Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Γενικά θέματα προβληματισμού

Η Ανάγκη του να "Αγαπιέσαι"!

(1/2) > >>

Avaris:
Ε, λοιπόν, το να καταφέρεις να "Αγαπάς ακόμη και τη χλόη που πατάς" είναι ένα θέμα.....

(Έτσι κι αλλιώς, έχει το δικό του topic που συζητιέται....)

Η ανάγκη όμως να "μας αγαπούν" , είναι ένα άλλο θέμα.....

Ίσως εξίσου σοβαρό...αν όχι σοβαρότερο....

Υφίσταται ή όχι αυτή η "Ανάγκη"?

Θεμιτό ή Αθέμιτο να θέλουμε οπωσδήποτε να μας "αγαπούν" μέχρι "λατρείας" αν είναι δυνατόν?

Τι σημαίνει για τον Ψυχισμό μας μια τέτοια "ανάγκη"?

Που μπορεί να μας "φτάσει" η (άλλοτε "σιωπηρή", άλλοτε "εκρηκτική") "απαίτηση για ικανοποίησή της"?

Που στηρίζεται αυτή η ανάγκη?

Άλλη μια Αυταπάτη μήπως ?

Τι σχέση έχει με την Ατραπό άραγε?

Avaris:
Να και το πρώτο Εγωϊστικό Δόγμα που μου έρχεται στο Νου:


"Θέλω την Αποδοχή του Κόσμου, δηλαδή την Εκτίμηση και την Αγάπη του.....

Αφού δεν μπορώ να την έχω όμως, τότε θέλω τουλάχιστον τον Σεβασμό τους (βλ. Δουλικότητά τους).....

Αφού δεν μπορώ να τον/την έχω όμως, τότε θέλω τουλάχιστον το Φόβο τους.....και το Μίσος τους.....

Κι αφού δεν μου τα δίνουν απο μόνοι τους.....θα τα πάρω με το ζόρι....."

Φαντάζομαι, κάπως έτσι "ξεκινάει" την Σκοτεινή Αντι-Ατραπό του είτε ένας καθημερινός Εγκληματίας είτε  ένας Αιμοδιψής Πολέμαρχος.....

Κανένας:
Η ανάγκη να μας αγαπάνε πηγάζει από την ανασφάλεια που νιώθουμε.  Δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας.

Όταν έχουμε γύρω μας άτομα που μας αγαπάνε, είναι ευχάριστο, περνάμε καλά.  Αυτό όμως είναι πολύ διαφορετικό από το να νιώθουμε άγχος και έντονη ανάγκη να βρούμε άτομα να μας αγαπάνε.

Η λύση δεν είναι να βρούμε άτομα που να μας αγαπάνε, να μας δίνουν προσοχή κτλ.  Η λύση είναι να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας.

Rose:
Η λύση είναι να μάθουμε να αγαπάμε...

Avaris:

--- Παράθεση ---author=Κανένας link=topic=101.msg636#msg636 date=1177627869]

Η ανάγκη να μας αγαπάνε πηγάζει από την ανασφάλεια που νιώθουμε.  Δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας.
--- Τέλος παράθεσης ---

Άρα, χρειαζόμαστε την επιβεβαίωση απο τους άλλους. Ότι "μετράμε", ότι "αξίζουμε", ότι μας "υπολογίζουν", οτι "υπάρχουμε γι' αυτούς", ότι μας "θαυμάζουν", κλπ κλπ


--- Παράθεση ---Όταν έχουμε γύρω μας άτομα που μας αγαπάνε, είναι ευχάριστο, περνάμε καλά.
--- Τέλος παράθεσης ---

Σωστά, παίρνουμε τη "δόση" μας (απο επιβεβαίωση και όλα τα παραπάνω "συναφή") εκείνη την ώρα....κοίτα να δεις που λειτουργεί σαν "ναρκωτικό" το άτιμο.....έρχεται κι αυτό να "καλύψει μια αδυναμία" μας με "ψεύτικο και επιβλαβή" τρόπο....


--- Παράθεση ---  Αυτό όμως είναι πολύ διαφορετικό από το να νιώθουμε άγχος και έντονη ανάγκη να βρούμε άτομα να μας αγαπάνε.
--- Τέλος παράθεσης ---

Όπως κάθε ναρκωτικό, παρουσιάζει σύνδρομο στέρησης...έχει ανάγκη διαρκούς επανάληψης της δόσης....δηλαδή, νοιώθεις "αδύναμος" και θα κάτσεις μόνος σου μες στο δωμάτιο να κοιτάς τους τέσσερις τοίχους?

Κάτσε σου λέει να αρχίσω να παίρνω τηλέφωνα απο το πρωί ως το βράδυ, να είμαι όσο το δυνατόν με ανθρώπους που με "γουστάρουνε", έτσι "για να νοιώθω κάποιος" ρε παιδί μου....

Εφόσον μόνος μου, "δεν είμαι/νοιώθω αρκετός".....



--- Παράθεση ---Η λύση δεν είναι να βρούμε άτομα που να μας αγαπάνε, να μας δίνουν προσοχή κτλ.
  Η λύση είναι να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας.
--- Τέλος παράθεσης ---

Αυτό, να σου πω την αλήθεια φίλε μου Κανένα, δεν το πολυκατανοώ....

Υπάρχει βλέπεις κι ο Νάρκισσος....που λατρεύει τον εαυτό του , είναι ερωτευμένος μαζί του αλλά έλα που δεν του αρκεί....

Οοοοχι.....πρέπει να του το επιβεβαιώνουν και οι άλλοι....ότι αυτός είναι κι άλλος δεν είναι...

Πιο πολύ μου "έδενε" το σχόλιό σου σε κάποιο άλλο topic ότι πρέπει να "δουλέψουμε με τα προβλήματά μας" για να αρχίσουμε να νοιώθουμε αυτάρκεις και δυνατοί....

Να μην εξαρτώμαστε απο τους άλλους διαρκώς....

Και ούτε τα συναισθήματά μας να είναι σαν ακυβέρνητο καράβι στο έλεος του καθένα...(λέω εγώ τώρα)....


Τελικά όμως, αυτό το "Να αγαπήσω τον εαυτό μου" ίσως θέλει λίγο παραπάνω ανάλυση.....

Να το "νοιώσουμε" βαθύτερα.....

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα