Κανονισμός - Πληροφορίες > Δικαιώματα του ανθρώπου
Παρανομίες Τραπεζών....
Κανένας:
Καταχρηστικοί Όροι στις Τραπεζικές Συμβάσεις
http://kepka.org/index.php?option=com_content&task=view&id=286&Itemid=38
Καταχρηστικοί όροι ελληνικών τραπεζών
http://birbilis.spaces.live.com/Blog/cns!2335BBEF59B92C54!731.entry
Rose:
http://www.ekpizo.gr/?nid=599
Eπιτέλους οι τράπεζες να παύσουν να εισπράττουν προμήθεια για κατάθεση μετρητών σε λογαριασμό τρίτου
06/01/2010
Μετά από καταγγελίες καταναλωτών, αλλά και από επιτόπια και διαδικτυακή έρευνα που πραγματοποίησε η ΕΚΠΟΙΖΩ στις 04 Ιανουαρίου 2010, διαπιστώσαμε ότι αρκετές Τράπεζες συνεχίζουν να χρεώνουν την προμήθεια αυτή. Συγκεκριμένα: Από τις 16 Τράπεζες* που ερευνήσαμε (επιτόπια έρευνα στις 14 και διαδικτυακή στις υπόλοιπες 2) διαπιστώσαμε ότι οι Τράπεζες που δεν έχουν συμμορφωθεί είναι οι εξής 6:
Τράπεζα προμήθεια
Alpha Bank € 1.20
Γενική Τράπεζα € 1.20
EFG Eurobank € 1.50
Millennium € 1.50
Τράπεζα Αττικής € 1.50
Τράπεζα Κύπρου € 1.50
Υπενθυμίζουμε ότι με την έκδοση της με. αρ. 2123/2009 αμετάκλητης απόφασης του Αρείου Πάγου σε συλλογική αγωγή της ΕΚΠΟΙΖΩ κατά της Τράπεζας Πειραιώς, μεταξύ άλλων, κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική η προμήθεια που λαμβάνουν οι Τράπεζες για κατάθεση μετρητών σε λογαριασμό τρίτου. Σύμφωνα με τον νόμο 2251/94 όπως ισχύει σήμερα, όλες οι Τράπεζες είναι υποχρεωμένες να πάψουν να εισπράττουν την ως άνω προμήθεια. Η ΕΚΠΟΙΖΩ κοινοποίησε την έρευνα στον Γενικό Γραμματέα Καταναλωτή του Υπουργείου Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας & Ναυτιλίας και ζήτησε την άμεση συμμόρφωση όλων των τραπεζών για το ως άνω θέμα. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσής τους να επιβληθούν οι προβλεπόμενες από το νόμο κυρώσεις Καλούμε τους καταναλωτές να αρνούνται την καταβολή της προμήθειας σε λογαριασμό τρίτου, να διαμαρτύρονται έγγραφα στην ΕΚΠΟΙΖΩ και να μας αποστέλλουν την επισυναπτόμενη Διαμαρτυρία.
Οι τράπεζες που ελέχθησαν είναι: * Αγροτική Τράπεζα, Alpha Bank, Aspis Bank, Γενική Τράπεζα, EFG Eurobank, Eθνική Τράπεζα, Εμπορική Τράπεζα, Millennium, Taxυδρομικό Ταμιευτήριο, Τράπεζα Αττικής, Τράπεζα Πειραιώς, Τράπεζα Κύπρου, Citibank, HSBC, Marfin Egnatia Bank, Probank
Rose:
http://antrikos.wordpress.com/2008/12/15/katachristikoi-oroi-trapezon/
Καταχρηστικοί όροι & συμπεριφορές τραπεζών
Την 15-12-02 διεξήχθη ημερίδα της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Έβρου με αντικείμενο “Τράπεζες & Καταναλωτές”. Το Δ.Σ. μου ανέθεσε να παρουσιάσω το θέμα “Καταχρηστικοί όροι & συμπεριφορές Τραπεζών”. Επειδή είχα κάποιες αμφιβολίες για την αντιμετώπιση της προσέγγισής μου από το ακροατήριο, στο οποίο θα περιλαμβάνονταν σε μεγάλη αναλογία κυβερνητικοί αξιωματούχοι και επιχειρηματίες, κάλεσα φίλους και συναδέλφους μου για ηθική συμπαράσταση. Τους ευχαριστώ θερμότατα που προσήλθαν. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Ανέστη που επιμελήθηκε την προβολή της παρουσίασης διαφανειών και το συγχρονισμό της με την ομιλία μου.
Κυρίες & Κύριοι,
Αγαπητοί Φίλοι & Φίλες,
Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε και να μη ξεχνάμε ότι η κυρίαρχη βιοτική σχέση που καθορίζει τη θέση μας στην κοινωνία, επομένως και τη δυνατότητά μας προς κατανάλωση, είναι η θέση μας στην παραγωγή, στην οικονομία, με άλλα λόγια πώς κερδίζουμε τα προς το ζην.
Σε μια κοινωνία που η εμπορευματική παραγωγή έχει φτάσει στο απόγειό της, όχι μόνο θεοποιώντας την αγορά αλλά θεωρώντας την ως αξεπέραστη ιστορική αναγκαιότητα, τι άλλο μπορεί να σημαίνει το ρήμα «καταναλώνω» εκτός από το «πληρώνω»; Μήπως τελικά αποδεχτήκαμε την εφεύρεση ενός ακόμη ορισμού για τη συγκάλυψη της πραγματικής αιτίας της φτώχιας; Μήπως οι ιθύνοντες ονομάζουν κατανάλωση ακριβώς την αδυναμία μας να καταναλώσουμε;
Η παγκόσμια παραγωγή έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Ας μη ξεχνάμε ότι τα παραγόμενα τρόφιμα σύμφωνα με τον ΟΗΕ επαρκούν για να τραφούν 12-15 δις άνθρωποι αλλά το μεγαλύτερο τμήμα τους μετατρέπεται σε βιοκαύσιμα και ο κόσμος πεινάει. Παρά τον τεράστιο όγκο της παραγωγής, δεν έχει λυθεί η αντίφαση της κάρπωσής της: Ποιος παράγει και ποιος ιδιοποιείται. Μιλάμε για την καταναλωτική κοινωνία αλλά στην πραγματικότητα τι καταναλώνουμε; Άραγε, δεν έχουμε φτάσει πια να καταναλώνουμε σχεδόν αποκλειστικά τραπεζικά (μ’ αυτό το όνομα εξωραΐζουν τώρα τα δάνεια) προϊόντα; Δεν έχουμε φτάσει να θεωρούμε ως αυτονόητο το δανεισμό στη ζωή μας; Τώρα πια, όχι μόνο δανειζόμαστε για ν’ αγοράσουμε σπίτι ή αυτοκίνητο αλλά δανειζόμαστε και για τα χρειώδη. Οι πιστωτικές στα σούπερ μάρκετ πάνε κι έρχονται.
Ψηφίστε με, έλεγε ο Obama, είμαι κι εγώ ένας σας κι εσάς. Πήρα δάνεια για να σπουδάσω. Το τραγικό αυτονόητο των ΗΠΑ έχει υποσκάψει και τη δική μας συνείδηση. Αν αυτό είναι το αμερικάνικο όνειρο, τότε ποιος είναι ο εφιάλτης; Ήταν αδιανόητο πριν από 20 χρόνια το «φοιτητοδάνειο». Σήμερα για να σπουδάσει ο φοιτητής, ακόμη και της μέσης, εισοδηματικά, οικογένειας είτε θα πρέπει να εργάζεται, έστω και σποραδικά, είτε να υποθηκεύσει το μέλλον του με τα φοιτητικά δάνεια. Πώς, άραγε θα εξοικονομήσει η οικογένεια του φοιτητή 600 έως 1000 Ευρώ μηνιαίως για να σπουδάσει το παιδί της; Πώς θα εξοικονομήσει το ίδιο ποσό για τα φροντιστήρια του Λυκείου; Κι αν τα παιδιά είναι δύο ή τρία; Να πώς οδηγείται η εργαζόμενη οικογένεια στο δανεισμό. Το δυστύχημα δεν είναι μόνο ο δανεισμός καθ’ αυτός αλλά η κουλτούρα του δανεισμού, το γεγονός πως μας έχουν πείσει ότι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο είναι να χρωστάμε μια ζωή, να χρωστάμε τη ζωή μας απ’ την αρχή της ζωής μας.
Φυσικά και θα χρωστάμε, όταν ο μισθός και τα εισοδήματα εν γένει δεν επαρκούν. Αντί οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν το αυτονόητο, τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματά τους, δηλ. δωρεάν 1η κατοικία, δωρεάν Παιδεία & σπουδές, δωρεάν Υγεία, έμαθαν να συμπληρώνουν τις τρύπες τους με δανεικά και να καταστέλλουν μ’ αυτό τον τρόπο τον πόθο τους για μια καλύτερη ζωή. Ο λόγος, ο μοναδικός λόγος, που ο εργαζόμενος αναγκάζεται να δανειστεί είναι η φτώχια του, επειδή, ακριβώς, ο καρπός που παράγει ιδιοποιείται από το αφεντικό του, το οποίο του επιστρέφει μόνο ψίχουλα, που μετά βίας αρκούν για την απλή καθημερινή συντήρηση. Ο εργαζόμενος, λοιπόν, είτε είναι μισθωτός είτε μικροπαραγωγός αγρότης είτε αυταπασχολούμενος, καλείται μ’ αυτά τα ψίχουλα να καταναλώσει. Από κει ακριβώς προκύπτει και η ανάγκη του δανεισμού. Δεν είναι ανάγκη κοινωνική, ακριβώς το αντίθετο, είναι αντικοινωνική.
Όχι μόνο μια φορά αντικοινωνική αλλά και δυο και τρεις, διότι η πρωταρχική φτώχια μετατρέπεται και αυτή σε εμπόρευμα που πουλιέται, τοκίζεται κι ανατοκίζεται. Πρόκειται, πραγματικά, για μια ιδιαίτερα ευφυή σύλληψη των λεγόμενων δυνάμεων της αγοράς να εμπορευματοποιήσουν τη φτώχια και να κάνουν το φτωχό φτωχότερο, ευφυή διότι κατάφεραν να κατευνάσουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, ευφυή διότι πέτυχαν να ενσταλάξουν στη συνείδηση των εργαζομένων την κουλτούρα του δανεισμού.
«Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο». Αυτή ήταν η συνταγή που φαινομενικά πέτυχε το ακατόρθωτο. Έτσι διαδιδόταν, μέχρι που αυτή ακριβώς η θεμελιώδης αντίφαση της λειτουργίας της αγοράς έφτασε στις μέρες μας στο οριακό της σημείο: Η εργοδοσία δεν μπορεί να δώσει πάνω από τα ψίχουλα διότι θα αναιρούσε τον εαυτό της, κάποιες τράπεζες δεν δίνουν χρήματα διότι δεν διασφαλίζονται πως θα τα πάρουν πίσω κι άλλες διότι τους σώθηκαν, κι οι εργαζόμενοι που θα μπορούσαν να καταναλώσουν, σώθηκαν κι αυτοί.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον οι Ενώσεις Καταναλωτών έρχονται να προστατέψουν τα συμφέροντα των μελών τους, κατ’ ουσία των ίδιων των εργαζομένων που για την περίπτωση βαφτίστηκαν καταναλωτές προκειμένου να συγκαλυφθεί η πραγματική τους θέση στην οικονομία, εννοώ τον πάτο. Αυτού του είδους η προστασία μοιάζει με τις συνθήκες βασανισμού. Απ’ τη μια μεριά ο έγκλειστος που υποφέρει από το βασανιστή του κι απ’ την άλλη οι κυρίες του φιλανθρωπικού συλλόγου που του περιποιούνται τις πληγές. Ούτε λόγος να σταματήσει το μαστίγωμα. Ούτε λόγος για ν’ απελευθερωθεί ο έγκλειστος. Δυστυχώς, σήμερα, οι Ενώσεις Καταναλωτών έχουν καταστεί παραρτήματα του Υπουργείου Ανάπτυξης, εξαρτώμενες οικονομικά απ’ αυτό. Η γενική πολιτική κατεύθυνση των κυβερνήσεων έναντι των προμηθευτών γενικά και των τραπεζών ειδικότερα ήταν και είναι μία: Στηρίζετε και μη εγγίζετε. Αυτός είναι και ο λόγος ίδρυσης της Γ.Γ. Καταναλωτή, δηλαδή η συγκάλυψη του οικονομικού ρόλου αυτών που ιδιοποιούνται τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο, αποκαλούμενοι με τον άχρωμο και γλυκανάλατο όρο «προμηθευτές». Λόγια του αέρα θα πει κανείς. Παρωχημένα ιδεολογήματα άλλος. Κι όμως, φίλες και φίλοι, το ίδιο το φυλλάδιο της Γ.Γ. Καταναλωτή για τις τράπεζες έχει ως σλόγκαν «Μπες ενημερωμένος, βγες κερδισμένος» ένα σλόγκαν που συγκαλύπτει τη σκληρή πραγματικότητα, καθώς εκτυλίσσεται η παγκόσμια οικονομική κρίση, για την οποία βεβαίως οι εργαζόμενοι δεν φέρουν κανενός είδους ευθύνη. Συγκαλύπτει τον ληστρικό ρόλο των τραπεζών, ρόλος που είναι αδύνατο να μεταβληθεί στο τρέχον ανώτατο στάδιο της εμπορευματικής οικονομίας. Μόνο ένα σλόγκαν θα ήταν δυνατό να αντικατοπτρίσει την πραγματικότητα σε σχέση με τις τράπεζες και νομίζω ότι όλοι εκτός από τους τραπεζίτες θα συμφωνήσουν: «Όπως και να μπεις, χαμένος θα βγεις». Κερδισμένος είναι μόνο η τράπεζα. Αναλογιστείτε, σας παρακαλώ πολύ, τι δάνειο πήρατε και ποιο τελικό ποσό πληρώσατε. Αναλογιστείτε αν είχατε ποτέ τη δυνατότητα να διαπραγματευτείτε με την τράπεζα έστω και έναν όρο. Ας μιλήσουμε για τον πιο απλό όρο μιας τραπεζικής σύμβασης, την παραίτηση από την ένσταση δίζησης. Η ένσταση δίζησης δίνει το δικαίωμα στον εγγυητή να απαιτήσει από την τράπεζα να στραφεί πρώτα εναντίον του πρωτοφειλέτη και κατόπιν εναντίον του ίδιου. Κανενός είδους ζημία δεν υφίσταται η τράπεζα από την άσκηση της δίζησης, εκτός από τη χρονική καθυστέρηση, κατά την οποία συνεχίζουν να τρέχουν οι τόκοι. Κι όμως ακόμη κι αυτή την απλή και ανούσια ένσταση δεν την διαπραγματεύεται. Τι θα πει, λοιπόν, να μπω ενημερωμένος; Και τι θα γίνει αν μπω ενημερωμένος; Θα γλιτώσω το γδάρσιμο; Ο λαός αποτυπώνει πολύ σοφά την πραγματικότητα αυτή λέγοντας: «Όποιος έχει μαχαίρι κόβει και πεπόνι» (ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θέλετε). Αυτό συμβαίνει και με τις τράπεζες. Όταν ο εργαζόμενος έχει ανάγκη το χρήμα για να επιβιώσει, θα υποκύψει σε οποιουσδήποτε όρους.
Στα πλαίσια της δύναμης, δυναμικής και δυνατότητάς τους οι τράπεζες, αυτές οι μαύρες τρύπες της οικονομίας της αγοράς, καταδεικνύουν την πλεονεξία τους με όρους και συμπεριφορές αρπακτικού περισσότερο από κάθε άλλη επιχειρηματική δράση, βαλτώνοντας ακόμη και τις άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Είναι δυνατόν να πάψουν να είναι αρπακτικά; Είναι δυνατό το κοράκι να γίνει περιστέρι; Το πολύ – πολύ να γευματίσει με πτώματα.
Καθώς η ληστρική λειτουργία των τραπεζών έχει γίνει αντιληπτή από το σύνολο της κοινωνίας, δηλαδή όχι μόνο από τους εργαζόμενους αλλά και από το σύνολο των επιχειρηματιών, πλην τραπεζών, το Κράτος αναγκάστηκε να την εξωραΐσει, χαρακτηρίζοντας ορισμένες ακραίες συμπεριφορές ως καταχρηστικές. Στο Αστικό Δίκαιο η έννοια της «κατάχρησης δικαιώματος» σκόπιμα παρέμεινε αόριστη για να υπάρχει η δυνατότητα να προσαρμόζεται στις κοινωνικές συνθήκες αλλά τα Δικαστήρια στάθηκαν πολύ φειδωλά στην ερμηνεία και την εφαρμογή της. Για πρώτη φορά στα ελληνικά νομικά χρονικά, και ουσιαστικά παρά τον αντιεπιστημονικό χαρακτήρα της ονομαστικής απαρίθμησης, χαρακτηρίστηκαν ρητά ως καταχρηστικές συγκεκριμένες συμπεριφορές, ακριβώς διότι το Κράτος δεν είχε κανενός είδους βεβαιότητα πως τα όργανά του, δηλαδή οι έλληνες δικαστές, θα εξέδιδαν αποφάσεις με τις οποίες θα καταδικαζόταν η αντικοινωνική συμπεριφορά των τραπεζών, περιχαρακώνοντας ταυτόχρονα, λόγω της ενδεικτικής απαρίθμησης, και το πλαίσιο στο οποίο έχει τη δυνατότητα να κινηθεί ο δικαστής. «Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», δηλαδή.
Έτσι, σύμφωνα με το νόμο ως καταχρηστικοί ορίζονται οι ακόλουθοι όροι και συμπεριφορές που:
• Επιφυλάσσουν στον προμηθευτή το δικαίωμα μονομερούς τροποποίησης ή λύσης της σύμβασης
• Επιτρέπουν στον προμηθευτή να καταγγείλει σύμβαση αόριστης διάρκειας χωρίς εύλογη προθεσμία
• Αφήνουν το τίμημα αόριστο χωρίς σπουδαίο λόγο
• Επιτρέπουν στον προμηθευτή να καταγγέλλει τη σύμβαση κατά την κρίση του, αν η ίδια ευχέρεια δεν αναγνωρίζεται στον καταναλωτή
Σ’ αυτό τον όρο θα σταθώ λίγο. Είναι πραγματικά αστείο να θεωρούμε ότι είναι ισότιμη η καταγγελία της σύμβασης μεταξύ τράπεζας και οφειλέτη. Αν η τράπεζα καταγγείλει οποτεδήποτε τη σύμβαση, ο οφειλέτης είναι υποχρεωμένος να πληρώσει το μη ληξιπρόθεσμο ποσό του δανείου. Απ’ την άλλη τώρα, αν ο οφειλέτης έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την αντίστοιχη δυνατότητα και καταγγείλει τη σύμβαση είναι και πάλι υποχρεωμένος να πληρώσει το μη ληξιπρόθεσμο ποσό του δανείου. Δηλαδή, «θα βάλει τα χεράκια του, να βγάλει τα ματάκια του». Κι η ύπαρξη αυτής της δυνατότητας θεωρείται από το νόμο ως ισότητα.
Άλλοι όροι που χαρακτηρίζονται ως καταχρηστικοί είναι αυτοί που:
• Αποκλείουν ή περιορίζουν υπέρμετρα την ευθύνη του προμηθευτή
• Επιτρέπουν στον προμηθευτή να απαιτήσει από τον καταναλωτή υπέρμετρες εγγυήσεις
• Αναστρέφουν το βάρος απόδειξης σε βάρος του καταναλωτή ή περιορίζουν υπέρμετρα τα αποδεικτικά του μέσα
Διαβάστε τώρα τις συμβάσεις σας και θα δείτε ότι περιλαμβάνουν όλους τους ανωτέρω απαγορευμένους όρους, παρά την ισχύ του νόμου για πάνω από 15 χρόνια
Επίσης έχουν εκδοθεί σημαντικές δικαστικές αποφάσεις που κρίνουν ως καταχρηστικούς όρους και συμπεριφορές που προβλέπουν:
• Τη δυνατότητα της τράπεζας να αυξάνει μονομερώς το επιτόκιο
• Τη μη αντίδραση του καταναλωτή ως επικύρωση του λογαριασμού που έλαβε
• Τη μονομερή τροποποίηση των όρων της σύμβασης
• Την είσπραξη εξόδων χρηματοδότησης και φακέλου
• Πρόστιμο σε περίπτωση πρόωρης εξόφλησης δανείου
• Τη δυνατότητα μονομερούς αναπροσαρμογής του επιτοκίου χωρίς εύλογη αιτία
• Τη δυνατότητα καταγγελίας σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οποιασδήποτε δόσης
• Την επιβολή προμήθειας για κατάθεση στο λογαριασμό τρίτου
• Την επιβολή εξόδων κίνησης σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου ή τρεχούμενους
• Την επιβολή εξόδων αδράνειας για μη κίνηση άνω των 18 μηνών
• Την επιβολή επιβάρυνσης για χορήγηση βεβαίωσης οφειλών
Ποια είναι η πρακτική των τραπεζών απέναντι σε καταδικαστικές αποφάσεις; Απλώς πληρώνουν το πρόστιμο, μεταβάλλουν τη σύμβαση ως προς τον συγκεκριμένο και μόνο οφειλέτη που προσφεύγει στο Δικαστήριο και συνεχίζουν να διατηρούν τους καταχρηστικούς όρους στις άλλες συμβάσεις. Αξίζει να επισημανθεί ότι ο τύπος των συμβάσεων που επιβάλλουν οι τράπεζες στους πελάτες τους ονομάζονται συμβάσεις προσχώρησης, αφού ο οφειλέτης το μόνο που δικαιούται είναι να τις αποδεχτεί ή να τις απορρίψει στο σύνολό τους. Κι όμως, παρά τη γενικότητα των όρων συναλλαγών μιας σύμβασης προσχώρησης, όσο κι αν ψάξουμε δεν θα βρούμε προσβάσιμους στο πλατύ κοινό τους όρους της, ώστε να έχει τη δυνατότητα ο οφειλέτης να τους μελετήσει με την ησυχία του, στο σπίτι του βρε αδερφέ, να απευθυνθεί σε νομικό παραστάτη για να λύσει τις απορίες του, να διαπιστώσει ποιοι είναι παράνομοι και καταχρηστικοί και να απαιτήσει την διαγραφή τους. Απευθυνόμενοι στα τοπικά υποκαταστήματα τραπεζών συναντήσαμε μια απροθυμία χορήγησης Γενικών Όρων Συναλλαγών, πλην της πιστωτικής κάρτας που περιλαμβάνονται στα αντίστοιχα διαφημιστικά φυλλάδια. Να λοιπόν ποια είναι καθαυτή η καταχρηστική συμπεριφορά των τραπεζών, ότι φροντίζουν σκοπίμως να κρατούν στο σκοτάδι τους πελάτες τους, παρουσιάζοντας το πιο ουσιαστικό σκέλος της διαπραγμάτευσης, την κατάρτιση της σύμβασης, ως τυπικό και ασήμαντο, χωρίς να δίνουν ποτέ αντίγραφο στον οφειλέτη και κρατώντας κρυφούς τους επαχθείς όρους. Αναρωτηθείτε πόσοι από σας έχετε αντίγραφα των δανειακών σας συμβάσεων και σε πόσους από σας έδωσαν ο τράπεζες χωρίς να το ζητήσετε. Μήπως έναντι αυτών των συμπεριφορών, δεν θα μπορούσε να παρέμβει το κράτος; Γιατί να μη καταστεί υποχρεωτική η χορήγηση αντιγράφου με ποινική ρήτρα υπέρ του οφειλέτη; Γιατί να μη καταστεί υποχρεωτική η διαρκής ενημέρωση του οφειλέτη για το εκάστοτε τρέχον επιτόκιο και τον τρόπο υπολογισμού της δόσης; Πραγματοποιείται κάποιου είδους έλεγχος στους μετέπειτα ΓΟΣ αν είναι σύμφωνοι με το νόμο ή τις καταδικαστικές αποφάσεις;
Σας πληροφορώ κανένας. Το σύστημα στηρίζεται στην εκ νέου καταγγελία του οφειλέτη. Ποιος όμως οφειλέτης έχει τη διάθεση και την οικονομική άνεση να τα βάλει με την τράπεζα; Ακόμη και αν η τράπεζα καταδικαστεί για δεύτερη φορά, τη συμφέρει να πληρώσει ένα πρόστιμο μερικών χιλιάδων Ευρώ, που είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα εκατοντάδες εκατομμύρια που κερδίζει κατ’ έτος. Απ’ την άλλη οι Ενώσεις Καταναλωτών έχουν πλήρη οικονομική αδυναμία να χρηματοδοτήσουν τέτοιους δικαστικούς αγώνες. Άραγε το Κράτος δεν έχει υπόψη του αυτά τα προβλήματα;
Μα ας είμαστε σοβαροί. Ζητούμε από την Κυβέρνηση να γίνει κακιά με τις τράπεζες, όταν αυτή η ίδια σε αγαστή σύμπνοια με την Αξιωματική Αντιπολίτευση, τις χρηματοδοτεί με 28 δις, δηλαδή με παραπάνω από το 1/3 του κρατικού προϋπολογισμού. Γιατί τόσα χρόνια δεν ήταν δυνατό να βρεθεί ένα τέτοιο ποσό για πάρουν αυξήσεις οι εργαζόμενοι και για τις τράπεζες βρέθηκε εν μια νυκτί;
Rose:
http://www.agon.gr/news/122/ARTICLE/4969/2010-01-30.html
Σάββατο, 30 Ιανουαρίου 2010
Ηπειρωτικός Αγών
Στα 253,4 δις ευρώ το συνολικό χρέος νοικοκυριών-επιχειρήσεων
Στα 3,768 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε ο καθαρός δανεισμός των επιχειρήσεων και νοικοκυριών κατά το 2009.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), ο ρυθμός αύξησης των καθαρών χορηγήσεων προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά το 2009 υποχώρησε στο 4,25% από 15,9% που ήταν το 2008, με αποτέλεσμα το χρέος τους προς τις τράπεζες να διαμορφωθεί στα 253,4 δισ. ευρώ (105,5% του ΑΕΠ) από 249,6 δισ. ευρώ στο τέλος του 2008. Πιο συγκεκριμένα, η χρηματοδότηση προς τις επιχειρήσεις παρουσίασε τον Δεκέμβριο του 2009 θετική καθαρή ροή 1,182 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα ο ετήσιος ρυθμός της πιστωτικής επέκτασης να επιβραδυνθεί στο 5,1% από 18,7% το 2008. Ειδικότερα, με αρνητικό ετήσιο ρυθμό μεταβολής κινείται η πιστωτική επέκταση προς τη βιομηχανία, στο -3,5%, από 15,85% που ήταν το Δεκέμβριο του 2008, ενώ με θετικό, αλλά χαμηλό, δωδεκάμηνο ρυθμό κινείται προς το εμπόριο (Δεκέμβριος 2009: 4,2%, Δεκέμβριος 2008: 19,5%). Επίσης, ιδιαίτερα χαμηλοί ρυθμοί ανόδου παρατηρούνται στη χρηματοδότηση του κλάδου των κατασκευών (Δεκέμβριος 2009: 2,7%, Δεκέμβριος 2008: 35,2%) και της ναυτιλίας (Δεκέμβριος 2009: 4%, Δεκέμβριος 2008: 17,2%). Αντίθετα, με σχετικά υψηλούς ετήσιους ρυθμούς, πολύ πάνω από τον αντίστοιχο ρυθμό του συνόλου των επιχειρήσεων, αυξήθηκε και αυτό το μήνα η χρηματοδότηση των κλάδων «Ηλεκτρισμού-Φωταερίου-Ύδρευσης» (14,7%), «Επικοινωνιών-Μεταφορών, πλην Ναυτιλίας» (25,5%) και «Λοιπών» (10,4%).
119,6 δις ευρώ χρωστάνε τα νοικοκυριά
Αναφορικά με την χρηματοδότηση των νοικοκυριών, οι καθαρές χορηγήσεις σε στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια το 2009 ανήλθαν σε 2,432 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα ο ετήσιος ρυθμός ανόδου των χορηγήσεων να υποχωρήσει σε 3,1% από 12,8% το 2008. Σύμφωνα με τα στοιχεία το χρέος των νοικοκυριών στις τράπεζες διαμορφώθηκε στο τέλος του 2009 στα 119,635 δισ. ευρώ, δηλαδή το 50% του ΑΕΠ. Αναλυτικά, η καθαρή ροή των στεγαστικών δανείων ανήλθε σε 507 εκατ. ευρώ το Δεκέμβριο του 2009, ενώ o δωδεκάμηνος ρυθμός ανόδου διαμορφώθηκε στο 3,7% από 11,5% το Δεκέμβριο του 2008. Τα καταναλωτικά δάνεια σημείωσαν καθαρή θετική ροή 144 εκατ. ευρώ, ενώ ο δωδεκάμηνος ρυθμός ανόδου τους συρρικνώθηκε στο 2%, έναντι 16% το 2008. Επίσης, η καθαρή ροή των «λοιπών» δανείων προς τα νοικοκυριά ανήλθε σε 54 εκατ. ευρώ το Δεκέμβριο του 2009, ενώ ο δωδεκάμηνος ρυθμός μεταβολής διαμορφώθηκε σε -1,1% από +9,5% το 2008.
Οχτώ δις ευρώ απέσυραν οι καταθέτες από τις τράπεζες
Εξάλλου στα 8 δισ. ευρώ υπολογίζεται το ύψος των καταθέσεων που έχουν αποσύρει τους τελευταίους μήνες οι πελάτες των ελληνικών τραπεζών, λόγω κυρίως των χαμηλών επιτοκίων, αλλά και των ανησυχιών των καταθετών για το ενδεχόμενο «πόθεν έσχες», το οποίο ωστόσο έχει διαψευστεί από την κυβέρνηση. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, μόνο τον τελευταίο μήνα έφυγαν σχεδόν 2 δισ. ευρώ από τις προθεσμιακές καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, ενώ στο σύνολο των καταθέσεων η μείωση είναι 1 δισ. ευρώ. Στο δίμηνο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου, η πτώση πλησιάζει τα 3,3 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία το σύνολο της ρευστότητας που διατηρούν στις τράπεζες, οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά ανήλθε τον περασμένο Νοέμβριο σε 193,3 δισ. ευρώ, υποχωρώντας κατά περίπου 2 δισ. ευρώ σε σχέση με το τέλος Σεπτεμβρίου, με τον ετήσιο ρυθμό αύξησής τους να πέφτει στο 6,6% από 11,3% στο τέλος του τρίτου τριμήνου και 19% ένα χρόνο νωρίτερα. Τέλος σημειώνεται ότι από τον Απρίλιο έως το Νοέμβριο του 2009, οι απώλειες υπολογίζονται στα 6,5 δισ. ευρώ περίπου.
Rose:
Αναφορές σε άλλες ιστοσελίδες της ΑΜΡΑ σχετικές με το παρόν θέμα.
Αυτοκτονίες και θάνατοι λόγω χρεών
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2158.0.html
Αποζημιώσεις για τις παράνομες κατασχέσεις ακινήτων
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2179.0.html
Κίνημα αγανάκτησης Εργαζομένων και Καταναλωτών
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2180.0.html
«Πουλήστε τα νησιά σας», προτείνουν Γερμανοί βουλευτές
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2164.0.html
Ρύθμιση των χρεών υπερχρεωμένων καταναλωτών
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1872.0.html
Τράπεζα για τους φτωχούς
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,2151.0.html
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση