'Αρθρα και συζητήσεις: 'Εσωτερικές Σχολές και Μυητικά Συστήματα > Άλλες σχολές
Νέα Ακρόπολη
Rose:
--- Παράθεση από: ΚΡΑΧΤΗΣ στις Νοεμβρίου 13, 2013, 23:49:20 ---Η Νέα Ακρόπολη rose με εκμεταλλεύονταν χρόνια. Μου αξίζει μετά από τόσο καιρό ένα βήμα, ακόμα και αν την ειρωνεύομαι!
Δεν είναι τίποτα σοβαρό αυτό το βήμα μπροστά στα λεφτά που μου ξάφρισε με τόσο έντεχνο τρόπo! και αν δεν θα είναι εδώ το βήμα, μπορεί να είναι ένα άλλο αύριο. Ποιος ξέρει, ίσως αποκτήσω ένα δικό μου βήμα.
Αν δεν θέλεις πάντως να μιλώ σύμφωνα με τον τρόπο που με εκφράζει, να μου το πεις και θα σταματήσω να γράφω στο φόρουμ. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν θα απαρνηθώ την αυθεντική συμπεριφορά μου. Γι' αυτό και εγώ ποτέ δεν ζητάω αυτό το πράγμα, ούτε από εσένα, αλλά και από κανέναν.
--- Τέλος παράθεσης ---
Αγαπητέ Κράχτη,
δεν σου αρνήθηκε κανείς τον λόγο, τον διάλογο, το βήμα να καταθέσεις τις απόψεις σου, ούτε την αυθεντική σου συμπεριφορά. Απλά εκτοξεύονται πολλά βέλη, η κουβέντα μερικές φορές ξεφεύγει σε αρνητικά συναισθήματα, και ειλικρινά, δεν νομίζω πως καμία οργάνωση κρατάει κανέναν με το ζόρι, αλλά είναι επιλογές του καθενός μας. Λάθη κάνουμε όλοι μας, και είναι μέρος της διαδικασίας εκπαίδευσης. Φυσικά, όμως αν έχει κάποιος κάτι να καταγγείλει, υπάρχει ελευθερο βήμα για τις καταγγελίες του.
ΚΡΑΧΤΗΣ:
Για να καταλάβουμε καλύτερα την ψυχολογία ενός ανθρώπου που βρίσκετε μέσα σε μια τέτοια οργάνωση είναι καλύτερα να περιγράψουμε κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα που θα τα συναντήσουμε εκεί μέσα.
1) Δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι εκεί με τι μοιάζει η οργάνωση άλλα είναι σίγουροι πως εχουν αυτογνωσία.
2) Όλοι εκεί μέσα βιώνουν κάποια πράγματα (παράδειγμα, λένε ότι καλυτερεύουν σαν άνθρωποι) όμως σε κανέναν έξω από την οργάνωση δεν επιβεβαιώνετε ούτε φαίνεται.
3) Μετά από πολύ καιρό νομίζουν ότι πράγματα που ανακαλύπτουν μέσα στην οργάνωση είναι σπουδαία χωρίς να δίνουν σημασία ότι αυτά είναι ήδη ανακαλυμμένα από την επιστήμη εδώ και πολύ καιρό.
4) Πιστεύουν πράγματα φανταστικά χωρίς ταυτόχρονα να θέλουν να τα επιβεβαιώσουν έμπρακτα.
5) Γίνονται ελιτιστές αφού το σύστημα της οργάνωσης είναι πάντα αυστηρά ιεραρχικό όπως σε μια επιχείρηση αλυσίδα ή τους προσκόπους, αλλά αυτοί δηλώνουν ελευθερωτές.
6) Αποκτούν έλλειψη κοινής λογικής λόγο της ιδεολογικής μεταφυσικής τους προσέγγισης αλλά δεν τους πειράζει καθόλου. Εξάλλου μέσα στην Νέα Ακρόπολη το συγκεκριμένο το παραδέχονταν σαν ένδειξη αυτογνωσίας αλλά κατά τα άλλα γελούσαν και υπερηφανεύονταν ταυτόχρονα σαν να είναι προτέρημα.
7) Επίσης ένα πολύ απίστευτο χαρακτηριστικό που έχουν είναι ότι αρχίζουν να κολλάνε διάφορες ιστορικές αναφορές όπως θέλουν αυτοί χτίζοντας και επιβεβαιώνοντας την πίστη τους στα μεταφυσικά δεδομένα τους αγνοώντας ταυτόχρονα τους πραγματικούς επιστήμονες. ή τέλος πάντων προωθούν κάποιους που σίγουρα κρατούν της πεποιθήσεις τους η από τον εσωτερισμό ή αν απλά συμφωνούν με τις δικές τους μεταφυσικές αλήθειες.
Παράδειγμα στην Νέα Ακρόπολη κάνουν δικές τους ξεναγήσεις θεωρώντας ότι γνωρίζουν περισσότερα από τους επαγγελματίες ξεναγούς και αρχαιολόγους.
Με τον καιρό καταλήγουν σε μια δική τους πραγματικότητα παθαίνοντας ουσιαστικά κώφωση και τύφλωση ανήμποροι να το καταλάβουν, κοιτώντας τους άλλους με ύφος υπεροπτικό λες και οι ιδιοι έχουν συνειδητοποιήσει τα πάντα ενώ ο κόσμος ολάκερος ζει στο σκοτάδι.
Πιστεύω πάντως ότι ένα εισιτηριάκι για το ψυχιατρικό τμήμα το κερδίζουν άνετα.
Πρέπει σίγουρα να αναλύσουμε και το θέμα του βιώματος που έχει γίνει σούπα στους επίδοξους μυούμενους διότι δημιουργείτε η εντύπωση ότι είναι κάτι πολύ μεγαλειώδες που εγείρει και καταστρέφει πολιτισμούς.........συνέχεια.....
γαραντζώτης γιάννης:
Γεια σας και πάλι.
Το τελευταίο διάστημα έχω πάρα πολλή δουλειά και γι αυτό δεν γράφω.
Σήμερα όμως, εξαιτίας των εορταστικών ημερών που έρχονται, κάθισα και γράφω για ένα θέμα, αποτέλεσμα του οποίου ήταν η δουλεία που με σκλάβωσε για επτά σχεδόν χρόνια στην σκλαβιά της Νέας Ακρόπολης.
Θα αναρωτιέστε σίγουρα ποιο είναι αυτό το θέμα , που έχει μάλιστα σχέση με τις χριστουγεννιάτικες γιορτές που πλησιάζουν.
Όταν γνώρισα την Νέα Ακρόπολη, ούτε το φοιτητικό σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη, ένα μικρό δωμάτιο με ένα στρώμα στο πάτωμα, ένα τραπέζι και μια καρέκλα, με συγκινούσε αλλά ούτε και το πατρικό μου στην Αθήνα έλεγε κάτι στην ψυχή μου και αυτό όχι εξαιτίας μιας οικονομικά άσχημης οικογενειακής κατάστασης αλλά εξαιτίας της άσχημης και αδιάφορης συναισθηματικής κατάστασης των γονιών μου, που ποτέ δεν έδωσαν, όλα αυτά τα συναισθήματα που θα έπρεπε να δίνει κάθε πατρικό σπίτι στην ψυχή ενός παιδιού, έφηβου, νέου, ώστε να προσδοκά με χαρά, κάθε φορά, πότε θα έλθει η στιγμή που θα περάσει το αγαπημένο κατώφλι της στοργικής οικογενειακής φωλιάς.
Στην Νέα Ακρόπολη, τώρα, αυτό που διαπίστωσα, από την επαφή μου με τους ανθρώπους που την πλησίαζαν και γινόντουσαν μέλη της, ήταν ένα κοινό χαρακτηριστικό… το σπίτι γι αυτούς δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο τόπος που πηγαίνει κάποιος, όταν δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει.
Έτσι λοιπόν, ιδίως τα πιο ενταγμένα μέλη, έχοντας πάντα το ίδιο κενό στην ψυχή τους, αυτό που έκαναν, δεν ήταν τίποτε άλλο από την πιο λογική αντίδραση, το να κάνουν δηλαδή σπίτι τους το κτίριο της Νέας Ακρόπολης.
Μη διαφέροντας μάλιστα από την γνωστή αλεπού, στον μύθο του Αισώπου, που όταν της έκοψε την ουρά το δόκανο του κυνηγού, γύρναγε σε όλο το δάσος και σε όποιο ζώο συναντούσε του έλεγε πόσο όμορφα ένιωθε χωρίς ουρά, έτσι και αυτοί λένε πως, το σπίτι είναι μόνο για τους μικροαστούς, αποτυχημένους της ζωής, για αυτούς που είναι ιδιώτες (συνώνυμο με τους ηλίθιους) και πως, με λίγα λόγια, το σπίτι είναι γι αυτούς που δεν αξίζει ούτε να ζουν.
Πόση απαξίωση για τους εκατομμύρια νοικοκυραίους όλου του κόσμου που μεγαλώνουν σωστές οικογένειες, που θυσιάζουν την ζωή τους για να έχουν μια όμορφη οικογενειακή ατμόσφαιρα σε όσους αγαπούν και που φροντίζουν, πάντα, το σπίτι να είναι ένα ζεστό καταφύγιο από τις δυσκολίες του έξω κόσμου.
Σπίτι, για μένα τώρα, είναι ο χώρος που πρόσωπα που αγαπιούνται βρίσκονται μαζί, μαθαίνουν να συμβιώνουν, έστω και με διενέξεις, μαθαίνουν να λύνουν τις διαφορές τους και να αγαπιούνται κάθε φορά, ακόμα περισσότερο.
Συνάμα, σπίτι είναι το μέρος που έχεις όλα τα πράγματα που σου αρέσουν και που αντανακλούν το γούστο σου, τις συνήθειές σου, τους ήρωες σου και εν κατακλείδι, τον πολιτισμό σου.
Το σπίτι, επίσης, είναι ο χώρος που δεχόμαστε τους συγγενείς, φίλους και συνεργάτες μας, τους περιποιόμαστε, τους κάνουμε με αγάπη και χαρά τα αγαπημένα τους φαγητά και γλυκά για να τους ευχαριστήσουμε. Με αυτούς είναι που γελάμε με τα αστεία μας, που μιλάμε για τις καθημερινές εμπειρίες μας και που συζητάμε για την πολιτική, που επηρεάζει όλους μας.
Αυτές τις μέρες, πλησιάζουν Χριστούγεννα όπως σας είπα, στολίζουμε, όλοι μαζί το χριστουγεννιάτικο δένδρο, όσο χαζό και αν είναι σαν έθιμο και έτσι χτίζουμε αναμνήσεις που θα ζεσταίνουν για μια ολόκληρη ζωή τις ψυχές των παιδιών μας και που θα μένουν τυπωμένες στις αναμνηστικές μας φωτογραφίες και στα βίντεό μας.
Σπίτι επίσης είναι το μέρος που βγάζουμε τις μάσκες του κοινωνικού καθωσπρεπισμού και αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο, γνωρίζοντας πως οι δικοί μας άνθρωποι δεν θα μας παρεξηγήσουν και θα μας καταλάβουν ακόμα και αν δεν νιώθουμε καλά, γιατί αυτό είναι το καταφύγιό μας.
Σπίτι, τέλος είναι το μέρος που θέλουμε να γυρίσουμε. Εκεί που έχουμε τις πιο γλυκές αναμνήσεις και τα όνειρά μας, εκεί που δεθήκαμε με τα πρόσωπα της οικογένειας μας.
Που να καταλάβουν οι Ακροπολιτανοί, άνθρωποι ψυχροί, άτεγκτοι και αδυσώπητοι που το μόνο που έχουν μάθει είναι να συμμορφώνονται με τα διατάγματα που βγάζει κάθε τόσο ο πλέον προβληματικός αρχηγός τους, τι είναι σπίτι.
Που να την βρουν την ευαισθησία, όταν στη θέση της καρδιάς τους έχουν την καλυμμένη εξουσιομανία και την επικράτηση.
Είναι το πιο λογικό πράγμα, γι αυτούς, σπίτι να είναι εκεί όπου καταλήγουν όταν δεν έχουν τι άλλο να κάνουν.
Δεν μπορούν, με τίποτα να εννοήσουν, μεταξύ των άλλων, πως, σπίτι είναι ο καρπός του αγώνα δυο ανθρώπων, η ανταμοιβή των κόπων τους, το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς και της οικονομίας. Είναι το συναίσθημα, του "να έχουν", η έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου για ασφάλεια, μα συνάμα και η μεγαλύτερη ικανοποίηση πως δύο άνθρωποι ένωσαν τις δυνάμεις τους και έκαναν κάτι δικό τους, χωρίς να περιμένουν από άλλους να τους το δώσουν έτοιμο.
Το αστείο είναι πως στη Νέα Ακρόπολη, που τόσο τους αρέσουν οι λατρείες σε αρχαίους Θεούς, δεν ακούγεται τίποτα για την Εστία. Βλέπετε, στο σπίτι του κρεμασμένου… δεν μιλάνε για σκοινί.
Βαθειά μέσα τους, όλοι, μα όλοι, έχουν το ίδιο πρόβλημα. Αλλιώς, δεν θα ήταν μέλη….
Στην ελληνική μυθολογία, η Εστία είναι η θεά της οικιακής ζωής, της οικογένειας, η οποία και λάμβανε την πρώτη προσφορά σε κάθε θυσία στο σπιτικό.
Το όνομά της σημαίνει το σπιτικό και τους κατοίκους του.
Η Εστία είναι η μεγαλύτερη κόρη της Ρέας και του Κρόνου, αδερφή των Δία, της ¨Ηρας, του Άδη του Ποσειδώνα και της Δήμητρας. Ήταν αυτή που φρόντιζε την ιερή φωτιά στον Όλυμπο. Οι βωμοί της περιελάμβαναν κάθε οικογενειακή εστία.
Αμέσως μετά την γέννησή τους, ο Κρόνος κατάπιε την Εστία και τα αδέρφια της εκτός από τον Δία, ο οποίος αργότερα τους διέσωσε και τους οδήγησε σε πόλεμο εναντίον του Κρόνου και των άλλων Τιτάνων.
Η Εστία ορκίστηκε να παραμείνει για πάντα παρθένα και αρνήθηκε στα καλέσματα του Ποσειδώνα και του Απόλλωνα. Μια φορά κινδύνευσε να βιαστεί από τον Πρίαπο, έναν ελάσσονα θεό της γονιμότητας, αλλά σώθηκε από το ογκάνισμα ενός όνου.
Η Εστία, η Αθηνά και η Άρτεμη ήταν οι μόνες Θεές που πάνω τους δεν είχε δύναμη η Αφροδίτη (που είχε υποτάξει το σύνολο Θεών και ανθρώπων).
Τι έγινε Ακροπολιτανοί, πότε θα φτιάξετε και ένα Ιερό για αυτή την μεγάλη Θεά?
Ίσως, αν αρχίσετε να την μελετάτε, να βρείτε και το πρόβλημα που έχετε μέσα στις ψυχές σας.
Θα είναι το πρώτο βήμα…
ΚΡΑΧΤΗΣ:
Πως τολμάς και μιλάς έτσι γι' αυτά τα ιερά τέρατα της πνευματικής εξύψωσης, γι' αυτούς που θυσιάζονται όχι για δυο τρία άτομα μιας οικογένειας αλλά για μια ανώτερη οικογένεια πνευματικής εξέλιξης; Γι' αυτούς που θα φέρουν την 6η ανώτερη φυλή στην γη. Ντροπή, γι' αυτό κατάντησες ένας μαύρος μάγος όπως σε αποκαλούν. Βρε μικροαστέ, αυτοί είναι ανώτεροι άνθρωποι, δεν ασχολούνται με βλακείες, αφοσιωθήκαν σε μια ανώτερη αποστολή στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Μικρό γατάκι είσαι γι' αυτό και δεν γνωρίζεις αυτές της ανώτερες γνώσεις που τους μεταφέρουν τα πνεύματα των διδακσλάλων τους. Που να καταλάβεις εσύ την πεμπτουσία των πραγμάτων που γι 'αυτούς είναι καθημερινότητα; Είσαι μικρός γι' αυτό και αναλώνεσαι σε μικροαστικές ανησυχίες ενώ αυτοί πνέουν σε πελάγη επικοτητας και λύτρωσης. Βρε αυτοί μυούνται καθημερινά σε ένα δρόμο αυτοβελτίωσης ενώ εσύ τι κάνεις; Aπλά τους κατηγορείς!
Αχ καημένε, όταν θα έρθει η εποχή τους θα σε σουβλίσουν στην πλατεία για παραδειγματισμό, εκτός αν φερθούν σαν τον Μπαρμπαδημο και σου επιτρέψουν να ζήσεις από οίκτο και λύπηση και τρομερή ανωτερότητα. Άλλο ανώτερο πνεύμα και αυτό!
Εγώ τρέμω μπροστά στην ιερότητα της εκδήλωσής τους, ο καθένας τους είναι ένα μικρός Ιησούς. Άγια λυτρωτικά πνεύματα και σωτήρες της ανθρωπότητας. Ντροπή, μόνο αυτό έχω να σου πω!
ΚΡΑΧΤΗΣ:
Πολύ πετυχημένο, μια εικόνα χίλιες λέξεις!!!
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=324570
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση