Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Γενικά θέματα προβληματισμού
Επιθυμίες και Ανάγκες
livelove:
Σκέφτομαι οτι ανάγκες είναι μόνο αυτά που χρειάζεται κανείς για να διατηρηθεί στη ζωή.
Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά επιθυμίες. Είναι δύσκολο όμως να προσδιορίσει κανείς το ακριβές μέτρο κάθε φορά για κάθε ανάγκη. Κι εκτός αυτού οι ανάγκες είναι αρκετές για να αναφερθώ σ΄αυτές. Κάθε ανάγκη πρεπει να ικανοποιείται στο βαθμό που χρειάζεται ώστε να διατηρούμεθα στη ζωή. Όταν οι ανάγκες έχουν ικανοποιηθεί στον εν λόγω βαθμό αλλα παρόλα αυτά εξακολουθούμε να τις ικανοποιούμε, τότε προκειται για επιθυμίες.
Avaris:
Έχω την αίσθηση πως η μεγαλύτερη τέχνη του ανθρώπου είναι να "γεννά επιθυμίες".....
Μία ικανοποιεί....δέκα νέες γεννιούνται απο μέσα του και διεκδικούν κι αυτές την ικανοποίησή τους......Λερναία Ύδρα....
Η "Ροπή προς την ευχαρίστηση" προφανώς.....αυτή είναι που τον κυριεύει και τον "καθοδηγεί".....( και αν το προεκτείνουμε, εκεί θα βρούμε και την αιτία της Πολεμικής και καταστροφικής δραστηριότητας του ανθρώπου).....
Εαν λοιπόν η "ευτυχία του ανθρώπου" μετρηθεί με το πόσες "επιθυμίες" του ικανοποιούνται, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν πρόκειται ποτέ να νοιώσει ευτυχής.
Θάναι πάντα ανικανοποίητος και πάντα θα πολεμάει με νύχια και με δόντια να ικανοποιήσει και άλλες του επιθυμίες....ή να πάρει μεγαλύτερες δόσεις ικανοποίησης σε επιθυμίες που πλέον "χρειάζονται μεγαλύτερη δόση" για να ικανοποιηθούν....
Ένας φαύλος κύκλος.....αυτοκαταστροφής θα έλεγα....
livelove:
Συμφωνώ με τον Avaris.
Δεν μπορούμε μάλλον εύκολα να ξεχωρίσουμε τί αποτελεί ανάγκη, τί είναι εκείνα τα πράγματα που μας διατηρούν στη ζωή. Σίγουρα αυτά είναι πολύ συγκεκριμένα. Όλα τα υπόλοιπα...ο,τιδήποτε δεν είναι αναγκαίο για να μας διατηρήσει στη ζωή είναι επιθυμία. Απλά. Τελικά βρισκόμαστε να "γεννάμε" επιθυμίες ενώ καλά καλά δεν έχουμε ξεχωρίσει ποιες είναι οι ανάγκες μας. Κάπως έτσι ικανοποιούμε τις επιθυμίες την μία μετα την άλλη με τη σειρά που αυτές γεννώνται.
Λέμε οτι η τροφή είναι ανάγκη. Και οφείλουμε να την ικανοποιήσουμε. Τόσο όσο χρειάζεται προκειμένου να διατηρηθούμε στη ζωή. Το μέτρο το βρίσκει ο καθένας για τον ευατό του. Και παρατηρει κάθε στιγμή τί χρειάζεται και πόσο. Ποιοτικά και ποσοτικά. Όταν λοιπον θα έχω ικανοποιήσει την ανάγκη του να φάω για να διατηρηθώ στη ζωή, αλλά παρόλα αυτά εξακολουθώ να τρώω ο,τιδήποτε χωρις αυτο να χρειάζεται στην ουσία... τότε απλά ικανοποιώ μια επιθυμία. Το ίδιο ισχύει με κάθετι.
Σκέφτομαι οτι εδώ τα πράγματα είναι σχετικά εύκολα, ή καλύτερα ευδιάκριτα.Όμως όπως ακριβώς τρέφεται το σώμα μας με υλική τροφή και νερό, έτσι τρέφονται η ψυχή και το πνέυμα μας με συναισθήματα και σκέψεις/ιδέες κτο αντιστοίχως. Όταν καλούμεθα να προσδιορίσουμε τί έιναι αναγκαίο για την ψυχή μας, ποια συναισθήματα, τότε εισερχόμεθα σε ένα πολύ λεπτό πεδίο. Και ακόμα πιο λεπτά είναι τα πράγματα όταν καλούμεθα να θρέψουμε το πνεύμα μας.
Νομίζω οτι πρέπει να κατακτήσει κανείς το πρώτο επίπεδο και να μάθει εκεί να διαχωρίζει τις ανάγκες απο τις επιθυμίες. Αφού το κάνει αυτό και μόνο τότε μπορει να περάσει στο επόμενα σταδιακά. Σκοπός είναι να το κατορθώνει κανεις σε όλα τα επίπεδα ταυτόχρονα. Μου φαίνεται δύσκολο, αλλα όχι ακατόρθωτο.
Ο Avaris έκανε λόγο για "ευχαρίστηση", εκείνο που λαμβάνει κανείς όταν ικανοποιεί επιθυμίες. Νομίζω οτι αυτο έιναι το βασικό εμπόδιο στο να κατορθώσουμε όλα αυτά που προανέφερα, αλλα μπορει και να αποτελέσει το βασικό κριτήριο για να διακρίνουμε τί αποτελεί ανάγκη και τί επιθυμία.
Σκέφτομαι πως λειτουργεί σε έμένα τουλάχιστον με την τροφή (επειδή γι' άυτο μπορώ να μιλήσω με περισσότερη σιγουριά). Όταν λαμβάνω την τροφή πραγματικά επειδή έχω ανάγκη απο αυτήν τότε η όλη διαδικασία δεν μου προκαλεί καμιά "ευχαρίστηση", αλλά μάλλον αναζωογόνηση. Αν όμως τρώω χωρίς να είναι αναγκαίο τότε αισθάνομαι "κάτι", το οποίο θεωρώ οτι είναι ευχαρίστηση η οποία συνήθως μετα μετατρέπεται σε δυσφορία. Είναι δύσκολο να το περιγράψω ακριβώς με λόγια, αλλά κάπως έτσι είναι.
Avaris:
--- Παράθεση ---author=clarion link=topic=124.msg976#msg976 date=1179231166]
Δεν μπορούμε μάλλον εύκολα να ξεχωρίσουμε τί αποτελεί ανάγκη, τί είναι εκείνα τα πράγματα που μας διατηρούν στη ζωή. Σίγουρα αυτά είναι πολύ συγκεκριμένα. Όλα τα υπόλοιπα...ο,τιδήποτε δεν είναι αναγκαίο για να μας διατηρήσει στη ζωή είναι επιθυμία.
--- Τέλος παράθεσης ---
Να όμως που "μπλέκονται άσχημα μεταξύ τους"....η χειρότερη "Διαπλοκή" θάλεγα..... :D
--- Παράθεση --- Απλά. Τελικά βρισκόμαστε να "γεννάμε" επιθυμίες ενώ καλά καλά δεν έχουμε ξεχωρίσει ποιες είναι οι ανάγκες μας. Κάπως έτσι ικανοποιούμε τις επιθυμίες την μία μετα την άλλη με τη σειρά που αυτές γεννώνται.
--- Τέλος παράθεσης ---
Όπως τα παιδιά επιθυμούν αμέσως το νέο παιγνίδι που θα δουν στην τηλεόραση. Συνεπώς, είμαστε ακόμη αιώνια παιδιά, όσον αφορά στον "χειρισμό των επιθυμιών"....
.....περαστικά μας..... :-[
--- Παράθεση ---Λέμε οτι η τροφή είναι ανάγκη. Και οφείλουμε να την ικανοποιήσουμε. Τόσο όσο χρειάζεται προκειμένου να διατηρηθούμε στη ζωή. Το μέτρο το βρίσκει ο καθένας για τον ευατό του. Και παρατηρει κάθε στιγμή τί χρειάζεται και πόσο. Ποιοτικά και ποσοτικά. Όταν λοιπον θα έχω ικανοποιήσει την ανάγκη του να φάω για να διατηρηθώ στη ζωή, αλλά παρόλα αυτά εξακολουθώ να τρώω ο,τιδήποτε χωρις αυτο να χρειάζεται στην ουσία... τότε απλά ικανοποιώ μια επιθυμία. Το ίδιο ισχύει με κάθετι.
--- Τέλος παράθεσης ---
Άρα, το θέμα έχει να κάνει με μια "σιδηρά αυτοπειθαρχία", εξαιρετικό "αυτοέλεγχο" και "υψηλότατη αυτογνωσία"......
Σαν να λέμε δηλαδή, πως το να νικήσεις τις επιθυμίες σου είναι πραγματικά "άθλος του Ηρακλέους".....
Κι όποιος το επιτυγχάνει....."Μακάριος εστί"..... ::)
--- Παράθεση ---Σκέφτομαι οτι εδώ τα πράγματα είναι σχετικά εύκολα, ή καλύτερα ευδιάκριτα.Όμως όπως ακριβώς τρέφεται το σώμα μας με υλική τροφή και νερό, έτσι τρέφονται η ψυχή και το πνέυμα μας με συναισθήματα και σκέψεις/ιδέες κτο αντιστοίχως. Όταν καλούμεθα να προσδιορίσουμε τί έιναι αναγκαίο για την ψυχή μας, ποια συναισθήματα, τότε εισερχόμεθα σε ένα πολύ λεπτό πεδίο. Και ακόμα πιο λεπτά είναι τα πράγματα όταν καλούμεθα να θρέψουμε το πνεύμα μας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Όντως....πολλά τα είδη ψυχοπνευματικής τροφής.....ποιά όμως είναι "διδακτικά" και "ωφέλιμα" και ποιά "συγκεκαλυμμένα βλαβερά"?
--- Παράθεση ---Νομίζω οτι πρέπει να κατακτήσει κανείς το πρώτο επίπεδο και να μάθει εκεί να διαχωρίζει τις ανάγκες απο τις επιθυμίες. Αφού το κάνει αυτό και μόνο τότε μπορει να περάσει στο επόμενα σταδιακά. Σκοπός είναι να το κατορθώνει κανεις σε όλα τα επίπεδα ταυτόχρονα. Μου φαίνεται δύσκολο, αλλα όχι ακατόρθωτο.
--- Τέλος παράθεσης ---
Η άτιμη η επιθυμία φίλε μου Clarion, έχει μια μεγάλη "μαεστρία"....την "συγκάλυψη"....ξέρει να "κρύβεται" πολύ καλά πίσω απο το "προσωπείο της ανάγκης" και να "μυξοκλαίει" κάνοντας όλο σου το ενδοκρινικό και το νευρικό σύστημα να παθαίνει blackout εαν δεν "ικανοποιηθεί" η "καημένη η (δήθεν) ανάγκη"....άντε, να την "διακρίνεις" εσύ μετά, πότε είναι πραγματική ανάγκη και πότε "πονηρή επιθυμία" που παίζει θέατρο.....(με τα νεύρα σου).... >:(
--- Παράθεση ---Ο Avaris έκανε λόγο για "ευχαρίστηση", εκείνο που λαμβάνει κανείς όταν ικανοποιεί επιθυμίες. Νομίζω οτι αυτο έιναι το βασικό εμπόδιο στο να κατορθώσουμε όλα αυτά που προανέφερα, αλλα μπορει και να αποτελέσει το βασικό κριτήριο για να διακρίνουμε τί αποτελεί ανάγκη και τί επιθυμία.
Σκέφτομαι πως λειτουργεί σε έμένα τουλάχιστον με την τροφή (επειδή γι' άυτο μπορώ να μιλήσω με περισσότερη σιγουριά). Όταν λαμβάνω την τροφή πραγματικά επειδή έχω ανάγκη απο αυτήν τότε η όλη διαδικασία δεν μου προκαλεί καμιά "ευχαρίστηση", αλλά μάλλον αναζωογόνηση. Αν όμως τρώω χωρίς να είναι αναγκαίο τότε αισθάνομαι "κάτι", το οποίο θεωρώ οτι είναι ευχαρίστηση η οποία συνήθως μετα μετατρέπεται σε δυσφορία. Είναι δύσκολο να το περιγράψω ακριβώς με λόγια, αλλά κάπως έτσι είναι.
--- Τέλος παράθεσης ---
Κάποτε, είκοσι χρόνια πριν, ένοιωθα δυσφορία όταν χρειαζόταν να φάω....τότε είχα και τα καλύτερα κιλά....
Από ένα σημείο κι έπειτα όμως, ένοιωθα ευχαρίστηση με το φαγητό και όταν πεινάω και ενίοτε όταν έχω τα νεύρα μου....αλλά δεν προλαβαίνω να κάνω την "διάκριση"....δηλαδή, πότε "καλύφθηκε η ανάγκη" και πότε πήρε την σκυτάλη η επιθυμία.....
...οπότε, τα....ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, γιατί....καραδοκεί και ο Κανένας να μου την πει πως.....δεν έχω μυαλό.... ;)
Trithemius:
Αν θέλετε τη δική μου άποψη, εγώ κάνω την εξής διάκριση:
Επιθυμία: Είναι μια πιο "γήινη" και υλιστική ενεργητική δύναμη προς επιτέλεση κάποιας πράξης. Συνδέεται κυρίως με ζητήματα "πεζά" και χωρίς βάθος ζητήματα, με πάθη θα έλεγε κανείς και δεν προέρχονται από συστηματική σκέψη αλλά μάλλον από ασυνείδητη, ακούσια και κυρίως μη ελεγχόμενη-ρυθμιζόμενη τάση για ικανοποίηση δευτερευόντων χαρακτηριστικών μας. Κυρίως εκδηλώνεται ως κάλυψη του αισθήματος της ικανοποίησης που δεν συνδέεται με την απώλεια. Ενεργοποιείται δηλαδή όταν θέλουμε περισσότερα από τα υπάρχοντα διαθέσιμα χαρακτηριστικά. Έτσι, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να εκδηλώνεται, ακόμα κι όταν η ικανοποίηση-πλήρωση ενός χαρακτηριστικού ολοκληρωθεί.
Ανάγκη: Είναι μια πιο βαθιά και "εγκεφαλική" εκδήλωση κι έχει να κάνει με θεμελιώδεις και ουσιαστικές πλευρές της ατομικότητάς μας. Η αναγνώρισή της αποτελεί προϊόν συστηματικής επεξεργασίας δεδομένων και κυρίως έχει να κάνει με την κάλυψη του αισθήματος της απώλειας. Ενεργοποιείται δηλαδή όταν επιδιώκουμε την αναπλήρωση απωλεσθέντων χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων μας. Σταματά να εκδηλώνεται όταν αυτή η διαδικασία ικανοποίησης του όποιου χαρακτηριστικού μας ολοκληρωθεί.
Με απλά λόγια, ανάγκη είναι η εκδήλωση της ικανοποίησης της απώλειας, ενώ επιθυμία είναι η εκδήλωση της επιπλέον ικανοποίησης του ήδη υπάρχοντος χαρακτηριστικού.
Με ακόμη πιο απλά λόγια, σε σχέση με τη διατροφή μας, ανάγκη είναι η πείνα, δηλαδή η εκδήλωση της ικανοποίησης προς κάλυψη του σώματός μας με τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά προς επίτευξη της ομαλής λειτουργίας και συντήρησής του. Ενώ, επιθυμία είναι η κατανάλωση ποσοτήτων τροφής συγκεκριμένης γεύσης που μας αρέσει ιδιαίτερα. Θα καταναλώσουμε αυτή την τροφή όχι μόνον για να καλύψουμε τη διατροφική μας "ανάγκη" αλλά και γιατί αυτή η πράξη μας προκαλεί ένα ευχάριστο συναίσθημα γεύσης.
Τώρα στην εσωτερική-μεταφυσική προσέγγιση των εννοιών, πιστεύω πωε υπάρχει μια πιο στενή σχέση μεταξύ των δύο εννοιών. Θεωρώ λοιπόν πως στην εσωτερική αναζήτηση, η ανάγκη εκφράζεται ως η εκδήλωση πλήρωσης της ψυχής με "εσωτερική τροφή", ενώ η επιθυμία έχει σχέση με την ολοένα αυξανούμενη εκδήλωση της ιδιότητας της ανάγκης, καθώς η τελευταία αυξάνει διαρκώς τα όρια ικανοποίησής της όσο περισσότερο εντρυφούμε στον μυστικισμό ::)
Ελπίζω να μην σας μπέρδεψα ???
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση