπάθειάς τους.
Ο αυνανισμός δεν είναι κακός, αλλά όταν το κάνουν να καταλαβαίνουν ότι αυνανίζονται, όχι να νομίζουν ότι περπατούν σε ανώτερα επίπεδα Νιρβάνας και προσωπικής εξέλιξης. Δεν γίνετε να αυνανίζονται και να νομίζουν ότι θα κάνουν και παιδιά.
Με λαικη έκφραση είναι εκτός τόπου και χρόνου. Βέβαια σίγουρα εξυπηρετεί άλλου είδους ανάγκες και σκοπούς που έχει μεγάλο ενδιαφέρων να το συζητήσουμε.
(Σε παρακαλώ να μη παρεξηγείς αν καμιά φορά εντοπίσεις ένα είδους ισχυρογνωμοσύνης από πλευράς μου. Σίγουρα δεν έχω πρόθεση να επιβάλω απόψεις απλά με συνεπαίρνει ο διάλογος και τον απολαμβάνω.)
γαραντζώτης γιάννης:
Ορφέα, ίσως να σου ξέφυγε, αλλά ο από μηχανής θεός - Rose έβαλε στη συζήτησή μας για την Νέα Ακρόπολη πολλά περισσότερα στοιχεία από όσα έχω μεταφέρει εγώ σε αυτό το φόρουμ. Αυτό έγινε με το που μας μετέφερε τον σύνδεσμο ... http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=2309&postdays=0&postorder=asc&start=0
Εγώ, ίσως να κάνω λάθος, αλλά μετά από αυτό θεωρώ πως και όλα όσα έχω γράψει σε εκείνο το φόρουμ, είναι κοινό κτήμα όλων μας και πως δεν χρειάζεται να τα μεταφέρω και εδώ.
Αν τυχόν κάνω λάθος, συγχώρεσέ με, αλλά πες το μου για να λειτουργείσω ανάλογα.
Όσο τώρα για αυτό που υπέθεσες από αυτά που έγραψα για τον ορφισμό, ότι δηλαδή έχω πολύ καλή γνώση του θέματος,σου λέω πως τίποτα δεν είναι δικό μου, έκανα απλά ένα copy paste από εδώ... http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&ved=0CDAQFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.zougla.gr%2Fpage.ashx%3Fpid%3D80%26aid%3D295222%26cid%3D122&ei=g5ZaUsiIG6OR0AXtgIHgBA&usg=AFQjCNGpUpsvpEQrGB-HYts24wnulq7QkA&sig2=aI4t1Yct0enkCKVeGmDSgw&bvm=bv.53899372,d.d2k
Βλέπεις, για μένα τουλάχιστον, δεν μετράει καθόλου, μα καθόλου το πλήθος των γνώσεων που έχει κάποιος, αλλά μόνο το πόσο μπορεί να τις αξιοποιήσει δημιουργικά για το καλό όλων μας.
Η αναλυτική και η συνθετική ικανότητα που έχει κάποιος, είναι αυτό που έχει αξία για εμένα και όχι το πλήθος των πληροφοριών που κατέχει.
Rose:
--- Παράθεση από: γαραντζώτης γιάννης στις Οκτωβρίου 13, 2013, 15:57:40 ---Βλέπεις, για μένα τουλάχιστον, δεν μετράει καθόλου, μα καθόλου το πλήθος των γνώσεων που έχει κάποιος, αλλά μόνο το πόσο μπορεί να τις αξιοποιήσει δημιουργικά για το καλό όλων μας.
Η αναλυτική και η συνθετική ικανότητα που έχει κάποιος, είναι αυτό που έχει αξία για εμένα και όχι το πλήθος των πληροφοριών που κατέχει.
--- Τέλος παράθεσης ---
'Eτσι ακριβώς!
Ορφέας:
--- Παράθεση από: ΚΡΑΧΤΗΣ στις Οκτωβρίου 13, 2013, 15:41:27 ---
--- Παράθεση ---Όσο για τους Τέκτονες, πολλοί πράγματι αναπαράγουν μυθοπλασίες, υπάρχουν όμως και λίγοι αξιόλογοι που μας παρέδωσαν αξιόλογες επιστημονικές μελέτες για την Ορφική διδασκαλία, είτε ως προχωρημένη γνώση είτε ως μυητική διδαχή....
--- Τέλος παράθεσης ---
Τι εννοείς αγαπητέ Ορφέα, από ποιες πηγές (αρχαίες και ανύπαρκτες) καταφέραν επιστημονικές μελέτες οι τέκτονες ….
--- Τέλος παράθεσης ---
Αγαπητέ ΚΡΑΧΤΗΣ, από τον 18ο αιώνα μέχρι και τα μισά του εικοστού, μεγάλο ποσοστό επιστημόνων ήταν τέκτονες και μας έχουν αφήσει αξιόλογες επιστημονικές μελέτες σε πολλά και διάφορα γνωστικά πεδία. Για τα Ορφικά, μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο, αποκαλύπτει την επιστημονική βιβλιογραφία με προεξέχοντα βέβαια τον διάσημο αρχαιολόγο Otto Kern (1863 – 1942).
Από τους δικούς μας, το βιβλίο «Πυθαγόρας» του τέκτονα Πέτρου Γράβιγγερ, αφιερώνει μεγάλο μέρος στον Ορφισμό και μας παραθέτει πληθώρα αρχαιοελληνικών, κλασσικών, ελληνιστικών και σύγχρονων πηγών, από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε ικανό αριθμό πληροφοριών και για τον Ορφισμό αλλά και για τα μυητικά δρώμενα της αρχαιότητας. Ειδικά για τα Καβείρια και για τα Ελευσίνια, πλήθος αναφορών και αποκαλύψεων βρίσκονται στα κείμενα των πρώτων χριστιανών, π.χ. Κλήμης κλπ….
--- Παράθεση από: ΚΡΑΧΤΗΣ στις Οκτωβρίου 13, 2013, 15:41:27 ---
….και ποια ακριβώς μυητικη διαδικασία έχουμε ως παράδειγμα ώστε να πιστέψουμε ότι υπάρχει ως μηχανισμός που έχει αποτελέσματα και τελικά τι αποτελέσματα έχει; Μήπως είναι καταστροφικά για την προσωπικότητα και καθόλου ωφέλιμα.
--- Τέλος παράθεσης ---
Δεν θα μιλήσω για άλλες μυητικές διαδικασίες, αλλά ως παράδειγμα θα αναφέρω την μυητική διαδικασία της Α.Μ.Ρ.Α., μυητική διαδικασία η οποία αποσκοπεί – και όπως δείχνουν τα πρώτα «σημάδια» δείχνει να πετυχαίνει – στην αυτογνωσία και την προσωπική εξέλιξη. Αυτό που μετά βεβαιότητας δεν κάνει η μύηση, είναι να προκαλεί προβλήματα στην προσωπικότητα. Το αν και πόσο τα αποτελέσματα των μυήσεων είναι ωφέλιμα, θα φανεί στην συνέχεια του διαλόγου.
--- Παράθεση από: ΚΡΑΧΤΗΣ στις Οκτωβρίου 13, 2013, 15:41:27 ---Αν η μύηση ήταν εργαλείο με αποτελέσματα θετικά, στην σήμερον πολιτισμική μας ανάπτυξη (με τα καλά και τα κακά της) θα ήταν αναγνωρισμένη από ανθρώπους που λέγονται επιστήμονες. Δεν θα βασιζόμασταν στις μελέτες των τεκτόνων.
--- Τέλος παράθεσης ---
Πρώτα καλόν είναι να ξεκαθαρίσουμε τα περί μύησης. Αυτά που κάποιες οργανώσεις παρουσιάζουν ως Μύηση, μπορεί ενίοτε να μην έχει καμιά σχέση με αυτήν, καθώς κάποιοι φιλόδοξοι ημιμαθείς πολλές φορές σπεύδουν να παρουσιάσουν κάποιες τελετές ως μυήσεις. Σχετικά έχουμε καταθέσει στην ΑΜΡΑ, στο http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,308.0.html
Το τι είναι μύηση, φαίνεται στο απόσπασμα του Καρλ Γιουνγκ, «ΤΟ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑΚΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ». Σχετικά περί μυήσεων θα βρούμε πολλά επιστημονικά άρθρα και μελέτες, όπου αναδεικνύεται η αξία μιας μυητικής διαδικασίας, ειδικά σε περιόδους – σταθμούς της ατομικής εξέλιξης. Όλες βέβαια οι μυητικές διαδικασίες δεν ήταν «κρυφές», καθώς σε πολλούς λαούς, μυήσεις των εφήβων για να αντρωθούν, περιγράφονται αναλυτικά, με σεβασμό όμως και μεγάλη σοβαρότητα.
Σοβαροί και αληθινοί επιστήμονες έχουν ερευνήσει το θέμα των μυήσεων και έχουν επισημάνει την αξία και την μεγάλη επίδρασή τους στην εξέλιξη του ατόμου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως, ότι αυτοαποκαλείται μύηση είναι πραγματικά μύηση. Επίσης κάποια δρώμενα τα οποία κάποτε ή σε κάποιους είχαν βαθιά μυητική επίδραση, αυτό δεν συνεπάγεται ότι και σήμερα θα έχουν την ίδια επίδραση. Αν πάρουμε για παράδειγμα την τεκτονική μύηση του πρώτου βαθμού και την εν γένει μυητική διαδρομή που προτείνει, επί της ουσίας της αποτυχαίνει σήμερα πλήρως. Τον 17ο αιώνα ο μυούμενος στον τεκτονισμό πρόβαλε τον εαυτό του σε έναν ακανόνιστο λίθο και με την συνεχή εργασία ο λίθος καθίστατο λειασμένος κύβος, έτοιμος να χρησιμοποιηθεί για το κτίσιμο του οικοδομήματος που συμβόλιζε την ίδια την κοινωνία και εσωτερικά τον ίδιο τον εαυτό του. Για όσο καιρό ο άνθρωπος εκείνης της εποχής είχε την αντίληψη ότι, σχεδόν μαγικά ο τέλειος μελλοντικός εαυτός του βρίσκονταν ως προβολή μέσα στον ακανόνιστο λίθο και με την λάξευση θα τον απελευθέρωνε, (είναι το παράδειγμα του γλύπτη που «βλέπει» μέσα στο άμορφο μάρμαρο την μορφή που καλείται να ελευθερώσει), επίσης εφόσον επιπλέον είχε γνώση των οικοδομικών εργαλείων και της τέχνη του κτισίματος, η μύηση ως αλληγορική αναπαράσταση του λίθου ήταν επιτυχής. Σήμερα ο λίθος – η ύλη εν γένει – είναι φυσικά και χημικά γνωστή, με αποτέλεσμα να έχει απομυθοποιηθεί πλήρως και η προβολή του εαυτού σε αυτόν να καθίσταται αδύνατη, επιπλέον, τα οικοδομικά εργαλεία και η τέχνη του κτισίματος, είναι ξένα προς τους σημερινούς μυημένους τέκτονες και καμία αλληγορία ή συμβολισμός δεν είναι δυνατόν να γίνει μέσω αυτών, καθότι είναι άγνωστε οι βασικές ιδιότητες και χρήσεις αυτών. Αποτέλεσμα η μύηση στο μεγαλύτερο μέρος της είναι μη λειτουργική.
--- Παράθεση από: ΚΡΑΧΤΗΣ στις Οκτωβρίου 13, 2013, 15:41:27 ---Πιθανολογώ πως αν σήμερα ζούσαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι θα συχνάζαν οι περισσότεροι στα πανεπιστήμια παρά θα κλείνονταν σε μυστικούς κύκλους. Θα αξιοποιούσαν αυτό το προνόμιο που τότε δεν ήταν ανεπτυγμένο σε αυτόν τον σημερινό βαθμό
Εκείνη την εποχή ήταν πιο επίκαιρο να δημιουργούν μυστικούς κύκλους αλλά σήμερα το να δημιουργείς κύκλο μυήσεων φαίνεται παρωχημένο διότι υπάρχουν τα πανεπιστήμια. Η γνώση είναι ελεύθερα δοσμένη.
--- Τέλος παράθεσης ---
Οι αρχαίοι φιλόσοφοι σπούδασαν και στην συνέχεια δίδαξαν σε ονομαστές σχολές πανεπιστημιακού επιπέδου. Η σχολή του Πλάτωνα έδωσε στην κοινωνία μεγάλο αριθμό φιλοσόφων και δίδαξαν σε αυτήν, εκτός του Πλάτωνα και πολλά μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως ο Αριστοτέλης. Οι περισσότεροι όμως των φιλοσόφων – αν όχι όλοι –παράλληλα λάμβαναν μέρος στις μυητικές διαδικασίες, αφήνοντάς μας έμμεσες αναφορές για τα δρώμενα, εμμένοντας όμως στην σιωπή που υποσχέθηκαν περί αυτών. Δηλαδή, τα πανεπιστήμια δεν αντικαθιστούν τις μυητικές διαδικασίες, καθότι αναφέρονται σε τελείως διαφορετικά πεδία Γνώσης. Παρότι βέβαια τα δρώμενα στα μυητικά μυστήρια περιβάλλονταν με πέπλο σιωπής, ουδέποτε κατά την αρχαιότητα δημιουργήθηκαν μυστικοί κύκλοι, αλλά τουναντίον οι προς μύηση ξεκινούσαν με ανοικτές γιορτές για ολάκερη την πόλη και έτσι φανερώνονταν στις κοινωνίες τους, έχοντας ως τίτλο τιμής την αποδοχή τους για μύηση στα Ελευσίνια, αλλά και στα υπόλοιπα μυητικά δρώμενα της εποχής, (Καβείρια, των Ιδαίων Δακτύλων, του Ολύμπου κλπ).
--- Παράθεση από: ΚΡΑΧΤΗΣ στις Οκτωβρίου 13, 2013, 15:41:27 ---
Οπότε, αν συμβαίνει, συμβαίνει περισσότερο από μια αγάπη και νοσταλγία με σκοπό την στροφή σε μια παραδοσιακή αίσθηση. Δεν δίνατε να υπάρχει ως επίκαιρη εκδήλωση διότι εκτοπίζετε από την σύγχρονη πολιτισμική μας πρόοδο ακυρώνοντας την βάση και την αιτία της δημιουργίας ενός μυστικού κύκλου όπως στην αρχαιότητα. Ακόμα περισοτερο λαθεμένο μου ακούγεται αυτό που λένε οι ΝεοΑκροπολιτανοι. Ότι είναι τα παλιά διδάγματα σε νέα έκδοση προσαρμοσμένα στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Εντελώς φάουλ απέναντι στην ανθρώπινη νοημοσύνη μας το να νομίζουν ότι οι διδασκαλίες προσαρμόζονται. Οι διδασκαλίες στον βαθμό που αφομοιώνονται από τους ανθρώπους του σήμερα συμβαίνει εντελώς αυθόρμητα ήδη, δεν χρειαζόμαστε τους Τέκτονες και τους ΝεοΑκροπολητανους για να τις ντύνουν με την μυστικοπάθεια και τα προπαγανδιστικά περιτυλίγματα ώστε το μόνο που καταφέρνουν εντέλει είναι ο αυνανισμός της εγωπάθειάς τους…………………..
--- Τέλος παράθεσης ---
Η αλήθεια είναι ότι σε μεγάλο βαθμό οι εσωτερικές σχολές επιλέγονται από αγάπη και νοσταλγία μιας παραδοσιακής τελετουργίας στολισμένης με την αίγλη που της έδωσε μια άλλη εποχή και φορτισμένης με την αίσθηση του απόκρυφου και μυστικού θησαυρού που κάποτε θα ανακαλυφθεί. Υπάρχουν δύο ειδών εσωτερικές οργανώσεις. Από την μια είναι αυτές που χαρακτηρίζονται ως παραδοσιακές, οι οποίες όμως λόγω αυστηρής εμμονής στην τυπολατρία αδυνατούν να προσφέρουν κάτι στην σύγχρονη εποχή, εκτός βέβαια από την «τουριστική ατραξιόν» που παρουσιάζουν και από την άλλη είναι οι «Προμηθεϊκές», οι οποίες εισάγουν καινούριες μυήσεις, ώστε να είναι λειτουργικές για τον σύγχρονο άνθρωπο και παράλληλα να αναφέρονται και να απαντούν στα σύγχρονα ερωτήματα της ανθρωπότητας.
Πάντοτε το ζητούμενο για τον άνθρωπο είναι η κατανόηση. Η κατανόηση όμως δεν έρχεται με την συσσώρευση και εκμάθηση μόνο της πληροφορίας, αλλά μαζί με την συναισθηματική αντίδραση του εαυτού, η οποία όμως αντίδραση δύσκολα επιτυγχάνεται με την απλή πληροφόρηση. Είναι γνωστό ότι, δραστικά γεγονότα που τάραξαν το βαθύτερο «είναι» μας, είναι αυτά που άλλαξαν τον εαυτό μας. Αν λοιπόν οι μυήσεις δεν μπορούν να έχουν τέτοια επίδραση πάνω στον άνθρωπο, δεν είναι μυήσεις και στην καλύτερη περίπτωση, είναι απλά παραστάσεις εντυπωσιασμού. Αυτές οι «τύποις» μυήσεις, είναι πλέον ξεπερασμένες και για κάποιον που στέκεται με ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό του, χαρακτηρίζονται κοροϊδία.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, η διαφορά της νοητικής εξέλιξης σε σχέση με την συναισθηματική ανάπτυξη, είναι τεράστια. Παρότι διανοητικά έχουμε προχωρήσει πάρα πολύ, συναισθηματικά έχουμε μείνει δυστυχώς ανώριμοι. Εδώ ακριβώς διαφαίνεται η έλλειψη των σύγχρονων μυήσεων και η ανάγκη ύπαρξης αυτών για να βοηθήσουν τον σύγχρονο άνθρωπο στην ομαλή ανάπτυξη και εξέλιξη. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι εμφανής η έλλειψη πραγματικών μυήσεων. Γιατί ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα με δύο τρόπους να κατανοήσει. Είτε με τα μαθήματα της ζωής, τα οποία δυστυχώς είναι πολύ επώδυνα, είτε με ανώδυνα μυητικά μαθήματα.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση