Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Γενικά θέματα προβληματισμού

Πόλεμος, Βία και Εσωτερισμός

(1/8) > >>

Avaris:
Ο Αιώνιος πολεμιστής...

Πάντα ματωμένος στα πεδία των μαχών....

Πότε με ένα σπαθί ξέχειλο απο αίμα στο χέρι .....

Πότε με ένα τόξο, πότε με ένα πολυβόλο......

Σήμερα είναι Έλληνας. Και νοιώθει την ανάγκη να υπερασπιστεί πολεμικά το Έθνος του απο τους Τούρκους....

Χτες μπορεί να ήταν Κέλτης...και να ένοιωθε την ανάγκη να υπερασπιστεί το Έθνος του απο τους Βίκινγκς ή τους Σάξονες.

Κάποια άλλη ζωή μπορεί να ήταν Γάλλος και να έπρεπε να υπερασπιστεί το Έθνος του απο τους Γερμανούς ή τους Άγγλους....

Ή Ρωμαίος Λεγεωνάριος και να έπρεπε να υπερασπιστεί την αυτοκρατορία απο τους Ούνους.....

Αιώνιος πολεμιστής....πάντα ορμητικός στα πεδία των μαχών , κάτω απο διαφορετικά λάβαρα όμως....

Κάθε φορά να υποστηρίζει άλλη παράταξη, υπερασπιζόμενος διαφορετικό Εθνικό Δίκαιο, αμύντορας διαφορετικού Ηγεμόνα....

Εν τέλει τι γίνεται "εσωτερικά" , στην "ψυχή" του "Πολεμιστή"?

Τι γίνεται "Καρμικά"?

Πως "συμβαδίζει" η Εσωτερικότητα της Ατραπού με την χειρότερη μορφή Εκπεφρασμένης Βίας στο υλικό πεδίο, δηλαδή τον Πόλεμο?

Τι έχουν να πουν τα ιστορικά παραδείγματα επί τούτου άραγε? Δηλαδή, οι Μοναχοί Σαολίν, οι Πολεμιστές του Κώδικα Μπουσίντο (πχ Σαμουράι - μερικοί τουλάχιστον), Δρυίδες Πολεμιστές, Σαμάνοι Μάγοι - πολεμιστές, Ιερείς πολεμιστές, Ναϊτες, κλπ

Εδώ στη Γη, ο άνθρωπος, δεν είναι μόνος του. Είναι μέλος μιας υλικής, κοσμικής κοινωνίας. Είναι υποχρεωμένος να ζει με τους νόμους της.

Εν τέλει, είναι υποχρεωμένος να εκπαιδευτεί στα όπλα και να πολεμήσει κατά του εκάστοτε εχθρού.

Ποιές θα έπρεπε να είναι οι σκέψεις και οι πράξεις του (στο Πολεμικό Ζήτημα) δεδομένου ότι μπορεί να "αναζητά" τα "εσωτερικά πεδία" πλην όμως ζει και κινείται στα "εξωτερικά πεδία" ?

Θα πρέπει φυσικά να λάβουμε υπόψη και ότι η διαρκής επαφή με την Αιματηρή Βία του Πολέμου προξενεί ακρότατες μεταβολές στον Ψυχισμό του Ατόμου.

Ούτε να αρνηθεί όμως μπορεί την συμμετοχή σε πολεμική σύρραξη όταν τούτο κριθεί αναγκαίο απο τις Πολιτειακές Αρχές.

Απο την άλλη, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Πολέμου, απαιτείται ένας Ψυχισμός τελείως αντίθετος αυτού της Πνευματικότητας της Ατραπού.

Συνεπώς, η Πολιτεία και η Κοινωνία είναι συνήθως περισσότερο προσανατολισμένη στο να "συντονίζει" τους πολίτες της προς αυτή την κατεύθυνση παρά προς την Ειρηνική Πνευματικότητα της Μη - Βίας.

Άλλο ένα ανυπέρβλητο No -way out κι ένα οικτρό εξελικτικό φρένο για τον άνθρωπο?

Avaris:
Άλλη μια οδυνηρή πλευρά της Βίας και της Καταστροφικότητας του Ανθρώπου είναι η "Κακοποίηση" . Παιδιών και όχι μόνο.

Εξάλλου, τα κακοποιημένα άτομα είναι οι Εκδικητικοί Φονικοί Στρατιώτες των Πολέμων του Μέλλοντος.

Αναρωτιέμαι, πέραν των "ευχολογίων", τι άλλο θα μπορούσε να πράξει ο Εσωτερισμός για να "επιδράσει" θετικά στην "καταπράυνση" των αισθημάτων και πράξεων βίας του Ανθρώπου.


Ένα σοκαριστικό άρθρο σχετικό με το θέμα:

******************************************************* 

Χαμόγελο του Παιδιού: Στοιχεία-σοκ

Η κακοποίηση της διπλανής πόρτας...

Οκτακόσια εβδομήντα παιδιά κακοποιήθηκαν σωματικά, σεξουαλικά ή ψυχολογικά τούς τελευταίους 10 μήνες στη χώρα μας. Τα 265 από αυτά βρέθηκαν σωματικά κακοποιημένα.
 
Εννέα στα 10 κακοποιήθηκαν από τους ίδιους τους γονείς τους και είκοσι τρία εξωθήθηκαν στην πορνεία. Η παιδική κακοποίηση, που και στην Ελλάδα πήρε διαστάσεις φαινομένου, αφορά το παιδί της διπλανής πόρτας.

Το 95% αυτών των καταγγελιών, που καταγράφονται στον σύλλογο «Το Χαμόγελο του Παιδιού», είναι ανώνυμες. Συγκριτικά με την περασμένη χρονιά, τους πρώτους 10 μήνες του 2006 εμφανίζεται αύξηση των καταγγελλόμενων περιστατικών κατά 18,3%.

Στη συνέντευξη Τύπου-καταγγελία, που πραγματοποιήθηκε χθες στο αμφιθέατρο του ραδιοφωνικού σταθμού «9,84» στο Γκάζι, ένωσαν τη φωνή τους ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών, 15 ραδιόφωνα της Αθήνας και ο Δήμος Αθηναίων με το σύνθημα «Γιατί δεν αντιδράς;», θυμίζοντας πως η 19η Νοεμβρίου είναι η Ημέρα Κατά της Παιδικής Κακοποίησης.

Σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν Ελληνες πολίτες στην τηλεφωνική γραμμή SOS 1056 (λειτουργεί όλο το 24ωρο) στον σύλλογο «Το Χαμόγελο του Παιδιού», τους τελευταίους 10 μήνες καταστράφησαν 446 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών.

Ειδικότερα, κατά το συγκεκριμένο διάστημα οι καταγγελίες αφορούσαν 873 παιδιά (422 αγόρια, 378 κορίτσια και 73 αγνώστου ηλικίας και φύλου). Τα 265 (30%) υπέστησαν σωματική κακοποίηση, τα 513 (59%) ήταν παραμελημένα ή εγκαταλελειμμένα, στα 36 (4%) κατεγράφη εξώθηση σε επαιτεία, 36 ακόμη υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση και 23 (4%) εξωθήθηκαν στην πορνεία.

Στη σχέση θύματος-θύτη, καταγράφεται πως σε 156 περιστατικά (35%) οι καταγγελίες αφορούσαν και τους δύο γονείς, σε 164 (37%) τη μητέρα, 80 (18%) τον πατέρα και μόλις σε 46 (10%) άλλα πρόσωπα.

Η συντριπτική πλειονότητα των κακοποιημένων παιδιών (44,25%) είναι από νεογέννητα έως έξι ετών. Ακολουθεί (35,4%) η ηλικία 7-12 ετών και μόνο το 20,35% αφορά εφήβους 13-18 ετών.

223 εκατ. παιδιά κακοποιούνται διεθνώς

Σύμφωνα με διεθνή στοιχεία που συγκέντρωσαν και παρουσίασαν σπουδαστές του ΙΕΚ ΑΚΜΗ (κυρίως από τον ΟΗΕ), 223 εκατομμύρια παιδιά πέφτουν καθημερινά θύματα σωματικής, ψυχολογικής ή σεξουαλικής κακοποίησης. Πρόκειται για το 14% του συνόλου των παιδιών. Το 80% των παιδιών κακοποιούνται μέσα στο σπίτι τους. Πενήντα τρεις χιλιάδες παιδιά δολοφονούνται κάθε χρόνο, 200.000 γίνονται αντικείμενα αγοραπωλησίας, 250.000 υποχρεώνονται να πολεμήσουν, 126 εκατ. δουλεύουν σε επικίνδυνο περιβάλλον και 218 εκατ. εργάζονται. Μόλις 8 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε ανάδοχες οικογένειες.

«Το κράτος δεν μπορεί να παρέμβει»

«Το σκληρό κοινωνικό φαινόμενο δεν εμφανίζει διακρίσεις μορφωτικής ή κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης. Στα κρατικά ιδρύματα φιλοξενούνται περίπου 700 παιδιά», είπε ο Ανδρέας Μηλιός, πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, διευκρινίζοντας πως στόχος του υπουργείου Υγείας είναι η αποϊδρυματοποίηση -σε συνεργασία με ΜΚΟ- ώστε να ζουν σε μικρά σπίτια. «Δυστυχώς, το κράτος δεν μπορεί να παρεμβαίνει άμεσα λόγω της γραφειοκρατίας», υπενθύμισε.

Η ψυχολόγος του συλλόγου Χρυσούλα Μαυράκη μίλησε για περιστατικά εγκαταλελειμμένων παιδιών, «που δεν γνωρίζουν ούτε μία λέξη ελληνικά», για τρία αδέλφια που «ο πατέρας τα υποχρέωνε να ζητιανεύουν ξυπόλυτα στο κρύο», για την ιστορία της «Δήμητρας, που ο πατέρας της τη βίαζε από εννέα ετών και στα 13 την εξώθησε στην πορνεία, κερδίζοντας αρκετές χιλιάδες ευρώ».

Σημαντικό είναι πως, διεθνώς, 480 οργανισμοί -μαζί με «Το Χαμόγελο του Παιδιού»- αντιδρούν, δίνοντας τη σημασία που αναλογεί στην παιδική κακοποίηση. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Πάντως, τα μέλη του συλλόγου ζητούν από τους πολίτες να καταγγέλλουν τα περιστατικά, έστω ανώνυμα. Η πλειονότητα των ομιλητών αναφέρθηκε στα παιδιά αυτά, που βρίσκονται ύστερα από εισαγγελική εντολή σε ιδρύματα, ενώ θα μπορούσαν να ζουν καλά σε οικογένειες που θέλουν να τα υιοθετήσουν αν ο νόμος το επιτρέψει.

της Γ.Δαμα
πηγή: http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=62597292

Avaris:
Γιατί άραγε τα Νο 1 θέματα στα media είναι ότι πιο "μαύρο" και "θανατηφόρο"?

Γιατί άραγε, ότι περιέχει ανθρώπινο πόνο είναι αυτό που χτυπάει και τα μεγαλύτερα νούμερα τηλεθέασης?


Που είναι άραγε το αξίωμα "ο άνθρωπος κατά βάση είναι καλός", όταν γύρω μας κυριαρχεί όλη αυτή η "λατρεία της θανατίλας"?

Για ποιόν δημιουργικό Θείο Σπινθήρα εντός του ανθρώπου μιλάμε όταν αυτό που κυριαρχεί στην ανθρωπότητα είναι η Μαζική Λατρεία του Αίματος?

Avaris:
Άλλη μια εξοργιστική πλευρά της Ανθρώπινης Λατρείας προς τη Βία και το αίμα, Λατρείας του πόνου του άλλου, είναι και τα "βασανιστήρια".

Παραπάνω απο επαρκή είναι τα στοιχεία που παραθέτει ο Κ.Σιμόπουλος στο βιβλίο του "Βασανιστήρια απο την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα" (Βασανιστήρια και Εξουσία), εκδ. Στάχυ.

Παραθέτω το πλέον "ανώδυνο απόσπασμα".

 Όποιος ενδιαφέρεται και "αντέχει" να διαβάσει περισσότερα περί βασανιστηρίων θα βρει εδώ
   
http://actionnemesis.com/phpbb/viewtopic.php?t=100

(οφείλω να προειδοποιήσω όμως πως τα εκεί παρατιθέμενα στοιχεία είναι επιεικώς σοκαριστικά)

************************************************************************************* 

«Σε ότι αφορά τα βασανιστήρια δεν υπάρχουν εποχές βαρβαροτήτων και εποχές ημερότητας……

Μόνο οι μέθοδοι των βασανιστηρίων αλλάζουν ή εξελίσσονται και κυρίως βελτιώνονται για την πρόκληση εντονότερου και διαρκέστερου, δηλαδή αποτελεσματικού πόνου.

 Ο αρχαιοελληνικός αποτυμπανισμός, οι ρωμαϊκές ανασταυρώσεις, οι εξομματισμοί των Βυζαντινών, ο μεσαιωνικός τροχός, τα παλουκώματα της τουρκοκρατίας δεν είναι οδυνηρότερα βασανιστήρια από το μαρτύριο των ηλεκτροδίων και άλλα μέσα που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία ή επινοούν οι δήμιοι κάθε αυταρχικής εξουσίας.

 Βασανιστήρια χωρίς αίματα, χωρίς πληγές, χωρίς έκδηλες κακώσεις ή καταφανείς αναπηρίες. Ούτε συντριβή οστών, ούτε σύνθλιψη ή στρέβλωση μελών, εκρίζωση δοντιών και νυχιών, εγκαύματα και ακρωτηριασμοί. Είναι το «καθαρό» βασανιστήριο. Αλλά εξίσου αποτρόπαιο.

 Οι Παλαιστίνιοι χρησιμοποιούσαν την πατροπαράδοτη τεχνική βασανισμού για να κάμψουν τους Ισραηλινούς εχθρούς τους. Αλλά ένας Ισραηλινός στρατηγός εφάρμοσε μια νέα μέθοδο για να συντρίψει τους κρατούμενους Παλαιστινίους. Ούτε ραβδισμοί, ούτε πυρωμένα σίδερα. Πετούσε στο δεσμωτήριο ένα ψόφιο σκύλο σε προχωρημένη σήψη». (σ.15).

******************************************************************** 

Που πρέπει να "φτάσει" άραγε ο Ψυχισμός του ανθρώπου - και κάτω απο ποιές διαδικασίες - για να "απολαύσει" μια τέτοια διαδικασία βασανισμού ενός άλλου ανθρώπου?

Πόσα αποθέματα καταστροφικότητας έχει άραγε μέσα του ο άνθρωπος και που μπορεί να τον φτάσει μια - ας πούμε - "κακή χρήση" του Εσωτερισμού?

Και αντιστρόφως, πως μπορεί να παρέμβει "προλαμβάνοντας"  τέτοιες ακραίες καταστάσεις ο Εσωτερισμός?

Rose:
Αγαπητέ Fr. Avaris,

το θέμα που άνοιξες είναι πράγματι συγκλονιστικό και είμαι σίγουρη πως αγγίζει όλους μας...

Ο πόλεμος και η βία αποτελούν ακόμα, ένα συνηθισμένο φαινόμενο στις κοινωνίες των ανθρώπων... Πολλές οι μορφές της βίας (σωματική βία, συναισθηματικός εκβιασμός, εγκλωβισμός, ή απειλή θανάτου). Όλοι μας λίγο πολύ στην ζωή μας νιώσαμε πιστεύω κάποια μορφή βίας... και γίναμε θύματα, και εξοργιστήκαμε με τον εαυτό μας ή με τους θύτες μας...

Ο βαθμός που «βιαστήκαμε», προσδιορίζει και την ανάγκη μας για καταβύθιση μέσα μας, συναισθηματική ενδυνάμωση, ψυχική δύναμη, γνώσεις... ή ακόμα και υλική δύναμη... 

Όλοι μας έχουμε πάρει το μάθημα ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, εφόσον το μικρό κοιμάται...   :)   Ότι αν δεν είμαστε δυνατοί δεν θα επιβιώσουμε... Φυσικά πάντα κάποιος έρχεται και μας βοηθάει σε απόλυτα απεγνωσμένες στιγμές, εφόσον θέλουμε να συνεχίσουμε το παιχνίδι της Ζωής, αλλά η ίδια η τέχνη της ύπαρξης μας μυεί σιγά σιγά, στην μοναχικότητα (όχι στην μοναξιά) και στην ενδυνάμωση...

Ο προορισμός του ανθρώπου είναι να λάβει την Φώτιση, δηλαδή την κατανόηση μέσω των εμπειριών, μέσω της επιβίωσης. Μέσω των βιωμάτων μας, και ειδικά βίαιων βιωμάτων... εφόσον ξεπεράσουμε τον αρχικό θυμό, επέρχεται η συμπόνια προς τους συνανθρώπους μας, ο αλτρουισμός, και η Δύναμη σε όλα τα επίπεδα (υλικό, συναισθηματικό, διανοητικό, ψυχικό, και πνευματικό)

Η υπέρβαση μας στο να ξεπεράσουμε τον θυμό που προκαλεί η βία, και να σταματήσουμε την αλυσιδωτή έκρηξη βίας να παρασύρει και άλλους συνάνθρωπους μας καθημερινά, έγκειται στο γεγονός ότι κατανοούμε και επεμβαίνουμε συνειδητά στην πηγή της βίας.

Οι βιαστές δεν είναι τίποτα άλλο, από πρώην θύματα βιασμού, που ψάχνουν αδύναμους για να ξεσπάσουν, ή κακομαθημένα παιδιά, που δεν έχουν μάθει να σέβονται αλλά να διεκδικούν δια της βίας... 

Μέσω της εσωτερικής σιγής, μέσω του διαλογισμού, ο μυστικιστής μαθαίνει σιγά σιγά να βλέπει πίσω από τα φαινόμενα, πίσω από τις πράξεις, και να διαβάζει την ψυχή του βιαστή... ή του θύματος... Τότε θα κρίνει αν δια της "αγάπης" θα θεραπευτεί μια πληγωμένη καρδιά, ή δια του "μαστιγίου" θα πειθαρχήσει το ζώο...

Πολλές φορές η βία είναι μια μορφή "αδρεναλίνης", εθιζόμαστε σε αυτήν και γίνεται συνήθεια, και απλά χρειάζεται να βρίσκουμε άλλες μεθόδους διασκέδασης ή διεξόδους εκτόνωσης του συσσωρευμένου θυμού μας... Χρειάζεται να μάθουμε να μεταστοιχειώνουμε, μέσω της εσωτερικής σιγής, (της φιλοσοφικής μας λίθου) την ενέργεια του θυμού σε δημιουργικότητα... και όχι αυτοκαταστροφή...

Γιατί λόγω της ηχώ του σύμπαντος, η βία επιστρέφει πίσω στον δημιουργό της... και κάποια στιγμή θα καταλάβουμε ότι δεν μας συμφέρει να χαλιόμαστε, (ή να χαλάμε τις δονήσεις μας,  :D  όπως θα έλεγε ένας Ροδόσταυρος), ενώ θα μπορούσαμε να απολαμβάνουμε περισσότερο την ζωή!!!

Υπάρχουν δύο τρόποι μεταστοιχείωσης του θυμού...

1. δια της φαντασίας... εκτονώνοντας, βιώνοντας συναισθηματικά (στο αστρικό πεδίο), το γεγονός της εκδίκησης αντί να το πράξουμε, (σαν επείγουσα διέξοδο),

2. δια της εργασιοθεραπείας, επενδύοντας τον θυμό μας (την συσσωρευμένη ζωτική ενέργεια) σε έργο, είτε χειρονακτικό, είτε πνευματικό...

Μόνο εφόσον εκτονωθεί ο θυμός μπορεί να υπάρξει υγιής διάλογος ανάμεσα σε θύτη και σε θύμα, ειδάλλως η βία θα διαιωνιστεί... με μεγαλύτερες συνέπειες...

Η βία, είναι αποτέλεσμα της "ιδιοτελούς επιβίωσης", και της έλλειψης κατανόησης των φυσικών και ψυχικών νόμων... Υπάρχει στην ζωή μας με στόχο να την ξεπεράσουμε... εφόσον γευτούμε όλα τα αρνητικά του ζωώδη εγωισμού, και αντιληφθούμε επιτέλους ότι κερδίζουμε πολύ περισσότερα, εμείς οι άνθρωποι, όταν νοιαζόμαστε παρά όταν ανταγωνιζόμαστε...

Με τις καλύτερες ευχές για Βαθειά Γαλήνη

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα