'Αρθρα και συζητήσεις: 'Εσωτερικές Σχολές και Μυητικά Συστήματα > Άλλες σχολές
Νέα Ακρόπολη
Rose:
Είναι στους κανόνες αυτού του φόρουμ να μην γίνονται προσωπικές επιθέσεις. Παρακαλώ να σεβαστούμε αυτόν τον κανόνα.
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,375.0.html
γαραντζώτης γιάννης:
Θυμάμαι, όταν κάναμε κουρς στην Νέα Ακρόπολη , στις διάφορες κατασκηνώσεις τα καλοκαίρια, που γύρω στα διακόσια άτομα μαζευόμασταν για να μάθουμε από τον ιδρυτή της ΝΑ στην Ελλάδα, τον Γιώργο τον Πλάνα, κάτι περισσότερο για την ΝΑ και για το πώς μέσα από αυτή θα γίνουμε περισσότερο άνθρωποι της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας, στα διάφορα γεύματα τρώγαμε όλοι το ίδιο φαγητό, εκτός από έναν, τον μεγάλο, τον βασιλιά μας, τον εθνικό κομάντος μας, τον πλέον ανιδιοτελή από όλους μας.
Αυτός ήταν ο μόνος που είχε το ξεχωριστό , λουκούλειο γεύμα του.
Μετά από τόσα χρόνια, θυμάμαι το περιστατικό και γελάω….
Νάσαι καλά βρε Γιώργο, ακόμα με κάνεις και γελάω.
Το θέμα όμως είναι πολύ πιο σοβαρό. Είναι μερικά πράγματα τα οποία πρέπει να τα ζεις, πριν καν μιλήσεις γι αυτά. Ένα από αυτά είναι και η ανιδιοτέλεια.
Κάθονται κάποιοι σε ένα κοινό τραπέζι για να φάνε. Ποιος στα αλήθεια από αυτούς θα διαλέξει το ποιο άσχημο κομμάτι από το κρέας ή τις πατάτες ή την σαλάτα για να αφήσει στους άλλους τα καλύτερα κομμάτια.
Ποιος από αυτούς θα αφήσει στους άλλους την μεγαλύτερη ποσότητα τροφής ή το τελευταίο ποτήρι κρασί και αυτό όχι από ένα στυγνό σαβουάρ βιρβ αλλά από μια έμφυτη ανιδιοτέλεια.
Αν σκεφτούμε αυτά τα απλά περιστατικά, ίσως μετά να έχουμε και κάποιο μικρό ηθικό δικαίωμα να μιλάμε για ανιδιοτέλεια.
Για να μην πιάσω και τις αναμεταξύ τους συμπεριφορές, ιδίως στις ερωτικές, προσωπικές στιγμές τους. Εκεί να δείτε τι πάει να πει ανδιοτέλεια…
Rose:
Αγαπητέ Γιάννη,
έχεις απόλυτο δίκαιο... Δυστυχώς δεν μπορώ να πάρω θέση στα παραπάνω σχόλιά σου, διότι θα φανεί πως περιαυτολογώ. Αυτό όμως που με έχουν κατακρίνει στο παρελθόν, είναι πως δεν νοιάζομαι αρκετά για τον εαυτό μου, και βάζω πάντα τους άλλους πρώτα. Θεωρώ πως δεν είναι η καλύτερη τακτική, αλλά ο καθένας έχει την προσωπικότητά του. Η υπερβολική προσφορά, καμιά φορά, δημιουργεί και τα αντίθετα συναισθήματα, διότι "Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος." Παρόλα αυτά καλό είναι να βρίσκουμε την Αρμονία ανάμεσα στον εαυτό μας, και στους άλλους, έτσι ώστε να μην ζημιώνουμε ούτε τους άλλους, ούτε τον εαυτό μας...
ΚΡΑΧΤΗΣ:
Ανιδιοτέλεια είναι κάτι ουτοπικό, δεν είναι κάτι το ξεκάθαρο ή αποδείξιμο και δύσκολα μπορούμε να ξέρουμε αν πραγματικά κάποιος δεν έχει κίνητρο που πράττει κάτι. Μπορεί να υπάρχει και να μην φαίνεται, ακόμα και στο ίδιο άτομο που πράττει. Δεν δίνατε να το προφέρει κάποιος με σιγουριά, θέλει μετριοφροσύνη πάνω σε αυτά τα θέματα και σίγουρα αυτοί που το προφέρουν έτσι απλά μόνο ανιδιοτελής δεν είναι. Στην Νέα ακρόπολη απάντησε ένα μέλος κάποια στιγμή ότι δεν πειράζει επειδή τώρα κάνω κάτι όχι και τόσο έντιμο διότι έχω πολύ κάρμα να κάψω εννοώντας ότι είναι γεμάτο καλό κάρμα από προηγούμενες πράξεις. Μόνο να γελάσουμε χωρά σε αυτό! Αυτός που ίσως έχει στοιχεία ανιδιοτέλειας δεν το παραδέχεται ποτέ, πόσο μάλλον να αυτοανακηρύσσεται ανιδιοτελής και αυτό είναι ένα πρώτο δείγμα ανιδιοτελούς συμπεριφοράς ίσως! Γι 'αυτό και είναι σωστό να το επιβεβαιώνουν άλλοι για εμάς όσον αφορά τις αρετές μας.
Rose:
--- Παράθεση από: ΚΡΑΧΤΗΣ στις Δεκεμβρίου 26, 2013, 22:04:31 ---Ανιδιοτέλεια είναι κάτι ουτοπικό, δεν είναι κάτι το ξεκάθαρο ή αποδείξιμο και δύσκολα μπορούμε να ξέρουμε αν πραγματικά κάποιος δεν έχει κίνητρο που πράττει κάτι. Μπορεί να υπάρχει και να μην φαίνεται, ακόμα και στο ίδιο άτομο που πράττει. Δεν δίνατε να το προφέρει κάποιος με σιγουριά, θέλει μετριοφροσύνη πάνω σε αυτά τα θέματα και σίγουρα αυτοί που το προφέρουν έτσι απλά μόνο ανιδιοτελής δεν είναι. Στην Νέα ακρόπολη απάντησε ένα μέλος κάποια στιγμή ότι δεν πειράζει επειδή τώρα κάνω κάτι όχι και τόσο έντιμο διότι έχω πολύ κάρμα να κάψω εννοώντας ότι είναι γεμάτο καλό κάρμα από προηγούμενες πράξεις. Μόνο να γελάσουμε χωρά σε αυτό! Αυτός που ίσως έχει στοιχεία ανιδιοτέλειας δεν το παραδέχεται ποτέ, πόσο μάλλον να αυτοανακηρύσσεται ανιδιοτελής και αυτό είναι ένα πρώτο δείγμα ανιδιοτελούς συμπεριφοράς ίσως! Γι 'αυτό και είναι σωστό να το επιβεβαιώνουν άλλοι για εμάς όσον αφορά τις αρετές μας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Συμφωνώ Κράχτη...
Το καίμε κάρμα είναι όντως μία πολύ αστεία έκφραση, όμως, η Αλήθεια είναι πως αν ξεπεράσουμε συνειδησιακά, κάποια συμπλέγματα, και απελευθερωθούμε, ταλαιπωρούμαστε ψυχολογικά και λιγότερο, γιατί θεωρούμε πως είμαστε σε Αρμονία με τον Πυρήνα της Ατομικότητάς μας. Και θα καταθέσω κάποια σημαντικά σημεία, όσον αφορά την Ανιδιοτέλεια, και την Προσφορά, που εγώ προσωπικά κατέληξα, και αν ποτέ λοξοδρομήσω, προσπαθώ να τα θυμάμαι και να επανέρχομαι στις Αρχές μου, γιατί μόνο αυτές μας προσφέρουν την επιζητούμενη Αρμονία.
1. Να μην εξαρτόμαστε από τις γνώμες των άλλων, όταν πράττουμε το καθήκον μας απέναντι στον συνάνθρωπό μας.
2. Να μην περιμένουμε ΚΑΜΙΑ επιβράβευση και απολύτως ΚΑΜΙΑ αναγνώριση. Τις περισσότερες φορές, όχι μόνο μπράβο δεν θα ακούσουμε, αλλά θα την ακούσουμε και από πάνω. Ας το πάρουμε απόφαση λοιπόν, και ας το συνηθίσουμε...
3. Να μην ξεπερνάμε τα όρια προσφοράς, που καταντάει εκμετάλλευση, και κακοποίηση, προς τον εαυτό μας.
4. Να κάνουμε τα 'Ονειρά μας, πραγματικότητα, ανεξάρτητα, από το αν φαντάζουν τρελά στους άλλους.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση