Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Γενικά θέματα προβληματισμού
Deja Vu!
livelove:
Αναζητούσα...σήμερα στο google φωτογραφίες σχετικές με τον εγκέφαλο και έπεσα πάνω σε αυτό:
"Η επιστήμη σχετικά με το deja vu λέει : Ο εγκέφαλος μας, όταν δέχεται μια εικόνα ή πληροφορία, την κρατάει και ψάχνει την μνήμη μας για να δει αν υπάρχει. Αν υπάρχει μέσα, μας ενημερώνει πως την έχει αποθηκευμένη στέλνοντας μήνυμα στο συνειδητό μας για να πράξουμε ανάλογα.
Το deja vu λοιπόν είναι ένα προγραμματιστικό λάθος. Η πληροφορία ή η εικόνα περνάει και αποθηκεύεται στη μνήμη κατευθείαν!¨Όταν πάει ο εγκέφαλος να ερευνήσει την μνήμη, την βρίσκει εκεί και στέλνει μήνυμα στο συνειδητό ότι υπάρχει ήδη καταχωρημένη. Και το συνειδητό (εμείς) έχουμε την απορία, πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουμε πως κάτι το βλέπουμε ή το συζητάμε για πρώτη φορά και να νοιώθουμε ότι υπάρχει στη μνήμα μας και το έχουμε ξαναζήσει . Αρα προγραμματιστικο λαθος και γρηγορα στον νευρολογο! "
και προβληματίστηκα για άλλη μια φορά!
Και δεν λέει πια να μου συμβεί και κανένα deja-vu να το μελετήσω... :o
Ομολογώ πάντως οτι ποτέ δεν το έχω αντιληφθεί έτσι.
Αναρωτιέμαι αν οι επιστήμονες που καταλήγουν σε τέτοια συμπεράσματα το έχουν βιώσει οι ίδιοι ή αν απλώς βασίζονται σε ό,τι λένε εκείνοι που το βιώνουν. Και μιλώ σοβαρά, δεν ειρωνεύομαι. Θα ερευνήσω σχετικά.
Από όσα deja vu έχω βιώσει, δεν νομίζω οτι συμβαίνει ακριβώς αυτό. Κι αυτό διότι σε κάποια από αυτά έλεγα πχ τα λόγια ενός δεύτερου ατόμου φωναχτά την ώρα που τα έλεγε και αυτό. Θέλω να πώ:
Πρώτα: διαπίστωσα οτι πρόκειται για deja vu
Έπειτα: συνέχισα κι εγώ τον λόγο του άλλου, που εγώ τον άκουγα για δεύτερη φορά στην ουσία, ενώ αυτός τον έλεγε πρώτη φορά στην πραγματικότητα. Και οι δυο μας μιλούσαμε ταυτόχρονα και λέγαμε κάτι που για κάποιον λόγο ήξερα οτι η θεία μου θα έλεγε.
Και δεν ξέρω αν ο ρόλος που παίζουν οι συνθήκες χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.
Ημουν σε ένα δωμάτιο. Καθόμουν σε ένα τραπέζι και μελετούσα κάτι
(δεν θυμάμαι τί, έχουν περάσει χρόνια---ωχ..αλλά θυμμάμαι το deja vu. Απίθανη διαπίστωση ε!)
Στην τραπεζαρία ήταν η μητέρα μου και θείοι μου και καθάριζαν και έτρωγαν φρούτα και συζητούσαν.
Εγώ δεν παρακολούθούσα την συζήτηση. Δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλούσαν θέλω να πω.
Φυσικά αφού ήμουν εκεί συμμετείχα σε όλο αυτό, ακόμα κι αν μελετούσα. Αλλά αυτό το αφήνω για την ώρα.Θέλω να πώ το οτι δεν παρακολουθούσα δεν σημαίνει κάτι συγκεκριμένο. Απλά δεν με ενδιέφερε το τί λένε και το είχα απομονώσει και είχα βυθιστεί σε αυτό που διάβαζα (έχω συνηθίσει να μελετώ υπό τέτοιες συνθήκες γιατί είμαστε πολυμελής οικογένεια)
Και ξαφνικά, σαν να βγήκα από τον ''κόσμο'' μου, σηκώνω το βλέμμα από το βιβλίο και κοιτάζω την μία από τις θείες μου διαπιστώνω οτι πρόκειται για deja vu και έλεγα μαζί της ταυτόχρονα τα λόγια που έλεγε και αυτή.Αυτό το ταυτόχρονα...με παραξενεύει λοιπόν. Την ώρα που συνέβαινε αντιλαμβανόμουν εκείνη την ώρα οτι συμβαίνει αυτό που περίεγραψα πιο πάνω. Ίσως να έχει σημασία οτι δεν το συμπέρανα μετά!!
Τέλος αυτό το κάτι που λέγαμε ήταν ολόκληρη σύνθετη και πολύπλοκου νοήματος πρόταση. Αυτό το θυμάμαι. Ήταν μια απόκριση της θείας μου σε κάποιο θέμα, το οποίο δεν γνώριζα συνειδητά.
Δεν νομίζω οτι απλά ο εγκέφαλός μου μου έστελνε σήμα για να μου πει οτι η μνήμη είναι καταχωρημένη. Αφού την μνήμη την είχα ήδη και μετά συμμετετείχα και στην πραγμάτωση του γεγονότοτος προτού καταστή αυτό μνήμη.
::) ::) ::) ::) ::)
Αυτά....!!!
από Avaris
--- Παράθεση --- Είδα το φύλλο να ξαναπέφτει.
Κατάλαβα τότε ότι είχα δει μόνο το πρώτο φύλλο ν' αποσπάται ή μάλλον την πρώτη φορά που το φύλλο έπεφτε, το είδα απο τη στιγμή που γινόταν η απόσπασή του απο το κλαδί...τις άλλες τρεις φορές το φύλλο έπεφτε ήδη όταν σήκωσα τα μάτια μου να κοιτάξω.
--- Τέλος παράθεσης ---
Rose:
--- Παράθεση από: clarion στις Μαΐου 28, 2008, 13:19:13 ---Και ξαφνικά, σαν να βγήκα από τον ''κόσμο'' μου, σηκώνω το βλέμμα από το βιβλίο και κοιτάζω την μία από τις θείες μου διαπιστώνω οτι πρόκειται για deja vu και έλεγα μαζί της ταυτόχρονα τα λόγια που έλεγε και αυτή.Αυτό το ταυτόχρονα...με παραξενεύει λοιπόν. Την ώρα που συνέβαινε αντιλαμβανόμουν εκείνη την ώρα οτι συμβαίνει αυτό που περίεγραψα πιο πάνω. Ίσως να έχει σημασία οτι δεν το συμπέρανα μετά!!
Τέλος αυτό το κάτι που λέγαμε ήταν ολόκληρη σύνθετη και πολύπλοκου νοήματος πρόταση. Αυτό το θυμάμαι. Ήταν μια απόκριση της θείας μου σε κάποιο θέμα, το οποίο δεν γνώριζα συνειδητά.
--- Τέλος παράθεσης ---
Αγαπητέ/ή Clarion,
αυτό το φαινόμενο μπορεί να το έχει προκαλέσει και ένας ψυχικός συντονισμός με την θεία σου, μια και όταν το βίωσες βρισκόσουν σε βαθύ διαλογισμό. Δεν είναι απαραίτητο ότι βίωσες αυτό το γεγονός σε μία προγενέστερη χωροχρονική στιγμή. Με άλλα λόγια συναισθανόσουν πολύ ζωντανά τι έλεγε η θεία σου, σαν να τα έλεγες η ίδια, μια και συνδέθηκες με το υποσυνείδητό της.
livelove:
--- Παράθεση ---Δεν είναιναι απαραίτητο ότι βίωσες αυτό το γεγονός σε μία προγενέστερη χωροχρονική στιγμή.
--- Τέλος παράθεσης ---
Ναι. Και σε ευχαριστώ πολύ γι'αυτό που μου είπες. Και μου είναι πολύ χρήσιμο.
Όμως έτσι έμοιαζε. Θέλω να πω...Πριν ξεκινήσω να μιλάω ταυτόχρονα με την θεία μου, είχε προηγηθεί η αίσθηση του "αυτό κάπου το έχω ξαναδεί". Το "αυτό'' περιλαμβάνει τις κινήσεις μου, ότι άλλο συνέβαινε εκείνη την ώρα στο δωμάτιο. Ακόμα και το ίδιο το γεγονός οτι θα συμβεί αυτό και εγώ θα λέω αυτά που λέει. Όλο αυτό είχα την αίσθηση οτι το είχα ξαναδεί. Και μετά το είδα και να γίνεται και μάλιστα συμμετείχα σε αυτό.Και ο συντονισμός, γιατί καταλαβαίνω τώρα οτι έχεις δίκιο που λες για συντονισμό,ήταν το αποκορύφωμα. Αλλά υπό το νέο φως τώρα,αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να ένιωθα όπως ένιωθα. Ήμουν σε αυτό που λέμε ''απορία'' ή αμηχανία. Προσπαθούσα ταυτόχρονα να καταλάβω ''τί γίνεται''. Και τώρα που τα λέω όλα αυτά, μου κάνει εντύπωση, σχεδόν με τρομάζει η συνειδητοποιήση και οτι η θεία μου την ώρα εκείνη ''με κοίταξε'' κανονικά. Με κοίταξε. :o Και μάλιστα μόνο αυτή. Οι άλλοι ούτε καν. Ενω εγώ δεν έκανα τίποτα ώστε να καλέσω την θεία μου σε συζήτηση. Και κανένας δεν μου έδινε σημασία και ούτε εγώ. Απλά σήκωσα το βλέμμα μου. (το οποίο θα μου πεις είναι και αυτό δύναμη )
--- Παράθεση ---σαν να τα έλεγες
--- Τέλος παράθεσης ---
Τα έλεγα. Αυτά τα ίδια. Άρθρωνα λόγο. Με Φωνή. Όχι πολύ δυνατή. Αλλά ούτε ψιθυριστή.
Η συζήτησησή τους όμως ήταν πολύ πιο έντονη για να ακούσουν αυτό που εγω μονολογησα.
Επιμένω γιατί το θυμάμαι οτι τα έλεγα. Και χωρίς λάθος. Και τα έλεγε και η θεία μου.
Αυτό είναι παράξενο,ε;; Ελπίζω να μην είναι και ανησυχητικό.... ???
Και επιμένω και λέω οτι ''το είχα ξαναδεί'' πάντα σε μια προσπάθεια να το περιγράψω. Διότι αν είχα την απάντηση, θα την έλεγα ευθύς εξαρχής..χαχαχ :D
pressphoto:
το εχω νιωσει πολλες φορες .καποια γεγονοτα μου φαινεται πως ταχω ξαναζησει η ταχω σκεφτει.απλα δεν εχω δωσει σημασια .ειναι δυσκολα να το περιγραψω
Rose:
--- Παράθεση από: clarion στις Μαΐου 28, 2008, 13:54:52 ---αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να ένιωθα όπως ένιωθα.
--- Τέλος παράθεσης ---
Είναι ένα φυσικό φαινόμενο, που συμβαίνει όταν βρισκόμαστε σε πολύ βαθιά χαλάρωση... Δεν μπορεί να συμβεί στον καθένα μας, αλλά κάποιοι από εμάς, είναι πιο ευαίσθητοι, και κατά μία έννοια "ακούμε" ή "διαβάζουμε" ή απλά "νοιώθουμε" ότι νιώθει ή αισθάνεται ο άλλος.
--- Παράθεση από: clarion στις Μαΐου 28, 2008, 13:54:52 ---Επιμένω γιατί το θυμάμαι οτι τα έλεγα. Και χωρίς λάθος. Και τα έλεγε και η θεία μου.
Αυτό είναι παράξενο,ε;; Ελπίζω να μην είναι και ανησυχητικό.... ???
--- Τέλος παράθεσης ---
Το ίδιο καθαυτό φαινόμενο, μεμονωμένα, δεν είναι ανησυχητικό καθόλου, αλλά απεναντίας είναι πολύ σημαντικό, αν το έχουμε πετύχει, μια και αυτό που επιδιώκουμε μέσω της πνευματικής εξάσκησης, είναι να βιώσουμε την ΕΝΟΤΗΤΑ των ΠΑΝΤΩΝ, με άλλα λόγια να συναισθανόμαστε βαθύτερα και πιο ουσιαστικά τους συναθρώπους μας, και να βιώνουμε βαθύτερα τα μυστήρια της ζωής.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση