Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
Επίδραση του διαλογισμού στο σώμα
Rose:
Αγαπητέ Fr. Ορφέα,
είμαι σίγουρη ότι γνωρίζεις περιπτώσεις κοντινών σου προσώπων που δεν είχαν κλείσει μάτι για 2 μήνες, από τον φόβο τους, όταν ασχολήθηκαν με πολύ βαθιά νερά... ή άνοιξαν πύλες απροετοίμαστοι... Μάλλιστα εσύ ο ίδιος μου μίλησες για κάποιον που πέθανε και είχες τρομοκρατηθεί πριν πολλά χρόνια...
Και εγώ είχα περάσει μία τέτοια δυνατή εμπειρία όπου δεν μπορούσα να κλείσω μάτι, και συνέβαιναν διάφορα περίεργα γύρω μου... Τώρα πλέον κατανοώ... τι συνέβαινε... και είμαι ήρεμη... Τότε φυσικά δεν είχα ιδέα και φοβόμουν... στην κυριολεξία βρισκόμουν σε πανικό... Τα είχα μπερδέψει όλα μέσα μου, και δεν μπορούσα να βγάλω άκρη...
Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον φόβο όταν βιώνουμε τέτοιες εμπειρίες... Είχα διαβάσει βιβλία, είχα παρακολουθήσει σεμινάρια, είχα κάνει ψυχανάλυση... όμως όταν περνούσα μέσα από τον εσωτερικό 'Αδη και πάλευα με τα εσωτερικά μου τέρατα... κανένα βιβλίο ή πρότερη γνώση δεν μπορούσε να με βοηθήσει...
'Ημουν εγώ και αυτό... και έπρεπε να το νικήσω... ή θα νικούσα ή θα πέθαινα... τόσο απλά... Είναι βιωματικό... και όχι φιλοσοφικό... και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά...
Τώρα αν μπορούμε να εξελίξουμε τα παραδοσιακά μυητικά συστήματα, νομίζω πως ναι... και είναι καθήκον μας, να επενδύουμε την κατανόηση που κερδίσαμε μέσα από το προσωπικό μας βίωμα... έτσι ώστε οι επόμενοι να μπορούν να φτάσουν πιο εύκολα τον στόχο τους...
Χαρά μας είναι να βλέπουμε, οι άνθρωποι να εξελισσόνται με το λιγότερο κόστος, να φτάνουμε σε υψηλότερες κατανοήσεις που μπορούμε να τις τεκμηριώνουμε επιστημονικά, να νοιαζόμαστε περισσότερο για τον συνάνθρωπό μας, και να συνδημιουργούμε μία κοινωνία ποιότητας, συνεργασίας, και αλληλεγγύης...
Πιστεύω ότι αυτό είναι το όνειρο κάθε αληθινού εσωτεριστή... η ειρήνη και η χαρά των ανθρώπων...
Με τις καλύτερες ευχές για Βαθειά Γαλήνη
Ορφέας:
Χαίρομαι αγαπητή μου Rose_777,
γιατί επισημαίνεις τις τραγωδίες που μπορούν να συμβούν όταν ανέτοιμοι τολμούν εγχειρήματα του εσωτερισμού.
Δυστυχώς και εμείς τύχαμε μαθητές - πλανεμένοι αόμματων αυτόκλητων δασκάλων και πληρώσαμε πολύ ακριβά το τίμημα.
Αν όμως η δική μας τραγική εμπειρία δεν μπορέσει να γίνει σήμα κινδύνου για τους καλοπροαίρετους αδαείς ζηλωτές και δεν καταφέρουμε να προειδοποιήσουμε για την τραγική συνέχεια που επιφυλάσσει η ανόσια βεβήλωση των μυστηρίων, ότι άλλο και να πετύχουμε, συνολικά δεν θα έχουμε καταφέρει τίποτα.
Δογματικά προσκολλημένοι στην ανόητη αντίληψη περί αυθεντιών, ρουφούσαμε μετά μανίας ότι σκουπίδι -δήθεν εσωτερισμού - βρίσκαμε στους υποτιθέμενους δασκάλους που συγγράφαν αποκαλυπτικά συγγράμματα,
και αφελείς όντες, χειριστήκαμε ανοήτως περισπούδαστες μεθόδους άνευ διδασκάλου.
Από την άλλη, θαμπωμένοι από την πλαστοπροσωπεία των απατεώνων και εκμεταλλευτών του χώρου του εσωτερισμού, γινόμασταν πειθήνιοι οπαδοί των απρονοησιών των, χαϊδεύοντας στην πράξη την εγωιστική και αλαζονική μας ανάγκη να φανούμε και να δείξουμε ότι ανήκουμε στους "λίγους" και "εκλεκτούς" !!!
Εμείς δεν είμασταν τολμηροί.
Είμασταν θρασείς και ανόητοι αλαζόνες.
Θύματα της εγωπαθούς μας ανωριμότητας και της αρρωστημένης μας ανάγκης να μας αποδεχθούν και να μας θεωρήσουν ως εξαιρετικούς.
Ανώριμα παιδιά που καβαλούσαμε το καλάμι, ζωσμένοι και με δυο βούρλα και με μια κοπρισμένη λαμαρίνα για στέμα, προσποιούμασταν τους ιππότες βασιλείς, πολύ πειστικά όμως για τον εαυτό μας ώστε φθάναμε στο σημείο να μας πιστεύουμε, ανήμποροι όμως να καταλάβουμε το πόσο "καραγκιόζηδες φαινόμασταν.
Μεθυσμένοι για την διαφορετικότητά μας, ορμούσαμε ασυλόγιστα να παλέψουμε τους ανεμόμυλους και να ανταγωνιστούμε τους τοίχους...Και σπάγαμε τα κεφάλια μας, ευτυχώς που η μητέρα φύση μεριμνά για τους ηλίθιους και έτσι υπάρχουμε ακόμα...
Όχι, τέτοιες δοκιμασίες δεν έχει η ατραπός.
Αυτά παθαίνει όποιος παρεκλίνει από την ατραπό, οπότε κινδυνεύει να βυθιστεί σε σαπισμένα έλη και σε βορβορώδεις βόθρους.
Οι δοκιμασίες της αληθινής ατραπού, είναι ασκήσεις που ο φιλότιμος εργάτης ιδρώνει ευχάριστα διεκπεραιώνοντάς τες.
Αν πόνο και δυστυχία συναντά ο ένθερμος ζηλωτής, καλό είναι να σκεφτεί σοβαρά για την ορθότητα του δρόμου που διαβαίνει.
Το σχολείο που η μητέρα φύση επέλεξε να μας εκαπαιδεύσει, είναι ένας χώρος παιχνιδιού, χαράς και αγαλλίασης.
Μέσα από το παιχνίδι μαθαίνουμε...
Όταν όμως γνωρίζουμε ότι μετέχουμε σε ένα εκαπιδευτικό παιχνίδι,
δεν κουραζόμαστε, ούτε υποφέρουμε.
Ακόμα και αν τύχει και πέσουμε, ακόμα και αν ματώσουμε,
στη στιγμή ξαναβρισκόμαστε όρθιοι για να ξαναπαίξουμε...
Ούτε μεμψιμοιρίες, ούτε κλάματα,
γιατί κάπου βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι το παιχνίδι είναι εκπαίδευση
και η γήινη εκπαίδευσή μας είναι ένα απλό και ευχάριστο παιχνίδι...
Οι διδάσκαλοι μύστες, συνέστησαν ακόμα πιο εύκολες και χαρούμενες μεθόδους εκπαίδευσης - τα μυστήρια.
Όμως, προσοχή !!!
Αν ο εαυτός μας δυσανασχετεί, δεν ηρεμεί, δεν ειρηνεύει,
αλίμονο,
είμαστε σε ένα λάθος παιχνίδι, σε λάθος "δρόμο"...
Και όχι επειδή εμάς δεν μας "πάει" ο τάδε δρόμος.
Ο δρόμος είναι ένας και μοναδικός.
Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένα και μοναδικό που οδηγεί στην εξέλιξη.
Είναι αυτό που έχει θεσπίσει η μητέρα μας φύση.
Μάλλον ο "δρόμος" έχει απομακρυνθεί από την αληθινή ατραπό και καλό είναι να γίνουμε και λίγο σκεπτικιστές.
ΜΕΜΝΗΣΟ ΑΠΙΣΤΕΙΝ
Rose:
Αγαπητέ Fr. Ορφέα,
όλα τα μυστήρια και οι μύθοι του παρελθόντος έχουν μιλήσει για τον Θεό και το θηρίο... και την πάλη μεταξύ τους... σε διαφορετικές εκδόσεις, στις παραδόσεις διαφόρων λαών... Υπάρχουν κάποια συλλογικά αρχέτυπα που βιώνονται από τον ανθρώπινο ψυχισμό, και απλά πολλοί εσωτεριστές, φιλόσοφοι, ή μυητικές σχολές αναφέρονται σε αυτά...
'Ομως δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα όπως τα παρουσιάζεις... Υπάρχουν παγίδες στον δρόμο, αλλά υπάρχουν και εγρηγορότα που μας προστατεύουν, όπως το Ροδοσταυρικό εγρηγορός και οι διδασκαλίες του... Πολλές φορές μία επίκληση του συμβουλίου συμπαράστασης, όπως και στον Χριστιανισμό μία απλή προσευχή μπορεί να βοηθήσει δραστικά τον ψυχισμό του ανθρώπου να ηρεμήσει...
Στην τελική δεν μας φταίει κανένας άλλος πραγματικά, πέρα από την προσωπική μας αντίληψη που αλλάζει συνεχώς μέχρι να φτάσουμε σε μία μεγαλύτερη κατανόηση... Και πέρα από την ειλικρινή μας διάθεση να μοιραστούμε κάποια βιώματα και να προειδοποιήσουμε για κάποιες παγίδες του δρόμου... δεν νομίζω ότι ωφελεί πραγματικά να τρομοκρατούμε τους άλλους, μοιράζοντας τον δικό μας τρόμο και εμφυτεύοντας τον μέσα τους...
Ο Ροδόσταυρος γνωρίζει πως τα πάντα είναι δονήσεις, και ότι σπείρεις θα θερίσεις... Καλό είναι να σπέρνουμε ιδέες οι οποίες θα φέρουν ελπίδα και χαρά στις καρδιές των ανθρώπων και όχι τρόμο και απογοήτευση... (σημάδια της σκοτεινής ατραπού)
Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται διαφορετικά και βιώνει διαφορετικά τον κόσμο μας... Και ο Παράδεισος και η Κόλαση εδώ είναι... Από εμάς εξαρτάται τι θέλουμε να βιώσουμε...
Άλλωστε όπως λέγεται και στον εσωτερισμό "πολλοί οι κλητοί, λίγοι οι εκλεκτοί", όχι για λόγους αλαζονείας, αλλά γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια τόλμη και σθένος να περάσουν τις δοκιμασίες, και να αναλάβουν μία θέση υπηρεσίας προς την ανθρωπότητα, γιατί αυτό θα είναι το έπαθλο της πραγματικής κατανόησης, υπηρεσία και όχι αλαζονεία.
Σύμφωνα με την Καμπάλα η ανθρώπινη συνείδηση "έπεσε" μέσα στην δημιουργία για να κατακτήσει την Γνώση του καλού και του κακού... Άρα αν θέλουμε να επανέλθουμε στην πρότερη κατάσταση, ή απλά να ολοκληρωθούμε, χρειάζεται με κάποιον τρόπο να αποκτήσουμε το έπαθλο αυτής της διάκρισης...
Και ο καλύτερος τρόπος είναι ζώντας... και όχι απλά παρατηρώντας...
Αυτό είναι και το νόημα της ζωής... αλλιώς θα είμασταν μόνο συνειδήσεις που θα φαντασιωνόταν και δεν θα χρειαζόταν να ενσαρκωθούν και να πρωταγωνιστούν κάθε φορά σε ένα νέο επεισόδιο... αποκτώντας ένα νέο δώρο κατανόησης...
Με τις καλύτερες ευχές για Βαθειά Γαλήνη
Ορφέας:
--- Παράθεση από: Rose_777 στις Απριλίου 14, 2007, 20:44:18 ---Αγαπητέ Fr. Ορφέα,
όλα τα μυστήρια και οι μύθοι του παρελθόντος έχουν μιλήσει για τον Θεό και το θηρίο... και την πάλη μεταξύ τους... σε διαφορετικές εκδόσεις, στις παραδόσεις διαφόρων λαών... Υπάρχουν κάποια συλλογικά αρχέτυπα που βιώνονται από τον ανθρώπινο ψυχισμό, και απλά πολλοί εσωτεριστές, φιλόσοφοι, ή μυητικές σχολές αναφέρονται σε αυτά...
--- Τέλος παράθεσης ---
Ένα από τα πιο σκοτεινά και παρεξηγημένα σημεία του εσωτερικού μύθου, είναι το σημείο-στάδιο της εσωτερικής εξελικτικής διαδικασίας που αναφέρεται στην πάλη μεταξύ του θεού και του θηρίου.
Ο μυητικός μύθος μας υποδεικνύει όμως τελείως διαφορετικά πράγματα απ' ότι έχει δυστυχώς επικρατήσει σε σχέση με το θηρίο, την σκιά.
Οι θρησκείες, που είναι η πιο οικρή διαστρέβλωση των εσωτερικών μύθων, σατανοποίησαν την σκιά, με αποτέλεσμα οι οπαδοί των να πασχίζουν δια βίου να υποδουλώσουν, να αναστείλουν, να φιμώσουν και να καταστείλουν βίαια κάθε αναγκαίο αίτημα της σκιάς.
Η σκιά όμως δεν απαρτίζεται μόνον από τις καταπιεσμένες και ανεκπλήρωτες ανάγκες και επιθυμίες, από τα ελαττώματά μας, αλλά και από τις υγιείς ανάγκες της ίδιας της ζωής που είναι τα ένστικτα.
Δαιμονοποιώντας όμως τα ένστικτα, επιτελεί την υπέρτατη ύβρη ο άνθρωπος απέναντι στην ίδια την δημιουργία, στην ίδια τη ζωή και μπαίνει σε έναν μάταιο αγώνα αντιπαράθεσης με τα ίδια τα θεμέλια της ύπαρξής του, με αποτέλεσμα φυσικά να ηττάται τελικά, έχοντας όμως από καιρού απωλέσει την φυσική του, την ψυχική του, την διανοητική και πνευματική του υγεία.
Οι εσωτερικοί μύθοι μας υποδεικνύουν ότι τον μάταιο αγώνα, τον τραυματικό και αιματηρό και πολλαπλά επώδυνο πόλεμο με την σκιά, τον αποτολμούν οι βέβηλοι αμύητοι.
Χαρακτηριστικός είναι ο μύθος του Περσέα.
Όταν συνάντησε την σκιά, οπλίστηκε (όπως και η σκιά) και άρχισε τον αιματηρό αγώνα με την σκιά του.
Όλη μέρα και όλη νύχτα μάχονταν μανιωδώς.
Η σκιά πλήγωσε πολλές φορές τον ήρωα.
Όταν ο Περσέας κατάφερνε να χτυπήσει την σκιά, κατά παράδοξο τρόπο, πάλι ο ίδιος πονούσε και μάτωνε...
Ο αγώνας φαινόταν ατελείωτος αλλά και μάταιος...
Τότε κατάλαβε !!!
Πέταξε τα όπλα του (το ίδιο και η σκιά), έτρεξε, την αγκάλιασε και γίνανε ένα !!!
Το να αποδεχθούμε την σκιά μας, (τα ελαττώματά μας, τα συμπλέγματά μας κλπ), ίσως είναι ο πιο δύσκολος άθλος που οφείλουμε να επιτελέσουμε, αν θέλουμε να βαδίσουμε την ηρωική ατραπό, την ατραπό των μυστών.
Στην Ελληνική μυθολογία ΠΑΝΤΑ ο ήρωας συνοδεύεται και από έναν θνητό βοηθό (Κάστωρ-Πολυδεύκης, Ηρακλής-Ιφικλής κλπ), όπως βέβαια και στην παγκόσμια εσωτερική μυθολογία (Στη Σουμεριακή μυθολογία με τον Γιλγαμές που αντιμετωπίζει την σκιά του και κατόπιν γίνεται ο αδάμαστος βοηθός του, στην Ινδική με τον Ράμα και τον πίθηκο Χανουμάν κλπ).
Χαρακτηριστικός είναι ο στίχος της Ραμαγιάνα, όπου ο Χαναουμάν φέρεται να λέει στον ήρωα Ράμα,
"πριν σε γνωρίσω, είμαι ο Χανουμάν
όταν σε γνωρίζω, είμαστε ένα".
Στο απόκρυφο ευαγγέλιο της Μαρίας, βρισκόμενος ο Ιησούς με τον πατέρα του Ιωσήφ στο αμπέλι, την ίδια ώρα η μητέρα του Μαρία τον είδε να μπαίνει στο σπίτι της. Απόρησε και όταν ο ίδιος και απαράλακτος Ιησούς την ρώτησε ...που είναι ο Ιησούς, κατατρόμαξε και θεώρησε ότι κάποιος δαίμονας ήρθε να την πειράξει. Όμως, τόλμησε και τον έδεσε στο κρεβάτι και έτρεξε να ειδοποιήσει για τα πεπραγμένα τον Ιησού.
Ο Ιησούς μόλις το άκουσε, έλαμψε από την χαρά του. Έτρεξε στο σπίτι, αντίκρυσε μπρος στα έκπληκτα μάτια των γονιών του τον ολόιδιο εαυτό του και όλος χαρά τον αγκάλιασε και έγιναν ...ένα !!!
Η φράση, θεός και θηρίο ίσως να προάγει μάλλον τον διπολισμό και την αντιπαράθεση
και να μη συμβάλλει στην επανασύνθεση.
Είναι όμως το πρώτο καθήκον, το πρώτο μέλημα του Νεόφυτου, να αποδεχθεί και να επανενωθεί με τη σκιά του,
προαπαιτούμενο για να εισέλθει στην ατραπό.
Για τον υγιή εσωτερισμό, ο ζηλωτής δεν προσπαθεί να υποδηλώσει την σκιά -πράγμα ούτως η άλλως ανέφικτο,
αλλά προσπαθεί να αποκτήσει έναν πειθήνιο συνεργάτη.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ .....
Ορφέας:
--- Παράθεση από: Rose_777 στις Απριλίου 14, 2007, 20:44:18 ---'Ομως δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα όπως τα παρουσιάζεις... Υπάρχουν παγίδες στον δρόμο, αλλά υπάρχουν και εγρηγορότα που μας προστατεύουν, όπως το Ροδοσταυρικό εγρηγορός και οι διδασκαλίες του... Πολλές φορές μία επίκληση του συμβουλίου συμπαράστασης, όπως και στον Χριστιανισμό μία απλή προσευχή μπορεί να βοηθήσει δραστικά τον ψυχισμό του ανθρώπου να ηρεμήσει...
--- Τέλος παράθεσης ---
Όχι, δεν είναι τόσο τραγικά,
είναι ΠΟΛΥ χειρότερα και θα προσπαθήσουμε να το αναλύσουμε παρακάτω...
"....υπάρχουν και εγρηγορότα που μας προστατεύουν..."
Μακάρι νάταν έτσι !!!
Δυστυχώς είναι πολύ ασθενικά πια τα εγρηγορότα...
Η ενδυνάμωση ενός εγρηγορότος επιτυγχάνεται με τον συλλογικό προσανατολισμό προς αυτό, γεγονός που απαιτεί ύπαρξη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ αδελφότητας...
Ας μη γελιόμαστε... Έπαψε πλέον η αληθινή έννοια της αδελφότητας και πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων -που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα- οι σημερινοί άνθρωποι έχουμε σπάσει δυστυχώς τις συνεκτικές αλύσους που μας ενώνανε και κάτω από την πίεση της ιδιοτέλειας, απομονωθήκαμε και ξεπέσαμε πλέον στην οικτρή κατάσταση του ατομικισμού, του απομονωτισμού και της ιδιωτείας.
Ο τρόπος που δημιουργούνται, συντηρούνται και ενδυναμώνονται τα εγρηγορότα είναι υψηλή μαγεία...
Περιγράφεται πάντως επακριβώς στην Βίβλο, πως ο Μωυσής δημιούργησε τον φυλετικό θεό των εβραίων, τον ΙΕΧΩΒΑ, πως τον ζωοποιούσε και πως τον ενδυνάμωνε.
Ο Μωυσής βέβαια τον συντηρούσε με την ανάγκη και τον φόβο, κάνοντάς τον ζηλόφθονο και εκδικητικό, τρέφοντάς τον στην ουσία με ενέργειες του ενστικτώδους επιπέδου, γεγονός που γέννησε την απαίτηση για ζωική ενέργεια, άρα ήταν απαραίτητες οι θυσίες αίματος και όπως γνωρίζουμε, προσφέρονταν πλουσιοπάροχα.
Σήμερα, με εξαίρεση τα εγρηγορότα των ομάδων-χούλιγκαν που βασίζονται σε χαμηλές ενστικτώδεις ενέργειες,
η σύσταση των εγρηγορότων, ειδικότερα από τις ομάδες αναζήτησης, βασίζεται σε ενέργειες του συναισθηματικού πεδίου.
Η ανικανότητά μας όμως να βιώνουμε καθαρά, ανιδιοτελή και ανθρωπιστικά συναισθήματα, αποστερεί από λεπτές ενέργειες τα εγρηγορότα, αποδυναμώνοντάς τα, καθότι ασθενούν πλέον από την νόσο της αναιμίας.
Όπως μας αποκαλύπτει η εσωτερική σοφία, οι θεοί εξασθενούν και πεθαίνουν όταν στερούνται την λατρεία των ανθρώπων.
Η επίκληση στο συμβούλιο συμπαράστασης, αποτελεί ακόμη ευτυχώς, ένα ύστατο αποκούμπι.
Βέβαια δεν έχει καμμία σχέση με την προσευχή, καθότι η προσευχή ενεργοποιεί μέσω της πίστης την αυθυποβολή και τις εσωτερικές ενέργειες των αρχετύπων του ασυνείδητου.
Ενώ το συμβούλιο συμπαράστασης είναι ένας δυναμικός χώρος συσσώρευσης ενεργειακών αποθεμάτων προς χρήση και βοήθεια του συνδεδεμένου και επικαλούμενου την συμπαράσταση μέλους.
Η ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση