Σχόλια > Κοινωνικοί Προβληματισμοί
Τράπεζες: Βαμπιρισμός, τοκογλυφία, δόλος, απάτες και λοιπές παρανομίες.
Ορφέας:
Πρωτοποριακές πρωτοβουλίες εκσυγχρονισμού πολλών κλάδων της ελληνικής οικονομίας βρέθηκαν αντιμέτωπες με την αντιπαραγωγική νοοτροπία των ελληνικών Τραπεζών μεταξύ των οποίων και η Αγροτική Τράπεζα «εξειδικευμένη» στις Αγροτικές Βιομηχανίες. Πριν να τελειώσει η κατασκευή των νέων εγκαταστάσεων, οι επενδυτές βρέθηκαν, χάρις στα πανωτόκια που είχαν τεθεί σε εφαρμογή από το 1981 με τις προαναφερθείσες νομικές και λογιστικές υπερβάσεις των Τραπεζών (βλ. σελ. 3-4), όχι μόνο υπερχρεωμένοι αλλά και ακάλυπτοι καθώς κατά τις Τράπεζες όσα είχαν επενδύσει δεν είχαν αξία αφού δεν είχαν τεθεί σε λειτουργία και καθώς απαράβατος όρος ήταν δάνεια και πιστώσεις να καλύπτονται με εμπράγματες ασφάλειες τριπλάσιας αξίας όχι απλώς του δανεισθέντος κεφαλαίου αλλά της με γεωμετρική πρόοδο αυξανόμενης, με τόκους, πανωτόκια και πολλαπλές παράνομες χρεώσεις (βλ. σελ. 3-4) συνολικής οφειλής.
Έπρεπε λοιπόν «να κόψουν το λαιμό τους να βρουν αυτές τις ασφάλειες» αλλιώς η οικονομική καταστροφή τους έπρεπε να θεωρείται δεδομένη προς ανακούφιση των Τραπεζών από «ανεπιθύμητους πιστούχους» χωρίς «παράλληλες εργασίες». Αυτή την «Τραπεζική δόξα» εξύμνησε στην έκθεσή του προς τη Γ.Σ. των μετόχων της Α.Τ.Ε. για τη χρήση του 2002 ο απελθών Διοικητής της κ. Λάμπρου ο οποίος τόνισε ότι οι χορηγήσεις της είναι ασφαλέστατες καθώς καλύπτονται με εμπράγματες ασφάλειες τριπλάσιας αξίας. Το σημαντικό δεν ήταν, κατά τον κ. Διοικητή, ότι βιομηχανίες αιχμής είχαν γίνει ήδη προβληματικές πριν να τεθούν καν σε λειτουργία, αλλά ότι το λογαριασμό των μεγάλων ζημιών που σημείωσε η Α.Τ.Ε. στο χρηματιστήριο δεν θα πλήρωναν οι «ατυχήσαντες» μέτοχοι της Α.Τ.Ε. αλλά οι αγρότες της χώρας με την εκποίηση, «για ένα κομμάτι ψωμί», των χωραφιών τους, των σπιτιών τους, του παραγωγικού εξοπλισμού τους. Συμπερασματικά, σημαντικό θέμα δεν ήταν η κατάρρευση της Ελληνικής γεωργίας αλλά η συγκάλυψη των χρηματιστηριακών ζημιών της Α.Τ.Ε.
Παράλληλες εργασίες με μεταχρονολογημένες επιταγές σε μεταπρατικές και διαμεσολαβητικές οικονομικές δραστηριότητες το el dorado της Τραπεζικής κερδοφορίας.
Κατά γενικό κανόνα ο διακανονισμός του συνόλου σχεδόν τόσο των εξαγόμενων όσο και των εισαγόμενων προϊόντων γινότανε «έναντι φορτωτικών εγγράφων» που σήμαινε ότι με την άφιξη του εμπορεύματος ο παραλήπτης έπρεπε να καταβάλλει στη μεσολαβούσα Τράπεζα την αξία τους και να παραλάβει από το Τελωνείο ή το μεταφορέα (για τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές) το εμπόρευμα. Σε εμπορεύματα αξίας και κυρίως μη φθαρτά (μηχανήματα, εξοπλισμό, ρουχισμό και παρόμοια) ήταν συνηθισμένη, σαν εξαίρεση, μια πιστωτική διευκόλυνση 10-90 ημερών με την εγγύηση της μεσολαβούσας Τράπεζας ενώ για φρούτα, λαχανικά, κρέατα και γενικά νωπά προϊόντα, ο διακανονισμός ήταν κατά γενικό κανόνα τοις μετρητοίς.
Για να διεισδύσει ο ξένος εισαγωγέας στην εσωτερική αγορά είχε τέσσερα κύρια μέσα ανταγωνισμού:
(α) εκπτώσεις επί των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων σε επίπεδα αποτελεσματικού ανταγωνισμού των εγχώριων.
(β) πιστωτικές διευκολύνσεις με στόχο τη μείωση της χρηματοδοτικής επιβάρυνσης της διαδικασίας διανομής-πώλησης των εισαγόμενων προϊόντων στην εσωτερική αγορά που αποκλειστικά ή συμπληρωματικά είχε τον ίδιο στόχο δηλαδή τον αποτελεσματικό ανταγωνισμό έναντι των εγχώριων στο επίπεδο της λιανικής τιμής.
(γ) την οργάνωση ειδικών υποδομών, κέντρων και δικτύων διανομής.
(δ) τη διαφήμιση και προβολή των εισαγόμενων προϊόντων για ενίσχυση της ενεργού ζήτησης τους και της προτίμησης των καταναλωτών. Για τα κρέατα και γενικά τα ευρείας κατανάλωσης διατροφικά προϊόντα ο ανταγωνισμός περιοριζότανε στο (α) και στο (β) ενώ το (γ) και (δ) χρησιμοποιούντο επικουρικά για «πολυτελή» και «επώνυμα» προϊόντα (ποτά, κοσμήματα, καλλυντικά, ενδύματα μόδας και παρόμοια).
Η μεγάλη διαφορά κόστους χρήματος (βλ. Πίνακες Α.2 και Α.3, σελ.2-3) για τον Έλληνα εισαγωγέα (35,5% το 1994, 18,5% το 2000) σε σύγκριση με το κόστος χρήματος π.χ. του Γερμανού εξαγωγέα (7% το 1994 και 8,59% το 2000) απλοποιούσε την επιλογή. Για τον Έλληνα εισαγωγέα μια ολιγοήμερη πίστωση του εξαγωγέα σήμαινε την πραγματοποίηση του μεγαλύτερου επιχειρηματικού του ονείρου. «Να κάνει χρυσές δουλειές χωρίς ίδια κεφάλαια και χωρίς δανεικά». Διαθέτοντας τα εισαγόμενα εμπορεύματα στους λιανοπωλητές του με πίστωση 30-90 ημερών με κάλυψη συναλλαγματικών και κυρίως μεταχρονολογημένων επιταγών, τις οποίες προεξοφλούσε στη συνέχεια στις Τράπεζες, τους «κατακτούσε» κάνοντας κοινωνούς του κοινού επιχειρηματικού ονείρου χρυσές δουλειές χωρίς λεφτά. Από την άλλη μεριά για το Γερμανό και γενικά το Κοινοτικό εξαγωγέα η επιβάρυνσή του για μία πιστωτική διευκόλυνση 30-60 ημερών, με κόστος χρήματος μεταξύ 6-8% το χρόνο, σήμαινε μια εφάπαξ επιβάρυνση 10-12 τοις χιλίοις του πωληθέντος εμπορεύματος. Η πιο οικονομική και αποδοτική δαπάνη για τον εκτοπισμό των εγχώριων προϊόντων και την κατάκτηση της Ελληνικής εσωτερικής αγοράς.
Το επιχειρηματικό όνειρο του Έλληνα μεταπράτη, σε αντίθεση με τον Έλληνα παραγωγό, βρήκε κατανόηση και ενθουσιώδη ανταπόκριση στο Τραπεζικό σύστημα της χώρας που αναζητούσε με τη σειρά του τη χρυσή ευκαιρία των «παράλληλων εργασιών» για να υπερβεί τα διοικητικά καθοριζόμενα και «γελοία» επιτόκια του 16%-18% (βλ. σελ. 4) και να πραγματοποιεί κέρδη 70% κατ΄ ελάχιστο με ορίζοντα το 100% επί των δανειζομένων κεφαλαίων όχι βέβαια από τα εταιρικά τους κεφάλαια αλλά τις χαμηλότοκες καταθέσεις των καταθετών τους.
Οι «παράλληλες εργασίες», μεταπρατικές και μη παραγωγικές, περιλαμβάνανε, πέρα των πιστοδοτήσεων, την έκδοση εγγυητικών επιστολών, ασφαλίσεις κινητών και ακινήτων, ανοίγματα πιστώσεων εισαγωγών και εξαγωγών, εμβάσματα και κυρίως προεξοφλήσεις συναλλαγματικών και μεταχρονολογημένων επιταγών της πελατείας του πιστούχου. Στις περιπτώσεις αυτές συμπίπτανε τα συμφέροντα και ενδιαφέροντα τόσο του πιστούχου όσο και της Τράπεζας και έτσι εξηγείται η μείωση της χρηματοδότησης της εγχώριας παραγωγής από 75 % (1980) στο 32,2% (2001) με παράλληλη αύξηση των συναφών με την υποστήριξη των εισαγωγών δραστηριοτήτων πιστοδοτήσεων από 13,1% (1980) σε 45,8% (2001) (βλ. σελ. 10). Αν λάβουμε υπόψη ότι τα στατιστικά στοιχεία στα οποία βασίζονται οι συγκρίσεις αυτές έχουν ληφθεί από το Μηνιαίο Στατιστικό Δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος στο οποίο τα στοιχεία «της συνολικής Τραπεζικής χρηματοδότησης κατά κλάδο» δεν αναφέρονται στο χορηγηθέν κεφάλαιο αλλά στο λογιστικό υπόλοιπο των οφειλών των πιστούχων που περιλαμβάνει υπόλοιπο οφειλόμενου κεφαλαίου συν οφειλόμενους τόκους, έξοδα και επιβαρύνσεις. Στην περίπτωση χοιροτροφικής επιχείρησης που προαναφέρθηκε (βλ. ΠΙΝΑΚΑ Η, σελ. 11 ) η οφειλή κεφαλαίου κάλυπτε μόλις το 13,18 % του λογιστικού υπολοίπου και το υπόλοιπο 86,82% τόκους, έξοδα και πανωτόκια. Τηρουμένων των αναλογιών και με βάση ανάλογες περιπτώσεις χρηματοδοτήσεων παραγωγικών επιχειρήσεων που έχουμε υπόψη, η καθαρή κεφαλαιουχική οφειλή κυμαίνεται μεταξύ 30%-50% του λογιστικού υπολοίπου της οφειλής. Έτσι η πραγματική συρρίκνωση της χρηματοδότησης δραστηριοτήτων εσωτερικής παραγωγής πρέπει να υπολογίζεται από 75,0% (1980) στο 11% – 22% (2001).
Με βάση την προαναφερθείσα κερδοσκοπική και αντι-αναπτυξιακή συμπεριφορά των ελληνικών Τραπεζών, η πρόβλεψη για την επιτυχία της κυβερνητικής πολιτικής ανά¬καμψης της οικονομίας είναι αρκετά δυσοίωνη. Στα επόμενα χρόνια, όταν η μια μετά την άλλη χώρα θα θέτει την οικονομία της σε αναπτυξιακή τροχιά, η Ελλάδα θα έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο την αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής ανάκαμψης της οικονομίας αλλά τρία τεράστια προβλήματα.
Τη χρεοκοπία των ελληνικών νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ενώ η εφ’ όρου ζωής ανεργία θα είναι ο διαρκής εφιάλτης όχι μόνο των εργαζομένων αλλά της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού. θυσία στο βωμό της τραπεζικής κερδοφορίας. Αν η κυβέρνηση στην ενίσχυση των Τραπεζών δεν θέσει απαράβατο όρο την αναπροσαρμογή όλων των συμβάσεων δανεισμού μέσα στους περιορισμούς που έχουν οροθετηθεί από τις τρεις προαναφερθείσες αποφάσεις του Α.Π. (βλ. σελ. 6) και αν ταυτόχρονα δεν υποθηκεύσει, ως εγγύηση εξασφάλισης του πακτωλού των χρημάτων που θα διοχετεύσει στις Τράπεζες, την ακίνητη περιουσία τους η αποτυχία της Κυβερνητικής πολιτικής θα είναι συγκλονιστική.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία των Πινάκων ΣΤ΄,Θ1 και Θ2 της επόμενης σελίδας, αυτοί και όχι το χρηματιστήριο ή οι αναμενόμενοι ξένοι επενδυτές, αποτελούν το καταναλωτικό δυναμικό της χώρας μερίδιο του οποίου διεκδικούν τόσο οι εγχώριοι όσο και οι ξένοι επενδυτές.
(1) Άνεργοι που πριν από την ανεργία τους είχαν κανονική απασχόληση
(2) Άνεργοι που πριν από την ανεργία τους δεν είχαν καμία απασχόληση
Πηγή : Ε.Σ.Υ.Ε. ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ 2004, ΄Εκδοση 2006
….συνεχίζεται….
Ορφέας:
Ποινικές διατάξεις
Αρθρο 187 Π.Κ. – Εγκληματική οργάνωση. Με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών τιμωρείται όποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) και επιδιώκει τη διάπραξη περισσοτέρων Κακουργημάτων προβλέπονται στα άρθρα 207 (παραχάραξη), 208 (κυκλοφορία παραχαραγμένων νομισμάτων), 216 (πλαστογραφία), 218 (πλαστογραφία και κατάχρηση ενσήμων ), 242 (ψευδής βεβαίωση και νόθευση), 264 (εμπρησμός), 265 (εμπρησμός σε δάση), 268 (πλημμύρα), 270 (έκρηξη), 272 (παραβάσεις σχετικές με τις εκρηκτικές ύλες), 277 (πρόκληση ναυαγίου), 279 (δηλητηρίαση πηγών και τροφίμων), 291 (διατάραξη της ασφαλείας σιδηροδρόμων, πλοίων και αεροσκαφών), 299 (ανθρωποκτονία με πρόθεση), 310 (βαριά σωματική βλάβη), 322 (αρπαγή), 323 (εμπόριο δούλων), 324 (αρπαγή ανηλίκων), 327 (ακούσια απαγωγή), 336 (βιασμός), 338 (κατάχρηση σε ασέλγεια), 339 (αποπλάνηση παιδιών), 374 (διακεκριμένες περιπτώσεις κλοπής), 375 (υπεξαίρεση), 380 (ληστεία), 385 (εκβίαση), 386 (απάτη), 386Α (απάτη με υπολογιστή ), 404 (τοκογλυφία).
Άρθρο 404 Π.Κ. Τοκογλυφία
1. Όποιος σε δικαιοπραξία για την παροχή οποιασδήποτε πίστωσης, ανανέωση της ή παράταση της προθεσμίας πληρωμής, εκμεταλλεύεται την ανάγκη, την πνευματική αδυναμία, την κουφότητα, την απειρία ή την ψυχική έξαψη εκείνου που παίρνει την πίστωση, συνομολογώντας ή παίρνοντας για τον εαυτό του ή για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα, πού ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις είναι προφανώς δυσανάλογα προς την παροχή του υπαιτίου, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και με χρηματική ποινή (όπως αντικαταστάθηκε η τελευταία φράση από το άρθρο 14, παρ. 8α του ν. 2721/1999).
2. Με τις ίδιες ποινές τιμωρείται και α) όποιος ανεξάρτητα από τους πιο πάνω όρους, κατά την παροχή ή την παράταση της προθεσμίας πληρωμής, κατά την ανανέωση ή προεξόφληση δανείου, συνομολογεί ή παίρνει για τον εαυτό του ή για τρίτο περιουσιακά ωφελήματα που υπερβαίνουν το κατά το νόμο θεμιτό ποσοστό του τόκου. β) όποιος απαλλοτριώνει παραπέρα ή δίνει ως ενέχυρο κάποια απαίτηση που απέκτησε και πού είναι του είδους που αναφέρεται στην παρ. 1 ή στην παρ. 2, στοιχ. α, ή επιδιώκει στην εκπλήρωση τοκογλυφικών ωφελημάτων που πηγάζουν από αυτή την απαίτηση.
3, Αν ο υπαίτιος επιχειρεί κατ΄ επάγγελμα ή κατά συνήθεια τοκογλυφικές πράξεις του είδους των παραγράφων 2α και 2β τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 10 ετών και χρηματική ποινή.
4. Αν οι πράξεις των πιο πάνω παραγράφων τελούνται από νομικά πρόσωπα ποινική ευθύνη υπέχουν οι Διοικητές και οι Διευθυντές τους.
Rose:
--- Παράθεση από: Ορφέας στις Μαρτίου 22, 2010, 11:51:37 ---Αρθρο 187 Π.Κ. – Εγκληματική οργάνωση. Με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών τιμωρείται όποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) και επιδιώκει τη διάπραξη περισσοτέρων Κακουργημάτων προβλέπονται στα άρθρα
[...] 404 (τοκογλυφία).
--- Τέλος παράθεσης ---
O κακουργηματικός Βαμπιρισμός του Παράνομου Καρτέλ των Τραπεζών, έχει φτάσει στο τέλος του, μια και κάθε δανειολήπτης που ζημιώθηκε, έχει δικαίωμα να ασκήσει αστικές και ποινικές διώξεις και να διεκδικήσει αποζημιώσεις.
'Ηρθε η ώρα της Δικαιοσύνης, ήρθε η ώρα της Αντίδρασης του Ελληνικού Λαού, που κινδύνεψε προς αφάνιση, αυτή τη φορά από ένα ύπουλο εσωτερικό εχθρό, που έπινε το αίμα του, επί δεκάδες χρόνια.
Η εκάστοτε Ελληνική Κυβέρνηση, είναι συνένοχη για την συγκάλυψη, αυτής της Απάτης, αυτού του κυριολεκτικά βαμπιρισμού, και η αποσιώπηση πλέον, ΠΡΕΠΕΙ να λάβει τέλος, για την σωτηρία όλων.
Ορφέας:
Πλαφόν στα επιτόκια πιστωτικών καρτών!
Από http://www.banksnews.gr/portal/home-page/124-top-story/741-2010-05-18-23-10-14
Την ώρα που οι υπερχρεωμένοι Έλληνες πασχίζουν να εξυπηρετήσουν χρέη από κάρτες με επιτόκια που ξεπερνούν και το 20%, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού το ρεύμα γυρίζει εναντίον των τραπεζιτών, καθώς αναμένεται η συζήτηση στην Γερουσία τροπολογίας, που θα επιτρέψει την επιβολή ανώτατων ορίων στα επιτόκια.
Οι Έλληνες τραπεζίτες υπερασπίζονται με υπερβάλλοντα ζήλο το… αυτονόητο των χρεώσεων κατά το δοκούν στις πιστωτικές κάρτες, αψηφώντας ακόμη και τη νομολογία του Αρείου Πάγου.
Στην επί συλλογικής αγωγής, ιστορική απόφασή του 1219/2001, ο Άρειος Πάγο ορίζει ανώτατα όρια στα επιτόκια, τονίζοντας τα ακόλουθα (σελ. 34): «Τα εξωτραπεζικά επιτόκια παρά τον περιορισμό τους στις εξωτραπεζικές συναλλαγές δεν παύουν να έχουν γενικότερη κοινωνικοοικονομική σημασία και ν’ αφορούν και τις τραπεζικές συμβατικές σχέσεις. Ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος στην ελεύθερη διαμόρφωση των τραπεζικών επιτοκίων είναι η συμπίεσή τους κάτω από τα όρια των εξωτραπεζικών. Έτσι η συμφωνία για επιτόκια που υπερβαίνουν τα ανώτατα αυτά όρια δεν παύει να απαγορεύεται από το νόμο (ΑΚ 281)».
Στις ΗΠΑ, την πατρίδα της… τραπεζικής ασυδοσίας, την οποία ακολούθησαν αρκετά χρόνια αργότερα οι ευρωπαϊκές χώρες και η Ελλάδα στην ίδια κατεύθυνση, διαμορφώνεται ισχυρό πολιτικό ρεύμα υπέρ της επανόδου στο παλαιότερο καθεστώς του καθορισμού ανώτατων ορίων:
- Όπως μετέδωσε το Bloomberg, γερουσιαστής κατέθεσε τροπολογία στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο για τη ρύθμιση του τραπεζικού συστήματος, όπου προτείνει να επανέλθει η δυνατότητα κάθε πολιτείας να επιβάλει όρια στα επιτόκια των πιστωτικών καρτών.
- Στις ΗΠΑ, η τραπεζική ασυδοσία επικράτησε μετά το 1978, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε, ότι οι πολιτείες δεν έχουν το δικαίωμα να επιβάλλουν όρια επιτοκίων διαφορετικά από αυτά που ισχύουν στην πολιτεία όπου είναι εγκατεστημένη η τράπεζα που εκδίδει μια πιστωτική κάρτα.
- Αυτό άνοιξε ένα τεράστιο παράθυρο στις απαγορεύσεις των πολιτειών για τα υπερβολικά επιτόκια. Ορισμένες μικρές πολιτείες (Ντέλαγουερ, Νότια Ντακότα κ.α.) «εξαγοράσθηκαν» από ισχυρά τραπεζικά συμφέροντα και κατήργησαν τα δικά τους όρια επιτοκίων.
- Στη συνέχεια, οι τράπεζες εγκατέστησαν σε αυτές τις πολιτείες τις θυγατρικές τους που εκδίδουν πιστωτικές κάρτες και άρχισαν να δανείζουν τους πελάτες τους στις υπόλοιπες πολιτείες των ΗΠΑ, χωρίς να δεσμεύονται από τα εκεί ισχύοντα όρια!
Με αυτή την αρκετά μακριά…. παράκαμψη πέτυχαν για πρώτη φορά οι τραπεζίτες διεθνώς να επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες, χωρίς να επηρεάζονται από την καθιερωμένη από αιώνες στις περισσότερες χώρες νομοθεσία για την απαγόρευση της τοκογλυφίας, που ως τα τέλη της δεκαετίας του ’70 έθετε περιορισμούς και στη δράση των τραπεζών.
Η πολιτική επίθεση στις τράπεζες στις ΗΠΑ, όπως σχολιάζει το “Bloomberg” έχει προκαλέσει αιφνιδιασμό και αμηχανία, καθώς ήδη με άλλη τροπολογία που ψηφίσθηκε καθιερώθηκαν ανώτατα όρια στις χρεώσεις που μπορούν να επιβάλλουν οι εταιρείες πιστωτικών καρτών στους εμπόρους, κάθε φορά που χρησιμοποιείται μια κάρτα –σημειώνεται ότι ανάλογο πρόβλημα με δυσθεώρητες χρεώσεις των εμπόρων παρατηρείται και στην Ελλάδα, αλλά ουδέποτε συζητήθηκε δημόσια.
Το διεθνές πρακτορείο φιλοξενεί δήλωση του διευθύνοντος συμβούλου της Discover, μίας από τις μεγαλύτερες εταιρείες έκδοσης καρτών στις ΗΠΑ, η οποία αντανακλά το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στο τραπεζικό κύκλωμα: η ροή των προτεινόμενων κανόνων για τις τράπεζες είναι τόσο ισχυρή, «που την συναγωνίζονται μόνο οι αναφορές για την ηφαιστειακή δραστηριότητα στην Ισλανδία. Δυο φορές την ημέρα έρχεται και κάποια νέα “φουρνιά”», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ρόι Γκάθρι.
Στην Ελλάδα πάντως, οι εξελίξεις μοιάζουν να βρίσκονται αιώνες πίσω. Το λόμπι των τραπεζιτών, αν και αποδυναμωμένο αισθητά από την κρίση, καταφέρνει να υπερασπίζεται την… κεκτημένη ασυδοσία, διαθέτοντας άριστες προσβάσεις στο πολιτικό σύστημα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ακόμη και η αυτονόητη ρύθμιση για τους υπερχρεωμένους οφειλέτες, με την οποία επιχειρεί η Λ. Κατσέλη να ενσωματώσει στο ελληνικό δίκαιο στοιχεία σύγχρονου πτωχευτικού δικαίου ιδιωτών, παρέμενε επί μήνες μπλοκαρισμένη και αναμένεται μόλις τώρα να φθάσει στη Βουλή.
Περιέργως, όπως λέγεται στην τραπεζική αγορά, η μεγάλη δύναμη επιρροής που ασκούν σήμερα οι τραπεζίτες στο ελληνικό πολιτικό σύστημα πηγάζει από την… αδυναμία τους: όσο περισσότερο «φλερτάρουν», λόγω της κρίσης, με το χείλος της αβύσσου, τόσο λιγότερη αποφασιστικότητα δείχνει το πολιτικό σύστημα στην επιβολή κανόνων, που θα έθιγαν ακόμη και τις πιο αντικοινωνικές πτυχές της τραπεζικής δραστηριότητας, υπό τη συνεχή απειλή ότι θα «θιγούν τα οικονομικά μεγέθη των τραπεζών σε μια κρίσιμη συγκυρία».
Σε αυτό το κλίμα, ακόμη και η αξιέπαινη εξαγγελία του Απ. Ταμβακάκη, ότι η Εθνική θα προσαρμόσει τα προϊόντα της σύμφωνα με τη νομολογία, που θα υποχρέωνε και τις άλλες τράπεζες να σεβαστούν αργά ή γρήγορα τη νομιμότητα, φαίνεται ότι έχει μπει στο συρτάρι, εν αναμονή καλύτερων εποχών…
Σχετικά θέματα, http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2158.0.html
και http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1311.0.html
ΣΕΡΑΠΙΣ:
Μαξ Κάιζερ
Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα διασύρεται και λοιδορείται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Μαξ Κάιζερ, ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς και τολμηρούς οικονομικούς αναλυτές, στέκεται στο πλευρό μας και μιλά ανοιχτά για «οικονομική μαφία» και «οικονομικούς τρομοκράτες» που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή.
Γνωρίζοντας άριστα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς υπήρξε χρηματιστής στην Γουόλ Στρητ για περίπου 25 χρόνια, ο Μαξ Κάιζερ, που είχε προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια την οικονομική κατάρρευση της Ισλανδίας, ζητά την σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και προτρέπει τους Έλληνες να διεξάγουν δημοψήφισμα για την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Παρουσιαστής οικονομικών εκπομπών στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου, ανάμεσα στα οποία το BBC, το Αγγλικό Αλ Τζαζίρα και το Russia Today, ο Μαξ Κάιζερ μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», χαρακτηρίζει ανούσια τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης, υποστηρίζοντας πως τα πραγματικά μέτρα θα μας τα επιβάλει το Δ.Ν.Τ. Θεωρεί πως η Ελλάδα είναι μια χώρα που θα θυσιαστεί από τις διεθνείς αγορές και προτρέπει τους Έλληνες να εμποδίσουν αυτήν την προοπτική.
Είναι το Δ.Ν.Τ μονόδρομος για την Ελλάδα, ή υπάρχουν εναλλακτικές οδοί;
Ο μονόδρομος για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι η σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και όλων όσων συμμετείχαν στην χάλκευση της ελληνικής οικονομίας το 2000, που μπήκατε στο ευρώ. Το επόμενο βήμα, η εθνικοποίηση των τραπεζών, όπως έκανε η Σουηδία το 1993. Το Δ.Ν.Τ είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεστε. Θα χάσετε την κυριαρχία σας. Ασκεί οικονομική τρομοκρατία. Χρησιμοποιεί οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής. Θα σας βιάσει με τέτοιον τρόπο, που δεν θα έχετε νιώσει ποτέ χειρότερο πόνο.
Υπάρχει η άποψη πως το Δ.Ν.Τ δεν είναι ο «κακός λύκος» αλλά η μοναδική λύση για την Ελλάδα;
Αν κάποιος σας κάψει το σπίτι για να σας πουλήσει μετά κάρβουνο θα το θεωρούσατε λογικό; Αυτό ακριβώς έκανε και η Goldman Sachs στην ελληνική οικονομία. Σας έκαψαν σαν εμπρηστές και τώρα έρχονται και σας λένε μην ανησυχείτε θα σας δώσουμε κάρβουνο. Είναι εξωφρενικό. Το Δ.Ν.Τ διεμήνυσε στην Ελλάδα πως αν το χρειαστεί θα έρθει για βοήθεια. Τα επενδυτικά hedge funds της Γουόλ Στρητ επιτίθενται στην αγορά ομολόγων της Ελλάδας για να κατευθύνουν την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Και ο λόγος που το κάνουν είναι απλός. Να αναγκάζουν τον ελληνικό λαό να ζητήσει τη βοήθεια του Δ.Ν.Τ. Και το Δ.Ν.Τ θα πει, αφού μας φωνάξατε για βοήθεια εμείς απλώς ήρθαμε. Οι τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ συνεργάζονται απόλυτα με το Δ.Ν.Τ. Είναι μια οικονομική μαφία και τα hedge funds είναι οι εκτελεστές. Οι έρευνες για την Goldman Sachs στις Η.Π.Α αλλά και στην Ευρώπη δείχνουν το μέγεθος της μαφίας. Είναι αναμεμειγμένοι σε παράνομες δραστηριότητες σε όλον τον κόσμο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση που βρίσκεται; Πως εξηγείτε την αντιμετώπιση της Γαλλίας και της Γερμανίας;
Η Γερμανία είναι στην πλευρά των τραπεζιτών της Γουόλ Στρητ. Δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα ή το ευρώ. Το ευρώ αντικατέστησε ένα φθηνό μάρκο ώστε να διατηρήσει ανταγωνιστικές τις εξαγωγές της. Όσο η Ελλάδα είναι το πρόβλημα, το ευρώ πέφτει και η Γερμανία ευνοείται.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ ανταγωνίζονται το δολάριο. Δυστυχώς η κρίση θα καταστρέψει το ευρώ. Οι τραπεζιτικοί τρομοκράτες της Γουόλ Στρητ, έχουν σκοπό μετά την Ελλάδα, να καταστρέψουν την Πορτογαλία και να συνεχίσουν. Η καταστροφή του ευρώ θα βοηθήσει το δολάριο να παραμείνει το μοναδικό διεθνές νόμισμα, το μοναδικό «αποθεματικό νόμισμα». Αν μια χώρα θέλει να αγοράσει πετρέλαιο, πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια. Αν μια χώρα θέλει να αγοράσει χαλκό, πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια. Γιατί αυτά και αρκετά ακόμα προϊόντα πωλούνται μόνο σε δολάρια. Αυτό σημαίνει πως οι Η.Π.Α κερδίζουν διαρκώς. Όλος ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να αγοράζει συνεχώς δολάρια. Το ευρώ λοιπόν απείλησε την αυτοκρατορία του δολαρίου. Ήταν λογικό αυτό να μην αρέσει στους τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ. Χρησιμοποιούν την κρίση για να καταστρέψουν το ευρώ. Οι Έλληνες πρέπει να σταθούν ενάντια στους τραπεζίτες, όπως κάνανε οι Ισλανδοί.
Τι προτείνετε; Πώς θα καταφέρουμε να ζητήσουμε δάνεια από τις αγορές;
Να κάνετε δημοψήφισμα. Όπως στην Ισλανδία. Οι Ισλανδοί αποφάσισαν με 93% να μην δώσουν σε μερικούς τραπεζίτες 5 δις ευρώ. Πρέπει εσείς οι Έλληνες να αποφασίσετε αν θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας. Η κυβέρνησή σας δεν έχει αυτήν την εντολή. Σας θεωρούν ανόητους και δεν ζητάνε τη γνώμη σας; Θεωρούν πως είστε μωρά και δεν έχετε δικαίωμα λόγου; Πως δεν μπορείτε να αποφασίσετε για τις ζωές σας; Ζητείστε δημοψήφισμα. Θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας ή όχι; Εσείς έχετε τη δύναμη. Πρέπει να παλέψετε, να αγωνιστείτε. Αν δεν γίνει δημοψήφισμα τότε να γίνουν εκλογές. Να εθνικοποιήσετε άμεσα όλες τις τράπεζές σας, να δημιουργήσετε δύο ή τρεις κρατικές τράπεζες και να αναδομήσετε την οικονομία σας. Μην πάτε μακριά. Κοιτάξτε το μοντέλο που εφάρμοσε η Σουηδία το 1993.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση